Sa për kujtesë ca servilëve të Moskës

Prof.Dr.Eshref Ymeri

       Pas botimit në gazetën internetike “Tribuna Shqiptare” (23 maj 2013) të shënimit tim me titull “Në gjurmët e një deklarate të Presidentit rus Vladimir Putin”, në rubrikën “Komente” të gazetës në fjalë, janë botuar reagime të dy zotërinjve, të cilat po i citoj më poshtë fjalë për fjalë, me të gjitha mangësitë gjuhësore, për shkak të formimit të tyre të cunguar intelektual:

Sotiraq Nico.    Punon tek Orkestra Frymore e Ushtrise Tirane.

Je i një anshëm edhe ti o eshref profesori, që vetëm profesor nuk mund të jesh ker shkruan kështu.

Wcc Simon

Ehhh profesor ... nuk ke se me qka te merresh !!!!!!!!!!!! ne fakt the ti nuk ke aspak te drejte dhe nuk thua te verteten.... trupat aleate sidimos ato amerikane asjehere nuk u futen ne lufte te mirefillte kunder nazisteve.. perkundrazi ata ishin ma shume te interesuar te shkonin ne femra euripiane duke i mashtruar me qokolada pasi ushtaret amerikane kishin pare me shumice... mashtronin duke thene se do ju marrim me vete ne amerike pas luftes gje te cilen asjehere nuk e bene ,,, po kete pse perendimi asnjehere nuk e mohon ?????

       Mendoj se shënimi im i paska lënduar keq këta dy zotërinj, zemra e të cilëve, me sa duket, pulsoka me ritmin e zemrës së zotit Putin. Zotërinjtë në fjalë paskan pasur dëshirë që mbarë Evropa të përfundonte nën këmbët e Rusisë. Ndoshta, për mungesë të formimit të tyre intelektual, këta zotërinj nuk e dinë që Stalini po përgatitej të sulmonte dhe të pushtonte mbarë Evropën, duke dashur që të vinte në jetë Testamentin e Pjetrit të Parë, sipas të cilit Rusia cariste, fillimisht, vendet evropiane duhej t’i futte në sherr me njëri-tjetrin dhe mandej t’i sulmonte dhe t’i vinte nën çizmen e vet. Prandaj që në vitin 1918 Stalini pati deklaruar:

       “…Perëndimi, me kanibalët e vet imperialistë, është shndërruar në një vatër errësire dhe skllavërie. Ne kemi për detyrë që ta shkatërrojmë këtë vatër, për të gëzuar dhe ngushëlluar punonjësit e të gjitha vendeve” (Citohet sipas: Viktor Suvorov. “Kush e filloi Luftën e Dytë Botërore”. Bristol. Dhjetor 1987. Marrë nga faqja e internetit në gjuhën ruse).

       E përmendja në shënimin tim, dhe po e përmend edhe një herë faktin që Stalini, 21 vjet më vonë, po në të njëjtën linjë arsyetimi, në mbledhjen e Byrosë Politike të PKP(b), të mbajtur më 19 gusht 1939, disa ditë para nënshkrimit të Paktit Molotov-Ribentrop, pati deklaruar:  

“Le të fillojë Lufta e Dytë Botërore, pjesëmarrësit e saj le t’i hanë kokat njëri-tjetrit dhe atëherë Bashkimi Sovjetik do të ngrejë flamurin e revolucionit proletar dhe mbarë Evropa do të shtrihet para këmbëve të tij” (po aty).

       Nuk besoj se fjalët e Stalinit kanë ndonjë ndryshim nga porositë që Pjetri i Parë ka pas lënë në Testamentin e vet: 

“Rusia duhet të merret vesh për pjesëtimin e botës me Francën dhe me Austrinë. Nëse këto të fundit refuzojnë, duhet t’i përplasim njërën me tjetrën, pastaj t’i shkatërrojmë. Të gjitha këto janë të mundshme. Evropa duhet shkatërruar”. (Teksti i plotë i Testamentit të Pjetrit të Parë është botuar në gazetën “Bashkimi”, 8 prill 1994).

       Për vërtetësinë e faktit që Bashkimi Sovjetik do ta sulmonte Gjermaninë, që pastaj të pushtonte krej Evropën Perëndimore, dëshmohet edhe në burimin e poshtëcituar:

       “Ekzistojnë jo pak udhëzime për faktin se afati i fillimit të operacionit sovjetik “Shtrëngata” qe lënë për më 06 korrik të vitit 1941…Zhukovi (si edhe Stalini) kishte qejf t’i jepte goditjet e veta të dielave në mëngjes.  06 korriku i vitit 1941 ishte e diela e fundit para përqendrimit të plotë të trupave sovjetike (në kufijtë perëndimorë të Bashkimit Sovjetik - E. Y.). Gjeneral-armatë S.P. Ivanov e përmend këtë datë pa dorashka: “…trupat gjermane arritën të na e merrnin iniciativën nga dora dy javë më përpara” (Viktor Suvorov. “Akullthyesja. Kush e filloi Luftën e Dytë Botërore”. Shtëpia Botuese “Novoje vremja”. Moskë 1993, f. 333).

       Për sa i përket deklaratës së zotit Wcc Simon, sipas të cilit trupat aleate, sidomos ato amerikane, nuk u futën në luftë kundër nazistëve, por paskeshin sjellë me vete çokollata për të shkuar me femra evropiane, dëshiroj të theksoj se për sigurimin e desantimit në Normandi më 06 qershor 1944, aleatët perëndimorë patën angazhuar 10 852 aeroplanë luftarakë dhe 2 350 aeroplanë transporti, si edhe 2 591 planerë. Trupat ushtarakodetare numëronin 1213 anije dhe katera, 4 128 anije dhe mjete desantimi, 736 anije ndihmëse dhe 364 anije tregtare. Numri i përgjithshëm i efektivit të aleatëve gjatë desantimit që vazhdoi deri në fundin e muajit korrik 1944, arriti në 2 876 439 ushtarë dhe oficerë, nga të cilët, më shumë se gjysmën ( 1 533 000 veta), e përbënin trupat amerikane.

       Këtë fakt Presidenti Putin a anashkalonte qëllimisht në fjalimin e vet në paradën ushtarake të 09 majit 2013 në Sheshin e Kuq, duke injoruar edhe rolin e aleatëve perëndimorë në arritjen e fitores mbi nazizmin gjerman.

       Pra, sipas mendjelliut Wcc Simon, gjithë kjo teknikë luftarake dhe gati 3 milionë ushtarë dhe oficerë aleatë, “qenë ngarkuar me çokollata” gjatë zbarkimit në Normandi, “për të përgatitur terrenin që të shkonin me femra evropiane”. Edhe mashtrimi, edhe gënjeshtra, edhe paturpësia duhet të kënë njëfarë karari. E kuptoj dëshpërimin e këtyre dy zotërinjve për faktin që Bashkimi Sovjetik nuk arriti dot ta vinte në jetë ëndrrën e Pjetrit I për pushtimin e Evropës Perëndimore. Servilizmi dhe zvarritja e tyre para Moskës është me të vërtetë proverbiale. Prandaj kishte shumë të drejtë ambasadori amerikan, zoti Aleksandër Arvizu, i cili para do kohësh pati deklaruar për ekzistencën e ca celulave antiamerikane në Shqipëri, çka të bën të dyshosh se anëtarë të tyre duhet të jenë edhe të dy zotërinjtë në fjalë që më sulmojnë mua sa padrejtësisht, aq edhe paturpësisht nga faqet e gazetës internetike “Tribuna Shqiptare”.

Sarandë, 05 qershor 2012

PËRRALLAT E RAMËS PËR PISHINA ME QUMËSHT

REXHEP SHAHU

 

 

Tek e shoh dhe dëgjoj z. Rama që flet për fshatin dhe punët e fshatit më kujtohen enciklikat e tij të famshme që pati bërë para disa vitesh. Pati bërë edhe enciklikë për bujqësinë. Ka qenë dhe është gallatë fare. Enciklika të Ramës si enciklikat e Papës. Kur i thanë, ej e ke ngritur stekën lart se nuk mund të jesh Papë, pasi vetëm Papa nxjerr enciklika, u struk, e la dhe hyni në ujë…

Fshati dhe Shqipëria nuk janë e njëjta gjë për z. Rama, por janë dy gjëra për të, dy realitete, janë dy vende të ndryshme. Don ta bëjë Shqipërinë kopësht me lule u thotë fshatarëve të vendit, siç i thoshte Enveri anesë gjirokastrite që e patën sjellë të shkretën t’i  tregonte përralla Enverit dhe Enveri i tregonte anesë. Rama u tregon përralla fshatarëve. (Jo përrallën e peshkut të kuq që u bë mavi… mos t’ju shkojë mendja për keq…)

Në recitimet e tij kundërthënëse çajupisht e nolisht ngado nëpër Shqipëri, Rama mashtron për çeshtjen e taksave. Më të mashtruarit e tij ose ato që synon ai të mashtrojë janë fermerët shqiptarë të cilët i sigurojnë këtij vendi mbi 80 përqind e çdo gjëje që hahet e pihet në këtë vend. Nuk e pranon z. Rama këtë që them, por ky është realitet.

Ngado që flet ngul e shkul, një ditë ndryshe e një tjetër ditë ndryshe dhe asnjë ditë e për asnjë problem si një ditë e përditë, ju thotë njerzve se do të heqë taksat.

Shqiptarët duhet ta dinë se taksat e një shteti demokratik, që ka sistem ekonominë e tregut, nuk janë plotësisht në dorë të qeverisë nacionale. Dhe nuk ka shtet pa taksa.

Rama e ka ndarë Shqipërinë në Shqipëri dhe në Fshat. Nuk po shpik. Vini re fjalët e tij dhe do ta kuptoni se ai flet për Shqipërinë dhe për Fshatin si për dy gjëra të ndryshme.

Recitimet e tij në tërësi janë përçartje. Por sidomos kur flet për fshatin (ose “Shqipërinë tjetër” që ai e ka shpikë përsonalisht vetë duke dërguar kamërën në gryka qenefi…) dhe për taksat janë përçartje speciale.

Një sozi i Ramës tha një ditë se Rama do të bllokojë çdo import produktesh bujqësore me qëllim që të shitet prodhimi vendas i fermerëve shqiptarë. Mashtrim dhe rrenë e rrezikshme, me rrezikshmëri të lartë. E ta bësh këtë rrenë në Shkodër është kulmi, pasi atje është komuniteti më i parrejshëm.

Kjo nuk mund të ndodhë se nuk është në dorë të qeverisë apo në dorë të shtetit shqiptar. Mund të ndodhë vetëm nëse e rrethojmë përsëri vendin nga telat me gjemba të klonit. Nëse ngjallet Enveri. Ose nëse Rama po ju duket si Enver.

Nëse ndodh kjo, që nuk mund  të ndodhë se nuk ka askush takat ta bëjë një gjë të tillë, kjo do të ishte rivrasje e fermerëve shqiptarë, varrosje e fshatit.

Çdo njeri me dy gram shkollë duhet ta dijë se me ndryshimin e sistemit plitik në Shqipëri, pra me ardhjen e sistemit demokratik, Shqipëria ka nënshkruar Marrëveshjen e Tregëtisë së Lirë. Pra që tregëtia është e lirë për të gjitha vendet e Oarganizatës Botërore të Tregëtisë (OBT).  Shqipëria duke qenë në këtë organizatë botërore nuk ka shanse të ndalojë asnjë shtet të huaj të sjellë produkte konsumi në Shqipëri. Sepse shinat i shtron Bashkimi Europian ku ne synojmë të hyjmë dhe ai të imponon.

Shqipëria ka nënshkruar marrëveshje me vendet e rajonit dhe nuk ka shans që Shqiëpëria të bllokojë produktet e vendeve të rajonit të hyjnë këtu. Siç nuk e pengon askush Shqipërinë të eksportojë produkte kudo, nëse produktet tona plotësojnë standartet e kërkuara nga tregu i huaj.

Pra, të mos lejosh tregëtinë e lirë, do të thotë të izolohesh si në diktaturë. Do të thotë që çdo gjë që nuk prodhohet në vend të mos e kesh dhe të biem sërish në skamjen e ditaturës. Do të thotë të hajë banane vetëm shoku Rama me bllokmenët e tij si dikur në bllok ku s’mungonte asgjë por shqiptarët nuk e njihnin frutin e bananes…

Ekstremi tjetër po më i rrezikshëm është heqja e taksave, heqja e TVSH që sot njihet dhe është si 20 përqind mbi vlerën e produktit që hyn nga importi.

Çdo produkt që hyn në doganë nga importi, taksohet 20 përqind mbi vlerën e produktit dhe tregtari apo importuesi e paguan direkt në doganë dhe ai e vjel në shitje këtë taksë që paguan, pra e vjel nga konsumatorët që blejnë në treg.

Të gjithë njerzit por sidomos fermerët le të ndalen për një cast dhe le të gjykojnë. Sikur të hiqet TVSH (Tatimi mbi Vlerën e Shtuar), atëhere vendi ynë do të rrënohet me shpëjtësi.

Po të mos jetë TVSH, nuk ka interes asnjë fermer shqiptar që të mbjellë asnjë produkt në tokat shqiptare. Sepse do të na mbysin produktet e importit. Sepse produktet e importit vijnë tek ne në treg shumë më lirë. Sepse produkti në vendet e tjera që janë anëtare të Bashkimit Europian apo kandidate ka kosto më të lirë se produkti ynë. Sepse bujqësia subvencionohet shumë në vendet e huaja krahasim me ne.  Sepse subvencionet i jep BE. Ne na përjashtoi për këtë vit z. Rama nga përfitimi i subvencioneve të BE në bujqësi duke mos miratuar në kohën e duhur dy ligjet dhe një rregullore. Është më lirë produkti atje sepse kanë mekanizim më të mirë, kanë organizim më të mirë, kanë koperativa, kanë sipërfaqe të mëdha. A ju kujtohet njerzve kur vinin domatet me 50 lekë të vjetra në tregun tonë. Vinin edhe nga Kina, nga Turqia, Italia etj etj…

Nëse do të hiqet TVSH që thotë z. Rama, fermeri shqiptar nuk ka interes të punojë më tokën e tij. Gjysma e popullsisë (e papunë për z. Rama) që merret me punët e prodhimet e fshatit do të mbetej realisht pa punë. Toka do të mbetej djerrë. Do të vinin domatet nga Kina. Siç kanë ardhur në kohën e PS. Do të vijë salca nga Kina…

Përfytyroni sikur të heqë taksën z. Rama se çfarë do të ndodhte me qumështin.  Do të na mbyste Italia e Greqia me qumësht. Do të sillnin aq shumë qumësht të lirë fare sepse qumështi subvencionohet shumë nga BE, sa z. Rama e gjithë ramërat do të laheshin në pishina me qumësht, në dushe me qumësht importi. Do të mbytej Shqipëria nga qumështi pluhur aq i lakmuar nga mashtruesit… Do të falimentonin gjithë punishtet e fabrikat e qumështit të vendit që janë shumë. Nuk do të kishte interes asnjë fermet të mbante lopë.

Rama nuk din as çfarë premton për fshatin. Se nuk e njeh. Të rritesh në bllok nuk ke mundësi ta njohësh fshatin.

Qeveria aktuale ka hequr TVSH për gjithë impotet bujqësore, plehra, pesticide, kimikate, makineri bujqësore. Kjo po, kjo  është e mundshme dhe është lehtësi e madhe për fermerin shqiptar. Për pasojë edhe për konsumatorin. Këtë ta thotë Rama, por ia hoqi nga dora këtë aset mashtrimi Berisha i cili e bëri realitet këtë premtim.

Sot në treg në Tiranë një kg patate e re fushe kushton një mijë lekë të vjetra, ose një dollar. Mua më vjen shumë mirë, ndonëse xhepi im lëndohet. Por më vjen mirë sepse ky çmim do të nxisë shtim mbjelljesh me patate stinën tjetër dhe çmimi do të vijë duke rënë.

Sot në treg gjen produkte vendi të shtrenjta e të lira. Nuk mungon asgjë çfarë prodhohet në vend. Sepse ka interes fermeri shqiptar të prodhojë.

Po sikur z. Rama të heqë TVSH (që vetëm mashtron se do ta heqë se po të jetë kryeministër as nuk guxon ta përmendë), nuk do të gjendet asnjë produkt vendi në treg. Produktet e vendit, falë zotit dhe pazhvillimit të industrisë së rëndë, me ogjaqe që tymojnë smog etj., sot janë natyralisht pothuaj bio. Shumë të lakmuara nga tregu i huaj.

Me rritjen e kulturës së marketingut produktet shqiptare ndonëse të pakta do të shiten në Europë për produkte lluksi.

Në vend që tu thotë fermerëve se do të gjejë apo shpikë mekanizma që t’i nxisë ata ta shtojnë prodhimin, që duke u shtuar prodhimi ulet çmimi për konsumatorin në qytet, ai tregon përralla me taksa që s’mund t’i ulë se nuk e lejon askush, pasi vendi nuk jeton më i izoluar si në mbretërinë e përrallës së peshkut të kuq…, por jemi vend i hapur, me rregulla të përbashkëta tregtare me vendet e rajonit e të Bashkimit Europian ku ne aspirojmë të mbërrijmë.

 

 

Oliver Jens Schmitt –VERSUS- Kombit Shqiptar

Fahri Xharra 






Po duket që nuk është lojë miqësore, por një lojë ku përditë e më tepër po merr nyansa të poshtërimit dhe të tëhuajsimit të një populli të tërë; po duket se s`ka të ndalur. Por më e keqja është se po luan ”Qarku kulturor i Vjenës” i përgatitur mirë kundër një populli që lojtarët e të cilit e kanë shti kokën në rërë mu si struci në rast rreziku. Zgjohu shqiptar se ke me çka të mbrohësh! Zgjohu dhe luaje lojën tënde historike se e ke kohën e artë ; një kohë e tillë vjen një herë 1000 vjet ! Mos hesht!

Gjërat dhe faktet po shtrembërohen ; deri sa serbët dalin me këso teorina se ajo që shqiptarët duhet falënderuar Turkun është se janë të tillë sepse ajo ”që i ruajti si shumicë nga sllavizimi ishte Islami”( (Miroljub Jevtić- ne librin e tij “Šiptari i Islam” (Shqiptarët dhe Islami) (1995) . Profesori i Historisë së Europës Juglindore në Universitetin e Vjenës shkruan se nuk ka pasur një kryengritje të vazhdueshme ndaj Perandorisë Osmane, por thotë se më shumë ka qenë një pranim i sunduesit të huaj. Ai shkon më tej kur thotë se shqiptarët e boshnjakët ishin si shtylla kurrizore e Perandorisë Osmane, raporton “Der Standard”.

Pra , është kjo një lidhëshmëri të cilën ne e përpijmë ?

Kush është Miroljub Jevtiçi që kaq mirë po e ditka se si ne shpëtuam nga sllavizimi ; kush është ky Profesor që iu ka mmbushur mendjen një numri të madh të shqipatrëve me teorinë e tij?” Miroljub Jevtići, i vetquajturi ekpert për Islam ,adhurues i dikurshëm i Radovan Karaxhiqit dhe Ratko Mladiçit i njohur për deklaratat e tija ndjellakeqe kundër muslimanëve të Bosnës (P.Lukoviç ; e-Novine),dhe kur marrëzia mediatike e Serbisë e filloi hyjnizimin e luftës në Bosne ai u katapultua në krahaërorin e ” atdhetarëve” e i zbukuruar me titullin ” e ekspertit për Islam”. .Miroljub Jevtići përndryshe profesor i rregullt ne Fakultetin e shkencave politike ne gazeten ”Pravoslavje ( ortodoksia) me kënaqesi shkruan se pse nuk ka – komb shqiptar:” Gabimi më i madh i jonidhe analastëve tonë (serb fxh) kembëngulin që fjala është për nacionalizmin shqiptar i cilli e solli triumfin e projektit kombëtar shqiptar. Nuk ka komb shqipta ,egziston vetëm një etnike shqiptare e cila flet shqip dhe e cila kurr s`është profilua si komb . Kombi shqiptar është i ndar në tegela fetar dhe si i tillë vetëm fetarisht mendon ”. Mandej profesor Jevtiçi na përshkruan: ” shqiptarët musliman janë turq,shqiptarët romanokatolik janë Kroat dhe Italian., kurse shqiptarët ortodoks të jugut të Shqipërisë janë Grekër.Ashtu edhe Lidhja e Prizrenit nuk është Projekt kombëtar shqiptar ,por mbrojtje e Islamit”

Çka ka lidhje në rastin tonë Jevtiçi me Schmittin? Unë po shohë një lidhëshmëri të hatashme ,të sakt . Një projekt antishqiptar i formuar me qëllime të cilat nuk e dij se kur do i bëhët i kuptueshëm një grupi të caktuar intelektualësh nga të gjitha trevat shqiptare. ; kur do ti bëhët i kuptueshëm elitës fetare muslimane shqiptare në të gjitha trevat tona.



Profesori Jevtiç e përfundon kështu” Po e nënvizoj se Islami nuk njeh kombësi . Nëse vazhdon kjo shkallë e islamizimit ,disa Shqiptar e tërhjekin vërejtjen ,që ata të gjithë ( shqiptaët ,pra) do të shndërrohen në Arab, sikur të gjithë ata që janë shkuar në Turqi që u bënë Turq ”



”Ein Albaner-Buch gegen nationale Geschichtsschreibung” shkruan gazeta austriake der Standard( 14.01.13) :” Profesori i Historisë së Europës Juglindore në Universitetin e Vjenës Prof. Oliver Jens Schmitt, rrëzon tezat që njihen e pranohen prej kohësh ndër shqiptarë. Kështu, ai shkruan se nuk ka pasur një kryengritje të vazhdueshme ndaj Perandorisë Osmane, por thotë se më shumë ka qenë një pranim i sunduesit të huaj. Ai shkon më tej kur thotë se shqiptarët e boshnjakët ishin si shtylla kurrizore e Perandorisë Osmane, raporton “Der Standard”. Ai thotë se vërtet kundërshtohej ndonjëherë Perandoria Osmane, por për taksat ose për shërbimin ushtarak, por jo për ide nacionaliste”. Po lufton, po lufton Schmitti kundër historisë sonë.



”Shmiti fërkohet kundër historiografisë popullore nacionaliste.Edhe pse e thekson rezistencën e banorëve malorë ndaj osmanëve dhe të cilët nuk ishin nënshtruar plotësisht ,por edhe jo miti i ”kundërshtarit të përherëshëm” që atij nuk i pëlqen dhe e konteston.”

Gazeta Der Standard shkrimin e saj e përfundon: ”Schmitti e kritikon idenë e ”vazhdimësisë Iliro-shqiptare” .



Zoti Schmitt dhe serbët e tij! Zemërimi i historianëve dhe i akademikëve serbë ishte shumë i madh, ngaqë ata për herë të parë ndeshen me një libër autorial te një autori shqiptar (“Historia e Kosovës”Jusuf Buxhovi), dhe po ashtu, për herë të parë, ndeshën me një historiografi, e cila rrënon gënjeshtrat e tyre rreth shqiptarëve, me të cilat ata kanë ushqyer edhe programet e njohura hegjemoniste kundër shqiptarëve, me të cilat politika serbomadhe ka ushtruar katër gjenocide kundër shqiptarëve (i pari në vitet 1877/8, i dyti në vitet 1912/’13, i treti në vitin 1944/45 dhe i katërti në vitin 1998/’99). Historianët serbë i ka zemëruar teza pellazge, pastaj pamja e rolit shtetfromues në Bizant, si dhe mohimi i shtetit mesjetar serb në Kosovë, që nuk ka ekzistuar kurrë (pos zhupanive dhe organizimeve të tjera fisnore-fetare, që i kanë pas edhe të tjerët). Po ashtu, akademikët serbë i ka hidhëruar së tepërmi, pohimi se në Kosovë nuk ka pas kishë ortodokse serbe, por vetëm krishterim të ritit katolik apo ortodoks, dhe se shqiptarët, krishterimin e kanë marrë nga shekulli i tretë, ndërsa sllavët në shekullin dhjetë. Kjo çështje demanton mitin për Kosovën djep “shpirtëror serbë” dhe të ngjashme, me të cilat historiografia serbe është plot e për plot dhe për fat të keq ia ka dalë të mashtrojë edhe qendrat e vendosjes, dje, por edhe sot… Janë, pra faktet, fakte këto që edhe ata i dinë, por nuk dëshirojnë të heqin dorë prej tyre, ngaqë u bie koncepti hegjemonsit serbomadh, me të cilin edhe sot e gjithë ditën përpiqen ta destabilizojnë Ballkanin dhe veçmas shqiptarët. Janë pra fakte që edhe Z.Schmitt i di ,por edhe ate e pengojnë se ai e ka një rol. Zoti Shmitt e ka një rol shumë të keq i cili me lojën e tij ”historigrafike” mundohet të shkon kundër akrepave të orës ,kundër kimisë historike . Ai mundohet që me alkimi të fakteve të bën thëngjillin ar!

Jusuf Buxhovi thot: ”Nuk duhet ngatërruar praninë sllave me atë serbe, ngaqë sllavët paraqesin një konglomerat popujsh barbar, që sulmuan Ilirikun dhe Dardaninë nga shekulli VI e tutje, për t’u shfaqur si formacione fisnore nga shekulli IX e tutje, ndërsa serbët, si pakicë shfaqen në shekullin XIX. Pra në Kosovë, sllavët shfaqen në shekullin XIII, si pushtues, por pa atributet e mbretërisë, ose të perandorisë, siç i shohim edhe sot e gjithë ditën në historiografinë zyrtare në Shqipëri dhe Kosovë, por erdhën si fise të prirë nga zhupanë dhe despotë. Madje, edhe vetë Rashka, që serbët e quajnë “mbretëri mesjetare serbe”, sipas shumë indikacionesh, nuk ka qenë serbe, por tribale (një fis pellazg i lidhur me Dardanët). Ato që historiografia serbe i thotë rreth “Car” Dushanit, apo “Kral” Millutinit, janë falsifikime, ngaqë edhe i pari e edhe i dyti kanë qenë feudalë ortodoksë, si shumë feudalë të tjerë ortodoksë arbërorë, që ishin në përbërje të Bizantit dhe asgjë më shumë. Madje, edhe kur Serbia është pranuar si shtet në kongresin e Berlinit më 1878, sipas burimeve osmane dhe austro-hungareze, rreth gjysma e asaj popullate nuk ishte serbe. Shumicën e përbënin shqiptarët dhe vllahët, siç nuk kishte shumicë greke, por arvanite, edhe Greqia kur u pranua si shtet më 1831.” Pra , edhe Zoti Schmitt dhe klani i tij në Vjenë , dhe filialt e tij në Prishtinë e Tiranë duhen një herë e përgjithmonë të binden se: ”Nuk duhet ngatërruar praninë sllave me atë serbe, ngaqë sllavët paraqesin një konglomerat popujsh barbar, që sulmuan Ilirikun dhe Dardaninë nga shekulli VI e tutje, për t’u shfaqur si formacione fisnore nga shekulli IX e tutje, ndërsa serbët, si pakicë shfaqen në shekullin XIX.” Të kotë e keni!

Dimitrije Tucoviqi në fillim shekullin 20 -të pas krimeve të mëdha që i bënin serbët mbi shqiptarët iu ka thëne: ” Mos bre ndaj një populli që na krijoi shtet dhe na mesoi shkrim lexim”



Por , i kemi do që e falënderojnë Scmittin për “punën e tij shkencore:” Nxitje për debat ka shumë, por mbi të gjitha, edhe një herë: Ju faleminderit, historian Schmitt!( Ismail Syla)”, shkruan një analist dhe”don me ra në dy guj” duke ia ditur për nder për një analizë aq komplete që na e paska bër “qoftlargu”. Eh ,e lumja sahanlëpirje!



Pra si Shmitti ashtu edhe Jevtiçi , që të dytë janë në një gjatësi valore. Por valëve të tyre strucat nuk po kanë guxim .nuk po kanë “fakt” të iu kundërvihen .Turp ! Unë i kuptoj që të dytë ; janë të një platforme ,janë të strategjije. Por kurrsesi nuk po mund të pajtohem me të “tanët”. Për kend po biejnë kumborat ?



E kisha përfunduar me: ‎” Shqiptarët duhet t’i përforcojnë ndjenjat e identitet të përkatësisë së përbashkët dhe jo të dallimeve. Flirtet me ish pushtuesit (serb ,turq, grek), janë sinjale ogurzeze, që na rrezikojnë trashëgiminë e përbashkët dhe identitetin shqiptar. Kur rrezikohet kjo trashëgimi, atëherë rrezikohen themelet e kombit. (N.Ukaj)

Pse e gjthë kjo frikë nga ”nacionalizmi ”shqiptar?!

Fahri Xharra 

Europa nuk i frigohet nacionalizmit shqiptar!



Pse e gjthë kjo frikë nga ”nacionalizmi ”shqiptar?!

Nacionalizmi shqiptar nuk është aspak më i madh se ai rumun, bullgar, italian, francez apo austriak. Por dikujt (një populli) i shihet fija e kashtës që e mban, e tjetërkujt (popullit tjetër) nuk i shihet ”trau” qe e mban mbi supe.



Pa e dashur vetveten nuk mund t`i duash të tjerët.



Ditët e fundit ka një shqetësim të diplomacisë ndërkombëtare të akredituar në Tiranë për sa i përket rritjes së retorikës nacionaliste, si i kanë vlerësuar një sërë deklaratash të udhëheqësve shqiptarë në rajon me rastin e njëqindvjetorit të pavarësisë. Sa është e vërtetë? Por, na erdhën edhe më shumë shqetesime nga vete ne, duke e quajtur ”propagandë parazgjedhore”, ”propagandë të rrezikshme” , ”të pamatur” etj, etj…

Në Zvicër nacionalizmi helvetik në dhjetvjetshin e fundit shihet edhe me sy te thjeshtë. Flamuri zvicëran valon në çdo shtëpi natë e ditë (jo vetëm në festa) , Pra? – t’a sulmojmë Zvicren për nacionalizëm?



Nacionalizmi i një kombi shprehet ne dy mënyra:

- duke e ngritur moralin dhe kujdesin ndaj identitetit te tyre;

- edhe mënyra e dytë duke u angazhuar në arritjen e qëllimeve për vetqeverisje – Pavarësi…(Gellner, E., 1983, Nations and Nationalism, Oxford: Blackwell.)

Në rastin e Shqipërisë dhe të Kosovës, çdo lëvizje për nacionalizëm është vetëm se ngritja e asaj ndjenje e cila me “kujdesin” e elementeve të caktuar lufton me të madhe për zbehjen e tij. Nëse nuk kemi nacionalizëm shqiptar e i cili po shihet me sy të keq nga vetë shqiptarët atëherë do të na mundin – izmat tjerë. Mu atëherë fillon katrahura kombëtare.

569 vjet me pare, me 2 mars 1444, u mblodh Kuvendi i Lezhes. Po c’ishte ne te vertete ky kuvend? A ishte ai thjesht veper vetem e Skenderbeut? Po pyesin. “Të kesh një shqiptar të madh, një personalitet tejkohor, një lider vizionar dhe një strateg të kohës dhe të mos drejtosh syte drejt tij , energjinë krijuese, studimin ende me të thellë për të, pastaj qeverisjen efikase dhe vizionare të tij do të thotë të rrish duarkryq përballe dritës, përballe kohës, përballe një vlere të përjetshme të kombit shqiptar – europian dhe tërë familjes europiane. (Gjon Keka)”



I kujt është atdheu? Shpesh po me dukët që atdheu im, i joni është një trup i huaj për të cilin nuk po mundem të kuptoj se i kujt është. Më tepëe i atyre që flasin shumë dhe rrahin gjoks për te, apo i atyre që heshtin dhe vuajnë në përsëritjet e kohës të ciliat vinë për ditë e më tepër dhe bëhen më të rënda. Kush e don atdheun më shumë: ai që s`le gjë pa folur për te, që kurre nuk e ka asnjë fjalë të mirë dhe nga goja vjellë vetëm urrejtje. A është i atij që i ka duart e shlira dhe nuk le cent pa i’a vjedhur? I kujt është atdheu që ceremoninë e pritur 100 vjet, mundohet t`a prishë gjithësesi,

madje me organizimin e shkelmimit të tortës së Pavarësisë? A mos është i atyre që nuk dinë çka të bëjnë me para apo i atyre që nuk kanë barëra për shërimin më elementar.



Kuvendi i Lezhës u çel më 2 mars 1444 pranë katedrales së Shën Kollit të Lezhës. Midis bujareve që moren pjesë në kuvend qenë udhëheqësit e kryengritjeve të mëparëshme: Gjergj Arianiti, Andre Topia, Nikollë Dukagjini dhe Teodor Korona Muzaka. Personalitete të tjera të rëndësishme qenë gjithashtu Pal Dukagjini, Lekë Zaharia, Lekë Dushmani, Gjergj Stres Balsha, Pjetër Shpani, sundimtari i Malit të Zi Stefan Cernojeviçi dhe mjaft feudalë të tjerë. Në kuvend morën pjesë edhe përfaqësues të fiseve malësore.

Çështja kryesore që u bisedua në kuvend qe ajo e bashkimit të vendit në luftën kundër turqve. Skënderbeu, pasi u foli pjesëmarrësve të kuvendit mbi të kaluarën e tij dhe arsyet që e kishin detyruar të shërbente si sanxhakbej i sulltanit, u theksoi atyre nevojën e bashkimit të forcave të vendit per të marrë pjesë në luftën kundër turqve tani që fitorja e hungarezëve kishte hapur prespektiva për çlirimin e popujve të Ballkanit. Në përfundim të bisedimeve, bujarët shqiptarë, megjithëse në shumë çështje kishin divergjenca të theksuara, u shprehën në mënyrë të njëzëshme për bashkimin e tyre në luftë kundër turqve, bashkim ky në shkallë kombëtare që ndodhte, nga sa dihet, per të parën herë në historinë e Shqipërisë feudale. Me pëlqimin e pjesëmarrësve kuvendi vendosi formimin e një besëlidhjeje e cila njihet me emërin “Lidhja shqiptare”, ose “Lidhja e Lezhës” Lidhja shpalli Skënderbeun kryetar të saj. Pjesë nga fjala e Gjergj Kastriotit- Skënderbeut më 28 Nëntor 1443, mbajtur para banorëve të Krujës (sipas MARIN Barletit tek libri “Historia e Skënderbeut” ) “…Lirinë nuk ua solla unë, por e gjeta këtu! Sapo më shkeli këmba truallin tuaj, sapo dëgjuat emrin tim, m`u derdhët me vrap të gjithë, më dualët përpara kush e kush më parë, sikur të kishit dëgjuar që u ngritën nga varret etërit, vëllezërit, bijtë tuaj, sikur të kishin zbritur këtu gjithë perënditë…Armët nuk ua solla unë, por ju gjeta të armatosur !Lirinë e pashë së e keni kudo, në kraharor, në ballë, në shpatat e në ushtat”



Ta mohojmë këte dhe ta quajmë Skënderbeun nacionalist?



Gellner, E., (Nations and Nationalism,) thote: “Nacionalizmi shërben për ngritjen e moralit kombëtar të një kombi”, moral i cili ka filluar të stërkeqet në Shqipëri, Kosovë, Maqedoni, Mal të Zi, në Luginën e Preshevës e mos të flasim për shqiptarët e Greqisë.

Nëse psh. Shqiptarët e Luginës së Preshevës dhe të Maqedonisë do te ngrinin akuzë: ”Në Strasburg për vrasjen e shqiptarëve, në Strasburg për dëbimin e shqiptarëve, akuzë për mosfinancimin dhe pengimin e akusherisë për gratë shqiptare, akuzë për mosfinancimin dhe pengimin e ndërtimit të një spitali për shqiptarët, klinikë për fëmijë, akuzë kundër Serbisë për moshapjen e një universiteti në Luginë, akuzë në Strasburgu kundër programit serb për varfërimin e Luginës, akuzë në Strasburg kundër kolonizimit të Luginës, akuzë për vështirësitë kufitare në mes Kosovës dhe Maqedonisë ( L.Bukuroca)” – a do të ishin këto të cilësuara si nacionalizëm?

Të mos jesh nacionalist , “nuk merresh me këto probleme të vockla, por vetëm më çështje të mëdha. Çdo pushtues do t’a kishte dëshiruar një elitë të tillë politike, si ajo shqiptare në Luginë, si ajo shqiptare në Maqedoni, që firmosi diskriminimin e shqiptarëve dhe të gjuhës shqipe.(L.B.). “Pra , ç`të keqe ka nga nacionalizmi shqiptar?



Nacionalizmi shqiptar është kur “nderimi dhe respektimi i përkasin veprës nacionaliste, si një ndihmesë me shumë vlerë në njohjen e qytetërimit shqiptar dhe rolin e faktorit shqiptar në periudhën e zhvillimeve globalizuese në mjedisin ballkanik, për mbijetesën e shqiptarizmit në mes të nacionalizmave agresivë e kriminalë serb dhe grek dhe nacionalizmit agresiv turk.(N. Loka)” . Po, ne duhet të jemi nacionaliste sepse jemi të rrethuar nga kombet nacionaliste me qëllime hitleriane, me qëllime pansllaviste dhe megalogreke. Europa nuk i frigohet nacionalizmit tonë, sepse ai nacionalizëm gjithëmonë ka qenë “duke e ngritur moralin dhe kujdesin ndaj identitetit te tyre (Nations and Nationalism, Oxford: Blackwell.). Thjesht e thënë të mbijetojmë.

Antoni Smithi thotë se bazuar në këndvështrimin e skajshëm primordialist, secili prej nesh e ka një identitet etnik, ashtu siç ka të folurën, shikimin dhe nuhatjen dhe se njerëzit u përkasin „për nga natyra“ bashkësive të fiksuara etnike, sikurse u përkasin edhe familjeve të tyre. Primordializmi nacionalist sugjeron se besnikëria më lartë e individit është ajo ndaj kombit. Po e pësëris: besnikëria më lartë e individit duhet të jatë ajo ndaj kombit.



Në shkrimet që i lexojmë shihet një lloj kosmopolitanizmi shqiptar i pa kuptimte. Pse të jemi kosmopolit me të tjerët kur ata po janë nacionalist-gllabërues ndaj nesh? Por, neve sipas Charles Taylor-t “duhet të jemi kosmopolit por patriot “



Pas shpalosjes së bukur e masive të patriotizmit në festën e 100-vjetorit të pavarësisë, angazhimi dhe trajtimi i çështjes kombëtare kërkon një metodë dhe ritëm të ri. Ngritja e bashkimit kombëtar në një rang me atë të integrimit europian, horizontalisht e uniformisht nga i gjithë lidershipi politik në Shqipëri, Kosovë e Maqedoni dhe ndërthurja e të dyja proceseve në një apo konsiderimi i tyre si dy anë të së njëjtës medalje, ndonëse me ekuivokët e vet brenda, është shprehje e përpjekjeve për të gjetur metodën dhe ritmin e ri. (A.Hoxha). Metoda dhe ritmi i ri dhe i duhur nuk formësohen përshtatshëm duke shkruar një tekst strategjik ulur në karrige e zyra – askush nuk ka në dorë zgjidhjen e artë – por formësohen përmes aksionit. Disa prej aksioneve do të jenë të suksesshme duke na mundësuar eksplorimin e hapësirave për aksione të tjera, disa mund të ndeshin rezistencë e të na bëjmë të kuptojmë se ka një kufi që nuk duhet kaluar e duhet durim për të pritur krijimin e kushteve të përshtatshme, në radhë të parë moskundërshtinë e partnerëve strategjikë, SHBA dhe BE. Por, Europa nuk i frigohet nacionalizmit shqiptar. Të mos bëhemi hipokritë por të vazhdojnë aty ku e lanë. Metoda dhe ritmi i ri kërkon kohë e mund për t’u formësuar si metoda dhe ritmi i duhur. Kërkon, në radhë të parë, unitet të brendshëm politik në Shqipëri, Kosovë e mes partive shqiptare në Maqedoni. Kërkon patriotizëm konstruktiv. Hipokrizia nuk është konstruktive, Kombi dhe mbrojtja e kombit nuk durojnë hipokrizi.

“Do t’i vrasim shqiptarët” – ( Agimi i Artë) …po kjo. A janë të tjerët filantrop me ne?





nga Fahri Xharra

Dashnori, Marguerite Duras

Duras lëviz në drejtim të një arti gjithnjë e më të zhveshur dhe të një frymëzimi në të cilin autobiografia çlirohet nga pëlhurat e saj të fundit. Ndër to një dëshmi përvëluese: Dashnori, evokim i matur dhe tronditës i një marrëdhënieje të një vajze evropiane me një kinez të pasur.


Titulli: Dashnori

Origjinali: L'amant
Gjinia: RomanAutori: Marguerite Duras
Shqipëroi: Nasi Lera

Shtëpia botuese: Dituria
Viti: 2002Fq. 96Pesha: 0.15 kgISBN: 978-99927-47-62-5

 Marguerite Duras lindi më 1914 dhe që me romanin e saj të parë hyri në letërsinë bashkëkohore franceze si një uragan, ku natyra njerëzore gjeti pasqyrimin e vet më të çiltër. Emri i saj ka mbi 50 vjet që udhëton nëpër botë nëpërmjet veprash befasuese, ku problemet e mprehta sociale që shqetësojnë sot botën njerëzore, kanë gjetur te pena e shkrimtares bisturinë e së vërtetës së dhimbshme. Personazhet e Durasit përpiqen t'i shmangen vetmisë për t'i dhënë kuptim jetës së tyre nëpërmjet dashurisë absolute, krimit apo çmendurisë. Duras ndoshta është nga shkrimtarët e rrallë që nuk i kanë fshehur asgjë lexuesit, duke bërë autopsinë e tyre, mbasi kanë bërë autopsinë më të vështirë të njeriut, atë të vetvetes. Vetëm një shkrimtar i tillë mund të shkruajë një roman si "Dashnori", një nga veprat më tronditëse jo vetëm në letërsinë franceze por edhe asaj botërore. Duras lëviz në drejtim të një arti gjithnjë e më të zhveshur dhe të një frymëzimi në të cilin autobiografia çlirohet nga pëlhurat e saj të fundit. Ndër to një dëshmi përvëluese: Dashnori, evokim i matur dhe tronditës i një marrëdhënieje të një vajze evropiane me një kinez të pasur. Romani "Dashnori", fitues i çmimit të madhe letrar Prix Goncourt, 1984, është vlerësuar si një nga dhjetë romanet më të mirë të botuar në dhjetëvjeçarin e fundit. Deri tani ky roman është botuar në 34 gjuhë.

Vajza e prape, Mario Vargas Llosa

Vajza e prapë Rikardoja, qysh fëmijë atje në vendin e lindjes së tij, në Lima, ka ushqyer një ëndërr: Të jetojë në Paris.
Por ritakimi me Lili kiliankën, një dashuri e hershme e adoleshencës, do ta shtyjë të ndryshojë gjithçka të tij. Vajza aventuriere, pragmatiste, e paqetë, do ta zvarrisë përtej botës së vogël të ambicjeve të tij.
Titulli: Vajza e prapë

Origjinali: Travesuras dela nina mala

Gjinia: RomanAutori: Mario Vargas Llosa

Shqipëroi: Bajram Karabolli

Shtëpia botuese: Skanderbeg BooksViti: 2010fq. 304Pesha: 0.36 kgISBN: 978-99943-51-65-7

Rikardoja, qysh fëmijë atje në vendin e lindjes së tij, në Lima, ka ushqyer një ëndërr: Të jetojë në Paris. Por ritakimi me Lili kiliankën, një dashuri e hershme e adoleshencës, do ta shtyjë të ndryshojë gjithçka të tij. Vajza aventuriere, pragmatiste, e paqetë, do ta zvarrisë përtej botës së vogël të ambicjeve të tij. Si përkthyes dhe interpret, që merr pjesë në konferenca në të gjithë botën, ia del mbanë ta takojë Lilin në çdo rimishërim të saj, si kilianka Lili, si shoqja Arleta, si madamë Arny, Mrs. Riçardson dhe Kumiko dhe ata rifillojnë përherë, edhe pse përkohësisht, dashurinë e tyre. Kjo grua plot mister, që përgjërohet vetëm ndaj burrave me pushtet dhe para, e refuzon dashurinë e Rikardos së "sëmurë" pas saj. Edhe kur ia vjedh paratë të shoqit nga banka, edhe kur merret me kontrabantën e afrodiaziakëve nga Afrika në Japoni, narratori këmbëngulës e kthen sërish gruan në skenë pa shumë pse-ra. Duke krijuar një tension të admirueshëm midis komikes dhe tragjikes, Mario Vargas Llosa luan me realitetin dhe fiksionin për të shtjelluar një histori, ku dashuria jepet si e papërcaktuar, si zonjë me një mijë fytyra, si vajzë e prapë. Pasion dhe ligësi, shans dhe fat, dhimbje dhe kënaqësi... për të dhënë fytyrën e vërtetë të dashurisë!

“I humburi”

Pas botimit muajin e kaluar në Spanjë të romanit “I humburi”, i katërti libër i këtij autori në gjuhën spanjolle, tani sapo është vënë në qarkullim, kësaj here në Francë, një nga romanet më të vlerësuara të Fatos Kongolit nga lexuesit shqiptarë, “Bolero në vilën e pleqve”. Ashtu si romanet e tjerë pararendës të botuar në frëngjisht, edhe ky i fundit është përkthyer nga Edmond Tupja. “Bolero në vilën e pleqve” është romani i tetë radhazi i këtij shkrimtari i botuar nga e njëjta shtëpi botuese në Paris, “Rivages”.