Kam lé në Shkodër me 6 Janar 1940. Në bombardimin e bamë nga Aleatët me 13 Tetor 1943 në Tiranë, më asht vra baba Kol Radovani, major i policisë shqiptare dhe jam rritë jetim me nanën. Në vitin 1956, në Shkodër kam përfundue shkollën e mesme Pedagogjike. Jam emnue nga Ministria e Arësimit në Burrel, në fshatin Macukull. Për arësye shëndetësore jam këthye në Shkodër dhe jam emnue disenjator në Kabinetin Pedagogjik, ku kam punue 4 vjet. Mbas katër vjetësh për arësye të shkurtimit të organikës kam kalue mësues në lagjën Liria po në Shkodër. Gjatë asaj kohë pra, në vitin 1965 kam përfundue Liceun artistik me korespondencë në Tiranë. Nuk më asht dhanë e drejta me vazhdue shkollë të lartë për arësye biografije. Në vitin 1968 në periudhën e Revolucionit Kultural, mbas arëstimit të dytë të vëllaut të madh, jam transferue në fshatin Kosmaç, mësues në klasët fillore. Në vitin 1969, jam largue nga arësimi (po për arësye biografije) dhe jam emnue piktor në fabrikën e Tekstilit Shkodër. Aty nuk kam vazhdue vetëm dy vjet me titull “Piktor” dhe kam kalue në organikën e asaj fabrikë si punëtor reparti stampimi deri me daljen në pension të parakohshem në vitin 1992. Që nga viti 1967 nuk kam pasë të drejtë as me marrë pjesë në ekspozita pikture. Që nga viti 1945 dhe deri në vitin 1998 (tue përjashtue vitët 1961 – 1964) kam pasë vazhdimisht një njeri të familjës në burgjet e kampet e shfarosjes, prandej edhe jam kenë gjithmonë i përfshimë në “luftën e klasave” të pushtetit komunist. Në vitët 1945 janë arrestue dy dajat Paulin e Mikel Prennushi. Paulini ka ba 5 vjet burg e 5 vjet interrnim. Mikeli ka ba 10 vjet burg. Në vitin 1946 asht arrestue axha i nanës At Mati Prennushi, Provinçial i Françeskanëve të Shqipnisë, i cili asht pushkatue me 11 Mars 1948. Në vitin 1948 asht arrestue daja tjetër prift Don Kolec Prennushi, i cili mbas hetuesise ka vdekë në vitin 1950. Në vitin 1950 asht arrestue vëllau Alfonsi, dhe asht dënue 8 vjet burg me grupin e studentave të Gjimnazit Shkodër. Asht arrestue prap në vitin 1967 dhe asht dënue me grupin e klerikëve të Tiranës, me 10 vjet burg për pikëpamje fetare tue u perfshi në nenin e “Agjitacionit e Propagandes kundër pushtetit”. Në vitin 1991, në muejn Janar jam zgjedhë Kryetar i Sindikates së Fabrikës Pelhurave të Shkodrës, në periudhen e lëvizjes antikomuniste në Shqipni. Po këte kohë jam zgjedhë edhe anetar i Kryesisë BSPSh (Bashkimi i Sindikatave të Pavaruna Shqiptare) në Shkodër, për sektorin e propagandës dhe mardhanjeve mes besimeve. Kam kontribue në përmbysjen e qeverisë komuniste të Ramiz Alisë, tue organizue mbledhje, mitingje, greva dhe në radio “Shkodra” e gazeta, me artikuj kundër komunizmit. Nuk jam pajtue asnjëherë me demagogët dhe komunistët e konvertuem në “demokrat” e “socialist”, për këte arësye edhe nuk kam ba pjesë asnjëherë në asnjë parti politike të djathtë as të majtë. Kjo më ka shtye që në vitin 1997 me u largue nga Shqipnia ilegalisht, mbasi u kercnova me vrasje. Në vitin 1998 jam këthye në Tiranë dhe në vitin 2000 kam emigrue në Australi ku jam edhe sot. Edhe këtu nuk kanë mungue veprimet kunder meje nga metastazat e Sigurimit famkeq të komunistëve të Tiranës. Falë Shtetit Australian që më ka sigurue jetën! Këtu kam përfundue në vitin 2002 librin “Një monument nën dhe” dhe kam vazhdue punën për një botim të dytë të librit “At Pjetër Meshkalla S.J.”, i botuem për të parën herë në Shqipni në vitin 1993. Në vitin 1992-93 jam bashautor i librit “Martirizimi i Kishës Katolike Shqiptare 1944-1990”, libër i cili i asht dhurue Papës Gjon Pali II, me rastin e vizitës në Shqipni me 25 Prill 1993. Kam përfundue edhe librin “Gurt’ e Parë” dhe jam futë në “labirintet e demokracisë përparimtare”, me mujtë me i dhanë rinisë një punë tjetër modeste nga ana eme. Dy të fundit janë dorshkrime. Përveç “publiçistikës” tashti kam në dorë edhe një liber të vogël (xhepi) për mësimin e bazave të para të GJUHES SHQIPE (Gegënishtja e sotme), për nxanësit e rritun këtu në Australi që kanë përfundue shkollat e ulta e nuk njohin Gegënishten. Melbourne, Korrik 2010.
