U përfol se gjenerelaLi Fatmir Limaj urdhëroi vrasjen e tij në luftë, tash mund të bëhen bashkë në qeveri

Një figurë e vjetër dhe shumë e përfolur e skenës politike pritet të drejtojë Ministrinë e Drejtësisë në qeverinë e re të Kosovës. Krijimi eventual i një shumice të re parlamentare nga LDK-ja, AAK-ja e Nismës, do t’ia bëjë një vend në ekzekutiv edhe Blerim Kuçit, anëtarit të Aleancës për Ardhmërinë e Re. Emri i tij është konfirmuar nga partia si i propozuar për ministër të Drejtësisë. Në këtë qeveri, Kuçi do të bëhej për herë të parë pjesë e një ekzekutivi me Fatmir Limajn, kreun e Nismës Socialdemokrate, emri i të cilit është përfolur për zëvendëskryeministër. Kuçi dhe Limaj e kanë një të kaluar të përbashkët. Kjo e kaluar e tyre ndërlidhet me ngjarjet e ndodhura gjatë dhe pasluftës në Kosovë. Emrat e dy pjesëtarëve të UÇK-së ishin përmendur në një dokument 200-faqësh, të publikuar në Kohën Ditore, që përmbante dëshminë e një ish-dëshmitari të mbrojtur të EULEX-it për rastin “Kleçka”. Rasti kishte marrë epilogun final në maj të vitit 2016, kur Limaj dhe të tjerët ishin liruar nga akuzat për krime lufte. Sipas dëshmisë së dëshmitarit të koduar “X”, të vitit 2011, Limaj e kishte arrestuar Kuçin dhe e kishte sjellë atë në Kleçkë, burgun e improvizuar të UÇK-së. Sipas dëshmitarit “X”, rasti kishte ndodhur më 1998. Limaj, siç pretendonte dëshmitari, kishte thënë për Kuçin se duhej të ekzekutohej. “Kuçi ishte burgosur për ca kohë dhe ishte mbajtur në shtëpinë kryesore. Kur e sollën në kamp, Limaj më tha nëse e liron këtë do të të vras. Ky duhet të ekzekutohet. Pas disa ditësh Dobruna e lëshoi urdhrin me shkrim ku thuhej se ai dëshironte që Kuçi të çohej pranë tij. Unë e mora letrën por më vinte keq që nuk munda ta ekzekutojë urdhrin e Dobrunës”, kishte thënë dëshmitari “X”. Dëshmitari tha se Limaj e konsideronte Kuçin dezertor të luftës. Por, Kuçi ishte lënë i liruar nga burgu i Kleçkës pas 20 ditësh me urdhër të ish-kryetarit Gjykatës së UÇK-së, Sokol Dobruna. Kjo ishte bërë pa dijeninë e Limajt, sipas të njëjtit dëshmitar. Sipas dokumentit 200-faqësh, dëshmitari kishte thënë se Limaj ishte zemëruar kur kishte dëgjuar që Kuçi ishte liruar. “Ai po më kërkonte dhe kisha frikë se mos më vriste,” kishte thënë dëshmitari. Por, Kuçi kishte refuzuar të dëshmonte kundër Limajt dhe të tjerëve në rastin “Kleçka”. Për këtë shkak, Kuçi ishte arrestuar në prill të vitit 2011 dhe me vendim të gjykatës ishte vendosur në paraburgim për 30 ditë. Në kohën sa ishte mbajtur në paraburgim, ish-ministri i Brendshëm i Qeverisë së Kosovës ushtronte funksionin e kryetarit të Komunës së Suharekës. Edhe karriera politike e Kuçit, përfshirë kohën sa kishte udhëhequr me Komunën e Suharekës, është përcjell me dyshime për implikime në afera korruptive. Këto dyshime nuk u vërtetuan asnjëherë nga gjykatat. Emri i Kuçit ishte përfshirë në procesin e dyshimtë të privatizimit të vreshtarisë në Suharekë. Bëhet fjalë për disa transaksione të dyshimta në procesin e shitjes së ndërmarrjes NBI “Suhareka”. Ish-ndërmarrja e vreshtave NBI “Suhareka”, ishte privatizuar më 2007 dhe fitues qe shpallur “Agrokosova Holding”. Lidhur me këtë rast Prokuroria Speciale e Kosovës kishte zhvilluar hetime në vitin 2011. Në mesin e atyre që ishin hetuar ishte edhe Blerim Kuçit, kreu i Komunës së Suharekës. Mirëpo, hetimet e Prokurorisë së Shtetit ishin mbyllur pa rezultat disa muaj më vonë. E kaluara e të propozuarit të AAK-së për ministër të Drejtësisë, ndërlidhet edhe me biznes dhe tenderë të dyshimtë publikë. Blerim Kuçi është pronar i kompanisë “Hidroterm”, e cila kishte marrë hise në tenderin për ndërtimin e Pallatit të Drejtësisë në Hajvali. Tenderin për këtë projekt që është më i madhi në Kosovë në fushën e drejtësisë e kishte fituar një kompani bullgare, e cila për nënkontraktor kishte zgjedhur kompaninë Hidroterm të Kuçit. Ekspertiza: Oksigjeni në Pallatin e Drejtësisë 11 herë nën nivelin e lejuar Për këtë tender, siç kishte raportuar Insajderi, Prokuroria Speciale e Shtetit kishte nisur hetime në prill të vitit 2015 bazuar në një ekspertizë profesionale të autorizuar nga Prokuroria, e cila kishte konstatuar se oksigjeni në këtë ndërtesë është 11 herë nën normat e lejuara. Kompania e Kuçit kishte vazhduar të përfitonte nga prokurimet publike edhe kur në krye të Komunës së Suharekës kishte mbërritur Bali Muharremaj, bashkëpartiaku i tij. Hidroterm kishte fituar tender në vlerë prej 1.7 milionë eurosh nga Komuna e Suharekës në prag të zgjedhjeve nacionale të vitit të kaluar. Konkretisht në muajin gusht të 2019-s. Kjo kompani ishte rekomanduar për kontratë për projektin për “Rregullimin e rrugës brigada 123 Qendër-Suharekë –Sheshi” në vlerë prej 1 milion e 740 mijë euro, ndonëse nuk kishte dorëzuar ofertën më të lirë për këtë tender. Kishin qenë të paktën edhe dy oferta më të lira, por ato ishin eliminuar nga gara nga Komuna e Suharekës. /Insajderi.com

PËRDORUESIT E PËRDITSHËM TË ILAÇIIT 'ASPIRIN' JANË MË PAK TË RREZIKUAR ME VDEKJE NGA COVID-19

Pacientët e shtruar në spital COVID-19 të cilët po merrnin një dozë të ulët ditore të aspirinës për t’u mbrojtur nga sëmundjet kardiovaskulare kishin një rrezik dukshëm më të ulët të komplikimeve dhe vdekjes krahasuar me ata që nuk po merrnin aspirinë, sipas një studimi të ri të udhëhequr nga studiuesit në Universitetin e Maryland, Shkolla e Mjekësisë (UMSOM). Marrësit e aspirinës kishin më pak të ngjarë të vendoseshin në njësinë e kujdesit intensiv ose të lidheshin me një ventilator mekanik dhe kishin më shumë të ngjarë të mbijetonin nga infeksioni krahasuar me pacientët e shtruar në spital që nuk po merrnin aspirinë. Studimi, botuar sot në revistën “Anestezi dhe Analgjezi”, ofron “optimizëm”, thonë studiuesit, për një ilaç të lirë, të arritshëm me një profil të njohur të sigurisë që mund të ndihmojë në parandalimin e komplikimeve të rënda. “Ne besojmë se efektet e aspirinës për hollimin e gjakut sigurojnë përfitime për pacientët COVID-19 duke parandaluar formimin e mikroklotit”, tha bashkautori i studimit Michael A. Mazzeffi “Pacientët e diagnostikuar me COVID-19 mund të konsiderojnë përdorimin ditor të aspirinës, për sa kohë këshillohen me mjekun”. Ata me rrezik të rritur të gjakderdhjes për shkak të sëmundjes kronike të veshkave, për shembull, ose për shkak se ata përdorin rregullisht ilaçe të caktuara, si steroidet ose holluesit e gjakut, mund të mos jenë në gjendje të marrin aspirinë në mënyrë të sigurt, shtoi ai.

Hakohet në Twitter llogaria e presidentit amerikan Donald Trumpit

 

Gjatë një sulmi teknologjik në Twitter, llogari të shumta të figurave të njohura, përfshirë ato të Kanye West, Kim Kardashian, Elon Musk dhe Joe Biden, u hakuan nga mashtruesit e Bitcoin në korrik, kishte një përjashtim të dukshëm: llogaria e Donald Trump. Kjo çoi në spekulime se Twitter i Presidentit ka mbrojtje shtesë, por tani një haker holandez ka sugjeruar të kundërtën.

Eksperti i sigurisë, i quajtur Victor Gevers, pretendon se ai hakoi llogarinë e Trump në Twitter javën e kaluar, duke fituar akces në mesazhet e tij private dhe mundësinë për të postuar tëeets për 87 milion ndjekësit e tij. Si e bëri? Ai thjesht mendoi fjalëkalimin: “maga2020!”

Me sa duket, Gevers përfundoi në gjetjen e fjalëkalimit të saktë në përpjekjen e tij të pestë, i cili bazohet në parullën Make America Great Again të popullarizuar në fushatën e Trump 2016.

“Unë prisja të bllokohesha pas katër përpjekjeve të dështuara”, i thotë ai gazetës holandeze De Volkskrant. “Ose të paktën të kërkohet të sigurojë informacion shtesë.”

Pas sulmit të suksesshëm, ai pretendon se kontaktoi direkt Donald Trump, si dhe ekipin e tij të fushatës dhe familjen, për të dërguar një paralajmërim se llogaria e mediave sociale nuk ishte e sigurt. Duke mos marrë përgjigje, ai gjithashtu kontaktoi CIA, Shtëpinë e Bardhë, FBI dhe Twitter, raporton De Volkskrant. “Pastaj të Shtunën, papritmas pashë që verifikimi me dy hapa për llogarinë ishte aktivizuar,” thotë Gevers, duke shtuar se Shërbimi Sekret hyri në kontakt dy ditë më vonë, për një bisedë “miqësore” në të cilën ata e falënderuan atë për duke sjellë mungesën e sigurisë në vëmendjen e tyre.

Sidoqoftë, një zëdhënës për Twitter ka mohuar raportet se llogaria e Trump ishte kompromentuar në radhë të parë, duke thënë për The Verge: “Ne nuk kemi parë asnjë provë për të mbështetur këtë pretendim, përfshirë nga artikulli i botuar në Holandë sot. Ne zbatuam në mënyrë aktive masat e sigurisë së llogarisë për një grup të caktuar të llogarive të profilit të lartë, të lidhur me zgjedhjet në Twitter në Shtetet e Bashkuara, duke përfshirë degët federale të qeverisë. ”

“Kjo nuk është absolutisht e vërtetë,” shton zëvendës sekretari i shtypit i Shtëpisë së Bardhë Judd Deere, “por ne nuk komentojmë mbi procedurat e sigurisë rreth llogarive të Presidentit në mediat sociale.”

Në çdo rast, nuk do të ishte hera e parë që Gevers ka hakuar llogarinë e Trump në Twitter. Kjo kishte ndodhur në vitin 2016, kur ai dhe dy hakerë të tjerë gjithashtu arritën të hamendësonin fjalëkalimin e Trump (i cili më pas thuhet se ishte bazuar në një tjetër frazë të tij kapëse: “yourefired”).

Shkencëtarët krijojnë maskën e cila vret virusin Covid 19

Ndërsa bota mezi pret që një vaksinë e sigurt dhe efektive e Covid-19 të vijë në qarkullim publik dhe t’i japë fund shkatërrimit të shkaktuar nga virusi, e vërteta është se ne jemi akoma të paktën gjashtë muaj larg. Shkencëtarët indianë kanë krijuar një maskë të re për fytyrën e cila thuhet se është bërë prej pëlhure mikrobvrasëse e cila mund të vrasë Covid brenda tre minutash, sipas një raporti. Një ekip studiuesish nga Instituti për Shkencën e Qelizave Staminale dhe Mjekësinë Rigjeneruese, inStem, Bengaluru, ka zhvilluar një pëlhurë mikrob vrasëse të quajtur G-fab, sipas faqes dixhitale të lajmeve Federal. Faqja më tej raportoi se materiali dmth. pëlhura mikrob vrasëse, është efektive në çaktivizimin e viruseve të patogjene (të cilave i përket Korona virusi) dhe baktereve gjatë kontaktit me të. Raporti më tej thekson se maskat mund të ripërdoren dhe përbëhen nga tre shtresa. Dy shtresat e jashtme të maskave të fytyrës janë mikrob vrasëse dhe e brendshme është bërë prej pambuku. Maskat lahen dhe ekziston një mundësi për të shtuar një filtër ajri në këto maska ​​për mbrojtje shtesë në vende të mbushura me njerëz ose vende me ventilim të dobët. Ky filtër shtesë mund të shtohet në mes të çarjes në të tre shtresat. Ndërsa prodhuesit e maskës antivirale të fytyrës pretendojnë se këto maska ​​ishin në gjendje të shkatërronin një larmi të madhe të patogjenëve duke përfshirë bakteret dhe viruset (përfshirë Korona virusin), studimet ende nuk kanë verifikuar këto pretendime./ Burimi: Times of India

Rexhep Shahu: Sot më 20 shkurt 2019, Havzi, ti pate ditëlindjen. Sivjet do të ishe 85 vjeç.

REXHEP SHAHU KAM FRIKË NGA NËNSHTRIMI POPULLOR NDAJ UDHÊHEQËSIT (Fragment nga libri im “Bisedë e përfytyruar me Havzi Nelën) Sot më 20 shkurt 2019, Havzi, ti pate ditëlindjen. Sivjet do të ishe 85 vjeç. Asnjë aktivitet shtetëror a shoqatëror s’u bë për ty në 85 vjetorin tënd. Me 22 shkurt 2019, të premten, ora 11, do të promovojmë librin tënd, Shtatë Fletore, vepra jote e plotë me 5548 vargje. Si përgatitës e botues i librit dhe drejtues i Klubit të Poezisë, kam ftuar shkrimtarë dhe miq të tjerë. Shteti dhe organizatat qeveritare e jo qeveritare, politike e jo politike, nuk bënë asgjë në 85 vjetorin tënd, nuk u kujtuan, nuk ka kujtesë për ty, (për disa të tjerë, të amnistuar nga qeveria rilindase e shkëlqësisë së tij z. Rama, u bënë aktivitete me zhurmë, tallava, me para…). Me 20 shkurt është dita e shembjes së shtatores së Enver Hoxhës, ndaj të cilit ti e ke artikulue hapur urrjetjen. I mbështjellë me trishtim shkova te Muzeu Historik Kombëtar ku ka çelë ekspozitën e tij “The Trump” me grafika të jashtëzakonshme piktori i mrekullueshëm Avni Delvina. Folëm për ekspozitën, për Kosovën dhe bëmë foto në ekspozitë me Avniun dhe me Ilir Myftiun. Pastaj, në tavolinën e përhershme ku vrasim bërrylat dhe mprehim fjalët në Bar Kafe Luksi, në bodrumin e Bibliotekës Kombëtare, të kujtuam me Izet Durakun, Behar Gjokën dhe me Lazër Stanin. Ti nuk je i përshtatshëm për shtetin dhe levat e shtetit, ti je i papranueshëm, je rrebel, je rrevolucionar i pandreqshëm, vazhdon ende internimin tënd… Me 20 shkurt është edhe 73 vjetori i pushkatimit të Anton Harapit, nga njerzit më të ditur që ka nxjerrë ky vend, një nga shqiptarët që e ka dashtë më shumë këtë vend. U ngarkova shumë sot Havzi dhe po mendoja gjithë kohës se të përndjekurit politikë që dolën nga burgjet e diktaturës, besoj e lanë lirinë dhe administrimin e saj në duar të pista, në duar biznesmenësh dhe njerzish të pa realizuar në asgjë në jetën e tyre që për pasuri e pak emër, për pak dukje, për një copë zyrë, e shesin a e falin lirinë… Ende sot e gjithë ditën ka më shumë liri e mundësi me fole në shtyp e media për diktatorin Hoxha, se sa për ty Havzi. Kanë filluar të mos e quajnë diktator. Kanë filluar të artikulojnë “arritjet e tij të jashtëzakonshme” dhe të mos guxojnë të përmendin krimet e tij, mungesën e lirisë, dhunën, vrasjet, burgjet, tmerret, frikën, urinë, mungesën e ushqimit. Rilindja ktheu Enverin, ku është ai s’mund të jesh ti Havzi. Të shpallurit si disidentët më të mëdhej, apo pronarët e disidencës shqiptare, të antikomunizmës, të “luftës” kundër diktaturës e trashëgimisë së saj, janë nga Blloku komunist, bij të Bllokut, nipa, mbesa të Bllokut, viktima të Sulltanit të kuq që ai i ndëshkonte sa herë i kërcënohej pushteti, i ndëshkonte për hakmarrje primitive, për konjuktura, për t’u dhënë mësim të tjerëve, për të trembur të tjerët e jo se ishin kundër tij. Shumë nga këta janë kundër Enverit por kanë mbetur enverë… dhe përdoren sa herë duhen… Edhe Enverë të vegjël dolën nga burgjet kur u shemb diktatura. Provuan t’i ngjanin Enverit. Disa sikur ishin urdhëruar t’i ngjanin ose ndryshe nuk do të jetonin… Provuan t’i ngjanin në çdo gjë dhe u shndërruan në karikatura të shëmtuara e qesharake. Viktimat ndonjëherë dashurojnë marrëzisht xhelatin. Antikomunistët e vertetë janë zbuar e mënjanuar nga jeta publike. Antikomunistët realë, shtyllat e moralit tonë, heshtin se nuk dinë të lehin, as mundin të lehin. Në emër të tyre shpesh leh ndonjë zagar që i duket vetja herë ujk e herë tigër. Për pasojë sot 28 vite pas shembjes apo rrëzimit të shtatores së diktatorit Hoxha në vend ka frikë. Disa Enverë të vegjël, me krenari e shpallin përkrahjen për Enverin. Ka një synim të qartë dhe që fatkeqësisht e lexoj, duan ta bëjnë më të mirë diktaturën se sa kohën pas saj. Mungesën e lirisë dhe mungesën e proteinave për qytetarët, duan ta bëjnë më të mirë se sa kohën e demokracisë që është me mjaft probleme që ia shkakton frika, indiferenca vrasëse ndaj njëri -tjetrit, ndaj të ndryshmit dhe urrejtja e ndërsjelltë edhe nga pushteti që shpesh vërbohet në mërinë e hakmarrjen e tij. Havzi sa po flas për indiferencën që vret dua të them se është më e dhunshme e përbuzëse indiferenca si masë ndëshkuese, si linçim e përbuzje. Kujtoj këtu se ndaj teje infiderenca ka qenë shëmbullore dhe është e tillë. Njerëz që kur u duhesh të marrin në shpinë, të lyejnë e të ngjyejnë, të lëpijnë, e përgjërohen për ty Havzi, janë indiferentë ndaj teje, u vjen edhe turp për ty në rrethana të tjera. U vjen ulje të vijnë të bëjne një foto me ty te busti yt i vogël e modest. Ti je i vogël Havzi, ata janë të mëdhej. Ata të duan veç për vete, të duan të harruar, të fshehtë, nuk të duan aty ku ti i mund, i vë për fundi, i zvogëlon. Kalojnë përditë afër teje, të shohin se nuk kanë si bëjnë ndryshe veçse të nxjerrin sytë më thonj dhe nuk ndalen të bëjnë një foto me ty, të përshëndesin bashkë me ty, t’i thonë opinionit se Kukësi e ka një krenari shtesë, një njeri që bëri qëndresë kur nuk ishte lehtë të bëje qëndresë, e ka një poet që e varën në litar. Nuk vijnë të ndalen tek ti Havzi se ata janë të mëdhej e ti i vogël, “bust mikroskopik”. Nuk vijnë dhe kështu të mjerët të dënojnë me indiferencë, me anashkalim, me shpërfillje. Se nuk u duhesh më të paduhurve që harrojnë se pleh harrimi do të bëhen një ditë ndërsa ti nga piedestali ku je ngjitë do të jesh deshmitar i marrëzive e vogëlsive tona, ani se ty tashmë nuk të hyn asgjë në sy nga këto që të them unë. Dhe urrjetja e ndërsjelltë nga pushteti që shpesh vërbohet. Synimi apo veprimet për ta bërë të mirë diktaturën kanë nisë me kohë. Presidenti i vendit, Bamir Topi, që të ka dekoruar ty Havzi Nela me titullin e lartë Nderi i Kombit, dy dekada pas ekzekutimit tënd me varje nga regjimi komunist, me po të njejtin titull të lartë, Nderi i Kombit, ka nderuar edhe kryetarin e Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë të vendit që ka marrë vendimin final për ekzekutimin tënd me varje në publik!! Presidenti Alfred Moisiu dekoron me urdhërin e lartë Naim Frashëri i artë anëtaren e trupit gjykues të Kolegjit penal të Gjykatës së lartë që nënshkroi vendimin final për ekzekutimin tënd me varje!! Pyes qiellin, a është normale kjo gjë, a është njerzore, a është fisnike, a është e fisme, e dinjitetshme, a është e moralshme së pari që të pranojnë këto dekorata të dekoruarit dhe së dyti, a janë normal nga mendtë e kresë presidentët e vendit tim që guxojnë t’u japin dekorata të tilla njerzve të tillë, që mund të kenë mijëra merita të shquara (!), por kanë edhe “meritën” e “shquar” se kanë firmosur dy vjet para shembjes së diktaturës komuniste ekzekutimin me varje në litar në publik të një Poeti. Nëse ata nuk e kanë ditë atëhere se i varuri ishte poet, graduesit e përfituesit e gradave më vonë e kanë mësuar se Poeti ishte poet, por gradat gradëdhënësit i kanë dhënë dhe gradëmarrësit i kanë marrë… Më thuaj Havzi se e kam gabim, të lutem më thuaj, ose më thuaj plas Rexhep si kripa në zjarr të plastë zoti. Kur ndodh kështu në Presidencën e vendit… Nëse në diktaturë edhe po të flisje kundër përfundoje në burg, edhe po të thoje se buka është jo e mirë, apo se nuk ka presh në treg, përfundoje në burg, sot nuk ka burg për këto gjëra por ka dëbim nga puna, ka presion nga strukturat shtetërore, linçim, ka ndëshkime të tjera, por jo me burgime dhe rrënime fatesh kolektive e fisnore të një familje e gjithë zinxhirit të saj për shkak të një individi. Sot mund të të elemijojë mafia, që dje ishte shteti i diktaturës, por nuk të eleminon shteti në burgje, pasi besohet se ende nuk e ka mundë plotësisht mafia shtetin… Shkurt i dashur Havzi, ka filluar të bëhet më i mirë Enveri dhe komunizmi. Sa herë qeveris e majta në Shqipëri ka më shumë liri për Enverin e enverizmin. E gjitha besoj për shkak të urrejtjes së mbjellë ndër ne, urrejtjes kundër njëri – tjetrit, urrejtje që e kemi dhe gjejmë afër dhe e kemi mbjellë në mendjet tona. Dashurinë e kërkojmë larg. Jemi shndërruar dalëngadalë në fabrika apo kombinate urrejtje Havzi, që prodhojmë urrejtje e mëri, mospranim, kundërshtim, poshtrim të tjetrit. Jemi shndrruar si individë në minifabrika apo punishte primitive urrejtje që ecim dhe prodhojmë urrejtje pa pushim… Urrejmë, vetëm urrejmë dhe duket se urrejtja është buka dhe uji pa të cilat nuk jetojmë dot. Nuk e besojmë se si mund të mos urrehet tjetri. Se nuk i besojmë dashurisë. Ndoshta ngaqë dashuria është më e vështirë. Se dashuria të detyron me falë. Me falë është hyjnore, por ne nuk e ruajtëm dot institucionin e faljes. Në urtësinë popullore falja është kurora më e artë, kurorë të cilën e mban vetem koka e trimit. Por për ne trimëria është e vështirë… Ne nuk mundim të falim. Nuk dimë. Me falë do të thotë me u ngritë lart te zoti e i zoti se vetëm i zoti e zoti falin. Jo, ne nuk falim por ne e duam viktimën si zagari lepurin për me e zhagmitë derisa të na e heqë nga dhëmbët i zoti i frikës të cilit i përulemi me nënshtrim. Edhe kur e falim dikë, qoftë edhe me heshtje, ne përsëri nuk i bëjmë dot ballë tundimit të mburrjes dhe ia përmendim tjetrit, i themi të kam falë unë… Ia kujtojmë tjetrit dhe kështu shembet kalaja e madhështisë, kalaja e rreme prej rëre e madhështisë sonë të shtirur. Ne kemi frikë nga falja, frikë nga madhështia se jemi të vegjël. Kemi frikë të jemi të mëdhej e fisnikë, nuk e mbajmë dot veshur kostumin e fisnikut. Kemi frikë nga pendesa. Nuk e krijuam dot institucionin e pendesës, nuk e mbajtëm në kembë, ndonëse nuk kemi pak shembuj madhështorë pendese e fisnikërimi. Ne duket jemi gjallë e mbijetojmë vetem mbi samarin e urrejtjes ndaj tjetrit. Kjo e gjitha nga frika. Nuk di ta shtjelloj e nuk e marr përsipër, por më ka mbetë në mendje një fjalë e Izetit një nga këto ditë, kur më tha se kisha në Vatikan është e Shën Pjetrit, si institucioni madhështor i ndjesës e pendesës… Ndoshta kështu ka qenë jetë e mot, ndoshta mos pranimi i tjetrit ka qenë mënyrë jetese, ndoshta pranimi i varfërisë, pranimi i pamundësisë për ta mundur, refuzuar, shmangur apo hequr e zhdukur varfërinë, ka qenë mënyrë jetese, mënyrë të menduari, sjellje, ndoshta pajtimi me varfërinë ka qenë arritja e paqes apo ka qenë gjë e vogël në raport me humbjen e lirisë dhe kërcënimin për humbjen e lirisë. Pushteti i vrazhdë i varfërisë ka kondicionuar gjithë mënyrën e sjelljes e të jetesës, ka prodhuar skllevër, të bindur, ka shtesuar në thellësi të njeriut mëri e mllef të pafund, mëri e mllef që vdiste ngadalë sidomos në vitet e pushtetit të frikës në komunizëm e diktaturë. Socializmi ndërtoi në ne dikënd tjetër, atë njeriun e ri që nuk kemi dashur ta kuptojmë e ta shohin në ne, brenda nesh, në jetën tonë, në sjelljen tonë, në mënyrën tonë të jetesës, ndërtoi në ne një individ tjetër të panjohur, një individ të cilit i rridhte në vena jo gjak por urrjetje për tjetrin, mos pranim të tjetrit. Socializmi u bë serë e mrekullueshme për gjithë veset tona, i kultivoi me dashuri veset më të shëmtuara. Dhe të keqen më të shëmtuar që rrëzon çdo kala socializmi e mbolli në familje, në fis, aty ku ka qenë dhe është synuar të mbahet nën fre. Ne duke i mbajtur fshehur veset ata janë bërë vatra të pashërueshme tumorresh që na asgjësojnë me shpejtësi nëse i prekim apo synojmë t’i shërojmë pjesërisht… Njeriu i ri i socializmit i përfeksionoi të kqiat brenda rrethit familjar se brenda rrethit familjar njerzit ia dinë njëri – tjetrit të mirat e të ligat dhe e mbajnë peng njëri – tjetrin për tradhëtitë, hajnitë, ligësitë, vogëlsitë që pjellin mëri deri në vrasje të njeriut të afërt. Të gjithë, kudo, gjithë kohës, nëpër mbledhje, në kafe, në familje, në shëtitje flasim për të tjerët, për tjetrin, ankohemi për të tjerët për tjetrin, zbulojmë e nëse nuk ka, shpikim të paqena e të pathëna për tjetrin, e bëjmë pis me çdo kusht tjetrin, nuk lejojmë as pranojmë që dikush tjetër të jetë mbi ne, më i mirë se ne, më i vitytshëm se ne.Pothuaj të gjithë, gjithë kohën, kudo në çdo dy fjalë që nxjerrim merremi me të shkuarën, vetëm me të shkuarën dhe të bëhet se ne nuk kemi të sotme dhe as do të kemi kurrë të ardhme. Ne nuk dimë të flasim për të ardhmen. Më krijohet përshtypja shpesh se edhe të dashuruarit, të fejuarit, më shumë merren me të shkuarën e tyre se me të ardhmen, me krijimin e të ardhmes, me projektimin e saj. A kemi të ardhme ne si shoqëri, si individë? Ku e kemi atë të ardhme? Ku e gjejmë, ku e shohim? A kemi të ardhme këtu në atdhe apo do të endemi nëpër shkretirat e harrimit e humbjes sa të shuhemi edhe më shumë se jemi shuar e zvogëluar si komb? Kultura e varfërisë duket solli nënshtrimin, mosrea- gimin. Frika nga burgu, nga biografia solli nënshtrimin, poshtrimin. Pamundësia për rrugë e zgjidhje më të mirë solli nënshtrimin dhe e bëri kulturë. Nëse dikush donte ta prishte këtë rregull, këtë mënyrë jetesë, do të urrehej. Edhe ti je urrye shumë Havzi. Se dole e u shfaqe si përjashtim, si shembull që nuk duhej të ishte se ti po zgjoje atë që nuk lejohej, po zgjoje kundërshtimin ndaj regjimit komunist. Nuk e di Havzi, por vazhdojmë të kemi shumë përbuzje, urrejtje mes nesh, shumë përgojime. Nuk durohet i dobëti, i bihet me shqelm të dobëtit, kjo është mënyrë sjellje. Përbuzet i pamunduri, i pafuqishmi, i vobekti, sakati. Nuk ka solodaritet me të pamundurin, por ka solidaritet me partinë, me shtetin, shteti ka të drejtë, partia ka të drejtë, i forti ka të drejtë… Duam ta kemi shok e mik të fortin, nuk duam as kërkojmë të kemi mik të drejtin, por të fortin, cubin, atë që ia hedh shtetit, atë që ua hedh të tjerëve, atë që vjedh e nuk e kapin dot (ani se mbase ai që vjedh vjedh me leje që të tregojë të tjerët që vjedhin siç ndodhte në koperativë…). Edhe pse fëmijët e diktaturës dhe fundit të diktaturës janë bërë 30 vjeçarë, edhe ata nuk i kanë shpëtuar urrjetjes, mënyrës së sjelljes me urrjetje ndaj tjetrit, ndaj të ndryshmit por edhe ndaj të ngjashmit. Urrejtje ndaj të tuve, ndaj njerzve të afërt, zili e pashoqe për njerzit më të afërt, padurim i suksesit të njerzve të afërt. Servilizëm deri në neveri ndaj të fortëve, ndaj pushtetarëve. Më shumë se servilizëm i ndyrë. Kultura e përçarjes, e thënë me fjalë të mëdha Havzi, ajo teoria përça e sundo, është prezente ndër ne, në mesin tonë, në fisin tonë, në familjen tonë. Tani në këto kohë që Shqipërinë e qeveris rilindja, tri dekada pas regjimit komunist, edhe popullin e ka ndarë dy pjesësh, progresist e regresist, socialist e jo socialist, rilindas e jo rilindas, popull që jeton jeten e rreme që ofron rilindja në televizion dhe popull që zvarritet në realitet dhe nga mungesa e shpresës të gjithë kërkojnë të ikin nga atdheu, e sidomos të shkolluarit, gjë që s’ka ndodhë më parë… Nuk arritëm kurrë të dënojmë vesin, as ti ngreme kult virtytit. Bëjmë gjithë të zezat dhe i fshehim. Nuk i dënojmë se nuk duam ta marrin vesh kojshitë për të zezat tonë. Ne u mesuam që për ne duhet të reagojnë të tjerët, duhet të reagojë partia, rinia, fronti, bashkimet profesionale... Ne u mësuam që të tjerët të na i bëjnë të gjitha, ne vetem të jemi skllevër që mundësisht të duatrokasim për ata që janë në tribuna. Ne nuk duhet të jemi të aftë të vetmbrohemi, të vetreagojmë, ti dalim zot vetes. Por duhet të jemi të zotët të durojmë, të durojmë edhe pa bukë, edhe me bukë me sheqer, edhe me bukë të mykur misri. Ne nuk na njihet as na lejohet vetmbrojta, reagimi për veten pasi partia na ka mësuar, e ne jemi mësuar tashmë se partia i di punët tona edhe fatin tonë, ne vetem duhet t’ia puthim dorën udhëheqësit. A beson Havzi se edhe në vitin 2019 viktima popull ia puth dorën udhëheqësit. Një grua, një nënë që lind e rrit jetën, ia puth dorën udhëheqësit, ia përkëdhel dorën udhëheqësit sikur ajo dorë është hajmalia e mrekullisë, sikur ajo dorë është shërimi, kamja, siguria, jeta… Sa shumë frikë kam Havzi nga ky nënshtrim popullor ndaj udhëheqësit… Ne nuk duhet ta kemi aftësinë të kuptojmë se deri ku na ka shkuar thika në kockë, ne duhet të mos e besojmë se na ka shkuar thika në palcë, ne nuk duhet t’i besojmë dhimbjes që na dhemb, por duhet të mësohemi të durojmë e ta harrojmë dhimbjen, të mos na duket e vertetë ajo ose të na duket se i dhemb dikujt tjetër e jo ne, apo duhet ta durojë dikush tjetër dhimbjen tonë.

Ekskluzive/ Akademik PhD.Hakif Bajrami: Ato që nuk dini për Enver Hoxhën

 

Dy fjalë si hyrje Në këtë 110 vjetor të lindjes së ish-udhëheqësit komunist të Shqipërisë Enver Hoxha, ka një dilemë, më shumë të pashprehur se sa të deklaruar. A duhet kujtuar Enveri? Nga shumë lexues të DITA-s, na kërkohej që të shkruanim, me doemos. Mirëpo, si? Në një kohë që Enveri dhe epoka e tij është anatemuar skajshmërisht, të flasësh ndonjë fjalë të mirë për atë kohë duket ende si një herezi. Sidomos nga politika. Ndaj dhe kanë ndodhur paradokse të çuditshme: flitet për luftën antifashiste nacionalçlirimtare, por nuk përmendet komandanti i saj. Enverit i përmenden burgjet dhe dhuna gjate viteve të sundimit të tij. Por ata që bënë luftën, ata që derdhën djersë pa kursim për ngritjen e Shqipërisë, madje dhe historianë e studiues seriozë janë më racionalë, mendojnë dhe argumentojnë ndryshe. Janë më objektivë në gjykimet e tyre… Njëri nga këta është padyshim Hakif Bajrami, një historian i njohur nga Kosova, i cili në këtë 110-vjetor të Enverit solli në DITA këtë shkrim ekskluziv për ish-udhëheqësin komunist, me fakte dhe dëshmi të panjohura për figurën komplekse të tij, pa u tutur se mund të dalin disa e ta anatemojnë. Duke e falënderuar Profesorin dhe për bashkëpunimin e herëpashershëm me gazetën tonë, dhe sidomos për këtë shkrim të guximshëm që po botojmë, pa i ndryshuar asnjë presje, jo vetëm qëndrimeve dhe analizës së tij, madje edhe duke lejuar edhe ndonjë gabim ortografik. Përgatiti për botim Xhevdet Shehu Enver Hoxha dhe shqiptarët në majë të thikës, të dhunuar ideologjikisht nga Lindja dhe Perëndimi Dr. Hakif Bajrami Në një fond arkivor më 1974, pata hasë në një karikaturë. Aty ishte vizatuar një gomar. Karikaturisti ia kishte vënë emrin “ALBANIA”. Shqipërinë e shkretë nga e majta e kishin plagosur me shigjetë ruse mu në kokë; gjermanët në qafë, ndërsa austriakët në kurriz. Në anën e djathtë Gomarin “Albania” e kishin plagosur rëndë me shigjetë: anglezët në sy, francezët në mushkri, Italianët në veshkë duke ia thyer dy këmbët e pasme. Si të jetojë i shkreti gomar me këto plagë në trup? Përgjigjen nuk është vështirë ta japim por është më vështirë ta përjetojmë dhe të kthehemi në historinë tone tragjike, edhe pse luftën çlirimtare kurrë nuk e kemi ndalur, por prapë jemi ndrydhur dhe nënçmuar sikur të ishim “belaja” e Evropës. Nuk është fjala këtu te feja, as te ideologjitë, as te fakti se jemi vendas e të tjerët me përjashtim të Grekëve janë ardhacakë, por është fjala te një filozofi që nuk ka emër, nuk ka mbiemër, nuk ka “përgjigje”, sepse askush sot nuk pyet pse ky popull është persekutuar kaq keq duke e copëtuar në gjashtë shtete?!! Dhe kush ndalet sot e ta sjellë në mendjen se çka ka ndodhur me muhaxhirët shqiptarë nga Sanxhaku i Nishit. Jo, mjerimi i refugjatëve që sot po i ushqen peshkaqenët në Mesdhe, është ashtu si fati i shqiptarëve më 1876-1886, me 350 000 të mbetur pa kulm mbi kokë, me 28500 vrarë në mënyrë masive… Dr. Hakif Bajrami E mbi këto vrasje Serbia, Mali I Zi dhe Greqia kanë thurur heroizma dhe lavde. Gjashtë Fuqitë e Mëdha për këtë tragjedi ka thurur oda e lavdata se: “ma në fund e shporrëm osmanlinë nga Evropa” e ne nuk ishim fare osmanlinj, sepse në të kaluarën nuk mbeti vit pa u ngritur në kryengritje kolektive e lokale.) Në Luftën Nacionalçlirimtare: 1939-1944 në Shqipërinë Bregdetare, u vranë 26.594 armiq, 20. 800 u zunë robër, dhjetëra mijë të tjerë u plagosen. Shqipërisë i kushtoi shumë shtrenjtë fitorja. 28 000 bij e bija të saj në lulen e rinisë bënë jetën fli. Për çdo kilometër katror një dëshmor; 12, 600 u plagosen, ndërsa 10 000 të tjerë u internuan në kampe përqendrimi”.(E Hoxha, Rreziku… për Shqipërinë, Tiranë 1982, f. 340). Të shënojmë këtu se Qeveria sovjetike e pranoi Qeverinë e Tiranës më 10 XI 1945. Ndërsa më 2 XII 1945 i kishte shpallë zgjedhjet parlamentare. Lidhur me këtë deri më 18 maj 1946, jugosllavët dhe sovjetikët do të kanë mjaftë hapësirë prapa shpinës së KANÇ-së, kur Londra kishte lajmëruar në Beograd se misioni britanik nisej për në Shqipëri. Misioni i ambasadorit britanik do të ndalohet me të kuptuar se më 15 maj 1946 anijet britanike ‘Superb” e “Orion” ishin fundosur afër Sarandës. Këtë fundosje, sipas dokumenteve sekrete jugosllave, titistët e kishin bërë aq tragjike, edhe pse nuk mund të thuhet se nuk ishte, sa që kishin propozuar që hakmarrjes t’i bashkohen me një njësi desante kah deti për t’u stacionuar në Durrës. Ky plan rankoviqisto-titist ishte koduar me shifrën “Durrësi 1”, me dallim që një vit më vonë zbarkimi i Divizionit Kupresjaninit do quhet “Korça 2”. Lidhur me këtë intrigat dhe inskenimet nuk do të pushojnë nga UDB dhe KGB në asnjë etapë, here hapur e herë heshtur. Prapë më duhet të them se me intrigat UDB+CIA ishte zbuluar se ku gjendet ari shqiptar në Gjermaninë e rrënuar. *** Enver Hoxha do të hidhërohet pa masë ndaj titistëve, kur Qamil Luzha ia dërgoi Raportin e Komitetit Demokratik Shqiptar, të përpiluar nga Prof, Ibrahim Kelmendi (Preshevar) ku prezantoheshin statistikat e krimeve nga Ushtria dhe komuniste-çetnikët e rehabilituar (21 Xi 1944 nga Kryesia e AVNOJ-it) të Titos deri më 1947). Në Raport, profesor, Ibrahim Kelmendi i shpreh ngushëllime Qamil Luzhës për vrasjen mizore të vëllait, Asim Luzhës nga komunistët e Millovan Gjillasit dhe A. Rankoviqit. Ja ai raport, të cilin pastaj e botoi edhe “Kosova e Lirë” si dhe Hamdi Zajmi, Lidhja e Dytë e Prizrenit, në Kairo. Ja faktet: “Prej mizorive serbo-çetnike gjatë viteve 1945-1947 nëpër Kosovë janë likuiduar: në Gjilan dhe rrethinë 7954 veta, në Drenicë 4820 veta, ku do të prezantohet se Shaban Polluzha u kthye nga Podujeva për ta bërë vdekjen HEROIKISHT në Drenicë, pasi që S. Gjakoviqi, Krsta Filipoviqi, Sergja dhe Pera Brajeviq i kishin maskaruar 24 shqiptarë dhe i kishin “varrosur” nën akullin e Lumit Drenica, pastaj në Tivar 4200 veta, në Tetovë 4100 veta, në Bihor të Sanxhakut 3820 veta (varianti i më parmë 9237 veta), në Prishtinë 3675 veta, në Pejë 3540 veta, në Mitrovicë dhe rrethinë 1970 veta, në Llap 1670 veta, në Sanxhak 1410 veta, në Shkup dhe rrethinë1450 veta, në Ferizaj 1260 veta, në Gostivar 750 veta, në Plavë-Gusi 710 veta, në Rahovec 750 veta, në Rozhajë 715 veta, në Kumanovë 780 veta, në Preshevë 690 veta, në Dragash 500 veta, në Kërçovë 490 veta, në Ulqin dhe rrethinë 515 veta, në Suharekë 420 veta, në Dubrovnik 120 veta, në Trogir –Trieshtë 85 veta, në Deçan 70 veta, në Vërshac 15 veta, në luftimet Sarajevë-Zagreb-Maribor likuidohen pas shpine 65 udhëheqës shqiptar”. (Arkiva e K.D. Sh. Krimet 93/94, K. 25/45/47). Këto fakte e kthyen Enverin për 180 shkallë kundër Titos dhe “miqësisë” tij me thikë pas shpine, por për çështje të Informbyrosë, ku PKSh nuk ishte anëtare fare. Enver Hoxhën do ta kthej në kritikues të revizionizmit dhe social-imperializmit jugosllav edhe fakti që e mësoi nga një korrespodencë me pseudonim “Asime Gjakova nga Stambolli”, e cila ia prezantonte Shtabin e Rankoviqit për shpërnguljen e shqiptarëve në Vilajetin Mysh të Anatolisë në bazë të Marrëveshjes Xhentelmne Tito-Kyprili 1953, Split. Ja emrat e Shtabit: Aleksander Rankoviq, kryetar i KEF-it, Kerste Cervekovsi, Svetislalv Stefanoviq, Millna Bartosh, Leo Grishkoviq, Vojkan Llukiq, Marko Vuçkoviq, Pavle Iviçeviq. Ky shtab deri më 1966 do t’i deportojë së pari në Maqedoni e pastaj prej këndej në Turqi 415000 shqiptarë, boshnjakë dhe turq. Mu për këtë në Tiranë më 1956 do të shpërthejnë kundërshtimet, prej kah Panjot Plaku një vit më vonë do të transferohet në Jugosllavi, prej kah do të kërkojë mbështetjen e Nikita Hrushovit e kompanisë. Dokumente sekrete ende nuk janë botuar, e ato janë edhe në Tiranë e Beograd!!! Enver Hoxha për sjelljet e tij ndaj kundërshtarëve ideologjik në rrethanat që janë sot, nuk mund të arsyetohen, por në rrethanat e Luftës së Ftoftë, ku për çdo ditë ka pasur diversione për ta vrarë dhe për ta ndarë Shqipërinë, për ta shfarosur popullin Shqiptar në Jugosllavi, (sepse ai në Çamëri ishte shfarosë), e që të paktën me propagandë civilizuese është angazhuar të mësojë bota, kjo nuk mund t’i mohohet. E di që sot është vështirë ta valorizosh një politikë totalitare, por shkenca tani është në pozitë që ta thotë të vërtetën. Në këtë drejtim edhe unë kam të meta në vlerësime nga viti 1873 e deri më 1983. Por më vonë çdo gjë e kemi pasur të njohur, vetëm që “aeroplani i havarisur” është dashur të zbres në tokë, pa pasoja të mëdha shoqërore dhe politike. *** Shqipëria ishte më 1939, kur u okupua ishte një vend agrar. Në saje të rreshtimit patriotik me kohë do të shpërthej kryengritja, e cila nga viti 1941, me program do të drejtohet për çlirimin e vendit nga okupatori. Ajo kryengritje nuk ka mundur të realizohet me sukses pa e krijuar forcën e armatosur për një luftë të drejtë, duke u lidhur në çdo etapë me popullin. Historia e këtij ngadhënjimi shënohet në dokumentet e PKSH-PPSH e zhvilluar nëpër tri etapa: Etapa antiimperialiste, ku në fillim luftohet pushteti okupues fashist dhe ai nazist, për të vijuar me një luftë të pandërprerë për të filluar Etapa e dytë, për ndërtimin e bazës ekonomike, duke shkatërruar pronën çifligare dhe tregun kapitalist. Etapa e tretë e ndërtimit shoqërisë plotë socialiste, ku PKSH-PPSh peshonte në Frontin Demokratik. E vërteta është se nuk ka pengesë dhe gjykim apo dënim që iu ka shqiptuar individit apo grupit, në këtë sistem e që nuk e ka pasur shenjën e PKJ-ës, (UDB-së), KGB dhe CIA, por të gjitha janë me dokumente “Made in Jugosllavia”. Pse ndodhte kjo tragjedi? Jugosllavia gjithmonë ishte nën presion nga shqiptarët që i mbante nën robëri. Ajo masë (mbi gjysma e kombit) që në disa raste e nxinte vendin e dytë për kah ushtarët në Jugosllavi, konsiderohej si bombë me sahat. Prandaj për ta fashitur atë peshë politike, komplotet kurdiseshin në Shqipëri, për ta diciplinuar Shqiptarësinë Brenda e ku ndihma nga KGB-ja nuk ka munguar sidomos nga viti 1955 kur Hrushqovi e vizitoi Beogradin dhe i akordoi planet për shkatërrimin e komunizmit. Por ai komunizëm ekstrem do të shkatërrohet vetëm atëherë kur Shqiptarët nën robërinë jugosllave refuzuan pushtetin dhe kur nga burgu do të dalin patriotët që kishin qenë recidivist e së bashku me ta edhe Adem Demaçi, për ta filluar Epokën e tij, Epokën e luftës së armatosur për çlirimin definitive të Republikës Kosovës, së cilës ia dolën krah ma në fund e përkrahën edhe forcat e NATO-s. Lidhur me këtë duhet konstatuar se ndërtimi i Republikës Kosovës ka filluar nga viti 1945 dhe është zhvilluar nëpër etapa të vështira politike. Por, fitorja nuk ka mundur të sigurohet pa krisë lufta në mes sllavëve, pa u shkatërruar hapësira unike jugosllave, për çka Enver Hoxha në çdo kohë ka qenë kritik i saj dhe e ka emërtuar si shtet burg i popujve. U lakmova gjermanëve Më 3 shtator 2018 hyra në një hotel, në “Gërmi” ku shkruante se është përgatitur për një koktej ku gjermanët do ta festonin bashkimin. U lakmova, dhe pa emocione më shkuan lotët. Ç’faj kemi bërë ne shqiptarët që nuk guxojmë ta përmendim bashkimin as në Perëndim e në Lindje jo se JO. U ktheva në shtëpi dhe mendova se Enver Hoxha është drejtuesi me kohë ma të gjatë i Shqipërisë Bregdetare, dhe sa herë që e ka përmend Shqipërinë Kontinentale ka qenë i anatemuar në Lindje dhe Perëndim. Pra jo për shkak të ideologjisë, por për shkak se kombi i tij duhej të mbetet i ndarë copa-copa, e për këtë plagë kombëtare nuk pushoi kurrë pa folur e akuzuar nga çdo pozitë dhe hapësirë, ata që e kurdisën dhe e realizuan copëtimin. Pra, tjetër çështje është çka, si dhe pse ka sunduar me një totalitarizëm që është pjesëtuar në dy hapësira. Në të parën, Enverit, mund t’i përshkruhen mjaft suksese dhe gabime, të cilat duhet objektivizohen (jo të arsyetohen), të ngjizura me rrethanat e Luftës së Ftoftë. Në të dytën (Shqipërinë Kontinentale-tokë shqiptare mijëra-vjeçare, Çamëria e shkretuar me gjenocid nga greku, por me dalje solide në det. Jo, jo Enver Hoxha, pak ka kritikuar dhe pak ka akuzuar! Historia e hidhur krijon edhe iluzione Tradhtitë ndaj kombit shqiptar të ushtruara nga Gjashtë Fuqitë Evropiane (1878,1913, 1919, më 1946 edhe shumë fuqi tjera ngadhënjyese mbi Nazifashizmin) për 75 vjet nuk kanë pasur shpresë, nëse nuk reagojnë civilizueshëm, me greva, demonstrata e luftë të drejtë, se për ndryshe do ta pësonin fatin e Sanxhakut Nishit (1877/8), që me gjenocid u shfarosen 714 lokalitete dhe 6 qytete me shumicë absolute dhe relative shqiptare, dhe, për këtë sot është bërë temë tabu të flitet në Evropë. Nuk duhet harruar këtu as Çamërinë e shfarosur nga neofashistet grek. E Evropa duhet ta dijë por nuk do ta dijë se shqiptarët i kanë bërë 54 kryengritje kundër Turqisë, por në fund (1912/3) janë dënuar e copëtuar sikur të ishin kriminelët e kohës së Luftës Dytë Botërore. Mjaft arkiva evropiane, aziatike dhe amerikane i kam hulumtuar. Të gjitha dokumentet relevante të rreshtojnë që në përpjekjet e shqiptarëve për ta bërë Shqipërinë Etnike, sidomos më 1919, është dashur si rreshtim të shfaqet ideologjia socialdemokrate (majtiste), sepse fuqia e të djathtëve na kishte prerë trupin copa-copa nga viti 1856 e deri më 1913. Në këtë drejtim rreshtimi majtist, ma i rëndësishmi tani për tani mbetet. Ali Kelmendi dhe lidhjet e tij të para me Kominternin (1919…). Këtij rreshtimi do t’i bashkohen në vijim edhe ca intelektualë dhe punëtorë patriotë shqiptarë, gjithnjë për ta siguruar “shpresën se me metoda revolucionare do të arrijnë bashkimin dhe lirinë e ëndërruar dhe të paguar me vargojë gjaku, ku nuk kanë marrë pjesë vetëm soldateskat e fqinjëve por edhe tradhtia e Stambollit dhe grupet e mobilizuara kryqëzatë oficerësh nga Evropa(1912). Analizoni sa oficerë të Gjashtë Fuqive Evropiane ishin rreshtuar për ta luftuar deri në vdekje luftën e Lidhjes Shqiptare të Prizrenit (1878), sa në Luftën Ballkanike (1912- nja 614 oficerë të lartë evropian, kundër shqiptarëve me nga një martinë dhe me nga 10 -20 plumba e fqinjët sa topa i fituan vetëm nga Vjena, Berlini, Peterburgu e Parisi, shifrat dihen. Jo, jo Enver Hoxha pak ka kritikuar, por iu kanë frikësuar, sepse ishte intelektual që as nuk shitej e as nuk blihej me asgjë, si paraardhësit e tij. Në Perëndim kishte fituar një kulture solide franceze e ku frekuentonte edhe Sejfullah Maleshova etj. *** Kur e analizojmë të majtën politike Evropiane, sikur nuk duhet heshtur se tërë Evropa vlonte në damar për republikanizëm dhe kushtetutshmëri e liri për çdo kënd, gjithnjë për ta shpëtuar popullin në rend të parë nga monarkitë dhe fashizmi ekskluziv urrejtës (1945). Nuk ka qenë në fillim majtizmi (socialdemokracia) dhe komunizmi i urrejtur në fazat e para të jetës, sepse po të urrehej nuk do ta dekoronte Londra Stalinin me “Shpatën e artë” dhe në grade “generalisimus”. Shtrohet pyetja pse Perëndimi bashkëpunonte me te, e ne shqiptarët e paskemi pasur të ndaluar. E vërtetë është se duke e marrë pushtetin totalitarizmi ekstrem Leninist dhe Stalinist edhe në Tiranë, prej të cilit (totalitarizëm) do të pësojnë me mija njerëz, vetëm pse mendojnë ndryshe (djathtas, apo social demokratë), dëshmohet lehtë se tirania e totalitarizmit po mbulohej me një parullë, që ishte joshëse: “Diktaturë e proletariatit”. Askush nuk mendonte në fillim se diktatura është diktaturë, pra nuk mund të bëhet dhuna, dashuri. Në këtë vale të “vetëtimave të kuqe”, që vranin dhe kthjellnin, do të ndeshen dy forca kundërshtare totalitare: fashizmi dhe komunizmi. Duke e luftuar njërën dhe tjetrën ideologji me paradigmë “demokratike”, në vendet tjera përpos Gjermanisë, Italisë dhe BRSS, të tjerat do të mbesin të zhveshura pjesërisht nga mundësia të futën në “vallen e re”, për rindarje të botës dhe për stabilizim në te. Lidhur me këtë, nga viti 1878, në Evropë, populli liridashës nëse donte të rreshtohej drejtë në fitore, i kishte TRI kushte nga Gjashtë Fuqitë e mëdha: Të ishe anti islam, Të ishte anti -turk (1908) dhe Të ishte pro Vaselenës, sipas Paqes së Krimesë 1856. Në mes dy Luftërave Botërore, filozofia e rreshtimit ndryshoi, edhe pse ishte matematikor: 1+1+1. E përkthyer ai rreshtim duhej të ishte: Anti gjerman; Anti Komintern; Pro Vatikanit, sepse fjalën kryesore e mori Franca, si djep i “kulturës së revolucioneve” racionale dhe SHBA si bërthama e evolucionit empirik. Kuptohet kulturën revolucionare e përvetësuan disa intelektualë shqiptarë, pasi që klasë punëtore të “civilizuar” nuk kishin. Për këtë primat do të fillojë përgatitja dhe zbatimi i planeve totalitare në Moskë dhe Perëndim në stilin: “o ne, o ata” e që u zbërthye në Luftën e Dytë Botërore. (Vijon nesër)

Lule Alidema "Fuqia e fjalës"(Ese psikologjike)

Ali Hertica


Libri i sapobotuar psikologjik i psikologes Lule Alidema ka këtë përmbajtje: Tema aktuale nga përditshmëria, shtjellim i disa çrregullimeve psikologjike që janë më të shprehura nëpër popull, që shpesh i posedojmë dhe në mungesë informimi nuk i njofim si çrregullime dhe nuk i trajtojmë, gjë që duhet trajtuar, si dhe tema nga përjetimet tona gjatë periudhës pandemike, gjatë vetizolimit nga covid-19.

 Botimi i këtij lloji libri me këtë pëmbajtje, besoj se ishte mëse i nevojshëm për shoqërinë tonë dhe në përgjithësi është i nevojshëm për vet njeriun, i shërben thuaja secilës moshë dhe gjini, duke filluar nga adoleshentët e deri te moshat e mëdha të pjekura. 










Qëllimi i këtij botimi me këtë përmbajtje është që ti shërbej sadopak secilit lexues ti sjellë një frymë pozitive, të zbërthej dilema poçëse egzistojnë poashtu dhe për një orientim të jetës sa më të mirë. Synimi im profesional dhe personal gjithmonë ishte dhe është që ti bëjë njerëzit të aftë të dijnë të japin sa më shumë dashuri, të kanë mirkuptim mes vete, dhe mes njerëzve, që i rrethojnë. Me një fjalë të shërbej në vetëdijësim, dhe ngritje vetëdijësimi, sikurse në vetëbesim, motivim, durim, tolerancë, mirkuptim, etj. Gjitha shkrimet që janë të përmbledhura brenda librit janë të bazuara në teori shkencore dhe praktikë përgjatë seancave me klient, dhe në ndërveprim me njerëz në përditshmëri. Falemnderoj fillimisht familjen time që më përkrahën të arrij deri këtu, bashkëpuntorët që ndihmuan që ky botim të dal sa më i përsosur nga aspekti teknik, falemnderoj Redaktorin Sabit Jaha, dhe gjithë ata që u munduan sadopak me sygjerimet e tyre.