Agimi i Artë, problem i Greqisë apo Europës?

GEORGE IORDANOU

Rritja e së djathtës ekstreme është një realitet i përditshëm në Europën e goditur nga kufizimet ekonomike. Efektet e saj janë më të dukshme në vende si Greqia dhe Qiproja, ku impakti i krizave ka qenë edhe më i rëndi. Dje në Greqi, një anëtar i vetëshpallur i partisë të së djathtës ekstreme “Agimi i Artë”, dyshohet se vrau aktivistin e majtë dhe këngëtarin Pavlos Fyssas. Kjo nuk është hera e parë që anëtarët e “Agimit të Artë” kanë kapur lajmet për dhunë-ata rëndom sulmojnë emigrantët, anarkistët dhe komunistët por rrallë ndiqen penalisht. Ngjitja e tyre ka qenë spektakolare. Ndryshe nga sa mendohet, “Agimi i Artë” ka qenë në qarkullim prej shumë kohësh. U krijua në vitet ’80, u regjistrua si parti politike në vitin 1993 dhe fitoi 18 vende në parlament me 6.9 për qind të votave në vitin 2012.

Shqetësueshëm, establishmenti politik në Greqi duket i gatshëm për të toleruar “Agimin e Artë”. Kandidati veteran i Demokracisë se Re, Vyronas Polydoras, ka thënë se trojka përbën një kërcënim më të madh për Greqinë sesa “Agimi i Artë”. Tani që anëtarët kryesorë të “Agimit të Artë” janë zgjedhur si deputetë, ata mbrohen nga imunitete parlamentare, të cilat, kolegët e tyre, si ata të Partisë qeverisëse Demokracia e Re apo dhe PASOK duken ngurrues për t’i hequr. Ky hezitim ka sjellë që udhëheqësit e “Agimit të Artë”, lirisht, të rrahin me shuplaka deputete femra në televizion pa u përballur me ndonjë pasojë për veprimet e tyre.

Çfarë e shpjegon rritjen e “Agimit të Artë”? Përgjigjja e shkurtër është: korrupsioni kronik, ekonomia me kursime dhe penetrimi i gënjeshtrave populiste rreth emigracionit. Agimi i Artë ka arritur të kanalizojë zemërimin e publikut në favor të vet. Duke kapitalizuar nga fakti se anëtarët e saj nuk kanë qenë më parë në qeverisjet që kontribuuan në konsiderimin e Greqisë si një nga vendet më të korruptuara në BE.

Klientelizmi që sundon sjelljen politike në Greqi, në masë të madhe ka qenë një prej arsyeve pas pakënaqësisë së votuesve grekë-ishte mirë ndërkohë që klasa e mesme qytetare mund të merrte ndonjë copë nga torta, por kur torta u bë më e vogël në epokën e shtrëngimeve, ata që mbetën pa gjë, pashmangshëm reaguan.

Në të njëjtën kohë “Agimi i Artë” shfrytëzoi frikën nga emigrantët, që është ndërtuar me mjeshtëri në shoqërinë greke. Liderët e partisë e kanë shfaqur veten si problemzgjidhës: njerëz të ndershëm që kurrë nuk kanë marrë një ryshfet, interesi kryesor i të cilëve është mirëqenia e popullit grek. Ata e portretizojnë veten si ‘njerëz të veprimit’, që nuk bëjnë premtime që nuk mund t’i mbajnë. Këto veprime janë sulme mbi emigrantët, anarkistët dhe komunistët, gjithçka për të ndihmuar grekët, disa prej të cilëve, për turpin e tyre, u kërkojnë ndihmë ‘për të spastruar zonën”. Një eufemizëm i tmerrshëm për “të lutem eja këtu, rrihni emigrantët dhe bëjini të ikin nga lagjia jonë”.

Ku do të çojë kjo? Sa larg mund të shkojë një “Agim i Artë” me lidhje me policinë dhe ushtrinë para se Greqia të bëhet një shtet ushtarak totalitar? Nuk ka një përgjigje të lehtë për këtë-unë nuk mendoj se kjo spirale për teposhtë mund të ndalet pa një ndërhyrje të jashtme. Gjendja aktuale e skenës politike greke është e tillë që kërkon koalicione. Përderisa e majta Siriza dhe Partia Komuniste refuzojnë të formojnë një qeveri me njërën prej dy partive kryesore, fuqia e të cilave është ulur ndjeshëm, e vetmja zgjidhje për dy partitë e mëdha është të shikojë për aleanca me parti të së djathtës ekstreme.

Ndërsa dy partitë qeverisëse vazhdojnë zbatimin e politikave kursimtare të përshkruara nga trojka, ata vazhdojnë të bëhen gjithnjë e më jopopullorë. Eventualisht, nuk do të ketë asnjë opsion përveç formimit të një koalicioni që përfshin “Agimin e Artë”, i cili ka shënuar rritje në anketimet e publikut duke shkuar nga 6.9 për qind në 11.5 për qind pasi hyri në parlament.

Këtu mund të faktorizohen faktorët e jashtëm. Partnerët europianë nuk do të jenë në gjendje për të shpërfillur ndikimin social të politikave të tyre ekonomike pafund. Këta fashistë po fitojnë vende në parlament, ose po e maskojnë ekstremizmin e tyre dhe po bëhen pjesë e partive kryesore, ku mund të kenë platforma edhe më të mëdha për të shpërhapur pikëpamjet e tyre raciste. Hapi tjetër është zgjerimi i “Agimit të Artë” përtej Greqisë. Zyrtarët e saj shpesh vizitojnë Qipron dhe mbajnë fjalime para partisë motër, Elam, e cila fatmirësisht nuk është fare afër popullaritetit të “Agimit të Artë”. Ashtu si në Greqi, dhuna raciste tolerohet si nga autoritetet, ashtu dhe nga partitë politike kryesore.

Paaftësia e të dyja shteteve, grek dhe qipriot, për të kontrolluar veprimet e motivuara racialisht të këtyre grupeve, ashtu si dhe paaftësia e partive politike kryesore për t’u përballur me to, është një thirrje për veprim për partnerët tanë europianë, të cilët nuk e kanë luksin që të presin nga vendet e tyre ekonomikisht në ringritje sikur asgjë nuk po ndodh tjetërkund. Ai që me naivitet konsiderohet vetëm si problemi grek, është më shumë se kaq-nuk është rastësi që Fronti Nacional i Marie Le Pen dhe Ukip i Nigel Farage-it e kanë rritur popullaritetin e tyre së fundmi. E djathta ekstreme është në ngjitje dhe një aksion i përbashkët në një nivel europian është i nevojshëm. Kur partitë si Laos-i grek apo Fronti Nacional Francez bëhen pjesë e së djathtës konvencionale, ajo që konsiderohet ekstreme bëhet edhe më shumë e tillë. Rezultati është ajo që po ndodh në Greqi-dhunë, vrasje dhe vigjilintizëm.

Albin Kurti me kravatë dhe të dashurën norvegjeze

Shoqërimi nga e dashura e tij norvegjeze dhe vendosja e kravatës ishin gjërat që e kishin karakterizuar liderin e Vetëvendosjes, Albin Kurti në dasmën e njërës nga aktivistet e kësaj partie, Puhie Demaku.

Ai nuk është parë në publik shpesh me të dashurën e tij e aq më pak të vendoste kravatë.

Mirëpo siç shihet në fotografi që të dyja i shkonin shumë mirë.

Kurti në këtë aheng ishte shoqëruar po ashtu edhe me nënkryetarin, Shpend Ahmeti, anëtarin i kryesisë, Dardan Sejdiu dhe aktivistin Fisnik Ismaili që të gjithë me bashkëshortet e tyre. Fotografitë janë postuar në rrjetin social facebook nga Fisnik Ismaili.

Aktori i njohur turk, Tuncel Kurtiz ,Vdiq “Daja Ramiz” i Ezel-it

Aktori i njohur turk, Tuncel Kurtiz, ka ndërruar jetë në moshën 77-vjeçare. I lindur në vitin 1936 në Izmit të provincës Kocaeli, ai gjatë karrierës ka punuar si skenarist, aktor dhe regjisor.

Që nga viti 1958, ka performuar në skena të ndryshme në teatrot e Stambollit dhe në Turqi, po ashtu ka luajtur edhe në Teatrin Mbretëror të Stokholmit dhe Teatrin Suedez, pastaj ka qenë pjesë e shfaqjeve në Berlin, Frankfurt, Hamburg dhe në Angli.

Gjatë karrierës ka fituar çmime të ndryshme si aktor dhe si skenarist. Një nga rolet më të rëndësishme ka qenë ai në filmin “Suru” dhe pastaj në serialet e shumta televizive.

Në Shqipëri u bë i njohur me rolin e Ramiz Karaeskit në serialin “Ezel”, i cili ka qenë njëherësh roli i tij më i rëndësishëm në vitet e fundit.

Sipas medieve turke, Kurtiz ka ndërruar jetë si pasojë e lëndimit të kokës pas rrëzimit në shtëpinë e tij në Stamboll. 

Gazetari e moderatori i emisionit “Fiks Fare” Saimir Kodra ikën nga Top-channel, shkon në ACH për 12 mijë euro

Gazetari e moderatori i emisionit “Fiks Fare”, Saimir Kodra ka dhënë dorëheqje. “Fiks fare” transmetohet në Top Channel tash e shumë vite.  Sipas burimeve të “Info medias”, Kodra ka dhënë dorëheqjen nga TCH dhe emisioni do të drejtohet nga Doktori (Gent Pjetri) me një tjetër emër, por që ende nuk është konfirmuar. 

Të njëjtat burime bëjnë të ditur se Kodra i është bashkuar televizionit më të ri "Agon Channel" dhe ka nënshkruar një kontratë me të, detajet e së cilës ende nuk dihen. Thuhet se paga e re do të jetë 12 mije euro në muaj. 

Me sa duket përplasja që u tha se kishte me drejtorin e programit, Filip Çakulli, ka qenë vetëm një pretekst, pasi arsyeja e vërtetë e largimit ka qenë oferta “tunduese” e bërë nga drejtuesit e ACH për të moderuar një program të ngjashëm me atë “Fiks Fare”, shkruan BW. 

Por, është e mundshme që ndërrimi i pushtetit në Shqipëri ka bërë po ashtu të veten. “Fiks fare” ka pasur mjaft “mish për gjah” derisa në pushtet ishin demokratët e Sali Berishës dhe tashti kur ata nuk janë më në pushtet duket sikur nuk kanë mbetur shumë mundësi për kreativitet të tillë.

Astrit Leka « hero shqiptar » (Asrtrit Leka, hérois Albanais)

Gazeta autoritatuive franceze “DNA-Dernières nouvelles “ (Strasburgut) për fillimin e Javës shqiptare me titullin Astrit Leka Hero shqiptarë (Astrit leka, héros Albanais) i ka përkushtuar gati një faqe gazete mbi aktivitetin e veprimtarit të shquar në Gjenevë (autor i vënies së bustit të Skenderbeut në Gjenevë) z. Astrit Leka 87 vjeç, një luftëtar kundër nazizmit dhe komunizmit, mbrojtës i palodhur i paqës...

Astrit Leka « hero shqiptar » (Asrtrit Leka, hérois Albanais) 

Një ngjarje kjo që është vlerësuar nga fakulteti I shkencave shoqërore të Universitetit të Strasburgut me një javë ekspozitash dhe Konferencash për këtë vend, ka shkruar në fillim të gvaztës e përdirthsmja francese DNA, njofton agjencia informative kombëtare “Presheva Jonë”-


Astrit Leka 88vjeç, luftëtar kundër nazizmit dhe komunizmit, mbrojtës i palodhur i paqës, është i ftuari i Universitetit. Më këmbë, sikur refuzonte pushimin më të vogël me gjithë më se 60 vjet lufte kundër pushtuesit nazist, ushtrisë së Musolinit dhe regjimit komunist shqiptar. Astrit Leka, 87 vjeçar, kërkon në fund të çantës së vet prej lëkure të zezë dokumentet që provojnë udhën e jetës së tij. Pjesë gazetash, klishe të vjetra, ekstrakte letrash konfidenciale, të vendosura në afishe gati për ekspozitë, të mëtuara nga ky intelektual shqiptar, që është strehuar në Zvicër në vitet 90 dhe është shtetas zviceran.“ Kush ban dekën për atdhe, s’thonë ka dekë por thonë ka le” ( At G0jergj Fishta)„.Këtu kemi të bëjmë me ndihmesën time për javën e Shqipërisë në Universitetin e Strasburgut, tregon me krenari ky luftëtar që nuk ka bërë pjesë kurrë në ndonjë parti politike, por që ka ndihmuar gjithmonë ata që punojnë për të mirën e popujve“.


Kjo figurë e madhe e luftës së shqiptarëve për liri, edhe pse me një histori deri diku të panjohurnë me rastin e ardhjes së tij për të ndjekur marrjen e kryesisë së Këshillit të Evropës, për të treguar luftërat e tij për liri për vendin e tij dhe për të drejtat e njeriut, nëpërmjet një konference që do të mbajë*, këtë mbrëmje, dhe dy ekspozitave që do të paraqiten për Shqipërinë dhe Shqiptarët.. 4 prill 1939, në prag të pushtimit fashist të Shqipërisë nga ushtria e Musolinit, në Liceun francez të Korçës, një profesor lexon tregimin „ Ora e fundit e frengjishtes“ e Alfons Dode, pastaj ai shkruan në drrasën e zezë: „ Të vdesish për atdhe është fati më i mirë .“ Në klasë një djalë14 vjeçar i përgjigjet flakë për flakë me vargjet e një poeti kombëtar: „ Kush ban dekën per atdhe s’thonë ka dekë por thonë ka le „ reciton Astrit Leka, me natyrë impulsive. I nipi i Nebi Sefës, një nënshkruesi të aktit të Pavarësisë së Shqipërisë, por edhe nip i Ibrahim Lekës, i cili siguroi ushtarakisht mbrojtjen e delegatëve të Vlorës. Ky djalë shumë i ri e kishte patriotizmin në gjak.

http://www.youtube.com/watch?v=U5drewsoxFk

Nuk e pranuan vullnetar për të luftuar kundër ushtrisë së Musolinit. Por në moshën 16 vjeç ai braktis shkollën në vitin 1941, për të filluar luftën për çlirimin kombëtar kundër pushtuesit fashist e nazist. „ Kam luftuar në brigadat partizane, por edhe si drejtues i dalluar njësitesh guerrile, duke marrë pjesë në më se 44 aksione lufte „, tregon ai që në kohën luftës quhej „ Alarik „.
Dënimi me punë të detyruar pastaj Mërgimi I panënshtruari konsiderohet në opozitë me regjimin komunist të profesorit të tij të dikurshëm, por dhe shok lufte, Enver Hoxha. “ Pas çliriminit nuk vazhdova rrugën e komunizmit. Isha profesor i shumë gjuhëve të huaja, dhe i mbidiplomuar ( me tri diploma universitare). Më konsideronin të borgjezuar dhe me kërkuan me detyrim të bëja autokritikë ( 1967 imitimi i revolucionit kulturor kinez në Shqipëri, Sh.P.), shpjegon Astrit Leka. Ai refuzoi autokritikën, prandaj e shpallën “armik i popullit”. Pas këtij cilësimi mund të dënoheje edhe me vdekje.
Shokët e tij të luftës ia shdërruan dënimin me punë të detyruar. “ Për të punuar tokën me bel si një bujk primitiv, dhe pa makinë.” Një vuajtje, e cila lexohet ne sytë e tij që deri atëhere nuk mund të përshkoheshin. Në moshën 65 vjeçare, kur regjimi komunist pati një farë zbutje ( pasi i kishin prerë kokën Ciausheskut dhe Helenës në Rumani, para ngjarjeve të Ambasadave.

http://www.gazettedegeneve.ch/nos-ex-r%C3%A9dacteurs-en-chef-adjoints/yohan-pommier-mike-chiavaroli/astrit-leka/


-Astrit Leka strehohet në Gjenevë ( pasi pati kaluar në Sh.B.A,, Kanada e nëpër Evropë
-Në vitet 90 atë e shohim në të gjitha luftimet ( për lirinë e popujve dhe të drejtve të njeriut. -Ai i mbron ato në kolokiume, forume duke përshkuar tërë botën. Ka takuar me personalitete politike dhe me të nderuar me Çmimin Nobel. Ai themelon Shoqatën SOLIDEST- Shoqatë Ndërkombëtare Solidariteti per Zhvillimin e Vendeve të Lindjes, që ndihmon ish-vendet komuniste ( sigurisht më tepër shqiptarët)
-Atë e zgjedhin Këshilltar të përgjithshëm të Federatë Botëore të Veteranëve të Luftës ( me 37 milionë anëtarë
-Mbështet luftën kundra minave antinjeri.
Një jetë shumë aktive për një person gati 90 vjeçar, i cili vazhdon të luftojë sidomos për “ ngritjen e prestigjit të Shqiptarëve ne botë”. Astrit Lekai nuk e fsheh krenarinë e vet që vendi i tij ka aderuar në Këshillin e Evropës në vitin 1995 dhe sot është në krye të këtij Këshilli që nga muaji maj deri në
nëntor 2012. Ai pret tashmë nyrjen e Shqipërisë në Bashkimin Evropian. Kjo thot ai do të ishte një zbatim i drejtësisë ndaj popullit tim dhe Shqiperisë sonë që është i vetmi vend në Evropë, në territorin e të cilit janë zhvilluar të gjitha konfliktet e shekullit të XX të Evropës, me perjashtim të Luftës Turko-Greke dhe Luftës civile në Spanjë”, dokumenton ai. Zjarri në sytë e tij nuk do të shuhet pa e parë Shqipërinë të bëjë denjësisht pjesë në Evropë, përfundon skrimi e vetë gazetar cfranceze DNA për vperimatrin e njohur shqiptarë në Gjenvë prof.Astrit Leka....

ENTRETIEN AVEC ASTRIT LEKA,


HÉROS DE LA RÉSISTANCE ALBANAISE

> Réalisation : Mike Chiavaroli, Yohan Pommier, Danilo Streiff

> Supervision : Hank Vogel

  ASTRIT LEKA, PRÉSIDENT DE SOLIDEST 

> Réalisation : Mike Chiavaroli, Yohan Pommier, Danilo Streiff

> Supervision : Hank Vogel

ASTRIT LEKA NOUS PARLE DE SKANDERBEG

> Réalisation : Mike Chiavaroli, Yohan Pommier, Danilo Streiff

> Supervision : Hank Vogel

ASTRIT LEKA, "LES ALBANAIS ET L'EUROPE" (Partie 1)

> Réalisation : Mike Chiavaroli, Yohan Pommier, Danilo Streiff

> Supervision : Hank Vogel

ASTRIT LEKA, "LES ALBANAIS ET L'EUROPE" (Partie 2)

> Réalisation : Mike Chiavaroli, Yohan Pommier, Danilo Streiff

> Supervision : Hank Vogel

ASTRIT LEKA, "LES ALBANAIS ET L'EUROPE" (Partie 3)

Astrit Leka, profesori që përgatiti atentat ndaj Millosheviqit në Gjenevë

Inspektorët thanë: Profesor Astrit Leka, Gjenevë, është duke përgatitur një atentat kundër Slobodan Millosheviçit. Lidhur me atentatin që ju kishte përgatitur Miloshevcit në kohën kur kishin filluar negociata në konferencne e Gjenevës për ish-jugosllavinë po japim më poshtë në tërësi rrëfimin e z.Astrit Lekës i cili akuzohej në përgatitjen e vrasjes së diktatorit serb Miloshevic në Gjenevë (“Tribune de Geneve” 18.01.2011: Certains iront jusqu’à l’accuser M.Leka d’avoir fomenté un attentat contre Milosevic lors de sa venue à Genève..”) për cka kishin shkruar edhe mediat zvicerane, njofton agjencia e lajmeve “Presheva Jonë” nga Zvicra.

Atentati kundër Millosheviçit në Gjenevë ?

“Në shtator 1993, po rrija bashkë me gruan time. Troket dera dhe shoh dy inspektorë të policisë zvicerane. Ata kishin marrë urdhër që të bënin kontroll në shtëpinë time. Me të drejtë, unë u kërkova mandatin përkatës. Ata nuk e kishin, por u justifikuan me karakterin urgjent të ndërhyrjes. Unë këmbëngula që nuk do i pranoja të bënin kontroll pa një dokument zyrtar të rregullt. Ata insistonin për urgjencën. I indinjuar se ndoshta ata po më shpërfillnin si refugjat politik shqiptar që isha, u detyrova t’u them një fjalë të urtë angleze që kishte vlerë në atë rast. “Shtëpia ime është kalaja ime, ku ju nuk mund të hyni pa lejen time!”, rrëfen fillimisht veprimtari shqiptar Astrit Leka (kryetar i shoqatës ndërkombëtare “Solidest”) për agjencinë e lajemeve “Presheva Jonë” i cili qe dy decenie jeton dhe vepron në Gjenevë i cili me miqtë zviceran ia arriti të vente bustin e heroti tone kombëtar Skenderebut buzë liqenit ë këtij qyteti pak metra afër OKB-së

Në vazhdim z.Leka shpjegon se “duke e kuptuar shqetësimin e tyre të natyrshëm, u dhashë një mundësi, e cila respektonte dinjitetin tim dhe u lejonte atyre të kryenin detyrën. U thashë që do t’i pranoja në shtëpi në qoftë se ma thotë këtë me gojë në telefon prokurori i përgjithshëm i Gjenevës, numrin e telefonit të të cilit e disponoja sepse i kisha bërë një shërbim përkthimi më parë. Pas kësaj fjale, inspektorët u panë në sy njëri me tjetrin dhe vendosën të largohen menjëherë, duke më thënë se do të vinin pas një ore me dokumentin e duhur.”

“Në çast, nga çfarë kisha dëgjuar për intrigat dhe kurthet që kurdiseshin kundër njerëzve të ndershëm, më erdhi ndër mend ideja se vizita e inspektorëve është bërë mbi bazën e ndonjë denoncimi eventual nga ndonjë bashkëkombas në shërbim të agjenturave antishqiptare në Gjenevë që donin largimin tim nga ai vend për shkak të veprimtarisë time kombëtare. Konkretisht ndonjë vizitor në shtëpinë time, në një moment pavëmëndje nga unë, mund të ketë vënë drogë prapa librave në bibliotekë dhe mandej ka bërë denoncimin ndaj meje në polici.

Policia drejtonte gishtin kah Leka…Inspektorët thanë: Profesor Astrit Leka në Gjenevë, është duke përgatitur një atentat kundër Slobodan Millosheviçit ?!

Kështu largimi i tyre prerazi dhe njoftimi se do vinin pas një ore, mund të më kompromentonte, duke lënë një dyshim të përhershëm te ata për mua, pasi mund të supozohej se unë kërkoja kohë për të fshehur drogën e denoncuar.

Atëhere, sipas zakonit shqiptar, i ftova ata si mysafirë në shtëpi por jo për kontroll.

Ata pranuan ftesën me habi, për qëndrimin tim kontradiktor (sapo i kisha përzënë unë i kisha ftuar).

Pas përshëndetjeve të zakonshme, pyetja e parë që më bënë ishte: a keni qenë në zyrat e OKB në Gjenevë këto ditë?

- Lutem, më saktësoni ditët- ndërhyra unë.

-Këto dy ditët e fundit – thanë ata.

Mendova mirë dhe u thashë se nuk kisha qënë. Më parë edhe kam qënë për përkthime.

Pyetja e tyre dhe përmëndja e dy ditëve të fundit më bëri të dyshoj se bëhej fjalë për ndonjë akt të rëndë terrorist për mua, pasi kisha dëgjuar që në një sallë të mbledhjeve më shumë rëndësi, administrata e OKB u paguante ndërmarrjeve përkatëse mijëra franga zvicerane, vetëm e vetëm që të jepej siguri ndaj atentatesh apo aktesh terroriste brenda 48 orëve. Mandej garancia duhej përsëritur.

Inspektorët, pas përgjigjes sime negative, hapën një letër të ngjeshur ku fraza kryesore ishte si vijon: “Profesor Astrit leka, Gjenevë, është duke përgatitur një atentat kundër Slobodan Millosheviçit”.

Në fakt, unë kisha dëgjuar se në këtë mbledhje të rëndësishme ndërkombëtare do merrte pjesë edhe Millosheviçi.

Por ndjeva një lehtësim dhe gëzim të madh sepse shpëtova nga sikleti i ndonjë provokimi që mund të më kishin bërë për kompromentimin e figurës sime duke future tinzisht drogë në shtëpinë.

Si profesionistë dhe me njohuri psikologjike, zviceranët e vunë re këtë ndjenjë te unë, u ra në sy kjo gjendje shpirtërore dhe vijuan me pyetjen: si është e mundur që ju e pritët këtë akuzë më një shprehje gëzimi, në vend që të tronditeshit se bëhet fjalë për një akuzë si terrorist?! Pra mund të hynit në listen e terroristëve..

Sigurisht, nuk i thashë atyre se përse u gëzova, pasi kjo ishte një çështje që mendoja se vinte nga bota shqiptare. Por u thashë diçka tjetër të vërtetë dhe të besueshme për ata:

-Plot 50 vjet më pare, pa dhjetë ditë, unë kisha dhënë ndihmesën time në organizimin e një atentati kundër një kryeministri kuisling shqiptar, Mustafa Krujës. Pra kishte një përputhje e çuditshme midis dy kryeministrave ballkanas. Ai u plagos dhe mbijetoi . Por, ndonëse ishte gjakatar, kishte shpëtuar qindra hebrenj nga thonjtë e fashistëve. Në Amerikë e vërtetova se shifra e hebrenjëve të shpëtuar nga ai arrinte në 300 vetë!

Ata u bindën në pafajësinë time dhe kuptuan se ishte fjala për një intrigë politike kriminale. Për më tepër, ata pranuan se një denoncim i tillë dëmtonte jo vetëm personin tim por edhe vetë shtetin zviceran duke e vënë atë në rrugë të gabuar në luftën ndaj terroristëve të vërtetë.

-Zoti Leka, konstatimet tona na nxisin të mësojmë diçka më shumë për jetën tuaj pavarësisht nga dokumentet zyrtare tona.

U tregova disa momente kryesore nga jeta ime, që nga fillimi i luftës së dytë botërore deri kur, pas denoncimeve të shumta të pabaza, u desh edhe ky i fundit si terrorist.

Ata arritën në përfundimin se çeshtja që po ndiqnin ishte shumë e rëndë dhe delikate. Më thanë shprehimisht se denoncuesit, kur të mësojnë se organet policore zvicerane zbuluan të vërtetën, do përpiqen të veprojnë kundër jush. Do vazhdojnë goditjet e tjera. Ne si polici zvicerane ju themi zyrtarisht se duhet t’ju marrim në mbrojtje juve dhe familjen tuaj nga këto forca të errëta.

Si masë e parë, duhet të mbyllni grilat se mos ju hedhin ndonjë granatë në shtëpi, se qënkeni shumë pranë rrugës, si masë e dytë më dhanë numrat e telefonave ku duhet të lajmëroja për çdo lëvizje të dyshimtë.

Ata u ndanë nga ne me përzëmërsinë më të madhe, duke kërkuar ndjesë, ndërsa unë i falënderova për zbulimin e të vërtetës dhe kujdesin e premtuar ndaj nesh.

U bëra vetëm një vërejtje që mund të më kishin thirruar në zyrat e policisë për shpjegime duke mos shqetësuar familjen.

Ata u justifikuan se çështja ishte shumë urgjente, se pikërisht atë natë në Gjenevë do vinte Slobodan Millosheviçi dhe puna nuk priste.

Nga shtypi, një javë më vonë, ne mësuam se në Lugano serbët kishin hedhur një granatë në kampin boshnjak.

Pra parashikimi i inspektorëve kishte qënë i drejtë.

Për hir të së vërtetës historike, duhet kujtuar se pesë vjet më vonë, në vitin 1998, mediat botërore, përfshi ato të Gjenevës, shkruan se atë ditë në Gjenevë agjenti i Inteligjens Servisit, Tom Lisen, ishte urdhëruar të bënte një atentat kundër Milosheviçit. Atentati nuk u realizua por Tom Lisen rrinte i fshehur nga frika, sipas tij, prej urdhëruesve të atentatit…”

P.S

Rreth tentim vrasjes së kryekriminelit Miloshevic në Gjenevë, sipa sherbimeve sekrete nderkombëtare, ishte provura përmes dritave, reflektorve te fuqishësm sikur në rastin e princeses Diana në tunelin e Parisit.

 Richard Tomlinson, një ish oficer i Shërbimit Ajror Special (SAS) “Henri Paul ishte duke punuar për MI6 (Shërbimi i jashtëm sekret britanik) dhe aksidenti në urën « Alma » kishte ngritur një projekt nga MI6 për të hequr presidentin Slobodan Millosheviç. Britanikë duhet të verboj me kreun e shtetit serb shofer me një makinë të veçantë ai e ka humbur kontrollin e automjetit në rrugën për në Gjenevë… »

Arsim Spahiu: Maqedonia është emër pellazgo-ilir

Pellazgët dhe ilirët paragrekë lidhen me problemet çame dhe me shqiptarët e Maqedonisë; ato lidhen ngushtë me mitologjinë dhe fenë pellazgo-ilire, me orakullin e Dodonës, me emrin Maqedoni, me princeshën “helenofobe” Olimbi, me etnicitetin e Lekës së Madh dhe të Mbretit Pirro etj. etj. që, u janë atribuuar gjithashtu grekëve. Të gjitha shkrimet e mia kanë një emërues të përbashkët: bashkimin kombëtar shqiptar

Në një bisedë me Arsim Spahiun, doktor në histori i Universitetit të Franche-Compté-së (Francë), mësojmë të dhëna të reja historike për pellazgët dhe ilirët e parë. Duke iu referuar studimeve më të fundit të bëra në Francë, Spahiu del në konkluzionin se pellazgët dhe ilirët e parë, para se të arrinin grekët në Ballkan, kanë marrë rrugën e shtegtimit nga Evropa Qendrore deri në Mesdhe. I vjen keq që e gjithë kjo histori mijëvjeçare “iu është atribuuar grekëve nga autorë modernë grekë dhe jo grekë”. Ndaj në disa çështje fajëson për këtë edhe gjuhëtarin e shquar Eqrem Çabejin që “nuk i ka hapur rrugë” studimit të pellazgjishtes. Një intervistë me të e transmeton gazeta Shqiptarja.

-Arsim, ju jeni pjesë e fisit Spahiu. Mund të na flisni pak për këtë fis të madh, mjaft të dëgjuar në Shqipërinë e Veriut?

Spahiu: Të parët e mi, Spahijtë e Kolesjanit (Lumë) janë dalluar në luftërat kundër turqve dhe serbëve. Kullat tona janë djegur katër herë nga turqit e nga serbët dhe një herë nga zogistët. Baba Lam, Salih Spahiu (gjyshi im), Xhafer Spahiu, etj., kanë dhënë kontribut të vyer edhe në çlirimin e Shkupit. Përveç kësaj, të dhënë pas arsimit ata kanë kryer shkolla në vend dhe jashtë. Në vitin 1911, ata hapën shkollën e parë shqipe në qarkun e Kukësit, ku mësues i parë qe Rizah Spahiu…. Enver Spahiu, babai im, i formuar si intelektual në Perëndim, nuk mund të pajtohej me regjimin komunist. Ai e kuptonte ndryshe atdheun. Pinjoll i një familje atdhetare, ai aspironte për ribashkimin e të gjitha tokave irredente shqiptare me atdheun mëmë.

-Kush jeni ju, Arsim Spahiu?

Spahiu: Unë kam hapur sytë për herë të parë në Prizren, më 1942. Pasi kreva gjimnazin në Kukës, në vitin 1962 më doli e drejta e studimit në degën e fizikës pranë USHT-së, por në janar të vitit 1962 internohemi familjarisht. Atje kemi ngrysur 29 vite të pafund. Gjatë atyre viteve disa herë na është krijuar përshtypja sikur gjendja politike po zbutej. Për këtë arsye, për të njohur më mirë vetveten, brenda dy dhjetëvjeçarëve jam paraqitur në katër seksione të përkthimeve të Shtëpisë Botuese “Naim Frashëri” për të bërë provim. Në të katër seksionet e ndërmarrjes kam bërë provim dhe jam pranuar në vend për t’u punësuar; të katër herët, pasi i kam vënë në dijeni ata të ndërmarrjes se banoj në Gradishtë të Lushnjës, më kanë thënë se do të më kërkonin më lart, madje Zonja Fatime Afezolli, pasi mori vesh përfundimin e përkthimit nga shqipja në italisht, më premtoi se do të më kërkonin në Komitetin Qendror, sepse nuk kishin përkthyes të atij niveli.

Tekefundit, nga të katër rastet, vetëm për njërin syresh mora vesh diçka pas disa dhjetëvjeçarësh: këtu e nja tre vite të shkuara, Zoti Aristidh Ristani më thotë në Paris se kishte shoqëruar drejtorin e Shtëpinë Botuese te sekretari i Komitetit të Partisë së Lushnjës për të më kërkuar si përkthyes të letërsisë artistike nga gjuhët e huaja në shqip. Po ç’përgjigje kishin marrë pa: “I kujt na qenka ai talent? i Enver Spahiut? I ati i tij ka qenë në shërbim të imperialistëve amerikanë, anglezë… Po i riu si quhet? Arsim Spahiu? Edhe ai ka qenë në shërbim të imperialistëve gjermanë, italianë…”. Kjo ishte një përgjigje standarde sigurisht, e regjistruar më parë: sekretari I, as na kishte parë, as dëgjuar ndonjëherë, as babanë as mua. Kulmi, përgjigjet e Shtëpisë Botuese “Naim Frashëri” unë i kam marrë në Degën e Punëve të Brendshme. Të katër përgjigjet dalin në një qafë: “kur të zbardhet mjekra e të të zbresë deri në brez merru me përkthime; tani je i ri.

Të parët tuaj janë të njohur për besë e burrëri; ne e dimë se, po të hedhësh firmën këtu, nuk na e dredh. Këto vite që ke para, mund t’i kalosh jashtë shtetit”. Unë kisha parashikuar me kohë se do të më vinin para kësaj alternative, ndaj përgjigjen s’e vonova: “Unë di të bëj vetëm përkthime dhe kanale. Unë kam dhe një problem mjekësor: çfarë them ditën, e përsëris me zë edhe natën”. Me kaq, m’u hoqën qafet, por më lanë që të mbaroja kanalet e Myzeqesë. E pra, ato kanale u mbaruan kur emigruam. Më 1991, me ndihmën e xhaxhait dhe të djemve të tij, imigruam në Francë. Atje, krahas punës së përditshme kreva studimet e larta me korrespondencë në Universitetin e Franche-Comté-së. Pastaj mora diplomat e masterit në histori (maîtrise-ën e DEA-në) dhe, në fund, pasi mbrojta tezën me titull “Pellazgët dhe ilirët në Greqinë e Vjetër”, arrita gradën e doktorit në histori të Universitetit të Franche-Comté-së.

-Nga Franca keni botuar në Shqipëri disa vepra studimore? Pse jeni përqendruar pikërisht me pellazgët dhe me ilirët?

Spahiu: Së pari, pellazgët dhe ilirët e parë që, para arritjes së grekëve në Ballkan, kanë marrë rrugën e shtegtimit nga Evropa Qendrore deri në Mesdhe. E gjithë ajo histori mijëvjeçare u është atribuar grekëve nga autorë modernë grekë dhe jo grekë. E dyta, pellazgët dhe ilirët lidhen ngushtë edhe me historinë e lashtë të Greqisë së mirëfilltë. Në ato shekuj të tërë, roli i iliro-shqiptarëve në Greqi është shumë i madh. E treta, pellazgët dhe ilirët paragrekë lidhen me problemet çame dhe me shqiptarët e Maqedonisë; ato lidhen ngushtë me mitologjinë dhe fenë pellazgo-ilire, me orakullin e Dodonës, me emrin Maqedoni, me princeshën “helenofobe” Olimbi, me etnicitetin e Lekës së Madh dhe të Mbretit Pirro etj. etj. që, u janë atribuuar gjithashtu grekëve. Të gjitha shkrimet e mia kanë një emërues të përbashkët: bashkimin kombëtar shqiptar.

-Ҫ’mendim keni për qëndrimin e Eqerem Ҫabejt ndaj çështjes pellazgjike?

Spahiu: Profesor Ҫabej, ky gjuhëtar i madh, nuk e përmend pellazgjishten në studimet e veta etimologjike. Për më tepër, ky parashtron se shqipja e sotme vjen nga shqipja e vjetër, pa identifikuar popullin që e ka folur atë gjuhë (“shqiptarët e vjetër”?). Tashmë dihet se ai është luhatur mes teorive të përkundërta të prejardhjes ilire ose trake të shqipes, ose për sintezën e ilirishtes dhe të trakishtes, ose për mbulimin e shtresës gjuhësore trakisht me një shtresë gjuhësore të ilirishtes. Për mendimin tim, shqipja është me prejardhje protohistorike; ajo nuk përbën gjuhë të atyre shekujve në trajtën e “shqipes së vjetër”. Ndoshta do të ishte më mirë sikur Prof. Ҫabej të kishte pranuar qoftë dhe konvencionalisht vijimësinë pellazgjisht-ilirisht-shqip.

Në këtë mënyrë, ky gjuhëtar i madh, shumë i vlerësuar nga gjuhëtarët më të mëdhenj, nuk do të largonte interesimin e gjuhëtarëve amerikanë nga pellazgjishtja, ilirishtja dhe shqipja të marra së bashku, sepse veç e veç japin pak të dhëna për t’i renditur ndër gjuhët e sotme indo-evropiane, ku gjuhëtarët amerikanë do të mund të bazoheshin për të ndërtuar indo-evropianishten. Sa herë hap ndonjë volum të Studimeve etimologjike të Prof. Ҫabejt, “sikur të ishte përfunduar!”, them me vete. Unë nuk kam pasur rast ta shoh ose ta dëgjoj ndonjëherë atë shkencëtar të madh të shqipes, por ne familjarisht kemi kënaqësinë dhe nderin të kemi pasur mik të vjetër vëllanë e tij, Zotin Ferid Ҫabej, dikur avokat në Kukës dhe në Lushnje. Në kohën e Zogut, ky zotëri hijerëndë i ka kaluar fundjavat në shtëpinë tonë në Kolesjan, tri orë rrugë larg në kalë, duke lënë të kënaqur dhe të nderuar të gjithë pjesëtarët e të familjes. Përveç kësaj, ne s’ia harrojmë kurrë këtij burri fisnik dhe me kurajë civile, që na ka ardhur shpesh në ndihmë gjatë viteve të internimit në Gradishtë të Lushnjës.

-Gjatë periudhës me liri të kufizuar në Gradisht a keni shkruar?

Spahiu: Po. Herë pas here kam shkruar pamflete e artikuj, që i kemi djegur dy herë, një herë babai dhe herën e fundit unë. Disa prej tyre më kujtohen, madje kam tentuar të rishkruaj ndonjërin syresh, por jam bindur se nuk është e mundur dhe e kam lënë. Kam shkruar dhe dy romane: “Drenicarët ose “servët” e Kosovës” dhe “Varrë në zemër”, që i kam botuar nga Franca, pas vitit 1991, sigurisht.

-Ҫ’mendim keni për Akademinë e Shkencave të Shqipërisë?

Spahiu: Akademia e Shkencave ka nevojë për fonde. Për historinë p.sh. duhen pa tjetër botimet e dhjetëvjeçarëve të fundit të historianëve më të njohur euro-amerikanë. Në Bibliotekën Kombëtare të Parisit, ku shkoj pothuajse çdo ditë, dëgjohen biseda në gjuhët e vendeve ballkanike e përreth, por në shqip jo. Ata bëjnë hulumtime shkencore, ndërsa ne shqiptarët jemi të përpirë në përplasjet mes partive politike.

-A ka në Francë njohës të historisë së Shqipërisë?

Spahiu: Ka, sigurisht, madje ka shumë. Anglo-saksonët e njohin parësinë e historianëve të këtij vendi, ku ripërtëritja brodeliane e Shkollës së Analeve merr në studim strukturat dhe konjukturat e fSpahiura nën sipërfaqen e ngjarjeve të kulluara. Por janë disa historianë francezë që ndjekin teorinë e G. Kossinnas, sipas të cilit provinca kulturore të përcaktuara saktësisht përputhen në të gjitha epokat me tribu dhe popuj të caktuar. Kjo teori, edhe pse e hedhur poshtë, është përvetësuar nga shumë arkeologë.

-A keni ndonjë zbulim tuajin mbi Shqipërinë në Francë, që dëshironi t’ia jepni lexuesit shqiptar?

Spahiu: Po. Ne pandehim se Evropa na njeh si popull trim e luftëtar, siç ka shkruar dikur ndonjë historian a udhëtar, që i ka njohur nga afër të parët tanë. Evropianët e sotëm, e kam fjalën për intelektualët, sidomos për historianët me ndonjërin prej të cilëve hyj nganjëherë në bisedë, njohin dhe zënë në gojë Nënë Terezën, madje e vlerësojnë shumë. Kryesorja, ajo që duhej ta vija në fillim të përgjigjes, francezët venë re ndryshimin e thellë mes shqiptarëve dhe popujve ballkanikë, që kufizohen me ta. Ndërsa grekët dhe sllavët e jugut janë të gjithë nacionalistë të flaktë, madje shovinistë, shqiptarët druajnë të bashkohen si komb! Janë më të zgjuar shqiptarët apo nuk janë formuar ende si komb? Ky fakt i çudit evropianët e sotëm dhe mbarë botën. Thuaju sa të duash se të tillë i bëri shqiptarët diktatura; sa para bën. Po bëhet një çerek shekulli qëkur u përmbys ajo.