KOSOVA MBURRET ME SHKENCTAREN VENERA ISA DEMUKAJ

Venera Isa Demukaj is an Economics lecturer at the American University in Kosovo.

She received her Ph.D. from the School of International Studies, University of Trento, in June 2011, with a dissertation on ‘Aid Effectiveness in Post-Conflict Countries’. During her Ph.D. research, Venera has spent three months as an intern at UNU-WIDER in Helsinki. She holds a Master’s degree in International and Development Economics from HTW in Berlin and Bachelor’s degree in Banking and Finance from University of Prishtina.

Her main research interests are post-conflict transitions; foreign aid; poverty reduction; and Western Balkans.(Agjencioni Floripress)

Venera  Isa Demukaj:Një shembull i profesoreshës dinjitoze ,thonë studentet

Për profesoeshën Venera  Isa Demukaj,nga Deçani i Kosovës , jo rastësisht mund të dëgjosh fjalë të mira: e zonja, punëtore, bashkëpunëtore, mike, një nga ato që punon më mund e dëshirë për të ndryshuar të ardhmen e studentëve, për të ndryshuar të ardhmen e vendit.

“Venera Demukaj është njëra nga ato profesoreshat që vërtet të ngelet në mendje për një kohë të gjatë. Pas largimit të saj nga AUK-u, fakulteti nuk do të jetë më i njejtë si dikur. Nga ajo kam mësuar disa nga shembujt më të mirë për resurset natyrore dhe se si duhet të jemi persona objektiv pa bërë dallime në shoqëri”, shprehet Blinera Leci, studente e vitit të tretë në Universitetin Amerikan të Kosovës.

Profesoresha Demukaj që nga marsi i 2011-së në AUK ligjëron lëndët: ekonomi e zhvillimit, tregti dhe financa ndёrkombёtare si dhe ekonomi e resurseve natyrore dhe udhëheq Departamentin e Ekonomisë, duke qenë edhe mentor i temave tё diplomёs sё studentёve me notën mё tё lartё në gjeneratë.



Demukaj mbaroi studimet në Fakultetin Ekonomik, drejtimi Banka dhe Financa në universitetin e Prishtinës. Ka marrё titullin Master of Arts nё Ekonomiksin e Zhvillimit Ndёrkombёtar, në Hochschule für Technik und Wirtschaft Berlin të Gjermanisë. Më pas vazhdoi doktoraturën në studime ndërkombëtare në universitetin e Trentos në Itali, ku specializoi për “Ekonomiinë e Zhvillimit dhe Ekonominë Politike”.

Përvojë pune ka qysh prej moshës së re, gjatë studimeve.

Në periudhën e 2001–2006, ishte hulumtuese nё Institutin pёr Hulumtime Zhvillimore RIINVEST, ku në vitin e fundit ishte drejtoreshë pёr hulumtime. Mori pjesë nё shumë projekte hulumtuese të cilat kujtohen edhe sot. Gjatë viteve 2004-2007 ishte asistente mësimore në Fakultetin Ekonomik në Universitetin e Prishtinës.

Në shkurt dhe maj të 2010-ës ishte praktikante/bursiste e doktoraturёs, në universitetin e Kombeve tё Bashkuara – Instituti Botëror për Hulumtime tё Zhvillimit Ekonomik nё Helsinki të Finlandёs (United Nations University-World Institute for Development Economics Research UNU-WIDER).

Demukaj ka marrë pjesë në një sërë aktivitetesh dhe seminaresh në shumë vende të ndryshme: Kroaci, Gjermani, Belgjikë, Finlandë, Itali, Austri, që i kanë dhënë një bagazh të të arriturave në jetë.

Për punën e saj hulumtuese është shpërblyer me bursë në West Virginia University për projektin: “Protektorati i KB-së dhe Shfrytëzimi i Resurseve Natyrore, rasti i Kosovës”. Në maj të vitit 2013 zgjidhet “Studiuese e Vitit” në ceremoninë e Diplomimit në A.U.K.

Demukaj ka lënë mbresa tek studentët të cilët gjithmonë përpiqen të gjejnë fjalët e duhura për ta përshkruar punën dhe përkushtimin e saj.

Leonard Nikaçi, student i vitit të katërt në AUK, me pak fjalë përmbledhë punën dhe veprën e Venerës duke e vlerësuar si një shembull për femrat që duan të bëhen të suksesshme.

“Përshtypja ime e parë ishte afiniteti i saj me studentët dhe puna prej eksperteje në lëndën e saj. Ajo kishte durimin dhe vullnetin që të shpjegonte të njëjtën gjë për mbi 20 herë po që se nuk e kishte kuptuar ndonjëri, gjë për t’u lënë mbresa… Lëndët që ligjëronte nuk janë aspak të lehta për t’u mësuar, por qasja e saj, shpjegimi i palodhur dhe mirëkuptimi njerëzor që ajo kishte për nxënësit, për mua jo vetëm që e bënin lëndën të kalohej me kënaqësi, por e bëjnë Venerën njërën prej profesorëve më të mirë në jetën time. Vetëm mund t’i them bravo!”, është shprehur ai.

Venera ka publikuar shumë nga punimet e saj në lëmenj të ndryshëm për politikat, ekonominë dhe për shtet-formimin e Kosovës, ndër to publikime që kanë qenë projekte me organizata të mëdha si USAID, UNDP, Riinvest… që kanë sjellë ndryshime të mëdha dhe bashkëpunim me vendet rajonal.

Motoja e saj është shumë e thjeshtë. Shumë, shumë punë dhe përkushtim. Ndonëse një gjë e tillë atë e mbanë gjithnjë të angazhuar me punë.




“E kam lexuar njëherë një thënje diku dhe gjithmonë e bart me vete në mendjen time. Kurrë mos ke frikë nga bjeshkët e larta që i ke përpara dhe kurrë mos e zgjedh rrugën që kalohet më së lehti. Besoj, kjo thënje mund të shkojë për të gjitha gratë dhe të jetë inspirim për to, ashtu siç është për mua”, është shprehur Demukaj. /Jeta Berisha/

A.U.K. Faculty

Venera Demukaj

Phone: +381 38 608 608 ext.500

 vdemukaj@aukonline.org

Venera Demukaj joined A.U.K. Faculty in March 2011. She teaches Economics of Less Developed Countries and International Trade and Finance. Previously she has worked at the University of Prishtina and Institute for Development Research Riinvest.

Venera received her Ph.D. from the School of International Studies, University of Trento, in June 2011, with a dissertation on ‘Aid Effectiveness in Post-Conflict Countries’. During her Ph.D. research, Venera has spent three months as an intern at UNU-WIDER in Helsinki. She holds a Master’s degree in International and Development Economics from HTW in Berlin and Bachelor’s degree in Banking and Finance from University of Prishtina.

Her main research interests are post-conflict transitions; foreign aid; poverty reduction; and Western Balkans.

VLORA IME, DIBRA IME, KOSOVA IME, ÇAMËRIA IME, SHQIPËRIA IME E BASHKUAR!

AUTORE: KOZETA NUSHI - ALIKAJ

                             

 TË DASHURIT DHE TË SHTRENJTIT BASHKATDHETARËT E MI, KUDO QË JENI, BRENDA  DHE JASHTË SHQIPËRISË, KUSHDO QOFSHIT,MYSLIMAN, KATOLIK, BEKTASHIAN APO TË KRISHTERË!

       Kujtoj se kam kaluar dy vjet larg vendit tim dhe malli përvëlues më ka ndihmuar të mendoj për shumë gjëra që s’mund t’i çoja në mendje më parë. Kam provuar të ndërroj profesionin e punës, ritmin e jetës, ndryshimin e e mënyrës së ngrënies. Nisa të flas gjuhën italiane si një fëmijë dy vjeç, derisa arrita ta perfeksionoj, duke e folur bukur dhe rrjedhshëm. Arrita të krijoj miqësi me njerëzit që më rrethojnë, pa u ndjerë inferiore për shkak të fesë pasi Zotin e kam në zemër. Dhe nëse dikush do ta dijë se si ndjehem para Tij, me dinjitet e them se ndjehem si një fshesë në dorën e Tij, si një fshesë që vihet në punë sa herë që do Ai. Tashmë jam mësuar të rri e qetë, me ndërgjegje të pastër,në qoshe të portës, e gatshme te vihem në punë, sa herë që i Lartmadhërishmi Zoti im më thërret.  

Unë i përkas atij vendi të bukur ku këndojnë shqiponjat mbretërore dhe që quhet Shqipëri. Dhe Shqipëria, nëna jonë e madhe, s’ka kërkuar gjë tjetër veçse të jetë Komb i Zotit me liri dhe të drejta.

Gjatë gjithë kohës, duke pasur rezultate të larta në mësime, jam ndjerë shumë mirë me veten time. Kujtoja s’e dija shumë gjëra. Mirëpo, nga një dialog i thjeshtë i Prof. Dr. Eshref Ymerit, me babain e tij, të bërë në vitin 1959, kur Nikita Hrushovi vajti në Tiranë, mësova me keqardhje, se nga shkolla kisha dalë me një tru pjesërisht të mpirë.

Nikita Hrushovi vajti në Tiranë në 26 maj dhe u largua në 3 Qershor. Në atë kohë Prof.Dr. Eshref Ymeri ishte në maturë, në gjimnazin Ali Demi në Vlorë. Ishte koha kur mbaroi provimet e maturës dhe plot nur e dritë për rezultatet e tij të shkëlqyera në mësime, shkon në Mesaplik, pranë familjes, për pushime. Tani është një djalosh i ri plot me ëndrra të bukura. Nuk është më ai djali i vogël 7 – vjeçar, që ulet në bankat e shkollës në Ramicë, e vetmja shkollë 7 – vjeçare për katër fshatrat e Smokthinës.

I ulur për të ngrënë bukë, nën hijen e ftonjve, në oborrin e mrekullueshëm të shtëpisë së tij, një vend ku ndjehet në kontakt të drejtpërdrejt me Zotin, kujtesa, për llogari të vet, i sjell parasysh lumin e Smokthinës, i cili në dimër ishte aq i ftohtë, saqë kur dilte matanë, i plasariteshin qafat e këmbëve, sikur t’ia kishte shpuar dikush me majë thike. Kur binin shira të rrëmbyeshëm, lumi vërshonte tej për tej, sepse kishte një shtrat mjaft të gjerë dhe të kallte frikën me uturimën e tij të lemerishme, që ngjante me uturimën e një bishe të stërmadhe dhe njëkohësisht të padukshme. Atëherë e merrte në krahë vëllai i tij i madh,( që tani është 87 vjeç dhe jeton në Borsh, në vendin më të bukur të imagjinatës sime, të cilin e kam njohur nëpërmjet teksteve shkollore të gjuhës ruse. ) dhe e hidhte matanë.

I zhytur në nostalgjinë e këtyre kujtimeve, përzier me gëzimin e drejtë, të pamohueshëm, për të ndjekur më tej studimet, në Peter Burg, të cilat për fat të keq i la përgjysmë, nga prishja e marëdhënieve të Shqipërisë me Bashkimin Sovjetik, shkundet nga një pyetje plot me mend që i bën babai i tij. Është fakt i njohur se fëmijët, nga ato që mësojnë  në shkollë, për momentin kujtojnë se dinë diçka më shumë nga prindërit e tyre dhe vetëm atëherë kur i thërrasin mirë mendjes, kuptojnë se sa shumë gjëra që kanë për të mësuar nga përvoja jetësore e prindërve, një përvojë që e gjen vetëm brenda familjes tënde dhe s’mund ta mësosh as në Universitetet më të shquara të botës.

 I ati, me atë të folurin e tij karakteristik, e pyet : - “ Aq i madh qenkësh ky Hrushovi, që e presin si mbret, me salltanete shumë të mëdha?

- I biri, si çdo i ri i asaj moshe, krenar, për brumosjen e tij me ideologjinë e Partisë, vë në përdorim gjithë bagazhin e tij duke i shpjeguar se Hrushovi është mik i madh i popullit shqiptar; se shoku Enver ka thënë se Bashkimi Sovjetik është si ajri, si uji dhe si dielli për vendin tonë.

- “Po mirë more bir, meqë Ky Hrushovi, qenka mik e shkuar mikut, pse s’i thotë Titos, që atë Kosovën ta kthej këtej nga ne? Se atë e kemi tokën tonë. Edhe ajo e bekuara  lumëmadhe Kosovë, Shqipëri është.”

E ç’t’i thoshte i shkreti djalë? Ishte shumë i papërgatitur për një pyetje të tillë. Megjithatë, me aq sa mundet, pa e fyer, pa e kundërshtuar, pa i dhënë shumë të drejtë, i shpjegon me pak mëdyshje në mendjen e vet, se atë punë nuk e ka në dorë as Titua, as Hrushovi.

I ati e dëgjon sa e dëgjon duke e konsideruar si një mik dhe si një djalë të pjekur, sepse për moshën që kishte ishte mrekullia vetë, dhe vazhdon t’i thotë të birit me një dashuri të thellë atërore, duke hequr në zemër: - “Dëgjo këtu more bir! Po nuk u bashkuan të katër vilajetet që kemi pasur, Shqipëria kurrë s’ka për të bërë prokopi. Pa Kosovën, Shqipërisë, bota s’do t’ia vërë veshin kurrë. Shqipëria pa Kosovën është si një fëmijë i plevitosur, që kurrë s’ka për të bërë përpjetë.

  Është pikërisht fundi i këtij dialogu që më sjell në kujtesë fjalët e Abraham Lincoln – president amerikan(1809 – 1865):”NJERIU S’LARTËSOHET KURRË AQ SHUMË SESA KUR PËRPIQET TË NDIHMOJË NJË FËMIJË” . Dhe lotë të kripur më pikojnë në zemër për Shqipërinë, duke ndjerë dhembje dhe mëshirë për politikën tonë të brishtë, që e fshikulluar nga njëra anë nga politika serbe dhe nga ana tjetër nga politika greke, e ka zhytur vendin tonë akoma më shumë në errësirë.

Mirëpo papritur vazhdimi i Hymnit tonë të vërtet kombëtar, i panjohur në regjimin e egër komunist:

     “- ...SE ZOTI VET E THA ME GOJË

       SE KOMBET SHUHEN PËRMBI DHE

      PO SHQIPËRIA DO TË RROJË

     PËR TË, PËR TË MENDOJMË NE.”

-më ripërtërin forcat dhe më bën të mendoj se shpirti i Shote Galicës, i Luigj Gurakuqit, i Isa Boletinit, I të madhit Skënder Be, shpirti i Ismail Bej Vlorë Qemalit , shpirti i Ibrahim Rugovës është ringjallur dhe ka ardhur koha që të gjith atyre grekërve dhe serbëve që kanë bërë krime kundër njerëzimit duke masakruar, plaçkitur, shpronësuar, popullin trim, të ndershëm, popullin fisnik shqiptar, t’ju dridhen leqet e këmbëve, se do të marrin nga Bota atë ç’ka me të vërtetë meritojnë.

Nuk harrohet kollaj gjaku i të rënëve për të mirën e kombit.

Dhe Shqipëria nuk ka vetëm 3000.000. banorë, si jemi mësuar ta mësojmë në shkollë. Janë më shumë se 30.ooo.ooo shqiptarë në gjithë botën mbarë.

Shqipëria ime, shumë shpejt e bashkuar, në sajë të ndihmës së bijve të saj të vërtet, si zoti Flori Bruqi, Prof. Rasim Bebo, Zoti Ajet Nuri, Zoti Robert Goro, Prof.Dr.Eshref Ymeri, zoti Fatmir Terziu e shumë nacionalist të tjerë që banojnë në Shtetet e Bashkuara të Amerikës, në Angli, Greqi, Itali, Kosovë, Kanada, me dinjitet dhe si një zonjë e madhe, pasi të gjithë ata që e kanë coptuar, përbuzur dhe poshtëruar, do t’i kërkojnë botërisht falje, do të marrë pjesë në BASHKIMIN EUROPIAN.

MJAFT ME URREJTJE. KA ARDHUR KOHA PËR TË KËRKUAR FALJE PËR ÇDO PADREJTËSI.

ZOTI VONON PO NUK HARRON.

KOZETA NUSHI - ALIKAJ - NJË DIALOG MBRESLËNËS

 

                                                   

                                                  

       Kujtoj se kam kaluar dy vjet larg vendit tim dhe malli përvëlues më ka ndihmuar të mendoj për shumë gjëra që s’mund t’i çoja në mendje më parë. Kam provuar të ndërroj profesionin e punës, ritmin e jetës, ndryshimin e e mënyrës së ngrënies. Nisa të flas gjuhën italiane si një fëmijë dy vjeç, derisa arrita ta perfeksionoj, duke e folur bukur dhe rrjedhshëm. Arrita të krijoj miqësi me njerëzit që më rrethojnë, pa u ndjerë inferiore për shkak të fesë pasi Zotin e kam në zemër.

Unë i përkas atij vendi të bukur ku këndojnë shqiponjat mbretërore dhe që quhet Shqipëri. Dhe Shqipëria, nëna jonë e madhe, s’ka kërkuar gjë tjetër veçse të jetë Komb i Zotit me liri dhe të drejta.

Gjatë gjithë kohës, duke pasur rezultate të larta në mësime, jam ndjerë shumë mirë me veten time. Kujtoja s’e dija shumë gjëra. Mirëpo, nga një dialog i thjeshtë i Prof. Dr. Eshref Ymerit, me babain e tij, të bërë në vitin 1959, kur Nikita Hrushovi vajti në Tiranë, mësova me keqardhje, se nga shkolla kisha dalë me mangësi njohurish .

Nikita Hrushovi vajti në Tiranë në 26 maj dhe u largua në 3 Qershor. Në atë kohë Prof.Dr. Eshref Ymeri ishte në maturë, në gjimnazin Ali Demi në Vlorë. Ishte koha kur mbaroi provimet e maturës dhe plot nur e dritë për rezultatet e tij të shkëlqyera në mësime, shkon në Mesaplik, pranë familjes, për pushime. Tani është një djalosh i ri plot me ëndrra të bukura. Nuk është më ai djali i vogël 7 – vjeçar, që ulet në bankat e shkollës në Ramicë, e vetmja shkollë 7 – vjeçare për katër fshatrat e Smokthinës.

I ulur për të ngrënë bukë, nën hijen e ftonjve, në oborrin e mrekullueshëm të shtëpisë së tij, një vend ku ndjehet në kontakt të drejtpërdrejt me Zotin, kujtesa, për llogari të vet, i sjell parasysh lumin e Smokthinës, i cili në dimër ishte aq i ftohtë, saqë kur dilte matanë, i plasariteshin qafat e këmbëve, sikur t’ia kishte shpuar dikush me majë thike. Kur binin shira të rrëmbyeshëm, lumi vërshonte tej për tej, sepse kishte një shtrat mjaft të gjerë dhe të kallte frikën me uturimën e tij të lemerishme, që ngjante me uturimën e një bishe të stërmadhe dhe njëkohësisht të padukshme. Atëherë e merrte në krahë vëllai i tij i madh,( që tani është 87 vjeç dhe jeton në Borsh, në vendin më të bukur të imagjinatës sime, të cilin e kam njohur nëpërmjet teksteve shkollore të gjuhës ruse. ) dhe e hidhte matanë.

I zhytur në nostalgjinë e këtyre kujtimeve, përzier me gëzimin e drejtë, të pamohueshëm, për të ndjekur më tej studimet, në Peter Burg, të cilat për fat të keq i la përgjysmë, nga prishja e marëdhënieve të Shqipërisë me Bashkimin Sovjetik, shkundet nga një pyetje plot me mend që i bën babai i tij. Është fakt i njohur se fëmijët, nga ato që mësojnë  në shkollë, për momentin kujtojnë se dinë diçka më shumë nga prindërit e tyre dhe vetëm atëherë kur i thërrasin mirë mendjes, kuptojnë se sa shumë gjëra që kanë për të mësuar nga përvoja jetësore e prindërve, një përvojë që e gjen vetëm brenda familjes tënde dhe s’mund ta mësosh as në Universitetet më të shquara të botës.

 I ati, me atë të folurin e tij karakteristik, e pyet : - “ Aq i madh qenkësh ky Hrushovi, që e presin si mbret, me salltanete shumë të mëdha?

- I biri, si çdo i ri i asaj moshe, krenar, për brumosjen e tij me ideologjinë e Partisë, vë në përdorim gjithë bagazhin e tij duke i shpjeguar se Hrushovi është mik i madh i popullit shqiptar; se shoku Enver ka thënë se Bashkimi Sovjetik është si ajri, si uji dhe si dielli për vendin tonë.

- “Po mirë more bir, meqë Ky Hrushovi, qenka mik e shkuar mikut, pse s’i thotë Titos, që atë Kosovën ta kthej këtej nga ne? Se atë e kemi tokën tonë. Edhe ajo e bekuara  lumëmadhe Kosovë, Shqipëri është.”

E ç’t’i thoshte i shkreti djalë? Ishte shumë i papërgatitur për një pyetje të tillë. Megjithatë, me aq sa mundet, pa e fyer, pa e kundërshtuar, pa i dhënë shumë të drejtë, i shpjegon me pak mëdyshje në mendjen e vet, se atë punë nuk e ka në dorë as Titua, as Hrushovi.

I ati, Hasan Ymeri, e dëgjon sa e dëgjon duke e konsideruar si një mik dhe si një djalë të pjekur, sepse për moshën që kishte ishte mrekullia vetë, dhe vazhdon t’i thotë të birit me një dashuri të thellë atërore, duke hequr në zemër: - “Dëgjo këtu more bir! Po nuk u bashkuan të katër vilajetet që kemi pasur, Shqipëria kurrë s’ka për të bërë prokopi. Pa Kosovën, Shqipërisë, bota s’do t’ia vërë veshin kurrë. Shqipëria pa Kosovën është si një fëmijë i plevitosur, që kurrë s’ka për të bërë përpjetë.

  Është pikërisht fundi i këtij dialogu që më sjell në kujtesë fjalët e Abraham Lincoln – president amerikan(1809 – 1865):”NJERIU S’LARTËSOHET KURRË AQ SHUMË SESA KUR PËRPIQET TË NDIHMOJË NJË FËMIJË” . Dhe lotë të kripur më pikojnë në zemër për Shqipërinë, duke shpresuar që...

KOZETA NUSHI

2 SHKURT - 2014

  BRESCIA - ITALY  

      

    

Halit Xhemë Elshani-NJË VËSHTRIM I SHKURTËR I MONOGRAFISË SE FSHATIT ORROBERRDA

A është ky qingj I butë qe thithi dy nëna duke rënë në gjuaj, lujtur bishtin për të thith sa më shumë tambel!.Ky përson i njohur ra në dy gjuaj monizmit dhe vjeli aq shumë sa as një hërë prej 50 viteve nuk ra prej froni.duke fillue prej “povereniku”(I besueshmi për arsim) në rrethin e ish Istogut e deri të drejtori i përjetshëm i Gjimnazit tash “Haxhi Zeka” të Burimit.Ky #qengj# e shfrytzojë sistemin monist duke u sjell hërë si dhelpra,herë si qengji!.Si qengji për të zhvatë dhe si dheplra duke nëshkrue Dekrete për eleminim dhe perjashtim in nga puna ish kolegë të vet të ditëve të para të shkollës shqipe sikurse ajo lexhenda e misrit:Paska pas folë kolllomoqi n’at kohë dhe paska porositë prashitsin:”Hiqma shoqin në daq më ta mbush koshin”!Po sipas kësaj lexhenda ka veprue edhe sistemi monist.Duke përjashtue,duke vrar e burgosë patriotët e atdhetarët e njohur jo vëtëm në anën tonë por gjithandej ka ka pasë shqipetar.Nuk thot populli kot:Se marrja nuk ka karar”. Po këta njerëz tradhetuën traditën familjare,idealin kombetar të fisit nga vinë për më shumë se 50 vite të monizmit sllavokomunost,pas demokracis,luftës se lavdieshmë të UÇK-ës,u kyqën edhe në të Djathtën shqipetare duke prezentue përsonalitete të njohura shqiptare për ta rehabilitee vetvehtën!Se pari janë kujdesë qe në çfrdo formë,pra abusive të I hjekun dosjët,ti pastrojnë në mënyrë qe nese qelën ndoj here të jenë të sigurt.A ka gjë më të rendë në histiografinë tonë më të re qe këta kuadra të na shkruejnë dhe të jen konsulent dhe të citohën nëpër bibliografi të librave të një pas njëshme.Në librin e Emin Maksutit:”Orroberrda(Kodër e Shqiponjave),fshat i rrezistencës kundër pushtuesve të huaj”,Istog 2012.Libri ka 153 faqe,literaturën dhe burim i të dhënave.Qe në fillim due të shërbehëm më një citat të autorit Maksutaj:”

Këtë libër ia kushtoj babajt tim,Salih Hoxhë Maksutaj,I ekzekutuar dhe I humbur pa gjurmë para 65 vjetve,si dhe bashkëpunëtorëve e bashkëluftetarëve të tij”.



Mendoj se ky libër nuk ka mujt të spikatë pa konsultimin e librave të prof.dr. Sylë Dreshaj e sidomos libri:”Fshati kryevrellë”Ky auto I palodhshëm ka spikatë.Mandej gjithashtu se është desht të konsultohët edhe autori Iliaz Bicaj më dy vepra nga kjo trevë.

Pastaj Luxhet e gjakut të autorit Ali Daci,Gjenocidi serrb në Kosovë në prag të shekullit XXI të autorit Ibrahim Koci etj..Autori ka zgjedhë recenzent historianin e mirënjohur të kësaj ane prof.dr.Muhamet Shatrin.Mendoj se nuk është desht të mos botohët fjala e recenzentit,nese vërtët ai ka qenë recenzent!.Kjo është praktikë dhe e domosdoshme.


Lexuesi nuk din:cilat kanë qenë verejtjët e tij,a janë rrespektue ato në përpikeri.Cilat janë lëshimët?

Por le të konstatojmë faktin e pa kontestueshëm:A ka gjë më sinigative se sa biri t’I kushtojë këtë libër babajt dhe mendimtarëve të tij edhe pse të vonuar,pra edhe pas 65 vjetve.Ata qe e lanë kolegun tim të nderuar,bashkëvendasin tim pa bab,jeti m në moshën më të re.

Nuk është çudi se autori këtë mbresë e ka mbajtë kaq gjatë duke mos guxoft siq thuhët më que kryet dhe tërë jetën ka rrnue më këtë brengë.Po si macja nder sini qe prêt dhe gelltitët pa pasë mundësi dhe fuqi të jetë e lirë dhe e ngopur.Ironia dhe brenga e kohës është se po mungon kritika e mirfillt sidomos nga profesionistët.Heshtja e gabimeve dhe leshimeve është një llojë aprovimi apo pajtimi më gjith at mori gabimesh dhe leshimesh me apo pa vetdije.

Historia nuk shkruhët sipas porosive dhe ambicieve apo mundsive materjale.Por le të ndalemi në konsulentin e këtij libri.Nuk mund të jetë konsulent një njeri I korruptuar dhe një ish gazetar I monizmit qe ka ndejt nëpër koridorët e Komitetit të LKJ.një ish gazetar të shperblyer nga ish sistemi monist për diferencime dhe për denime të Demostratave të vitit 1981.

Një njeri qe në librin e vet:”Varrët e përbashketa”,ka berë gabime edhe perkrye verejtjeve dhe sygjerimeve qe ju ka dhenë nga kritika,qoftë ajo edhe e vetmja.Bie fjala ai nuk permend vrasjet,viktimat edhe të kësaj lufte.Nuk përmend as babajn e këtij autori të pushkatuar dhe të humbur pa gjurmë pa guxoftë kush më përmend.Ishte ky hero I pa shpallur apo jo?



Pra ky konsulent,ky gazetar i njohur më shkrimët e veta në vend qe të përmisojë apo të shtojë diq në favor të lehtesimit të dhëmbjeve të familjeve të dametuara .Hamendet nga monopoli qe ka pasë dikur por edhe nga interesi i pa prekshmerisë.Nuk e lëshon në shtyp, sepse në at artikull e kam përmend si vijon:”Bajrami i takonte Levizjës per çlirimin e Kosovês dhe bashkimin e trojeve shqiptare,ky deshmor i pa shpallur u hesht më shumë se 50 vjet dhe për çudi Rrustem Rugova ,në librin e botuar për masakrën në Kullat e Popit,në komunën e Istogut,nuk përmend fare Bajram Met Grabovcin,”Bota sot”,faqe 18,date 31 dhjetor 1999,pa fotografi,nga se gjoja mbetën në teknikën e “Rilindjës”.Nga kjo familje patriotike u masakruën:Dina qe u rrit jetim,Xhaferi me Miradin nga tê njatit barbar,pra u përserit historia e gjenocidit serbo-sllav ndaj shqiptarëve siq u ndodhi edhe familjës Rugova,Jahaj ,Maksutaj,Çetaj,Mavraj e shumë e shumë familjeve vetëm se ishin shqiptar dhe kërkonin të drejtat e veta kombetare.Lirinë dhe pavarësinê si të gjith popujt e botës.

Se është etika e gazetarit në peshojë, flet edhe njê e dhënë.

Gazeta komunale”Gurrat e Bardha”në pjesën ku benë fjalë për Saradranin, nuk i evidenton martirët e familjës:

Grabovci:

Din B.Grabovcin,Xhafer M.Grabovcin,Miradije M;Grabovci,Elshanaj:Hasan R.Elshani,Muharrem R.Elshani,Niman R.Elshani,Avdyel I.Elshani,Myhedin D.Elshani,Shemsedin D.Elshani dhe Nexhmedin D.Elshani,Kreshnik Husaj etj.

Pasë kater muajsh të rivarrimit të tyre gazeta komunale”Gurrat e Bardha” nr. 22 dhjetor 1999.Nese nisemi nga një parim –thënje filozofike:”Neseinformoj drejt,më ndihmo,nëse gaboj me korigjo”.



Martirët e Saradranit do mbesin në kujtesën e kombitFaksimil i gazetês”Rilindja”,04.qershor 02

Pse nuk i përmend masakrën në Muzhevuina të bandave të Miliq Kerstiqit në vitin 1924 të pushkatuarit:
Ukë Jahë Jahaj,Shaban Ramë Jahaj,Abdyel Ukë Jahaj,Sadri Ukë Jahaj dhe Bajram Sylë Alimetaj.Pastaj mbytja ne burgun e Pejes të Gjemajl Blakajn nga Vrella,etj.

Pa pretendue qe te bejë nje rezime të ketij libri,bie fjala në faqën (239-254) po permendi shkarazi:në mësin e 300 të vrarëve,të plagosurve dhe të humburve,nuk i përmend Deshmorëte as martirët e Istogut ,tani Burimi,nuk i përmend fare as emrat e Deshmorëve,e martirëve të laxhës Elshani të Dasamit(ish Saradranit),as të Qetajve në tërsi,as te plagosurit!?

Këta emra i ka sistematizue prof.Dr.Sylë Dreshaj në librin e vet”Levzja e përgjithshme e shqiptarëve në luftë për pavarësi në Kosovë”(UCK-eja dhe lufta e saj heroike kundër rexhimit pushtues serrb,sipas shtypit ditor dhe përiodik dhe revistave të ndryeshme në gjuhën shqipe dhe të huaj), Pejë 2002.

Në faqën 124 të këtij libri është lista e deshmorëve të komunës se Istogut(47).

Në vazhdim në kapitullin:”Historia qe flet” është dhënë Struktura e të vrarëve,të zhdukurve dhe të plagosurve të Komunës se Istogut:Të vrar 175, të zhdukur 43,të plagosur 62.Po ashtu në faqën 131,nënë numrin rendor(322-330) janë ata të vrar e të plagosur nga Saradrani,të cilët nuk i ka përmend fare,z.Rrusta!?.

Po ashtu në Librin e Ibrahim Kocit:”Gjenocidi serrb në Kosovë në prag të shekullit XXI”,Prishtinë,Koha Ditore,2000,në faqen 321 i ke me emer dhe mbiemer të rënët në Saradran më 08 maj 1999.Mungesa e konsultimit të këtyre dy burimeve oficiele ka qenë e pa shmangshme,e mos të flasim për listat e Keshillit për të Drejtat dhe Lirit e njeriut-dega në Istog.Ka edhe shumë burime tjera të cilat nuk i ka shfryetzuar apo nuk ka desht,sepse në punën tande shumvjeçare segregcacioni ka qenë mënyra e veprimtaris tuaj dhe për at edhe ke marrë shperblim!Andaj:”Futja e këtyre kategorive në një grup në njivel të komunës është thjeshtë një degradim i lloit të vet.Është një papërgjegjsi tipike gazetareske të një ploje e shumë të tjerave që më parë është dësht të shkruajsh për to në vazhdime dhe tek pastaj të fitosh kredibilitët qe të shkruajsh libër,është dasht të jesh gazetar i luftës që të fitosh të drejt qe të shkruajsh, është desht që ti vizitosh shum institucione jo qeveritar, familje apo të gjitha,se paku lapidarët e tyre, është desht të jesh me popullin dhe hallët dhe padrejrsit qe i behën akoma këtij populli shumë të vujtur,...Andaj të kota janë fjalët :”Prandaj u jam mirënjohës të gjith atyre qe me dokumente,deshmi,fakte e të dhena të caktuara do të më ndihmojnë ta bejë sa më komplet këtë kontribut timin modest”.Ku ke qënë...,apo ku ishte ajo penda e jote,ajo dhurata qe ta patën ndarë në kohën e monizmit për gazetar.Jam i bindur se këto gjera Emin Maksuti nuk i ka dijtur.A thue nuk paska pasë mundësi më gjetë tjetër konsulent në komunën e Istogut.or lë ti kthehemi kapitullit të formimit dhe veprimit të Islihatit në këtë komunë.

Halit Halili ishte në përberje të "Islihatit"(Pajtimtar i gjaqeve dhe ngatrresave) bashkë me:Bardh I. Maksutaj nga Arbana(Orroberdë), Halit H. Elshani Dasam(Staradran) , Feriz Bajraktari (Radavc), Ramë Tahiri (Cercë), Rexhë Niman Dreshaj i ardhur nga Shqiperia Burim(ish Istogu), Hasan Rexha Salihaj (Shushicë), Mulla Sadria (Uçë), Tahir Bajraktari (Resnik), Vesel Mehmeti Rracaj (Siqevë), Llesh Gjoni (Zllakuqan), Shaban Dreshaj (Vrellë), Idriz Dauti Balaj (Lluga),ky i fundit ishte antari më i rinjë, Kryetar ishte Bardhë Maksutaj, sekretar z.Shaban Dreshaj, arkatar ishte Ferid Bajraktari. Sipas sekretarit Shaban Dreshaj, 90 vjeçar, i lindur në Vrellë (qershor 1914), Proçesi i pajtimit ka pasë mbshtetjën e kryetarit të rrethit Qamil Luzhes dhe popullit. Kemi pajtue:për dame, rrahje, plagosje dhe gjaqe. Të gjitha keto e kanë pasë të caktuar koston (çmimin):Gjaku ishte 120 napolana+60 nap. taksa për shpenzime, varra(plagosja) 60 napolana+3 taksa, rreha 30 nap., dami sipas vleftes. Për çdo rast kishte nga dy dorzan edhe i padituri dhe paditesi, ata vet i propozojshin. Për një kohë rekorde i kemi pajtue të gjitha rastet.Ka pasë sanksione për ata qe nuk pajtoshin. Tri raste nuk jan pajtu, dy raste i kemi të kalljës se shtepive, një rast në Staradran na ka mbet pa e kalle !? Këshilli i pajtimit qe aso kohe quhej "Islihat" beri jehonë të madhe.U liruen nga barra e rendë e hakmarrjes, e të ngujuerve, nga gjendja e hasmeris në një afersi dhe kompatesi për t'u mbrojt dhe për të gjallërue.I gjithë dokumentacioni iu është dorzue Qamil Luzhes në Istog alias Burim..Fatkeqesisht nuk kemi rujt kopje ? Ai gjithashtu deshiron të shtojë: Në kohën e Jug. se parë-Pashiqet, jetonin në Prigodë në do shtepi me drrasa. Na bejshin presion për t'u shperngul, duke thanë se kjo tokë nuk është për musliman ? I kishin regrutue do hoxhallar në ketë funksion. Galë Terziqi dhe Bllagoje Popi nga Llukavci i Begut na kanë sulmue e plaqkitë pa kurrfar shkasi: Nënës ja murren pajën, e torturuen dhe pasë 6 muejsh vdiq, na i vran Mehmet Demen, Shaban Mehmetin, Zojë Mehmetin e cila ishte e pregaditur për martesë. Bllagoj Popi e muer për grue vajzën e hoxhë Gërgurit Rabën, kojshia i parë.Rabes ia ndrroj emrin në Radë ! E kanë keqpërdor !?Në një felton prof.Rexhep Podrimja ka shkrue se si e ka gjetë pasë shum viteve në rrethin e UlqinitEdhe rasti i Salih Hoxhës-Maksutaj,babaj i autorit është një shembull qe as sesi R.Rugova nuk ka mujt me qenë kiosulentKur është rasti të Islihati,shfrytzimi i arhivës në Shkodër,autori fut njerëz qe nujk kanë qenë fare antar.Kjo praktikë e citimit dhe shtremberimit të të dhënave është e denueshme.Ligji i parë i Historis thot:E verteta nuk guxon të mshifet as të heshtët!

Pas vdekjës s'e Halitit kryeplak u bë Gjema, njeriu qe dinte shkrim lexim, disa gjuhë e sidomos italishtën gjatë kohes se okupimit italjan qe ne e konsiderojshim si çlirues,e quanin Shqiperia e madhe edhe pse nuk ishin përfshi të gjitha teritoret etnike.U hapën shkolla,erdhen 200 mësues nga Shqiperia.

Fusnotë

Dr.Muhamet Shatri:Bardhë Isuf Gashi,figurë e shquar e Levizjës Kombetare,Kosova 26/2004

Halit Elshani,intervistë me Shaban Dreshajn, sekretar i “Islihatit”, Vrellë,prof.Rexhep Podrimja-Carallukë

Halit Xhemë Elshani

Halit Xhemë Elshani-MBROJTJA E KISHËS ORTODOKSE SHQIPTARE “AJA TRIADA”NË TAKSIM TE STAMBOLLIT!

          Në Stamboll ndodhet një kishë shqiptare e kohës Ilire.Lefter Sava dhe Jahja Beu na lajmruen,për këtë rast.Ata ishin pasanik shqiptar i dhanê nê gjyq në Turqi se i dilte zot greku.Një ditë vjen lajmi se do vijë komisioni gjyqesor.Dy ditë para na kan lajmrue krejt shqiptarëve.Ditên e diell të vini qe tê gjithë tê kisha,sa të muni,sa më shumë.Na të gjithë shqiptarët gra,femijë e burra te Stambollit jemi tubue dhe kemi hye në oborrin e kishes,brenda nuk na zente.Erdhi komisioni prej tre vetave dhe na pyetshin:

          -Cfar kombesie ini ju?

          -Jemi shqiptar qe të gjithë?

          -Ju si folni në vendin tuaj?

          -Ne flasim shqip zoteri?

          -Jemi shqiptar.

 Gjyqi turk na besonte më shumë neve se sa grekve.Faktet ishin n'anen tonë.E fituem gjyqin.Tapiinë,proçesverbalin e komisjonit e ka pasê Jahja Beu dhe Lefter Sava.Kisha e ka pasë edhe priftin shqiptar,emrin e të cilit nuk ia dij!? Kanë kalue shumë kohê,dhe shumë momente tê jetes sime qe kanê pasë një peshë tê rëndë.Kisha ekziston edhe sot.Bashkë me kêta shqiptar kemi punue me Ambasadën shqiptare në Ankara.Siq dihêt ne terë jetên kemi qenë nê sherbim t'atdhetarizmës!

Lidhur më këtë çka u tha më lartë morra mëndimin e një veprimtari nga Mitrovica,qe ka migrue në Turqi dhe pastaj në Belgjikë.Ai si konsulent i këtij libri-monografie,meq ka qenë prezent edhe vet edhe nê Turçi edhe nê Bruksel, nëmes tjerash sqaron: Keni theksue kishën Ilire ortodokse në Stamboll,nuk mendoj unë se është e sakt.Të kishi thenë Bizantine ndoshta do ishte rreale.

Po.Ju përgjegja.

-A pajtoheni qe ketë përcaktim t'ia lam historjanve,shkenctarëve Akademive qe do të merrën ishalla ndoj here me ketë çështje.

-Po u përgjegj.

Intërvista dhe fjalët e xha Xhelës janë më të ndegjuara nga të tjerët.Po ju dha shkurtimisht të vërtëtën!?

"Sinqerisht gja Gjelë duke mos qenë në dijeni më të gjerë ka dhenë ketë verzion të tij qe është larg të vërtëtës.Për hapjën dhe ndarjën e kishës ortodokse shqiptare është dhënë punë dhe shpenzime shumë të mëdha.Sidomos duhë përmndur dhe meriton çdo lavdat Leftër Sava Iliadi.

Sava Iliadi është bashkëpuntor i rilindasve,antar i shoqeris"Besa" bashkë me Frasherinjët.

Kisha shqiptare duhej të ishte "Aja Triada" në Taksim,në qendër të Stambollit.Pasi ajo ishte ndertuar në trollin dhe pasurin e një shqiptari qe pasandaj ia len patrikut-Qendra Botërore Ortodoksive.Pas shum përpjekjeve dhe gjykimeve,arrihët një marrveshje dhe kisha shqiptare ortodokse autoqefale inagurohët në Karrakey të Stambollit dhe mesha e parë është berë në gjuhën turqishte me priftin turk dhe jo me priftin shqiptar qe do të vinte nga Amerika i emruar nga patriku grek.

Pra,të gjitha shpenzimët për arritjën dhe inagurimin e ka berë Leftër Sava dhe kolonia shqiptare e fesë Ortodokse me pak ndihma nga shqiptar të fesë muslimane.

Lavdi jetës dhe veprës patriotike të rilindasit Leftër Sava Iliadi,patrioti qe nuk u përmend kurr nga ne,e qe i ndihmoj moralisht e materjalisht të gjithë shqiptarët e posaqerisht kosovarët në Turqi".

Me dukët apstrakte të shkruhêt për ndihmat materjale qe ka dhënë Xhela e Hyseni për luftën e UÇK-ës.

Të gjithë mërgimtarët  kush më shumë e kush më pak ,kanë ndihmuar, të gjith i kanë vêrtetimet e fondeve ku i kanë dhënë.

Xha Xhelë kur flet për bashkpunimin me Ambasadat e Shqiperisë nuk janë rreale.Është e vërtët se janë berë ca takime në formë vizitash apo tê rastit më ndonjë sekretar ambasade në Turqi, ështê berë evidentimi i shqiptarëve nga ana e ambasadës turke.

Në Belgjikë takimët kanë qenë të rastit,ndonjë ndeshje sportve ,panair të librit apo promovim i ndonjë libri të shkrujtur në frengjisht etj.

Takimet nuk janë bashkêpunime !

Kur shkruhêt për aktivitetin patriotik,pse nuk përmendë dhe shkruhêt diç më tepër për tê,kur në gjirin e saj ishin xha Xhelë dhe Hysën Xhelili,e shkollla shqipe mê mêsuesit vullnetar e të kualifikuar si:Sadik Tolaj,Riza Kondri,Shefki Bojku, Aferdita Sopi,grupi i karatës me Agim Ukaj,ne qe punuem 8-9 vjet vullnetarisht,pra Idriz Seferi, ishte qendra kulturore më aktive n'Evropë.Mramjët informative qe mbaheshin n'at shoqatë ishin të njivelt shumë tê lartë qe ushqeu dhe ngriti mërgimtaêt,në shkallën më tê lartê patriotike e historike,ngriti ndjnjën kombetare,atdhedashurinë.Shoqata ka qenê afirmative,antarët e saj kanë qenê nga partit më tê ndryeshme,aty nuk është diskutue për ç'eshtje partiake,natyrisht çdo antar ka pasë bindjët e veta dhe ka qenë simpatizant i ndonjë apo partie tjetër.

Monumenti i Skenderbeut në Skarberg!

Pse u largue Dul Rroj,nga komisioni i formuar!?Propozimi i tij ishte qe monumenti te vehet i madh si ai në Itali.,nga i njajti skulptor më më pak shpenzime,kjo nuk u rrealizue,pse!?

Për këto sygjerime të konsulentit me duhêt tê përkujtoj:Pêr shkollën shqipe kam shkrue qysh në vitin 2000 në gazetên"Shkendija" dhe në librin "Çeta e Brukselit" duke përfshi edhe rrolin e klubit"Idriz Seferi".Por kësaj rradhe e kam në dorë një proçes-verbal i cili deshmon përkushtimin dhe karakterin e kêtij klubi.

Është i sakt konstatimi i konsulentit-veprimtarit të pa epur ,shokut Ernest Jakupi për çeshtjën kombetare.

Kjo qendër nuk ka pasë ngjyra politike,nga ky klub nuk duhët të frigohêt as kush.

Sepse nga programi shifët çartë:

1.Mbajtja e librave dhe revistave kulturore,

2.Çfaqja e filmave në video kaseta,

3.Arsimimi i fêmijëve dhe të rriturve që përfshihën në shkollë,

4.Koordinimi me klubët tjera brenda dhe jasht Belgjikës,etj.

Fatkeqesisht kjo mvetesi dhe ky program është kualifikue si jo lojal dhe janë krijue barjera dhe kualifikime jo të mira,ndasi dhe shpesh armiqesi.Ky ka qenë qellimi i ambasadës jugosllave në stilin"përçaj e sundo"!

Pra para se të botohët kjo monografi apo libër le të kontrollohët mirë se xha Xhelë edhe plak edhe gjerat e 25-30 vjetve të fundit i rregullon duke mos qenê në vazhdën e ngjarjeve më të reja në dijeni. Për Hysën Xhelilin e veprën e tij e shof të arsyeshme të mjaftohemi më kaq,Për mua ai është dhe mbetët patrioti më i madh. Duhët të shkruhêt veprimtaria e tij në një libër tjtër qe ta ngrit më lartê figurën e tij në rangun qe e mêriton.

          Kemi organizue luftën çlirimtare në Kosovë,Maqedoni.Kemi dhanë mjete materjale,sidomos vëllau im Hyseni i cili ka dhanë 300.000 frang belg,unë 50.000,aq sa kisha mundesi.Kemi punue me ambasadën shqiptare në Pariz e më vonë në Belgjikë.

          BRUXEL,18 JANAR 2014                                                  Halit Xhemë Elshani

INMEMORIAM : ME RASTIN E VDEKJES SE GJELË 

GJELILIT-PLAKUT TË MALEVE

SHKRUAN : PROF.HALIT XHEMË ELSHANI 

Shkepusim diq nga jeta dhe vepra e Oficerit të Ballit Kombetar i cili vdiq në Bruksel,06.10.2013

Zyra për mergatën pran Kryeministrisë se Republokës së Kosovës ,organizojë më 1,2,3 gusht,manifestimin tradicional gjithëkombetar: “Ditet e mergatës ne Kosove – 2010″ me moton :”Bashk’atdhetarë te nderuar miresevini ne shtetin tuaj,në Republikën e Kosovës

Në mjediset e Bibliotekës Universitare në Prishtinë, në kuadrin e ditëve të Mërgatës u bë promovimi i librit ”Çeta e Gostivarit” i cili i kushtohet jetës dhe veprimtarisë së Xhelë Xhelilit nga fshati Kalisht i cili jeton ne Skarberg të Brukselit.

Më 03 Gusht 2010 u mbajtën katër  promovime: i librit ”Rrugetimi i Qendrës kulturore Shqiptare në Zvicer” i autorit Xhevdet Kallaba, “Të Qoroditur” e autrores Rehana Doko, “Rrefenja Fluide” nga Bajram Sefaj si dhe “Çeta e Gostivarit” nga autori Halit Elshani. Të gjitha keto libra u promovuan në përkujdesjen e Zyrës për Çështje Jorezidente pranë Zyrës së Kryeministrit të Republikës së Kosovës. 

  

Drejtori Z.Naim Dedushaj,nga hapja e këtij manefetstimi,Kpertina e Librit

Referues:

Mr.sc.Flori Bruqi

Çeta e Gostivarit” shpalos sakrificën shqiptare

“Çeta e Gostivarit”, është libri më i ri i autorit Halit Elshani, i cili është botuar para pak ditësh. Një vepër monografike, që flet për jetën dhe veprën e heroit Xhelë Xhelilit-Kalishta, të cilin autori e quan edhe plaku maleve. Vepra në fjalë është shkruar në përkujtim të sakrificës sublime të këtij heroi. Një vepër që vjen si dhimbje, nëpërmjet një pjese që prezantohet si rrugë e vetmuar dhe rrugë me shumë njerëz. Autorët tjerë e kanë cilësuar si një panteon, një sfidë ndaj vetë krijuesit, ndaj njerëzve, historisë, kohës, vesit të mirë dhe vesit të keq. Një sfidë ndaj të rënëve dhe ndaj të gjallëve. Një vepër që paraqitet si shkëmb i kënduar ku veprojnë që të lënë fytyrën e vet koha dhe njerëzit e sajAutori në këtë vepër sjellë gjithashtu një copëz historie nga sakrifica dhe mundi i popullit shqiptarë gjatë luftërave, që janë zhvilluar në vendin tonë, duke prezantuar figura të shquara të kombit njiherit dhe kontribuuesit kryesor të lirisë që gëzojmë ne sot. Disa nga titujt, që përfshihen në libër janë : “Krologjia e luftës së çetës shqiptare në fushë të Pollogut”, “Çeta e Xhelë Kalishtit arrinë në Greqi më 1948”, “Një historik i shkurtër i ngritjes së bustit të Skënderbeut në Skarberg të Brukselit”, “Dy trimëresha që nuk harrohen”, “U ndava nga Çeta e Xhemë Gostivarit” etj.Autori Halit Xhemë Elshani rrjedh nga një familje letrare, e cila ka qenë e anatemuar, sidomos në kohën e komunizmit etatist serbo-jugosllav, e persekutuar dhe e djegur me 1918 me 1924 si dhe gjatë luftës së fundit me 1999. Ka publikuar shumë vepra të tjera shkollore dhe letrare si Monografinë e Shkollës Fillore “Naim Frashëri” në Prishtinë 1964-1995, pastaj Monografinë e Çetës së Brukselit (mendime dhe opinione), Çeta e Kalishtit, Çeta e Brukselit 2,Gjeneaologjia e Familjes Elshani,Monografia për prof. Ramiz Musa dhe prof.Ahmet Mumxhiu,Monografia për risimtarin Taib Sylejmanin,etj. Elshani gjithashtu ka marrë pjesë edhe në aktivitete të ndryshme letrare dhe historike të vendit duke kontribuuar vendit me mendimin dhe veprën e tij

Cen Pushkolli

U promovua libri “Çeta e Gostivarit” i autorit Halit Elshani

Libri :”Çeta e Gostivarit” (plaku i maleve Xhelë Xhelili-Kalishta), të autorit Halit Elshani është një enciklopedi e llojit të vetë. Halit Elshani përpara vetes e ka pasur një “arkiv të tërë”, respektivisht ashtu siç e ka dëgjuar rrëfimin për Xhelë Xhelilin-Kalishtën ashtu edhe i ka përcjellë besnikërisht në këtë libër monografik. Halit Elashani me këtë monografi del në “fushën e mejdanit”, respektivisht në atë fushë ku dalin të gjithë krijuesit me veprat e veta.

Në mjediset e Bibliotekës Universitare në Prishtinë, në kuadrin e ditëve të Mërgatës u bë promovimi i librit ”Çeta e Gostivarit” e Halit Elshanit,

 

Pamje nga ky promovim ne Bibliotekën Univerzitare në Prishtinë,Ekspozea e Halit Elshanit

mbajt më 03.gusht 2010

Në mjediset e Bibliotekës Universitare në Prishtinë, në kuadrin e ditëve të Mërgatës u bë promovimi i librit ”Çeta e Gostivarit” e Halit Elshanit, libër ky i cili i kushtohet jetës dhe veprimtarisë së Xhelë Xhelilit nga fshati Kalisht.
Libri në mbi 260 faqe është përplot materiale shumica e të cilëve botohen për herë të parë dhe ku janë portretizuar disa dhjetëra trima dhe luftëtar të pashoq kundër armikut të përbashkët të shqiptarëve sllavo-ortodoksët serb e maqedonas. “Pasi u informova për atdhetarët e tipit të Xhelë Xhelilit – Kalishtës, sigurisht që nuk mund të rija « rehat » për pa e shkruar një monografi për jetën dhe veprën e tij dhe të shumë e shumë bashkëluftëtarëve të ti” tha në promovim autori Halit Elshani.
Libri :”Çeta e Gostivarit” (plaku i maleve Xhelë Xhelili-Kalishta), të autorit Halit Elshani është një enciklopedi e llojit të vetë. Halit Elshani përpara vetes e ka pasur një “arkiv të tërë”, respektivisht ashtu siç e ka dëgjuar rrëfimin për Xhelë Xhelilin-Kalishtën ashtu edhe i ka përcjellë besnikërisht në këtë libër monografik. Halit Elashani me këtë monografi del në “fushën e mejdanit”, respektivisht në atë fushë ku dalin të gjithë krijuesit me veprat e veta.
“Libri ‘Çeta e Gostivarit’ qysh në pamje të saj të lënë përshtypje se mund të lexohet « me një frymë », sa për shkak të personazhit kryesor në libër po aq për shkak të veprimtarive atdhetare të bashkëluftëtarëve të plakut të maleve Xhelë Xhelili – Kalishta”, u tha në promovim.
Promovimi i librit u organizua nga Zyra për mërgatë e Kosovës, ndërsa botimi i tij u mbështet financiarisht nga Komuna e Gostivarit.

Promotion du livre « Bande de Gostivar », auteur Halit 

Elshani 

Bande de Gostivar (Santa Xhelili-Kalishta montagnes Majestic), l’auteur Halit Elshani, éveillé la curiosité des participants à un événement qui s’est tenu mardi dans la Bibliothèque de l’Université du Kosovo, à Pristina

Être écrite pour un créateur, dont le livre il ya promovuam jour n’est pas toujours facile. zotëri Halit Elshani në opusin krijues të të cilit janë disa dhjetëra e dhjetëra libra e shumë publikime të ndryshme zhanresh të ndryshme, domosdoshmërish ta zgjon kureshtjen për ta lexuar librin e tij . M. Halit Elshani l’opus créatif qui sont plusieurs dizaines de dizaines de livres de nombreuses publications de divers genres, pas nécessairement à éveiller la curiosité de lire son livre. Libri ”Çeta e Gostivarit” (Plaku i maleve Xhelë Xhelili-Kalishta), qysh në pamje të saj të lënë përshtypje se mund të lexohet « me një frymë », sa për shkak të personazhit kryesor në libër po aq për shkak të veprimtarive atdhetare të bashkëluftëtarëve të plakut të maleve Xhelë Xhelili – Kalishta.

Libri ”Çeta e Gostivarit” (Plaku i maleve Xhelë Xhelili-Kalishta), qysh në pamje të saj të lënë përshtypje se mund të lexohet « me një frymë », sa për shkak të personazhit kryesor në libër po aq për shkak të veprimtarive atdhetare të bashkëluftëtarëve të plakut të maleve Xhelë Xhelili – Kalishta.Le livre “bande de Gostivar (Santa Xhelili-Montagnes Kalishta Majestic), puisque, dans son point de vue de l’impression que l’on peut lire” dans un souffle, “parce que le personnage principal du livre est ainsi parce que des activités patriotiques semblables de majestueuses montagnes Xhelili – Kalishta.Libri në mbi 260 faqe është përplot materiale që shumica e materialeve botohen për herë të parë, në këtë libër janë portretizuar disa dhjetëra trima dhe luftëtar të pashoq kundër armikut të përbashkët të shqiptarëve sllavoortodoksët serb e maqedon. Dans plus de 260 livre page est pleine de matériel que la plupart des documents publiés pour la première fois dans ce livre sont représentés des dizaines de guerriers et guerrières inégalée commune Albanais ennemi sllavoortodoksët serbe de la Macédoine. Ky libër është programuar të shkruhet qysh kur autori emigroi nga Gostivari në Bruksel, respektivisht qysh kur u takua me Hysen e Xhelë Xhelilin – Kalishtën, nga aty « unë rashë në sit e në shoshë, pa fajin tim »siç thotë autori, sikur me këtë donë të thotë:” tash pasi u informova për atdhetarët e tipit të Xhelë Xhelilit – Kalishtës, sigurisht që nuk mund të rija « rahat » për pa e shkruar një monografi për jetën dhe veprën e tij dhe të shumë e shumë bashkëluftëtarëve të tij”. Ce livre devrait être écrit puisque l’auteur a émigré de Gostivar, à Bruxelles, respectivement, depuis quand il a rencontré le gel Xhelili Hysen – Kalishtën, à partir de là “Je suis tombé sur le site de l’énigme, pas de ma faute», comme le dit l’auteur, si ce envie de dire: «Maintenant, après avoir été informé sur le type de patriotes gel Xhelili – Kalishtës, ne peut certainement pas Rijat” rahat “pour sans écrire une monographie sur sa vie et de travail et un trop grand nombre de ses camarades. Është shumë me rëndësi të thuhet me këtë rast se pasi e kishte kompletuar së shkruari librin z. Il est très important de noter que depuis cette affaire avait achevé l’écriture du livre de M. Halit Elshani, shkon tek z.Halit Elshani, s’adresse à M. Xhelë Xhelili dhe i tregon se librin e kishte përfunduar, gjë që plakun e maleve e kishte gëzuar pa masë. gel Xhelili et montre que le livre a été terminé, le vieillard de la montagne qui avait pris un immense plaisir. Një ditë plakun e maleve, pra z. Un jour, le vieillard de la montagne, si bien que M. Xhelë Xhelilin e kishte vizituar një bashkëfshatar i tij z. gel Xhelili avait visité une paysans M. sonXhezair Miftari, biznesmen me punë të përkohshme në Kroaci, dhe pasi që kishin filluar të bisedonin rreth librit që e kishte shkruar z. Bob Miftari, homme d’affaires avec un travail temporaire en Croatie, et après qu’ils eurent commencé à parler du livre qu’il avait écrit M. Halit Elshani, ai e kishte ftuar z. Halit Elshani, il avait invité M. Halitin që ta vizitojë dhe të njihet me mysafirin e tij. Haliti de visiter et de se familiariser avec son visiteur. Kështu z. Donc, M. Haliti kishte ra në kontakt me biznesmenin, luftëtarin e pashoq të kauzës gjithëkombëtare z. Poméraniens avait été en contact avec l’homme d’affaires, la cause de chasse inégalée à l’échelle nationale M. Xhezair Miftarin. Miftari Bob. Gjatë bisedës me te, siç thotë Halit Elshani mësova se z. Pendant la conversation avec, dit Halit Elshani a appris que M. Xhezairi përveç që kishte investuar në punë të ndryshme humanitare ai kishte ndihmuar edhe materialisht edhe luftën e Kosovës ndaj Serbisë, ashtu siç kishte investuar edhe tek punët kërkimore, hulumtuese e shkencore që do t’i kontribuonte çështjes kombëtare shqiptare. Xhezairi sauf qu’il avait investi dans le travail humanitaire qu’il avait sensiblement contribué à la guerre du Kosovo contre la Serbie, comme il l’avait également investi dans la recherche, la recherche scientifique qui contribuent à la question nationale albanaise.

Halit ELSHANI

Cen Pushkolli

Flori Bruqi

Bruksel,06.10.2013