Agjencioni floripress.blogspot.com

2014/02/23

Nga Flori Bruqi: BABI KU JE ?!

Ukshin hoti.jpg


Ukshin Hoti ka lindur më 1943 në Krushë të Madhe të Rahovecit. Shkollën fillore dhe atë të mesme i kreu në Prizren dhe Prishtinë. Shkencat politike i kreu në Zagreb, kurse 2 vite pasuniversitare i kreu në Beograd në seksionin për marrëdhënie ndërkombëtare politike dhe ekonomike. Pastaj specializoi një vit edhe në Universitetet amerikane: në Chicago, në Universitetin e Harvardit në Boston si dhe në Washington D.C..
Në vitet e ’70-ta ushtroi detyra të ndryshme në pozita të ndryshme të jetës politike dhe arsimore të Kosovës.
Pas një diskutimi në një mbledhje në Fakultetin Filozofik në Prishtinë më 19 Nëntor 1981, ku ai haptas i mbrojti kërkesat e studentëve shqiptar për Republikë të Kosovës në kuadër të Jugosllavisë, ai u dënua me 9 vjet burg, të cilat nga gjyqi suprem u reduktuan në 3,5 vjet. Pas lirimit nga burgu u kthye në vendlindje ku u izolua.

Më 1990 punoi në Lubjanë (Slloveni) në revistat shqiptare “Alternativa”, "Republika" dhe "Demokracia Autentike - DEA" si redaktor deri më 1991, kur u mbyllën ato. Pastaj u kthye në Prishtinë ku punoi për një kohë në Universitetin e Prishtinës.

Në mars të 1993 u burgos për herë të dytë pasi që një vit më parë kishte organizuar homazh për martirët e demokracisë në Brestovc. Në të njëjtin vit u rrah keq nga forcat speciale serbe pasi që kishte vizituar pjesëmarrësit e grevës së urisë në pallatin e shtypit në Prishtinë.
Po ashtu më 1993 pasi e lëshoi Lidhjen demokratike (LDK) Hoti mori pjesë në tubimin mbarëkombëtar të organizuar nga përfaqësuesit politik në Tetovë (Maqedoni) ku u theksua nevoja e bashkimit kombëtar të shqiptarëve në një shtet të vetëm.

Më 17 maj 1994 u arrestua për herë të tretë dhe e dënuan me 5 vjet burg për arsyen se ishte pjesëmarrës i lëvizjes për Republikën e Kosovës.

Më 16 maj 1999 kishte mbaruar afati i vuajtjes së dënimit politik prej 5 vjetësh. Të burgosurit shqiptarë dëshmojnë se në përcjellje të tre zyrtarëve të sigurimit serb atë ditë ai është nxjerrë nga burgu i Dubravës (Istog, Kosovë), ku ishin sjellë më parë të burgosurit shqiptarë nga burgu i Nishit (Serbi).

Pas bombardimeve të NATO-së më 19 maj 1999, në burgun e Dubravës ka ndodhur masakra më e përgjakshme: janë ekzekutuar e masakruar 173 të burgosur shqiptarë nga forcat serbe.

Babanë e vëllanë e Ukshin Hotit i kanë vrarë kriminelët serbë, bashkë me 30 kushërinj të tij e 174 bashkëfshatarë të Krushës së Madhe të Rahovecit.

Mbi fatin e prof. Ukshin Hotit (prej 1999) nuk dihet më asgjë!






Shtëpia Botuese „Toena“ në Tiranë, ka botuar dy libra në formë ditari të autorit Sefer Pasha: „Idhulli i Mallkuar“ dhe „Doruntina kërkon Ukshin Hotin“. Me anë të këtyre dy vëllimeve në formë ditari, Sefer Pasha, përpiqet t‘i shkojë në rrënjë enigmës “UKSHIN HOTI”.

Para Presidencës së Republikës së Shqipërisë, një grua e shkuar, tepër e vrarë nga hallet e jetës, është ulur e heshtur nën terrin e zhgumit të saj të dhimbjes. Dhe është autori i këtyre dy vëllimeve të cituara më sipër, punonjës në Presidencë, i cili me intuitën e njeriut të mirë, i afrohet dhe e pyet:



- “Kush jeni dhe kë kërkoni?”. Dhe ja përgjigjja:

- “Jam Myrvete Hoti prej Krushës së Madhe në Kosovë, motra e Ukshin Hotit. Dua të takohem me Presidentin, interesohem për vëllain tim, Ukshinin, të zhdukur prej kohësh në burgjet serbe...” Një fillesë dramatike e ankthshme. E kush mund ta ndalojë këtë motër martiri të pashoq për të takuar të madhin e shtetit shqiptar në Tiranë? Pikërisht me këtë pasazh mbresëlënës fillon libri i parë i ditarit dramatik “Doruntina kërkon Ukshin Hotin”, i autorit Sefer Pasha.

Librat: Sefer Pasha - Idhulli i Mallkuar dhe Doruntina kërkon Ukshin Hotin


Me plotë të drejt mund të thuhet, se marrja me figurën poliedrike dhe jetën tragjike të kolosit Ukshin Hoti, është një përçapje e guximshme e Sefer Pashës, i cili, ndër lexuesit tanë, prej vitesh njihet si poet liriko-epik, në veri e në jug të Shqipërisë, madje dhe në Kosovë, në trevat e së cilës, autori në fjalë ka marrë pjesë aktive në luftën për çlirimin e Kosovës nga pushtuesit serbë.

Ukshin Hoti - Njeriu legjendë i Kosovë

Të përshkruash për jetën e Ukshin Hotit, këtij intelektuali me fat tepër tragjik, me një jetë të sakatosur nga shtypja serbe, por dhe nga bashkëkombësit e tij puthadoras të shumëngjyrshëm, jo vetëm që është një ndërmarrje e vështirë, por ndoshta dhe e paarritshme për një penë të zakonshme, pavarësisht nga pasioni dhe dëshira e mirë.

· Ukshin Hoti, njeriu legjendë i Kosovës,

tronditësi i madh i historisë së saj në fundshekullin që shkoi, me veprën e tij patriotike, filozofike, letrare e publicistike, njeriu që provoi disa lloj burgjesh të Serbisë për shkak të bindjeve të tij të paluajtshme për pavarësinë e Kosovës, është kthyer tashmë në një figurë biblike për lexuesin shqiptar kudo që është ai.

Por ajo që e bën edhe më legjendare figurën e këtij Prometheu lirie, këtij idealisti të pashembullt për trojet e të parëve, është pra zhdukja e tij krejt e mistershme gjatë bombardimeve të NATO’s në Serbi e në Kosovë.

· Si u bë e mundur përpirja e tij, sikur të kishim të bënim me një truk magjik?

· Mirë, u burgos, po pas lirimit nga burgu i Dubravës më 16 maj 1999, sa doli nga porta, ku e çuan vallë?

· Mos e vranë?

· Ku ka një dokument për vrasjen e tij?

· Po për të qënurit gjallë të tij kush mund të thotë diçka të sigurt?

Ky fill drithërues, ky kërkim ulëritës, gjëmëmadh, kjo rendje kushtrimtare në të gjitha sferat shtetërore e ato shoqërore, brenda e jashtë Kosovës, në Shqipëri e në Perëndim, kjo pyetje pa përgjigje:

· “Ku është Ukshin Hoti. Ku ka humbur Ukshin Hoti, na dërgo një kumt shprese?”,

të gjitha këto pra, përbëjnë tharmin e këtyre dy vëllimeve tronditëse, që si një pretencë e fuqishme akuzuese ndaj regjimit terrorist milosheviçian, qarkullon në duart e lexuesve tanë në Shqipëri e në Kosovë, ndërkaq që enigma për vendndodhjen e Ukshin Hotit, ( edhe në prag të këtij 10 vjetori ) sa vjen e bëhet më e ankthshme e drithëruese. Misteri i zhdukjes së tij (pa lënë gjurmë) duket se do të vazhdojë të tronditë zemrat e shqiptarëve pambarimisht.

Myrvete Hoti - Kasumi, kjo Doruntinë e ditëve tona…

Gjithë shqetësimi i autorit Sefer Pasha, tërë ndërtimi strukturor e letrar i dy librave të tij në vazhdën e fatit të Ukshin Hotit, vijnë te lexuesi përmes një personazhi tepër realist, por dhe tragjik njëkohësisht, Myrvete Hoti - Kasumi, motrës së Ukshin Hotit. E alarmuar gjer në indet më të holla të qenies njeri, Myrvete Hoti - Kasumi, kjo Doruntinë e ditëve tona (me shumë të drejtë autori e krahason atë me Doruntinën e romanit të Kadaresë), në kërkim të vëllait të zhdukur tragjikisht, ajo ka kohë, që ka filluar trokitjet kudo, në dyer shtëpish e shtetesh, në Kosovë e në Serbi, në Lindje e në Perëndim, madje edhe në dyert e armiqve të betuar të tij.

· Po përfundimi?

· Përfundimi i kësaj ecejakeje të pa fund?

· Asgjë! Sot për sot asgjë!

Rezultatet e këtij kërkimi pa fund janë dëshpëruese. Pyetjes së motrës Myrvete për gjalljen apo mortin e vëllait të dashur- Ukushin Hoti askush si kthen përgjigje! Ata që e dinë të vërtetën e fatit të tij - shteti serbë, serbët që e humbën pa nam e nishan, por dhe shqiptarët që ishin e janë në shërbim të tyre, ngrenë supet, thonë nuk dim gjë, madje paraqiten si të habitur dhe të paditur njëkohësisht!

Ky mister i pashoq në historiën e njerëzimit, përbën moton rrëqethëse të kësaj legjende të kohës sonë, qysh nga faqja e parë e deri tek ajo e fundit në të dy librat - ditarë “Idhulli i Mallkuar” dhe “Doruntina kërkon Ukshin Hotin” të autorit Sefer Pasha. Shkruar me një gjuhë të pasur artistikisht, me një stil të thjeshtë e të shkathët njëkohësisht, ngjarjet rrjedhin natyrshëm, të tërheqin me lakonizmin dhe ngjyrimet lokale të trevave, ku autori Pasha ka shkelur në kërkim të fatit të Ukshin Hotit. Sefer Pasha ka në proces dhe vëllimin e tretë të titulluar “Ukshin Hoti lajmëron nga burgu sekret”, e shpresohet që me botimin e tij të jetë zgjidhur dhe enigma Ukshin Hoti.


------------------------------------




Kur mungon tigri, majmuni bëhet mbret



Ismail Kadare,shkrimtar nga Shqipëria 


Shkrimtari ynë i madh Ismail Kadare në një intervistë të vitit 1996, thotë: ”Emrin e Ukshin Hotit e kam ndeshur aty-këtu në shtypin e Kosovës, por përherë në mënyrë të paqartë. Edhe kur merret në mbrojtje, edhe kur kërkohet lirimi i tij, kjo bëhet në mënyrë disi të ftohtë, si për një hije. Së paku në atë lloj shtypi që unë kam pasur rastin të lexoj.

Duke e ndjerë veten fajtor për një mosnjohje më të saktë të këtij personaliteti të rëndësishëm të popullit shqiptar, e vetmja gjë që për mua ka

qenë e qartë sapo kam lexuar fragmentet e para nga mendimet e tij, ka qenë përgatitja e lartë profesionale. Kam frikë se pikërisht ky nivel i lartë ka qenë edhe burimi i fatkeqësisë që e ka ndjekur hap pas hapi këtë martir. Ka qenë tragjedi e vjetër e popujve ballkanikë, veçanërisht e shqiptarëve, përpjekja për të mënjanuar nga udhëheqja e një lëvizjeje, e një populli apo shteti, njerëzit më të zotë. Kur mungon tigri, majmuni bëhet mbret, - thotë një proverb kinez. Kjo logjikë e mbrapshtë, logjika e triumfit të mediokritetit, i ka shkaktuar, e, me sa duket do t'i shkaktojë ende dëme të ndjeshme çështjes shqiptare.

Ukshin Hoti duhet të dalë sa më parë nga burgu. Është e papranueshme që një personalitet i një populli, pavarësisht se ç'partie i përket ose nuk i përket, të mbahet në zinxhirë. Është fyerje për krejt atë popull. Më fort se kurrë kombi shqiptar ka nevoj për njerëz të aftë e me nivel të lartë. Njerëzit e zotë janë princat e vërtetë të një kombi. Për fat të keq, princat goditen shpesh në mënyrë të vdekshme.

Mr. Ukshin Hoti - intelektual që sugjeron guximin politik



Akademik Esat Stavileci


Akademik Esat Stavileci, në qershor të vitit 1998 në një dokumentar televizivë kushtuar Mr.Ukshin Hotit, deklaron: „Kemi të bëjmë me një emër të intelektualit që sugjeron guximin politik, një emër të një eseisti politik që sjell shprehjen kompetente profesionale, që nxit fuqinë e të menduarit, ndërsa kur flasim për veprën e tij, kemi të bëjmë me një vepër të një njohësi të mirë të sistemeve politike e të marrëdhënieve ndërkombëtare dhe për një vepër të historianit të çështjes shqiptare.

Me këtë rast do të thksoj angazhimin e Ukshin Hotit për t'i dalë zot kauzës kombëtare, me gjerësinë e shtruarjes së çështjes së Kosovës dhe të çështjes shqiptare në përgjithësi. Pastaj më duhet të theksoj argumentimin e tij të bollshëm e profesional me themelësi politike, pse Kosova është dhe duhet të jetë republikë. Theksoj mbrojtjen e tij brilante, në mënyrë të veçantë, që i bëri para gjyqit qënies së Kosovës republikë mbi parimin e së drejtës së vetëvendosjes. Theksoj premisat e filozofisë politike në veprën e tij, dhe më në fund theksoj mendimin e tij të mëvetësishëm, autentik, në rrahjen e çështjes kombëtare shqiptare që emrin dhe figurën e tij e bëjnë sui generis, dmth. të një lloji të veçantë. Prandaj është fjala për një emër dhe një vepër të cilën duhet ta përkujtojmë.


Mr.Ukshin Hoti është njeri që ka «Unin» e vet me «U» të madhe!



Prof.Dr.Agim Vinca


Prof.Agim Vinca në një fjalim të mbajtur në një mbrëmje proteste për lirimin e Mr.Ukshin Hotit, në Prishtinë, më 24. 09. 1994, do të shprehet:” Me njeriun që na ka tubuar sonte këtu (sikurse edhe mbrëmë dhe në netët që do të vijnë), Mr. Ukshin Hotin, nuk kam pasur raporte të afërta miqësore, por kam pasur respekt - e kam çmuar gjithmonë - për qëndrimin e tij dinjitoz e konsekuent në jetë dhe në krijimtari. Them edhe në krijimtari, sepse Ukshini është publicist, eseist, politolog...

Është hera e tretë që Ukshin Hoti bie në burg (herën e parë pas vitit 1981), kurse «ndeshjet» e tij me policinë serbe kanë qenë edhe më të shpeshta. Përse? Për shkak se policia serbe dhe pushteti të cilit i shërben ajo e dinë fare mirë se cilët janë kundërshtarët e tyre të vërtetë në mesin e shqiptarëve. Miku dhe kolegu ynë, Ukshin Hoti, tash sa muaj ndodhet në burg. Së shpejti pritet gjykimi dhe ndoshta (me siguri) edhe denimi i tij dhe jemi mbledhur të protestojmë kundër këtij gjykimi absurd e të kërkojmë lirimin e tij.

Po prej kujt?

Prej gjyqit serb, që është instrument në duart e okupatorit. Kështu e kemi ne. Ndodh që të kujtohemi për njerëzit tanë kur ikin, kur bien në burg, kur largohen (jo rrallë as në raste të tilla!), ndërsa kur i kemi pranë i fyejmë, i rrethojmë me heshtje, i injorojmë, i nënçmojmë, i linçojmë... Edhe pse nuk kam pasur kontakte të shpeshta me të, Ukshini më është dukur viteve të fundit disi i vetmuar, i izoluar, i braktisur, i harruar dhe ngapak i frustruar.

Ukshin Hoti është nga ata njerëz që i stolisin karakteri, krenaria, kryelartësia. Ai është njeri që ka «Unin» e vet me «U» të madhe. E kjo nuk është pak. E vlen të jesh i tillë në jetë, edhe pse kushton shtrenjtë. Intelektual me koncepte të qarta e përkushtim të lartë ndaj kombit, shtetit, politikës, demokracisë, në shkrimet dhe paraqitjet e tij, veçmas në revistën «DeA», ai u angazhua me të drejtë, siç e thoshte edhe titulli i saj, për një demokraci autentike; për një demokraci në kushtet shqiptare, ashtu siç u angazhua edhe për një politikë unike e me strategji të qartë kombëtare. Për intelektualët dhe veprimtarët si Ukshini ekziston patria (dmth. Atdheu) pastaj partia; ekziston kombi pastaj demokracia. Sepse, demokracia pa kombin është si lulja në trupin e të vdekurit, ka thënë një poet.


Ukshin Hoti është një nga politologët më të shquar të popullit tonë



Dritëro Agolli,shkrimtar 


Shkrimtari e poeti ynë i madh Dritëro Agolli, në një intervistë në Radio Televizionin Shqiptar, në mars 1998, për politologun e shquar Ukshin Hoti, ka thënë: ”Unë vë re një gjë, që për daljen e Ukshin Hotit nga burgu nuk është bërë shumë në Shqipëri, as në Shqipërinë këtej Drinit, ku jemi ne, dhe as në Shqipërinë përtej Drinit, ku janë vëllezërit tanë. Ukshin Hoti është një nga politologët më të shquar të popullit tonë. Ai vetëm me këtë libër (Filozofia politike e çështjes shqiptare” - vërejtja ime Sh.B) e ka treguar që është një filozof i vërtetë në problemet e politikës, por jo të një politike vulgare. Ai e shikon politikën në prizmin e filozofisë, dhe nxjerr konkluzione në bazë të fakteve konkrete dhe të historisë së popullit tonë. Ai nuk i trajton problemet historike dhe kombëtare thjesht në mënyrë deskriptive. Duke lexuar librin e Ukshin Hotit ti ndjen një thellësi të madhe të mendimit të tij, por njëkohësisht ndjen edhe një krenari që ka njerëz të tillë të shquar vendi ynë në të gjitha fushat e jetës. Por këtu, në këtë fushë, dmth. të filozofisë politike, unë nuk kam lexuar ndonjë të dytë që të jetë më i zoti se Ukshin Hoti.

Problemin e çështjes kombëtare ai e vështron në prizmin filozofik, në prizmin historik dhe në prizmin politik. Nuk thotë vetëm se si është Shqipëria, si është kjo çështja jonë kombëtare, por edhe se si mund të zgjidhet. Dhe kjo është nga meritat më të mëdha, sepse në shumë shkrime për problemet tona kombëtare tregohet vetëm se si ka qenë, sa i vjetër është populli ynë, me kë ka patur të bëjë, me përplasjet me fqinjët, me Evropën etj., por nuk jepen koordinata të sakta se ç'mund të bëhet që populli ynë të bëhet një popull i bashkuar, një komb jo i ndarë, jo i prerë me shpatë siç është sot Shqipëria. Dhe këtu qëndron merita më e madhe e Ukshin Hotit, pra në faktin që jep perspektivën se si duhet bërë... me një fjalë, ky libër është një program, nuk është thjesht një libër për filozofinë politike, por është si një program për shqiptarët, se si duhet të bëhet Shqipëria një vend me të vërtetë i evropeizuar.

Ne flasim e themi se do të hyjmë në Evropë, do të evropeizojmë Shqipërinë, etj. Të gjitha këto janë fantazira, janë gjysmake. Shqipëria evropeizohet kur të jetë një, e plotë, dhe jo kështu dy copësh, se kështu nuk evropeizohet kurrë. Kë do të evropeizosh ti, tre milionë banorë do të evropeizosh? Po tre milionë të tjerë? Dmth. problemi është tepër i ngatërruar për sa i përket evropeizimit të Shqipërisë, civilizimit të saj etj. Civilizim do të thotë kur të jesh një. Po s'qe një nuk je i civilizuar plotësisht. Dhe Ukshini e trajton këtë problem.

Pastaj dhe një tjetër gjë: unë mendoj që njeriu mund të nxjerr konkluzione jo vetëm nga libri që kemi këtu përpara, po dhe nga gjithë aktiviteti i Ukshin Hotit, se ai nuk është vetëm një filozof, politikan i kabineteve, i zyrave e i arkivave, por ai është një njeri i aksionit, një njeri i luftës për një ideal të madh. Se ka lloj lloj filozofësh, politikanësh, historianësh, edhe ata kanë të drejtën e ekzistencës dhe nuk mund të them se nuk janë të shquar, por tek Ukshin Hoti bashkohen dituria, zgjuarsia filozofike me aksionin, me njeriun aktiv, me patriotin e vërtetë, jo thjesht një patriot librash, po një patriot i madh, që i vë supet Shqipërisë. Dhe fakti që gjëndet në burg, dhe ka kohë që vuan burgimin e nuk del dot nga burgu, tregon se sa patriot dhe se sa njeri i lavdishëm është ai. Po ne shqiptarët fatkeqësisht njerëzit e shquar i kemi pak mëri, nuk i kemi aq shumë në përkrahje, ndonjëherë duam dhe t'i spostojmë nga politika ose nga aktiviteti, siç është puna me Ukshin Hotin. Unë nuk munt të flas me kompetencë të madhe lidhur me mënjanimin e tij, por unë vë re një gjë, që për daljen e tij nga burgu nuk është bërë shumë në Shqipëri, as në Shqipërinë këtej Drinit, ku jemi ne, dhe as në Shqipërinë përtej Drinit, ku janë vëllezërit tanë.

Ukshin Hoti është një hero i gjallë i kombit shqiptar



Akademik prof.dr.Bedri Dedja


Shkrimtari i shquar Bedri Dedja, në një intervistë dhënë gazetës “Zëri i Kosovës” në dhjetor 1997 për të madhin Ukshin Hoti thotë: “Për mua, Ukshin Hoti është një hero i gjallë i kombit shqiptar. Unë madje nuk habitem pse serbët mbajnë në burg Ukshin Hotin dhe jo ndonjë personalitet tjetër madhor të Kosovës. Vepra e tij «Filozofia politike e çështjes shqiptare» të kujton veprat e mëdha, si «Shqipëria ç'ka qenë, ç'është e ç'do të bëhet» e Sami Frashërit, «Çështja shqiptare» e Rexhep Qoses etj.

Vepra të tilla shekulli shqiptar prodhon pak. Unë jam shumë i brengosur që atë po e torturojnë shpirtërisht edhe si prind. Këto tortura kanë synim më të largët. Ato duan të errësojnë horizontin e tij kombëtar dhe politik. Por kam shumë besim se nuk do t'ia arrijnë. Ukshin Hoti do të dalë nga burgu si feniksi.

Hoti është një avokat i përkushtuar i demokracisë



Adem Demaçi,shkrimtar nga Kosova


Në vitin 1998, me rastin e nominimit të Mr.Ukshin Hotit për çmimin “Saharov”, Adem Demaçi fitues i Çmimit Saharov për vitin 1991, i shkruan këtë letër deputetëve të parlamentit evropian:

“Të nderuar anëtarë të Parlamentit Evropian,

të dashura zonja dhe zotërinj,

Me rastin e nominimit të Mr. Ukshin Hotit për çmimin Saharov, jam i lirë t'ju drejtohem me mbështetjen time për nominimin e tij. Unë jam i bindur se jo vetëm që çmimi do të shkojë në duart e duhura, por duke i dhënë çmimin Saharov një të burgosuri politik që vazhdon të vuajë dënimin e tij, ju do të lartësoni kuptimin e vetë çmimit nga pozita e mirënjohjes së thjeshtë në angazhimin politik.

Një angazhim i tillë sot është më se i nevojshëm për ndërtimin e një tablloje të plotë për Evropën, për theksimin e kontrasteve të mëdha ekzistuese, për shpjegimin e tyre dhe për dhënien e një vizioni të qartë mbi atë se çfarë do të duhej të ishte Evropa.

Në anën tjetër, z. Hoti është një avokat i përkushtuar i demokracisë, i të drejtave të njeriut dhe i paqes. Ai shfrytëzon arsyen dhe njohjen e tij brilante për të shpjeguar kuptimin e vërtetë të paqes dhe zbulimin e rrënjëve të saj në drejtësi. Gjithë jetën e tij ai e ka vënë në shërbim të luftës për paqen për të cilën Kosova sot ka nevojë më shumë se kurrë. Çmimi Saharov e meriton Ukshin Hotin, dhe Ukshin Hoti e meriton atë. Me konsideratat e mia më të thella.


Ukshin Hoti - simbol i martirizimit për lirinë e Kosovës

Akademik Rexhep Qosja
,shkrimtar nga Prishtina

Akademik Rexhep Qosja në një intervistë të vitit 1998 për Mr.Ukshin Hotin deklaron: “Ukshin Hoti po bëhet ajo që ishte dhe është Adem Demaçi sot: simbol i martirizimit për lirinë e Kosovës, e kjo domethënë, simbol i qëndresës shqiptare. Kur është burgosur Ukshin Hoti, para disa vjetësh, gazetat tona e kanë botuar lajmin me disa ditë vonesë. Mbasi që është burgosur Ukshin Hoti, edhe pse kuadër universitar, Universiteti ynë nuk e ka ngritur zërin kundër mbajtjes së tij në burg. Sot kanë ndryshuar punët. Sot Ukshin Hoti përmendet shpesh në shtypin tonë. Në Rektoratin e Universitetit të Prishtinës është mbajtur promovimi i librit të tij. Për të shkruhet gjithnjë e më shpesh. Diçka ka ndryshuar në shtypin tonë dhe në Universitetin tonë. Diçka po ndryshon në jetën tonë, në politikën tonë. Kemi filluar të vijmë në vete dhe këtë e dëshmon edhe qëndrimi ndaj Ukshin Hotit.

Ne po jetojmë "të lirë" nën pushtimin e Serbisë e Ukshin Hoti po vuan burg! Ne po bëjmë "të lirë" politikë, nën pushtimin e Serbisë e Ukshin Hoti po vuan burg! Ne po stolisemi me stoli pushtetore -"president", "deputet', kryetar partie, e të tjera, nën pushtimin serb, e Ukshin Hoti po bën burg Serbie! Ne për lirinë e Kosovës po "luftojmë", duke marrë rroga, duke u vozitur me vetura luksoze, duke pritur e përcjellë mysafirë me dreka e darka zyrtare - si parardhësit tanë politikë komunistë, e Ukshin Hoti po dënohet me burgje, për shkak të përpjekjeve për lirinë e Kosovës! Me mbajtjen në burg të Ukshin Hotit dhe të te burgosurve të tjerë politikë, regjimi serb dëshiron ta arrijë sot, atë që synonte ta arrinte me mbajtjen në burg të Adem Demaçit dhe të të burgosurve tjerë politikë!

Mbajtja e Ukshin Hotit dhe e bashkëmendimtarëve të tjerë në burgjet e Serbisë e rëndon shumë ndërgjegjen e njeriut tonë politik sot, dhe i qet hije të rëndë politikës që bëjnë bashkimet tona politike. Deshëm s'deshëm ta pranojmë, Ukshin Hoti - ky sot është simbol i vetëdijes historike, i ndërgjegjes dhe i qëndresës së pamposhtur shqiptare. Nuk është e çuditshme pse ky është emri më i kuptimshëm, më domethënës, më frymëzues në jetën tonë politike sot. Dhe kjo tregon se populli ynë e çmon ashtu siç duhet njeriun e gatshëm për sakrifica. Dua të besoj se Ukshin Hoti do të dijë ta mbajë si duhet domethënien gjithëkombëtare që e rrezaton sot emri i tij.


Moikom Zeqo,shkrimtar nga Shqipëria 

Studiuesi i shquar Moikom Zeqo, në parathënien e librit"Filozofia politike e çështjes shqiptare" të Ukshin Hotit shkruan si vijon: „Kam ndjerë një tronditje të madhe, të pazakontë, tërësisht njerëzore, kur më sollën dorëshkrimin e kompjuterizuar të librit "Filozofia politike e çështjes shqiptare" të Ukshin Hotit. Kam ndjerë krenari të vërtetë duke e lexuar këtë libër (…)

Libri i mençur dhe kurajoz i Ukshin Hotit është libri i një tribuni popullor dhe kombëtar. Ukshin Hoti, intelektual dhe politolog i klasit të parë, njeri i kompletuar fuqishëm për nga dijet, për më tepër një trim i pafrikshëm, ka shpalosur në këtë libër kryetemën vigane të çështjes shqiptare. Hoti nuk qëndis ornamente fjalësh. Nuk bën stolira të kota retorikash luksoze e krejt të padobishme. Për Hotin çështja shqiptare nuk është një mit i rrugës. Po as edhe një fantazi e kabinetit intelektual.


Duke e lexuar këtë libër m'u kujtuan fjalët e mrekullueshme të dijetarit të madh shqiptar Frang Bardhit, i cili qysh me 1636 shkruante: "Përkrahni lirinë e natyrshme të njerëzve dhe diturinë e tyre me liberalitetin më të madh. Sepse vetëm kështu, -shton ai, -do ta paraqesin para syve të tu të vërtetën lakuriqe dhe të panjollosur, sepse e vërteta nuk ka nevojë të lyhet dhe të stoliset me fjalë të bukura."

350 vjet pas Frang Bardhit, Ukshin Hoti ecën në të njëjtën hulli të filozofisë politike të historisë. Ukshin Hoti e konsideron politikën si një modus operandi të pashkëputur nga moraliteti historik dhe i perspektivës. Sipas Aristotelit, vërtetë njeriu është "kafshë politike" po në ato kushte dhe rrethana që e realizojnë historinë, jo si një zoologji instinktive, po si një politikë mbikafshore dhe tërësisht njerëzore, pra të kthimit të kafshës në njeri dhe jo të njeriut në kafshë, rrjedhimisht, të politikës në histori dhe jo të historisë në thjesht politikë(…)

Ukshin Hoti e di mirë thelbin e politikës, duke e refuzuar politikanizmin e stilit barok, dogmatik, apo të llojit folklorik e të vulgarizuar. Ukshin Hoti në analizat e tij të guximshme dhe aspak konformiste i shikon realitetet politike në optikën shqiptare, por edhe në atë globale-botërore. Për të bota evro-amerikane nuk duhet t'i kundërvihet çështjes shqiptare, pavarësisht nga pengu tragjik i së kaluarës, pavarësisht nga luhatjet dhe marrëzitë e sotme të politikave të liderëve të përkohshëm shqiptarë.

Ukshin Hoti e shtjellon tezën e një demokracie autentike, si tezën e një integrimi universal, ku nuk zhduket dhe nuk humbet identiteti i kombit shqiptar, po afirmohet në bazë të një të drejte ndërkombëtare të përbashkët për të gjitha subjektet etnike të botës, ashtu siç ka një barazi funksionale për elementet e gjuhës të garantuara përjetësisht nga një gramatikë e brendshme e padeformueshme. Demokracia autentike është një gramatikë e lirisë dhe e dinjitetit, e kulturës, por edhe e kulturave, e së veçantës, por edhe e së tërës. Në një Evropë, apo në një botë dialogjike, kombi shqiptar nuk ka pse të jetë shurdhmemec, një komb handikapat, ose një manekin i skenës (…)

Kombi shqiptar është i pjesëtuar padrejtësisht në struktura shtetërore të huaja dhe të ndryshme, duke qenë de facto një subjekt etnik i papjesëtueshëm dot. Ky komb po e përjeton në imagjinatë atë që kombet tjera e kanë realizuar prej kohësh. Po duke qenë një komb si të gjitha kombet tjera, shqiptarët nuk kanë pse të përjetojnë gjithçka vetëm në imagjinatë (…)

Prandaj ky libër me plot argumente është kundër kompleksit të inferioritetit. Prandaj ky libër është një pasqyrë morali për secilin nga ne, një monument sigurie dhe vetëdieje.

BABI KU JE?

Ukshin Hotin kam pasur rastin ta njoh më 23 nëntor të vitit 1992 në Tetovë gjatë një tubimi mbarëkombëtar për çështjen shqiptare. Ai ishte me trupin plot plagë nga të rrahurat e policisë serbe. Po erdhi në tubim, sepse në të shihte një shprehje të ideve të tij politike dhe të jetës.

Sot Ukshin Hoti është i burgosur. Por që nga burgu, ai na i dërgon akoma më i plotfuqishëm dhe madhështor mesazhet e tij të urta dhe afatgjata. Ai është një intelektual i martirizuar dhe kjo ka një kuptim të vërtetë dhe të madh. Është vetë kombi shqiptar një komb i martirizuar…

Ukshin Hoti është shndërruar tashmë në histori.


----------------------------

Skeda:Ukshin hoti.jpg

Ukshin Hoti ka lindur më 1943 në Krushë të Madhe të Rahovecit. Shkollën fillore dhe atë të mesme i kreu në Prizren dhe Prishtinë. Shkencat politike i kreu në Zagreb, kurse 2 vite pasuniversitare i kreu në Beograd në seksionin për marrëdhënie ndërkombëtare politike dhe ekonomike. Pastaj specializoi një vit edhe në Universitetet amerikane: në Chicago, në Universitetin e Harvardit në Boston si dhe në Washington D.C..
Në vitet e ’70-ta ushtroi detyra të ndryshme në pozita të ndryshme të jetës politike dhe arsimore të Kosovës.

Pas një diskutimi në një mbledhje në Fakultetin Filozofik në Prishtinë më 19 Nëntor 1981, ku ai haptas i mbrojti kërkesat e studentëve shqiptar për Republikë të Kosovës në kuadër të Jugosllavisë, ai u dënua me 9 vjet burg, të cilat nga gjyqi suprem u reduktuan në 3,5 vjet. Pas lirimit nga burgu u kthye në vendlindje ku u izolua.
Më 1990 punoi në Lubjanë (Slloveni) në revistat shqiptare “Alternativa”, "Republika" dhe "Demokracia Autentike - DEA" si redaktor deri më 1991, kur u mbyllën ato. Pastaj u kthye në Prishtinë ku punoi për një kohë në Universitetin e Prishtinës.

Në mars të 1993 u burgos për herë të dytë pasi që një vit më parë kishte organizuar homazh për martirët e demokracisë në Brestovc. Në të njëjtin vit u rrah keq nga forcat speciale serbe pasi që kishte vizituar pjesëmarrësit e grevës së urisë në pallatin e shtypit në Prishtinë.

Po ashtu më 1993 pasi e lëshoi Lidhjen demokratike (LDK) Hoti mori pjesë në tubimin mbarëkombëtar të organizuar nga përfaqësuesit politik në Tetovë (Maqedoni) ku u theksua nevoja e bashkimit kombëtar të shqiptarëve në një shtet të vetëm.
Më 17 maj 1994 e dënuan me 5 vjet burg për arsyen se ishte pjesëmarrës i lëvizjes për Republikën e Kosovës.


Më 16 maj 1999 kishte mbaruar afati i vuajtjes së dënimit politik prej 5 vjetësh. Të burgosurit shqiptarë dëshmojnë se në përcjellje të tre zyrtarëve të sigurimit serb atë ditë ai është nxjerrë nga burgu i Dubravës (Istog, Kosovë), ku ishin sjellë më parë të burgosurit shqiptarë nga burgu i Nishit (Serbi).


Pas bombardimeve të NATO-së më 19 maj 1999, në burgun e Dubravës ka ndodhur masakra më e përgjakshme: janë ekzekutuar e masakruar 173 të burgosur shqiptarë nga forcat serbe.
Babanë e vëllanë e Ukshin Hotit i kanë vrarë kriminelët serbë, bashkë me 30 kushërinj të tij e 174 bashkëfshatarë të Krushës së Madhe të Rahovecit.


Mbi fatin e prof. Ukshin Hotit (prej 1999) nuk dihet më asgjë!

Veprat


1.“Lufta e ftohtë dhe detanti", 1975


2."Filozofia politike e çështjes shqiptare", 1995


3.''Od politike hladnog rata do detanta" ,Pristina, Pokrajinski centar za marksističko obrazovanje ,1976,faqe 81.,Library of Congress :D840 .H68,Open Library-OL4641023M,LC Control Number -77473018.


4.The political philosophy of Albanian question,Tiranë,1998,  "Zëri i Kosovës" ,faqe 144./

LC Control Number
98210434, Library of Congress :DR2080.5.A4 H6813 1998

http://floripress.blogspot.com/2012/07/nga-flori-bruqi-emri-i-ukshin-hotit.html

http://flori-press.blogspot.com/2006/07/nj-letr-e-pnajohur-e-mrukshin-hotit.html

http://floripress.blogspot.com/2012/09/bajrush-xhemaili-ne-burg-me-ukshin-hotin.html

ELISA BRUQI DHE 17 SHKURTI

  

                        Nga Elisa Bruqi                                        

17 shkurti , dita më e veçantë për vendin tim , dita e pavarësise së Kosovës , është njëra prej ditëve më të rëndësishme për të gjithë kosovarët.  Për këtë unë me familjen time dalim bashkarisht me bashkeqytetaret  t’a festojmë , dhe të shohim se si manifestohet nga të tjerët . Në qyte e fshatra mbahen manifestime të ndryshme , shumë njerëz tubohen. 


Unë takoj shokët e shoqet gjatë manifestimit. Këtë ditë mbahen shumë koncerte dhe manifestime tek shkolla jonë . Per këtë ditë shumë njerëz e  sakrifikuan jetën e tyre. Tani ne, kosovarët jemi të gëzuar për jetën e lirë që e jetojmë.

http://www.youtube.com/watch?v=yEc0B3eqRLo







            

2014/02/22

“Shyqyr që filmi kosovar po ecën mirë, sepse me sa kam lexuar, në teatër situata është shumë e keqe me ndryshime të ligjit dhe ndërhyrje të ndryshme politike”, ka thënë Arben Avdyl Bajraktaraj,aktori i madh shqiptar nga Isniqi i Deçanit.


Filmi artistik i metrazhit të gjatë, “Heroi”, i regjisorit Luan Kryeziu, i cili rrëfen për jetën e një ish-luftëtari të UÇK-së të zhgënjyer nga realiteti i pasluftës, u dha premierë për publikun në kinematë kosovare. Filmi erdhi premierë me rastin e përvjetorit të pavarësisë së Kosovës. Personazhi kryesor i tij është një njeri i parimeve dhe virtyteve, i cili bëhet pre e një drame njerëzore të imponuar prej rrethanave shoqërore, politike dhe ekonomike. Ngjarja e filmit zhvillohet gjatë luftës dhe pas përfundimit të saj. Regjisori, Luan Kryeziu, tha se tema e filmit është një temë që është reale në gjithë botën për luftëtarët të cilët pas luftës inkuadrohen në shoqëri dhe se si shoqëria i pranon ata. “Xhirimi i filmit ka ndodhur në pjesën e Novobërdës. 

Shkëmbi, një veteran i Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës, bashkë me gruan e tij, pritet si hero në fshatin ku kishte luftuar. I bindur se e kishte kryer misionin e tij, ai shkon tek varrezat e fshatit dhe e varros automatikun e tij “Kalashnikov”.

Arben Bajraktari_Heroi

Përzgjedhja e aktorëve është bërë me audicion me përjashtim të aktorit, Arben Bajraktarit. Realizimi i filmit është financuar nga Qendra Kinematografike e Kosovës dhe pjesa e tjetër nga donatorët e tjerë”, ka thënë Kryeziu për filmin që ka kushtuar 460 mijë euro. Ai gjithashtu ka shtuar se qëllimi i këtij filmi është edhe pjesëmarrja në festivale të ndryshme të filmit. “Pjesëmarrja apo konkurrimi në festivale të ndryshme është qëllimi i çdo producenti që filmi të shikohet edhe në kinematë e ndryshme botërore. Mirëpo ne si shtet akoma nuk kemi hyrje në festivalet e mëdha botërore të filmit siç është Oscar”, u shpreh Kryeziu. I pyetur se përse është titulluar filmi me emrin “Heroi”, regjisori Luan Kryeziu tha: “Për mua si skenarist dhe regjisori të bësh një punë të mirë është vlerë, por të dish ta ruash është vlerë edhe më e madhe. Personazhi në film di ta ruajë vlerën e heroizmit dhe pseudonimin që ka ‘Hero’”, tha Kryeziu. Aktorja, Adriana Morina, e cila luan rolin kryesor në këtë film, përkrah aktorit Arben Bajraktari, u shpreh se ka pasur një përvojë krejt ndryshe në këtë film. Në rolet e tjera luajnë edhe aktorët, si: Salahudin Bilal, Selman Lokaj, Çun Lajçi, Enver Petrovci, Xhemi Agaj, Luan Daka, Haqif Mulliqi, Besarta Fejza, Glauk Hagjia, Sunaj Raqa etj. 


******




Filmi e ka emocionuar publikun, për shkak se ai nxjerr në pah një të vërtetë të hidhur, harrimin e ish-luftëtarëve të lirisë.

Shkëmbi, një veteran i Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës, bashkë me gruan e tij, pritet si hero në fshatin ku kishte luftuar. I bindur se e kishte kryer misionin e tij, ai shkon tek varrezat e fshatit dhe e varros automatikun e tij “Kalashnikov”.

Por, pak kohë më pas, jeta e tij merr një drejtim krejtësisht tjetër. Ai e ngrit një tendë ku e nis jetën e tij të re, bashkë me gruan e tij. Pranë tendës ai improvizon një banjë fushore, në të cilën pastrohet herë pas here.
Pak kohë më vonë atë e viziton një biznesmen, i cili ia kërkon ndihmë për “zgjidhjen e një problemi” në Doganë, kurse në kundërvlerë premton t’ia ndërtojë një shtëpi. Por, Shkëmbi nuk pranon të përfshihet në punë të pista dhe, vetëkuptohet, që mbetet në tendë.

Ai ballafaqohet edhe më vështirësi ekzsitenciale, por nuk përkulet as nuk ligështohet. Ai qëndron vertikalisht edhe pasi i lind djali.

Disa vjet më vonë luftëtari shembullor fillon të punojë si mësimdhënës në një shkollë, por nuk kalon shumë kohë dhe drejtori i shkollës e largon nga puna me arsyetim se në fshat janë dy të diplomuar që kërkojnë punë.

Pas humbjes së vendit të punës, Shkëmbit e familjes së tij i vështirësohet edhe më shume jeta. Ai kërkon punë gjithandej, por nuk gjen. Një biznesmen ia ofron atij një punë të paligjshme, të cilën ai nuk e pranon.
Por, fatkeqësia e Shkëmbit arrin kulmin me sëmurjen e të birit. Barërat për shërimin e tij janë tepër të shtrenjta, kështu që Shkëmbi vendosi të shesë gjak për të siguruar paratë e nevojshme për shërimin e të birit. Në përpjekje për të përmirësuar jetën për të shoqen dhe të birin, ai vendosë të shesë edhe njerën veshkë, por konstatohet se ai edhe ashtu e kishte të sëmurë njërën veshkë.

Të gjitha përpjekjet e tij për të siguruar kushtet elementare për jetën e familjes dështojnë, prandaj gruaja e tij e braktis. Ajo e merr edhe djalin me vete dhe kthehet te prindërtit e saj.
Shkëmbi nuk e përballon dot mërzinë për gruan e të birin, prandaj kryen një veprim krejtësisht kundër bibndjeve dhe moralit të tij. Një natë ai maskohet, e ndalon një autobus me udhëtarë dhe ua plaçkit të gjitha paratë dhe e braktis fshatin, zhduket.

Kjo është historia e dhimshme e një luftëtari të ndershëm, idealist, i cili nuk i thyen normat e tij morale as në çastet më të vështira, as kur jeta e vë para sprovave më të rënda, deri në prag të çmendisë…





Victor Hugo qe në ekzil kur shkroi veprën e tij romantike “L’Homme qui rit” (Njeriu që qesh) pasi u largua nga Franca në Angli. Novela do të botohej më 1869. Prej kësaj kohe tre regjisorë do të tentonin që këtë vepër – të cilësuar si “mrekullia romantike e Hugos” – ta shkrinin në shirit filmik. Herën e fundit një film i bazuar në rrëfimin e “Njeriu që qesh” ka qenë ai i regjisorit Jean Kerchborn.

Dyzet e një vjet më vonë, regjisori tjetër francez Jean-Piere Améris i ka hyrë të njëjtës punë. E njëri prej roleve kryesore në këtë film – xhirimet e të cilit tashmë kanë nisur- është rezervuar për aktorin kosovar që jeton në Francë, Arben   Avdyl Bajraktaraj ,nga Isniqi i Deçanit.

”Për mua roli i Hardquanonne është shumë i respektueshëm sepse është një personazh i rëndësishëm në novelë”, ka thënë Bajraktaraj nëpërmjet telefonit.

Aktorët e njohur Gérard Depardieu, Emmanuelle Seigner e kanadezi Marc-André Grondin janë treshja e yjeve që përbëjnë kastën e aktorëve në filmin “The man ëho laughs”, premiera e të cilit pritet të jepet në fund të këtij viti ose në fillim të 2013-s.



Për Arben   Avdyl  Bajraktarajn roli që ai portretizon në këtë film është karizmatik dhe ka një ndërthurje të drejtpërdrejtë me personazhet kryesore si Ursus, Gëynplaine, Sylvian e Comaberl.

“Hardquanonne ka një lloj dualiteti me personazhin kryesor Ursus që luhet nga Gérard Depardieu dhe kjo më pëlqen”, ka thënë Arben   Avdyl  Bajraktaraj.

Aktori Depardieu në krah të të cilit do të luajë Arben   Avdyl Bajraktaraj është fitues i çmimit “Oscar” në vitin 1990 për rolin e tij kryesor në filmin “Cyrano de Bergerac”. Depardieu është edhe fitues i dy çmimeve “BAFTA” dhe Palmës së artë.

Sipas  Arben   Avdyl Bajraktarit – që luan edhe në filmin “Heroi”Luan Kryeziut që është në postproduksion – roli në filmin e Jean-Piere Améris është vetë ai që strukturon ngjyrën e personazhit kryesor.

“E mbi të gjitha ky film është edhe një homazh për aktorët, sepse Hugo e ka njohur shumë ngushtë artin”, ka thënë Arben   Avdyl Bajraktraj.

“The man ëho laughs” është i zhvendosur në Anglinë e shekullit XVII, ku në mënyrë maestrale shpërfaqen marrëdhëniet mes borgjezisë dhe aristokracisë, të cilat komplikohen nga distancimi i vazhdueshëm nga klasa e ulët.

Hedhja në film e këtij rrëfimi ka një buxhet prej 15 milionë dollarësh dhe do të jetë një film francez me distribuimin e “EuropaCorp”.

Regjisori Jean-Piere Améris është i njohur për filmat e tij “Romantic Anonymus”, “C’est la vie”, të cilët janë fitues të çmimeve të ndryshme.

Arben   Avdyl Bajraktaraj – i njohur për rolet e tij në pjesën e parë të “Taken” dhe në dy seritë e “Harry Potter” – angazhimi në filmin “The man ëho laughs” është një përvojë jashtëzakonisht e rëndësishme për karrierën e tij.

“Filmi është një legjendë historike me filozofi e me poezi. Një rrëfim intim, sepse ka qenë edhe vetë rrëfim intim i Hugos që e ka shkruar kur i ka vdekur vajza”, ka thënë  Arben   Avdyl   Bajraktaraj.


Sipas aktorit isniqas , të luash në filmin me regji të Améris është një privilegj.

“Gjithçka po shkon mirë dhe në mënyrë profesionale. Jemi një ekip që bashkëpunojmë. Besoj se do të dalë një film i realizuar shumë mirë”, ka thënë Arben   Avdyl Bajraktaraj.

E xhirimet e këtij filmi nuk janë puna e vetme e Arben   Avdyl  Bajraktarajt. Ai do të udhëtojë në Berlin për të prezantuar filmin bashkëprodhim ndërmjet tri shteteve e që do të prezantohet në këtë festival.

Përfaqësimi i kinematografisë kosovare në Festivalin e Filmit në Berlin këtë vit do të mbetet vetëm në prezantimin e përgjithshëm në një stendë. Organizatorët e Festivalit kanë bërë publik programin e sivjetmë të filmave në kategori të ndryshme në konkurrencë dhe jashtë saj.

Mirëpo në asnjërën nga to nuk është as filmi “Kolona” me regji të Ujkan Hysajt e as “Shkurta” i Arzana Krajës. Të dy këta filma të shkurtër, në nëntor të vitit të kaluar kanë kaluar fazën e paraseleksionimit për njërin ndër festivalet më prestigjioze të filmit në Evropë.

Kryetari i Këshillit Drejtues të Qendrës Kinematografike të Kosovës, Arben Zharku, ka thënë se këta dy filma kanë marrë përgjigjen negative nga festivali që sivjet mbahet për të 62-ën herë.

Por do të jetë aktori kosovar, Arben Avdyl Bajraktaraj, ai që do të jetë në “Berlinalen” e këtij viti. Filmi “The Ëoman Brushed off Her Tears” me regji të Teona Strugar Mitevska, një prodhim i tri shteteve (Maqedonisë, Gjermanisë dhe Sllovenisë) do të prezantohet në kuadër të programit “Panorama” që nuk është garues.

 Arben  Avdyl Bajraktaraj së bashku me aktoren e njohur spanjolle Victoria Abrill, maqedonasen Labina Mitevska dhe Jean Marie Galey përbëjnë kastën e aktorëve kryesorë në këtë film që flet për Helenën, një franceze që tenton ta marrë veten pas vdekjes së djalit të saj.

Për Bajraktarajn kjo pjesëmarrje është e rëndësishme sepse roli i tij është i rëndësishëm. Sipas tij, edhe prezantimi i kinematografisë kosovare në “Berlinale” nëpërmjet stendës mund të ndikojë në ndërkombëtarizimin e saj.

“Shyqyr që filmi kosovar po ecën mirë, sepse me sa kam lexuar, në teatër situata është shumë e keqe me ndryshime të ligjit dhe ndërhyrje të ndryshme politike”, ka thënë Arben   Avdyl  Bajraktaraj,aktori i madh shqiptar nga Isniqi i Deçanit.

Në Isniq , 22 shkurt 2014                                                                 Flori Bruqi

2014/02/21

Përshëndetje atdhetare artistes së shquar të kombit shqiptar, zonjës së nderuar Aurela Gaçe

Prof.dr. Eshref Ymeri



Shumë e nderuara dhe e respektuara zonja Aurela,

Në gazetën internetike “ Tribuna Shqiptare” të datës 18 janar 2014, lexova shkrimin tuaj fantastik me titull “Letër e hapur Lubonjës”. Në rubrikën “Komente” të kësaj gazete, zotëria i nderuar Broz Simoni kishte komentuar analizën tuaj për Lubonjën.

Komenti i tij është i shkëlqyer. Mua s’më ka qëlluar rasti ta lexoj shkrimin denigrues të Lubonjës për legjendën e muzikës shqiptare, zonjën Vaçe Zela. Por tani që lexova analizën tuaj shteruese për njeriun pa atdhe me emrin Lubonja, u binda se nuk ia vlen të interesohem për ta lexuar.

Ju, në analizën tuaj, me daltën e një mjeshtreje të vërtetë, keni gdhendur para shqiptarëve figurën e një gjithçkamohuesi, siç është Lubonja. Para disa muajsh, Lubonja hidhte baltë edhe mbi zotin Ramush Haradinaj dhe ndaj tij (Lubonjës) reaguan me shumë të drejtë intelektualët e mirënjohur Rexhep Shahu dhe Rexhep Hoti.

Asokohe pata reaguar edhe unë në internet në mbështetje të zotit Rexhep Shahu me shënimin e shkurtër “Fatos Lubonja si Herostrati”, si më poshtë:
“E lexova me shumë kënaqësi shënimin mjaft interesant të zotit Rexhep Shahu, të cilin e respektoj për formimin e tij të shkëlqyer nacionalist. Nuk duhet habitur me qëndrimin e zotit Fatos Lubonja ndaj heroi të Kosovës Ramush Haradinaj, sepse ky zotëri shikon vetm zi, mendon vetëm zi, përfytyron vetëm zi, hamendëson vetëm zi, ëndërron vetëm zi.

 Unë mendoj se zoti Lubonja duhet të krijojë firmën “Vajtoca”, me qëllim që çdokush që përjeton ndonjë fatkeqësi, ta thërrasë me qira në zinë e vet, në mënyrë që aty ai të shpërfaqë tërë larminë e regjistrit të vajtimeve të veta. Me sa duket, zoti Lubonja ka vendosur të lërë gjurmë në histori me morinë e “zive” të veta.

 Edhe kjo është një mënyrë origjinale për ta skalitur emrin e vet në histori. Vallë a nuk e skaliti emrin e vet në historinë e njerëzimit Herostrati, i cili Tempullit madhëshor të Artemidës në Efes (Turqi), të ndërtuar në vitin 550 p.e.r., i vuri zjarrin në vitin 356 p.e.r.?”.

Eshref Ymeri

Sarandë, 19 korrik 2012

E nderuara zonja Aurela,

Nga analiza juaj unë zbulova se në personalitetin tuaj, si një artiste e shquar e kombit shqiptar, prehet edhe një talent i heshtur i letrave shqipe dhe dëshiroj të besoj se në morinë e figurave të shquara të intelektualëve të kësaj fushe të artit, do të shtohet edhe një tjetër penë e fuqishme.
Me shumë respekt dhe mirënjohje për mbrojtjen që i keni bërë me një profesionalizëm të admirueshëm magjisë së këngës shqipe, zonjës Vaçe Zela.

Santa Barbara, Kaliforni

20 shkurt 2014
eymeri@yahoo.com

Web faqja “Zemra shqiptare.net” është një blog antishqiptar

Web faqja “Zemra shqiptare.net” është një blog antishqiptar që editohet nga njëfarë ekstremisti dhe terroristi antishqiptar nga Shkodra, m...