PORTRET PËR NJË ISH NXËNËS: MËSUESI U GËZOHET ARRITJEVE TË NXËNËSIT TË TIJ

PORTRET PËR NJË ISH NXËNËS: MËSUESI U GËZOHET ARRITJEVE TË NXËNËSIT TË TIJ

1. Më 8 tetor 2012, diku rreth orës 10:15 min. në shëtitoren "Nëna Terezë" në kryeqytet, fare rastësisht takoj ish nxënësin tim Shefqet Dibrani. Më kishte marrë malli për te, pasi kishte vite që nuk e kisha parë. U përshëndetem siç përshëndetet mësuesi me ish nxënësin e tij. Dhe pasi u falëm, aty pranë në njërën nga kafenetë u ulem për të pirë nga një kafe.




 Shefqeti ishte i gëzuar se kishte ardhur në Kosovë. Ti e di mësues se unë nuk jetojë pa Kosovën mu drejtua me një "ti" të rëndomtë. Ai edhe kur ishte nxënës gjithmonë kështu drejtohej me "ti", jo veç me mua, por me gjithë personelin e shkollës sonë, duke përjashtuar drejtorin dhe punonjësit teknik. Bile më kujtohet kur e kam pyetur pse sillesh kështu i lazdruar?! Ai, fare qetë ma pat kthyer: "A nuk qenka i mjaftueshëm respekti në orën mësimore?", e kjo ishte e vërtetë, aq sa ishte e vërtetë dashuria e tij se "nuk mund të jetoj pa Kosovën", në kohën kur të tjerëve ky vend u ka dalë për hundësh, megjithatë është mirë kur dikush e do këtë vend!




Sigurisht për ta ndërruar bisedën, ai nxori nga xhepi celularin "iPhone", dhe mi tregoi "Gurët e varreve" që atyre ditëve ua kishte rregulluar prindërve të tij. Mësues kanë kaluar 13 vite nga prilli i kobshëm që mori babain, dhe ja vetëm tani e kreva edhe një "detyrë shtëpie", u shpreh tamam ashtu siç mund të flet njeriu kur nga krahu heq një barrë që e ka të ngarkuar. Më pas më tregoi edhe ca gjëra të "shtëpisë në katund" siç shprehej ai. Ishte i entuziazmuar, kurse unë nuk doja ta ndërprisja, bile tha se "këtë fund jave i pata bijat", kam një motër të cilën e mora në të panë dhe qeshi sa nuk bëhet më... po këto gjëra e bëjnë të rëndësishme jetën e njeriut... e më pas ktheu bisedën me pyetjen për jetën dhe punët e mia.

Jam i pa punë, i thash, për të të mos thënë se jam pensionist. Kështu me shaka iu përgjigja edhe unë. Fëmijët janë rritur dhe kanë jetën e tyre, unë me gjërat e ditës, lexoj vazhdimisht, por gëzohem kur i lexoj librat e nxënësit tim, u shpreha me dashamirësi. Pastaj i fola për krijimtarinë e tij ku më dëgjoi me vëmendje. Po autori është person publik, e ai mund ta mat vetën me interesimin e lexuesit për librat e tij. Si të them u shpreh ai: Këtu në Kosovë, përjetohen deficite, kurse në Evropë dhe Amerikë, duke mos përjashtuar as Shqipërinë gjërat kanë ecur më mirë, prandaj s'kam pse të ankohem. E sheh si janë krijuar klanet, jo vetëm në politikë, po kudo të cilat po bëjnë kërdinë, megjithatë karshi angazhimit tim për t'i shpërndarë, librat kanë qarkulluar mirë, bile mjaftë mirë, u shpreh i bindur.

Në ndërkohë i ra cingërima e telefonit, dhe si në një orë mësimore, ne detyrimisht u ndamë për t'i ruajtur kujtimet për nxënësin tim!...


2. Gjatë rrugës për në shtëpi, blova edhe njëherë tërë bisedën, sepse tek ai pash një individualitet të kompletuar dhe përplot ide pozitive, për vete dhe të tjerët, e ky gjest më shtyri tu rikthehem disa pikëpamjeve që gjenden nëpër librat e tij.


a). Poezia që krijon Shefqet Dibrani, ka një vlerë që kalon mesataren e asaj që i thuhet poezi e sotme shqipe, por më duket se prezenca publike e poezisë që krijon ai është nën çdo mesatare, madje as "poema e bukur kushtuar Rugovës" që është një krijim i rrallë, nuk është përfshirë në librat që i kushtohen Ibrahim Rugovës, sikurse as "elegjitë" e shumta nuk janë përfshirë nëpër monografitë që u kushtohen këtyre heronjve për të cilët ai ka shkruar.



b). Pastaj kritika letrare e tij e përmbledhur në librin "Libra dhe mbresa", nuk është dashur të heshtet nga shtresa intelektuale e akademike e Kosovës, pasi dihet se pikërisht ajo kritikë ka ndikuar që të themelohet në Amerikë një rrymë e re letrare e quajtur "PROTONIZËM".




c). Është libri "Letrat e Agimit" që ka sjellë një letërkëmbim interesante në mes tij dhe poetit kuksian Agim Spahiu, letra këto të bëra publike me rastin e 15 vjetorit të vdekjes së poetit, kurse autori dëshmon jo vetëm kulturën e shkrimit të letrave, por libri është dashur të futet si literaturë në fushën e gazetarisë pasi shënon një risi tek ne në Kosovë. ç). Janë edhe dy libra të tjerë me analiza politike "Zhgënjimi ballkanik 1 dhe 2", të cilat e bëjnë këtë autor vizionar, sepse është treguar mjaftë i saktë në prognozimet e tija. d). Dhe së fundi është libri "11 Minuta para orës '00", i cili merret kryekëput me zhvillimet politike në Lidhjen Demokratike të Kosovës, duke mos anashkaluar as segmente të tjera dhe duke mos përjashtuar as individ që kanë qenë të involvuar në këto procese. Libër ky që është pritur mirë në Evropë ku jeton autori, por është heshtur në Kosovë(?!), prandaj pa dashje shtrohet pyetja: Pse?


3. Nuk dua të bëhem i mërzitshëm, por dua të apeloj tek ndërgjegjja e kombit tim, për të cilën nuk dyshoj. Ti respektojmë vlerat dhe individët që kanë bërë shumë për këtë vend, qoftë rasti me nxënësin tim, apo edhe me të tjerët. Është kjo arsye, pse dua të apeloj tek strukturat akademike të Kosovës, tek zyrtarët politik në Kosovë, dhe veçmas po apeloj tek strukturat e LDK-së, për të cilat, nxënësi im, ka shkruar më shumë, të mos injorojnë personalitetet që mund t'i dalin zot këtij vendi.


Madje kjo detyrë i takon më shumë se kujt do tjetër vet kryesisë dhe kryetarit të LDK-së z. Isa Mustafa, të hapin debat publik për pikëpamjet e shtruara në librin e tij, pasi debati shkon në dobi të proceseve demokratike që i duhen Kosovës. LDK-ja duhet ti nderon intelektualët, ti afroj ata dhe tu japi shansin për ta treguar veten. Po këtë gjë mund ta bëjnë edhe strukturat tjera shtetërore, politike, akademike dhe madje edhe ata individ që udhëheqin biznese të suksesshme anë e këndë Kosovës.


Ndonëse nxënësi im nuk u ankua, më takoi mua të flas, si mësuesi i tij, me qëllimin më të mirë për interesin e këtij vendi. Prandaj po apeloj edhe tek mediat e shkruara dhe ato elektronike që të hapin debat për veprat e tilla dhe t'u krijojnë mundësi të flasin mendjet e ndritura të kombit tonë, që i kanë sfiduar vështirësitë për vite të tëra, madje duke dalë fitimtar e duke u treguar të suksesshëm. Vetëm rasti në fjalë thotë shumë, pasi dihet se pa ia krijuar mundësitë e veprimit ai ka arritur ta dëshmoj veten. Shtrohet pyetja: "nëse këtyre njerëzve u krijohen mundësitë dhe u lejohet hapësira e veprimit", çfarë do të kishin bërë për Kosovën! Prandaj, mendoj unë se vetëm duke i nderuar njerëzit tanë do të bëjmë diçka të vlefshme për këtë vend të bekuar nga Zoti!...

Faik Berisha
Prishtinë, Nëntor 2012.

Ndërron jetë diplomati,shkrimtari Gani Azemi, Këshilltar i Ambasadës së Kosovës në Bruksel

Ministria e Punëve të Jashtme të Kosovës, ka marrë lajmin për vdekjen e Gani Azemit, këshilltar në Ambasadën e Kosovës në Bruksel.

Me këtë rast, Ministri i Punëve të Jashtme të Kosovës, Enver Hoxhaj, stafi i MPJ-së dhe Ambasada e Kosovës në Bruksel, u shprehin ngushëllimet më të sinqerta familjes dhe miqve të shumtë të kolegut Azemi, i cili u nda nga jeta në orët e hershme të mëngjesit, pas një sëmundje të rëndë.
"Ministria e Jashtme e Republikës së Kosovës shpreh konsideratat më të larta për punën dhe angazhimin e madh të zotit Azemi, veprimtari e cila do të jetë përherë shembull për kolegët dhe qytetarët e Republikës së Kosovës, kudo që ata ndodhen.



 I vendosur në Bruksel më 1978 si refugjat politik, Gani Azemi për dekada të tëra ishte aktivist i palodhshëm për lirinë dhe pavarësisë së Kosovës. Angazhimi i tij ishte i pareshtur e i shumanshëm, si gazetar, publicist, aktivist e diplomat.



Puna dhe veprimtaria e pakursyer dhe kontributi i jashtëzakonshëm i Azemit, është shoqëruar përherë nga synimi i paepur për sensibilizim të vendimmarrësve në Bruksel me kauzën e Kosovës. Gani Azemi ishte në ballë të një numri nismash, përfshirë edhe si bashkëthemelues i Komitetit për Mbrojtjen e të Drejtave të Njeriut, ndërsa gjatë tri viteve të fundit shërbeu si këshilltar në Ambasadën e Republikës së Kosovës në Bruksel", thuhet ne njoftimin e MPJ'së.
Varrimi i të ndjerit do të bëhet në Prishtinë, me datë 1 dhjetor 2012.

Gani Azemi a vécu en exil pendant plus de 20 ans jusqu’en 1999, essentiellement à Bruxelles, et ‘profite’ de l’intervention des forces de l’OTAN pour retrouver enfin son pays pour lequel il continue d’exercer des fonctions politiques et diplomatiques de tout premier plan.

Gani AZEMI a dirigé le Bureau pour le Bénélux et l'Union européenne du gouvernement de Kosova en exil de 1995 à 2000.
Proche collaborateur du Président de Kosova, Dr Ibrahim Rugova, il a été son Représentant à Bruxelles de 2001 à 2005.
Il a ensuite été le Conseiller à Bruxelles de l'actuel Président de Kosova, Dr Fatmir Sejdiu en 2006 et 2007.

Juriste, diplomate, écrivain et journaliste, il est le plus important lobbyiste de la diaspora albanaise en Europe.

Il est l'auteur d'un recueil de poèmes "La Saison éveillée" publié en 1982 et une dizaine de ses autres poèmes ont été publiés dans le
recueils de poèmes "Metafora e Arratisur". La qualité de son oeuvre lui vaut d'être repris dans l'encyclopédie des poètes et écrivains albanais.
Il a aussi été le rédacteur en chef et l'éditeur de la Revue de Kosova publiée en 1989-1990 à Bruxelles.
En 1978, après que l'auteur ait fui Kosova pour se réfugier à Bruxelles, la police serbe a confisqué cinq de ses cahiers de poèmes et de nouvelles lors d'une perquisition chez ses parents.
Il a été interdit de publication par les autorités yougoslaves de 1978 à la libération de Kosova en 1999.

A Bruxelles, il a mené une lutte pendant trois décennies pour la défense des droits des Albanais de Kosova.
Il s'est opposé, avec un courage exemplaire, au régime communiste de Belgrade et, dans les années nonante, au dictateur et criminel de guerre serbe Slobodan Milosevic.

Gani AZEMI a organisé de nombreuses manifestations, donné régulièrement des conférences de presse et participé à des débats télévisés à Bruxelles et Paris. Il a rencontré beaucoup de responsables politiques belges et européens pour les informer des violations des droits des Albanais de Kosova sous occupation de la Serbie.

Né en 1951 dans un village proche de Prishtina, la capitale de Kosova, l'auteur est issu d'une famille patriotique opposée au régime yougoslave.

Alors qu'il étudie à l'Ecole normale, il participe aux manifestations albanaises de 1968 pour que Kosova obtienne le statut de République.
Les manifestations sont violemment réprimées par l'armée et la police yougoslave. De cette violence, il lui reste une profonde cicatrice au bras droit.

Après l'obtention de son diplôme, il enseigne la langue albanaise pendant quatre ans tout en étudiant l'albanologie. Il entame ensuite des études de droit, section journalisme et diplomatie, à l'Université de Prishtina.

Il effectue plusieurs voyages en Europe de l'Ouest et de l'Est et, en 1977, il se rend aux Etats-Unis avec d'autres étudiants de Kosova. Il y noue des relations avec des opposants albanais ayant combattu pour l'indépendance de Kosova et contre la dictature communiste en Albanie pendant et après la deuxième guerre mondiale. Il se lie ainsi d'amitié avec le célèbre dissident albanais, le Professeur Luan Gashi, Secrétaire général de L'Union des Kosovars.

A son retour en Kosova, l'auteur s'engage de plus en plus en faveur de la démocratie et de l'indépendance en Kosova.
Il est alors subitement appelé à effectuer son service militaire et craint de connaître le sort des dissidents abattus à l'occasion d'un exercice militaire.

En 1978, il déserte l'armée yougoslave et se réfugie en Belgique. Il s'installe à Bruxelles et milite à Amnesty International et à la Ligue belge des droits de l'Homme.
En 1981, il devient le Président du Comité National de Kosova en Europe qu'il a fondé avec d'autres dissidents albanais.
En 1983, il est membre fondateur du Comité pour la Défense des Droits de l'Homme en Kosova, présidé par Enver Hadri.
Ce dernier a été assassiné à Bruxelles, en 1990, par les services secrets yougoslaves.

Gani AZEMI devient un proche collaborateur du Président Rugova dès 1990, date de la création de la Ligue Démocratique de Kosova
dont il est l'un des dirigeants pour la diaspora.

En août 1999, après l'intervention de l'OTAN contre Belgrade et la libération de Kosova, il rentre à Prishtina après 21 ans d'exil.

Marié à une journaliste et père de deux garçons, l'auteur vit à Bruxelles.


------------------------
Floripress :6 mars 2011

Takimi i tre shkrimtareve shqiptare, Gani Azemi, Eden Babani, Albert Nikolla

Takimi i tre shkrimtareve shqiptare, Gani Azemi, Eden Babani, Albert Nikolla, ne kuader te sallonit te 11 te Librit dhe Festivalit te 28 te Migracionit. Takimi do te mbahet te dielen 20 mars, ne oren 17:00 ne LuxExpo.
Ne oren 14:40 Grupi "ILIRI-Les Aigles do te jap nje koncert me kenge e valle shqiptare.
Jeni te mirepritur nga Shoqata "ILIRI, Shqiptaret dhe miqte e etyre ne Luksemburg"

Programi

Takim me shkrimtar Gani Azemi (Kosovë dhe Belgjikë), Eden Babani (Shqipërisë, Belgjikë,Albert Nikolla (Shqipërisë, Belgjikë) në sallën, katin e pare hyrje kryesore.

14h: 40 Music, valle, kulture, Koncert i grupit «Iliri-Les Aigles» Kenge dhe valle tradicionale shqiptare (Propozuar nga shoqata ILIRI shqiptarët dhe miqte e tyre në Luksemburg) ( takimi do te perkthehet Fr-Sh)
Salloni i 11 i Librit dhe i kultures. Festivali i 28 i Migracionit, i Kulturave dhe i Qytetërimeve, Luksemburg (18 • 19 • 20 mars 2011 )

Kirchberg LUXEXPO Plateau - Luksemburg

10 Circuit de la Foire L-1347 Luksemburg Internationale

Autorët

Gani Azemi, shkrimtar, gazetar, u lind në 1951 në Kosovë. Avokat i zjarrtë i Kosovës, ai ka jetuar në mërgim për më shumë se njëzet vjet deri në 1999. Ai kryen aktualisht funksione politike dhe diplomatike për vendin e tij. Ai është autor i Letër feqinjit tim serbë (2009), një thirrje mprehtë për mbrojtjen pa kompromis të lirive dhe vlerave universale.

Eden Babani u lind në vitin 1935 në Shqipëri. Diplomë në gjuhën dhe letërsinë shqipe, mësues dhe gazetar, ai iku nga Shqipërisë në vitin 1997 për ne Bruksel, ku ai vazhdoi aktivitetet e tij politike. Ai ka botuar ... «era e ringjalljes» (2006), Nekrologji (2008), Nje Birrë me pak (2009) Qoshku i rrëfenjave-te Fadili (2010).

Albert Nikolla, romancier, gazetar. Ai ka lindur 1968 në Shqipëri. i diplomuar në letërsi dhe gazetari. Ai jeton në Bruksel që nga viti 2000. Nuk do të nxjerrë 400 rastet e hetimeve dhe të raporteve. Tregime: Humbja e Vetë, Dashnori i fundit, Ngjyra e k çmendurisë dhe loje Tulipaësh. Novela:Thellesia, Në kërkim të Perpetum-Mobile, Ukend i Mallkuar, Golgota e Kuqe dhe Kanuni etj...


-------------------------

Stafi diplomatik

Z. Ilir Dugolli

Ambasador i Jashtëzakonshëm dhe Fuqiplotë

E-mail: ilir.dugolli@rks-gov.net

Z. Srdjan Sentiq

Ministër-këshilltar(Marrëdhëniet me NATO-n)

E-mail: srdjan.sentic@rks-gov.net

Z. Valon Krasniqi

Ministër-këshilltar(Diplomaci ekonomike; dialogu teknik)

E-mail: valon.a.krasniqi@rks-gov.net

Z. Gani Azemi

Këshilltar (Marrëdhëniet me autoritetet regjionale belge; marrëdhënie bilaterale me Luksemburg)

E-mail: gani.azemi@rks-gov.net

Znj. Lendita Haxhitasim

Sekretare e Parë (Marrëdhëniet me Parlament Evropian; marrëdhënie me vendet anëtare të BE-së; marrëdhënie bilaterale me Estoni)

lendita.haxhitasim@rks-gov.net

Z. Labinot Hoxha

Sekretar i Parë (Marrëdhëniet me Komision Evropian)

E-mail: labinot.hoxha@rks-gov.net

Dritat e pashuara të skenës gjakovare..

Mbresa nga Festivali Mbarëkombëtar i Komedisë “ Komedia Fest” në Gjakovë



Nga Namik Selmani


Asnjëherë në vitet e pasluftës skena gjakovare nuk kishte patur kaq shumë shikues, duartrokitje, kaq shumë gjallëri në rrugët e Çarshisë së Vjetër sa në javën që u organizua Festivali Mbarëkombëtar i Komedisë KOMEDI FEST” në ditët e fundshtatorit të këtij viti. Ishte vërtet një rizgjim i buzëqeshjeve jo vetëm në skenën e teatrit që mban emrin e Asim Vokshit, por edhe të mbarë Gjakovës. Në ditët e hapjes së tij një nga bashkëthemeluesët e festivalit Elida Shasivari tha: “Gjakova ka patur shumë dhimbje, ka derdhur shumë gjak e shpresojmë se këto ditë të humorit mbarëkombëtar do ta zbusin këtë plagë të Gjakovës.
Risitë e festivalit
Në këtë ditë të lirisë që po përjeton kombi aq më tepër në një vit që përkon me 100 vjet shtet, nuk është e jashtëzakonshme që të thuash se u zhvillua kjo e ajo veprimtari në këtë qytet apo diku tjetër. Madje duhet edhe të zgjedhësh fort me kujdes se kujt t’ia japësh kohën tënde të vlefshme të fundjavës apo të ditëve të tjera. Kur hartuan platformën e Festivalit, organizatorët e tij, aktorja Elida Shasivari, gazetari Lekë Rezniqi, Shkëlqim Rroku e Lum Hoxha menduan që të zgjidhnin komedinë së pari për të zgjuar këtë gjini jo dhe aq shumë të rrahur në skenat tona po edhe përs arsye se humori gjakovar ka ekzistuar edhe në kohërat më të vështira e ka qenë balsam për plagët e mëdha. Duket se drama e Kosovës nuk mund të bashkëjetonte në vatrat e shtëpive të reja pa këtë gjijni të dashur. Pra, u gjet në mënyrë të përkryer ajo bashkëjetesë ose si ta theni ai Kod i takimit mes dramës dhe komedisë në këtë qytet të njohur për arsimin kombëtar, për kulturën qytetare, për dyqanet e pambaruara të argjendarisë që rrinin pranë njëri–tjetrit edhe si shenjë e forcës ekonomike tq qytetit. Ani pse këto kohë kishte shumë trishtim për një lloj papunësie që kishte qyteti për rënien e fuqisë blerëse të tij.
Risia e dytë ishte edhe karakteri i mprehtë social që mori Fesativali në të 7 ditët e tij. Në Gjakovë ka një Çarshi të Vjetër që është jo vetëm krenaria e qytetit, po edhe e mbarë Kosovës. Serbët e dogjën atë. Para djegies e plaçkitën edhe me qëllimin e keq për të zhdukur identitetin e Gjakovës. Pikësht si një pjesë shumë masive dhe e gjallë e festivalit ishte organizimi i një Panairi të madh me artikuj të traditës dhe shfaqjeve rinore me grupet më të mirë muzikorë rinorë nga e gjithë Kosova. E kjo pagjumësi e Gjakovës që niste me shfaqjen e Komedive në orën 20 të mbrëmjes vazhdonte shumë vonë pas mesnate në rrugët e Çarshisë për të krijuar mendimin se Gjakovës i takon shumë më tepër se kaq.
Riasi e tretë ishte ajo e Mirënjohjes për të gjithë ata që kanë kontribuar në shkallë kombëtare për gjininë e humorit. Kështu gati në çdo natë të festivalit u shpërblye një personalitet me një Mirënohje të veçantë. E merituan këtë aktorët Sulejman Lokaj, Hekuran Zharka, Gëzim Kruja nga Shkodra, Hysen Binaku. Ndërkohë që në natën e fundit edhe vetë ekipi organizator i Festivalit u shpërblye me Mirënhohje nga kryetari i Komunës së Gjakovës zoti Pal Lekaj për këtë traditë të re dhe për këtë sukses që arritën Gjakovës së bukur. Ishte një Mirënjohje që në natën e parë të Festivalit do ta shprehte me fjalë edhe Veton Firzi Sekretar i Përgjithshëm në Minsitrinë e Kulturës së Kosovës që vlerësoi lart nismën e marrë. Përtej këtyre mirënjohjeve që kanë edhe aspektin protokollar duhet thënë edhe mirënjohja e publikut që ndoqi për 7 netë festivalin në teatrin e Gjakovës. Ishte e pamundur që të përballoje furinë e spektatorit të Gjakovës. Në sallë nuk bëhej fjalë për një karrike bosh. Në të dy anët e shkallëve kishte nga dy rreshta shikuesësh e ishin gati 1200 spektatorë në çdo shfaqje, ndërkohë që mbi 300 vetë prisnin jasht në pamundësi që të futeshin se ishte e pamundur. E në këtë mizëri duket se një detyrë shumë të vështirë kishin forcat e sigurisë që merreshin me rregullin e sallës. Që në ditën e parë një nga shikuesët e Festivalit Ylber Bardhi, tha: ”Unë jam rritur me këtë publik, por emocionet e veçanta kanë qenë për kolegët e mi që rrrallë herë iu ka ndodhur që të kenë kaq shumë spektatorë në këtë sallë dhe të shoqërohen me kaq shumë duartrokitje.“ Po t’i shtosh edhe vemendjen e jashtëzakonshme dhe rregullin e pashkruar të respektit të spektatorit ndaj një shfaqjeje teatrale që në këtë numër është vështirë që ta sigurosh, atëherë emocionet shumëfishohen se ky rregull ishte i jashtëzakonshëm.
Risia e tretë ishte VULLNETARIZMI. Flitet shumë në shoqërinë tonë për të. Pak bëhet. Shpesh me një indiferentizëm pa thënë edhe me një urrejtje dhe cinizëm: “Vullnetar???? Ç’po thua, a ka pare, se unë nuk vij?“ Është dialogu më i dukshëm social i shoqërisë sonë të varfër me para, po shpesh edhe me ide. Tek i shikoja dhe i përshëndesja me respekt për punën e tyre që bënin, m’u kujtuan edhe mjaft ngjarje që lidhen me vullnetarizmin në shumë shtete të Evropës që është shprehja e qytetarisë së një shoqërie. Me bluzat e bardha ku ishin të shënuara emblema “KOMEDIA FEST” në çdo cep të qytetit kishte të rinj e të reja që udhëzonin, shoqëronin të ftuarit, orientonin qytetarët për Panair, nëpër koncerte, për makinat, etj. Bukur! Shumë bukur!
Pak kronikë
Në të 7 netët e festivalit u shfaqën komeditë “Nata e dymbëdhjetë“ nga Teatri Kombëtar i Kosovës me regji të Ilir Bokshit, “Mbretëresha e bukur e Llenait”, nga Teatri Profesionist i Gjakovës” me regji të IIir Bokshit, “Paraja” e Teatrit Shqiptar të Shkupit, “Dy duzina me trëndafila” nga Teatri “Bylis” i Fierit me regji të Dafina Llupit, “Darka private“ nga Teatri i Pejës me regji të Burbuqe Berishës, “Langonjtë” nga Teatri i Mitrovicës me regji të Fatos Berishës. Ishin pak komedi shqiptare. Teatri i Komedisë në Tiranë kishte zgjedhur këtë skenë për të bërë premierën e saj me një regjiosor të ri dhe shumë të talentuar si Erion Kame që ishte në të njëjtën kohë edhe autori i komedisë. Festivali ishte menduar jo si një garë mes teatrove dhe aktorëve, por thjesht si një paraqitje dhe secilës trupë iu dha Mirënjohja e Festivalit për pjesëmarrjen e saj në këtë turne brenda këtij programi të ngjeshur organizatorët kishin menduar edhe një kohë speciale kushtuar Çamërisë ku unë pata nderin që ta shoqëroja me dy poezi të miat, për Gjakovën dhe poezinë me motive çame “Ulu mal të shoh Kastrinë” që u pëlqyen shumë nga shikuesët. Natyrisht nuk ishte guxim i tepruar kur shpreha dëshirën që, sa më shpejt dritat e një skene të tillë të ndizeshin edhe në trojet amtare në Çamëri që do të kthenin buzëqëeshjen e do të kurorëzonin në mënyrë shumë simbolike rikthim ashtu si ky rizgjim arti në Gjakovë. Edhe pse duhet të ishin më të shumta mediat që përcillnin këtë komedi, u pa se mund të bëhej më shumë për pasqyrimin e tij në mediat e shkruara dhe vizive kosovare. Mungonte shkrimi problemor i aktivitetit mbarëkombëtar. Ndoshte nuk do të ishin të tepërta edhe disa fjalë plot mirënjohje për zonjën Elida Shasivari që ishte e vetmja në ekipin organizator të Festivalit. “Ishte një projekt që flinte tek unë prej shumë e shumë vitesh“– na thotë ajo. – Edhe fëmijët e mi Jeta dhe Drini ishin bërë pjesë e tij me shqetësimet dhe me ëndrrën për ta realizuar sa më parë sa më mirë këtë festival në qytetin tim se këtu dhe vetëm këtu mund të gjesh edhe “Shtëpinë e Humorit të Kosovës” Kudo e pranishme, e palodhur e buzëqeshur, Elisda. E jashtëzakonshme në përshëndetjet, në sallë, në skenë, në Çarshi, në restorantin “ Taverna“ ku festivalistëve nuk duhet t’u mungonte asgjë. Në bisedë me të kujtojmë edhe Ganimete Gashin që punon e jeton në Gjermani. Për arsye pune ajo nuk ishte këto ditë në Gjakovë, por e ka pritur dhe e ka shoqëruar nga larg Festivalin me djalin e saj Ronin si një ngjarje kaq të rëndësishme për kulturën tonë kombëtare.
E duket se se me këtë festival, si thotë Elida, ajo po ndjehej e përtërië artistikisht që ne mund ta cilësonim “RIZGJIMI I ELUIDËS” si aktore si organizatore, si ideatore e aktiviteteve me kaq përmasa. Të dy shprehëm mendimin se së shpejti ky festival mund të kthehet edhe në një Festival Ndërkombëtar që do të ishte edhe më i njohur në botë. Në tërë këto ditë ndjemë edhe mikpritjen e rrallë të Gjakovës. E pamë këtë te Sami Dashi që shërbente në lokalin më të bukur të qyetit “ILIRIKUM” në Çabrat. Ai na flisite me kaq pasion për familjen e terzinjve të Gjakovës si i thonë këtu rrobaqepësve, për Hasanin, për Shyqyriun. Edhe ai ishte një rrobaqepës i talentuar, po e kishte zëvendësuar me këtë profesion për pak kohë. E takuam këtë te lokali i Hysen Binakut që punonte bashkë me zonjën e tij. Ishte nderi i madh të gëzoje miqësinë e tyre. Në hotel në rrugë, në dyqane, kudo kudo. kulturë qytetare që të emociononte. Deri të baca Sulejman Lokaj që është më se i rrallë në mikpritjen e tij. Për ta mbyllur edhe me Suatin që punonte te lokali “Taverna” e ndërtuar mbi Kullën e Koshëve, një djalë si thoshte ai “çam” nga Nishi kur donte thoshte se të parët e tij, ashtu si edhe çamët e Greqisë, ishin dëbuar dhe ata ishin ngulur mes vëllezërve në Gjakovë, të Florentit fjalëpakët e shumë të rregullt etj, etj
***
Përtej plumbave që mbjellin vdekje, përtej lotëve që shpesh na rrokullisen në sytë tanë të mrrolshëm, përtej këngëve të mërgimit që këndojmë në dasma e në ditët e jetës sonë, përtej halleve të panumërta që ende kemi si komb e na drizojnë hapat e udhës, duket se aty jetuam RIZGJIMIN. Po, po rizgjuam ditët që do të jetojmë mes buzëqeshjeve përballë dramës që kemi jetuar në shumë vite të historisë sonë të vjetër e të re. Rizgjimi i këtyre emocioneve në Gjakovën e artit, në këtë skenë që do ta lakmonin edhe qytete shumë më të mëdha në numër banorësh, me skena ku ka më shumë karrike, është padyshim meritë e shpirtit artistik gjakovar që kurrë nuk është shuar edhe atëherë kur u dogj Çarshia e nusëruar, edhe kur Ereniku u mbush me gjak, edhe kur shtëpitë e dyqanet u dogjën para syve tanë. Është fort i lakmueshëm emocionues. E padyshim merita e këtij Rizgjimi i takon Lida Shasivarit, Lekë Rezniqit, Lumë Hoxha dhe Shkëlzen Rrukës, që janë bashkëthemelues të kësaj risie të re.. Duket se me emocionet që përjetuam në këtë skenë të magjishme do të jemi shumë kohë bashkë me frymëndaljen para një perdeje të ngritur që na shëron shpirtin, me emocionin që na dha e qeshura dhe gazi i zemrave tona të ushqyera në lojën e magjishme të një skene Bashkë me këto dritëza urimesh për artistët ne morëm së bashku një fjongo urimesh për atë që kemi bërë e nuk e kemi bërë ende. Kur Mjeshtër Nafiu fikte dritat e sallës, të skenës, në të njëjtën kohë na u ndezën disa drita të reja, dritat e pashuara të skenës gjakovare. Të gjithë ne pas këtyre shtatë ditëve të paharruara morëm me vete një fjongo Ereniku për ta dërguar atje ku flitet shqipja jonë fjalëbuqeta. Qofshin të pashuara dritat e skenave që do të përcjellin në mote Festivalin “Komedia Fest” në Gjakovën e shqiptarizmës e në mbarë kombin tonë!

Namik Selmani: Baca….

Baca….

1.

Mustaqet e misrit
Garonin me mustakët e Bacës që kurrë s’e njoha.
Diku, do t’i korrnim
E kallamishtet do t’ia hidhnim lopës në grazhd.
Po foton e Bacës
Dikur një dorë dashurore e vuri atje ku ndalet koha
E këngën e tij
E gdhendëm në dy tela të lahutës së lashtë.

2.

Misrin e ri
Sërish e mbjellin atje larg në arën ku ka ende ferra.
Ah,
që putrat e Bacës nuk shkojnë më pas parmendës
Mali ballë nesh
gjethonte e nxirrte lule, kroje ujëargjenda
e bëlbëzonte shqiptarisht
ca amanete të pathëna të Bacës si lulërimi i pranverës.

3.

Dritat e forta
ende ndrijnë bulevardet e shitoret në Malmoen si magji.
Po baca Dërvish
kish mall për ugarin e barjakun që ia mbuloi të lisnajtin shtat
Një mall Kosove
kur vraponte pas fluturave dhe rudinave me atë ëndërr sydlirë
E në dasmën e mbesës Shqipe
si Bacë Dardanie përcillte miqtë atje. larg, në Sllapuzhan.

4.

U kthye në një ëndërr shqiptarie baca Dërvish

Laku i së vërtetës

(Nga Namik Selmani)

1.

Poetët folën për të
me qiellin, me zogjtë, me fletët, me kërcellin e barit.
Përralltarët
treguan bëmat për të me një fund kaherë të lumtur.
Veç ajo,
E Vërteta, shfaqet si zanë e paparë, fill i padjegur nga zjarri
Me mallkimin e mungesës
që bëhet ofshamë gjer te kafshata e vetme e bukës.


2.

Cicëronët s’u lodhën për të
Gërmuan mes relikeve e gishtërinjtë i gjakosën.
Udhëtarët e haneve
Nuk lanë portë të rëndë pa prekur me qoftë dhe syverbuar.
Thonjtë e rënë
I copëtuan gjer në gjak, me buzën e mavijosur.
E lanë pas vetes
Lotë, ëndrra, shkronja e thinjën e zbardhuar.

3.

Hapëm piramida
E u futëm për të si minj në palët e zverdhura të fletëve.
Pushkët e supeve
Mbetën pa barot e sylynjarët mbetën pa ujë.
Ajo, E VËRTETA,
Nuse-vejushë mbeti, Penelopë e përjetshme
E tufanet e vuvosën
E futën dhe më thellë në humnerë, në një pus të prushtë.

4.

Laookontë të rinj
Klithmuan, tek linin në mes gjarpërinjve, të tjerë testamente
Gijotinat
E qëlluan aq fort, sa u ndryshkën dhe tehet e sëpatave
E VËRTETA strukej
Fshihej gjysëmvdekur dhe e zhveshur nëpër qiej dhe dete.
Si një kuti xhevahirësh
Që asnjë nuk ia diti të saktë asnjëherë vlerën. e parave

5.

Nenet e kodeve shumëgjuhësh
U stërlexuan, kur pas krahëve kishte peshore drejtësie
Para togëzinjve
Dëshmitarët betohen dyfytyrshëm teksa i mbulon heshtja.
E Hamletët për TË VËRTETËN
U plakën e vdiqën mes pragjeve të etur për dritë kaltërsie
E ne mbetëm
ah, lypësa të vetvetes që asnjëherë nuk gjetëm për të Çelësa.

Porosia

Nga Namik Selmani




Lokali ishte në të dalë të qytetit. I bukur. I madhërishëm. Me një emër që kujtonte vendlindjen e të zotit të lokalit . Ishte një fshat në bregdetin shqiptar, i cili po rizgjohej me emër e me traditë. Duke u bërë edhe një vend ku takoheshin shpesh edhe bashkëfshatarët që këndonin nga një këngë për vendlindjen apo bëheshin nostalgjikë për të. Të gjitha mjediset ishin me të gjitha komoditetet e nevojshme për të qenë një lokal ku kishe kaq shumë zili njerëzore dhe dëshirë të futeshe. Të pije një kafe. Të drekoje me miq të rinj e të vjetër. Lokal për kokën e lokalit, si thotë populli.
Në pjesën ballore të tij, në atë pjesë ku është qendra, Hyseni kishte menduar që të bënte një gjë të veçantë. Kishte vënë disa këpucë të grisura. Një fotografi ku disa fëmijë me këmbë të zbathura kishin vënë në duar një top prej lecke e dukej sikur sapo do të fillonin një lojë të re mes varfërisë së tyre kaq tragjike. Mbi kokat e tyre, një qiell i venitur që ishte paksa i mundur nga kaltërsia e syve të fëmijëve që ëndërronin aq shumë në atë fëmijëri të varfër. Pranë tyre kishte vënë disa rroba të leckosura që e kishte të vështirë t’i dalloje nëse ishin pantallona apo xhaketë e përdorur në vite.
Një befasi e madhe për çdo klient që kalonte pragun e tij. Në të, pasi porosisnin që para disa orësh apo edhe ditësh, vinin shpesh për të drekuar njerëz tërë pozitë nga kryeqyteti, të cilët ndalonin në hyrje makinat luksoze. Paratë e shumta nuk numëroheshin thjesht me mollëzat e gishtërinjve, por me grushtat njerëzorë. Natyrisht duke menduar edhe për një bakshish të majmë që mbetej në duart e kamarierëve dhe një buzëqeshje që iu dhurohej pronarëve të lokalit. Rreth tyre në cepat e tjerë kishte luks. Një luks i madh. Në kolltukë, në anekse intime për çifte e për familjarë. Kishte muzikë të llojllojshme. Kur nisën të hidhnin themelet, shumë orendi u porositën në Itali ku kishte punuar për disa vite djali i Hysenit, Martini. Disa kamarjere tërë shije shërbimi dhe me një kostum karakteristik për lokalin iu shërbenin tërë mirësjellje qoftë klientëve shqiptarë, qoftë edhe të huajve, për të cilët gjuha e huaj nuk mungonte asnjëherë në komunikim. Urime. Dolli. Biseda biznesi e dashurie…Për sportin e seksin. Politikë e art. Tavolinat i ngjanin një kuvendi të vogël njerëzor mes sa e sa temash.
Brenda kësaj harmonie shërbimi, nëse do ta quanim kështu, një debat i heshtur e i dukshëm zhvillohej mes Hysenit dhe djalit të tij Martinit. Dy breza që kishin një llogore mosmarrëveshjeje. Martini e shprehte këtë me një mosaprovim të heshtur deri sa një ditë ia thotë drejtpërdrejt babait të tij:
-Baba, ç’i do tërë këto lecka në ballë të lokalit? Jo të gjithë mund ta marrin për mirë këtë eskpozitë që ti ke vendosur këtu. Mua më duket se ky nuk është nderi ynë, por turpi ynë. Kjo të pengon që të ecësh përpara.
Hyseni në fillim, kur djali ia shprehu shqetësimin e tij, nuk donte që ta kundërshtonte. Nuk donte. Natyrisht nuk kishte asnjë inat me Martinin, gjakun e gjakut të tij. Por ai ishte i ri. Kishte punuar shumë për lokalin, por s’kishte njohur varfërinë. S’kishte jetuar fëmijërinë pa lodra, pa veshje të mira e të ngrohta, pa bukë. Ai, si baba, lumturohej se djali e kishte kuptuar se në jetë duhet të ecësh e të jetosh me djersë të ndershme. Por kjo nuk mjaftonte deri në fund. Më në fund e ndjeu detyrimin që t’ia thoshte. Mbase për të mos ia përsëritur më ndonjëherë.
-Jo, bir, jo. Të gjithë, unë dhe ti, njerëzit e tjerë të familjes, miqtë që na kanë ndihmuar në mënyra të ndryshme, për të marrë mbi supe adminstrimin e këtij lokali që është djersa jonë e përbashkët, kur futemi në të, mendojmë për fitimin. Për të nesërmen. Për para e pushime në Shqipëri e në botë. Për të hequr edhe ndonjë gjë mënjanë për të mirë e për hall. E nesërmja, more bir, nuk duhet kuptuar pa këpucët e grisura të babait e të xhaxhait tënd. Këto nuk janë si qypat e vjetër apo kazanët e kusitë që disa lokale i vënë për të tërhequr vemendjen e klinetëve. Jo, në to është jeta ime, jeta jote e panisur. Pa këto rroba të leckosura që janë reliket e fëmijërisë sime e të shokëve të mi e që sot nuk e i gjen as në koshin e plehrave, nuk mund të ngjitesh lart. Në pasuri e në lavdi. Vërtet duken si rrënjë të hidhura, por kjo është e vërteta. Më shumë se fjalët që mund të të them unë ty e fëmijëve të tu që do ta gëzojnë, kjo mund të jetë një porosi që jo gjithmonë thuhet me fjalë. Më dëgjon?...
…Martini po i shihte kësaj radhe me një sy tjetër reliket e babait. Dallga e mençurisë që i derdhej në brigjet e shpirtit të tij, të asaj përditshmërie plot punë e djersë, po e mbushte me një mendim të ri. Babai, mbase më tepër se në çdo ditë të jetës së tij, kishte plotësisht të drejtë. Në rrëfimin e tij ishte një brez vitesh që nuk duheshin harruar. Ato relike duhet të qëndronin aty jo vetëm për këtë familje punëtore, por edhe për ndonjë vizitor të pasur që mund t’i kishte hipur qibra e tahmaja për të ndërtuar jetën mbi të gjitha misteret e fshehta të ligësisë. Aty duhet të qëndronin dhe dikush prej tyre, kur ta pyesnin, duhet të bëhej cicëron i mençur.

“Liri Për Çlirimtarët!!” thuhet në fillim të tekstit të postuar.

Disa minuta pas vendimit të Gjykatës Supreme për shqiptimin e masës së paraburgimit prej 30 ditësh ndaj Fatmir Limajt dhe tre ish bashkëluftëtarëve të tij, ueb faqja zyrtare e EULEX-it http://eulex-kosovo.eu/ është hakuar.

“Liri Për Çlirimtarët!!” thuhet në fillim të tekstit të postuar.

“Nëse jeni për të na mbrojtur, nëse jeni për të na ndihmuar, nëse jeni për të mirën e vendit tonë, atëherë ju kishim lutur të jeni të tillë. Deri sot asnjë ditë nga ardhja juaj në këtë vend nuk ka qenë e mirë për Shtetin tonë, deri sot keni bërë vetëm të këqija në këtë vend, deri sot nuk na keni ndihmuar, deri sot vetëm na keni arrestuar, deri sot vetëm na keni përçarë, deri sot vetëm na keni bërë të ndihemi keq, deri sot jeni munduar të njolloseni luftën e drejt të Ushtrisë sonë çlirimtare UÇK-së”, thuhet në tekstin që mban mbishkrimin Kosova Hackers Security.

“Nëse z.Fatmir Limaj dhe të gjithë luftëtarët e lirisë nuk lirohen nga akuzat edhe përfundimisht të jenë të lirë, ne jemi te detyrum të bëjmë publik gjitha marrëveshjet e ndyta që i kemi, edhe niher po e ceki, nëse nuk lirohen të gjithë ata që kanë luftuar me plot të drejt për çlirimin e vendit, atëherë do jeni shumë në telashe”, thuhet në tekst.

"Çfarë do publikojmë...

1. Çdo e-mail zyrtar i cila është shkëmbye mes jush dhe shtet serb (f*** Serbia)

2. Çdo e dhënë personale e secilit anëtar të Inteligjencës se EULEX, e din EULEX për çfarë po shkrujmë", thuhet në tekstin e nënshkruar nga WildClique & Kosova Hackers Security.



---------------------------------




Pak minuta pas mesnatës , ueb-faqja e Misionit Evropian për Sundim të Ligjit në Kosovë, EULEX (http://www.eulex-kosovo.eu/), është sulmuar nga persona tani për tani të panjohur.

Mesazhi që përcillet në faqe ndërlidhet me rastin e akuzave të ngritura kundër ish-komandantit të UÇK-së, Fatmir Limaj dhe të tjerëve, të cilët, sipas hackerëve, “kanë luftuar për lirinë e Kosovës.

Përgjegjësinë për sulmin e ka marrë "WildClique" dhe "Kosova Hackers Security".

Në vijim, po e përcjellim të plotë mesazhin e personave që hackuan ueb-faqen e EULEX-it:

Liri Per Qlirimtaret !!

WildClique

RetnOHacK - Acew0rm - d4rkf0x - Mr.VIRUS - bLockeer & CL0WN 4L

Kosova Hackers Security.

Th3Dir3ctorY - Theta,NU - X|cripo - M00nD!z X

Nese jeni per te na mbrojtur nese jeni per te na ndihmuar nese jeni per te miren e Vendit ton at her Ju kishim lutur te jeni te till.

Desi sod as ni dit nga ardhja juaj ne ket vend nuk ka qen e mir per Shtetin ton, deri sod keni ber vetem te keqia ne ket vend deri sod nuk na keni ndihmuar deri sod vetem na keni arrestuar deri sod vetem na keni perqar deri sdo vetm na keni ber te ndihemi keq Deri sod jeni munduar te njelloseni luften e dreiit te Ushtris son clirimtare UQK-s.

Boll ma !

Nese z.Fatmir Limaj dhe te gjith Luftetaret e liris nuk lirohen nga akuzat edhe perfundimisht te jen te lirne jemi te detyrum te beim publik gjtha marrveshjet e ndryta tjuvat qe i kemi edhe niher pe Ceki nese nuk lirohen te gjith ata qe kan luftuar me plot te dreit per qlirimin e vendit at her do jeni shum ne telashe

Qfra do publikoim...

1. Gjdo e-mail zyrtar e cilla esht shkemby mes jush dhe shteit serb ( fuck Serbia )

2. gjod e dhan personale e secilit anatr te Intelegjences se EULEX e din EULEX per qfra po shkuim.

WildClique & Kosova Hackers Security.