Shkurta (Musa) Januzi
(Vushtri)
KU MBETE TRIM?
(Ismet Qorraj)
Herën e fundit të pashë në rrugë
Teksa thërrisje për liri, paqe, pëllumba
Të pashë krahë për krahë me shokë
Tek vërshonit kundër furtunës me plumba
Buzëqesha kur i ngrive lart nga dy gishta
Të duarve të krijuara për laps, dituri
M'u bë zemra mal, sikur morra krahë
Për ju që trima që të paepur qëndronit në shi
Për katër orë rresht të përcolla pa nda
Teksa burrërisht mbroje tokën amë
Guximin e kishe të rrënjosur në zemër
E gurët e tokës, të vetmet armë
Por ç'mu err shikimi në një çast
Zbarkuan gjakatarët, ty nuk te pashë më
Kot kërkova me muaj e vite
Që në mes të thirrjeve, të dëgjoj dhe tëndin zë
Të thirra emrin fort, ndërkohë që rrugët u zbrazën
E dheu u pa, me gjak të njomë mbuluar
E gënjeva veten se s'desha ta pranoja
Se aty po thahej dhe gjaku yt i kulluar
Kot prita në ankth, ti nuk erdhe
Ndaj bashkë me erërat ulëriva: Ku mbete trim?
Para meje u shfaqën burrat me arkivol mbi supe
Dhe reflektimin tënd e pashë në çdo shikim
Dhe u thava në çast, u bëra shkrumb
Në këtë qytet, unë më i vjetri plep
Se nuk më bëri shpirti ta shihja në varr
Djalkën që bashkë me erën, e patëm përkëdhelë që në djep
Në mesin e plumbave, breshërit, gazit
Të morrën, të tretën nga ne okupatorët
Të pashpirtët, katilët se kuptoin dot
Se nuk vdesin asnjëherë trimat, dëshmorët
Nuk shuhet heroi nga plumbi, por vetëm gjallëron
Jeton në kujtime, këngë e poezi
Frymon bashkë me erën, malin dhe lumin
Dhe me mua plepin e moçëm që iu bëra kornizë, tëndes fotografi
