SKËNDERBEU NUK ËSHTË PERSONAZH MITIK POR HISTORIK

 NGA FAHRI XHARRA*/

“…Ditën e 31 majit 1999, në kulmin e bombardimeve të NATO-s, shënimi i  ditës merret me një polemikë midis shqiptarësh në gazetën “Illyria” të NjuJorkut. Shkak është shkrimi “Skënderbeu e kishte nënën sllave” (me autor Fatos Lubonjën),botuar pak ditë më parë në “Courrier International” të Parisit. Autori shqiptar i shkrimit fajësohet me një gjuhë tejet të  ashpër, për qëndrim antishqiptar e njëherësh antieuropian. Pra, është 31 maj i vitit të fundit të mijëvjeçarit të dytë. Shprehja “ora e keqe”, më shumë se metaforë, është përcaktim i saktë i kohës për Kosovën. Ajo mezi po merr  frymë nën masakrën serbe, një nga më të egrat e shekullit. NATO-ja është  duke bombarduar Serbinë, për shkak të shqiptarëve të Kosovës dhe shqiptarët po paguajnë taksën. Shkurt, për ndëshkimin e Serbisë, NATO-ja ka vënë aviatorët dhe avionët më modernë të saj, kurse Kosova ka vënë gjënë më të vjetër në botë, në kësi rastesh: gjakun. Liria e kërkon se s’bën  këtë  karburant të vjetër, dhe shqiptarët e dinë këtë. Hakmarrja serbe është në  kulmin e saj: grirje  foshnjash, përdhunime vajzash e grash, djegie shtëpish, vrasje verbazi, shpërngulje, tmerr…”

Retë e zeza valojnë mbi qiellin tonë, kjo nuk është hera e parë. Ato re janë të përcjellura me vetëtima e bubullima, s’është hera e parë. Kemi kaluar ne si komb, kohëra edhe më të turbullta. I kemi bërë ballë tradhtive nga më të ndryshmet. Tradhtitë nga vetë individët e vendit tonë, të tokave shqiptare, janë të njohura. Njëra nga poshtërsitë më perfide është mohimi i vetvetes, mohimi i të kaluarës sonë, mohimi i të mëdhenjve tanë. Nga qarqet më antishqiptare, nga kuzhinat e tyre po përgatitën meny të ndryshme me anën e të cilave po mundohen të na krijojnë historinë tonë pa heronj. Si duket, programet vijnë të gatshme, bile edhe në gjuhën shqipe, se si të mohohet e tërë e kaluara e jonë. Olsijazexhitë, nexhmedinspahitë, fatoslubonjat, rexhepqosët, fatlumsadikëtnuk po kanë të ndalur në mohimin e çdo çkaje shqiptare. E duan popullin tonë pa histori, pa heronj, pa ardhmëri.

Kombi ynë, ka një figure historike si Skenderbeu, qe ju mungon kombeve te tjerë, sidomos atyre qe kërkojnë te na zhbëjnë. Pikërisht për ketë, ne emër te demitizimit te figurave historike, po ngrihet një stuhi propagande nga te huaj dhe shqiptare te shitur kundër tij. Ata kane përpunuar nje strategji qe ta shpallin Skenderbeun, te paktën jo shqiptar, dhe ne pamundësi te kesaj, ta shpallin atë si një kryengritës, qe luftoi kundër turqve për hakmarrje personale.

Retë e zeza, vijnë e do të shkojnë përkundër zhurmës shurdhuese që e kanë, përkundër dritës friguese qe e lëshojnë. S`do të ketë mohim të së kaluarës sonë. Skënderbeu, kalorësi i Europës dhe i Shqiptarisë do të jetë krye kreje mbi të gjithë shqiptarët pa dallim feje apo bindje politike. Krenaria shqiptare në të njejtën kohë edhe krenarja Europiane, përkundër asaj që i pengon  aziatët, flamuri i tij do të valojë edhe në shekujt e ardhshëm të ardhmërisë sonë. Nëse Skënderbeu i ka tmerruar mehmetfatihët ne kohën e tyre, po i tmerron edhe sot fatihët e rinj, që duan t’i shtrijnë rrënjët e tyre të thara edhe një herë në këtë tokë të përgjakur.  Pra mallkua qoftë aj bir shqiptari, që dhuratën historike të perëndisë, Skënderbeun, që nuk e ka në gji, dhe si hajmali mbrojtëse t`a përcjellë gjithë jetën.Iu themi të gjithëve, larg duart nga historia e jonë, largë duart nga Gjergj Kastrioti – Skënderbeu.

Dy te shiturit F. Lubonja dhe sidomos A. Klosi, mundohen ti heqin atij dimensionin gjigant historik dhe kur munden dhe përkatësinë shqiptare, duke e ditur qe është ky hero, emri i te cilit na rreshton te paktën te barabarte mes europianeve te tjerë.Shkruani për heroin shqiptar Skënderbeun , mos e lini te zvogëlohet dhe te cenohet figura e tij nga këta individë te shitur.Ardian Klosi( i ndjere) dhe Fatos Lubonja janë  me te vërtete mohuesit me te madhej. Duan te jene Evropian dhe intelektual, kur vete Evropa i ka ngritur monumente dhe buste këtij njeriu legjendar, sado qe mund te ketë pasur ato probleme qe ka ç’do udhëheqës qe duhet te mbaj vendin, aq me tepër ne balle te një bajlozi te madh siç ishte Turqia. Nuk kam pare asnjë shtet te Evropës apo te botes, te mundohet kaq shume sa mohuesit te ulin te vetmit heronj qe te paktën njihen me dokumentacione, apo ti bëjnë ata sikur nuk janë Shqiptare. Ne jemi ata te çilet ngremë lapidare dhe varreza te huajve dhe leme dëshmoret tanë tek plehrat vetëm te mbushin xhepat e tyre. Tani po e vërtetojnë edhe pseudo-injorantet te cilët duan te bëjnë te njeten gjë me figura te cilat i nderon je bote e tere.

Figura mbikohore e Gjergj Kastriotit duhet shikuar në tri aspekte; e para në atë të një figure të civilizimit të përbashkët të familjes europiane, e dyta të ruajtjes dhe shpalosjes së identitetit të plotë të shpirtit kombëtar, kulturor e europian dhe se fundi të mbrojtjes së vlerave rrënjësore të shpirtit, identitetit dhe kulturës së përgjithshme si të kombit shqiptar europian ashtu edhe të përbashkësisë së plotë të familjes europiane.

Gjergj Kastrioti është simbol i civilizimit europian të kombit shqiptar, ai nuk ka kufij të panjohur gjeografik as vend që nuk ka dijeni për këtë hero dhe figurë stoike të kombit shqiptar europian, madje ka shtete dhe kombe europiane e botërore që jo vetëm kanë respekt të thellë shpirtëror, por edhe e duan si pjesë të civilizimit të tyre europian. Në këtë kontekst mendoj se Gjergj Kastrioti së pari është bir i madh i kombit shqiptar europian, së dyti është një ndër bijtë më të vlerësuar të historisë së Europës së bashkuar dhe së treti është një figurë e mbarë botës së civilizuar dhe posaçërisht e vlerave universale të familjes europiane.

Nga lufta e drejtë 25-vjeçare e popullit shqiptar për t’u çliruar nga pushtuesit osman, të udhëhequr nga komandanti legjendar Gjergj Kastrioti, lindi dhe u ndërtua periudha më historike e këtij populli. Pa këtë periudhë, shqiptarët do të ishin pa histori dhe johistorikë. Pra, ky bir i madh i Arbërisë na bëri me histori, na dha emër. Si çdo luftë në histori, edhe lufta çlirimtare e shqiptarëve në shekullin XV, e udhëhequr nga ngadhënjimtari i betejës së Torviollit dhe të Albulenës, e kishte çmimin e vet. Princi i famshëm i fisit të

Kastriotëve, për herë të parë në histori, arriti të bëjë bashkimin politikshtetëror të popullit shqiptar. Figura e Tij sintetizon një epokë të tërë të historisë kombëtare shqiptare – luftën njëshekullore kundër pushtuesit osman (1380-1479), për mbrojtjen e tokës, të lirisë dhe të pavarësisë së vet.

Në mes të shekullit XIX do të duken agimet e para të pranverës shqiptare. Do të lind Rilindja Kombëtare. Pa periudhën skënderbeane, nuk do të kishim as Rilindje. Pa këto dy epoka të lavdishme të historisë së popullit shqiptar, nuk do ta kishim as Vlorën e 1912-ës të Ismail Qemalit. Me fjalë të tjera, nuk do të kishim liri, pavarësi, dinjitet dhe as shtet shqiptar. Qëndresa epike e këtij mjeshtri të artit luftarak zuri vend në kujtesën historike të çdo shqiptari. Vepra kolosale e këtij vigani paraqet ndërgjegjen kombëtare të popullit shqiptar.

Skënderbeu nuk ka bërë luftë fetare .. Skenderbeu nuk ishte një kryqëzator, por ai bënte luftë çlirimtare kombëtare. Mos të harrojmë se kryeheroi ynë është rritur si mysliman dhe ne nuk shohim se ai e urrente këtë fe, por se për të ishte jetike që luftën nuk mund ta bënte kundër turqve ndërsa ende mbante fenë e tyre të sjellë në vendin e shqiponjave.

Nëno moj – i drejtohem Shqipërisë,  ky  sistemi komunist i të kaluarës së turpshme i paska përgatitur do bijë dhe bija tuaja që në çdo kohë të vjellin vrerë mbi ty . Ti nuk e di nënë e dashur , që në atë mbledhjen  e Katovicës me Gorbaçovin (Servet Pëllumbi: Ramiz Alia zbatoi “Katovicën”, 28 Prill 2015 mapo.al ) Ramiz Alija i kishte  sjellur do rregulla që duhet t`i përmbahen ata që e duan shkatërrimin e Shqiperisë. E sheh moj nëno që Katovica i kishte përgatitur edhe Fatos Lubonjën ,edhe Ardian Klosin e tani së fundi po del në shesh një dobiç i ri nga “zbatimi i Katovicës “   Nëno, shihe se çka shkruan shtypi i Shqipërisë: “Skënderbeu ka qenë më shumë i krishterë se shqiptar”, kështu është shprehur publicisti Mustafa Nano, gjatë një takimi me nxënës, me të cilët ka diskutuar ndër të tjera edhe për çështje që lidhen me identitetin e shqiptarëve dhe fqinjërinë me serbët e grekët, tema të nxitura nga libri i tij më i fundit, “Sandviç; Kuku për ty, Nëna Shqipëri  kur Mustafa Nano i thotë botës:  “Ne sot themi që Skënderbeu ka qenë shqiptar dhe ka qenë i joni, ndërkohë që ai ka qenë më shumë i krishterë se shqiptar kur u bë i famshëm, madje ai nënën e ka pasur sllave. Etnia nuk ka qenë shumë e rëndësishme atëherë dhe martesat mes shqiptarëve dhe serbeve bëheshin pa problem.

Mustafa Nanos dhe të gjithë atyre që  e pretendojnë një “eliminim“ të Skënderbeut nga historia, iu kisha kujtuar librin: “Skenderbeg u pesmama” botuar në Pançevë (Serbi ) me 1883, ku Skënderbeut i këndohet si shqiptar e jo si katolik apo ortodoks:

‘Nese mendon Epirin ta robërosh,

Skenderbeun gjallë ta zesh

Merr 50 mijë ushtarë

Sepse ti nuk e di cka janë shqiptarët

Njeri do tu u hidhet njëqindve

Skenderbeu do tu hidhet njëmijëve’

(Këtë këngë popullore serbe e shkëputa nga  nga libri i serbëve : “Skenderbeu në këngë“, faqe 11

Tani nje shkrim qe ia pata drejtuar Oliver shmitit , te porositurit nga qaret me ekstreme te Beogradit per zhberjen e histories shqiptare  ….

SKËNDE RBEU NUK ËSHTË PERSONAZH MITIK POR HISTORIK

A ka qenë Skënderbeu vërtetë një “atlet i krishtërimit” apo një aventurier e një hakmarrës? Deri vonë, askush nuk guxonte ta vinte këtë në dyshim për Heroin tonë Kombëtar, Gjergj Kastrioti Skënderbeu. Disa vite më parë, historiani Oliver Jens Schmitt, në një vepër të tij kushtuar Gjergj Kastriotit, ndër të tjera servirte edhe një dokument, sipas të cilit lufta e tij kundër Sulltanit s’ishte gjë tjetër veçse hakmarrje personale ndaj vrasjes së të atit. Në këtë 100-vjetor të pavarësisë, revista “Përpjekja” i ka kushtuar një numër të veçantë pikërisht Skënderbeut. “

Mrekulli dhe mrekulli shqiptare, dhe vetëm shqiptarët dijnë të bëjnë këso mrekullira”. Askush nuk paska guxuar ta vë në dyshim meritën e Skënderbeut! Dhe ja që tani na doli njëfarë dr. Schmitti i cili pa kurrfarë fytyre po e studion në mënyrën më “serioze”dhe më “drejtkallxuese” se si paska arritur Skënderbeu që “të prishë rehatinë” e tij personale prej Begu dhe përkundër të

gjitha të mirave që i kishte dhe që e rrethonin, t`i kujtohej se ka për të “larë një borxh” sipas Kanunit. Skënderbeut si “fytyrë mitike” që ishte, dhe po “vërtetohet” nga drejtkallzuesit e historisë, i duhej patjetër që “të mbronte” fytyrën e Kastriotëve dhe në mënyrën më aventuriere të hakmerret.

Që patjetër të na groposin krenarinë tonë të vjedhur, “Historianit” që flet rrjedhshëm shqip dhe serbisht, dhe që na mahnitë me aftësitë e tij zbërthyese të dokumenteve (të përzgjedhura sipas dëshirës së tij dhe të komentuara sipas qëllimit të tij), i japim vend në foltoret tona dhe në hapësirën tonë që përditë e më tepër po na mjergullohet. Pa u harruar për të përmendur dhe “falenderuar”, është edhe ndihma e shqiptarëve të llojit të Artan Putos dhe atij të Fatos Lubonjës, të cilët me një mohim kombëtar ia çelin dyert e shëmtimit të historisë sonë nga paçavurët e llojit të dr. Shmittit. Hajde ku është katandisur populli shqiptar që lejon paçavure të tilla,si të jashtme ashtu edhe të brendshme! O bobo, e ç`na zuri të papërgatitur kjo kohë e dreqit të mallkuar!

Studiuesi gjerman H. A. Barnatzik shkruante se që nga viti 1444 gjer më 1468, u zhvilluan 24 beteja të përgjakshme, në të cilat Skënderbeu, heroi gjenial i shqiptarëve, arriti t’i zmbrapste turqit, të cilët pa dyshim,do të kishin vërshuar në të gjithë Evropën. Po, po, shkruante dhe nuk hamendej të na “mbushë’ mendjen se heroi ynë ishte shqiptar i vërtetë dhe se “i paskësh premtuar babait të tij Gjonit, se do t`ia nxjerrë hakun”.

Hajde Schmitt hajde, edhe ju ndjekësit e tij! Po Papa Nikolla V, bashkëkohës i Gjergj Kastriotit, e konsideronte si “mit” kryetrimin shqiptar kur i dha titullin “Atlet i Krishterimit”?!

Ç`është miti? Një rrëfim i trilluar për diçka që nuk ka qenë kurrë dhe nuk është e vërtetë, është përrallë, legjendë; diçka që lakohet sipas dëshirës së treguesit duke ia veshur një petk të rrejshëm dhe përrallor. Skënderbeu nuk ishte Willhelm Teli, legjenda e të cilit fillon në shekullin e 15 -të, në kohën e themelimit të Federatës së vjetër të Zvicrës. Telli ishte figura qendrore e patriotizmit zvicerian (Wikipedia). Skënderbeu nuk ishte as Robin Hudi i folklorit anglez, i njohur si njeri i shpatës dhe shigjetës “i cili iu merrte të pasurve dhe iu jepte të varfërve.” Pra dr. Schmitti duhet të bindet që po gabon rëndë e edhe më shumë duhet që ndjekësit e tij të mos bëhen “përrallë me tupan” si ç`thonë në  Gjakovë, me teoritë, zbërthimet, mbërthimet e tyre sa qesharake aq edhe të pakapshme për kohën e sotme.

Doktori po m`a kujton shkrimtarin  gjerman Karl May-in (1842 – 1912) i cili me Winnetun dhe Old Shattelandin e tij gjuhet mbi popullin tonë për t`i bërë romanet e tij më interesante me fantazinë e pakontrolluara dhe ofenduese. Karl Mayi nuk dinte shqip, e vërtetuar se kurrë s`kishte qenë në anët tona; por ti i mosrespektuari doktor Farkëtari (Schmitt), pse na farkëton trillime që nuk zënë vend kurrë. Kur Karl Friedrich Mayi shkruante, ne nuk guxonim të shkonim në shkolla shqipe po nga ata porositësit e tu; por sot, përkundër asaj që i ke gjetur disa ndjekës besnikë, të kotë e ke. Por sidoqoftë, prapëne na duhet të merremi me ty.

“Patjetër që serbët i shqetëson fakti se shqiptarët janë një nga popujt më të vjetër të Europes, pasardhës të pellazgëve dhe të ilirëve mitikë.  Patjetër i shqetëson fakti se Shqipëria ka stof katolik europiano-perëndimore shprehur më së miri në figurat me famë botërore si Gjergj Kastrioti i cili jo më kot u quajt “atlet i krishtërimit” sepse për 25 vjet ndaloi përparimin e hordhive turke drejt perëndimi) dhe të ShenjtesGonxhe Bojaxhiu-Nënë Terezës (e cila u shndërrua në nënë e paqes, e mirësisë, e humanizmit për botën mbarë) dhe jo oriental dhe bizantin sikurse janë serbët. Patjetër që nuk u shkon për shtati serbëve identiteti katolik europian i shqiptarëve, që janë ura lidhëse vertikale e Shqipërisë me Europën Perëndimore e cila nuk u ndërpre asnjëherë, sepse ky stof katolik i shqiptarëve dhe kontributi i tyre për kulturën e përbashkët europiane me shpatë para 5 shekujsh me humanizëm në epokën moderne, e bën teorinë e tyre të pabesueshme dhe banale.” (P.Sh)

Për hakmarrje personale, Skënderbeu mund të vriste vetë Sulltanin dhe e kishte këtë mundësi sepse kishte hyrje të lirë tek ai si Gjeneral i lartë, por nuk e bëri këtë sepse Gjergj Kastrioti u shty nga një motiv më sublim se sa ai personal. U shty nga atdhedashuria dhe patriotizmi, prandaj serbët i shqetëson ky fakt dhe duan përmes Schmitt ta sulmojnë figurën eSkënderbeut sepse nuk e kanë një të tillë për veten e tyre. Një popull që e ka filluar formimin e shtetit nga shqiptarët (Karagjorgjeviqët), një popull që shkrimleximin e ka nga shqiptarët (Vuk Karaxhiqi), si munden të të bindin për njollosjen e Skënderbeut, të po atij Skënderbeu që me shekuj janë munduar ta përvehtësonin?

O ti zotëri i një makinerie mirë të koordinuar antishqiptare! Njëzet e pesë vite lufte të pandërprerë nuk mund të quhet hakmarrje aventuriere private. Por kjo është një ide “a la Karl May”! Një ide që nuk pi ujë në analet e historisë. Por qëllimet janë të tjera: Si të gjithë të huajt që shkruajnë me keqdashje për historinë e Shqipërisë, ai kërkon të eliminojë Skënderbeun si personalitet qendror i historisë së Shqipërisë. Nuk është e vështirë që të kuptohet se përse bëhet kjo gjë. Por mohimi i kombit shqiptar është qëllimi i tyre dhe i të gjithë atyre që qëndrojnë prapa.

Heroi ynë kombëtar dhe shqipëtarët e tij, ia kanë dhënë realisht dhe historikisht përgjigjen Otomanizmit, Europës dhe sigurisht edhe sot (apo nesër) Oliver Schmittit apo oliverëve të nesërm. Shpirti i madh i një populli për liri, Skënderbeu, e thotë vetë: “Lirinë nuk jua solla unë, atë e gjeta këtu midis Jush”. Pra, kjo është dëshmi e qartë historike… psikologjia e vetë fjalëve të Tij. Shpirti i rezistencës që gjeti mes bashkatdhetarëve të vet.

Apo jo z. Oliver Shmitt?

“Shqiptarët janë e vetmja rracë në Ballkan, që tregon të vërtetën historike”, thoshte Edith Durham, e juve nuk iu mbush mendjen? Pra, mos ta zgjasim se edhe vetë jeni të bindur se Gjergj Kastrioti- Skënderbeu (1405- 1468) personifikon një epokë të tërë të historisë kombëtare të shqiptarëve, që mori emrin e tij: luftën më se njëshekullore të tyre kundër vërshimit osman (fundi i shek. XIV – fillimi i shek. XVI) për mbrojtjen e tokës, të pasurisë e të lirisë. “Nën udhëheqjen e tij lufta e shqiptarëve u ngrit në një shkallë të lartë e të organizuar, shënoi një kthesë vendimtare në zhvillimin politik të vendit dhe në forcimin e vetëdijes kombëtare të tyre. Gjergj Kastrioti-Skënderbeu ishte përfaqësuesi më konsekuent dhe më i shquar i elitës drejtuese shqiptare, që udhëhoqi me vendosmëri frontin e luftës së shqiptarëve kundër pushtuesve osmanë. Ai e kuptoi,më qartë se kushdo tjetër, detyrën që shtronte çasti historik: nevojën e bashkimit politik si kusht kryesor për të realizuar mbrojtjen e interesave të të gjitha shtresave shoqërore, të pasura e të varfëra, të kërcënuara tashmë prej pushtuesve osmanë në çështjet jetike”.

*Per arsye shendetsore, autori nuk mundi te udhetonte. Moderatori Mhill Velaj e lexoi në Simpoziumin me rastin e 550 vjetorit të vdekjes së Heroit Kombëtar Gjergj Kastrioti-Skënderbeu organizuar nga Kisha Zoja e Shkodrës dhe Federata Panshqiptare e Amerikës”VATRA”

Pse Serbia është kokëlartë ndaj nesh ?

 

Shkruan Fahri Xharra/

Nuk duhet harruar se sa me e madhe te behet e keqja aq me e vogel eshte mundesia per t’i parandaluar demet ne te ardhmen dhe se keto sakrifica te vogla qe behen tani jane vetem disa gure te vegjel… prandaj duhet te ndodh nje transformim rrenjesor tek kombi yne ne menyre qe te ecen i sigurt ne rrugen drejt te ardhmes se mire te tij. ( nga Gjon Keka).

 Pse Serbia është kaq kokëlartë e me krenari? Pse Serbia kaq pa druajtje dhe lirisht? Pse Serbia është kaq ballëhapur ndaj botë?   Pse Serbia flet pra dro , ecë pa dro ?  Sepseja përdorët në krye të një fjalije shkakore për të treguar shkakun  apo arsyen e diçkaje.  Pra, pse  Serbia ? Sepse……është ndajfolje  që përdorët për një arsye të panjohur,për një shkak që nuk dihet a nuk përcaktohet dot ,përse. Po mirë, a ka sepse në pyetjet e mësipërme ? Po, e kanë sepsenë  e tyre të gjitha pyetjet që u vuan më lartë. Ata janë kokë lartë sepse ne jemi kokë-ulur . Ata e ngrisin kokën sepse ne jemi mohues të vetes. Sepse  teoritë e Olsave  i pranojmë dhe i publikojmë  “ Janë tri teza me të cilat historianët shqiptar ende vazhdojnë ta manipulojnë popullatën shqiptare me qëllim të domonizimit të turqve. Njëra është se “islami ndër shqiptarë është imponuar përmes dhunës.” E dyta se “turku përveç shqiptarëve të gjithë popujve, bile edhe serbëve i ka dhënë të drejtën e shkollimit në gjuhën amtare” dhe teza e tretë “bashkëpunimi serbo-turk për shpërnguljen e shqiptarëve në Anadoll me qëllim të shfarosjes së tyre”. Edhe pse marrëveshja për shpërngulje është e kohës së Turqisë republikane, historianët e LNQJ-së dhe kvazi intelektualët me egzibicione aq mirë e lidhin, e paketojnë dhe e tregojnë si një “vazhdimësi e armiqësisë 600vjeqare të turqve dhe islamit kundër shqiptarëve.”   ….sepse  shkruajnë shqiptarët.

Sepse , shqiptari tjetër Fatlum Sadiku shkruan nga Turqia“Para se me u masovizu xhamijat ne Ballkan, kurrkush nuk e ka ndi emrin SHQIPTAR. Islamizimi i albanofoneve serbe, greke, arbneshe, vllehe, llatine e te lloj-lloj kotille tjeter kishtare, e prodhoi etninë shqiptare, emertim qe s’pari n’histori gjendet i permendun, n’vitin 1703. Tek mbas ketij procesi, u perhap identiteti i perterire etnik i nje pjese te ilireve/arberve te shkaperderdhun, qe quhet shqiptar. Ata qe s’e moren kete fe, qe s’ju nenshtruan procesit etnifikues te shqiptarizimit, mbeten Arvanitas (dhe ma vone e themelune Greqine), Serbe (si Gjergji i Zi – Karagjoergjeviqi, qe e themeloi kombin-shtet serb), Malazeze (Mark Millani qe ndihmoi ne krijimin e Malit t’Zi), Vllaho-Rumune (si familja Gjika e Elenes, apo Dinastia Lupi qe e themelun Rumanine), llatino-kroate (Janjeva), arbereshe (Krispi, Gramshi etj) qe u bene nder kontributoret kryesore te themelimit te Italise etj.Rrene osht ajo qe thuhet se turku i ka nda shqitaret. “Turku” vetem i ka lone albanofonet me zgedhe se çka mu*in po dojn me kone. “Turku” edhe kur na nuk kemi dashte me u identifiku si etni e veçante, na ka shti ne ni thes, tu na qujte “aarnaute” e tu na diference prej kotillave t’hueja.” ….. sepse shkruajnë shqiptarët .

Sepse  shqiptari  Arbër Fetiu  shkriuan nga Kanada   “Shteti i Kosoves ne vend se te merret me shaminë e vullnetshme te vajzave muslimane shqiptare, do të trregone shume me shume koherence sikur te fillonte te rregullonte dhe te sanksiononte “shaminë” qe ai ka pranuar t’ia vene qarqet e huaja të cilat po e ndertojnë Kosovën si një republikë eksperimentale perëndimore ku identiteti i popullatave indigjene po shtypet me dhunë. Ajo “shami” e shtetit te Kosoves është « shami » e larme, shami e punuar neper zyra te ndryshme te Perendimit e cila ngjan me shume me një maskë qe mbulon me mjeshtri pothuajse cdo gjë që është shqipëtare. Per dallim nga shamia e vullnetshme e kokës, “shamia” e shtetit të Kosoves është “shami” qe mbulon pothuajse tërësinë e elementeve të cilat karakterizojnë shqipëtarin me shekuj. Ajo “shami” e ka shendërruar Kosovën e ketyre viteve ne një kukull marionetë e cila nuk e ka fuqine as te mendoj per vetveten pasi që jane të tjerët ata që mendojne dhe vendosin per te.

Nderkaq, besoj se i tërë ky qëndrim i qeverisë sone karshi veshjes muslimane (heshtja e qeverisë në te gjitha ato raste perjashtimi të vajzave me shami, ne rastet e diskriminimit ne tregun e punes etj) gjendet ne problemin e dialektikes sherbetor-zoteri (lexo: neve dhe nderkombetaret/Perendimi) ne te cilen gjindet Kossova e pasluftes, te cilën Fanoni e shpreh bukur duke thënë se sherbetorit (neve) vlerat e zotëriut (Perendimit) i duken të predestinuara që të jenë udheheqëse të perherëshme të botës ne te cilën ai jeton dhe kjo e shtyn shërbetorin drejt konformizmit dhe njesimit me zotëriun dhe vlerat e tij duke i hapur rrugë kështu assimilimit dhe zhdukjes së qensisë se tij origjinale. “….  Sepse  shkruajnë shqipëtarët.  

Sepse Ndrek Gjini në Përralla me Pavarësi e 28 Nëntorit shkruan :“Shpallja e Pavarësisë së Shqipërisë’ më 28 Nëntor 1912, ishte veç një aksion nacionalistësh iluministë, i organizuar me lejen e Austro-Hungarisë dhe Turqisë. Kjo ngjarje realisht nuk solli pavarësimin e Shqipërisë nga administrata ekzistuese otomane, austo-hungareze, apo italiane. Delegatët që u mblodhën aty pas deklaratës së shpalljes së mëvetësisë së Shqipërisë, (deklaratë që u shkrua në shqip dhe turqisht), ngritën dhe një qeveri, e cila nuk i  ushtroi asnjëherë funksionet e saj më gjerë se në Vlorë dhe rrethinat e saj. Delegatët shprehen aty edhe nevojën për bërjen e një kushtetute për vendin, gjë që nuk u arrit të realizohej. Realisht aty u hartuan vetëm disa dokumente të përkohshme. Në fund të 1913-ës, kur Shqipëria u njoh nga fuqitë europiane si principatë me në krye një prijës të huaj, gjashte Fuqitë e Mëdha i dhuruan Shqipërisë Kushtetutën e saj të parë, të quajtur ‘Statuti Organik’. Ky ligj qëndroi në fuqi për pak muaj gjatë 1914-ës. Qeverisja e vendit në vitet vijuese u bazua në një numër ligjesh dhe kushtetutash të përkohshme të pakodifikuara. “ …..sepse shkruajne shqiptaret 

 Pra shkruajnë shqiptarët dhe mundohen të bindin botën dhe të na bindin neve, e ne në mediumet tona iu japim hapësirë ,iu duartrokasim ,iu shkojmë pas.

 Jo sepse me shkrimet e tyre krenohet  Serbia por me shkrimet e tyre po myket populli, po e harron vetveten, po katandiset në mendje e në shpirt dhe po na lindin për ditë e më tepër adhuruesit e asaj që po  i shkon për shtati Serbisë.  Me ane te këtyre mëndimeve po e bëjmë që të tjerët të ndërrojnë mendjen për ne; bota po mendon që ne s`e kemi mendjen të shkëputemi nga e kaluara,që ne jemi po ata të shekullit  të 18 –të, po ata si të shekullit të 19-të, po ata si të fillim shekullit të 20-të .   Kur bota  e ndërron mendimin  për ne dhe i këthehet bindjës së vjetër që e kishte, për të cilën edhe ata menduan që e kishin gabim atëherë Serbia serbesohet….dhe vepron… dhe i ka sukses.Ja pra ,  kështu e bëjmë Serbinë krenare në botë .

“Takimet e Gjeçovit”, vihet gurthemeli i monumentit “Nëna e Zymit”

 

“Takimet e Gjeçovit”, vihet gurthemeli i monumentit “Nëna e Zymit”

-Kryeministri i Republikës së Kosovës, Albin Kurti: Bashkë me veprimtarin dhe autorin e njohur,prof. Frrok Kristaj dhe me kryetarin e Prizrenit, Mytaher Haskukajn, në udhëkryqin e rrugëve, që mbajnë emrat e At Shtjefën Gjeçovit dhe artistes së madhe, Katarina Josipi, vendosëm gurthemelin e monumentit “Nëna e Zymit”/

Dje në Zym të Hasit, zonë kufitare e Kosovës me Shqipërinë në rajonin e Prizrenit, u mbajtën “Takimet e Gjeçovit”, në edicionin e 50-të jubilar të këtij manifestimi tradicional letrar, kulturor e shkencor, me pjesëmarrës nga të gjitha hapësirat e kombit dhe diaspora shqiptare.Kryeministri i Republikës së Kosovës, Albin Kurti, ka marrë pjesë në vendosjen e gurthemelit të monumentit “Nëna e Zymit”, aktivitet ky i mbajtur në kuadër “Takimeve të Gjeçovit”.Në fjalën e rastit, kryeministri Kurti ka përshëndetur manifestimin jubilar dhe iniciativën për të nderuar në mënyrë të veçantë gruan shqiptare, një grua, siç ka thënë ai, të vendosur në histori nga ana e sakrificës së përditshme.”Kurrë nuk do të përfundojmë së nderuari dy figura të pafundme të mendimit: dëshmorin dhe gruan.E kemi si Norë të Kelmendit, si Shotë të Galicës, si grua të Jasharajve, e tashmë do ta kemi si Nëna e Zymit”, ka thënë kryeministri.Duke e cilësuar dashurinë e nënës si shprehje të përjetësisë për çdo ditë, ai ka thënë se ka kuptim të ekzistojë monumenti për të.”Ndoshta monumenti mund t’ia bëjë nderin dashurisë sublime, monument Nënës së Zymit, monument Nënës, për atë që është e që bën”, ka thënë kryeministri Kurti.Manifestimin “Takimet e Gjeçovit” e organizoi Klubi Letrar “Shtjefën Gjeçovi” në Zym në bashkëpunim me Ministrinë e Kulturës, Rinisë e Sportit të Republikës së Kosovës.Sipas axhendës në ftesën e dërguar, pjesë e manifestimit është ora letrare “Anton Pashku” – me emrin shkrimtarit të lindur në fshatin Grazhdanik të Hasit të Thatë, afër Prizrenit, ku lexojnë 15 poetë nga viset etnike shqiptare.Në tre ekspozita prezantohen veprat letrare, shkencore e publicistike të autorëve hasianë, Llesh N. Biba nga kryeqyteti shqiptar Tirana me drugëdhendje dhe Luan Rr. Çoçaj nga Gjonaj – fshat i Hasit me eksponate etnografike.Para se të përmbyllen “Takimet e Gjeçovit” me programin kulturo-artistik të Ansamblit Etno-Kulturor “Katarina Josipi” të Zymit dhe me Mikpritjen Zymjane bëhet ndarja e katër çmimeve tradicionale: “Unaza e Katit (Katarina Josipit)”, Plaketa “Pena e Pjetër Bogdanit”, Plaketa “Pena e Shtjefën Gjeçovit” dhe Plaketa “Pena e Anton Pashkut”. “Takimet e Gjeçovit” mbahen çdo tetor. Në Zym të Hasit të Thatë, në 14 Tetor të vitit 1929, nga okupatorët serbë u vra prifti i devotshem, arkeologu, etnografi, shkrimtari, dramaturgu, speleologu, përkthyesi, pedagogu e atdhetari i spikatur Atë Shtjefën Konstantin Gjeçovi – Kryeziu, të cilin zymjanët e varrosën në oborrin e Kishës së Shën Prenës në fshatin Shëngjergj të Hasit. Kjo figurë poliedrike la mbi 75 vepra, duke filluar nga “Kanuni i Lekë Dukagjinit” (e mblodhi dhe e kodifikoi Gjeçovi), “Agimi i Gjydetnis”, “Trashegime thrrako-ilirijane” e shumë të tjera, prej të cilave deri më tash i janë botuar rreth 25. 

Në një nga “Takimet e Gjeçovit”, akademik Mark Krasniqi theksonte se “Zymi dhe në përgjithësi Hasi i kanë dhënë njerëz të mëdhenj kombit, kurse Gjeçovi, pas Ungjillit, në rend të ditës kishte çështjen kombëtare, duke marrë pjesë edhe vetë si luftëtar me armë në dorë në luftën e Vlorës më 1920”.

Kryeministri Albin Kurti: Thesari kulturor e artistik i Prizrenit inspirim për “Zgjim me art”

 

“Ju përgëzoj për qëndrueshmërinë dhe jetëgjatësinë e këtij aktiviteti tradicional që sivjet po mbahet për të 19-ën herë me radhë. Por, për një artist që jeton në Prizren, besoj se nuk ka sesi të jetë ndryshe, sepse arti këtu të kaplon në shumë mënyra”, ka thënë Kryeministri i Republikës së Kosovës, Albin Kurti, në fjalën përshëndetëse në Festivalin Ndërkombëtar “Zgjimi me Art”, që u mbajt në hapësirat e hamamit historik Gazi Mehmed Pasha, në Prizren.

Tema e sivjetme e këtij festivali të pikturës ishte “Zbulimi i motiveve turke në veshjet tradicionale”.

Teksa ka përgëzuar komunitetin artistik turk për organizimin e mrekullueshëm të festivalit, kryeministri Kurti ka theksuar se askund tjetër me një hapësirë kaq të vogël, nuk gjen kaq shumë kultura e kaq shumë gjuhë sikurse në Prizren.

Nga thesari kulturor e artistik i Prizrenit, besoj se është inspiruar edhe festivali “Zgjimi me art”, ka thënë ai.

Metodë e re në shërimin e hemorragjisë cerebrale në Shkup

 

Shkup, 30 tetor  – Në Klinikën Universitare të Neurokirurgjisë në Shkup  sot në mëngjes është përdorur  një metodë e re në shërimin e pacientëve me hemorragji cerebrale.

Këtë e ka bërë të ditur ministri i Shëndetësisë Venko Filipçe në profilin e tij në Facebook.

“Sot në mëngjes në Klinikën Universitare të Neurokirurgjisë, prezantuam një metodë të re në shërimin e pacientëve me hemorragji cerebrale. Operacionin e kemi kryer me aparatin e ri inovativ – sistem dyshtresor që njëkohësisht mundëson monitorimin e presionit intrakranial, shpëlarjen e sistemit ventrikular të trurit dhe drenimin e lëngut cerebrospinal”,ka njoftuar Filipçe.

Kjo metodë, siç shprehet ai, tashmë përdoret vazhdimisht në praktikën e përditshme klinike në disa vende të botës si SHBA, Gjermani, Portugali dhe Holandë.

“Nga sot kjo pajisje inovative do t; jet; në përdorim të vazhdueshëm në Klinikën e Neurokirurgjisë dhe jemi i vetmi vend në Evropën Juglindore ku do të kryhet kjo metodë”, tha ministri e Shëndetësisë.

Në këtë operacion të ndërlikuar dhe inovativ, përveç udhëheqësve të Klinikës së  Neurokirurgë, ka marrë pjesë edhe Dr. Elmedina Asani, e cila është në përfundim të specializimit në këtë Klinikë. Ajo ka qenë edhe më pare  e përfshirë në ndëryrje të tilla kirurgjikale dhe kjo e radhitë atë ndër emrat më premtues të shëndetësisë, jo vetëm në Maaqedoninë e Veriut, por edhe më gjerë. 

Julia Navarr: , tashmë jam i vdekur

 Titulli: Qëllo, tashmë jam i vdekur

Origjinali: Dispara, yo ya estoy muerto
Gjinia: Roman
Autori: Julia Navarro
Shqipëroi: Flavia Kaba
Shtëpia botuese: Dituria
Viti: 2017
Fq. 648
Pesha: 0.701 kg

Mariana është ngarkuar nga një organizatë joqeveritare që të hartojë një raport për vendbanimet e hebrenjve në territoret palestineze. Për ta kryer këtë detyrë në mënyrë të paanshme, ajo beson se është e rëndësishme që të dëgjojë të dyja palët, ndaj vendos të takojë, në Jerusalem, Aron Zukerin, një nga liderët shoqërorë të Izraelit, përkrahës i guximshëm i politikës së popullimeve.

Ajo takon edhe babain e Aronit, Ezekiel Zukerin, i cili ka shumë gjëra për të rrëfyer dhe shumë të tjera për të fshehur... Duke dashur të rindërtojë një puzzle, ku tashmë është e pamundur të kombinohen copëzat e panumërta, Ezekieli i tregon Marianës historinë e familjes, duke filluar nga fundi i shekullit XIX, kur, gjatë periudhës cariste, familja Zuker u dëbua nga Rusia.

Pasi kishte përjetuar ferrin e pogromeve dhe shumë padrejtësi mizore, Samueli, babai i Ezekielit, u vendos në Tokën e Premtuar duke bërë realitet një ëndërr brezash. Atje ai mori një copëz nga tokat e Ziadëve, një familje arabe me kryefamiljar Ahmetin, njeri i thjeshtë e shumë punëtor.

Kopshti i Shpresës u quajt ky vend i përbashkët, ku Ahmet Ziadi dhe Samuel Zukeri, me gjithë vështirësitë, krijuan një lidhje aq të fortë saqë familjet e tyre, edhe pas disa brezash, janë ende të bashkuara...

Në një kontekst historik të ndërlikuar dhe të veçantë në llojin e vet, në një udhëtim që na çon nga Shën Petërburgu në Jerusalem, duke kaluar nëpër Varshavë e Paris, Julia Navarro përfshin aventurën epike të dy familjeve të destinuara për t'u përballur përmes tradhtive, vuajtjeve, dashurive të pamundura dhe ëndrrave të prera në mes, duke na dhënë historinë intensive dhe prekëse të dy burrave kurajozë që ditën të kapërcenin dallimet politike e fetare falë miqësisë së tyre të pashembullt.

Koment nga Rexhep Qosja për romanin historik i shkruar nga autori i mirënjohur Sabri Godo

Titulli: Skënderbeu Origjinali: Skënderbeu Gjinia: Histori Autori: Sabri Godo Shtëpia botuese: Tirana Times Viti: 2010 Fq. 500 Pesha: 0.721 kg. ISBN: 978-99956-847-6-1 Një roman historik i shkruar nga autori i mirënjohur Sabri Godo. Një roman ndryshe nga të tjerët, që tregon historinë e heroit tonë kombëtar. Një roman që përshkruan trimëritë e luftës 25-vjeçare kundër turqve, por edhe ndjenjat e tij, çfarë ai mendon, mënyrën e të dialoguarit me të afërmit, me ushtarët, me trimat shqiptarë, dashurinë e tij për Shqipërinë. Një roman që këtë figurë kaq të lartë kombëtare e afron më shumë me ne, e bën më njerëzore dhe më të afërt. Koment nga Rexhep Qosja ...roman historik për Skëndërbeun, që hyn në rradhën e romaneve më të mira të shkruar në gjuhën shqipe deri më sot, jo vetëm në sajë të kulturës së gjerë historike të autorit dhe të përkushtimit të jashtëzakonshëm të tij ndaj historisë kombëtare, ndaj ngjarjeve dhe figurave të saj të mëdha, por edhe në sajë të konceptit të tij të veçantë historik. Sabri Godo e shkruan Skënderbeun e tij për ta bërë të qartë atë që është e paraqitur e mjegulluar; për ta kthyer së mbari atë që, si e thotë vetë, është paraqitur së prapthi dhe për ta bërë të shumëkuptueshme atë që është thjeshtësuar kuptimisht...ai e hulumton të vërtetën historike duke shfrytëzuar dokumentet - aty ku dokumentet nuk mungojnë; duke përdorur fiksionin - aty ku dokumentet nuk janë lënë dhe duke e përdorur me dhunti të rrallë magjinë e fjalës - si në rastin e parë ashtu edhe në rastin e dytë. ...në romanin e tij Skënderbeu, si edhe në romanet historike të të gjithë shkrimtarëve të mëdhenj, do të gjejmë histori të mjaftueshme sa t'u besojmë atyre që thuhen dhe mjeshteri të veçantë stili aq sa atë histori të bëjë kuptimisht dhe artistikisht të paharruar. ...Sabri Godo i kthehet historisë së Skënderbeut jo vetëm për ta treguar dramën e madhe historike të popullit të vet, të popullit që ka bërë shtëpinë në udhëkryqin mes Lindjes e Perëndimit, aty ku janë përplasur qytetërime, besime, interesa dhe pushtues të ndryshëm, por edhe për të rigjetur atë që ne bashkëkohësve, nuk na i lejonin politikat dhe ideologjitë sunduese: liritë, vlerat, idealet, domethënë arsyet për Shpresën që e kishim ndaj të ardhmes, që ka filluar të gdhijë.