Sali Berisha ka akuzuar kryeministrin Edi Rama se flet si "Don Zhuan" përpara grave socialiste.

Sipas ish-kryeministrit të vendit, Rama flet banalitete me gratë socialiste.

Statusi i plotë i Sali Berishës

Fol e fol nuk ka te sosur! 75 minuta llogore nga piktori deshtak per t'u paraqitur krenarisht si Don Zhuan para grave dhe vajzave te PS!!

Te dashur miq, sot piktori deshtak mbylli ekranet televizive me llogorene e rradhes, fol e fol nuk ka te sosur, qe kete te shtune ishte fiks 75 minuta dhe qe kishte si permbajtje te vetme:

-Mashtrimin e paskrupullt se ai ne parlament nuk e kishte quajtur monster deputeten e PD, zonjen Albina Deda por e kishte quajtur moter, paçka se te pakten 65 vete, deputete dhe roje qe mbronin Ramen, qe ishin aty, e degjuan se ai i terbuar e quajti monster.

Por kete betim para grave te PS nuk ja besojne Rames as grate dhe bashkepuntoret me te aferta te tij, qe siç kane njoftuar mediat, kane provuar grushtat turinjve ne publik, thyerjen apo nxjerrjen e kraheve prej tij ne akcese terbimi.

Sidoqofte, Rama sot nuk beri gje tjeter veçse perseriti ate qe beri kur shkruajti ne FB dy vjet me pare, qe "te arrestohet me burg ministri Imami per korrupsion", dhe vetem dy jave me vone deklaroi paturpesisht se ate status ne FB e tij nuk e kishte shkruajtur ai por ja kishin shkruajtur te tjere. Apo siç beri ne parlament kur do te shante me gjuhe halabaku si "maskara apo rrot k... ", dhe kur e dhane mediat me keto fjale, te denja vetem per te, tha se ai me ato fjale nuk po i drejtohej njeriu te veçante!

Te njejten gje, Rama, si mashtrues ordiner, tha dje se diten e enjte ne parlament ai me shprehjen "fute ate veze ne miter" nuk i ishte drejtuar nje deputeteje te PD por nje deputeti, a thua se sipas tij, veze, vezore dhe miter paskan burrat. Me kete genjeshter bajate ai deshmon se ai per te genjyer nuk njeh asnje kufi!

Ne llogorene e tij te gjate prej 75 minutash, ne nje audience me gra, nena, motra, vajza, shefi i ekzekutivit te mazhorances se qelbesirave, perdori pushtetin ekzekutiv per t'u paraqitur jo si kryeminister, me nje kod etik te caktuar, por si nje brigand, si nje birbo i vertet, sikur te ishte ne nje show me audience erotike apo pornografike dhe jo me gra, vjaza, familjare te rregullta dhe iu tha atyre me krenari, se ai ishte nje Don Zhuan madje dhe se s'mund te mos ishte nje feminist, sikur ato te kishin shkuar ne ate takim per ate qellim!

Koprolaline e tij te gjate e te neveritshme prej 75 minutash, Rama nuk harroi ta mbylli me apoteozen per Lindita Nikollen!!

Qeveria ka rënë, por s'e do as PD

Është mëse evidente tani se Edvin Kristaq Ramës i ka mbetur qeveria në dorë, dhe s'di ç'të bëj me të. Problemi është se as PD s'e do qeverinë në gjendjen që është katandisur arka e shtetit, me një super-borxh stratosferik, i ngjashëm me atë që solli kolapsjen e Greqisë. Por Greqine e "bailed out" (shpetoi) bota, kurse Shqipërinë e shkretë (pa impakt në bursën botërore) askush s'do e shpëtoj nga fundosja.

Indikatorë të atmosferës së zymte e pa shpresë financiaro-ekonomike, janë gjithashtu edhe skandalet e njëpasnjëshme që kanë përfshirë këto ditë administratën publike shqiptare. Shthurrja, nga Shukriu i Peshkopisë e deri tek lidhjet aventurore me majën e krimit botërorë (tani po na krahasojnë me Kolumbinë e Pablo Escobar), nenkupton qartë demoralizimin dhe rënien e shtetit.

Më lart thashë se as PD s'do ta marë qeverinë, pasi s'ka çfarë t'i bëjë borxhit. Asnjë kreditor i huaj s'pranon të japë para (money) për Shqipërinë e përçarë politikisht, me korrupsion galopant, pa ide e pa strategji në qeverisje, komanduar nga të paaftët, idiotët e lopçarët, pa vullnet politik për t'ju bashkuar BE-së (zvarritja e Reformës në Drejtësi ka percjell tashme mesazh mëse negativ tek kreditorët ndërkombëtarë).

Ndërsa (siç thuhet në zhargon) "vera është stina e fukarasë", kështu pritet të kaloj edhe kjo stinë, me plazh e vapë - e qetë -, si "qetësia para furtunës", sepse në vjeshte pritet rënia...
Ndoshta e vetmja formulë e dëshpëruar strategjike e mbetur, për të tërhequr interesin financiar të botës, do ishte një koalicion qeverisës PS-PD. Ndoshta manovra e vetme për të "gënjyer" ndërkombëtarët se s'kemi përçarje, si kusht të na "bailing out"...

Lidhja e Kristaq Ramës me vajzën e Spiro Kolekës... (a është Edvini i biri)

Kristaq Rama rezulton të jetë kthyer nga Bashkimi Sovietik pas gati 8 vjet studime atje, më 1960-61, pikërisht atëhere kur shteti komunist shqiptar prishte marrëdhëniet diplomatike me BS, dhe shume studentë shqiptarë u shtrënguan të ktheheshin, madje pa përfunduar studimet. Nuk është e qartë nëse Kristaq Rama i përkiste asaj kategorie.

Në ato vite Spiro Koleka ishte zv/kryeministër i vendit në qeverinë e Mehmet Shehut, dhe anëtar i Byrosë Politike, praktikisht njeriu i tretë më i fuqishëm në Shqipëri pas Hoxhës e Shehut.

Spiro Koleka, Enver Hoxha, Mehmet Shehu

Duke patur parasysh rrethanat politike të asaj kohe, pozicionimin e ashpër të Enver Hoxhës ndaj BS, si dhe faktin që shumë studentë shqiptarë të sapo-kthyer viheshin nën survejimin/vëzhgimin e rreptë të Sigurimit të Shtetit, pyetja është: si mundi Kristaq Rama të bëhej dhëndër i njeriut të tretë të kupolës së regjimit të Hoxhës (një eksperiment i ngjashëm do i hante kokën Mehmet Shehut dy-tre dekada më vonë...)?

A ka patur ndonjë problem shëndetësor vajza e Spiro Kolekës, ndonjë difekt natyror, apo ndonjë rrethanë tjetër të pa zbardhur (të mbuluar/fshehur) që "shtrëngoi" Kolekën ta jipte "lirë" të bijën tek një individ anonim, dhe akoma më e debatueshme, një njeri me histori të gjatë studimi në BS në fushën e artit (shkollë liberale), studentë të cilët ndoshta ishin në shënjestër të rekrutimit të KGB-s më shume se të tjerët!?

Fakt është se pas krushqisë në fjalë marrëdhëniet e Kolekës me Hoxhën u ftohën, dhe S. Koleka do spostohej nga pushteti rreth mesit të viteve '70. Gjithsesi, interesant është fakti se kur Koleka u mënjanua, çuditërisht u ngrit Kristaq Rama në hierarkinë e lartë të Partisë së Punës. A kishte folur/treguar gjë K. Rama për vjehrrin që ky i fundit u largua dhe i pari u promovua? Nuk dihet e vërteta, por natyrisht rastësi s'kishte atëhere, në regjimin që funksiononte në mënyrë tepër të kalkuluar e strikte.

Shikoni sa ngjan Edi Rama me gjyshin Spiro Koleka. Edvini nuk ngjan shumë me të jatin. Me Kristaq Ramën ka ngjashmëri shumë djali tjeter, Olsi (shikoni foton më poshtë).

A ka lindur Edi Rama para martese? A është ai djali vetëm i të ëmës? Apo i biri i dikujt tjetër brenda ish-bllokut hermetik komunist, ku surprizat e kësaj natyre nuk ishin surpriza? Ku "mëkati" mbulohej me mëkat, ku udhëheqësi, i biri, gardisti, shoferi, shoqeruesi... mund të mëkatonin pa protokoll?

Sali Berisha (një tjetër ish-bllokmen) jo rrallë ka akuzuar Edi Ramën se vuan nga "kompleksi i Edipit", një sëmundje ku fëmija (djali) priret për marrëdhënie seksuale me te ëmën, dhe urren të jatin. Berisha ka insistuar në këtë linjë duke parë marrëdhëniet e ftohta (në nivel armiqësie) të Edvinit me të jatin Kristaqin, si dhe akuzat publike në gjykatë ndaj tij nga E. Rama për inçest brenda familjes me ish-bashkëshorten e tij.

Apo mbase (në vijim të këtij spekullimi) Edi Rama dinte faktin se Kristaqi s'ishte babai, dhe anasjelltas, gjë që i bënte marrëdhëniet mes tyre jo brenda një gjaku...

Byroja Politike 1971

Kush nga këta mund të jetë mëkatari? Ramiz Alia (shembëllen çuditërisht) vinte nga e njëjta eksperiencë studimi nga BS si Kristaqi. A kishte ndonjë mister në marrëdhëniet e tyre të hershme, dhe a kishte/ka ndonjë kurdisje nga Ariu Polar i Vollgës në këtë histori, që synonte kapjen e lidershipit shqiptar?

Rrëfimi: Takimi i fundit, Matilda u tremb kur pa Edin që po vinte

Regjisori Muharrem Fejzo përshkruan në librin e tij punën për filmin “Muri i gjallë”, i cili u braktis nga aktorja Matilda Makoçi pa asnjë arsye. Po çfarë shkruan ai për takimin me të, pas braktisjes, takim që rezultoi dhe i fundit me Makoçin-aktore?.

“Xhirimet gjatë atij muaji vazhduan mirë. Ajo rrjedhë e punës sonë u ndërpre në xhirimet që kishim në rrënojat me gurë qiklopikë të Zgërdheshit në Krujë. Po prisnim të vinte nga Tirana, “Gelina” – Matilda Makoçi…

…Ajo persiatje ëndërronjëse u ndërpre nga frenimi i një makine. Në fund të kondrinës u shfaq “Gazi” dhe që andej u ngjit me një frymë Gjergj Xhuvani, i lodhur dhe i djersitur. Duka dihatur më thotë: “Matilda nuk gjendet. Ku nuk e kërkuam!” Ishte një rrjedhë akulli që rrëmbeu gjithë grupin.

Një ditë të diel, në shëtitoren e gjerë të qytetit, takoj Matildën. Dukej tepër e brengosur. Erdhi e ndrojtur, me fytyrë të vrarë nga pagjumësia dhe me fjalët që i mbeteshin në grykë:

-Të më falni, më falni shumë. Nuk arrita dot t’ju njoftoj…| e ndërpreu fjalën e frikësuar se në drejtim të saj po vinte djali i Kristaqit, shokut tim të liceut. Me ngut dhe në lot në sy foli e përshpejtuar:

– Do të nisem për në Greqi. Kam një hall të madh…të më kuptoni…”, – dhe duke i tërhequr zvarrë fjalët e fundit, me lot në sy, u zhduk e përcjellë nga Edi, i cili në ecje e sipër vazhdonte të na hidhte disa vështrime të ftohta. Kushedi ç’fjalë gatuheshin në shpirtin e saj. Që nga ajo kohë më humbi nga sytë sot e kësaj dite. Punë e tyre.”



Askush nuk flet sot të paktën jo publikisht, për një nga aktoret më të bukura të viteve ’80, Matilda Makoçin. Jo pse është harruar; filmat ku ka qenë protagoniste shfaqen me dhjetëra herë në kanalet e filmave shqiptarë por, edhe të mos ishte kështu, nuk do të ishte harruar sidoqoftë. Ata që banojnë pranë saj, apo që kanë pasur mundësinë ta shohin këto vitet e fundit, tregojnë për një Matildë të shndërruar; duhet vëmendje kirurgu për ta njohur.

Asnjë nga tiparet e forta nuk i ka ngelur më në fytyrë. Me flokë tashmë të zbardhur ca nga vitet e ca nga jeta e vështirë që ka bërë, prej Matilda Makoçit kanë mbetur tashmë vetëm rolet dhe, më mirë që është kështu. Ca gjëra të bukura, e mira është të mos i shohësh të tjetërsuara. Prej saj nuk u mësua asnjëherë pse e braktisi filmin. Edhe ai që mendoni se ka qenë roli i fundit, nuk ka qenë i tillë… Makoçi e ka braktisur aktrimin në mes të xhirimeve, pa dhënë shpjegime. Është larguar dhe kaq… Në kujtimet e tij të zbardhura te libri “Të pathënat”, regjisori Muharrem Fejzo tregon për atë që do të ishte roli i saj i radhës, te filmi “Muri i gjallë”.

Xhirimet gjatë atij muaji vazhduan mirë. Dhjetori do të hynte me shi dhe dëborë. Në kinemanë e qytetit, në orët e vona, shikonim materialet e xhiruara dhe vumë re punën e lavdërueshme të Ilias, Bashës, Lamajt e të tjerëve. Kaloi me të qeshura episodi i vështirë i tre vëllezërve që lundrojnë me një trap. Era frynte si e marrë në grykën e Bunës dhe aktorët Budina, Rudi dhe Iliri, rrezikuan vërtet të përmbyseshin në ujin e akullt.

Por kruajua e Ilias, hipur atje mbi një pikë vrojtimi ushtarak dhe i mbajtur për shpatullash nga njerëzit e grupit, e merrte me shaka edhe pse vetë ai rrezikun e kishte pas shpine, kjo i bënte aktorët të mposhtnin frikën. Ajo rrjedhë e mbarë e punës sonë u ndërpre në xhirimet që kishim në rrënojat me gurë qikllopikë të Zgërdheshit në Krujë. Po prisnim të vinte nga Tirana Gelina-Matilda Makoçi. Me të kishim xhiruar shumë plane të vështira. Tek rrija mbështetur tek ata gurë, përsiatja prejardhjen e tyre… Nga vinin ata gurë, kush i thandroi aq me mjeshtëri, ç’kërkonin aty?

Të largët, si të pjellë nga një kujtesë tejhistorike, shtilleshin njëri pas tjetrit me atë histori që kishin thithur brenda gjatë shekujve. Trupa të dalë nga dheu që donin të jepnin një kumt e nuk kishin gojë. Përfytyrime të një jete që mbart fragmente të vetë “Dramës Ballkanike”. Kanë përjetuar kërcimin e këngën e barinjve, barinjtë e paqtë të stinëve dhe kullotat e kohës. Ata gurë kanë kaluar kohëra të egra e gati barbare.

Një kohë e pjellë nga ata të cilët kanë nostalgji ose e kundërta, me të cilën duan të ndahen. Janë të ngulur aty me atë moskuptim të pafund të verbër me një pritje tragjike, ndoshta pritjen për të bërë një kapërcim nga ai gjumë i përjetshëm… Por dhe kohët që po kalojmë janë të mbarsura me shqetësime të mirëpritura nga gjithë Ballkani e më tej. Aty rrëzë atyre gurëve janë ulur një grup të rinjsh, të cilët vrumbullojnë në një bisedë sa të këndshme, aq edhe shqetësuese.

Atë bisedë e kryeson asistentoperatori i zërit, Hektor Pustina. Paçka se është trupvogël, energjia e tij, sytë përshkënditës, besimi në një të ardhme aq të mirëpritur, biseda e zjarrtë e nënkuptuar për fjalimin e Papës Wojtila. Presidenti Regan kishte zgjedhur jo rastësisht Berlinin Perëndimor për t’i bërë thirrje Gorbaçovit për rrëzimin e Murit të Berlinit, perdes së hekurt që do të ishte paradigma e përmbytjes së komunizmit. Komediani frëng Michel Coluche, autori zhbirilues, kishte shkruar: “Komunizmi është i vetmi eksperiment që nuk u testua më parë nga kafshët!”.

Këto biseda të guximshme e bënin Hektorin, lajmëtarin e ardhmërisë. Muri i Berlinit do të ishte një ngjarje monumentale për historinë e shekullit XXI dhe monumentet janë në kuptimin e ngushtë të fjalës, dëshmitarë të heshtur të historisë. Ato plagosin kujtesën dhe ndërgjegjen e mbarë njerëzimit që u bë viktimë e një të çmenduri si Hitleri, Stalini, Çaushesku e Hoxha. Ndaj piramida simbolike e errët e diktaturave, nuk duhej të rrezatonte përsëri për të përcjellë kumte të gabuara. Zhbërja kishte marrë rrokullimën. Ajo përsiatje ëndërronjëse u ndërpre nga frenimi i një makine. Në fund të kodrinës u shfaq “Gazi” dhe që andej u ngjit me një frymë Gjergj Xhuvani, i lodhur dhe i djersitur.

Duke dihatur arrin të thotë: -Matilda nuk gjendet! Ku nuk e kërkuam.

– Ishte një rrymë e akullt që rrëmbeu gjithë grupin.

Xhirimet u ndërprenë. Duheshin ribërë gjithë ato skena me një aktore tjetër. Nuk ishte e lehtë. Ishte një goditje në brinjë të filmit. Një ditë të diel, në shëtitoren e gjerë të qendrës së qytetit takoj Matildën. Dukej tepër e brengosur.

Erdhi e ndrojtur me një fytyrë të vrarë nga pagjumësia dhe me fjalët që i mbeteshin në grykë:

-Të më falni, më falni shumë. Nuk arrita dot t’ju njoftoj…-e ndërpreu fjalën e frikësuar, se në drejtim të saj po vinte djali i Kristaqit, shokut tim të liceut. Me ngut dhe lot në sy foli e përshpejtuar: -Do të nisem për Greqi. Kam një hall të madh…të më kuptoni…dhe duke i tërhequr zvarrë fjalët e fundit, me lot në sy, u zhduk e përcjellë nga Edi, i cili në ecje e sipër vazhdonte të na hidhte disa vështrime të ftohta.

Kushedi ç’fjalë të tjera gatuheshin në shpirtin e saj. Që nga ajo kohë, më humbi nga sytë deri sot e kësaj dite. Punë e tyre.

Filluam prapë peripecitë me administratën e “Teatrit të Popullit” ministrinë e të tjera. Ndërkohë u futa në sallën e montazhit për të zgjedhur gjithçka kishim xhiruar. Shpresa Papapavllo, regjisorja e montazhit, ishte mjaft entuziaste për filmin që po fillonte të merrte trup. Ishte Gjergji dhe Artan Minarolli, të cilët bënë çmos dhe sollën në sheshin e xhirimit sykaltrën, të thjeshtën, të ëmblën aktore tashmë të mirënjohur, Rajmonda Bulku.

E kishte pritur me shumë kënaqësi bashkëpunimin me mua, shokun e hershëm të atit të saj, Skënder Bulku. Viti i ri 1989 do të vinte me rrathët e syve të zmadhuar mavi, të ndezur plot angështi, të lodhur nga trysnitë e mbrapshta të kohës. Sytë e zmadhuar në përpjekje për të parë ç’do të vinte nga gjithë ato përpjekje që po bëheshin për rrëzimin e Murit të Berlinit. Mavi nga netët pa gjumë, ngarkuar me frikë, pabesi, dyshime e pasiguri. Kudo sundonte e panjohura, sikur e gjithë bota të priste një shpërthim përmbytës. Ashtu si po kaloja dhe unë me ndërdyshjen e pandarë: për t’u qëndruar mbi kokë vërejtjeve, apo të shkelja mbi to për të dalë në përfytyrimin tim.

Nguroja me një shkurajim të thellë. Duhej të kapërceja këtë lumë ahtesh me kujdes e gur më gur, gjurmuar nga frika dhe ndjenja e zbrazëtirës dhe humbjes. (Ende diçka prej atyre viteve mjegullore pluskon deri në ditën e sotme). Gjithë ajo atmosferë e ngarkuar me pandehma dhe të papritura, do të hynte dhe në xhirimet e dekorit. Aktorët dhe sidomos Edmond Budina, ishte pjesëmarrës i zellshëm, por i heshtur i atyre mbledhjeve të fshehta apo të hapura.

Jashtë, temperatura kishte rënë shumë dhe era befasisht ndryshonte drejtim pa pushim, ngarkuar me një shi që s’kishte të pushuar. I lagur deri në palcë. rashë pa ngrënë, duke lënë të shqetësuar Nardin dhe djemtë. E nesërmja kishte një episod me rëndësi për t’u xhiruar

Matilda Makoçi u rikthye

 

Nga Rudina Xhunga

Matilda Makoçi u rikthye. Në një mbrëmje modeste, duke recituar poezi dhe kërcyer, e rrethuar me përkujdesje nga njerëzit e dashur të asaj nate të shtunë.

Qysh atë mbrëmje, media i ka përplasur prozhektorët në fytyrë, duke kërkuar e rrëmuar, për të zbuluar, a e ka thënë apo jo Matilda, që Edi është shoku i saj i dashur, apo shoku i rinisë?! I ka thënë apo jo, suksese në misionin e tij, babait të djalit të saj?


Po ç’rëndësi ka dreqi ta hajë!

Matilda Makoçi nuk është vetëm shoqja e rinisë së Ramës, është edhe ylli i rinisë sonë, që i jemi vënë nga pas me mikrofon në gojë, sot. Është aktorja e dashur, që na ka bërë të ëndërrojmë. Ej, ju kujtohet?

Duam të gjejmë a e përdori Rama, a ia ndryshoi fjalitë “Shqiptarja” dhe po e përdorim vetë, po keqpërdorim një grua që tenton të kthehet mes nesh, gjithë frikë, e lodhur, e ndrojtur, e frikësuar nga publiciteti që s’kërkon. Një grua që do vetëm të kthehet në jetë, në film, në art.

“Nuk do i them jo asnjë projekti që më propozohet,” – tha, për herë të parë, pas kaq vitesh në heshtje dhe larg vëmendjes publike, e bukura e kinematografisë shqiptare.

Kur e dëgjon të recitojë, ndjen se koha ka ndalur në zërin e saj. Ai zë, si atëherë. Që të rikthen në kohë, të prek dhe të tërheq në emocion e mall për vitet e tua, jetën tënde. Çfarë zëri, çfarë Matilde!
Kjo grua që ka bërë luftën e saj për jetën, kjo grua që nxori kokën nga harresa, e mbuluar me një kapele roli, për të thënë dua të jetoj, dua të kthehem.

Kjo grua, çfarë mëkati ka bërë, që ta trembim e fyejmë kështu, duke i kujtuar shëndetin mendor, ilaçet, vuajtjet? Po ku e dimë ne, çfarë ka ndodhur me jetën e saj? Ne që s’dimë ç’bëhet me tonën?

E dashur Matilda, që u ktheve të lexosh poezi, me vitet e tua mbi fytyrë, pa botox, pa ndërhyrje, pa dieta, pa maska, pa mërira, pa poza, ti je më e bukura e kolegeve të tua, që mbetën kur ti ike. Vendi yt ka qenë gjthmonë bosh, duke të pritur.
Mjaft u morët me Matildën, o burra! Nuk vritet një grua, kështu! Mjaft, se nuk është ish -gruaja e Ramës. Është mjaftueshëm Matilda Makoçi

Frederik Ndoci,ti e di je dashuri për mua!....

Nga Dorela Keli

Si gjithmonë këto ditë dua të bëj portrete të paautorizuara. Frederik Ndoci,ti e di je dashuri për mua. Mos më vrit.

Vitet bëjnë të vetën ,por zëri tij vazhdon të mbetet i patjetërsueshëm . Ai nuk njihet vetëm si këngëtarë,në karrierën e tij ka shkelur dhe terrenin e filmit,ku numëron shumë rrole.

Po Rriku nuk mund të ndalej deri tek filmi dhe kënga ai filloi të merret dhe me poezi.

Ku në arkivin e tij numërohen me qindra poezi. Në karrierë numëron qindra këngë dhe vende te para në festivalin e fundivitit.

Ai njihet dhe si kopozitor i shumë këngëve,jo vetem të tijat ,por edhe të kolegëve. Në vitet 90 vendosi të largohet nga Shqipëria,fillimisht emigroi drejt Italisë ,ku me zërin e tij arriti të bëjë për vete shumë njerëz. Si duket nuk u ndje i plotë në Itali por emigroi deri në Amerikën e larget,ku rruga nuk ishte aspak e thjeshtë,por plot sfida. Gjithsesi ai arriti të bëjë vend edhe atje.

 Djali nga Shkodra diti tia dale dhe arriti deri aty ku korri shumë sukses. U rrit në një familje të thjeshtë por me shumë dashuri për artin. Familja e tij tashme njihet si familje artistesh,pasi të gjithë në familje janë këngëtar dhe aktor.

Duhet thënë që Amerika i dha shumë ,u be zëri më i njohur dhe më i dashur për bashkatdhetarët atje. Muzika e tij shkoi shumë larg,një ndër këngët e Frederikut u bë kolonë zanore në një telenovel deri në Vietnam. Ai preku majat e suksesit në Amerikë,por si duket i mugoi Shqipëria dhe vendosi të kthehet përfundimisht në Shqipëri.

Si gjithmonë Shqipëria i dha shumë,i dha dashurinë dhe duartrokitjet e publikut të tij. Frederiku i dha shumë vendit tonë dhe besoj se edhe ky vend ia ktheu mbrapsht dashurinë e tij.

 Unë do guxoja pa frike të thoja se muzika e Frederikut është bekim per veshët tanë dhe do të donim që ky bekim të zgjaste sa më shumë. Njëlloj e merr dashurine si degjon një këngë që e ka kënduar para 30 vitesh,si një këngë të kompozuar sot.

Ky nuk është artisti sharlatan,që këngët i bën për komerc,por i bën më shumë pasion. Gjithë jetën e tij ai ja kushtoi muzikës,pasi filmin ka vite që e ka lënë. Ka kohë që po përgatitet për një album të ri dhe ne me padurim po e presim ta kemi në duar.

Zgjidhet misteri i ‘Trekëndëshit të Bermudës’, zbulohet ‘bomba’ vrasëse në Atlantik

Trekëndëshi i Bermudeve është njëri nga misteret më të njohura dhe ndodhet në territorin mes Floridës, Bermudeve dhe Porto-Rikos.

Vendi ku të gjitha kompaset pushojnë së punuari dhe ku asnjë mjet transportues nuk kalon pa ndjenjën e frikës, po shkakton shumë spekulime të teoricienëve të komploteve. Trekëndëshi i Bermudës është njëri nga misteret më të njohura. Në territorin në mes Floridës, Bermudeve dhe Portorikës, kompaset dhe instrumentet e tjera nuk punojnë, kurse anijet, aeroplanët dhe njerëzit, zhduken pa gjurmë. Të paktën kështu thuhet në rrëfimet, të cilave u besojnë shumica e banorëve të planetit tonë.

Për të gjitha ngjarjet misterioze ende nuk ka asnjë shpjegim të duhur. Deri sa disa thonë se trekëndëshi i djallit është një portë ndërmjet botëve, të tjerët besojnë se ky është vendi ku fshihen pasardhësit e atlantidëve, jashtëtokësorët, fuqitë e pista … Skeptikët thonë se asgjë nga këto nuk është e vërtetë dhe se Trekëndëshi i Bermudës me asgjë nuk dallon nga territoret e tjera në botë

 BBC “zbulon” misterin e Trekëndëshit të Bermudës

Një ekip zbuluesish të televizionit britanik BBC i jep fund misterit të zhdukjes së avionëve dhe anijeve në Trekëndëshin e Bermudës.

Sipas këtij ekipi, zhdukja e dy anijeve në vitet 1940 dhe 1941, dhe e dy avionëve ushtarakë anglezë disa vite më vonë nuk ka asnjë grimcë misteri.

Anija e zhdukur në vitin 1940 është mbytur si pasojë e udhëtimit për një kohë të gjatë në Oqeanin Atlantik. Kjo anije është bërë pre e një stuhie dhe si pasojë është detyruar të përdorë maksimumin e fuqisë motorike, çka ka sjellë edhe konsumin e madh të karburantit duke mos i dhënë mundësi marinarëve të dalin në breg.

Ndërsa anija e zhdukur një vit më vonë, në 1941, është mbytur për shkaqe teknike. Në bordin e kësaj anijeje kanë shpërthyer flakët në sektorin e djegies së karburantit, gjë që ka sjellë edhe mbytjen e menjëhershme të saj.

Ndërsa në rastin e një avioni ushtarak britanik Avro Tudor IV, i cili u zhduk më 30 janar të vitit 1948 në Trekëndëshin e Bermudës, shpjegimi qëndron sërish në përfundimin e sasisë së karburantit që kishte mjeti fluturues.

Zhdukjet e para datojne qe nga viti 

1492 kur zhduket anija Christopher Columbus ,1609 SEA VENTURE, 1800, U.S.S. PICKERING,

1813, U.S.S. PATRIOT,1814, U.S.S. WASP,1824, U.S.S. WILDCAT1840, Gusht, ROSALIE OSE ROSSINI, qe te dy emrat permenden ne raportimet e kohes.1843, 3 Mars, U.S.S. GRAMPUS,1854, Prill, BELLA,1855, 26-28 Shkurt, JAMES B. CHESTER, zhduket vetem ekuipazhi prej 40 vetash ndersa anija gjindet e pacenuar me mjetet per shpetim te pa prekura.

1855, 1 Mars, CITY OF GLASGOW me 399 udhetare, 81 anetare ekuipazhi, anija me avull zhduket pa gjurme.1866, VIEGO, 1872, Dhjetor, VICTORIA.1872, 4 Dhjetor, MARY CELESTE, u gjet pa njerez nga anija DEI GRATIA.1884, MIRAMON1886, LOTTA

Jane edhe 120-130 zhdukje anijesh e aeroplanesh nga viti 19O1 deri me 2001

Ky program i BBC-së i jep një goditje të rëndë të gjitha dokumentarëve dhe filmave të prodhuar deri tani në lidhje me zhdukjen e disa anijeve dhe avionëve.

Shkencëtarët besojnë se ata kanë zgjidhur më në fund misterin e “Trekëndëshit të Bermudës”. 500,000 km katror e oqeanit, ka qenë prej kohësh e lidhur me zhdukjen e anijeve dhe avionëve. Megjithatë, shkencëtarët mendojnë se ata mund të kenë zgjidhur rastin, duke e vënë atë në një model jashtëzakonisht të rrallë, e të çuditshëm.

Sipas gazetës britanike,”Daily Express”, e cila shkruan se:”Ekspertët gjetën re gjashtëkëndore, një grumbullim shumë i rrallë, në Detin e Veriut në afërsi të Britanisë”.

Duke përdorur radarët satelitë, kjo për të matur se çfarë po ndodhte nën retë. Gazeta shkruan se ata zbuluan se erërat e nivelit të detit arrinin pothuajse 100 milje në orë, të fuqishme dhe të mjaftueshme për të gjeneruar valë mbi 45 milje rreze të lartë.



Ata gjithashtu vunë në dukje se të njëjtat re janë paraqitur mbi majat perëndimore të trekëndëshit Bermuda, por dhe re duke filluar nga 20 deri në 55 milje në të gjithë zonën.




Sipas meteorologut Randy Cerveny, i cili shpjegon se sa të fuqishme janë retë, ku thotë se: “Këto lloje të formave gjashtëkëndore mbi oqean janë sa një bombë ajrore. Ata formojnë microbursts dhe shkaktojnë shpërthim të ajrit, që vjen poshtë nga fundi i një re dhe pastaj godet oqeanin dhe krijon valë që nganjëherë mund të jenë masive”.

Shpërthimi mund të përhapet jashtë me shpejtësi 170 milje në orë, më shumë se e mjaftueshme për të rrokullisur anijet dhe të shtyjë poshtë aeroplanët.

*********

Trekëndëshi i Bermudëve Konspiracion

Nga Eroll Velija:

Termi trekendesh ka lindur nga forma qe ka hapesira ku ndodhin fenomene te pashpjegueshme. Ne nje linje te drejte nga Miami (Florida) ne Porto Rico dhe perseri nje tjeter linje nga Porto Rico ne ishujt Bermude, linje qe me pas rikthehet nga Bermudet ne Miami, te treja me nje gjatesi prej 1000 Miljesh seicila formohet ai qe eshte quajtur prej shume vitesh Trekendeshi i Bermudeve.

I ashtuquajturi trekendesh eshte bere objekt i nje sere shkrimesh sensacionale dhe i zhdukjeve te mistershme si dhe disa anomalive qe eshte pothuajse e pamundur te shpjegohen shkenceritsht apo brenda koncepteve tona per fiziken, kimine dhe vete kohen apo materien ne te.

Rasti zyrtar qe e shnderroi trekendeshin ne nje nga fenomenet me te mistershme dhe te frikshme te globit eshte ai i vitit 1945 me te famshmen Skuadriljen e 19. Ne daten 5 dhjetor te vitit 1945, 5 bombardues te rende te tipit Avenger rreth mesdites nisen nga baza ushtarake e Fort Lauderdale, Florida, per nje fluturim stervitor. Koha paraqitej mese e pershtatshme per nje fluturim te tille dhe ekuipazhi pervec nje piloti te ri, ishte me eksperience te mjaftueshme duke patur seicili te pakten 400 ore fluturimi.

Mbas pothuajse 2 oresh nga nisja e tyre, u kap nje mesazh qe mendohet se ka qene midis komandantit te skuadriljes dhe njerit prej piloteve i cili i thoshte qe kishte humbur orientimin. Instrumentat nuk funksiononin ndersa edhe vete komunikimi midis tyre kishte nderhyrje te forta ne frekuence. Mesazhe te shkeputura u vazhduan u kapen nga kulla e kontrollit ne Fort Lauderdale, Florida, dhe po ashtu nga disa drejtues anijesh te vogla private te ndodhura ne afersi.

Nga permbajtja e tyre kuptohet qe te gjithe kishin humbur orientimin, instrumentat keqfunksionin nga nje lloj nderhyrje e forte magnetike dhe vizibiliteti ishte pothuajse zero. Me pas sinjalet u nderprene dhe vetm heshtje. Nga Fort Lauderdale u ngrit nje avion kerkimi dhe fill mbas tij nje tjeter ne nje distance kohore te shkurter.

Kur avioni i pare ju afrua trekendeshit dhe ai zhduk ne nje re te bardhe (nga e cila nuk doli me kurre) ne kullen e kontrollit u kap nje mesazh qe thoshte Mos hajde mbas meje, o zot kjo nuk eshte tokesore....

Mbas ketij mesazhi avioni i dyte i kerkimit u kthye ndersa i pari u zhduk si te tjeret per te mos u gjetur me kurre. Cdo perpjekje per te gjetur ndonje gjurme nga skuadrilja e avioneve rezultoi e kote por fakti me trondites per kerkuesit ishte ai qe nuk u gjet asnje gjurme e vetme vaji motorash gje qe ndodh rendom ne raste rrezimesh ne det, ose ndonje nga objeket e vete avioneve ndonje xhakete shpetimi ose gjera te tjera te kesaj natyre.

Cdo gje dukej sikur ishte perpire nga uji.

Arsyeja pse u zgjata me kete "aksident" ka te beje me faktin qe prej asaj dite fama e trekendeshit mori perpjestime te medha dhe njohu nje lloj zyrtarizimi ndonese nga organizma te caktuara te qeverise amerikane, fenomeni kishte disa kohe qe po studiohej.

Qe prej asaj dite numri i raportive per zhdukje anijesh dhe aeroplanesh si dhe varkash te volga apo anijesh te medha eshte rritur ndjeshem. Nisur dhe nga kurajo e njerezve per te folur dhe me ne fund thyerja e heshtjes prej disa nga deshmitareve qe kane perjetuar situata te ndryshme brenda trekendeshit, lista e zhdukjeve fatkeqesisht eshte pasuruar ndjeshem.

Studiues te ndryshem te te gjitha fushave, fizikante, kimiste, oqeanologe, gjeologe, arkeologe etj i kane kushtuar jeten dhe pasionin e tyre studimit te ketij fenomeni dhe sot e kesaj dite ndonese kane dale shume teori per ate qe mund te ndodhi ne trekendesh, asnjera prej tyre nuk mund te quhet e provuar teresisht.

Nje prej tyre nga me prestigjiozet Carls Berlitz (seminarin e te cilit pata fatin ta degjoja ne Itali ne mars te vitit 1993) i cili eshte autor i shume librave per kete fenomen (njeri prej tyre i perkthyer edhe ne shqip Pa Lene Gjurme) ka mbledhur informacionin me te madh qe ekziston per trekendeshin duke e koordinuar punen e tij dhe me te famshmin ufolog Dr Carl Sagan apo Stanton Friedman dhe Allen Hynek si dhe me studiues te tjere te fushave te materies dhe fenomenve natyrale.

Ne nje pamje te pergjithshme per ate qe ndodh ne trekendesh ata kane dale me nje teori qe deri tani eshte nga me te qendrueshmet. Ana me pozitive e ketij studiuesi, ne ndryshim me shume te tjere eshte qe ai merr ne konsiderate cdo lloj teorie te paraqitur nga shkenctare te ndryshem madje i perfshin ato ne referimet e tij ne te gjithe auditoret e botes.

Me pak fjale gjeja me e zakonshme qe verehet ne Trekendesh nga anijet dhe sidomos nga avionet eshte ndryshimi i papritur i kohes. Nga nje pamje e qarte dhe nje qiell blu, papritur cdo gje shnderrohet ne nje mjegull te dendur ne nje te ashtuquajtur White Out qe nga pilotet shpjegohet si bashkimi i qiellit me ujin ne kuptimin e orientimit, pra mjegulla eshte kaq e denduar sa nuk arrin te shquash ku mbaron ajri dhe fillon uji.

Kesaj i shtohet edhe mosfunksionimi i plote i instrumentave magnetike si rezultat i nderhyrjeve shume te forta qe shmangin cdo lloj orientimi si dhe humbja pothuajse e plote e komunikimit si rezultat i daljes jashte perdorimit te aparaturave. Nje gje tjeter qe deshmohet rendom eshte dalja papritur e disa reve ne forme konike dhe ne momentin kur pilotet jane futur brenda tyre, eshte deshmuar qe per disa caste kane provuar nje lloj ndjesie sikur kane humbur gravitetin.

Nga disa pilote te forcave ajrore amerikane gjate nje stervitje ne kohen e krizes se raketave ose sic njihet nga te gjithe si konflikti kuban, eshte deshmuar qe jane "kapur" nga nje re e tille dhe ajo qe kane perjetuar eshte sa e mrekullueshme aq dhe misterioze dhe e frikshme.

Ne momentin qe grupi i avioneve futet ne re, humbasin komunikimin me kullen e kontrollit, instrumentat fillojne te keqfunksionojne dhe ajo qe i shtangu me shume ishte humbja e gravitetit si dhe pamja qe kishin para syve. Ne momentin qe u futen ne re e cila nga larg dukej e nje permase te vogel, qielli ishte i paster dhe shume i qarte. Ndersa ne momentin qe futen brenda rese ajo nuk kishte te mbaruar dhe cuditerisht ndryshonte forme duke u rrotulluar brenda vetes me shpejtesi.

Nga te gjithe pilotet pamja e brendeshme e rese pershkruhet si ne ngyjuren e aluminit dhe qe zgjatohej ne formen e tunelit. Ne fund te tunelit shikohej toke, po nje pamje shume e vecante per pilotet qe e njihnin mire ate zone te bregdetit. Ne momentin qe skuadrilja del nga reja, rifitohet komunikimi me radio, busulla fillon funksionimin por ajo qe ishte me shokuesja ishte qe te gjithe avionet kishin pershkuar nje distance prej me shume se 1500 miljes ne nje hark kohor prej 15 minutash.

Gje e pamundur per teknologjine tone pa harruar qe edhe sasia e karburantit te harxhuar ishte ajo qe zakonisht perdoret per nje fluturim rreth 100 mile. Per te mos harruar qe grupi i piloteve e pa veten e tyre shume shume largt destinacionit dhe per kete arsye ata nuk mund te njihnin bregdetit qe pane gjate kohes qe ishin brenda rese. Natyrisht kjo deshmi eshte e atyre fatlumeve qe i kane perjetuar gjera te tilla brenda Trekendeshit dhe kane dale gjalle prej tij por shume te tjere jane zhdukur pa lene gjurme.

Te kthehemi tek Berlitz dhe tek teorite e tij. Ai mbeshtet fort teorine qe ne zonen e trekendeshit ka nje shmangie te forte magnetike qe krijon nje lloj deformimi kohor si dhe dimensional (sipas koncepteve tona per dimensionin dhe njohurite qe kemi per ekzistencen e vetem 3 prej tyre).

Nje lloj force e pashpjegueshme ndodhet brenda trekendeshit, force e cila shpesh here shperthen duke thithur anije, aeroplane dhe njerez per te mos i kthyer me kurre. Nese keta fatkeq ne nje menyre ose tjetren perfundojne ne nje dimension tjeter apo ne nje bote me te mire, atehere le ti urojme qe te kthehen nje dite dhe te na tregojne per ato qe kane pare.

Eshte marre shume ne konsiderate edhe teoria e ekzistences ne trekendesh te nje lloj StarGate, ose nje lloj porte per te kontaktuar bote te tjera. Nga te gjithe njihet teoria e famshme e kontiniumit hapesire-kohe por brenda trekendeshit kjo duket sikur nuk para perfillet. Me pak fjale disa nga ligjet e fizikes qe ne njohim aty nuk perfillen. Shume anije kane humbje ne kohe, disa prej tyre pershkojne distanca qe nuk i justifikon as koha e shpnezuar, as karburanti dhe as teknologjia tokesore.

Shume prej tyre deshmojne per nje beteje te vertete magnetike brenda Trekendeshit te Bermudeve qe shoqerohet me shperthime te forta elektrike, eren e squfurit qe eshte e zakonshme gjate shperthimit te rrufeve si dhe pranine e mjeteve te panjohura nga teknologjia jone UFO dhe USO (Unidentifying Sea Object).

Per nje stuhi te tille magnetike ka deshmi dhe nga kronikat e Kristofor Kolombit ne nje nga udhetimet e tij brenda trekendeshit ku gjate nje stuhie magnetike ai humbi 6 nga anijet e tija te ngarkuara me ar dhe me sende te tjera te vyera.

Shume here jane deshmuar pamje te ufove ne kete zone sidomos gjate stuhive te tilla magnetike po ashtu dhe pamje te ufove qe zhyten me shpejtesi te ma imagjinueshme nen siperfaqen e oqeanit pa bere piken me te vogel te zhurmes dhe pa lene asnje gjurme ne uje.

Nje fenomen i tille eshte pare me shume ne Detin e Sargaseve, pjesa veri lindore e trekendeshit aty ku dhe aktiviteti magnetik eshte me i madhi. Disa studiues e lidhin veprimtarine e madhe magnetike ne kete zone si rezultat i efektit qe krijohet nga sistemi i propulsionit qe perdoret nga UFO dhe duke qene se pamja e tyre brenda trekendeshit deshmohet pothuajse nga te gjithe, kjo teori mbeshtetet si nga me te fortat per fenomenin. Shmangiet e pashpjegueshme ne kohe, ne distanca dhe crregullimi teresor i te gjitha aparaturave eshte gjithmone i pranishem.

Disa studiues mbeshtetin teorine e ekzistences se Atlantides ne zonen e trekendeshit. Te gjithe kemi degjuar per kontinentin e humbur (do bej nje shkrim me vone per kete gje) por edhe kjo teori eshte e lidhur me nje aktivitet jashtetokesor pasi mendohet qe nese kontinenti i fundosur eshte brenda trekendeshit atehere ai ne nje menyre ose tjetren ka lidhje me nje teknologji te panjohur nga shkenca jone dhe qe smund te shpjegohet tjeter vecse me nje prani aliene.

Te shkruash per Trekendeshin e Bermudes natyrisht do duheshin mijera faqe per te thene cdo gje qe dihet apo supozohet. Ajo qe ka me shume rendesi eshte qe cdo gje deri me sot nuk mund te provohet shkencerisht. Fenomenet qe ndodhin akoma nuk mund te kuptohen nga shkenca jone dhe sidomos nga botekuptimi jone per dimensionet dhe perkuljet e kohes.

Teoria e fundit qe po mbeshtetet nga nje grup shume brilliant shkenctaresh eshte ekzistenca e tuneleve ne hapesire qe mundesojne shkurtimin e distancave midis planeteve, sistemeve diellore dhe vete galaksive. Trekendeshi me fenomenet qe ndodhin eshte nje prove per kete teori. Plus teoria tjeter per ekzistencen e nje dimensioni te katert te cilin ne akoma nuk mund ta emerojme sepse koncepti jon eshte vetem 3 dimensional. Pra lartesi, gjeresi dhe gjatesi.

Çdo gje tjeter jashte ketij trinomi akoma nuk te perceptohet nga te gjithe sepse eshte jashte botekuptimit tone per ambjentin qe na rrethon.

Siç e thashe me siper qeveria amerikane (e shquar per fshehje informacioni apo per tendence keqinformimi) e ka anashkaluar te pakten zyrtarisht ate qe ndodh ne trekendesh por nga ana tjeter ka filluar prej shume kohesh te studioje fenomenin, majde shume me perpara sec mund te mendohet.

Rasti me tipik eshte ai i te ashtuquajtures Eksperimenti i Filadelfias i bere ne vitin 1943. Nepermjet krijimit te nje rryme te forte magnetike u arrit transportimi brenda casteve i nje destrojeri te marines amerikane nga Philadelphia, Pennsylvania, ne Norfolk, Virginia.

Anija USS Eldridge me nje ekuipash prej disa dhjetra vetesh u teletransportua brenda disa casteve ne nje distance qe do ti duheshin ore te tera navigimi. Fatkeqesisht eksperimenti pati pasoja shume te renda per ekuipazhin te cilet gjate teletransportimit u kthyen ne nje gjendje transparente dhe te temerruash shikonin gjymtyret dhe pjeset e tjera te trupit te beheshin te padukshme.

Shume prej tyre paten probleme mendore, disa vdiqen nga shkaqe te panjohura dhe disa u mbyllen neper institucione speciale dhe kur dolen prej andej, askush nuk deshironte me te fliste per ate qe kishte ndodhur. Cdo gje u mbulua nga heshtja dhe konspiracioni dhe duket sikur qeveria amerikane e ka nderprere kete eksperiment.

Per te mbyllur kete shkrim dua te shtoj nje tjeter fakt shume te cuditshem. Ne te njejten forme dhe ne te njejten zone, vetem se ne anen tjeter te globit tokesor ekziston nje tjeter trekendesh ne detin e Japonise qe quhet Trekendeshi i Djallit.

Çdo gje ketu ndodh ne te njejten menyre si ne trekendeshin e Bermudeve dhe fenomeni duket te jete i njejte perfshi zhdukjet dhe anomalite e tjera. Mbas nje studimi te detajuar rezultoi qe te dy trekendeshat perputhen plotesisht vetem se ne ane te kunderta te globit.