LETËR E PANISUR

 NAIM BERISHA      

1                                                                

...Kur ishim vetëm e s'na shihte njeri

putheshim e qeshnim sy më sy

Ah, ato flokët e tu...asokohe

pupupu, në kraharorin tim

ajo kokë e bukur bjonde

me ata sy, si dy liqene të thellë

të kaltër, pranë e pranë

me atobuzë karafili

me atë gushë fildishi, të bardhë

Po kur loznim syçelasi pa lëviz qerpikët

copa-copa heresh pothuajse gjatë

ti më mundje mua se më dridheshin qerpikët

dhe qeshnim fort dhe putheshim prapë

Dhe hokat merrnin flakë... imazhe fëmijësh

luanim kalifqë dhe me mbyllje sysh...

Ç'të të kujtoj më parë, e dashur e mjerë

kur shtriheshim mbi bar e tjerë e tjerë

më pastaj, s'di... si krejt pa kuptuar

një heshtje ra dhe dy lot të nxehtë...

 2

...Kur ishim vetëm e s'na shihte njeri

putheshim e qeshnim sy më sy

Ah, ato flokët e tu...asokohe

pupupu, në kraharorin tim

ajo kokë e bukur bjonde

me ata sy, si dy liqene të thellë

të kaltër, pranë e pranë

me atobuzë karafili

me atë gushë fildishi, të bardhë

Po kur loznim syçelasi pa lëviz qerpikët

copa-copa heresh pothuajse gjatë

ti më mundje mua se më dridheshin qerpikët

dhe qeshnim fort dhe putheshim prapë

Dhe hokat merrnin flakë... imazhe fëmijësh

luanim kalifqë dhe me mbyllje sysh...

Ç'të të kujtoj më parë, e dashur e mjerë

kur shtriheshim mbi bar e tjerë e tjerë

më pastaj, s'di... si krejt pa kuptuar

një heshtje ra dhe dy lot të nxehtë...