Gazetari Bledi Mane: Nuk besoj të zgjasë lidhja e tyre, Luizi do lerë Kiara Titon sepse…

  

Bledi Mane nuk beson se lidhja e Luizit me Kiarën do zgjasë pas daljes së Big Brother.

Këtë deklaratë e ka bërë në “Wake Up”, duke u bazuar në tipin që ka Luizi dhe se sa i paparashikuar është në veprimet e tij.

Bledi Mane: Uroj që lidhja e tyre të vazhdojë, por nuk e besoj.

Blendi Salaj: Po pse mendon që Kiara do lërë Luizin, apo Luizi do të lërë Kiarën?

Bledi Mane: Luizi nuk ka garanci sepse është natyrë e tillë, ndaj e duan njerëzit Luizin, është i paparashikueshëm, këtu thotë jam me kancer, pastaj thotë që u shërova, pastaj të thotë të dua ty, betohet dhe zë be. Domethënë kjo e bën interesante Luizin, ndaj e duan Luizin njerëzit sepse gjejnë gjithsecili gjejnë nga pak veset e tyre.

Bledi Mane gjithashtu ka treguar se si e sheh Luizin tani pas daljes së Kiarës. Sipas tij, Luizi do jetë më i fortë e kapedan, por sulmi terrorist ndaj Top Channel e frenoi disi. Pas të shtunës ai do nisë të bëjë lojë të fortë dhe në mungesë të Kiarës do shpërthejë. Sipas Manes do shohim një dimension tjetër të Luizit brenda shtëpisë së Big Brother, gjë që do e bëjë më interesat.

Gazetari Bledi Mane: Kiara e adhuron famën, zgjohet e ngryset me Bora Zemanin në kokë

 

  

“Big Brother VIP” është show më i komentuar i momentit dhe këtyre komenteve nuk i ka shpëtuar as ish-banori Bledi Mane, i cili ishte i ftuar mëngjesin e sotëm në Wake Up.

Teksa ka dhënë opinionin e tij për banorët, Mane ka komentuar edhe për Kiara Titon, për të cilën tha se ishte një lojtare mediokre dhe pa energjinë apo ‘dallaveret’ e lojtarëve të tjerë aty.

Sipas Manes, Kiara është një vajzë që e adhuron famën dhe zgjohet e ngryset me dëshirën që të jetë si Bora Zemani.

Bledi Mane: Kiara mund të jetë një gocë e mirë, por ishte një lojtare mediokre. Kiara nuk kishte atë energjinë, nuk kishte dallavere si lojtaret e tjera, nuk kishte programuar kë të nxjerr dhe kujt t’i afrohej. Unë vura re që Kiara e adhuron famën. Më vjen keq që e them por Kiara zgjohet dhe ngryset me Bora Zemanin në kokë. Domethënë që kur çohet nga krevati, shkon tek pasqyra, do bëhet si Bora, marrëdhënia e Borës me Donaldin, Bora tek programi, pra Kiara nuk është vetvetja. Kiara është gocë shumë e mirë…

Blendi Salaj: Kjo është bindja që t’i ke krijuar vetvetiu?

Bledi Mane: Unë nuk dua të mburrem po më fal që po e them, unë brenda shtëpisë jo se isha më i gjati i asaj shtëpie, po unë sinqerisht nuk e krahasoj veten mendërisht me asnjë prej tyre, flas nga niveli i IQ, nuk jam më i miri, por jeta më ka bërë të jem më i lexuar, më i shëtitur, më i bredhur, më i vuajtur, më i argëtuar. Pra duke qenë në raport të tillë me ta, unë i shikoja nga lart sepse ishte shumë e lehtë për të dalluar, në fjalorin e tyre nuk kishte një ilustrim.

Policia dhe prokuroria nuk po arrijnë të zbardhin sulmin terrorist mbi Top Channel

 

  

Sot u mbushen katër ditë dhe policia dhe prokuroria e Tiranës nuk kanë dhënë as shenjën më të vogël se po zbardhin sulmin terrorist ndaj Top Channel.

Policia vendosi edhe një shpërblim prej 100 mije euro për këdo që ka informacion në lidhje me atentatorët por edhe kjo lëvizje dështoi dhe nuk po jep rezultatin e duhur.

Terroristet janë të lirë dhe porositësit e tyre të qetë se nuk do zbulohen.

Dështimi për zbardhjen e kësaj ngjarje do ketë pasoja shumë të rënda jo vetëm në pasigurinë e përgjithshme por edhe ne revanshin që krimi merr në këto raste kur përballet me pafuqinë e shtetit për tu përgjigjur.

Tre persona të organizuar si grup kriminal që pasi kryen sulmin terrorist ndaj Top Channel enden të lirë dhe përbëjnë një rrezikshmëri të lartë pasi treguan se nuk ngurojnë të përdorin armët e zjarrit apo të planifikojnë një ngjarje kriminale, si ajo që u krye katër ditë më parë në Top Channel ku humbi jetën punonjësi i sigurisë Pal Kola.

Policia duket se hetimet i ka në vend numëro, ku megjithëse kanë kaluar katër ditë, pra një kohë e mjaftueshme, autorët po fshehin gjurmët e tyre apo edhe më keq të largohen nga  Shqipëria dhe policia nuk ka asnjë të dhënë në lidhje me identitetin e tyre.

Mund të guxojmë të themi se është një mungesë serioziteti e institucioneve shtetërore për zbardhjen e kësaj ngjarje, jo vetëm policia e cila është angazhuar por duke qenë e vetme, vetëm një polici vendore për hetimin e kësaj çështje që ka rëndësi kombëtare dhe nuk janë angazhuar të gjitha strukturat e shtetit antiterrori dhe shërbimi informativ. Nga ana tjetër edhe prokuroria ka në cilësimin që i ka bërë veprës penale, vrasje në rrethana cilësuese me pasojë humbjen e jetës, ky duhej të konsiderohej një akt terrorist pasi është i tillë e ka ngjallur shumë terror.

Kamerat e sigurisë kanë treguar se autorët kanë lëvizur dy herë në të njëjtin itenerar, qoftë para ngjarjes edhe pas ngjarjes policia nuk kishte ngritur asnjë postbllok. Drejtori i Policisë Rrumbullaku ka thënë se akset kombëtare do të monitorohen nga FNSH-ja për rritjen e sigurisë, por ngjarja në Top Channel e nxori zbuluar dështimin e këtij propozimi pasi nuk është rasti i vetëm i TCH, por është rasti më flagrant ku autorët ikin dhe s’ka asnjë emër.

Çka është Kineziologjia humane

   

Shkruan: Akademik Flori Bruqi.PHD

Fiziologjia sportive  është shkenca që studion funksionet e organeve, sistemeve dhe në tërësi të të gjithë organizmit të njeriut në kushte normale, dhe kjo  paraqet në mënyrë të qartë e konçize. Qëllimi kryesor i  Fiziologjisë sportive    është të pajisë studentët e Kulturës fizike  me informacionin e duhur mbi faktet dhe konceptet themelore të fiziologjisë mjekësore, sportive , e cila do të ndihmojë studentët për të kuptuar klinikën mjekësore, funksionimin e organeve dhe organizmit në kushte normale , në kushte patologjike si dhe  në kushte sportive  Një pjesë  i është dedikuar fiziologjisë së aplikuar. Kjo do të ndihmojë studentët  të kuptojë mekanizmat fiziologjikë të cilët shpjegojnë një sërë problemesh klinike si dhe sportive.

Trupi i njeriut është "makinë" e gjallë tepër komplekse dhe anatomia na mëson për strukturën e trupit. Kur sportistët vijnë në trening ata janë në forma, madhësi dhe ngjyrë të lekurës të ndryshme, por trupi i tyre punon plotesishtë në mënyrë të njëjtë.

 Pasi të zhvilloni nivelin e të kuptuarit se si është i ndërtuar trupi do të keni mundësi të kuptoni më mirë se si ai reagon në ushtrime dhe trening. Nuk keni nevojë për njohuri të hollësishme dhe komplekse nga anatomia dhe fiziologjia, por keni nevojë të kuptoni strukturën bazike të trupit tuaj dhe si ajo funksionon së bashku. 

Fiziologjia na mëson për funksionet e trupit. Studimet se si trupi funksionon dhe ndryshimet që i pëson gjatë ushtrimeve të rregullta trupore njihet si fiziologjia e ushtrimeve. 

 QELIZAT - PJESE E NDERTIMIT TE JETES 

 Qeliza eshte njesia e materies jetesore dhe eshte pjese themelore e ndertimit te jetes. Te gjitha gjallesat jane te ndertuara nga nje apo me shume qeliza. Trupi i njeriut eshte ndertuar nga miliona pjeseza te vogla, te qelizave jetesore. Qelizat e ndertojne lekuren tone, eshtrat tone, muskujt dhe intelektin tone, dhe te gjitha pjeset e trupit tone. Ckado qe bejne, jane te perfshira miliona qeliza te imta te formave dhe madhesive te ndryrshme te cilat punojne se bashku. Secili lloj i qelizes apo grup i qelizave kujdeset per pune te ndryshme. Dhe si rezultat i kesaj te gjitha qelizat nuk jane te njejta. Disa qeliza, p.sh. jane te percaktuara te: - Kujdesen per porosite- qelizat nervore kujdesen per porosite elektrike - Kujdesen per substancat kimike- qelizat e kuqe ne gjak kujdesen per oksigjenin ne trup, - Mbajne trupin - qelizat eshterore (kockore) e ndertojne skeletin, - Levizin trupin - qelizat muskulore mund te krijojne force. Secila qelize ka punen e vet per te kryer, por te gjitha qelizat jetojne, rriten dhe vdesin, per tu zevendesuar me qeliza te reja.

Kineziologjia si terminologji qe vjen nga anglishtja, ndryshe shkenca e levizjes, është një studim shkencor i lëvizjeve trupore njerëzore ose jonjerëzore. Kineziologjia i referohet mekanizmit të lëvizjeve fiziologjike, biomekanike dhe psikologjike. Aplikimet e kineziologjisë në shëndetin e njeriut (d.m.th. Kineziologjia humane) përfshijnë biomekanikën dhe ortopedinë, forcën dhe kondicionin; psikologjinë sportive; metodat e riaftësimit, të tilla si terapia fizike dhe profesionale; si dhe sportin dhe ushtrimet. 

Ilustrim 

Studimet e lëvizjeve të njeriut dhe të kafshëve përfshijë masat e përcjelljes së sistemeve të lëvizjes, sistemet e elektrofiziologjisë së muskujve dhe të aktivitetit të trurit, metoda të ndryshme për monitorimin funksioneve fiziologjike, dhe të tjera të sjelljes dhe teknikat njohëse kognitive. Kineziologjia siç përshkruhet më sipër nuk duhet të ngatërrohet me kineziologjinë e aplikuar, një metodë  mjekësore diagnostike e diskutueshme. Fjala Kineziologji vjen nga greqishtja e lashtë: κίνησις kinesis, "lëvizje" (nga κινεῖν kinein, "për të lëvizur", "të lëvizësh" ), dhe -λογία -logia, "studim".

Lexoni edhe :

https://view.publitas.com/libraria-online/diadem-letrare/page/292-293

BASHKIMI EVROPIAN PO E NDIHMON SERBIN POR NUK E MERITON

 

Shkruan:             Akademik Prof Dr Hakif Bajrami

    

                                                                 Shkurtore

Opinioni shqiptar që është i preokupuar me statusin e Republikës Kosovës (shteti i dytë shqiptar), nuk duhet të brengoset për faktin sepse 22 shtete të BE-s e kanë pranuar. Ndërsa, 5 shtete të BE-s provizorisht po deklarohen se nuk e kanë prnuar Koosvën si shetet sovran. Lidhur me këtë, dy akterët kryesor që e drejtojnë debatin për Kosovën, janë nga Spanja dhe Sllovakia , të cilat deklarohën se nuk e parnojnë shtetin më të ri në Evropë (Kosovën). Por, nuk është ironi, por është realitet se (mos)Marrëveshja e Ohrit e njeh Republikën e Kosovës shtet sovran, të barabartë me Republikën e Serbisë (lexo tërë kompozicionin e dokuemnetit me aneks). E vërteta, fare nuk ka rëndësi a na njeh Serbia, prej së cilës në rend të parë kërkojmë të na tregoi ku janë varret e të pagjeturve. Dhe krejtë në fund, nëse dëshiron mund ta hap ambasadën në Prishtinë, por së pari duhet t` i paguaj reparacionet ashtu si i pagoi nazifashizmi gjerman, kudo që rrënoi 1939-1945. Pra Serbia ka obligime ndaj shqiptarëve, ndërsa ne e kemi për deytërë t` ia përkujtojmë dhe prezantojmë institucionalisht sasinë e dëmeve për dy shekuj.

Kristofer Hill (ambasador i SHBA në Beograd) në Krahinën shqiptare në Preshevë foli se si çështja shqiptare në Serbi nuk është e njejtë me çështjen serbe në Kosovë kur Kosova kërkon RECIPROCITET. Po, më kujtohet është ky Hilli që vinte nga Shkupi dhe drejtë në Beograd, për t` i marrë instruksionet nga Milloshi. E dijmë në dubiozë histirinë e tij. Nuk mundet me dalë nga klishetë kur ishte gazetar. Kaq. Por një fakt bota Perendimore duhet ta mësoj se çdo investim në Kosovë është i grantuar. Për këtë granton shteti dhe BESA shqiptare. 

                            Historia e ndarjës së Kosovës nga Stambolli pati filluar më 1878

Po të lexohet libri:  Bahri Cani Cvijetin Milojevic, KOSMET ili KOSOVA, Beograd 1996, (tirazhi 1200 ekzampalr)  hapur shihet se intelektualët shqiptarë nuk pranojnë më asnjë lloj kolonializmi që është i imponuar nga Beogradi. Së dyti, më 1995 është botuar libri: Politika e shfarosjës Shqiptarëve dhe kolonizimi serbian i Kosovës, Prishtinë 1995, “Çendra Informative e Kosovës” e drejtuar nga Enver Maloku, në 25000 kopje. Me këtë libër, që është përkthyer “tinzisht” edhe në anglishte, sërbëve u bëhet me die, se nuk do të durojmë më as një lloj okupimi. Këtu jemi si popull edhe para Krishtit famëlartë, dhe nuk tundemi. A do të vuajmë dhe a do të paguajmë haraq, për shkak të mosdijës dhe mospunës sonë, por vjen në shprehje edhe lufta e armatosur!.

                                   Historia e ndarjës së Kosovës nga Serbia ka filluar më 1912

 Prandaj të huajtë, pra edhe serbianët na “kanë marrë erë në qafë”, se nuk jemi unik, dhe herë po na qesin në breg, e herë në prrua. Nuk e meritojmë, por veset e okupatorëve kanë mbetë në trurin tonë të mykur në robëri pas çdo robërie. Po, ka edhe sot shqiptarë, që  folë shqip dhe thot, madje edhe në TV se: “Turiqa nuk ka qenë okupatore në trojet tona”. Të njejtin mendim e ke të shprehur edhe më 1989-1999, por edhe më tutje një pjesë e caktuar shqipfolëse se: “me Serbinë kemi lidhje tradicionale”. Ky lloj shkrolagjish edhe okupimin serbian dhe jugosllav nuk e quan okupim, por e quan diçka që ka kullotë familiarisht në to, duke u sherbyer si qeni zotërisë. Të dy rëbëritë e kanë pra një emrues të përbashkët, e ai do të thot okupim shumë i egër, sa që e luftuan çdo lëvizje të kombit tonë sidomos për shkollim dhe emancipim ekonimik.

Po mbushën 45 vjetë kur e pata zbuluar Testamentin e Arçibad Rajsit në AJ në një zarf të mbylluar hermetikisht (profesor i kriminalistikës dhe advokat i serbianëve nga viti 1908 e deri më 1928 kur vdiç-hb). Arçibad Rajs ishte me kombësi Zvicran, dhe u kishte qëndruar serbëve në çdo kohë pranë, si ekspert me këshilla dhe dituri. Madje edhe në Versaj më 1919 ishte në ekipin e Nikolla Pashiqit si për intriga ashtu edhe për realitete, sepse ishte profesor i krimianlistikës dhe kishte famë botërore. Nuk dihet me çka e kanë afruar serbianët Arçibad Rajsin. Me pare jo, sespe e pshtyu Nikolla Pashiqin, kur iu ofruan paret për sherbimet që ua bënte e për të cilat do të shkruaj në testament se: “populli serbian jo i tëri, por sidomos politikanët dhe intelektualët, janë bukëpërmbysës”. Arçibad Rajsin sa herë ta lexoish (testamentin e tij për serbianët), gjithënjë mëson diçka që është karaktersitikë e: “intelegjencës dhe dinakërisë politike, që si biberi në gjellë, çdo veprim e përziejnë me rrenëna si specialitet, që e kanë gati të lindur, si instikt të ujkut që e kanë, të tarshëguar, gjithnjë në luftë për të përfituar diçka, që nuk është e tij-konkludon Rajs më 1922. Po, nuk kanë intelektualët serbian të ndalur, me pati thënë prof Dr Lubica Shtefan, e cila nuk “deshti” ta vejë emrin në TRI broshuart që i pati përgatitë me titull: “ Srbija i Albanci”- (Serbia dhe Shqiptarët), e që u botuan në Lubljan më 1988. Atëbotë isha në dieni për autorsinë e saj, në detale. Madje, shumë artikuj të Kosta Novakoviqit, Dimitrije Tucoviqit, Dushan Popoviqit, Trisha Kacleroviqit, e shumë të tjerë ia pata dhuruar si kopje, për çka arrijta që në Zagreb ta identifokojë se ku gjëndet gazta “Hak”, e cila i përshkruante mizoritë serbiane mbi shqiptarë (1919-1924), sikur të ishin një masë pa emër dhe pa asnjë vlerë njerëzore, ashtu si na kanë trajtuar okupatorët serbian dhe jugosllavë (1912-1999). Dhe, kur studiuesi i lexon ato fakte, nga pozita ku jemi sot, disi të mbushet mendja se gjenrata jonë me burgje, demonstrata dhe luftëra të DREJTA,  e ka siellë Kosovën ku është sot-shtet solid me 116 shtete që e kanë parnaur. Por, mos të harrojmë pra se A. Rajs ishte zvicran, por edhe Dik Marti ishte zvicran kur trilloi “transplantim të organeve njerëzore” në një shtpi që e kishte torishtën e bagëtive shumë afër (!!!). E vërteta, edhe Arçibadi edhe Diku duhet të paditpën, post factoris, se janë fabrikues të nivelit të atij që pret koka me shpatë-pra janë xhelatë të pagur.

Të kuptohemi se historianët shqiptar në Kosovë nuk kanë heshtë kurrë për asnjë mizori të asnjë etape historike. Por me guxim kanë bërë lufë frontale me libra me intelegjencinë serbiane nepër simpoziaume dhe kongrese, për të cilën luftë Porf Dr Arçibad Rajs (Zvicran me origjinë) shkruan se: “serbët  janë njerëz të ditur në disa raste, por që horizontalisht ditën i bien legenit, ndërsa natën i bien tupanit, pale mos po ua futë ndokush ndënjë grosh në xhep”, qotë nga Lindja apo nga Perendimi dhe me që ia kanë mësuar të dy palët, këta, serbianët janë deformuar në gjenetikë; pra te ta-serbianët  vlon kanceri i korrupsionit, do të shkruaj Miroisllav Kërlezha më 1938. E po këta serbianët,  gojën e kanë plot vatan, prap thekson Kerlezha. Dhe habitët njeriu kur i ndien se sa “partiotë” janë kur është fjala me sajuar rrena dhe me nxitë luftëra jo të drejta, sepse grabitjën e pronës huaj e kanë në xhak, e kanë instikt trunor si ukju i uritur i pyllit, sepse AND e tyre është e ngjizur nepër shpella dhe nuk ndryshon”, përfundon Arçibaad  Rajs më 1927 kur tentuan ta vrasin Nazim Gafurrin.

Në frymën e polemikave se kush ka të drejtë historike mbi Kosovën, më 1984 në Lublan u botua libri “Themelimi i shtetit Shqipar”, por që mbante titullin “Shqiptarët”. Aty bota perendimore pati mundësi për ta mësaur të vërtetën mbi shqiptarët dhe tokat e tyre. Jo vetëm kaq, Akademia e Shkencave e Tiranës i pati botuar TRI libra për Kosovën dhe ato u përkthyen edhe në anglishte. U botuan edhe libra të tjerë, për të cilat pati debatuar edhe Komiteti Qendror i LKJ në Beograd. Dhe, në fillim të vitit 1989, çështja e Kosovës aq ishte forcuar në qarqet Evropiane si problem, sa që hapur shkolla e Beogradit, përkudnër shovinizmit të shprehur në Memorandumin e Akademisë më 1986, rrugën e shqiptarëve për liri  e shihte të pandalëshme, e shihet  shkëputjën e Kosovës nga vegzat sllave si të pashmangëshme. Prandaj, për ta shporrë këtë realitet ishin aq të prirur në krime dhe gjenocid, duke provuar ta kopjojnë historinë e Sanxhakut Nishit nga viti 1877, kur në 714 katune dhe 6 qytete nuk mbeti shqiptarë i gjallë. (Lexo: J. H. Vasileviq, Albanska Liga, Beograd 1909).Por, kur nuk mund të bashkjetonin sllovenët, kroatët, maqedonët, malazezët, boshnjakët me serbianë belaxhi, atëherë para shqiptarëve lindi ideja (lindi më 1945, u forcua më 1968 dhe hapur foli me fuqinë e armës më 1981,  rilindi më 1992 dhe e mori emërin UÇK, dhe lufa u bë obligim kombëtar, deri në fund të shekullit XX-të. I lumi ai që e ka kuptuar në këtë mision, i mjeri ai shqiptar që e ka sabotuar dhe e ka  luftuar këtë obligim kombëtar shqiptar, për çlirim. Po, edhe sot, ka zëra dhe po zhvillohet propogandë se: ” Kosova është çliruar me llafe dhe me politikë paqesore. Shumë konstatim i vërtetë, sikur të ishte ashtu si dëshirojnë të ishte. Nuk  e di  se si këta llafazana e spejegojnë politikën serbiane edhe sot, nepër odat dhe kafenetë e tyre, që nuk kanë ndryshuar fare. Madje, mund të thuhet se çlirimi ka ardhur si ndihmë luftës sonë të UÇK-ës, por kryekput me tomahokët e  NATO-s për 78 ditë pa nderpererë bombardime. Jo, llafet politike këtu kur janë në pyetje serbët, nuk ngjyhen ma me bojë, por janë një helm që është edhe amdje edhe  infektiv.

           Çka po flitete dhe çka po zihet për (mos) marrëveshjen e Ohrit 18 mars 2023

E vërteta, A. Vuçiq do të dali më 19 mars 2023 në Beograd dhe do të deklarojë para popullit se “në Ohër nuk kam nënshkruar asgjë, sepse më ka dhimtë dora”. Në lidhje me këtë, si njohës i historisë serbiane deri në detale, sidomos pas vitit 1804 e deri më 1999, mund të konkludojë se: “Republika e Madhe –Serbia e Naçertanisë” dhe Republika e Kosovës,  tani janë realitet dhe janë pjesë e Ballkanit. Lidhur me këtë, të dy republikat dihet se janë pjesë edhe e Evropës. Por në këtë precizitet nga këndi i Arçibad Rajsit, Serbia kur donë të përfitojë toka të huaja deklarohet se është me Rusinë. Ndërsa kur donë për të përfituar investime, deklarohet se është “vend i krishterë dhe është me Perendimin” . Mjerisht dikush në Evropë këtij pozicio ni serbian tragjikisht po i biseon, madje më 1878 në Berlin, më 1913 në Londër dhe më 1919 në Paris ia ka mbajur anën. Po, ia ka mbajyur anën sepse është përseritë historia sikur të ishte koha e kryqzatave 1094-1227.

Pas luftës së UÇK-ës që e çliroi Kosovën nga robëria në bashkveprim me NATO-n për 78 ditë, dihet se imperializmi serbian u detyrua të nënshkruaj KAPITULLIMIN në Kumanovë më 10 qershor 1999. Pas asaj lufte e deri më 2019 çarqet politike dhe “intelektuale” serbiane nuk kanë lënë mjet pa përdorë e pa akuzuar se: “NATO gjatë bombardimit ka përdorë bomba me uranium të varfëruar”. Prandaj nepër Serbi po rritet smundja e kancerit, thonin. Fare këta papagaj nazifashista nuk llogarisinin se cili është rroli i uraniumit dhe pse e blemnin mallin e tyre “të kontaminuar” shtetet e BE-s, madje edhe Rusia dhe shtetet tjera të botës. Madje, e blejnë sepse e dinin se nuk ka pasë radioaktivitet edhe në ujë, të cilin ende e blejnë, sidomos vendet arabe.

Në lidhje me (mos) marrëveshjen e Ohrit, jam i deyruar të them se shtetet e BE-s (plus SHBA që “shiqon” nga bregu) kanë debatur ngjeshur në Këshillin e BE-s në Brukzsel për Kosovën disa herë, sidomos nga viti 2014 kur Rusia bëri anshlus në Krime, sepse i hetuan dinakëritë e saj. Debati në Bruksel sidomos, ka qenë në mes 22 shteteve që e njohin Republikën e Kosovës (se Republika e Kosovës do të jetojë derisa të jetojë Evropa, deshti Serbia ose jo-thënje e një diskutanti-hb) dhe 5 shtete që nuk e njohin Kosovën si shtet. Po cili është kompromisi në mes tyre para 18 marsit 2023,shtrohet pyetja. Është kompromis mjaftë lartë i çmuar si e arritur diplomatike dhe mjaftë realisht i vlerësuar si e arritur strategjike karshi nxitjës Rusisë për ta destabilizuar Malin e Zi dhe pastaj Kosovën, për interesa të politikës dhe intelegjencisë insufunete (zfgjëruese) serbiane dhe smundjes shoviniste ruese që si duket nuk ka sherim derisa Putini të gjindet prapa grilave, ose para ndonjë atentati të planifikuar nga vet rusët, si kanë ditur të veprojnë edhe në të kaluarën, ndaj tiranëve të tillë, sepse lufta në Ukrainë është krim ndaj njerëzimit, ngjajshëm sikurse ka vepruar Serbia, madje duke bërë edhe gjenicid konceptual .

                         Politika serbiane sot është e xhveshur nga misterioziteti

Politika serbiane e ka parim për të grabitë diçka ose në tërësi tokën e Kosovës, por pa shqiptarë. Këtë politikë Serbia e ushtron qe dy shekuj. Madje, i ka sajuar 37 programe për shfarosjën e shqiptarëve 1836 me programin e V. Karaxhiqit, Srbi svi i svuda dhe ka mbauar me Planin “Patkoi” më 1999. Dhe, duke e pasë për bazë këtë realitet, Serbia nazifashiste nuk ka shansë se do të demokratizohet, nuk ka shansë se do të kthehet kah Prendimi. Po, Serbia kthehet kah Prendimi nëse ia premtojnë Kosovën, Maqedoninë, Malin e Zi dhe mbi gjysmën e Bosnje Hercegovinën. Ky është çmimi i A. Vuçiqit që ishte zëdhënës i S. Millosheviqit që u kaulifikua si “kasap i Ballkanit” pra një Hitler i dytë me synime të njejta por me fuqi minore.  Në pyetje pra është politika e vjetër serbiane e nxituar nga Rusia për të dalur në Adriatik. Mu për këtë u shkrua palni i Naçrtanisë. Pra nëse ndodhë ky realitet, Rusia e ka të shkruar për ta okupuar edhe Serbin. Këtë realitet politikanët tanë, as një deri me sot nuk ia ka zbërthyer ndënjë institucioni në Perendim. E vërteta, zyrtarët e Prendimit, po t` i kanë informatat nga një libër i shkruar: nga autori shqiptar, dhe një libër i shkruar nga autori serbian, pa asnjë mëdyshje iu besojnë rrenave të serbianit. Këtë fakt e kam vërtetuar në Bruksel, në Nju Jork dhe në Paris. Madje tërë këtë realitet, A. Vuçiqi profeton se do ta ralizojë pasi që Vlladimir Putini të hynë në Kievë me tanket :Leopard” prodhim gjerman . Në anën tjetër,  A. Vuçiq planifikon të hyjë në Prishtinë me tanket ruse, të tipit “arusha e Sibirit pa këmbë”, pikërisht me ato që patën marshuar në Aeroportin e Prishtinës, ende pa u aporvuar Rrezoluta 1244 e KS OKB-ës, për kapitullimin e Serbisë.

Pra edhe një herë e përforcojmë mendimin se:  (Mos) Marrëveshja në mes Albin Kurtit dhe A. Vuçiqit në Ohër më 18 mars 2023, nuk është në mes tyre, por është Marrëveshje në mes 22 shteteve të BE-s që e kanë njohur Kosovën me një anë, dhe 5 shteteve që nuk e kanë njohur Republikën e Kosovës, në anën tjetër. Bisedimet në “ilagalitet” në mes tyre janë zhvilluar në Këshillin e Evropës. Aty unanimisht është aporvuar Plani Franko-Gjerman mbi statusin e Kosovës. Lidhur me këtë 5 shtetet që nuk e kanë njohur Kosovën, në heshtje janë pajtuar de fakto se e njohin Kosovën dhe statusin e saj kushtetues Ahtisarian. Prandaj, me që çështja është ndërkombëtarizuar deri në atë shkallë, sa opinioni serbian është kah mendon se “zgjidhja” po niset nga fillimi, dhe kështu politika serbiane po jeton dhe noton mbi rrenat e veta në stilin ka: “cofur  gomari, por mednon se është gjallë”. Ky pohim, është një konstatim i vetkënaçsisë serbiane,  sepse Republika e Kosovës e ka ratifukuar Marrëveshjen e Brukselit 2013, në Parlament. E kundërta, Republika e Serbisë as që e ka vënë në rend dite në Parlamentin e saj për ratifikim Marrëveshjen e Brukselit nga viti 2013, po as atë të vitit 2015. Dhe kjo çështje e brendëshme në Serbi, po spjegohet nepër koluare politike, se është në dobi të saj, pale mos po e shkputë Veriun e Kosovës, ose po themelon brenda saj një “zajednicë” që funksionon me firmë të Beogrdait si fatamorganë, të paktën për fillim. E po më duhet të them, se përqindja e serbianëve në Kosovë në të dhjetë komunat, prej tyre shtatë komuna mëhallash nuk arrin në 4% në bivel të tërë Kosovës. Dhe diplomacia e SHBA është prononcuar hapur se nuk “ka republikë serbiane në Kosovë”, dhe thellë besoi se nuk do të ketë. Por, duhet vdpruar i zgjuar se mundet të infilrohet ndonjë solucion “republike”, e cila sa e njoh Albin Krtin, nuk do të ndodhë kurrë.

         Ku janë shkaqet që partitë opozitare të Kosovës sillen armiqsisht ndaj Qeverisë Kurti

Shakqet për këtë pozicion janë të shumta. Ato në shiqim të parë duken se janë personale, por e vërteta, kundershtimi zbulohet si armiqësi banale politikaneske.  Ndoshta këta politikanë të verdhë (LDK+PDK)  e mbështesin pohimin e tyre se Albin Kurti kohë më parë mësonte se në çdo variantë të Marrëveshjes me Serbinë, çështja e njohjes reciproke është në qendër. Në këtë nye politik, Plani Franko-Gjerman këtë fakt e garanton në porces, por në germat e Planit nuk thuhet eskplicite. Madje kur dihet se Franca dhe Gjermani e kanë njohur Republikën e Kosovës, atëherë shumë lehtë vijmë në përfundim se çka sankcionojnë këto dy shtete shumë të fuqishme të BE-s, të cilave ngadal iu bashkangjit edhe Italia. E për këtë realitet Baci Demë (Demaçi) mësonte: “ Dielli shqiptar lind në Prendim. I mjeri ai që plaket me një palë mend dhe nuk trasferohet”.

Sot, po të thehet politika e këtyre tri shteteve (Gjermani, Francë dhe Itali), ashtu si po kritikojnë LDK dhe PDK qëndrimin e Qeverisë Kurti, pa e peshuar politikisht firmë e kujtë është Marrëveshja, disi me të ardhur gjynah sa poshtë kanë zbritur “liderët” me miekrra dhe pa to (tasjan) të partive tona që kur ishin në pushtet e patën bërë Republikën “rropitoll” me korrupcion dhe nepotizëm të çdo lloji.

Prandaj shkaqet e kritikave ndaj qeverisë Kurti që vijnë nga partia që nënshkroi dokument më 2013 dhe ajo që nënshkroi Marrëveshje më 2015, nuk janë asgjë tjetër veçse një ortek i urrejtjës patologjike shqiptaro-shqiptare,e mbuluar  me një  batanie të papastër, puro politikaneske.

Së këndejmi nuk është çudi që këto parti kanë rënë në provimin politik, por është tragjedi për të satën herë që BE ia beson më tepër Beogradit agresiv se sa Prishtinës që lufton për objektivizimin e historisë Kosovës dhe tokës saj den baba den shqiptare.

 Së këndejmi, kërkoi publikisht debat publik me shkenctarët serbian lidhur me historinë e Kosovën. Jam i sigurt, në bazë të dokumenteve që posdohen se Serbia e ka humbur luftën për Kosovën edhe në fushën e betejës edhe në tavolinat shkencore, dhe mundet të ëndrrojë vetëm për ndonjë ekspozitë se si ka vafrë dhe rrënuar në tokat shqiptare për dy shekuj pa ndërprerje, me zjarr, kacatura, pushkë e topa, po edhe me avion e tanke të çdo lloji.

Sjlrimi i kushtohet: Adem Demaçit, Zahir Pajazitit, Adem Jasharit dhe Tahir Sinanit, të cilët me luftën e tyre të drejtë i trreguan botës civilizuar se ku janë trojet shqiptare dhe cila është Shqipëria Etnike.

 Më 27 mars 2023

Rusia në vazhdën e shpifografisë kundër shqiptarëve

 

                        Akademik  Eshref Ymeri,PHD

 

               

Trekëndëshi ortodoks Boegrad-Athinë-Moskë, ka qenë gjithmonë qendra e gravitacionit të armiqësisë kundër kombit shqiptar. Beogradi dhe Athina, shpifografinë e kanë pasë ndërthurur përherë me krime barbare të të gjitha llojeve kundër shqiptarëve. Ndëkohë Rusia, si vend shumë i largët, zejen e shpifografisë, me zellin e një qenieje të sëmurë nga trutë, e ka pasë përdorur dhe vazhdon ta përdorë deri në ditët tona.

Këto ditë, tek po shtegtoja nëpër faqet e internetit, meqenëse ndjek rregullisht krimet e ushtrisë fashiste ruse në Ukrainë, hasa në një artikull, me autore Elena Ponomarjovën (1967), politologe, historiane dhe publiciste ruse, specialiste e historisë bashkëkohore të Ballkanit, doktore e shkencave politike, me titullin “profesor”, pedagoge e Institutit shtetëror moskovit të marrëdhënieve ndërkombëtare. Artikulli titullohet:

“Faktori shqiptar i destabilizimit të Ballkanit perëndimor: trajtim sipas një skenari”.

Ky artikull është botuar në manualin e institutit të lartpërmendur në vitin 2018, f. 99-124.

Artikulli paraprihet nga një shënim me dy paragrafë. Në paragrafin e parë, historiania shkruan:

 “Faktori shqiptar i politikës ballkanike, i cili formësimin e parë institucional e ka kristalizuar në fundin e shek. XIX, në “Lidhjen e Prizrenit”, sot shërben si një minues serioz i situatës në vendet e Ballkanit perëndimor. Mbi bazën e fakteve historike, demografike, fetarokulturore dhe politike, në artikull është marrë në analizë natyra e irredentizmit shqiptar dhe argumentohet mundësia e realizimit të skenarit të shqiptarizimit, ecuria e të cilit mund të ndjekë dy drejtime. Në rastin e parë është fjala që, në territoret e Shqipërisë, të Kosovës, të Maqedonisë perëndimore (Republika e Iliridës) dhe të Greqisë veriperëndimore, të krijohet nocioni me emërtimin e kushtëzuar “Shqipëria e Madhe”. Së dyti, bëhet fjalë për bashkimin e territoreve, të banuara me shqiptarë, përmes krijimit të bashkësive të krahinave islamike të vendeve të rajonit. Rolin e veçantë në realizimin e këtij skenari e luajnë strukturat e terrorizmit ndërkombëtar, të cilat Kosovën e konsiderojnë si njërën nga zonat qendrore të përgatitjes së luftëtarëve. Argumentimi i mundësisë së zhvillimit dhe realizimit të skenarit bëhet sipas katër parametrave kryesorë, të cilët përfshijnë sferën politike, ekonomike, ushtarake dhe fetarokulturore. Në listën e autorëve kryesorë të skenarit renditen forcat e armatosura të Kosovës, formacionet paramilitare shqiptare në territorin e Maqedonisë perëndimore, korporatat transnacionale, kompani ushtarake private, si edhe shtete, të cilat e mbështesin projektin politikisht dhe financiarisht, si Shtetet e Bashkuara të Amerikës, Britania e Madhe, Turqia dhe monarkitë arabe”.

Shpifjet e kësaj historianeje janë të shumta, por do të mjaftohem vetëm me citimin e disave prej tyre.

Së pari, ajo shkruan:

“Projekti për krijimin e Shqipërisë së Madhe, faktikisht, është pjesë e një strategjie më të gjerë  të “Al-Kaedës””.

Nuk ka asgjë për t’u habitur me këtë shpifje, se Rusia, gjatë gjithë kohës së ekzistencës së saj, përherë ka qenë dhe vazhdon të mbetet kryekështjellë e mashtrimit, deri në përmasa skandaloze. Se çfarë “lidhjeje paska” në gadishullin tonë faktori shqiptar me “Al-Kaedën”, këtë e di vetëm kjo profesore e regjur në zejen e shpifografisë.

Së dyti, ajo deklaron:

“Rreth 30% e shqiptarëve të sotëm, që jetojnë në Kosovë, të ashtuquajturit  “arnautë”,  janë serbë të islamizuar, të cilët jo vetëm që përqafuan fenë islame, por u shqiptarizuan edhe në kuptimin  kulturor”.

Kjo historiane me moral të ulët shkencor, para se të hidhte në tregun e propagandës shpifografe ruse këtë mashtrim thellësisht të neveritshëm, le të vinte në Kosovë dhe të bënte hulumtime të drejtpërdrejta në një truall konkret. Se kështu duhet të veprojë një profesor dinjitoz i shkencave historike. Por ajo s’e ka bërë një gjë të tillë, se është mjaftuar vetëm me vjeljen e gënjeshtrave nga kuzhina shpifografike serbe.

Së treti, po në këtë linjë mashtrimi, historiania vazhdon shpifografinë e radhës:

          “Rajonet jugperëndimore të Serbisë, të braktisura nga sllavët, u populluan përparësisht nga turqit dhe shqiptarët që qenë zhvendosur nga krahinat veriore të Shqipërisë”.

          Ky është një tjetër mashtrim i kësaj historianeje, të cilin  ajo e ka gëlltitur të gatshëm nga antishkenca serbe.

Së katërti, ajo, në vijim, shpreh hapur armiqësinë e vet ndaj shqiptarëve kur deklaron:

          “Aktivitetin irredentist të shqiptarëve të sotëm e shpjegojnë zakonisht me një padrejtësi historike që gjoja i qe bërë këtij populli me vendimet e Kongresit të Berlinit të vitit 1878, në të cilin qe arritur në përfundimin që Serbisë, Malit të Zi dhe Greqisë t’u jepeshin “territore që ishin etnikisht shqiptare”. Në të vërtetë, po të    shprehemi me gjuhën e sotme, të  kërkosh territore të tilla, siç veprojnë shqiptarët, kjo do të thotë se kemi të bëjmë me një manipulim të opinionit shoqëror,  një manipulim ky i menduar dhe i përgatitur me kujdes”.

Sigurisht që historiania ruse mbron vendosmërisht vendimet kriminale të Kongresit të Berlinit, se në këtë mënyrë ajo mbron qëndrimin  tejet armiqësor të Rusisë cariste kundër kombit shqiptar. Sepse pikërisht përfaqësuesi i Rusisë në atë kongres, Hitrovo, ishte ai që luajti “violinën e parë” për copëtimin e trojeve tona etnike. Prandaj edhe shprehjen “territore që ishin etnikisht shqiptare”, ajo, në një mënyrë të paturpshme, e ka vënë në thonjëza.

Veç kësaj, historiania shpifografe mbron qëndrimin armiqësor të radhës të Rusisë cariste, po si “violinë e parë”, në Konferencën famëkeqe të Londrës të vitit 1913, ku u vazhdua copëtimi i mëtejshëm i trojeve tona etnike,  dhe në Traktatin e fshehtë të Londrës të vitit 1915, ku përfaqësuesi rus nguli këmbë për fshirjen përfundimtare edhe të kësaj ngastre Shqipërie që kemi sot nga harta e Evropës

Së pesti, në artikullin e historianes lexojmë idiotësinë e radhës:

          “Deklarata për shpalljen “e pavarësisë” së Shqipërisë qe shkruar në gjuhën turke, sepse asnjeri nga anëtarët e qeverisë së parë nuk e zotëronte latinshten shqipe, e cila qe përpunuar paraprakisht vetëm disa vite të shkuara para kësaj ngjarjeje”.

          Pra, sipas saj, dyzet firmëtarët “s’paskan ditur shqip”, paskan ditur vetëm turqishten, jo “latinishten shqipe”.

          Edhe mashtrimi duhet ta ketë një cak, por mashtrimi i kësaj intelektualeje-monstër të botës akademike ruse, nuk paska kurrfarë caku. Mjeshtëria e shpifografisë së saj, për shkak të formimit të saj gjysmak, ka arritur deri në atë shkallë, saqë të hedhë baltë mbi Shqipen tonë Hyjnore, të cilën na e propagandon si “bijë” të latinishtes. Një intelektual-historian, aq më tepër edhe me titullin profesor, kur hulumton për historinë e një vendi, duhet të udhëhiqet vetëm nga objektiviteti shkencor. Por historiania Elena Ponomarjova nuk udhëhiqet absolutisht nga e vërteta në shkencën e historisë. Ajo, duke sulmuar shqiptarët dhe duke shpifur për ta, është bërë pjesë e pandarë e politikës shoviniste ruse, ashtu si edhe gjithë kopeja e propagandistëve të bandës së Kremlinit në studiot e televizionit shtetëror “Rusia 1”.  Kjo profesore, injorante në fushën e gjuhësisë, i thotë këmbës dorë qëllimisht, duke nxjerrë nga pena e saj absurditete të markës ruse, për të cilat, siç u përmend më lart, Rusia është e njohur në mbarë botën, si kryekështjella e mashtrimit shekullor. Ku ta di kjo marroke euroaziatke që me një shpifje të tillë për Gjuhën Shqipe, ajo ka zbritur deri në nivelin e prostitucionit shkencor. Meqenëse ajo kullot në grazhdin e pistë të arkivave serbe, sigurisht që ka mbllaçitur dhe gëlltitur llokmat e gatshme të shpifografisë që ka gjetur aty. Prandaj kjo mjerane e botës akademike ruse nuk ia ka haberin se ç’është Gjuha Jonë Hyjnore, për të cilën dijetari i shquar gjerman Leibnic (Gotfried Leibniz - 1646-1716) ka thënë:

“Në qoftë se duam të dimë historinë para Krishtit dhe shkencat e asaj kohe, duhet t'i drejtohemi gjuhës shqipe”.

          Së gjashti,  për lexuesit e nderuar po përcjell idiotësinë në vazhdim të historianes në fjalë:

          “Shqiptarët jo vetën që nuk morën pjesë në luftën antifashiste, por u bënë edhe përçues kryesor të fashizmit”.

          Mendoj se është e kotë të ndalem dhe të komentoj këtë idiotësi me brirë.

          Së shtati,  mashtrimi në vazhdim është jo më pak zbavitës, për të cilin, po ashtu, nuk e quaj të arsyeshme të bëj komente:

          “Vetëm nga prilli 1941 deri në gushtin e vitit 1942, shqiptarët patën vrarë rreth 10 mijë serbë”.

          Së teti,  shpifja, të cilën po e radhit të fundit, për të mos vazhduar me shpifje të tjera, revolton jo vetën shqiptarët, por edhe çdo njeri matanë trojeve të tyre, i cili të vërtetën e ka yll karvani në jetën e vet:

          “Shqiptarët deportuan 300 hebrenj të  Prishtinës për shfarosje në kampin e  përqendrimit në Bergen-Belzen” (në provincën e Hanovrit në Gjermani).

          E di gjithë bota që Shqipëria ishte i vetmi vend në Evropë që i mbrojti hebrenjtë, duke bërë të mundur që asnjëri prej tyre të mos binte në duart e ushtarëve gjermanë. Gjatë luftës, Kryeministri Mustafa Kruja, edhe hebrenjtë e Kosovës, për t’u shpëtuar jetën, i pajisi me pasaporta shqiptare.        Analistja, gazetarja dhe publicistja e mirënjohur, zonja Elida Buçpapaj, në vitin 2014, pati  botur në internet dy artikuj, të titulluar:

          “Takim  me zonjën Johanna Neumann, e cila i tregoi botës se moralin e Evropës e shpëtuan shqiptarët” dhe “Johanna Naumann, zonja që i tregoi botës se moralin e Evropës e shpëtuan shqiptarët”.

          Lexuesit me siguri që i kanë lexuar këta dy artikuj mjaft mbresëlënës, në të cilët zonja Elida përshkruan takimin që ka pasur në Zvicër me qytetaren 84-vjeçare hebreoamerikane Johanna Naumann, e cila ka deklaruar:

          “Shqiptarët i shpëtuan moralin Evropës”.

          Në paragrafin e dytë të shënimit të lartpërmendur, historiania nënvizon:

“Në artikull nxirret përfundimi për domosdoshmërinë e vlerësimit objektiv politologjik të situatës në rajon, për analizën e kërcënimeve të sigurisë dhe të rrezikut të krijimit të spirales së radhës të destabilizimit të Ballkanit perëndimor, çka është me rëndësi jo vetëm shkencore, por edhe praktike për përcaktimin e rendit të ditës të politikës së jashtme ruse”.

Pra, siç është theksuar edhe në analizat e mëparshme, Rusia, e cila e konsideron veten si “të zgjedhurën e Hyjnisë”, paçka se në të vërtetë është kryevatër e djallëzisë, kërkon të thotë “fjalën e fundit”, ta vërë veten “në rolin e Solomonit biblik” për “zgjidhjen e situatave të vështira” që mund të krijohen në Ballkanin Perëndimor. Dhe, sipas historianes shpifografe ruse, “fajtorë” për gjithçka të keqe që mund të ndodhka në Balkani perëndimorë, na qenkan vetëm shqiptarët!

Historiania Elena Ponomariova, si një shpifograve e rangut të lartë, me artikullin e saj me përmbajtje thellësisht antishqiptare, e ka pasuruar edhe më shumë arsenalin e politikës ruse, tradicionalisht armiqësore ndaj kombit shqiptar.

Kaliforni, 27 Mars 2023