SHAJENI RUGOVËN SE U ÇLIROI…

Arben Çokaj

Qëllimi i Rugovës ishte pavarësia e Kosovës dhe ai përdori çdo mjet për t’ia arritur kësaj. Prandaj ai ishte i gatshëm që ta firmoste edhe Marrëveshjen e Rambujesë, e cila i hapi rrugë sulmeve të NATO-s mbi Serbi, që bënë të mundur edhe çlirimin e pavarësinë e Kosovës.

Përderisa Kosova nuk mund të çlirohej pa ndërhyrjen e NATO-s, Rugova u fokusua më shumë te përkrahja ndërkombëtare dhe intervenimi i NATO-s në Kosovë.

* * *

Ishte diku viti 1997-98, kur baci Adem me origjinë nga një fshat i Kumanovës, me tehspie në dorë, më thotë në Kopenhagë: “A thua do ia mbërrij asaj dite, që ta shoh Kosovën e lirë?“. Instinktivisht, pak për ta inkurajuar atë, e pak edhe për t’i dhënë guxim vetes, i thashë: “Nuk ka me qenë e largët dita, kur Kosova ka me u çlirua…” Tani është e lehtë me folë, se punët janë kryer…


Në diskutime të vazhdueshme në lidhje me Kosovën e pavarësinë e saj, me njerëz të ndryshëm e të niveleve të ndryshme, përgjatë viteve, shikon se shqiptarët, në bazë të dijes e interesave kanë edhe preferencat e tyre dhe bëjnë edhe vlerësimin e tyre për realitetin politik dhe zhvillimet në Kosovë, që nga përpjekjet e para të shqiptarëve për liri në Kosovë, e deri në ditët e sotme.

Që në fillim, duhet patur parasysh diçka, se pavarësia e liria e Kosovës është një produkt i të gjithë atyre shqiptarëve, që në një mënyrë a tjetër e dhanë kontributin e tyre për liri e pavarësi. Dhe jo si kontribut i një njeriu të vetëm. Por shoqërisë i prin dikush, një ose disa drejtues, lidera, dhe më i dalluari ndër ta, në këtë drejtim, ishte Presidenti i zgjedhur e tashmë historik i Kosovës, Dr. Ibrahim Rugova.

Për ata që njohin rolin e liderit në një shoqëri, nuk mund ta injorojnë Rugovën, por e vlerësojnë atë dhe i japin atij meritat që i takojnë. Unë kam ndeshur në shumë prej atyre që e bëjnë këtë, njerëz të thjeshtë e intelektualë, por kam ndeshur edhe në intelektualë shqiptarë etj., që nga zilia personale, apo nga inati se Rugova nuk u dënua asnjë ditë, ndërsa ai për vete bëri 28 vjet burg, apo nga urrejtja se atë e burgosën serbët dhe ia bënë kokën me gunga, e fajin për këtë ia ka Rugova ‘paqësor’, që s’mundi ta shpëtonte, e përderisa Rugova nuk u arrestua për vete, por u tregua i zgjuar që t’i shpëtonte burgut serb, tani le ta injorojmë Rugovën e pacifizmin e tij, le ta përqeshim atë “coftinë” etj…

Rugova në studimet e tij u mor me refuzimin estetik. Më duket se ka botuar edhe një libër me një titull të tillë, kaq domethënës e simbolik. Njerëzit në përgjithësi nuk e kuptuan se Rugova ashtu i refuzoi edhe serbët, estetikisht. Por kjo ka ndikimin e vet publik, si në sjelljen stoike të Rugovës, po ashtu edhe në topitjen e serbëve para tij. Serbët nuk do të ishin kursyer jo, mos i keqkuptoni gjërat, ashtu si i vranë të atin, do e kishin vrarë edhe këtë, por Rugova e dinte këtë dhe u tregua i zgjuar, fitoi kapital politik dhe mbështetje popullore dhe i bëri gjërat mbi tavolinë, hapur, dhe i qëndroi që nga fillimi idesë së tij të thjeshtë, por kuptimplote: “Pavarësi për Kosovën, e hapur ndaj Shqipërisë e Serbisë“. Ky togjalësh i qëndrueshëm si konstrukt përfshinte në vete edhe misionin e tij prej një lideri të lindur, i cili përfaqësonte pavetëdijen e gjithë shqiptarëve, që e donin lirinë e Kosovës. Dhe duke qenë se ishte formuluar bukur, thjeshtë e qartë, i mbyllte rrugë diplomatikisht edhe spekulimeve dhe kuptohej edhe nga një shtresë e gjerë e popullsisë…

Rugova në atë qetësinë e tij stoike, nuk ta mbushte mendjen se është edhe aq i zgjuar, por koha e vërtetoi se ai ishte një njeri i madh dhe i zgjuar, koha e vërtetoi këtë edhe para atyre që e urrenin më shumë, se u zuri vendin, disa individëve me kontribut atdhetar e intelektual, të cilët edhe për të nxjerrë veten në dritë, me idenë se ata e meritonin, nuk e pranonin dhe nuk e pranojnë as sot, rolin e madh e të pazëvendësueshëm, që Rugova luajti në ato kohë të vështira, për Kosovën e për popullin shqiptar.

Po përshkruaj këtu disa elemente kruciale, në mënyrën time, për të treguar se ku qëndronte “magjia”, forca dhe pushteti i Rugovës dhe roli i tij i pazëvendësueshëm në lirinë dhe pavarësinë e Kosovës. Para shpërthimit të luftës në Kosovë, një delegacion amerikan e merr Rugovën me vete dhe shkojnë në zonat e pushtuara nga serbët, të Luginës së Preshevës e Bujanocit… Populli shqiptar i shkretë e i tharë për liri atje, sa e sheh Rugovën duke zbritë në tokë, kujton se u ul Perëndia në tokë. Ulen në gjunjë dhe fërkojnë sytë, e luten mos shohin ndonjë hije… Këtu amerikanët e kuptuan se, populli shqiptar e do dhe e sheh Rugovën si liderin e vet.

E kjo e rriste edhe më shumë urrejtjen e Ademit, Rexhepit, Albinit, Hashimit, Xhavitit e Ibrahimit etj. etj. (Ndonjë prej këtyre krerëve kosovarë, mund ta donte Rugovën të vdekur, jo për gjë tjetër, por se i kishte marrë namin… Këta ishin gati të bënin gjithçka për ta nxjerrë veten në dritë, e nuk shqetësoheshin shumë, se mund ta linin Kosovën nën Serbi e në errësirë…) për Rugovën e ndikimin e tij publik, në vend që të rriste respektin e tyre për të. Por popujt e shtypur nganjëherë rrinë të shtypur edhe sepse nuk dinë, e nuk pranojnë të zgjedhin lider… do secili kakareç të jetë lideri numër një… E në këtë përpjekje të çoroditur të krerëve të një popullsie të shtypur, ku secili përpiqet të dalë i pari, ata shtyjnë njëri-tjetrin në gropë dhe nuk dalin kurrë nga shtypja, se i ndihmon edhe pushtuesi, për të mos dalë…

Një rast tjetër, ku një gazetar ndërkombëtar e përshkruan me respekt një histori për Rugovën, është edhe përshkrimi që bën gazetari danez i gazetës Politiken, Jens Holsoe. Ai tregon për lexuesit e gazetës, se të gjithë ishin mbledhur dhe po prisnin të dilte Rugova në një deklaratë për shtyp: “sa doli ai, të gjithë heshtën, jo nga frika, por nga respekti!”

Dhe vijmë në fund, në Konferencën Ndërkombëtare të Rambujesë, ku gazetari britanik Tim Judah e përshkruan atë që ndodhi në ‘fermën e deleve’ në Rambuje… Hashim Thaçi nuk pranonte ta nënshkruante marrëveshjen e Rambujesë, pasi nuk e kishte nënshkruar as Millosheviç. Sali Berisha e Adem Demaçi etj. ishin kategorisht kundër nënshkrimit. Kjo për shkak se donin më shumë, a për shkak se donin të bënin si Millosheviçi, kjo nuk dihet. Por doli Rugova e tha: “E nënshkruaj unë marrëveshjen, si President i zgjedhur i popullit të Kosovës.” Kjo deklaratë e tij u mbështet edhe nga Veton Surroi.

Rugova e kuptonte se ku i dhemb popullit të vet, ndërsa liderët e tjerë shqiptarë donin më shumë të përmbushnin egon e tyre, se sa të zgjidhnin hallet e popullit. Kjo u pa më vonë edhe në veprimet e tyre të pasurimit mbi kurrizin e popullit të varfër. Prandaj Rugovën e donte shumica e popullit të Kosovës, kishte besim te ai, edhe pse politika e tij paqësore ia kishte sjellë ngushtë Kosovës, ku një pjesë e popullit filloi me të drejtë, të rebelohej e të kapte armët “o liri, o vdekje!” Por, mund ta kishin pësuar edhe më keq, si në Bosnje, nëse nuk tregohej kujdes…

Nënshkrimi i marrëveshjes së Rambujesë ishte hapja rrugë e forcave aleate, për të ndërhyrë në Kosovë dhe nuk shkoi larg, kur avionët luftarakë të NATO-s fluturuan mbi Serbi dhe i futën ethet popullit luftarak e grabitqar serb. Ky detaj nuk duhet harruar, pa ndërhyrjen e NATO-s, Kosova nuk mund të çlirohej. Dhe po të mos ishte elementi Rugovë aty, mund të ndodhte që, ajo marrëveshje nuk do të nënshkruhej dhe shqiptarët do të humbnin edhe një herë shansin e tyre për liri, si më 1878.

Më 1878, në Kongresin e Berlinit u vendos coptimi i trojeve shqiptare, që ishin ndarë në 4 vilajete me shumicë shqiptare, nga pushtuesi osman. Shqiptarët e ndarë nga turku, e të ndarë nga Europa, e tani edhe të ndarë mes vetes, në 4 besime fetare të ndryshme, të imponuara nga pushtuesi osman, në kohën kur mohohej gjuha shqipe dhe etnia arbërore prej pushtuesit osman. E çfarë bëjnë shqiptarët më 1878, gafën më të madhe, që na kushtoi sa qimet e kokës?! Mblidhen në Prizren, e shumica e forcave shqiptare në atë kohë, muhamedane, vendosi të kërkonte autonomi nën Turqi, në kohën kur fuqitë Europiane kërkonin, që ushtria osmane të dilte jashtë Ballkanit.

Por jo, jo pa i ndarë edhe një herë shqiptarët, përfundimisht. Kështu ishim gati të humbasim edhe në Rambuje, nga lidershipi i paditur, ngatërrestar, me komplekse të narcizmit, për të nxjerrë veten në dritë dhe i kryesuar edhe nga një gomar. Mirë që ishte Rugova, që ishte në gjendje t’i kuptonte këto procese e zhvillime politike dhe që e dinte se kur nuk je i fortë sa duhet, nuk mundesh t’ia vësh serbit kufirin te thana, dmth. te molla e kuqe, por duhet të pranosh edhe kompromise të dhimshme, e humbje relative…

Prandaj, pa u zgjatur më në këtër përmbledhje të shkurtër të atyre ngjarjeve të vrullshme, mund t’u them atyre që nuk shohin përpara, që ta zhvillojnë Kosovën e lirë e të pavarur, me punë e me prodhim, dhe me forcim të shtetit dhe ekonomisë së Kosovës, por shohin ende të shajnë Rugovëm, i cili ishte një misionar politik, një misionar i pavarësisë së Kosovës: shajeni sa të mundeni, se u çliroi… Njerëzit e mësuar me pushtim kanë një kulturë neurotike, shajnë gjithmonë e gjithëkënd nga pakënaqësia. Kështu sot nuk kanë kë të shajnë tjetër, se serbi ka ikur, po shajnë Rugovën…

Në një përgjigje që po i ktheja një anti-rugovisti të indoktrinuar në Facebook, nuk mund ta përmbaja banalitetin dhe i thashë: “Ju dhjeni gjithçka, dhjeni secilin që është përpjekur për lirinë e Kosovës, dhjeni Rugovën, mua etj. Por kam frikë se do të mbeteni pa miq. Rugovën e respektonte Bill Clinton, Tony Blair, Havier Solana, etj. Po këta llopovët e sotëm, që e drejtojnë Kosovën, a i respekton kush në Perëndim?! Kam frikë se do të dhjeni edhe lirinë e pavarësinë e Kosovës, të fituar me aq mund. Serbia po paguan për islamizimin e Kosovës, ndoshta paguan edhe për të futur destabilizim në Kosovë… E unë nuk e di se cili është misioni juaj i dhierjes… Ndoshta edhe këtë po kërkoni, destabilizimin e Kosovës!”

Prandaj Rugova ishte një përjashtim. Një lider që ndoshta nuk u kuptua plotësisht në përpjekjen e tij dhe nga të gjithë, por populli shqiptar e donte dhe e respektonte atë. Ishte një lider, që nuk i vjen shpesh një shoqërie, në atë përpjekjke të vështirë! Prandaj, respektojeni Rugovën dhe ruajeni me punë të mira pavarësinë e Kosovës, që e fituat edhe me kontributin e tij. Lëreni Rugovën të prehet në paqe!

Ja disa nga arsyet, që nuk më lejojnë të krijoj mite për iBRAHIM Rugovën…

Por ti krahasoje Rugovën me Yasser Arafatin, psh. Dhe vëreje ndryshimin mes tyre. Kush pati në fund më shumë sukses? Arafat i la të shoqes franceze, pasi vdiq, rreth 2,5 milion dollarë. Pra, ai luftoi si disa kumandira në Kosovë për të fituar para për veten, e jo për të bërë vendin.

Rugova ishte ndryshe. Ku e mbështes unë këtë?
Marrim Arafat, Bill Clinton tregon në librin e tij se ai nuk e pranoi një marrëveshje të paqes me Izraelin, edhe pse Palestina merrte territorin më të madh në kohën kur ishte në krye të Izraelit Ehud Barack. Dhe Bill e mbyll duke thënë: “Krenaria është pararojë e dështimit…” Yasser Arafat nuk e pranon marrëveshjen, por i thotë Billit: “Je burrë i madh.”

Kurse Rugova sa iu dha rasti për një marrëveshje, për me e heqë Serbinë nga Kosova, ai ishte pro, e tha se do e firmoste marrëveshjen në Rambuje. Kurse Demaçi, Saliu e Hashimi kishin vepruar si Arafati, ku krenaria do i printe dështimit. Pra, a e kupton ndryshimin, dhe ky është edhe një fakt i fortë, që hedh poshtë pretendimet, se Rugova ishte kuisling e i shitur te Millosheviqi.

E sa për politikën paqësore të Rugovës mund të besohet se ai mendonte, që me mbështetjen ndërkombëtare të arrinte në një zgjidhje të çështjes së Kosovës. Utopike ndoshta, por jo e pamundur. Rugova e dinte se ushtarakisht, Serbia do e shkatërronte komplet Kosovën, se kaq i kishim kapacitetet ne shqiptarët, edhe pse lufta për liri është akti më heroik, që mund të bëhet.

Pra, nuk duhet injoruar komplet linja politike paqësore e Rugovës, pasi aq ishin mundësitë reale të një populli të okupuar, e me një Shqipëri të dobët. /Arben Çokaj

Driton Smakaj

Pse nuk mundëm ta kem idol Ibrahim Rugovën?

Për ta kuptuar politikën paqësore që ia kanë zgjedhur liderit Rugova, duhet që pikë sëpari ta kuptojmë se çka donte në fakt Milloseviçi.

A ishte i interesuar Milloseviçi të kishte luftë në Kosovë?

Përgjigjëja është JO. Jo aspak. Përkundrazi, Milloseviçi kishte bërë të gjitha planet për të mos pasur luftë kundër shqiptarëve të Kosovës. E pse?
Sepse kishte plane edhe më të rënda, eksploatimin, shfrytëzimin dhe marrjen e çdo elementi të dinjitetit njerëzor, ai i urrente shqiptarët, por jo për ti vrarë, i urrente për ti bërë ata të mos duken njerëz.

R E K L A M A
PROMOTED CONTENTMgid

Is Melania Trump The Most Attractive First Lady Ever?
ZestRadar

What Actually Happens When You Eat One Egg A Day
ZestRadar

7 Most Desirable Women Of All Times
ZestRadar

This Would Actually Be Genius If It Wasn’t So Incredibly Stupid
ZestRadar
Në takimin e tij me Tuxhmanin, i kishte thënë:
– Shqiptarët marrin vesh, vetëm kur të ua thyejsh turinjtë –
Lindin pyetjet: A ishte Ibrahim Rugova shqiptar sipas Milloseviçit? A ia ka thye turinjtë ndonjëherë Milloseviçi Rugovës?

Nuk e di, ndoshta edhe ia ka thyer turinjtë. Ndonjë fakt të tillë nuk kam dëgjuar.
Ndërsa kemi në anën tjetër intelektualin e madh Ukshin Hotin të cilin e kanë mbajtur nën tortura.

(Tani si të duket ty? Më rezultativ Rugova për çështjen Kosovës, apo Ukshin Hoti, etj. që vdiqën nga torturat, apo u vranë ndga serbët? Ja, e vranë edhe Rugovën, cili do të ishte fitimi?! A u shkon në mendje se autoriteti i Rugovës si përfaqësues i popullit dhe njohja ndërkombëtare e tij, e ka shpëtuar atë?! /AÇ)

Të kthehemi pak tek koha kur Kosova ishte ende me disa të drejta të caktuara brenda Jugosllavisë, pra para vitit 1989.
Në atë kohë, prej Dr. Rugovës, e te Rrahman Morina e deri te Isa Mustafa, të gjithë kanë besua në forcën e shtetit Jugosllav, ata asnjëherë në jetë të vetë nuk kanë pasur besim që shqiptarët mund të bëhen as Republikë brenda Jugoslavisë, e lëre më për pavarësi të Kosovës, pavarësinë as ëndërr nuk kanë guxua me pa.
Një fakt që e dëshmon këtë pohim është edhe vërejtja që Dr. Rugova ia kishte dhënë Rexhep Qosjes, për shkak se ky i fundit kishte ngritur zërin për të drejtat e shqiptarëve të Kosovës e që ishin në kundërshtim me interesat e Jugosllavisë.

(Kjo vërejtje ka qenë e publikuar në gazetën RILINDJA të kohës).

Kur Milloseviçi mori frenat e Jugosllavisë në dorë, atëherë ai në plan kishte Serbinë e madhe, ndarjen e Bosnjës mes Serbisë dhe Kroacisë, si pjesë e cila duhej të bëhej me luftë sepse Bosnja ishte Republikë e Jugosllavisë dhe ndryshe nuk bëhej.
Ndërsa për Vojvodinën dhe Kosovën që ishin Krahina as që e mendonte luftën. Do mjaftonte ndryshimi, përkatësisht heqja e Kushtetutës së vitit 1974 dhe Kosova sëbashku me Vojvodinën bëheshin pjesë e Serbisë.
Në Vojvodinë, struktura e popullsisë ishte në favor të Serbëve, kështu që as nuk priste Milloseviçi ndonjë reaksion të madh nga hungarezët.
Ndërsa në Kosovë e dinte mirë që do kishte kundërshtime, por UDB-ja i kishte premtuar Milloseviçit që do e evitonin luftën.

Arsyeja e evetimit të lufës ishte e thjeshtë:
– eksploatim dhe shfrytëzim maksimal të resurseve natyrore dhe njerëzore shqiptare –

Para se të flasim për eksploatimin në forma të ndryshme, përmes aparatit të dhunës, të shohim aspektin politik të heqjes së Kushtetutës dhe kanalizimin e shqiptarëve të Kosovës në lëvizje paqësore.
Milloseviçi e kishte dosjen e sëcilit intelektual shqiptar të kohës, ua dinte mirë siç i thonë fjalës edhe ‘zorrtë në bark‘.

I duhej sëpari njëri prej tyre që të bëhet tradhtari në sytë e shqiptarëve. Një që pranon ndryshimin e Kushtetutës dhe rreshtohet krahas politikës së Milloseviçit. Është e çuditshme pak sesi e futën në këtë lojë të marrjes së këtij roli Rrahman Morinën. Sa i përket burrnisë, Rrahman Morina ka qenë shumë ma burrë në kuptimin e fjalës, sesa Isa Mustafa e të tjerët. Këtë e dëshmon fakti që kur Rrahman Morina e kuptoi lojën çnjerëzore të Milloseviçit, kur e kuptoi që ishte veç një instrument në dorën e Milloseviçit, atëherë Rrahman Morina u rebelua dhe e vranë në Parlament. Ai vdiq si tradhtar për shqiptarët dhe nuk do të mirret askush me të, por megjithatë ai u rebelua në fund dhe nuk vazhdoi të ishte masha e Milloseviçit. Kaq ishte me Rrahman Morinën.

(E pra, edhe nëse Rugova ishte “mashë”, sipas aludimeve tua, ai arriti t’ia fuste Milosheviqit, e kjo është politikë! Kjo është zotësia e një politikani, se fundi mbahet mend! /AÇ)

Në anën tjetër Milloseviçi kishte vendosur, që ata që nuk pranojnë të jenë pjesë e kushtetutës së re, do largohen nga puna, nga shkollat, nga çdo institucion. Pra me një fjalë nuk je më qytetar, por thjeshtë një qënie pa të drejta, apo një vegël pune që flet dhe që duhesh të sillesh sipas urdhërave të serbëve, jo sipas rregullave. Rregullat dhe ligjet ishin vetëm për serbët.

(Prandaj Rugova krijoi pushtetin paralel dhe doli me opsionin e Kosovës Republikë…! /AÇ)

Mirëpo Milloseviçi e dinte që shqiptarët mund të rebelohen. Për të pasur nën kontroll këtë gjë, i duhej një lëvizje paqësore, e ngjashme me lëvizjen paqësore të Gandit në Indi, të cilën lëvizje e kishte planifikuar shërbimi i inteligjencës britanike, ku përmes një lëvizje të tillë anglezët eksploatuan me dekada një popull, që kishte gati një miliardë banorë. Me rrëmojza dhëmbësh do e kishin fituar luftën kundër anglezëve. Për fund Gandi vritet nga një idealist i lirisë, pra një qytetar indian.

(Ti a po mendon se Milloja i bëri të gjitha në Kosovë a? Prandaj e nënvleftëson politikën e refuzimit estetik, që Rugova u bëri serbëve dhe regjimit të Millos! /AÇ)

Milloseviçi për të bërë këtë lëvizje paqësore, kishte angazhuar ‘intelektualët’ më lojalë që Lidhjen e Komunistëve ta shëndrrojë në një parti tjetër, që shqiptarët do i shkonin pas. Dhe pa u çuditur fare kështu ndodhi. Lidhja e Komunistëve shëndrrohet brenda natës në LDK. Të gjithë e dijmë që në fillimet e para të LDK-së, personi që ka vrapuar për të biseduar me intelektualët shqiptarë se kush të bëhet kryetar i LDK-së, ka qenë pjesëtar i UDB-së.
Pra UDB-shët i fusnin nën kontroll të drejtëpërdrejtë shtresën intelektuale përmes një partie që do të quhet kombëtare. Në anën tjetër LDK në programin e saj kishte disa paragrafe që shkruante që nuk e cenon territorin e Jugoslavisë e rrjedhimisht të Serbisë.
Personi që pranoi të bëhej kryetar i LDK-së ishte Ibrahim Rugova. Dihet mirëfilli që të paktën katër doktorë tjerë shkencash e kanë refuzuar këtë pozitë.

(Dallimi në këtë rast duhet të gjendet te detajet… Nga Lidhje Komuniste, u bë Lidhje Demoktratike, që u orientua jo nga Lindja e Rusia, por nga Evropa e Amerika! /AÇ)

Me krijimin e LDK-së trasohet rruga paqësore e Milloseviçit për shqiptarët e Kosovës.
Veç të sqarohemi se politikë paqësore nënkupton kur dy palë me të drejta të barabarta dhe përafërsisht me forca të barabarta, mund të dakordohen që të mos bëjnë luftë me njëri-tjetrin për ndonjë mosmarrëveshje. Psh. Korea e Veriut dhe Korea e Jugut zbatojnë politikë paqësore mes vete, mirëpo sëcili në shtetin e vet është Zot vetë.

Politika paqësore e njëanshme, kur një popull është i pushtuar, nuk është më politikë paqësore, por nënshtruese. Edhe qëllimi i Milloseviçit ishte ky, një politikë ku shqiptarët nënshtrohen deri në gjunjëzim para tij.

(Po pra, e sqarova më lart, nëse ti do luftë me Serbinë, duhet edhe me qenë në pozita të barabarta ushtarakisht me ta, apo me hy në luftë me kruese dhëmbësh e me shkua Kosova për lesh? Prandaj Rugova, që ishte më i mençur e më largpamës, mendoi shpëtimin e popullit të Kosovës, e jo mashtrimin e tij, dhe punoi vazhdimisht për të fituar simpatinë dhe mbështetjen e Perëndimit dhe ia arriti… /AÇ)

Pas kanalizimit të shqiptarëve në rrugën paqësore, fillon eksploatimi. Planet e inteligjencës serbe i ngjajnë planëve të sektorit të ekonomisë të SS-ve të Hitlerit.
Shqiptarët së pari të shfrytëzohen ekonomikisht deri në metelikët e fundit, pastaj të rrahen, të torturohen, të ç’njerëzohen e në fund, o të vdesin, o të ikin vetë ku të dojnë. Kështu policia serbe fillon shfrytëzimin direkt të shqiptarëve duke u shqiptuar dënime pa fund në trafik. Duke ua mbledhur faturat si obligim ndaj administratës me dhunë. Duke i maltretuar në forma të ndryshme. Duke u kërkuar armë, që nuk i kishin dhe duke i detyruar ata që ti blejnë ato armë dhe ti dorëzojnë.

(Këtë gjë ta bëjnë edhe danezët e sidomos gjermanët, etj. nëse duan me të përndjekë… /AÇ)

Listat e shqiptarëve të maltretuar janë pafund. Nuk ka shqiptar që e kanë dërguar në stacion të policisë që pasi e kanë rrahur mirë, nuk ia kanë kërkuar 500 marka gjermane, nëse don t’iu shpëtojë rrahjeve tjera. Të gjithë i kanë paguar. Ku ka ma fyerje të dinjitetit njerëzor sesa kjo metodë, të rrahë derisa shkon në Spital dhe pastaj edhe të kërkon të paguash për lodhjen e policëve që të kanë rrahur…

(Një kosovar më tregoi një herë, se ndërsa dilte nga Burger King-u në mesnatë në Darmstadt, ku punonte, e arrestoi policia gjermane. I kishin nxjerrë një foto të tij në kompjuter dhe i thonin “ti je ky”… Ai kishte emrin e një intaliani në kërkim, gjoja, por fotoja tha ky, ishte e tij. “E unë u thosha”, – tregonte kosovari, “po jam more Avdush Humolli, jo ky italiani. Më lanë zhveshur (cullak) disa orë në qeli, e psastaj më lëshuan… Si e quan ti këtë metodë? /AÇ)

Nga kjo metodë, qindra miliona marka janë inkasuar për mirëmbajtjen e administratës policore të Milloseviçit.

Në anën tjetër, shqiptarët ishin obliguar nga LDK-ja (një parti e organizuar nga UDB-ja), që të paguanin 3% për mirëmbajtjen e administratës paralele të shqiptarëve, që si qëllim të vetëm e kishte me rujtë frymëmarrjen. Nuk kishte asnjë plan real për të dalur nga kthetrat e Milloseviçit. Në fakt si do mund të dilte nga një rrugë e trasuar nga vet ai!?
Pra shqiptarët e shkretë, të mbajtur vazhdimisht nën frikë, paguanin për shtetin serb obligimet, nëse i vononin ato, i paguanin me dajak.

Ndërsa, nëse dikush nuk e paguante tre përqindshin, e quanin shqiptarët tradhtar.

(3%-shi financoi pushtetin paralel, por edhe punët diplomatike të qeverisë së Kosovës në ekzil. Pak ka qenë… Pa para, si do fitohej mbështetja ndërkonbëtare sipas teje? A kujton se ia ndien kujt fort për ty a?! Edhe në këtë rast, duhet parë mundësia reale. Është e lehtë të kalohet në paranojë, LDK – krijesë serbe… Ashtu u mendua në fillim edhe për UÇK-në… Por kur një lëvizje bëhet aq e madhe, sa themeluesit e drejtuesit nuk munden ta mbajnë nën fré, ajo del edhe jashtë kontrollit të krijuesve të vet dhe të merr përpara. Dhe LDK ngjalli shpresë, ngjalli te shqiptarët idenë e Kosovës Republikë dhe të pavarur nga Serbia… Po të mos ishte LDK, ku do e merrje ti e të tjerët këtë ide? Ndoshta do ushqeheshit me ato që thoshte Demaçi e Ukshin Hoti, për bashkimin kombëtar. Por taktikisht, Rugova ishte më i avancuar. Nëse kërkohej bashkim me Shqipërinë, kundërshtia serbe dhe e forvave ndërkpombëtare do ishte më e madhe, deri sa edhe mund të dështonim… Prandaj ju e disa të tjerë, nuk e kuptuat Rugovën në misionin dhe idetë e tij… /AÇ)

Eksploatimi i Milloseviçit nuk ndalon vetëm me mbledhje të markave nga rrahjet e shqiptarëve. Ai organizoi në mënyrë të përkryer shëndërrimin e shqiptarëve në makinë konsumuese të produkteve serbe. Së pari, me largimin e shqiptarëve nga puna, hapi rrugët që të rinjtë shqiptarë të dalin jashtë vendit për të kërkuar mbijetesën. Serbët e dinin mirë që ata do i dërgojnë paratë e tyre familjarëve në Kosovë, para që derdheshin më pastaj komplet në ekonominë e Serbisë. Çdo vit mbi 800 milion marka gjermane, shqiptarët i dërgonin në ekonominë serbe, duke ia siguruar Milloseviçit likuiditetin në valutë të huaj.
Inflacioni i dinarit në Serbi ishte përtej limiteve. Me një inflacion të tillë nuk do kishte politikan që do mund të mbante pushtetin, mirëpo Milloseviçi e amortizonte këtë inflacion falë eksploatimit të Kosovës.

Qindra miliona nga shfrytëzimi i drejtëpërdrejtë fizik i shqiptarëve, disa miliarda nga shfrytëzimi i ndërmarrjeve publike (Trepça, Ferronikeli, KEK-u e kompani tjera), fondin pensional e gjithçka, që ishte ndërtuar me vite nga shoqëria kosovare.
Qëllimi i fundit i Milloseviçit ishte vrasja e shqiptarëve. Çka do mblidhte Milloseviçi nga një shqiptar i vrarë? Asgjë.

Sikur Milloseviçi të donte vërtetë luftë në Kosovë, atëherë do kishte organizuar vrasjen e disa serbëve dhe lufta kishte filluar. Dëshmi e kësaj janë vrasja e të rinjëve serbë në një lokal në Pejë nga beretat e Kuqe në fund vitin e 98-tës, për të marr më pas një aksion të masakrave kundër shqiptarëve në Qyshk e më gjërë.

(Millosheviqi e serbët e donin dhe e duan Kosovën pa shqiptarë. Dhe planet e tij u ndihmuan mjaft mirë nga UÇK, e Kosova do shpopullohej, sikur të mos ndërhynin ndërkombëtarët e sikur në Rambuje, Rugova të mos këmbëngulte përkundër Millosheviqit, që ta firmoste marrëveshkjen e propozuar nga Ollbrajt! /AÇ)

Kjo ka qenë një periudhë plot frikë dhe dhunë, andaj intelektualët në Prishtinë duke qenë nën presion të vazhdueshëm kanë menduar që nuk ka zgjidhje tjetër, andaj kanë pranuar zgjidhjen e imponuar dhe me ose pa vetëdije i kanë kontribuar planeve të Milloseviçit. Natyrisht që brenda LDK-së ka pasur edhe njerëz të pafajshëm dhe të ndershëm kombëtarisht, por ata kurrë nuk e kanë ditur saktë çka si dhe qysh mendon LDK-ja me ardhur deri tek LIRIA. Çdo përpjekje e tyre për të bërë diçka ndryshe, është neutralizuar nga Kryesia e ngushtë e LDK-së, sepse ata nuk kanë guxuar me shkelë vijën e kuqe të padronit të tyre.

(Edhe këtu kam një pikëpamje tjetër… Rugova e kishte ndarë mendjen, pa përkrahje ndërkombëtare nuk mund ta përballoje dhunën serbe. Tani nëse shqiptarët në Kosovë kapeshin me luftë me serbët, pa armë e pa ushtri e pa mbështetje nga ndërkombëtarët, serbët do merreshin më shumë me Kosovën, se me Bosnjen, se i urrenin shqiptarët edhe më shumë. E falë politikës paqësore të Rugovës, Kosova shpëtoi në fakt më mirë relativisht se Bosnja. Kadare që sugjeroi në një moment, që kosovarët të ngriheshin në protesta me studentët e Beogradit, e kuptoi këtë më pas, dhe i kërkoi ndjesë Rugovës më pas… Por jo të gjithë e kuptojnë dhe nuk e di nëse ti edhe tani, që po e sqaroj unë, do e kuptosh kështu si unë, a jo?! /AÇ)

Alternativa tjera natyrisht ka pasur, nuk janë eksploruar sa duhet.
Sa i përket meritave të Rugovës për sensibilizimin e opinionit ndërkombëtar, nuk janë veç meritë e tij. Të gjithë shqiptarët që kanë jetuar jashtë kanë bërë çmos që çështja e Kosovës të dali në sipërfaqe. Po të mos ishte Dioguardi e shqiptarë të tjerë, Rugovën nuk do e priste askush për të thënë ndonjë fjalë.

Shumica e takimeve me lider të ndryshëm botërorë, është organizuar nga burra shqiptar atdhetarë e që Rugova nuk ka mundur me i refuzua. Megjithatë asnjë takim Rugova nuk e ka pasur me ndokënd, pa dijeninë e UDB-së, sepse UDB-në i ka pasë brenda kryesisë së LDK-së.

(Tani këtu qëndron problemi, se shqiptarët jashtë Kosovës mund të bënin shumë, mund të bëjmë shumë psh. edhe për Çamërinë, por pa një lider në vend, pa Rugovën – president i zgjedhur i popullit të vet në Kosovë, nuk kishte zgjidhje e as negociata, a e kupton tani? Prandaj Rugova ishte kyçi i gjithë lëvizjes, prandaj rrinte në Prishtinë, jo se donte UDB, por se ky u kishte blerë serbëve mendjen, dhe po i përdorte ata, që të shpëtonte Kosovën me mënyrën e “parrezikshme” të tij, dhe sot po vlerësohet më shumë për rolin e tij edhe sot, se dje. Nuk ka qenë e lehtë për Rugovën ta luante atë lojë politike! /AÇ)

Kur doli UÇK-ja, Rugova nuk besonte që mund të ketë shqiptarë që do kishin bërë mendjen top për t’iu kundërvu Serbisë me luftë. Ai nuk hezitoi ta quante UÇK-në dorë e zgjatur e Serbisë, sepse duke qenë vetë i kontrolluar nga Serbia, kishte arsye të besonte që çdokush tjetër do e kishte të njëjtin fat.
Dorën në zemër, UDB-ja ka mundur të ketë të infiltruar ndokënd brenda UÇK-së e që Rugova ta ketë njohur, por infiltrimi nuk është i njëjtë me kontrollin.
Edhe kur vriteshin djemat e UÇK-së në fushat e betejave, prapë Rugova nuk besonte dhe asnjëherë nuk shprehi gadishmërinë të mbeshteste këtë forcë të armatosur si një alternativë e dytë për të arritur LIRINË.

(Tani problemi qëndron, nuk bëhej politikë në atë kohë, si tani komente në FB. Të ikte koka. Por mendoj se dy janë arsyet e dyshimeve të Rugovës për UÇK-në, 1. disa nga drejtuesit e saj të infiltruar nga UDB dhe 2. përpjekjet për luftë të shqiptarëve, që po të mos ndërhynin forcat ndërkombëtare, Kosova do shkatërrohej. U vranë megjithatë dhjetëra mijëra shqiptarë nga kjo luftë, u përdhunuan 20 mijë gra shqiptare nga ushtarët serbë, nuk është gjë e mirë, apo jo? E këto i para-dinte Rugova se ndodhin, ai mendonte ndoshta se mund të shkëputet Kosova nga Serbia një ditë, edhe pa luftë, siç bëri psh. Mali i Zi… A ishte e mundur kjo? Nuk i dihet… /AÇ)

Nga aspekti i jetës së tij private, më dhimbset shumë dhe këtë e them me plot sinqeritet. Kjo për faktin që ka jetuar në një botë të konfuzionit personal brenda një strukture të kontrollit me frikë dhe kërcënime. Një situatë të tillë jetësore ai mundi ta përballojë vetëm duke pirë raki…

(e cigare, që i morën jetën… /AÇ)

Ndërsa nga aspekti i politikës në rrethana të vështira, ka qenë një njeri pa aksion për popullin e vet. E të bësh politikë që ia plotëson planet pikë për pikë armikut, dhe ta vazhdosh atë politikë pafund, është e dhimbshme deri në palcë.

(Se nuk ke rrugë tjetër më të mirë ndoshta… Mendoje edhe këtë… Vlen truri më shumë se loqet nganjëherë… edhe pse situata në Kosovë, si e sqaron në librin e tij Bajram Kabashi te “Rilindja, Përkushtim dhe Trishtim, njeriu mundet me mendua se edhe jetën e jep, dhe nuk e lë veten të poshtërohet ashtu. Por politika nuk është e lehtë jo, e sidomos në kohë e situata të tilla! Prandaj Rugova, mendoj, ka vlera të pamohueshme! Ai e goditi edhe veten me raki e cigare deri në vetëshkatërrim, për të përballuar misionin për një Kosovë të pavarur! /AÇ)

Tash pas ca dekadash Kryeministrin e kemi nga pasardhësi i partisë së Rugovës. Kur zyrtarët e Shqipërisë dhanë disa deklarata qëllim mira për Prishtinën, ai gati sa nuk i shpalli luftë Tiranës, duke thënë që Shqipëria nuk ka të drejtë të përzihet në punët e brendshme të Kosovës.
Ndërsa kur gjenerali serb i akuzuar për krime në Kosovë, kishte hyrë në Kosovë pa e pyetur fare Prishtinën, Kryeminstri tha që nuk ishte në dijeni për këtë. Natyrisht që padronët nuk mund t’i kontrollosh.
Nëse dikush në Kosovë mendon që kjo është një rastësi, atëherë të dashur qytetarë të Kosovës, më vjen jashtëzakonisht keq për ju, dhe se kot e keni të drejtën e votës, kur ju mungon aftësia e gjykimit.

(Shoku jonë, e keqja Kosovës sot po i vjen nga Presidenti i Kosovës, që po lobon agresivisht, si e si me ia falë veriun Serbisë, sa mundet i bind edhe amerikanët… Kryeministri po i vë taksë Serbisë dhe po ia mblesh rrenat, me aq sa mundet! /AÇ)

Pasi e kam vështruar këtë periudhë kohore ngadalë, duke vënë copëzat e ngjarjeve njërën pas tjetrës, nuk më doli asnjë arsye për ta pasur idol Ibrahim Rugovën. Përndryshe nuk kam asgjë personale dhe nuk ndjej aspak urrejtje ndaj tij. Vetëm se si qytetar i Kosovës kam drejtë të kem vështrime kritike ndaj secilit, që mirret me planifikimin e jetës shoqërore në vendin tim. Këtë të drejtë ma jep Kushtetuta e Republikës së Kosovës.

(E për në fund, po të them, keq më vjen boll se Rugova nuk kishte shkop magjik, për ta çliruar Kosovën dhe për t’i lënë të gjithë të kënaqur. Por në kohë të vështira dalin edhe burrat e mëdhenj, ashtu si edhe legenat e tradhëtarët. Të jesh i sigurtë, historia do e vlerësojë Rugovën si një nbdër njerëzit e politikanët më të mëdhenj shqiptarë të kohës sonë, dhe një personalitet, që nuk i vjen një populli të vogël edhe aq shpesh, i vjen rrallë, ndoshta duhen dekada, që të vijë! /AÇ)

Shqiptarët e fundit të Mollës së Kuqe… Përse policia serbe e ndalon grupin e Top Channel?

Foto e moçme e Mollës së Kuqe…

Marin Mema

Shqiptarët e sulmuar dhe margjinalizuar nga të gjitha anët, pasi morën virusin e islamit të pasivizimit kombëtar, atë që la pas turku të dobët e të varfër e të paorganizuar, e shqyen serbët, grekët e fqinjët e tjerë! Shqiptarët e goditur nga të gjitha palët! A mos duhet t’i bëjmë një analizë gjakftohtë arsyes se pse ka ndodhur kjo dhe pse vazhdojmë ta kemi shtatin e ligësht e shtetet e dobëta?!

Ndiqni dokumentarin e Marin Memës dhe shikoni se sa me agresivitet i ka asimiluar Serbia, i ka dëbuar, i ka vrarë dhe i ka masakruar shqiptarët në trojet e tyre, që tani gjenden nën Serbi! Zgjohu shqiptar, e mos rri si bullar! /ARBEN ÇOÇAJ



Shqiptarët e fundit të Mollës së Kuqe… Si jetojnë ata sot në Serbi? Çfarë ka mbetur pas? Përse policia ndalon grupin e Top Channel? Çfarë duan të fshehin? Ndiqni të plotë videon e dokumentarit te gazetarit Marin Mema.

A ka më hall: Të jetosh si Shqiptar, e të vdesësh si Arab?!

Xhevat Bislimi

* Ish-z/kryetari i Vitisë, Xhevat Bislimi, kërkon të ndalohet gjuha arabe në rituale fetare, duke e thënë hapur atë që s’e ka thënë askush si ai deri më tash: Hoxhallarët janë rekrutuar kundër gjuhës shqipe!

Ky eshte paradoksi, kjo eshte fatkeqesia e nje pjese te madhe te shqiptareve, që linden nga prinder shqiptare, rriten, edukohen e jetojnë shqiptarisht, kurse, kur te vdesin, varrosen arabisht, greqisht, etj.!

Duket e pabesueshme, por e verteta eshte kjo… Para tri ditësh vdiq veprimtari dhe veterani i çeshtjes shqiptare, i burgosuri politik, njeriu dhe shqiptari i mirë, Sabit Rexhepi… Ka me shume se tridhjete vite, qe jam njohur me të. E kane njohur, kush me shume e kush me pak, edhe qindra shoke tjere.

Nuk besoj qe dikush nga keta shoke e bashkeveprimtare, veç nese do te genjej, mund te thote qe shqiptari Sabit Rexhepi do te donte te varrosej arabisht… (?!) Pse nuk respektohet nga familja, nga bashkeveprimtaret, nga farefisi e nga kleri identiteti dhe dinjiteti kombetar e gjuhesor i te vdekurit dhe i te gjalleve qe marrin pjese ne varrimin e bashkekombesit te tyre?! Me ç’te drejte fyhet e perbuzet deri ne kete shkalle percaktimi, ndjenja, bindja, veprimtaria dhe angazhimi jetesor i shokeve tane atdhetare dhe luftetare te pathyeshem per gjuhe, flamur, kulture, liri, dinjitet e identitet shqiptar?!


Respekt per gjuhen, kulturen, traditen e veshjen arabe, gjermane, greke, amerikane, etj., por shqiptari ka gjuhen, kulturen, traditen, veshjen dhe identitetin e tij autokton kombetar! Te qenit shqiptar ishte dhe eshte vullnet i Perendise-Zotit, siç ishte dhe eshte vullnet i Tij edhe te qenit arab, gjerman, etj.

Prandaj, te mohosh gjuhen shqipe ne lutje, ne jete e ne vdekje, ke mohuar vullnetin e Zotit. Nuk ka mekat me te madh, edhe ne kuptimin fetar, se sa shqiptari ose shqiptaret ta varrosin shqiptarin ne gjuhe te huaj, te luten e te predikojne ne gjuhe te huaj… Kthjelluni vellezer shqiptare e mos mekatoni, duke dalur kunder vullnetit dhe deshires se Krijuesit! Kleri shqiptar per asnje çmim nuk duhet ta mohoje dhe perbuzë gjuhën e Zotit, gjuhën shqipe!

Nje pjese e klerit shqiptar eshte rekrutuar, siç eshte rekrutuar edhe nje pjese e politikaneve dhe e inteligjencies, dhe po bejne punen e qoftelargut, duke i vene kazmen gjuhes dhe identitetit kombetar! Keta mekatare e mercenare, qe vishen me petkun e fetarit, te politikanit, “atdhetarit”, intelektualit…, nuk duhet te gezojne respektin e popullit shqiptar. Keta duhet te tregohen me gisht dhe te perbuzen nga shqiptaret. Ata qe mohojne dhe nuk nderojne me perulje gjuhen e ëmbël shqipe, duhet te shihen e tregohen me perbuzje nga te rinj e te vjeter…

Bashkesite fetare shqiptare duhet urgjentisht te ulen ne nje Kuvend te Madh dhe te pajtohen, qe gjuhe e xhamise dhe e kishes, gjuhe e lutjes dhe e predikimit dhe gjuhe e Zotit per besimtaret shqiptare, të jetë VETËM gjuha shqipe!

GJUHA NË RREZIK – KOMBI THËRRET!

Shqiptarët duhet t’i shërbejnë kombit e jo ideologjisë arabe…

R E A G I M NGA ARBEN ÇOKAJ

Për interesat e kombit dhe të vendit tim, do të “llapi” e do të “lehi” gjithë jetën, pa pagesë…

Elida Buçpapaj shkruan: “O Arben Çokaj pse te djeg ty? Une flas per myslimanet shqiptare, as per arabet dhe as per turqit, pse eshte shteti ? Ju i mallkoni myslimanet shqiptare te kohes se diktatures. Mos leh kot! Sauditet dhe te tjeret duhet t’i largoje shteti. Ju llapni kunder myslimaneve shqiptare! S’keni lidhje me krishterimin. Jeni kunder Papa Franceskut. Myslimanet shqiptare jane europiane, tolerante, ju jeni lehlehesa!”

Përgjigjia ime për këtë koment dhe shkrimin e saj
Kur gjithë bota shqiptare i është mirënjohëse Papa Françeskut, ka plasur një fushatë e egër kundër myslimanëve shqiptarë:

Elida Buçpapaj ne “llapim” kundër islamit radikal, dhe nëse islami vetë nuk mund të ndalë radikalizmin e vet, imponimin me gomerët arabë, që na shurdhojnë përditë me altoparlante, atëherë ne llapim edhe kundër altoparlanteve, e kundër atyre që lejojnë imponimin e një feje primitive beduine-arabe mbi një racë të lartë evropiane, siç jemi ne shqiptarët. Nëse islami tek shqiptarët sillet si krishtërimi, as nuk ka diskutime fare, por jeta jonë e përditshme trazohet e shqetësohet nga islami, deri edhe kërcënohet prej tij. Tani kush ka më të drejtë në planin e zhvillimit kombëtar, ju që mbroni islamin, apo ne që “llapim” kundër tij?

Vendi e kombi më i varfër, e më i paorganizuar e më i prapambetur në Evropë janë Shqipëria e shqiptarët. Edhe Mali i Zi e Maqedonia janë në gjendje te organizojnë shtet më funksional se shqiptarët. Tani ku qëndron problemi, që ne nuk mundemi të organizojmë shtetin në një nivel të lartë – karakteristikë kjo e racave të larta, kur në fakt si origjinë jemi racë e lartë dhe së paku një organizim si Italia, nëse jo si Gjermania, mund ta bënim? Problemi sipas meje është islami, mentaliteti turqeliko-islamik i shqiptarëve, është pushtimi i dikurshëm turk, që i shembi shqiptarët si racë, përzierja e racës, që sollën uljen e nivelit të racës ndër shqiptarë, prandaj, ne e organizojmë shtetin shqiptar në një nivel të ulët, karakteristikë kjo e racave të ulëta të mesme.

R E K L A M A
PROMOTED CONTENTMgid

17 Royal Kids Who Are About To Take Over The World
ZestRadar

7 Most Desirable Women Of All Times
ZestRadar

Is Melania Trump The Most Attractive First Lady Ever?
ZestRadar

What Actually Happens When You Eat One Egg A Day
ZestRadar
Tani nëse ty si intelektuale të interteson priodukti arab, islami, më shumë se vlerat tona kombëtare si shqiptarë, toleranca, shkollimi, dija, punësimi e zhvillimi? Psh. a e pyet veten ti, kë po mbron me shkrimin tënd, kujt po i shërben dhe kë po kritikon? Nëse ti mbron islamin, a më ke parë mua ndonjë herë se po mbroj vlerat fetare të shoqërisë sonë? Unë mendoj se duke mbrojtur vlerat kombëtare, e duke e lënë fenë në plan të dytë, ne si shqiptarë mund të mblidhemi bashkë drejt disa vlerave të përbashkëta. Dhe kjo nënkupton që shqiptari të mos diskriminohet për arsye fetare, e nëse kjo ndodh e ka ndodhur, siç e ngrenë problemin disa intelektualë si Kolec P. Traboini, Paul Tedeschini apo Mark K Shkreli etj. këto gjëra duhet të merren parasysh, dhe nuk duhet të nënkuptohet se ata nga pikëpamje kristiane, po sulmojnë islamin – ata po kërkojnë disa të drejta përfaqësimi të mohuara.

Kur shqiptari musliman sillet si musliman e jo si shqiptar, kjo krijon probleme. Dhe nëse shqiptari musliman, nuk i jep pjesën e tij, që i takon në qeverisje, shqiptarit të krishterë, kjo përbën problem. E nëse minoritetet fetare kërkojnë të drejtat e tyre të përfaqësimit politik, kjo nuk dmth. se ata po sulmojnë islamin, apo muslimanët shqiptarë, ata po bëjnë thirrje, që të mos diskriminohet, siç edhe po ndodh, për arsye fetare. Se ja si e keqinterpreton ti këtë fenomen, i jep konatacion fetar, për të tjetërsuar një realitet objektiv. E kur ti e bën këtë, po një injorant musliman, që nuk njeh tjetër veç Muhamedin e librin e tij, çfarë mendon ti, se bën ai?

Islami është më i fuqishëm se kurrë në historinë e tij në Shqipëri e ndër shqiptarë, as në kohën e turkut e të Zogut, nuk ka qenë më i fortë. Atëherë kujt ia ke frikën realisht ti, që po ngre një problem, sikur islami u dërrmua, e muslimanët po vuajnë si në Bosnje? E nëse islami dërrmohet, cila është fatkeqësia jonë kombëtare, në mbrojtjen e kësaj ideologjia arabe? Do të ishte çlirim në fakt për shqiptarët, nëse islami shqiptar dërrmohet, e jo pikëllim. Kur ra komunizmi, kujt iu dhimb në Shqipëri? Vetëm atyre që përfitonin prej tij, por jo ty, jo popullit shqiptar, që vuajti nën të. Kështu është edhe me islamin, ai ka marrë zhvillim, ekspansion kancerogjen, po na shurdhon e kërcënon përditë, shoqëria jonë është anemike, me virusin e islamit ka vetëm nënshtrim, shpresa të rreme, nuk ka zhvillim.

Ja kjo më djeg mua, prandaj “llapi”. Dhe do të “llapi” gjithmonë, aq sa mundem, për të futur arsyen, llogjikën, racionalitetin në zhvillimet shqiptare, sepse po prishen ekuilibrat, dhe kjo nuk e çon shoqërinë tonë përpara, por e çon në regres, andej nga bën thirrje të shkojmë Sytari, myftiu i Shkodrës, drejt Sirisë e Damaskut, ku ai ka kryer shkollët teologjike, “drejt vendlindjes e Kur’anit”, që nuk është Evropa. Prandaj intelektualët shqiptarë me integritet, pavarësisht besimit të tyre fetar, duhet të bëjnë diskutime intelektuale, në shërbim të shoqërisë e të ardhmes së saj, dhe jo të neurozave fetare, që nuk i shërbejnë kombit tonë.

Nëse u ngrit një problem, që tregon një mospërfaqësim të një komuniteti në qeverisje, kjo tregon prishje të ekuilibrave e të tolerancës. E nuk ka pse merret si sulm kundër islamit. Paramendo çfarë mund të shkruash ti, a dikush tjetër, nëse shtetet shqiptare marrin vendim për ta ndaluar thirrjen e eZanit me altoparlante?! Edhe pse altoparlantet nuk duhet të zhurmojnë në bazë të ligjit, neni 174 i Kodit Penal i ndalon zhurmat në publik, se shqetësojnë popullsinë, na tregojnë primitivë si popull dhe rrisin agresivitetin, prapë se prapë ky shqetësim ndodh, pasi shoqëria shqiptare është përkulur para ideologjisë islame. Dhe kjo nuk është në interesin tonë kombëtar, por në interesin e qarqeve turko-arabe dhe të atyre që kanë filluar të na quajnë Muslim Country.

Ne jemi shqiptarë, jo muslimanë! Muslimani nuk ka komb, ka vetëm fe – është boshnjak! Ne nuk duhet ta pranojmë definicionin fetar, nuk duhet të sakrifikojmë kombin për islamin! Askush nuk i thotë Italisë, Gjermanisë apo Danimarkës, Christian Country. U thonë sipas emrit të kombit që ata përfaqësojnë, si vende e kombe! Kështu duhet të bëhet edhe me ne! Por duke mbrojtur islamin më shumë se kombin, duke e lënë eZanin të zëvendësojë himbnin tonë kombëtar, ne shqiptarët sikur, me ose pavetëdije, po i shërbejmë intereasve fetare, jo atyre kombëtare… Dhe mjerë Shqipëria, kur edhe intelektualët shqiptarë e bëjnë këtë! Prandaj “llapi” unë, se kemi humbur rrugën në oborr! Për interesat e kombit dhe të vendit tim, do të “llapi” e do të “lehi” gjithë jetën, pa pagesë…

Shqiptarët edhe sot vazhdojnë të humbin terren në Ballkan.

Shqiptarët e Maqedonisë Veriore vazhdojnë të asimilohen në turq, me ndihmën e pakursyer të hoxhallarëve!

Shqiptarët edhe sot vazhdojnë të humbin terren në Ballkan. Duke qenë se Shqipëria është një shtet ende i dobët, që vidhet e abuzohet nga politikanët tash 30 vjet, shqiptarët jashtë Shqipërisë nuk e shohin më si një vend atraktiv dhe intertesant e frymëzues për ta, dhe ata po mbijetojnë si t’u vijë, sidomos duke e humbur identitetin kombëtar dhe duke marrë një identitet fetar, i cili po na dëmton në vazhdimësi! E ne po sillemi si bullarë… /AÇ

Shqiptarët e Maqedonisë po asimilohen para hundëve tona në turko-arab, duke humbur kulturën shqiptare që nga gjuha, veshja dhe tradita.

Siç shihet edhe në keto fotografi fëmijët shqiptarë në një xhami në Tetovë, nuk mbajnë plisa simbolin shqiptar, por kapela arabe dhe vajzat e mitura veshje turko-arabe.

Ata që s’i asmilojnë përmes Islamit në turq, i detyrojnë që të shpërngulen përmes lehtësive, që u krijon “liberalizimi i vizave”, përderisa ky “liberalizim i vizave” vetëm sa i ngulitë edhe më shumë maqedonasit në vendin e vet, për të cilët politika maqedonase kujdeset për t’i punësuar e rehatuar gjithandej, pra për t’i mbajtur në Maqedoni, kurse shqiptarëve u jepet rruga, e kjo jo vetëm në Maqedoni, por edhe në Kosovë e Shqipëri e më gjerë!…

Kush po investon në dëm të interesave të shqiptarëve?

Receta Pa Komb

nga Saimir Lolja

Të nderuar lexues, miq dhe kolegë

Është kënaqësi me iu vu në dijeni librin për ju.

 Brendia e tij në shqip u botua në Tiranë në Shkurt 2018 dhe mund të gjendet Bibliotekën Kombëtare dhe libraritë e Tiranës, Rinasit, Elbasanit, Lushnjës, Prishtinës, si dhe tek www.bukinist.al.

Brendia e tij në anglisht u botua Prill 2018 dhe gjendet në libraritë e Amerikës së Veriut dhe rrjetet www.amazon.com, www.thebookdepository.com, www.barnesandnoble.com, etj.

Përmbajtja e librit ka një qëndisje të pazakontë që kërkon përvojën dhe dijen e gjithsecilit. Brendia e librit zbulon një fill e kuptim historik të pa ndeshur deri më tani. Megjithëse Shqipëria është që nga fillimi i shekullit XX në qendër të librit, përmbajtja e thurur është ndërshtetërore, rajonale, evropiane, botërore.

Mos me e lexuar këtë libër domethënë prapambetje. Me e lexuar këtë brendi domethënë lexuesi mendon në mënyrë të pavarur dhe libri nuk të shkitet më. Me e lexuar këtë libër domethënë të hapësh drynin evropian me çelësin shqiptar. Me e lexuar këtë brendi domethënë energji pozitive dhe lartësim për lexuesin. Në këtë libër ai që di shumë gjen vetveten dhe ai që di më pak do dijë më shumë. Me lexuar këtë libër domethënë me buzëqeshur kur dëgjohen apo lexohen shpjegime e rrëfime nga burime të tjera.