Prof.Dr.Bamir Topi nderon kujtimin e aktorit Vasillaq Vangjeli

 Presidenti i Republikës së Shqipërisë, Prof. Dr. Bamir Topi, nderoi sot me respekt figurën e aktorit të mirënjohur shqiptar, Vasillaq Vangjeli, i cili u nda nga jeta në moshën 63-vjeçare.



Në ambientet e Teatrit të Metropolit në kryeqytet, Kreu i Shtetit, i shoqëruar nga Sekretari i Përgjithshëm, zoti Aleksandër Flloko, pasi vendosi një kurorë me lule dhe u përul me respekt para trupit të pajetë të aktorit, u shprehu ngushëllimet më të sinqerta familjarëve, miqve dhe artistëve të pranishëm.


 Duke vlerësuar veprën artistike të aktorit të spikatur të humorit dhe të parodistit të talentuar të skenës së Teatrit të Estradës së Tiranës dhe të kinematografisë, Vasillaq Vangjeli, i cili për dekada me radhë, me përkushtim, dashuri e profesionalizëm, krijoi personazhe e karaktere të paharruara për të gjithë artdashësit shqiptarë, Presidenti Topi theksoi: “Sot i jepet lamtumira e fundit njërit prej artistëve më me emër të skenës dhe ekranit shqiptar, Vasillaq Vangjelit, një artisti me intuitë të hollë dhe me një diapazon të admirueshëm, një aktori që i takonte sa pjesës së humorit, por edhe dramës.


 Me karakterin e tij, me aftësinë për të depërtuar thellë në ndërtimin e roleve ai bëri për vete zemrat e shumë shqiptarëve.


 Padyshim që kështu do të mbetet edhe në kujtesën e shoqërisë shqiptare si një njeri me ndjesi dhe një botë shumë të ndjeshme, një njeri komunikues në ambientet me kolegët, por edhe me shoqërinë si dhe një artist me vlera të rralla.


Me këtë rast, unë erdha të shpreh ngushëllimet për familjen, por edhe për pjesën që ishte e pandarë nga familja, shoqëria midis kolegëve. Edhe njëherë ngushëllime për familjen!”.

**********************

 Vasillaq Vangjeli ishte aktor shqiptar, kryesisht komik, i lindur në shkurt 1948, i cili vdiq më 26 shtator 2011 pasi vuante nga diabeti.




Biografia

 Mbaroi ushtrinë në 1971 dhe hyri në Institutin e Arteve (vitet 1973-1975). Pas përfundimit të tij e çuan për të bërë stazhin në teatër.

Nga Teatri Popullor e kaluan në Estradën e Shtetit si aktor i humorit dhe që nga viti 1976 deri më 1 prill 2005 ka qenë aktor dhe regjisor në estradë dhe aktor i Estradës së Tiranës. Në këto kushte aktivizohej që atëherë në Estradën e Shtetit, që nga viti 1967-1968 kur ka qenë regjisor Bujar Kapexhiu.

 Jeta Artistike

 Kishte  45 vjet në skenë. Me intuitë të hollë e spontanitet të admirueshëm ka bërë për vete me qindra-mijëra spektatorë duke u kthyer kështu në një ndër artistët më të dashur për ta e sidomos në fushën e humorit e të skenës.Ka qenë ndër artistët më të rëndësishëm të Estradës së Tiranës duke luajtur pothuaj në të gjitha premierat.

Ishte  një aktor me diapazon të gjerë, vokal, vesh absolute, humorist, recitues. Aktor tragjik-komik me cilësi të mëdha artistike, intuitë e depërtues i thellë në tipa e karaktere, këto janë disa nga cilësitë e Vasillaqit, i cili me mjeshtëri e finesë di ti verë në shërbim të asaj çfarë ai bën. Humorin nuk ta jep shkolla. Ajo vetëm të zhvillon, të drejton nëpërmjet dhuntive të lindura.

E kështu ndodh edhe me Vasillaqin. Humori është i lindur që me lindjen e tij. Në rinin e hershme, sapo kishte mbaruar Akademinë e Arteve për aktrim, i filluan peripecitë e punës apo të emërimit ku do të punonte.

 Djalë i formuar e plot dëshirë. Kërkonte me çdo kusht të fillonte aktrimin në Teatrin Kombëtar, aq më tepër i dhanë edhe një rol tek drama “Lëvizja” me regji nga Pirro Mani, rol që e “qau” si të thuash i vuri vulën.

 Por megjithatë, mendimi i partisë ishte që ai të shkonte në Estradën e Tiranës ku edhe e emëruan. Urdhri ishte urdhër pavarësisht kërkesave e letrave të artistëve të teatrit të cilët kërkonin ta mbanin në kolektivin e tyre. E Vasillaqi nuk donte të shkonte, por pa punë nuk rrihej.

Frikë kishte se mos e degdisnin në ndonjë vatër kulturore të humbur, si hakmarrje për moszbatim urdhri.

 E kështu përfundoi aktor në teatrin e Estradës së Tiranës deri në fundin e merituar të kësaj të fundit. Estrada nuk e deshi në fillim, punonte pa dëshirë, pa vëmendje. Bënte mungesa në punë, role pa cilësi.

 Por është po ky artist që u lidh aq shumë me estradën, me humorin, instrumentet, paroditë sa nuk shpjegohet dot më. Më pas Estrada u bë vendi ku shpërfaqi me të gjitha energjitë krijuese talentin dhe vlerat etike, u bë vendi ku realizoi ëndrrën aktoreske. Vlerat i maten me rolet e interpretuara, e nuk janë pak.


Të freskët e cilësor e plot shaka. I kalojnë të 100 role të krijuara në estradë, teatër, kinematografi, etj. Të gjithë i kujtojnë : dhëndrin Koçi tek “Zonja nga qyteti”, “Një gjel në qymez”, “Një mburravec që ka frikë nga pëllitja e lopës”, “Dordoleci”, “Donkishoti”, ose rolin e Lolos, një lolo tragjik-komik me nuanca tepër fine të interpretimit.

Të shumtë janë rolet në Estradë si : tek komedia e Vodvil “Mirelo”, Xhixh, “Pa martuar 50-vjeçar” apo të kujtojmë skeçet e paroditë. Tani është i angazhuar me një rol në komedinë “HARVEY”. 

Komedi e bukur, rol i bukur. Regjia është e Hervin Çulit. Më pas ka regjinë e një varjetee, a një tjetër ftesë në Teatrin Kombëtar, e pastaj një tjetër ftesë…

Vaso ka kohë që nuk punonte më si aktor profesionist pranë ndonjë institucioni. Ai doli në asistencë si e gjithë trupa e Estradës së Tiranës. Shtëpinë e tij e kishte kthyer në lokal ku i argëtonte të tjerët, por argëtohej edhe vetë.

I shkonin  vazhdimisht miq e shokë, kolegë. Edhe aty humorin nuk e linte, me barcaleta, ngjarje të vërteta e të sajuara. “pjesë e profesionit”- thoshtë. E kështu jeta e Vasillaqit  vazhdojë  deri dje ...dhe ai  më nuk do të bëjë humorin e tij në vorbullën e ekonomisë së tregut.

 Filmografia

 Para nga qielli (2005) komedi Piruet (2005) komedi - serial Oreksi i madh (1995) (TV) Dashi pa brirë (1993) komedi Gjuetia e fundit (1992) (TV) komedi Kur ndahesh nga shokët (1986) film Shoku ynë Tili (1981) film Zonja nga qyteti (1976) film

Hagë, dëshmitari: UÇK rivalitet me FARK, trupat e Rugovës

Një dëshmitar i marrë në mbrojtje ka dhënë këtë të hënë dëshminë e tij në procesin gjyqësor në Gjykatën Ndërkombëtare të Hagës ndaj ish-kryeministrit Ramush Haradinaj. Ai ka përshkruar kryesisht rivalitetin mes UCK dhe Forcave te Armatosura të Republikës së Kosovës (FARK), që luftuan kundrejt serbëve në vitin 1998 dhe 1999.

Dëshmitari i mbrojtur, i cilësuar ndryshe 007 tha sot në Hagë se në qershor te vitit 1998 nga Shqipëria hyri një brigadë e FARK, por u urdhërua nga komandanti një dege të UCK, Haradinaj të ktheheshin nga kishin ardhur.

Por, ndersa komandanti i madh i UCK ishte Hashim Thaci, (kryeministri aktual i Kosovës), FARK ishte krijuar nga Presidenti i ndjerë, Ibrahim Rugova.

Sipas dëshmisë, Haradinaj mbërriti në kampin e FARK, në fshatin Papracani, shtiu në ajër dhe urdhëroi komandantin e FARK, Tahir Zemaj të ikte prej aty. Zemaj, sipas dëshmitarit e kritikoi sjelljen e Haradinaj dhe e këshilloi duke thënë “Ne nuk duhet të luftojmë mes nesh”.

Brigada e FARK qëndroi pak kohë në këtë fshat dhe më pas u largua. Dëshmitari pohon se ndihmësi i Haradinaj, Idriz Balaj i njohur si Togeri erdhi në FARK dhe mori 5 ushtarë në marshim me vete, të cilët më vonë u vranë.

Dëshmitari thekson se ai personalisht i arratis në Malin e Zi dhe prej andej në një shtet europian ku dhe gjeti strehim.

“Unë po përballesha me mundësinë për t’u vrarë dhe askush nuk do e merrte vesh nëse u vrava nga serbët apo nga shqiptarët”, tha 007 në gjyq.

Ramush Haradinaj pas luftës së Kosovës sherbeu pak muaj si kryeministër në vendin e tij, por në vitin 2005 u padit për krime kundër serbëve, romëve dhe civilëve shqiptarë.

Në vitin 2007, ai dhe Balaj u liruan për mungesë provash, ndërsa një bashkëpunëtor i tretë, Lah Brahimaj, u dënua me gjashtë vjet në burg. Por, Paneli i Apelit i Gjykatës urdhëroi një rigjykim, duke thënë se gjyqi i parë u zhvillua në një "atmosferë ku dëshmitarët ishin të frikësuar".

Gjatë procesit, disa dëshmitarë kanë vdekur dhe disa të tjerë kanë refuzuar të dëshmojnë në këtë gjyq

PAQJA E BRISHTË NË BH

NGA FLORI BRUQI

Kundërshtarët më të zëshëm të propozimeve ndërkombëtare janë serbët e Bosnjës. Millorad Dodik kundërshton çdo masë që ai mendon se shkon kundër një autonomie më të madhe për Republikën Serbe.


Takimi i Këshillit ndërkombëtar të zbatimit të planit të paqes në Bosnjë, që vazhdon edhe sot, synon të qartësojë të ardhmen e këtij vendi.

Këtë vjeshtë kemi parë tre raunde bisedimesh të ndërmjetësuara nga BE-ja dhe SHBA-të me përfaqësuesit e të tria komuniteteve etnike dhe dy entiteteve në Bosnjë. Asnjë nga takimet nuk ka arritur ndonjë rezultat konkret. 

Objektivat, që quhen 5 plus 2, e që nënkuptojnë pesë qëllime dhe dy kushte, përqendrohen në çështje si: shpërndarja e fuqisë ushtarake të shtetit, qëndrueshmëria fiskale dhe masat për përmirësimin e situatës politike në vend.

Përmbushja e të ashtuquajturit plan 5 plus 2 do të çojë në mbylljen e Zyrës së Përfaqësuesit Ndërkombëtar, si hapi i parë drejt autonomisë politike dhe integrimit të vendit në strukturat euroatlantike.

Stjuart Xhons, nën-ndihmëssekretari amerikan i shtetit, i përfshirë në bisedimet rreth Bosnjës, thotë për Radion Evropa e Lirë se ka hapësirë për optimizëm.

“Nuk dua të paragjykoj si do të ecë takimi, por mendoj se po bëjmë përpara në bisedimet me udhëheqësit partiakë. Duket se ka një përfshirje të madhe për gjërat substanciale të propozimit. Shpresoj që do të ecim përpara në këtë drejtim dhe do të shohim rezultate”, thotë Xhons.

Megjithatë, diplomati amerikan pranon faktin se deri tani nuk ka pasur marrëveshje në asnjë nga pikat themelore. 

Kundërshtarët më të zëshëm të propozimeve ndërkombëtare janë serbët e Bosnjës. Millorad Dodik, kryeministri i Republikës Serbe të Bosnjës, ka kundërshtuar çdo masë që ai mendon se shkon në kundërshtimin me më shumë autonomi për entitetin që përfaqëson.

Por, diplomati i lartë amerikan nuk e pranon mendimin se Republika Serbe po bllokon arritjen e një marrëveshjeje. Ai shton se është i inkurajuar nga mënyra se si të gjitha palët janë të përfshira në debat.

“Padyshim që kemi pasur takime konstruktive në Banja Llukë dhe Sarajevë. Nuk do të them se cilat ishin qëndrimet e tyre, as nuk po them se kemi arritur marrëveshje, por po theksoj faktin se kemi pasur bisedime konstruktive e thelbësore”, thotë Xhons.

Përfaqësuesit e qeverisë së Dodikut, së fundi, vizituan Uashingtonin dhe u përpoqën të dëshmonin se reformat kushtetuese janë të parakohshme, kurse Zyra e Përfaqësuesit Ndërkombëtar duhet të mbyllet menjëherë. 

Kjo, sipas tyre, do t’i lejonte palët në Bosnjë t’i zgjidhin vetë problemet. Ndërkaq, Xhons sqaron qëndrimin amerikan:

“Ajo që ne themi është se për tranzicionin e Zyrës së përfaqësuesit ndërkombëtar duhet të përmbushen kriteret 5 plus 2. Kjo nuk diskutohet. Nga ana tjetër, ne mendojmë se Bosnja duhet të bëjë reforma kushtetuese, në mënyrë që të ketë aplikim të besueshëm për anëtarësim në NATO dhe në BE”, thotë Xhons.

Por, Xhon Uestern, njohës i rajonit, mendon se Shtetet e Bashkuara duhet të artikulojnë një politikë më të fuqishme për Ballkanin. 

Lidhur me Bosnjën, ai beson se zgjidhja duhet arritur këtë vit, pasi zgjedhjet, që do të mbahen vitin e ardhshëm, do të krijojnë një atmosferë të vështirë për kompromis.

“Mendoj se qëndrimi amerikan është që të arrijë marrëveshje deri në fund të vitit 2009. Nuk mendoj se evropianët kanë të njëjtin mendim për urgjencën e problemit”, thotë Uestern. 

Megjithatë, Uestern thekson se Afganistani, Pakistani e Iraku janë shumë më tepër në vëmendjen e administratës amerikane sesa Bosnja e Ballkani.

FRYMËMARRJA PASZGJEDHOR

Nga Prof. dr. ESHREF YMERI

Më në fund, pas plot dy muajsh ankthi që përjetuam pas zgjedhjeve të 08 majit, Kolegji Zgjedhor komunikoi vendimin e vet të paapelueshëm për rezultatin e zgjedhjeve në Bashkinë e Tiranës. Dhe këtë komunikim e bëri në një mënyrë "simbolike", pikërisht po në një datë tetë, pra, më 08 korrik, me një largësi kohore prej dy muajsh rrumbullak nga 08 maji. Tani kjo bashki ka një kryetar të ri, zotin Lulzim Basha. Le të shpresojmë që kryetari i ri do t’i mbajë premtimet që dha gjatë fushatës zgjedhore dhe qyteti i Tiranës ta përjetojë konkretisht mirëqeverisjen e kryetarit të ri.
Tani që e ndiejmë veten të qetësuar, mirë është të hedhim vështrimin prapa dhe të shikojmë ca gjëra që nuk mund të shlyhen lehtë nga kujtesa. Në qendër të vëmendjes së mbarë qytetarëve shqiptarë, si edhe të mjeteve të informimit masiv, qoftë para, ashtu edhe gjatë fushatës zgjedhore, si edhe pas 08 majit, ka qenë Partia Socialiste dhe zoti Rama. Fillimisht zoti Rama bëri naze se nuk do të hynte fare në zgjedhje, ndërkohë që ndërkombëtarët dhe Partia Demokratike kërkonin hartimin e një kodi të ri. Partia Socialiste refuzoi gjatë, deri atëherë kur kishte mbetur vetëm edhe një muaj deri në 08 maj. Afati njëmujor ishte i pamjaftueshëm për hartimin e kodit të ri, kur tashmë kishte filluar fushata. Në këto kushte, anëtarët e komisioneve zgjedhore nuk patën mundësi të merrnin instruksionet përkatëse për udhëzimin e votuesve ditën e votimit. Mosinstruktimi i tyre solli si pasojë që disa zgjedhës të ngatërronin kutitë e votimit gjatë hedhjes së votës. Kjo ishte njëra nga pasojat e qëndrimit anarshist të zotit Rama.
Ngatërrimi i kutive të votimit çoi në tejzgjatjen dymujore të nxjerrjes së rezultatit përfundimtar për Bashkinë e Tiranës. Në deklaratat që dha deri më 14 maj, zoti Rama pati theksuar se zgjedhjet kishin qenë nga "më të shëmtuarat". Ditën e 14 majit, kur rezultati pati arritur në plus 10 vota për zotin Rama, ky shprehu tërë ngazëllimi e vet për ecurinë e tyre, duke festuar me militantët e vet rizgjedhjen si kryetar bashkie. Por pas kësaj date, kur Komisioni Qëndror i Zgjedhjeve filloi të verifikonte informacionet që i kishin ardhur paraprakisht, pra, që para 14 majit, nga anëtarët e komisoneve të minibashkive për vota të hedhura gabim, zoti Rama filloi një fushatë të ethshme sharjesh dhe denigrimesh kundër komisionit në fjalë. U bënë kërcënime nga më paradoksalet jo vetëm nga zoti Rama, por edhe nga anëtarë të grupit parlamentar të Partisë Socialiste. Puna arriti deri aty, saqë të deklarohej hapur se po nuk u rizgjodh zoti Rama në krye të Bashkisë së Tiranës, mbarë vendi do të futej në një gjendje kaosi të vërtetë. Madje vetë zoti Rama deklaroi se Shqipëria duhej "ta harronte" Bashkimin Evropian nëse ai nuk mbetej në krye të Bashkisë!!!
Përveç këtyre kërcënimeve, zoti Rama thirri në ndihmë edhe intelektualë të njohur, deri edhe të shquar dhe me tituj akademikë, të cilët bënë thirrje që zoti Rama duhej ta ruante me domosdo postin e kryetarit të bashkisë.
I pari nga këta intelektualë ishtë zoti Gary Kokalari. Një amerikano-shqiptar ky që nuk di të flasë dhe të shkruajë në gjuhën shqipe dhe që qytetarëve shqiptarë u drejtohet në gjuhën angleze. Ja se çfarë deklaronte ky zoti Kokalari në mbrojtje të zotit Edi Rama:
"...Rezultati i zgjedhjeve ka qenë i manipuluar, dhe distanca e fitores së Ramës do të kishte qenë shumë më e gjerë nëse njerëzit e Berishës nuk do të kishin ndërhyrë në votë. Por, fitorja mbetet fitore, dhe KQZ-ja bën mirë ta konfirmojë. Nëse nuk e bën, atëherë nuk shtrohet më pyetja nëse do të ketë kryengritje, por kur...". (Citohet sipas: "Kokalari, Arvizusë: Nëse KQZ s'konfirmon rezultatin, në Shqipëri do të ketë kryengritje". Marrë nga faqja e internetit "Shekulli Online". 16.05. 2011).
Tani që zoti Rama s’figuron më si kryetar bashkie, na mbetet veç të rrimë e të presim me "ankth në zemër ditën e shpërthimit të kryengritjes" në Shqipëri, siç na e ka parashikuar "profeti i pagabueshëm", zoti Kokalari.
I dyti ishte zoti Kadare. Tri ditë pas kërcënimeve të zotit Kokalari për "shpërthim kryengritjeje", zoti Kadare i drejtohej me një letër të hapur zotit Lulzim Basha për të hequr dorë nga kandidimi për kryetar bashkie. Në letrën e vet, zoti Kadare theksonte se vendin e paskej pllakosur një gjendje "kolapsi" dhe se daljen prej tij ai e shikonte te dorëheqja e zotit Basha nga gara zgjedhore. Ai, ndër të tjera, shkruante:
"S’është nevoja të zgjatem këtu për pasojat e rënda të këtij kolapsi, që nis prej tronditjes së demokracisë dhe kalendarit të jetës së brendshme, gjer te rreziku i izolimit të ri të vendit, çka do të ishte fatale sot për të dy shtetet shqiptarë në Ballkan…
Si politikan dhe si zyrtar, ju jeni gjendur kohët e fundit në qendër të një cikloni, i cili jo vetëm mund t’ia mbyllë rrugën përparimit të kombit shqiptar, por ta kthejë atë shumë vite prapa në histori. S’është nevoja këtu t’ju kujtoj se sa e pandreqshme dhe e pafalshme do të jetë kjo mbrapështi". (Citohet sipas: "Ismail Kadare letër për Bashën". Marrë nga faqja e internetit. 21.05. 2011).
Pra, në letrën e vet, zoti Kadare shprehte bindjen se "kolapsi" i vendit mund të shmangej vetëm me dorëheqjen e zotit Basha. Për më tepër që zoti Basha, sipas pikëpamjes së zotit Kadare, qe "gjendur kohët e fundit në qendër të një cikloni". Por zoti Kadare nuk ia shkoqit popullit shqiptar se i ç’natyre na qenkej ky ciklon: i natyrës politike apo i natyrës juridike? Se ne e dimë që Partia Socialiste ka ngritur një ciklon rreth figurës së zotit Basha, por deri tani organet e drejtësisë nuk na kanë thënë asgjë konkrete për figurën e tij. Aq më tepër kur ai në parlament deklaroi se hiqte dorë vullnetarisht nga imuniteti, për t’u vënë në dispozicion të organeve të drejtësisë. Por edhe Partia Demokratike ka ngritur një ciklon rreth figurës së zotit Rama. Madje kundërshtari i rreptë i deridjeshëm dhe miku i ngushtë i sotshëm i tij, zoti Dritan Prifti, në verën e vitit të kaluar, para disa kamerave televizike, deklaroi publikisht se zoti Rama është pronar i dyqind apartamenteve në Tiranë. Tani si shpjegohet që zotit Kadare i paska rënë në sy cikloni i ngritur rreth zotit Basha, por nuk e paska vënë re ciklonin e ngritur rreth figurës së zotit Rama? Përderisa edhe për zotin Rama organet e drejtësisë nuk na kanë thënë asgjë deri tani, atëherë duhet menduar se shqiptarët ndodhen para dy alternativash: ose organet e drejtësisë kanë përfunduar në "thesin" e të dy krahëve të politikës, ose të dy krahët e politikës luajnë një komedi "të hollë" para popullit shqiptar, me qëllim që t’i mbajnë të shtrënguara dhe të vijnë duke i shtuar radhët e militantëve të vet.
Në këto kushte, a ishte e udhës që gjeniu i letrave shqipe të radhitej në krahun e majtë të politikës shqiptare? Për mendimin tim, jo. Gaboi. Dhe gaboi, duke mos i kontrolluar fjalët. Prandaj edhe reagimet ndaj letrës së tij qenë të fuqishme dhe mosaprovuese. Ja disa nga këto reagime:
1. Reshat Kripa:"Ju thoni që këtë tip ta bëjmë përsëri kryetar bashkie dhe ndoshta pas dy vjetësh edhe kryetar qeverie. Zoti na ruajtë nga një gjë e tillë! A e dini se qysh nga viti 2005, kur ai hipi në fronin e socialistëve, Shqipëria nuk po gjen qetësi? A e dini se ishte ai që, me gjithë thirrjet e herëpas-herëshme të autoriteteve ndërkombëtare për ta ndaluar, përgatiti 21 janarin 2011, ku u vranë katër vetë, për të cilët ende nuk dihet se kush i vrau". (Citohet sipas: "Një letër për Kadarenë". Marrë nga faqja e internetit. 22 maj 2011).
2. Koha Jonë: "…thirrja e Kadaresë më shumë se nje kërkesë për dorëheqje ndaj vetëm një prej dy kandidatëve, vjen edhe si një apel për të qetësuar "budallain" dhe për t'i hapur rrugë atij. Kjo thirrje erdhi pikërisht për shkak se Rama nuk po resht me kërcënime për të ruajtur mandatin e tij si kryebashkiak, që e mban prej më se dhjetë vjetësh". (Citohet sipas: Gazeta "Koha Jonë", 22 maj 2011).
3. Ilir Nikolla: "Herën e parë, lidhur me ngjarjet e 21 janarit, shkrimtari Kadare u ndal tek zezona e mbetjes tek Bulevardi Dëshmorët e Kombit të jetës së 4 shqiptarëve, dhe e tha pa ekuivok se ishte irrilevant fakti se ata e humbën jetën gjatë një grumbullimi të dhunshëm që po synonte të pushtonte selinë e Këshillit të Ministrave. Pra, shkrimtari vendosi mitingun e dhunshëm në një prioritet më të lartë sesa integriteti i institucionit më të rëndësishëm kushtetues të vendit". (Citohet sipas: "Letra e Kadaresë ka adresë të gabuar". Gazeta"55", 22 maj 2011).
4. Luçiano Boçi:"E thënë ndryshe, letra e Kadaresë ishte një perifrazim i thënies popullore "Budallait hapi rrugë". (Citohet sipas: "Kadarea i madh, Kadarea i vogël", Gazeta "Panorama", 23 maj 2011).
5. Bedri Çoku: "Kërkesa e gjeniut të letrave shqip bërë z. Lulzim Basha për "tërheqje nga gara për Kryetar i Bashkisë së Tiranës, për të mos çuar vendin prapa, në errësirë", ishte një rrufe në qiell të pastër për të gjithë shqiptarët, por veçanërisht për votuesit e 8 Majit, në zgjedhjet administrative". (Citohet sipas: "Pse do të isha një mendje me Ismail Kadarenë?". Marrë nga faqja e internetit. 24 maj 2011).
5. Edison Ypi: "Lidhur me ankesat për fukarallëk, ji i sigurt se janë të gjitha stisje propagandistike. Shqipëria sot është plot e përplot me shtëpi dhe vila të mëdha të reja edhe në fshatrat më të thella. Me supermarkete moderne plot me blerës dhe me autostrada e rrugë të asfaltuara që të çojnë kahmos, plot me vetura dhe kamionë që shtohen në përpjestim të drejtë me rritjen e çmimit të karburantit… Nga kërcënimet burracake të opozitës për yxhym haxhiqamilesk kundër institucioneve, nuk vjen efektivisht asnjë e keqe. Të siguroj se ato s'janë veçse përpëlitje të paduruarish për të ardhur në pushtet vetëm për të vjedhur". (Citohet sipas: "Kadare, refuzoje Nobelin". Marrë nga faqja e internetit. 24 maj 2011)
6. Flori Bruqi : "Më kujtoi kjo letër një deklaratë të tij të vitit 2001, kur merrte në mbrojtje kryeministrin socialist të asaj kohe, megjithëse ai ushtronte një dhunë të pashembullt kundër opozitës. Atëherë Kadare fliste për nevojën e forcimit të shtetit dhe kritikonte qëndrimin e opozitës demokratike. Tani flet për nevojën e integrimeve dhe merr hapur anën e kreut të opozitës. Ky pozicionim politik i Ismail Kadaresë majtas, e komprementon atë, sepse… e largon atë nga realiteti". (Citohet sipas: "O e mjera Shqipëri!". Agjencioni "Floripress". 26 maj 2011).
7. Agim Doçi: "Sa shkrimtar i madh je, aq njeri i vogël ke mbetur. Ti, kur hyn në politikë, nga Mal, kthehesh në buburrec". (Citohet sipas: "Përsëri një "Letër e Hapur"... Marrë nga faqja e internetit. 27 maj 2011).
8. Abdi Baleta: "Për mua paralajmërimet apokaliptike të Kadaresë për izolim të shqiptarëve nga Europa, janë gjithmonë zbavitëse, madje qetësuese. Sa herë që ai ka lëshuar mesazhe të tilla, ka ndodhur e kundërta: Europa ka bërë gjeste pranimi ndaj shqiptarëve. Por ndërsa mesazhe të tilla më rrisin qetësinë, ato njëkohësisht më shtojnë neverinë ndaj tyre… Kadarea në komentet e tij për ngjarjet e 21 janarit 2011 faktikisht u radhit në krahun e avokatëve politikë e intelektualë të grushtit të shtetit". (Citohet sipas: "Abdi Baleta kundër Ismail Kadaresë". Marrë nga faqja e internetit. 15 qershor 2011).
Të gjitha këto reagime përcillen nga pena mjaft të njohura të publicistikës shqiptare. Reagimi i tyre vjen si pasojë e fjalëve të pakontrolluara të zotit Kadare, të cilat nuk lëshohen për herë të parë prej tij, sa herë qëllon që ai të zbresë në truallin e politikës. Në leksikun e fjalëve të pakontrolluara, zoti Kadare ka krijuar njëfarë tradite të vetën. Le t’i marrim me sira dhe të ndalemi në disa raste konkrete. Thjesht sa për kujtesë.
Së pari, zoti Petraq Kolevica shkruan:
"Kështu, në librin "Kohë barbare", f. 17, bashkëbiseduesi Denis Fernandez-Recetala, që duket sikur kërkon ta ngacmojë pak Kadarenë, thotë: "Disa shkrimtarë e kanë mbështetur regjimin…" dhe Kadarea përgjigjet: "Nuk e mohoj. Ata kanë përhapur slloganet e Partisë. Ata u sollën, pa diskutim, si qen roje të regjimit. Por askush nuk i detyroi ta bënin këtë" (Citohet sipas: Petraq Kolevica. "Autobiografia e Ismail Kadaresë në vargje". Shtëpia Botuese "Marin Barleti", Tiranë 2002, f. 59).
Me fjalët e pakontrolluara që lëshonte përmes kësaj deklarate, zoti Kadare i fyente rëndë dhe pa të drejtë kolegët e vet shkrimtarë. Aq më tepër kur ai, siç del nga libri i zotit Petraq Kolevica, ka qenë vetë "qen roje" i regjimit komunist.
Mund të hamendësohet se edhe vetëm këto fjalë të pakontrolluara të zotit Kadare në adresë të kolegëve të vet, mund të kishin qenë më se të mjaftueshme për zotin Klajd Kapinova që ai të ulej dhe të shkruante esenë me titull "Sa Kadare ka brenda Kadaresë".
Së dyti, me sa më kujtohet, nëse nuk e kam gabim, mjaftoi një artikull që zoti Petraq Kolevica botoi në shtyp, kushtuar poetit të shquar Lasgush Poradeci, që zoti Kadare t’i turrej atij me tërë padurimin e vet. Pas atij reagimi të rreptë të zotit Kadare, zoti Petraq Kolevica, me gjakftohtësinë e një arkitekti të talentuar, zbriti në Bibliotekën Kombëtare, përveshi mëngët dhe nisi të qëmtonte krijimtarinë poetike të zotit Kadare që i bënte hosana regjimit enverian, duke filluar që nga një poezi e tij e vitit 1951. Pra, fjalët e pakontrolluara të zotit Kadare në adresë të zotit Petraq Kolevica, shërbyen si shtysë që ky të botonte studimin kritik me titull "Autobiografia e Ismail Kadaresë në vargje".
Në një reagim të vetin ndaj fjalëve të pakontrolluara të zotit Kadare, një intelektual shkodran shkruan:
"Ismail Kadare, i cili tashmë edhe pse është kandidat i përhershëm për çmimin "Nobel" për Letërsinë, është rrëzuar të paktën tek unë si një idhull. Ai nuk ka asnjë pasojë, përveç faktit se ka humbur fillimisht si njeri…
Megjithatë, për të parë më mirë dhe me raste konkrete, se cili është Ismail Kadare si njeri me shumë se si shkrimtar, lexoni "Autobiografia e Ismail Kadaresë në vargje" nga Petraq Kolevica.
Nuk është e rastit që një libër i tillë, u nda vetëm në disa kopje dorazi dhe u zhduk nga shtypshkronjat apo libraritë". (Citohet sipas: Blerti Delia. "Kadare ose shembja e idhujve". Shkodër, 2004. Marrë nga faqja e internetit "Agjencioni Floripress". 11.06. 2009).
Së treti, kundër luftëtarëve shqiptarë të lirisë, djelmoshave trima të UÇK-së në Maqedoni, zoti Kadare lëshoi një lumë fjalësh të pakontrolluara. Ai i pati cilësuar ata si "banditë", "klyshë të Enverit", "aventurierë", "të papërgjegjshëm", "naivë", mendjelehtë", "me qëllime të dyshimta", "në shërbim të një loje antishqiptare", "pseudopatriotë", "mafiozë". (Gazeta "Shekulli". 10.03. 2001, f. 3).
Asokohe, një intelektual i njohur shkruante:
"…Ismail Kadare u vu në krye të kryqëzatës propagandistike frikësuese të shqiptarëve se po të luftohet për liri, bota e miqtë do të braktisin shqiptarët…". (Citohet sipas: Bedri Çollaku. ""Kurva e motit" është edhe kurva e Sodit". Gazeta "Rimëkëmbja", 27 mars 2001).
Së katërti, me rastin e shpërthimit të revoltave të fuqishme që u vunë re në disa qytete kosovare më 17-18 mars 2004, zoti Kadarea lëshonte këto fjalë të pakontrolluara kundër popullit shqiptar të Kosovës:
"...Kosova bashkë me Shqipërinë ka rrezik të kthehen mbrapsht në izolim si më pare… Pra, me këtë që u bë këto ditë, në mënyrë të verbër u godit liria e Kosovës, u godit e ardhmja e saj, u goditën aleatët tanë në mënyrë të pabesë dhe nuk ka pse t’i kontrollojmë fjalët… ata (shqiptarët e Kosovës E.Y.) kanë të drejtë të kërkojnë shumë gjëra, në radhë të parë, për trajtim të barabartë me të tjerët". (Citohet sipas: Gazeta "Shekulli". 20 mars 2004, f.4).
Pas katër vjetësh Kosova shpalli pavarësinë dhe nuk u vu re kurrfarë izolimi nga ana e Bashkimit Evropian as për Kosovën dhe as për Shqipërinë. Madje për Shqipërinë u nënshkrua Marrëveshja e Stabilizim-Asociimit dhe më 04 prill 2009 vendi ynë u bë antar i NATO-s. Pra, parashikimet ogurzeza të zotit Kadare rezultuan si puna e stuhisë në gotën e ujit.
Populli shqiptar i Kosovës, i cili, si etni, për nga numri, përbën mbi 90 përqind të popullsisë, sipas zotit Kadare, u dashkej të luftonte për një trajtim të barabartë me serbët dhe me pakicat e tjera, a thua se ai ndodhej ende nën pushtimin serb!
Dhe cili ishte reagimi ndaj këtyre fjalëve të pakontrolluara të zotit Kadare në adresë të popullit shqiptar të Kosovës?
"Nuk kanë vdekur ende Avni Rustemët, që të bëjnë pishman që ke le!". Citohet sipas: "Gazeta Shqiptare". 09.04. 2004).
Zhvillimi i ngjarjeve ka vërtetuar katërcipërisht se UNMIK-u kishte ardhur në Kosovë jo për të zgjidhur hallet e popullit shqiptar të Kosovës, por për të përkëdhelur dhe mirëtrajtuar pakicën serbe. Ishte pikërisht qëndrimi shpërfillës i kësaj strukture të OKB-së ndaj popullit shqiptar të Kosovës që çoi në shpërthimin e revoltave të 17-18 marsit 2004.
Kosovari Naim Zeqiri, dëshmitar i ngjarjeve të 17-18 marsit 2004, ia ul vrullin qortimtar zotit Kadare kundër popullit shqiptar të Kosovës. Asokohe ai shkruante:
"Unë isha pjesëmarrës i protestës dhe e them vërtet me plot përgjegjësi se revolta ishte kundër UNMIK-ut. Sjellja e tij, privilegjimet që i janë bërë pakicës serbe, shkaktuan zemërimin. Askund në botë nuk sakrifikohet shumica për pakicën, kjo ka ndodhur për pesë vite në Kosovë. Shqiptarët kanë qenë një lloj "kurbani" i paqes, ndërsa serbët janë mbrojtur me çdo kusht, madje edhe kur kanë bërë krime, siç qe ky i fundit i vrasjes së tre fëmijëve" (Citohet sipas: Gazeta "Shekulli". 23.03. 2004, f.14).
Në emisionin "Shqip" të gazetares Rudina Xhunga, të transmetuar më 25 mars 2004, nga Prishtina, nga studioja e TV "Koha Vizion" dhe e TV "Top Channel", analisti Albin Kurti theksoi me shumë të drejtë se në Kosovë kupa ishte mbushur nga serbët dhe nga përkëdheljet e UNMIK-ut për këta të fundit, prandaj mjaftoi edhe një pikë e vetme - vrasja e tre fëmijëve të pafajshëm shqiptarë në Mitrovicë - që ajo të derdhej. Kurse sipas Kadaresë, populli shqiptar i Kosovës u dashkej të duronte ende, të shtronte kurrizin, për ndryshe çdo protestë e tij në mbrojtje te dinjitetit të vet kombëtar na u vlerësuakej prej tij si kurth i ngritur nga Beogradi, si "lojë e serbëve" dhe si pabesi ndaj UNMIK-ut.
Shefi i UNMIK-ut Lamberto Zanieri, shtatë vjet me vonë, tërthorazi, u jep të drejtë zotërinjve Naim Zeqiri dhe Albin Kurti. Në një intervistë për agjencinë gjermane të lajmeve, ai ka deklaruar:
"…pas ndërhyrjes ushtarake, një pjesë e bashkësisë ndërkombëtare mori anën e Serbisë. Me shpalljen e pavarësisë Kosova nisi rrugën e saj, por nuk ka mundur ende t’i shkojë deri në fund. Aktualisht është e bllokuar në mes të rrugës… Në Kosovë nuk ka pasur strategji të qartë, derisa vendimi për statusin, pas ndërhyrjes ushtarake, në vazhdimësi është shtyrë, bazuar në idenë shohim e bëjmë. Edhe sot jemi ende duke pritur". (Citohet sipas: Lamberto Zanier. "Pas ndërhyrjes ushtarake, një pjesë e bashkësisë ndërkombëtare mori anën e Serbisë". Marrë nga faqja e internetit. 16.04. 2011).
Deklarata e zotit Lamberto Zanieri i zhvlerëson tërësisht fjalët e pakontrolluara të zotit Kadare në adresë të popullit shqiptar të Kosovës për ngjarjet e 17-18 marsit 2004.
Në vijën e arsyetimit të zotit Zanieri është edhe analiza e publicistit të njohur, zotit Skënder Buçpapaj, të botuar në faqen e internetit. (Shih: Skënder Buçpapaj. "Evropa në anën e humbësve të luftës së Kosovës". Marrë nga faqja e internetit. 19.04. 2011).
Mendoj se në rastet kur zoti Kadare dëshiron të zbresë në truallin e politikës dhe të shprehë pikëpamjet e veta për probleme konkrete të jetës shqiptare, atij mund t’i shërbente si një këshilltare shumë e mirë zonja Elena. Me zonjën Elena jam njohur gjatë kohës që kemi punuar në të njëjtën shtëpi botuese (ish-"8 nëntori"), për gati 13 vjet (1977-1990). Për atë periudhë e kujtoj me shumë respekt, si një zonjë të nderuar që më shumë fliste me heshtjen e saj. Edhe fjalët e saj të pakta rrezatonin maturi, kulturë, vetëpërmbajtje, ngrohtësi njerëzore, mirëkuptim dhe tolerancë.
Edhe vetë zoti Kadare, pas shembjes së diktaturës enveriane, mund të kishte reflektuar me guxim për atë pjesë të krijimtarisë së vet, në të cilën i ka bërë hosana regjimit enverian. Ta kishte ksibërë. Krimineli Enver Hoxha, për interesat e veta, u mundua që gjeninë e zotit Kadare ta shfrytëzonte si dekor të diktaturës së tij. Prandaj edhe i lëvizi gurët që ta bënte anëtar të Partisë së Punës. Madje t’i jepte edhe një post të lartë në një organ të tillë, me vlera inerte, siç ishte Fronti i ashtuquajtur Demokratik i Shqipërisë. Personalisht kam qenë i bindur se zoti Kadare ka qenë një armik i betuar i komunizmit, por pozitat, në të cilat e vendosi atë djallëzisht diktatura enveriane, tërthorazi e detyroi atë që të binte në një gjendje të dyzuar. Por në këtë dyzim, zoti Kadare e ka tepruar tej mase me hosanatë që i bëri regjimit diktatorial, duke zbritur madje deri në nivele të dukshme servilizmi.
Për fat të keq, zoti Kadare nuk e ksibëri pjesën e lartpërmendur të krijimtarisë së vet. Kjo ka sjellë si pasojë që, sa herë që ai nuk i kontrollon fjalët për problemet e politikës ose sa herë që ndokush, nisur nga pozita joparimore apo thjesht duke u shndërruar në servil të zotit Kadare, për t’i dalë këtij në mbrojtje padrejtësisht, iksi ose ypsiloni t’i drejtohet pikërisht asaj pjese të krijimtarisë së tij që duhej ksibërë dhe të nxjerrë prej andej nga një "simite", për t’ia tundur nëpër faqet e internetit.
Por ca fakte të tjera na dëshmojnë diçka krejtësisht të kundërt për pikëpamjet politike të zotit Kadare.
Së pari, libri i tij me titull "Mosmarrëveshje", i analizuar me mjaft profesionalizëm nga zoti Artan Mullaj, dëshmon se bindjet politike të zotit Kadare aty ndodhen "vite drite" larg mendësive të politikanëve shqiptarë që vuajnë nga meskiniteti, nga etja për pasuri, për pushtet dhe për lavdi. (Shih: Artan Mullaj. "(Mos)marrëveshja e Kadaresë me vetveten". Marrë nga faqja e internetit NOA. 26.06. 2011).
Së dyti, vitin e kaluar, kur në veri të Italisë, në qytetin Bellagio, "PEN CLUB"-i italian organizoi kuvendin ndërkombëtar "Fjalë të Lirisë", me shkrimtarë që vijnë nga burgjet, që kanë përvojën dramatike të persekutimit nga shkaku i veprave të tyre, zoti Kadare, si i ftuar në atë aktivitet, ka bërë këtë deklaratë mjaft interesante, ku pikëpamjet e tij politike përsëri qëndrojnë "vite drite" larg mendimit politik meskin të realitetit shqiptar. Ja çfarë deklaronte zoti Kadare:
"Komunizmi ka rënë në Shqipëri, por jo pluhuri dhe duhma e tij, vezët e gjarprit janë ende kudo. Ato vazhdojnë të pjellin mashtrim, dhunë psikike dhe sidomos urrejtje. Ato janë shpesh të shpërndara në partitë e majta e të djathta, në të voglat e të mëdhatë. Ato rrinë syçelët për t'i siguruar mbrojtjen historike diktaturës së rrëzuar. Ato nxitin një kritikë të sipërfaqshme, shpeshherë në nivel vjershurinash e artistësh, për të hequr vëmendjen nga ajo që përbënte thelbin e sistemit: krimin e mirëfilltë. Provoni të prekni dosjet delikate të tij. Provoni të kërkoni seriozisht dhe jo sa për të larë gojën, të fshehtat e ndryra me shtatë palë çelësa nëpër arkiva. Provoni të flisni për famëkeqin "Fond të Partisë", miliona dollarët e depozituar në banka të huaja prej regjimit komunist, të cilin asnjë nga qeveritë nuk guxon ta kërkojë...Vezët e gjarprit për këtë janë programuar: të përtëritin helmin e tij. E megjithatë, koha e tij ka kaluar...". (Citohet sipas faqes së internetit: "Kadare ka të drejtë, komunizmi është gjallë". 23.11. 2010).
Së treti, po kaq "vite drite" larg mendësive të politikanëve shqiptarë qëndrojnë pikëpamjet politike të zotit Kadare që shtjellohen edhe në intervistën që atij i ka marrë analisti dhe publicist i mirënjohur zoti Aleksandër Çipa lidhur me librin analitik të botuar ca kohë më parë me titull: "Mbi krimin në Ballkan; letërkëmbim i zymtë".
Në atë intervistë zoti Kadare ngre një problem politik sa madhor, aq edhe shqetësues, saqë është për të vënë duart në kokë kur e mendon se në ç’kuota mjerisht të ulëta qëndron formimi politik dhe vetëdija kombëtare e politikanëve shqiptarë në trekëndëshin Tiranë- Prishtinë-Shkup. Ja çfarë thotë zoti Kadare:
"Doktrinës së padënuar (antishqiptare në Ballkan - E.Y.) i është bërë një rishikim. Nuk shtrohet më çështja si më pare: dëbim, shpërngulje, spastrim etnik, por të gjitha këto zëvendësohen nga një fjalë, që tingëllon tepër joshëse për shovinistët ballkanas: deshqiptarizim". (Citohet sipas: Aleksandër Çipa. "Ismail Kadare: Po punohet të na ndajnë nga Evropa". Marrë nga faqja e internetit. 19.05. 2011).
Kur lexova letrën e zotit Kadare, drejtuar zotit Basha për tërheqje nga gara, u befasova tej mase. Sepse dy ditë më parë kisha lexuar intervistën e lartpërmendur që i kishte dhënë zotit Aleksandër Çipa. Një situatë e përmbysur krejtësisht. Gjeniu i letrave e kishte braktisur largësinë me "vite drite" nga mendimi politik i ditëve të zakonshme shqiptare dhe kishte përfunduar në llogoret e një politikani anarshist, siç është zoti Rama.
Kur mbarova së lexuari letrën e zotit Kadare, menjëherë më erdhën ndër mend ca fjalë të arta të muzikantit të shquar amerikan David Boui (David Bowie - 1947), i cili thotë: "Lavdia i detyron njerëzit e jashtëzakonshëm të zbresin në nivelin e njerëzve të rëndomtë".
I treti që i doli në mbrojtje zotit Rama, ishte gjeniu tjetër i letrave shqipe, Prof. Rexhep Qosja, akademik. Ja çfarë deklaronte ai:
"Në qoftë se bëhemi objektivë, realistë, jo mashtrues ndaj vetvetes, do të themi: kriza e quajtur Shqipëri është po aq e madhe dhe po aq e gjithanshme, sa kriza e quajtur Bjellorusi!" (Citohet sipas: "Bisedë ekskluzive e Akademikut Rexhep Qosja, me drejtorin e gazetës "Telegraf", Engjëll Musai". Marrë nga faqja e internetit: 26 maj 2011).
Këtu poshtë, thjeshtë sa për kujtesë, po i përmend akademikut Qosja nja dy të dhëna interesante, të cilat nuk çojnë "ujë në mullirin" e deklaratës së tij.
E dhëna e parë: "Autoritetet e Bjellorusisë kanë arrestuar rreth 600 protestues deri në dy javë pas protestave kundër rizgjedhjes së presidentit Aleksandër Llukashenko. Disa të paraburgosur mund të përballen me dënime më të gjata, deri në 15 vjet, nëse shpallen fajtorë për pjesëmarrje në "trazira masive". Të paktën 7 kandidatë presidencialë ishin në mesin e të ndaluarve. Disa nga ata, siç raportojnë agjencitë e lajmeve, janë rrahur nga policia. (Citohet sipas: "Bjellorusia arreston 600 aktivistë opozitarë". Marrë nga faqja e internetit. 22.12. 2010).
E dhëna e dytë: "Përfaqësuesja e OSBE për Liri të
Mediave sot i ka kërkuar Presidentit bjellorus, Aleksander Llukashenko që të ndalojë represionin ndaj mediave pas zgjedhjeve presidenciale të mbajtura më 19 dhjetor. Në një letër dërguar Llukashenkos, Dunja Mijatoviç, i ka kërkuar qeverisë bjelloruse që të mbrojë çdo punonjës të mediave nga frika, ndjekja penale dhe administrative, burgosja, dhuna, tortura në objektet e paraburgimit dhe mbyllja e kompanive mediale. Mijatoviç e ka dënuar dhunën e fundit policore kundër gazetarëve të bërë gjatë 29 qershorit, gjatë së cilës 12 gazetarë janë arrestuar apo sulmuar". (Citohet sipas: "OSBE i kërkon Bjellorusisë të ndalojë shtypjen ndaj medias". Marrë nga faqja e interneti. 01 Korrik 2011).
Ne në Shqipëri sikur nuk kemi pasur raste të tilla, që akademikut të nderuar t’i kujtojnë realitetet bjelloruse. Asnjë politikan apo gazetar në vendin tonë as nuk është arrestuar, as nuk është përndjekur dhe as është keqtrajtuar ndonjëherë, paçka se midis politikanëve socialistë, deputetë të parlamentit këta, ka pasur edhe nga ata që kanë kërcyer mbi koka policësh, me qëllim që të tërhiqnin pas militantët e tyre për t’i frymëzuar për bëma anarshiste.
Në shkrimet e veta që akademiku Qosa ia kushton Shqipërisë, gjithmonë vihet re diçka që do të lidhet domosdo me figurën e zotit Berisha. Nuk dihet se cila është arsyeja e vërtetë që akademiku i nderuar ushqen një mëri kaq të thellë për zotin Berisha, mëri kjo që herë-herë zbret deri në nivelet e urrejtjes. Ka një mospërputhje në këtë mes midis madhështisë akademike të Profesorit të nderuar dhe nivelit të thekshëm të urrejtjes së tij: njerëzve të mëdhenj, figurave të shquara sikur nuk u shkon fort për shtat zeja e urrejtarit, aq më tepër kur në këtë mes nuk kemi të bëjmë me urrejtje kundër armikut të vatanit, por me urrejtje ndaj një intelektuali shqiptar jo pak të shquar, siç është kryeministri i vendit tonë, të cilin, njëra nga figurat e mirënjohura të Partisë Socialiste, zoti Petro Koçi, dikur e ka karakterizuar si politikanin më të suksesshëm të Ballkanit.
Nuk e di çfarë ka ndodhur me Profesor Qosjen. Ndofta e mundon vetmia politike. Se dikur ishte anëtar i delegacionit të Kosovës në Rambuje. Pati krijuar një parti politike, por në zgjedhjet e para që u zhvilluan pas çlirimit të Kosovës, populli i dha rreth 1,5% vota, nëse nuk gabohem, duke ia venitur përfundimisht dëshirën e tij të madhe për të qendruar në skenën e politikës.
Personalisht më vjen shumë keq që pagëzimtari i njohur i gazetës së parë pluraliste në Shqipëri, Rilindjes Demokratike, nuk gjeka dot forca të vijë të kërkojë takim me zotin Berisha dhe të bisedojë si burri me burrin, si shqiptari me shqiptarin, për t’i shoshitur një herë e mirë të gjitha ato gjëra që i ndakan. Se urrejtja e shqiptarit për shqiptarin është proverbiale. Pikërisht ajo na ka shkaktuar sa e sa gjëma që na kanë katandisur deri në këtë rrëgjim fatal.
Që të dy gjenitë e letrave shqipe duhej ta kishin informacionin e duhur se zoti Rama ka ca vite që është bërë si gjellë e ndenjur në krye të Bashkisë së Tiranës. Në vitet e para punoi mirë dhe gjurmët e asaj pune të mirë duken qartë: u zhduk kioskomania, u sistemua për bukuri Lana, u përfundua zgjerimi, me gjithëse me vonesë, i unazës tradicionale të Tiranës, u zgjerua Rruga e Elbasanit që të nxjerr në Fakultetin e Historisë dhe të Filologjisë, u lyen fasadat e pallateve, duke i çliruar ato nga ngjyra gri e kohës së komunizmit, qytetarëve iu kthye parku "Rinia" e plot punë të tjera të mira. Por pas marrjes në vjeshtën e vitit 2005 të postit të kryetarit të Partisë Socialiste, zoti Rama pothuajse i braktisi punët e bashkisë. Gjatë kësaj kohe është marrë vetëm me lëshimin e lejeve të ndërtimit për rrethin e tij të ngushtë brenda kësaj partie, çka çoi në krijimin e kastës së euromilionerëve (lekomiliarderëve) të Partisë Socialiste. Kjo çoi në betonizimin e kryeqytetit dhe në ngushtimin e hapësirave për frymëmarrjen e lirë të qytetarëve.
Dy gjenitë e letrave shqipe duhej ta dinin se këshilli bashkiak ka gati dy vjet që nuk funksionon, sepse këshilltarët socialistë kanë mbetur në pakicë. Kryetari i Bashkisë nuk është në gjendje ta gjejë gjuhën e përbashkët me këshillëtarët e shumicës. Tonet e tij vulgare, gjuha arrogante, stili prepotent, mendjemadhësia karakteristike e tij, e bëjnë të pamundur krijimin e truallit të përshtatshëm për një komunikim normal me këshillëtarët e shumicës. Për pasojë, në këshillin bashkiak të Tiranës, që prej muajit shtator të vitit 2009 dhe deri tani, nuk ka qenë e mundur të merret asnjë vendim Kjo situatë paradoksale është krijuar vetëm për faj të zotit Rama.
Po a ishte e udhës vallë që një situate të tillë t’i hidhej një plaf përsipër, duke e lënë zotin Rama përsëri në krye të bashkisë dhe situata në fjalë të vazhdonte të maisej gjithnjë e më keq? Sigurisht që jo.

Kryetari Rama,
apo humbësi fitimtar

Me mënyrën se si i trajton strukturat e larta të partisë dhe sidomos grupin e deputetëve socialistë, zoti Rama ka ndikuar që në mjediset e tyre të lindin ca dukuri negative, të dëmshme këto dhe me pasoja negative për autoritetin e Partisë Socialiste. Të tilla janë:
Dukuria e pabesisë
Kjo dukuri u shfaq me tërë qartësinë e vet në ngjarjet e 21 janarit. Paraprakisht zoti Rama kishte premtuar se do të ishte në krye të turmave gjatë protestës kundër Kryeministrisë, e cila degjeneroi në një demonstratë të dhunshme. Dhe mbarë pjesëmarrësit e protestës dhe teleshikuesit ishin të bindur se zoti Rama do të ishte në krye të militantëve që iu turrën policisë me tërë egërsinë e vet. Por zoti Rama, në momentin e fundit, militantët i preu në besë, duke i braktisur dhe duke u fshehur në njërën nga kullat përballë.
Pabesia e një udhëheqësi është një tipar negativ i moralit të tij, që karakterizon veprime të pakontrolluara. Ajo është një mashtrim i vetëdijshëm i besimit të turmave apo shkelje e qëllimshme e angazhimeve që ai ka marrë para tyre.
Pabesia nxit ato zona të trurit që janë të lidhura me emocionet. Një gjë e tillë dëshmon për faktin se në një moment të caktuar zoti Rama duhet të jetë bërë i vetëdijshëm se pati vepruar keq dhe diku në thellësi të shpirtit i gjallon një ngarkesë emocionale, e cila vjen e pasqyrohet në aktivitetin e trurit të tij, me pasoja të humbjes së vetëkontrollit.
Pabesinë e zotit Rama ndaj militantëve socialist më 21 janar 2011, e rëndon edhe më shumë fakti që pjesa më e madhe e tyre kishin ardhur deri edhe nga rrethet më të largëta të vendit. Kjo lloj pabesie ka rrezik të infektojë edhe individë të strukturave drejtuese të Partisë Socialiste, të cilët mund të vijnë në përfundimin se militantët fare thjesht mund t’i ngresh në protesta nesër-pasnesër dhe mandej vetë të çashë ferrën. Kjo do të thotë që, për qëllimet e tua politike, militantët t’i trajtosh si material inert.
Dukuria e dyfytyrësisë.
Thënë ndryshe, kjo është dukuria e hipokrizisë. Nocioni "dyfytyrësi" apo" dyzim" është shfaqur në Romën e Lashtë, kur gjatë shfaqjeve teatrore aktorët vinin maska me shprehje të ndyshme emocionesh.
Pas ngjarjeve të 21 janarit, që u shoqëruan me katër viktima, zoti Rama vendosi të organizonte një tubim paqësor në Bulevardin "Dëshmorët e Kombit" më 28 janar. Thirrjeve të ndërkombëtarëve, dhe sidomos të Shteteve të Bashkuara të Amerikës, për mosorganizimin e një tubimi të tillë, zoti Rama nuk ua vuri veshin. Me organizimin e këtij tubimi, ai dëshironte t’i demonstronte elektoratit të majtë dhe veçanërisht militantëve të vet se donte të nderonte kujtimin e katër viktimave të 21 janarit, me ndezje qirinjsh dhe vendosje buqetash me lule. Por fakti që zoti Rama pikërisht atë ditë ishte vetë ai që i preu në besë militantët socialistë dhe mbarë pjesëmarrësit e protestës, duke u fshehur burracakërisht në mjediset e njërës prej kullave përballë Kryeministrisë, të bën të dyshosh se ai kërkonte t’i zhvendoste në Tiranë ngjarjet e Vlorës të vitit 1997. Për katër vrasjet e 21 janarit, opozita akuzon Kryeministrin dhe ish-ministrin Basha. Le të shpresojmë që organet e hetuesisë dhe prokuroria ta zbardhin të vërtetën e atyre katër vrasjeve dhe fajtori i vërtetë të marrë dënimin e merituar. Veçse duhet pranuar se askush nuk na siguron që vrasjet mund të mos jenë kryer edhe brenda turmave të asaj dite. Me pikësynimin që të vihej në jetë skenari që u shpalos në Vlorë në vitin 1997 pas vrasjes së Artur Rustemit, një njeri ky krejtësisht i pafajshëm. Pas vrasjes së tij, turmat e egërsuara, edhe me nxitjen e opozitës socialiste, filluan të bërtisnin: "E vrau, e vrau, e vrau policia!", paçka se policia asokohe ishte e "armatosur" vetëm me mburoja dhe me shkopinj gome.
Por nuk mund të lajë duart nga vrasjet e 21 janarit edhe zoti Rama, i cili viktimat i nxori në pritë dhe vetë u fsheh pabesisht. Prandaj tubimi i organizuar prej tij më 28 janar tingëllonte si një hipokrizi e pastër. Por vulën e hipokrizisë së zotit Edi Rama, e vuri vizita e tij për ngushëllim në familjen e të ndjerit Aleks Nikaj në Lezhë.
Nga mjetet e informimit masiv, është bërë e ditur se "organizatorët e skenarit të "grushtit të shtetit" në 21 janar, kanë rënë pré e zemërimit të familjarëve të viktimave të asaj demonstrate të dhunshme. Kësisoj, pasi njëri nga familjarët e njërës prej viktimave e quajti Preç Zogajn dhe eprorin e tij, si përgjegjësit kryesorë të flijimit të të afërmit të tyre, dje Edi Rama është goditur me shami në kokë, gjatë ceremonisë së varrimit të demonstruesit të 4-të të "grushtit të shtetit", Aleks Nikaj. Mësohet se goditja është bërë nga familjarë të të ndjerit Nikaj, të cilët mësohet se i janë drejtuar kreut të PS-së, Edi Rama, të mbajë përgjegjësi për vrasjen e familjarit Aleks Nikaj.
Nga pamjet e transmetuara nga "Tv Klan" vihet re qartë një shami që godet kryetarin e opozitës. Por ky fakt është censuruar në materialin e shpërndarë nga Partia Socialiste për mediat, të cilat janë justifikuar në rrugë informale se familjarët kanë tentuar të godasin deputetin e zonës Gjovalin Kadeli. Por, sipas pamjeve të servirura nga Tv Klan, shamia e hedhur shkon drejt Edi Ramës. Po ashtu mësohet se kreu i PS-së ka polemizuar me familjarë të afërm të viktimës, të cilët i kanë kërkuar atij të mbajë përgjegjësi, pasi logjikisht, ata nuk shkuan në protestë me idenë që ajo të kthehej në grusht shteti dhe të shkonin si "mish për top" të interesave të Ramës dhe klanit të tij mafioz, të cilët dirigjuan nga kullat e Fidelit demonstratën e dhunshme të 21 janarit". (Citohet sipas: "Forumi Shqiptar". Marrë nga faqja e internetit "Edi Rama goditet me shami në kokë nga të afërm të të ndjerit Nikaj". 07.02. 2011).
Dukuria e servilizmit.
Këtë lloj dukurie zoti Rama është munduar dhe madje ka arritur ta kultivojë me shumë sukses në radhët e strukturave të larta të partisë, veçanërisht në radhët e deputetëve socialistë.
Vetvetiu lind pyetja: po pse, për ç’qëllime ai ka arritur ta kultivojë këtë tipar jo të lakmueshëm të karakterit njerëzor në sferat e larta të partisë? Para se përgjigjja të jepet natyrshëm në vijim, le ta shikojmë servilizmin nga pikëpamja e psikologjisë së ndjenjave.
Njeri servil quhet zakonisht një person, tek i cili shfaqjet e jashtme të emocioneve, sjellja e tij, nuk përputhen me përjetimet e brendshme dhe ndjenjat e vërteta të tij. Me këtë rast, interes paraqesin arsyet se pse në njërën ose tjetrën situatë, personi servil parapëlqen të shfaqë, së jashtmi, krejtësisht të tjera emocione ose përjetime dhe jo ato ndjenja që gjallojnë në të vërtetë në qenien e tij.
Sipas psikologjisë së ndjenjave, arsyeja e vetme e shfaqjes së servilizmit është frika. Prandaj njeriu servil ka frikë të jetë i çiltër se kësisoj ai zbulon një pikë të dobët brenda vetes. Dhe, për ta fshehur këtë pikë të dobët, ai përdor strategjitë e mbrojtjes, duke zgjedhur si mjet të efektëshëm njërën nga këto strategji që është servilizmi. Shkaku i frikës së njeriut servil në këtë rast duhet kërkuar te vlerësimi i pamjaftueshëm që ai i bën vetvetes, që u bën aftësive të veta.
Shkrimtari i shquar Romen Rolan thotë:
"Frika është një tipar dallues i një karakteri të dobët, i cili trembet dhe i largohet së vërtetës, kurse në rastin më të mirë mundohet ta fshehë atë nga vetvetja".
Por që të arrinte ta kultivonte me kaq sukses dukurinë e servilizmit, sidomos brenda grupit të tij parlamentar, zotit Edi Rama i duhej një kod i tillë zgjedhor, me qëllim që vetë ai të shndërrohej në një padron pushtetplotë në krye të Partisë Socialiste.
Në bazë të atij kodi, të cilin zoti Berisha e pranoi pa as më të voglin ndryshim, zoti Rama u shndërrua me të vërtetë në një sundimtar pushtetplotë në krye të Partisë Socialiste: ai harton vetë listën e deputetëve dhe vendos vetë se cili deputet do të mbulojë zonën përkatëse zgjedhore, ai cakton vetë kryetarët e degëve të partisë në bazë etj. Kjo është një praktikë e pastër enveriste, sipas së cilës çdo gjë ishte e përqendruar në duart e njëshit të partisë. Në këtë mënyrë, mes njerëzve që kanë poste në strukturat e larta drejtuese, veçanërisht ata që zgjidhen deputetë, servilizmi ndaj kryetarit të partisë fillon e merr përmasa të frikshme, duke i zhveshur ata nga çdolloj norme morale, politike dhe juridike.
Në këto kushte, të fitosh mërinë e kryetarit të partisë, duke qenë deputet, do të thotë që në zgjedhjet e ardhshme parlamentare të lash duart nga kandidatura për t’u rizgjedhur, se kryetari i partisë ta ka vënë vizën me kohë. Atëherë deputetët, para humbjes së privilegjeve me rroga të majme dhe me përfitime të tjera shoqëruese, mohojnë vlerat e vetvetes (në qoftë se kanë të tilla) dhe zgjedhin strategjinë e servilizmit në marrëdhëniet me kryetarin e partisë.
Këtë dukuri kaq të shëmtuar të servilizmit në radhët e deputetëve socialistë, e ka stigmatizuar në mënyrën më të shkëlqyer zoti Andis Harasani, një deputet ky me një integritet të admirueshëm politik në grupin parlamentar të Partisë Socialiste.
Ja çfarë deklaron zoti Harasani:
"Në PS është bërë mbizotëruese filozofia e të qëndruarit sa më pranë kryetarit të radhës. Nëse do që të jesh në listë dhe në vend të mirë për deputet, duhet të jesh pranë kryetarit; nëse do që të japësh konferenca shtypi nga selia e PS-së, duhet të jesh pranë kryetarit; nëse do që të jesh i ftuar në debatet televizive, duhet të jesh pranë kryetarit, ndryshe përfundon në listat e zeza që u dërgohen TV-ve mike, ku përfshihen emrat e deputetëve të PS-së, të cilët nuk duhen ftuar. Dhe një listë të tillë para disa kohësh e kam parë vetë me sy. Shkurt, nëse do të doje një histori vetjake suksesi në politikë, duhet të jesh pranë kryetarit, i cili, si shitëset e dikurshme të qumështit, mund të të afrojë litrin e lëngut edhe pa radhë. Madje, tani është bërë rregull që qumështi nga partitë merret dhe jepet fare pa radhë. Në këtë kuptim, shumica e kolegëve të mi të PS-së, ndryshe mendojnë, ndryshe flasin, ndryshe flasin në publik dhe ndryshe flasin në kafene. Tek ata ka mbizotëruar filozofia e kryetarit që mendon se sa kohë ta mbajë trëndafilin në grusht, ka gjithmonë një shans për të ardhur në pushtet, dhe ndaj e shtrëngon aq fort e harron çdo gjë tjetër". (Citohet sipas: Andis Harasani. "Qumështi në diktaturë dhe PS-ja". Gazeta "Panorama". 24.06. 2011).
Dukuria e anarshizmit.
Këtë dukuri zoti Rama filloi ta kultivonte sidomos që në pranverën e vitit 2009, kur nisi fushata për zgjedhjet politike të 28 qershorit. Të gjithë shqiptarët u habitën kur morën vesh se zoti Rama nuk e kishte përfshirë veten në krye të listës së kandidatëve për deputetë. Kjo ishte një dukuri me të vërtetë paradoksale. Kryetari i partisë më të madhe opozitare në vend nuk dëshironte të ishte i pranishëm si deputet në parlament. Një gjë e tillë përbënte një rast unikal në mbarë botën. Me sa duket, zoti Rama i shmangej tempullit më të rëndësishëm të disiplinës politike dhe juridike, siç është parlamenti. Kjo do të thotë se zoti Rama, si kultivues i anarshizmit, e ndiente veten shumë më komod jashtë parlamentit, sesa brenda disiplinës parlamentare.
Forcat më të shëndetshme brenda strukturave më të larta të Partisë Socialiste, që në pranverën e vitit 2009 nuk duhej të kishin heshtur, por duhej të ishin ulur këmbëkryq dhe ta analizonin me shumë kujdes zgjedhjen absurde që bëri zoti Rama për mospërfshirjen e vetvetes në listën e kandidatëve për deputetë. Me heshtjen e tyre, strukturat në fjalë i krijuan hapësira zotit Rama për manifestimin e anarshizmit të tij, që u konkretizua me bojkotimin dyvjeçar të parlamentit
Kultivimi i institucionit të anarshizmit në radhët e partisë socialiste dhe sidomos të militantëve të saj, u ka shkaktuar mjaft shqetësime qytetarëve shqiptarë. Organizimi vitin e kaluar i grevës të ashtuquajtur të urisë mu në mes të arteries kryesore të Tiranës, krijoi një kaos të vërtetë në qarkullimin e trafikut dhe në lëvizjen e njerëzve. Bllokimi i rrugëve kombëtare, i shoqëruar me djegie gomash, ishte një dukuri shumë e shëmtuar që revoltoi mijëra qytetarë në mbarë vendin. Dukuria e anarshizmit të zotit Rama nuk ndikoi aspak në ngritjen e aksioneve të Partisë Socialiste në radhët e elektoratit shqiptar. Përkundrazi, ajo ia uli më shumë kredinë politike, çka u konkretizua edhe në zgjedhjet e 08 majit, në të cilat, krahasuar me 28 qershorin e vitit 2009, ajo humbi në proporcional më shumë se dyzet mijë vota.
Anarshizmi që zoti Rama kultivoi me shumë zell në Partinë Socialiste, i shkaktoi një dëm shumë të madh raportit të marrëdhënieve të vendit tonë me Bashkimin Evropian. Braktisja e parlamentit prej deputetëve socialistë, të urdhëruar paradoksalisht nga zoti Rama, e bëri të pamundur aprovimin e ligjeve shumë të rëndësishme në parlament, sidomos të atyre që kërkojnë një shumicë të cilësuar. Pasoja më e dhimbshme e anarshizmit të zotit Rama ishte mosmarrja prej vendit tonë e statusit të kandidatit për në Bashkimin Evropian. Le të shpresojmë që zoti Rama do të heq dorë nga rruga e anarshizmit politik dhe do t’i lejojë deputetët socialistë të hyjnë në parlament dhe të marrin pjesë në punimet e tij, në përputhje me disiplinën parlamentare.
Për shkak të anarshizmit të zotit Rama, Shqipëria vazhdon të vërtitet rreth "kutive të votimit" për gati dy vjet dhe nuk dihet se sa do të vazhdojë ende, deri në zgjedhjet parlamentare të vitit 2013.
Por duhet theksuar se anarshizmi i militantëve të Partisë Socialiste, të nxitur prej zotit Rama më 21 janar 2011, paska pasur edhe një frymëzim grek.

Prof. dr. ESHREF YMERI

PRESIDENTJA JAHJAGA: E VETMJA PËRGJIGJE PËR TRI KOMUNAT E VERIUT ËSHTË PLANI AHTISARI

Gjatë punimeve të Asamblesë së Përgjithshme të OKB-së, Kosova u përfaqësua në Nju Jork me një delegacion të nivelit më të lartë. Në një intervistë për Zërin e Amerikës, pak para se të largohej nga Nju Jorku, Presidentja Atifete Jahjaga tha se bëri përpjekje për të siguruar sa më shumë njohje për shtetin e ri. Ajo komentoi gjithashtu rreth çështjes së veriut të Kosovës i banuar nga shumicë serbe.Megjithëse Kosova nuk pati mundësi t’i drejtohet Asamblesë së Përgjithshme të OKB-së, pasi nuk është anëtare e kësaj organizate, ajo ishte pjesë e sesioneve dhe forumeve të tjera të mbajtura këtu. Në intervistën për Zërin e Amerikës, Presidentja Atifete Jahjaga tha se kishte lobuar për të bindur vendet e ndryshme se nuk ka arsye që Kosova të mos jetë anëtare e Kombeve të Bashkuara.

"Nuk është e drejtë që Kosova të shihet si pengesë nga shumica e vendeve që të jetë anëtare e OKB-së. Po ashtu nuk është e drejtë dhe duhet t’iu shmangemi ideve dhe logjikës që mund të ketë kthim prapa. Kosova është vend i pavarur dhe sovran; ajo ka tërësinë e saj territoriale dhe si e tillë është njohur deri tani nga 84 vende të botës dhe kjo është rruga jonë drejt integrimeve euroatlantike."

E pyetur rreth kritikave të shprehura në Kosovë rreth vendimit të Gjykatës Kushtetuese për çështjen e imunitetit të deputetëve, vendim që çoi në vënien e deputetit Fatmir Limaj nën arrest shtëpie, Presidentja Jahjaga tha:

"Nuk dëshiroj si presidente e vendit të komentoj raste individuale dhe sepse unë dua t’i përmbahem kushtetutshmërisë dhe ligjshmërisë së vendit tonë. Gjykatat janë të pavarura në punën e tyre dhe në funksionin e tyre, nuk janë të ndikuara ndaj politikës dhe hetuesia është ajo që përcakton fajësinë ose pafajësinë e një individi. Të gjithë jemi të barabartë përpara ligjit, si individë dhe jo si funksione."

Nuk është e qartë nëse çështja e vendkalimeve kufitare mes Serbisë dhe Kosovës mund të përfshihet në bisedimet ndërmjet dy vendeve që pritet të rifillojnë më 27 dhe 28 shtator në Bruksel. Zonja Jahjaga tha se regjimi kufitar me Serbinë është i njëjtë si regjimi me shtetet e tjera fqinje.

"Funksionimi i dy pikave kufitare në mes të Serbisë dhe Kosovës është një vendim dhe e drejtë legjitime e institucioneve të Republikës së Kosovës që ka patur një përkrahje të plotë nga bashkësia ndërkombëtare apo nga institucionet ndërkombëtare. Kosova është një zonë doganore dhe regjimi kufitar me shtetin fqinj të Serbisë është regjim i njëjtë kufitar sikurse me vendet e tjhera fqinje si Maqedonia, Mali i Zi dhe Shqipëria. Nuk ka kthim mbrapa. Ne jemi të interesuar që sa më shpejt të kthejmë normalitetin në këto tri komuna në veri të Kosovës. Dalja nga proces është sundimi i mirëfilltë i rendit dhe ligjit. Po ashtu duhet të zbatohet plani i Ahtisarit dhe duhet të mbahen zgjedhjet lokale në mënyrë që të kemi të zgjedhur legjitimë dhe legalë që të mund të përfaqësojnë dhe mbrojnë interesat e qytetarëve edhe në këto tri komuna."

Por a ka Prishtina ndonjë ofertë të re për të nxitur serbët në veri të pranojnë institucionet e shtetit të Kosovës? Presidentja Jahjaga tha se serbëve në veri duhet t’u shpjegohet se Kosova është vend i pavarur.

"Sa i përket tri komunave të veriut të Kosovës, kjo është çështje gjeografike dhe jo çështje politike, nuk është çështje territoriale por ka të bëjë me tri komuna në veri të territorit të Kosovës që janë komuna e Leposaviqit, komuna e Zubin Potokut dhe komuna e Zveqanit. Ne duhet të angazhohemi më shumë që t’u shpjegojmë këtyre qytetarëve se Kosova është vend i pavarur, është vend sovran dhe ka tërësinë e saj territoriale, dhe e tillë, siç e thashë, është pranuar nga 84 shtete. Kjo nuk ka alternativë tjetër. Nuk ka Ahtisari Plus, nuk ka status të veçantë. E ardhmja e qytetarëve serbë në Kosovë, pa marrë parasysh se jetojnë në jug të Ibrit apo në pjesën veriore është brenda institucioneve të Republikës së Kosovës dhe brenda këtyre institucioneve drejt integrimeve evropiane. E vetmja përgjigje përsa i përket tri komunave të veriut të Kosovës është plani Ahtisari që tani është në funksionim e sipër dhe që deri tani i ka treguar rezultatet në pjesën më të madhe të komunave. Është shumë e rrezikshme nëse një pjesë e komuniteteve do të trajtoheshin pak më ndryshe nga njerëzit e tjerë që i përkasin të njëjtit komunitet. Kjo do të nxiste shpërnguljen nga njëra pjesë në pjesën tjetër të Kosovës dhe nuk do t’i kontribuonte paqes, stabilitetit dhe jetë së mirëfilltë të të gjithë qytetarëve në territorin e Kosovës."(Ilir Ikonomi)

KROACIA NUK TËRHEQ PADINË PËR GJENOCID KUNDËR SERBISË

Qeveria e Kroacisë nuk do të tërheqë padinë për gjenocid, të cilin ky vend e ka ngritur kundër Serbisë, ka thënë kryeministrja kroate Jadranka Kosor.

"Një vendim i tillë mund të sillet vetëm me vendimin e qeverisë, ndërsa Qeveria e Kroacisë një vendim të tillë nuk do ta marrë", ka thënë Kosor.

Ajo ka përsëritur se qeveria si çështje prioritare në bisedime me fqinjët ka çështjen e personave të pagjetur.

Kosor ka paralajmëruar se Kroacia nuk do të lejojë që askush të rishikojë historinë e këtij vendi dhe se nuk do të lejojë porosi të tilla se Kroacia nuk duhet të kremtojë Ditën e fitores dhe falënderimet e atdheut, të cilat Kroacia i shënon në ditën e aksionit të "Stuhisë".

VARGJE PËR PËRBINDSHAT E TRAZICIONIT

Nga Elida BUÇPAPAJ

Ne njerëzit e çliruar
nga bunkerët e rrathëve
të ferrit
tash e mbas
e të gjitha herët
jemi të ngopur
nginjtas
me shëmtimin
postum
dikur në emër
të tutës
sot në emër të mostutës
dje në emër
të kuçedrës të diktaturës
sot në emër të prostituimit të lirisë
sepse liria
është dashuria jonë e përherëshme

nuk mund të jesh edhe ëngjëll
edhe shtrigë
njëkohshëm
njëkohshëm
edhe djall me brirë, përbindësh
edhe Shën Mëri
nuk mund të jesh edhe e mirë
edhe e keqe
je ose njëra ose tjetra
je vetëm e keqja
je vetëm shtriga
je vetëm djalli me brirë
je vetëm neveria
dhe ne jemi të
jemi ngopur me shëmtimin tënd
të çaraveshur, të jargosur
si një kazan plehrash
që kutërbon

dhe sot jemi të lirë
të tallemi me ty
të bëjmë sikur
nuk të kuptojmë
sepse nuk kemi më kohë për të humbur

më së shumti
ne mund të bëjmë sikur
jemi pjesë e lojës tënde
të marrë, idiote
kokëbosh,
zemërbosh,
zemërthatë,
të zbrazët si ditët e tua
shterpa
por ti je sikur nuk je
për ne
sepse
në fakt
tani jemi të lirë
për t’i thënë
diellit diell
dhe djallit djall
dhe për të të mbajtur
ty zgjyrë
larg duart
sa më larg
vite drite larg
jetës të dashurisë
tonë të përherëshme…