KOZETA MIDIS FRUTAVE DHE SHKRIMEVE 18 SHKURT 2014 NË REVISTËN E ARTIT DHE TË KULTURËS :”NUOVI CITTADINI” GRUPPO 2009

                                                                    INTERVISTË

NGA BEATRIÇE ORINI (BEATRICE ORINI) – NJË YLL I RI I LETËRSISË ITALIANE, NJËKOHËSISHT NËNDREJTORESHË  E REVISTËS.

Emri: Kozeta

Mbiemri: Nushi – Alikaj

Profesioni: Tregtare, shkrimtare dhe përkthyese

Vendlindja: - Shqipëri

Në Itali nga 2003

Gjendja civile: E martuar

Ëndërr: Të publikoj shpejt librin tim të parë në italisht.

Do të desha që edhe Italia, që në të kaluarën i ka bërë keq Shqipërisë, të mbështesë futjen e saj në Bashkimin Evropian.

Dhe grekët, që besojnë të jenë ortodoks, janë kriminelë dhe duhet të jenë të parët që të dalin nga Bashkimi Evropian.

Kështu pohon Kozeta Nushi – Alikaj, një 39 vjeçare shqiptare, që po bën 10 vjet në Itali dhe gjeston një dyqan fruta- perimesh, së bashku me bashkëshortin e saj Besnikun në rrugën :Aquileia , 14/a Brescia.

Impenjimi i saj, interesi i saj i lartë për politikën, zbulohet  menjëherë  nga fjalët që zgjedh, nga argumentet që përcjell.

Në politikën shqiptare, po edhe në atë botërore, të gjithë flasin me fjalë të shëmtuara, që në fakt duhet të zhduken nga fjalori; populli nuk është injorant, është vetëm i lodhur, i dhembin veshët. Unë mendoj se të mirët janë pak dhe hiqen mënjanë, duke mos dashur të ngatërrohen në politikë. Ndërsa unë do të doja të tregoheshin të përgjegjshëm, për misionin e dhënë nga Zoti.

Kozeta ka lindur në Vlorë, e njohur në botë me portin e saj të rëndësishëm detar, po është rritur në Fitore.Është kristiane, ortodokse, po thjesht preferon të quhet bijë e Zotit. Dhe e prekur thellë në shpirt, e përlotur, me fjalët që i mblidhen lëmsh në grykë,  shqipton me shpirt të plagosur: - Mendoj se Zoti e ka sakrifikuar Shqipërinë, ashtu siç ka sakrifikuar Birin e Tij të Vetëm Jezu Krishtin. Jemi të vegjël, po jemi shumë të fortë edhe pse për më shumë se 500 vjet kemi qenë të shtypur nën thundrën e të huajve. Jemi pak, por jemi si pikat e oqeanit.

Do të doja që edhe gratë të jenë të interesuara për politikën, në mënyrë që bota të përmirësohet.

Do të doja që secili nga ne të lëjë mbas keqdashjet për të filluar një jetë të re për fëmijët tanë: janë ata pasuria e vetme që lëmë mbas.

Dy djem, 7 dhe 4 vjeç; Kozeta ka mbi supe një jetë të pasur me studime dhe interesa. Diplomë në gjuhë ruse dhe gjuhë angleze. Disa përkthime të rëndësishme, (falë mbështetjes së profesorit tim të shtrenjtë, Prof.Dr.Eshref Ymerit, kam përkthyer Dostojevskin, që ishte një autor i ndaluar në Shqipëri. Kam përkthyer Çehovin dhe autorë norvegjezë nga gjuha ruse).Kam ushtruar mësimdhënien për 7 vjet në një sërë shkollash, duke filluar nga cikli i ulët, në shkollat fillore, deri në ciklin e lartë, në shkollat e mesme të përgjithshme. Ka qenë një eksperiencë e shkëlqyer, tregon, - mbi të gjitha me fëmijët e vegjël, që janë ëngjëj, nuk e vënë kurrë në dyshim fjalën e mësueses dhe të dhurojnë emocionet më të forta.

Edhe me gjimnazistët ka qenë një eksperiencë e bukur. Insistoja të çonin përpara ëndrrat etyre dhe ata tani akoma më dërgojnë letra. Pasioni im më bënte të lumtur.

Më vonë ndryshimi, për shkak të martesës dhe trasferimi i saj i menjëhershëm në Itali, ku ka filluar një jetë të re si nuse e sapomartuar:

Kam ardhur këtu për dashurinë ndaj bashkëshortit tim, Besnikut që banonte prej kohësh në Breshia. Ai është një artist brenda vetes. Është një ëngjëll i përditshëm, me një shpirt të pastër dhe aspak konservator; më mbështet në pasionet e mia.

Më i madhi pasion i Kozetës është shkrimi – më parë një dëshirë; tani që kam zbuluar impenjimin politik, është edhe një mision, - të cilit i dedikohet jo vetëm në shqip, duke publikuar në site të ndryshme, po gjithashtu edhe në italisht, falë mbështetjes së Karlo Salvadorit (Carlo Salvadori), që e ndihmon në gjuhën italiane dhe falë bashkëshorte së tij Marinës(Marina), - të dy prej kohësh klient të saj, po tani edhe miq të shtrenjtë;

Para së gjithash është raporti human, raporti i mirë njerëzor, ai që Kozeta pëlqen më shumë në punën e saj: - Unë dhe bashkëshorti im e kemi hapur dyqanin 4 vjet më parë dhe puna po ecën gjithmonë e më mirë; njerëzit janë të kënaqur për cilësinë e lartë dhe çmimet modeste, po edhe për humanitetin që gjejnë brenda.

Nga Italia pëlqen para së gjithash mendjet e hapura të njerëzve dhe në kohë të lirë, plus asaj që shkruan, luan me fëmijët e saj dhe shikon së bashku me ta Peppa Pig, film për fëmijë.

Vështirësitë më të mëdha për të në Itali kanë qenë përshtatja me të menduarit në gjuhën italiane, të orientuarit nëpër rrugë, po edhe ndryshimi i ushqimit.

Megjithatë këtu në Itali ndjehem shumë mirë, - thotë me bindje, - dhe kam arritur të heq drojtjen, falë fëmijëve të mi.

Kam marrë shtetësinë italiane më 16 Dhjetor 2013 dhe më është thënë të vazhdoj të kultivoj në familje gjuhën dhe kulturën tonë: fëmijët e mi do të rriten poliglot dhe kjo do të jetë një vlerë e madhe për ta dhe një pasuri edhe për Italinë.

Kozeta, që ëndërron të publikoj sa më shpejt librin e saj të parë në italisht ( “Një jetë e mbetur ëndër r“ , - është titulli që tashmë e ka zgjedhur, nuk ka mëdyshje:

Ndjehem shqiptare dhe italiane, e ndiej në zemër dhe në gjak.

Nuk mendoj për të ardhmen time; për momentin ndiehem mirë këtu dhe nuk më mungon asgjë nga Shqipëria; jam në kontakt me shumë persona; kam krijuar një urë të mirë lidhëse dhe kam javë të tëra që më vjen të këndojë nga lumturia.

POROSI E PROF. ARSHI PIPËS...

Nga Fritz RADOVANI:

Shumë pak Shtete të vogla si Shqipnia kanë nxjerrë Personalitete të Mëdha sa né!

Mund të jetë kenë muej korrik ose gusht i vitit 1990, kur e kam degjue në radio “Zëri i Amerikës” tue porositë Popullin Shqiptar, pra plot 24 vjet maparë Prof. Arshi Pipa tha: “Pa u hjekë nga Sheshi Skënderbe shtatoria e diktatorit Enver Hoxha, kurrë Populli Shqiptar nuk mund të vendosin demokracinë...” E degjova, po mu duk e pamujtun!

            Prof. Petro Fundo shpesh persëriste mbas vitit 1985: “Diktator si ay, vazhdojnë per të sunduar edhe persëvdekuri.” Edhe këte kur e kishe degjue më dukej e pamujtun!

            Me thanë të vertetën, mbas muejt janar 1990, kur u pat ba protesta e heshtun në Shkoder per heqjen e bustit Stalinit, dhe revolta e Burrave të Malësisë në korrik, me arkivolin e Djalit të rij Pllumb Pllumbaj, para komitetit partisë me thirrjet “poshtë Ramiz Alia!”, “Poshtë Nexhmije kurva!” etj... thirrje plot duf e urrejtje per vrasësit diktatorë, na dukej vetja se jemi tue jetue “dikund”...por, gënjejmë me dashtë me percaktue se ku?

            Data 11 Nandor 1990 në Rrëmaji, vazhdonte me na u dukë një “anderr”... Edhe pse Don Simon Jubani, i këputi njëherë e pergjithmonë prangat e robnisë komuniste.

            Na dukej një “vegim” ardhja e Tij nga burgu i shfarosjes së Burrelit, dhe ecja e Tij Burrnore drejtë Fitores per Ringjalljen e Fesë, kur shpresat tona ishin vyshkë...

            Kush mund të besonte se pasuesi i diktatorit Enver Hoxha, anadollaku Ramiz Alia, strukej si qen i zgjebosun nga frika e një Don Simon Jubani, që e kishte mbajtë të pranguem mbi 26 vjet nder birucat e akullta e të pashpresë me pa me sy Lirinë?!

            Popullit Shqiptar i kishte ikë frika, Ai po shihte Driten e Lirisë së dishrueme!

            U zgjuen studentët...U zgjue Kavaja...U zgjue Bashkimi i Sindikatave të Pavaruna të Shqipnisë...Shkodra edhe njëherë bastjon i Demokracisë...13 Dhjetori 1990 shembi perjetsisht diktaturen ma barbare që kanë kalue Shkodranët e Rozafes Heroike...Ata të parët e shkrryen perdhé surratin e pasardhësit të sulltan Mehmetit II, që zbatoi porosinë se: “Nuk duhet të mbesin i gjallë asnjë Shkodranë!” A ju kujtohet çka ngjau mbi bust?

            Edhe pse këto ngjarje sollën Demokracinë në Shqipni...Po mundohen me u “harrue” dhe me kenë e mujtun me u “fshi” nga Historia e Lavdishme Shqiptare.

            E nuk zgjati...U zgjuen minatorët e Valiasit...U zgjuen puntorët e fshatarët e të gjitha krahinave të Shqipnisë... E ky ishte fundi i diktaturës komuniste edhe në Shqipni!

            E fundi i diktaturës komuniste kerkonte shpagimin nga vetë diktatori...

            20 Shkurti 1991, ishte dhe mbetet në Historinë e Popullit Shqiptar “Dita e Fitores” mbi rrenojat 47 vjeçare të komunizmit gjakatarë e shperftyrues, Dita e Fitores mbi diktaturen komuniste që sundoi në Shqipninë Martire të Gjergj Kastriotit!

Asht Dita e Fitores kur as armët e diktatorëve nuk mujtën me ndalue hovin dhe guximin e minatorëve të Valiasit, që e terhoqen zvarrë bishen e ngordhun e të qelbun per të gjatë të Kryeqytetit të fundit...që shembi komunizmin, Tiranës Heroike.

            Ndoshta, them ndoshta, se shpesh kujtoj humnerat neper të cilat kemi kalue tash 70 vjet, e në fund çoj mendjen tek të Parët tanë që më thonin: “Ju jeni të rijë e me siguri, një ditë keni me pa Ditët e Lirisë!..” Ishte Besimi i Tyne i vendosun tek permbysja e asaj ideologjije shkatrruese marksiste – leniniste që kishte plandosë miljona njerëz në Botë!

            Po edhe né u plakem...dhe po ua trashigojmë disa kujtime Brezave ma të rij, mbasi me kohen po fshihen shumë fakte e ngjarje nga Historia e Shqipnisë.

            ***

            Një Mik i nderuem nga ShBA, (VD, të cilit i mora leje per publikim), më shkruen:

            “Jeta e Shqiptarve nuk vlen aqsa jeta e Jahudijve! Pse? Asnji Jahudi nuk e levdon Hitlerin? Gjysa e Shqiptarëve (e ndoshta ma shumë) vazhdon edhe sot me e levdue dhe me e vajtue "shokun" Enver. Sikurse Enver Hoxha, do t’u konsideronte nji agjent serbo-rus, (ashtu si ishte) i vumë në pushtet per me shkatrrue elementin Etnik Shqiptar në Ballkan, atëherë, ndoshta, të gjithë Shqiptarët do ta urrejshin. Pra, duhet të identifikohet “figura” e Enverit me ata të Rankoviçit e Stalinit, me Çausheskun e Rumanisë, per me krijue në gjeneratat e reja urrejtjen që meriton. Gjeneratat e vjetra janë pertej mundësisë së shpetimit. Nuk e kuptojnë endè se të gjithë Shqiptarët janë persekutue prej Enverit. Pushkatimet dhe dënimet që janë ba prej tij, kishin per qellim me i shtij friken në palcin e çdo Shqiptari. Kooperativat e bunkerat kishin per qellim me e vorfnue gjithë popullin. Shkollat kishin per qellim me e mashtrue popullin që në fëmini. Interrnimi nder kampe ishte nji institucion skllavizimi që furnizonte krahë pune per me ushqye dhe me pasunue Bllokun e Tiranës dhe kryesisht familjen e Enverit. Fushat e Tepelenës e Lushnjës, Myzeqeja dhe minjerat e qymyrit, kromit dhe bakrit janë shfrytzue me skllavët që janë plakë në kampe pune per me i sherbye Enverit falas, por zyrtarisht, gjoja pse ishin “anmiqë të popullit”. Familja e Enverit asht pasune aq sa Shqipnia ka kenë e vorfën, pse Enveri, ka shitë edhe gjakun e Popullit Shqiptar.

            Duhet të përmblidhen statistika mbi sa vetë janë vra e pushkatue, sa u burgosën dhe ia shtetizuen shtëpijat e pasuninë e tyne dhe kush e çfrytzoi até, tue fillue nga Blloku i “udhëheqsave”? Sa kjenë interrnue, si dhe ku punojshin, në çfarë konditash dhe sa e çka prodhojshin, sa u paguejshin ata?

            Bota interesohet per fakte të dokumentueme me statistika, me pershkrime të kjarta e të sakta. Edhe pa u hapë dosjet mund të krijohet nji pershkrim i hatashem në kjoftëse çdo kush prej nesh, bahet dishmitar tue dokumentue informatat që ka.

            Jo Shqiptarët, po, edhe mbarë bota do të kerkonin hapjen e dosjeve, po kje se vehet në dritë në formë masive barbarizmi i diktatorit Enver.

            Me respekt, VD...” (Botohet pa asnjë ndryshim prej origjinalit. FR. 2014).

            ***

            E perballë opiumit që po i jepet perditë Popullit Shqiptar, asht e domosdoshme që në çdo shtëpi Shqiptarët sot, duhet të mbajnë një Liber!

E ky Liber asht Libri i “Kujtesës së Historisë”!

          Titulli i Librit asht: “TYRANTS” nga NIGEL CAWTHORNE.

Në librin “TIRANËT”, Historitë e 100 Despotëve dhe Diktatorëve, botue në vitin 2004, for Lifetime Distributors Pty Ltd Building G, 2 Hudson Avenue Castle Hill, 2154 Australia, kam gjetë në faqe 172 të shkrueme me shkronja të mëdha: “Enver Hoxha”.

Aty autori i Nderuem, ka paraqitë të vërtetën e pashkrueme deri tashti për Shqipninë dhe Shqiptarët. Bota e njeh E. Hoxhen, po Shqiptarët, vazhdojnë gjumin...

            Melbourne, 2014.

Nderim për artistin e madh Gjosho Vasija, legjendën e humorit shqiptar

Ndahet nga jeta në moshen 82 aktori i madh i humorit shqiptar Gjosho Vasija.
I larguar nga Shqipëria që në vitin 1992 dhe i vendosur në Trieste të Italisë, ai gjithmonë ka qenë pranë me humorin e tij dhe me veprimtarinë e tij artistike.
Për shumë vite ai ishte ndër komikët, më të preferuar në skenën e estradës e në ekranin e televizorit shqiptar, për aftësite origjinale që e bënin të pangjashëm me asnjë komik e humorist tjetër.
Gjasho Vasija, eshte dekoruar tre vite më parë nga Presidenti i Republikës me titullin “ Mjeshtër i madh”. Varrimi do bëhët në Trieste nga të afërm dhe familjarë.(FLORIPRESS)

Prof.dr. Eshref Ymeri

          

Ka pak kohë (para Krishtlindjeve) që iku për në botën e përtejme artisti i shquar i skenës së humorit shqiptar, Gjosho Vasija. Diktatura e egër komuniste e shkoi nëpër vrimën e gjilpërës, por ai kurrë nuk u lig, kurrë nuk u dha. Ferri i kampeve të përqendrimit dhe i punëve të detyruara nuk arriti ta mposhtte dot shpirtin e tij prej artisti të lindur. Kitara e tij në botën e humorit shkodran bëri epokë.



Natyra nuk është aq dorëlëshuar që artistë të kalibrit të Gjosho Vasisë të dalin shpesh në skenë. Arti i humorit të tij do të vazhdojë të jetojë gjatë në kujtesën e njerëzve, si melhem për plagët e shpirtrave të trazuar. Me energjinë që e karakterizonte dhe me shpërthimet e tij mitike përmes telave të kitarës tingujëmbëloshe, me të cilën publikut i përcillte gjëmimet e shpirtit qelibar, magjinë e fantazisë së tij të jashtëzakonshme, Gjosho Vasija më bën të shtegtoj drejt kohës kur isha student në Leningrad (1959-1961) dhe të sjell në kujtesë një artist të madh sovjetik, Arkadi Rajkinin (1911-1987), Artist i Popullit (1968), i cili edhe sot vazhdon të vlerësohet si një figurë e papërsëritshme e skenës së humorit në mbarë botën ruse.


Prandaj më dridhërohet shpirti kur e kujtoj në skenë artistin e madh Gjosho Vasija që nuk e kemi më midis nesh:

Mungon në skenë Gjosho Vasija,
Humor’ i tij, mit i vërtetë,
Për të vajton mbar’ Shqipëria,
Ç’na bëre, plaç, moj vdekj’ e shkretë!

Dil prapë në skenë, Gjosho Vasija,
Pse s’dukesh? Ç’është kjo heshtj’e zezë?
Për ty loton mbar’ Arbëria
Që nga Tivari në Prevezë.

Këtu e dy vjet të shkuara, me artistin Gjosho Vasija patëm letërkëmbim përmes faqeve të internetit. Në ato letërkëmbime, i pata shprehur tërë entuziazmin tim për artin e humorit të tij gjëmimtar, të shoqëruar me vargje të magjishme poetike. Në njërin nga ato letërkëmbime, ai më dërgoi disa krijime fantastike, të cilat i ruaj si relike të shenjta në memorien e kompjuterit tim. Ato titullohen:
““Ndera” e madhe e Miladinit”, “Metamorfoza e djallit (rapsodi)”, “Dreqi i kuq”.


Meqense sot është data 20 shkurt që simbolizon rënien e diktaturës së egër komuniste në Shqipëri, përmes rrëzimit të shtatores së kriminelit Enver Hoxha, lexuesve të nderuar, në mbarë trojet tona etnike dhe në diasporë, dëshiroj t’u përcjell poemën satirike ““Ndera” e madhe e Miladinit”. Më 31 janar 2014 unë botova në faqet e internetit artikullin me titull “Enver Hoxha, varrmihës i nacionalizmit shqiptar”. Pikërisht varrosjen e nacionalizmit shqiptar, përmes bashkëpunimit kriminal të Enver Hoxhës me shovinizmin serbomadh, artisti i shquar Gjosho Vasija e ka përcjellë me mrekullinë e artit të tij poetik.


                                       Presidenti Topi me Gjosho Vasijan e Gëzim Krujën


Gjosho Vasija
“Ndera” e madhe e Miladinit..?
Miladini shkjà Serbije,
rritë gjithë jeten “kalë ushtrije”
tue ba punen veç “nen hije”,
gjysa dhelpen, gjysë hafije..
Kish nji krye ndà me kuadrate,
mbrenda tynë si nder kate
ndrynte intrigat, ndrynte hilet,
ktu trathtinë, atje zhumilet,
këtu thiken, atje vesin,
ndersa djalli kish nxanë mesin
që i rrinte kambturqisht,
tue lujtë sy e tue hjedhë bisht..
Nji ditë trimi kish ujdisë,
me i hypë kalit e m’ u nisë
n’kryeqytetin e Shqipnisë
te nji mik, diku n’atë vend,
sa me ndà me te kuvend…
Por ma s’parit po mendon,
shum mendon mos po gabon,
ç’farë peshqeshit meriton?
“- Nuk besoj se’i mjafton mikut
me’i çue sot nji pulë furrikut,
se me pula, gjela e pata,
biba, rosa e tjerë dhurata,
k’to per mikun janë të thata,
s’meriton kaq gjana t’vogla,
s’rrehet miku me do gogla…
Sot dhurohen dele o viça,
o ndoj kosh me krapuliqa,
un kam pà në Podgoricë
dy harusha te’i rrugicë. .
Çojnë der shqipe’ e fllanza mali,
e po gjete ndoj lloj kali,
por t’ndoj rrace kund arabe,
ose ujq të tokes labe ,
ato po - ,kanë shum vlersìna,
nga që janë dhe egersina…”-
N’sa po’ e lodhte koken trimi,
fap!, i shkoj me’jherë mendimi
te Stalini e të Lenini
edhe muer vendim pa tjeter:
“-Po i çoj k’tij mikut t’vjeter
nji piton të gjatë 8 meter …
Nji lloj gjarpni, falë miq’sisë,
kapë nder tundra t’Siberisë,
fund e krye mveshun me pulla,
sjellë ma ka “shoqja” Janudha,
nga kolkozi sovjetik,
ky po,asht dhuratë per mik…
Shaloi kalin,mori vrapin,
der n’Tiranë s’e ndaloi hapin,
pa harrue patllaken n’brez
as dhe gjarpnin mbrendë në thes,
e me hundë t’skuqun si speci,
n’Tiranë mbrrijti “pucaleci”…
Sa e pau “Tarasi” mikun
vuni n’zjarr me’j herë jebrikun,
po pijnë kafe e bisedojnë
shum per gjarpen diskutojnë-
Erdhen shokët prej “strehimit”
me’ i puthë doren Miladinit,
u mbush dhoma cep më cep
s’ke madje ku t’hjedhish grep.
Dy nga “shokët” shtye nga “vesi”
që me dijtë ç’kà mbrenda thesi,
u afruen e futen sy.
Aman Zot seç kjenë merthy
prej gjarpnushes, tip kulsheder,
asaj kafshes plot 8 meter ,
se sa futen t’shkretin sy
në sekond mbeten pa krye..
Ashtu cung ,rànë mbi dysheme
si dy denga me tanteme…
Shperthej britma’ e deri gazi,
por mbi t’gjithë u qesh Tarasi
kur s’ja pau koken asnjenit,
t’premë si’ i prehet bishti qenit,
e me gaz që’ i dha shemtimi,
fillë u suell nga Miladini
edhe nisi falnderimi
per kete nderë, që s’kish të larë,
“ndoshta’ e denjë kjo per shqiptarë”..
Madje ndera e Miladinit
hyni n’ gojen e Xhuglinit,
që dhe kjo nga ana e sajë
te ai thes po ka uzdajë,
se n’duet, kjo dhe Tarasi,
kanë me prë krena si prasi
kush t’kerkojë që t’i gergasi–
N’fund me puthje Miladinit
u mbush letra e Xhuglinit…
Shkuen vjetet dy e dy,….
Taras Beu në zyrë mberthy,
e tue pasë partinë mbi kry
nji vesvese i kishte hy,
-Mos t’na mbesë gjarpni pa ngranë,?
Tash e parë duhet me’i dhanë.
Miladini na dha nderë,
na e pruni deri n’derë,
na me e lanë me ngordhë urije,
tue pasë k’tu kujdes partije?
U hodh para shkoi mbi tryezë,
filloj t’shkruej me ftyrë permbys
t’parin emen mbi nji listë…
“- Ky per mue asht shum i pistë,
ndersa ky ka qenë fashist
e ky tjetri oportunist,
Ky krye-madhi asht dembel
n’origjinë dhe pse gabel
thonë se veshet gagarel.
K’to të Kishës janë trathtarë,
k’tu asnjeni s’asht shqiptarë,
por anmiq edhe me bisht
qyshë se shkruejnë të gjithë gegnisht.”-
Edhe fillë me dy lloj vulash
mbarë i mblodh si zogj pulash
dhe me nxitjen e Xhuglinit,
fillë te thesi i Miladinit….
Gjarpni hangri shum zyrtarë,
sa shkollarë e mendimtarë,
e të gjithë sa kjenë tregtarë.
Zhduku miq e shokë sa pat,
zhduku prift e zhduku frat,
sa kushrij e der kunat,
dhe me ndihmen e Xhuglinit
nji nga nji pa farë pendimit
hyjshin n’ thes të Miladinit..
dhe ashtu, të ndamë në copa,
sot askujt s’i dihet gropa.
Por nji ditë Tarasi vdiq……
Kishte mbetë pa shokë e miq
me e vajtue e me nderue,
se kish lanë aq shum anmiq
sa me rrena kje vorrue….
La nji popull lakuriq,
gjithkund plagë e vàj e gjak,
frigë e burg, uri çdo prak…
Edhe gjarpni ngordhi’ i ditë,
s’pat ushqim ma kush me’i qitë,
por per dreq e faqe t’zezë
në Shqipni ka lanë do vezë
që nuk dihet, me pak dillë
asht rrezik se çelin fillë..
Sepse sot Shqipnija mbarë
nuk ka vue asnji kandar
që me’u quejt drejtsi shqiptare,
K’tu drejtsija s’jeton fare
derisa shetitë Xhuglini,
Araniti e Muhedini,
ai Xhevdeti apo Edvini
e me qinda tjerë gjaksorë,
që kanë prap diçka në dorë.
E që munden madje fillë
me grabitë do rreze diellë
edhe vezve me i hapë sytë
me sjellë prap faren e ndytë…
Prandej duhet pasë kujdes
mos jetoni me krye n’ thes,
se po të hyni thesi n’kry
ti jo veç nuk sheh me sy,
por der trunin ta ka ndry,
e po mbete me tru n’terr
barazohesh me nji derr,
e po pate vlerë sa’i shtasë
ma mirë zhduku prej dyrnjasë

Le ta kujtojmë me ndjenjën e repektit të thellë legjendën e humorit të skenës Shqiptare, Mjeshtrin e Madh Gjosho Vasija, dhe sivëllain e tij Skënder Sallaku, Artist i Popullit, i cili u nda prej nesh para pak ditësh. Këta krijues të shquar të Shkollës së Humorit Shqiptar kanë lënë gjurmë të pashlyeshme në skenat e artit tonë kombëtar. Sot, për fat të keq, krijimtaria humoristike ka ardhur duke u venitur.

 Ekranet e televizioneve i kanë pushtuar lloj-lloj analistësh “të gjithdijshëm”, të rreshtuar ose në njërin ose në tjetrin krah të politikës, të cilët, me diskutimet e tyre të nxehta, njerëzve vazhdojnë t’ua bëjnë trutë dhallë. Po ku është humori? A do të dalë më ai ndonjëherë në ekranet e televizioneve, si balsam për qetësimin e shpirtrave të tyre?

Santa Barbara, Kaliforni
20 shkurt 2014

Nuk vendoset qerrja para kalit

Prof.Dr.Eshref Ymeri

Nuk vendoset qerrja para kalit

Në përgjigje të replikë së zotit Alban Daci

Pas botimit në internet më 16 shkurt 2014 të shkrimit tim me titull:
Të gjitha këngët i thamë, Por më të mirën e lamë, në të cilën bëhej fjalë për intervistën e zotit Alban Daci për formimin e Forumit Demokristian Shqiptar, të botuar në internet më 15 shkurt 2014, vjen reagimi i tij me titull:

“Replikë në lidhje me shkrimin e Eshref Ymeri me titull “Ribashkimi i trojeve shqiptare! 17-02-2014- (Nëntë pyetje dhe nëntë përgjigje)”

Në replikën me mua, zoti Alban Daci deklaron për veten e vet:
“...unë jam pjesë e Lëvizjes Federaliste Europiane, e cila kërkonte e kërkon të krijoi një federatë europiane që do të kishte për qëllim të krijonte Shtetet e Bashkuara të Europës. Ajo që kam shkruar unë se edhe nëse nuk do të ekzistonte Bashkimi Europian, do të kishim krijuar një të ngjashëm. Kjo është një ndër filozofitë e Lëvizjes Federliste Europiane dhe nuk e kam shpikur unë”.
Me këtë deklaratë, zoti Alban Daci e ka sqaruar bukur mirë se cili qenka qëllimi i krijimit të Frontit Demokristian Shqiptar. Ndërkohë unë mendoj se Fronti Demokristian Shqiptar, në programin e vet, duhej të kishte si detyrë parësore organizimin e mbarë Diasporës Shqiptare që ajo të bëhet pjesë e pandarë e problemeve të brendshme që ka kombi shqiptar brenda trojeve etnike. Dhe si detyrë parësore, për mendimin tim, duhej të ishte pjesëmarrja e drejtpërdrejtë e Diasporës në proceset zgjedhore që zhvillohen në mbarë trojet tona etnike. Në këtë mënyrë, Diaspora e organizuar do të ndiqte shembullin e Zvicrës, në zgjedhjet parlamentare të së cilës marrin pjesë edhe rreth 700 mijë votues të Diaporës Zvicerane pëmes votimit elektronik. Kësisoj, Diaspora Shqiptare do të ushtronte ndikimin e vet të drejtpërdrejtë edhe në jetën politike në mbarë trojet tona etnike.
Së dyti, unë përsëri këmbëngul se pa bashkimin e trojeve etnike shqiptare në një shtet të përbashkët, çdo pjesëmarrje në lëvizjen federaliste evropiane është në dëm të interesave tona mbarëkombëtare. Sepse, me trojet shqiptare të ndarë pikë e pesë, Evropa Federaliste do të sillet si agai me shërbëtorin.
Nga faqet e shtypit është bërë i njohur ky informacion:
“Hungaria është kundërpërgjigjur ndaj penalizimeve të bëra nga Bashkimi Europian. Kryeministri i këtij vendi Viktor Orban akuzoi BE-në se po përpiqet të kolonizojë vendin. Gjatë një takimi me mbështetës të tij Orban deklaroi në Budapest se vendi nuk kishte ndër mend të jetonte në bazë të urdhrave dhe dëshirave që ka Brukseli" (Citohet sipas: "Orbani i përgjigjet BE: Hungaria nuk është koloni". Gazeta "Start". 16 mars 2012).
Kur Brukseli e trajton si koloni një shtet me autoritet, si Hungaria, merret me mend se si do të sillet ai me Shqipërinë Londineze dhe me Kosovën në Evropën Federaliste.
Prandaj, të merresh me lëvizje federaliste evropiane pa zgjidhur çështjen kombëtare - shkrirjen e trojeve tona etnike në një shtet të bashkuar - do të thotë të veprosh si puna e atij që gjë në shtëpi nuk ka dhe kërkon të japë sadaka, ose të vendosësh qerren para kalit.
Në artikullin tim unë nuk përdorja asnjë fjalë fyese në adresë të zotit Alban Daci, për të cilin shprehja respekt për formimin e tij si intelektual. Kurse ai, në replikën e vet, ka përdorur një sërë fjalësh dhe shprehjesh fyese në adresën time. Unë po rezervohem këtë herë të përdor fjalë fyese në adresë të tij. Ai është i ri dhe në turrin e vërtikshëm që ka marrë drejt federalizmit evropian dhe krijimit të Shteteve të Bashkuara të Evropës, të kujton dhëndrin e ri, të cilit nuk i dilet përpara.
Ftoj lexuesit e nderuar të shprehen se kush ka të drejtë.
Santa Barbara, Kaliforni
18 shkurt 2014

Sa për sqarim lexuesve të nderuar të gazetës “Dielli”

Prof.dr. Eshref Ymeri

Sa për sqarim lexuesve të nderuar të gazetës “Dielli”

Pas botimit më 16 shkurt 2014 në faqen internetike të gazetës së nderuar “Dielli” të artikullit tim me titull:
“Të gjitha këngët i thamë,Por më të mirën e lamë”,në rubrikën “Komente”, lexuesi Nik Kodra ka bërë ndërhyrjen e mëposhtme kundër meje. Komentin e vet, ky lexues, pasi më heq mua një një sapun mbi gunë, e ka shoqëruar me një shpifje të çuditshme. Komentin e tij po e riprodhoj fjalë për fjalë, me pikë e me presje, megjithëse më vjen keq që ai nuk ka respekt për shkronjën “ë”:

Nik Kodra says:
February 17, 2014 at 1:40 am

“Kam respekt per shkrimet qe benit dikur tek Gazeta “Rimekembja Kombetare” qe delte ne Tirane Z. Ymeri dhe me kete shkrim me vjen shume mire qe jeni aktive perseri pas nje kohe te gjate qe nuk ju kam pare ne shtyp. Zoteria juaj mban dhe tituj shkencore e akademike si “profesor” e “doktor” qe nuk mund ta ve ne dyshim se i keni merituar si mesimdhenes ne universitet por sinqerisht u habita me frazen tuaj:
“Nuk ishte e rastësishme fjala e Kryeministrit shqiptar, zotit Sali Berisha, i cili, pikërisht në kohën e duhur, me rastin e 100-vjetorit të Pavarësisë, në Shkup dhe në Vlorë, si edhe në disa qytete të tjera, deklaroi botërisht për domosdoshmërinë e ribashkimit kombëtar, brenda kufijve natyralë të Shqipërisë Etnike”. Kjo ishte nje befasi shume e madhe per mua sepse thenie te tilla i degjoj per here te pare nga ju atribuar Saliut tuaj thene “boterisht” ne Shkup, Vlore dhe disa qytete te tjera te Shqiperise! Me vjen keq por ky eshte nje spekullim i paster dhe shpresoj qe fale integritetit tuaj t’i kerkoni falje lexuesve qe mos te zhgenjehen nga pena juaj e nderuar.

Sinqerisht,

Nik”.

Me këtë rast dëshiroj të jap disa sqarime, në mënyrë që lexuesit Nik Kodra t’i thjellohet truri sadopak, derisa të zgjohet plotësisht nga gjumi i gjatë letargjik që e paska mundur keqas.
Së pari, sipas tij, unë paskam botuar shkrime publicistike dikur vetëm në gazetën “Rimëkëmbja” dhe që prej kohës kur kjo gazetë u mbyll në muajin janar të vitit 2007, unë s’paskam botuar më asgjë dhe askund! [Këtu dëshiroj të hapë një parantezë: më bëhet shumë qejfi që ky Kodra e paska ndjekur rregullisht gazetën “Rimëkëmbja”, e cila, gjatë tërë viteve të botimit të saj, që prej vitit 1995, platformën e ribashkimit kombëtar e ka pasur si yll karvani në faqet e saj, së bashku me çlirimin e Kishës Ortodokse të Shqipërisë nga thonjtë e kishës shoviniste greke dhe dëbimin e Janullatosit nga kreu kishës fanoliane. Pra, gëzohem që Nik Kodra e heqka veten për nacionalist, megjithëse sulmi me shpifje që ka ndërmarrë kundër meje, më bën të dyshoj në nacionalizmin e tij].
Pra, sipas tij, unë paskam heshtur që prej vitit 2007. Kjo nuk është aspak e vërtetë. Unë nuk e kam ndaluar asnjëherë aktivitetin tim publicistik edhe pas mbylljes së gazetë “Rimëkëmbaja”. Kam vazhduar të botoj në gazetën “Republika”, “Bota Sot” dhe në gazetën “Telegraf”. Madje në këtë të fundit, në janarin që kaloi, janë botuar edhe dy artikujt e mi me titull “Rama pse kaq inferior para Beogradit?!” dhe “Janullatosi dekorohet se Shqipëria është vend pa zot”. Përveç kësaj, pas mbylljes së gazetës “Rimëkëmbja”, unë kam botuar rregullisht artikuj publicistikë dhe analiza në faqet e internetit që prej vitit 2007 e deri ditën e sotme, si në gazetat internetike “Shqipëria Etnike”, “Zemër Shqiptare” “Tribuna Shqiptare”, “Agjencioni Flori Press”, “Fjala e Lirë” etj. Prandaj me deklaratën e vet se unë paskam heshtur për një kohë të gjatë, zotëria në fjalë u ofron lexueve një informacion të rremë.
Së dyti, ç’hyjnë në këtë mes titujt shkencorë apo akademikë që më përmend ky lexues? Ç’lidhje kanë këta tituj me përmendjen prej meje të deklaratës së Kryeministrit Berisha në Shkup për çështjen e ribashkimit kombëtar?!
Së treti, përmendjen prej meje të deklaratës së Kryeministrit Berisha në Shkup, Nik Kodra e vlerson si diçka të befasishme sepse ai na e dëgjuaka për herë të pare se ajo nuk na qenka e vërtetë. Por këtij lexuesi nuk ia ka kush fajin që vazhdon gjumin e gjatë letargjik dhe kur zgjohet i thotë këmbës dorë. Duket ashiqare që atij i ka shtegtuar mendja, prandaj, për ta ndihmuar të zbresë me këmbë në tokë, po e citoj konkretisht se çfarë ka deklaruar në Shkup Kryeministri Berisha me rastin e manifestimeve të 100-vjetorit të shpalljes së Pavarësisë:
“Askush të mos druhet, të mos irritohet nga përpjekjet e shqiptarëve për bashkimin e tyre kombëtar, se kjo synon përqendrimin, shpalosjen e energjive të tyre të pafundme, për të ndërtuar atë që u mungoi. Askush nuk duhet të harrojë se shqiptarët u takuan me shekullin e ri, të lirë, por si një komb që kishte mbijetuar, si një komb që padrehtësitë e mëdha nuk e kishin lejuar të ndërtojë të ardhmen. Shqiptarët presin nga ne që në projektin tone evropian, si e ardhmja më e shkëlqyer e tyre, të realizojnë njëkohësisht projektin e bashkimit kombëtar të shqiptarëve, ndaj dhe nën moton të bashkohemi njëri me tjetrin, të bashkohemi me Evropën le të përqendrojmë ne tërë energjitë tona” (citohet sipas: “100 vjet Pavarësi, nga Shkupi mesazhe për bashkim kombëtar”. Marrë nga faqja e internetit “Shqiptarja.com”. 25 nëntor 2012).
Përveç deklaratës së Kryeministrit Berisha, po citoj edhe fjalët e një personaliteti të mirënjohur shkencor lidhur me problemin e ribashkimit kombëtar.
“Pavarësisht se si do të pozicionohet Qeveria, Kuvendi dhe Presidenti i Republikës së Shqipërisë lidhur me kërkesën historike të kryeministrit Sali Berisha për bashkimin kombëtar shqiptar, të pohuar në mënyrë premtuese, të guximshme dhe solemne në manifestimet madhështore të kremtimit të 100-vjetorit të pavarësisë së Shqipërisë së Ismail Qemalit, kryeministri Sali Berisha zyrtarisht në emër të Qeverisë së tij, i dha vizën legale bashkimit kombëtar shqiptar, me ç’ rast i hoqi “vellon” e zezë kontestuese, irracionale dhe përfolëse të bashkimit kombëtar shqiptar, duke nënvizuar se ai është realitet, domosdoshmëri e kohës, europianizëm, qytetërim, demokraci, paqe, stabilitet, siguri dhe qetësi, jo vetëm për kombin shqiptar, por edhe për mbarë rajonin dhe Evropën e integruar demokratike… Duke mbajtur parasysh faktin relevant se me deklarimin zyrtar të Kryeministrit Sali Berisha, bashkimi kombëtar, tanimë, nuk është kurrfarë tabu teme, as miti, as kurrfarë fantazme e trilluar, por realitet dhe domosdoshmëri e pashmangshme për zgjidhjen përfundimtare dhe të drejtë të problemit kolonial të shqiptarëve në Ballkan, si Qeveria, Kuvendi, ashtu edhe Presidenti i Republikës së Shqipërisë, në mënyrë urgjente, konstruktive, demokratike dhe kushtetuese, duhet ta mbështesin dhe ta zyrtarizojnë APELIN PËR BASHKIMIN KOMBËTAR shqiptar të kryeministrit Sali Berisha, pavarësisht nga shpifjet dhe nga kritikat politiko-propagandistike antishqiptare të Athinës, të Shkupit, të Beogradit dhe të Podgoricës, të cilat e kanë akuzuar Sali Berishën kinse ai po kërkon formimin e një “Shqipërie të madhe” (Citohet sipas: Prof.dr. Mehdi Hyseni. “Të mbështetet apel-kërkesa e Sali Berishës për bashkimin kombëtar shqiptar”. Marrë nga faqja e internetit e gazetës “Dielli”. 05 dhjetor 2012).
Së katërti, ky njeri shpif kundër meje pa iu skuqur faqja kur shkruan të zezën mbi të bardhë se deklaratën e Kryeministrit Berisha unë e paskam shpikur nga mendja dhe ia paskam veshur Kryeministrit Berisha. Nuk e di se çfarë ka ky njeri që më bie në qafë pa të drejtë. Deklaratën e Kryeministrit Berisha për ribashkim kombëtar e mori vesh i madh e i vogël brenda trojeve tona etnike dhe në Diasporën Shqiptare. Atë e transmetuan të gjitha agjencitë e lajmeve në mbarë botën, kurse ky zotëri s’paska marrë vesh gjë! Mos vallë ky njeri paska qenë në ndonjë planet tjetër!
Së pesti, në vazhdën e shpifjes së mësipërme, zotëria në fjalë deklaron pa pikë turpi se unë paskam bërë një spekulim të pastër, prandaj duhet t’u kërkojë falje lexuesve për një “shpifje” që nuk e kam bërë. Unë mendoj se falje lexuesve duhet t’u kërkojë ky njeri që shpif ditën për diell kundër meje. Duhet t’u kërkojë falje pikërisht lexuesve të nderuar të gazetës “Dielli”për shpifjen e vet, jo mua, se unë shpifësit nuk di t’i fal. Se institutin e shpifjes unë nuk e njoh. Se nga prindërit, gjyshërit dhe stërgjyshërit e mi kam si trashëgim institutin e së vërtetës, të cilin jam munduar t’ua edukoj edhe studentëve të mi. Prandaj edhe sot, në pension dhe në moshë të thyer, jam ballëlart para tyre për edukatën që u kam dhënë gjatë gati tri dekadave me radhë.
Së gjashti, ky shpifës i rëndontë, duke m’u drejtuar mua, përdor shprehjen “Saliu juaj”. Me sa duket, këtë njeri të shkretë “e paska zënë samari keq” me Kryeministrin Berisha, prandaj edhe më drejtohet mua me këtë shprehje pa edukatë. Kjo shprehje më kujton kohën kur zoti Rama ishte në opozitë dhe sa herë që i duhej të përmendte Kryeministrin Berisha, gjithmonë i drejtohej në mënyrën e tij tipike, të pakulturuar: Sala, Sala, Saliu, Saliu. Ndërkohë që Kryeministri Berisha i drejtohej gjithmonë me shprehjen “zoti Rama”.
Për dijenin e këtij njeriu shpifës, inatçor dhe të paedukatë, dëshiroj të theksoj se Kryeministri Berisha është imi, ashtu siç është edhe i atyre 600 mijë shqiptarëve që më 23 qershor votuan për alternativën e tij. Kryeministri Berisha është i mbarë shqiptarëve që e kanë të shtrenjtë çështjen e ribashkimit të trojeve tona etnike. Se ai është i pari politikan i lartë i kombit shqiptar, i cili, me rastin e një ngjarjeje mjaft simbolike, siç ishte 100-vjetori i shpalljes së Pavarësisë, deklaroi botërisht se trojet tona etnike duhet të ribashkohen në një shtet të përbashkët, me një stemë dhe me një flamur. Se me emrin e tij lidhet hyrja e Shqipërisë në Këshillin e Evropës, nënshkrimi i Marrëveshjes së Stabilizim-Asocimit, marrja e ftesës për të hyrë në NATO, anëtarësimi në NATO dhe heqja e vizave në kuadrin e Marrëveshjes Shengen. Me emrin e Kryeministrit Berisha lidhet fshirja e emrit të Shqipërisë nga lista e vendeve me trafik të theksuar droge dhe me trafik klandëstinësh, me emrin e tij lidhet zhdukja e bandave dhe vendosja e qetësisë publike, me emrin e tij lidhet rritja e vazhdueshme e pagave dhe e pensioneve, që rrogëtarët dhe pensionistët tashmë duhet ta qajnë rritjen e tyre nën qeverisjen e zotit Rama. Kurse tani bandat dhe vrasësit me pagesë kanë filluar të aktivizohen si me magji, trafiku i drogës ka marrë përmasa të frikshme, saqë Italia ka dhënë alarmin, tritoli është bërë një dukuri kaq e përditshme në Shqipëri, saqë në faqet e internetit vura re njerëz që bënin roje me radhë në makinën e tyre se mos ua hidhte ndokush në erë. Prandaj ka shumë të drejtë zoti Lulëzim Basha që ka filluar të përdor termin “tritolpolitika”.
Në fund dëshiroj të theksoj se ky njeri, që shpif kundër meje, është e pamundur që të mos ketë informacion për deklaratën e Kryeministrit Berisha më 25 nëntor 2012 në qytetin e Shkupit.Por padijen e tij të shtirur ai e përdori si vjegë për të më sulmuar mua në një mënyrë të pabesë, siç e kanë zakon njerëzit e pakarakter. Me siguri që e ka një arsye se pse shpif, por nuk e ka burrërinë të dalë në sheshin e mejdanit. Prandaj edhe dyshoj për “simpatinë” e tij të dikurshme për shkrimet e mija në faqet e gazetës nacionaliste “Rimëkëmbja”.

Santa Barbara, Kaliforni
18 shkurt 2014

Sa për kujtesë Vatikanit për mosnjohjen e pavarësisë së Kosovës

Prof.dr. Eshref Ymeri

(Me rastin e 6-vjetorit të pavarësisë)

Në faqen e internetit të zotit Feliks Taho të datës 29 tetor 2013, u botua një informacion me titull: “Vatikani: Kosova, djepi i Kishës Ortodokse Serbe”. Aty, ndër të tjera, thuhet:
“Vatikani nuk ka ndërmend ta njohë pavarësinë e shpallur njëanshëm nga shqiptarët e Kosovës, thotë Kardinali Uallter Kasper për të përditshmen katolike Kathpress. Kardinali është kryetar i Këshillit Papnor për Promovimin e Unitetit të Krishterë me seli në Vatikan. Ai ishte për vizitë muajin e kaluar në Rusi ku u takua me kreun e Kishës Ortodokse Ruse, patriarkun Aleksei II. Pas takimit përpara mediave ruse, ai u shpreh se “Vatikani i kupton shqetësimet e Rusisë dhe të Kishës Ortodokse mbi problemin e Kosovës. Ne, gjithashtu, e kuptojmë se Kosova është djepi i Kishës Ortodokse serbe... Uallter Kasper brenda qarqeve diplomatike të Vatikanit njihet si një prej personaliteteve më me ndikim të Kishës dhe një ndër diplomatët më të mirë të Vatikanit…”.
Nga ky informacion rezulton se Uallter Kasperi qenka një njeri me paha të madhe në Vatikan. Por është e çuditshme se si ka mundësi që një figurë kaq e lartë e Vatikanit dhe me gramë kaq të madhe, të mos e ketë informacionin e duhur lidhur me djepin fetar në Kosovë!
Nuk e besoj që ky zotëri, me një përgatitje kaq të madhe, të mos e dijë se kujt i përket djepi fetar në Kosovë! Të mos e dijë vallë zotëria në fjalë se politeizmi ilir filloi t’ia lëshojë vendin kristianizmit, i cili, me Ediktin e Milanos, në vitin 313, u shpall fe zyrtare, institucionale, shtetërore? Të mos e dijë vallë ky zotëri që kisha katolike shqiptare në Dardani është përhapur që në shekullin e parë pas Krishtit?
Me sa duket, Vatikanit nuk i bëka përshtypje fakti që populli shqiptar i Kosovës e ka të vetin djepin fetar në Kosovë se është popull rrënjës dhe institucionet e veta fetare, si kisha dhe manastire, i ka ngritur ca shekuj më parë, para se tributë sllave të shpënguleshin nga stepat ruse dhe të dyndeshin drejt Gadishullit Ilirik. Prandaj, me deklaratën publike se Kosova na qenka djepi i kishës ortodokse serbe, Vatikani nuk bën gjë tjetër, veçse del para opinionit publik ndërkombëtar me një mashtrim skandaloz. Me sa duket, Vatikani paska vendosur të notojë në detin e gënjeshtrave dhe të mashtrimeve, me të cilat janë mbushur cep më cep legjendat dhe mitologjia grekoserbe, duke i përvetësuar ato për bukuri. Barbarët serbë në Kosovë nuk bën gjë tjetër, vetëm se bën meremetime dhe përshtatje të objekteve fetare katolike të Kosovës në objekte fetare ortodokse.
Me këtë deklaratë tejet revoltuese, Vatikani radhitet përkrah armiqve shekullorë sllavë kundër popullit shqiptar të Kosovës, siç kanë qenë, janë dhe vazhdojnë të mbeten serborusët. Me sa duket, Vatikani, për shkak të aleancës së ngushtë që ka me ortodoksinë serboruse, nuk e ka dashur kurrë çlirimin e popullit shqiptar të Kosovës nga zgjedha njëshekullore e tiranisë serbe. Deklarata e Vatikanit, e përcjellë në mjetet e informimit masiv ndërkombëtar me gojën e Uallter Kasperit, dëshmon pastër fare se kjo kështjellë e katolicizmit botëror ende nuk qenka çliruar plotësisht nga tetë mëkatet e rënda të fesë katolike, të cilat i bëri të njohura botërisht Gjon Pali II në kërkimin e ndjesës publike këtu e ca vjet të shkuara.
Më 12 mars të vitit 2000, si vit jubilar ky, të cilin kisha katolike e organizon çdo 25 vjet, figura e shquar e katolicizmit, papa Gjon Pali II (Giovanni Paolo II - 1920-2005), për herë të parë shqiptoi një mea-culpa (faji im) të hollësishme në emër të kishës katolike. Ai kërkoi falje dhe pranoi fajin e anëtarëve të kishës për tetë mëkate:
1. Për përndjekjen e hebrenjve.
2. Për përçarjen e kishës.
3. Për luftërat fetare.
4. Për kryqëzatat.
5. Për dogmatikët teologjikë që kanë justifikuar luftën.
6. Për përbuzjen e pakicave.
7. Për përbuzjen e të varfërve.
8. Për justifikimin e skllavërisë.
Pra, Vatikani nuk qenka çliruar ende nga mëkati i justifikimit të shtypjes njëshekullore të popullit shqiptar të Kosovës prej shovinizmit serbomadh. Madje Nunci i Vatikanit në Serbi, Orlando Antonini, paska deklaruar se Vatikani as që do të diskutuaka për njohjen e pavarësisë, derisa qeveritë në Beograd dhe në Prishtinë të merren vesh vetë mbi temën e statusit të Kosovës!
Kjo është një deklaratë me të vërtetë absurde. Orlando Antonini i paska thënë këmbës dorë. Çështja e statusit të Kosovës është zgjidhur që më 17 shkurt 2008, kur ajo shpalli pavarësinë dhe deri tani është njohur nga më shumë se 100 vende. Siç duket, në Vatikan s’paska përfunduar ende puna për pastrimin e mykut mesjetar në mendësinë e figurave të tij kryesore.
Më vjen keq që nuk jeton Presidenti Rugova që të bindej përfundimisht se cili është qëndrimi i vërtetë i Vatikanit ndaj popullit shqiptar të Kosovës.
Qëndrimi i tanishëm i Vatikanit kundër pavarësisë së Kosovës dhe rreshtimi i tij përkrah ortodoksisë sllavogreke, të kujton qëndrimin e pabesë të Venetikut kundër Skënderbeut. Megjithatë, populli shqiptar i Kosovës nuk duhet të dëshpërohet nga ky qëndrim i pabesë i Vatikanit ndaj veprës së NATO-s dhe të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës. Madje populli shqiptar i Kosovës duhet të jetë i bindur një herë e mirë se Vatikani ka marrë përsipër rolin e tellallit të grekosllavizmit në qëndrimin ndaj pavarësisë së tij, të shpallur gjashtë vjet më parë.
Me sa duket, personaliteti i lartë i Vatikanit paska shkuar në Moskë për të forcuar edhe më shumë lidhjet me boshtin e ortodoksisë sllave. Ç’është e vërteta, edhe ortodoksia ruse, edhe Kremlini janë në hall për sigurimin e njohjes së pavarësisë së Osetisë së Jugut dhe të Abhazisë nga anëtarë të ndryshëm të Organizatës së Kombeve të Bashkuara, meqenëse vetë Rusia i ka njohur ato menjëherë si shtete të pavarura. Prandaj Selia e Shenjtë mund të ushtrojë ndikimin e vet në këtë mes! Veç kësaj, qarkullojnë llafe se Vatikani mund t’i njohë këto dy shtete që do t’ia rrisin ca autoritetin, i cili këto vitet e fundit është tronditur keq nga skandalet e atyre 400 priftërinjve pedofilë që ia kanë ulur së tepërmi autoritetin në mbarë botë katolike. Se s’i thonë shaka: Osetia e Jugut dhe Abhazia janë dy shtete me shumë peshë! Osetia e Jugut ka një popullsi që vërtitet aty te 70-75 mijë banorë, kurse Abhazia - te rreth 240 mijë banorë!
Nuk duhet të dëshpërohen as ata 60 mijë katolikët e nderuar kosovarë për qëndrimin e Vatikanit kundër njohjes së pavarësisë së Kosovës. Sepse nuk prishet “dasma kosovare” për një “limon” vatikanas.

Santa Barbara, Kaliforni
17 shkurt 2014

Premieri kosovar Hashim Thaqi në Euronews: Kam qenë larg nga frontet e luftës

Kryeministri i Kosovës, Hashim Thaçi e ka pranuar në EuroNews se roli i tij në luftën çlirimtare nuk ka qenë në vijën e parë të frontit.

“Unë kam qenë larg fronteve të luftës. Lufta ime ka qenë politike. Ne e kemi mundur Serbinë bashkë me bashkësinë ndërkombëtare dhe kjo ka qenë fitore e madhe”, ka thënë Thaçi kur është pyetur nëse ka vrarë vetë ose ka dhënë urdhër për të vrarë dikë.

Foto: Hashimi në Euronews: Kam qenë larg nga frontet e luftës

Ai është pyetur edhe për akuzat e Dick Martyt për organet.

“Kurrë nuk kam dhënë urdhër që kanë shkelur ligjet ndërkombëtare. Ne kemi thyer ligjet e Miloseviqit, që kanë qenë diskriminuese. Sa u përket akuzave për organet, për herë të parë kam dëgjuar nga raporti i Dick Martyt. Kurrë nuk besoj se ndonjë ushtar i UÇK-së ka marrë organe të civilëve. Është një tregim fanatastiko-shkencor që nuk mund ta besoj. Askush nuk e beson”, ka thënë Thaçi.

Ai e ka vlerësuar si momentin më të vështirë nënshkrimin e marrëveshjes me Serbinë duke thënë se Kosova e Serbia nuk janë mësuar të jetojnë në paqe. Kryeministri i Kosovës është pyetur edhe për krimin e korrupsionin e lartë, por tha se vendi ka shënuar progres në luftimin e tyre.

Thaçi ka pohuar se partia e tij do të vazhdojë të udhëheqë me Kosovën edhe pas zgjedhjeve parlamentare të këtij viti.