Një poezi me tingëllim mjaft aktual për fatin e Kosovës

• 
  
• 
  
• Akademik Prof.Dr.Eshref Ymeri,Ph.D

  I dashur popull i Prishtinës heroike,

  Të dashur vëllezër kosovarë-atdhetarë,

  I dashur Zotëri Albin Kurti,

  E dashur Zonja Vjosa Osmani,

  Siç mësova nga faqet e internetit, më 27 qershor,

  2020 ,politikanët e Kosovës do të shkojnë në Vashington, ku,

  në bashkëpunim me Richard Grenellin, duan të firmosin

  ose për t’i dhuruar Serbisë Veriun e Mitrovicës, ose për ta

  lënë nën administrim ndërkombëtar për interesat e

  Serbisë, çka do të thotë poshtërim jo vetëm i Kosovës, por

  edhe i mbarë kombit shqiptar. Serbia kriminale e

  fundshekullit XX masakroi dhe poshtëroi mbarë popullin

  shqiptar të Kosovës dhe e shndërroi në gërmadhë krejt

  ekonominë e saj. Tani, me dorën në krye Thaçin, dhe

  Grenellit, Serbia kërkon ta poshtërojë Kosovën për herë të

  dytë.

  Fati i Kosovës: të jetë shtet sovran me dinjitet, me

  integritet territorial, siç e ka pranuar edhe Gjykata

  Ndërkombëtare e Hagës, apo të mbetet një ngastër e

  vockël, me atributet e kolonisë së pavarur të Serbisë.

  Në këto ditë, para takimit të gjëmshëm të 27

  qershorit , është çasti më i volitshëm që në kujtesën e

  secilit prej jush të vijnë dhe të ushtojnë vargjet

  gjëmimtare të poezisë së poetit të shquar atdhetar Ali
• Ёshtë në dorën tuaj për të vendosur se cili do të jetë
• me përkrahjen e gjithanshme të Richard
• Asllani, me titull “Hakërrim”. Kjo poezi-hymn, e shkruar

  në vitin 1943, ka një tingëllim mjaft aktual për situatën ku

  gjendet Kosova sot.

  Me respekt të thellë ndaj jush, me shpresë të madhe

  se sahanlëpirësve do t’u tregoni vendin, se nuk do të lejoni që

  Kosova të copëtohet, por do të ndikoni fuqimisht për

  ndryshimin e situatës, në mënyrë që të ruhet nderi dhe

  dinjiteti i popullit shqiptar të Kosovës dhe të përgatiten

  kushtet për ngritjen e padisë kundër Serbisë në Gjykatën

  Ndërkombëtare të Drejtësisë.

  Poezia e poetit të shquar Ali Asllani le të shërbejë si

  një armë e fuqishme në duart tuaja për mbrojtjen e

  Kosovës dhe të ushtojë në gojën e çdo kosovari me

  ndërgjegje të lartë kombëtare.

  Ali Asllani

  Hakërrim

  Që nga Korça gjer te Shkodra mbretëron një errësirë,

  nëpër fusha, nëpër kodra, vërshëllen një egërsirë!

  Pra, o burra, hani, pini, hani, pini or' e ças,

  Për çakallin, nat' e errët, është ras' e deli ras'!

  Hani, pini dhe rrëmbeni, mbushni xhepe, mbushni arka,

  të pabrek' ju gjeti dreka, milionier' ju gjeti darka!

  Hani, pini e rrëmbeni, mbushni arka, mbushni xhepe,

  gjersa populli bujar t'ju përgjigjet: peqe, lepe!
• Ai rron për zotrinë tuaj, pun' e tija, djers' e ballit,

  ësht' kafshit për gojën tuaj. Rroftë goja e çakallit!

  Shyqyr zotit, s'ka më mirë, lumturi dhe bukuri,

  dhe kur vjen e ju qan hallin, varni buz' edhe turi!

  Hani, pini dhe rrëmbeni, është koha e çakenjvet;

  hani, pini e rrëmbeni, ësht' bot e maskarenjve;

  Hani, pini, vidhni, mblidhni gjith' aksione, monopole,

  ekselenca dhe shkëlqesa, tuti quanti come vuole!

  Nënshkrim i zotris suaj nëpër banka vlen milion,

  ju shkëlqen në kraharuar dekorata "Grand Cordon"!

  Dhe kërkoni me ballhapur (!) komb i varfër t'ju thërres'

  gjith me emrin tingëllonjës: Ekselenca e Shkëlqes'

  dhe të quheni përhera luftëtar' e patriot',

  në ka zot dhe do duroj', posht ky zot, ky palo zot!

  Grand Kordon i zotris'sate, që në gji të kan' vendosur,

  ësht' pështyma e gjakosur e atdheut të veremosur;

  dhe kolltuku ku ke hipur, duke hequr nderin zvarr',

  ësht' trikëmbshi që përdita varet kombi në litar!

  Dhe zotrote kullurdise, diç, u bëre e pandeh,

  kundër burrit të vërtetë zë e vjell e zë e leh!

  E na tunde, na lëkunde, nëpër salla shkon e shkunde,

  mbasi dora e armikut ty me shok' të heq për hunde.

  Rroftë miku yt i huaj, që për dita los e qesh,

  të gradoi katër shkallë, pse i the dy fjal' në vesh!
• Koha dridhet e përdridhet, do vij' dita që do zgjidhet

  dhe nga trasta pem' e kalbur doemos jasht' do hidhet!

  Koha dridhet e përdridhet, prej gradimit katër shkallë

  nuk do mbetet gjë në dorë veç se vul' e zezë në ballë!

  Mirpo ju që s'keni pasur as nevoj' as gjë të keqe,

  më përpara nga të gjithë, ju i thatë armikut: "Peqe!"

  Që të zinit një kolltuk, aq u ulët u përkulët,

  sa në pragun e armikut vajtët si kopil u ngulët!

  As ju hahet, as ju pihet, vetëm titulli ju kihet…

  Teksa fshat' i varfër digjet… kryekurva nis e krihet!

  Sidomos ju dredharakë, ju me zemra aq të nxira,

  ju dinakë, ju shushunja, ju gjahtar' në errësira!

  Ç'na pa syri, ç'na pa syri!… Hunda juaj ku nuk hyri:

  te i miri, te i ligu, te spiuni më i ndyri!

  Dallavera nëpër zyra, dallavera në pazar,

  dallavera me të huaj, dallavera me shqiptar'

  Vetëm, vetëm dallavera, dhe në dëm të këtij vendi

  që ju rriti, që ju ngriti, që ju ngopi, që ju dendi!

  Nëse kombi vete mbarë, nesër ju veproni ndryshe,

  dylli bëhet si të duash, kukuvajk' dhe dallëndyshe…

  kukuvajka gjith, me lajka, nesër silleni bujar,

  nënë dorë e nënë maska, shkoni jepni një kapar!
• Dhe kujtoni tash e tutje me të tilla dallavera

  kukuvajka do përtypi zog e zoga si përhera…

  Ja, ja grushti do të bjeri përmbi krye të zuzarve,

  koha është e maskarenjve, po Atdheu i shqipëtarve!

  Edhe ju të robëruar, rob në dor' të metelikut,

  fshini sofrat e kujtdoj', puthni këmbën e armikut!

  Që ta kesh armikun mik e pandehni mençuri,

  mjafton bërja pasanik, pasanik dhe "bej" i ri,

  dhe u bëtë pasanik, me pallate, me vetura,

  kurse burrat më fisnikë, japin shpirtin në tortura!

  Vendi qenka sofr' e qorrit, vlen për goj' e për lëfytë,

  bëni sikur veni vetull', shoku-shokut kreni sytë…

  Dhe për një kërkoni pesë, po më mir' njëzet e pesë.

  Le të rrojë batakçiu dhe i miri le të vdesë!

  Po një dit' që nis e vrëret do mbaroj' me bubullimë,

  ky i sotmi zër' i errët, nesës bëhet vetëtimë

  dhe i bije bash rrufeja pasuris' dhe, kësi lloj,

  nuk ju mbetet gjë në dorë, vetëm një kafshit' për goj'!

  A e dini që fitimi brenda katër vjet mizor'

  nuk ësht' yti, nuk ësht' imi, është i kombit arbror,

  ësht' i syrit në lot mëkuar, ësht' i vendit djegur, pjekur,

  Ju do thoni si të doni… po e drejta dërmon hekur!
•