THANI NAQO :TRIPTIK ME POEZI LIRIKE

MJEGULL NË ZEMËR

Lamtumirë?!...S’ të them lamtumirë,

Gishtat trokthoj mbi portën e vjetër.

Druri kumbon: “Harroje dashurinë,

Më tradhëtove; shkove me një tjetër!”

Lamtumirë?!... S’ t’a jap lamtumirën,

Botën e tërë ka mbuluar mjegulla...

Kënata e vjetër përcjell psherëtimën:

“Zemrën harakate e rrëmbeu tjetra!”

Lamtumirë?!... Sërish do të vij,

Dashuria gdhënd vetëm një emër.

Hape portën dhe më ler të hyj,

Të shfryj mjegullën që kam në zemër.

FLUTURA DIMËRAKE

Malli më solli dëborën e parë,

Qiellin e hirtë kur thërmohet në fjolla.

Krelat e tua, moj shamibardhë!

Dy kullumbri nën vetullat e holla.

Malli më solli Fluturën Dimërake,

Gjoksin bardhosh që ende më grish.   

Ç’merak i mbeti?... Ah, moj dinake,

Më ler të të prek e ti do të shkrish!

Malli më solli kumbullën e krusur,

Nusërimin e saj nën borën e virgjër.

Fërgëlloi nën vello Dimërakja Flutur,

Qielli thërmohej...ishte mesdimër...

NJË PYLL TJETËR DO TË MBJELL

Po pres, po pres, të kthehesh nga rruga,

Rruga pa kthim po më thinj krejt.

Dashuria e cifluar më veshi me rrudha,

Veç zemra, (t'a dish!), troket.

Po pres, po pres, të shfaqesh mbi kodër,

Ku Ylli i Mëngjesit n'a e bënte me sy.

Por, ah, kjo pritje ç'u kthye në lodër,

Dhe faji... (t'a dish!), mbi ty.

Po pres, po pres…Mjafton veç një herë,

Shfaqmu së largu nën dritë hëne.

Bukuria vrastare mbi mua le të derdhë,

Brymën e hidhur të asaj ëndrre…

Po pres, po pres, e... në mos ardhç kurrë,

Mbi ciflat e ftohta pyllit do shkel.

T'a ç'gdhend emrin tënd nga lëvorja mbi drurë,

Nga inati, (t'a dish!), një pyll tjetër do mbjell!

2011

TRAGJEDIA QË MORI ENGJËLLUSHEN SHQIPTARE LEJLA SELACI

Nga Astrit Gashi 

Nga e gjithë bota dhe në të gjitha emisionet e lajmeve në tv dhe radio jepeshin orë pas ore raporte të ndryshme për sulmin me bombë në Oslo dhe aktin vrastar e të llahtarshëm kundër aktivistëve të rinjë majtistë në ishullin Utoya në Norvegji. Komentatorët e kanaleve botërore shpjegonin se humbjet në jetë do të vëreheshin në tërë Norvegjinë nga që kombi është i vogël dhe komunitetet janë mjaft të afërta njëra me tjetrën. Ndërsa biografia e terroristit filloi të analizohej për të gjetur ndonjë dromcë shpjegimi se si dhe pse ky gjakatar mori aq shumë jetë njerëzish, filluan dhe shqetësimet e familjareve për fëmijët që ndodheshin në këtë ishull në konventën e partisë së majtë norvegjeze.

Në mesin e familjeve që kërkonin më të dashurit e tyre ishte dhe familja e Bajrush Selacit, e cila kërkonte engjëllushen e tyre, Lejla Selacin. Të gjithë, kudo dhe pa dallim kombi, e kishin postuar flamurin norvegjez në faqet e tyre në rrjete sociale duke bashkëndjerë dhimbje me popullin norvegjez dhe viktimat që humbën jetën në qytetin e Oslos dhe në ishullin e parajsës ne Utoya që tashmë ishte shndërruar në ishull tmerri. Shqiptaret kudo që u ndodhën u lutën për jetën e Lejla Selacit, një kosovare-norvegjeze, e cila ishte udhëheqëse e rinisë popullore në komunitetin e vet në Fredrikstad dhe Ostfold. Në kampin e të rinjve në ishullin Utoya ndodhej edhe Egzon Belegu, i cili ka shpëtuar me lëndime të lehta. 
Për familjen Selaci, Norvegjia ishte një vend i shenjtë, një strehë e sigurt larg nga qyteti i Mitrovicës, të cilin e kishin lënë shumë vite më parë për arsye të represionit e dhunës sistematike te ushtrisë dhe policisë serbe që tentonin të zhduknin gjithçka shqiptare. Nga Mitrovica, familja Selaci erdhi ne Fredrikstad,qytet bregdetar në jug të Oslos. Duke mësuar nga prindërit për historinë dhe përjetimet e familjes, Lejla Selaci i dha një mision vetes duke u përfshi në politikë, e bindur se fjalët dhe jo armët janë mënyra më e mirë për ta bërë botën një vend më të mirë për të gjithë.

Por kjo dëshire mbeti vetëm dëshirë e saj sepse pikërisht në vendin ku ajo ishte duke jetësuar këtë dëshirë, terroristi Anders Behring Breivik bëri masakrën më të madhe në historinë e Norvegjisë, duke vrarë 77 persona. Terroristi Anders Behring Breivik pak orë para se t’i kryente dy masakrat, botoi në internet një “Manifest”, program “revolucionar” që synon të jetë udhërrëfyes për luftimin me dhunë të myslimanëve dhe të ashtuquajturën kulturë marksiste. Se terroristi ishte kundër vendit të origjinës së Lejla Selacit, Kosovës e dëshmon dhe fakti se në "Manifestin" e tij në “Deklaratën e Pavarësisë së Evropës” ku përshkruan arsyet e sulmit, e përmend Kosovën më se 150 herë, e Shqipërinë mbi 200 herë, shumë më shpesh se Iranin apo Afganistanin. Dy kapituj ia ka dedikuar Kosovës. Konsideron se Beteja e Kosovës më 1389 është fillimi i okupimit të Evropës nga myslimanët. Shkruan me hidhërim për rrezikun që vjen nga shtimi demografik i shqiptarëve. Shpreh zhgënjim dhe dëshpërim me qeveritë e shteteve evropiane që njohën pavarësinë e Kosovës. Citon ish-Peshkopin Artemije dhe kundërshton historianin Noel Malcolm. 
Pikërisht kundër këtyre mendimeve ishte vasha engjëllore shqiptaro-norvegjeze, Lejla Selaci, (17 vjeçe), udhëheqëse e organizatës rinore (AUF) ne Fredrikstad dhe studente në Shkollën e Frederick II po në Fredrikstad.

Për ata që e kanë njohur Lejlën, ajo kishte një të ardhme të sigurt si udhëheqëse dhe para vetes kishte një synim të qartë. Ajo ishte krenare për AUF-in dhe kishte përkrahjen e të gjithë miqve më të mirë.Ajo kishte për qëllim të krijojë një rini të fortë në Fredrikstad. Ishte një vajzë shumë e lumtur dhe sociale që u angazhua fuqishëm në atë që ajo besonte, shprehet anëtari i bordit të Østfold , Inger Christin TORP. Se Lejla vërtet ishte e dashur për të gjithë dëshmon fakti se në ceremoninë mortore dhe të varrimit morën pjesë mijëra qytetarë nga e gjithë Norvegjia por pati dhe nga Kosova.

Flamurët e tre shteteve ishin mbi arkivolin e bardhë ku qëndronte trupi i pa jetë i Leja Selacit. Flamuri i Norvegjisë, Shqipërisë dhe Kosovës dhe një trëndafil i kuq që është simbol i rinisë së të majtës norvegjeze.

Qeveria norvegjeze kishte caktuar pikërisht ish-kryeministren e vendit, Gro Brundtland Harlem të përfaqësohej në ceremoninë e varrimit . "Papritur jeta e saj mori fund. Por vlerat që ajo donte ti jepte në jetë, solidaritetin në mes njerëzve, kemi nevojë për ta forcuar edhe më tej këto vlera qe Lejla donte ti jetësonte, tha Gro Harlem Brundtland gjatë ceremonisë mortore. Kujtime dhe pikëllim të thellë shfaqi dhe mikja e ngushte e Lejla Selacit, Sophie Tømmerås Lyshagen, e cila kujton se " i kishim premtuar njëra tjetrës që në ceremoninë e martesës të ishim dëshmitare të njëra tjetrës. Asnjëherë se kisha menduar se unë do të të flitsha në një funeral. Duke menduar për ty vrej vetëm momente te mira, kudo ku ishe ti ke sjellje vetëm të qeshura dhe lumturi dhe tani në keto momente qe flas për ty nga kjo foltore se kisha menduar kurrë një fat të këtillë, u shpreh mikja e ngushte e Lejla Selacit, Sophie Tømmerås Lyshagen.

Ndërsa kreu i të majtëve Ostfold Oye Signe në fjalën e tij përkujtimore tha: “Lejla ishte multi-kulturore dhe aktive në organizatën AUF. Ajo është një nga shumë viktimat e tragjedisë që ka ndodhur në Utøya, e pikëllimi është një dimension shtesë kur mendojmë se kjo rini ka punuar për të gjitha komunitetet që në vendin tonë të ndihen si në vendin e vet. Ai kujton se deri tani bordin e drejtoreve e udhëheqte Leja, por tani një karrige rri boshe boshe ndërsa vetëm disa muaj më vonë Lejla Selaci do të udhëtonte në Holandë për të marrë pjesë në Shkollën Verore AER për parlamentarët e rinj nga e gjithë Evropa.

Edhe ambasada e Republikës se Kosovës në Suedi kishte dërguar Arrita Gjakovën për të përfaqësuar qeverinë e Kosovës në ceremoninë e varrimit. Gjithasht, ministri i punëve të jashtme i Republikës së Kosovës, Enver Hoxhaj, në emër të Qeverisë dhe të qytetarëve të Kosovës i ka dërguar një telegram ngushëllimi familjes Selaci me vendbanim në Norvegji. 

“Që nga fillimi, kemi qenë pjesë e lutjeve, që Lejla të gjendet e gjallë. Por, shpresat tona dhe tuajat u shuan pikërisht sot. Në këto momente shumë të vështira, populli dhe qeveria e Kosovës është pjesë e dhembjes dhe pikëllimit tuaj”, thuhet në telegramin e ngushëllimit të dërguar nga MPJ.

Babai i Lejla Selacit kujton mesazhin e fundit që kishte marrë nga e bija “Babë, deshtëm me u nisë po nuk po na lejon policia me hip në anije se paska ndodhë një sulm në Oslo”. Ishte ky mesazhi i fundit me telefon, që kishte pranuar Bajrush Selaci, të premten pasdite nga e bija Lejla (17)që ndodhej në ishullin Utoya të Norvegjisë. Para pak ditësh vetë Bajrushi e kishte dërguar të bijën e vetme, Lejlën, tek një shoqe e saj norvegjeze me të cilën dhe në shoqërim të së ëmës së saj do të shkonin në drejtim të Utoyas për të marrë pjesë në kampingun veror të Partisë së Punës. Por aq shumë është i shqetësuar nga zhdukja e së bijës sa ka harruar se cilën ditë e kishte përcjellë të bijën e tij duke mos e menduar se kjo do te ishte dhe takimi i fundit me bijën e tij.

Te gjitha mediat në Norvegji njoftuan për një pjesëmarrje te madhe ne një ceremoni te varrimit qe vendasit nuk e kishin parë ndonjëherë më parë. 

Vdiq dhe u varros shkrimtari Mehmet Haziri

Pas një sëmundje të gjatë të shtunën në moshën 64-vjeçare vdiq redaktori i Radio Kosovës dhe poeti Mehmet Haziri. Me rastin e vdekjes së Hazirit, nesër në ora 11.00 në kinemanë ABC do të mbahet një mbledhje komemorative, ndërsa varrimi i tij më 16 tetor në fshatin Leçinё tё Drenicёs, në ora 15.00.

Sfidues i Territ Informativ ne Kosovë Pas një sëmundje të gjatë sot në moshën 64 vjeçare ndërroi jete redaktori i Radio Kosovës dhe poeti Mehmet Haziri. Mehmet Haziri lindi mё 1947 nё Leçinё tё Drenicёs. Shkollёn fillore e kreu nё vendlindje, normalen nё Mitrovicë kurse gjuhёn dhe letersinё shqipe i studioj nё Universitetin e Prishtinës. Një periudhë punoj nё arsim. Nga marsi i vitit 1977 deri nё vitin 1990 ka punuar gazetar dhe redaktor i emisioneve qendrore informative nё Radio Prishtinё. Nga fundi i vitit 1990, bashkë me një ekip tё gazetarëve tё RTP-sё, nisën një emision pesë minutash informativ nё Radio Zagreb tё Kroacisë. Ishte kjo e vetmja dritare pёr informim tё popullit shqiptar tё Kosovës dhe diasporës mbi zhvillimet dramatike nё Kosovë dhe mbi ngjarjet e tjera nё Shqipëri dhe rajon. Nga viti 1991, bashkë me disa gazetarë tё RTP-sё u caktua me punë nё Radio Televizionin Shqiptar si koordinator i kësaj redaksie nё Prishtinë. Nga viti 1999 me tё përfunduar tё luftës, gjatë sё cilës ishte refugjat nё Maqedoni, Haziri punoi në Radio Kosova si gazetar, redaktor dhe redaktor i redaksisë duke përgatitur dhe redaktuar edicionet qendrore informative. Nё vitin 1995 Mehmet Haziri ёshtё nderuar me çmimin “Gazetar i vitit”, çmim ky i ndarë nga Lidhja e Gazetarëve tё Kosovës. Gjatë dy viteve tё fundit Mehmeti, për shkaqe shëndetësore, u shtrëngua qё tё vendoset nё Belgjikë e Gjermani.

Publicisti, poeti dhe gazetari Mehmet Haziri nuk u dorezua  para presionit serb, por edhe para presionit te klaneve politike shqiptare, as kur punoi per Radio Prishtinen, as kur pritej peseminuteshi i lajmeve shqip nga Radio Zagrebi ne kohen e territ informativ ne Kosove, por ne kohen kur po punonte me mish e me shpirt per Radio Televizionin Shqiptar.

Vdiq shkrimtari,publicisti,poeti dhe gazetari   Mehmet Haziri

Mehmet Haziri mund te klasifikohet si njeri nder gazetaret me te guximshem te periudhes se paraluftes dhe gjate luftes qe u zhvillua ne trojet tona. Po te analizohet veprimtaria e tij ne ish-Radio Prishtinen, do te verejme se qysh atehere Mehmet Haziri ishte i brumosur me guxim dhe atdhedashuri. Qe ne ditet e para te punes se tij shpesh do te vepronte ne plasimin e idese patriotike ne valet e radios qe ato te merrnin dhene ne popull. Qe ne ditet e para te punes se tij secili nga koleget e kuptoi se Mehmet Haziri kishte nje shpirt rebeli, kishte nje vendosmeri ne qendrimet e tij, kishte nje intuite qe sikur i parashikonte ngjarjet qe do te zhvilloheshin shume vjet me vone. Dalengadale, Mehmet Haziri po e krijonte rrethin e tij te miqesise pa asnje imponim e sforcim. Sa me shume qe rrethi zgjerohej, aq me shume pales kundershtare e sidomos hafijeve qe punon per interesa te sistemit po i shtoheshin aktivitetet percjellese e te gjurmimit. Hafijet interesoheshin me ke rrine, me ke shoqerohet mbremjeve, çka bisedojne dhe çka kane ne plan te veprojne. Ata me urdhra te eproreve qe ishin edhe me hafije se hafijet ishin te detyruar vetem te percillnin e te mos e arrestonin, sepse qellimi i tyre ishte te zbulonin nje rrjete te tere te nje organizate te re, qe, sipas tyre, ishte “kunder shtetit dhe popullit”. Ne fakt, Mehmet Haziri nuk ishte pjesetar i ndonje organizate ilegale, edhe pse kishte kontakte me njerezit e tille siç, ishte Jusuf Gervalla e Kadri Zeka, Hydajet Hyseni etj. Mehmet Haziri me perkushtim te veçante e kryente punen e tij. Per plasimin e lajmeve qe kishin interes te rendesishem per popullin tone, Mehmeti disa here do te gjendej ne banken e te akuzuarve te shefave serbe qe kontrollonin çdo lajm e çdo kenge qe transmetohej permes Radio Prishtines. Disa here Mehmetit do t’ia zvogelojne pagen mujore si denim per ndonje lajm te emituar pa lejen dhe censuren e serbeve e madje do ta suspendonin me jave te tera nga puna. Gjate punes se tij, Mehmet Haziri shpesh do te merrte kercenime nga ndonje gazetar serb qe gjoja vinte ta keshillonte te mos vepronte ashtu siç bente se ishte ne shenjester te UDB-se. Kercenime te tilla qe u ngjanin keshillimeve shoqerore do te merrte edhe nga disa shqiptare, te cilet madje i thoshin se mund te vritet ndonje dite nese vazhdon te perkrahte dhe te simpatizonte ata qe sistemi i konsideronte kundershtare. Pese minuta lajme, por me peshe te madhe Ç’perkrahte Mehmet Haziri? Mehmet Haziri nuk e perkrahte asnje ideologji e asnje grup, por thjesht, asokohe, perkrahte kerkesat e popullit te Kosoves, qe ishin te artikuluara permes zerit dhe lidereve te viteve ’80. Madje me aq sa mund te plasonte permes valeve te Radio Prishtines, Mehmeti nuk e kishte bindjen se po bente ndonje aktivitet te madh patriotik, por mendonte se po e kryente punen e tij prej gazetari ne menyren profesionale. Me kalimin e kohes edhe situata ne Kosove gjithnje e me teper po tendosej e aktiviteti gazetaresk dhe publicistik i Mehmet Hazirit gjithnje e me shume po rritej. Ne vitet e nentedhjeta Mehmet Haziri tanime ishte me i pjekur dhe me me pervoje, por edhe presionet politike te sistemit ishin edhe me perfide e madje tejet brutale. Data 5 korrik e vitit 1990 eshte nje dite qe do te mbahet mend ne tere Kosoven e veçmas nga punetoret e Radio Televizionit te Prishtines, kur Serbia ushtarakisht e pushtoi kete institucion informativ. Por, ajo dite mbetet e shenuar edhe si nje dite qe deshmon per unitetin e gazetareve dhe punetoreve te tjere te Radio Televizionit te Prishtines, siç ishte ajo thenia e vjeter franceze: “Nje per te gjithe e te gjithe per nje”. Gazetaret dhe punetoret e ketij institucioni me unitetin e vet ia dhane nje grusht te forte sistemit te asaj kohe. Shqiptaret u treguan te bashkuar, por ne tere vendin mbreteronte terri informativ. Me nuk dihej se kush vritej e kush burgosej; kush arrestohej e kush torturohej. Ne keto momente delikate Shaban Hyseni, Mehmet Haziri, Agim Mala, Qani Mehmeti, Leke Musolli, e disa te tjere, me 19 dhjetor 1990, do ta hapnin ne Zagreb emisionin ne gjuhen shqipe me melodine “Besa-Bese”, e cila do te degjohej jo vetem ne Kosove, por edhe ne tere boten. Uniteti i gazetarise kosovare per ta çare terrin informativ qe e kishte instaluar Serbia, edhe kesaj here u tregua efikas. Fjalet qe dikur qarkullonin ne forma te thashethemeve, se gazetaret tane i sherbejne propagandes se armikut, u shemben, sepse nuk ishin te gjithe gazetaret e punetoret e tjere krah i armikut por krahu me i fuqishem i popullit. Deri atehere populli nuk e dinte luften e ashper kunder gazetareve tane qe e zhvillonte armiku kuluareve dhe zyrave te tyre ne Beograd. Kercenimet e presionet nuk e zmbrapsen asnjehere  Gjate punes ne Radio Zagreb, ne emisionin e gjuhes shqipe, Mehmet Haziri do ta ndiente veten me te lumtur se kurre. Ndiente lumturi, jo per interesat e tij personale, sepse ai ishte larg gruas e femijeve, larg me te dashurve te tij, per fatin e te cileve nuk dinte asgje, por kishte kenaqesi se me ne fund po e sfidonte Serbine. Ne Zagreb, Mehmeti do te kishte kercenime anonime dhe percjellje nga hafijet qe i paguante Beogradi, mirepo Mehmeti ishte i vendosur qe misionit te tij patriotik t’i shkonte deri ne fund, qofte edhe nese duhej ta paguante me jete. Kercenimet anonime nuk e pengonin, sa e hutonin presionet politike brendashqiptare qe asokohe kishte filluar pluralizmi partiak, ku secila parti deshironte qe zeri i komunikatave te tyre te emitohej. Disa krere partiake, edhe pse e dinin se komunikatat e tyre ishin stereotipa dhe pa asnje vlere, insistonin t’ua merrnin edhe ato pese minuta me lajme per aktivitete bajraktarlleqesh . Mehmet Haziri kishte parimet dhe kodin e tij gazetaresk qe te mos e perkrahte asnje parti, por ta perkrahte vetem kontributin real per çeshtjen kombetare. Nje dite nga keqesimi i situates ne Kosove dhe dalja e Ushtrise Çlirimtare te Kosoves, Mehmet Haziri do te nevrikoset dhe ne radio do te shprehet se me askush nuk duhet ta permende fjalen durim dhe kurre asnje mashkull te mos pagezohet me emrin Durim. Krahu i luftes do te gezohet, por krahu tjeter do te hidherohet. Nje here tjeter, Mehmeti do te nervozohet ne disa gabime dhe padrejtesi te krahut te luftes dhe menjehere krahu tjeter do te kenaqej se tani Mehmeti po i sulmonte “kundershtaret” e tyre. Ne fakt, Mehmet Hazirit nuk i kishte interesuar kurre te behej anetar i nje krahu partiak, sepse ishte i vetedijshem se Kosova kishte hyre ne lufte dhe armiku vriste e priste shqiptare te te gjitha ngjyrimeve partiake. Presionet e tilla, publicistin, poetin dhe gazetarin Mehmet Hazirin do ta percjellin edhe ne kohen kur po punonte me mish e shpirt per Radio Televizionin Shqiptar ne emisionin qe kryesisht i dedikohej Kosoves. Edhe ne Tirane, kur Mehmeti kishte formuar bindjen me te madhe se tani çdo gje do te shkonte ne rregull dhe pa asnje problem, nuk po i dilte ashtu. Ministri i Informatave i Kosoves kishte filluar qe ta shtrinte doren e tij te hekurt drejt emisionit ne RTVSH qe ta fuste nen kontroll total. Ministri kishte futur njerezit e tij besnike, por krejtesisht amatore qe ata te raportonin nga fronti i luftes, disa te tjere, po ashtu amatore, te raportonin nga Brukseli e metropole te tjera, duke injoruar punen shumevjeçare te aktivisteve te dalluar e profesionale. Ne keto kohe te masakrave, shpernguljeve te heshtura e pastaj masive, ministri i Informatave, pa asnje paralajmerim, do t'ia ndalonte Mehmet Hazirit te raportonte per Televizionin Shqiptar. Per gazetarin i cili jeten ia kishte kushtuar Kosoves, per njeriun i cili e kishte sfiduar burrerisht tere sistemin e okupues te Serbise ishte nje goditje e rende shpirterore. Nuk arriti ta frikesonte nje armate e tere e armatosur e tani po ia ndalonte nje individ ne emer te Qeverise. Kete ndalese do ta perjetonin rende edhe shoket e tij, Qaniu, por me se rendi Adem Gashi, i cili ishte drejtor i Televizionit per sektorin e Kosoves. Adem Gashi do ta zhbllokonte kete presion dhe Mehmetit perseri do t'ia degjonim zerin permes emisioneve ne TVSH. Gjate tere punes se tij si gazetar, Mehmet Haziri dallohet per korrektesi, devotshmeri, sinqeritet dhe eshte dinjitoz per ate qe ka kryer dhe aktualisht e kryen me perpikeri. Flori Bruqi

MR.SC.MEMLI KRASNIQI: ALI AHMETI ISHTE ARTIST I PËRKUSHTUAR

 Ka vdekur aktori i njohur kosovar, Ali Ahmeti. Ai ka ndërruar jetë në moshën 66 vjeçare pas një sëmundje të rëndë, me të cilën u ballafauqa për një kohë të gjatë.

Ahmeti njihej për një sërë rolesh, dhe së fundi ishte aktual me rolin e Elezit në serialin e njohur “Kafeneja Jonë”. Ai është babai i nënkryetarit të Lëvizjes Vetëvendosje, Shpend Ahmeti.






Ministri i Kulturës, Rinisë dhe Sportit, Memli Krasniqi, i ka dërguar një telegram ngushëllimi familjen Ahmeti, me rastin e vdekjes së aktorit të mirënjohur Ali Ahmeti.

“Me keqardhje dhe pikëllim e morëm lajmin për vdekjen e familjarit Tuaj, artistit të njohur dhe shumë popullor, doajenit të Teatrit Kombëtar të Kosovës, Ali Ahmeti, i cili u nda prej nesh në kohën kur ende kishte t’i jepte teatrit tonë dhe artit në përgjithësi. Ahmeti ishte një aktor me intuitë dhe me diapazon të admirueshëm. Me karakterin e tij, me aftësinë për të depërtuar thellë në ndërtimin e roleve, ai bëri për vete zemrat e shumicës prej nesh, brez pas brezi”, thuhet në telegram.

Krasniqi ka thënë se Ali Ahmeti ishte aktor me shpirt të lirë, i buzëqeshur dhe prore miqësor për të gjithë ata me të cilët kishte të bënte përditshmërisht.

“Një artist i përkushtuar i cili, gjatë tërë karrierës së tij të gjatë, bëri përpjekje që ta ngre në nivel profesional komedinë në teatër dhe në televizion, duke lënë pas vetes dhjetëra role që i interpretoi me plot dashuri dhe talent”, përfundon telegrami.

Telegram ngushëllimi familjes Ahmeti i ka dërguar edhe Teatri Kombëtar i Kosovës.

"Me krijimtarinë e tij në teatër, film dhe televizion, aktori Ali Ahmeti ka bërë emër në mbarë hapësirën artistike dhe kulturore të botës shqiptare duke ngritur lart në pietetin identitetit tonë kombëtar, thuhet në telegramin e ngushëllimit të Burbuqe Berisha, drejtoreshë e Teatrit Kombëtar.

Ali Ahmeti mbrëmë ndërroi jetë në moshën 66-vjeçare. Ai ka luajtur në shumë filma dhe seriale, ku ndër të fundit luante rolin e Elezit te “Kafeneja jonë”.

FLORI  BRUQI

Harold Camping:Ne mund të jemi të sigurt se e tërë bota do të shkatërrohet më 21 tetor 2011

Bëhuni të gjithë gati për të ashtuquajturin Fundi i Botës, pasi ai do të mbërrijë fiks pas 5 ditësh, më datën 21 tetor të këtij viti.

Të paktën kështu ka parashikuar, Harold Camping, një ish-inxhinier i njohur amerikan, cili bëri xhiron e botës me teoritë e tij të llogaritjes së Apokalipsit sipas Biblës. Llogari që sipas tij përkojnë saktësisht me javën që vjen.

Konkretisht, sipas leximit matematikor që ai i ka bërë Biblës, i bie që bota të përfundojë së ekzistuari më 21 tetor 2011.

89-vjeçari Harold Camping, shefi i rrjetit "Radio Family", i cili u shtrua në spital qershorin e kaluar pas një goditje në zemër, tha se ndërsa Toka do të shkatërrohet, të “zgjedhurit e Zotit do të ngjiten në qiell duke kaluar çdo dhimbje”.

Llogaritja e Apokalipsit sipas tij, është i bazuar në një lexim matematikore të Biblës: Data e kryqëzimit të Jezusit është vendosur më 1 prill 33. Shumëzuar dy herë secili nga tre numrat e shenjtë 5, 10 dhe 17 ju do merrni shifrën 722.500. Këto janë sipas tij, pikërisht ditët në mes të vdekjes së Jezusit dhe fundit të botës dhe do të bjerë saktësisht më 21 tetor 2011.

"Ne mund të jemi të sigurt se e tërë bota do të shkatërrohet më 21 tetor 2011", ka thënë ai.

Bibla mohon Maya-n 2012, Apokalipsi eshte me 21 maj 2011

Sipas kultit te udhehequr nga predikuesi evangjelist, amerikani Harold Camping, dita e fatkeqesise universale do te jete me 21 maj te ketij viti. Studimet matematikore te kryera mbi Biblen, kane mundesuar per te llogaritur daten.Nderkohe qe do te ndiqet nga fundi i botes me 21 tetor te ketij viti.

Harold Camping - Ka lindur me1921, eshte president i ”Family Stations”, nje rrjet me karakter fetar ne Kaliforni qe sjell se bashku rreth 150 stacione radiotelevizive te shperndara ne te gjithe Shtetet e Bashkuara.

Sipas Camping, ne Bibel mund te jete fshehur nje kalendar i vertete qe lejon te llogarise fundin e botes, ose me mire, ne Diten e Gjykimit.

Per me teper, Bibla zbulon ne teorine e paracaktimit, qe Perendia do ta vendoste para fillimit te botes se kush do te shpetonte dhe kush jo.

Sekti i tij nuk eshte konsideruar si nje kishe nga vete Camping. Ai eshte diplomuar ne inxhinieri civile, Camping ka qene nje anetar i Kishes Kristiane reformuar qe nga 1988, ku sherbeu si nje pastor.

Ideja themelore e Camping eshte qe, vetem Bibla eshte ne gjendje te komunikoj fjalen e Perendise, i vetmi burim autoritativ i se vertetes.

Puna e tij eshte qe te deshifroj cdo pasazh biblik, por pa i dhene Bibles interpretime automatikisht literale.

Dita e gjykimit- Camping ka studiuar Biblen per rreth 70 vjet. Fale ketij angazhimi te madh, ka identifikuar diten e gjykimit me 21 maj te ketij viti. Ne ate vend teoria Maya, siaps te ciles fundi i botes do te vije me 2012, per me shume eshte nje film Hollywood-ian, pikerisht si” 2012”.

 Problemi qendron, se nuk eshte hera e pare, qe predikuesi radioteleviziv guxon te te thote diten e fundit te botes. Ai e kishte bere edhe nje here kete parashikim, ku kishte shpallur diten e gjykimit ate te 6 shtatorit te vitit 1994. 

Por fundi i botes nuk erdhi. Camping pranoi se kishte bere disa gabime matematikore ne llogaritjet e tij dhe ju kthye punes.

Megjithate pasuesit e predikuesit jane perseri te varur nga fjalet e tij. Ne Amerike stampohen T-shirt me mbishkrimin ” 21 maj 2011” dhe dekorohen makina me shkrime “Kthimi i Krishtit 21 maj 2011”, jane inaguruar faqe interneti dhe ne fakt pregatiten per diten e madhe. Ka edhe disa shenja te qarta, sipas pasuesve te Camping, per afrimin e fundit te botes, te tilla si ngordhja e mistershme e korbve dhe peshqeve qe ka goditur Arkansans ne oret e fundit te 2010. Mbi 5 mije korbe u leshuan nga qielli te ngordhur dhe rreth 100 mije peshq te ngordhur gjithashtu.

Apokalipsi- Ne realitet Camping ka njoftuar per dy data, per te cilat duhet te qendrojme gati. Kjo e 21 majit eshte dita e gjykimit universal, ndersa fundi i botes, pritet te jete me 21 tetor po te ketij viti.

Si nje inxhiner i zoti, Camping eshte shume i dhene pas numrave. Per te llogaritur diten e gjykimit universal, Camping eshte bazuar ne ciklin e festave hebre, sic jane pershkruar ne Dhiaten e Vjeter, kalendari henor mujor,( ne te cilin nje muaj zgjat 29,53059 dite) dhe kalendari Gregorian (nje vit zgjat 29,53059dite).

Ka futur keto te dhena ne epoken tone moderne, dhe ka kombinuar rezultatet me informacionet e tjera te perfshira ne bibel dhe shenoi daten e “sakte”.

Por cfare do te ndodhe ne 21 maj 2011? Cdo banor i tokes do te kaloje ne gjykimin hyjnor. Ndersa 21 tetor 2011 i gjithe planeti i Tokes do te shkaterrohet nga zjarri.?!!!!

Roli i kritikës në muzikë

Kritika ne Muzike

Si dhe pse duhet ta ushqejmë kritiken muzikore. Gjithëmonë koncertet janë dhe do të jenë objekt i kritikës muzikore. Çdo kritikë nuk është një informacion sepse ndryshe do të thiresh informacion dhe jo kritikë. Çdo kritikë është një konkluzion i qëndrimit, pikëpamjes, mendimit dhe i impresionit të personit i cili në këtë rast është në rolin e kritikut. Kritikët punojnë në mënyra e rrugë të ndryshme të cilat mundë të pëlqejnë ose jo. Qëllimi kryesor është që kritika të informojë lexuesin lidhur me muziken dhe artin muzikor në përgjithësi.










Si dhe pse duhet ta ushqejmë kritiken muzikore. Gjithëmonë koncertet janë dhe do të jenë objekt i kritikës muzikore. Çdo kritikë nuk është një informacion sepse ndryshe do të thiresh informacion dhe jo kritikë. Çdo kritikë është një konkluzion i qëndrimit, pikëpamjes, mendimit dhe i impresionit të personit i cili në këtë rast është në rolin e kritikut. Kritikët punojnë në mënyra e rrugë të ndryshme të cilat mundë të pëlqejnë ose jo. Qëllimi kryesor është që kritika të informojë lexuesin lidhur me muziken dhe artin muzikor në përgjithësi. Nganjëherë ndodhë që kritikët duan të vënë re në ndonjë performancë koncerti instrumental apo simfonik por edhe operistik, ndonjë notë mangut, apo rrëshqitje të memories gjatë interpretimit për të na treguar se e njohin pjesën që po luhet shumë më mirë nga audienca profesionale dhe në këto raste japin konkluzione a raporte pa vend, të pa përshtatshme dhe jashtë temës kryesore. Mendoj se kritika ka një vend të gjerë në artin muzikor. Më e mira prej të gjithave është kur kritika është e mirinformuar sepse në këtë rast ajo do të shkruaj drejtë për çdo gjë, deri në detale e në mënyrë konstruktive duke e vënë pikem mbi "i". Atje ku kritika është e pa aftë të gjykojë për një koncert, për solistin, orkestrën apo dirigjentin dhe veprën, kjo ndodh ngaqë kritiku apo kritikja nuk i njohin mirë arsyet dhe shkaqet dhe se ata nuk janë në gjendje të hyjnë brenda psikologjisë dhe emocioneve të interpretuesve. Në raste të tilla kritikët mundohen të japin shpjegime e raporte por jo detalet kryesore që kanë të bëjnë me rezultatin përfundimtar.
Unë vetë jam kritik dhe nuk nisem nga pamja e jashtme e një koncerti apo simfonie, apo opere, jo, në asnjë mënyrë. Kur u bë performanca e violinë koncertit të Paganinit në Re maxhor No.1 në Tiranë nuk vura re asnjë lloj kritike në shtyp për një interpretim virtuoz të violinistit Shqiptar Tedi Papavrami. Ai interpretoi me mjeshtri një koncert virtuoz të Paganinit. Pse kritika e Tiranës nuk tha asgjë të veçantë për Papavramin, për orkestrën dirigjentin dhe koncertin No. 1, asgjë rreth integritetit të tij si muzikant. Se, që të analizosh në një mënyrë kritike atë performancë është e domosdoshme pa tjetër të njohësh Paganinin, 24 kapriçot e tija, repertorin e tij dhe veçoritë e koncert-virtuozit tonë modern. Violinisti ynë me një "infant prodigy" tregoi vlerat e tija artistike si një virtuoz i vërtetë i violinës. Po ashtu edhe Orkestra Simfonike nën drejtimin e Maestro Ermir Krantja ishte në nivelin e kërkuar dhe në balancë me instrumentistin, në një performancë virtuoze. Ndërsa, nuk më kujtohet se në cilën gazetë një kritike, në vend që të bënte një vlerësim real performancës po fliste për mangësitë e sistemit të ngrohjes në sallën e koncertit, pra jashtë temës qendrore , dhe jashtë çdo koncepti e niveli profesional. Kompozitorët i kanë filluar shpesh violinë koncertet në tonalitetin "Re" sepse ky lloj tonaliteti i hapë mundësi të mëdha instrumentistit i cili ka midis tjerash edhe një tel "Re".
Por disa kompozitorë kanë shkruar koncertet edhe në tonalitetet e tjera e që shpesh i korespondojnë telave të tjerë të violinës si Sol*, La* dhe Mi* e që i gjejmë në violinë koncertin e Max Bruch (në Sol), të Mozartit (në Sol, No.3 dhe në La maxhor No.5) të Mendelssohnit (në Mi minor) etj. Kjo duhet të jetë njohja e parë e kritikës, pra tonalitetet, pastaj tri seksionet ekspozicioni, zhvillimi dhe rekapitulacioni (repriza) krahas gjithë elementëve muzikorë të virtuozitetit dhe mjeshtrisë. Çdo orkestrant i një orkestre simfonike është pa tjetër me shkollë të lartë muzike ose konservator e megjithatë edhe orkestra dhe dirigjenti janë objekt i kritikës muzikore por jo të asaj kritike në kuptimin e mirëfilltë por i kritikës e cila është në gjendje ti bëjë një vlerësim shkencor muzikor një koncerti a performance. Muzika është i vetmi art i gjallë dhe ajo flet me gjuhen e vet. Eshtë dirigjenti ai nga i cili varet çdo gjë në orkestër, se ai është përgjegjës për tempon, për balancën instrumentale, nivelin e volumit, koloritetin orkestral, theksin dramatik dhe klimakset. Bile muzikantët nuk janë absolutisht të pa gabueshëm në sensin e tempos prandaj edhe në këtë rast është dirigjenti ai që duhet të unifikojë tempon e orkestrës. Herbert von Karajan ishte një dirigjent gjeni jo vetëm në simfonitë dhe koncertet por veçanrisht i njihte më mirë se kushdo tjetër operat e Verdit, Puccinit, Ëagnerit, Donizettit, Bellinit dhe ishte njohës i mrekullueshëm i skenës. Ai kish një komandë absolute mbi orkestrën megjithëse orkestrantët e tij ishin të gjithë virtuozë. Roli i tij si dirigjent duket në Simfonitë e Beethovenit veçanërisht në Simfoninë No.5 dhe No.9 Korale* si dhe në Simfoninë No. 6 Pathetique* të Çajkovskit. Në të njëjtën rrugë është edhe dirigjenti Riccardo Muti i cili po dirigjon me sukses në Njujork dhe Chicago.
Pra. fusha për të ushtruar kritikën muzikore është aq e gjerë sa edhe e vështirë dhe e kualifikuar sepse ka të bëjë me fokusimin e gjithë forcës në gjykimin me cilësi të interpretimit dhe performancës ndryshe nga analiza e cila merret me studimin e lidhjeve në mes të strukturës muzikore, performancës dhe kulturës. Edhe publiku në sallë gjithashtu ndodhet para kritikës muzikore. Ai duhet ta njoh koncertin, interpretimin e artistit, qoftë ky instrumentist apo dirigjent apo orkestër dhe patjetër punimin muzikor dhe kompozitorin në mënyrë që ta absorbojë performancën. Vetëm dua të jap një shembull të freskët për një performancë në DeVos Hall të qytetit Grand Rapids Michigan në të cilën asistova. Një orë para se të fillojë performanca e "Requiem" e Verdit, dirigjenti Sir David Lockington në një auditorium të madh doli para audiencës për ta njohur atë me gjithë pjesët e Requiemit. Kishte thirrur këngëtarët e kuartetit dhe filloi në piano ti shoqërojë në pjesët Offertorio*, Agnus Dei*, Lux Aeterna* dhe Libera Me*, shkurtimisht dhe krahas kësaj i bëri shpjegimet lidhur me jetën e Verdit, punën dhe veprën e tij dhe veçanërisht për Requiemin që do të shfaqesh pas 30 min, çdo gjë e ilustruar edhe me pamjet filmore që nga shfaqja e parë në San Marco të Milanos e deri në atë të La Scalas. Këtë dirigjenti e bëri për audiencën që ajo ta absorbojë plotësisht performancën. Dhe kjo bëhet vetëm në Amerikë, një shembull dhe praktikë që duhet të ndiqet edhe në vendin tonë ku nivelet e edukimit muzikor brenda audiencave janë të ndryshme. Kritika amerikane ka se çfarë të shkruajë për një performancë të tillë, fjalët më të mira, për një interpretim madhështor të një doppio kori të fuqishëm për një kuartet brilant, për një orkestër të një dimensioni të madh si dhe për një dirigjent të madh. Kjo orkestër simfonike performoi deri sot edhe Simfoninë No. 80 në Re minor të Haydnit Simfoninë No. 5 të Beethovenit , Skerco nga Simfonia No. 9, violinë koncertin e Beethovenit dhe piano koncertin No. 20 të Mozartit, Simfonia No. 3 "Eroica", Simfonia No. 8 Dvorzhak, violinë koncerti i Mozartit No. 3 , piano koncerti No. 1 i Çajkovskit etj.
Nga veprat e klasikëve , pra siç shihet deri tani kur sezoni është në vazhdimin e tij , ka një ngarkesë të madhe me një program shumë të ngjeshur performancash. Një rendësi të veçantë ka edhe media shqiptare e cila duhet të shkruaj më tepër për performancat, interpretuesit, e bazuar mbi kritiken muzikore.Pianistja kroate Martina Filjak e përfundoi me sukses vitin 2009, me një triumf në një konkurs prestigjioz të pianistëve. Recitali u mbajt në Njujork në sallen e pallatit Zankel* që i ngjanë atij të famshmit Carnegie Hall. Kësaj pianiste i hapet një derë e re e sukseseve sidomos mbas kritikës që i bëri interpretimit të saj kritiku i Neë York Times, Antony Tommasini, një prej kryesorëve në këtë gazetë për muziken. Ajo interpretoi sonaten e Beethovenit "Hammerklavier" plot mjeshtri dhe koloritet. Sipas Tommasinit, Martina luajti plot kolor e gjallëri e me një kontroll absolut ndersa në fund ai tha: "Zonjusha Filjak është pianistja që duhet mbajtur para sysh" (Branimir Pofuk 22.12.09 ). E një konkluzion i tillë sigurisht është rezultat i njohjes jo vetëm të muzikës por edhe i një informimi të plotë për veprën e Beethovenit, stilin e tij të kompozimit dhe të "Hammerklavier" sonatës, një sonatë më se e bukur, e trajtuar nga forca e konfliktit dhe e tensionit. Beethoveni e konsideroi sonatën "Hammerklavier" një kompozim të madh që, op. 106, ka se çfarë ti japë pianistëve virtuozë që edhe sot luhet dhe dëgjohet me admirim. Prandaj Beethoveni deklaronte për këtë sonatë, "Është një nga kompozimet shumë të suksesshme".
Historia e muzikës në radhë të parë është histori e stilit muzikor dhe prandaj është e domosdoshme që të njihen disa terma muzikorë të rëndësishëm krahas harmonisë nëpërmjet leximit dhe dëgjimeve të shpeshta të muzikës klasike në radio, me anë të regjistrimeve dhe koncerteve direkte në skenë. Se, për të bërë një kritikë një performance koncerti apo opere është e domosdoshme të dallosh qartë se cila performancë është më e mira. Shumë mendime dhe opinione ka sot në tekstet muzikore bile edhe të vitit 2010 për realizimin më të mirë të Operas "Rigoletto" të Verdit, por mendoj se performancë më të shkëlqyeshme se ajo e Tullio Serafinit me starët* Maria Callas, Tito Gobbi nuk ka, apo "Tosca" e Puccinit me Maria Callas (para Renata Tebaldit), dhe me Tito Gobbin, ende nuk duket sot pas më shumë se 30 viteve. E njëjta gjë në performancat e piano koncerteve të Beethovenit dhe të Mozartit. I kam parë dhe ndëgjuar shumicen e pianistëve virtuozë por si interpretimet e Vladimir Ashkenazit, Evgeny Kissin dhe Yefim Bronfman për mendimin tim më brilantë se këta nuk ka. Ashkenazi është brilant në koncertet e Mozartit veçanërisht në piano koncertet No. 20, 21, 23 ,24 dhe 25 ndërsa Kissin dhe Bronfman në të pesë piano koncertet e Beethovenit ashtu si mundë të thuhet për interpretimin e 6 violinë koncerteve të Paganinit prej virtuozit Salvatore Accardo.
Po ashtu nuk mundë të le pa përmendur performancen brilante të dy legjendarëve, çelistit Rostropoviç dhe dirigjentit Herbert von Karajan me Orkestrën e Filarmonisë Berlin në interpretimin e "Variacione Rococo" të Çajkovskit. Kjo performancë ishte një "dhuratë" e madhe për gjithë ata që admirojnë muziken klasike, se nuk ka Sllava tjetër që mundë ta interpretojë më mirë këtë Rococo, por as një Çajkovsk tjetër që mundë ta kompozojë më këtë pjesë aq të bukur sa dhe virtuoze. Për gjithë këto arsye që rrjedhin nga gjithë këto argumente, kritika muzikore është një fushë e gjrrë, e ndërlikuar që kërkon profesionalizëm, saktësi, mirinformim, edukim artistik dhe përgjegjësi.

Aleksander Peci - Nje bote me muzike

Nje bote me muzike

Ka nje jete qe i eshte kushtuar muzikes dhe eshte e pamundur te jetoje pa te. Tinguj te fshehur kushedi ne c'kujtime, kushedi ne c'ndjesi, e ngacmojne ne cdo moment dhe ai nuk mund te rrije pa i dhene jete, pa i perkedhelur dhe formesuar ne ate qe e quan bota ime muzikore. Pjesen me te madhe te dites ia kushton kompozicionit dhe ne endrren e tij ai gjithmone kerkon ritmin. Muzika eshte jeta dhe endrra ime, nje enderr e nje jete. Deri ne fund ngelet si nje simfoni e paperfunduar.

Aleksandër Peçi

Një botë me muzikë...
Ka një jetë që i është kushtuar muzikës dhe është e pamundur të jetojë pa të. Tinguj të fshehur kushedi në çkujtime, kushedi në çndjesi, e ngacmojnë në çdo moment dhe ai nuk mund të rrijë pa i dhënë jetë, pa i përkëdhelur dhe formësuar në atë që e quan bota ime muzikore. Pjesën më të madhe të ditës ia kushton kompozicionit dhe në ëndrrën e tij ai gjithmonë kërkon ritmin. Muzika është jeta dhe ëndrra ime, një ëndërr e një jete. Deri në fund ngelet si një simfoni e papërfunduar. Ky është Aleksandër Peçi, kompozitor i sa e sa pjesëve muzikore, me një përvojë mëse 30 vjeçare në botën e filmit dhe fitues i shumë çmimeve. Mbi të gjitha ai është njeriu që dashuron muzikën, i zhytur në meloditë që i gjen dhe i mbledh nga gurra popullore dhe nga thellësia e ndjesive.

Veprat e tij

Në 1979 ka realizur baletin Kecat dhe Ujku. Në 1988 Poema baladike, Valle për violinë, Toka e diellit çmimi i parë në 1988 me poezi të Xhevahir Spahiut. Ka realizuar muzikën e filmit Gjeneral Gramafon që mori kupën e festivalit në 1979, për muzikën më të mirë. Muzikën e filmit Dasma e Sakos dhe Bota e padukshme. Ka realizuar muzikën e filmit Në shtëpinë tonë, Kur xhirohej një film. Në 18-19 Nëntor 2000, premiera e operas Oirat,opera e parë bashkëkohore shqiptare, bashkëpunim multinacional. Janar 2001-del në New York CD Albania lamentme veprat e kompanisë njujorkeze Abors Record. Në 2001 janë botuar tre partitura polycentrum, remodelage. Nëntor 2001 realizon muzikën e filmit kanadez Women without wings. Dhjetor 2001 realizon muzikën e filmit Butrinti. Tani ka filluar një tur në të gjithë Kanadanë deri në Vankuver. Do të shfaqet edhe në New York dhe Boston. Maj 2002 - Kupa e Festivalit për muzikën më të mirë të filmit Dasma e Sakos. Libri i bordit të komisioneve angleze ku botohen programet e konservatorit anglez dhe vepra Broken Dream, Fogat-Emerson Edition (Angli), përmban punët e tij. Kjo vepër është e detyruar në programet e postdiplomave të konservatoreve angleze.

Aleksandër Peçi, kompozitor nga Shqipëria dëshmon një gjuhë absolutisht personale e origjinale, duke i dhënë instrumentacionit të tij e gjuhës së tij elektroakustike një ekspresion të gjerë, dramatik dhe një harmoni të plotë e të pasur. (marrë nga një revistë braziliane) Homothetie et quantite sonore - Nga veprat më të mira zgjedhur nga juria internacionale në mbi rreth 850 vepra për festivalin Ditët Botërore të Muzikës së re, është transmetuar kohët e fundit në Çeki. Tre valle shqiptare për violinë e piano.

Për këtë është prodhuar CD në Francë dhe është ekzekutuar në Itali nga Tedi Papavrami. Është programuar në Çeki dhe në Portugali. Rapsodia nr.4, një regjistrim i orkestrës së Radio Tirana me dirigjent Eno Koço, transmetuar në Australi. Në muajin shkurt 2003 u luajt nga një ansambël amerikan në SHBA vepra e tij, Carusel structure. Kjo është premiera amerikane e kësaj vepre pas premierës italiane, që realizoi në Itali Arcana Ensemble e pas debutit të suksesshëm në Londër, disa vite më parë prej ansamblit Spectrum. Aleksandër Peçi përpara botës muzikore shqiptare prezantoi në prill 2003 premierën e korpusit pianistik 12 Cartesius Cantus, 12 vepra të reja pianistike fryt i një pune 3 vjecare, të cilat së shpejti do të jenë një pasurim më se i nevojshëm i repertorit pianistik të Akademisë së Arteve. 2003 do ta gjejë A.Peçin në Romë me një tjetër projekt mbi Il Paradiso të Dante Aligierit, një bashkëpunim i ri ky me Valerio Ferrari-Libretisti- regjisori i operës OIRAT.

Altin Goci

Bastardimet në muzikë janë shumë të frikshme...

Altin Goci njihet në muzikën e lehtë shqiptare si një nga të famshmit e Ritfolkut. Prej gjashtë vjetësh ky grup u nda, dhe sigurisht të gjithë pjesëtarët e grupit e ndiejnë mungesën e njëri tjetrit, po në të njëjtën kohë secili prej tyre ka nisur një karrierë solistike. Njëri prej liderve të këtij grupi të famshëm shqiptar, Altini është përpara një sfide të madhe muzikore, nxjerrjen e albumit të tij të parë si solist.

- A është e vështirë të depërtosh në skenën e muzikës sot
- Goxha e vështirë. Duhet të nisësh çdo gjë nga A-ja për të krijuar individualitetin tënd. Dhe pse përvoja dhe njohjet e mëparshme dhe një emër pas krahëve bëjnë që të mos jesh dhe aq emër i ri. Unë tashmë kam një koncept të ri për muzikën, orkestrimin, lukun, rrymën dhe shumë faktorë të tjerë që evolojnë tek çdo person. Njerëzit mësohen me një imazh dhe ndryshimin e kanë të vështirë ta kuptojnë që në fillim. Për këtë kam qenë dhe shumë i kujdeshëm. Unë kam arritur të eksperimentoj diçka nga këto konceptet e mia në këngën Me ty kaq pranë në festivalin e 2001 që u konkretizua me një klip dhe ky realizim më la shije shumë të mirë. Kjo më dha shumë forcë për të ecur dhe për të përballuar të ardhmen me ambiciet e mia muzikore.
- Albumi i ri
- Do përmbajë 10-12 këngë të rrymës Brit pop, një rrymë alternative që them se pëlqehet shumë nga rinia.
- Çfarë është muzika për ju. A është biznes
- Është një pasion budallai që më mban gjallë që nga fillimi i karrierës sime deri tani. Bile tani ky pasion më është shtuar. Unë muzikën që shkruaj e bëj me shpirt. Më vjen keq që muzika sot është kthyer në biznes. Kjo e sakaton shpirtin e brishtë të artistit.
- Sot këngëtarë të vendeve të ndryshme të botës kanë shkëlqyer në arenën e muzikës ndërkombëtare duke shfrytëzuar në muzikën e tyre folkun tradicional. Ju a keni menduar të realizoni një gjë të tillë
- Të bësh diçka të tillë do shumë punë. Nuk quhet muzikë e përpunuar një këngë që ka çifteli brenda. Në Shqipëri me muzikën e përpunuar janë munduar të bëjnë diçka emra të mëdhenj kompozitorësh si Çesk Zadeja, Tish Daija etj. Ndërsa tani si çdo gjëje tjetër, i bihet shkurt. Muzika është krejt konsumiste. Dhe ne kur nisëm me Ritfolkun, këtë koncept kemi patur. Por ka shumë vështirësi për të arritur një gjë të tillë. Në radhë të parë do kompani të fuqishme diskografike.
- Keni provuar ndonjëherë të eksperimentoni me muzikën popullore
- Unë pata një ndjesi shumë të bukur në «Maratonën e këngës popullore» ku mora pjesë me një këngë të përpunuar. Dilema ime e madhe ishte fakti që a do arrija ndonjëherë të këndoja një këngë popullore në skenë. Dhe ky konkurs më bëri të mendoj. Zgjodha këngën «Me lule të bukura», kënduar nga e madhja Vaçe Zela. Kur u mora me orkestrimin e këngës, i qëndrova besnik tabanit. Bastardimet në muzikën egzistuese janë shumë të frikshme. Mbase në një të ardhme kam dëshirë ti futem këtij lloj përpunimi. Por çdo gjë do qetësinë dhe kohën e vet.
- Si do të quhet albumi juaj i ri
- Akoma nuk e kam vendosur përfundimisht. Jam i luhatur dhe mbi të gjitha po mendoj shumë. Është një përgjegjësi shumë e madhe të dalësh me diçka origjinale dhe mbi të gjitha të lësh një përshtypje të mirë.

Redon Makashi

Çmë ndodh pa ty

Çmë ndodh pa ty, është albumi i fundit i këngëtarit të njohur Redon Makashi. I njohur në skenën shqiptare për këngët e tij të dashurisë, ai vjen me këtë album të ri që është fryt i pesë viteve punë. Në album përmbahen 9 këngë, që është një numër shansi dhe për të. Tekstet dhe muzika janë krijuar nga vetë ai, përveç dy bashkpunimeve me në tekst me Timo Fllokon dhe me Pandi Laçon. Në album ka këngë të njohura, të vlerësuara nga juritë me çmime si dhe këngë të reja. Tematika është ajo e dashurisë. Ajo është jetësore me çastet më kulminante, ku lulëzon fantazia, por ku egziston dhe ndarja. Këngë ku optimizmi dhe pesimizmi janë të pranishme në çdo tekst, siç është fundi i fundit jeta e çdo njeriu.

Çmë ndodh pa ty është kënga më pikante që i ka vënë dhe titullin albumit. Ky album do shoqërohet dhe me videoklipe, edhe pse realizimi i tyre është disi i vështirë, për çastet shumë intime që paraqiten aty. Zhanri muzikor është pop rock, dhe është një rrymë që i reziston gjithnjë kohës. Rezultatet e këtij artisti në skenën muzikore, kanë qenë të arrira. Në 97 Redoni nxjerr albumin e tij të parë, titulluar Dikur, ndërkohë që të gjithë e njohin fillimin e karrierës së tij, me këngën e paharrueshme Vitet e shkollës, ku Redi së bashku me Bledar Sejkon formuan grupin e liceut. Më pas do vijnë një gamë e madhe këngësh dhe rezultatesh për Redonin, që relativisht për moshën e tij të re janë me të vërtetë arritje. Redonin e kanë quajtur këngëtari melankolik i zemrave, po kjo nuk i pëlqen shumë si epitet. Natyra e tij është e lidhur me shumë shoqëri, me të fortat, gallatat dhe me miqtë.

Të gjitha këto nuk e bëjnë në realitet të jetë i dëshpëruari i shekullit. Por edhe pse e emërtojnë kështu, do vazhdojë të shkruajë pafundësisht për dashurinë. I sapokthyer nga një turne në Amerikë me këngëtaren Ermira Babaliu, nga një koncert në Kosovë me këngëtaren Elda Zari, ai tregon se axhenda e tij muzikore do jetë e okupuar nga koncertet në të ardhmen. Do vazhdojnë turneun në Angli dhe më pas përsëri në Amerikë, ku regjizori i madh shqiptar, Xhevat Limani do të realizojë një koncert të madh me shumë këngëtarë shqiptarë. Për sa i përket koncerteve brenda vendit jeta artistike sipas tij, është me të vërtetë për të ardhur keq.