Cikël poetik nga Esat Loshaj

Të pata thënë

Të pata thënë moj

Sëmurë më kanë

Ethet e fjalës

Në pluhurin e harresës

Ti e sfidoje

Buzëqeshjen hyjnore

Unë i krisur

Ti mëlmesë

Je për mua

Këngë e shpresë

Epitaf

Nëse vdes

Vdes me mall

Syrin e lë hapur

Të djegur qepallë…

Shpirtkitarë(Jusuf Gërvallës)

Aromë trandëfilash

Gjaku yt kundërmon

Në truallin e stërgjyshërve…

Rilindje agimesh

Për fisin tënd

Fjalët pëllumbishte

I lë në altar

Kanjushverdhi ynë

Shpirtkitarë

Rreze diell 

Ismet Qorraj - hero- (1968-1989)

Tokë Kosova djep që t'rriti

të ushqej me dashuri

për t'luftuar si shkabë mali

O flamur në lartësi

Lëgjendë gjallë trim me fletë

Qarrabregas luleborë

yll i ndritur shtatëlartë

ishe mbret me kurorë

Pavdeksinë e firmose

me thurime këngë epike

hallall gjiri i nënëlokës

jo për nam as për karrigë

Kënga pak është për Ty

Hero yni kapedan

T'i ke hyrë në histori

ne zemër të popullit vigan

je simbol i dritë henës

gjakë pastër diellor

luftëtari i lirisë

trim hero - madhështor!....

Frikë nga fjalët 

Guximin e fjalës ende s’e kam marrë,

kam frikë se ajo po më vret,

sigurinë s’e kam kur duhet vare,

herë- herë më rri urtë e më shumë më flet.

Një fjalë mund të më shpojë si halë

e shumë të tjera më tresin si lumi,

s’e di ku duhet të ndalem,

do të jem i mjerë apo ai, fatlumi.

Mendimet më kanë fashitur fare,

mbi vargje eci, si nëpër teh shpate,

këmbësor jam dhe shihem si n’dritare,

udhë më udhë, i valerësuar fare.

Sikur ta dija për ku jam nisur,

falë i kisha, falë, të gjitha fjalët

dhe do të rrija me shpirtin tim të molisur,

po lulja s’është lule, po s’i pati petalet

Ah, të kurorëzohem me trimërinë,

fjala të flatërojë, mbyllur po më vret,

ta them atë që brenda po më ngrin

e unë pastaj ta shpall veten mbret…!

Poezi  

Sa herë mbushesha me të keqen,

tek ti zbrazesha, poezia ime,

sikur ndjehesha më mirë,

si zog kaltërsive n’fluturime,

mike më mbete, e dashur intime,

nuk të ngarkova me stërkeqen,

as njerëz nuk përfola kurrë,

me fluturat zihesha si i vogël,

me diell e hënë tash si burrë.

Lulet i kam pjesë jete gjithmonë,

kryefjalë i kam në vargënim,

tregues është e bukura e dheut

me kurorë mbretëreshe në kokë,

me fustane të bardha si bora,e imja,

flokëzeza, syshqiponja, belholla.

Mat e ç’mat fjalët, m’ikin netët.

Eh, sa netë më ikin për një poezi!

E di për ku jam nisur,

udhën marr për të dalë malit,

kur pikë i vë zbrazjeve të mia,

lirohem nga një ankth i rëndë,

gëzohem për një lindje të re,

si nëna që gji i jep djalit …!

Korrespondencë

Asnjëherë në jetë,

edhe në tatëpjetë

nuk kam dyshuar për dashurinë,

se zemër e shpirt t’i fala

për këtë jetë.

Vështrimi i syve të tu

më bën me krahë jete

n’fluturim pandalur jepem

zëri yt, burim për suksese!

ndjenja na lidhi që të dy

në Prishtinë,

në një kafeteri,

kur u pamë sy më sy…!

Lotët e zemrës

Dhembja është sinonim i zemrës

ku s’ka dhembje kurrë,

por digjet zjarri i dashurisë,

s’mund fluturojnë shqiponjat,

përleshjet e shpirtit përplasen

hullive të ballit tonë,

mosha jonë është moshë murgu,

në trutë tona ka çelsa burgu,

në male është rinia e blertë,

në gjokset tona një det,

e detarët me valët kanë miqësi,

me dhjetra e qindra vjet,

fytafyt me përbindësha vetmie,

me vëllezër e miq e shokë,

të pandashëm as sot as kurrë,

ata të ofrojnë pakëz diell shprese,

por asnjë kokërr grurë…!

Këngët ne i rrahëm me thupër thane,-

më pati thënë një mik dikur,

që atëherë shumë ujë ka kaluar nën urë,

se një fjalë nga mërgata ‘e fola shqip

as unë, as nënëmadhja e lumnueme,

unë, të gjithë ata që u rrahën me kamzhik,

i ruaj në zemër,

i marr në mbrojtje, si më i miri mik…!

Të pata thënë

Më pak se katër vite

të njoha, s’të harrova dot,

unë, mesoburrë i thinjur,

s’të ujita gjer më sot.

Freskinë e ke ruajtur,

nurhijshmja e parreshkur,

në zemër e shpirt

thellë më je ngjeshur.

Sa të dua nuk ta them,

e ëmbla, mjellmë moj,

metaforë e vargëzimit,

kam frikë mos të lëndoj.

Herët ta vura kurorën

e të shkova në sy,

kur ta shtrëngova dorën,

e gjithë bota ishte aty.

Të gjitha gjuhët i fliste dashuria,

të pata thënë mike: Ditën më je diell,

natën hënë, mbreëreshë në qiell,

ti, më je fanar i rrugëtimeve të mia..!

MALLI MË MORI 

Malli më mori

për ty, Kristinë,

për ty, Rozafë.

Kalaja më thërret.

Bedenat e saj

si hullitë në ballë,

e shkallët  e mermerit

nuk pushtohen gjallë,

se yjet e qiellit ndriçojnë

me shekuj me radhë.

Malli më mori

për ty, Kristinë,

për ty, Rozafë.

Kalaja më thërret,

më mbledh në gji,

Shkodra plot diell

na ngroh në kaltërsi.

DËSHIRAT SI DËSHIRAT 

Pas luftës lindën shumë dëshira

për t’i puthur në ballë të rënët,

takime gëzimi me të kthyerit

nga burgjet e gjyqeve të pista.

Mikpritjen e të zhdukurve në mal,

ledhatimin e fëmijëve bonjakë

në tonin konak.

Në çdo derë t’invalidëve të luftës

shumë dëshira për një dëshirë,

në truallin tonë të lirë.

Një të jemi për jetë e mot,

në  botën e rilindur, pa re,

filizat të rriten të lire,

dëshira më e madhe për ne.

Pas luftës së gjatë

në paqe jemi sot,

qielli ndrin si ar,

zemrat mbushur gaz plot.

Për botën tonë,

paqja dritë e nur,

shqiponjës i jep krahë

në të gjaktin flamur…!

ANKTHE ZENE 

-Teatrit  Istref Begolli, Pejë –

Luleborë qëndron buzë lumit,

bukuri përrallore kokëlartë,

fole e artistëve, miqve të kulturës,

ti, tempull i fjalës së artë.

Eh, sa lojëra me vajin e burrit

u luajtën me zell te ti

për ngjyrat e flamurit.

Pa kur fëmijët performonin

me buzëqeshje fëminore gjithë pranverë,

skenës sate i dhanë hare

e tinguj emocionesh flatruan në erë.

Gjithçka këto vite ke përjetuar,

ndaj  prite, prite këtë motmot,

frymën e zënë për ta çliruar,

pas kaq e kaq gjak e lot.

Këtu s’ka vend errësira,

intelektualë,artiste, poetë,

protestën e kanë mbushur me jetë.

Kjo do të shpërthejë si vullkan,

i lirë është teatri anembanë.

Obobo, m’u në zemër të Europës

po sytë ç’na panë?

Shporru prej këtu, uniformë e zezë

e mos ia ndal diellit atë rreze…!

E  DJESHMJA SOT NESËR  (Eqerem Çabejt)

Fjala fjalës etimonin i kërkon,

për Vjosën, Shkëlzenin a Valbonën,

Sinjalgjelbërti,  Eqerem!

Mjeshtria e mjeshtri, dallojnë pak,

leksikografia, pedagogjia, historia,

skalitja, gdhendja,latimi.

Planetyni birin e vet pret,

këtë e dinë lulet n’pelerinë,

burrat presin burrat,

emër e mbiemër krenarie,

dritë qiriri, festë dollie.

Poetit, çfarë i mbetet?

Çdo shkronjë e fjalë

ligjërojnë çabejançe

kalojnë hapësira të pamata,

luginat, malet, qiejt e detet.

Fol një fjalë,

sot, he, burrë,

në gjurmime albanologjike

mos rri strukur.

Por dhe heshtja flet shumë,

prej teje fjalët i mësuam

nga lindën e si udhëtuan.

DISIDENTI 

E lanë pa konak e oxhak,

si çunak e rrahën me dajak.

Edhe kur u bë plak,

pak e nga pak

gjysmën e trupit

ia skuqën  gjak.

Edhe pse asht e lëkurë,

kurrë nuk u bë urë.

Kapërceu çdo krizë,

për të mbetur flamur në shtizë.

Dhe pak e nga pak,

sot e kësaj dite thonë,

ata që në sy s’kanë kapak:

-Rrahjen e pati hak!

  

Emri			Esat Loshaj
Adresa			Asllan Qeshme, nr. 6, 30000, Pejë, Kosovë
Numri i telefonit			044/328-719
E-mail			e.loshaj@hotmail.com
Shtetësia			Shqiptar i Kosovës

Data e lindjes

03.10.1954

Përvoja e punës dhe aktivitetet

• Data (prej – deri)		1990 –
• Lloji i biznesit, organizatës apo sektorit		Bashkimi i Sindikatave të Pavarura të Kosovës për Tregti, Hotelieri dhe Turizëm
• Pozita		Kryetar i Degës
• Aktivitetet dhe përgjegjësitë kryesore		Mbrojtja e lirive sindikale dhe mbrojtja e punëtorëve në punë në këto tri fushëveprimtari

• Data (prej – deri)		1994 – 1996
• Lloji i biznesit, organizatës apo sektorit		Ansambli teatror dramatik “Ndrekë Luca”, Pejë
• Pozita		Themelues dhe kryetar
• Aktivitetet dhe përgjegjësitë kryesore		Menaxhimi i trupës teatrore dhe aktiviteteve të këtij ansambli

• Data (prej – deri)		2001 –
• Lloji i biznesit, organizatës apo sektorit		Lidhja e Shkrimtarëve të Kosovës
• Pozita		Anëtar
• Aktivitetet dhe përgjegjësitë kryesore		Pjesëmarrës në simpoziume, kongrese dhe aktivitete tjera të natyrës letrare e artistike

• Data (prej – deri)		2003 – 2005
• Lloji i biznesit, organizatës apo sektorit		Shoqata e punonjësve të artit dhe cultures “Harmonia”, Pejë
• Pozita		Themelues dhe kryetar
• Aktivitetet dhe përgjegjësitë kryesore		Organizimi dhe implementimi i aktiviteteve të artit dhe kulturës

• Data (prej – deri)		2003 – 2005
• Lloji i biznesit, organizatës apo sektorit		Kompania ndërtimore “Iliria”, Pejë
• Pozita		Drejtor general
• Aktivitetet dhe përgjegjësitë kryesore		Menaxhimi i punonjësve dhe aktiviteteve të kompanisë

• Data (prej – deri)		2008 –
• Lloji i biznesit apo sektorit		Asociacioni ndërkombëtar i poetëve, shkrimtarëve dhe artistëve “Pegasi” – Kosovë dhe Shqipëri
• Pozita		Anëtar
• Aktivitetet dhe përgjegjësitë kryesore		Pjesëmarrës në simpoziume, kongrese dhe aktivitete tjera të shoqatës

• Data (prej – deri)		2009 –
• Lloji i biznesit apo sektorit		Shoqata e Shkrimtarëve të Pejës
• Pozita		Kryetar
• Aktivitetet dhe përgjegjësitë kryesore		Menaxhimi dhe organizimi i aktiviteteve të shumta, si: orë letrare, promovime librash, organizimi çdo vit i takimeve letrare tradicionale mbarëkombëtare “Peja poetike” (2011 - ), organizimi tradicional letrar “Flaka e janarit”, kontaktet me organizatat simotra në të gjitha trevat shqiptare, etj.

                                                                    

Jam marrë prej 40 vitesh me gazetari, eseistikë, kritikë letrare, recensione librash, redakturë, aktrim dhe regji. Në vitin 1995 kam bërë regjinë e dramës “Takimi i ores 9 të mbrëmjes” të Ernest Koliqit. Shfaqja ka marrë pjesë në festivalin e teatrove amatore në Prishtinë në po të njëjtin vit dhe është shpërblyer me mirënjohje, si dhe ka marrë çmimin për aktoren më të mire në rolin kryesor (çmimin e ka marrë aktorja Rudina Zhara, e cila tashmë prej vitesh është aktore profesioniste).

Krahas aktiviteteve të shumta, vlenë të theksohet iniciativa ime për peticionin e vitit 2000 për lirimin e Teatrit të Qytetit të Pejës, i cili ka qenë i uzurpuar nga KFOR-i spanjoll. Me mbi 100 nënshkrime të mbledhura të njerëzve të artit dhe kulturës kam arritur që ta liroj teatrin e qytetit. Teatri profesionist i qytetit “Istref Begolli” në vitin 2008 më ka ndarë mirënjohje për kontributin e dhënë në zhvillimin dhe afirmimin e teatrit të Pejës.

Rregullisht kam marrë pjesë në takimet e teatrove amatore në nivel të Kosovës, të mbajtura në Ferizaj dhe Prizren. Jam mik i të gjitha teatrove profesioniste në hapësirat shqiptare dhe më gjerë.

Shpërblimet dhe mirënjohjet që kam marrë janë të shumta, prej nivelit komunal, regjional, kombëtar dhe ndërkombëtar.

Jam autor i katër veprave letrare me poezi: “Qëndresë”, botuar nga Lidhja e Shkrimtarëve, Tiranë (1993), “Me diellin në duar”, Medaur, Tiranë (1999), “Sytë e ditës”, Rilindja, Prishtinë (2000) dhe “Lisnaja e gurit”, SHSHP, Pejë (2013).

Shkollimi dhe trajnimet

• Data (prej – deri)		Shtator, 1968 – Qershor, 1972
• Emri dhe lloji i organizatës ky është kryer shkollimi dhe trajnimi		Shkolla e Mesme “Vëllezërit Frashëri”, Deçan
• Drejtimi		Gjimnaz i përgjithshëm
• Titulli i kualifikimit		Diplomë e shkollës së mesme
• Data (prej – deri)		Shtator, 1972 – Qershor, 1976
• Emri dhe lloji i organizatës ky është kryer shkollimi dhe trajnimi		Shkolla e Mesme e Ndërtimtarisë “Shtjefën Gjeçovi”, Prishtinë
• Drejtimi		Teknik i ndërtimit të lartë
• Titulli i kualifikimit		Diplomë e shkollës së mesme

• Data (prej – deri)		Tetor, 1979 – Qershor, 1982
• Emri dhe lloji i organizatës ky është kryer shkollimi dhe trajnimi		Universiteti i Prishtinës
• Drejtimi		Gjuhë dhe letërsi shqipe
• Titulli i kualifikimit		Bachelor

Shkathtësitë dhe kompetencat personale

Gjuha amtare

Shqipe

Gjuhët tjera

		Serbe
• Në të lexuar		Shkëlqyeshëm
• Në të shkruar		Shkëlqyeshëm
• Në të folur		Shkëlqyeshëm

Shkathtësitë dhe kompetencat sociale e organizative

Shkathtësi të shkëlqyeshme në komunikim dhe organizim. i gatshëm për punë në mënyrë të pavarur dhe në ekip. Aftësi për të komunikuar informata në mënyrë efektive dhe të saktë, verbalisht dhe me shkrim, marrë parasysh përvojën në fushëveprimtari ku komunikimi është me rëndesi të veçantë.  Gjithashtu kam shkathtësi të shkëlqyeshme në menaxhim, pasiqë kam pasur dhe aktualisht kam pozitë udhëheqëse dhe menaxheriale.

Shkathtësitë dhe kompetencat teknike .		Shkathtësi të shkëlqyeshme në përdorimin e kompjuterit, në Microsoft Office (Word, Excel, Power Point), dhe Internet.
Shkathtësitë dhe kompetencat  tjera		Vetëmotivimi dhe vetëiniciativa në punë.

 Përgatiti :Flori Bruqi

Tregim nga Përparim Hysi(Pse ma gavnjeve cucën,dhaskal?!)

Nga  Përparim   Hysi

   Aha,- shpotiti sa më pa, - të kishnjam kërkuar në qiell dhe ja tek të gjeta në tokë. Se e di si i thonë kësajta, për meselenë ta kishnjam fjalën, i thonë, or tynjatjeta: ja  sheshi, ja mejdani, hidhu Muço Kapedani! Epo këtej nga ne, kur nxjerr fjalën, duhet t'i vësh dhe kokën. Se ja, ta zushë atë Muçon,  me demek, Kapedan nuk qe fare,po, kur e ftojnë të dalë në mejdan, e kanë si me qesendi. Shkurt e qesndisin ( e tallin). Epo si çdo rop që ka shtëpinë e tij,edhe fjala do "konakun e saj" që të qindrojë, se, ndryshe, nëse nuk e vë në "konak", aha e   merr era dhe humbi  si sëpata pa bisht.
Që ta paç fjalën për atë Muçon, na vajti  në dasëm. Por dhe në dasëm duhet të gjesh vendin tat që të ulesh. Muçoja na qe ulur pak jangllësh. I thonë:- Jo aty, se ai vend është për dajon  e dhëndrrit. Aha,- tha Muçoja,- nuk jam nga ata që ndërroj vend una,se njëherë e hëngra atë"pshesh"(përshesh). Se ndrro këtu e ndërro atje dhe, që thuaj ti, të keqen Muçoja nja nëntëmbëdhjetë herë ky zanat. Kur u mbushti konaku plot (derexhe e madhe:gjithë ai konak),njëri nga dasmorët e pyet të zotin e dasmës:- Të madh e paske këtë konak,por sa metro katrore e ke?
Pyeti qyja dhe,pa e lënë të zotin e konakut të fliste, ia priti Muçua:
-Nja 19 bythë i numërova vet,shto dhe këtë dhe bëjnë 20 metro katrorë!
Të ftuarit ranë përmbys nga përgjigja e Muços. Ja,kështu,  mor evlat!
                                                        *    *    *
I shkreti Muço: qe djegur nga qulli dhe po i frynte kosit. Bela e madhe. S'e hante më MUÇO-ziu atë koqe ulliri. Por dhe dajua donte vendin e rëndë,sipas terbieteve që kemi den babaden nga anët tona. Hall i madh. Si puna e atij filxhanit pa bisht: që ngado ta zëshë, të djegë dorën. Por, or  dhaskal, unë jam që nga koha e turkut dhe këta, turqit, thonë:-S'ka iksan pa noksan! E kanë thënë si e kanë thënë, por u gjet dhe "ilaçi" për ta shkulur Muçon nga vendi. E kishte patur në xhep këtë "ilaç" njëri nga dasmorët që e njihte me dhëmbë e dhëmballë këtëna, Muçon.
Tek matej ta vazhdonte muhabetin, ia dha  të qeshurit. Mua  m'u duk se qeshi kot, por ky,xha Myrtja,nuk qe nga ata që qeshte kot.  Dëgjo, dhaskal,e di si themi ne, në fshat:"  Qenin që e rreh që  kulish,edhe, kur rritet, ta ka frykën". Epo aty ta kam llafin. Ai,boti që e njihte Muçon mirë,e dinte që,qy Muçoja,kishte frykë veç nga Shabani. Dhe ç'bën firauni. Bën sikur del përjashta dhe,pasi u vonua pak, kur rihyri tek konaku, e lëshoi atë"ilaçin" që kishte fshehur në xhep.
- Hapini pak vend Shabanit,- tha. Muçua,sa dëgjoi emrin e  Shabanit,frrap ia bëri nga vendi dhe frymën jashtë. E kish rrahur që kulish,dhaskal! Dhe shkoi e vajti: ia vunë atë paronomin: Muço Kapedani!

                                                     *     *    *
E mblodhi pak veten dhe qe bërë pak si"gjak e dhjamë", kur i thonë fjalës apo shend e verë. Ëhë, trapita pak si larg, tha:- Nuk është kjo arsyeja që të kërkova në qiell, dhaskal! Këto që zbraza deri tani janë si ajo cerga e merimangës:e end dhe e merr era. Por llafin që do ta them imëni(tani),është pak i rëndë dhe pazarin e ka të  shtrenjtë.Është nga ato fjalët që, edhe kur ta thonë në vesh, duhet t'i vësh kapak veshit që mos dalë. Se del fjala, por tak dhe vete i zoti  i fjalës drejt në hapsanë të keqen xhixhai tyja.
Por bujku, që thuaj ti, dhaskal, zgjedh farën,  pastaj mbjell arën. Unë vërtet jam nga koha e turkut,por qy,dushmani, nuk pyet as për moshë dhe as për Sulo-be. Por ti je i biri i atij burri (e kish fjalën për timatë) që m'i ka shokët të rrallë dhe ndaj po të llafos,ashtu si në vesh. Eh, që ta kamte fjalën, digjoj una atë cucën e timbiri që i thoshte së ëmës:- Moj mama i ke arritur partizanët tija?

Jo,- tha e jëma.Po pse pyet?  Po ja sot,profesor Papi (jam unë) na tregoi që partizanët vetëm bukë me qepë e djathë hanin,ndyshe nga ballistët që nuk linin pulë në kotec. E digjova me këta veshë,por nuk u ndjeva unë.  Se nuk merrem me çilimiqër una. U more me çilmiqër  , epo është si të qethesh me shelegë.Të qethesh me shelegë,po zë gërshëra dhe, o burra,- thashë,- të gjej atë presorin se ia tregoj zanatin una.
Kujt ia tregon ato përralla ai? Po una i kam parë me këta sy partizanët: jo të ngrënë që bënin, po të gjenin,(se me forcë, pse do gavnjej, nuk merrnin gjë). Po ça ta njac, xhanëm! Do e them këtu dhe të mbesë këtu,se,sado që jam nga koha e murtatit, ky dushmani atje, në Tiranë, aha: i mbledh  me dushk e lëpushkë. Imëni kurrizi im nuk  mban më dajak,por dhe gavnjeshtra nuk duroj. Do  të tregoj,ç'kam  parë me sy,por ti nuk do ta bësh këmborë për fshatin.

                                                 *      *    *  
Ka qenë kështu natëshëndreu. Errur, pa errur mirë. Aty nja pesë partizanë. Epo nga lufta vinin, s'është se kishin dalë për salltane. Erdhën dhe drejt e në shtëpinë e Sadushit. Sadushi qe më i kamuri i fshatit. Pse tek unë do vinin, që,po të binte miu, thyente kokën. Shkuan tek Sadushi, që thuaj ti, por dorën në zjarr nuk e vë dot, në i priti  me dorë në zemër a nga zorbelaja. Se plaçkat e barkut tjatrit nuk ia sheh dot.Una po e kam huq: po nuk ma pa syu një gjë,aha nuk llafos për të.
I priti Sadushi dhe, kur e shoh që hapi lesën time dhe drejt e tek una. Dhe më thotë, o dhaskal :-Ore Myrte, dua një mëndje nga tyja una?
- Po fol e qesh, o Dushi,- i thashë. I pe ata partizanët që erdhën tek una ti? -I pashë,o Dushi, i pashë. Ore mirë i pe dhe në shtëpi i kamte,por nuk di si të bëj? 
Po për çfarë më pyet,o DUSHI? E kam, hallin,- tha,- se nuk më ndodhet qepë në shtëpi dhe të ther gjelin,- vallë e hanë at,se,- thonë,- se vetëm bukë e qepë hanë? Dhe ndonjë sapllak me dhallë.
Qe njëçikë si me të ngecur,kjo punë  e Sadushit, se jo vetëm e hëngrën atë gjelin, po bënë këmbë dhe nuk luajtën as të nesërmen. Epo gjetën shtëpinë e priftit,- kur thonë. Ja,kështu, ka qenë kudo:qoftë me partizanët, qoftë me ballin.
Epo  nuk mbaron me kaq kjo mesele. Se i priti Sadushi, por se ku kish vajtur dhe paska thënë:- Qenë andej nga unë ata partizanët, por na mbushën me morra!
Kaq paska thënë Sadushi,por na i kish dëgjuar këto llafe një far Rexhepi. Ky,Rexhepi, nuk kish as shtëpi dhe  as katandi,por veshët  pipëz,pa dhe gjuhën të gjatë dhe këdo që shihte nga fshati, thoshte:- Qenë mbrëmë ata partizanët nga una,por më mbushën me morra! Hë këtu dhe hë atje, kur u vete fjala në vesh partizanëve. Që kështu e kështu një far Rexhepi që as shtëpi ka(një kasoqe sa nxinte dy ropë) dhe nuk ka as kokrrën e krypës, thotë poshtë e lart:-Na mbushën me morra! Një nga ata partizanët, më i madhi (nuk zotohem dot, në qe komisari a komandanti), paska urdhëruar dy partizanë:- Gjejeni dhe çojeni në shtab! Kjo "çojeni në shtab",paska qenë si parrullë aso kohe që, siç u morti vesh, do të thoshte: pushkatoheni! E më t'i venë, or dhaskal, aty afër asaj "kasoqes" dhe e thërresin me  emër:- O Rexep dhe,sa doli nga kasollja, më t'ia mbajnë me nja dyplumba dum-dum drejt e në baliskët. Iku si sëpata pa bisht.
Ja,kështu  është e vërteta, dhaskal! Tani dhe vet u ngriç dhe ç'thamë, e lëmë këtu. Më përqafo dhe tëtat! U përqafova me xha Myrten  dhe me mendje  më ravijëzohej e gjitha ç'më tregoi, një copëherë më dilte ai,fatkeqi,Rexhep, që kish ikur për dhjamëqeni. Veç tjetër,e stisa tani këtë tregim nën mbresat e një filmit tonë nga koha e luftës. Sikur ta kisha pranë atë  xha Myrten, çfarë do më thoshte, vallë? Me siguri, që do revolothej  dhe do thoshte:-Aha, vetëm gavnjeshtra nuk dua una...

* e kam shkruar sipas të folmes së zonës.

                       Tiranë,  11 shkurt 2018

Letër nga Amerika: Akademik Prof.Dr. Eshref Ymeri

Përshëndetje Profesorë të Nderuar,

Njerëz të tipit Bahtir Hamza apo të Bajram Dokas, i cili i paska vënë vetes spaletat e "akademikgjeneralit", përfaqësojnë në vetvete botën e shpifografisë. Shpifografia është antivlera më e bastarduar që ndot mjediset tona në mbarë trojet etnike. Por ajo bëhet edhe më e shëmtuar, kur vihet në shërbim të grekosllavizmit, armikut të betuar të etnisë shqiptare, kundër figurave të nderuara të kombit shqiptarë. Shpifësit do të vazhdojnë zejen e tyre të fëlliqur - shpifjen, ne do të vazhdojmë zejen tonë të nderuar - çjerrjen e maskës dhe demaskimin e tyre. Profesor Skënderi, Profesor Flori dhe Profesor Mehdiu kanë dhënë një kontribut të çmuar për demaskimin e këtyre zejtarëve me paha të madhe në fushën e shpifografisë.  

Shkrimtari dhe dramaturgu anglez Henri Filding [Henry Fielding -1707-1754], i njohur për humorin e tij jetësor dhe mjeshtërinë artistike, i vlerësuar si themelues i romanit realist, u ka lënë brezave pasardhës një aforizëm të shkëlqyer për zejtarin e shpifografisë. Ai thotë:

“Vesi nuk ka skllav më të poshtër, shoqëria nuk pjell maskara më të neveritshëm dhe hileqari nuk ka mysafir më të merituar dhe më të përshtatshëm sesa shpifësi”.

E përshëndes përzemërsisht poetin dhe shkrimtarin e talentuar Përparim Hysi për shënimin që i ka dërguar Profesor Florit.

Ju uroj shëndet dhe mbarësi.

Eshref Ymeri

Santa Barbara, Kaliforni

07 shkurt 2018

2018-02-07 0:25 GMT-08:00 

****

On Wednesday, February 7, 2018, 7:45 AM, meditime-pershtypje <noreply-comment@blogger.com> wrote:

meditime-pershtypje has left a new comment on your post "TURPI NUK KA BRIRË?": 

I dashur FLORI! Atë qafirin alias Bahtir Hamza e kam njoh përmjet shkrimeve të pista për personalitete me pontencë no fushëne politikës dhe në atë të letëresisë dhe arteve. Ka qenë kritizer i sëmurë dhe shumë vanitoz. Kudo veç villte dhe jargavite sa të ngrinte nervat,kur e lexoje. Nëse e vërteta është se ka përfunduar në psiqiatri, ka shumë arsye me e gjykue si njeri me bjerrje të rëndë në formim dhe aq. Ai asht i ligu që kënaqetë në perversitetin e vet. Dhe sa për këtë "gjeneralin që i ia k vendosur vet spaletat",Bajramë Doko, së pari po dëgjoj për të dhe është mirë që TRUPA AKADEMIKE me ia vendos kurfirin bash tek "Molla e kuqe" dhe të përfundoj si një rrobë e hedhur që nuk i duhet kujt. Plagjiatët, grafomanët dhe të "vetquajturit akademikë,poetë, shkrimtarë e lloj-lloj profanish të tjerë,janë ushtria më e rrezikshme alla Donkishtojane kundër FRONTIT TË MADH TË DIJEVE dhe VLERAVE MBARKOMBËTARE!

Tiranë, 7 shkurt 2018.

Letër nga Akademik Prof.Dr.Mehdi Hyseni

PËRSIATJE PËR PARADOKSET E SHËTUARA TË DOKTRINËS DHE TË PRAKTIKËS SË "TOPTANIZMIT MODERN"
NË HAPËSIRAT E SHQIPËRISË ETNIKE DHE JASHTË SAJ

Klysh, zagar, qen e përtej, është ai që 100 herë brenda ditës i puthë në ballë sllavogrekët për një kolltuk për ta  nëpërkëmbur, sunduar dhe shfrytëzuar kombin e tij shqiptar, JO patrioti mëmëdhetar GAFURR ADILI, i cili 33 vjet i kaloi në ekzil  jashtë vendlindjes së tij të dashur-Kërçovës së SHQIPËRISË ETNIK, të cilit për shkak të veprimtarisë së tij patrotike atdhetare, pushtuesit sllavomaqedonë së bashku me kuislingët e tyre shqipfolës ia ndaluan kthimin në atdhe derisa  erdhi në krye të pushtet të qeverisë sllavomaqedone, ZORAN ZAEV, i cili, pa pëlqimin e  vasalit të tij, Ali Ahemti, bëri një veprim human dhe plotësisht të ligjshëm dhe të justifikueshëm  sipas të të gjitha konventave, protokolleve, marrëveshjeve dhe deklaratve ndërkombëtare për të drejtat dhe liritë e njeriut, duke e riatdhesuar GAFURR ADILIN  vitin e kaluar (2017).

Ali Ahmeti i tha jo riatdhesimit të Gafurr Adilit me “motivacionin” se “Gafurr Adili është qen i rrezikshëm që të kafshon pas shpine”

Ali Ahmeti i tha jo riatdhesimit të Gafurr Adilit me “motivacionin” se “Gaf... Prof.Dr. Mehdi Hyseni Pse, a ka më “lopë” e më qe (më kije) se ata liderë politikë shqiptarë , që Kosovën, Anam...

Pranga në trutë tona

REXHEP SHAHU

Më falni, më vjen keq, por unë nuk mund të bëhesha pushkë as dorë a gisht që tërheq këmbëzën për me vra njerëz, komunista, qoftë edhe kriminela, për llogari të ish të burgosurve politikë, të atyre gjoja politikë e të atyre ordinerë të fëlliqur që shëmtuan të burgosurit politikë, as kur ata dolën nga burgjet e diktaturës e as sot.
Edhe Partia Demokratike që u krijua, nuk u krijua atëhere si skuadër a togë pushkatimi për me pushkatue apo me marrë hak kundër komunistëve apo shtetarëve të diktaturës në emër të burgosurve politikë.
Madhështore e vlerë e epërme është se as të burgosurit politikë nuk morën pushkët dhe nuk bënë pushkatime hakmarrëse.
Nëse ndonjërit i ka mbetë peng kjo punë, nuk duhet të më ftojë mua që të bëhem atentator apo killer për llogari të tij e të pazotësisë së tij për me pasë dinjitet. 
Sot mundet sejcili me e çue në vend nderin e dinjitetin e vet por jo me argatë por me dorën e vet, pa futë në hasmëri askënd tjetër.
Por nuk ka ndodhë e nuk ndodh. Sepse duhet pranuar, lidhja viktimë-xhelat tek ne është aq e madhe, e fortë, e thellë sa nuk ka armiqësi që e prish. 
Viktima e xhelati sot më përbuzin mua kur rrinë në kafe bashkë ose edhe kur janë me mua. Ata kanë çfarë i thonë e i kujtojnë njëri -tjetrit, unë jam i huaj për to dhe largohem nga tavolina, më largojnë nga tavolina.
Kur më shohin e më takojnë veç e veç vjellin zjarr troska kundër njëri - tjetrit.
Por kane krijuar miqësi, krushqi mes tyre, kanë dhënë e kanë marrë vajzat apo djemtë e njëri - tjetrit. Nuk, janë vetëm bëmat e dosjeve e të jashtëdosjeve që i bëjnë bashkë.
Dhe jetojnë me pranga në tru tani, jo më me pranga në duar. Duart i kanë të lira me la sytë e me mbajtë lugën…

A e dimë saktë portretin e Skënderbeut?

Shkruan: Prof.Dr.Ilir MUHARREMI

Portreti i Gjergj Kastriotit Skënderbeut prej shumë shekujsh u pasqyrua edhe në veprat e artistëve botëror si: Italian, Gjerman, Holandez etj. Mirëpo, pjesa dërmuese e artistëve na shfaqin Skënderbeun me sy të gjallë dhe hundë në formë të sqepit të Shqiponjës. Piktori holandez Rembrant e punoi krejt ndryshe portretin e tij: Sy të mëdhenj, buzë të holla, hundë jo shumë të kthyer, krejtësisht gati ndryshe me sqepin e shqiponjës.

Kemi edhe portretin më të hershëm të tij që ndodhet në Galerinë Ufizi të Firences të piktorit Xhentile Benini, dhe ky mendohet të jetë portreti më i përafërt me dukjen origjinale të Skënderbeut. Ai këtu paraqitet në moshë të shtyrë si duket këtu ndërmori edhe udhëtimin e fundit drejt Italisë.

Portreti më i famshëm dhe më i hershëm paraqitet në veprën e historianit shqiptar Marin Barleti. Kemi edhe në gravurë të punuar nga artistët gjermanë Jang Breu dhe Jost Aman, i cili u paraqit me një sfond kështjelle.

Edhe një tjetër artist gjerman e bëri në gravura Sigizmund Fejgrahent. Kurse, për herë të parë përkrenaren dhe shpatën e paraqiti Tabias Shtimer.

Piktori francez N. Auronks është autor i portretit që u botua në poemën e Bysjerit (1658). Në vitin 1662, kjo poemë u ribotua, por tani me portretin të bërë nga piktori Blanshet. Ndërkaq librin e Biemit, të botuar në vitin 1672, e ka ilustruar piktori italian F. Zuçi (Zucci). Një gravurë në dru bëri I.B. Skotin.

Edhe artistët arbëreshë të Italisë në veprat e tyre e krijuan Skënderbeun. Kemi në afresk në kishën Monreales në shek XVI në Sicili. Por, më 1878 në një kishë katolike në Prizren, aty ku u krijua Lidhja Shqiptare e Prizrenit. Portreti i Skënderbeut na shfaqet ne medaljon.

Në kohën e Rilindjes Kombëtare, në veprat e artistëve shqiptar figura e Skënderbeut u bë temë qendrore. Sidomos portreti tradicional i kthyer në profil i krijuar nga artisti Gjergj Panariti (1883), figura e plotë e heroit mbi kalë dhe në sfond beteja, u trajtua më 1889 nga Anastas N. Ballamaçi dhe Theohar Gjini (1880-1956). Ballamaçi u ndihmua nga tabloja e piktorit francez T. Zheriko.

Më pastaj, figura e tij i krijua edhe nga artisti autodidakt Spiro Xega (1876-1953) autor i një cikli romantik-heroik prej më se tetë veprave. Midis tyre edhe “Skënderbeu” (1913). Me fjalë të tjera, prej tij ruhen mbi dhjetë tablo me figurën e Skënderbeut, disa prej tyre të fillimit të shekullit XX.

Mendohet që linja origjinale e Skënderbeut ndodhet në tablonë Skënderbeu në betejë” e pikturuar në vitin 1915-1916 nga piktori shkodran Simon Rrota (1887-1961). Artisti shkodran Ndoc Martini, portretin e punoi në disa variante.

Odhise Paskali, njëri nga skulptorët më të fuqishëm në Shqipëri e ngriti më 1968 bashkë me skulptorin Andrea Mano si dhe Janaq Paco, e realizuan në Tiranë monumentin e tij. Siluetat japin heroin në lëvizje, në një paradë, shpatën e ka të mbështetur anash, kokën shumë energjike, duket si luftëtarë, burrë shteti, tejet madhështor.

Në Prishtinë, shtatorja e Skënderbeut e punuar nga Janaq Paco erdhi në vitin 2001. E planifikuar për një teren shkëmbor e jo të rrafshët sepse në dukje, Skënderbeun na jap më të madh se kalin.

Monumenti i heroit, vepër e skulptorit italian Romano Romanelli (1882-1969), i ngritur në vitin 1940 ndodhet edhe në sheshin Albania të Romës.

Bustit i Skënderbeut ndodhet edhe në Vaccarizzo Albanese – fshat i Kozencës në Kalabri. Në vitin 2008, busti i heroit u vendos edhe në Civita të Italisë.

Në vitet ’60 të shekullit XX, emigrantët shqiptarë në Belgjikë paraqitën kërkesë për ta vendosur monumentin e Skënderbeut në Bruksel. Kjo u realizua në vitin 1968. Monumenti u vendos pranë parkut Josafat të komunës Schaerbek në Bruksel.

Monumentet, përkatësisht bustet e Heroit Kombëtar ndodhen edhe në Vjenë, në Budapest, buzë liqenit të Gjenevës, në Detroit etj.

Përmendorja e Skënderbeut në Miçigan të SHBA-së është përuruar në vitin 2006, në prani të mijëra vetëve, përfshi kryepeshkopin e Detroitit – Kardinalin Adam Maida dhe presidentin e Shqipërisë – Alfred Moisiun. Monumenti është vendosur në hyrje të oborrit të Kishës katolike shqiptare Shën Pali në Roçester Hills, rreth 40 kilometra në veri të Detroitit.

Të gjithë artistët e lartpërmendur, portretin e riprodhuan mbas fiksimeve imagjinatave, ndonëse jo edhe të sakta, ashtu siç do ta paraqiste shkenca. Si mund të ketë version të saktë derisa eshtrat e Skënderbeut u zhvarrosën nga turqit pas rënies së Krujës, më 1480, 12 vjet pas vdekjes? Varri i tij, që ndodhej në Kishën e Shën Nikolla në Lezhë, u dhunua dhe eshtrat u morën si hajmali nga ushtarët turq. Për t’u ditur saktë pamja e tij, duhet marrë eshtrat dhe mbas versionit tredimensional të montohet mishi dhe në saktësi do dimë çdo gjymtyrë, artistët kështu do ta riprodhonin origjinalin e jo imagjinatën. Portreti më i përafërt me pamjen origjinale të tij mendohet të jetë i artistit italian Xhentile Belini. Por, ende pamja e tij mbetet imagjinative mbas artistëve dhe kjo s’mund të ofrojë saktësi.

Te ne në Kosovë, në librat shkollorë, por edhe në pikturat e artistëve, riprodhohet imazhi i Skënderbeut i krijuar nga Odhise Paskali. Pasi nuk kemi imazh të saktë të tij, atëherë artistët duhet me ndryshime dhe mbas përpjekjes imagjinative ta pikturojnë. Ende edhe në ditët e sotme, nuk e dimë saktë si është dukur Skënderbeu.

Harrone BE-ne, kapuni për NATO!

Nga Prof.Dr.Fadil Maloku

1. Kosova, duket që shumë vonë për të mos thënë kurr, nuk do të bëhet pjesë e BE-s.

2. Në NATO, gjasat janë reale dhe shumë profitabile edhe për shkak të sigurisë dhe stabilitetit, të jo vetëm Ballkanit Perëndimor (lexo; minus Sllovenia e Kroacia, e plus Shqipëria), por edhe gjithë Evropës Juglindore.

3. Si kundërpërgjigje ndaj këtij injorimi të djeshëm nga ana e Brukselit, Kosovës i duhet një ritestim, në formë të debatit publik rreth opsionit të bashkimit kombëtar. Qoftë edhe me alibinë e referendumit.

a/. Kosova, nuk mund të vazhdojë deri në amshim me premtime të kota, sikurse rasti i Turqisë, ku për pesë dekada u "ushqye" shpresa e integrimit. Dhe në fund, ajo u "mbyt"me lloj pretekstesh...

b/. Kosova, nuk mund të vazhdoj shkaku se, aktualisht në BE-ane, janë duke ndodhur dy procese antipode; ai integrues (Brukseli) dhe ai dezintegrues (Londra); .

c/. Kosova, nuk mund të vazhdoj shkaku se, rregullat strikte të zgjerimit të saj nuk e lejojnë anëtarësimin e plotë, të një teritorri që nuk e njohin të gjithë.




(Fadil Maloku (i lindur më 6 Prill 1958 në Besianë), është Profesor i Sociologjisë së Globalizimit, Integrimeve dhe Globalizimit, Krimi dhe Devijimi Social, Hyrje në Komunikimin Politik (UP, Departamenti i Gazetarisë), Kultura dhe Politika (niveli master, në Universitetin Shtetëror të Tiranes) në Universitetin “Hasan Prishtina”, të Prishtinës /Departamenti i Sociologjisë, ku ligjëron disa lëndë :Sociologji e Globalizimit , Metodat kuantitative në Sociologji, Metodat e Hulumtimit empirik, Teoria dhe praktika e lëvizjeve shoqërore , Krimi dhe Devijimi, Sjelljet Devijante dhe Kontrolli Social, Integrimi dhe Globalzimi.)

Flori Bruqi


*****

Profesori i sociologjisë në Universitetin Publik të Prishtinës, Fadil Maloku,kohë më parë promovoi në Tiranë dy libra, tematika e të cilave lidhet me refleksionet sociologjike mbi shtetësinë dhe zgjedhjet.

Dy vëllimet me tituj “Refleksione sociologjike mbi shtetësinë dhe raportet ndëretnike” dhe “Refleksione sociologjike mbi joviolencën dhe zgjedhjet” parashtrojnë një sërë çështjesh të rëndësishme, të cilat nisin me një analizë të fakteve historike e politike në vitet ’90 dhe përfundojnë me procesin e integrimit, që për sociologun duhet të jetë i përbashkët, për Shqipërinë dhe Kosovën. “Krahas konkluzioneve të mia, parapëlqej që nëpërmjet leximit të librave që unë po promovoj sot, lexuesi ta bëjë individualisht analizën apo interpretimin e fakteve, si dhe dhënien e një terapie për shoqërinë në tërësi”, theksojë  sociologu i mirënjohur shqiptar Prof.Dr.Fadil  Maloku,nga Prishtina.

Tematika që trajtoni në dy librat që provoni sot.

Këta dy libra janë analiza, përshkrime të situatave, dukurive dhe fenomeneve të ndryshme që kanë ndodhur në Kosovë në dy dekadat e fundit. E veçanta e këtyre librave është këndvështrimi i ri në syrin e një sociologu, i cili në përvojën e tij 40-vjeçare ka arritur të skanojë situatat dhe dukuritë që kanë ndodhur në dy dekadat e fundit në Kosovë. Në përmbajtjen e këtyre dy librave ju do të shihni shumë probleme apo dilema. E parë në syrin tim, theksi vihet mbi atë që unë e quaj si dilemën fondamentale që u referohet viteve ’90, tematika thelbësore e dy vëllimeve të mia të fundit. A duhej që Kosova më parë të ndërtonte demokracinë apo të kyçej dhe të ndërtojë shtetin e saj, dilemë hamletiane. Por në fund kujtoj që shoqëria kosovare e mori drejtimin e saj, kështu që në këtë kontekst ideja ime ishte kapja e dukurive të asaj kohe, pa ndryshuar asgjë, duke ruajtur me fanatizëm gjuhën dhe të menduarit e atyre viteve, elemente dalluese, njëkohësisht dukuri në zhvillim. Nëse do të më duhej të bëja një analizë të këtyre dukurive në ato vite, ndoshta do të kishte qenë shumë më ndryshe, nga analiza që unë bëj sot. Kështu që prej asaj distance kohore, natyrisht edhe për shkak të përvojës që kam, mendova të analizoj shkallën e skanimit të suksesshëm të dukurive apo fazave të atyre viteve në Kosovë. Kosova, ndryshe nga vendet e tjera të rajonit, të cilat ishin po ashtu në fazë tranzicioni, ka specifikat e saj. Nisur nga kjo jam munduar t’i paraqes të gjitha këto specifika në shërbim të shkencës sociologjike në të ardhmen.



A keni arritur t’u jepni përgjigje dilemave tuaja në këto dy vëllime?



Padyshim që po. Kot nuk thuhet që sociologët në një farë mënyre janë mjekë të shoqërisë. Unë kam ndjekur kursin dhe metodologjinë tipike amerikane, e cila më ka bërë të gjej diagnozën apo një përgjigje për zgjidhjen më të mirë, për atë që unë mendoj se do të shërbente si zgjidhja më e mirë. E megjithatë krahas konkluzioneve të mia, parapëlqej që nëpërmjet leximit të librave që unë po promovoj sot, lexuesi ta bëjë individualisht analizën apo interpretimin e fakteve, si dhe dhënien e një terapie për shoqërinë në tërësi. Vitet ‘90 janë vite shumë të rëndësishme për Kosovën, pasi në vitin 1989 u diskutua çështja e autonomisë së Kosovës, ra muri i Berlinit. Ndonëse u diskutua në masë për kapacitetet, Shqipëria nuk e kishte problemin te kapacitetet shtetërore, por te mënyra që do të përdorte për t’i ruajtur ato kapacitete. Në këtë kuadër mendoj që këta dy libra janë një kontribut i rëndësishëm për shkencën sociologjike. Në Shqipëri kujtoj që tekste si këto janë më të vonshme, mirëpo trendi i zhvillimit apo pasionit për të studiuar shkencat sociologjike në Shqipëri po rritet dita-ditës. Kështu, tregu në Shqipëri është duke u mobilizuar së fundmi dhe unë uroj që sociologët e ardhshëm të arrijnë të japin diagnoza si për dukuritë, ashtu edhe për ngjarjet apo fenomenet që ndodhin vit pas viti.



E parë në syrin e një sociologu, cilat janë problematikat me të cilat po përballet shoqëria e sotme shqiptare?



Ka 1 milion pyetje dhe dilema, por shumë pak përgjigje. Një nga të cilat është: a duhet t’i vazhdojmë të ndara proceset e reja të zhvillimit që janë në horizont apo ka edhe mendime që për shkak të arsyeve të ndryshme duhet të hyjmë si shtete të ndara? Unë jam përpjekur ta eksploroj këtë problematikë, pasi nuk kemi ende një përgjigje apo projekt për drejtimet që po ndjek shoqëria shqiptare apo ajo kosovare për të kuptuar se ku përputhen, cilat janë pikat e përbashkëta të tyre. Unë jam fanatik i një shteti të fuqishëm, të përbashkët. Kjo është arsyeja pse unë jam këtu sot, për të treguar që procesi i integrimit nuk pyet, nuk ka adresë, por është një instinkt që na bën të provojmë mënyrat e bashkëpunimit që do të na shërbejnë në rrugëtimin tonë drejt procesit globalizues. Bota sot është një fshat i vogël, ku me një klikim ne të gjithë mund të gjurmojmë ç’të duam dhe mund të gjejmë gjithçka. Unë ndaj mendimin me ata sociologë, ekspertë të fushës, profesorë që thonë se Kosova është pjesë integrale e shtetit shqiptar. Prandaj unë do të doja që proceset e ardhshme të ndjekin këtë ritëm, të mos ecin të ndara, siç mendojnë disa të tjerë, ide që për mua janë shumë margjinale. Kjo, për shkak se ata nuk arrijnë as të shpjegojnë argumentet se pse procesi i integrimit duhet të shkojë i ndarë, pra për Kosovën më vete dhe për Shqipërinë më vete. Mendoj që fillimisht ky proces duhet të nisë i ndarë, por shpresoj që në të ardhmen proceset e tjera të integrimit të ndiqen paralelisht. Kemi jetuar vërtet të ndarë prej vitesh, por në të ardhmen besoj që të gjitha këto do të shuhen. Madje mendoj që kjo do të na bënte më të fuqishëm, për të jetuar bashkërisht. Duhen vënë njëherë e mirë themelet për një komb të përbashkët. Fillimisht është me rëndësi të provojmë sferat ku kemi gjëra të përbashkëta dhe të bashkëpunojmë me njëri-tjetrin për të ecur paralelisht drejt procesit të integrimit.(Marrë nga artikulli i gjatë i gazetarës Shpresa Mëzini "Lexuesi do të zbulojë “terapinë” në vëllimet e mia")