Turpi i Shtetit të Kosovës brirë nuk ka?!!!

Nga Flori Bruqi        
                                                    

"Unë kam një Hero... Ai është Fatmir Limaj".

Fatmir Limaj lindi më 4 shkurt të vitit 1971 në Kosovë, është politikan, jurist shqiptar dhe ish luftëtar i Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës. Si dhe ish Ministër i Transportit dhe i Postë-Telekomunikacionit gjatë viteve 

Lindi më 4 shkurt 1971, në fshatin Banjë (Malishevë). Është fëmija i dytë i Kadri dhe Mejreme Limajt. U rrit në një familje me kushte mesatare jetese në frymën atdhetare. Shkollën fillore e kreu në vendlindje, kurse Shkollën e Mesme Bujqësore, Fakultetin Juridik, dhe Magjistraturën i kreu në Prishtinë. Ai jeton në Prishtinë dhe ka katër fëmijë.

Pjesëmarrja në UÇK

Qysh në moshën 16 vjeçare filloi të merrej me lëvizjet e atëhershme ilegale. Është një ndër themeluesit e ish-UÇK-së. Në aksionet e policisë serbe për t'i arrestuar aktivistët e UÇK-së, në vitin 1996 i'u arrestua vëllau i tij Demir Limaj ndërsa ai vet u detyrua të dilte jashtë shtetit (në Zvicër). Në vitin 1997 u kthye në Kosove që të ishte aty kur UÇK-ja do të dilte publikisht në skenë. U emërua si Komandant i Brigadës 121 - "Kumanova" dhe ishte një ndër udhëheqësit politik e ushtarak të UÇK-së. Ishte përherë aktiv në betejat që i zhvillonte brigada e tij. Gati në secilën betejë brigada e tij triumfoj, si në betejat në Llapushnik, Rahovec, Duhël, Malishevë, Therandë, etj.

Karriera politike

Pas përfundimit të luftës, Fatmir Limaj u shpall si nënkryetar i PDK-së, shef i grupit parlamentar të PDK-së dhe zv. Ministër i Mbrojtjes në Qeverinë e Përkohshme. Pas triumfit në Hagë, ai i'u rikthye sërish jetës politike si nënkryetar i PDK-së. Në zgjedhjet e vitit 2007, të cilat PDK i fitoj, Fatmir Limaj doli si njeriu i dytë më i votuar në Kosovë menjëherë pas Hashim Thaçit. Fatmir Limaj u zgjodh si Ministër i Transportit dhe Postë-Telekomunikacionit të Kosovës. Gjatë mandatit të tij 3-vjeqar në krye të Ministrisë së Transportit janë shtruar 1300 km rrugë. Gjithashtu ai nënshkroi kontratën për Rrugën e Kombit : Morinë - Prizren - Prishtinë - Merdare që lidhet me pjesën e përfunduar të autostradës në Shqipëri. Në zgjedhjet e parakohshme të mbajtura më 12 dhjetor Fatmir Limaj ishte njeriu i dytë më i votuar në PDK pas liderit të saj. Aktualisht është deputet i Kuvendit të Kosovës. Akuzohet për kinse "krime gjatë luftës në Kosovë gjatë vitet 1999" pra akuza dhe njollosje që ju bëhen luftëtarëve të lirisë nga kuzhinat e Beogradit dhe Moskës. Hetohet po ashtu për kinse "korrupsion në Ministrinë e Transportit dhe Telekomunikacionit tashmë Ministria e Infrastrukturës gjatë viteve 2008-2011". Mirëpo nuk duhet harruar se gjatë kohës së tij janë bërë vepra madhore e po vazhdojnë edhe sot pa harruar përmendjen e asfaltimit të 1300 km rrugë në tërë territorin e Kosovës. Gjatë kohës sa po qëndron në arrest shtëpiak dhe po ballafaqohet me akuza të trilluara është lansuar fushata në mbrojtje të z. Limaj i cili slogan thotë : "Unë kam një Hero... Ai është Fatmir Limaj".

Fatmir Limaj (born 4 February 1971 in the village of Banja, Mališevo municipality, Yugoslavia – now Kosovo[a]) is a politician from Kosovo. He is a member of the Democratic Party of Kosovo (PDK). Limaj served as Minister of Transport and Telecommunication in the Government of the Republic of Kosovo.
During the 1999 Kosovo War, Limaj was a commander of the Kosovo Liberation Army (KLA), in the Lapušnik area.[1] His alias was Çeliku.[1] After the war he was one of the founders of what is now Kosovo's largest political party, the Democratic Party of Kosovo. After his indictment, which he was freed from in 2007 (see below), he has returned to politics. After a two year serve at the Government of the Republic of Kosovo, Limaj was considered to be the most successful minister in the history of Kosovo. In the elections held in December 2010 he was third most voted leader in the whole country but he decided not to be part of the government. Limaj was charged of another war crime case by European Rule of Law Mission in Kosovo (EULEX), he was held for seven months in the house arrest and in 21st March the Court declared all statements of witness X as inadmissible whilst the whole indictment was based on those statement, hours after that Limaj was released with the court order.



Limaj was arrested on February 18, 2003, in Slovenia. The International Criminal Tribunal for the former Yugoslavia (ICTY) charged him, Isak Musliu and Haradin Bala with war crimes against Serbs and Albanians regarding illegal imprisonment, cruel treatment, inhuman acts, and murders in Lapušnik prison camp.[2][3][4] On March 4, 2003, he was sent to Haag, and on November 15, 2004, the trial began. In November 2005, Limaj was acquitted by the ICTY. On September 2007, "The Appeals Chamber finds that the Trial Chamber reasonably found that Fatmir Limaj does not incur criminal responsibility for any of the offences charged in the indictment," Judge Fausto Pocar said. On press conference help upon Judge Pocar's ruling, Limaj said that this verdict opens new paths for new victories.

Notes:

a.

^ Kosovo is the subject of a territorial dispute between the Republic of Serbia and the self-proclaimed Republic of Kosovo. The latter declared independence on 17 February 2008, while Serbia claims it as part of its own sovereign territory. Its independence is recognised by 94 out of 193 UN member states.

References:

1. ^ ^a b http://www.icty.org/x/cases/limaj/cis/en/cis_limaj_al_en.pdf
2. ^ Genocide, war crimes, and crimes against humanity
3. ^ "UN court acquits top Kosovo rebel". BBC News. 30 November 2005. Retrieved 14 May 2010.
4. ^ International Criminal Tribunal for the former Yugoslavia. Press Release: "Haradin Bala, Isak Musliu, and Agim Murtezi Transferred to the ICTY following their Indictment for Crimes against Humanity and War Crimes", The Hague, 18 February 2003. – Retrieved on 7 April 2009.

News

Appeals Chamber affirms KLA judgment

Research / Basic Legal Tools (Research Document)

Rules of Procedure and Evidence (ICTY)Statute of the International Criminal Tribunal for the former Yugoslavia

Research/ Court Documents

Pros. v. F. Limaj et al., Appeals judgment, 27-9-2007Pros. v. F. Limaj et al., Corrigendum to Judgement of 27 September 2007, 16-11-2007Pros. v. F. Limaj et al., Judgement Summary, 30-11-2005Pros. v. F. Limaj et al., Summary of Appeals judgment, 27-9-2007Pros. v. F. Limaj et al.: Amended indictment, 7-3-2003Pros. v. F. Limaj et al.: Corrigendum to the Second Amended Indictment, 9-8-2004Pros. v. F. Limaj et al.: Indictment, 24-1-2003Pros. v. F. Limaj et al.: Judgement on Contempt Allegations (Beqa Beqaj), 27-5-2005Pros. v. F. Limaj et al.: Judgement, 30-11-2005Pros. v. F. Limaj et al.: Second Amended Indictment, 6-11-2003

Research/ Factsheets

Map of Bosnia (Republika Srpska and Fed. of BiH)Map of Bosnia and HerzegovinaPros. v. F. Limaj et al.: Case Information Sheet

Research/ Press documents

Appeals Chamber of ICTY confims Bala conviction, 27-9-2007Pros. v. F. Limaj et al.: Press Release, 30-11-2005

Gjykata Supreme e Republikës së Kosovës ka aprovuar kërkesën e Prokurorit Mauricio Salustro që deputeti i PDK-së Fatmir Limaj dhe tre të akuzuarit e tjerë Nexhmi Krasniqi, Naser Shala dhe Naser Krasniqi, të paraburgosen në afat prej 30 ditësh. Paraburgimin e Limajve dhe të tjerëve e ka konfirmuar edhe EULEX përmes një komunikate për media, duke thënë se ekzston dyshimi i bazuar se të akuzuarit kanë krye krimet me të cilat ballafaqohen. "Një gjykatës i EULEX-it në Gjykatën e Qarkut të Prishtinës ka urdhëruar nga një muaj paraburgim për katër individë të akuzuar në rastin e krimeve të luftës, të ashtuquajtur rasti Kleçka. Naser Krasniqi, Nexhimi Krasniqi, Naser Shala dhe Fatmir Limaj u paraqitën në gjykatë në Prishtinë, të shtunën më 24 nëntor”, njofton EULEX. Sipas njoftimit, Kryetari i trupit gjykues, duke i dhënë arsyet për vendimin e tij për paraburgim, konsideroi se ekziston dyshimi i bazuar se të akuzuarit kanë kryer krimet me të cilat ngarkohen, se ekziston rreziku i ikjes dhe i dëmtimit të provave tek të të gjithë të akuzuarit duke pasur parasysh faktin se ata janë të akuzuar nën supozimin se kanë kryer vepra penale shumë serioze, si dhe faktin se në fillim të kësaj jave Gjykata Supreme ka shpallur si të pranueshme dëshmitë nga një dëshmitar i mbrojtur. Në përputhje me nenet 287 (2), 283 (3) dhe (4) të Kodit të Procedurës Penale të Kosovës, secili i akuzuar mund të paraqesë ankesë kundër këtij vendimi brenda 24 orëve nga momenti i pranimit të vendimit.Mbrojta e Limajt dhe tre të tjerëve e ka quajtur vendimin e gjykatës e ka quajtur të pabazuar ligjërisht

Asnjë institucion vendor në Prizren, nuk posedon informacionin se Drejtori Rajonal i Policisë së Kosovës në Prizren, Nexhmi Krasniqi, është arrestuar nga EULEX-i. Ndonëse mediat e kanë publikuar lajmin për arrestimin e tij dhe të dy bashkëluftëtarëve të tjerë, Naser Shala dhe Naser Krasniqi, të përfolur në rastin “Kleçka”. Kryeprokurori i Qarkut, Sylë Hoxha, zyrtarë të tjerë të Policisë së Kosovës, shprehën të habitur me informacionin që marrin nga telefonatat e gazetarëve për arrestimet e përfolura nëpër media. “Nuk kemi asnjë informacion për këtë”, shprehen ata, raporton RTK. Drejtori Rajonal i Policisë së Kosovës, Nexhmi Krasniqi, ishte arrestuar më parë më 16-të 03.2011, në zyrën e punës së tij, ndërsa 21 mars të vitit 2012-të u lirua bashkë me shokët si i pafajshëm, ku kolegë dhe qytetarë të shumtë e pritën atë si hero në qytetin e Prizrenit. Më pas ai kishte vazhduar punën aty ku e kishte lënë si Drejtor Rajonal i Policisë deri tani.

Parlamenti:Luaje macë kryt' e buallit?

 Endrit Shala, këshilltar i Limajt, ka thënë se ai me Limajn janë duke shkuar në EULEX për të marrë një ftesë për gjykatë, transmeton, KTV. Sipas tij nga EULEX-i do të nisen drejt Gjykatës Supreme.  Policia e EULEX-it ka konfirmuar se janë arrestuar tre të akuzuarit për rastin “kleçka” Nexhmi Krasniqi, Naser Shala dhe Naser Krasniqi.
Prishtinë, 24 nëntor - Policia e EULEX-it ka ndërmarrë një aksion për arrestimin e deputetit të Kuvendit të Kosovës, Fatmir Limaj. Lajmin e ka konfirmuar për KTV-në misioni evropian për sundimin e ligjit, EULEX. Zëdhënësi i këtij misioni, Anne Blanksma, nuk ka dashur të japë më shumë informata për pos konfirmimit se policia është në aksion për kapjen e Limajt.

 Kryetari i Trupit Gjykues ka aprovuar kërkesën e prokurorit të EULEX-it dhe i ka caktuar masën e paraburgimit prej 30 ditëve deputetit Fatmir Limajt dhe tre bashkëluftëtarëve të tij, Nexhmi Krasniqit, Naser Shalës dhe Naser Krasniqi. Avokatët mbrojtës të të dyshuarve vendimin e Trupit Gjykues të prirë nga një gjykatës polak e kanë quajtur, absurd, skandaloz dhe të motivuar dhe të ndikuar politikisht. Seancat maratonike dëgjimore për katër të akuzuarit në rastin Kleçka ka vazhduar deri në mesnatën e së shtunës, ndërsa epilogu i saj ka qenë tronditës për avokatët mbrojtës, por edhe për familjarët e të pandehurve.

Tahir Rrecaj, avokat mbrojtës i deputetit Fatmir Limaj, vendimin për paraburgimin prej 30 ditësh të klientit të tij ish-komandant Çelikut, e ka quajtur skandaloz dhe ka apeluar që ky vendim të tërhiqet, pasi që nuk ekziston asnjë arsye dhe bazë ligjore për një gjë të tillë.

“Unë konsideroj së është një vendim skandaloz i motivuar dhe i ndikuar politikisht. Është absurde që Limaj sot ka ardh në bazë të një thirrje telefonike nga Tirana dhe është paraqit në kohën e caktuar në Policinë e Eulex-it dhe në gjykatë dhe të thuhet se ekziston rreziku i ikjes. Kjo është me të vërtet paprecedentë dhe kjo nuk ka guxuar të ndodh në drejtësinë e Kosovës. Ne do të apelojmë aktvendimin. Nesër do të shkruaj ankesën dhe të hënën do ta paraqes ankesën dhe besoj që kolegji i Gjykatës Supreme do ta anulojë këtë vendim sepse nuk ka asnjë arsye të vetme ligjore që ky vendim të qëndrojë”, ka thënë ai.

Bajram Tmava, avokat i Naser Shalës thotë se paraburgimi i të mbrojturit të tij është i pakuptimtë, duke shtuar se ky vendim është nonsens i llojit të vet që pa baza ligjore, pa kritere dhe pa autorizime ligjore të caktohet paraburgimi.

“Trupi Gjykues i ka caktuar masën e paraburgimit të gjithë të dyshuarve në afat prej 30 ditësh. Paraburgimi është caktuar deri më datën 24 dhjetor 2012. Kundër këtij aktvendimi ne si avokat mbrojtës do të ushtrojmë ankesë në Gjykatën Supreme, duke llogaritur se kemi baza të forta që ta kundërshtojmë aktvendimin mbi paraburgimin. Edhe njëherë po them se ky është nonsens i llojit të vet që pa baza ligjore, pa kritere dhe pa autorizime ligjore të caktohet paraburgimi”, ka thënë ai.

Ndërsa Mahmut Halimi, avokat mbrojtës i të akuzuarit Nexhmi Krasniqit, ka thënë se ky aktvendim i gjykatësit polak është kryekëput i motivuar politikisht, duke ndërlidhur direkt këtë vendim me vizitën e shefit të EULEX-it. Ksavier De Marnak, para disa ditësh në Beograd.

“Prapavija është vetëm një efekt politik i cili mund të ketë konotacion të drejtpërdrejt të zotit Xavier De Marnak, që ishte në Beograd dhe nuk i dha asnjë përgjigje misionit të vet në Kosovë, por nuk i dha as një përgjigje të vetme qytetarëve të vet se pse ishte atje, cili ishte qëllimi i vizitës atje. Ai duhet ta shpjegoi këtë para të gjithëve siç po e bëjë unë dhe e votoj publikisht që të jep informacion dhe të njoftojë opinionin pse ishte prezent atje. Pse u caktua gjykimi menjëherë”, ka thënë ai.

Ndryshe, një trupi gjykues i Gjykatës së Qarkut në Prishtinë që përbëhej nga dy gjykatës të misionit të Bashkimit Evropian, EULEX dhe një gjykatës vendor, më 2 maj të këtij viti e kishte shpallur Fatmir Limaj dhe tre bashkëluftëtarët e tij, Nexhmi Krasniqi, Naser Shala dhe Naser Krasniqi, të pafajshëm për rastin "Kleçka".

Akuza, e cila u hodh poshtë nga trupi gjykues, mbështetej kryesisht mbi dëshmitë e një ish pjesëtari të Ushtrisë Çlirimtare, Agim Zogaj, i cili qe bërë i njohur si dëshmitari X, deri në muajin shtator të vitit të kaluar, kur kreu vetëvrasje në Gjermani. Ai ishte dërguar atje nga autoritetet e EULEX-it, në cilësinë e dëshmitarit të mbrojtur. Ai për një kohë kishte mbajtur ditar ku kishte shënuar ngjarjet e përfshira në akuzë. Më 21 mars të këtij viti, pohimet e dëshmitarit u shpallën të papranueshme nga gjykata.

* * * * * *

Gjykatësit gati në mesnatë kanë dalë me një vendim ku deputetit Fatmir Limaj dhe tre të akuzuarve të tjerë u është shqiptuar masa e paraburgimit prej 30 ditësh.
Vendimin e trupit gjykues e ka bërë të ditur, Tahir Recaj, avokat mbrojtës i Fatmir Limajt i cilie ka quajtur vendimin të pabazuar ligjërisht.

Muhamet Halimi nga pala mbrojtëse kë thënë se ky vendim ka lidhje me vizitën e Xavier de Marnachut në Beograd dhe është krejt politik.
Prokurori Mauricio Salustro pjesa tjetër e stafit e EULEX-it janë larguar nga objekti i Gjykatës Supreme.

* * * * * *

Kur ora ka kaluar 23:00 akoma nuk ka ndonjë vendim se a do të mbahet në paraburgim Fatmir Limaj apo jo, jashtë Gjykatës Kushtetuese në pritje të vendimit janë përfaqësues të shumtë të mediave si dhe familjarë e dashamirë të Fatmir Limës, por askush nuk tregon arsyet se pse akoma nuk ka një vendim

* * * * *

Avokati i Fatmir Limës Tahir Rrecaj ka thënë se gjykatësi nuk ka bazë ligjore për të caktuar masë paraburgimi, por megjithatë ka thënë vendimi pritet të dalë në orët e mbrëmjes.

* * * * *
Përreth dy orë, deputeti i Kuvendit të Republikës së Kosovës, Fatmir Limaj është marrë në pyetje nga EULEX-i. Menjëherë pas marrjes në pyetje, nën përcjellje të EULEX-it, Limaj është dërguar në Gjykatën Supreme, ku do të merret në pyetje edhe nga prokurori.

Limaj po merret në pyetje nga EULEX-iFatmir Limaj është paraqitur në EULEX, ndërkaq, në pyetjet e gazetarëve se cila është arsyeja që ai gjendet në EULEX, ai është shprehur shkurtimisht: “Pyetni këta (EULEX-in), sepse unë nuk e di”. Ndërkaq, intervistimi i Naser Shales, Naser Krasniqit dhe Nexhmi Krasniqit është duke u bërë veç e veç. Vendimi për ta pritet të ipet në orën 19:00. Po ashtu, EULEX-i ka filluar edhe intervistimin e deputetit Fatmir Limaj.

* * * * *
Policia e EULEX-it ka arrestuar tre persona të dyshuar për krime lufte në Kosovë.

Zyrtarët e misionit të Bashkimit Evropian për sundim të ligjit, EULEX, nuk kanë dhënë shumë detaje, por besohet se bëhet fjalë për rastin e quajtur “Kleçka”, i cili është rikthyer në gjykim javën e fundit.

“Ajo që mund ta konfirmoj është se kemi arrestuar tre persona të dyshuar për krime të luftës”, ka thënë një prej zëdhënësve të EULEX-it, Anne Blanksma.

Ndërkaq, në lidhje me disa informacione se po kërkohet për arrestim edhe deputeti dhe nënkryetari i PDK-së, Fatmir Limaj, zëdhënësi Blanksma tha se “këto janë spekulime” dhe se për momentin mund të konfirmonte vetëm lajmin që EULEX-i ka arrestuar tre personat në fjalë.

Këtë javë, EULEX rihapi rastin "Kleçka" ku u pranuan dëshmitë nga ditari i të cilësuarit si “Dëshmitarit X”, (tashmë i ndjeri Agim Zogaj).

Për rastin "Kleçka" i akuzuari kryesor është njëri nga ish-komandantët e Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës, Fatmir Limaj, i cili akuzohet edhe për krim të organizuar, shpërdorim i detyrës zyrtare gjatë kohës sa ishte ministër i Transportit.

* * * * * *

Tahir Rrecaj, avokat mbrojtës i Limajt thotë se tre të arrestuarit e tjerë Naser Shala, Naser Krasniqi dhe Nexhmi Krasniq do të paraqiten para Gjykatës Supreme të Kosovës në ora 16:00.

Ndërkaq, deputeti Limaj bashkë me të do të paraqitet në qendrën Alpha të EULEX-it në Fushë Kosovë pas orës 17:30.

Arrestohen tre të akuzuarit

Policia e EULEX-it sot ka arrestuar tre te akuzuarit në rastin Kleçka: Nexhmi Krasniqin, Naser Shala dhe Naser Krasniqi.
Burimet e mediave brenda EULEX-it kanë deklaruar se të akuzuarit pasi që ishin ftuar për një intervistë në lidhje me rastin “Kleçka”, të njëjtit më pas janë arrestuar.

Ndërkohë aksioni i EULEX-it ende është duke vazhduar. Ende nuk dihet nëse është arrestuar edhe deputeti Fatmir Limaj.

Rrecaj: S’kam informacione për arrestimin e Limaj

Avokati i Fatmir Limajt, Tahir Rrecaj thotë se akoma nuk ka ndonjë informacion zyrtar rreth këtyre informacioneve që po qarkullojnë nëpër media.

"Për të tjerët ma kanë konfirmuar jozyrtarisht, por jo edhe për klientin tim", ka thënë ai.

Sipas tij, ai nuk beson se klienti i tij është arrestuar pasi thotë se po të ndodhte kjo, familjarët e tij do ta informonin menjëherë

EULEX është duke e zhvilluar një aksion arrestimesh në Kosovë.

Sipas burimeve, thuhet që cak i aksionit të tyre është arrestimi i deputetit të Kuvendit të Kosovës, Fatmir Limaj.

Aksionine kanë konfirmuar për media edhe zyrtarët e EULEX.

“Mund ta konfirmoj se EULEX është duke e zhvilluar një aksion për arrestim. Aktualisht nuk mund të japim detaje se për kë bëhet fjalë dhe në cilin lokacion po zhvillohet aksioni”, kanë thënë këtëa zyrtarë.

Ata sqarojnë se shumë shpejt do të dalin me një komunikatë rreth arrestimit.

Po ashtu, gazeta serbe Blic thotë se ky aksion i EULEX ka për cak arrestimin e deputetit Limaj.

Sipas Blic, arrestimi i Limajt lidhet me krimet e luftës.

Ditë më parë, EULEX hapi rastin Kleçka ku u pranuan dëshmitë nga ditari i “Dëshmitarit X”, të të ndjerit Agim Zogaj. Po ashtu, Limaj akuzohet për krim të organizuar, shpërdorim i detyrës zyrtare gjatë kohës sa ishte Ministër i Transportit.

Pos. Limajt EULEX pritet të arrestoj edhe të akuzuar të tjerë në lidhje me këtë rast.

Bajram Tmava avokat i Naser Shalës thotë se paraburgimi i të mbrojturit të tij është i pakuptimtë “Ky është rast paprecedent. Çështja e paraburgut është zgjidhë. Gjyqtari individual nuk mund të caktojë paraburgim” ka thënë Tmava në KlanKosova.

“Gjyqtari në këtë fazë nuk mund të caktojë paraburgim” ka thënë ai.

Deri kur Shteti i Kosovës do t'i burgosë Herojt??!

Nga Flori Bruqi

Gjykata Supreme e Republikës së Kosovës ka aprovuar kërkesën e Prokurorit Mauricio Salustro që deputeti Limaj dhe tre të tjerët të paraburgosen për 30 ditë.

Rrecaj: Kërkesa për paraburgim absurde 

Avokati i deputetit Fatmir Limaj ka konsideruar se kërkesa e prokurorit të EULEX-it, Mauricio Salustro, për të paraburgosur Fatmir Limajn në një afat 30 ditësh është absurde.

“Prokurori Salustro mendon se i akuzuari për rastin Kleçka Fatmir Limaj mund të arratiset nga Kosova gjë që është absurde sepse Lima ju ka përgjigjur të gjitha ftesave që EULEX ka bërë në lidhje me këtë rast. Jemi vonuar deri me tani sepse para Limaj në pyetje janë marrë edhe tre të akuzuarit e tjerë”, tha Rrecaj.



Derisa deputeti Fatmir Limaj, është duke u përballur me akuza nga EULEX-i për rastin “Kleçka”, shefi i këtij misioni është takuar me liderët e vendit, pikërisht për rastin e deputetit Limaj.

Burime të sigurta të Indeksonline kanë bërë të ditur se shefi i EULEX-it Xavier de Marnach, është takuar me kryeministrin Hashim Thaçi, kryeparlamentarin Jakup, Krasniqi, ministrin e jashtëm Enver Hoxhaj dhe me zëvendëskryeministrin Hajredin Kuçi.

Ata janë takuar në ndërtesën e qeverisë.

Bashkim Ekonomik mes Shqipërisë dhe Kosovës

Zv kryeministri i Kosëvës, Behgjet Pacolli, gjatë një takimi të tij me studentë të Universitetit Europian të Tiranës, hodhi idenë e tij për bashkim ekonomik mes Shqipërisë dhe Kosovës.
“Unë e shoh se dita e kësaj ideje ka ardhur tani dhe ne duhet ta shpejtojmë, ta konkretizojmë këtë ide. Kjo ide është bashkimi ekonomik kombëtar. Çdo gjë që ka ndodhur pas luftës së dytë botërore, çdo lëvizje që ka ndodhur në vendet e civilizuara, si bazë ka pasur ekonominë”, theksoi zv/kryeministri i Kosovës Pacolli.
Për të sjellë më pranë studentëve idenë e tij, Pacolli solli disa shembuj më konkretë. “Bashkimi Europian ishte vetëm një tentativë e bashkimit të ekonomive të shteteve më të forta europiane dhe ndoshta nxjerrja e disa normave të bashkëpunimit ekonomik. Ne sot e shohim se Europa është unifikuar falë bashkimit ekonomik. Ju të rinjtë duhet të dini dini se pas viteve `90 nuk është quajtur Unioni Europian , është quajtur bashkimi ekonomik europian”.

Duke u ndalur më tej tek problematikat e dy vendeve tona, numri dy i politikës kosovare tha se, “problemet në Shqipëri kanë qenë më të vogla, në Kosovë më të mëdha. Jemi ballafaquar me pavarësinë e mbikëqyrur, jemi ballafaquar me dokumente të rëndësishme si pakoja e Ahtisarit, ballafaqohemi dhe sot me problemin e njohjes së Kosovës, për të cilin mund të them se kemi qënë të involvuar në konsolodimin e shtetit të Kosovës”.
“Besoj se është kryer një punë e madhe në këtë drejtim , është 100 % e pavarur, nuk ka mbikqyrje ndërkombëtare”, theksoi Pacolli duke shtuar se Kosova është e lirë të veprojë në krijimin e instrumenteve, që janë në përputhje me Bashkimin Europian.
Siç u tha dhe më parë, vijoi Pacolli, asgjë nuk është kundër normave të BE-së, ne duhet të angazhohemi që shtëpia jonë e madhe të jetë Brukseli.
Zv/kryeministri i Kosovës tha se, “këta shembuj bashkëpunimesh ekonomike kanë pasur dhe vendet skandinave, nëse kalojmë më tutje në kontinentin amerikan ku kemi 16 vendet e Amerikës qendrore, të cilët kanë pasur bashkëpunimin ekonomik mes këtyre vendeve dhe ky shërben si bazë e krijimit të perspektivës së ardhmërisë dhe bashkëpunimit të këtij rajoni me botën”.
“Askush nuk na pengon që ne të krijojmë kushte për një jetë sa më të mirë. Jeta më e mirë i ka zanafillat tek zhvillimi ekonomik, i cili provokon disa gjëra në favor të mirëqenies, duke ngritur mirëqenien, ngrihet vetëdija tek qytetarët, kur je i vetëdijshëm atëherë di më mirë të planifikosh jetën tënde familjare”, u shpreh Pacolli.

Aktivitetet e 27 dhe 28 Nëntorit në Vlorë

Aktivitetet për festimin e 100 Vjetorit të Shpalljes së Pavarësisë Kombëtare në qytetin e Vlorës do të shënojnë kulmin në datat 27 dhe 28 Nëntor. Në këto dy ditë, që përkojnë edhe me ceremonitë zyrtare në prani edhe të drejtuesve më të lartë të Shtetit, janë planifikuar një sërë veprimtarish.
Kështu, në datën 27, Bashkia organizon ceremoninë e dhënies së Titullit “Qytetar Nderi i Vlorës”, për shkrimtarin Ismail Kadare, akademikun Rexhep Qose dhe ish-Ambasadorin e SHBA në Tiranë, John Ëithers.

Më pas, do të përurohet vendosja e shtatores së Ismail Qemalit në sheshin përpara godinës së Universitetit që mban të njëjtin emër, në Skelë, ndërkohë që në mbrëmje, në Sheshin e Flamurit do të jepet koncerti zyrtar me praninë e drejtuesve më të lartë të Shtetit.
Në datën 28 Nëntor aktivitetet do të çelen me një koncert në Sheshin e Flamurit, ku në orën 10.00 do të nisë edhe ceremonia zyrtare e festimeve të kësaj ngjarjeje. Fillimisht do të bëhen homazhe dhe do të vendosen kurora në varrin monumental të Ismail Qemalit, në Sheshin e Flamurit dhe më pas do të zhvillohet ceremonia zyrtare e ngritjes së Flamurit Kombëtar nga Presidenti i Republikës, shoqëruar me fjalimet e rastit nga kreu i Shtetit dhe kryetari i Bashkisë së Vlorës. Të gjitha ceremonitë zyrtare në shesh parashikohen të zgjasin 25 minuta.
Më tej, në Sheshin e Flamurit do të jepet një koncert ceremonial për 100 Vjetorin e Pavarësisë Kombëtare, në repertorin e të cilit do të ketë këngë dhe valle popullore nga grupe të ndryshme të vendit dhe nga trojet shqiptare, pjesëmarrëse në Festivalin Mbarëkombëtar të Folklorit, si dhe me praninë e këngëtarëve të ndryshëm nga Vlora dhe kryeqyteti.
Paralelisht me këtë, në orën 11.00, në Teatrin “Petro Marko”,do të çelet ekspozita me Flamujt Shqiptarë, ndërkohë që në orën 11.30, në Pallatin e Sportit “Flamurtari” do të jepet Koncerti i Madh Festiv “100 Vjet Pavarësi”, që parashikohet të zgjasë deri në orën 13.00.
Aktivitetet do të vazhdojnë në mbrëmje në Sheshin e Flamurit në orën 18.00, ku do të jepet koncerti “Shqipja hapi krahët”, me pjesëmarrjen e këngëtarëve të ftuar. /ATSH/

Poezia ” Si ia tregova rrugën një turisti” e poetes Aida Rexhepi është vlerësuar me çmimin e parë nga juria e manifestimit poetik Takimet e poeteshave shqiptare 2012.

Aida Rexhepi 


Poezia ” Si ia tregova rrugën një turisti” e poetes Aida Rexhepi është vlerësuar me çmimin e parë nga juria e manifestimit poetik Takimet e poeteshave shqiptare 2012. Çmimi i dytë i është ndarë poetes nga Saranda Irena Gjoni për poezinë Atdheu im. Ndërkaq çmimi i tretë i është ndarë poetes vushtrriase Fatmire
Duraku për poezinë Lulja e dhembjes.

             Irena Gjoni

Në nderim të krijimtarisë letrare të poetit të madh Ali Podrimja i cili dha kontribut të madh për shumë vite pikërisht në manifestimin Takimet e poeteshave shqiptare, këtë vit drejtuesit e këtij manifestimi ka ndarë edhe çmimin Ali Podrimja e cila i takoi poetes Afërdita Haliti për poezinë Qyqen nuk e kam fis.


                    Afërdita Haliti

Po ashtu në këtë manifestim çmimi i qytetit i është ndarë poetes korçare që jeton në SHBA Raimonda Mojsiu për poezinë prag nate në Francë, ndërkaq çmimi i grave deputete të Kuvendit Komunal të Vushtrrisë i është ndarë poetes nga Theranda Sherife Thaçi Berisha për poezinë 28 nëntori.
Në manifestimin e këtij viti i cili përkon edhe me 100 vjetorin e Pavarësisë së shtetit shqiptar kanë marrë pjesë poete nga të gjitha trojet shqiptare si nga e gjithë Kosova, Shqipëria, Maqedonia, Evropa perëndimore dhe nga SHBA-të.


     Raimonda Mojsiu 

Poezitë e 35 poeteve që ishin në konkurrim në mbrëmjen letrare në mbrëmjen e së premtes, i ka vlerësuar juria në përbërje Ibrahim Kadriu kryetar, Salih Bashota e Bedri Tahiri anëtar.

  Sherife Thaçi Berisha
Në ditën e dytë të këtij manifestimi poetik, i cili ka përkuar edhe me shënimin e 100 vjetorit të shtetit shqiptar, ka marr pjesë edhe kryetari i parlamentit të Kosovës Jakup Krasniqi.

Senad Guraziu – Medium dhe Flutura

....krijimet e kane kete te "keqe", ne pergjithesi te gjitha.. derisa nuk lexohen s'kane ndonjefare vlere, ne momentin kur ato leçiten... atehere sikur merr jete ose sikur ngjallet njefarelloj nderkomunikimi, ai komunikimi shpirteror, atehere vjershat sikur e "fitojne" pakez kuptim - poezia ne fund te fundit s'eshte asgje tjeter por dic si arie zemrash, si "klithme" shpirtrash...
....thjesht ashtu une nganjehere i flakeroj tutje "idete" edhe grafikisht, ne fakt idete më shpesh "ngaterrohen" me mua por jo gjithmone dhe vullneti (packa se pune gishtash, sic ia thuhet), ehuu kushedi sa idete i kam "harruar" deri tani... pa numer sosh...
.....

Në Vlonë më 15/28 të Vjeshtës së Tretë 1328/1912

Pas fjalëvet që tha z.Kryetari Ismail Kemal beu, me të cilat tregoi rrezikun e math në të cilin ndodhet sot Shqipëria, të gjithë delegatët me një za venduan që Shqipëria më sot të bahet në vehte, e lirë e mosvarme.

Cikël poetik nga Senad  Guraziu

FENIKS I FJETUR I ZEMRËS
S. Guraziu

Buzëqesh sonte, rri me mua
pak xixash mjaftojnë për prushëzimin,
sepse e di, ata trumcakët e mallit
do të cicërojnë rishtas me zjarrin -
tani diç në dukje sikur e fjetur
ndoshta e djegur, e shuar, e tretur
në furrat e Diellit, cikël termik i ndalur,
mbyllur në bodrumet e vetë kohës,
në heshtje me shekuj, frymë e ikur
prapa akrepave të orës gjigante,
Big Ben i shurdhër në Heliopolis,
i mëndafshtë, i zënë në mugëtirë,
me fije merimangash mbështjellur
gjithë ata mekanizma të ndryshkur,
bllokuar nga pluhnajë e përhirtë…
por sonte dhe vetëm një buzëqeshje
mund ta rinisë tik-takun e kohës -
ngjallu ti feniks gjumash i zemrës,
ku është ajo magjia jote tani,
si qulloset hiri i yjeve, si brumoset
hidraulika e krahëve të tu, e sheh
që asnjë lot i saj nuk është tretur,
gjurmëbardha lotësh gjithandej
kanë mbetur, ja shih si janë oksiduar
grilat e retinës, mund dhe ta ndiesh
atë vrullin e dikurshëm të vërshimit,
zig-zagun e atomeve, ngjeshjen,
tendosjen në hidrosferen e lotit,
rrokullisjen e valë në të jashtmen
e dhimbjes – ku sonte mungon prapë
puthja ime, vula e mallit përvëlues.

KURORË GJEMBASH
S. Guraziu

Padyshim duhet të jetë çmenduri
ta ndjekësh vetë hijen, mbyllur në xhama
të provosh ta puthësh Mona Lizën,
t’i quash sytë e saj burim rrezesh, spektroskopi
infra-e kuqe, prej drite shufra blinduese,
masë sigurie për “trezorin” hyjnor artistik,
roje për buzëqeshjen enigmatike,
prandaj gjykimin ta peshosh
në mustakun e Duchamp, dhe ngutshëm
ta sjellësh konkludimin: s’ka kush,
s’ka hajn të botës që mund ta vjedh
zemrën e saj… në Louvre.

Pa brus ndjenjash ta kaptosh estetiken
e secilit trëndafil, të secilës petale,
çdo mimozë regjionale, secilën lule
të botës si herbalist romantik pa e këputur
ta kornizosh, me puthje ta varësh
në breg të Venerës, pa shtytës, pa fibra
emocionale, pa dridhje, pa timbra…
ta quash “xigëlushe”, epiqendër të ndjenjës,
rënkimet t’i përthithësh – artistikisht
ta zbukurosh, t’i falesh orgazma
vetë idesë së ekstazes, të “bukuren”
e korbave në sy mjellmash ta bësh
aq tërheqëse, si sekreti i buzëve të ML,
natyrale si pafajsia, si virgjëria – e vetë
të klithësh, të rënkosh, të përjetosh
shkrirje në të kuqen deri në përgjakje,
si luleshtrydhet ballit të kullosh,
gjemba germatik, kurorë e marrëzisë,
padyshim profet… vetëflijim, pseudo-kritik
arti në vertikalen e “fajit” të Kalvarit.

YJET BUZËQESHIN NË VETMI
(ndonjëherë duhet që të shohim lart në qiell, yjet janë zemra të vetmuara që buzëqeshin)
S. Guraziu

Shembuni ju zgafella të zemrës tani,
këputuni ju stalaktite të bardha, pse duhet
të pikojë pandalë ai loti juaj i ftohtë,
gjoja për t’u rritur nga qielli, pingul,
sikur as kokë as bisht nuk është
rritja juaj… kokëposhtë – më mirë ma thuani
si fosilizohet një imazh në kristale, si ruhet
me shekuj një buzëqeshje e gjetur,
mos duhet konservuar ato në të ftohten
e lotëve, të zhyten në kanaqet me tretësirën
e purpurt… sepse të padukshme do doja
të mbesin për pjesën e ngrohtë të syve
të botës – dua të ik pastaj qiellit të vetmisë,
të kërkoj strehë në bujtinat e yjeve,
në sarajet e tyre, shih sa të vetmuar janë
dhe nuk qajnë, askush më i vetmuar
se yjet, tërë jetën buzëqeshin pandalë
vetëm që t’na e thonë se aty janë akoma
të gjallë, me sinjalet e dritës sikur
na e përkujtojnë se aq shumë frikë kanë
nga harrimi – ëndrrat e vakumosura
të zemrës do mbarsen, kujtimet janë ligjet
e rrotullimit të unazave, ai tundimi
kinetik i grimcave rreth Saturnit, ku i dihet,
një ditë mbase mund të rilindet, zemra
mund të jetë rishtas bërthamë e një supernove
prej bebesh, e zjarrtë, e çiltër, lozonjare.

PUTHADORI FISNIK
S. Guraziu

Fjalët e saj janë si trëndafilat në kopsht,
kanë të njëjtën aromë, më dehin
me të gjitha shqisat, ajo më flet si zemra
me fjalë të kuqe, aq të ngrohta janë…
o zot më ngrohin si një farfanjak
dimër e verë, kur më flet e kuqja përndizet
gjithandej, e edhe në faqet e saj – i ngrati unë,
ku ta dija se është ashtu faqekuqe
si burbuqe, në ëndërr madje tentoja
ta puth jofisnikërisht.

Faqet e kuqe fisnike meritojnë
vetëm puthjesh fisnike, fisnik jam unë
padyshim, dhe fisnikë të tjerë ka
plot, vetëm kam pakëz frikë, ndoshta
nuk di ta fal një puthje aq fisnikërisht,
pa e cenuar të kuqen, ëmbëlsinë,
dëlirësinë e ngjyrave.

Mbase është njëjtë si me erëmarrjen,
molekulat aromatike në ajri na ngopin,
mund ta bëjmë symbullur, petalet pa i prekur
një lule s’duhet këputur patjetër,
aq e thjeshtë duhet të jetë – pra, s’është
e koklavitur shkenca e luleve, por
tani për tani jam vetëm ai puthadori fisnik,
dje në mëngjes si “gentleman” i vërtetë
kam puthur dorën e trëndafilit.

SFINGA ËSHTË KORRUPTUAR…
S. Guraziu

Pandora nuk ishte femra e parë prej argjile,
por le të jetë sepse për Zotat është – si dikur
prapë Pegasi hingëllin lëndinave mbi retë,
paganizmi antik është djep i kontinenteve,
vetë brumi dhe tharmi artistik, prapë Europa
në qafë të Zeusit derdh një det lotësh të valë,
Poseidoni lahet paturpshëm në sytë e saj,
tutje Sfinga kërcen nëpër kolanat paganistik,
shpirtshitur, në heshtje… prandaj dhe
Apolloni fare s’ia var, i dehur vallëzon
me nëntë statuja të mermerta, i quan Muza -
buzëbardha Safo e puth, Kanova zgjohet
si zombi, kërkon daltat me maja diamanti,
gojën e një mijëvjeçari e përthekon
furishëm me buzët në një “Puthje” të gurtë,
i përjetshëm ai afsh kristalesh por puthja
më e ftohtë që njeh njeriu – Hirst mburret
me paganizmin modern, as me diamante
mbjellur “kafka” ime nuk ka vlerë sa “koka”* e
dashurisë, tridhjetë cm gjatësi për hir të Zotit,
sepse Mikolango i pati hyr në hak Davidit,
i turpëruar Davidi i pëshpërit Venerës:
ndjehem si bebe “artistike” e konvertuar,
dhe ia krisë siç bebet pagane dinë, si Zeusi
i pafajshëm kur i menderoste pelenat e kohës,
ndoshta “pampers… made in Olimpia” -
ndërsa vetë “Poeti”, herë i bronztë herë i gurtë,
ulur mendon për babain e habitur Rodin,
s’arrin ta kuptojë dot absurdin që Roi-Soleil
pa e njohur fare “Puthjen”, pa e lëvizur
vetë as një gisht “artistik”… si mbret bënte
pesë herë dashuri në ditë, dhe i pati sallonet
më artistike që kishte parë bota ndonjëherë.

* Dashuria është dashuri për Bukurinë dhe për të Riprodhuar, për të falur Lindjen në Bukuri – vepër artistike “skandaloze” e Damien Hirst

BUZËT TONA PËR DIELLIN
S. Guraziu

Më shtrëngo, më duaj, më mbaj,
me gjithë zemrën tënde dhe ngrohtësinë e saj,
më puth si engjëll, madje dhe me sytë përvëlues,
jo vetëm në buzët, nëse ndjen dhe në sytë
sa herë të të rrah zemra… me ato buzë të “maskuara”
që nga mëngjesi yt – tani kur u takuam, përqafuar
mos mendo akoma për vijat perfekte të lapsit,
për kontura buzësh, e kuqja le të shprishet
nga afshi, trembe trend-in e ditës tani,
flaki shtojcat artifiça, mos mendo në shkëlqimin
magjik të Channel, në “artistikat” e ndonjë fabrikanti,
në gjepurat e asnjë predikanti, gjoja…
për modën e “buzëve moderne” – beso në diellin
lakuriq të ditës sonë, siç i lanë ato praruar
pa rite e tualete, çiltër dhe pastër me rrezet
më sublime, tek i ngrohë buzëqeshjet e bebëzat,
beso në frymën, në aromën e lulishtes
së zemrës, beso në zjarrin e buzëvalës tënde.

Ashtu me buzë të zhveshura preke zemrën time,
zhyte kureshtjen thellë si në ujvarë të lahet,
të freskohet, dëgjo një grimë aty sirenat e mallit
si cicërojnë, fol me buzën time të çarë,
me natyrshmërinë e saj, në fakt me të dy buzët shkrum,
ashtu të thara njomi me ndjenjat, me zjarrin tënd
falju freski dhe jetë, dhe do ta ndjesh, do besosh
ke puthur buzët e jetës, njëjtë si të puthësh
diellin e mëngjesit – ke puthur vetë zemrën.

MONOLIT I NDËRGJEGJIES
(për Hans-Joachim Lanksch)
S. Guraziu

Ma besoni Zotëri, e humbet peshën
fizike pena ime, ajo “realja”
e imagjinatës për Braunshvajgun zhduket,
asgjësohet tendenca, neutralizohet
vetë pesha e fjalës si kuptimësi,
çfarë i duhet farkëtarit çekani i tij
kur hovi dhe vrulli shtangosen në ajri -
kur pezullon transcendenca e frymimit,
të gjitha kudhrat e fjalës zbuten,
si masë e kulluar shkapërderdhen
sepse, si për ironi, s’mund të ketë
ngurtësi, ndoshta as dhe vetëm ngjizje,
për një trup tek buzëqeshë ëmbël,
i pastër si monolit, kolos i florinjtë
në sheshin “Skënderbej” të zemrës,
aty ku në një “tëk” të vetëm
kthehet çdo drithërimë, çdo feksim i
mendjes, ku nyjëzohen të gjitha
rrugët e dritës, ku fosilizohen ëndrrat
thellë damarëve të shkëmbit Dajt,
kurth i dialektikës ideore të artistit,
si jehonë e çdo troku metafizik,
mbase… në kokën e skulptorit Paskal,
goditje thundrash të kalit të bronztë,
si buzëqeshjet dhe klithmat e Heroit,
që nga qumështbuza e tij deri sot,
si brus nderi i çdo dueli… Zotëri,
u bëtë damar i vetë trupit historik
të kombit tim, ju lidhi fjala dhe Zoti,
e Ju mbetët flakë pertej ecejakeve
të mikut të fjalës – grahmave të poetit
ia ruani dritën, prore bëheni dritë
në zemrën e tij të amshimit, në të
gjitha zemrat – me zemrën e bardhë
të një populli të tërë… në pëllëmbë.

MOS HARRO BUZËQESHJEN
(në jetën time kam parë aq shumë fytyra të ndryshme, por asnjë buzëqeshje të shëmtuar – pasqyra, nëse ajo të fliste…)
S. Guraziu

Tani ke qetësinë, shkrepsen e kujtimeve,
vetminë e një jete të tërë dhe dy shenja,
plaga e njomë e fundkurrizit, vazhga
e gjoksit u stampuan në buzët,
do ruhen thellë brenda teje,
përthithur lëkurës së bardhë me puthjet
do i kesh si “kopje”, si print në faqen
më të pastër të ditarit të zemrës.

***
Tani ke dhe kohën e gjithë botës, lexo
në qetësi, shfleto librin e vetmisë
derisa fletët të zverdhen, derisa
të fshihen të gjitha germat e ëndrrës,
trëndafila të vyshkur s’do ketë,
ndonjë lule të tharë, herbarium
të rrallë, asgjë… por kaq ishte
çfarë e pikturove si ëndërr – ndoshta
një plagë e vetme i merr të gjitha
brenda vetes, hape rishtas, butësisht
ashtu me buzët fshihe në palcën
e saj kurrizore ëndrrën tënde të jetës,
vetë ëndrrën, gjithçka çfarë deshe
të ketë aty i gjete në të pafajshmen
e syve – ti e di, aroma e kurmit
mes faqesh do ngelet, dhe ai herpesi
në skajin e buzëve, buzëvala
e njomur, “epiqendra e buzëqeshjes”
për të cilën ti do vdisje – pse jo, vdis
pra tani i qetë, brenda buzëqeshjes
së saj struku për një jetë, buzëqesh…
sepse më i bukur do jesh dhe mbylli
sytë, përgjithmonë.

KEQKUPTIM I PAEVITUESHËM
S. Guraziu

Sipas teje kërkohet “organizim perfekt”
i yjeve të Universit, ata duhet të kthehen
në eshalone, sipas gradës, rangut
në bataljone si ushtarë të dritës,
me komandant… ndoshta vetë Zotin,
kush tjetër mund t’i komandojë yjet.

Macja jote loz me lëmshin e logjikës,
pa e gërvishtur, art dhe delikatesë
si Ronaldo në Marakana,
topthi im logjik po, por poezia
nuk është lëmsh – thua,
ajo është brigadë e përkryer germash,
është ajo çfarë ty të kanë mësuar,
çfarë ti do dhe çfarë ti sheh në letër…

Si lexues i përkryer i drejtohesh
“poetit kaotik” – hej ti, Mister Poe,
kokrrat e rrushit tënd “kalavesh”
duhet të renditen në pakon time të praruar
çokolatash “Merci” – trakat e zebrave
duhet të jenë perfekte si “zebrat” në asfalt.

PRAPA VETË ËNDRRËS
S. Guraziu

Tani do jem përherë aty
ku ti nuk je, aty ku nuk është
as koha, as hapësira,
do sorollatem tërë jetën
prapa perdes së rëndë
të teatrit të ëndrrës,
vetëm disa sekonda të gjatë,
edhe oniristët insistojnë
ëndrrat qenkan si “flash”,
të gjitha zgjatkan aq pak,
qenkan një lloj ikje në fakt,
prapa hijes së realitetit -
do bëj dhe unë ashtu,
njëjtë si vetë ëndrra ime,
do ik për të ikur
nga prania e vetvetes,
athua pas shpirtit ka një hije,
nëse po, do fshihem
dhe prapa hijes sime,
mbase nuk sheh nga pas
asnjë hije, asnjë ëndërr,
nuk dhemb asnjë dhimbje
prapa hijes së vetvetes,
athua prapa Diellit
po ashtu fshihet hija e tij.

CIKLI SOLARIS I BUZËQESHJES
(buzëqeshja jote është vetë dita… një ditë e kaluar pa buzëqeshje është një ditë e humbur – thënie)
S. Guraziu

Nga buzëqeshja jote – fluturojnë flutura
me krahët e dritës, venë e vijnë në dukje
kuturu, sikur e humbin rrugën, domethënien
e misionit, çdo trajektore imagjinare
të fluturimit, por assesi jo, kurrë mos u lajthit,
ato përcjellin sekretin e Diellit, me secilën
drithërimë zemrash, me çdo dridhje
molekulash, me çdo lëvizje të gjethit,
valë shtytëse janë rrahje krahëfluturash,
pandalë nje velo të padukshëm e shtriqin,
ndoshta aty luhaten djepa të panumërt
kupidonësh, foshnje të lidhura flenë,
me miliona engjëj të bardhë, secilin çast
mund të zgjohen, klithmat e tyre
nuk janë peng por thjesht në pritje,
afërsinë tënde presin, zgjohen atëherë
kur aura e ndriçon siluetën e qenies,
si tufë xixëllonjash në bebëzat e nimfave,
fanari i syrit tënd është sinjali i turnit, është
dhe fundi i konvertimit të sekretit solaris
në uzinën e paskajshme “Flora” – mos ik
pra asnjë çast, rri me fluturat, mos shko,
kurrë mos i braktis ata engjuj ndjenjash,
për vetë zemrën çdo ditë thur një kurorë
lulesh, mos harro ëmbëlsinë e erëmarrjes,
secilën herë që ti u merr erë petaleve,
akti yt është paga, falënderimi për fluturat,
që të gjitha, nga më laroshet e bukuroshet,
madje dhe vetë fluturzezat… dhe ato
çapkënëzat e pafajshme të dritës, ëndrrat
tona i stisin pastaj – nga buzëqeshjet tua.

AQ AFËR ME TY
S. Guraziu

Jam unë,
po aq sa ti vetë afër shpirtit,
ndjenja jote që sheh para
bebzës, akoma pa u zgjuar
mendja, si xixëllonjë e vockël
atomike, e pashterrshme,
me sytë e mi do njohësh
universin, ëndrrat do trasohen
për ty, përherë do fluturoj
po deshe ca hapa para teje,
dhe anash mund të rri,
në cilindo krah të duash ti,
si shpresa e zogjve të arsyes,
cicërimat, klithmat, universalja
e çerdhes, ndërgjegjia
që ushqen dritën – do jemë
për ty secila dritë që njeh ti,
çdo rreze dielli, çdo feksim,
ajo më e imëta xixë jete,
“elektrikat” në fund të detit,
në humnerat më të errëta,
njësia kuantike e shpirtit,
llamba për hartat e kapitenit,
shtigjet e paskajshme yjore
në humbëtirat e zemrës, flatrat
e vetë dritës, timoni, kompasi,
navigacioni i çdo fotoni,
besomë, më ndiq pa frikë,
nëse ndalem do ndalesh dhe ti,
por mos u largo, mos ik
kurrë nga drita,
jam unë.

NË SYTË E TU, NË SYTË E MI
S. Guraziu

Në ballin e muzeut, aty mu në qendër, në gurëzit
e mozaikut sikur është stampuar pigmenti ynë,
anomalia gjenetike e ngjyrave moderne,
nga ajo përspektivë dhe vetë largpamësia
sikur flet për faktin e shkurtpamësisë artistike,
ngjyrat vetëm energji e burgosur janë, në thelb
një fenomen çuditërisht i ftohtë – i vetëdijshëm
sot për “leksionin artistik”, mozaiku e përcjell
mesazhin historik, pandalë na flet, nuk pushon,
sigurisht nuk do ndalet kurrë, dhe brenda
nëse e fusin, ta ngujojnë në ndonjë bodrum,
gjithmonë do na drejtohet si një kritik – Ty:
qielli yt është lumturisht i kaltër dhe fare qiellor,
ndërsa Mua: – yti i kuq, spektër mendor-holistik
i përmbysur, konflikt poetencial brushash,
“qualia state” e qenies – Sipas tij, që nga ngjizja
e mozaikut të frymimit tonë, Unë dhe Ti
u rritëm tmerrësisht njësoj, analogji cullake,
por realisht në dhoma të ndryshme gjumi,
e jotja me gjithçka e kuqe, mbushur lodrash
“rozë”, ngrohtësi puthjesh, frymëmarrja
jote më e pastra, ai “aircondition” virtual
atëherë shumë natyral (për ty më efikas
se gjithë kondicionerët së bashku sot,
nëpër façadat laramane të Tiranës), ishte
kondicioner fryme i pagandës njëngjyrëshe
për të vërtetën e ngjyrave të ylberit -
ndërsa imja… mos pyet, kaltërsisht e ftohtë,
sikur ndonjë dhomë çunash, me mure
të kaltra, lodrash kaltroshe, dhe njësoj
reprezentativisht e pastër, si dhomë kristalesh
zhytur në blunë e Jonit – mirëpo kot, ngjyrat
po ashtu vetëm iluzion janë, mozaiku e di,
sytë e Tu, sytë e Mi, gjithë sytë e botës
dritën e përthithin njësoj, si për inat njësoj,
në pikë të ditës ia vjedhin verbërinë Diellit,
prandaj ky spektër i përmbysur “celare”,
kryeneçësi aspak artistike në trurin tonë,
funksionalizmi versus ylberit të gjallimit,
hipokrizia kundër ngjyrës së vërtetë të qiellit.

NUK ËSHTË “RELIGJION”
S. Guraziu

Të gjitha zemrat në errësirë rrahin
burgosur përjetshëm, në vetmi
por në vetvete fanarë dritësie janë,
si xixëllonjat e qiellit – dhe
Dielli jep shumë dritë, përmasat
pakëz “problematike”,
por megjithatë ligj i natyrës,
diversitet frutash, larushi rruazash
dimensionesh, s’është rastësi,
disa zemra janë të vogla… si gogla,
fare “mini”, ndoshta sa një lajthi.

Nuk besoj kësaj radhe
në kriteret, në ndihmën e shkencës -
me rreze Rentgen t’i masim,
apo me pompë t’i fryjmë, si maskota,
tullumbace Diznilendi, dikush
tjetër mbase beson në zemra “vakum”
si poç i Edisonit – nuk di,
ndoshta thjesht t’iu flasim, absolutisht,
çdo rrahje ta miratojmë, çdo
impuls ta ndiejmë, t’iu besojmë
sikur zemra të ishte vetë Zoti – u bu bu
gjithë ato zemra të botës, konfuze,
por nëse secila zemër xixëllon
për të tjerët, pandalshëm si Diell
ndoshta dhe është një portë
jona e dritës, një shpresë.

Ndonëse nuk është “religjion”, siduket
prapë s’na mbetet aq shumë:
vetëm lutja – luteni pra o njerëz
të botës, çdo ditë zemrën
tuaj të rritet – ku i dihet, ashtu së paku
mund të jemi një ditë si Dielli
më afër Zotit.

DA VINÇI NË OLIMPIADË
S. Guraziu

Miku im i “mbathi” nallanet e veta,
në fakt u hipi lundërzave të drunjëta,
si pandofla të çuditshme… shpikur
nga ai vetë – punoi gjatë, pa pushim
shkriu mend, panumër skicash e faqesh
në Codex Atlanticus – dhe vrapon
si i marrë mbi syprinën e detit,
fillimisht e humbi orientimin, u nis gabim
andej kah Bosfori, por u këndell,
shpejtë e ndërroi kursin… tani ndodhet
diku afër ngushticës së Gjibraltarit -
ka vendosur të jetë garues zyrtar
në Olimpiadën e Londrës.

Sot e humbëm kontaktin, iPhone
i vet mund t’i ketë rënë në ujë, por
në emailin e fundit më shkruante:
pse ti s’merr pjesë në festivale kurrë,
as në gara, as olimpiada… nisu pra,
mbath ca aso të drunjëta holandeze,
bjeri i qetë La Manshit, dil andej
dhe më prit, mos ki frikë, në një kanal
aq të ngushtë nuk mbytesh dot,
as si delfin, as zbathur, as me not…
pa le që “klompet” janë të njohura
në gjithë botën, ndoshta ia del,
triumfon, bëhesh “i parë”, kampion
i ecjes mbi ujë, por dhe pas meje
nëse ngelesh, një medaljon i fildishtë,
o çfarëdo qoftë, padyshim të takon.

PEZULLIM I FJETUR I FRYMËMARRJES
(përse vallë zemrat nuk flenë kurrë!?)
S. Guraziu

Ke të drejtë, ndoshta çdo gjë është “wireless”, prandaj mund të flas
me ty, kudo që të jesh – të shoh tani… si Oreadë e zhveshur
dridhesh në afshin e valë, ajo pasqyrë vrastare e Diellit si lupë gjigante
rrezikon të shkrihet, e nxehur tej mase e çoroditë pasditen tënde,
aty në sfond i petëzuar luhatet imazhi yt, rutinë vajtje-ardhjeje
në një ditë vere, ecejaket flasin së prapthi me dëshirat efemere,
ngadalë zemra qelqoset nën trysninë e masës, në një trumcak
të kristaltë kthehet, kalamendet në shtyllën qendrore të qenies,
për një çast më bëhet sikur hapat pezullojnë, sikur lehtas ngjiten
shkallëve të ajrit – por jo, ato shtylla anësh rrugës si këmbët
e tua janë, shtylla stoike të shpresës, ja përse gjithë ato mesazhe
të zemrës përcjellur, në ato miliona fibrash të ngrohta, telëzuar,
përçuese ndjenjash, si dikur telat ambicioz të Graham Bel, ndoshta
akoma pushojnë zogj të fjetur, vargëzuar pandalë brumosen
shpresa që tek duhet të lindin, shih pra… ndër gjithë ato zemrash
të vockla, plot cicërima të përgjumura fushave të pafund, ëndrra
që dremiten përgjatë auto-udhëve të jetës, mes ajrit dhe ndjenjave
forca të panjohura, e megjithatë kot, zemrat zgjuar rrinë,
syhapur, vigjilente, prore balansohen në horizontalen e telave,
mbahen si foshnjat kur gishtin e nënës shtrëngojnë, kapen
në buzëqeshjen, në dashurinë e saj… ngjyrat e jetës kalibrohen -
i përsosur vërtet, apo jo, ky ekuilibër i frymëmarrjes në gjumë.

NJËBRIRËSH TRASHALUÇ
(Poetët kanë një ilaç të fshehtë, një anestezi sekrete, për dhimbjet!)
S. Guraziu

Nëse më thërret ditë-gjykimi im një ditë,
atëherë kur të jem si Zeus
në qiell, padyshim do t’shtirem kureshtar
si kollitet një mëngjes në Perandorinë e vetë Dritës,
sa rrathë i ka në agullimë Dielli, si djersitet?
I verdhë, i kuq, ndoshta i bardhë – qumësht
i homogjenizuar, helium-vitaminash,
si bukëvalë, për mua përherë të uriturin,
i pangopur – njëbrirësh galaktikash?

Për mëkatet… palosur si fluturat
lulishteve të fajit, mund të lutem pa zë,
fjalët sa një bisht kometash t’i zgjas,
si Dalai Lama të flas, si Xhingis Khan
të bërtas: assesi, njohja me shpirtin tim
s’ishte “dating”, as këshillë e Nënë Terezes –
anipse yjet do t’shkriheshin së qeshuri
dhe vetja do t’më dukej si gjilpërë eskimezësh,
apo si një hiç buzë humnerës – vrimë
rrumbullake në akullsinë e vrimëzezës.

Ndoshta, si hokatar i pafalshëm që jam,
mund ta akuzoj Diellin që s’ia doli kurrë
të jetë më i dielltë se vetvetja,
mund ta tradhtoj; të shpif se më provokonte,
më nxiste – duaje me zjarrin, më thoshte
nëse je i zjarrtë, cili mundet më zjarrtë?
Më dhimbsej; s’ishte duel por shtyhej me mua,
si gjithmonë, kotej hemisferave në Kardasia,
e unë, me flatrat e xixëllonjave të qiellit,
ëndrrat ia freskoja nga atje, në Antarktida.

Por nuk duroj dot asfarë shtrembërimesh,
maskash të ulëta, kamuflazhe harrestarësh,
patjetër do të klith: dëgjoni, e vërtetë është,
dy poezi janë këtu në zemër, dhuratë
si medaljonë të praruar shpirtëror…
(prandaj dukem pakëz trashaluç),
dhe natyrisht s’jam harrestar, si Dielli krenar
jam që nuk shuhen dritëvarat diellore, kurrë!

D-DAY PËR ZEMRËN
S. Guraziu

Nëntëdhjetë e nëntë gjeneralë
putharaçësh e ulën kokën,
plani nuk ishte aspak strategjik,
ata nuk e dinin as nga ku vjen
kësaj radhe buzëqeshja e saj,
nga Kepi i Rodonit, nga Gruijer,
“Zotat e Gjallë” të Katmandu,
ndoshta thjesht nga pranë Lanës,
ashtu si vizore përmes Tiranës,
ose nga Lugu i Butë, me një qengj
në krah – kjo hundë e akulltë
disa herë më delikate duket sot,
kristalet e bëjnë dhe më të bukur,
por përse vallë më gudulisë tani
maja e saj në faqe, përse
kjo puthje, më magjepsë kjo guacë
perlash të bardha plot tinguj,
ndersa ankthi më tmerron qysh tani
për të madhen ditë, D-Day -
e ëmbël të valojnë flamuj të fitores,
kënaqësi kur kullat rrënohen,
kur gjithë bedenat pushtohen,
dhe kur shumçka të jetë falur,
të tjerat kur dorëzohen, por zemra
nuk bie në gjunj, nuk kapitullon kurrë
me këso putharaçë të molisur -
sikur t’mos ishte aq e zjarrtë
kjo peshë në krahërorin tim të valë,
thjesht do thosha ka një copë akulli
aty në zemrën e saj, fortesë.

KTHEHU NË MUA
S. Guraziu

Eja, kthehu në mua, nuk jam
Statujë e Lirisë me dritën
dhe urtësinë në duart, me një univers
boshësie që nuk e njohim
as unë dhe as ti – Liberty e pafajshme,
çdo gjë e mozaikut përjashta
na përket neve, ka diç që pulson
brenda nesh… shtytja, inercioni
i gjakut, dhe ti e di, vetë jemi krijuesit
e së jashtmes, vetë i kemi shpikur
statujat, simbolet, reliktet,
kishim për qëllim t’ia kujtojmë
vetvetes së paku të jashtmen e Lirisë,
por vallë kush e “krijon” besimin,
si ta dimë vallë që vetë jemi gjallë,
kush e plotëson brendësinë e botëve,
me çfarë ta mbushim një boshllëk
të Piramidës, vallë me rërë germash
dhe kurthe, roje për pavdeksinë
e Diellit – eja, kthehu në mua tani,
njësohu me grahmat e flakës,
kurrë s’do kesh frikë pastaj
nga treqind kalorësit e ndërgjegjes,
t’i godasin portat, bedenat tek goditen,
rrënohen me vetë gurët e vet,
katapultet e ngjeshur me të njëjtit gurë,
s’do kesh frikë as nga kapuçonët
netëve me stuhi, të mistershëm
si vdekja, si nata me pelerinën e zezë
që mbështjell boshësinë, të padukshmen
e trishtë… tek trokasin në portat
e kalbura të pallatit tënd të ëndrrave.

MEDIUM DHE FLUTURA
S. Guraziu

Sot do dalësh të lodrosh pas fluturave
t’i burgosësh qysh në ajri
me rrjetin tënd – dhe ndjehesh bukur
ndoshta një ndjenjë, një flutur -
si një sorkadhe do rendësh
lëndinës, lulishtes tërë ditën,
derisa të gjitha t’i trembësh,
të mos ketë as dhe një ndër lulet,
as mbi kokë, as në qiell.

Pastaj do ulesh t’i burgosësh prapë,
me germat në “letër” do thurësh,
një pëlhurë të butë do endësh
me veglat “stilistike”,
do vizatosh ca lule germatike
në njërin kënd do vësh një zemër,
pak më tej një Kupidon
krahëpalosur, me shigjetat përtokë
se si qan – por do ta lësh të qetë,
nuk do i thuash “hesht”.

Në fund, e kënaqur do klikosh “Send”,
ta ngacmosh xhanin tënd për inat -
siduket… ti megjithatë e di,
poezia është “kontakti i parë”
me fluturat, me ndjenjat,
nuk është gërvishtje e penës sate,
letër e rrahur nga makina e shkrimit,
nuk është “zanat”, ndonjë mjeshtëri
e vjershërimit, as hieroglife
digjitale në “screen”.

PËRTEJ PRAGUT TË DHIMBJES
(gjithkush ka kohën e vet të gurtë a të akulltë)
S. Guraziu

Unë ha me një lugë të gurtë
dhe pushoj në një shtrat të gurtë
pse jo, qysh tash madje
dhe arkivolin e dua të gurtë
si princeps senatus
nuk kushton më shumë se jeta
por kjo nuk më thotë asgjë
edhe – njeriu më i fortë se guri
edhe – guri më i fortë se njeriu
më lënë të ftohtë.

Zemër anemike, spazmosur
mos më tradhto dhe ti
së paku jo ti tash, nuk është koha
më mbaj në këtë gëzhojë të gurtë
tempull – pontifex maximus
ngrohur me buzëqeshjen
ma fal ngapak kuptim e mirësi
tinëz botës së çoroditur
të mbijetoj i fortë, denjësisht
siç ia bëjnë gurët.

Hm… sa bukur tingëlluaka,
paleolitika e qenies,
neolitika e hershme e zemrës,
“epoka e gurit” të gurëve,
herëdokur, nëse koha ime të jetë
të ik përtej pragut të dhimbjes
i gjithi prej guri, mbyllur në gur
si një gur që buzëqeshë.

ROMANCË KALEIDOSKOPIKE
S. Guraziu

E bukura është diç e pangjyrë në syrin
tënd, ndoshta si pangjyrësia e ujit,
heshturake fshihet prapa cipës
shkëlqimtare, mund të jetë e syrit
por jo medoemos, ndoshta lulet aty
vetëm refleksion janë, pastaj gjethnaja,
vetë gjelbërsia – ti i mbyll sytë -
njëjtë dhe me lulet, thua,
ato mund të jenë të pranverës por
jo patjetër pranverore, në syrin tim
mund të jenë gjethe palmash tropike,
peizazhe idilike, thjesht imazhe,
copëza ëndrrash romantike, vizatime
optike me brushat mikroskopike,
romancë e ngrohtë kaleidoskopike,
vallëzim ngjyrash, fatamorganë organike,
joshje, kurth për dritën… enkas për ty
lojë artistike – bukuria e luleve kaplon
vëmendjen por mbase aroma e tyre
pushton zemrën – hm, unë qenkam
i kurthuar në një zemër-lulishte,
sipas kësaj teorie njëjtë dhe ty pra
të mashtroi zemra ime aromatike,
le të jetë, kështu nuk të humbas kurrë,
sa të ketë një botë me lule, madje tash
më magjepsë dhe vetë teoria jote,
metafora e dy lulishteve prej zemrash.

ULTRASONOGRAFI E QENIES
S. Guraziu

Si pikënisje, thellë nga brendia jote
përjashta nisu, dil nga trupi
dhe kthehu si torpedo fotonike,
si grusht i fortë drite, godit muret, pushto
vetveten, un-in tënd – brenda krizalidës
shkapurit strofullën dhe prushin e valë,
puth larvën tënde të frymimit,
digju, shkrumohu i gjithi flakëve të arsyes,
prek natyrën dualiste të universit
dhe vetë dualizmin e qenies,
lufto për frymën në anën e drites,
fluksohu, i gjithi në dritë ktheu,
me dashuri përvëlohu, prore hidh shkarpa,
pandalë, fryji zjarrit guximshëm -
kur të tretesh i molisur, kur i fikur
të ndjehesh, ngrohu dhe një grimë
energji “rezervë” me kujtimin për puthjet,
shfleto guidën, doracakun e mbijetimit,
me llambën kriptonike të bebzës,
me shqisen e gjashtë tendosur
si kapiten-komando në xhungël, nën shiun
“monsun” të dhimbjes injekto zemrën
prapë me gjilpera drite – nëse i mekur, pa zë
si balenat nën akullin e oqeanit,
errësirës së ftohtë, në qetësinë absolute,
si një grahmë me “sonar” dridh lëngun
e jetës valë-valë, si pëshpëritje e lutjes
së fundit… dhe vdis në paqe
me vetveten, me një buzëqeshje
sublime – nëse di si vdiset,
nëse di si shuhet drita.

KTHEHU NË PAFAJSINË TËNDE
S’është vetëm një engjëll i bardhë strukur në shtratin e ndjenjave, aty është gjithë universi i saj, e gjithë jeta dhe e jashtmja vrastare!
S. Guraziu

Engjëllushe krahëplagosur të vranë
gjithë jetën kodikët e absurdit,
lidhur në shtyllat e heshtura të turpit,
njëmijë e një gurë të keqkuptimit
të qëlluan, e njollosën velon e bardhë
të pafajsisë, engjëll i thyer të shkelën,
të shtypën me thundrat e zeza kalorësit
e ligësisë së natës, ende pa e ditur
ç’është jeta, pa e kuptuar si kaliten
ndjenjat, ta vodhën gjithë freskinë,
pafajsinë e ëndrrave – tani kujton
drita s’është për ty, as Enigma
nuk ndihmon, “return to innocence”,
shpresa e nëntë muzave, as buzëqeshja,
mendon njëmijë e një ëndrra të jetës
u konsumuan, por beso gjithmonë,
njëmijë e një lotët e pastër si shpirti
janë kristale në sytë e Shehrezades -
e buzëqeshur shih boten sy, harro
lulet e së keqes, trëndafilat e dhimbjes,
pse prapë ata sy të butë u njomën,
vallë kur avullohen pikat e fundit thellë
në kanjonet, ku as zemra nuk ngrohet,
asnjë Diell s’ka qasje me rrezet… lart
si një tokë e shkrumuar, asnjë lule,
asnjë klithmë, asnjë frymë jete
në djerrinën e përvëluar të zemrës,
asnjë besim, vetëm lotësh të thellësisë,
ma thuaj cili është shkaku i vërtetë
i syve të pafajsisë – vallë sytë e
engjëjve të vrarë nuk shterrojnë kurrë!

SHQIPËRI, NJË PËRQAFIM
S. Guraziu

Zemrat si bova të bardha luhaten
hapësirës së lëngshme të Jonit,
nga dritarja një zemër do të ik,
e unë vetë i ngujuar brenda zemrës,
në një kafaz prej zogu metalik -
si ta ndal, o ju brigje të diellosura,
si t’ia sqaroj tash atë pamundësinë
e rendjes… si fëmijë në përqafim
të nënës, po vetë rendjen, atë
domethënien e fluturimit pa krahë,
kur zemra veç graviton rreth Diellit,
tash kur mbetet vetëm llogaritja
e çasteve, ato matematikat e orbitës,
sa mund t’i rezistojë zjarrit ajo sigla
e fërkimit, kur përflaket qenia,
vetë përkrenarja e krenarisë – pse,
si shpjegohet, çfarë mund të jetë
fluturimi i zemrave me “taxi”, pos
zhvendosje në hapësirat e mallit -
atje poshtë syprina e mëndafshtë
shkëlqen, ajo përkëdhelje rrezesh,
o mrekulli, o dritë e vetë zemres,
ju gjyshet ilirike me furkat tuaja,
çfarë huazuat nga retë e bardha,
cilin sekret të qiellit, kur kaq bukur
e lëmuat atë push madhështie,
kush duhet tash ta fshijë pluhurin
mbi artistiken e perlave – ngutu pra
mëmëdhe, bëhu ngutulushe, nxito
si një Hederë aromatike, buzëqesh
vallëzo, fluturo, ngrohu me Diellin,
shpalose për botën gjithë bukurinë,
sa portat e Jonit atje në Mesdhe
hape zemrën, më prit dhe mua tash
si një Narcis pa zemër – me zemrën
në ajri, pa flatra jashtë krahërorit,
zemër akrobatike, me lotët e valë
dhe njëkohësisht të freskët në sytë,
si vetë deti në syrin tënd kaltërosh -
Narcis dhe Hedera në një përqafim.

VULLKAN I PAFAJSHËM
S. Guraziu

(nuk akuzohet një vullkan, është absurde -
pupla erotike të jastëkut tënd harrestar me një zemër të kuqe në mes…)

Mund të zvarritem tatpjetës,
puthitur shtyllës kurrizore,
si pikë uji të shkas
“vërtebrores” marramendëse,
si një mace, cilado mace
dhe maçok nga familja në Serengeti,
ecje kokëposhtë “pemës së jetës”,
t’i thithë molekulat e lëkurës
tendosur aty mbi asht,
si ndonjë fshesë moderne,
aso vakumore “Dyson”
pa kabllo, zhurmë as ngulfatje -
dhe derisa ti pret në horizont
të shfaqem, pas kodrave
me Diellin në sfond, siluetë
hutaçe qiellit të bronztë,
tek qelizat vdesin syprinës
së epidermes, ndërsa fibrat
retikulare t’i burgosin vibracionet
si bari i pafund puhizat
e savanës, atëherë kur shqisat
luhaten, kur nisin të kalamenden,
si vullkan mund të shpërthej
në anën fare të kundërt,
t’i bëjë lëmsh koordinatat,
andej në qendër të qendrës,
mu në mes të kërthizës,
si vetë gjeneza jote,
si prush nga zemra e Tokës
ta pushtoj relievin e pafajsisë,
çdo shteg dhe pore të qenies,
ta dridhë vetë epiqendrën,
e ti të përpëlitesh rrëshqitjes…
e skuqur, e nxehur, të avullosh
si llavë e pafajshme, e përhumbur,
derisa në oqean të shuhesh -
ndonëse, pak çaste më vonë
prapë do t’më akuzosh për
“thyerje të rruges, papritmas”.

(nuk akuzohet një poet, është absurde -
eh, sikur ajo zemër të ishte e gjallë, të kishte jetë e drithërima… aq sa ka histori)

ARTEMIS DHE ENGJËLLI BEZDISËS
S. Guraziu

Të shtrenjtat muza, si duket dikur paskam vrarë
një engjëll (ja atë atje, atë të mërrolurin, atë kaçurrelin),
jo se desha ta vrisja por sepse nuk ndjeva, nuk e desha,
nuk e përfilla fare, tash më vret mua çdo ditë, më ndjek
hap pas hapi, s’më le të qetë as në gjueti, çdo gjë
e tremb me shigjetat e tij, vallë ka të drejtë, paçka se ai
s’kërkonte dhe shumë, thjesht vetëm që ta doja – unë
e dija kështu: natyrisht, ndjenjë e bukur është, por
nëse nuk ndiejmë prapë asgjë, po aq legjitime
duhet të jetë, aq e natyrshme të gjykojë vetë zemra,
t’mos e duash një engjëll, kujtoja fare njëjtë e natyrshme
sikur dhe e kundërta, mendoja se ndjenjat jokushtimisht
zgjohen, s’mund të imponohet dashuria, ju vetë
insistoni: madje as poezia, duhet tash ta duam patjetër
një engjëll vetëm sepse na qenka engjëll – unë apo ai
kemi të drejtë këtu, sipas tij, doli që s’paskam ditur gjë.

VUAJTJE NARCISOIDE
S. Guraziu

Ti qëndro përballë meje, unë
thjesht përballë teje – sepse
na duhet simpati për pasqyrën
brenda nesh, joshje e vetvetes,
pëlqim i kontrolluar, admirim,
ngadalë simpatinë narcisoide
ta kthejmë në dashuri të denjë
ngjashëm si Dior për “j’Adore”,
t’i fryjmë vetes me ngrohtësi,
buzët me afsh t’i vizatojmë
në qelq t’i puthitim vrullshëm
të njëjtat buzë që nuk i kemi,
puthje të frymës ta quajmë
po deshe dhe “puthje franceze”,
madje sa më përket mua tash
dhe vetveten ta tradhtojmë
nuk është thyerje e rregullave,
sepse ne i besojmë pasqyrës
dhe imazhit… që vetë ne jemi.

LUFTË E FTOHTË (POLITIKE)
S. Guraziu

Pas “gjumit dimëror”, në buzë ngelet dehja,
dembelia e zgjimit, arushbardhat përgjumur
në horizontin e qepallave ëndërrojnë
ëmbëlsira me “ingredientet” mjaltosur,
ndërsa pinguinët e ngratë akoma në “trans”
symbyllur, për t’u zgjuar me zgjuarsi nisin
këmishat t’i ndërrojnë pa hequr sakon,
t’i lidhin kravatat fosforike, sipërfaqësisht
duket e pamundur, sikur dhe dehja nga mjalti,
fare njëjtë çmenduri është t’i mbash vezët
të ngrohta mes këmbësh mbi kalldërmin
prej akulli, pa zënka dhe as ndërskamca,
ta “inkubosh” zanafillën, gjithë të verdhën
filozofike, apo dhe pemën filogjenetike,
absurditet – të gjorët, nuk e ëndërrojnë
stilin dolce & gabbana, nuk krekosen kurrë
se e kanë zemrën të fiskulturuar, të ëmbëlsuar,
ndonëse as këta nuk shtiren se janë perfektë
kthehen dhe e hanë mjaltin e vet, pa pështirosje
aty në qendër të sheshit, si glasë laramane,
të nxehtë – arushbardhat ia krisin vrapit
për t’i paditur për korrupsion, për abuzim
për grykësi – ndërsa mediatikët të ekzaltuar,
në “akullvizor” flasin për ngrohjen e planetit,
për rrezikun e shkrirjes të çdo “icesphere”,
të çdo akullnaje, të vetë kristaleve të zemrës.

BUZËQESHJE E PRANGOSUR
S. Guraziu

| – - – - – vazhdim – - – - – - -
Endrra të flashkëta ngjalluni,
frymoni, me pilulat e pashpikura
të rinimit më rinoni, mbamëni
të virgjër këtë natë, mua
dhe çdo yll të yllësive lart,
një tabllo sa gjysma e qiellit
ma falni, si aurorë-faculetë yjore
të Afërditës, pëlhurë të gatshme
plazmatike, t’i vizatoj vetëm buzët,
një puthje germash vezulluese
të zjarrtë si puthje yjesh, ta ndiej
afshin, ngrohtësinë, përvëlimin…
me këto buzë germatike -
qoftë dhe vetëm njërën buzëvalë,
cilëndo nga buzët e saj, së paku
njërën anë të buzëqeshjes – dhe
ta kornizoj, ta mbyll në xhamat
e trashë të muzeut të qenies,
hermetikisht… me çdo të metë
artistike, si rojtar në Louvre
të endem qiellit, të fluturoj skajeve
të tabllosë me shpejtësinë e dritës
ta shpoj mezosferën e yjeve
të bie, të digjem, të shuhem,
nga thundrat e Pegasit të shtypem,
prush të skuqem nga qortimi
i Kasiopesë, Perseun ta gënjej
për gjithçka, nëse e nevojshme
dhe për strofullën e Meduzës,
si një kometë-dhelpër kozmike,
me bishtin dinak ta mashtroj,
shtigjeve t’i fsheh gjurmët
pafundësisht t’i çorodis pluhnajat,
kohën “nyje” ta lidhë, dhe ndodhitë
kaotike larg t’i hedh si toptha,
si lëmshat e gjysheve të kotura
përflakur “horizontit të ndodhive”,
me çdo kusht mos ta lë të vdesë,
ta mbaj gjallë deri në mëngjes,
ndoshta si vetë Andromedën -
buzëqeshje gjysmake… vertetë,
por pikturë e imja, fare autentike,
brusha më e çiltër, pastërti e dritës,
vula e shpirtit – kërthizë galaktike
dhe e qiellit “Zonjë e prangosur”
në Pasqyrën e Uranisë… për Ty.

KOLIBRI  I  PËRHUMBUR
S. Guraziu

Kush ta ndalon, nëse ia del pse jo,
çmendu me cicërimat, deri në marrëzi
fluturo dhe një pyll të tërë çmende,
por si do ta arrish këtë, si dikur
pterosauros pandeh, sa qesharak -
aq qëllimisht me aq shumë pafajsi,
rrahje të lehta flatrash, të padukshme
në askundësi, dridhje të pakapshme…
(pothuaj mentalitet fluturash) -
ndërsa çfarë na qenka kjo mrekulli
sipas teje, ç’është “çmenduria” për ty?

Oh jo, të dashurohesh marrëzisht,
t’ia falësh zemrën një dordoleci fushe,
(çudi, si të shkrepi tash një ide
aq e çmendur!) – jo pra, nuk është!
Të besosh se ai ka zemër,
qëllimisht në supin e tij të pushosh,
rrëzë veshit t’i pëshpërisësh butësisht
me ariet magjike ta ëmbëlsosh,
me notat më të ëmbëlsuara kolibri-ke,
paçka se ndryshe nga ato të laraskave,
eh jooo, megjithatë nuk është!

Thirri mendjes ti fluturosh, kthjelltësohu
më mirë vërtitu në ajri, çmendu ndryshe
çdo ditë ngapak, vri veten mes bukurisë
së luleve pa mëshirë në vetmi,
mos humb kohën me zemra prej akulli
të bardhoshëve shkëlqimtar të lagjes…
as aso prej leckash dhe kashte – në fakt
sa i marrë që je, sa shumë besim ke,
ata janë aty për të të trembur dhe ty!

KALI I NILIT DHE ZOGJTË
S. Guraziu

Hippopotamus, të gjithë e dinë
pse ke turp ti “qos” natyre, s’ke gëzof,
far’ leshi burrash as qime, gjithmonë
i “parruar” a la natura, në turbullirë
fshihesh, si shtyllak ngulesh
nga turpi në vend, gjoja mediton…
s’mund të përdridhesh si Anakondat…
e prapë si një gjarpër i trashë
tmerron, vetëm verbërinë dhe sytë
mbi ujë mbanë, mos mendo keq
Horus dhe Sethi nuk të shajnë, jo
kurrë s’të përqeshin – ata të duan!

Hippopotamus, si nuk e sheh ti mizor
deltash… moçalesh e kënetash
si nuk e ndjen këtë pafajsi natyre,
gjithë ata zogj naivë tek cicërojnë
çiltër mbi ty, ngrohtësisht si rrezet,
butësisht dhe freskët si puhia e bjeshkëve…
si kthjelltësia e qiellit, prapë të besojnë,
tek ty fluturojnë, ndër dhëmbët e tu
monstruoz… ndalojnë, dhe t’i pastrojnë
aq natyrshëm – ata të duan!

Hippopotamus, ti i vret madje
dhe këlyshët e tu mizorisht, nuk “ndjen”
as më të egrin, më të frikshmin
anima-instikt, sa shumë egërsisht
egërsohesh për zonën tënde të influencës,
për “ekosistemin” e grykësisë,
mos ti shpirt demoni, më parë dëgjo
klithmat, thirravajet, mos i vrit
fëmijët e tu, të natyrës – ata të duan!

Hippopotamus, turp të kesh nga
paturpësia jote e natyrshme – mos harro
njëjtë si zogjtë, si fëmijët e tu… dhe natyra
të fal natyrshëm, falë pavetëdijes tënde
për egërsinë – natyra të do, Hippopotamus!

TË BESOSH SI NJË FËMIJË
S. Guraziu

Të jesh poet, vetëm të pretendosh…
duhet aq shumë çmenduri sa të besosh
se mund të ecësh zbathur, sylidhur
tehurinës, majave të shpatave
kuantike – sot, madje dhe më shumë
të përbirohesh si rreze mirësie
të jesh akrobat, ta ruash drejtpeshimin
në fotosferën e Diellit, të luhatesh
si vetë një demon cirkusi,
“undercover” i Apollonit të zhdukesh,
krahëpërkrah me nëntë muzat
ndër dhëmbë të të gjithë demonëve
të vallëzosh, të dehesh, të urinosh
në orbitë elektronesh, dhe kur i lodhur
të jesh, prehje të kërkosh, natën ta kalosh,
shpëtim të gjesh në grahmat e Zotit
në mëngjes kur ikën tinëzisht
t’ia “vjedhësh” një të rrahur zemre
si bubullimë e butë metagalaktike
dhe ai të të fal symbyllur, të të besojë
me një buzëqeshje, i mallëngjyer
nga marrëzia jote, nga bindja si “infant”
se mund të jesh vetë vullneti hyjnor -
nga çiltërsia jote e besimit në njeriun.

Të jesh poet, vetëm të pretendosh…
duhet të besosh marrëzisht
se klithmat tua janë arie amadeusësh
aq të pafajshme, pafundësisht
si klithmat e para të secilës foshnje
të justifikuara sa vetë lindja,
me vulën hyjnore, të nevojshme
si supernovat për balansin e Universit
sa ti të vdesësh, si vetë frymëmarrja jote
si vetë qenësia, si libri i jetës,
kromozomet e gjithë profetëve
si gjallimi i qelizave të qenies, çdo gjë
që ndodh në galaktikën “zemër”,
dhe secili event, në secilën ëndërr.

Më poshtë… disa poezi nga “Terraforma Poetica – I”, 2010 – Ars Poetica

LUMINIZIM I ORBITËS TËNDE
S. Guraziu

Më thua “hesht” – nuk do të flas…
por përse të hesht vallë
a nuk është vetë heshtja zhurmë
thua të vazhdoj pandalshëm me purifikimin tënd
mendon se ndryshk është, apatik
vërtet mendon ti “instalim” është…
kjo lojë pashmangshëm
mund të jetë çlirim nga ndonjë asfiksi
apo është vetëm përndritësim
luminizim i orbitës tënde saturnale
të gjitha ato grimca, pluhur… duken unaza
më shumë rëndojnë inercionin e rrotullimit
ndoshta sepse në asnje “frymëmarrje”
s’ka domosdoshmëri brenda saj
vetëm domosdoshmëria… ne thelb
mund të jetë e tillë
siç është për arushat në Antares, bardhësia

Besoj… këtë ndiej dhe nga këtu
vetë unë lëviz në vend – vendlëvizje
vendnumërim aksiomatik
ndoshta rrotullim “puthje merimange”
kurth strategjik…
si kur je i vetëm para një ushtrie cajgonësh
ti quan orbitë atë që nuk është, lajthitesh
harron se lulet s’kanë orbitë për asnjë bletërosh
dhe ti heton vetëm freskinë në ajri
nga dridhja e flatrave transparente
s’jam satelit se kam thyer ligjet tashmë
të gjitha ligjet e gravitetit tënd marramendës
prandaj mund të jem kudo
dy hapa pranë, dy hapa pas… secilin moment
secilin tik-tak të zemrës ta dëgjosh
mund të ateroj, të zbres butësisht
pranë kërthizës tënde;
në honin e saj hijebutë
të bie në gjumë përjetësisht.

APOTEOZË E FJETUR
Bota e njeriut është e madhe dhe nuk mund të lidhet si bohçe, me gishtin mbi nyje!
S. Guraziu

Në paskajësi, me gisht të këmbës, vizatim
mbi rërën prej galaktikash, buzë detit të Zi
Një frymor i shkretë, kërmill i vogël si hiç
zvarritet jargosur urës së madhe
gjer në dhimbje, mbi Goldën Gejt
Disku i diellit matanë edhe në kët’anë
Në perëndim, një trilion herë u përskuq
Në lindje, një trilion herë u bë limon

*
Rrugëtimi i takon prapë njëmendësisë
e hapat kanë sërish një melodi të virgjër
në timpanin e veshit të qenësisë
të tjerat… kambanat, piramidat
ëndrrat mëkatare, marrëzitë e së tashmes
në tehun e hipotenuzës – mprehtësuar
disleksi e përkohshme, gala-gënjeshtër
në sythet, bisqet e filizat e së ardhmes.

*
Ti o Diell, panteoni i marrëzisë sime
qeshu me mua, nuk kam hapat e tu
në mundim, gjakosje, përcëllim
si duket skaji yt i urës ende nuk di
s’më ndihmon as teorema e Pitagorës, Euklidit
të llogaris trilemat e mia të panumërta
kur të takohemi, mbase në Big Bang-un tjetër
do të njohësh zjarrin tënd në shpirtin tim.

AERO-POEZI PËR TITULLIN MISS
S. Guraziu

Ngjesha ca balona të lazdruar
nga ditëlindja e djalit
lloj-lloj ngjyrash, lara-lara
i mbusha me fjalë e vargje
i lidha penjtë me një shirit
i lash të pezullojnë – pezull në ajri
projeksion plazmatik-hermetik
drithërime të padukshme
instruksione pro-komunikative
kod me tendenca dinamike
pezullim pendël – pendëlsisht
lehtësi e butë artifiça-plastica
ngrohur sa mrekulli…
le të çmenden “kritikët”
pse jo edhe fansat
ata me shije të sofistikuara
për timen aero-poezi

S’vonoi shumë mendja më tha
mirë-mirë por jo dhe aq mirë
nuk të pëlqejnë balonat
prej llastiku të lirë
s’janë edhe aq të besueshëm
provo njëherë me prezervativë

Kisha të drejtë – s’qesh kujtuar
me kohë t’i fryja ca të tillë
100% të sigurtë…
të markës më të mirë
të papërshkueshëm, “energy shield”
prezervativët s’janë balona ordinerë
por… materiale speciale
testuar njëmijë herë, “high-pressure”
prapëseprapë transparentë
masë brenda masës së fryrë
ajër thuaj brenda vetë ajrit
mund të shihen “accessoires”
të vargjeve… o la la, fluiditet
telat e kuq a të kaltër
si telefonat klasikë prej qelqi
dhe njëkohësisht të flesh i qetë

HIDRO-POEZI PËR TITULLIN MISS
(jo)natyrshmëri estetike
S. Guraziu

E dashura ime s’ka dhëmbë të vërtetë
dhëmbët e saj janë mobil (s’janë stabil)
artificialitet janë, art i dentistit specialist,
manufakturë artizanale e përkryer, si lodër
ashti në punëtorinë e Mickey Mouse -
çdo natë dalin nga goja… mëngjeseve
kthehen prapë, në trajektoren e zakonshme
nga gota plot ujë çezme mbi komodinë
në gojën e saj plot “aromë peperminti”…
aty në gotë bëjnë gjumin sterilizues, relaksim
nate – rrugëtim rutinor i përkohshëm
për në hidro-laboratorin e mirëmbajtjes
një lloj gjumi vullnetar jashtë elementit, ose
gjumë i lëngshëm – kjo shpikje moderne
hidro-ambient i qëllimshëm për gjumësinë,
patjetër dhe prehje analitike për bardhësinë,
pastrim kimik deri në atomikën e fjetur, proces
i konsoliduar tashmë për bukurinë natyrale,
funksional deri në vrasjen mikro-organike,
në esencë i padukshëm (veç fluskave),
askush nuk sheh çfarë ndodhë më tej
brenda kimisë, s’është as nevoja të kërkohet
brenda thelbit të natyrshmërisë – dihet
çdo gjë do të ndodhë pashmangshëm, cikël
në emër të perfeksionizmit denta-material
deri në imtësitë e pakapshme strukturale
kërkohet thjesht pamje perfekte dentale,
bardhësi natyrale, sa më shumë shkëlqim
për një dite të re – kur të jetë kthyer prapë
ky mekanizëm kyç… aty në vendin e vet!