EDI RAMA PARA PASQYRËS (shfletime nga libri “Refleksione” të Edi Ramës)

REXHEP SHAHU



Edi Rama e ka problem veten e tij. I villet vetja, nuk e do veten. Don ta zhbëje veten. E ka të pamundur ta ndërrojë vetveten. Të pajtohet me vetveten. T’i pëlqejë vetja apo të bëje paqë me veten. Duket se rrin para pasqyrës gjithë natën dhe, kur ka kohë, edhe ditën. Bën prova para pasqyrës. Monologon, aktron. Si do të dukem para kryesisë. Para asamblesë. Para grupit parlamentar. Para studentëve. Para tironsve të gruas së tij të radhës, që i shpërfilli 11 vjet kur kishte pushtetin në Tiranë. Para fshatarëve etj etj. Para mitingashëve. Si do të dukem para Berishës. A thua do më stigmatizojë me heshtje e shpërfillje Berisha. A thua do të qeshë ai me mua. Si do ta poshtroj filanin. Si do ta terrorizoj fistekun. Gjithë kohën para pasqyrës. Nervoz gjithmonë. I ngutur. I pakënaqur. I pa vetmjaftueshëm. I paduruar. Shumë i sikletosur, i paqetë, i parehatuar, i pa sigurtë.

E ka zgjedhur vetë këtë gjë. Unë e respektoj të mos i ndërrojë thinjat e veta. Ka boll bojë, por ai s’e përdor. Ka heqë dorë nga ekstravaganca e dikurshme e tij. Thjeshtë për t’u dukë më interesant. Për t’u dukë më trim nga sa është në të vërtetë.
Prapë i vjen të ulërijë si dikur “oooo doooktoooooooorrrrr”, por e frenon vetën. E ka mundur veten në këtë aspekt. Por prapë e prapë nuk i pëlqen vetja e tij. Është stresuese kjo. E mundimshme. E dhimbshme. E sikletshme.

E sheh veten se po plaket. Po shëmtohet sa më shumë shkurtohet (duhet të vuajë nga dekalcifikimi). I ka filluar deformimi i kurrizit. Jeta prej bohemi e ka taksën e vet dhe kjo taksë duhet paguar me patjetër. Jo e sheshtë po progresive. Siç e paguajnë të gjithë njerzit.

Me u plakë s’do të thotë me u përbuzë. I duket vetja si pikëpyetje. Do të kishte qejf të ishte pikëçuditëse. E sheh tek doktori.

Gjithnjë e më shumë Rama po bëhet pikëpyetje e pazbërthyeshme. Pikëpyetje pa përgjigje as me program as me ide as me vizion.

Ai kritikon te doktori të gjitha ato gjëra që i mungojnë tek vetja e tij dhe të gjitha ato gjëra që nuk i pëlqejnë të vetja e tij.

Si pëlqen arroganca. Arrogant është doktori. S’i pëlqen populizmi. Populist është doktori.
Ka dashur gjithnjë të hiqet si antikomunist. Por asnjëherë nuk e fshehu dot se është i biri i Kristaq Ramës, anatarit të Komitetit Qendror të Partisë së Punës së Shqipërisë dhe se ka përfituar privilegje pafund si i tillë, privilegje që nuk kishte si të mos i gëzonte. Nuk i refuzoi kurrë privilegjet e anëtarit të KQPPSH.

I thotë Saliut komunisti i fundit, ndërkohë që ka 4 parti komuniste në koalicion. Ka të birin e Enver Hoxhës në koalicion. Ka ushtarët e Nexhmije Hoxhës në koalicion.
Por komunist duhej të ishte Berisha, të etiketohej ai si i tillë. Ai që arriti të rrëzojë sistemin e Enverit. T’i vërë para enveristët.

Madje edhe Ramiz Alinë (të cilit i kishte rënë të fikët kur ai lexonte autokritikën 70 faqëshe ndërsa Enveri flinte gjumë në mbledhje byroje dhe kur mbaroi leximin, Enveri u zgjua e dhe i tha “Hë mo… vetëm kaq…” dhe Ramizi ra në dysheme. “Hidhini ujë, tha Enveri.

S’ka, i thanë. Në banjo mirrni, tha ai. Dhe shkoi pastruesja mbushi kovën në fuqinë e banjove dhe ia hodhën. U ngjall Ramizi. Edhe një mo, tha Enveri. Dhe ia hodhën dhe një kovë ujë të ndënjur shokut Ramiz, shpresës së Ramës. U zgjua Ramizi. Nuk ishte keq mo, tha Enveri…”.

Pra Berisha e vuri para edhe Ramiz Alinë tek i cili Rama shpresonte shumë dhe nga ky besim i shkroi letër në vitin 1991 dhe i lutej ta bënte Shqipërinë…
Cili është sekreti i fasadës mavi? Është tek përralla e peshkut të kuq që u bë mavi që rastësisht e zbulova.

Rama e sheh Saliun si gjysh. Saliu nuk e kundërshton. Përkundrazi ai mburret si gjysh. Mburret me nipat e mbesat dhe gëzohet për këtë. Është e natyrshme. Saliu e sheh shumë të natyrshme këtë sepse ai e din se atdheu fillon tek familja, tek fëmijët, nipat, mbesat.
Berisha në punë me kohë më shumë se të plotë.

Gjysh full-time, me kohë të plotë, baba full-time me kohë të plotë, burrë full-time me kohë të plotë, jo me korespondencë...

Për ta nxjerrë Berishën nga faza kanë gjetë pikën apo thembrën e tij: ia sulmojnë fëmijët.

Nëse nuk do pjellën tënde, si mund të duash pjellën e huaj. Nëse nuk do familjen tënde, si mund ta duash të huajën. Nëse nuk ndërton familjen tënde si mund ta ndërtosh të huajën.

Rama është baba prej më shumë se 20 vitesh. Biologjikisht mund të ishte edhe gjysh. Por ai nuk ka zgjedhë të jetë as gjysh as baba. Ai nuk ka zgjedhë të jetë baba me kohë të plotë, bir dhe burrë (full-time) me kohë të plotë.

Ai ka zgjedhë të jetë herë pas here i martuar. Por jo i martuar me kohë të plotë edhe në muajt që është i martuar. Saliu e mban gruan në shtëpi, me vete kudo, kujdeset gruaja për të, ndersa Rama gruan e punëson larg. Modern.

Për foto vjen gruaja. Për një emision televiziv vjen gruaja. Për përditë kujdeset mamaja për të. Natyrisht nuk i pëlqen vetja. Dhe shpesh i kujton dhe reciton para grave vargjet “Burrat nën hije, lozin kuvendojnë, pika që s’u bie, se nga gratë rrojnë…”. Këto i ka për vete. Por gratë socialiste kujtojnë se e ka me burrat e tyre. Ndryshe nuk do ta punësonte gruan në Prishtinë.

Do ta merrte në fushatë. Por duket ajo po e pajton Raman me Kosovën nëpërmjet OJF-ve afrikanoaziatike sepse edhe jo e ka kuptuar se përmasa që ulëret se i mungon Ramës është përmasa e patriotit dhe nacionalistit. Ai është kozmopolit.

Kosovën nuk e ka përfshirë fare në programin e tij politik veç fjalës “ndërtim i një partneriteti shumëplanësh me shtetin e ri të Kosovës”. Kosovën ia ka lënë ta qeshë Pandeli Majko.

Pra Rama është prind modern me kohë të pjesëshme part - time, burrë modern me kohë të pjesëshme part-time , bir modern me kohë të pjesëshme part-time.

Gjithnjë e më shumë PS u bë parti e miqve dhe shokëve për interesa dhe po quhet edvinparti. Parti përsonale. Ai akuzon Berishën për parti familjare e qeveri familjare. Sa ishte Nano, PS karakterizohej si klub polifonik.

Tashmë mbizotëron homofonia. Që duket si karakteristikë e gegëve si mënyrë këndimi e jo qeverisje sepse gegët e toskët kanë kuvendet si pushtet, kuvende në të cilat sejcili dëgjohet me respekt, nuk i pritet fjala, radha, ku sejcili ështe i barabartë në log dhe askush nuk pranon me iu varë bolet në pragun e sipërm të derës së shtëpisë së huaj…

Vetë nuk artikulon dot Rama as fjalë patriotishte. U dridh kur Berisha nënshkroi në pergamentë në Vlorë për Prevezë e Ulqin, për kudo ku ka tokë shqiptare.


Rama mbathi Nikun e tmerrshëm. Me patkonj të dollartë. Vrit e prit o Nik shqiponja. Bashkoi vlonjatët që la pa bashkue Ismail Qemali, bashkoi ato që vrau Dushan Mugosha, Miladin Popoviçi, Nexhmije dhe Enver Hoxha, Hysni Kapo, Mehmet Shehu, Manush Myftiu, Shefqet Peçi, bashkoi familjet e të vrarëve të Ramize Gjebresë, Sadik Premtes, Anastas Lulos dhe gjithë familjet e shkatërruara vlonjate të kundërshtave të diktaturës. Trazo detet o Nik shqiponja me pashallarë detesh, fryj bulçitë, stërpik me pështymë mikrofona pa fund, ulerij e ço dallgë, dridh Greqi e Serbi, dridh po deshe dhe Amerikë.


Po çfarë mund të bënte Niku i shkretë të cilit Rama ia hoqi pendët e shqiponjës dhe mezi ia vuri puplat e sorrës. E shumta Niku i famshëm e i tmerrshëm e tash i shkretë mund të shkaktonte, siç ka qejf ta citojë Konicën Rama “një të papëmbajtur gaz”. Na shkriu gazit Niku i Ramës.

Sepse me një të kollitur Berisha ia shëmbi e rrëzoi përdhe kështjellat Nik Ramës.
Dhe pas festimeve ekzaltuese në Shkup, Vlorë, Tiranë, ku shkëlqeu patriotizmi natyral, real dhe krejt i brendshëm i Beridhës, u identifikua rreziku Nik, këcënimi i Nikut të tmerrshëm që ia futi dridhmat Ballkanit derisa Turqia, Serbia dhe Greqia mobilizuan në gadishmëri numër një ushtritë e tyre nga frika e Nikut të hatashëm. Pra kur Berisha shpalosi dimensionet e tij natyrale patriotike Rama u drodh se mos Niku i tmerrshëm mund t’i merrte ndonjë votë majtas se djathas jo më kurrë. Në këtë kushte shqiponja u bë sorrë e lodhur.

Pa pikën e respektit njerzor për mundin dhe shpenzimin që kishte bërë Niku, Rama e nxori jashtë me shqelma. Si i panevojshëm dhe i pavlerë për përdorim të mëtejshëm. Anise i përdoruri mund të përdoret kur të duash e nga cilido.

Edi Rama tek Kreshnik Spahiu pa karikaturën e vet. Sepse Rama as Niku veç e veç por as të dy bashkë edhe të mijëfishuar s’mund të bëheshin dot Skënderbe i nacionalizmit shqiptar.

Ai s’mund të fliste për Prekazin si Krujë e dytë e qëndresës së shqiptarëve. Dhe as mund t’ia bënin dot askujt të qartë në asnjë katund të vendit e jo më në tryezat gjeopolitike më të rëndësishme të sigurisë globale se nuk mund të luhet më me shqiptarët, nuk mund të klonohen kombe shqiptare.

Këto i bëri dhe deklaroi Berisha që patriotizmin e ka natyral.

Ai s’mund të bëhej më shumë se klloun kur atikulon një tezë apo deklaratë që s’e ka të brendëshme të shpirtit.
Berisha është entusiazt i pandreqshëm dhe Rama përpiqet të përfitojë nga ky entuziazëm.
Ky lloj entuziazmi i Berishës i ka habit edhe të huajt të cilët s’po ia marrin seriozisht Ramës asnjë ankesë. Sepse Rama është shpallur fitues ende pa u bërë zgjedhjet. Krihet, lyhet, dridhet e përdridhet para pasqyrës sikur është kryeministër ende pa u bërë zgjedhjet. Të huajt s’po ia marrin seriozisht ankesat Ramës sepse ai është shpallur fitues ende pa u bërë zgjedhjet pasi ai don ose fitues ose nuk i njeh, i kundërshton, nuk i pranon, i refuzon zgjedhjet. Prandaj ka lënë litarin jashtë me KQZ e pa plotësuar.

Me mendtë që ka Rama mund të fitojë me 32 qershor e jo me 23 qershor.
Për një gjë të jemi të sigurtë. Kritikat për Berishen Rama i bën para pasqyrës. Aty e ka shumë të lehtë për të identifikuar çfarë i duket e shëmtuar nga vetja e tek vetja dhe këto që i duken të shemtuara ai ia atribon Berishës

Drejtori amerikan Moor përplasi kokën një ditë tek muri antiamerikan i edvinistëve të shtypit të paguar prej Ramës që shkuan si dërgatë speciale në ambasadën Amerikane. Por ai ua hoqi çdo merak kur u tha se e vetmja gjë që mund të cënojë marrëdhëniet amerikano-shqiptare janë protestat e dhunshme paszgjedhore të atyre që kanë lënë litarin jashtë me mosplotësimin e vendeve vakante në KQZ.

Rama arriti në mënyrë spektakolare të përçajë çamët për të favorizuar Partinë e të Drejtave të Njeriut të minoritetit grek në Shqipëri.

Rama është përjashtues. U thotë kundërshtarëve dilni përjashta. Berisha i bashkoi të gjithë.

Edhe të përjashtuarit e Ramës. Zemëroi edhe demokratë, por bashkoi edhe kundërshtarët e Ramës, i futi në lista në vende të sigurta, edhe pse ato deklarojnë qartë se nuk kanë shkuar si ushtarë të Berishës.

Rama ka bërë një aleancë me liliputët. Por po shkurtohet, po hyn në ujë nga analistët e bashkëpunëtorët e shkurtë, po e shkurtojnë.

Aleanca e Ramës është me paratë. Është kundër integrimeve europiane, megjithëse i votoi tre ligjet vonë, kur nuk i hynin në punë vendit për momentin. Edhe nderi i shkon dëm. Megjithëse e ka merak shumë ndershmërinë, por shumë ama.

Aq sa nuk din të na shpjegojë taksimin e ndershëm apo ndershmërinë e taksave. Kur ka pushtet ka dhënë prova se i rrit taksat sa të dojë e si të dojë. Kur s’ka pushtet i ul taksat.

I ngjan Leninit dhe shokut Enver që bënin rezil kundërshtarët I shkrin kundërshtarët.
Po nuk e di çfarë ka bërë me dragojtë e kuq të Smokthinës.

Ku janë dragojtë e kuq të Smokthinës? A u pajtua me to? Si u pajtua?

Edi Rama me stërmundim po përpiqet të ndërtojë me fjalë një realitet tjetër nga ky që shohin dhe prekin njerzit në Shqipëri. Një realitet të tijin virtual të na e shesë për realitet real. I janë nakatosur bojnat në telajo.

Ka halle robi. Kur nuk të pëlqen kurrë vetja, kur nuk je në paqë kurrë me veten është hall i madh. Është vështirë të duash të jesh gjithçka e të mos mbërrish të jesh agjë, të mos spikatësh askund si i përveçëm, ani se Përralla e peshkut të kuq i pati parathënë se do të jesh mbret i mbretërve në mbretërinë e peshkërisë, në peshknajën e peshqve mavi që nuk u bënë dot blu dhe nga dhimbja që ther e dhëmb mavija bëhet më mavi…

Me tërbim është sulë si në të fundmën betejë për të plotësuar premtimin bërë vetës për nxjerrjken e PS jashtë ligjit dhe krijimin e partisë së tij përsonale Edvin Partia, por me targë të vjedhur PS.

Po përpiqet të krijojë një realitet shumë të zymtë e të shëmtuar. Shumë më të pistë nga ky që është në fakt, që njerzve nuk u duket i mrekullueshëm sepse s’është i tillë, por që kurrësesi nuk ngjan me atë realitet të zi e të flliqtë që pikturon Rama për Shqipërinë si piktor i realizmit socialist.

Një e dy thotë s’ka ndërtuar rrugë qeveria, ndërkohë që udhëton në autobuz brenda ditës sa në Jug e Veri dhe nuk i derdhet kafeja në sedile. Të vërbohen njerzit, thotë ai, që të mos shohin udhët. Të prishën gjithë orët që kanë njerzit dhe të mos orientohen në kohë për ta ditur se në sa orë udhëton nga Veriu në Jug, thotë ai. Të anullohet qenia e Shqipërisë në NATO, të mos quhet sepse e ka firmosur Saliu.

(Nuk është natë NATO-ja, ani pse ai gabon ndonjëherë dhe e quan natë.

Janë reminishencat e së kaluarës apo frikërat e së kaluarës kur i shkonte shurra nga “Dragonjtë e kuq” të Smokthinës që e kërcënonin të mos shante Enverin. Dragonjtë e Kuq të Smokthinës i shkruanin “Ne përdorim metoda bashkëkohore si aksident automobilistik, thika, leva prapa koke, verbim me HCL, Cianur Potasi, Revolver Beret, ose rrëmbim fëmije, gruaje etj”.

Rama mërmëriste kundër Enverit, por ama ia kish lënë zemrën në dorë Ramizit. I shkroi kartë publike Ramizit në vitin 1991. E goditi se nuk i tha me fjalën “shoku” por “zoti” sekretar i parë… Iu lut ta mbarësonte Shqipërinë.

Sepse kish gjithë besimin e Ramës, ishte shpresa e Ramës. Dhe pranon në atë letër se shoku Enver në latoi, na shtroi si gurë “në kalldrëmin e socializmit” 3 milionë shqiptarë. Duke iu lutur për bashkëpunim Ramiz Alisë, në letrën e tij Rama i thotë se “Ju i keni ende në dorë të gjitha mjetet për t’i dhënë drejtimin e duhur erërave që po fryjnë në Shqipëri në mënyrë që ato të mos shndërrohen në uragan shkatërrimtar”.

Por dragonjtë e Smokthinës nuk njihnin tjatër veç Enverit që ish dielli për Shqipërinë. Megjithësie është pajtuar me dragonjtë e kuq të Smokthinës se u ka premtuar atyre se do bëhëm vetë Enver… Dhe po bëhet ngadalë.

Ditët e fundit reformat ë Enverit ka propozuar. Tapi toke për ata që e kanë punuar tokën 20 vjet, tha Rama (kush po pjerdh pronarët…).

Shëndetësi falas thosh Enveri, kështu deklaron dhe Rama (ani se është fjala me gisht nga pas se falas në socializmë mundet të genjejë por jo në kapitalzmë shoku Edi…). Taksë të nderçme për 95 përqind të shqiptarëve. Po kush janë ata 5 përqind që do e hanë të panderçme. Kush hyn tek 5 përqindëshi i shqiptarëve. Nxënësit, studentët, pensionistët ku hyjnë, te 5 apo te 95.

Taksë të ndërçme e taksë kurvë… Vetë nuk po i del koha ta spjegojë ëndrrën, ta tregojë ëndrrën të plotë, ta rithotë të plotë përrallën e peshkut të kuq që deshi të bëhej blu, por nga fërkimi i madh për t’ia heqë luspat e për ta bërë blu, e vereniki shumë dhe peshku u bë mavi. Për këtë ka rithirrë në ndihmë edhe gazetarët e “zuskës plakë Zëri i Popullit”, me emra antishqiptarë si Hamdi Jupe…

“Nuk kisha patur ndonjëherë respekt për gazetarët e ZP, megjithatë asnjëherë nuk i kisha parë aq agresivë në mbrojtje të historisë së Partisë së Punës, që kishte filluar të kutërbonte nga të katër anët”. Këto gazetarë të ZP ishin “Mësues tetëvjeçareje të dështuar, gazetarë mejhanesh, që në kohë tjetër nuk do të kishin qenë më shumë se akçinj ne sherbim të Ali Pashë Tepelenit, me ca emra antishqiptarë, si Gëllçi ose Jupe, shfrytëzonin tani njohuritë e tyre në shkrim e këndim për të sulmuar gjithë intelektualët me një farë vlere në Shqipëri”. Si në 1946-1947.

Mor, po me Hamdi Jupen çfarë të ketë Peshkaqeni i detit mavi. Hamdiu shqiptar sakllam është, çam safi dhe çamët shqiptarë janë. Apo mbretëria e peshqëve mavi nuk i quan çamët shqiptarë.

Të anullohet levizja e lirë e shqiptarëve nëpër Europë sepse edhe këtë e nënshkroi Saliu, thotë Rama. Nuk e gëlltit dot që sot edhe katundari më i largët, i cepit më të fundmë, shkon drejt e në aeroport dhe shalon avion dhe i bie qark Europës.

Bile katundari shqiptar dhe hapet udhëve, shesheve e metrove të Parisit si Rama dikur i privilegjuar në atë Paris mrekullie ku e gjeti Nano dhe e solli drejt e në qilim…, duke ia ndërprerë karierën e shkëlqyer të piktorit. E ka pak shqelmin bythës Fatos Nano. Mirë ia bën Rama që nuk e afron sepse ai ia ndërpreu karierën në Paris ku Rama i pati vënë poshtë gjithë piktorët e Avropit, të gjallët e të vdekurit.

Nuk ma besoni dot sot askush se Rama po mbërrin gati në finale të realizimit të ëndrrës së tij të kahershme për “nxjerrjen jashtë ligjit të PPSH (partia e sotme socialiste), si i vetmi shteg nga duhet të kalojë PSSH (Partia socialiste) për të fituar të drejtën e qytetarisë në shoqërinë e ardhshme shqiptare…”. Ndryshe PS s’mund ta ketë të drejtën për të qenë parti e ligjshme.”, shkruante Rama, sjellësi i peshkokracisë mavi.

Sado që çirret e ulëret se peshkokracia është e të gjithëve, sa më shumë e thekson këtë, pohohet në realitet e kundërta, peshkokracia është e miqve të tij jo e të gjithëve. Është e peshqëve më mavi, më të mavijosur, më të verenikur…

Nga ngjyra biçimblu që “hyri në modë” nga “ushqimi pa jetë që i dha lëkurës së tyre biçimblunë”, meqenëse bluja e pastër nuk pëlqehej nga gratë dhe e kuqja shihej me neveri të madhe, ai arriti të pajtohej, pelqente, impononte, diktonte, urdhëronte ngjyrën mavi, ose “një lloj vishnje e mavijosur”.
Rama zgjodhi ta shkatërrojë ndryshe PS. Të krijojë Edvin Partinë e tij, me shoket e miqtë e tij, tashmë jo idealistë, por biznesmenë që shkërdhejnë përditë moralin. Dhe PS i mori apo grabiti vetëm targën PS sepse në këto zgjedhje druhet të hyjë me targë të re për Edvin Partinë. PS do të mbetet në rënie të lirë. Para se të bjerë në humnerë, do t’i dalë para si shpëtimtar Ilir Meta që lutet e punon ditë e natë ta marrë PS, të marrë armatën e votuesve të saj.

Në panairin e Librit në Prishtinë,ishin rreth 90 botues

Edicioni i sivjetshëm i Panairit të Librit të Prishtinës është përmbyllur dje, në mënyrën më të mirë të mundshme. Gjatë një jave sa zgjati këtë vit ky panair, u zhvilluan shumë aktivitete të rëndësishme për librin, u dhanë shumë mesazhe, kurse më i rëndësishmi ishte mesazhi që u dha për letërsinë për fëmijë. Kështu ka thënë në një prononcim për "Kosova Sot", shkrimtari Albatros Rexhaj, i cili nga juria e Panairit është zgjedhur shkrimtari i vitit, për romanet 'Bombë në Beograd" dhe "Ditar dashurie i një shkrimtari".

I nderuar me çmimin e jurisë

Rexhaj ka thënë se me mbarëvajtjen që ka pasur ky panair ka arsyetuar plotësisht epitetin jubilar. "Panairi i 15-të i librit ka sjellë risi, aktivitete të shumta, ka krijuar atmosferën e festës, e më i rëndësishmi është mesazhi që u dha në mbyllje të panairit, e që është kujdesi dhe promovimi më i madh i letërsinë për fëmijë", ka thënë Rexhaj, duke shtuar se ka mbetur mjaft i emocionuar, por edhe i nderuar me çmimin që i është dhënë nga juria e Panairit. "Ky çmim për mua ka vlerë shpirtërore, emocionale, të papërshkrueshme", ka thënë Rexhaj, duke u bërë thirrje krijuesve të rinj që të mos dorëzohen nga zhgënjimet që do të përballen në rrugën e tyre krijuese.

Librat elektronikë

Përveç çmimit, Rexhaj i ka sjellë panairit të Prishtinës dhe të veçantën e këtij viti, e që është prezantimi i botimeve elektronike përmes Shtëpisë së tij të Botimeve Elektronike, "Filozofia Urbane". Qëllimi i prezantimit të botimeve elektronike, sipas tij, ishte rekrutimi i lexuesve, që siç ka thënë ai, është përfitimi më i madh. "Edhe ne, nëse duam ta rrisim interesimin për librin sikurse është në botë, nuk mund ta bëjmë po nuk rekrutuam lexues. Ideja ishte që ta përdorim këtë rast unik, ta promovojmë leximin dhe kjo u tregua shumë e suksesshme. Libraria elektronike ishte shumë prezente, sepse u diskutua për librin elektronik, atë klasik dhe në të gjitha këto diskutime njerëzit e mbajnë në mend vetëm një gjë, librin", ka thënë Rexhaj.

Pjesëmarrës, 90 botues

Duke e vlerësuar si të suksesshëm Panairin e sivjetmë, organizatorët në një konferencë për medie kanë thënë se çdo gjë ka ecur sipas parashikimeve. Sipas tyre, këtë vit kanë marrë pjesë 90 botues.



 Ndërsa u mbajtën 40 aktivitete të ndryshme, si promovime, prezantim krijuesish dhe përvjetorë për krijuesit e mëdhenj shqiptarë. Kryetari i Shoqatës së Botuesve të Kosovës Daut Demaku ka thënë se me gjithë mangësitë që kanë mundur të jenë evidentuar, nga organizatorët është bërë më e mira. "Një përgëzim të veçantë e meriton nënkryetari i SHBK-së dhe stafi i tij për organizimin e mirë", ka thënë Demaku.


Ndërsa më pas, organizatorët kanë shpallur edhe librat më të kërkuar të autorëve shqiptarë, si: "Një histori e kontestuar", i Jakup Krasniqit, "Shqipëria dhe Kosova" i Rexhep Qosjes, "Bisedë për brilantet e pasdites së dhjetorit", i Kadaresë dhe "Kukullat nuk kanë atdhe" i Flutura Açkës.



Ndërsa, autorët e huaj më të shitur, sipas organizatorëve, ishin: "Dhe malet oshtinë" i Khalid Hossein, "Revolta e atlasit" i Ayn Rand, "Aleph", i Paolo Kohelos, "Nderi" nga Elof Shafak dhe Mistriku O'Sho. Ndërsa librat më të shitur për fëmijë ishin "Eko lbirus" nga Drenusha Zajmi- Hoxha, "Histori gazmore"nga Jeronim Sticton, "Djali i miliarderit" i David Valliams, "Minierat e mbretit Sallomon" nga H.R. Hegerd dhe "101 fabula dhe përralla' nga vëllezërit Tafaj. Kurse në fund, redaksitë e Kulturës së medieve të ndryshme dhanë edhe rekomandimet e tyre për librin më të lexuar të Panairit.

Përmes letërsisë kultivohet gjuha

Diaspora shqiptare gjithmonë ka pasur shkrimtarë të mëdhenj, pa të cilët assesi nuk mund të imagjinohet letërsia shqipe. Kujtojmë, Sami e Naim Frashërin, Fan Nolin, Faik Konicën, e dhjetëra shkrimtarë të tjerë që kanë dhënë kontribut të shquar që letërsia shqipe e krijuar në diasporë të jetë shumë e fuqishme. Në fakt, shkrimtarët që përmendëm më lart janë shumë të rëndësishëm për letërsinë shqipe dhe letërsia jonë nuk mund të imagjinohet pa ta. Poeti dhe kritiku Avni Rudaku thotë se ende diaspora nuk trajtohet si forcë kulturore. "Diaspora ende nuk trajtohet si forcë kulturore, letrare apo profesionale, por vetëm si një komunitet jashtë vendit, i cili ka forcë financiare dhe ekonomike. Së pari, duhet ta ndërrojmë qëndrimin tonë që kemi për diasporën, në mënyrë që t'ia njohim rëndësinë e fuqisë së krijimtarisë së tyre letrare. Së dyti, ne shumë pak bëjmë promovime të librave të tyre dhe aspak nuk shkruhet për letërsinë që zhvillohet në diasporë. Madje, kur flasim për diasporë, kemi autorë të profileve të ndryshme letrare dhe të kodit tematik, varësisht a është diasporë në Kanada, SHBA, Zvicër, Gjermani, Francë, Suedi, Belgjikë, etj", tha ai.

Diaspora të trajtohet institucionalisht

Rudaku thotë se duhet ta ndërrojmë logjikën e të menduarit, sepse diasporën nuk bën ta njohim vetëm privatisht, por edhe institucionalisht. "Ne vetëm privatisht e njohim diasporën, që shkruan dhe boton libra, por jo si institucion, por edhe si qasje studimore. Shoqatat dhe klubet tona letrare në vend, do të duhej që sa më shumë të bashkëpunonin me letrarët dhe shoqatat letrare jashtë vendit, në mënyrë që të njiheshim me literaturën e tyre që krijohet, por edhe ata të njihen me literaturën që krijojmë ne. Roli i diasporës në krijimtarinë tonë letrare është jashtëzakonisht e rëndësishme, sepse ata mund të jenë edhe ndërmjetësues dhe përçues të letërsive botërore dhe letërsinë shqiptare. Ata janë ura ndërlidhëse në mes të literaturës lokale dhe globale", mendon ai. Kurse, shkrimtari Fahredin Shehu thotë se në përgjithësi letërsia shqiptare këto vitet e fundit ka bërë shumë pak që të njihet jashtë vendit.

Përmes letërsisë kultivohet gjuha

"Letërsia shqipe në kohët e fundit ka bërë shumë pak vend për vete, jo vetëm në botë, por edhe trojet ku flitet dhe shkruhet shqip. Rëndësia e krijuesve të diasporës pa dyshim se është e madhe, sepse pavarësisht vendit dhe distancës ata krijues përpiqen maksimalisht që ta ruajnë identitetin kombëtar dhe ky dihet mirëfilli se është ruajtur më së miri me gjuhën, kështu që kultivimi i artit dhe fjalës së bukur nuk duhet mohuar, andaj kam pritje se bartësit e përgjegjësisë në kulturën kosovare do ta kenë parasysh këtë fakt", thotë Shehu.
Ndërkaq, shkrimtari tjetër, Adrian Haxhaj, thotë se sot në përgjithësi letërsia shqipe promovohet si rezultat i angazhimeve individuale të krijuesve. "Letërsia shqipe në përgjithësi sot promovohet si rezultat i angazhimeve të vetë krijuesve brenda dhe jashtë vendit. Prandaj, ndodh që një krijues i konsoliduar të mos i dëgjohet shumë emri, ndërkohë që tjetri që e shkarravit letërsinë, të bëhet emër i njohur. Letërsia shqipe sot po mundohet të gjejë treg jashtë vendit, ndërkohë që tregu brenda vendit duket si inferior", nënvizoi Haxhaj.

B. ZYBERI

Vrasëset me pagesë

Zhanri Krim dhe triler është një nga më të vështirët për t'u krijuar, e kjo mund të ketë të bëjë me faktin se për ta bërë një film të tillë duhet munduar të bëhet një kombinim ndërmjet një filmi të pavarur dhe një filmi që ka shumë aksion brenda vetes.

Vrasja e Majkëllit

'Violet and Daisy' është një film që flet për dy vajza të reja (Alexis Bledel dhe Saoirse Ronan) të cilat sigurojnë jetesën duke vrarë njerëz për para. Për të përballuar jetën në një apartament në Nju-Jork, për të pasur mundësi të blejnë rroba të mira dhe të trendëve të fundit, ato i hyjnë kësaj pune si të ishte një gjë shumë e thjeshtë dhe e parëndësishme. Për të blerë një fustan të ngjashëm me një yll muzike, ato marrin përsipër një detyrë që do t'u paguhet mjaft shumë, vrasjen ë Majkëllit (James Gandolfini). Pasi i zë gjumi aksidentalisht në apartamentin e tij derisa e presin atë të vijë, ato vendosin që ta vrasin në vend sapo i zgjon nga gjumi. Megjithatë, për befasinë e tyre ai nuk bën asgjë për t'i ndaluar, madje i nxit që ta kryejnë vrasjen. Por është biseda që vjen më pas, ajo që ua vështirësoi punën, për shkak se ai duket një person shumë i mirë. Mund të themi me bindje se Gandolfini në rolin e Majkëllit e bën këtë film të vlefshëm për t'u shikuar. Derisa lidhja e tij me Toni Sopranon mund t'i bëjë njerëzit të dyshojnë për paraqitjen e tij në një film të këtij zhanri, performansa e tij është në nivelin e duhur, e mprehtë, delikate dhe qesharake.

Ngjashmëria me filmat e viteve të '90-ta

Në fakt, duhet thënë se ky film ngjan shumë me filmat e viteve të '90-ta, sidomos kur është fjala për përdorimin e muzikës në formë të ironisë, dhe përdorimin e ndryshimit të pikëpamjes së personazheve për të ndikuar në ngjarje. Përzierja e zhanreve, personazheve dhe e aktorëve të duhur për këto personazhe, i shton pikë filmit. Regjisori Xhefri Fleçer, arrin të përçojë tek audienca ndjenjën e tmerrit dhe frikës në disa raste brenda filmit. Filmi ka filluar të shfaqet nëpër kinema që nga data 7 qershor, dhe deri më tani ka pranuar mjaft kritika pozitive.

Histori adoleshentësh

Ndryshe nga 'Spring Breakers' që të mbushë me entuziazëm para se të shfaqë pjesën e fundit të hierarkisë shoqërore, të ndejave të ulëta që bëjnë të rinjtë në disa vende të botës, 'The Bling Ring' është i errët, me një thjeshtësi befasuese në komunikim dhe në transmetim të mesazhit të tij. Sapo të tejkaloni atë murin e rezistencës, dmth rreth 20 minuta pas fillimit të filmit, ju do të kuptoni gjithçka, do të mësoni se vërtetë ia vlen të shihet pjesa tjetër e tij, për shkak se ndodh një transformim total. Tregimi i Sofia Kopolës për banditët e shkollës së mesme, që bazohet në një ngjarje të vërtetë, është në fakt një film mjaft i errët dhe dëshpërues. Është një film unik dhe sfidues.

Transformimi i të pasionuarve pas yjeve

Historia fillon me një histori të ngjashme si 'Metropolitan'-i i Uit Stillmanit. Marku (Israel Broussard) është një student i jashtëm i transferuar në Indiana Hills, një magnet i vërtetë për fëmijët e pasur delikuentë të zonës së Los Anxhelosit. Ai shumë shpejt dashurohet me Rebekën (Katie Chang), një përdoruese e drogës, që pëlqen të kontrollojë dyert e veturave për të parë nëse janë të hapura. Ato që kanë brenda ndonjë gjë të çmuar, e dërgojnë atë drejtë vjedhjes. Në ekipin unik të Rebekës bën pjesë Kloi, një vajzë e bandës, e cila ka një zë të vrazhdë që e bën të tingëllojë si të ishte 20 vjet më e vjetër, Niki (Emma Watson), një vajzë e shkolluar në shtëpi, e paralizuar nga statusi shoqëror dhe motra e saj e adoptuar Sem (Taissa Farmiga). Kur grupi takohet, ata janë më pak të interesuar në argëtim e më shumë janë të interesuar të krijojnë një perceptim se janë duke u argëtuar.

Në ndjekje të yjeve

Ata kujdesen të bëjnë fotografi nëpër lokale të ndryshme dhe t'i postojnë ato në 'Facebook', për t'i bërë të tjerët të mendojnë se janë duke u kënaqur. Ata janë të obsesionuar me yjet hollivudiane aq shumë, sa ata dinë edhe detajet më të vogla për ta, duke përfshirë adresat e shtëpive. Një ditë ata e kuptojnë se shumica e yjeve do të jenë larg, në udhëtime dhe duke marrë pjesë në ngjarje të ndryshme, kështu që ata vendosin të hyjnë në shtëpitë e tyre për të vjedhur. Shumë shpejt grupi bëhet profesional në këtë çështje duke shkuar edhe në shtëpitë e më të njohurave si Paris Hilton dhe Megan Foks. Ky film me të vërtetë ia vlen të shikohet, nëse jo për vjedhjen e shtëpive të të famshmëve, atëherë për adrenalinën që të jep gjatë skenave plot aksion.

“E çmendur rreth djaloshit”

Flori Bruqi

Romani i tretë i Bridget Jones, i titulluar “E çmendur rreth djaloshit”, do të publikohet më 10 tetor, ka thënë botuesi britanik i Jonathan Cape.

Dy romanet e para të Helen Fielding rreth beqares së pafat janë shndërruar në filma të njohur me aktorët Renee Zellweger, Colin Firth dhe Hugh Grant.

Ditari i Bridget Jones, i botuar në vitin 1996 dhe vazhdimi me titullin “Skaji i Arsyes” në vitin 1999, janë shitur në 15 milionë kopje në 40 vende.

Botuesi ka thënë se libri i ri paraqet një fazë krejtësisht të re në jetën e Bridget.

“Bridget është e vjetër, ajo mban ende ditar, por gjithashtu është zhytur në dërgimin e mesazheve dhe eksperimentimin në mediat sociale”, ka thënë ai.

Bridget Jones is a franchise based on the fictional character with the same name. English writer Helen Fielding started her Bridget Jones's Diary column in The Independent in 1995, while chronicling the life of Bridget Jones as a thirtysomething single woman in London as she tries to make sense of life and love with the help of a surrogate "urban family" of friends in the 1990s.


 The column lampooned the obsession of women with women's magazines such as Cosmopolitan and wider social trends in Britain at the time. Helen Fielding published the novelisation of the column in 1996, followed by a sequel in 1999 called Bridget Jones: The Edge of Reason. Both novels were adapted for the big screen in 2001 and 2004, starring Renée Zellweger as Bridget Jones, and Hugh Grant and Colin Firth as the men in her life: Daniel Cleaver and Mark Darcy. After Fielding had ceased to work for The Daily Telegraph in late 1998, the feature began again in The Independent on 4 August 2005 and finished in June 2006.

Bridget Jones graduated from Bangor University. She is a single, thirty-two-year-old woman whose life is a satirised version of the stereotypical single London thirty-something in the nineties trying to go out there and look for love. She has some bad habits - smoking and drinking too much - but she annually writes her New Year's resolutions in her diary, determined to stop smoking, drink no more than fourteen alcohol units a week, and eat more pulses and try her best to lose weight. In the two novels and screen adaptations, Bridget's mother is bored with her life as a housewife in the country and leaves Bridget's father. Bridget repeatedly flirts with her boss, Daniel Cleaver. A successful barrister named Mark Darcy also keeps popping into Bridget's life, being extremely awkward, and sometimes coming off a bit rude. After Bridget and Mark reach an understanding of each other and find a sort of happiness together, she gains some self-esteem and cuts down on her cigarette consumption. However, Bridget's obsession with self-help books plus several misunderstandings cannot keep the couple together forever.

The new Independent column was set in the then-present day of 2005 and 2006, with references being made to events such as River Thames whale,[1] and has dropped some of the motifs of the original diary, particularly the alcohol unit and calorie counts. Despite the time advance, Cleaver and Darcy were still the two men in Jones' life[2] ("I'm not sleeping with them both at once," she explains later to her friend Shaz. "I accidentally slept with each of them separately"),[3] and the plotline launched into a pregnancy. As author Helen Fielding said, "she's heading in a different direction."[4] The column is continued into 2006. In the last entry, Bridget Jones gave birth to a baby boy, fathered by Daniel Cleaver. She moved in with Daniel.[5] However, Mark was not entirely out of the picture, as he previously suggested that he would like to adopt the child.[6] The column finished with the note, "Bridget is giving every attention to the care of her newborn son – and is too busy to keep up her Diary for the time being."[5]


In the mid-nineties, Charles Leadbeater, at the time the features editor of the English newspaper The Independent, offered Helen Fielding, then a journalist on The Independent on Sunday, a weekly column about urban life in London designed to appeal to young professional women. Fielding accepted and Bridget Jones was born on 28 February 1995.[7] The instantaneous popularity of the columns led to publication of the first book, Bridget Jones's Diary, in 1996.


The column appeared regularly every Wednesday on the pages of The Independent for almost three years: the last one was published on 10 September 1997. A couple of months later, on 15 November 1997, Helen Fielding resumed her weekly diary on The Daily Telegraph.[8] Fielding ceased to work for The Daily Telegraph on 19 December 1998.

Main articles: Bridget Jones's Diary and Bridget Jones: The Edge of Reason
The column was made into a novel in 1996, Bridget Jones's Diary. The plot is loosely based on Pride and Prejudice by Jane Austen. The second book, Bridget Jones: The Edge of Reason, was published on 1998, and was based on the plot of another of Austen's novels, Persuasion.


Fielding named the character of Mark Darcy after the Pride and Prejudice character Fitzwilliam Darcy and described him exactly like Colin Firth, who played Mr Darcy in the 1995 BBC adaptation.[9] Mark Darcy was also partly modelled after a friend of Helen Fielding, Mark Muller, a barrister with chambers in Gray's Inn Square and the Kurdish revolutionary leader that Darcy defends in the movie was inspired by a real case of Muller's.[10] The character of Shazzer was reportedly based on the director of the film, Sharon Maguire, who is a friend of Helen Fielding.[11]

The feature began again in The Independent on 4 August 2005 with a "Sunday 31 July" entry. A book containing all of the original columns was given away with the paper the following Saturday. This relaunch of the column is also printed in the Irish Independent. The International Herald Tribune reviewed the new column rather favourably, commenting that Fielding's satire was in good form.[2] The Daily Mail reviewed it less favourably, saying it lacked the genuine quality of the first two novels.[12]

Helen Fielding (as Bridget Jones) wrote of her love of the 1995 BBC adaptation of Pride and Prejudice in her Bridget Jones's Diary column during the original British broadcast,[13] mentioning her "simple human need for Darcy to get off with Elizabeth" and regarding the couple as her "chosen representatives in the field of shagging, or rather courtship".[14] Fielding loosely reworked the plot of Pride And Prejudice in her 1996 novelisation of the column, naming Bridget's uptight love interest "Mark Darcy" and describing him exactly like Colin Firth.[9][13]



Following a first meeting with Firth during his filming of Fever Pitch in 1996, Fielding asked Firth to collaborate in what would become an eight-page interview between Bridget Jones and Firth in her 1999 sequel novel, Bridget Jones: The Edge of Reason.


Conducting the real interview with Firth in Rome, Fielding lapsed into Bridget Jones mode and obsessed over Darcy in his wet shirt. Firth participated in the following editing process of what critics would consider "one of the funniest sequences in the diary's sequel".[15][16] Both novels make various other references to the BBC serial.[17]


Pride and Prejudice screenwriter Andrew Davies collaborated on the screenplays for the 2001 and 2004 Bridget Jones films, which would show Crispin Bonham-Carter (Mr Bingley in Pride and Prejudice) and Lucy Robinson (Mrs Hurst) in minor roles. The self-referential in-joke between the projects intrigued Colin Firth to accept the role of Mark Darcy,[13] as it gave him an opportunity to ridicule and liberate himself from his Pride and Prejudice character.[18]


 Film critic James Berardinelli would later state that Firth "plays this part [of Mark Darcy] exactly as he played the earlier role, making it evident that the two Darcys are essentially the same".[19] The producers never found a solution to incorporate the Jones-Firth interview in the second film, but shot a spoof interview with Firth as himself and Renée Zellweger staying in-character as Bridget Jones after a day's wrap. The scene is available as a deleted scene on DVD.[20]

Main articles: Bridget Jones's Diary (film) and Bridget Jones: The Edge of Reason (film)
The first novel was turned into a movie of the same name in 2001, directed by Sharon Maguire. The movie starred Renée Zellweger as Bridget, Hugh Grant as Daniel Cleaver, and Colin Firth as Mark Darcy.




 Before the film was released, a considerable amount of controversy surrounded the casting of the American Zellweger as what some saw as a quintessentially British heroine: however, her performance is widely considered to be of a high standard, including a perfect English accent, and garnered Zellweger an Academy Award nomination. A second movie was released in 2004, directed by Beeban Kidron. There are many differences between the books and the films. The production company Working Title has confirmed that a third movie is in the early stages of production (provisionally entitled Bridget Jones's Baby) and the film is due to be released in 2014.[21]

Main article: Bridget Jones's Diary (Musical)
A musical adaptation of the franchise is currently in Workshop productions in London, featuring Sheridan Smith in the title role. The show is due to open in London's West End in 2012, although no date has been officially confirmed.



References

1. ^ Jones, Bridget (Fielding, Helen). Bridget Jones's Diary – Monday 23 January. The Independent.
2. ^ ^a b James, Caryn (20 August 2005). "Bridget suffers through a new serial". International Herald Tribune. Retrieved 2008-06-22.
3. ^ Jones, Bridget (Fielding, Helen). Bridget Jones's Diary – Wednesday 17 August. The Independent.
4. ^ "Bridget Jones back in new diary". BBC News. 4 August 2005. Retrieved 2008-06-22.
5. ^ ^a b Jones, Bridget (Fielding, Helen). Bridget Jones's Diary – Saturday 10 June. The Independent.
6. ^ Jones, Bridget (Fielding, Helen). Bridget Jones's Diary – Tuesday 21 March. The Independent. "[telephone call] 'Bridget, it's Mark. You know what I said the other night - about adopting the baby? I did mean it you know. It's only the wretched Cleaver element which gets in the way. Maybe we should talk.'"
7. ^ Independent Columns 1995
8. ^ Telegraph Columns 1997
9. ^ ^a b Pearlman, Cindy (4 May 2001). Brit Colin Firth is newest hottie. Chicago Sun-Times
10. ^ Cartner-Morley, Jess (11 April 2001). "The real Mr Darcy".The Guardian. Retrieved 2008-06-19.
11. ^ Director Sharon Maguire in the audio commentary for Bridget Jones's Diary.
12. ^ Boshoff, Alison (1 June 2006). "Is Helen Fielding about to bump off Bridget Jones?". 'Daily Mail. Retrieved 2008-06-22.
13. ^ ^a b c Steiner, Susie (31 March 2001). "Twice Shy". The Guardian. Retrieved 2008-05-20.
14. ^ Jones, Bridget (Fielding, Helen) (25 October 1995). Bridget Jones's Diary. The Independent. p. 5
15. ^ Ryan, Tom (6 March 2004). "Renaissance man". The Age. Retrieved 2008-05-25.
16. ^ Grice, Elizabeth (3 April 2001). "He's back - without the breeches". The Daily Telegraph. Retrieved 2008-06-03.
17. ^ Salber, Cecilia (Winter 2001). "Bridget Jones and Mark Darcy: Art Imitating Art ... Imitating Art". Jane Austen Society of North America. Retrieved 2008-06-19.
18. ^ Faillaci, Sara (16 October 2003). Me Sexy?. Vanity Fair (Italy)
19. ^ Berardinelli, James (2001). "Bridget Jones's Diary".ReelViews. Retrieved 2008-05-21.
20. ^ Kidron, Beeban (2004). Bridget Jones: The Edge of Reason – Deleted scenes (DVD). United International Pictures.
21. ^ "Third Bridget Jones in pipeline". BBC News. 15 July 2009. Retrieved 2009-07-15.

Libri “Easy” Dashuria nuk është gjithmonë e lehtë

Dashuria nuk është gjithmonë e lehtë..." titullohet romani i Tammara Webber që vjen në shqip nga Aida Musai. Nën siglën e " Botimeve Pegi", ai rrëfen hsitorinë e rigjetjes së kurajës dhe vetëbesimit nga një vajzë e braktisur dhe e sulmuar, e cila do të arrijë të udhëheqë edhe zemrën e shpëtimtarit të saj.

Romani "Easy” - Dashuria nuk është gjithmonë e lehtë" e Tammara Webber tashmë ka ardhur në shqip edhe për lexuesit shqiptarë. Përkthyesia e kësaj vepre Aida Musai e cilëson si një vepër të veçantë që përcjell mesazhe të rëndësishme si atë të dhunës kundër grave.

Gjuha e librit është e thjeshte dhe autoria ashtu si Zhaklina ne jeten e saj ka pësuar dhunim, ndaj sipas përkthyeses kjo e bën që të jetë një libër i vërtetë

Easy natyrisht mbetet një roman i lehtë, për t'u lexuar nën çadër.

Tammara Webber është autore e romanit “Easy” dhe e serisë “Betëeen the lines”, bestseller të New York Times-it dhe Amazon-it. Që në moshë të hershme ajo e dashuronte leximin dhe shumë shpejt filloi të dashuronte edhe shkrimin. Para se të bëhej shkrimtare me kohë të plotë, ajo ka qenë këshilluese karriere për studentët. Është tepër romantike dhe i adhuron romanet me funde të lumtura, sepse, sipas saj, fundet e trishtuara në jetën reale janë të tepërta.