STUDENTI EMBLEMATIK QE E DESHI LIRINË MË SHUMË SE JETËN

Nga Qazim Berisha(Prishtinë)

STUDENTI EMBLEMATIK QE E DESHI LIRINË MË SHUMË SE JETËN

( Me rastin e 26 – vjetorit të rënies heroike të Ismet Qorraj dhe martirëve tjerë…)
Kësaj toke martire kurrë nuk i kanë munguar burrat, kurrë nuk i kanë munguar bijtë dhe bijat për t’i dal zot atdheut, i tillë ishte studenti qe kishte bukurinë e rrezeve të diellit, njëzet e një vjeçari Ismet Qorraj nga Carrabregu i Ulët i Deçanit.

Ismet Qorraj lindi me 21 janar 1968 ne fshatin e martirizuar Carrabreg të Deçanit. Shkollën fillore e kreu në Carrabreg ndërsa të mesmen e kreu ne gjimnazin “Vëllëzërit Frashëri” në Deçan.
Studioi në Shkollën e Lartë Pedagogjike, Dega: Gjuhë dhe Letërsi Shqipe në Gjakovë.

Babë Avdiu dhe nënë Zadja kishin lindur dhe rritur dhjetë fëmijë (pesë djemë :Xunin,Smajlin,
Muhametin,Xhevdetin dhe Ismetin dhe pesë vajza:Ajmanin,Ajshën,Kumrinë,Ganimetin dhe Valbonën ), të gatshëm kurdoherë për të sakrifikuar për lirinë e atdheut.

Ishte pranvera e marsit 1989, kur qiellin e Kosovës e kishin mbuluar re të zeza si kumt për një plojë gjaku për të hapur varre e për të lëshuar gjëmë të madhe.

Më 23 mars 1989, pas një mbledhje të gjatë në Kuvendin e Kosovës, i cili ishte vënë në rrethim të hekurt nga forca të shumta policore, ku u suprimua Autonomia e Kosovës.

Kushtetuta pesëmbëdhjetë vjeçare (1974-1989) më 23 mars 1989, ndërroi jetë, sepse ishte ngulfatur nga Sebia fashiste dhe ishte shkelur me tanke duke u varrosur para syve të botës.

Kjo vdekje e dhunshme e Kushtetutës së Kosovës nuk kishte prekur fare ndërgjegjjen e Republikave jugosllave, duke mos menduar se kryetari I Jugosllavisë Sllobodan Millosheviq po fillon me Kosovën për të vazhduar me Republikat tjera.

Populli i Kosovës nuk kishte çka të humbas më shumë përveç prangave të robërisë, u ngritë në këmbë i madh e i vogël, nuk heshti, por ngriti zërin dhe u hudh në Demonstratat e fuqishme në tërë Kosovën.
Ishte 27-28 Marsi 1989, ku sheshet e Kosovës po lahen me vrushkuj gjaku të bijëve dhe të bijave më të mirë të popullit.

Në Prishtinë bien edhe martirët e parë dhe gjithë andej Kosovës.

Në Deçan bie studenti i dalluar Ismet Qorraj, sypetriti qe nuk di cka është frika.

Babë Avdiu dhe nënë Zadja kur moren kumtin nuk derdhen lot, as motrat nuk morën kujen, as vëllezërit nuk u ligështuan.

E tërë familja dhembjen e madhe e kishin shndërruar në forcë.

Ismeti nuk ishte vetëm , përkrah tij ishin edhe shoket e idealit që ranë në altarin e lirisë , Salih Hadërgjonaj, 19 vjeçar nga Vokshi i Deçanit, Agim Kukleci, 31 vjeçar nga Isniqi dhe Mujë Mehmetaj, 36 vjeçar nga Mazniku i Deçanit.

Më 27-28 Mars 1989, toka e Kosovës po i shtërgon në damart e vet më shumë se 25 martirë që ranë për mos të vdekur kurrë.

Për të mos u mbetur borxh këtyre martirëve po i radhisim ashtu siç ranë në altarin e lirisë:
Prishtinë: Ismet Krasniqi nga Grashtica e Prishtinës, Sevdat Berisha (Xhafolli) nga Drenoci i Prishtinës, Shukrie Obertinca nga Lismiri i Fushë Kosovës, Vetim Shala nga Nasheci i Prizrenit dhe Mustafë Veselaj nga Reçani i Therandës.

Mitrovicë:

Bedri Hasani nga Mitrovica, Ramadan Zeqiri nga Kopiliqi i Epërm i Skenderajt, Hakif Bislimi nga Koshtova e Mitrovicës, Behram Sumiqi nga Reshani i Mitrovicës dhe Hilmi Kajtazi nga Vitaku i Skenderajt.

Besianë:

Mehmet Ejupi nga Sekiraça e Besianës dhe polici shqiptar Jetullah Kuçi nga Theranda, për të cilin Serbia u mundua t’i fajsojë demonstruesit llapjan, duke e fshehur dorën e vet vrastare.
Prizren: Xhemshit Badallaj,Gjylbehar Badallaj dhe Hajrim Badaj qe vetëm 11 pranvera i kishte shijuar, te gjithë nga Zhuri i Prizrenit, si dhe Muharrem Kabashi dhe Afrim Bytyqi nga Arbana e Prizrenit.

Malishevë:

 Plumbave gjakatar nuk u shpetuan as fëmijët 11 vjeçar Din e Arsim Paçarizi nga Dragobili i Malishevës.

Gjilan:

 Agim Rashiti nga Draganci i Gjilanit …

Atë ditë kur në Kosovë po lahej gjaku me auto topa nëpër sheshe dhe rrugë të Kosovës dhe po hapën varre gjithë andej Kosovës për t’i varrosur martirët e lirisë, Serbia gjakatare po feston dhe po i cakërron gotat në shenjë fitoreje që varrosi Kushtetutën e Kosovës, por jo edhe gjatë më shumë se dhjetë vite ,sepse Lufta jonë Çlirimtare e UÇK-së përgjithmonë largoi shputat karpatjane nga toka jonë shqiptare.

Lavdi e përjetshme gjithë brezave ndërshekuj që gjakuan lirinë e Kosovës dhe gjithë atyre që derdhen gjakun për ketë liri qe po e gëzojmë ne sot. LAVDI!!!

Prof.Dr.Begzad Baliu -ISMET AVDI QORRAJ (1968-1989)

Prof.Dr.Begzad Baliu

Në biografinë e një dëshmori zakonisht identifikohet një datë, një vit apo një ngjarje e caktuar me të cilën ai ka fituar përjetësinë. Të tjera momente dhe ngjarje, janë ato që i dallojnë biografitë e tyre dhe me të cilat krijuesit nxiten të shkruajnë biografitë e tyre apo frymëzohen të shkruajnë tekste të gjinive dhe llojeve të ndryshme letrare për ta. Ismet Avdi Qorraj është njëri prej atyre dëshmorëve, në jetën e të cilit nuk është vështirë të identifikosh edhe disa shenja përcaktuese për biografinë e tij prej dëshmori.

Ismet Qorraj lindi në fshatin Carrabreg të Ulët të Deçanit, më 21.01.1968, në një familje të varfër, por me traditë atdhetare. Viti i lindjes së tij (1968), më parë se sa kujtesën për ndryshimet politike që ishin shfaqur në Kosovë, në familjen e tij kujtohej për vrragët që kishte lënë një periudhë e gjatë e sundimit rankoviqist, ndërsa shumë prej tyre i kishte realizuar nën hijen e miteve sakrale dhe politike të lidhura ngushtë me emrin e mitit të Stefan Dushanit, të ringjallur gjatë shekullit XX në emrin e qytetit të tij, Deçanit dhe të institucioneve fetare të ruajtura rreth tij. Pasi mbaroi shkollën fillore dhe të mesme në Deçan, Ismeti i vazhdoi studimet në Shkollën e Lartë Pedagogjike në Gjakovë, në degën Gjuhë dhe letërsi shqipe. Ismeti po rritej në frymën e një rizgjimi kombëtar, në të cilën gjuha shqipe e rilindur pas Konsultës Gjuhësore të Prishtinës (1968) dhe hyrjes së literaturës shqipe nga Tirana shfaqej në plan të parë. Veprat e karakterit letrar dhe historik njëkohësisht Ismet Qorrajn e mbanin të lidhur me zhvillimet historike dhe aktuale të popullit të tij. Temat e mëdha të karakterit nacional që sillnin botimet nga Tirana, si ato për Mic Sokolin, Bajram Currin, Isa Boletinin, Rilindjen Kombëtare,  të cilat Ismeti i lexonte me dashuri dhe i komentonte mes shokësh, nxiteshin edhe prej kujtimeve familjare, madje të prejardhjes së babait dhe nënës së tij.

Kujtimet ishin nga më tragjiket. Ato të trashëguara nga babai në Deçan dhe ato të treguara nga nëna e lindur në krahinën epike të  Rugovës. Në netët e gjata të dimrit dhe në odën e familjes sa e sa herë kishte dëgjuar kallëzimin e babait Avdi Qorrajt, se si mezi i kishte shpëtuar masakrës në Tivar, më 1945 dhe për më tej kishte mësuar nga pleqtë e familjes së gjerë, se si çetnikët e Savë Batarës kishin masakruar më 1912 tërë fshatin Carrabreg, në mesin e të cilëve kujtimet në oda dhe epizmi në këngët historike flisnin gjallërisht për vrasjen e Osë Qorrajt, sepse kishte bërë rezistencë legjendare ‘për të mos e ndërruar kombin dhe fenë’.

Edhe kujtimet e nënës Zade, bijë e familjes së Xhemë Sadrisë nga fshati Malaj i Rugovës, nuk i mungonin më pak. Prej tregimeve të heshtura të saj kishte mësuar se si çetnikët e kishin masakruar fshatin dhe tërë familjen e Xhemë Sadrisë. I kishte dëgjuar kujtimet e saj mes legjendash dhe dhimbjesh të pafundme për breza të tërë familjarësh të djegur e të vrarë ndër stinë e mote të trishta. Një shekull i tërë kolonizimesh të fshatrave, përndjekjesh të bashkëfshatarëve dhe jetës nën hijen e xhandarëve.   

Të gjitha këto ngjarje tragjike të lidhura me ngulfatjen që kishte pllakosur Kosovën nga viti 1981 e këtej, tanimë e kishin bindur Ismetin se, pa liri nuk ka kuptim as jeta. Kishte dhjetë vjet që Kosova ishte kthyer në një gjykatore të madhe dhe në një burg të zi. Për një të ri si Ismeti që kishte më shumë ëndrra se sa vite jete, Kosova ishte një dramë e madhe, jashtë të cilës nuk mund të qëndronte as ai. Përkundrazi, me vrullin djaloshar që i vlonte në shpirt e në zemër, ai jo vetëm nuk mund të merrte rolin e arrivistit, sikur shprehej bashkëfshatari i tij Jusuf Gërvalla, a të indiferentit, por pretendonte të merrte një rol të fuqishëm për të lëvizur përpara zhvillimet kombëtare, e ky rol para se gjithash projektohej në rolet e identifikuara të bardëve kryengritës të kombit, në rolet e identifikuara nga kallëzimet e babait dhe të nënës.

Në mars të vitit 1989 kishte nisur së shpërthyeri një revoltë popullore, si një vullkan i zjarrtë, i cili e kishte burimin në 700-800-900 metra thellësi të minierës së Trepçës, ku minatorët vetëm një muaj më parë bënë grevën e urisë për tetë ditë me radhë dhe ishin të gatshëm të sakrifikonin edhe jetën, për ta bindur botën se Kosova është e robëruar dhe robërinë s’do ta durojë më. Ishte viti i kryqëzimeve dhe i përplasjeve të mëdha, që tejkalonin përmasat e Kosovës, por që më parë se sa në hapësirën jugosllave përpiqeshin të shpërthejnë në duart e shqiptarëve. Ishte viti kur serbët përpiqeshin të rikthejnë një gjendje të tejkaluar në fund të viteve ’60, kur shqiptarët përpiqeshin të sendërtojnë ëndrrat e tyre historike të lara me gjak në vitin 1981, ndërsa mes tyre republikat veriore përpiqeshin të çliroheshin nga etnocentrizimi dhe etnofashizimi serb, duke ia lidhur duart asaj me Kosovën.

Me 28 mars 1989 Serbia po shënonte festueshëm ndonës me tanka dhe me gjak e hekur ditën e aprovimit të kushtetutës ushtarako- policore, me të cilën edhe de jure suprimohej çdo element i Autonomisë së Kosovës, kurse tërë Kosova ishte bërë barrikadë në përleshje fyta-fyt me xhelatët serbo-çetnikë, për t’ju treguar atyre që ëndrrën për Perandorinë e Car Dushanit e kanë të kotë.

Për katër orë rresht populli i gozhdoi radhët e policisë duke u barikaduar në kundërshtim të vendimeve të tilla, të cilat edhe njëherë Kosovën po e kthenin nën hijen e xhandarit serb. Kishin dalë në rrugë të gjithë, të rinj e të moshuar, burra e gra, shkollarë e punëtorë, bujq e intelektualë, pa përjashtim dhe si një. Me vendosmëri e brohoritje sikur përpiqeshin të gjithë, por në kundërshtimin e të ndërhyrjeve ushtarako-policore dalloheshin më të rinjtë. Pas disa orësh, forcave policore serbe ju erdhën përforcime të reja, të cilat hapen zjarr mbi popullin e paarmatosur. Mes popullit, por gjithnjë në radhët e para gjendej edhe Ismeti dhe kolegët e tij kryesisht i së njëjtës moshë. Plumbat e shkrepur nga policia e goditën Ismetin për vdekje, por ai nuk kthehej prapa. Fjalët e tij të fundit drejtuar shokëve ishin:

Përpara shokë, se shqiptari nuk tërhiqet përpara plumbave të armikut!

Ja vdekje - ja liri!

Pikërisht si në veprat letrare e historike, të cilat i kishte lexuar në bankat e Gjimnazit dhe në Shkollën e Lartë Pedagogjike, Ismeti dhe kolegët e tij u hodhën përpara si në betejë, ndonëse plumbat përshkonin trupin e tyre të njomë. 

Ishte ora 15 e 30 minuta. Rrugët e Deçanit u lanë me gjakun e popullit shqiptar të kësaj ane. Qyteti i zgjuar me vrullin e popullit duarthatë, po ngrysej ende pa rënë mirë muzgu i mbrëmjes, më parë se çdo ditë tjetër. Vullneti i një populli të tërë po shtypej me tanke, me plumba e me zjarr. Rrugët e tij, sheshet e tij ishin larë me gjakun e martirëve të lirisë: Agim Kuklecit, Salih Hadërgjonajt, Mujë Mehmetajt dhe Ismet Qorrajt.

Në varrimin e Ismet Qorrajt, në ndarjen e fundit nga martiri i lirisë, populli u betua me Besa-besë si në kohët e lavdishme të Lëvizjes së Madhe të tij, si në kohën e Haxhi Zekës, se gjaku i martirëve do të shpaguhet ditën e çlirimit të Kosovës. Babai Avdiu, nënë Zadja me të nëntë fëmijë (katër djemtë dhe pesë vajzat), bashkë me popullin mbaheshin krenar që Ismetin ia falën Kosovës.

Por, Ismeti nuk ishte vetëm asnjëherë.

Trimi i mirë,- thoshin shkrimtarët që ai i kishte shumë përzemër, - me shokë shumë! I tillë ishte Ismeti.

As vdekjen dhe martirizimin nuk e dëshironte vetëm!

As lavdinë, vetëm për vete!

Prishtinë, mars 1995[1]

---

[1] Tekst i rishkruar mbi biografinë e librit të Avdi Gjatës, Resul Bedos, Bajram Kurtit, Begzad Baliut, GJAKU I LIRISË (1981-1995) vëllimi I, KMDLNJ, Prishtinë, 1996, f. 65-66.

[1] Tekst i rishkruar mbi biografinë e librit të Avdi Gjatës, Resul Bedos, Bajram Kurtit, Begzad Baliut, GJAKU I LIRISË (1981-1995) vëllimi I, KMDLNJ, Prishtinë, 1996, f. 65-66.

KU MBETE TRIM?

Shkurta (Musa) Januzi

(Vushtri)

KU MBETE TRIM?

(Ismet Qorraj)

Herën e fundit të pashë në rrugë

Teksa thërrisje për liri, paqe, pëllumba

Të pashë krahë për krahë me shokë

Tek vërshonit kundër furtunës me plumba

Buzëqesha kur i ngrive lart nga dy gishta

Të duarve të krijuara për laps, dituri

M'u bë zemra mal, sikur morra krahë

Për ju që trima që të paepur qëndronit  në shi

Për katër orë rresht të përcolla pa nda

Teksa burrërisht mbroje tokën amë

Guximin e kishe të rrënjosur në zemër

E gurët e tokës, të vetmet armë

Por ç'mu err shikimi në një çast

Zbarkuan gjakatarët, ty nuk te pashë më

Kot kërkova me muaj e vite

Që në mes të thirrjeve, të dëgjoj dhe tëndin zë

Të thirra emrin fort, ndërkohë që rrugët u zbrazën

E dheu u pa, me gjak të njomë mbuluar

E gënjeva veten se s'desha ta pranoja

Se aty po thahej dhe gjaku yt i kulluar

Kot prita në ankth, ti nuk erdhe

Ndaj bashkë me erërat ulëriva: Ku mbete trim?

Para meje u shfaqën burrat me arkivol mbi supe

Dhe reflektimin tënd e pashë në çdo shikim

Dhe u thava në çast, u bëra shkrumb

Në këtë qytet, unë më i vjetri plep

Se nuk më bëri shpirti ta shihja në varr

Djalkën që bashkë me erën, e patëm përkëdhelë që në djep

Në mesin e plumbave, breshërit, gazit

Të morrën, të tretën nga ne okupatorët

Të pashpirtët, katilët se kuptoin dot

Se nuk vdesin asnjëherë trimat, dëshmorët

Nuk shuhet heroi nga plumbi, por vetëm gjallëron

Jeton në kujtime, këngë e poezi

Frymon bashkë me erën, malin dhe lumin

Dhe me mua plepin e moçëm që iu bëra kornizë, tëndes fotografi

AI, I RIU PLEQNAR (Dëshmorit Ismet Qorraj)

 

 

Mentor Thaqi & Musa Jupolli

AI, I RIU PLEQNAR

(Dëshmorit Ismet Qorraj)

M.Thaqi

Më the vëlla poet, atë ditë n´Llap e Gallap

Jehonën djaloshare nga Dukagjini e ndjeve

The se ishte gjëmim moti

I kthjllët qielli, loti lum të rrodhi

M.Jupolli

28 marsi i vitit 1989

Nga trupi i trimit muarëm ngjyrë

Me shkronja kuqezi

N'ideal t'Atdheut emrin LIRI shkruam

M.Thaqi

Lotin nga gazi kimik e thau plumbi e tymi

Mbolle shekullin e Ri

Shekulli ynë ... për Dardani ... ...

M.Jupolli

Ismet djali

Legjendë e Dardanisë

Sot hero i poezisë

Në gramatikën tone

Sa me mallë të përkujtojmë

M.THaqi

Qëlloi, shëmtoi ... vjelli helm hegjemonia

Mbi ëndërrat e mia

po a vritet Liria, a zmprapset rinia

M.Jupolli

Sa bukuri ka vendëlindja jote Ismet Qorraj

Aq lule syri do shkruajmë për Ty

Sa fjalë që fole për Atdhe

Aq ngrohtësi shpirti do të dhurojmë Ty

Sa trokiti liria në zemër tënde

Aq poema Arbërie do t'i kushtojmë TY

Sa kujtesë malli i prindërve Tu

Biografi në bibliotekën tone

Aq vargje me zë të lartë do t'i recitojmë

M.THaqi

më pyete, kush është Ismeti i Qorrajve të Gashit

Emrin ia lexove në Kronikë Dëshmorësh

N' Enciklopedi Arbërorësh

Përgjegja ime ishte ajo e jote

Përgjigje me pohim koke ... me bekim toke ...

M.Jupolli

Hëna e pa lotin e Valbonës

Para se aurorë e parë e ditës

Dielli ndriti male e fusha

Për Atdhe në përqafim

Lyrë në frymëzim

Penë e premtuar

Himn me Flamur në dorë

Një zë erdhë nga qielli

Nobelizmi i djalit të Ri

Ismet Qorraj i Avdisë

Krenaria e Çarrabregut

Deçan e tërë Arbëria

Lulet më të bukura ujitën

Për flamurtarin e Lirisë

Lot e varg i Dardanisë

Në krah të Shqiponjës pikturuam

Pamjën tënde t'Hujnishme

Dashurinë O atdhetar që kem për Ty

O Hero i Shqipërisë

(Mentor Thaqi, Villingen-Schwenningen-Gjermani Musa Jupolli, Paris – Francë)

BURRAT VDESIN NË MARS

MIGENA ARLLATI

BURRAT VDESIN NË MARS

Moti këndohet “Kënga e marsit” këtyre anëve,

se marsi dhe pranvera vijnë bashkë me të kuqen e gjakut,

nuk rreshtin minatorët, studentët e punëtorët

Kosova ka plot njerëz që i dalin zot.

Turma dridh malet, kërkon “Liri-Demokraci”,

“Kosova Republikë” thërret një popull i tërë,

nuk ka pranga që dëshirën për liri të prangosë

pëllumbat e bardhë ndjellin veç paqe dhe shpresë.

Por hija e zezë shtrihet mbi krena

hesht burri i dheut, fjalën ia mori qielli,

me zërin e jetës kënga e vdekjes jehoi

me gërma të arta historia emrin lart ia përjetësoi.

Ngrehu o Ismet Qorraj hej trim

se burrat kanë prapë luftë për të bërë,

i duhen Kosovës djemtë në ballë

trima me këmishë që ka ba veç nji nanë.

E morën një pas një plumbat

siç vriten trimat në kraharuar tej për tej,

e shpuan ndër deje, gjaku flamurin vërshoi

mbi krahë shqiponjash në historinë e re parakaloi.

Plumbat dhe pëllumbat shkojnë e vijnë në ajër

të parët marrin jetë, të dytët parandjejnë lirinë,

se liria pa plumba për shqiptarët qenka e vështirë

me këngë në gojë vdesin këta bij.

Dhe marsi ja ku vjen prapë mes nesh

toka mbushur lule, mbjellë me dëshmorë,

një jetë që kishin e dhanë për ne,

djemtë më të mirë lulegjak mbeten prore!

Në shpirtin tim ende loton edhe loti (Poemë për Ismet Qorrajn,dëshmor)

Nga Gani Xhafolli

Në shpirtin tim ende loton edhe loti

(Poemë për Ismet Qorrajn,dëshmor)

Motra e tij më tha një ditë me bore

Kur u vra vëllau im Ismeti

Zemrën time e mbuloi loti…

Pranverë pa lule ishte marsi

Nënëlokja  ja puthi plagën

Babë Avdiu ja puthi dorën

Në Çarrabreg

Pesë motrat ja puthën Flamurin

Mbi fytyrë

Nipi ,në një cope Guri e nisi poemën

Ismeti shumë e donte Lirinë

Shpeshëherë ka pije ujë

Në Malajt të Rugovës

Tek kroni I Xhemë Sadrisë

E donte një vajzë nga Kosova

Të bukur si Hana…

***

Nana Zade deri në vdekje të saj

Ja ruante unazën

Me shqiponjë

Kur u vra ishte 21 vjeç

Mbi Deçan kishte shumë sorra të zeza djhe

Korba.

II

Një natë motra e Madhe u tha

Yjeve

Ismeti shumë e donte Shqipërinë

Dhe Krujen e Gjergjit

Shumë e urrente Kalin e Trojës

Shumë e donte Toplicën dhe Mollën e Kuqe

Në njerën veshkë I ridhte Drini I Bardhë

E në zemër kishte edhe Drinin e Zi

Hëna çdo natë ja puth Përmendoren

Që bëjnë dritë dhe Lulet

Loti I Nanës e shpon edhe Gurin

I thane edhe pemët

Nga Përmendorja e tij u shfaq

Një Dritë

Të nesërmen një ylber

Mbi Përmendore Dielli mori ma shumë bukuri

III

Me 28 mars ’89 të gjitha Pishat ishin

Të lagura në Deçan

Me 27  mars  ’89 u vra Sevdat Berisha në  Prishtinë

Shumë  copa Dielili ju këputeën Ilirisë

Shumë nana dëshmoresh I lagu loti I mërzisë

IV

Ismeti kur e përqafojë Nanë Zadën

Tha si Jusuf Gërvalla:

Nanë nuk ta due LOTIN

Edhe nëse vritem

Përqafoje një pemë në oborr

Në vend meje

Unë pa Diell nuk kthehem

Atdheut I duhet pushka

Jusuf Gërvalla u vra

Ismeti,Agimi,Salihu,Muja u vranë…

V

Thashë kur isha në Çarrabreg

Ismeti u bë pemë

Mbi degë pushon Dielli

Nuk di a ka diçka ma bukur

Lum Nana që ja fali Djalin Lirisë

I thashë Bjeshkëve të Çarrabregut

Një Yll duhet ta ketë emrin Ismet

E  Dielli emrin Adem

E Hëna emrin Marigonë

Atdheu mori bukuri edhe nga gjaku

Shumë Lule dhe shumë pemë ka Dardania

Motra K. e rritë një Lule Dritë

Në Velani

Përmendorëve u duhen Lule dhe Rreze

Edhe katër ushtarë i ka Nëna Zade e ndjerë

Më këmishë të Zemrave e veshin

Pranverën me Lule Gjaku

Dhe me Lule të Lirisë

Pranverë ,21 mars 2015

E Hana edhe  pesë  motra 

Buzëqeshje ylberi (I. Qorraj)

Nga Agim H. Berisha

Buzëqeshje ylberi

(I. Qorraj)

Malet kurrizdalë
Dhe me zjarrmi
Malet kishin plagë

Ç’dridhej
Shekulli hijerëndë

Nga zëri i lirisë
Ti
Shkëmb Dukagjini
Lulebozhure

Edhe një gjekëtimë
E Bjeshkëve të Nëmuna

Ti
Etje
Në buzët e stinëve

Kujtesë
Buzëqeshje ylberi
Në sytë tanë