Mesazh urimi për Profesorin Rasim Bebo,me rastin e 90-vjetorit të lindjes së tij (14 prill 1926 - 14 prill 2016)

Prof.dr. Eshref Ymeri

 Mesazh urimi për Profesorin Rasim Bebo,me rastin e 90-vjetorit të lindjes së tij (14 prill 1926 - 14 prill 2016)

Profesor Rasimi, ore i uruar,Katërmbëdhjetë prilli, kjo ditë e bekuar,Kur të lindi Nëna, me zemër gufuar,

Të solli në jetë natyrëgjelbëruar,Kur shpërthente gjethi, bari i harbuar,Ia thoshte bilbili dhe s’kish të pushuar, Turreshin ujëvarat drejt detit lëshuar.Erdhe dhe u rrite, duke hedhur shtat,Por në moshë të njomë të iku yt atë,




Të la me vëllanë dhe nënën e ngratë,Të dy për të rritur, fëmijë njomëzakë.Nëna hallemadhe mundohej nga pak,





T’ju ushqente mirë se kishte merakTë rriteshit shpejt, djem porsi zambakë.Edhe ti u rrite, hodhe shtat përpjetë,U bëre i zoti për veten e vet,

Për nënën e shtrenjtë, edhe për vëllanë,Me shpirt të brengosur që s’kishit babanë.Asokohe vendi kokën e kish varë,

Se lirinë e tij tjetri ia kish marrë.Ndaj rrëmbeve pushkën bash kundër dushmanit,Lirinë për t’ia kthyer tej e mbanë vatanit.Me pushkën në sup në çdo mal e breg,Armikun e ndoqe kudo, shteg me shteg,

Gjersa, më në fund, liria trokiti,Nëna e malluar ty mezi të priti.E fillove punën, thjesht si oficer,Kudo qe model, me faqen me nder.

Por lëvizën ujërat. Njëshi pat menduarTë shpikte armiq për t’i pushkatuar,Se shikonte ëndrra, si i kërcënuar,

I sëmurë nga trutë, krejt si i verbuar.Edhe zhveshi pallën, fare prej marrisë,Shfrehu krejt urrejtjen kundër Çamërisë:Gjeneralin Sejko pse e pushkatoi?Mos vallë djalli vetë, greku, e mësoi?Familjen e shkretë me zi ia mbuloi.

Ndaj dhe ty të thanë: shko, dil në lirim!Je bir Çamërie, nuk kemi besim!Shkove u shkollove, dole historian,Punove n’arsim, por jo në Tiranë.

Të dërguan larg, deri në Delvinë,Se nga vetë pushteti kishe marrë mërinë.Punove tre vjet, me familjen larg,

Me dyshim rrethuar, kudo, rreth e qark.Kur tre vjet më vonë kthehesh në Tiranë,Ty t’u sul pushteti, sa gjete belanë.




Të thonin: të ikësh andej nga ke ardhë!S’të lanë të shijoje një ditë të bardhë.Të lanë pa të drejtë dy vjet të papunë,Gjersa thjesht punëtor, për diku të shpunë,

Dhe pse historian dhe me gjuhë të huaj,Të thane: e ke tepër dhe këtë, mos luaj!Kur ra poshtë sistemi, erdh demokracia,The: po lavdi Zotit!

 Plot hare shtëpia.Por jo, burazer, nuk qenkej e thënë,Neokomunistët kryet kishin zënë,Dhe po të shikonin me fytyrë të vrarë,Se ishte rreshtuar si opozitar.Ndaj dhe u largove për në Amerikë,

Për të mbrojtur djemtë nga soji i lig.Dhe prandaj punove me mendje të qetë,Se këtu i thonë: shtet e deli shtet.

Më në fund erdh dita, dole në pension,Kohë pleqërie që të rehaton.Gjezdise me penë, gëzonte shtëpia:Nga publicistika, gjer te historia.

Dhe botove vepra, të vërteta shkruar,Për trojet amtare, vendin e bekuar.

Mbarë veprat e tua vetëm fakte thonë,Prandaj janë thesare për kulturën tonë.Nëntëdhjetëvjetori, ditë e lumturuar,

Të gjen kryelartë për çka ke jetuar,Me djem me fëmijë, nipër, mbesa plot,Kur kthen kokën prapa nuk përmbahesh dot:Të gjithë rreth e rrotull lezetojnë shtëpinë,

Me nënë Zenepen, porsi gjeraqinë, Në sy të shikojnë, me pamjen plot mall,

Të kanë kapital, kapital të rrallë.Kam veç porosinë që mos ta harrosh: Për njëqindvjetorin mua të më ftosh,Një dorë muhabet ta bëjmë me dëshirë,

Ndoshta dhe një gotë bashkë për ta pirë.Sinsinati,

 Ohajo14 prill 2016


________________________________

Rasim Bebo ka lindur më 14 prill të vitit 1926 në Shalës, të Çamërisë, në territorin shqiptar. Ai ka përfunduar studimet në Fakultetin e Historisë dhe Filologjisë dhe ka qenë viktimë e luftës së klasave gjatë regjimit komunist. Prej vitesh ai vijon aktivitetin e tij si studiues në mërgim në Çikago të Shteteve të Bashkuara të Amerikës.
Ka botuar dhjeta libra dhe qindra mija artikuj  në shtypin e kohës....

Prof.Dr.Rasim Bebo: Dodona-Kryeqytet i Perandorisë Pellazge

 Homeri nё "Iliadё" shkruan: "Mbret i pellazgёve dhe i Dodonёve, o Zeus. Ti qё nga larg nёn urdhra mban Dodonёn…" (Iliada, kёnga XVI, rreshti 285-290)… Duke lexuar këtë fragment poeme, fare të qartë, përfytyroj bardin e verbër, por me sytë tepër të fuqishëm të mendjes së tij, i cili me lirë në dorë, u këndonte heroizmave pellazge të kohës së vet, dhe më kaplon trishtimi, si është e mundur të ketë ende pseudo-studiues që duan ta mbulojnë me mjegull të vërtetën e madhe pellazge?!… "Herodoti, pohon se vëndi i kultit, apo vëndi i shenjtё parahelen, mё i lashti dhe i vetmi i njohur, ёshtё ai nё Thesproti (Çamёri) i pellazgёve nё Dodonë. (M. Aref, “Mikenёt-pellazgёt” fq. 67).

Perandoria e pellazgёve, me epiqёndёr Dodonёn, ka luzmuar (lumturuar) nё rajonet ballkano-danubiane, nё pellgun e Mesdheut, nё Azinё e Vogël, nё gadishullin Apenin, nё gadishullin Iberik, Kaukaz, Palestinё etj. Edëin Jasque citon: “ashtu si Homeri, Virgjili paraqiti protagonistёt e tragjedisё trojane jo si greke, por si pellazge”. Ai deklaroi se mbreti dardan i Trojës, Priami ishte pellazg si të gjithë mbretёrit e tjerё Trojan. Enea gjithashtu ishte trojan dhe rrjedhimisht pellazg edhe forcat rrethuese ishin pellazge.

Ndёrsa Ismail Kadare shkruan: “Ju e dini se pёrpara Trojёs atёherё, kali i drunjtё dhuratё e grekёve u shfaq. Ky kalё nё dy grupe i ndau Trojanёt”. Por unë them: Zoti Ismail Kadare, ju i sjellni grekёt nё luftёn e Trojёs kur ata kanё ardhur nё Ballkan mbas gjashtёqind viteve me emrin “semito-egjiptian”. (R. Angeli “Enigma”).

Le tё njohim dhe kulturёn e tempullit tё Dodonёs. 

Kjo kulturё erdhi nё ditёt tona ndёrmjet arkeologjisё dhe historisё, tё Shlimanit dhe tё Evansit si arkeollogё, por dhe tё Homerit tё madh, kёtij gjigandi tё letёrsisё botёrore dhe nga pasardhёsit e tij. Nga Robert Tempre nё librin e tij “Netherëorld”(bota e tё vdekurve), botim i Londrёs 2002 ku ai thekson: “Jam angazhuar me vite tё tёra që tё gjej vendlindje origjinale tё orakullit tё Dodonёs dhe sё fundi ёshtё identifikuar nё rrezen e malit Tomare, nё perёndim tё Janinёs” (gazeta Illiria 9 shkurt 2006 f. 27).

Rasim Bebo, duke folur në Simpoziumin e Tretë ndërkombëtar: "10 mije vjet histori >>> Pellazgë > Shqiptarë", mbajtur në Tiranë (14-15 nëntor 2014).

Kёndi nuk fillon nga mali i Tomorrit nё Berat, por fillon nga mali Tomare, nё Çamёri dhe pёrfundon nё pikёn lindore, nё malin Ararat, (arka e Noes). Pastaj zbret poshtё nё jug, pёrshkon pingul Mesdheun e krijon njё kёnd tё drejtё nёntёdhjetё gradё, aty ku ngrihet piramida e madhe e Egjyptit, që quhet Bendet dhe ka qenё kryeqyteti i parё i Egjyptit. Dodona ёshtё saktёsisht tetё gradё nё veri tё Bendetit dhe prej këndej trekёndëshi takohet nё Dodonё. Pranohet se këtu ёshtё vendndodhja e Dodonёs. Vendndodhja, theksohet edhe nё shkrimet e Erik Von Daniken: “çdo kush mund tё vёrё re, se kemi trekёndёsha tё tillё qё krijojnё njё rrjet tё pёrbashkёt me qёndrat e kultit dhe kjo gjё nuk mund tё jetё rastësi. Ja një shёmbull, Dodona-Delphi-Sparta njё trekёndёsh! Distanca midis tyre ёshtё e barabartё. Njё tjetёr trekёndёsh formon Nikosia-Dodona-Knossos. “Dhe po ti marrim tё gjitha sё bashku del se Dodona ёshtё nё relacion gjeometrik me Delfin etj.

Komunikimi “Njё tjetёr dukuri e rёndёsishme ёshtё komunikimi midis kёtyre qёndrave tё kultit. Çdo gjё brёnda kёtij territori nё njё dimension krejt tё paimagjinueshёm pёr kohёn tonё, ёshtё ndёrtuar simbas njё masterplani, i cili me njohuritë dhe teknologjitё e sotme, ky masterplan ёshtё krejtёsisht i parealizueshёm”.

Robert Temple, vё nё dukje sistemin e komunikimit midis tempujve. Nё Netherëorld shkruan: “jam informuar se pёllumbat postierё ishin nё gjёndje tё fluturonin nga Teba e Egjiptit, deri nё Dodonё, brenda njё dite!” Nё kohёn e vjetёr profetёt e lidhur me Dodonёn, konsideroheshin tё aftё nё zbёrthimin e gjuhёs sё zogjve. Nё fakt “gjuha e zogjve” shkruhej nё njё letër, e cila i lidhej pёllumbit korier nё kёmbё. Pёr fatin, sipas legjendёs sё transmetuar nga Dioniz Alikarnasi (II, 51, 1) apo tё vjershёruar nga Virgjili (Aen. 3, 239) “Enea zbriti nё Butrot, nё rrugё pёr nё Dodonё, ku mori nga orakulli miratimin pёr themelimin e Romёs”.

Aleksandri i Mollosisё, ndёrmori njё fushatё ushtarake nё Italinё e jugut, ku dhe u vra ne vitin 331 p.e.s, pranё qytetit Pandosia dhe lumit Aheron. “Orakulli i Dodonёs e paralajmёroi se qyteti Pandosia dhe rryma e Aheronit janё pёr tё fatale” tregon Plutarku (XII, I, III, IV). Edhe ky lumё dhe qyteti ishin nё Epir, por Aleksandri nuk e dinte se nё Itali kishte njё qytet me njё lumë po me kёtё emёr.

Prof. Dr. Raymond Mooyd, i cili ёshtё autori i librit “Reunions” (ribashkimet) thotë: “Nё kohёt e lashta fetarët e Dodonёs kishin aftёsi qё tё vendosnin kontakte midis tё gjallёve dhe tё vdekurve. Ata ishin nё gjёndje tё shkrinin kufinjtё realё midis dy botёve dhe konsideroheshin mё tё zotёt nga gjithё orakujt e tjerë te marrë së bashku. Atje vinin nga larg dhe pothuaj nga tё gjitha anёt e botёs për tё bёrë kontakte me tё dashurit e tyre, tё cilёt kishin vdekur.” (Nё aspektin e logjikёs sё sotme, njё ide e tillё ёshtё njё lajthitje e pastёr! Por, ne po flasim pёr njё kohё tepёr tё largёt dhe pёr eksperiencёn e njё civilizimi tё humbur.) “Aty gjendej njё enë jashtёzakonisht e gjёrё dhe plot me ujё, nёn kujdesin e orakullit, klienti instruktohej qё t’i mbante sytё nё sipërfaqen e ujit. Nё tё njёjtёn kohё fetari i kungonte ata me formula magjike. Dhe papritur, dalёngadalё fytyra e të gjallit shuhej nё pasqyrimin e ujit dhe po aq ngadalё tashmё vizatohej “i vdekuri”, i gjallё, tre dimensional me ngjyra natyrale, ndoshta edhe duke folur! Dhe kёtё rast parashikimi me ndërmjetësinё e veçantё të orakullit, dёgjohej drejtёpёrdrejtё nga goja e tё vdekurit!”

Ky akt na ndodh edhe neve nё kushtet e gjumit, kur flasim me tё vdekurit në komunikime të pavullnetshme, nё ёndrrat tona. Nё kёtё mёnyrё qё klienti tё arrinte nё kёtё gjёndje psikologjike tё veçantё, nga ana e fetarëve pёrdoreshin edhe droga tё ndryshme, qё e stimulonin atё deri nё nivelin e halucinacionit”. Veçanёrisht, Plini, na thekson njё fakt tё tillё pёr njё bimё me emrin “Harbane” e cila konsiderohej si “bar i shenjtё” qё kishte kualitet hipnotik dhe qё pёrdorej pёr ceremoni tё tilla.

Nё istitucionin e Dodonёs, fetarët e saj njiheshin edhe pёr bёma të tjera. Enzo Gatti nё librin e tij “Gli Iliri” botuar nё 1981, nёnvizon faktin se fetarët e Dodonёs ishin astronomё ekspertё, ata ndёrtonin qendra ku vёzhgonin qiellin. Parashikonin ndikimin e yjeve, kuptonin ciklet e Hёnёs, ciklet menstruale tё grave, baticat dhe zbaticat. Studionin galaktikat, kometat, dhe mjegullat dhe i faleshin yllit “Sirio”. “ata u tregonin bujqёve kohёn e tё mbjellave. Parashikonin orёn e datёn e saktё tё eklipseve. Me urdhёr tё fetarit, dielli humbiste dritёn e tij. Fetari sigurisht pёrfitonte nga eklipset dhe bёhej interpretuesi i paralajmёrimeve hynore, duke diktuar mësime”. Nga Enzo Gatti del se “besimtarët e Dodonës kishin njohuri universale”.

Prof. Dr. Lutfulla Peza dhe Liriana Peza shkruajnë: “Ata njihnin mjaft mirё industrinё e prodhimit tё verёs, poçarinё, metalurgjinё, me përpunimin e bakrit, arit, argjendit dhe bronzit. Zbukurimet e tyre prej ari dhe argjendi, si dhe nё poçeri, edhe sot mahnitin këdo pёr nivelin e lartё artistik. Perënditё e para me Zeusin në qendër, u pёrkasin pellazgёve, gjё qё pranohet edhe nga studiuesit e shumtë.

Kryeqendra e Zeusit dhe e besimit, ka qenë Dodona, foltorja dhe faltorja mё e vjetёr nё Europё, qё ndodhet pranё Janinёs nё Çamёri”. (Lutfulla Peza-Liliana Peza “Dritё e re mbi pellazgёt dhe gjuhёn e tyre” bot. 2013 f. 5) Dodona si kryeqytet i pellazgёve, shkёlqeu qё herët, mijёra vjet p.e.s. Sipas shumё dokumentave, Dodona, krahas funksionit shpirtёror, s’pushoi kurrё sё mbajturi lidhje tё ngushta, sidomos politike, jo vetёm me qytetet dhe treva tё tёra tё arealit tё qёmotshёm pellazg. “Ajo qё e dallon dhe e tregon Dodonёn si qёndёr e madhe e djepit tё kulturёs nё botё, është teatri mё i madh i kohёs nё Dodonё, ku mund të rrinё ulur tetёmbёdhjetё mijё spektatorё.” (Dhimitёr Pilika “Pellazgёt” f. 158-160).

Dodona njohu njё lulëzim dhjetëra shekullor, deri nё shekullin e trembёdhjetё p.e.s. Dhe vazhdoi deri nё rrafshimin e saj, në vitin 219 p.e.s, prej gjeneralit etolas Dyrrimahut. Kryeqytetin e shkatёrruar tё pellazgёve e rindёrtuan edhe njё herё madhёrishёm pasardhёsit e tyre, trashёgimtarёt e Pirros. Ai qёndroi e tillё, deri nё vitin 167 p.e.s, kur vёrshuan lukunite e Paul Emilit. Sikur tё mos mjaftonte, pas kёtij grushti tepёr tё rёndё, tё bashkёrenduar me zjarr vdekjeprurёs, Dodona pellazge pёsoi edhe njё rrёnim mё 88-87 p.e.s, prej trakasve, aleatё tё Mitridatit. Nё 435 e.s, perandori i Lindjes, Teodosi i II, urdhёroi shuarjen e pёrhershme tё Dodonёs pellazgjike, si zjarrishte pagane dhe shndёrrimin e saj nё njё nyjёz tё krishtёrimit gjer nё vitin 475, kur mё pas (551 e.s), vandalёt, Totila me barbarёt ostrogotё, tё pasuar nga saraçenёt bullgarёt e të tjerё, e fshinё pёr jetё të jetёs nga faqja e dheut kryeqendrёn europiane tё pellazgёve, popullin mё tё lashtё tё kontinentit. Ismail Qemali tregon, se nё vitin 1866, ndёrsa ishte kёshilltar politik i valiut tё Janinёs, gjatё njё vizite tek pronat e njё mikut tё tij nё fshatin Melingus, kishte dalluar disa rrёnoja, qё ai i lidhi me tempullin antik tё Dodonёs. Dhjetё vjet mё vonё, tregon Ismaili, isha nё Vlorё, ku i’a tregova mikut tim Karapanos kёtё zbulim timin. Kёshtu Karapanosi “qё shquhej pёr shpirtin e iniciativёs”, filloi menjёherё gёrmimet nё Dodonё, duke nxjerrё nё dritё njё sasi thesaresh arkeologjike me vlerё tё jashtёzakonshme. Karapanosi ia paraqiti rrezultatet e gёrmimeve tё tempullit tё Dodonёs, Akademisё Franceze, antarë tё sё cilёs, vetkuptohet, ishin Ëaddington e Gambeta. I pari ishte Kryeministër dhe Ministër i Jashtëm i Francës dhe i dyti Kryetari i Asamblesë së Deputetëve të Francës përgjatë periudhës së Kongresit të Berlinit. Këta u bënë mbrojtësit më të zjarrtë të pretendimeve greke në këtë forumin më të lartë Europian.

Bllokadës dhe manipulimeve greke, pёr dymijё e pesëqind vjet me rradhё, kundër pellazgo-shqiptarёve, u erdhi fundi pёr tё zbuluar tё vёrtetёn, se çdo gjё “greke” ёshtё e sajuar. Kёtё e vёrteton dhe konferenca e sotme dhe dy konferencat e kaluara, nga viti 2011, qëkur ёshtё krijuar Shoqata me qendrën pellazgjike në Tiranё.

“Sot mendimi që jep Konda është vërtetuar plotësisht nga shkenca për idetë e tija mjaft përparimtare. S. Konda i’u nënshtrua diskriminimit dhe luftës çnjerëzore nga drejtuesit e Akademisë Shqiptare të Shkencave. Qëllimi i tyre ishte të pengohej sa më shumë në punë dhe të mbyllej problemi pellazgjik dhe prejardhja e shqiptarëve prej tyre”. (L. Peza f. 20). Vlen tё lavdërohen nismëtarët dhe studiuesit guximtarё të stёrnipёrve pellazgё, qё ndezën pishtarin e tretë të stafetës sonë kombëtare, nëpër rrugën e lashtësisë, ku duam të vendosim nё piedestal stёrgjyshin tonё tё madh PELLAZG.

*) Kjo kumtesë u lexua në Simpoziumin e Tretë ndërkombëtar: "10 mije vjet histori >>> Pellazgë > Shqiptarë", mbajtur në Tiranë (14-15 nëntor 2014).

Homeri nё "Iliadё" shkruan: "Mbret i pellazgёve dhe i Dodonёve, o Zeus. Ti qё nga larg nёn urdhra mban Dodonёn…" (Iliada, kёnga XVI, rreshti 285-290)...

NJË NGA IDEALISTËT E PËRKUSHTUAR TË ÇËSHTJES ÇAME

Homazh për Dinen, Nuredin Isufin

Nga Albert HABAZAJ

Një premte mbasdite më vjen tek puna  Skënder Beqiri, miku im i vjetër dhe i gjithë vlonjatëve e labëve, që e kam quajtur Marubi i ri i Çamërisë, i Vlorës dhe Shqiptarisë. Si lastar vinte. I thatë duket ai zotni burrë, por i thantë. Qëlluar nga erërat e kohës, plaku 87 vjeçar, por i ri, i përvëluar dhe mallpashuar për çështjen kombëtare. Si pak herë, e pashë lot në sy. Nuk i dridhej buza, por i dridhej fjala. Pas tungjatjetimit, më kërkon ta shoqëroj dhe të pijmë një kafe te “Kësulkuqja”, si i themi ne, vlonjatët, lokalit simpatik të Ceno Gjikës. Duke mbyllur derën, e pyes me merak: Ç’hall ke more Këno vëllai, se të kam mik e më shqetëson  pamja jote e vuajtshme? - e pyes. - Eja, pa  të llafos u’ - ma preu dhe dolëm . Zbresim pa folur dhe ulemi në një kënd të qetë të lokalit tonë. Porosita dy ekspres e dy raki. Më pa xixë në sy. Dy liqenë me lot kishte në sy, po unë s’ia pashë. E mbajti veten. Të mos më lëndonte. - Lem’, o Bert, se jam hidhëruar, - nisi bisedën. Na la dhe Nuredini.  - Kush Nuredin, more Këno?!- s’po orientohesha unë. Nuredin Isufi, i Dinejve me histori. Një nga pesë të përkushtuarit e Çështjes kombëtare, që ke shkruar dhe ti te “Telegrafi” e te “Dielli” sa e sa herë. Dinua… Erdhën kafet. E ngushëllova. I fola me respekt për pesëshen e pandarë çame për çështjen kombëtare, që qenë model në Vlorë qysh nga fillimet e viteve ’50 të shekullit XX, që lamë pas: … - Mbaheni mend në qytet ju, të pesë, pesëshja e famshme, siç quhej: Ibrahim Banushi, Nuredin (Dino) Isufi, ti, Skënder Beqiri, Servet Iljazi dhe Fadil Zeqiri, se u bëtë flakadanë të Çëshjes çame me trimëri qytetare. Nuredin Isufi mbahet mend si vullnetar në Brigadat e Rinisë Shqiptare për rindërtimin dhe ringritjen e Shqipërisë, shkatërrruar nga Lufta e Dytë Botërore. Ka qenë vullnetar në ndërtimin e rrugëve në veri të vendit dhe në hekurudhën Durrës - Peqin, Durrës - Tiranë. Në vitin 1948, emërohet nëpunës i Gjendjes Civile në qytetin dhe në rrethin e Vlorës dhe shef i këtij sektori të rëndësishëm, ku punoi me ndershmëri e përgjegjesi, vërtet si ai, kur thonë. Gjithë koha 50 vjeçare, që kaloi ka shënimet e tij të sakta e korrekte, fakt që ka evidentuar punën e tij të mirë dhe të dobishme në qytetin dhe në rrethin e Vlorës. Gjurmët e tij duken. Edhe sot lavdërohet puna e tij me regjistrat e Gjendjes Civile  jo të shkruara, por të qëndisura nga duart e Dinos. Ky volum pune i duhur, i mirë dhe i dobishëm është i verifikueshëm, sepse regjistrat që ka plotësuar Dinua janë edhe sot në përdorim të përditshëm. Është dekoruar nga Presidiumi i Kuvendit Popullor (në vitin 1978). Dinua e arriti moshën e bardhë të pleqërisë, o Këno! 89 vjeç… I paharruar i qoftë kujtimi Dinos, t’i rrojnë ç’ka lënë pas e ta kujtojnë!- e mbylla fjalën e kujtesës vetiake.  E mblodhi veten. Vijoi rrëfimin:-Erdha tek ti, se e kam shumë të vështirë që të hedh në letërdy fjalë nderimi e kujtimi për shokun, bashkëpunëtorin tim prej 70 vjetësh në Vlorën e Ismail Qemalit. Tok me Ibrahim Banushin, Servet Iljazin, Fadil Zeqirin e Nuredin Isufin, kemi ardhur nga trojet e të parëve tanë, kah Çamëria në vitin 1944, të përzënë nga terrori shovinist grek. Vetëm unë rroj nga ata. Ata nuk jetojnë më fizikisht, porse puna patriotike prej, jo pak por, 70 vjetësh në Vlorë ka lënë gjurmë të pashliera në kujtesën  e popullit çam e atij vlonjat. Nuredin Isufi u lind në Arpicë të Çamërisë më 1 janar 1926 dhe u nda  nga jeta në Vlorë, më 11 mars 2015. Në vendlindje mbaroi shkollën 7 vjeçare shkëlqyeshëm (në gjuhën greke). U rrit i edukuar me ndjenjat atdhetare të të parëve. Gjatë Luftës, u burgos e u internua nga shovenët grekë për pikëpamje patriotike në shërbim të çështjes kombëtare, të asaj që kërkonin të gjithë çamët - bashkimin me shtetin amë, Shqipërinë. Luftoi me armë në dorë si gjithë bashkëkrahinarët e tij, deri në gusht 1944, kohë, në të cilën popullata çame u shpërngul e u përzu me dhunë nga trojet e veta për në Shqipërinë, këtu…S’kishte si të ndodhte ndryshe, me një komb 8 milionë banorë, ku 30 mijë frimë shqiptarë kah Çamëria morën rrugët si muhaxhirë. Me ta dhe Dinia. U vendos famijarisht në Vlorë, ku krijoi familje të shkëlqyer. La 3 djem e 3 vajza, të cilët jetojnë e punojnë në Vlorë. Mbi të gjitha, la emër. Ai ka gëzuar respekt jo vetëm nga komuniteti çam, por edhe nga vlonjatët jo më pak. Qe respekt i krijuar në marrëdhëniet e punës në kontakt me qytetarët. Në kohën e demokracisë, Nuredini përkrahu proceset demokratike. Mori pjesë në themelimin e Shoqatës Patriotike “Çamëria”, ku dha kontribut të veçantë në organizimin e aktiviteteve dhe mbarëvajtjen e punëve në shoqatë. Gjithashtu një ndihmesë të kualifikuar dha në krijimin e Ansamblit “Çamëria”, në gjurmimin, gjetjen e prurjet me këngë e valle burimore të krahinës së Çamërisë, në përcaktimin e melodive sipas tabanit kombëtar të krahinës, dëgjuar nga të parët e tij të folkorit. Nuredin Isufit nuk i rrihej pa e parë Çamërinë. U nis me traget nga Italia. Pa dokumenta. Si refugjatët e tjerë. Vajti në Çamëri. E pa me sy Arpicën e tij të bukur, fshatin e dashur ku i bë koka “dënk”. Bëri shumë fotografi. Edhe këtë fotografi që zgjodhe ti për gazetën, atje e ka bërë, në Arpicë, në anë të detit. Duket shumë i prekur Dinia. Kujton ne, shoqërinë e moshës, kur bëheshim tok e laheshim në Detin Jon të Çamërisë... Kishte shpirt shumë të pastër. Ishte shumë patriot, por s’donte të dukej. Kështu flasin të gjithë ata që e njohin, çamër e vlonjatë. Shoqëria jonë, sidomos pesëshja, që ti, Berti e ke njohur mirë ka qenë për 70 vjet kompakte, shumë besnike, idealiste dhe e palëkundur. Kjo shoqëri qe jetëgjatë se nuk takoheshim për interesa personale, por se kishim shoqëri të sinqertë, kuvendonim për gjërat që na bashkonin, si Çamëria, interesi kombëtar, Çështja e madhe...Të të flas për Nuredinin duhen ditë e net të gjata, që ti të shkruash volume të tëra. Kujtoj aksionet e Rinisë mbas Çlirimit të Shqipërisë për Rindërtimin e vendit, që ishte shkatëruuar nga Lufta e Dytë. Kujtoj hapjen e rrugës Kukës-Peshkopi, ku u radhitën në brigade vullnetare gjithë rinia shqiptare, me një optimizëm e mobilizim të paparë, me një vullnet e disiplinë shembullore. Atje, në ballë të aksionit ishin edhe Ibrahim Banushi, Servet Iljazi, Nuredin Isufi e shumë të tjerë nga çamët e Vlorës, tok me të rinjtë vlonjatë, që ishin aq entuziastë e sedërtarë e u radhitën në krye të Brigadës Vullnetare. Për kontributin e dhënë atje, dhe për pjesëmarrje në shumë aksione të tjera më vonë, u dekoruan me medalje pune nga Kuvendi Popullor. Gazeta “Bashkimi” e datës 20 Maj 1946 ka shkruar për BRIGADËN E Vlorës dhe ka përmendur, midis  emrave të atyre që janë dekoruar për shembullin e dalluar në aksionet kombëtare të rinisë, edhe emrin e të ndjerit tonë Nuredin Isufi… Të gjithë jemi të dënuar me vdekje - e mbyll bisedën Skënderi- por mua, personalisht më goditi më shumë. Më këtë moshë më iku Resmia ime, me lot të brengosur. Më prishi punë. por unë do të mbahem dhe për të. Balta e varrit iu bëftë pikë mjalti. Kam djalin, vajzat, nipër e mbesa. Plot. Kam ju. Por…Nga pesëshja jonë e famshme, nga shoqëria jonë, vetëm unë jetoj akoma… Më iku Ibrahim Banushi. Më iku Servet Iljazi. Më iku Fadil Zeqiri, atdhetari dhe shkrimtari, që ti me të drejtë e ke cilësuar zgalemi i Vlorës, një penë e një pemë e petriti i Çamërisë, një petrit i letrave shqipe. Tani,së fundmi, më iku edhe Dinia, Nuredin Isufi, që do të ngelet në kujtesën e bashkëkombasve të tij si një njeri shumë i drejtë, punëtor i rrallë, i përkushtuar e atdhetar i mirë. Do të kujtohet sidomos për karakterin e tij besnik.

Zbulimet e fundit të një letërkëmbimi: Ja si e lutën Winston Churchillin të mos konvertohej në Islam!

Sir Winston Leonard Spencer-Churchill, (30 Nëntor 1874 – 24 Janar 1965) ishte politikan britanik i njohur kryesisht për drejtimin e Britanisë së Madhe gjatë Luftës së Dytë Botërore. Ai shërbeu si kryeministër i Britanisë së Madhe prej viteve 1940-1945 dhe përsëri prej viteve 1951-1955. Një burrë shteti dhe një orator i njohur, Churchill ishte edhe oficer në ushtrinë britanike, historian, fitues i Nobelit për letërs.

Gjatë karrierës së tij në ushtri, Churchill luftoi në Indi, në Sudan etj. Mori famë të mirë si korrespondent lufte dhe shkroi libra ne lidhje me fushatat e tij ushtarake. Shërbeu në ushtri, në Frontin Perëndimor në Luftën e Parë Botërore, duke komanduar batalionin e gjashtë të Pushkatarëve Mbretëror Skocez. (Royal Scots Fusiliers)

Në krye të skenës politike për rreth 50 vite, ai pati shumë pozita politike dhe në kabinet. Para Luftës së Parë Botërore, ai punoi si President i Bordit Për Tregti, si sekretar dhe Lordi i Parë i Forcave Detare si pjesë e qeverisë liberale.Gjatë luftës ai ende punoi si Lord i Parë deri në luftën shkatërruese në Gallipoli e cila shkaktoi ndarjen e tij prej qeverisë. U kthye si Ministër i Municioneve, Sekretar i Shtetit për Luftë dhe Ajër. Gjatë viteve të luftës shërbeu si Kancelar i Thesarit në qeverinë konservative.

Pas trazirave të Luftës së Dytë Botërore, Churchill u emërua sërish si Lordi i Parë i Forcave Detare. Pas dorëheqjes së Neville Chamberlain më 10 May 1940, ai u bë kryeministër i Anglisë dhe e ktheu Britaninë ne superfuqine e Luftes se Dyte Boterore,duke cliruar pjesen me te madhe te Europes nga Gjermania.Churchill u dallua për fjalimet e tij, të cilat u bënë një inspirim i madh për popullin britanik dhe forcave aleate.

Pasi humbi zgjedhjet e vitit 1945, ai u bë Lider i Opozitës. Më 1951, u bë sërish Kryeministër deri në vitin 1955 kur dha dorëheqje përfundimisht. Elizabeta II i ofroi titullin Dukë i Londrës, por u refuzua nga djali i tij Randolf, i cili do ta kishte trashëguar titullin pas vdekjes së të atit.Dhe ne vitin 1965 ai vdiq ne Britanin e Madhe dhe u Varros ne Spanje.

Ai mund të ketë qenë një mbështetës i flaktë i perandorisë britanike, por Kryeministri kishte një dashuri të fortë për Orientin dhe Islamin.
Familja e Sir Winston CHurchillit i bëri thirrje atij që të “luftonte kundër” dëshirës për t’u konvertuar në Islam, sipas një letre të zbuluar së fundmi.

Kryeministri që udhëhoqi Britaninë drejt fitores në Luftën e Dytë Botërore, ishte kaq shumë i joshur prej Islamit dhe kulturës së Orientit, saqë familja i shkruajti dhe u përpoq ta bindë që të mos bëhej mysliman.

Në një letër të gushtit 1907, kunata e ardhshme e Churchillit i shkruante: “Të lutem mos u konverto në Islam; kam vënë re që ke një prirje për t’u orientalizuar, tendenca prej Pashai, me të vërtetë i kam vënë re. Nëse bie në kontakt me Islamin, konvertimi yt mund të bëhet shumë më kollaj nga sa mund ta mendosh. Është thirrja e gjakut, nuk e kupton se ç’po të them, duhet të luftosh kundër saj”.

Letra, e zbuluar nga një studiues historie në Universitetin e Kembrixhit, Uarren Dockter, është shkruajtur nga Lejdi Gvendoline Bertie, e cila u martua më vonë me vëllanë e Churchillit, Jackun.

“Churchilli nuk e mendoi asnjëherë seriozisht konvertimin”, tha për të përditshmen The Independent, Dr Dockter. “Në atë kohë ai ishte tashmë pak a shumë ateist. Megjithatë, kishte një magjepsje të tijën pas kulturës islamike, e cila ishte gjë e zakonshme mes viktorianëve”.

Churchilli pati mundësinë të shihte shoqërinë islamike kur shërbeu si oficer i Ushtrisë Britanike në Sudan. Në një letër që i shkruante Lejdi Lytton në vitin 1907, ai thoshte se “do i pëlqente që të ishte Pasha”.

Ai madje nisi dhe të veshë rroba arabe privatisht – një entuziazëm që e ndante me mikun e tij të mirë dhe poetin, Uilfrid S. Blunt.

Por Dockter mendon se familja e Churchillit nuk ka patur asnjëherë nevojë që të shqetësohet për interesin e tij në Islamin.
“Lejdi Gvendoline do të ketë qenë shqetësuar, sepse Churchilli po largohej për një tur afrikan dhe ajo kishte dijeni që Churchilli rrinte shumë me mikun e tij poet, i cili ishte një arabist i njohur, si dhe anti-imperialist. Ndonëse ai e Churchilli ishin miq dhe herë pas here visheshin me rroba arabe, ata rrallëherë binin dakord”.

Në vitin 1940, kur Churchilli po udhëhiqte luftën e Britanisë kundër Gjermanisë naziste, ai dha mbështetjen e tij për planet e ndërtimit të Xhamisë Qendrore të Londrës në Regent’s Park, me shpresën që të fitonte mbështetjen e vendeve myslimane në luftë.

Më vonë ai tha në parlament se “shumë prej miqve tanë në vendet myslimane kanë shprehur vlerësimin për këtë dhuratë”.

Dr Dockter, i cili ndihmoi kryebashkiakun e Londrës, Boris JOhnson në shkrimin e librit për Churchillin, e zbuloi këtë letër kur po bënte kërkime për librin e tij të ardhshëm: “Uinston Churchilli dhe bota islamike: Orientalizmi, Perandoria dhe Diplomacia në Lindjen e Mesme”. 

Pesë mënyra për të qenë më produktivë në zyrë

Edhe nëse nuk punon për një kompani që ofron tavolina, apo letra murale, ju mund ta bëni ditën më të larmishme me disa sekrete dizajni. Produktiviteti mund të zbresë edhe në zyrën tënde.

“Zyrat e mrekullueshme nga ato të zakonta i diferencon masa në të cilën plotësohen nevojat bazike emocionale të punonjësve,” thotë psikologu Dr.Ron Friedman, autor i librit “Vendi më i mirë për të punuar: Arti dhe Shkenca e krijimit të një vendi pune të pazakontë”.

Këtu janë pesë ndryshime të vogla që do bënin punë.

Rregullo temperaturën
Në qoftë se zyra është shumë e ngrohtë ose shumë e freskët, do ndikojë te përqendrimi, sidomos pasdite. Mes orës 13.00 dhe 16.00, temperatura e trupit bie natyralisht pak, për shkak të ritimit të brendshëm, që do të thotë që një zyrë e ftohtë do duket edhe më e ftohtë, duke ndikuar performancën. Një studim në Universitetin e Cornell-it ka zbuluar që gabimet në shtypshkrim binin kur termostati ishte i vendosur në 21 gradë Celcius ose më sipër.

DASHURIA APO KARRIERA

Kur në të njëjtën fjali i gjejmë fjalët “dashuria” dhe “karriera” në mëndje njëherësh na sillen qindra pyetje e konkludime, raste e kuota, kalkulime e zgjidhje potenciale; e po t’i dëgjojmë karrieristët (të të dyja gjinive) të përbetuar, jo vetëm që të thonë ta zgjedhës karrierën, por edhe u duket qesharake “dilema” në të cilën gjendeni. E përsa u përket romantikëve, po t’i dëgjoni ata, romantikët e papërmirësueshëm, ata ju tregojnë dhe dëshmojnë se përse ta zgjidhni dashurinë mbi karrierën, ata flasin me emocion për të.

Nga: Getoarbë Mulliqi

TË GJITHË GJENDEMI NË DILEMA TË KËTILLA
E kur edhe veten e kam gjetur në mes të këtyre dyjave, më ka ndihmuar një këshillë e nënës sime e që është “LOGJIKA MBI NDJENJËN”. E di që tingëllon klishe; e di që është diçka që do të duhej të më shkonte vetë në mendje; po, po të gjitha i kam parasysh, mirëpo më besoni se tingëllon shumë me e fuqishme kur të thuhet nga dikush që i ka të dyja të vendosura në vijë, si dashurinë, pra ne familjen e saj, ashtu edhe karrierën, ku për të gjithë ata që e njohin nuk kam pse të flas më shumë, e për ata që nuk e njohin do të mundohem ta përmbledhë me fjalën SUPERGRUA! Fillimisht thënien e mora në vija të trasha, por duke e menduar, duke u munduar që vërtetë ta vendosi logjikën mbi ndjenjën, e që më mori goxha kohë, e kuptova që me ndjenjë do të veproj në afekt, ndërsa me logjikë do të veproj si duhet.

E unë këto dyja si logjikën e ndjenjën, ashtu edhe dashurinë apo karrierën, i shoh si dy zjarre, në të cilat nuk shpëtojmë pa u djegur së paku një herë! Pra, ajo apo kjo?

DASHURIA vs KARRIERA

Kemi dëgjuar shpesh se si një familje apo dashuri “sikur në përralla” është prishur shkaku i problemeve financiare, e gjithsesi kemi dëgjuar edhe raste kur dashuria është shitur për para. E nga këto gjithmonë kam përfunduar me të njëjtën pyetje; a vërtetë është kaq e vështirë të gjendet “mesi i artë”?

Dy gjërat që do i them duke u nisur nga përvoja personale, mua më kanë ndihmuar ta gjej mesin:
a) Dashuria e vërtetë vjen një herë në jetë. E atëherë kur vjen ne e dimë se ajo është ajo dashuria për të cilën shkruhen novela e bëhen filma.
b) Sa më shumë karrierë që bëjmë, sa më shumë të arritura që kemi, dëshira për sukses do të rritet; e për ta kompletuar suksesin gjithmonë duhet pasur përkrah suportuesin; e kur dashuria përkrahë karrierën, atëherë ky është suksesi i vërtetë.MË MIRË ‘PSE E BËRA’, SE SA ‘PSE S’E BËRA’
Edhe pse kjo thënie i shkon më shumë për shtati dilemave më pak të ngushta në garën mes arsyes dhe ndjenjës, përsëri nuk do të ketë mundësi që një ditë gjatë jetës sonë të ndalemi dhe të mendojmë se a e kemi marrë vendimin e duhur, dhe të reflektojmë mbi atë se “Si do të ishte sikur të vendosja ndryshe?”

Për të marrë një vendim të këtillë, të vendosësh logjikën mbi ndjenjën, në fillim duhet ta njohim veten, personin që jemi. E Bukovski e ka thënë më së bukuri: Gjej çfarë dashuron, dhe lëre të të vrasë”! Pra, kur njëherë kemi vendosur që diçka mund të na “vrasë” atëherë padyshim se nëse ia ka vlejtur atëbotë, ia vlen përsëri, e përsëri, e përsëri…

Ndërsa në tabelën imagjinare me PRO dhe KUNDËR, në kuptimin afatgjatë zakonisht besohet të fitojë dashuria, pra edhe kur i zgjedhim të dyja e që është gjëja më e mençur për të bërë, vjen një moment në jetë kur karriera do të “pauzojë” tek femrat, për shkak të bebes, por siç dihet asgjë nuk krahasohet me këtë dashuri, pra të nënës për fëmijën. Andaj nuk duhet tërhequr paralele mes këtyre dyjave, në këtë kontekst!

DASHURIA dhe KARRIERA
Ky është paragrafi që e preferoj më shumë, që mendoj që në fakt duhet të jetë kështu. Të jetë lidhëza “DHE” mes këtyre të dyjave, jo “apo” ose “vs”. Unë njoh shumë persona që i kanë të dyja, madje guxoj ta fus edhe veten në këtë mes. “I duhuri” gjithmonë do i përkrahë vendimet tona, qoftë edhe nëse duhet sakrifikuar për to. Tek e fundit çiftet gjithmonë duhet ta takojnë njëri-tjetrin në mes të rrugës… pra është reciproke!

Kur në çift prioriteti i njërit nuk bëhet prioritet i tjetrit, dhe anasjelltas, kjo lidhje lë për të dëshiruar; andaj t’i njohim prioritetet tona dhe t’i bëjmë të qarta në fillim.

Dhe duke shkruar erdha në një përfundim timin: “Dashuria nuk na e siguron jetesen, por as karriera nuk zgjohet në mëngjes të na puthë, apo me mbishkrimin “të dua” pranë kafesë së mëngjesit, aq më tepër kur një ditë pas shumë vitesh do të zgjohemi pa fuqi për të “karrierizuar” e me shumë nevojë për të dashur e për t’u dashur.”

E nëse vërtetë mendoni që duhet të zgjidhni mes njërës apo tjetrës, vendosni sikur ky të jetë vendimi i fundit që merrni dhe sikur nuk do të ketë kthim prapa.

Por nga gjithë thëniet që i kam lexuar kur mendoja se patjetër duhej të gjeja një zgjidhje një e kam gjetur nga një autor anonim që më ka rrëmbyer shumë “Nëse vendimi bëhet aq i vështirë kur vjen të zgjedhni mes dashurisë dhe karrierës, zgjedh dashurinë: Më mirë një romantik i pashpresë me kujtime të lumtura, se sa një i varur nga puna, por pa jetë sociale e me shumë para.”

E një thënie qesharake nga ato të internetit ma kujtoi vëllai im 13 vjeçar “Më me dëshirë do të vuaja për dashuri në Ferrari, se sa të dashuroja në biçikletë”. Eh po vëllai im si duket s’do të ketë dilema (ha-ha-ha).

Unë i kam zgjedhur të dyja, guxoj të them përsëri, dhe për këtë nuk e falënderoj veten por Robertin që ma ka bërë të mundur, që më ka mbështetur e shtyrë ndoshta edhe më shumë se unë veten, e vërtetë shpresoj që veproj njëjtë në këtë aspekt në raport me te!

E ju sido që të vendosni, dyjat apo vetëm njërën, mos e ktheni kokën prapa. Mendojeni si të pa zhbëshme, të bërën! Nuk kemi kohë për pendesa – kohën e “pendesave” ta shpenzojmë duke arsyetuar se përse një herë kemi vendosur që punët të jenë kështu! 

Shenjat që tregojnë se keni një shef të tmerrshëm

Është fat i keq të bëni një punë që nuk e keni qejf, por më fatkeqësi është të keni një shef që nuk ju vlerëson, i cili ju ngarkon me detyra të vazhdueshme dhe që nuk është kurrë mirënjohës

Karriera
Një shef i tmerrshëm nuk ndikon vetëm në punën tuaj në zyrë, por në të gjithë jetën. Sipas një studimi, 19.2 orë humben çdo javë duke menduar se çfarë thotë apo bën një shef, 13 prej të cilave në ditët e javës dhe 6.2 në fundjavë.

Shefi juaj nuk e ka kurrë gabim
Pranimi i gabimit është një nga gjërat më të mira që mund të bëni për kolegët tuaj. Nëse shefi juaj refuzon të pranojë se e ka gabim kjo do të thotë se nuk do të dalë jashtë zonës së rehatit me ju. Duke pranuar gabimet, një shef përçon mesazhin se ato janë gjëra të zakonshme dhe se është në rregull të ndërmarrësh rreziqe të zgjuara.

Premtimet e shumta
Një shef që premton më shumë se zakonisht është i pabesë. Mund t’ju ketë premtuar disa rritje në detyrë, rritje të përgjegjësisë apo rritje të tjera, por më pas nuk ju ka folur më për to.

Shefi pret t’i ngjani atij
Shumica e njerëzve i pëlqen të tjerët që janë si ata. Por një shef i mirë i dallon llojet e personalitetit dhe larminë e nevojshme për një skuadër. Nëse shefi juaj po përpiqet të mishërojë imazhin e tij te ju, nuk është një shef aq i mirë.

Shefi i detajeve
A është shefi juaj aq nxitës saqë ndieni se nuk po arrini të bëni asgjë vetë me saktësinë e duhur? Përgatituni më herët për këtë gjë: mbani shënime sa herë ai flet dhe mbani komunikim të ngushtë me të derisa të lodhet dhe t’ju lërë rehat.

Telefonata në ditën e pushimit
Telefonatë e papritur nga shefi kur keni marrë një ditë pushimi me leje? Nëse ai nuk heziton aspak t’ju telefonojë kur të ketë dëshirë, atëherë tregohuni të kujdesshëm të vini kufij më përpara.

Ai nuk do të shohë këndvështrimin tuaj
Një shef i tmerrshëm është më i ftohtë se akulli. Ja një këshillë për të kaluar mirë me një shef që nuk e kërkon këndvështrimin tuaj. Mos u grindni për të njëjtën gjë në mënyrë të përsëritur. Gjeni një kompromis për të fituar luftën, jo vetëm një betejë.

Shefi ka të preferuar
Kjo do ta pengonte aftësinë e tij për të njohur vlerën dhe aftësitë tuaja për kompaninë. Ai gjithashtu nuk arrin ta kuptojë se kur po ju trajton padrejtësisht. Një shef i mirë i trajton punonjësit si të barabartë.

Ai është agresiv pasiv ose ju shpërfill
Një nga shenjat më karakteristike të një shefi të keq është se ai rrallë ju tregon se çfarë pikëpamjesh ka. Shumica e punonjësve do të donin një shef që i jep kritikat drejtpërdrejt sesa dikë që duket si i mirë dhe jua ngul thikën pas shpine.

Shefi dhe suksesi
A e lidh shefi juaj suksesin me përemrin vetor unë? Ka raste kur një shef e kufizon suksesin e punonjësve të tij duke dashur të duket mirë vetëm për vete. Nuk vonon rasti kur i njëjti person përvetëson suksesin tuaj dhe del si më i miri.

Thashethemet
Kur menaxheri juaj përhap fjalë ose thashetheme për stafin, është e çuditshme dhe aspak serioze. Padyshim një lloj shefi i tmerrshëm, kjo mund t’ju bëjë të veproni me zgjuarsi dhe t’i shmangeni telasheve.

Shefi e ndryshon mendjen vazhdimisht
A ju duket kjo e dëgjuar? Në mëngjes mund t’ju thotë tjetër gjë, në drekë t’ju thotë diçka që shkon në polemikë me fjalët e mëparshme. Zgjidhni sugjerimin që ju sjell më tepër përfitime dhe mos i kërkoni leje këtyre lloj shefave, pasi janë shumë të pavendosur.

Fajëson shpejt, vlerëson rrallë
Një shef që e ka me emergjencë t’jua hedhë fajin, por që rrallë ju vlerëson për punën që bëni, është një fatkeqësi në mjedisin e punës.

Nuk ju jep mundësinë të arrini më lart
Përtej çdo lodhjeje në punë, shefi që nuk ju lejon të rriteni profesionalisht është ndoshta më i keq se gjithçka tjetër. Nëse ju kap rutina në punë, do ta keni të vështirë të mbani lart performancën dhe kjo do të rezultojë në rendiment të ulët.

Po bëhet më e vështirë të zgjoheni në mëngjes
Nëse nuk ju bëjnë këmbët të shkoni në punë për shkak se e dini që atje ju pret një shef i bezdisshëm, do ta kuptoni menjëherë se çfarë po ju ndodh. Më e keqja është se nuk mund të bëni asgjë për të.

Puna juaj nuk është kurrë e mjaftueshme
Nëse e ndieni se po punoni jashtëzakonisht dhe shefi juaj ende nuk është i kënaqur, problemi që keni është i madh. Shefi juaj duhet të kuptojë se keni një kohë të kufizuar në ditë dhe se nuk mund t’i bëni të gjitha njëkohësisht. 

E papunë? Ja hapat që do ju sigurojnë punën e ardhshme

Një listë me këshilla që nuk do pendoheni po t’i keni parasysh.

Të gjithë ata që janë në kërkim të një pune, e dinë mjaft mirë se një përmbledhje me kualifikime të rëndësishme do t’u bëjë përshtypje përfaqësuesve të Burimeve Njerëzore. Sot, një dokument i thjeshtë në Word ku janë të listuara të gjitha arritjet tuaja mund të mos jetë mjaftueshëm për t’u rënë atyre në sy. Paraqitja e një përmbledhjeje është po aq e rëndësishme sa dhe përmbajtja e saj, veçanërisht kur aplikoni për role që kërkojnë kreativitet. Punëmarrësit, sot, duan të krijojnë një ide jo vetëm për aftësitë tuaja, por edhe për vëmendjen që u kushtoni detajeve në nivelin e kreativitetit, shkruan revistaclass.

Merru gjithmonë me një “punë”
“Të papunët që kërkojnë punë duhet të gjejnë diçka produktive për të bërë, ndërkohë që kërkojnë punë”,- thotë Abby Kohut, drejtues i një website-i. “Për shembull, ata mund të jenë vullnetarë për organizata bamirëse ose jofitimprurëse, ose të kërkojnë të punësohen për projekte të vogla. Disa punëkërkues punojnë si të pavarur, ndërkohë që të tjerët zgjedhin të punojnë në supermarketet e lagjes ose dyqane të vogla. Përveç përfitimeve financiare, këto punë ju mundësojnë krijimin e njohjeve, që mund të jenë të rëndësishme, ndërkohë që kërkoni një punë të mirëfilltë”.

Ji i hapur ndaj çdo pyetjeje
Shumë persona kanë pjesë të historikut të tyre të punësimit, për të cilat nuk ndihen shumë krenarë, por duhet t’i mbajnë në CV për efektin e vazhdimësisë së punësimit. Nëse një punëdhënës ju pyet për një punë në të cilën nuk keni pasur një eksperiencë shumë pozitive, gjëja më e keqe që mund të bëni është të gënjeni ose t’i shmangeni bisedës. Por, mos harroni se një intervistues i mirë e dallon menjëherë nëse ju po tregoheni të sinqertë për eksperiencat e mëparshme të punës ose për interesin që keni në punën për të cilën po aplikoni.

Gati për pyetjet e shpejta
Pyetjet standarde, ato të cilat hera-herës janë bërë edhe të bezdisshme: “Më fol për veten” apo “Cila është dobësia jote më e madhe?” mund të shfaqen gjithmonë gjatë intervistës së punës. Por sot, menaxherët e punësimit po orientohen gjithmonë e më shumë tek pyetjet e shpejta të momentit, ndaj të cilave çdo kandidat nuk mund të japë një përgjigje të gatshme. Por pyetjet mund të jenë edhe “Si do të reagonit ju në një rast të tillë?”. Punëkërkuesit mund të praktikohen për këto lloj pyetjesh, megjithatë një intervistues i vendosur mund të gjejë një mënyrë tjetër për të mbledhur sa më shumë informacion mbi kandidatin.

Trego dinjitetin tënd
Shfaqja e personalitetit, sigurisht në masën e duhur, nuk bën keq, përkundrazi. Të sillesh familjar apo të bësh shaka tek-tuk me punëdhënësit e mundshëm gjatë intervistës nuk është ide shumë e mirë. Gjatë intervistave, është bërë gjithnjë e më e rëndësishme të jesh vetvetja dhe të tregosh personalitetin, sepse krahas arritjeve dhe aftësive tuaja, punëmarrësit duan të dinë edhe nëse ju përshtateni me kulturën e kompanisë, por edhe me punonjësit ekzistues.