MIGENA ARLLATI
BURRAT VDESIN NË
MARS
Moti këndohet “Kënga
e marsit” këtyre anëve,
se marsi dhe
pranvera vijnë bashkë me të kuqen e gjakut,
nuk rreshtin
minatorët, studentët e punëtorët
Kosova ka plot
njerëz që i dalin zot.
Turma dridh
malet, kërkon “Liri-Demokraci”,
“Kosova
Republikë” thërret një popull i tërë,
nuk ka pranga që
dëshirën për liri të prangosë
pëllumbat e
bardhë ndjellin veç paqe dhe shpresë.
Por hija e zezë
shtrihet mbi krena
hesht burri i
dheut, fjalën ia mori qielli,
me zërin e jetës
kënga e vdekjes jehoi
me gërma të arta
historia emrin lart ia përjetësoi.
Ngrehu o Ismet
Qorraj hej trim
se burrat kanë
prapë luftë për të bërë,
i duhen Kosovës
djemtë në ballë
trima me këmishë
që ka ba veç nji nanë.
E morën një pas
një plumbat
siç vriten
trimat në kraharuar tej për tej,
e shpuan ndër
deje, gjaku flamurin vërshoi
mbi krahë
shqiponjash në historinë e re parakaloi.
Plumbat dhe
pëllumbat shkojnë e vijnë në ajër
të parët marrin
jetë, të dytët parandjejnë lirinë,
se liria pa
plumba për shqiptarët qenka e vështirë
me këngë në gojë
vdesin këta bij.
Dhe marsi ja ku
vjen prapë mes nesh
toka mbushur
lule, mbjellë me dëshmorë,
një jetë që
kishin e dhanë për ne,
djemtë më të
mirë lulegjak mbeten prore!
