Din Mehmeti: Këndo ose vdis pa klithmë

Bëhu i blertë si unë

më tha bari një natë

këndo derisa të vallzojnë yjet

rreth diellit

si fëmijët rreth zjarrit në tokë

e pastaj dëgjo oshtimën

pa fjalë nër botë

lart do të mbesin kodrat duarthatë

e gurë breg rrugëve në mendime çarë

Këndo derisa të pëlcasish

si kripa në flakë

vajto po të duash

kosave të egra s’do të mundesh t’u ikësh kurrë

kur çmenden kohërat në furtunë…

Bari ma tregoi ëndrrën e vet:

-majet më të larta e hëngrën qiellin

e zjarrtë

e shteku i rrezeve kërkon veten në breg…

e bregu bregun pas bregut në breg….

I bukur është vetëm zogu në fluturim

që me puhin’ e krahëve të rreshk

këndo ose vdis pa klithmë…

Din Mehmeti (lindur më 1929 Gjocaj, Juniku, vdekur më 11 nëntor 2010 Gjakovë[1]), shkrimtar shqiptar nga Kosova.

Ka studiuar për gjuhë dhe letërsi shqipe në Universitetin e Beogradit. Ai ka qenë profesor në Shkollën Pedagogjike të Gjakovës.

Në mars 1999 u njoftua nga shumë burime informacioni se ai u vra nga policia serbe gjatë Luftës së Kosovës, por pas disa ditësh ky njoftim u përgënjeshtrua.


Edhe pse ka botuar disa proza, kritika letrare dhe një dramë, Din Mehmeti njihet kryesisht për poezinë e tij figurative, e cila është botuar që nga viti 1961 deri në vitin 1999 në 16 vëllime. Poezinë e parë e botoi në vitin 1949 në revistën letrare Jeta e Re.

Poezia e Din Mehmetit shquhet për ndjeshmëri popullore. Ashtu si dhe Ali Podrimja, i cili është po nga Gjakova, ai mbështetet në shumë figura, metafora, dhe simbole të poezisë popullore të Shqipërisë së Veriut për të mbrujtur dhe ndërtuar lirikat e tij të trazuara me vizionin stoik të malësorëve. Megjithëse është një fllad i lehtë romantik që përshkon poezinë e tij, sikundër e pati cilësuar dikur kritiku Rexhep Qosja, ky përdorim krijues i folklorit është i shkrirë fuqishëm me një rrjedhë realiste, herë-herë ironike, që buron pjesërisht nga etika e revoltës në traditën e Migjenit (1911-1938) dhe Esad Mekulit (lindur në 1916). Shqetësimi poetik i Din Mehmetit, megjithatë, nuk i drejtohet protestës mesianike ose kritikës sociale, por krijimtarisë artistike dhe përvojës individuale.

Libri i tij "As në tokë as në qiell" është e ndarë në pesë cikle : "Trimat e këngës sime", "Bishat e bardha", "Kujtesa e letrave", "Barka ime mbahu", dhe "Këngë për vete". Titulli i ciklit të katërt, "Barka ime mbahu", është ndofta simbolik për praninë e sotme e letrave shqipe, bile edhe të shqiptarëve në Jugosllavi. Ai vjen nga poezia "Dialog me liqenin", shkruar në Strugë buzë Liqenit të Ohrit në kufirin jugosllavo-shqiptar, gjatë Festës Ndërkombëtare të Poezisë në Strugë në gusht 1987.

Vepra
Veprat poetike të Din Mehmetit
Në krahët e shkrepave. “Rilindja”, Prishtinë 1961.
Rini diellore. “Jeta e re”, Prishtinë 1966.
Dridhjet e dritës. “Rilindja”, Prishtinë 1969.
Heshtja e kallur. ”Rilindja”, Prishtinë 1972.
Ora. “Rilindja”, Prishtinë 1974.
Ikje nga vdekja. “Rilindja”, Prishtinë 1978.
Fanar në, furtunë. “Rilindja”, Prishtinë 1971.
Kosovë, zog i diellit. “Rilindja”, Prishtinë 1982.
Fatin tim nuk e nënshkruaj. “Rilindja”, Prishtinë 1984.
As në tokë, as në qiell. “Rilindja”, Prishtinë 1988.
Gjaku që këndon. “Rilindja”, Prishtinë 1993.
Prapë fillimi. “Jeta e re”, Prishtinë 1996.
Lumturia është mashtrim. ”Dukagjini”, Pejë 1999.
Mos vdis kur vdiset. “Rilindja”, Prishtinë 2001.
Verbim i bardhë. “Faik Konica”, Prishtinë 2004.
Zjarri i këngës. “Toena”, Tiranë 2007.
Vajet e shiut (Vepër postume), “Drenusha”, Prishtinë 2010.
Përzgjedhje dhe antologji
Mallkimi i gjakut. “8 nëntori”, Tiranë, 1973.
Poezi. (përzgjedhje nga Fatos Arapi), “Naim Frashëri”, Tiranë, 1985.
Klithmë është emri im. (përzgjedhur nga Agim Vinca), “Toena”, Tiranë 2002
Antologji personale. (përzgjedhur nga vetë autori), “Ora”, Tiranë 2004.
Vepra 1-5. “Drenusha”, Prishtinë 2009.

Poezi e Xhemail Mustafës që ia kishte kushtuar Demaçit

Adem Demaçi

Veprimtari dhe poeti Xhemail Mustafa kishte shkruar një poezi e kushtuar legjendës së Kosovës, Adem Demaçi, të cilën e kishte botuar në revistën letrare “Jeta e re”.

Poezia:

MES GRILASH – FENIKS

 Agimin e zi po e ngjyros me lotë kujtimi

Derisa këngën po e thyej nëpër fytyrën tënde

E në heshtje po tretem e fikem si jetimi

Me ndezë dëshirat e fjetura si krande

Dhe prore po zbres në sytë e rrugëve kah ti

E ëmbël është vdekja në qëllim

– Me e puthë atë dritë në horizonte që rri

Akoma i etur jam në këtë varg, i humbur në trishtim

Qetësi e natës kridhet në grila e mbërthyer

I lodhur një zog diku me krahë të thyer

Tash këngës ia thotë me afsh në gji

– I amshuar balsam në varg qëndron

Këngë ngadhënjimi lyrë e poetit shënon

Rrugët ndrit qëllimi në këtë natë plot vetmi

Xhemail Mustafa Gllamnik

– Podujevë Jeta e re, nr. 2/1972, f. 332.

Xhemail Mustafa (ka lindur më 23 gusht 1953 - vdiq me 23 nëntor 2000). Ishte gazetar, politikan, publicist, shkrimtar shqiptar dhe këshilltar politik i Presidentit Historik të Kosovës, Dr.Ibrahim Rugova dhe antar i LDK-së. U vra mizorisht në Prishtinë në hyrje të apartamentit të tij ku u qëllua për vdekje nga dy sulmues të cilët kurrë nuk u arrestuan. Vrasja e tij tronditi Kosovën e pas luftës dhe skenën politike të pas luftës në Kosovë vrasja e tij mbetet një nga çështjet e pa zgjidhura dhe misterioze në vrasjet e pas luftës në Kosovë.


Xhemail Mustafa lindi në fshatin Gllamnik të Komunës së Podujevës. Shkollën fillore dhe atë të mesme e kreu në vendlindje, ndërsa diplomoi për gazetari në Universitetin e Prishtinës. Nga fundi i viteve 70-ta punoi në gazetën Rilindja si redaktor i kulturës dhe më pas në vitin 1992, punoi në Qendrën e Informimit të Kosovës (QIK) deri në fund të jetës se tij ku dha kontribut të jashtzhakonshëm.

Kolegët e kujtojnë Xhemailin si njeri me vlera të larta intelektuale dhe guximin e tij në vitet e luftës në Kosovë. Gjatë viteve të 90-ta ishte një nga antarët e parë të Lidhjës Demokratike të Kosovës, ndërsa, nga viti 1997 e deri ne vitin 2000 kur u vra, shërbeu si këshilltar i lartë politik i presidentit të Kosovës Dr.Ibrahim Rugova dhe zëdhënës për media. Xhemail Mustafa ishte i përndjekur politikisht nga UDBA që më vonë ky shërbim famëkeq u njohë me emrin BIA. Në vitin 1999 si gazetar kishte denoncuar pushtetin serb për krimet çnjerzore, ai morri pjesë edhe në zgjedhjet lokale të vitit 2000 duke marrur shumë vota. I shpëtoi luftës dhe përndjekjes policore dhe ushtarake dhe aktivitetet i vazhdoi duke u bërë edhe antar i kryesisë LDK-së ku u dallua si intelektual i shquar dhe një nga figurat më të spikatura të kësaj partie. Po ashtu Xhemaili është i njohur edhe si autor në vitin 1999 botoi edhe vepërn e tij me titull Një lutje për Prishtinën.

Vrasja


Xhemail Mustafa u vra më 23 nëntor 2000 në Prishtinë. Deri sa po hynte në banesën e tij ai u qëllua për vdekje me armë zjarri nga dy persona ku si pasojë të plagëve të marra vdiç në kliniken spitalore. Ai ndërroi jetë në moshën 47 vjeçare, la pas gruan dhe fëmijët e tij. Në rastin e vrasjes së tij u mbajt ditë zije dhe shumë njerëz e politkanë, familjes së tij i shprehen ngushllime.Vrasja e Mustafes ishte vrasja e tretë politike e pas luftës së Kosovës dhe trondi skenën politike e cila si shumë vrasje të pas luftes së Kosovës mbeti e pa zgjidhur. Kjo ishte vrasja e tretë e intlektualeve të shquar që shumica ishin nga Lidhja Demokratike e Kosovës, autorët e të cilëve ende nuk janë kapur. Në vitin 2014 familjarë të Xhemail Mustafes kërkuan me ngulm zbardhjen e rastit dhe kapjen e kësaj vepre makabër e cila trondi vendin i cili sa po kishte dalur nga lufta.

At Pjeter Meshkalla S.J. (25 SHTATOR 1901 – 28 KORRIK 1988)

Nga Fritz Radovani

Ai ishte!“Na nën dhé e ju mbi dhé, por na jemi ma të fortë se ju!”

 At P.Meshkalla S.J.

E njohta… Ai ishte!…

E pashë atë ditë tue predikue, me 29 prill 1967, ora 17.00
.
Ai foli e na ndigjuem se shka do me thanë me kenë në Fé të Krishtit!

Ai ishte që tha: “Unë jam Katolik!”... E kapën, e lidhën... Ai ishte që shputë i ranë. Fëtyrën me ia marrë...Në vargoj e lidhën pse në Kryqin besoi. Ai ishte...e pashë në mes tyne, në karvan të pafund... i lidhun përdore me Don Ndré Zadêjën, At Gjon Shllakun, At Giovani Faustin, At Daniel Dajanin, Don Alfons Trackin, Don Dedë Malaj, Imzot Gjinin e Bonattin, Etnit Mati Prennushi, Çiprian Nika, Bernardin Llupi, e të sa e sa Martirëve të rreshtit pafund... Përbindshit ma hovin s’ia pret asgja, veç vret, veç pret panumrim.

Edhe ndër muret e akullta të kështjellës së “lavdishme” të komunizmit të Burgut të Burrelit, do të shkruhej se, Ai ishte këtu!... Me ata hekura të ngjyeme në gjak do të shkruhej Epopeja e Atyne Martirëve të pafajshëm, që bashkë me Ata Atdhetarë, pranguen edhe të Madhin At Pjetër Meshkalla S.J., vetëm pse Ai ishte Meshtar i vendosun për Fé, Atdhé e Përparim. Prej melodisë së lehtë të zanit të Tij, ruhen prap këta tinguj:

“Vëllazën me të gjithë, pa dallim Feje!”. Bashkë me né kjo muzikë do të zbuste qinda e mija zemra djelmësh të rijë, që gjakun kishte fillue me ua turbullue dëshprimi. Asht Ati i Madh, Ati i të gjithëve, Muslimanë e të Krishtenë, me Fé e pa Fé, që hapte krahët e u thonte: “Ejani, ejani, djelmët e mij, durim, durim, të lutemi për ta dhe t’i falim!...”, e së bashku me të gjithë vazhdonte vuejtjen, dhunën, mjerimin e pakufi, gjithmonë si Feja e pat mësue, tue pritë delen e humbun... E kur tirani, me sy të ngërthyem si mordja, na dukej në atë skëterrë që me plot lakmi shihte Rininë Shqiptare, kah gjak në vetull vëllau vëllaut po i merrte, si t’ ishte i huej që Atdheun po i shklet; i Madhi Mëshkalla, veç brofte në kambë e zani si prej vorrit naltohej deri në qiell: “Na nën dhé e ju mbi dhé, por na jemi ma të fortë se ju!”.

Ushtria mbas Tij veç shkonte, ndër shtigje të tjera që frymën ta merrnin, por Trimi ka orën çuet!... Ai printe përpara! Kur bishat vërriten me djegë Ungjillin – vetëm një za u ndigjue: “Inkuizicion!...”, e Ati u tha: “Digjeni, digjeni, po deshët, se as ju nuk keni me ia dalë, ashtu si paraardhësit tuej, që tash 2000 vjet veç djegin Ungjijtë e Fenë e Krishtit nuk kanë muejtë me e zhdukë!”.

Mizorët tërbohen ma zi kur Burri dy pëllambë i shkurtë, u thotë:

“Unë në Zotin besoj, e do të fitoj, ju më dënoni sa të doni, se unë prap se prap do të dal; ju shoshojnë keni me hangër e aty asht fundi juej! Feja e Krishtit nuk mbaron kurrë!”.

Profet! Vërtetë, Ai nuk trembët prej territ, se e di se Zotin do të shohë njëditë... prap në hekura, prap në pranga, i lidhun mbas turmës: Ai ecën, nuk ndalet, nuk trembet, nuk përkulet,... mes turmës ecën, e në Veronikën nuk hasë, nuk ka kush Fëtyren t’ia fshijë....E prapseprap çdo çast Ajo Fëtyrë më dukej ma e pastër...ma e dlirtë se kurr! E,megjithatë, nuk mungoi edhe një grue... që dhimbjen e nanës harroi e zani i saj humbi në një gropë, si grueja që në dhé hyn pa Prift. Të gjithë si ishim mbërthyem dhambët e kapërdimë ato pak fjalë, që shumë vjetë i ruejtem të ndryme në zemër: “AI ISHTE HERO !”.

Vetëm një Burrë, përkarrshi i thinjun, Gurakuqi Trimi, që edhe sot e shoh të zemruem me nofulla të shtërngueme, diçka përshpriti nën mustak e buzën zuni njak kah pa që zvarrë deshtën me e marrë e gjunjët me gjak me ia bâ, por Ai, si Lajmëtari drejt Qiejve, flutroi e në prehën të Zotit pushoi!...Ushtuen malët e u dridh toka. Kushtrim ndër Bjeshkët e Nêmuna lëshoi si shkrepë vetima: “O BURRA,....BRE,.. FITOVA !...”

Në xhips e futën për terr.... Golgotë përsëri....

Ai ishte që u tha: “Ju Kishat rrënojini, por toka nuk lot, ju prishni Kisha e Xhamija, turp! Në truell të Kastriotit çdo gja po shkatrroni, turp, për ju! Ai Krishtënimin Europës ia mbrojti!” Por Europa... s’kujtohet. S’kujtohet, se e di... se mbrohet:

ASHT PJETRI, Meshtari, Juzuiti i Madh, Stërnipi i Gjergjit, që Fenë mbron...Ajo nuk shqimet në SHQIPNI! Në Shqipni asht Pjetri që Krishtin nuk mohon, jo, kurrë, se asht Meshkalla i Madh që e mbron e vedin flijon, për Krishtin veç vdes e... s’e lëshon!

Kumbonaret heshtin... Dyert e mëdha mbyllën. Dritaret me gurë i gjuejnë. Ushtojnë kristalet që thehen, shalldanët që rrëzohen. Metalurgët shkrijnë kumbonë, se tingujt e tyne dëspotëve veshtë ua shurdhojnë e s’mund t’i dëgjojnë kah grizhën ftojnë. Mbas Atit shkojnë ata. Ai ishte, që Kalvarin vazhdon... pa u ndalë...

Ai ishte i urtë, i përvujtë, i palodhun, i dashtun, i pakursyem, i patrembun, gjithmonë buzagaz...At Pjetri i zdathun, i çveshun, i etëshëm mes vëllazënve të uritun, veç lutej: “Fali, o Zot, se s’dinë se shka bajnë!”...

Djelmëve buzën e thame me ujë ua lagë...pikë-pikë... buzën e zhuritun ua zbutë... “Bariu i Mirë”, At Pjetri; uratën me ta e thotë e, kur nën Kryq Ai rrëzohët, Ata me vrap e çojnë, e marrin, e Kryqin ia mbajnë... e ndihmojnë, se Ai ishte që u prinë...Ai ecte me ta n’errësinë, nuk ndahet, nuk ndalet, janë Bijt’ e Tij. Ai ishte Ati...që thërriste: “Ecni, ecni, Bijtë e mij, se Drita s’asht larg”. Ai vetë u prinë për mos me ra në greminë... Ajo nuk asht aq larg sa kujtojmë, forca, durim, ecni e të mos ndalojmë... Përpara!...Ecni....Përpara!

Larg shihet një Dritë!...

E Brezat e ardhëshëm një ditë...

Simbolit të Atdhëtarisë, Fesë, Burrnisë, Trimnisë e Fisnikisë Shqiptare...

...Nderës e Besës ndaj Atdheut e Flamurit që s’vdes...

Tèk I.N.R.I. me shkronjat e Fishtës daltojnë: “AT PJETËR MËSHKALLA S.J.”

Uashingtoni, të hedhë poshtë formulën serbe dhe proserbe për “këmbimin territorial” Kosovë – Serbi !

Akedimik Prof.dr.Mehdi Hyseni,Ph.D

***(

Akademik Prof.Dr. Mehdi Hyseni , është Doktor i Marrëdhënieve Politike Ndërkombëtare , Bashkëpunëtor i Institutit të Marrëdhënieve Ndërkombëtare në Boston të SHBA-së dhe anëtar i Akademisë së Skencave  dhe Arteve Shqiptaro-Amerikane në New York.).Redaksia "Floripress".

Mbase as historikisht, as de fakto e as de jure nuk është fjala për këmbim territoresh midis Kosovës dhe Serbisë, por për rindarjen dhe për ricopëtimin e territorit shqiptar-shqiptar të SHQIPËRISË ETNIKE në favorin e territorit dhe të shtetit të Serbisë së Madhe kolonialiste dhe neokolonialiste (1878-2018). (Shih: www.abaniapress.com/23 gusht 2009).


-Eufemizmi “këmbim bilateral” nënkupton rindarjen dhe ricopëtimin e territorit indigjen dhe gjeopolitik të Shqipërisë Etnike. Logjikisht dhe realisht, ky do të ishte edhe një problem më shumë dhe, shumë i ndërlikuar jo vetëm për shqiptarët, por edhe për mbarë Ballkanin.



Marrëveshja e Lozanës (1923)

Kjo Marrëveshje e përfunduar për këmbimin e territoreve dhe të popullatës gerko-turke, në asnjë formë të saj, nuk mund të merret si “model” për “këmbimin” e territorit të Kosovës Veriore me territorin shqiptar të aneksuar dhe të kolonizuar nga Serbia hegjemoniste dhe gjenocidale (1876-2018), sepse në rastin konkret, historikisht dhe juridikisht, fjala është vetëm për ndarjen e NJË territori etnik të shqiptarëve dhe të Shqipërisë Etnike, jo edhe të territorit etnik të Serbisë, në asnjë mënyrë! Ky është mashtrim! Ky është shpërfytyrim i së vërtetës historike, juridike dhe gjeopolitke të Shqipërisë Etnike. Prandaj, këtë nuk duhet ta pranojnë as Uashingtoni, as BE-ja, as NATO-ja, as Prishtina, as Tirana e as shqiptarët, sepse është në dëm të përbashkët të rrudhjes së territorit historic dhe gjeopolitik të kombit shqiptar dhe të SHQIPËRISË ETNIKE.

Duke qenë se e drejta historike dhe e drejta ndërkombëtare janë në anën e shqiptarëve, nuk duhet të bëjmë panik, të shqetësohemi dhe të befasohemi nga deklaratat e papeshuara dhe irracionale të politikanëve dhe të diplomatëve të ndryshëm vendorë, evropianë dhe botërorë, të cilat sugjerojnë ndarjen apo “këmbimin” e territoreve shqiptare me “ato të Serbisë”, sepse këtu nuk bëhet fjalë për këmbim territoresh midis Serbisë dhe Kosovës, por vetëm për rindarjen-ricopëtimin e territorit indigjen të Shqipërisë Etnike ngase Presheva, Bujanoci dhe Medvegja ndodhen në territorin e saj, e nën sundimin kolonial shtetëror të Serbisë (1912-2018).

Tanimë, qe 20 vjet rresht na “janë regjur” veshët, duke dëgjuar opcione dhe alternativa të ndryshme “POLITIKO-DIPLOMATIKE” të pakapshme për zgjidhjen përfundimtare të çështjes koloniale shqiptare në Ballkan, si shkak dhe pasojë direkte dhe indirekte e mungesës së strategjisë së politikës kombëtare shqiptare të Tiranës dhe të Kosovës, që deri tash nuk kanë treguar kurrfarë “SHENJA JETE”, asnjë dozë minimale të interesimit të gjallë dhe aktiv për zgjidhjen e çështjes koloniale shqiptare në Ballkan, që nënkupton shkolonizimin dhe ribashkimin përfundimtar të shqiptarëve dhe të Shqipërisë Etnike.

NJë politikë dhe diplomaci e tillë inferiore dhe absurde shqiptare (Tiranë, Prishtinë, Shkup e Tetovë), u provua si shumë e dëmshme dhe e papranueshme si për vetë shqiptarët, ashtu edhe për partnerizmin e tyre evro-ndërkombëtar, ngase për shkak të krijimit të një vakuumi të tillë negativ brendashqiptar, si duket, tash ka ardhur koha, që të huajt, të na i “çelin sytë me gisht”, duke na apostrofuar se, përfundimisht nuk është zgjidhur as statusi politik dhe territorial i Kosovës e as nuk është vën në “rend dite” shqyrtimi dhe zgjidhja e problemit kolonial shqiptar në Ballkan.


Vetëm Amerika munda ta shpëtojë Kosovën nga copëtimi territorial i saj

Me gjithë deklaratën shqetësuese dhe sensacionale të kongresmenit republican Dana Rohrabacher (dhënë Zërit të Amerikës, më 1 gusht 2009), se “Është e nevojshme të arrihet një mirëkuptim i përgjithshëm, një marrëveshje mes Serbisë dhe Kosovës që të përfshijë një shkëmbim territoresh. Ato rajone që janë pranë kufirit dhe mbizotërohen nga një popullsi shqiptare, të bëhen pjesë e Kosovës. Ndërkohë, ato zona në Kosovë që ndodhen në veri të lumit Ibër dhe pranë kufirit me Serbinë e që banohen kryesisht nga serbë të bëhen pjesë e Serbisë.”(//www.voanews.com/albanian/2009-08-01), Amerika duhet të hedhë poshtë çdo formulë për “këmbimin e territorit” Kosovë-Serbi, sepse nuk është kurrfarë zgjidhjeje e pranueshme për asnjërën palë në konflikt, sidomos për serbët minoritarë në Kosovë, statusi i të cilëve është zgjidhur në favorin e tyre me njohjen e pavarësisë së Kosovës, si dhe me Kushtetutën e saj (15.06.2008), u garantohen të gjitha të drejtat dhe liritë e tyre. Kjo do të thotë se, statusi politik i minoritetit kolon serb, tanimë është zgjidhur ligjërisht, me kushtetutë dhe, sipas të gjitha konventave dhe traktateve ndërkombëtare, si dhe sipas të gjitha kritereve dhe standardeve të BE-së, që kanë të bëjnë me krijimin dhe me bashkoekzistencën e shteteve multietnike dhe multipluraliste. Kjo është çështje e kryer për minoritetin kolon serb në Kosovë.

Mirëpo, me shtytjen e Beogradit dhe të Kishës Ortodokse Serbe, minoriteti kolon serb nuk e njeh Republikën e Kosovës, ashtu sikurse Serbia dhe vetë Kisha Ortodokse Serbe, sepse po shpresojnë që me “liberalizimin” e politikës së tyre kolonialiste, të ndihmuar nga Bashkimi Evropian dhe faktorët e tjerë të bashkësisë ndërkombëtare, sërish Kosovën “do ta kthejnë” nën ambrellën e sovranitetit kolonial të Serbisë, edhe përkundër faktit historiko-juridik dhe etnik se nuk kanë asnjë pëllëmbë hise toke në Kosovë, as në Kosovën Lindore, edhe pse fizikisht janë qytetarë dhe shtetasë të tyre, por jo edhe titullarë legalë dhe legjitimë të tyre, ashtu siç janë shqiptarët indigjenë si në Kosovë, ashtu edhe në Kosovën Lindore.

Kosova Lindore ose nën OKB, ose t’i bashkohet Kosovës së pavarur-Shqipërisë Etnike!

Ndryshe nga statusi i zgjidhur politik, kushtetues dhe shtetëror i minoritetit serb në Kosovën e pavarur, statusi kolonial i shqiptarëve në Kosovën Lindore (Preshevë, Bujanoc dhe Medvegjë), historikisht, juridikisht, politikisht dhe faktikisht, është i hapur për debat dhe, me urgjencë pret zgjidhje si nga politika zyrtare e Prishtinës dhe e Tiranës, ashtu edhe nga politika, nga diplomacia dhe nga drejtësia e bashkësisë ndërkombëtare me në krye Shtetet e Bashkuara të Amerikës, Bashkimin Evropian, Organizatën e Kombeve të Bashkuara dhe NATO-n.

Kërkesa e disa deputetëve shqiptarë në Parlamentin e Serbisë, që të rajonizohet Kosova Lindore, është në frymën e agjendës dhe të standardeve të Evropës interguese. Mirëpo, nuk është në favorin e së dretës së vetëvendosjes së shqiptarëve e as të Kosovës Lindore.

Përkohësisht, në kuptimin ekonomik tregtar, kulturor dhe të standardit të jetesës, do të kishte kuptim kjo zgjidhje e statusit politik të Kosovës Lindore. Mirëpo, në afat të gjatë, assesi jo, sepse, sado të përfitonin nga një autonomi e tillë ekonomike, politike, kuluturore dhe shoqërore, territorialisht, administrativisht dhe juridikisht, do të ngelnin përgjithmonë pjesë integrale e Serbisë. Kjo, as tash, as nesër nuk quhet zgjidhje e drejtë, as e pranueshme e statusit kolonial të shqiptarëve të Kosovës Lindore, sepse Beogradi kurrë nuk do të lejonte, që kjo të shkëputet nga jurisdiksioni dhe sovraniteti i saj kolonial. Duke mbajtur parasysh një rrezik të tillë permanent, që Kosova Lindore, të mos mbetet përgjithmonë nën Serbinë kolonialiste, shqiptarët e atjeshëm kanë vetëm një alternative të mundshme, o nën OKB (pa prezencën e ligjive, të kushtetutës, të policive, të ushtrive e paraushtrive serbe) ose bashkim me Kosovën. Rajonizimi nuk është kurrfarë zgjidhjeje nën Serbinë kolonialiste! Më mirë sot, derisa nuk është bërë krejtësisht vonë, Tirana, Prishtina dhe Presheva, të hartojnë platformën e tyre të përbashkët strategjike kombëtare dhe shtetërore afatgjatë për ribashkimin e Kosovës Lindore dhe të Kosovës në Shqipërinë Etnike, sesa nesër në uniforma të ndryshme ushtarake për çlirimin e Kosovës Lindore, ku nuk do të vendosin vetëm shqiptarët për statusin dhe fatin e tyre, por edhe fuqitë e mëdha evropiane në emër të tyre, sikurse dikur në historinë e hidhur, jo fort të largët 100-vjeçare.

Sipas së drejtës historike dhe të së drejtës ndërkombëtare nuk mund të ndahet e as të këmbehet territori i asnjë vendi në botë midis popullatës abrogjene dhe asaj koloniste, siç është rasti konkret i përfaqësuesve të minoritetit serb në Kosovë, të cilët që nga viti 1912, pas tërheqjes së Perandorisë Osmane nga Ballkani, me dhunë, me terror dhe me gjenocid janë ngulitur dhe kanë pacifikuar jo vetëm Kosovën, Novi Pazarin (Jeni Pazarin-Tregun e Ri), Maqedoninë e sotme, por edhe tërë Anamoravën e Shqipërisë Etnike (Kurshumlinë, Bllacën, Leskovikun, Toplicën, Vranjën, Nishin, si dhe Preshevën, Bujanocin e Medvegjën, të vetmet territore të sotme shqiptare, që i përkasin Shqipërisë Etnike, jo kurrfarë “Juzhna Srbije”, e cila është produkt i historiografisë dhe i politikës falsifikatore të të gjitha regjimeve të derisotme të Serbisë dhe të Kishës Ortodokse Serbe (1872-2009).

Ky është shkaku kryesor pse shqiptarët nuk duhet të pranojnë kurrfarë plani rajonal, as evropian e as ndërkombëtar as për ndarjen e as për këmbimin e territoreve të Shqipërisë Etnike, sepse vetëm shqiptarët autoktonë janë titullarë të ligjshëm edhe të territorit të Kosovës, të Kosovës Lindore (Preshevë, Bujanoc, Medvegjë), përkatësisht të Anamoravës së Shqipërisë Etnike.
Në rastin konkret, nuk është fjala për ndarjen ose këmbimin e dy territoreve midis Serbisë (edhe pse Presheva, Bujanoci dhe Medvegja ndodhen nën Serbi) dhe Shqipërisë Etnike, por vetëm për ndarjen dhe këmbimin e territorit etnik dhe gjeopolitik indigjen të shqiptarëve dhe të Shqipërisë Etnike. Dallimi kryesor midis statusit politik të minoritetit serb në Kosovë dhe të minoritetit shqiptar nën Serbi (Preshevë, Bujanoc e Medvegjë), është se serbët në Kosovë janë kolonë, domethënë në truallin e huaj të Shqipërisë Etnike, kurse shqiptarët në Kosovën Lindore janë autoktonë në shtëpinë dhe në truallin e tyre historik, që quhet Shqipëria Etnike, e grabitur dhe e pushtuar me gjenocid nga Serbia, përfundimisht më 1912-2009).

Ora historike për ribashkimin e Tiranës me Prishtinën!

Derisa të tjerët së bashku me Beogradin, të thurin plane dhe gracka për rindarjen, ricopëtimin dhe ripushtimin e territoreve etnike shqiptare, politika dhe diplomacia e Tiranës dhe e Prishtinës, në mënyrë imediate “brenda natës”, duhet të dalin para opinionit kombëtar dhe atij ndërkombëtar me Platformën e njësuar strategjike afatgjatë për ribashkimin e Kosovës me Shqipërinë, gjë që kjo Platformë, pa dyshim do të zgjonte nga gjumi diplomacinë ndërkombëtare dhe evropiane, që nolens volens, të merren me zgjidhjen e problemit kolonial dhe kombëtar shqiptar në Ballkan.
Ndryshe, çdo hezitim, çdo heshtje, çdo oportunizëm, çdo indiferencë, çdo margjinalizim dhe çdo shtyrje për më vonë (në shekullin XXII) të zgjidhjes së çështjes së ngutshme të shkolonizimit-çlirimit dhe të ribashkimit kombëtar dhe shtetëror të shqiptarëve në një shtet të vetëm kombëtar-Shqiperinë Etnike, (ashtu sikurse që mbi këtë parim dhe të drejtë, janë formuar dhe ekzistojnë, edhe të gjitha shtetet e tjera kombëtare në Ballkan), do të jetë me pasoja katastrofike për të gjithë shqiptarët në Ballkan. Kosova Lindore do të mbetej nën Serbi, Ilirida nën “Maqedoni”, Çamëria nën Greqi dhe Malësia e Madhe shqiptare nën Mal të Zi.
Fundja, të gjithë faktorët e involvuar (vendorë dhe ndërkombëtarë) në problemin e Kosovës Lindore, duhet të kenë parasysh faktin se çdo këmbim-ndarje-copëtim i territorit të Shqipërisë Etnike, do të ringjallte strategjinë dhe planet e kasapit të Ballkanit dhe të shqiptarëve, Slobodan Milosheviqit për rindarjen, rikolonizimin dhe ripushtimin e territoreve etnike shqiptare në Ballkan.



Po të vinte në shprehje repriza e një skenari të tillë të këmbimit-ndarjes së territoreve të Shqipërisë Etnike, kjo do të ishte një lojë tejet me përmasa të rrezikshme jo vetëm për Ballkanin, por për mbarë Evropën.

Mirëpo, për të dalë nga një krizë e tillë politiko-propagandistike dhe diplomatike në disfavor të këmbimit-rindarjes së territorit të Kosovës si Prishtina, ashtu edhe Tirana, duhet të përshpejtojnë gjetjen e gjuhës së përbashkët të ndërtimit dhe të njësimit të strategjisë kombëtare për ribashkim sa më të shpejt mes tyre. Për më tepër, as sot e as nesër nuk duhet të pranojnë kurrfarë formule të imponuar ndërkombëtare për “këmbimin territorial” të Kosovës Veriore me territorin autokton shqiptar të Anamoravës (Preshevë, Bujanoc dhe Medvegjë), sepse ky do të ishte vetëm RICOPËTIM I SHQIPËRISË ETNIKE, jo KËMBIM territori territory faktik midis Serbisë dhe Kosovës.

Vetëm rindërkombëtarizimi i Platformës së ribashkimit kombëtar dhe shtetëror, shqiptar, do t’i përjashtonte të gjitha “formulat” e ndarjes dhe të “këmbimit” të territorit të Kosovës në favor të Serbisë kolonialiste.

Ndryshe, do të vampirizohen skenarët e Slobodan Milosheviqit për rindrajen, rikolonizimin dhe për ripushtimin e territoreve të shqiptarëve dhe të Shqipërisë Etnike në llogari të Serbisë së Madhe.

Reagime nga SHBA, për Adem Demaçin

NGA: BEQIR SINA 

"Adem Demaçin e kam takuar shumë herë në Amerikë dhe në Prishtinë, kur vizitoja Kosovën. Demaçi për ne do të mbetet gjithnjë simbol i rzistencës dhe njeri me karakter të pamposhtur.Shpirti i tij pushoftë në paqe! "shkruan Harry Bajraktari


Të shumtë ishin shqiptarët në SHBA dhe Kanada, miq, shok dhe dashamirë të tij që e mësuan me dhimbje dhe hidhërim të madh vdekjen e Adem Demaçit. Në mediat sociale ata e cilësuan vdekjen e Demaçit ditën e Enjte – 25 Korrik 2018 , si një goditje e rëndë dhe një humbje e madhe, për Kosovën.

Harry Bajraktari, një veprimtar i shquar i çështjet kombëtare, shkruan se Iku Adem Demaçi-Baca. Pas veti la Kosovën e lirë e të pavarur. Ai ishte një atdhetar e hunmanist i veçantë që do të mbahet mend gjithnjë për rezistencën e tij ndaj të padrejtave që iu bënë shqiptarëve nën Jugosllavi dhe Serbi.

Kurrë nuk u pajtua me regjimin që bëri aq shumë dhunë mbi shqiptarët, jashtë Shqipërisë Londineze.
“Për këtë rezistencën, ai u burgos dhe mbajti 28 vjet burg.

Nuk u dorëzua dhe nuk u mposht kurrë. Demaçi ishte intelektual, atdhetar dhe luftëtar në beteja të shumta për të drejtat e njeriut dhe nuk u quajt rastësisht "Mandela i Ballkanit". Europa demokratike e vlerësoi lart rezistencën e tij si disident kundër shkeljes të të drejtave njerëzore e kombëtare të shqiptarëve nën Jugosllavi dhe ia ndau çmimin më të madh "Saharov", shkruan Bajraktari.

Ish themeluesi dhe botuesi I gazetës shqiptaro amerikane Illyria, shkruan se në vitin 1992 Baca Adem erdhi në New York. Gjatë qëndrimit të tij në

Amerikë, qesh me fat ta njoh dhe t' i organizoj një pritje në gazetën Illyria. E informova për punën që bënim ne, që gazeta të paraqiste të vërtëtën para opinionit amerikan për Kosovën në gjuhën angleze, krejt ndryshe nga ajo që ishte propaganduar për kohë të gjatë nga Serbia. Për punën tonë shprehu shumë mirënjohje.


“Rexhep Krasniqi, udhëheqës i "Shqipërisë së Lirë", intelektual i njohur që ishte shkolluar në Vjenë para Luftës së Dytë Botërore, pasi kishte dëgjuar se Adem Demaçi do të vizitonte gazetën Illyria, erdhi për ta takuar.

Z. Krasniqi në atë kohë ishte shumë i lodhur dhe për ta parë simbolin e rezistencës ishte ngritur nga shtrati. Në redaksi erdhën edhe shumë bashkatdhetarë të tjerë, në mesin e tyre edhe z. Qazim Emra, një ushtarak i Mbretit Zog, tregon Bjaraktari .

Adem Demaçin e kam takuar shumë herë në Amerikë dhe në Prishtinë, kur vizitoja Kosovën.
Demaçi për ne do të mbetet gjithnjë simbol i rzistencës dhe njeri me karakter të pamposhtur.
Shpirti i tij pushoftë në paqe! Shkruan Harry Bajraktari - New York, 2018

Ndërkohë, njeriu më I afër I Adem Demaçit, në SHBA, vperimtari Shaqir Gashi – Belushi, thotë se është i tronditur nga lajmi per vdekjen e Adem Demaçit;

Dhe, shkruan duke publikuar në llogarinë e tij në rrjetin social Facebook, se :”Thonë se epokat e ndryshojnë njerëzimin , por të rrallë janë ata njerëz si Adem Demaçi që i ndryshuan epokat.

Ishte ndryshe, ndryshe nga çfar jemi mësuar të shohim e të lexojmë.

Nuk ishte vetëm shkrimtar, vetëm veprimtar i çështjes kombëtare , vetëm i ditur, vetëm patriot ,vetëm i përndjekur politik, i kishte të gjitha, ishte unik.

Na bashkoj të gjithëve , na dha kurajo të besonim në të pamundurën dhe të luftonim për atë çfar ishte e drejtë.

Vitet që i kaluam bashkë në New York dhe vende tjera të botës në shërbim të përhapjes së kauzës shqiptare do të mbesin pikë kthese në fitoren e luftës për liri.

Vepra e tij do të studiohet në shekujt e ardhshëm, ndërsa ne të gjallët do jemi krenar që punuam bashkë për çështjen kombëtare.

I lehtë të qoftë dheu i Kosovës , Miku im.

Ngushëllime familjes Demaçi,

Ngushëllime diasporës në Amerikë dhe në botë të cilët e përjetojnë rëndë çdo humbje të Kosovës,
Ngushellime të gjithë popullit shqiptar” thotë Shaqir Gashi – Belushi – New York 26 Korrik 2018

“Fort i dashtun baca Adem Demaçi,” I drejtohet në një mesazh ngushëllimi gazetari I Zërit të Amerikës, Shaqir Salihu, duke sjellur në kujtimet e tij dhe një intervistë(https://
soundcloud.com/shaqir-salihu/voa_adem-demachi_1990) nga të parat kur Adem Demaçi sapo doli nga burgu ja dha Zërit të Amerikës, dhe ai e përgaditi për microfnin e zërit amerikan të lirisë , Zërin e Amerikës ku ai shërbente.

“Ti ishe i pari në historinë e Kosovës, pas Luftës së Dytë Botërore, që kërkove të drejtën e popullit shqiptar në Kosovë. Ishe ideologu, apostulli dhe arkitekti i lirisë dhe pavarësisë së Kosovës.

Aromë atdheu, njeriu që sakrifikoi më së shumti për lirinë e Kosovës e për të drejtat e shqiptarëve, simboli më sublim i çështjes shqiptare, zëri i ndërgjegjes së një populli të vuajtur, do të shkruante një poet për Adem Demaçin.

Baca Adem ishte shembulli i brezit tim se si duhet edhe të vdesësh për liri. Unë krenohem që e kisha mik dhe që pata nderin ta kem mysafir në shtëpinë time këtu në Washington për plot një javë, në prill të vitit 1992.

Kur sapo kishte dalë nga burgu, Zëri i Amerikës bëri një intervistë me Adem Demaçin, në të cilën mjaft kthjelltësisht ai shprehu vizionin e tij për zgjidhjen e çështjes së Kosovës.

I shpreh ngushëllimet më të ndjera familjes dhe gjithë popullit shqiptar për këtë humbje të jashtëzakonshme!

Prehu në paqe o vëlla i dashur! " Kosova nuk do të të harrojë kurrë’Shaqir Salihu Virginia 26 Korrik 2018

Shoqata Atdhetare “Shpresa”, nga SHBA, me anë të një telegram ngushëllimi i është drejtuar : Presidentit të Kosovës z. Hashim Thaqi, Kryeministrit Ramush Hardinaj, dhe Kryeparlamentarit Kadri Veseli, anëtarve të familjes Demaçi – miqve, dashamirve, shokve dhe të gjithë qytetarëve të Republikës së Kosovës, me rastin e ndarjes nga jeta të Adem Demaçit.

Me pikëllim dhe dhembje të madhe e morëm lajmin për ndarjen nga jeta të Adem Demaçit, thuhet në telegramin e Shoqatës Atdhetare “Shpresa” me seli në Nju Jork.

“Kontributi dhe veprimtaria e tij për kombin dhe Rëpublikën e Kosovës do të jetojë deri sa të jetoj emri shqiptar. Adem Demaci, ishte simboli i rrezistencës kombëtare, ai do jet gjithmonë udhërrëfyes për breznit. Ngaqë me punën, angazhimin, përkushtimin e tij të jashtëzakonshëm, skarificën e tij, gjatë dekadave të kaluara, Demaçi si pjesë e historis së Kosovës, së lirë e të pavarur, ka dhënë kontribut të madh për Kosovën, veçanërisht në lirin e çlirimin e saj, avancimin e gjithanshëm të lirive e të drejtave të shqiptarvë kudo në trojet e tyre”, thuhet në telegramin e Shoqatës Atdhetare “Shpresa”, nga SHBA, me Kryetar Besim Malotën.

Duke shprehur ngushëllimet më të sinqerta në emër të Shoqatës Atdhetare “Shpresa”, nga SHBA, për këtë humbje të madhe, Kryetarii saj Besim Malota, po ashtu thekson se me vdekjen e Adem Demaçit, Kosova ka humbur njërën nga figurat më emblematike, të rezistincës, paqes, humanizmit dhe të letërsisë shqiptare”.

U prehsh në paqe Adem Demaçi!

Besim Malota – Kryetar Shoqata Atdhetare “Shpresa” me seli në New York -26 Korrik 2018

Nuk ngjit qimja në kadife

Akademik Prof.dr. Eshref Ymeri

Këto kohët e fundit, në faqet e internetit, qenë botuar disa artikuj me sulme, të shoqëruara me shpifje dhe me sharje të pahijshme kundër një personaliteti të shquar të kombit shqiptar, kundër një historiani nacionalist me emër, siç është Akademik Prof.dr. Mehdi Hyseni.

Akademik Prof.Dr.Mehdi Hyseni,Ph.D

Dikush nga autorët e atyre artikujve, i cili e pati sulmuar dikur Akademikun dhe Profesorin e nderuar, kishte tre vjet që ishte zhdukur në humnerën e heshtjes së madhe. Por pas tre vjetësh, po me të njëjtin artikull, ai dikushi na doli nga humnera e heshtjes dhe e ribotoi në internet.



Kuptohet açik që analizat e argumentuara në internet të akademikut Mehdi Hyseni, në të cilat ai ka demaskuar shovinizmin serbokaragjoz dhe argatët e tij në krye të Kosovës, i kanë lënduar keq këta të fundit. Prandaj ata kan hedhur në veprim taborrin e shërbëtorëve të tyre të bindur. Ribotimi i atij artikulli, u shoqërua më pas edhe me artikuj të dy autorëve të tjerë, ku ngrihej edhe më lart zeja e shpifografisë kundër akademikut të nderuar. Madje dikush nga këta shpifës zbriste deli në të tilla nivele të mjeshtërisë shpifografike, saqë vinte në diskutim edhe gradën shkencore të akademikut Mehdi Hyseni.

Sigurisht që shpifësi në fjalë e di mirë se si qëndron e vërteta për gradën shkencore të profesor Mehdiut, por ai, në zbatim të urdhrave që ka marrë nga ustallarët e vet, mundohet të shtrembërojë të vërtetën, me qëllim që të ngjallë dyshime te lexuesit e painformuar.

Për dijeninë e lexuesve të nderuar, që dallohen për dinjitetin e tyre kombëtar, dëshiroj të theksoj se historiani Mehdi Hyseni, doktoratën e vet, me temë “Marrëdhëniet politike ndërkombëtare”, e pati përgatitur për ta mbrojtur në Kroaci, në Universitetin e Zagrebit. Por në kushtet që u krijuan asokohe pas sulmit të ushtrisë fashiste serbe kundër Kroacisë, mbrojtja e doktoratës u bë e pamundur. Atëherë ai u zhvendos në Prishtinë dhe temën në fjalë të doktoratës e paraqiti për mbrojtje në Fakultetin Filozofik të Universitetit të Prishtinës. Mbrojtja e doktoratës u bë më 15 tetor 1998. Aty ka pasur shumë pjesëmarrës. Midis tyre dëshiroj të përmend dekanin e Fakultetit Filozofik Prof.dr. Islam Krasniqi, Prof.dr. Selim Daci, ish-ministri i jashtëm i Kosovës Prof.dr. Ibrahim Gashi, Sekretari i fakultetit Rexhep Krasniqi, drejtori në ministrinë e jashtme të Kosovës (diplomat në Çeki) Lulzim Mjeku, i cili asokohe ishte gazetar i gazetës “Bujku”. Në këtë gazetë ai pati botuar artikullin për mbrojtjen e doktoratës dhe ishte i pranishëm në ceremoninë e drekës që u zhvillua në Restorantin “Kalabria” të zotërisë Halit Konushevci, babait të heroit të Kosovës Ilir Konushevci. Zotëria i nderuar Halit Konushevci ishte i pranishëm gjatë mbrojtjes së doktoratës.

Më 27 prill 2017, Prof.dr. Mehdi Hyseni është pranuar anëtar i Akdemisë Shqiptaro-Amerikane të Shkencave dhe të Arteve me seli në Nu Jork, me Kryetar Akademik Prof.dr. Skënder Kodra.

Autorët e artikujve me shpifje dhe me sharje kundër akademikut Mehdi Hyseni, duhet të heqin dorë nga zeja e shpifografisë dhe ta shikojnë të vërtetën në sy. Profesor Mehdi Hyseni është një historian me vetëdije të lartë kombëtare dhe në mbarë aktivitetin e tij shkencor dhe publicistik është udhëhequr dhe udhëhiqet nga ideja e ribashkimit të trojeve tona etnike në një shtet të vetëm, me një stemë dhe me një flamur. Ylli i tij i karvanit është Ribërja e Shqipërisë Etnike dhe forcimi i lidhjeve sa më të ngushta me Shtetet e Bashkuara të Amerikës, të cilat janë atdheu i tij i dytë. Sepse pikërisht Shtetet e Bshkuara të Amerikës e mirëpritën në gjirin e tyre pas dëbimit të dhunshëm nga Kosova e tij e dashur prej bandave fashiste të Millosheviçit.

Me sulmet që kanë ndërmarrë kundër akademikut Mehdi Hyseni, autorët e artikujve shpifës janë radhitur në të njëjtën llogore me shërbëtorët e Beogardit në Kosovë. Por sado që ata të mundohen të shpifin dhe të shajnë kundër akademikut autoritar dhe me dinjitet të lart kombëtar, duhet ta kenë të qartë se qimja nuk ngjit në kadife.

Autorëve të shpifjeve dhe të sharjeve në adresë të Akademikut Prof.dr. Mehdi Hyseni, dëshiroj t’ju citoj një thënie të artë poetike të poetit të shquar Persian Sadiu (1203-1291):

“Ai që në këtë botë ka shpifur dhe ka sharë, duhet ta kuptojë se veten e ka vrarë”.

Unë jam i bindur se akademiku Mehdi Hyseni, ashtu si deri tani, do ta vazhdojë po me të njëjtin përkushtim aktivitetin e tij shkencor dhe publicistik, si një intelektual i shquar, me formim të shkëlqyer nacionalist dhe kurrfarë shpifjesh dhe sharjesh nuk e tronditin dot autoritetin e tij të padiskutueshëm shkencor dhe nacionalist. Sepse mali nuk ka dert nga furtuna.

Lexoni edhe këtë material:

Tre anëtar të rinj nga Akademia e Shkencave dhe Arteve Shqiptaro-Amerikane New York, Prishtinë, Tiranë dhe Shkup