PËRFUNDOI FESTIVALI NDËRKOMBËTARË ‘HYJNESHA NË FRON’

Komuna e Fushë Kosovës, INFRAKOS-i e TRAINKOS-i, bashkë me Ministrinë e Diasporës dhe ate të Sportit Kulturës e Rinisë, ishin të pajtimit se këtij qyteti i ka munguar një ngjarje e tillë dhe e kanë përkrahur ate me potencialin që kishin. Përfaqësuesit e tri institucioneve me seli në Fushë Kosovë janë treguar entuziaste në idenë që Festivali të mbështetet edhe në të ardhmen. Përfaqësuesit e tyre do ti drejtohen komunitetit të artistëve të premtën, në mbrëmjen përmbyllëse të Festivalit, kur do të ndahen cmimet e filmave fitues.

Më ndryshe se festivalet tjera, me ide kreative, me shfaqje të filmave edhe në tren, sonte në Fushë Kosovë ,përfundoi Festivali Ndërkombëtarë ‘Hyjnesha në Fron’.

Madje, edhe ambienti i ceremonisë së mbylljes  së këtij festivali ishte ndryshe, ishte zgjedhur kinemaja  e stacionit të trenit në Fushë Kosovë.

U vlerësua ide brilante, e paparë ndonjëherë që në një festival ndërkombëtarë filmat konkurrues të shfaqen edhe në tren, e jo në ndonjë kinema, në ndonjë hapësirë të hapur, apo në teatër.

Festivali nisi me shfaqjen e filmit të metrazhit të gjatë nga Maqedonia, ‘Babai im’, për të vazhduar me shfaqjen e filmave në tren.

Themeluesi i Festivalit, Besim Ajeti, në hapjen e Festivalit, theksoi se gjatë këtyre ditëve, në Fushë Kosovë, do të shijojnë momentet e mira nga kinematografia vendore e botërore. Sipas tij, së bashku, do të kapin trenin e të shijojnë copëzat e artit në rrugëtimin e tyre drejt Pejës apo Elez Hanit.

Ajeti shtoi se depërtimet, vrasjet, persekutimet, sikurse të filmi ‘Lista e Shindlerit ’ apo edhe të filmat ku trenat transportonin njerëzit, numra, drejt Aushvicit, ku diçka të tillë përjetoj edhe populli shqiptarë në Kosovë, ndoshta jo në nivelin e Aushvicit, megjithatë dhimbja mbetet e njëjtë.

E, sipas tij, në këtë listë ka edhe shumë filma që ndjellin shpresë e gëzim, madje, në të gjithë këta filma rrugëtimi i trenit kishte një fillim, një nisje, një cak dhe një qëllim.


“E, qëllimi ynë, i Festivalit Ndërkombëtar të Filmit ‘Hyjnesha në Fron’, është të inkurajoj komunitetin e artistëve të shprehen, të shfrytëzojnë talentin e tyre dhe dijen për të influencuar procese pozitive…për të krijuar mendësi progresive. Besoj se arti është mjeti më i mirë për të ndryshuar rrethanat e izolimit politik në të cilin ndodhemi. Komuniteti i artistëve të Kosovës do ta kap trenin për ti takuar hapësirës së integruar evropiane. Getoja në art është e papranueshme, e zvarritjet për daljen nga kjo situatë janë të pakuptimta”, tha Ajeti.

Ajeti shtoi se nesër do të udhëtojnë për Pejë, por pas ca vitesh ‘Hyjnesha’ do të udhëtojë në Minhen, Londër, Bruksel, e gjetkë. Madje, ai pati edhe një mesazh për miqtë ndërkombëtarë.

Ajeti: Kam një mesazh edhe për miqtë tonë ndërkombëtar
“Kam një mesazh edhe për miqtë tonë ndërkombëtar, të cilët duket se janë në hall të gjejnë shprehjet adekuate për t’i përshkruar gjërat (momentet politike) që ne t’i kuptojmë lehtësisht. Disa nga shprehjet që kemi identifikuar, e që besojmë se do tu ndihmojnë atyre për ambientet ku ndodhemi sonte janë: E duam ‘Hyjneshën në Evropë’. Jo, nuk thashë Hajneshën. E thashë Hyjneshën. Atyre lartë u ka ikur treni, siç thotë populli, këtyre zotnive ju ka ik pampuri. E për ne, por edhe për ju miq, ky është treni i fundit drejt hapësirës së integruar evropiane”, theksoi ai.

Për aktorin e njohur, Enver Petrovci, i cili është anëtarë i jurisë së këtij Festivali, kjo mënyrë e realizimit të Festivalit është origjinale, ku nëse ke ide, mund ta realizosh atë, madje edhe në tren.

“Është një mënyrë origjinale. Kjo flet se nëse ka dëshirë, nëse ke imagjinatë, mund të bësh ide të këndshme, në këtë rast edhe në tren...Mendoj se ky festival duhet të rehatohet këtu, Fushë Kosova po ndërtohet në një qytet shumë të bukur, një qytet me plan, evropian, në krahasim me Prishtinën, por edhe qyteteve tjera, dhe ky festival është si rezultat i këtij modernizimi, ose kësaj bukurie që po ndodh në Fushë Kosovë, pse jo mos ta ketë edhe një festival siç është ky”, tha Petrovci.

Aktori Petrovci, vite me parë kishte marr pjesë edhe në cilësinë e anëtarit të jurisë, por kishte marr edhe çmim me një rol të një prej filmave që ishte shfaqur.

Festivali ndërkombëtarë ‘Hyjnesha në Fron’, është mbështetur edhe nga Ambasada e Britanisë së Madhe.

Ambasadori i Britanisë së Madhe Ian Cliff tha se kishte dijeni për ndërtesën e stacionit të trenit në Fushë Kosovë, por asnjëherë nuk kishte menduar se kjo ndërtesë mund të përdoret në mënyrë kaq kreative.

“Mendoj që është ide shumë e mirë që ky festival do të shfaqet edhe në qytetet tjera, në tren siç është paraparë. Jam shumë i lumtur që ambasada e mbretërisë së bashkuar ka mbështetur këtë festival të sjell aktor të ndryshëm nga rajoni, po ashtu edhe regjioni. Po ashtu do të ketë edhe një fokus nga komuniteti Rom, Ashkalinj dhe Egjiptas këtu në Kosovë”, tha Cliff.

Festivali Ndërkombëtarë ‘Hyjnesha në Fron’, zgjati nga 17 deri me 21 nëntor 2014 , ku sonte në oret e vona u ndanë çmimet për filmat fitues.

-------------------------------


Si për çudi juria e moderuar "Sorosiste"nuk e dekoroi me kurorë të" Hyjneshës në Fron"  filmin më të mirë "Qyteti i zi".Psehin vetëm këta matrapaz kulturor   e dijnë?Turp...

Skena te filmit "Qyteti i zi", i cili u shfaq mbreme ne kuader te Festivalit te filmit "Hyjnesha ne Fron" (20/11/2014) - Hyjnesha ne rrugetim me tren drejt Evropes...






Pamjet e trishtuara te filmit te shkurter, dhe me shum domethanje e me skena gati holivudjan mi tregoi nje shok , sot ne prishtin, rezhija dhe skenari iDibran Fylli.


kush tjeter em tha , pertej qmimit te par e pertej mundsive qe ka kosova te vlersoj punen e tij, ohh sa me gezoj nji lajm i till, 
kur une e njha mir ket njeri te istikameve te burgjeve pas lufte dhe te veprave te botuara me dhjetra sosh, po thuja se askush nuk i doli edhe aq ne ndihm tja konpenzoj te pakten mundin keti njeriu te madh, qe njerzit e kultures se artit te shtat, 7 . athua ja kan zili apo popull ka nder qe ket mik e shok timin e ka ne mbreni te shpirtit dhe te kultures komtare e edhe pertej kesaj, qe projektet e tij po ndryshojn edhe tituj e historis son mbarkomtare , ju uroj shendet dhe mirnjohe te madhe per kto vepra madhore , reale e autobiografike te tij,,, do ti numroja dhe me gjat meritat e tij , duke lutur zotin qe shendetin e kti miku se edi qart se ska forc qe e ndal deri ne frymen e fundit,

Më 28 nëntor 2014-të ekspozita “Qëndresa heroike e Jasharëve për Liri”

Flori Bruqi


Muzeu i Kosovës, përkatësisht sektori i historisë me rastin e festës së 28 nëntorit, ditëlindjes së Adem Jasharit, e po ashtu edhe daljes së Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës të Kosovës, do të bëjë hapjen e ekspozitës historike “Qëndresa Heroike e Jasharëve për Liri”-Rast Unik në Historinë Botërore, ekspozitë kjo e cila do të përfshijë mbi 100 eksponate të familjes Jashari.

Kjo u bë e ditur në një konferencë për media të organizuar nga sektori i historisë në kuadër të Muzeut të Kosovës, ku edhe u shpalosën detaje të tjera rreth organizimit të kësaj ekspozite.

Në këtë konferencë u tha se qëllimi i kësaj ekspozite është që të vetëdijesohen brezat, për të kujtuar dhe nderuar për jetë e mot heroizmin e Jasharajve, duke e ditur që sakrifica e tyre mobilizoi gjithë shqiptarët në katër anët e botës.



Sipas, Arsim Mehmetit, drejtor i Muzeut të Kosovës, kjo ekspozitë do të hapet para publikut dhe do ti dedikohet Qëndresës Heroike të Jasharëve në Prekaz për mëse një dekade, madje siç u shpreh
Mehmeti, në këtë ekspozitë do të vendosen artefakte të familjes Jashari.



Ai tha se kjo ditë është ditë e rëndësishme për të gjithë si për familjet e dëshmorëve, OJQ-të vendore dhe ndërkombëtare, invalidët dhe veteranët e UÇK-së, madje i ftoi të gjithë të jenë pjesëmarrës në këtë ekspozitë.




Ndërsa, Sadik Kransiqi, autor i ekspozitës, tha se festa e 28 nëntorit është festë e rëndësishme dhe se organizimi i kësaj ekspozite është që familja Jashari , daton që mbi 300 vjet në Prekazin e Poshtëm duke dhënë kontribute ndërkombëtare duke mos u përzier asnjëherë me pushtetin.

Më tutje ai shpalosi edhe historinë familjes Jashari duke thënë se e gjithë familja e tyre kanë luftuar me sakrificë dhe me vetëdije të lartë kombëtare duke mos u ndalur deri në fund.



Krasniqi tha se ekspozita është një ngjarje dhe një festë e madhe.




Ndryshe, ekspozita do të hapet më 28 nëntor të këtij muaji në ora 14:00 në Muzeun e Kosovës, e cila do të jetë e hapur deri në fund të këtij viti.

“Dosja e hapur” në Pejë

Në vazhdën e promovimeve të romanit më të ri “Dosja e hapur” nëpër qendrat e Kosovës, shkrimtari Jusuf Buxhovi sot u paraqit në Pejë. Para dashamirëve të shumtë të librit, autori shpalosi disa nga momentet më të rëndësishme të shtetndërtimit të Kosovës, që apostrofohen në këtë vepër, të cilat nga faktet historike kthehen në fakte letrare, por edhe jetësore. Me këtë rast Buxhovi theksoi se “Dosja e hapur” është jo vetëm kujtesë historike rreth një anateme e cila ka prodhuar tragjedi, por ajo është edhe një sprovë e vazhdueshme që nëpërmes dëshmimit civilizues ajo të demantohet. Autori vlerëson se sjellja e deritanishme e klasës politike nuk ka qenë në përputhje me idealet e shtetndërtimit, ngaqë pushteti politik është parë si mundësi që shteti të vjelet me të gjitha mjetet e jo të ndërtohet.

Jusuf Buxhovi lindi në Pejë më 4 gusht të vitit 1946. Mësimet e para dhe shkollën e mesme i kreu në Gjakovë. Studioi Gjuhë dhe Letërsi Shqipe në Universitetin e Prishtinës, studime të cilat do t’i kalonte për t’u ndalur tek interesat dhe tërheqja e tij pas historisë. Ai e nisi karrierën e shkrimtarisë si poet dhe gazetar i kulturës në gazetën “Rilindja” në vitin 1967. vazhdon si korrespondent i saj në Gjermani, deri në fund të vitit 1980. Këtu nis cikli i romaneve triologjikë përpunuar vitet e fundit dhe ku prozatori në mbi dy mijë faqe përcjell dramën e mbijetesës, vazhdimësisë dhe jetës. Rreth krijimtarisë letrare të viteve të fundit të autorit, mund të thuhet se me romanet :

"Prapë Vdekja I, II, III" (1991-1995) ;
"Letrat për Kryeprincin" (2002);
 "Vera e fundit e Gjin Bardhit" (2003),

"Trilogjinë Gjermane" (Vdekja e Kolonelit, Kujtimet e zonjës Von Braun dhe Kodi i Dashurisë) të botuara në vitet 2004-2006,

Më vonë Buxhovi krijon një cikël tematik të eposit të prozës shqipe, i cili mbështetet mbi qenien ekzistenciale të popullit shqiptar që nga antika e deri në ditët tona. Në këtë mënyrë autori shfaqet me një prosede letrar që është i ndërthurur dhe i ndërlidhur organikisht, ku historia kthehet në një fakt letrar. Këtij kundrimi nuk i kanë shpëtuar as ngjarjet e fundit, vecmas ato të viteve të tetëdhjeta dhe nëntëdhjeta, të cilat gjetën një pasqyrim të denjë në romanin "Kodi i dashurisë" i cili në vitin 2006 u nderua me cmimin kombëtar "Azem Shkreli", si vepra më e mirë e vitit.

Në vazhdën e ktij angazhimi duhet parë edhe pjesën e parë të trilogjisë "Libri i Bllacës" që doli nga shtypi në janar të vitit 2007, dhe pritet që pjesa e dytë dhe e tretë e këtij libri të botohet gjatë këtij viti, pasiqë, sipas autorit ato, si tekste letrare, tashmë janë kryer dhe gjenden në fazën e fundit të daljes nga shtypi.

Flori Bruqi

‘Kosova nuk mund të krahasohet me Krimenë’

Presidenti i Republikës së Shqipërisë, Bujar Nishani mori pjesë në Samitin e 6-të të Këshillit Atlantik për Energjinë dhe Ekonominë, i cili po mbahet në Stamboll në prani të përfaqësuesve të lartë të shteteve, me qëllim përballimin e sfidave energjetike, ekonomike dhe politike.

Në fjalën e tij, Nishani tha se krahasimi midis aneksimit të Krimesë nga Rusia dhe shpalljes së pavarësisë së Kosovës është i papranueshëm.

“Aneksimi brutal i Krimesë nga Rusia, që u realizua duke zbatuar politikën e ‘faktit të kryer’ nëpërmjet përdorimit të shantazhit dhe forcës, në shkelje të marrëveshjeve të nënshkruara nga vetë Rusia, si dhe të drejtës ndërkombëtare përbën një precedent të rrezikshëm, që mund të ndikojë në qëndrueshmërinë afatgjatë të hapësirës evropiane dhe rreth saj”, nënvizoi Nishani

ÇETA E BRUKSELIT, 2

Keto ditë doli nga shtypi libri;”Çeta e Brukselit, 2” i autorit Halit Elshani. Libri ka tetë kapituj nga gjithsejt 433 faqe. Autori Halit Elshani vjen më këtë libër të dytë më qellim qe të vejë bazat e shendosha dhe të argunentuara më fakte dhe më intervista nga mergimtarët qe kanë pasë fatin të jetojnë dhe veprojn më Heroin Enver Hadri i cili u ekzekutue më 25. 02. 1999 në Bruksel afër shtepise se vet nga dora gjakatare e sherbimeve sekrete ish jugosllave të porositur nga vet satrapi Millosheviq.

Mirpo sipas gjitha gjasave dhe shkrimeve të Bozhidar Spasiqit ish-kryeudbash famë keq, Vendimi për vrasjën e Enver Hadrit ishte marr në Prishtinë. Shi për këtë Xhavit Nimani, kryetar i Kryesis se KSAK, kishte porosit siq shkruën më poshtë.

NJË POHIM PËR ENVER HADRIN

Nga Prof dr. Zllatko Cërniq

Sa i përket Enver Hadrit dëshiroj të shpalos vetëm një kujtim të shkurtër, pohoi poeti dhe publicisti i mirënjohur, sot mbase penda më e ndritur shqiptare, z. Adem Gashi, gjatë një bisede të përzemërt në mes tjerash theksoi:
- Viteve të dymijta isha bursist i një fondacioni në Dyren të Gjermanisë. Nga kjo kohë e kam në dorëshkrim librin ”Portali i fshehtë” (me eseistetikë e dokumentar) në të cilën gjendet një mendim për Enver Hadrin dhënë nga prof. dr. Zlatko Cërniç, me origjinë kroate, profesor ky i atomistikës. Ai e kishte të ndaluar të dalë jashtë, e tash është në pension. Para kësaj telefonate unë kurrë më parë nuk kisha dëgjuar për të. Po ky njeri më thirri një ditë me telefon. E lamë një takim në stacionin e trenit, meqë unë nuk e njihsha qytetin. Kur erdhi ai në vendin e caktuar insistoi që me çdo kusht unë të shkoja me të tek ai në shtëpi. Ashtu edhe u bë. Tek ai bëmë një bisedë të gjithanshme.
- Nga radhët e shqiptarëve që kam njohur, nga përshtypjet e veçanta që më ka lënë, mbaj mend mikun tim z. Enver Hadri. Mendoj se ai është një nga njerëzit e rrallë me një shpirt të pastër prej demokrati, më tha në mes tjerash dr. Zlatko Cërniçi.



PORTALI I FSHEHTË I JETËS

Nga prof. Adem Gashi

Kisha edhe një orë për takimin me të panjohurin. Gjeta menjëherë “Dollomitin”, bëra një surveim dhe porosita një kafe. Zura ta pija me babëzi duke parë hyrje- daljet nga restoranti. I përcillja sidomos të sapoardhurit. Figura të çuditshme, gjysmëhije, gjysmënjerëz.Vallë nga këta është vrasësi im? Ja ai me xhaketë lëkure. Çfarë shikimi e çfarë lëvizjesh! Po më shikon. Çfarë sysh! Ku mund të ketë revolverin, në xhepin e majtë, në xhepin e djathtë, në brez? Eh në brez e mbajnë vetëm shqiptarët duke imituar koburën e Ali Pashait. Po Ali Pashanë, si e vranë? O jo, jo atë e therën. Po edhe ky vrasësi im mund ta ketë thikën në vend të revolverit. U kujtova të shija orën. S`kishin ikur as dhjetë minuta. Kur ngrita shikimin “vrasësi” ishte avulluar. Pagova nxitimthi dhe dola në ajër të pastër. Se si m`u kujtua ”Vdekja në ajër të pastër” e Ymer Shkrelit. Rugovasi, më kanë thënë, ka gjetur përngjasimin e bjeshkëve të veta në një mal të lartë në Zvicër dhe hedh në pluhur dallëdinë e ngjyrave, atë pjesë të shpirtit që nuk e shfaq dot letërsia. Tashti zura vetë një pikë vrojtimi nga larg, ku kapja hyrjn e restorantit dhe prisja minutat e takimit. Edhe pesëmdhjetë minuta,.. Edhe dhjetë, edhe pesë… U nisa. Sa u dhashë në erë pashë siluetën e gjatë të njeriut me mjekërr që më zgjati dorën duke u prezantuar. Ja sam…Idemo! Po ne sikur u morëm vesh se do të pinim nga një kafe! Thashë. Oh, jo, shtoi tjetri, deri këtu ishte pushteti yt. Tani jam unë që i vendos gjërat, i fola pastaj për Ludvigën…Ai erdhi me mua deri te makina e Ludvigës (e njihte), bëri një shënim sllavisht (për mua) dhe gjermanisht, ku i linte edhe numrin e telefonit, dhe e vuri në xhamin e makinës.

Zelko Cërniç ishte një burrë rreth të shtatëdhjetave (unë di t`ia jepja pesëdhjetë), një kroat nga Lika e Kroacisë, profesor i fizikës nukleare. Iku që kur nga Jugosllavia një veprimtar i palodhur i kauzës kroate. E shoqja e tij, Vera, soliste në operën kroate ishte shndërruar në këngëtare kori në një kishë katolike. Ajo kishte një rol edhe në shfaqjen “Romeu dhe Zhuljeta” të Kaqa Celanit, në premierën e së cilës më kishte parë Zeljkoja, derisa po bisedoja me vajzën e tyre. Cërniqët bënë një drekë për shtatë palë qejfe dhe ne e tundëm me verë dalmacie. Në Maqedoni sapo kishte nisur luftën Ushtria Çlirimtare Kombëtare nga miku im Ali Ahmeti. Zhelkoja nxori një hartë të Ballkanit dhe më kërkonte t`ia vizatoja trojet shqiptare në Maqedoni. Dikur u përmend më një tis mallëngjimi në fytyrë: Unë kam njohur pak shqiptarë këtej në perëndim. Po e mbaj në mend një mikun tim që e vranë, Enver Hadrin. Ai kishte një shpirt të mirëfilltë prej demokrati. Ke dëgjuar për të? Më pyeti. Ç`është ajo fjalë? Thashë. Disa herë kam qenë në Bruksel dhe e kam vizituar m`u vendin e vrasjes së tij në kryqëzimin e rrugëve, tek semafori.

Se ku lëshoi tingull një telefon. Zeljkoja po fliste me dikë dhe pa u vonuar ma zgjati: Është për ty? Hajde,-thashë me vete-si duket më gjetën! Pas zërit ngrohës krejt alt të Ludvikës u dha basi i Faruk Tashollit: A kështu i pret ti miqtë, a?

Pa e zgjatur, u ngritëm. Zeljkoja i kërkoj të shoqes ta ngiste makinën se e kishte trashur paksa me verën, sikur edhe unë. Më bënë ca dhurata, po midis tyre, krejt e sheshuar, një shishe verë dalmatine e shtëpisë. Në shtëpinë “time” dhoma ishte dendur me mysafirë edhe Cërniqët ju shtuan këtij kori për nja dy orë të mira.. kur ikën ata, terri tashmë kishte rënë. Unë së bashku me vetminë e ngremë dollinë e kotë. Krejt i babëzitur po e prisja “vrasësin” gjum.”
Marrë nga “Portali i fshehtë i jetës” i Adem Gashit, faqe 121,122,123, LSHK, Prishtinë, 2007.
Këtë do ta keni së shpejti në librin tim të lartpërmendur, tha në fund z. Adem Gashi.
Pra, Enveri që nga vitet e gjashtëdhjeta merret me shkrime, me poezi, prozë, tregime, poezi të rangut të Ali Podrimjes, me prozë të nivelit që për atë kohë ka lënë të shpresohet shumë. Citohen ca vargje të tij:

"… Gjak janë tue pi.
I ndruaj tash plumbat,
Lugetnit e kësaj nate
Që me shuejtën shtëpinë.”

Paralajmërim, një vizion që do ta kishte lakmi çdo njeri mendjelart si ai.
Shquhet edhe si satirist të quajtur prej meje si Fishta i vogël në Bruksel.

“Paskan ik, thanë për punë kombëtare
Sa me qit vehten fare
Janë përzi shumë kapuça,
Shumë kapuça e papuça.
Se je ba me të kajt një shka…
Me të kja shkau e me të kja shkina
Çfar rrebelash po çojka Prishtina
në Europë me u kujdes për njerëz:"

SHKRIMI NË “NOVA HRVATSKA”

Të vlerësosh intelektualizmin e një njeriu me një diapazon të gjerë njohurish si politolog, si editor, si njeri që i ka njohur gjashtë gjuhë të huaja, si arkitekt, si poet dhe si satirist, etj., duhesh të keshë njohuri më të larta, dhe mbi të gjitha, duhet njohur mirë veprimtarinë e tij të ndritshme!
Lidhur me tërë këtë në vazhdim shkëpusim dy mendime që flasin për Enver Hadrin.
Në fillim të vitit 1990 në Redaksinë e Gazetës “Nova Hrvatska” kemi organizuar në fshehtësi të plotë një takim dyditor me përfaqësuesit udhëheqës të Këshillit për të Drejtat e Njeriut në Kosovë, me seli në Bruksel: Erdhi Enver Hadri (1940-1990), kryetar i këtij Këshilli, me tre bashkëpunëtorë të vet. Kishte shumë arsye për mbledhje, kurse arsyeja kryesore kishte të bëjë me nevojën e bashkëpunimit rreth paraqitjeve të përbashkëta para Parlamentit Evropian, ku më 15 shkurt pritet votimi i Rezolutës mbi situatën në Kosovë, rezolutës së dytë të tillë brenda gjashtë muajve, për të cilën në masën më të madhe duhet t’i falënderohet angazhimit e lidhjeve të Enver Hadrit.
Ai pesëdhjetëvjeçar dinamik, me shpirt e paraqitje të pastër, e përfitonte njeriun gjatë minutave të para të njoftimit. Me profesion arkitekt, shpirtpastër dhe shumë i sigurt, zbulonte gjatë bisedës njeriun me inteligjencë të jashtëzakonshme çfarë rallë haset në rrethet politike e aq më pak në ato emigrante. Ai plotësisht me siguri ka qenë njëri nga njerëzit më të aftë që shqiptarët kanë pasur në botë, e me siguri edhe në vendin e tyre.
Për ndryshim nga shumica e madhe e emigrantëve shqiptarë, por edhe tanë (kroatë, vërejtja ime H. E.), ai plotësisht u përjetësua me mendimet perëndimore dhe saktësisht ka ditur të zgjedhë metodat e punës përmes së cilave ka fituar përmbajtjet më të mëdha mes parlamentarëve evropianë dhe në administratën evropiane. Bisedat dhe marrëveshjet tona kanë qenë me të vërtetë jo vetëm politike por edhe përjetime intelektuale. Mendoj se të gjithë njëlloj jemi kënaqur në takimin tonë, me bindje të fortë se jemi në një fillim të një lidhjeje jo të zakonshme dhe të një bashkëpunimi afatgjatë. Plumbat e vrasësit, para dritës së kuqe të semaforit, jo fort larg nga banesa e tij në Bruksel, e vranë këtë vizion.

Shkrimi në Gazetën ”Nova Harvatska”, Kosovo se ne predaje
Grupi i shqiptarëve në bisedë me kroatët



Me njërin nga dy plumbat e vrasësit profesional, është ndërprerë më 25 shkurt 1990 rruga e premtuar e Enver Hadrit. Kjo ka qenë vetëm disa javë pas takimit tonë dhe gati në të njëjtën kohë kur kemi pritur fotografitë e takimit tonë të përbashkët në Redaksinë tonë. Kjo ndodhi pak prej nesh nuk na ka tronditur aq shumë, si ky në vitin e fundit të daljes së “Nova Hrvatska.”

Pregaditi per shtyp
Shaban Shkupi

Bruksel, 10. 11. 14

Në vend të përkujtimit:Prof. Dr. XHAVIT AHMETI

(25.10.1952 - 21.11.1996)

Sot u bënë 18 vite pa pedagogun, Burrin e madh të Republikës së Kosovës 

Të kujtojnë shokët  që  gjithmonë janë të pikëlluar  për TY i dashuri Profesor !

Ishe krenaria e Popullit shqiptar. 

Me krenari të përkujton Stafi i redaksisë Floripress

Vlerësime të Ullmar Qvick te Forumi Shqiptar

Konvencionale nuk është ajo, Ilire Zajmi. Guximtare jo nga ana formale, por në përmbajtje. Ajo u lind në Prizren më 1971 dhe ka botuar Këmbana e mëngjezit (1991), Fashitje e ëndrrave rebele (roman), Un treno per Blace (1999) dhe Baladë e bardhë (2000).

Ankand publik

Bëjnë tregti me ëndrrat e mia
I stërvisin aftësitë
Bëjnë Pazar me gjakftohtësinë time
E ujisin durimin
Lidhen me kusht për gjoksin tim
I masin epshet
Pinë për shëndetin tim
Duhen në llogari të vet
Nuk vënë gjumë në sy
I brengosin problemet e mia
Angazhojnë detektivë privatë
Përpilojnë biografinë time të zezë
I numërojnë dashuritë e mia
Gjatë tërë kohës për ta
Jam në ankand publik
E mundohen të ma vjedhin syrin
Të ma ndalojnë hapin
Të më katrandisin në humbëtirë
E të luajnë të luajnë me mua.

Fund i ëndrrës

Ky është fundi miku im
Fundi I ëndrrës I agmisë
Ky është fundi I stories
Që ende s’ka filluar
Ky është fundi I tundimit
I mëkatit të pashijuar
Ky është fundi I dështimit
Netëve pa dëshmitarë
Ky është fundi I erotikës
Puthjeve të vonuara
Ky është fundi I dashurisë
Që ende s’ka lulëzuar
Ky është fundi miku im
Fundi I pafund I jetëvdekjes
E ti pret syhapur
Fundin e lojës

Valsi i mesnatës

Sonte aq më bën për Botën
Dritat e fikura solitereve
Për lavdinë kuartin e lavireve
Kësaj nate aq më bën për Artin
Boemët artistët darkerët
Që përjetojnë traumë artistike
Në katin e pestë të çmendisë
Sonte dua të dridhem
Si gjethet në pemë
Ti rrëshqas njalë duarve tua
Të më duash çmendurisht
Të më marrësh në shtrat
Adonis i sirtarit tim magjik
Kësaj nate dua të digjem e gjallë
Para pasqyres lakuriq të vallëzoj
Sonte aq më bën për të tjerët
Dua ta hedh valsin e pafund të lumturisë
.................................................. .....................
Dhe me këtë vals, i cili me një gjuhë pak më vullgare do të këndohej ”love me tonight and let the devil take tomorrow” përfundojmë pjesën e parë të prezantimit të poezisë së Ilire Zajmit.




Kur do të jem përfundimisht e lirë
Jetoj e s’bëhem e gjallë
Dehem e alkooli nuk më zë
Bredh e s’bëhem so po bredh
Shkruaj e s’bëhem Ginsberg Prever
Këndoj e s’bëhem Lenon Xhoplin
Kur do të jem përfundimisht e lirë
Për mua të tjerët jetojnë
Inkuizitorët modernë vlerësojnë
Më duan e unë s’e di pse më duan
I dua ata që s’më duan
Kur do të jem përfundimisht e lirë
Paragjykime luftë mendimesh
Tërmet emocionesh eufori
Ku është vetëliria çka është vetëliria
Bërtas çirrem gjer në çmendi
I urrej njerëzit pa personalitet
Falsifikatet kopjet e stërkopjuara
Kur do të jem përfundimisht e lirë
Unë nuk dua të bëhem si ti ai ajo

Zot i vetes
Betejën do ta humbësh përgjithmonë
Një Vatrlo e tmerrshme
Pësim mbi pësime
Nëse ndihmë nga të tjerët pret
Ngrihu në këmbët tua
Mendo me kokën tënde
Mos u përul para çdo barbari
Bëhu Zot i vetes
Mos u dorëzo lehtë Ti
Gjithçka bëje vetë
Betejën do ta fitosh përsëri
Lufto për të drejtat e tua
Zot i vetes Njeri

Zoti

Zoti është njëri nga ne
I maskuar me parukë syze dielli
Shëtit në të njëjtat rrugë e bulevarde
Vesh minifund e blu xhins të grisur
Zoti (a) i flet të gjitha gjuhët e botës
Pa përkthyes pa pejxher pa telefon GSM
Shkruan poezi postmoderne
Aktron Godotë teatrove të absurdit
Vallëzon dans pa muzikë
Imiton Prisllin Pavarotin
Zoti (a) është njëri nga ne
Rokerë njeri i urtë profet vagabond
Flokëgjatë mjekërrzi tullac vetulltrashë
Jezu-Krisht Muhamed Moisi
Vete herë në kishë sinagogë e xhami
E shpall veten heretik e rebel
I kundërshton kultet perënditë
Beson në frymën e shenjtë
Bibël e Kuran
Vete në shtëpi publike konsumon marihuanë
Përkëdhel xhelatët e ngushëllon viktimat
Vret dhunon dehet deri në dëlir
Zoti i burgosur lëshohet me kusht
Mbrohet në liri
Zoti është ai jam unë je ti
Zoti është njëri nga ne
A nuk është zoti njëri nga ne?!
……………………………………………..
Me këto poezi Ilire Zajmi tregon një lloj panteizmi, ajo e bën Zotin universal ose së paku identik me njerëzimin. Kush ka parë ambientet disi të mykura të Prizrenit, nuk do të habitet se si poetesha kundërshton këtë atmosferë teokratike, që mund të bëhet mbytëse për rininë. Për Prizrenin mund të thuhet si për Gjirokastrën në romanin e Kadaresë Kronikë në gur:„Ishte e vështirë të ishe fëmijë në këtë qytet..“


Ullmar Qvick