Flori BRUQI : Fluturës vështrimi i ikte nga fytyra…

Pa ndonjë qëllim, duke dalë në kopsht të ishullit ku ishim vendosur gjatë luftës, me disa gjëra në dorë, sikur dëgjova një zë që më hynte në vesh. Kush mund të jetë vallë, pyeta veten. Unë isha mërzitur shumë, dhe me gjithë kënaqësi e kapja atë zë të njohur e të dashur.

Me të hyrë në tendë ndjeva se prapë më thërriste dikush. “Lori,Lori!’’ Dihet se ajo studentja e Arteve të Prishtinës dy-tre herë kishte ardhur në ordinancë, pastaj ishin ndeshur në korridor, e herë-herë edhe para Akademisë, dhe kishte shprehur një ndjenjë afrie e respekti.

Dhe, shpeshherë më thosh sesi unë isha një i zgjedhur, për çfarë kjo më pati bërë të mos flija gati tërë natën. Çuditesh pak me veten, dhe gjithnjë mendoja , po unë s’jam një adolishent, ç’më ka gjetur , o Zot!

Në ishull ishim si të humbur, na kishte kapluar një ndjenjë mallëngjimi, ndërkaq unë bëja disa skica për tregime, që në rastin e parë do t’i botoja në ndonjë gazetë dhe në rastin e parë si libërth.

Flutura ecte sikur pa u ndier e vetmuar. Më thosh:” Unë të kam në zemër. Më nuk largohem dot”, edhe pse akoma s’kishim kushedi çfarë..

Por, në esencë sikur nuk e ndiej gjithaq, sepse më kishte kapluar një lloj ankthi në ishull, të shumtën e heras dëgjoja zëra se duan të na tresferonin edhe nga këtu.

Dhe, eh, po ku të vemi, o Zot! Unë e vështroja Fluturën sesi më afrohej, dhe, saherë më fliste edhe unë ndieja diç, por nuk ia shrehja hapur.

Ajo herë-herë më vështronte me buzëqeshje dhe, saherë donte të më thoshte diç sikur ngurronte.
Nuk e di përse. Mbase ishte një kohë mërzie dhe papritur shtroheshin dilemma hamletiane “do të jesh apo të mps jesh”.

Dhe, Fluturës vështrimi i ikte nga fytyra, ajo fytyrë shumë e adhuruar për mua, por që unë sikur nuk kisha guxim ta shprehja publikisht.

E mbaja të ndryrë në vete atë dashuri në ishull, dhe, shpeshherë më dukej vetja se gjendesha para një skllavi, që më dashuron marrëzish.

” Unë jam skllav i dashurisë”, më kujtoheshin fjalët e një mikut tim dikur kur u pamë përherë të parë në ishull. Ishulli ziente nga zhurma, dhe unë i thosha:”Ti Flutura je shumë, shumë e bukur. Një mbrëmje, kur ra terri, kur yjet zunë të ndritnin në qiellin blu fryu një erë e lehtë, kur papritmas m’u shfaq përpara, duke fiksuar fytyrën e saj nën errësirën e çuditshme.

Dhe, duke menduar për shansin e atyre ditëve, më përqafoi pa më pyetur, që ishte një zbulim dashurie apo akt i çiltër, i shfaqur në ato rrethana, që për mua ishte një befasi e këndshme.
O zot sa më trembe, i thashë.

Po pse, o Lori?, më tha.

Çfarë duhet të bëjë tjetër, fola me habi.

Po ti mbase e kuptuar se unë kam mundur të udhëtoj kudoqoftë në botë, por jam kthyer këtu në ishull vetëm për ty.

Ç’më flake, Lori! Pate diç tjetër të më thuash?

Flutura,Flutura!, e thirra.

Pa u larguar nga njëri-tjetri, vazhdonim të sodisnim ishullin andej-këtej, duke e mbytyr melankolinë. Pastaj, shtrënguam duart dhe me gjysmëshpirti u ndamë, me shpresë për t’u takuar të nesërmen.

Unë e kisha takuar Fluturën përherë të parë në një ndenjë, kisha bërë ca tregime të shkurtra, dhe kisha kërkuar nga ajo një lexim për të vazhduar me shkrimin, dhe, duke e parë se ajo ishte shumë e zënë unë e lashë të qetë. Erdhën kohë të vështira, u larguan pothuajse të gjithë, ndërkaq ajo nuk më shqitej nga mendja.

Më ka kërkuar edhe në këtë ishull, të cilit akoma s’ia kam mësuar emrin. Zaten ç’duhet t’ia dish emrin një vendi kur dikush të do?! Dhe, po atë çast kur mendoja se më s’do takohem me Fluturën simpatike, që m’u shfaq papritur si në ëndërr më humbi dhe gjumi, dhe tani përnatë fillova të vuaja nga pagjumësia.Lori, kërkoj falje për vonesën,- më tha, – edhe pse të thashë do shihemi pas një jave. A mos u vonova shum?

Jo,- i thashë.

Vrasjet, dhunimet, të zhdukurit, më në fund gjithçka nga lufta më përftonin në ato caste të ëndërrimit, që unë e quaja gati një akt barbarie; isha bërë si I humbur dhe mërrzitesha shumë.

S’ke nevojëtë kërkosh falje, – i thashë.-Jo, unë vërtet të prisja, sepse këtu në ishull njeriu vërtet mërzitet ku mbetet vetëm.

Ne të gjithë e ndiejmë pothuajse të njëjtin mallëngjim,- më tha.

Ne…, desha ta mbaroj mendimin, por ajo m’u afrua dhe buzët na u lagën të dyve.

Dhe unë jam përsëri këtu. Flutura më pati premtuar se s’do më lërë më vetëm. As unë nuk e mendoj se do rri më vetëm.

Ky ishull më vdoqi nga malli. Nesër vjen një aeroplan për ne dhe mbase do ikim ikah. Por,pres që të takohem sa më pare me Fluturën, të dalë nga kjo botë e vetmuar, të arrij në atdheun tim, pa të cilin as ddashurinë nuk e ndiejmë si duhet.

Nuk e di prej nga a si, por çuditërisht ra një heshtje. Nesër në mëngjes do udhëtoj fill i vetëm apo me mua do vi vijë dhe Flutura. Dhe sikur ndiej një çikë habi,eh, jam sall ankth…

HILMI SEITI, SIGURIMI QË I ZGJEDHTE FEMRAT E BUKURA PËR ENVER HOXHËN, MEHMET SHEHUN E KADRI HAZBIUN

Një oficer i sigurimit të shtetit, në kohën e diktaturës, ishte ngarkuar vetëm për “haremet” e Shkupolës. Ai, sipas një rrëfimi në Fritz Radovanit, u zgjidhte femrat e bukura Enver Hoxhës, Mehmeht Shehut e Kadri Hazbiut. Ishin femra të burgosura që me vendimin e sigurimsit duhet të kalonin netët me krerët e kupolës komuniste.

Fritz Radovani ka treguar për gazetën Panorama se sigurismi quhet Hilmi Seiti. “Enver Hoxha, Mehmet Shehu, Kadri Hazbiu e sa katilë të tjerë nuk e kishin sjellë pa u mendue mirë se kush u duhej atyne në Shkodër.

U duhej Hilmi terroristi, që kishte dhanë prova besnikërije ndaj Partisë me kohë në labirintet e Ministrisë së Brendshme, që atëherë kur Koci Xoxe me shokë e dërgonin te burgu i femrave për me zgjedhë ato rrezikzeza me të cilat këta amoral kalonin natën në pallatet e tyre luksoze”, rrëfen shkrimtari Fritz Radovani, i cili ka qenë i persekutuar politik nën regjimin diktatorial të Enver Hoxhë

Në 70 vjetorin e permbytjes së Shqipnisë…/SHKAMBI I PATHYESHËM I SELCËS

Nga Fritz RADOVANI/



E pabesueshme! Vetë Dora e Zotit mbasi e kishte daltue në një prej Shkambijve të Maleve të Selcës, i kishte dhurue Pathyeshmeninë per Idealin “Atdhé e Fé”…
Ky ishte Don Dedë Malaj… (16 Nandor 1917 – 10 Maji 1959)
E pashë me sy dhe e ndigjova, tue percaktue shka domethanë “komunizëm”!
“E premtja e Zezë në Shqipni ka fillue më 29 nandor 1944, dhe ka me vazhdue derisa të mbarojë komunizmi”. (Në gjyqin e Tij, në kinema “Republika” Prill, 1959)
Ka lé në Selcë të Vermoshit, nga prindët Keq e Lula Malaj me 16 Nandor 1917.
Prindët i kanë zbritë nga Selca e Alpeve në Mal të Kolaj, pranë Velipojës, ku nen kujdesin e Don Alfons Trackit, misionar gjermanë në Shqipni, u përgatit per me vazhdue studimet e nalta per Meshtar, të cilat, i perfundoi Romë dhe në vitin 1941, u shugurue Meshtar në Gjenacan, para fugures Zojës së Shkodres. Ishte famullitar në Velipojë, Mal të Jushit e së fundi në Dajç të Bregut të Bunës. Dy vëllazën i vdiqën të rijë, Nikollën e patën pushkatue në ditët e para të marrjes pushtetit komunistët, ndërsa Frani vdiq në 1948, kur Don Deda ishte i arrestuem herën e parë me shumë klerikë të tjerë. Frani la një vajzë të vogël që quhet Drande, të cilën mbas vdekjes së gjyshes Lulë e mori Don Deda në qelen e Tij. Mbas vitit 1959, Drandja mbet pa asnjë njeri të afërt të vetin…
Asht shumë e varfen aftësia ime letrare per me dashtë me pershkrue Madhështinë e Këtij Vigani, që Selca ynë i dhuroi Atdheut, edhe pse në fundin e muejt Prill të 1959, ndigjova me veshtë e mij, tue predikue ma shumë se tue folë një prej Atyne Klerikëve që historia do ta daltojnë me shkronjat e arta ndër fletët e prarueme të Herojve të saj.
Hymja në sallën e gjyqit e gjeneralit kriminel Hilmi Seiti bashkë me ambasadorin jugosllav u përshëndet nga të pranishmit si ngjarje me randësi të madhe, për mardhanjet “e mira” mes dy vendëve tona. Altoparlantët në kater anët e Shkodres, ushtonin me zanin e tyne të kobshem bash sikur mbas dy javësh, kur në Shkoder erdhi “miku ynë” sovjetik Nikita Hrushovi…i rrethuem nga xhelatët Enver Hoxha e Mehmet Shehu.
Prokurori Rrapi Mina, porsa filloi gjyqi e pyeti: Që kur je armik i komunizmit?
Don Deda tha: “Unë jam anmik i komunizmit që në moshën 9 vjeçare, kur kam shkue nxanës tek Don Alfons Tracki, aty mora vesh këte emen dhe nuk kam dashtë me ia ndigjue zanin kurrma, sëpse jam brumosë me ato ide…”
“Kam vazhdue me kenë anmik deri ditën e arrestimit, mbas asaj ditë nuk jam ma asgja. Nuk kam pasë si me iu dashtë unë ju, se në ditët e para që keni hy në Velipojë, më keni vra vëllanë!…” Dhe gjyqi vazhdoi…
Prokurori Rrapi Mina, e pyet: “Po, ku, kemi hy né?”, Don Deda përgjegjet:
– Ju keni hy, se kështu thotë Populli për të gjithë ata si ju, që nuk i ka dashtë.
– Ju kërkoni me më pushkatue edhe mue vetëm e vetëm se jam Prift Katolik!
– Kam pritë me shumë andje një Revolucion si até të 1956 në Hungari, dhe më ka ardhë keq për disfatën e Popullit hungarez, të pësueme nga tanket sovjetike…
– Bashkimi Sovjetik ka shfrytzue të gjitha demokracitë popullore të Lindjes, mbasi prej tyne ka marrë të gjitha prodhimet tue përfshi edhe metale e minerale, ndërsa, ai atyne edhe né na çon disa hekura të ndryshkuna, që ba me ia hjekë ngjyrën del se çfarë vjetërsinash na çon edhe sot këtu, tue fillue me traktora, fabrika e kombinate.
– Bashkimi Sovjetik jo vetëm që nuk na ka falë gja, por na ia kemi pague disa fish vlerën e atyne vjetërsinave…e hekurishtave të pavlerë.
– Përsa i përket dyshimeve të mija për Statutin e Kishës, unë i kam dërgue një letër Vatikanit nëpërmjet të Don Ivo Bozhiq në Jugosllavi, po kje se, atë letër ai ia ka dhanë UDB – së jugosllave asht puna e tij, unë nuk i kam shkrue kurrë atyne që thoni ju, po Vatikanit, Papës në Romë, se dojshe me dijtë se kush i ka aprovue Ipeshkvijtë që po shuguroheshin në Shqipni, për mos me ra në gabim fetar unë përvete.
Kur prokurori e pyeti se çfarë i ke thënë fshatarëve për hyrjen në kooperativë?
Ai tha: – I kam thanë hyni e mos kundërshtoni! I kam thanë kështu, se, e dijshe mirë sësa miljon fshatarë ka zhdukë Stalini nga ata që i kanë kundërshtue atij me hy në kolkoze. I kam thanë hyni se këta ju qesin fare, se Enver Hoxha nuk ndryshon aspak prej Stalinit, por shifni punën e mos bani za edhe pse nuk ju paguejnë mundin tuej.
– Fshatarit ju nuk i pagueni as një të dhjetën e mundit tij. Ai merr aq pak sa nuk siguron as bukën e fëmijve të vet. Sikur të shpërblehej për djersën e derdhun në punë të kooperativës, ai do të ndërtonte pallate disa katesh e jo, kasolla, aty ku jeton sot.
– Ai nuk ha mish kurr vetëm njëherë në vit…edhe nuk di a e ka njëherë në vit!
Prokurori e pyeti nëse ti i ke lejuar për të ngrenë mish edhe ditë premte, pse e bëre këte gjë, përderisa ditën e premte juve ua ndalon feja?
– Sëpse nuk dojshe me i lanë pa hangër mish pergjithnjë, mbasi në Shqipni asht përditë e “premte”, madje, jo e premte, por e Premtja e Zezë…
…E, e Premtja e Zezë në Shqipni ka fillue me 29 Nandor 1944 dhe, ka me vazhdue derisa të mbarojë komunizmi!.”.(Dosja 2199. Arkivi M.P.M Tiranë).
Kryetari i gjyqit, krimineli i njohun Mustafa Qilimi, me 27 Prill 1959, në darkë dha vëndimin për Don Dedë Malaj, me vdekje me pushkatim…
Kujtoj si tashti që kur doli nga kinema “Republika” dhe e hypën në një kamjoni, kujtoj dy sytë e Tij të skuqun, madje të gjakosun, ku nuk dallohej as bebja e synit të kaltërt! Një Martir i vertetë, i rrethuem nder bajoneta vetem pse ishte Klerik Katolik!
Merrej me mend gjithshka tue mendue kalimin nder duer të terroristëve nder ma kriminelët e Popullit Shqiptar, Hilmi Seiti, Xheudet Miloti e sa të tjerë anadollakë. Per hetimet e bame ndaj klerikëve Don Ejëll Kovaçi dhe Don Dedë Malaj, xhelati Hilmi Seiti, me 7 korrik 1959 u gradue gjeneral major i sigurimit shtetit, gradë të cilen partia, ia shperblej me një plumb ballit (në anen e djathtë) me 26 prill 1960, ashtusi e meritonte!
I vetmi njëri që interesohej për Té, ishte mbesa e vogël jetime Drandja. Vetëm Drandja 13 vjeçare, do të përpiqej “me i shpëtue jetën axhës së vet”. Drandën e ndihmuen dy priftën në këte fatkeqësi, Don Marin Shkurti, ish nxanës i Don Dedës, që në vitin 1969, dhjetë vjet mbas Mesuesit të vet u pushkatue edhe Ai, si edhe Don Pjetër Gruda, mik besnik i Don Dedës, që edhe Ky vdiq në burg në vitin 1989, plot 30 vjet mbas Don Dedës, pak muej pa plotsue dënimin…pra, të tre Këta Klerikë, pësuen një jetë… edhe me një mbyllje të saj tragjike.

***
Me datën 11 maji 1959, Don Dedë Malaj në moshën 42 vjeçare u pushkatue!…
Plot 55 vjet ma parë!.. U ngrit edhe Një Monument !
Pse u punue kaq shumë vite nga diktatori Enver Hoxha, kundër Don Dedës e At Konrradit? Ku fillon mënia e tij dhe e sigurimit të shtetit kundër Don Dedës?
Urrejtja e diktatorit mizor dhe e vegles së tij, Sigurimit të Shtetit fillon në vitin 1950, me qëndrimin e tyne të vëndosun dhe kundërshtar ndaj kërkesës së vjetër të shtetit, për nënshkrimin e Statutit të Kishës Katolike Shqiptare. Aty ishte ngerrçi i Enver Hoxhës dhe i pushtetit tij diktatorial: “Shkëputja e Kishës Katolike Shqiptare nga Vatikani…”.
Lidhja e Don Dedë Malaj, At Konrrad Gjolaj, Don Ejëll Kovaçit, At Zef Saraçit, At Marin Sirdanit etj. me Don Kolec Prennushin, për mos me aprovue nënshkrimin e këtij Statuti dhe mënyra sësi këta e kanë kundërshtue haptas atë, ka hapë menjëherë dosjen konsultative të Sigurimit: “Çfarë dhe si duhët të veprojmë për ti zhdukur këta klerikë?”
Ata, jo vetem, mbetën të pavdekëshëm në historinë e salvimit dhe të martirizimit të KISHËS KATOLIKE SHQIPTARE, Po, Don Dedë Malaj, perjetësisht do të qendroj si Shkamb i Pathyeshëm i Alpeve Kreshnike dhe i Selcës Heroike, në Token Shqiptare!
Don Dedë MALAJ asht shkamb, që ka lé prej shkambit!..
Melbourne, Maji 2014.

- See more at: http://gazetadielli.com/shkambi-i-pathyeshem-i-selces/#sthash.ImUNXrMr.dpuf

Gjyqi i famshem i Cameve

Kam ca kohë që po punoj për një libër monografi për gjeneral-major Hilmi Seitin, ish-Kryetarin e Degës së Punëve të Brendshme në qarkun e Shkodrës, i cili ka shërbyer në këtë dikaster që nga viti 1951 deri më 25 prill 1960. Dihet që Shkodra ka qenë kryeqendra e perskucionit ç`njerëzor nga sistemi komunist. Dhe "gërmimet" për Hilmi Seitin i fillova pikërisht në Shkodër, në shtresën e njerëzve që shpirtin e tyre e kanë ende të pashëruar nga brengat e mavijosura tëinternimeve, burgosjeve e vrasjet barbare. Me ndihmën e mikut tim,Tonin Zadeja, u takova me At Zef Pllumbin, njeriun që ka përjetuar në kurrizin e tij një kalvar vuajtjesh të persekucionit komunist.

Nukështë e lehtë që njerëzit e kësaj shtrese të flasin me respekt përata që i kanë shërbyer dikur atij sistemi. Por ndodh edhe kështu...Andaj e pashë të arsyeshme që rrëfimin e sinqertë, njerëzor të At ZefPllumbit ta botoj për herë të parë tek gazeta "Shqipëria Etnike".Pyetjeve të mia se çfarë njeriu ishte Hilmi Seiti, si kishtepunuar në Shkodër, At Zef Pllumbi do t'i përgjigjej krejt lirshëm(edhe pse 82-vjeçari ndihej i lodhur nga shëndeti):"Hilmi Seitin e kam njohur shumë mirë. Hilmi Seiti ishte ndërthemeluesit e Sigurimit të Shtetit. Në Sigurimin e Shtetit nuk kapasë vetëm njerëz të këqij, por ka pasë edhe njerëz të mirë, që ekanë shpëtuar popullin shqiptar. I tillë ishte dhe Hilmiu. HilmiSeiti kish qenë njeriu më i zgjuar që ka pasë Sigurimi Shqiptar. Aika qenë shumë i ndershëm. Ai ishte njeriu i parë që ka ardhur nëShkodër me mirëkuptim, nuk ka ardhur me inat e me mllefe. Në kohë tëHilmi Seitit, në Shkodër u vendos njëfarë ligjshmërie e qetë, nëkuadër të situatave të mëparshme që ishin të rënda, edhe tëmëvonëshme.Takimin e parë që kam pasë me të, e kam pasë në rrugë. Isha ndalëme një punëtor për punë të mia. Hilmiu më ra me krah nga mbrapa dhemë foli sikur unë të isha mik i tij: "Padër Zef, - më tha - megjithkënd të shoh ty!" Me të folë një kryetar dege n'rrugë ashtu, nena hynte tmerra. Por ai më foli dhe iku tuj qeshë, se fjalët e tijishin në kuptimin e mirë, të misionit tim, që kisha. Ai ishte njeri imirë. Dhe në qoftë se detyra e tij ishte me ba keq, ai përpiqej tëmos i bënte keq njeriu. Atë e shihje në rrugë tuj ecë vetëm, tuj upërshëndetë me njerëz të thjeshtë.Hilmiu u përshtat mirë me humorin shkodran, dhe shpesh e gjejetek Kafja e Madhe, në miqësinë e njerëzve të thjeshtë.Hilmiu preferonte shumë edhe Kafe "Moska" ku frekuentohej ngaintelektualët e qytetit, dhe ai ishte mik i tyre, se i bashkontekultura dhe dashuria për artin.-Po me klerin katolik, At, si është sjellë Hilmiu? A keni paturprobleme për ideologjinë fetare, - përfitova ta pyes nga situatamiqësore e bisedës që u krijua?-Të gjithë misionarët e klerit katolik, në Shkodër, u burgosën, udënuan pas vdekjes së Hilmi Saitit. Ai i njihte personalisht tëgjithë pjesëtarët e klerit katolik dhe e dinte që janë njerëz tëndershëm. Nuk pranonte kurrsesi që të na arrestonte, siç i kërkonindirektivat e Enver Hoxhës.Dhe rënkimet e vuajtjeve shpirtërore, At Zef Pllumbit, iu kthyennë çlirim shpirtëror dhe m'u drejtua: -A e di ti si ka vdekë HilmiSeiti?-Jo, - i thashë - unë di pak, çfarë kam dëgjuar nga babai im, eçka kam lexuar nga shtypi i ditës, ato mbetën në kuadrin ealudimeve...-Ata e kanë eliminu Hilmi Seitin, se ishte specialist i zoti nëpolici dhe nuk pranonte urdhëra nga lart, kur i jepeshin. Unë kamqenë në burg dhe në burg janë rrëfy të gjithë njerëzit me mue.Sekretet shtetërore unë i di pa dokumenta, me amanete. Dhe përHilmiun e di shumë mirë se kush e vrau.-Atëherë, ma thuaj, At!-Hilmi Seiti është viktima e parë e prishjeve të marrëdhënieve meBashkimin Sovjetik, - vijoi At Simon Pllumbi. - Ishte pranvera evitit 1960. Kishin fillu me u ndi krisjet e para me BashkiminSovjetik. Në Degën e Brendshme kishin filluar vizitat e shpeshta tëkrerëve të Ministrisë së Punëve të Brendshme. Na kishim frikë se mosna e hiqshin Hilmiun nga Shkodra, dhe në Shkodër do fillonin prapëraprezaljet e komunistëve të Enver Hoxhës. Në prill të vitit 1960 ubë konferenca e Partisë së Punës në Shkodër. Kishte ardhurpërfaqësuesi i K.Qendror nga Tirana, Kadri Hazbiu, që ishte edheMinistër i Brendshëm. Kadri Hazbiu i ka kërkuar Hilmi Seitit (i ciliishte funksionari më i lartë ushtarak në Shqipëri), se Partia e Punëska nevojë për një gjyq propagandistik ndaj Bashkimit Sovjetik. Ti jegjeneral, ne nuk të dënojmë ty, por gjyqi duhet me u ba, se është nëinteres të Partisë. Hilmi Seiti ishte ndër themeluesit e Sigurimit tëShtetit, por nuk pranoi të organizonte këtë gjyq, ose komplot, siç iquajti Enver Hoxha më pas për grupin çam, me në krye Teme Sejkon.Atëherë Kadri Hazbiu vuri në shërbim të djallëzisë së tyre, XhevdetMilotin, të cilit i "besuan" kokrrën e helmit. Xhevdeti ishte shumë ishkathët. Gjatë pushimit të mbledhjes, Xhevdet Miloti ia merrrevolverin prej brezit Hilmiut dhe nën presion të armës së tij ia jeptë pijë hemin. Kjo ishte vdekja e tmerrshme e Hilmi Seitit. XhevdetMiloti ishte xhelati i Sigurimit të Shtetit. Kurse Hilmi Seiti ishtenjeriu më i madh i që i ka ardhë Shkodrës, i cili fitoi njëpopullaritet të madh në qytetin e diskriminuar nga sistemi komunist.Pas këtij rrëfimi tronditës, At Simon Pllumbi, psherëtin thellëdhe vijon - Enver Hoxha dhe klika e tij s'i ka dashtë çamët, se ishintë zotë, ishin të squtë. I tillë ishte edhe Hilmi Seiti, që i ka hythellë në zemrat e popullit të vujtun, të masakrum të Shkodrës. Dhepopulli i Shkodrës e tregoi respektin e mirënjohjen ndaj Hilmi Seititnë ceremoninë mortore, n'atë ditë prilli të vitit 1960. Hilmiut iështë ba një varrim madhështor. Atë ditë kanë zbritë edhe nga zonatma të thella t'Malësisë e t'Pukës. Kishin ardhë edhe shumëpersonalitete nga Tirana, kishin ardhë shumë çamë, midis tyre edheTeme Sejko. Më kujtohet - vazhdoi të rrëfente At Simon Pllumbi - nënjë takim që kam pasë me Spiro Dedën, ish-Sekretar i KomitetitQendror i Partisë së Punës të Shqiprisë. Midis të tjerash, ai mëtha: "Ti ke shkrue se bomba në Ambasadën Sovjetike është vu prejSigurimit të Shtetit. Unë jam në dijeni të gjitha dokumentave sekretedhe kjo gja nuk më rezulton". Unë iu përgjigja me njëkundërpërgjigje: -"A mendoni ti se Teme Sejko ishte tradhëtar iP.Punës?" Ai m'u gjegj: "Atë e di shumë mirë, se dokumentat i kamzhdukë vetë, nga frika e Nexhmie Hoxhës". Me këtë du me thanë sekështu janë zhdukë edhe dokumentat e Hilmi Seitit, dhegrupit "komplotist" çam. Pasi e eliminuan Hilmiun, radhën e kishteTeme Sejko, por Teme Sejko ishte oficer i Ministrisë së Mbrojtjes,nuk ishte sigurims si Hilmi Seiti.Fatime Kullihttp://blog.aacl.com/document-of-the-committee-of-cham-albanians/gazeta shqiptare................................


DOSSIER II

Sipas planit që kishin ideuar këshilltarët sovjetikë së bashku meKadri Hazbiun, "koka e komplotit" do të ishte Kryetari i Degës sëBrendshme të Qarkut të Shkodrës, Hilmi SeitiHazbiu eliminoi gjeneral Seitin, që s'pranoi "komplotin"--------------------------------------------

Dashnor Kaloçi



Në pjesën e parë të këtij shkrimi të botuar në numrin e djeshëm, unjohëm me relacionin e plotë që Ministri i Brendshëm, Kadri Hazbiu, idërgonte Sekretarit të Parë të Komitetit Qëndror, Enver Hoxhës,lidhur me zbulimin dhe veprimtarinë armiqësore të grupit çam tëkryesuar prej Kundëradmiralit të Flotës Luftarake-detare, Gjeneral-major, Teme Sejkos dhe Tahir Demit. Ai dokument i cilësuar tepërsekret i Arkivit të Ministrisë së Punëve të Brendshme që mban datën24 mars 1961 dhe që i përket Dosjes nr. 278 është hartuar nga Dega eParë e Drejtorisë së Sigurimit të Shtetit, është firmosur ngaGjeneral-leitnant Kadri Hazbiu. Sipas atij relacioni, bëhet e diturse në gjashtëmujorin e dytë të vitit 1960, është arrestuar një grupelementësh armiqësor prej 38 vetësh, midis të cilëve 20 anëtarëpartie, për arsye se janë vënë në shërbim të zbulimeve të huaja. Mepërjashtim të nëntë personave, të gjithë pjestarët e atij grupi janëme origjinë nga krahina e Çamërisë. Elementët kryesorë që e kanëdrejtuar atë grup, janë Teme Sejko, Taho Sejko, Tahir Demi dhe AvdulResuli. Më pas në atë relacion të Sigurimit, jepet me hollësi egjithë veprimtaria e atij grupi, ku thuhet se krerët e tij e kanëfilluar veprimatrinë e tyre armiqësore që nga koha e Luftës, ku atakishin pasur funksione të larta. Veprimtaria e atij grupi bëhet editur se ka filluar që në vitin 1946, kur ishte goditur një gruparmiqësor nga krahina e Çamërisë dhe që kryesohej nga Rexho Plaku, tëcilët kishin lidhje me zbulimin grek dhe Haki Rrushitin. Sipasdokumentit të Sigurimit, thuhet se në vitet 1946-47, Taho Sejko dheAvdul Resuli kanë qenë të rekrutuar nga zbulimi grek dhe po atë vit,Tahoja ka rekrutaur dhe vëllanë e tij, Teme Sejkon. Sipas dokumentitnë fjalë, grupi i cili kishte si qëllim që të përmbyste më dhunëpushtetin popullor, kishte këtë platformë: "Mbrojtja e çamëve,sigurimi i një autonomie për krahinën e Çamërisë duke inkuadruarbrenda saj dhe Konispolin, që duhet t'i jepeshin Greqisë". Në fund tërelacionit thuhet se procesi hetimor mund të quhet i gatshëm përafatin e caktuar për gjykim, me përjashtim të Taho Sejkos që nuk fletdhe mund ta dobsojë procesin gjyqsor.(vijon nga numri i kaluar)Atë fund maji të vitit 1960, teksa ngjiste shkallët e Ministrisë sëBrendshme për në zyrën e shefit të tij, Gjeneral-leitnant KadriHazbiut, Kryetarit të Degës së Brendshme të Qarkut të Shkodrës,Gjeneral Hilmi Seitit, nuk i kishte shkuar kurrë ndër mënd se aty aido të gjente planin për goditjen e një komploti që kishte për qëllimqë: "Në bashkëpunim me Asfalinë Greke, UDB-në Jugosllave e Flotën e 6-të Amerikane në Mesdhe, do të rrëzonin pushtetin komunist nëShqipëri dhe do të instalonin aty kapitalizmin". Por më e papriturapër të do të ishte fakti, që ai, Hilmi Seiti, ishte Kryetar i atijKomploti. "Ti duhet ta pranosh këtë, është për interesat e larta tëKombit dhe bëhet për të demaskuar zbulimet e huaja. Për këtë është nëdijeni edhe Komandanti" i tha Ministri Kadri Hazbiu në zyrën e tijgjeneral Seitit. Atë "detyrë", Hilmi Seitit, ia kishin ngarkuar pasinga çamët që banonin brenda kufijve politikë të shtetit shqiptar, aimbante detyrën dhe gradën më të lartë nga ana ushtarake. Nisur nga aifakt, do të ishte më e lehtë të besohej në opinionin publik,për "lidhjet" e tij me zbulimin grek e agjenturat e huaja. Pas atyrefjalëve të Kadri Hazbiut, gjeneral Hilmi Seiti doli i nervozuar dhe ishokuar nga zyra e Ministrit, duke i thënë shefit të tij dhepersonave të tjerë që ishin aty: "Unë do të bisedoj vetë me EnverHoxhën".Eleminimi fizik i gjeneral SeititPas refuzimit që Gjeneral Hilmi Seiti i bëri "Komplotit" që kishinideuar këshilltarët sovjetikë së bashku me Ministrin e Brendshëm,Kadri Hazbiu, e kolegët e tij, ata i lanë tre ditë kohë që ai tëreflektonte dhe t'ju kthente përgjigje. Pasi skadoi "ultimatumi" prejtre ditësh që i ishte lënë Seitit, me qëllim që ai të mendohej dhe tëpranonte detyrën që i kishte ngarkuar Partia për interesat e larta tëkombit, ditën e katërt më 2 qershor dërgohet për ta biseduar atë nëShkodër zv/ ministri i brendshëm gjeneral-major Halim Xhelo. Atë ditëdy gjeneralët kanë qëndruar së bashku më shumë se tre orë në "Kafen eMadhe" duke biseduar për atë mision që i kishin ngakrkuar Seitit.Pasi zv/ ministri Halim Xhelo nuk arriti dot ta bindte Seitin dhe tëmerrte një përgjigje pozitive prej tij, ai u nda me të dhe po atëmbërmje ai u kthye për në Tiranë. Pas ndarjes me Xhelon, GjeneralSeiti u thërrit në zyrën e Sekretarit të Parë të Shkodrës, i njoftuarpër një "mbledhje" byroje. Vetëm pak minuta pas mbërritjes në zyrën eSekretarit të Parë, pasi kishin pirë kafetë së bashku, Sekretari iKomitetit të Partisë së Shkodrës doli menjëherë nga zyra e tij dhenjoftoi për vdekjen e Seitit, duke lajmëruar spitalin. Pas kësajerdhi menjëherë një autombulancë e cila e mori Seitin dhe e dërgoiurgjent në spitalin civil të qytetit të Shkodrës ku atë e futën nënjë dhomë të veçantë e cila ruhej nga dy oficerë të Sigurimit që nuklejonin të futej brenda as një njeri. Aty nuk u lejua që të futej asbashkëshortja e Seit, e cila u lajmërua menjëherë për atë që kishtengjarë me burrin e saj. Ndërkohë u kërkua që të vinin ekspertët mjeko-ligorë për të përcaktuar shkakun e vdekjes së tij dhe ata duhet tëvinin jo nga Shkodra, por nga Tirana. Lidhur me vdekjen e Seitit ishnënkryetari i Gjykatës së lartë M. Q. ka dëshmuar: "Unë e kisha shumëshok Hilmiun dhe sapo mora vesh lajmin u nisa menjëherë nga Tiranadhe kur mbërrita në Shkodër, të parin takova vëllain e Hilmiut, icili më tha:"Na e vranë Hilmiun". Unë hyra në sallën e autopsisë nëmomentin që mjekët po i hapnin kapakun e kokës dhe menjëherë më ra tëfikët e mjekët më nxorrën jashtë. Atë ditë mësova nga Dr. Lito i ciliishte njohur me autopsinë që i kishin bërë Hilmi Seitit. Ai më tha segjatë autopsisë, Hilmiut i kishin konstatuar prapa koke, në enët egjakut, një fshikëz të vogël e cila kishte plasur dhe i kishte sjellëvdekjen. Ajo plaste vetëm me ndonjë stimulim nga jashtë që mund tëbëhej me anë të ndonjë helmi". Ekspertiza kërkoi të shihte filxhanëte kafes, por ato nuk u gjetën më në zyrën e Sekretarit të Parë tëShkodrës. Të nesërmen e asaj dite, në qytetin e Shkodrës u organizuanjë funeral madhështor për varrimin e gjeneral-major Hilmi Seitit, nëtë cilën morën pjesë me mijra vetë. Për përcjelljen e tij për nëbanesën e fundit, kishin ardhur shumë personalitete të larta ngaTirana si dhe Ministri i Brendshëm, Kadri Hazbiu, i cili mbajti edhefjalën e rastit në ceremoninë mortore.Kush ishin dy vëllezërit Taho dhe Teme SejkoMë i madhi i vëllezërve Sejko, ishte Taho, i cili u lind në vitin1912 në Filat të Çamërisë prej nga është dhe origjina e familjes sëtyre tepër e njohur në atë krahinë. Nisur nga raprezaljet dhegenocidi i andarëtëve grekë ndaj familjes Sejko, në vitin 1920, atadetyrohen të shpërngulen nga Greqia dhe vendosen në Konispol. TahoSejko pasi kreu dy vjet shkollë fetare (Medresen) në Tiranë, në vitet1925-33 mbaroi Liceun francez të Korçës duke u diplomuar me rezultateshumë të larta. Më pas ai vazhdoi një shkollë ushtarake për oficer nëTiranë, të cilën nuk arriti ta mabronte dot. Pasi lirohet prej asajshkolle, ai fitoi një gjysëm burse nga qeveria e asaj kohe dhevazhdoi për katër vjet (1936-39) Fakultetin e Shkencave të EkonomisëPolitike në Universitetin francez të Athinës. Në vitin 1939 ai ukthye në Konispol për probleme familjare dhe mbetet aty për shkak tëluftës italo-greke. Gjatë viteve 1939-43 Taho Sejko punoi si zv /Kryetar i Komunës së Pandelejmonit dhe zv / Sekretari inënprefekturës së Konispolit. Në vitin 1943 ai largohet ngaadministrata shtetërore dhe del partizan në fillim me çetën "Çamëria"si zv / Komandant i gjithë krahinës së Konispolit. Në vitet 1945-46Taho Sejko kryen detyrat e Kryetaritr të Komitetit Ekzekutiv tëKonispolit dhe Sekretarit të Prefekturës së Gjirokastrës. Pas punësnë Gjirokastër Taho thërritet në Tiranë dhe fillon punë në Komisionine Planit të Shtetit dhe në Ministrinë e Tregtisë. Në vitin 1950 Tahocaktohet si shefi i redaksisë së problemve ekonomike nëgazetën "Zërit i Popullit" ku punoi për gjashtë vjet me rradhë derinë vitin 1956 kur u zhvillua konferenca e Tiranës. Në atë vit Tahogoditet si një ndër frymëzuesit dhe hartuesit e raportit tëorganizatës së partisë së "Zërit" i cili u mbajt në Konferencën eTiranës, raport që godiste privilegjet e "Bllokut", nepotizmin nëParti e kultin e individit. Në atë kohë në redaksinë e "Zërit" shkoisi e deleguar vetë Nexhmije Hoxha, e cila e thërriti Tahon në zyrëduke i bërë përreth dy orë presion që ai dhe shokët e organizatës tëbënin autokritikë për raportin. Lidhur me këtë, Prof. Alfred Uçi,gazetar i "Zërit" në atë kohë, ka dëshmuar: "Ne prisnim gjithë ankthse çdo të ndodhte. Pasi Nexhmija doli nga zyra, ne i vajtëm Tahos dheai na tha: "Mos u shqetësoni, ajo asgjë nuk ndryshoi tek unë". Ishsekretari i Enver Hoxhës, Haxhi Kroi, në një raport dërguar ByrosëPolitike më 24 prill 1956 shkruan: "Me porosit të shokut Rita Markopo u dërgojmë listën e elementëve antiparti…" Në këtë listë prej 21personash ku ndër më kryesorët janë Pëllumb Dishnica, Hulusi Spahiu,Pajo Islami, Vandush Vinçani etj figuron edhe emri i Taho Sejkos i 16-ti. Pas Konferencës së Tiranës, në bazë të atij dokumenti të dalë ngakabineti i Enver Hoxhës, prej Haxhi Kroit, ku Taho Sejko shpallejperson antiparti, ai u dërgua në qytetin e Shkodrës dhe u caktua medetyrën e drejtorit të Parkut të Kamionëve. Në atë detyrë ai shërbeuderi në vitin 1960, kur u arrestua nga Sigurimi i Shtetit, i akuzuarsi një nga krerët kryesorë të Grupit Çam. Ndërsa vëllai i Tahos, TemeSejko, u lind në vitin 1922 në Filat të Çamërisë. Pasi mbaroishkollën fillore në Sarandë e Gjirokastër, ai vazhdoi mësimet nëgjimnazet e Shkodrës e të Tiranës. Në dhjetorin e vitit 1942, TemeSejko caktohet me detyrën e përgjegjësit të rinisë në Çetënpartizane "Çamëria" dhe më vonë kaloi në Brigadën e Parë, duke kryerdisa detyra të rëndësishme si komisar batalioni e anëtar i seksionitpolitik të Brigadës. Temja mori pjesë në të gjitha luftimet eBrigadës dhe u plagos rëndë në Symizë të Mallakastrës, duke luftuarkundër forcave pushtuese italiane. Në 10 tetor të vitit 1944, Temjaemërohet me detyrën e zëvendëskomisarit të Brigadës 18 partizane dhepas dy muajsh përgjegjës i seksionit politik të Divizionit të Dytë.Në dhjetor të po atij viti ai emërohet shef i Seksionit të Mbrojtjesnë Drejtorinë e Mbrojtjes Popullore me gradën major. Në atë kohë qëmori gradën e majorit, Teme Sejko ishte vetëm 23 vjeç dhe zotërontegjuhët italisht, frëngjisht, greqisht e rusisht. Në prillin e vitit1945 ai u caktua për të shkuar me studime në Bashkimin Sovjetik dheatje u regjistrua në Akademinë Ushtarake "Frunze" të cilën epërfundoi me rezultate shumë të larta. Pas kthimit nga studimet, ai uemërua shef shtabi dhe komandant i Divizionit të Mbrojtjes "Enver".Më pas ai u emërua Drejtor i Drejtorisë së Zbulimit të Ushtrisë megradën Nënkolonel ku punoi për pesë vjet dhe në moshën 33 vjeçaregradohet jashtë rradhe Kolonel. Pas kësaj ai dërgohet përsëri nëBashkimin Sovjetik për të ndjekur studimet në Akademinë e Shtabit tëPërgjithshëm të Forcave të Armatosura "Vorishllov" në fakultetin eposaçëm në Moskë. Pas diplomimit në atë akademi, Temja kthehet nëShqipëri dhe emërohet Komandant i Flotës Luftarake-Detare dhegradohet Kundëradmiral duke u zgjedhur edhe deputet në KuvendinPopullor. Në atë detyrë ai shërbeu deri në vitin 1960, kur u arrestuaduke u akuzuar si koka e një grupi armiqësor që kishte si qëllimpërmbysjen e pushtetit popullor me dhunë.





DOSSIER III

Dëshmia e ish-oficerit të lartë të Sigurimit, Strati Papai: "Temja u mbajt për pesë ditë në arkivol dhe nuk pranonte se ishte kreu i komplotit. Atë gjë e bëri vetëm pasi ju lut Mehmet Shehu" Ja pse Enveri urdhëroi goditjen e "komplotit" të Teme Sejkos






--------------------------------------------------------------------Dashnor Kaloçi




Përse e krijuan sovjetikët legjendën me "grupin çam" të Teme SejkosHistoria e "Grupit kopmlotist" të Teme Sejkos, e ka zanafillën në fillimin e vitit 1960, kur marrëdhëniet në mes Shqipërisë dhe Bashkimit Sovjetik po vinin duke u acaruar gjithnjë e më shumë dhe po shkonin drejt ndërprerjes edhe të marrëdhënieve diplomatike. Në këtë kohë, këshilltarët sovjetikë të KGB që ishin pranë Ministrit të Brendshëm, Kadri Hazbiut, krijuan një legjendë, sikur në Shqipëri vepronte një grup armiqësor që ishte i lidhur me zbulimin grek dhe atë amerikan, të cilët kishin si qëllim përgatitjen e një komploti për rrëzimin e pushtetit popullor me anë të një grushti shteti që do të mbështetej nga Flota e Gjashtë Amerikane që vepronte në Mesdhe. Sipas legjendës të krijuar prej këshilltarëve sovjetikë, ky "grup armiqësor" që përbëhej nga disa persona me origjinë nga zona juglindore e vëndit, në kufi me Greqinë, kryesohej nga një oficer i lartë i Ushtrisë Shqiptare që mbante gradën e kolonelit. Po kështu sovjetikët thonin se ai kolonel, ishte fjala për Teme Sejkon, merrte mesazhe nga zbulimi grek për të gjithë veprimtarinë se si do të vepronte grupi i kryesuar prej tij. Këtë gjë, pra, faktin se gjoja një oficer i lartë i Ushtrisë Shqiptare" ishte i lidhur me zbulimin grek, sovjetikët ia kishin thënë Kadri Hazbiut aty nga fundi i vitit 1959 apo fillimi i vitit 1960, kur kishte filluar një krisje në marrëdhëniet në mes Shqipërisë dhe bashkimit Sovjetik. E gjithë kjo lojë që u sajua nga sovjetikët, kishte për qëllim që t'ju thoshte udhëheqjes së lartë shqiptare me në krye Enver Hoxhën, se Shqipëria rrezikohej nga një sulm eventual i amerikanëve, me anë të Flotës së Gjashtë amerikane që vepronte në Mesdhe, e cila do invadonte nëpërmjet Greqisë. Sipas kësaj, nënteksti apo mesazhi i sovjetikëve ishte më se i qartë: "Enver Hoxha duhet t'i vinte gishtin kokës për rrezikun që i kanosej Shqipërisë dhe i vetmi shpëtim ishte, mbajtja e sovjetikëve në bazën e Pasha-Limanit. Pra e gjithë loja dhe legjenda e krijuar nga sovjetikët, që gjoja në Shqipëri vepronte një grup agjenturor armiqësor që ishte i lidhur me zbulimin grek dhe atë amerikan, synonte për të trembur Enver Hoxhën, që nga frika e ndonjë sulmi eventual amerikan, ai të mbante sovjetikët në bazën e Pasha-Limanit. Ky plan i sovjetikëve u pranua nga Kadri Hazbiu, sepse me "zbulimin e goditjen" e atij "grupi armiqësor", njëkohësisht do të dilte në pah forca e Sigurimit të Shtetit dhe ai, Kadri Hazbiu, që ishte në krye të Sigurimit, do të merrte një famë të madhe duke u konsideruar si shpëtimtar i vëndit nga planet djallëzorë dhe synimet e amerikanëve që donin të rrëzonin me forcën e armëve pushtetin popullor në Shqipërinë komuniste. Pasi Kadri Hazbiu e pranoi planin e këshilltarëve sovjetikë, për legjendën e "grupit komplotist" ai thirri në zyrën e tij, Kryetarin e Degës së Brendshme të Qarkut të Shkodrës, gjeneral-major Hilmi Seitin, të cilët i kërkoi që të merrte përsipër planin e tyre, duke pranuar se ishte "koka e komplotit". Pasi Hilmi Seiti nuk e pranoi atë gjë, ai u eleminua fizikisht duke i hedhur helm në kafe. Eliminimi fizik i tij u bë pasi loja e kurdisur nga këshilltarët sovjetikë dhe Kadri Hazbiu, rrezikohej të dështonte, duke qenë se ishte dekonspiruar si plan, për të cilin kishte dijeni një person si Seiti, që nuk ishte pjesë e tij. Në praktikën e shërbimeve të fshehta të vëndeve komuniste, (sipas shkollës ruse të Xherxhinksit) ajo gjë nuk mund të ndodhte kurrsesi dhe personi që kishte dijeni për atë plan dhe nuk pranonte ta zbatonte, eleminohej me mënyra të ndryshme dhe shpallej sikur kishte rënë në krye të detyrës. Kështu u veprua edhe me Hilmi Seitin. Pas kësaj ajo gjë iu ngarkua Kundëradmiralit të Flotës Luftarake-Detare, gjeneral-major Teme Sejkos dhe loja që kishin kurdisur sovjetikët në bashkëpunim me Kadri Hazbiun vazhdoi me goditjen e "grupit komplotist" çam, gjë e cila bëri që sovjetikët ta shtynin edhe për disa kohë qëndrimin e tyre në Shqipëri.Në pjesën e dytë të këtij shkrimi të botuar në numrin e djeshëm u njohëm me një biografi të shkurtër të vëllezërve Taho dhe Teme Sejko, të cilët u cilësuan si "koka e kopmplotit çam" dhe manovrat e para të Sigurimit të Shtetit, për të gjetur njeriun i cili do të pranonte se ishte "kreu i atij komploti". Për këtë gjë, Ministri i Brendshëm, Kadri Hazbiu, sipas orientimeve që kishte marrë nga këshilltarët sovjetikë të KGB që ishin atashuar pranë tij në Tiranë, thërriti në zyrën e tij, Kryetarin e Degës së Brendëshme të Qarkut të Shkodrës, gjeneral-major Hilmi Seitin, i cili ishte funksionari më i lartë ushtarak në Shqipëri, me origjinë nga Çamëria.Hazbiu së bashku me zëvëndësin e tij, gjeneral Halim Xhelon dhe njërin nga sekretarët e Komitetit Qëndror që mbulonte organet e Diktaturës së Proletariatit, e pritën Seitin në zyrë dhe i kërkuan atij që të pranonte se ishte kreu i një "komploti" i lidhur me zbulimet e huaja që kishin për qëllim përmbysjen e pushtetit popullor me dhunë. Ata i shpjeguan Seitit, se ajo gjë bëhej për hir të interesave të larta të kombit dhe kishte si synim për të demaskuar amerikanët dhe zbulimet e huaja të disa shteteve perendimore, duke i diskretituar ata në opinionin botëror. Por gjeneral Seiti nuk e pranoi atë gjë dhe u tha se do të bisedonte vetë me Enver Hoxhën. Pasi doli nga Ministria e Brendëshme, thuhet se atë e morën në "Zim"-in e Enver Hoxhës dhe e dërguan në vilën e tij. Nuk dihet asgjë se çfarë u bisedua në mes tyre, por vetëm disa ditë më vonë, gjeneral Seiti vdiq në zyrën e Sekretarit të Parë të Shkodrës, (ku ishte thirrur për një "mbledhje partie" ) sapo kishin pirë kafet së bashku. Nga dëshmitë e disa ish-oficerëve të lartë të Sigurimit, bëhet e ditur se Seitit i hodhën helm në kafe, pasi nuk pranoi sugjerimin e Hazbiut për të qenë "koka e komplotit", gjë të cilën ia kishte kërkuar edhe zv / Ministri i Brendshëm, gjeneral Halim Xhelo, ( një ditë para vdekjes) i cili kishte shkuar në Shkodër dhe kishte qëndrur për tre orë me të në Kafen e Madhe, për t'i mbushur mëndjen. Pas vdekjes, Hilmi Seitit iu bë një varrim madhështor ku fjalën e rastit e mbajti Ministri i Brendshëm Kadri Hazbiu.Enveri miratoi goditjen e "komplotit"Pasi plani për rekrutimin e Hilmi Seitit, dështoi, këshiltarët sovjetikë me Ministrin e Brendshëm, Kadri Hazbiun, vendosën që atë gjë t'ia ngarkonin, Kundëradmiralit të Flotës Luftarake-Detare, gjeneral-major Teme Sejkos, i cili ishte personi me origjinë çame, që asokohe mbante detyrën më të lartë në Shqipëri. Por ndryshe nga si ishte vepruar me gjeneral Hilmi Seitin, Teme Sejkos do t'i kërkohej ajo gjë, pra "kreu i komplotit", pasi ai të ishte arrestuar, në mënyrë që të mos përsëritej gabimi i bërë me Seitin. Para se të vihej në zbatim ky plan, Ministri Hazbiu shkoi vetë tek Enver Hoxha dhe ia raportoi atij gojarisht të gjithë legjendën e krijuar, duke i thënë se kishte zbuluar një grup komplotist të kryesuar nga vëllezërit Teme e Taho Sejko dhe disa persona të tjerë me origjinë nga Çamëria. (gjë e cila shihet edhe nga relacioni tepër sekret i datës 24 mars 1961, Dosja 278, i zbuluar në Arkivin e Ministrisë së Brendëshme) Pasi Enver Hoxha e dëgjoi më vëmëndje Ministrin Kadri Hazbiu për të gjitha ato që ai i raportoi, ai i dha Kadriut miratimin për arrestimin e pjestarëve të atij grupi, duke filluar nga "krerët" kryesorë si: Teme Sejko, gjeneral-major dhe kundëradmiral i Flotës Luftarake-Detare, Taho Sejko, i vëllai i tij që punonte Drejtor në Parkun e Shkodrës, Tahir Demi, kryetar i Komitetit Ekzekutiv të Elbasanit, nënkolonel Avdul Resuli, etj. Këtë gjë, pra faktin se Kadri Hazbiu, shkoi dhe i serviri Enverit, ekzistencën e "grupit komplotist çam", e ka pranuar vetë Enveri dhe ajo është e njohur për publikun e gjërë nga një dokumentar i shfaqur disa herë në TV, në të cilin bëhet fjalë për Pleniumin e tetorit të vitit 1982, kur Enver Hoxha po godiste Kadri Hazbiun. Po kështu ai fakt është i njohur edhe nga një libër me kujtime i Enverit (Për Organet e Punëve të Brendëshme) i botuar po atë vit.Arrestimet e "komplotistëve"Pas miratimit që i bëri Enver Hoxha planit të Kadri Hazbiut, për goditjen e grupit armiqësor çam, filluan menjëherë arrestimet në masë. Minsitri Hazbiu në bashkëpunim me Hetuesinë dhe Prokurorinë e Përgjithshme që asokohe vareshin nga Ministria e Brendëshme, kishte marrë të gjitha masat për arrestimet e të gjithë pjestarëve të atij "komploti" duke dërguar nëpër të gjitha degët e Brendshme të rretheve të ndryshme të gjitha listat e personave që do të arrestoheshin. Përgatitjet ishin bërë deri në atë shkallë saqë ishin caktuar edhe makinat që do të transportonin të arrestuarit dhe qelitë e nevojshme ku do të izoloheshin ata. që më përpara masat e nevojshme duke përgatitur Përveç "krerëve kryesorë të komplotit" si Teme dhe Taho Sejko, Tahir demi, Avdul Resuli, Jonuz Purizio, Adem Osmani, Hajri Mane, Sami Murati, Ali Xhelo Arapi, Hasan Mero, Gani Tartari, Ali Goxhaj, numëri i të arrestuarëve shkoi në 367 (sipas statistikave të sakta që ndodhen në Arkivin e Ministrisë së Brendshme) Kështu përveç Grupit të Tiranës ku ndodheshin Teme Sejko, Avdul Resuli, etj, arrestimet u shtrinë edhe në Shkodër me Taho Sejkon e Spiro Rexhon ("korrier i Tahos") dhe vazhduan më tej më Grupin e Konispolit të kryesuar nga Ali Xhelo, Grupin e Mursisë të kryesuar nga Kostandin Petro Vaso, Grupin e Shalësit të kryesuar nga Rexhep Selimi, Grupi i Grave-Karroq i kryesuar nga Vangjel Xhomaka dhe Ziso Biraçi, Grupi Hoxhë-Sopik-Haderaga-Pandelejmon i kryesuar nga Kiço Sotiri dhe Ilia Gjyzeli, Grupi i pesë të rinjëve në vervë me në krye Xhemal Balin (27-vjeçar) Grupi i Minoritetit Dropull-Gjirokastër i kryesuar nga Pandeli Varezi dhe Dr. Aleksandër Kalivopulli, Grupi i Leskovik-Devoll i kryesuar nga Jani Zoga dhe Musa Çeliku. Po kështu arrestime të shumta me persona të akuzuar si pjestarë të "komplotit çam" pati edhe në Përmet, Leskovik, Pogradec, Elbasan, Tiranë, Durrës dhe Shkodër. Duke filluar nga "Krerët e Komplotit" si Teme dhe Taho Sejko, Tahir Demi, Avdul Resuli e të gjithë të tjerët, akuzat ishin të njëjta: "Grup armiqësor të lidhur me zbulimet greke të Asfalisë, dhe CIA-n amerikane, si dhe me zbulimet e huaja të disa shteteve perendimore, që kishin si qëllim përmbysjen me dhunë të pushtetit popullor në Shqipëri dhe instalimin këtu të klasave të përmbysura". Kadri Hazbiu me këshilltarët sovjetikë të KGB dhe vartësit e tij që kishin inskenuar procesin e "Komplotit", në periudhën e hetimeve përdorën të gjitha metodat që të arrestuarit të pranonin akuzat dhe të dëshmonin në gjyq atë ç'ka atyre do t'u servirej. Në përfundim të hetimeve nga "Kokat e Komplotit" nuk fliste vetëm Taho Sejko ndaj të cilit u përdorën të gjitha torturat dhe u ndërruan disa hetues deri tek i fundit Ferhat Matohiti të cilit Taho i ka deklaruar:"Nuk e pranoj akuzën, nuk kam qenë kurrë spiun, nuk i kam dhënë asnjë rrjeti agjenturor informata sekrete. Organet e sigurimit të Shtetit si në 1946 dhe tani do mbështeten në gënjeshtra kundër meje". Duke mos i duruar torturat dhe presionet Taho tenton të bëjë vetvrasje duke i rënë murit me kokë dhe nga kjo goditje atij iu dëmtua truri plotësisht. Duke parë shkatërrimin e plotë nervor të Tahos i cili nuk komandonte më veten, ato nuk e nxorën fare në gjyq, duke veçuar çështjen e tij. Edhe Teme Sejko për një kohë të gjatë nuk e pranoi lojën për të qenë si "koka e komplotit". Lidhur me këtë Strati Papai ish eksponent i lartë i sigurimit të shtetit në atë kohë i dënuar në burg ka dëshmuar:"Temja është mbajtur për pesë ditë me rradhë i mbyllur në një arkivol, ditën e pestë ka ardhur në hetuesi (Burgu 313) Mehmet Shehu që ishte njeriu që e ka dashur më shumë Temen dhe i ka mbushur atij mendjen që të pranonte të ishte "koka e komplotit" për hir të interesave të larta të atdheut si detyrë partie. Teme Sejko e pranoi atë gjë vetëm mbasi Mehmet Shehu i doli atij garant se pas gjyqit, ai bashkë me familjen do të jetonte në cilindo shtet të botës që do të kërkonte, duke financuar nga qeveria shqiptare.DOSSIER VI Dëshmia e ish-nënkryetarit të Gjykatës së Lartë, Mustafa Qilimit: "Disa ditë para gjyqit të grupit çam më shkarkuan nga detyra dhe Rita Marko donte të më arrestonte si shok i Tahir Demit" Sejko në gjyq: "Si u lidhëm me Shefin e Zbulimit Grek, Kosta Diandopullos" --------------------------------------------------


Dashnor Kaloçi




Në pjesën e tretë të këtij shkrimi të botuar në numrin e djeshëm, u njohëm me atë pjesë së historisë së dhimbëshme të "Grupit të Teme Sejkos", kur Ministri i Brendshëm, Kadri Hazbiu, me këshilltarët sovjetikë, dështuan në planin e tyre për të rekrutuar gjeneral-major Hilmi Seitin, që ai të pranonte se ishte "Koka e komplotit" dhe vendosën që atë gjë t'ja ngarkonin Kundëradmiralit të Flotës Luftarake-Detare, gjeneral-major, Teme Sejkos. Por me Temen ata nuk vepruan si me Seitin, duke iu lutur që ta pranonte atë gjë, por e arrestuan duke e bërë fakt të kryer dhe atë gjë ia kërkuan kur ai ndodhej i izoluar në qeli. Për arrestimin e Grupit të Teme Sejkos, Kadri Hazbiu, mori miratimin e Enver Hoxhës duke i paraqitur atij një relacion ku përshkruhej hollësisht e gjithë "veprimtaria armiqësore" e atij grupi dhe lidhjet që kishin me zbulimet e huaja greke, amerikane etj. Arrestimi i Grupit të Teme Sejkos, ishte një legjendë e krijuar nga këshilltarët sovjetikë në bashkëpunim me Kadri Hazbiun, që kishte për qëllim, diskretitimin e amerikanëve në opinionin botëror dhe ngritjen e famës së Sigurimit të Shtetit. Por më kryesorja ishte për të friksuar Enver Hoxhën, gjoja me ndonjë sulm eventual që mund t'i vinte Shqipërisë, prej amerikanëve dhe duke i krijuar atë psikozë Enver Hoxhës, sovjetikët synonin që ai do të kërkonte ndihmën e tyre dhe nuk do t'i largonte ata nga baza e Pasha-Limanit. Pas miratimit nga Enver Hoxha, Kadri Hazbiu filloi arrestimet e "komplotistëve" në masë, sipas listave që ishin parapërgatitur që më parë dhe numri i të arrestuarëve arriti në 367 vetë, duke e shtrirë grupin nga Konispoli deri në Shkodër. I gjithë piksynimi i Kadri Hazbiut dhe sovjetikëve, ishte që Teme Sejko të pranonte se ishte "koka e komplotit". Sipas dëshmisë së ish-oficerit të lartë të Sigurimit, Strati Papai, Teme Sejkon e mbajtën pesë ditë në arkivol dhe vetëm me ndërhyrjen e Mehmet Shehut, i cili i tha se ajo gjë është për interesat e larta të Kombit, ai pranoi të bënte lojën që i kërkohej.(vijon nga numri i kaluar)Dosja hetimore e Taho SejkosPasi Teme Sejko pranoi kërkesën e bërë nga Mehmet Shehu për të qenë "koka e komplotit çam", e gjithë puna e grupit hetimor u përqëndrua tek i vëllai i tij, Taho Sejko, i cili nuk pranonte në asnjë mënyrë asnjë nga akuzat e ngritura. Kjo gjë konfirmohet edhe nga relacioni i Kadri Hazbiut (që e kemi botuar të plotë në numrin e parë të këtij shkrimi) dërguar Enver Hoxhës, ku ai i shkruante: "Taho Sejko nuk flet dhe ajo gjë e pengon mbylljen e procesit hetimor në afatin e kërkuar, duke dobsuar në një farë mase edhe procesin gjyqsor". Në dosjen hetimore të gjetur së fundmi në Arkivin e Ministrisë së Brendëshme, e cila nuk është bërë publike asnjëherë, midis të tjerash thuhet: "Vendim (Mbi njoftimin e akuzës) Tiranë më 10. VIII. 1960. Unë hetuesi i Drejtorisë së Sigurimit të Shtetit, Nënkolonel Stavri Madhi, mbasi studjova dosjen hetimore Nr 278, konstatova se materialet e hetuesisë provojnë në mënyrë të mjaftueshme veprimtarinë armiqësore që Taho Mehmet Sejko ka zhvilluar kundër Republikës Popullore të Shqipërisë. I lartpërmënduri, si agjent i zbulimit të huaj, për një kohë të gjatë, së bashku edhe me persona të tjerë, në formë të organizuar, ka zhvilluar veprimtari armiqësore që ka synuar në rrëzimin e Pushtetit Popullor me forcë. Duke zbatuar detyrën e zbulimeve të huaja ka dhënë informata me karakter sekret dhe ka rekrutuar persona të tjerë. Për këtë arsye dhe në mbështetje të nenit 129-130 të Kodit të Procedurës Penale. Vendosa: Që Taho Mehmet Sejkon t'a marr si të pandehur duke e akuzuar për krimet e parashikuara nga nenet 64 në kombinim me nenin 13 të Kodit Penal. Këtë vendim ia njoftoj të pandehurit duke i marrë dhe firmën e tij. Hetuesi Stavri Madhi. Vendimi u njoftua më 10. VIII. 1960". Pas kësaj akuze, po atë ditë hetusei Stavri Madhi e ka marrë në pyetje Taho Sejkon duke i komunikuar akuzën. Në proces-verbalin hetimor ndërmjet të tjerash thuhet: "Pyetja fillon në ora 8.15. Pyetja mbaron në ora 13.45. Pyetje: A e pranon akuzën që të bëhet….Përgjigjie: "Nuk e pranoj akuzën sepse nuk kam qenë kurrë agjent i asnjë zbulimi të huaj, nuk kam dhënë asnjëherë kërkujt informata me karakter sekret dhe nuk kam punuar kurrë për rrëzimin e pushtetit popullor në Shqipëri". Ndërsa në një senacë tjetër hetuesie të bërë ndaj Taho Sejkos në datën 14 XI. 1960, nga hetuesi Stavri Madhi, pyetjes: "Na fol për aktivitetin tënd armiqësor". Taho Sejko i përgjigjet: "Organet e Sigurimit ashtu siç do të mbështeteshin më 1946 në gënjeshtra, janë mbështetur sot kundra meje, për akuzën teme si spijun. Mbasi mu lexue dhe thaniet e mia janë shkrue drejt, i firmos". I pandehuri Taho Mehmet Sejko. Pasi Taho Sejko nuk pranonte asnjë nga akuzat e bërë, atij ia hoqën hetuesin Stavri Madhi dhe në vënd të tij u caktua Frehat Matohiti. Ndonëse Matohiti ia shtyu disa herë afatin e përfundimit të hetimeve, duke ia ndërruar disa herë nenet, nuk ia arriti dot që ta bënte Tahon për të firmosur akt-akuzën. Duke mos i duruar dot torturat që iu bënë, Taho Sejko i ra murit me kokë dhe humbi kujtesën, gjë e cila bëri që ai të mos nxirrej në gjyq së bashku me vëllanë e tij Temen dhe gjithë grupin kryesor të përbërë nga Tahir Demi, Avdul Resuli, Adem Osmani, Jonuz Purizio etj. Pak ditë para se të niste me bujë të madhe fillimi i gjyqit të famshëm, u shkarkua nga detyra nënkryetari i Gjykatës së Lartë, Mustafa Qilimi, duke mos i komunikuar asnjë lloj motivacioni. Sipas dëshmisë së zotit Qilimi, kur ai u ankua për shkarkimin e tij, Sekretari i Komitetit Qëndror, Rita Marko, i tha: "Ti je shok i Tahir Demit e Taho Sejkos dhe po të donim ose po të duam mund të arrestojmë". Ndërsa procesi hetimor i "grupit çam" ishte në përfundim dhe pritej t'i kalonte gjykatës, Ministri i Drejtësisë Bilbil Klosi i tha në kofidencë Mustafa Qilimit: "Taho po tregohet burrë me karakter dhe trim"."Komplotistët" para gjyqit të popullitMë 16 maj të vitit 1961 në Kinemanë e "Brigadave" në Tiranë u hap gjyqi kundër "komplotistëve çamë" dhe trupi gjykues përbëhej nga një këshill gjyqësor i posaçëm i Gjykatës së Lartë i caktuar me dekret po të posaçëm nga Presidiumi i Kuvendit Popullor. Ai kryesohej nga Shuaip Panariti, kryetar i Gjykatës së Lartë dhe anëtar të tij ishin: Gjeneral-major Muharrem Kokomani, kolonel Sotir Spiro, kolonel Bejto Isufi dhe nënkolonel, Hilmi Telegrafi. Akuzën kundër të pandehurve e mbronte Prokurori i Përgjithshëm Aranit Çela. Në fjalën e tij Prokurori Çela, ndërmjet të tjerave u shpreh për të pandehurit duke thënë: "Agjentë të Asfalisë greke të rekrutuar prej saj që në vitet 1930 e në vazhdim, kur ata janë rekrutuar dhe nga zbulimi Amerikan, të cilët kanë hyrë në lidhje me Haki Rushitin, agjent i vjetër i qarqeve shoviniste greke, dezertor i Luftës Nacional-çlirimtare, major i milicisë fashiste dhe bashkëpunëtor i ngushtë i nazistëve gjermanë e agjent i regjur e i imperializmit amerikan dhe me Panajot Plakun, tradhtar i poshtër i popullit dhe Partisë, agjent i vjetër i revizionistëve jugosllavë dhe i maskuar në Parti për vite me rradhë. Të pandehurit duke shfrytëzuar postet e larta që mbanin, kanë mbledhur informata me karakter sekret shtetëror dhe nëpërmjet dy të pandehurve Hasan Mero e Novruz Beljeri, ushtarak të Kundërzbulimit, i kanë çuar ato tek Haki Rushiti e Panajot Plaku të cilët janë agjentë të Asfalisë greke, zbulimit amerikan e UDB -së jugosllave, dhe bashkëpunojnë ngushtë me Drejtorin e Zbulimit grek, Kosta Diandopullos, e kolonelin amerikan Stefan". Pas aktakuzës së bërë nga Aranit Çela, i pari u pyet Teme Sejko, i cili lexoi të gjithë atë që i kishin përgatitur hetuesit dhe Sigurimi, duke pranuar se ishte "koka e komplotit" dhe të "gjithë veprimtarinë armiqësore" që ata kishin zhvilluar në bashkëpunim me zbulimet e huaja. Të gjitha seancat gjyqësore të atij procesi të bujshëm, që nga fillimi u transmetuan edhe me artopolantë në mënyrë që atë ta ndiqnin me mijra vetë që qëndron jashtë sallës së kinemasë ku zhvillohej gjyqi. Sipas dëshmisë së Hektor Sejkos, (djalit të Tahos) në kohën kur xhaxhai i tij, Teme Sejko, ishte duke folur për "veprimtarinë armiqësore" dhe mbledhjet që kishin bërë në shtëpinë e vëllait, Taho Sejkos, në Shkodër, nëna e tij, e cila atë ditë kishte ardhur nga Shkodra për të ndjekur procesin në Tiranë (së bashku me Hektorin dhe dy motrat e tija të vogla) filloi të bërtiste në sheshin para sallës së gjyqit ku ishte mbledhur i gjithë populli, duke thënë se ato që thoshte Teme Sejko nuk ishin të vërteta. Pas kësaj atë e morën me forcë disa oficerë të Sigurimit dhe së bashku me tre fëmijët e vegjël, e dërguan tek agjensia e autobuzëve që ndodhej prapa Sahatit. Aty e hipën forcërisht në një autobus të linjës së Shkodrës dhe i thanë se po të vinte përsëri në Tiranë, do ta arrestonin. Pas Teme Sejkos, e morën fjalën dhe disa nga dëshmitarët e thirrur në atë proces, ku njëri prej tyre, Vangjel Kosta Zaho, i cili ishte marrë si i pandehur, deklaroi në gjyq duke thënë se ai ishte anëtar i Komitetit Qëndror të organizatës së Vorio-Epirit dhe kishte marrë pjesë në një mbledhje që është bërë në Greqi në vitin 1957 nga "Qeva" dhe në atë mbledhje, të deleguar nga qeveria greke, kanë marrë pjesë gjeneralët Boçaris dhe Nuova dhe një farë Kosta Dhima i ardhur nga SHBA. Në këtë mbledhje është diskutuar organizimi i një ndërhyrje të armatosur në Shqipëri. Një nga dëshmitarët e tjerë të këtij gjyqi i quajtur Kosta Fili, deklaroi në sallën e gjyqit:"Unë kam qenë pjestar aktiv i zbulimit amerikan e grek, dhe kam hyrë disa herë në Shqipëri me misione sekrete në krye të bandave të diversantëve si oficer i zbulimit grek për të marrë kontakte me agjentë të ndryshëm tanët që vepronin këtu në lidhje me kryengritjen e armatosur".

NË SHKODER: 10 VJET NGA TERRORI KOMUNIST, JANË VEPËR E KRIMINELIT GJENERAL HILMI SEITI..!

Nga Fritz RADOVANI


Me daten 10 Maji 1950, rreth orës 22 të darkës një krizem jo e zakonshme e derës së shtëpisë, më zgjoi nga gjumi…Nana doli në korridor dhe pyeti se, kush asht..? U ndigjue një za i panjohtun burri që, tha: “Hape porten, jemi sigurimi i shtetit..!”. Nana hapi deren dhe, unë ashtu si ishe i çveshun nga shtrati dola pranë Nanës tek dera, tue u dridhë prej frikës kur hyne tre vetë civila. Pyeten Nanën se ku asht Alfonsi, i cili, atë kohë mërrijti nga kuzhina. Ai u përgjigj, qe ku jam…Ma zeshkani dhe trupmadhi prej tyne, i tha: Jeni i arrestuar si “armik i popullit”, ndërsa, dy të tjerët blokuen dyert për me fillue kontrollin e shtëpisë…Ai që njoftoi arrestimin e vëllaut, ma vonë mësueme se ishte shoferi i njohtun për vepra të tilla Ahmet Suji, një torturues i pashpirtë. I vuni prangat vëllaut dhe dolën përdere…Vaji i Nanës na topiti aq shumë, sa harrueme fare se në duert e kujt përfundoi vëllau maturant 18 vjeçar, që aso kohe po prëgatitej për provimet e shtetit. Edhe pse ishe 10 vjeç, arrestimet e dajave dhe të afermëve na kishin “burrnue” parakohe, tue na formue në shpirtë një urrejtje të pashoqe për sistemin diktatorial komunist, që, në Shkoder, asht kenë ma i pamëshirshmi po, edhe ma i mnershmi që ka njohtë historia në krejt Lindjen komuniste Evropjane. Të nesërmen edhe vëllau tjetër Tonini, u përjashtue nga gjimnazi, si një nga “elementët e papajtueshëm me frymen e shkollës së re revolucionare”, shënon në amzën e gjimnazit drejtori hetues Skender Villa. Unë shkojshe në klasë të V- të, po, të nesërmen, filluen edhe sofratasat që nuk na u ndanë asnjëherë për ma shumë se 40 vjet nga dera e shtëpisë…

Po, mese do të mbusheshin 26 burgjet e birucat e sigurimit të Shkodres që nga 1946..?

Rrobaqepsi Filip Daia, tha: “Toskënia paska kenë ma e madhe se Italia..!”, mbasi në të gjitha shtëpijat e Shkodres, nuk kishte një dhomë bosh…të gjitha ishin të mbushuna me oficera e halabakë të mberthyem në armë e spaleta që kishin ardhë me “ndertue” socializmin…

Mbas largimit të terroristit Zoji Thëmeli, si kryetar i degës së mbrendshme të Shkodres, në vendin e tij erdhi major Hilmi Seiti. Njihej nga mjaft përsona shkodranë, mbasi në vitët e rinisë së tij, aty nga 1939 – 40 kishte ardhë si student në Shkoder, dhe kishte kenë në konviktin “Malet tona”. Nuk dihej se nga erdhi as nga shkoi por, njihej i ardhun nga Çamëria… Dihej se, që në vitët e para mbas 1944 ishte angazhue me forcat e ndjekjes, që ma vonë u quejt “Sigurimi i shtetit”, një nga organet e njohtuna terroriste të sistemit komunist shqiptar që në thëmelimin e tij, ku, aso kohe (1950) punuen me zellë shumë nga emnat e njohtun dhe të paharrueshem për krime si: Ali Xhunga, Herakli Kocani, Qamil Gavoçi, Qazim Kapisyzi, Fahri Kraja, Rasim Mushani, Rasim Dedja, Shyqyri Çoku, Dul Rrjolli, Xheudet Miloti, Isa Miloti, Çesk Shoshi, Lilo Zeneli, Kasem Troshani, Hamdi Ulqinaku, Fadil Paçrami, Xhemal Selimi, Asllan Lici, Elez Mesi, Dulaç Lekiqi e Aranit Çelat me shokë…që, nuk lane gja pa ba mbi rininë e pleqninë shkodrane vetëm, për me zhdukë thëmelet e traditave Atdhetare të vendosuna në shekuj nga kjo qytetari.

Pikërisht, asht ajo kohë kur major Hilmi Seiti, i drejtohet ministrisë së mbrendshme me këte kërkesë nga ana e tij: “Në Gjimnazin e Shkodrës vlon propaganda antikomuniste, na dërgoni sa më parë 100 (njëqint) konviktorë nga Jugu”... (Dosja H.Seiti, Arkivi i M.M.Tiranë, 1998).

Asht viti 1949, kur kryetari i degës së mbrendshme të Shkodrës i posa ardhun për me zbatue politiken kriminale komuniste ndien nevojën se i duheshin edhe 100 “konviktorë”, 100 spijunë, 100 agjentë, 100 kriminelë, 100 komunistë, 100 kuadro të ardhëshme të sigurimit! Pra, duheshin edhe 100 katilë të tjerë, përveç atyne qindrave që ishin në çdo skutë e kand të qytetit.

Nuk i mjaftonin të Veriut, po i donte nga “Jugu..” për me realizue vepren e fillueme nga komunistët jugosllav, që në themelimin e partisë komuniste në vitin 1941 prej tyne, vepër e cila do të lante me gjak të gjitha Trojet tona, por në mënyrë të veçantë Veriun e posaçerisht ata Troje që nder shekuj i kishin ba ballë rrebeshit shovenist sllav e, që nuk u thyen kurr: Malet e Veriut!

“Partia” kje e gatëshme me ia plotsue dëshiren, kështu, u kompletue grupi i spijunve në qytetin e Shkodres dhe, rinia shkodrane do të survejohej e spijunohej nga: Ferit Mandia, Vehbi Çanga, Bardhyl Dushi, Feço Mandia, Vladimir Misja, Hajredin Çeliku, Çiril Pistoli, Iljaz Fishta, Agim Bejleri, Jonuz Dini, Haxhi Pela, Jonuz Tuli, Xhemal Dini, Sadush Kumbaro, Emil Mborja, Satber Jubani, Ilir Gjylbegu, Qemal Jashari, Jani Çomo, Angjelin Kumrija e deri tek Bep Jubani me shokë në vitin 1956, të gjithë ishin në shërbim të diktaturës dhe organit të saj terrorist sigurimit të shtetit. Si të tillë, sigurimi i dergoi me krye edhe studime jashta shtetit, prej nga këta erdhën të “formuem” si spijun dhe agjent, tue i sherbye partisë ata vetë bashkë me gra e trashigimtarët e tyne edhe sot në gjiun e partisë socialiste nën masken e “demokracisë”...

Në vitin 1950, prova e parë e besueshmënisë së Hilmisë ndaj sigurimit mbas daljes nga burgu të vetë atij, asht kenë arrestimi dhe torturat që ai i ka ba me duertë e veta studentave të Shkodres, që u arrestuen njëherësh me 10 maji: Alfons Radovani, Viktor Luka, Et-hem Bakalli, Njazi Uruçi, Mërgim Dani, Nexhip Osmani, Ferit Myftia, Pjerin Vata dhe Gjon Mark Ndoi e, mbas pak ditësh të Ismail e Olimpi Barutit...e, kur, Alfonsi u lirue tregoi se bash ai Hilmi, ishte që i ka zhgulë nga goja dhëmballët me pinca të elektiçistit që komandonte elektroshokun...

Hilmi Seiti asht ndër kryetarët e degës së Shkodres, që ka dhunue ma shumë se të gjithë të tjerët Rininë Shqiptare, tue i detyrue me dajak e tortura me nënshkrue deklarata bashpunimi me sigurimin komunist, tue i premtue vende pune apo “falje” gabimesh në tentativa arratisje dhe, asht ndër ma të shquemit që ka shburrnue Popullsinë shqiptare në brezin kufitar, tue i detyrue me spijunue jo vetëm njenitjetrin por, edhe tue i ba vegla të sigurimit për sherbime edhe në shumë shtete të hueja, tue fillue nga ShBA e deri tek UDB – jugosllave, me të cilën bashpunoi deri atë ditë që i hangri kokën... E, për këte fakt le të flasin mbarë diaspora që ka braktisë Atdheun e Trojet Shqiptare, e detyrueme me ikë nga votrat e veta shekullore për me ia lëshue shovenizmit e dreqit mallkuem veç, për me shpëtue nga arrestimi i sigurt dhe interrnimet e familjeve të tyne. Implikimi i shumë të rinjve me organet e sigurimit kur ishin në sherbim ushtarak apo kur rrëmbeheshin nga dëshira e pasioni për sport, rrekrutimi i tyne nga ana e Hilmi Seitit asht kenë dhe mbetët ende sot jo, vetëm për Shkodren, por për gjithë Shqipninë baza amorale e shkatrrimit të shumë familjeve të nderueme dhe, që, ka ndikue dhe vazhdon me kenë prap një dam i madh për çeshtjen tonë kombëtare, mbasi me djallëzi dhe inteligjencë Hilmia, ka ditë ku me prekë dhe ku me shpartallue në mënyrë të pandreqëshme edukatën e shkollave fetare të Shkodres, të cilat janë kenë vatrat kryesore të edukimit moral, kulturor, politik, ekonomik dhe Atdhetar për gjithë Popullin Shqiptar pa dallim feje dhe krahine, që në hapjen e dyerve të tyne para vitit 1900.

Nëse ka njeri që ka shkatrrue qindra familje tue i interrnue dhe tue nxi biografitë e tyne, me aq shumë pasoja për vite të tana asht Hilmi Seiti, i cili, në 1954 interrnoi dhetra familje shkodrane në Kuç të Vlonës, shumica e të cilve edhe u burgosën, vetëm, se ishin intelektual. Asht pikërisht ai grup ku përfshihej edhe daja i em Paulin Pjetër Prennushi, i cili, vuejti 4 vjet atje pa asnjë ndihmë nga familja, mbasi së shoqes nuk i epte punë askush dhe, ka jetue vetëm me ndihmën e vëllazenve të saj. Ndërsa, daja tjetër Mikel Pjetër Prennushi u arrestue nga Hilmia, në vitin 1952 dhe u torturue nga ai dhe Xheudet Miloti, në mënyren ma shtazore se ishte krejtë i pafajshëm dhe, kërkohej prej sigurimit “me pranue se ka lidhje me Muharrem Bajraktarin”, që aso kohe qarkullonte në zonat e Vaut të Dejës, ku, Mikeli punonte puntorë krahu në rruga ura. Kjo ngjau prej tij vetëm se Mikeli kishte krye akademinë ushtarake në Itali...dhe, për këte të dy katilët e dënuen 10 vjet heqje lirije, të cilat, i kreu në kampet e shfarosjes...

Po cili, ishte fati që i priste këta viktima të sigurimit përbindsh mbas lirimit nga burgu..?

– Kazma, lopata, fermat, rrugat, përndjekja, vuejtja, fukaralleku, frika dhe “etiketa” e varun në derën e shtëpisë: “Ky është armik i deklaruar nga lufta e kllasave” firma, Hilmi Seiti. Dhe, kjo “etiketë” pasohej nga trashigimtarët e tyne deri në zhdukjen e brezit të vet...

Hapni dosjen e atij katili dhe shihni se pse u gradue “gjeneral major” ai qen e bir qeni, kur, Enver Hoxha, po i prëgatiste “qefinin”...? – Pikërisht, sëpse, aktiviteti i tij plotësoi të gjitha deshirat dhe trillet e udhëheqësit të partisë, i cili, mbasi kënaqej më këta bisha në haremin e tij, kishte edhe dëshiren me u knaqë ashtu si shpjegon në librin e Tij, i ndjeri At Konrrad Gjolaj: “Atje Ai (Don Dedë Malaj, shenimi em) kishte pasë rrezik e kishte ra ndër duert e një hamsi njerzish, njëfarë Nevzat Haznedari, i cili njihej se para se me i pushkatue njerzit, kishte ajamë (qejfë, dëshirë) me i ra me levë kokës dhe, me i pa tue u hedhë si pula kur i pret kokën...” (tek libri “Çinarët”, faqe 160, viti 1996. Shkoder). Plumbi që Enver Hoxha u jepte miqve të vet ishte shpërblim i partisë për “mirënjohjen” që ai kishte për veprat kriminale të tyne..!

Enver Hoxha, Mehmet Shehu, Kadri Hazbiu e sa katilë tjerë, nuk e kishin sjellë pa u mendue mirë se kush i duhej atyne në Shkoder, i duhej Hilmi terroristi, që kishte dhanë prova “besnikrije” ndaj partisë me kohë në labirintet e ministrisë së mbrendshme, që atëherë, kur, Koçi Xoxe me shokë, e dërgonin tek burgu i femnave për me zgjedhë “ato” rrezikzeza me të cilat, këta amoral do të kalonin natën në pallatet e tyne luksoze...dhe, kur morën si shpërblim nga partia “plumbin kokës”, thonte, pikërisht, Ajo, ... “Nëna Kate”, që kishte mbajtë çelsat e atij burgu: “Morën atë që kanë lipur me kohë ata maskarenjë..!” Dhe, nuk duhet harrue kurr se, i tillë ishte mendimi i shumë e shumë familjeve të ndershme shkodrane që, e njohtën dhe e pësuen ndër votrat e tyne imoralitetin dhe pafëtyrsinë e Hilmi Seitit me shokë...gja, të cilën, besoj e kujtojnë mirë të gjithë ata që njohtën spijunin kodosh Palush Koliqi, apo “aktoret” e teatrit “Migjeni” atë ditë... të veshuna me vela të zezë, me lot përfaqe, tue shkue mbas arkivolit të Hilmisë... Ate që para tij kerkoi toger Baba, ate i dha “partia” edhe Hilmi Seitit e mbas tij edhe Mehmetit, Kadriut, Feqorrit e me rradhë...ashtu, “si i bane hysmetin i ndiene lezetin”, tha Shkodra, atëherë...

Mos ndoshta, ju Enver Kushi, bashgjakës i Hilmi Seitit, kur flisni për “burrërinë e tij” me ato bushtrat e theatrit ju keni dashtë me përfshi edhe Gratë e Vajzat e nderueme të Shkodres, që u masakruen dhe u përdhunuen të lidhuna me vargoj anijesh ndër tavolinat e hetuesisë së atyne kriminelave të pamoral e Atdhe, si, Hilmi Seiti, Ahmet Suji, Ferit Mandija, Iljaz Fishta, Nevzat Haznedari, Dhimiter Shkodrani, Xheudet Miloti, kolonel Mehdi Bylbyli, Feqorr Shehu...etj..?

Ju, Enver Kushi, shkrueni: “Gjithashtu do të gabonim akoma më shumë nëse figurës së tij do t’i vishnin mëkatet e diktaturës komuniste. Gjeneral-major Hilmi Seiti nuk u bë pjesë asnjëherë i atyre njerëzve që me veprimet dhe instiktet e tyre shtazarake, lyen duart me gjak.

Unë nuk do të rreshtoj të pushkatuemit apo të torturuemit nga duert e Hilmi Seitit, por do të shkruej dy fakte që i kam jetue në vitët 1958 dhe 1959, jashtë tek kinema “Republika”…

Ndaj tre klerikve katolik shqiptar, të cilët nuk pranuen me firmue Statutin e Kishës, që pat përpilue shteti komunist në vitin 1950 – 51, sigurimi i shtetit pat sajue skenarët e zhdukjes së tyne, tue montue “ngjarje” të cilat Don Ejëll Kovaçin dhe Don Dedë Malaj i çuen në pushkatim, ndërsa, At Konrrad Gjolaj, vuejti burg të randë. Sajimi, organizimi, shpifjet, arrestimi, torturat, hetimet, dhunimet, gjyqet e deri tek ekzekutimet e tyne, janë vepra kriminale të Hilmi Seitit. Në vitin 1958, asht ky Hilmi, që bashkë me kolonel Mehdi Bylbylin, arrinë me detyrue me pranue Don Ejllin akuza të pandigjueme ndonjëherë në traditat shqiptare, ose ndryshej, “do të vras këtu, në sytë e motres sate…” dhe, asht pikërisht, e motra, ajo që këte e denoncon në gjyq, tue i thanë të vëllait: “Trego o Don Ejëll, sësi e ke pranue akuzen…kur Hilmia të kishte futë revolen në gojë dhe të thonte se, po nuk e pranove do ti derdh trutë këtu ndër sytë e motres sate e, ti, firmove..”.

Ndolli ajo që nuk pritej…e, mbarë Shkodra, e ndigjoi në altoparlanta të rrugve…

Pa kalue një vit, një Hero tjetër ngrihet nga rradhët e Klerit Katolik Shqiptar, e Ky ishte djali trim i Selcës, ishte i pathyeshmi nga torturat e masakrat që kishin ba mbi trupin e Tij bash tre katilët e sigurimit, Hilmi Seiti, Nevzat Haznedari dhe Xheudet Miloti, ishte Trimi Don Dedë Malaj…bashkë me shokun e vet të të gjithë jetës At Konrrad Gjolaj, që ishin rritë bashkë në bankat e shkollës së Don Alfons Trackit, në Velipojë, ishte Ai At Konrrad, të cilin pata fatin me e njohtë afër në vitin 1995 pikërisht, ajo kohë kur Ky At Konrrad, po përfundonte së shkruemi librin e Tij historik “Çinarët”, kushtue dy figurave të Mëdha, Mësuesit dhe Shokut të vet.

Po ato ditë kur Hilmi Seiti, pushkatoi Don Ejllin organizon dhe zhdukjen misterioze të Meshtarit të rinj Don Matish Lisna, i cili vdes nga helmatisja, vetëm se, “fjala e Tij kishte arritë me elektrizue shpirtin e masakruem” nga ideologjia marksiste të Rinisë Heroike Shkodrane!

Asnjëherë Shkodra nuk harron qendrimin Burrnor të At Florian Berishës SJ., At Leonard Shajakut dhe At Marjan Prelës, të cilët, vetëm, pse nuk pranojnë “me kallxue Rrëfimin” vuejtën sa vite interrnimi e burgje nga dëshira për zhdukjen e Tyne nga krimineli Hilmi Seiti, i cili me ato krime kërkonte me u veshë në spaleta gjeneralësh tue krijue simpatinë tek anadollaku mason i francezve Enver Hoxha, sherbëtor i shovenistve sllav e oriental deri ditën e ngordhjes së tij që, pa kursim për hirë të kolltukut ndihmohej nga Ramiz Alia dhe grupi servil i byrosë politike.

Lexoni vetëm atë liber dhe, shihni kush asht kenë krimineli katil Hilmi Seiti, kujt i ka shërbye, pse erdhi në Shkoder dhe, cili asht kenë qendrimi i tij gjakatarë ndaj popullsisë katolike!

– Po, cilës “diktaturë” i përkasin këta shtazë për të cilët shkrueni ju, Enver Kushi, kur dihet botnisht se sigurimi i shtetit asht kenë vegla ma terroriste, e besueshme dhe e pashpirtë që, i ka shërbye me gjithë vullnetin e vet partisë komuniste dhe udhëheqësit diktator të saj e, kur, pa këte sigurim vetë komunizmi asht i detyruem me falimentue, mbasi pa terror e gjak ai vdes?

– Pse, ju, kërkoni me çveshë pikërisht, ideatorët, autorët dhe faktet e atyne krimeve ma të shëmtueme që njeh historia njerzore e shekullit XX, të kryeme në Shkoder, nga fanatizmi anadollak komunist kundër inteligjencës, njerzve të ndershëm e Atdhetarë Shkodranë. .? – Cili asht misioni i shkrimit tuej, kur, me paturpësi flisni në emnin e një brezi dhe mijra çamëve, tue deklarue: “Për brezin tim si dhe mijëra çamër të vdekur e të gjallë, gjeneral Hilmi Seiti ishte dhe është pikë referimi i burrërisë, krenarisë, dinjitetit, besës dhe fisnikërisë çame.”….

Kush jeni ju, që njollosni gjakun e Atdhetarve Çam dhe dhunoni vorrezat e Tyne..?

– Kjo shprehje e jueja më ban me mendue shumë… e, sidomos, për Ata Shqiptarë, që në vitin 1923 – 24 ngritën zanin e Tyne kundër masakrave të grekve që banin mbi Popullin Çam, dokumenta, të cilat, Katolikët e Shkodres e Kleri i Tij i ka pasqyrue në gazetën “Ora e Maleve” e, sot, për hirë të një trathtari komunist e katil si Hilmi Seiti, shkojnë huptas të gjitha! Turp!

Mos ndoshta, edhe ju, mendoni me e rreshtue katilin Hilmi Seiti, me kriminelat tjerë që Presidenti po na i quen edhe “nderi i kombit”, edhe pse janë vrasës e spijunë t’ Ardhetarve?

– Nëse, me mendimin tuej sot, pajtohet “brezi i rinj” dhe mijra çamër, unë, do ta quejshe me të vërtetë një tragjedi kombëtare për fatin e Popullit Shqiptar e, kryesisht për Çamërinë e masakrueme! Nëse Rinia Shqiptare ka pikë referimi katilët, kasapët, terroristët, torturuesit, vrasësit, mashtruesit, dhunuesit, përbuzësit, hetusit, gjykatësit, hajdutët, falsifikatorët, amoralët, trafikantët dhe trathtarët e Atdheut, që kanë luftue dhe punue gjithë jetën e tyne tash 65 vjet, si vegla të shituna për kolltukët e tyne, për të gjithë armiqtë shekullor të Popullit Shqiptar dhe Atdheut Shqipni, tue fillue që nga gjyshat e tyne në sherbim të Turqisë dhe, tue përfundue në pinjollët bastardh e të paskrupull si Hilmi Seiti me shokë, e edhe ata, pasues që, sot, pajtohen me mendimin tuej, atëherë, nuk asht e largët dita që edhe ju, do të merrni mallkimin e Asaj Plakës Shkodrane që me shkarpa në dorë, ecte e zdathun tek fabrika e makaronave drejt Pazarit vjetër dhe, nësa, po ruhej nga një makinë “gas” që, po fluturonte nga shpejtësia, u hap dera dhe u ndigjue një za i panjohtun: “Vishi nëne, vishi pantoflet, se do ftohësh e nuk do të sherojë Zoja e Shkodres!” dhe, Plaka, që po shkonte në Kishën e Zojës së Këshillit të Mirë, brinjë Kalasë Rozafat, me 25 Prill 1960, rreth orës 10.00 paradreke për Meshën e orës 11.00, iu përgjigjë atij zani bastardh pa pritë e pa e mendue fare: “Zoja e Shkodres jarebi deri nesër, të theftë qafen..!”

Një rasë e rrallë dhe i veçantë po, me të vërtetë, ndolli:

Me datën 26 Prill 1960, papritmas u hap lajmi në Shkoder…Ka vdekë Hilmi Seiti..!

Flitej, se, sigurimi kishte kërkue me gjetë cila kje Ajo Plakë gojëmjaltë, siç, e quejti gjithë Populli i Shkodres, por nuk mujti me i ra në te… “Fjala e Saj në vesh të Përendisë..!”.

Me datën 27 Prill, mbas homazheve në komitetin ekzekutiv të Shkodres, të gjithë në rresht e pa ba za as majtas as djathtas, u drejtueme kah vorrezat e dëshmorve tek spitali civil…

Do ta mbylli shkrimin me një ngjarje të vërtetë, që ka ngja pak vite ma parë në Shkoder...

Kishte vdekë shefi i arësimit i qytetit të Shkodres, Gani Dizdari…i cili, kishte ba disa transferime në Gjinokastër dhe Berat aty nga viti 1946. Ndër mësuesit e transferuem ishte edhe zotni Paulin Çapaliku, një Burrë i urtë dhe i nderuem në qytetin e Shkodres.

Kur, funerali i Ganiut u nisë kah vorrezat e Kamanës, mbas njerzve të familjes dhe fisit ishte tue ecë me krye ultë edhe Paulini… Ata që njihnin Paulinin, filluen me dyshue se, asht apo nuk asht Paulini, ai që po printe në funeral…? Mërritën ndër vorre. Prap, pranë gropës, në rresht me familjarët edhe Paulini…Kufoma zbritët në gropë…vëndosen drrasat tërthuer dhe, puntorët e vorrimit fillojnë me lopata me hjedhë dheun…Shumë nga të pranishmit mbushin nga një grusht me dhe, e si mbas zakonit e hjedhin në gropë. Ashtu fillojnë edhe familjarët… Paulini nuk ngutët me hjedhë dheun, pret sa vjen gati fundi e, aty me dy tre pjesmarrsit që nuk kishte ma mbas tij, edhe ky hjedhë grushtin e tij me dhe…Shikon përreth dhe, sheh se disa shokë të tij po e pritshin me u këthye së bashku ndër shtëpija. Paulini, me ecjen e Tij të ngadalshme iu afrohet shokve…

Njeni prej tyne që e njihte mirë Paulinin… dhe dinte edhe telashet e jetës së Paulinit, kur ishte trasferue nga Ganiu në Gjinokaster, sillet pak me buzqeshje dhe e pyet: “Paulin, pashë Zotin, a ma thue një të vërtetë…tana po i quej rasësi, ecjen me familjarë, qendrimin tand me krye të ulun…po, një ketë qendrimin tand edhe mbas familjarve tek vorri i Ganiut, për me hjedhë një grusht dhe, gati i fundit, ndër të gjithë këta njerzë, unë, nuk e kuptoj..!”…

– Ndigjo, z. G…, mora vesht se ka vdekë Ganiu, po nuk mu besonte…shkova tue ecë mbas familjarve, se dojshe me i ndigjue me veshtë e mijë tue kja, ashtu si ka kja Nana eme një vjetë kur më ka trasferue ky mue në Gjinokaster…por, prap nuk i besova as veshve…kur, arritëm ndër vorre, dojshe me e pa tue e futë në gropë…dhe, e futne…por, nuk m’epej me e besue se asht aty në qefin i mbështjellun Ganiu…kur, i vune drrasat sipër fillova me e besue…se, edhe një burrë më tha, si, në vesh…”E mbylli këte jetë edhe Ganiu..!”, po, prap thashë, a thue me të vërtetë jemi tue futë në dhe Ganiun..? Atëherë, kur filluen me e mbulue me dhe mu mbushë mendja se asht Ganiu…se, po e shihshe edhe me sy…

Kam ndejë gati i fundit, deri sa e mbuluen me dhe se, kishe frikë se, po çohet…!

Tashti, e kam zemren rahat…!

Kështu, si Paulini…mos harroni, se shumë e shumë Shkodranë, kanë shkue edhe tek vorri i Hilmisë…e, prap ma vonë, tek vorri i Enver Hoxhës…e, kështu, Shkodranët do të shkojnë edhe tek vorret e mbasardhësve të tyne… Asaj rrugë nuk keni se ku ti dredhoni!...

Mjerë vrasësit dhe trathtarët e vëllaut të vet !



Melbourne, Qershor 2010.

Agjenti "Gjoksi" e dinte çfarë ndodhi me Teme Sejkon, por nuk e tha kurrë

Në gjyqin e Teme Sejkos është penalizuar si agjent i të huajve një dëshmor! Për herë të parë, kjo histori u bë publike në numrin e djeshëm të gazetës. Ka qenë diçka e pabesueshme, por gjithsesi e vërtetë. Një nga djemtë e Konispolit, i shpallur dëshmor i Atdheut në vitin 1955, gjashtë vjet më vonë, në gjyqin special ndaj "grupit komplotist" nga çamëria, është deklaruar i pandehur, dhe është akuzuar si pjesëtar i grupit që shërbente për zbulimin grek! Në marrëzitë e procesit të montuar ndaj Teme Sejkos, penalizimi i Izet Osmanit, djaloshit nga Konispoli që disa vite më parë ishte dekoruar se kishte rënë në krye të detyrës, si agjent i zbulimit grek dhe bashkëpunëtor në komplotin për përmbysjen e pushtetit popullor, është njëri nga momentet paradoksale të atij gjyqi të inskenuar nga sigurimi i shtetit. Kjo pjesë e legjendës, e thurur në mënyrë të shëmtuar nga "mjeshtrit" e aktakuzës, pas të cilës qëndronte policia sekrete, u përjetua jo vetëm me habi nga të njohurit dhe bashkëfshatarët e "dëshmorit nga Konispoli". Izet Osmani u fut në zhargonin e përditshëm të tyre si "Krishti çam", duke u bërë objekti i dhjetëra legjendave të padëgjuara më parë. Gjithsesi, gjyqi i inskenuar i ish-komandantit të Flotës dhe dhjetëra çamëve të tjerë, ka pasur me dhjetëra vulgaritete të tilla...



Në periudhën para arrestimeve dhe gjatë hetimit që zgjati rreth një vit, u zbatuan një sërë masash operative për të kapërcyer vështirësitë e procesit të montuar dhe për të ndikuar në krijimin e një opinioni sa më të besueshëm për rrezikshmërinë e komplotit të mbetur në tentativë. Pavarësisht kohës së gjatë të hetimeve dhe angazhimit në të, të ekspertëve më të lartë të policisë sekrete, u duk qartë se procesi bazohej tërësisht në prova të pavërteta. Akuza e prokurorit kundër pjesës së të pandehurve, që e kaluan verën dhe dimrin e vitit 1960-1961 në një përpunim intensiv në qelitë e errëta të burgut të Tiranës pa asnjë mbrojtje ligjore, bëri bujë jo vetëm në opinionin e brendshëm, por edhe në atë të jashtëm dhe shtoi dozën e dyshimeve për përmbajtjen e akuzave. Të parët që u shprehën skeptik, ishin disa nga gazetarët e huaj që ndoqën procesin gjyqësor që u zhvillua me dyer të hapura. Sidoqoftë, inskenuesit e kësaj kryqëzate, nuk u tërhoqën për asnjë çast nga marrëzitë e tyre, duke e çuar deri në fund aventurën tragjike për Teme Sejkon dhe dhjetëra djem të tjerë nga më të njohurit e krahinës së çamërisë....
Vdekja e mistershme e gjeneral Seitit
Më 26 prill 1960, rreth dy muaj para fillimit të arrestimeve të të ashtuquajturve "komplotistë", u dha lajmi i vdekjes së papritur të Gjeneral Hilmi Seitit, Drejtor i Punëve të Brendshme të Shkodrës. Hilmiu ishte shquar si pjesëmarrës i hershëm në lëvizjen antifashiste dhe si kuadër drejtues i formacioneve të mëdha. Me Hilmiun kam qenë shok. Ai ishte një nga drejtuesit e aftë, trim dhe i guximshëm i organeve të punëve të brendshme. Ishte kjo arsyeja që vdekja e tij u prit me keqardhje e me habi dhe varrimi u bë me një ceremoni madhështore nga populli i Shkodrë, i cili e donte dhe e respektonte sinqerisht. Vdekja e menjëhershme dhe e papritur e Hilmi Seitit, i cili kishte dalë shëndosh e mirë nga shtëpia dhe u kthye i vdekur, krijoi dyshime që ditët e para, por ca më tepër kur filluan arrestimet e të ashtuquajturve "komplotistë" nga zona e çamërisë të cilës i përkiste dhe ai. Në fakt dyshimet nuk ishin pa bazë. Vdekja e paqartë e Seitit para fillimit të arrestimeve të bujshme, nuk mund të konsiderohej si koincidencë, apo rastësi. Teme Sejkua, admirali i Flotës dhe Hilmi Seiti, Gjeneral i Punëve të Brendshme, të zgjuar, trima, atdhetarë të ndershëm e të respektuar nga opinioni, gëzonin simpati jo vetëm në sektorët ku drejtonin, por në mbarë vendin. Goditja e Teme Sejko dhe e shumë çamëve të tjerë, pa fakte të vërteta, nuk mund të bëhej duke qenë gjallë Hilmi Seiti. Prandaj siç dyshohej dhe u përfol që në atë kohë, gjeneral Seiti duhej të ishte viktima e parë e të ashtuquajturve "komplotistë". Në shkrimin "Mbi vdekjen enigmatike të Gjeneral Hilmi Seitit", Pandeli Permeti, ish-bashkëpunëtor dhe shok i tij, pas një analize të gjerë, pohon: "Partia realizoi humbjen e mistershme të tij". Ndërsa Vehip Dojaka ka shkruar se "Gjeneral Halim Xhelo, i cili ka vdekur në burgun e Burrelit, më ka treguar se Hilmiun e thirrën në Tiranë dhe i propozuan një lloj kompromisi, një sakrificë të çamëve në interes të atdheut, por ai e kundërshtoi kategorikisht". (Kombi Nr.5,25 mars 1992). Para disa vitesh e shoqja e Hilmiut, duke më dhënë fotografinë e tij për një shkrim që përgatisja për ta botuar në gazetë, më tha se për të sqaruar vdekjen e dyshimtë të Hilmiut, i kishte kërkuar takim Enver Hoxhës dhe ai e kishte pritur menjëherë. Gjatë bisedës i kishte pohuar se Hilmiun e kishte pasur shok besnik dhe për vdekjen e tij kishte kërkuar t'i paraqisnin sqarime të hollësishme, sipas të cilave, rezultonte se vdekja e tij kishte qenë natyrale. Sakaq Enveri, duke tentuar t'i hiqte çdo fije dyshimi, i ishte përbetuar se për atë dhe fëmijët e Hilmiut Partia kishte detyrime dhe për çdo nevojë t'i drejtohej drejtpërdrejt për ta ndihmuar. Tashmë është plotësisht e qartë si përgatiteshin informacionet zyrtare për të tilla raste dhe si inskenoheshin provat. Gjithsesi, Hilmi Seiti iku papritur nga kjo jetë, duke lënë nga prapa shumë dyshime e dilema...
çfarë pohoi
agjenti "Gjoksi"
Asokohe shumë veta nën zë thoshin se të vërtetën për atë që ndodhi me Teme Sejkon dhe grupin e çamëve të dënuar në gjyqin e majit të 61-shit, e di Braho Emini, ose ndryshe "Gjoksi". Të paktën kështu mendonte një pjesë e banorëve të Konispolit. Koha vërtetoi se ai nuk kishte lidhje me këtë histori, por diçka dinte për lojën e sigurimit të shtetit me Teme Sejkon dhe grupin e çamëve të tjerë, të dënuar me anën e një procesi fars. Po çfarë tregoi e çfarë nuk tha i famshmi "Gjoksi"? Në shtator 1960, kur ishin arrestuar "komplotistët", u përhap një lajm i bujshëm që bëri jehonë në opinion. Ishte kthyer në atdhe një "i arratisur" para shumë vitesh, i cili siç u tha, ishte agjent i sigurimit të shtetit që vepronte në Greqi. Ai thirrej me emrin e koduar "Gjoksi". Vetë Ministri i Brendshëm, Kadri Hazbiu, e popullarizoi "Gjoksin" në mjaft nga mbledhjet e hapura në rrethet e jugut, si një hero të Sigurimit të Shtetit, i cili me zbulimet e tij i kishte bërë shërbime të mëdha shtetit. U përfol se "Gjoksi" kishte depërtuar deri në organet e larta të zbulimeve të huaja, madje deri në oborrin e Mbretit të Greqisë, ku siç thuhej kishte rënë në gjurmë të komplotit të një koloneli shqiptar, që synonte rrëzimin e regjimit në Shqipëri. Inskenuesit e "komplotit", vunë gishtin se ky duhet të ishte Teme Sejko. Arsyeja pse duhej të ishte pikërisht ai Sejkua kreu i grupit komplotist, u qartësua nga zhvillimi i ngjarjeve të më vonshme. Asokohe flitej se ky "Hero i heshtur", do të dekorohej "Hero i Popullit", po për ironi të aftit "Gjoksi" i famshëm, mbas gjykimit e dënimit të Teme Sejkos e të dhjetëra të akuzuarve si pjesëtarë të "komplotit", përfundoi kasap e shitës mishi në Shkodër ku edhe vdiq. Kush ishte "Gjoksi" që e përdorën gjoja si zbulues të një "komploti"? Ai i përkiste komunitetit çam. Më herët kishte banuar në Sarandë dhe gjatë qëndrimit në Greqi ishte martuar me një greke, të cilën e solli në Shqipëri kur u kthye. Jam takuar me të në ato vite kur erdhi në ceremoninë përkujtimore të festës së Konispolit. E shoqëronte një person i sigurimit sipas thënies së tij. Fillimisht folëm për babain tim që ai e njihte mirë. Pastaj më tregoi për aventurat që kishte bërë në Athinë e deri në Amerikë ku kishte shkuar me mision të fshehtë. E pyeta për historinë e grupit të Teme Sejkos dhe më tha: "Nuk di asgjë për këtë çështje. Të tilla punë i gatuajnë ata që janë lart. Ato janë probleme të ngatërruara me të cilat nuk jam përzier kurrë". Sakaq, më rrëfeu për rastet kur vinte ilegalisht nga Greqia në Shqipëri, për takimet e fshehta që zhvillonte me drejtuesit e sigurimit dhe më tregoi si kishte vrarë një agjent grek që e shoqëronte etj. Atë ditë u takua dhe me një burrë nga fshati Mursi, i cili kur ju prezantua u habit jashtë mase. Ishte përballur me të rastësisht afër Mursisë, në një nga ato hyrjet ilegale nga Greqia dhe mursioti ishte trembur se mos e vriste. "Gjoksi" duke e qetësuar e kishte porositur që mos ta zinte në gojë që ishin takuar bashkë. Në një rast duke qenë me shërbim në në Shkodër, shkova për ta takuar në dyqanin ku shiste mish. Më mirëpriti, por nga biseda nuk dukej i kënaqur dhe më tha se puna e tij tashmë kishte mbaruar. Nuk pyet njeri për hallet e mija, më tha i indinjuar, kam mbetur një cop shitës mishi dhe vetëm kaq. Në fund nuk harroi të më kujtonte që mos të shkoja më për ta takuar se "jemi çemër" më tha e kudo na shikojnë me dyshim. Ky ishte dhe takimi i fundit me të. Doja të mësoja të vërtetën ç'kishte ndodhur me "Gjoksin" dhe cili ishte emri i tij i vërtetë, çfarë dinte ai për regjinë e dramës së Teme Sejkos dhe të çamëve të tjerë, të dënuar sipas akuzës së prokurorit të Republikës, "përgatitën të shpërthente kryengritjen e armatosur për rrëzimin e pushtetit popullor me anën e një komploti të koordinuar me shumë shtete imperialiste dhe revizioniste". Ndërsa Enver Hoxha i ka thënë Kadri Hazbiut që drejtonte Sigurimin e Shtetit pas disa vjetësh se "Procesi i Teme Sejkos është legjendë e çuditshme shumë e dyshimtë".
vijon nesër...

Eno Shkëmbi : Tronditet elita e botës, ja pasuria e 20 manjatëve të planetit

Është publikuar pasuria e 20 njerëzve më të pasur në planet, e cila ka rënë me më shumë se 70 miliardë pas krizës globale ekonomike.

Humbësi i madh është manjati i “Telekom”-it, meksikani Karlos Slim. Renditja më e fundit e “Forbes” tregon se elita e botës është tronditur ndjeshëm vitin që lamë pas.

Në total pasuria 20 miliarderëve ka rënë në një vit nga 899 miliardë dollarë në 927 miliardë dhe numri i miliarderëve në botë ka rënë nga një rekord 1,826 në 2015 në 1,810.

Është hera e parë që numri i miliarderëve ka rënë për 7 vite dhe e para për 20 më të pasurit që nga 2012.

 Lista e meshkujve më të pasur në botë:

Bill Gates
Amancio Ortega
Warren Buffet
Carlos Slim
Jeff Bezos
Mark Zuckerberg
Larry Ellison
Michael Bloomberg
Charles Koch
David Koch



 Lista e femrave më të pasura në botë:

Liliane Betterncourt
Alice Walton
Jacqueline Mars
Maria Franca Fissolo
Susanne Klatten
Laurene Powell Jobs
Abigail Johnson
Charlene de Carvalho Heineken
Iris Fontbona
Massimiliana Landini Aleotti