Si mund ti njofim njerëzit me depresion?

Edhe pse vazhdimisht po kuptohet më mirë nga masa e gjerë, shumë njerëz ende shpesh e keqkuptojnë apo nuk e vëjnë re depresionin dhe simptomat e tij. Për shkak të stigmës së vazhdueshme, ne jo gjithmonë dallojmë kur njerëzit që njohim janë duke u ballafaquar me këtë sëmundje.

Edhe më keq, shumë njerëz nuk diagnistifikohen fare për shkak të supozimeve të gabuara në atë se si depresioni manifestohet dhe ndaj çka duhet të kemi kujdes.

Kjo rezulton në një numër të njerëzve, depresioni i të cilëve është i fshehur, ose nga të tjerët ose nga vetë ata.



Veçanërisht kur një person me depresion është i padiagnostifikuar, ata mund të krijojnë mënyra për të përballuar me problemet e tyre, gjë që mban të fshehtë sëmundjen nga njerëzit përreth apo nuk e lejon personin t’i kuptojë simptomat për atë se çka në të vërtetë ato janë, transmeton Dritarja.net.

Duhet të çmësojmë supozimin se vuajtja është gjithmonë qartazi e dukshme, që të mundemi t’i kuptojmë më mirë dhe t’i ndihmojmë ata që vuajnë nga sëmundje të tilla, të vërejtur nga askush.

1. Ata mund të mos “duken të dëshpëruar”

Për shkak të stereotipeve kulturore dhe mediatike, shumica prej nesh kemi supozime të ndryshme rreth sjelljes dhe dukjes të dikujt që vuan nga depresioni. Ne imagjinojmë dikë që rrallë herë del nga dhoma e tyre, që nuk vishet mirë, dhe që duket në gjendje të mjerueshme gjatë tërë kohës, por jo të gjithë njerëzit me depresion sillen njësoj.

Të gjithë njerëzit janë, natyrisht, të ndryshëm nga njëri-tjetri, dhe simptomat dhe mënyrat e përballimit të depresionit gjithashtu dallojnë. Shumë janë të aftë të mbajnë një fasadë të shëndetit të mirë mendor që të mbrojnë veten, mirëpo ata nuk janë duke vuajtur hiq më pak për shkak se mund ta bëjnë këtë gjë. Ngjashëm, ata që nuk mund ta mbajnë një fasadë të tillë, nuk janë më të “dobët” se ata që munden, shkruan Dritarja.net.

2. Ata shpesh mund të duken të rraskapitur apo të ankohen se janë gjithmonë të lodhur

Efekt anësor dominues i depresionit është rraskapitja e vazhdueshme. Jo gjithkush me çrregullimin vuan nga ajo, por është shumë e zakonshme.



Për ata që e përjetojnë këtë simptomë me depresionin e tyre, është një prej efekteve anësore më të vështira për t’u përballuar.

Gjithashtu, nëse dikush jeton me depresion të padiagnostifikuar, shkaku i lodhjes së tyre mund të jetë enigmatik. Ata mund të bëjnë gjumë të mjaftueshëm çdo natë dhe prapë të zgjohen në mëngjes sikur kanë fjetur vetëm pak orë.

Edhe më keq, ata mund të fajësojnë veten e tyre, duke besuar se faktorët si përtesa apo ndonjë e metë tjetër personale janë shkaktarë të niveleve të ulëta të energjisë të tyre.

Kjo është gjithashtu një simptomë që vështirë fshihet për ata që janë diagnostifikuar me depresion por përpiqen ta mbajnë fshehtë nga të afërmit e tyre, sepse shpesh ndikon në punën dhe marrëdhëniet e tyre.



3. Ata mund të jenë jashtëzakonisht nervoz

Sjellja e një personi me depresion mund të interpretohet si melankoli edhe nëse ajo nuk është çfarë më të vërtetë ata ndjejnë.



 Nervozizmi është një simptomë e depresionit që shpesh nuk konsiderohet si e tillë. Kjo duhet të jetë e kuptueshme, sepse depresioni është një problem shëndetësor që nuk mund të “shihet” apo matet në mënyrë strikte, gjë që e bën edhe më të vështirë luftimin e tij.

Puna e vazhdueshme që duhet bërë për t’i kryer detyrat e përditshme, personin me depresion e shter mendërisht dhe lë shumë pak hapësirë për durim dhe mirëkuptim.

Nëse dikush që njihni zbulon se janë klinikisht të dëshpëruar dhe e ndan këtë informacion me juve, ju mund të jeni fillimisht të hutuar nëse sjelljet e tyre të mëparshme nuk përputhen me keqkuptimin e zakonshëm rreth personit me depresion si të ndruajtur dhe të heshtur. Nëse ata bëhen nervoz shpejtë dhe bezdisen lehtë, ky është në fakt një efekt anësor i depresionit.



4. Ata mund ta kenë vështirë t’i përgjigjen dashurisë dhe shqetësimit për ta

Keqkuptimi kryesor për depresionin, që u la të kuptohet në paragrafët më lartë, është ai rreth të “ndjerit” i mërzitur.



Përkundrazi, depresioni është më shumë pamundësia për të ndjerë emocione, apo për t’i ndjerë ato vetëm pjesërisht ose vetëm për një kohë të shkurtër. Varet nga individi, por disa njerëz që vuajnë nga depresioni përshkruajnë se ndihen pothuajse “të mpirë,” dhe gjëja më e afërt te emocioni që ata përjetojnë është një lloj pikëllimi dhe/ose nervoze.

Për shkak të kësaj, të përgjigjurit në mënyrë të përshtatshme ndaj gjesteve apo fjalëve të dashurisë do të jetë e vështirë për ta, apo ata nuk do të mendojnë për të fare.


Ata mund madje edhe të nervozohen pa arsye apo të bezdisen me juve për të, sepse mund të jetë që thjeshtë për trurin e tyre procesimi dhe përgjigja ndaj gjesteve të juaja dashurore është shumë i vështirë.



5. Ata mund shpesh të refuzojnë të përfshihen në aktivitete që dikur i donin

Me përjashtim të rastit kur shpjegimet e tjera mund të jenë njësoj të mundura, një mungesë jokarakteristike e interesimit në aktivitete përgjatë një periudhe të zgjatur kohore mund të jetë një shenjë që keni depresion.

Siç u përmend më lartë, depresioni është fizikisht shterues aq sa është edhe mendërisht i tillë, gjë që e vështirëson kënaqjen me gjërat që bëni zakonisht.


Aktivitetet që më parë i donit mund të humbin joshjen e tyre në përgjithësi, sepse depresioni gjithashtu zakonisht e bën shumë të vështirë zbavitjen apo të ndjerit i përmbushur. Nëse nuk keni ndonjë shpjegim tjetër për këtë humbje të interesit, atëherë ajo mund të jetë simptomë e depresionit klinik.



6. Ata mund të fitojnë shprehi jonormale të të ushqyerit

Shprehitë jonormale të të ushqyerit kryesisht fitohen për dy arsye: si mënyrë përballimi, apo si efekt anësor i mungesës së kujdesit për veten. Të ngrënit shumë pak apo më shumë se duhet është një shenjë e zakonshme e depresionit.

Ushqimi shpesh mund të jetë i vetmi burim i lumturisë për personat me depresion duke rezultuar në mbingrënje, gjë që i shndërron këta njerëz në objekt talljeje dhe turpërimi.



Kur një person me depresion han shumë pak, kjo zakonisht ndodh sepse depresioni ndikon në oreksin e tyre duke e bërë kështu ushqimin joatraktiv. Mund të jetë gjithashtu një nevojë e ndërdijshme për të kontrolluar diçka, sepse ata nuk mund ta kontrollojnë depresionin e tyre.

Nëse dikush është i padiagnostifikuar apo nuk tregon se ka depresion, të tjerët do të supozojnë se shprehitë e tyre të të ushqyerit janë një e metë personale duke i gjykuar kështu për të, që në fund rezulton në bërjen e tyre të ndihen edhe më keq.


7. Ata mund të fillojnë të kenë nevojë më shumë për ju

Një njeri me depresion vërtet nuk mund të funksionojë si një person mendërisht i shëndetshëm. Do të ketë gjëra që ata nuk do të mund më t‘i bëjnë si dikur.


Qortimi apo turpërimi vetëm do t’i lëndojë ata, jo t’i ndihmojë. Nëse ata e mbajnë privat depresionin e tyre, do të jetë aq më vështirë për ata të mirren me njerëzit tjerë të nervozuar me ta për shkak të paaftësisë së tyrë për të funksionuar si të tjerët.

Prandaj është shumë e rëndësishme që të kuptoheni me personat në jetën tuaj, si profesionale ashtu edhe personale. Ju nuk mund të dalloni nëse dikush vetëm po dembeloset apo me të vërtetë vuan nga një problem mendor.

8. Ata mund të kenë ditë të këqija, dhe ditë “më të mira”

Depresioni mund t’i ketë uljet dhe ngritjet e tij. Nëse dikush ka depresion të fshehur apo të padiagnostifikuar, disponimi i tyre rastësisht mund të luhatet, varësisht nëse depresioni i tyre është i qëndrueshëm apo jo.



Për juve (dhe për ta, nëse janë të padiagnostifikuar), ndryshimet në humor duken që janë pa shkak, por kjo është thjesht se si depresioni manifestohet te disa njerëz.


Nëse e dini që personi ka depresion, është e mundur që rrejshëm të besoni se ata janë përmirësuar përgjithmonë për shkak të disa ditëve “të mira”.



 Ndërsa është gjithmonë e mrekullueshme nëse dikush kalon një ditë më të bukur se ajo para saj, ju gjithmonë duhet t’i lini ata të ju tregojnë se çka mund të përballojnë e çka jo.



Supozimi se ata janë shëruar plotësisht dhe të shtyrit ata në aktivitete mund t’i tronditë ata dhe t’i bëjë të tërhiqen në vetvete përsëri. Bëhuni mbështetës për shokët dhe familjarët që vuajnë nga depresioni, por lini ata që të flasin për vete

Kombinim shpresëdhënës kundër kancerit nga firma farmaceutike amerikane Bristol-Myers Squibb

Firma farmaceutike amerikane Bristol-Myers Squibb ka njoftuar për rezultate pozitive të hulumtimeve të kombinimit të terapive imunologjike “opdivo” (nivolumab) dhe “ipilimumab”, të cilat shfrytëzohen në shërimin e kancerit të mushkërive.

Hulumtimi ka treguar se kombinimi i këtyre terapive është 20 për qind më efikas në krahasim me përdorimin vetëm të opdivo “nivolumab”-it, ka njoftuar sot Reuters.

Rezultatet pozitive të këtij hulumtimi kanë shkaktuar, po ashtu, shtimin e vlerës së aksioneve të kompanisë bioteknologjike franceze Innate Pharma, partnere e BMS-së, në orët e pasdites në bursën e Parisit për 7,23 për qind, në 13,80 euro, sepse antitrupi i saj “lirilumab” mund të tregohet efikas në kombinim me prodhimet e BMS-së (“nivolumab” e “ipilimumab”).

Megjithatë, analistët tërheqin vërejtjen se nevojiten edhe hulumtimet klinike për ta dëshmuar këtë.

Autoriteti amerikan për kontrollimin e prodhimeve farmaceutike (FDA) ka lejuar në mars procedurën e hulumtimit të shpejtuar të kombinimit të (“nivolumab” e “ipilimumab”). -

Akademia e Kosovës kundërshton ate të Serbisë: Po bëjnë propagandë shtetërore

Drejtori i të ashtuquajturës zyrë për Kosovën në Beograd, Marko Gjuriq, ka deklaruar se është i papranueshëm drafti mbi hapjen e kapitullit 35 të negociatave me BE-në, i cili ka të bëjë me Kosovën.

“Dëshirojmë t’i normalizojmë marrëdhëniet, por nuk duhet që dëshira jonë për t’i përmirësuar marrëdhëniet të keqpërdoret dhe t’i imponohen Serbisë zgjedhjet”, ka thënë Gjurqi për televizionin serb RTS.

Ai ka thënë se propozimi përmban shumë detaje kontestuese, me të cilat Serbia duhet të shuajë institucionet në Kosovës. Nuk ka treguar se cilat janë çështjet kontestuese, por ka theksuar se parashihet shndërrimi i “vijave administrative” në “diçka që është kufi ndërmjet sjteteve sovrane”, transmeton B92.

Sipas fjalëve të tij, propozimi për hapjen e kapitullit 35 ka qenë temë e bisedimeve serioze në qeveri ditëve të kaluara dhe përfundimet e këtyre bisedimeve kryeministri Aleksandar Vuçiq do t’ia paraqesë përfaqësuese së BE-së për politikë të jashtme e siguri Federica Mogherini të martën në Bruksel.

I pyetur se a e vë në pyetje propozimi mbi hapjen e kaputjve vazhdimin e dialigut në Bruksel, Gjuriq ka thën se “është vështirë të merret me mendi çfarëdo avancimi në dialog, në qoftë se shantazhohet Beogradi”.

“Askush që e shantazhon Beogradin nuk duhet të llogarisë në atë se do të ketë diçka pozitive që do të arrihet, ne vetëm sa bashkohemi si popull e si shtet”, ka thënë Gjuriq.

****


Duan të shkojnë në Evropë, por Kosovës t’i qesin pengesa në legjitimin e saj ndërkombëtar, kësaj radhe janë kundër anëtarësimit të saj në UNESCO

Në mbledhjen e kreut shtëror e kishtar dhe përfaqësuesve të Akademisë serbe të shkencave (SANU) është përdunduar se për Serbinë është i papranueshëm anëtarësimi i Kosovës në UNESCO, ndërsa Serbia mbetet në rrugën drejt BE-së, njofton B92  ..

Kreu shtetëror e kishtar serb dhe përfaqëesuesit e SANU, në mbledhjen në ndërtesën e Kryesisë, kanë ftuar anëtaret e UNESCO-s që kërkesa e Kosovës (emri i Kosovë është vënë në thonjëza) dhe vendeve që këtë kërkesë e përkrahin ta refuzojnë dhe ta hedhin poshtë.

Ata kanë theksuar se Serbia nuk do ta njohë pavarësinë e Kosovës, se do ta vazhdojë rrugën drejt anëtarësimit në BE duke e ruajtur dhe përparuar marrëdhëniet tradicionale të mira me Rusinë e Kinën.

Pjesëmarrësit e konferencës i kanë listuar si në vijim përfundimet nga takimi:

1. Të gjitha institucionet dhe organet shtetërore të Serbisë kundërshtojnë rreptësisht pranimin e Kosovës në UNESCO dhe ftojnë anëtarët e Këshillit Ekzekutiv dhe Konferencës së Përgjithshme të kësaj organizate që kërkesa e Kosovës dhe e vendeve që e përkrahin këtë kërkesë, të refuzohet. Kishat dhe manastiret serbe në Kosovë i takojnë trashëgimisë dhe pronës së Kishës Ortodokse serbe e Serbisë dhe çdo rrëmbim i kësaj trashëgimie do të ishte cenim real i ekzistimit të objekteve më të rëndësishme fetare, kulturore e historike të popullit serb, por edhe e trashëgimisë kulturore, evropiane e botërore në Kosovë, por edhe e popullatës serbe që jeton ende atje.

2. Serbia nuk do ta njohë pavarësinë e Kosovës dhe do të luftojë për ruajtjen e qenësisë kombëtare, shpirtërore e kulturore të popullit serb në Kosovë. Njëkohësisht, të vetëdijshëm me realitetin e vështirë në terren e në veçanti për shkak të pikëpamjes tjetër e së ardhmes më të mirë si për serbët ashtu edhe për shqiptarët në Kosovë, shteti i Serbisë, KOS dhe Akademia e Shkencës dhe e Arteve të Serbisë mendojnë se është e domosdoshme që të gjitha problemet të zgjidhen në mënyrë të qetë e me përpjekje shtesë për vendosjen e marrëdhënieve më të mira me shqiptarët. Përkrahja e krijimit të AKS-së si instrument i mbrojtjes kolektive të të drejtave politike, ekonomike e kulturore, etj. të popullit serb në Kosovë do të jetë njëri nga prioritetet e politikës shtetërore në periudhën e ardhshme.

3. Shteti serb do të vazhdojë rrugën drejt anëtarësimit në BE, duke ruajtur e duke avancuar marrëdhëniet e mira tradicionale me Rusinë, Kinën e vendet tjera. Po ashtu, dialogu në Bruksel ndërmjet Beogradit dhe Prishtinës do të duhej të vazhdonte, e Qeveria serbe dhe delegacioni i saj kanë lirinë e plotë, në kuadër të Kushtetutës së Serbisë, të gjejnë zgjidhje kompromisi me të cilat serbët dhe shqiptarët do të trasojnë bashkëpunimin më të mirë dhe jetën e përbashkët në të ardhmen.

4. Në veçanti është shqyrtuar pozita e serbëve në gjithë rajonin, është përcaktuar përgjegjësia dhe përkushtimi i Serbisë për mirëqenie për serbët jashtë Serbisë dhe në veçanti është theksuar nevoja edhe më e madhe edhe më e rëndësishme e bashkëpunimit dhe e konkretizimit të lidhjeve speciale paralele të cilat Republika Srpska i ka me Serbinë si në fushën e zhvillimit të marrëdhënieve ekonomike e të projekteve infrastrukturore ashtu edhe në sferën e kulturës, artit e sportit.

Pos kryetarit të Serbisë Tomislav Nikoliq, kryeministrit b dhe përfaqësues të tjerë të institucioneve shtetërore, në mbledhje kanë marrë pjesë edhe kryetari i SANU Vladimir Kostiq si dhe kreu i KOS-ti, patriku Irinej.

******


Akademia e Shkencave dhe Arteve të Kosovës përmes një letre i përgjigjet Akademisë Serbe të Shkencave lidhur me reagimin e kësaj të fundit për mospranimin e Kosovës në UNESCO.



ASHAK, me kryetarin e saj akademik Hevzi Islami i ka dërguar letër kryetarëve të Akademive të Shkencave dhe Arteve të shteteve të ndryshme duke kundërshtuar letrën e Akademisë Serbe të Shkencave me kryetar Prof. Vlas­timir S. Kostić.

“Letra e Kryetarit të SASA-s ishte tërësisht e ingranuar në propagandën shte­tërore serbe me sy­ni­­min që të bindte akademitë e botës të kërkonin që të mos i lejohej Republikës së Ko­sovës dhe popullit të saj të in­teg­rohen në mekanizmat ndërkombëtarë që merren me arsimin, shkencën, kul­turën, sportin, tra­­shëgiminë, pra pikë­risht edhe me mbrojtjen e tyre”, thuhet mes tjerash në letrën e ASHAK, të nënshkruar nga kryetari, akademik Hivzi Islami.



Të nderuar kolegë,

Lidhur me letrën e Kryetarit të Akademisë Serbe të Shkencave dhe të Arteve (SASA), Prof. Vlas­timir S. Kostić të datës 18.8.2015 kundër anë­ta­rësimit të Republikës së Kosovës në UNESCO, që u është drej­tuar kryetarëve të akademive të botës, jemi të shtrënguar të vijmë me shpje­gimet e mëposhtme.

Kryetari i SASA-s në letrën e tij kërkonte nga Ju të ndërmerrni veprime për të parandaluar anë­­ta­rësimin e Kosovës në UNESCO si diçka të rrezikshme. Dhe kjo motivohej me kërkesën për mbrojtjen e trashëgimisë kultu­rore serbe në Kosovë. Kësaj i shtohej interpretimi se Kosova qen­ka territor statusi i të cilit vazh­duaka të jetë i rregulluar sipas rezolutës 1244 të OKB-së. Më tej në letër vihej në dyshim vullneti dhe aftësia e Republikës së Kosovës për mbrojtjen e trashë­gimisë kulturore që gjindet në territorin e saj. Si ilustrim për këte shënoheshin pasojat pas vitit 1999 dhe shkatërrimet e vitit 2004. Shënohej gjithashtu dhe pan­dehma se “gjithë trashëgimia tjetër në territorin e Kosovës është trashëgimi kulturore në pronësi të “shtetit të Kosovës””.
Para kësaj letre të Kryetarit të SASA-s, Ministri i Jash­tëm Republikës së Serbisë, zëdhënës e zyr­tar i lartë i Par­tisë So­cialiste të Serbisë në kohën kur kryetar i saj ishte S. Milošević (vitet ’90 të sh. XX), z. Ivica Dačić i ishte drejtuar UNESCO-s me kërkesën që të pengohej anë­tarësimi i Re­publikës së Kosovës në UNESCO. Më 10.08.2015 ambasadori i Serbisë në UNESCO, z. Darko Ta­nasković në gazetën ru­se “Sputnjik” kishte ngritur alar­min për nevojën e një ndërmarrjeje gjith­orto­dokse, madje tërë­sisht të krishterë për të arritur të njëj­tin qëllim kundër Kosovës.

Letra e Kryetarit të SASA-s ishte tërësisht e ingranuar në propagandën shte­tërore serbe me sy­ni­­min që të bindte akademitë e botës të kërkonin që të mos i lejohej Republikës së Ko­sovës dhe popullit të saj të in­teg­rohen në mekanizmat ndërkombëtarë që merren me arsimin, shkencën, kul­turën, sportin, tra­­shëgiminë, pra pikë­risht edhe me mbrojtjen e tyre.

Republika e Kosovës është shtet sovran dhe i pavarur i njohur ndërkombëtarisht nga 111 shtete të botës (109 prej tyre anëtarë të UNESCO-s), i integruar në shumë aspekte në sistemin e të drejtës ndër­kombëtare dhe përgjegjës për kërkesat dhe detyrimet që dalin prej saj. Ajo ka po­pu­llatë të për­her­shme, territor të përkufizuar dhe qeveri të zgjedhur përmes proceseve demo­kra­tike, çka i siguron af­të­sinë për të qenë e integruar në veprimtaritë ndërkom­bëtare në ra­­­port me shtetet e tjera. Kosova ka një popullatë mbi 90% shqiptare, por Kush­tetuta e Republikës së Kosovës e ka për­kufizuar shoqë­rinë e saj si multietnike e multikulturore, duke siguruar kështu të drejtat e plota dhe mbrojtjen e të gjitha përkatësive etnike, konfesionale, gjuhësore, gjinore e të tjera, sipas standardeve më të larta të mund­shme ndër­­­kombëtare.
Shtet sovran dhe i pavarur, me qeveri të zgjedhur, me Par­la­men­t, Pre­­­si­­dent, Gjykatë Kush­te­tue­se dhe të gjitha instancat e tjera të nevojshme për fun­k­sio­ni­min e brendshëm dhe për ra­por­­tet ndër­­­­kombëtare, Republika e Kosovës ka nën­shkruar qindra ma­­rrë­veshje ndërkom­bë­tare, ka nën­­­­­shkruar marrëveshje bashkëpunimi me Fondin Mo­netar Ndër­­kombëtar, me Bankën Botë­ro­re, me Bankën Europiane për Rindërtim dhe Zhvi­llim, me Ban­kën Europiane për Investi­me, me Ban­kën Zhvillimore të Këshillit të Europës, është anë­tare e Organizatës Ndërkombëtare të Fran­ko­fonisë të Komitetit Olimpik Ndërkombëtar e të shumë mekanizmave të tjerë ndër­kom­bëtarë dhe ka hyrë në procesin e nën­shkri­mit të Marrëveshjes së Stabilizim-Asociimit me Bash­ki­min Europian, që pritet të fina­lizohet bre­nda vitit. Mekanizmat ndërkombëtarë të pra­nishëm në Kosovë, përfshirë KFOR-in, EULEX-in e të tje­ra, e ushtrojnë veprimtarinë e tyre si push­tete dhe pjesë të sovranitetit që, në pajtim me Kush­te­tutën e Re­pu­blikës së Kosovës, u janë de­leguar meka­niz­ma­ve ndërkom­bëtarë. Si e tillë ajo ka hyrë në një dialog të gjerë me Republikën e Serbisë të ndër­mjetësuar nga BE në Bruksel.

Republika e Kosovës i ka të gjitha kapacitetet për të hyrë në raporte ndërkombëtare me shtete dhe organizata të ndryshme si shtet sovran, prandaj edhe të bëhet anëtare e UNESCO-s.

Republika e Kosovës është shtet i pavarur nga viti 2008, por kjo arritje ka kaluar nëpër një his­­tori të mundimshme të shkaktuar nga shteti i Serbisë në ingranazhet e të cilit SASA ka luajtur rol të rëndësishëm ideologjik. “Memorandumi” i SASA i vitit 1986 u bë një nga nxi­tësit kryeso­rë të ekstremizmit serb të prirë nga S. Milošević. Ajo frymë e ekstremizmit politik çoi në shpër­bërjen e Repu­blikës Federale të Jugosllavisë dhe në luftërat e shtetit serb kundër Sllo­venisë, kun­dër Kroacisë, pastaj në ndërhyrjet gjenocidale në BeH (të kujtojmë vetëm Srebre­nicën), shkatërruan trashëgiminë joserbe atje.
Forcat ushtarake, paramilitare e policore serbe, me nxitje të SASA-s dhe me bekim të krerëve të Ki­shës Ortodokse Serbe (SOC), pas një dekade anektimi të dhunshëm të Kosovës e të vendosjes së apar­teidit të egër mbi shqiptarët në vendin e tyre, ushtruan gjenocid mbi popullatën e pambrojtur civile të Kosovës në vitet 1998-99: vranë rreth 15.000 civilë (burra, gra e fëmijë, ndër ta dhe 21 ho­xhë), mijëra prej tyre ende të pagjetur, dogjën dhe rrënuan mbi 140. 000 shtëpi, dogjën dhe shkatërruan 218 xhami, dhjetëra teqe e shumë objekte të tjera kulti, arkiva, biblioteka, trashëgimi kulturore, plaçkitën ar­tefaktet që shkojnë në mbi 4.000 vjet vjetërsie dhe tërë infrastrukturën e organizimit shoqëror të Kosovës.

Më 1991 Serbia përjashtoi nga shkollat tërë mësimdhënien në gjuhën shqipe dhe për mbi 450. 000 nxënës e studentë, për të cilët shqiptarët qenë të shtrënguar të organizonin një sistem të tërë paralel nëpër shkollat-shtëpi, më të madhin që ka njohur ndonjëherë historia e rezistencave civile në Europë.

Me nismën dhe frymëzimin e drejtpërdrejtë të SASA-s në vitin 1992, përmes ligjit për Akademinë Serbe, të sponsorizuar nga ajo vetë, Parlamenti okupues i Serbisë e shpalli të mbyllur Akademinë e Shken­cave dhe të Arteve të Kosovës (KASA) të themeluar nga Parlamenti i Kosovës dekada më parë. Më 1994 pushteti okupues serb sekuestroi ndërtesën e Akademisë së Kosovës bashkë me bibliotekën, arkivin dhe gjithçka tjetër, kështu që Akademia jonë qe e shtrënguar të vazhdonte punën e saj në një shtëpi private brenda sistemit ‘paralel’.

Për çlirimin dhe shpëtimin e popullit të Kosovës nga Serbia që kishte ndërmarrë aksione eksterminimi të shqiptarëve, deportuar gjysmën e tyre (1 milion), u desh të ndërhynin forcat e NATO-s me ndër­mjetësim të OKB-së në vitin 1999 pikërisht me pretekstin e mbrojtjes së të drejtave elementare njerëzore nga Shteti i Serbisë. Pastaj u themelua Tribunali i Hagës, që për juridiksion kishte krimet kundër njerëzimit të atij shteti.

Popullsia civile e deportuar e Kosovës u kthye në vendin e vet në vitin 2000, ku gjeti 140.000 shtëpi të dje­gura, gjithçka të plaçkitur, tërë infrastrukturën të rrënuar, të rrënuara e plaçkitura rezervat e ushqimit, madje edhe të fondit të kafshëve, dhe bashkë me mekanizmat e OKB-së (UNMIK) i hyri rindërtimit të vendit në liri. Procesi i rindërtimit të shoqërisë në ato rrethana mungese të çdo gjëje, me plagët e të vrarëve, të zhdukurve, të grave të dhunuara, të fëmijëve pa prindër, nuk qe i lehtë, megjithatë shënoi përparime të dukshme. Frustrimet dhe pakënaqësia me situatën gjithnjë të rëndë në vitin 2004 shpërthyen në një revoltë, me ç‘ rast, për fat të keq, pati të vrarë, shkatërrime të pronës dhe objekteve të kultit. Edhe pse nën protektorat Kosova i mori përgjegjësitë e veta dhe nga buxheti i saj i varfër ndau miliona euro për rindërtimin e kishave ortodokse. Deri sot për këtë qëllim janë shpenzuar mbi 10 milion euro dhe janë kryer të gjitha punët e rinovimit.
Ndërkohë, Serbia deri sot nuk ka marrë asnjë përgjegjësi për djegien dhe rrënimin e mbi 140.000 shtëpive, të 218 xhamive, të arkivave, të infrastrukturës, madje as i ka kthyer mbetjet mortore të të pagjeturve nga varrezat masive gjithandej nëpër Serbi. Një oficer i lartë policor serb pat njoftuar publikisht për hedhjen e të masakruarve shqiptarë me kamionë në Danub. Serbia dhe askush nuk mo­ri përgjegjësi as për djegien e xhamive qindravjeçare në Nish dhe Beograd dhe për djegien e dyqaneve të shqiptarëve ngado nëpër Serbi po në vitin 2004.

SASA nuk reagoi asnjëherë ndaj këtyre krimeve të shtetit serb kundër njerëzimit. Serbia gjatë të­rë kohës ishte anëtare me të drejta të plota e UNESCO-s dhe nuk u përjashtua kurrë nga kjo organizatë. Fare logji­k­shëm shtrohet pyetja: cili është legjitimiteti moral e tjetër i kësaj Aka­demie dhe i këtij shteti për të ngritur çështje si këto?

Kishat ortodokse serbe në Kosovë e gëzojnë nga viti 2008 mbrojtjen e Kushtetutës së Republikës së Kosovës, të policisë dhe të organeve të tjera të Republikës së Kosovës dhe janë të lira ta zhvillojnë tërë veprimtarinë e tyre në kuadër të Kishës Ortodokse Serbe.
Në të vërtetë, anash incidentin e vitit 2004, gjatë tërë historisë kishat ortodokse në Kosovë e kanë gëzuar mbrojtjen e shqiptarëve dhe në shumicën e rasteve kanë mbijetuar pikërisht falë asaj mbroj­tjeje. Njihen mirë me emër mbrojtësit shqiptarë të manastireve të Deçanit, të Pejës, të Devicit, të cilëve Kisha Orto­dokse Serbe u ka dhënë mirënjohje dhe gradat vojvoda, duke u shprehur falënde­rime për këtë punë.

Nga ana tjetër, nuk mund të fshihet e vërteta notore që i pari i KOS-it kishe bekuar kriminelin Arkan në nisje të ndërmarrjeve të tij morbide në Bosnjë dhe në Kosovë.

Në vitin 2000, me ndërmjetësim të R. Prodi-t nga BE në Venecie KASA nënshkroi themelimin e Unionit të Akademive të Europës Juglindore bashkë me SASA me besimin te ndërmjetësi Prodi se në SASA po fillonin kohë të tjera, duke i dhënë kështu mundë­sinë asaj të merrte distancat nga regjimi i Milošević-it, të cilit i kishte shërbyer. Në vitin 2002, në bisedat me kryetarin e ALLEA-s, në praninë e përfaqësuesit të UNMIK-ut për arsim e shkencë dhe të Kryetarit të Parlamentit të Kosovës, përfaqë­suesit e KASA-s qenë pyetur nëse do ta kundërshtonin integrimin e SASA-s në meka­nizma të tillë. Qëndrimet e KASA-s kishin qenë kundër izolimit të kujtdo qoftë, por pritej që SASA të hiqte dorë nga Memorandumi i saj i famshëm dhe nga mbështetja e politikës së Milošević-it. Kryetari i ALLEA-s u tha përfaqësuesve tanë se po vinte nga Beogradi pikërisht me garanci të shkruara për këto gjëra.
Në vitin 2004, në momentet kur në Kosovë kishin ndodhur incidentet e përmendura, KASA u pranua në ALLEA në një paketë bashkë me SASA. Më vonë, megjithëse nuk kemi pasur raporte direkte, KASA ka qenë aktive në mekanizmat ndëra­kademikë ku ka qenë edhe SASA.

Tash, me kryetarin e saj të ri, po duket se SASA po rikthehet te politikat e saj të vjetra në sintoni të plotë me Ministrin e jashtëm të Serbisë, për çka dëshmon ky sulm i paprecedent kundër kërkesës së Kosovës për anëtarësim në UNESCO.

Kuptohet se sulmet e këtilla i bëjnë krejtësisht të pakuptim angazhimet e përfaqësuesve të shtetit të Serbisë në bisedimet me përfaqësuesit e Republikës së Kosovës me ndërmjetësim të BE-së në Bruksel.

Të nderuar kolegë,

fenomene si reduktimi i SASA-s në vegël të pushtetit (siç dëshmojnë Memorandumi dhe qëndrimet e saj publike deri në vitet 2000), rikthimi te kërkesat fashiste për izolimin e një populli tjetër, tashmë të çliruar prej sundimit të regjimeve që synon të mbështesë ajo, flasin mjaftueshëm për autorët e kësaj letre.

Me respekt,

Akademik Hivzi Islami

Kryetar i ASHAK



KOSOVA ACADEMY OF SCIENCE AND ARTS

PRESIDENT


Dear colleagues,

With reference to a letter by the President of the Serbian Academy of Science and Arts (SANU-SASA), Professor Vlastimir S. Kostic, of 18 August 2015 to the presidents of the world academies of sciences, expressing his opposition to the admission of the Republic of Kosovo to UNESCO, we deem it necessary to explain the following:

1. In his letter, the SASA President asks you to take actions to avoid the "danger" of Kosovo's membership of UNESCO. This call is promoted by an alleged plea for the protection of the Serbian cultural heritage in Kosovo. Moreover, in the letter it is alleged that Kosovo is a territory that continues to be administered according to the UNSC Resolution 1244. Further, the letter brings into question the will and capacities of the Republic of Kosovo to protect the cultural heritage on its territory. To illustrate this, the letter refers to the consequences of 1999 war and the destruction caused in 2004.

Before the SASA president would address you, Mr. Ivica Dacic, Foreign Minister of the Republic of Serbia, a spokesperson and senior official of the Serbian Socialist Party during the time it was led by Slobodan Milosevic (1990s), also addressed UNESCO with a request to reject the Republic of Kosovo's membership. On 10 August 2015, in an interview with the Russian newspaper Sputnjik, the Serbian ambassador to UNESCO, Mr. Darko Tanaskovic raised the alarm over the need for all-Orthodox and indeed an all-Christian action to prevent Kosovo's membership of UNESCO.

The letter of the SASA, which falls completely in line with the Serbian state propaganda, seeks to convince the academies of the world to act and prevent the Republic of Kosovo and its people from being integrated into international bodies that deal with education, science, culture, sports, and protection of these.

2. The Republic of Kosovo is an independent and sovereign state, recognized by 111 countries of the world (of them 109 UNESCO members), integrated in many aspects in the system of international relations, and mindful of the obligations that stem from those relations. It has a permanent population, a defined territory, and a government elected through democratic processes, which guarantees integration into the international activities alongside many other countries. Albanians constitute over 90% of Kosovo's population, yet Kosovo is defined by its constitution as a multiethnic and multicultural society, thus ensuring full rights and protection for all ethnic religious, linguistic, and other groups in line with the highest international standards.

As a sovereign and independent state, with a democratically elected government, with a parliament, presidency, constitutional court, and other necessary instances for functioning states and international relations, the Republic of Kosovo has signed hundreds of international agreements, including with the International Monetary Fund, the World Bank, the European Bank for Reconstruction and Development, the European Investment Bank, the Development Bank of the Council of Europe; it is a member of the International Organization of La Francophonie, the International Olympic Committee, and many other international bodies, and has started a process of signing of the Stabilization-Association Agreement with the European Union, which is expected to conclude this year. The international bodies present in Kosovo, KFOR, EULEX, and others, exercise their activity and parts of sovereignty is delegated to them in accordance the Constitution of the Republic of Kosovo. In the capacity of a sovereign state, Kosovo has been involved in comprehensive dialogue with the Republic of Serbia under the mediation of the European Union.

The Republic of Kosovo has all the capacities needed to enter into international relations with states and organizations as a sovereign state; therefore it is entitled to become a UNESCO member as well.

3. The Republic of Kosovo has been an independent state since 2008. But this status is the outcome of a bitter history caused by the state of Serbia, with the SASA having played an important ideological role. The 1986 Memorandum of SASA became of one of the main instigators of the Serbian extremism led by Milosevic, which led to the dissolution of the Federal Republic of Yugoslavia, the wars of the Serbian state against Slovenia, Croatia, the attacks amounting to genocide against Bosnia-Herzegovina (let us recall Srebrenica), and the destruction of non-Serb heritage.

Following a violent annexation of Kosovo and the introduction of brutal apartheid against the Albanians in their own land of Kosovo, the Serbian military, police, and paramilitary forces -- encouraged by SASA and with the blessing of the leaders of the Serbian Orthodox Church (SOC) -- carried out genocidal attacks against the unprotected civilian population of Kosovo in the years 1998-1999, killing around 15,000 civilians (men, women, children, including 21 imams); thousands of Albanians are still unaccounted for to this day. The Serbian forces burned and ruined over 140,000 houses, destroyed 218 mosques, dozens of tekkass, and many other religious sites, archives, libraries; plundered artifacts dating back 4,000 years and the whole infrastructure of the state organization of Kosovo.

In 1991, Serbia banned education in Albanian -- forcing over 450,000 school children and students to organize themselves in a fully parallel system of education in makeshift schools, the biggest parallel system of civil resistance that Europe has ever seen.

Encouraged by SASA, in 1992 the Serbian Parliament promulgated a law (also sponsored by the Serbian Academy) declaring the Kosova Academy of Sciences and Arts (ASHAK- KASA) as having been closed down, which had been established by the Kosovo parliament decades earlier. In 1994, the Serbian occupying regime sequestrated the Kosovo Academy building, together with its library, archives, and all other assets. Under such circumstances, our Academy was forced to continue its activity in a private house as part of the "parallel" system.

In 1999, the NATO forces intervened to free and rescue the people of Kosovo amid Serbia's attempt to exterminate the Albanians, when half of them (one million) had been deported, ad the. Later, the Hague Tribunal was set up, whose jurisdiction was to try crimes against humanity committed by Serbia.

4. The deported civilian population returned to their homes, to find their houses burnt, everything plundered, the whole infrastructure ruined, the food reserves plundered, and even livestock destroyed. Together with the UN bodies, UNMIK, they started to reconstruct the country in freedom. The reconstruction process of society under those circumstances, with the pain still there for those murdered, the missing, raped women, orphans, was not easy. The frustration and dissatisfaction with the situation led to a revolt in 2004 which, unfortunately, left people dead and property and religious sites destroyed. Although under a protectorate, Kosovo assumed its responsibility and from its meager budget it allocated millions of euros for the reconstruction of the Orthodox churches. To date, over 10 million euros have been spent and the recovery of that destruction is complete.

On the other hand, to this day, Serbia has not assumed responsibility for burning and destroying over 140,000 houses, 218 mosques, archives, and other infrastructure. Moreover, it has not returned the remains of the victims buried in mass graves in Serbia. Senior Serbian officers have publically admitted that massacred Albanians were dumped from trucks into the Danube River. The Serbian state or anyone else there have never assumed responsibility for burning the century-old mosques in Nis and Belgrade and arson attacks on the shops of Albanians all over Serbia in 2004.

The Serbian Academy of Sciences and Arts has never condemned the crimes of the Serbian state against humanity. Yet, Serbia has continued to be a fully-fledged member of UNESCO and it was never expelled from it. The logical question that arises here is: what right and other legitimacy does that academy have to raise issues like these?

5. Since 2008, the Serbian Orthodox churches in Kosovo have been subject to protection under the Constitution of the Republic of Kosovo. They are safeguarded by the police and other institutions of the Republic of Kosovo. They are free to exercise their activity as part of Serbian Orthodox Church.

Indeed, apart from the 2004 incidents, throughout history the Serbian Orthodox churches in Kosovo have been protected by Albanians, and in most cases they survived precisely due to this protection. The Albanians who protected monasteries in Decan, Peje, Devic, are known by name, and the Serbian Orthodox Church even gave them the ranks of "Vojvodas" as sign of appreciation for what they had done in protecting those monasteries. On the other hand, one cannot hide the truth that it was the leader of the Serbian Orthodox Church that blessed the notorious Serb criminal Arkan before he would start a sway of massacres in Bosnia and Kosovo.

6. In 2000, under the patronage of Romano Prodi from the EU, the Kosova Academy of Science and Arts (ASHAK), together with SASA, signed the act of the establishment of the Union of South Eastern Europe Academies in Venice. This marked the start of a new era for the SASA, and gave the opportunity for it to distance itself from the Milosevic regime it had served. In 2002, in discussions with the ALEA president, in the presence of the UNMIK's representative in charge of education and science and the Kosovo Assembly's speaker, the AShAK representatives were asked if they would oppose SASA's integration in international mechanisms like that one. The position of the ASHAK was against anyone's isolation, however it expected the SASA to give up its notorious memorandum and support for Milosevic's polices. The ALLEA president told our representatives that he was coming from Belgrade with written guarantees about that.

In 2004, when the incidents mentioned earlier in this letter took place in Kosovo, AShAK was admitted in ALLEA in a package with SASA. Later, although we had no direct mutual relations, ASHAK was active in the international bodies at which SASA was also present.

Now it seems that with a new president at its helm SASA is returning to its old policies in full coordination with the Serbian foreign ministry. The unprecedented efforts to prevent Kosovo's UNESCO membership are the best proof of this. Attacks of this kind make the engagement of the Serbian state representatives in the EU-mediated talks with representatives of the Republic of Kosovo in Brussels completely meaningless.

Dear colleagues,

Example of an academy becoming a tool to serve the government, as is the case with the SASA (which was proven by its memorandum and its public position until 2000), the return of fascist requests for the isolation of another people that has already been liberated from a regime that the Serbian academy tries to defend, say enough about the authors of that letter.

Sincerely,

Hivzi ISLAMI

President of ASHAK

Vlladimir Kostiq, ka deklaruar se Kosova faktikisht dhe formalisht është e humbur për Serbinë.

Kryetari i Akademisë serbe të shkencave dhe arteve (ASSHA) Vladimir Kostic ka deklaruar se është me rëndësi ta thotë mendimin, edhe atëherë kur nuk i pëlqen mendjes kolektive.

“Nuk do të lejoj që dikush të ma përcaktojë çka guxoj të flas e çka jo, dhe cili është korpusi i përbashkët i të menduarit, të cilit duhet t’i përmbahem”, ka thënë Kostic në një intervistë “Vecernje Novostit“.



Me rastin e reagimeve ndaj deklaratës së tij mbi Kosovën, Kostic ka përsëritur se ky është qëndrimi i tij personal e jo i Akademisë, dhe ka shtuar se nuk është në rregull që për qëndrimet e tij të dikutojnë njerëzit, të cilët nuk e kanë dëgjuar në tërësi se çfarë ka thënë.

Ai ka thënë se nuk do të flasë rreth asaj se a është patriot, ndërsa ka përmendur se nga Serbia ka mundur të shkojë “20 herë për para të majme” dje ka vendosur të rrijë në Serbi më fëmijët e nipat.

“Le të vendosë Serbia kujt t’i besojë”, ka thënë kryetari i Akademisë.

Deklarata e kryetari të Akademisë serbe Vladimir Kostic se Kosova de facto i de iure është e humbur për Serbinë, ka nxitur të dielën furtunë regaimesh në skenën politike e shoqërore, ndërsa shefi i shtetit Tomislav Nikolic një mendim të tillë të kreut të ASASH-it e ka vlerësuar si kundër interesit të Serbisë dhe ka kërkuar haptas ndërrimin e tij.

“Dikush këtij populli duhet t’i thotë se Kosova më nuk është de facto as jure në duart tona. Kam frikë se, në këtë çast, e vetmja meçuri politike se në çfarë mënyrë, me elemente të dinjitetit, ta lëmë Kosovën, e cila de facto e de jure më nuk është në duart tona. Dhe dikush këtë duhet t’ia thotë këtij populli”, ka thënë Kosqit në emisionin “Java” të Radio Beogradit.

Kryetari i ASASH-it ka vlerësuar se anëtarësia në BE e Serbisë është “alternativë shumë e qartë”, ndërsa aleancën me Rusinë e ka quajtur “alternative artificiale”, duke pyetur “a e ka konsultuar ndokush Rusinë a e do fare Serbinë”.

“Serbia, çfarëdo goditje të marrë, duhe të vazhdojë të zgjerojë kapacitetet demokratike dhe hapësirat e lirisë, përndryshe nuk do të mbijetojë”, ka vlerësuar njeriu i parë i ASASH-it.

“Është realitet historik se kombe shumë më të mëdha se ne i kanë humbur bazat e tyre. Askush prej nesh nuk guxon të kërkojë ta harrojmë Kosovën, ndonëse është me rëndësi që veten ta projektojmë në ta ardhmen, ndërsa filimi nuk ka kurrëfarë kuptimi pos edhe një hap të gabuar në historinë serbe”, ka vlerësuar kryetari i ASASH-it Kostic.

Nga zyra e kryetarit serb, Tomislav Nikolic shpejt ka pasuar regaimi i ashpër, në të cilin Kostici akuzohet se po flet kundër interesave të Serbisë.


*****

Këshilli për Kosovën i Kuvendit të Serbisë ka kërkuar sot nga Akademia e Shkencave dhe Arteve të Serbisë, që të marrë qëndrim lidhur me deklaratën e presidentit të saj, Vlladimir Kostiq, se Kosova është e humbur për Serbinë, raporton agjencia Beta nga Beogradi.

“Këshilli nuk e pranon këtë deklaratë, pasi konsideron se këto qëndrime personale e dobësojnë pozicionin e Serbisë në procesin e mëtejmë të normalizimit dhe e dekurajon popullin serb që të mbetet në Kosovë, ndërsa e inkurajon palën shqiptare që të besoj se është e mundshme që Serbia të heq dorë nga burimi i saj shpërtëror dhe ta pranoj Kosovën”, tha Millovan Drecun, nga Partia Progresive Serbe, njëherësh kryesues i këshillit parlamentar.

Më herët, Vlladimir Kostiq, ka deklaruar se Kosova faktikisht dhe formalisht është e humbur për Serbinë.

BËRTASIN “UKJU…UJKU..” POR ÇAKALLI BËRI KËRDINË

Nga Danel Cana

Po e titulloj kështu shkrimin tim, duke marrë shkas nga një ngjarje shumë reale dhe të dhimbëshme dhe janë këto fjalët e para që përdor një fshatar i varfër, i nisur – asgjakundi – dhe pa shpresë…!
Jam i detyruar të mbroj indetitetin e tij dhe të mos japë hollësira por nuk mund të rri pa përmëndur ngjarjen e hidhur të cilën na e tregonë me lotë në sy djali 32 vjeçar nga Belshi i Elbasanit.
Rastësia është mbreti i fatit, është ajo që lë gjurmë në historinë e secilit nga ne.
Ishim në të njëjtin fugon me djaloshin dhe udhëtonim për në Greqi. Ashtu siç jemi mësuar të hyjmë në biseda dhe të ndajmë në një farë mënyre barrën e halleve me njëri tjetrin, ashtu filloi edhe tregimi i djaloshit nga Elbasani se përse e kishte marrë këtë rrugë.
Pa e zgjatur shumë ai zgjati dorën përpara fytyrës dhe më tregoi dy foto. E para ishte një fëmijë i sapo lindur, të cilën e puthi dhe qau….Foto e dytë ishte një çift, të cilin e sqaroi më vonë…

Mua si gazetar më vjen keq që ndesh në persona të tillë, të cilët janë si shushunja të vërteta, pa mëshirë për të thithur gjakun e cilitdo që bje në kontakt me ata, por nuk mund të mos rri pa i përmendur me emër dhe me figurë, (foto) për hir të së vërtetës dhe të atij djali që qante dhe betohej mbi fotografinë e fëmijës së tij të parë.
- Ky fëmijë është…fëmija im i parë…Sqaron djali dhe puth fotografinë duke vazhduar i ngashëryer.
- Ky…që mua të më rrojë dhe ta kem me jetë, më nisi sotë në rrugët e Greqisë, për punë vëlla…punë…për të jetuar! Se ky nuk do të dijë kam apo skam unë! Do të hajë, të vishet, të mos i mungojë gjë…etj…! Nuk do të dijë se ka borxhe babai apo jo!
Kurse ky çifti këtu….Dhe tregon një çift simpatik të cilin e ruante në telefon.
- Ky është një doktor pediatër në spitalin e Elbasanit. Quhet Kujtim Ibrahimi dhe e shoqja e tij Flutura Ibrahimi, e cila është krye-infermiere në të njëjtin pavion me burrin e saj, në OBSETRIKË-GJINEKOLOGJI, ku mbahen fëmijët e porsa lindur.
U ndodha keq, shum keq kur më lindi gruaja në këtë spital. Flutura vinte e para të jepte “sihariqin” dhe donte lekë..” e donte zakoni”…nejse i dhashë një pesëdhjetshe (pesmijshe) në dorë. Nuk ishte e kënaqur por donte edhe një pesëdhjetshe apo qindëshe për doktorin..! (Burrin e saj).
Kur nuk ja jepje ai të mbushte një recetë me ilaçe dhe të tjera që duhet ti merrje për fëmijën, ndryshe fëmija rrezikohej të jetonte se..”ishte në gjëndje të keqe shëndetësore!”
Të gjitha këto ishin kolpo të tij po unë merhumi më vonë i mësova, ku ta dija unë! Mbasi më shkundi mirë nga xhepat dhe pashë një rast tjetër që edhe ilaçet që merrnin prindërit ai nuk jua bënte fëmijve, por i kthente mbrapsht tek farmacia!

Ai miku që thoni ju…

-…Tregonte djaloshi dhe rruga nuk po na dukej fare me këtë tregim interesant të tij. Ai nuk e dinte se unë isha gazetar dhe do ti riprodhoja këto tregime, jo vetëm për atë por për qindra e mijra të tjerë që kishin rënë në rrjetën e doktor Kujtimit.

Dhe sa Kujtima të tjerë qarkullonin në Elbasan dhe në qytete të tjera dhe qeveria bërtet me të madhe : “ Nuk ka vënd korrupsioni tek ne..”

Shum mirë, edhe popullin e ke me vete, kapi për fyti dhe mbyllua grykën të gjithë këtyre personave të pa ngopur, cilëtdo qofshin dhe mos mbaj me hatër as nga ana partiake dhe as nga pozita shoqërore!

- Ai miku që thoni ju, vazhdon djaloshi, ka një farmaci me të cilën është lidhur,  “Farmacia Berlini”, ku të dërgon të marrësh një ilaç, “PENTAGLOBIN”, i cili kushtonte 1800 lekë (180 mij të vjetra) dhe ca qumësht se gjoja i duhen fëmijës…! Ku ti shesë këto farmacija? Kur më tha çmimet farmacija më ra të fikët, një 20 mijshe (200 mijë të vjetra) e dinte se gjendeshin në rrugë!!! Desha s’desha i mora, për hatër të fëmijës. por mbeta pa lekë në xhep dhe gjysmat ja mora një shoku që gjeta jashtë në rrugë dhe nga meraku nuk e doja veten!

Nuk kisha lekë as për t’u kthyer dhe isha pa bukë që nga mëngjesi. Po ka dhe njerëz të mirë o vëllezër! U ndodh një praktikante e cila më dha bukën e saj dhe lekë sa për fugonin që të kthehesha në Belsh.

Doktor kujtimi kështu ua bënte të gjithve, i grinte nga xhepat dhe ajo laraska, (thoshte për të shoqen) është pa shpirt fare. Shkon e para që ju thotë prindëve të interesohen, gjoja, të marrin recetën e të blejnë ilaçin se ndryshe fëmija rrezikohet dhe është gjynah!
Bërtasin “ Aha Ujku dhe Çakalli po bën kërdinë” Thonë se vodhën Saliu e Fullani…po këta Fullanët e vegjël e grinë fare popullin!

Çdo njeri nga ne e kupton lojën e ndyrë të mjekëve të korruptuar, si ky që na tregonte djaloshi nga Belshi, por pyetja ime si gazetar është:

1 – A duhet t’i mbulojë spitali mjekimet për fëmijët e porsa lindur dhe aq më tepër pa marrë daljen nga pavioni Opsetrik?

2 – A është e ligjshme të jenë në të njëjtin pavion shërbimi dy bashkëshortë? A nuk ka mundësi korrupsioni?

3 – A duhet të kenë libreza siguracionesh nga shteti fëmijët e porsa lindur, apo prindërit?

Presim reflektimin e organeve kompetente dhe drejtuese të spitalit dhe pushtetit lokal të Elbasanit. Presim reflektimin e ministrisë së shëndetësisë për të tillë “pelivan” sado profesionistë të jenë, mbi të gjitha duhet të jenë NJERI.