Fiqerete Kukli
Tash kam përpara poezinë senzacionale «Mall»,ku poetja me tone sentimentale,por edhe me dhembje shpreh,me fuqinë artistike të vargut lirik mallëngjimin për prindërit,për kohën e fëmijërisë,që kurrë nuk mund e ze./ E dini ku do të doja të isha tani?/dhe përgjigjja sugjestionale/Tek prehëri i Nënës do të shtrija kokën.Të cilën gjë e dëshirojnë të gjithë,por u mungon senzacioni poetik.
Do të çmallej duke derdh gjolin e lotëve/ Të lija lotët atje për ta kompenzuar poetikisht qetësinë/Të merrja qetësinë e humbur/mallin për shtëpinë ku u rrita.Që shtëpitë e lindjes,edhe moti të rrënuara,na zgjojnë mallin trishtues e nuk na shqitën nga ëndrrat.
Sigurinë fizike,poetja,si çdo fëmijë tjetër,e kërkon pranë babait:Të isha në gjoksin e babës/Ah,atje askush s`më prek/Ai shpatën nxjerr këllefit.
Dhe si prindër smund e dallon asnjërin,çka realisht ngjet me fëmijët:/Të rrija me të dy,në mes tyre/Të shtrihesha e të flisnim/e të flisnim deri në agim/.
Brishtësinë e butësinë e nënës e do patjetër,prej së cilël nuk mundet leht të ndahet:/e prehëri i nënës për pak të ishte i imi/fare pak.Nëna është dashuri,që graviteti i asaj dashurie nuk të le të largohesh./Zog të bëhesha e të fluturoja mbi det/të rrija në gjoksin e babës/e tek varri i nënës.Në këte varg i vie erë poezive të kurbetçarve të Rilindjes Kombëtare,e veçmas të Filip Shirokës.
Malli për të kaluarën,për shtëpinë e lindjes,si dhe për prindërit janë dhën me ngjyra të kristalta dhe kanë forcën që ta emocionojnë çdo lexues të vemendshëm.
Poezia,me veçoritë karakteristike që ka,trajtohet princeshë e arteve audiovizuele
