…fjala vret me rende se plumbi!
ZEF PERGEGA
Jeta e komunitetit shqiptar te Amerikes ngjan si nje anije e vjeter qe shkon drejt skadences, ose, duke iu refruar shpreses per mbijetese, nje anije qe shkon perpara me vela pa motor. Ne njerin krah vozit nje grup qe ne bord nuk u jep lopatave por shyen nga vetja dhe nga ana tjeter nje grup maninaresh qe ne vend te levize krahet dhe anijen ta coje ne liman e shkaterron bordin per qellime te veta. Ne mes qendrojne disa dijetare qe ne vend ti bashkojne forcat e marinareve ia bejne me sy here njerit bord e here tjeterit, per te dale ato sundimtare dhe mbajtesit e perjetshem te borise se sirenes, per te thene keta jane shpetimatret dhe pa ta nuk kemi jete.
Po c’fare te beje Dom Ndoja ne kete mes?! Pervec fjales se mire, fjales se drejte, jo lenduese, por inkurajuese…!
I ka kapur nje hall i ato qe drejtojne aktivitetet tona. Ne fakt nje hall i madh. Ata e planifikojne programin dhe kur ia nisin ne salle dalin njerez qe nuk jane ne program qe me cdo kusht duan mikrofonin te flasin. Nuk flasin per temen bije fjala per flamurin, por per grupe qe jane te urtit e komunitetit apo brockulla e kodra mbas bregut. Fjale e lire, thone, por mos e lesho fjalen si lopa baglen se vret. Dhe pikerisht per kete vrasje e marrin mikrofonin.
Dhe nuk jane pak ato qe mendojne se per kete vrasje paguhen. Madje nen ze japin edhe emra konkret…!
Ne qe shkojme ne aktivitete dhe paguajme darken duam vetem nje fjale te rastit dhe muzike e valle. Dhe kaq. Nese ndonje meshtari i ka mbetur pa thene dicka le ta thote ne Kishe ose ne Xhami per besimtaret e vet. Ne nuk jemi delet e buta qe dikush te na mjele qymeshtin e femijeve e ju t’ua hidhni thive. Mos djale! Mos e thuaj ate fjale, qofsh ti edhe meshtar! O njeri, fjala vret!
A jetojne ne Kosove me keq se ne kohen e Millosheviqit?! Si more mund te sillet ne public shembulli i nje ordineri pa syne balle, kosovar qe ka thene: “Ne jetome me keq se ne kohen e Milloshevicit!
Ja koha e katilit te Ballkanit ne popullin shqiptar te Kosoves!
Regjistri i fëmijëve të vrarë, të pafajshëm dhe të paaftë për vetëmbrojtje është gati i pabesueshëm. Nga janari deri më 12 qershor 1999 janë vrarë ose evidentohen të zhdukur 1 396 fëmijë, nën moshën 18-vjeçare, apo më tepër se 11 për qind e viktimave të përgjithshme të të vrarëve në Kosovë. Kjo statistikë për dhunën mbi fëmijët është më tragjikja në historinë e re të Evropës”,
Sipas të dhënave të grumbulluara, zyrtare në Kosovë nga janari 1998 deri më 12 qershor 1999 ka pasur 12 843 viktima të nacionalitetit shqiptar, prej tyre 1 741 femra, ndërsa në altarin e lirisë kanë rënë 2 261 dëshmorë, në mesin e tyre 68 dëshmorë e martirë nga Shqipëria. Veç vrasjeve, janë shkatërruar më se 188 mijë objekte banimi, janë dëbuar nga Kosova më se 1 milion banorë.
Bilanci i krimeve serbe në Kosovë sipas Agjencisë Shtetërore e Arkivave të Kosovës. Shtëpi të shkatërruara – dëmtuara të popullatës shqiptare: 100.589 Shkolla të shkatërruara – të dëmtuara me dokumentacion: 358, Zyra të vendit:71
Shtëpi kulture: 30, Biblioteka publike dhe shkollore: 93, Objekte shëndetësore: 123, Objekte fetare (xhami, teqe, tyrbe): 215, Kisha katolike: 5, Objekte ndihmëse – përcjellëse: 88.101.
Pasojat e luftës
Okupimi klasik i Kosovës
Sjellja e forcave të mëdha ushtarake në Kosovë
Periudha janar 1998 – 12 qershor 1999:
Vrarë: 11.840 viktima nga Kosova,
- 1.392 fëmijë deri në 18 vjeç.
- 296 fëmijë deri në 5 vjeç.
- 1739 femra
- 1882 të moshuar mbi moshën 65-vjeçare.
- 1450 banorë ende janë të pagjetur.
Janë dhunuar 20.400 femra shqiptare.
Sipas të dhënave të UNCHR, në fillim të qershorit 1999, nga refugjatët e dëbuar prej Kosove: Janë dëbuar nga Kosova rreth 1 milion banorë
443.300 ishin vendosur në Shqipëri,
247.800 në Maqedoni,
69.300 në Mal të Zi,
21.700 në Bosnjë-Hercegovinë, gjithsej 782.100.
Në vendet e tjera të botës u vendosën gjithsej 76.475 refugjatë, duke përfshirë
13.639 në Gjermani, 7.581 në Turqi, 5.829 në Itali, 5.730 në SHBA, Francë, Norvegji, Suedi, Britani të Madhe, Poloni, Spanjë, Portugali, Finlandë, Zvicër, Izrael etj.
Edhe njehere po te them, si njeri, o njeri, si shqiptar qe nuk kam gje me per se ty, mos e lesho fjalen si lopa baglen se ende nuk na jane sheruar plaget!
Ka thene mire Agimi, gazetari Kosovar: “Une poe le me kaq!” Ate po bej dhe une!
