Rekomandime të reja për përdorimin e aspirinës mbi bazën e moshës

Përfitimet e aspirinës në doza të ulëta i tejkalojnë efektet e mundshme anësore vetëm në grupmoshën 50-59 vjeç. Fakti është konfirmuar nga "U.S. Preventive services task force", grupi i pavarur ekspertësh amerikanë të ngarkuar në nxjerrjen e rekomandimeve mjekësore. Revizionimi i ndërmarrë prej tyre nënvizon dobinë e acidit acetilsalicilik për këtë grup të mundshëm pacientësh në parandalimin primar të sëmundjeve kardiovaskulare.

Në të njëjtën grupmoshë dhe në të njëjtët subjekte me risk kardiovaskular, ekspertët konfirmojnë avantazhin e aspirinës në parandalimin e tumorit kolorektal nëse merret për një periudhë 5 deri në 10 vjet. Nga ana tjetër nuk ka asnjë evidencë për përfitime te personat që rrezikohen nga tumoret por jo nga sëmundjet kardiake. Në grupmosha të tjera studimet nuk janë aq shteruese.

Dokumenti zyrtar i "U.S. Preventive Services Task Force" është përditësuar në bazë të rezultateve të 4 studimeve klinike të publikuara pas 2009-ës, duke përfshirë edhe studime mbi efektet parandaluese të kancerit kolorektal. Në bazë të tij, nëse më parë rekomandohej trajtimi me aspirinë pavarësisht moshës, në udhëzuesit e rinj indikimet regjistrohen edhe për shmangien e dëmeve të mundshme nga administrimi i saj.

Në thelb është vendosur që në grupmoshën 60-69 vjeç përshkrimi i acidit acetilsalicilik me doza të ulëta duhet të adoptohet mbi baza individuale, rast pas rasti. Në subjektet nën moshën 50 vjeç dhe mbi 70 vjeç, përdorimi i tij nuk rekomandohet sepse nuk sjell përfitime të tilla sa për të balancuar risqet. Administrata e Barnave dhe Ushqimit në SHBA ka refuzuar tani për tani që të etiketojë aspirinën si bar të indikuar në parandalimin kardiovaskular dhe asnjë shoqatë shkencore nuk e rekomandon aktualisht administrimin e acidit acetilsalicilik në doza të ulëta për të shmangur shfaqjen e tumorit kolorektal.

Diabeti, shumë barna dhe pak pjesëmarrje në trajtim: ½ e pacientëve braktisin kurat

Numri i diabetikëve është një rrugë në ngjitje në të gjithë botën. Tema është diskutuar gjatë kongresit "Americani Diabetes Association" i cili u përmbyll më 9 qershor në Boston. Duke iu referuar të dhënave të diskutuara në kongres, 1.3 në 2 milionë pacientë në trajtim me hipoglicemizues oralë braktisin trajtimet. Po ashtu nga 800 mijë pacientë që kanë nevojë për insulinë, rreth 200 mijë nuk e marrin atë. Një pjesëmarrje e mangët në trajtim çon në një rrezik më të madh për komplikime, nga retinopatia te insufiçenca renale me një rritje të kostove për Shërbimet Kombëtare Shëndetësore. Për të reduktuar problemin pacientë dhe mjekë kërkojnë pak trajtime, të thjeshta për t'u përdorur dhe që të jenë efikase.
"Trajtimet për diabetin - shpjegon Francesco Giorgino, profesor në endokrinologji dhe sëmundje të metabolizmit në Universitetin e Barit dhe i pranishëm në kongres, - janë shpesh komplekse. Kërkojnë në fazë ta avancuar tre barna ditore, pas të cilave kalohet në insulinë me injeksion. Ky përshkim përbën një barrierë të madhe psikologjike dhe praktike për pacientët. Siç rezulton, shumë pacientë harrojnë dhe pastaj braktisin kurimin. Situata që sjellin kosto shëndetësore dhe ekonomike shumë më të lartë se sa vetë terapia.
Vlerësohet se në botë se 1 në 9 dollarë shpenzime shëndetësore shkojnë për diabetin, sëmndje e cila në 2014-ën ka sjellë një kosto komplesive botërore prej 612 miliardë dollarësh. "Ajo që i mban larg diabetikët nga trajtimi është se duhet të mendojnë çdo ditë për barnat dhe frikën e efekteve anësore me të cilat mund të përballen", pohon Nicoletta Musacchio, përgjegjëse e njësisë operative të Diabetologjisë në Istitutin Klinik të Milanos. "Si insulina edhe disa hipoglicemizues oralë mund të çojnë në kriza hipo-glicemike dhe mbi të gjitha mund të përcaktojnë një rritje të peshës, ekzaktësisht e kundërta e asaj që iu kërkohet të sëmurëve për të mbajtur nën kontroll diabetin", përfundon studiuesja.

Risi për trajtimin e konstipacionit kronik dhe edemës makulare diabetike

Agjensia Europiane e Barnave, EMA ka autorizuar tregtimin e IDegLira (Xultophy e Novo Nordisk) për trajtimin e Diabetit Mellitus tip 2 në të rriturit. Bari kombinon në një injeksion të vetëm ditor dy principe aktive: insulinën degludec (Tresiba) dhe liraglutide (Victoza). Përdoret për të optimizuar kontrollin glicemik. Ai merret së bashku me hipogliceminatë e tjerë oralë kur këta të fundit të përdorur të vetëm apo të kombinuar me insulinën bazale, nuk arrijnë të kontrollojnë nivelet e glicemisë.
Në Shtetet e Bashkuara, Food and Drug Administration (FDA) ka aprovuar dy barna të reja për trajtimin e kontipacionit nga opiatet në dhimbjen kronike jo-kancerogjene. Bëhet fjalë për bromur methylnaltrexone (Relistor i Salix Pharmaceuticals e Progenics Pharmaceuticals), një antagonist periferik i receptorëve mu të opiateve që nuk ndërhyn në veprimin analgjezik qendror. Bari administrohet me injeksion subkutan në pacientët me konstipacion të shkaktuar nga trajtimi kronikë me analgjezikë për dhimbje jo-kancerogjene.

Jepet drita jeshile nga FDA për implantimin intravitreal të fluokinolon acetonid (Iluvien të Alimera Sciences) për trajtimin afatgjatë të edemës makulare diabetike. Bari është i indikuar për pacientët e trajtuar më parë me një cikël kortikosteroidësh, të cilët nuk kanë treguar rritje të tensionit intraokular klinikisht sinjifikative. Pas injektimit intraokular implanti çliron përbërësin aktiv (më pak se 1 mikrogram/ditë) për 36 muaj rresht.

Një studim kohort retrospektiv: Hiperglicemia në pacientët e hospitalizuar dhe rreziku i diabetit

Glukoza plazmatike e matur gjatë një shtrimi urgjent spitalor parashikon rrezikun e zhvillimit të diabetit të tipit 2.

Është ajo çka thekson një studim kohort retrospektiv i kryer nga një ekip i studiuesve skocez nga Universitetet e Edinburg dhe Glasgow dhe publikuar në Plos Medicine. Vdekshmëria tre vjet pas daljes nga spitali ishte 1,5 herë më e lartë në pacientët me nivele të larta të glukozës. "Rezultatet e studimit - argumentojnë autorët - mund të përdoren për të informuar pacientët mbi rreziqet afatgjata të diabetit të tipit 2 dhe të stilit të jetës që duhet të kenë, veçanërisht për ata që janë më tepër të rrezikuar".
Kërkuesit ndërthurën informacionet e një banke të dhënash kombëtare të shtrimeve spitalore dhe një regjistri kombëtar të diabetit për të përshkruar lidhjet mes glukozës dhe rrezikut për të zhvilluar diabet të tipit 2. Janë përfshirë pacientët mbi 30 vjeç të shtrimeve urgjente në spital midis 2004 dhe 2008. Prevalenca dhe inçidenca e diabetit janë identifikuar nëpërmjet regjistrit kombëtar Scottish Care Information (SCI) - Diabetes Collaboration. Pacientët me diagnozë diabeti diagnostikuar përpara ose deri në 30 ditë pas shtrimit u përjashtuan nga lista.
Rreziku i pritshëm i zhvillimit të diabetit të tipit 2 në 3 vitet në vijim nga shtrimi në spital nga përqëndrimi i glukozës në shtrim, mosha dhe seksi është marrë nga modelet e regresionit logjistik. Glukoza është matur në 86.634 (71.0%) pacientë 40 vjeç dhe më tepër në kohën e hospitalizimit. Rreziku 3-vjeçar i zhvillimit të diabetit të tipit 2 ishte në tërësi tek 2,3% (1.952/86.512) <1% për një vlerë glukoze ≤5 mmol/l dhe me një rritje prej rreth 15% për një vlerë prej 15 mmol/l. Rreziku për diabet është i lidhur dhe me moshën, gjininë, privimin socialo-ekonomik, por jo nga ndërhyrjet specifike (mjekësore apo kirurgjikale) me rritjen e numrit të qelizave të bardha të gjakut ose co-morbidity. Rezultate të ngjashme janë marrë për nëngrupe të paracaktuara të shtruara me infarkt miokardi, sëmundje kronike obstruktive pulmonare dhe iktus. Janë regjistruar 25.193 vdekje (85,8 për 1.000 persona-vit) në 297.122 persona-vit, nga të cilët 2.406 (8,1 për 1.000 persona-vjet) u atribuohen sëmundjeve vaskulare. Pacientët me nivele të glukozës 11,1-15 mmol/l dhe > 15 mmol/l kanë regjistruar një vdekshmëri më të lartë se pacientët me glukozës në gjak <6.1 mmol/l (raporti rrezik 1,54 95% CI 1,42-1,68 dhe 2,50 95% CI 2,14- 2,95, respektivisht) në modele të përshtatura për moshën dhe seksin.
"Ndër kufizimet e studimit - shkruajnë autorët - mungesa e të dhënave mbi përkatësinë etnike ose indeksit të masës trupore, mungesa e vlefshmërisë në popullsitë jo-të bardha ose në popullatat jashtë Skocisë".

Angli, debati për farmacistët në qendrat e ndihmës së parë

Rreth 39.8% e pacientëve që i drejtohen shërbimeve të ndihmës së parë mund të trajtohen me sukses nga një farmacist me kompetenca në praktikën klinike, të marra pas një formimi ad hoc. Përqindja zbret në 5.1% kur vjen puna te farmacistët përshkrues. Këto të dhëna i përkasin Anglisë ku ka një debat të hapur mbi mundësinë e punësimit të farmacistëve që janë pranë një pike të ndihmës së parë, në të cilat rëndon edhe presioni i pacientëve që nuk duan të presin për të pasur një takim mjekun.
Statistikat e sipërpërmendura të konsideruara inkurajuese nga autorët kanë dalë nga një studim pilot i drejtuar në harkun e një viti nga West Midlands mbi 782 pacientë në tre qendra të ndihmës së parë. Tani, i njëjti studim është shtrirë në 48 qendra për një total prej më shumës se 18 mijë pacientësh. "Nëse rezultatet nga Midlands do të kundërshtohen kjo do të ketë një impakt të thellë negativ në rolin e farmacistëve", pohon Sandra Gidley nga komiteti i "Royal pharmaceutical society".
Në të kundërt, një pjese të farmacistëve do t'ju ofrohej mundësia për t'u bërë farmacistë përshkrues, duke u lejuar përshkrimin e barnave për pacientët pa u konsultuar me një mjek më parë. Për një rol më të gjerë, farmacisti përshkrues duhet të ketë një formim në diagnozën klinike dhe menaxhimin e plagëve apo çrregullimeve të vogla. Sipas David Terry, drejtor i njësisë së praktikës akademike farmaceutike në "Aston University" (Birmingam), në Britaninë e Madhe aktualisht ka një numër të madh të diplomuarish në farmaci që mund të kanalizohen në ofrimin e shërbimeve shëndetësore në mënyra të ndryshme. Në Angli ekzistojnë tashmë realitete urgjencash që kanë pasur përfitime të mëdha nga prezenca e farmacistëve të cilët ofrojnë një mbështetje për mjekun në përshkrimin e barit më të përshtatshëm.

Agjencitë e barnave, risi me në fokus terapitë e fëmijëve

EMA ka autorizuar një version biologjikisht të ngjashëm me insulinën glargine (Abasria nga Eli Lilly dhe Boehringer Ingelheim) i krahasueshëm me analogun tjetër aktualisht në treg (Lantus nga Sanofi), për trajtimin e diabetit të tipit 2 te të rriturit, adoleshentë dhe fëmijët mbi moshën 2 vjeç.　
Ndërsa Administrata e Barnave dhe Ushqimit në SHBA ka autorizuar përdorimin e faktorit IX, rikombinim i koagulimit (Rixubis nga Baxter) për trajtimin rutinë të fëmijëve me hemofili B. Ndërkohë në Evropë　bari është në pritje të diskutimeve të EMA-s si në fushën pediatrike ashtu edhe për të rriturit.　
Po nga Baxter do të hyjë në tregun amerikan një terapi infra-dermike (Hyqvia) për imunodefiçencën primare, e përbërë nga 10% imunoglobulinë njerëzore për infuzionin e kombinuar me hialouronidazën rikombinuese.
Zgjerimi i indikacioneve të përdorimit për enzalutamide-n (Xtandi　nga Medivation e Astellas Pharma), trajtim oral për kancerin e prostatës rezistent ndaj hormoneve. Indikacionet e reja në linjë të parë për tumorin metastatik i shtohen atyre fillestare, në linjë të dytë për pacientët që kishin marrë njëherë një cikël të kimioterapisë me medocetaxel.

EMA autorizon barna jetimë, FDA antiepileptikë për fëmijë

EMA ka autorizuar një bar jetim me bazë eliglustatin (Cerdelga nga Genzyme Europe BV) për trajtimin afatgjatë e të rriturve me sëmundjen Gaucher të tipit 1, një çrregullim i rrallë i shkaktuar nga defiçiti i enzimës së glukocerebrozidazës. Eliglustati indikohet për individët të cilët kanë një metabolizëm të ngadalshëm ose të mesëm, ndërsa nuk duhet të përdoret nga ata me metabolizëm ultra të shpejtë. Bari i paketuar në kapsula për administrim oral, duhet të përshkruhet nga mjeku dhe terapia duhet të fillohet nën mbikëqyrjen e rreptë të tij. Aprovim evropian i centralizuar edhe për afamelanotid-in (Scenesse nga Clinuvel UK Limited), tjetër bar për një sëmundje të rrallë si protoporfiria eritropoietike, që shkakton intolerancë ndaj dritës. Bari mund të përshkruhet dhe administrohet vetëm në qendrat e specializuara për këtë sëmundje. Injektohet nën lëkurë një herë në dy muaj, para dhe gjatë muajve me diell.
Dritë jeshile nga BE edhe për nonacog gamma (Rixubis nga Baxter Innovations GmbH) për trajtimin dhe parandalimin e episodeve hemorragjike te pacientët me hemofili B, sëmundje e rrallë e trashëgueshme dhe e shkaktuar nga mungesa e faktorit IX i koagulimit. Për barin kërkohet receta e mjekut dhe trajtimi fillohet nën mbikëqyrjen e rreptë të një eksperti në hemofili. Administrohet me injektim intravenoz dhe indikohet për pacientët e të gjitha moshave, për trajtime si afat-shkurtra dhe afat-gjata.
Administrata e Barnave dhe Ushqimit (FDA), në Shtetet e BAshkuara ka miratuar shtrirjen e indikacioneve për përdorimin e rufinamidi-t (Banzel nga Elisai) si trajtim shtesë për konvulsionet e lidhura me sindormën Lennox-Gastaut te fëmijët në moshë nga 1-4 vjeç. Bari është në dispozicion në tableta për përdorim oral dhe është i kundër-indikuar te pacientët me sindromën familjare të QT. Po në SHBA, emetim i ri në treg për lenvatinib (Lenvima nga Eisai) për trajtimin e karcinomës tiroidiene të diferencuar që ka përparuar pas radioterapisë me jod.