Udhëkryqet e jetës

Xheladin Çitaku, lindur më 29.03.1960 në fshatin Bajçinë komuna e Besianës. U shkollua në vendlindje, në Besianë, ndërsa Fakultetin Filologjik e mbaroi në Universitetin e Prishtinës.
Punon në Arkivin Komunal në Besianë, ndërsa jeton në Fushë Kosovë.

NGJYRA KOHE

Llambadarë neonesh mbi trotuare

Përndezin gurzit buzës së asfaltit

Një dorë e shtrirë, e njomë lastare

Nga prapa i vihet përbuzjes së fatit

Orgjitë e kohës leqe sajojnë

Qarkun e mprehin, jo për arinj

Që shtigjet e jetës t`i shigjetojnë

Dhe dorën e zgjatur nga një fëmijë

Shkëlqimi i gënjeshtërt i hipokrizisë

Defilon shesheve stolisur n`mjerim

Mermerë shtruar n`qilima t`marrëzisë

Dorës së shtrirë i dhurojnë zhgënjim

N`djerrina t`shpirtit stisen madhështi

Shikimi lëbyret nga ngjyra pallatesh

Virtyti i mekur, i mbyllur n`kuvli

S`përballet dot me togje mëkatesh

Shëmbëllimi i lirisë hapëron çalë, çalë

I mbështetur në bastun mashtrimi

Buzëqeshje e ngrirë që shuhet ngadalë

Në rrudhosje t`fytyrës zë vend trishtimi...

FATI N`KORNIZË

Në rrjedhat e kohës, të re e të vjetër

Njerëzimi krijoi komedinë, drejtësi

Kodet zhvendosi në kandarin tjetër

Dlirësinë ngurtësoi në egon e tij

Nome, kodikë dhe ligje të pafund

Ngulitur në mendje, shkruar në kartë

Në skajet e botës venduar gjithkund

Kyçur në pasion ndërgjegjen e ngratë

N`shenjtëri kanonesh e rite t`sajuara

Shpirtin nënshtruar, mbyllur në grila

N`trajta mistike, n`mendësi të skaduara

Mbërthyer hapin dhe shtigjet e lira

Rroba diktatesh veshur e ngjeshur

Vijëzuar jetën të futur në kornizë

N`skena të shpifura fatin përqeshur

Talljen njerëzimit vënë përmbi kurriz

N`arena inskenuar skenarët me ligësi

Aktorë të shëmbëllimit jemi vetë ne

Ndër akte makabre dhuruar përulësi

Hyjnive monstra, n`shfrenimet pa fre…

SHPRESË E THYER

N`dritaren e mbyllur, n`kangjela varur

Shpresën e thyer në shtjellën e molisjes

T`kurrjen shtypëse të dëshirës së ngjallur

Ndërtuar në sfonde ndjenjash t`braktisjes

Ujëvara hungërimash rrëshqasin rrëmbimthi

Vërshojnë zhurmshëm në shpirtra të dëlir

N`grabitje çiltërsishë vrapojnë nxitimithi

T`mbërthejnë n`prangosje flatërimin e lirë

Kafazet të ujdisura n`udhëkryqet e jetës

Ndër prita kohe ngrehin leqe djallëzie

Në rrugët konverte bredhëritjet e tretjes

Rrëmbejnë llupësisht me oreks babëzie

Brejtës të bezdisshëm, n`idole inkarnuar

Ekspozuar mnershëm, në pano krekosur

Në portat e dhimbjes dinakërinë gatuar

Freski filizash n`ekstaza magjie nakatosur

Zbresin shkallaresh të izbeve t`errësirës

Nga prapa heqin mendësitë e ngufatjes

Në lëmë shijnë farën e nxirosur të smirës

Cimbisin urrejtjet n’mamuzë të ngasjes

Shikime të lodhura vështrojnë përtueshëm

Kurrizin argasur, ngarkuar me mashtrime

Feksje vegimesh që dremitin rëndueshëm

Shkarë në përdhosje, tretur në ëndërrime

ZBRAZTËSI SFILITËSE

Zgjuar qëndrojnë ndjesitë e unit tim,

Thua presin të nesërmen për t`aguar

Elozhe të zbrazëta thurin në vargëzim

Përmasave amorfe të pakonturuar

Zbrazëti ngulitur ndërdijesh t`yshtura

Vijëzuar thellësisht në shpirt të molisur

Cimbisur pamëshirë ndjenjat e vyshkura

Formësuar n`patrajta mendjen e mahisur

Ikën në zbrazëti vargjet që do t`i thosha

Imazhit sajuar n`përshtypje imagjinare

Tretën në eterin fluid ngjyrimet që doja

Vardisur përthyerjesh në shtigje tinëzare

Arratisur n`zbrazëti kujtime padurimi

Mënjanuar përflakjen e qiellit të skicuar

N`strehë t`harresës mbështetur përdëllimi

Në thëllima t`acarta përndritje perënduar

Braktisur ëndërrimin në ditën për diell

Iluzionin gremisur përmallshëm n`pakthim

E nesërmja do vijë në flatërime do ta sjellë

Zbrazëtinë sfilitëse, t`zakonshmin zhgënjim...

DO DOJA

Serenadë përkushtimi doja t`i nisja

Puhizës së lehtë të natës valëzuar

Ndërdijshëm largësisë t`i vardisja

Shkëlqimin përndritës të adhuruar

Kohën ta mbërtheja grilash do doja

N`përjetime tingujsh sfilitës intonimi

Inspirim muzash n`frymëzim t`sfidoja

N`flakadan gozhduar melodi përcëllimi

Në rendje nxitimthi doja t`shigjetoja

Ndjesitë fluide t`ëndërrimit t`ngulitur

Në thellësi ndërdijesh doja ta përshkoja

Llavën djegëse n`përndezje t`zhuritur

Membranën gri ta çjerr pamëshirshëm

E portat t`i hapja shkëlqimit ledhatues

N`përballje shikimet t`përthyhen lirshëm

Tretur në ngjyra të portretit drithërues

Tisin e kohëve në thela do ta grisja

T`rrëkëlleja vrullshëm barrierën e stisur

N`padurim ëndjen fërfëllimë ta ngjisja

N`siluetë t`imazhit, përhershëm t`stolisur...

ZVARRITUR MARGJINASH

*

Fuguar na kanë drejtë margjinave të jetës

togje grabitëse të egërsuara në pangopësi

rrekemi mjerueshëm t`i bëjmë çaren vetes

n`zvarritje qyqarësh mbështjell n`padenjësi

*

kopeisht marrosur n`kërkim të skllavërimit

portën tonë të mbyllur në dëngje ferrishtash

frutin e degdisur nëpër rrugët e t`huajësimit

posi lulja mbërthyer nëpër rrënjë barishtash

*

në derë hasmërie, verbërisht t`shtytë lakmia

kokulur gëlltitur talljen n`sarkazma përplotë

qorrolepsur manishëm, përqeshur nga lubia

që me kthetra të mprehta s`të çrrënjosi dot

*

dorëzuar shpirtërat vrazhdësive të maskuara

vullnetin ndryrë n`grila zëndanesh t`injorancës

shpresat varur n`iluzione ëndjesh të harbuara

sorollatur nëpër ëndërra t`kotësisë e mjerancës

*

mendjen pas kokës në revan rrugëve t`hardalisur

turma amorfe shkarë tatpjetë n`ambicie t`sëmurë

nxitur ndjenja t`pandjesisë, në ndryshkje mahisur

virtyte kënduar n`balada, flakur n`përdhosje qëkur...

PAKOHËSI

*

N`vendnumrim stagnuar kohë pakohshmërie

orgjitë revan shfrenuar, urti nën hije strukur

trokëllimë e azdisur në verbërime na shpie

togje të shëmtuara kalorësish t`paskrupull

*

Orbitë e tjetërsimit në ngjyrim të skëterrës

e kohës së sëmurë, të ngjirur nga shterrimi

ngarendje çmendurie bulevardesh t`mnerës

zgërdhima të dehurish n`kështjella vezullimi

*

N`arena të çoroditjes gladiatorët shfrenohen

gërvishtur në kamxhikosje, kullojnë vrerësi

gardianë shpirtërash n`pispillosje lazdrohen

të ngopur n`maraz egon përkëdhelin n`babëzi

*

Në shkarje marrosja, përpinë lakmueshëm

gjithë çfarë rrëmben, ç`gjenë e ç`nuk gjenë

kafshime t`dhimbëshme dhuron mjerueshëm

hapërimit t`lodhur n`tërsëllëmë i bënë benë

*

Monarkë njëmendësie fronëzuar dinakërisht

në fluska grandioze rënduar imagjinueshëm

n`argatëri djalli vullnetin qëndisur pabesisht

helmin roitur n`jetën e zaptuar tradhtueshëm

*

Ardhur shtruar, shtruar këllirë vazhdimësie

bulmet i thadruar, nga stani i vjetër rigon

nektare t`konservuara në ambalazhe ligësie

n`meny mashtrimi dhimbja n`sofër i shtron…

NË STOLIN E KOHËS

*

Rri, vështron botën, si një kërcu

në soditje ngeshëm, ngulur si hu

t`gjithë ikën, s`u panë nga vanë

e kthyen kurrizin, n`vetmi të lanë

*

S`të flet asnjëri, as përshëndetë

sytë përhumbur, mendjen tretë

koha të tejshkon, s`ta var njeri

i ngelur demode, këtë mirë e di

*

Çfarë do bësh, n`vete mbështillesh

truar, injoruar ngado që të sillesh

kurrizi dalë n`dë vuajtje t`argasur

nga jetë e përdalë, jetë e pataksur

*

Më kot llomotitë, sa flet, e bërtet

koha ikë n`vrapim, n`tallje të nget

gjithë helm e vrerë kjo jetë bizare

një çast të bukur s`të dhuron fare

*

Sillet harbuar, e ashpër, e pështirë

rrëmben, e t`privon nga çdo e mirë

përplitet shpirti mbushur n`maraz

shijon përbuzjen pa pasë një shkas

*

Thërret e çirresh, në fjalë e n`letër

jam ky që jam, s`bëhem dot tjetër

nuk i ndërron dot, andrallat e kohët

çdo gjë që vjen, n`shkuarje skadohet

*

Të tundon jeta, të tundon dhe fati

s`qëndron më dot, ky shpirt i ngrati

tundet dhe përpëlitet, hidhet përpjetë

shtrohet dhe qetësohet, e din ç`e pret...

DORA QË S`NA ARRINË

*

Nga nime të ngrohta, zhytur në luks

na dhurojnë kshilla e mendje të arta

kështu e ashtu "duhet", na vijnë fluks

porsi gjykime nga personalitete t`larta

*

Të gjithë të ditur, plotë mençurakë

vijëzojnë skenare që nga distanca

qejfin s`e kanë të zhyten n`batak

n`civilizime kanë hedhur spiranca

*

N`tribun të kombit veten e vënë

në hedhje t`fallit e nëpër fjalime

tym e plumba kurrë s`kanë ngrënë

veç ca monedha kanë bërë flijime

*

Nëpër analiza e nëpër vargënime

trimoshët e bëjnë luftën për shtet

vlerësojnë akte me paragjykime

por larg pasojës të qëndrojnë vet

*

Juve, vllazërisht iu rritët ndera

që na kujtoni me fjalë e mësime

por ne e keqja na mbiu te dera

e përplasemi edhe me hidhërime...