(Poezi nga Lola Shehi Çela botuar në Floripress,Facebook dhe Twiter )
UNË DHE JU
Shum` vargje u thura dashurive të mia,
Por dhe dashurive tuaja, gjithashtu.
Shpesh zbraza ndjenjat e mia te poezia,
Hera - herës u fjalosa edhe me ju…
Udhëtova jetën time, me të gjitha ndjesit`
Her’ gjeja shtegun, herë brigjeve jam kotur.
Mbi re, kam fluturuar, kam prekur yjësit`
Por më shpesh trishtimi ,vargjet m’i ka përlotur.
I shkrova fëmijërisë , sërish u ndjeva fëmi
Dashurisë së parë, nuk i vura dot një emër,
Ballë nënës mbeta fëmijë, ballë vajzës, nënë,
Por në çdo dashuri, isha ,,, mbeta Femër.
Në dashuritë tuaja, kam qenë thjesht një mike,
Në tryeza, u ula si mikesh` e paftuar,
Dritë hodha mbi vargje, kur vargjet më rënkonin
Në pentagram zemre, melodi pa nota kam shkruar
Shpesh ,në zemrat tuaja solla buzëqeshje
Ndonjëherë, ndoshta hapa plagë, kam lënduar
Stoli për shpirtrat e dashuruar , thura vargjet
Ëndërrave skalitur me gurët më të çmuar.
GËZUAR!
Gëzuar miq!
Gëzuar kudo qofshi, afër apo larg
Një dolli e kam rezervuar për të gjithë ju
Për të gjithë ju që gjetët apo s`gjetët veten
Te një poezi imja, a qoftë edhe vetëm në një varg
Gëzuar!
Familja ime e madhe
Faleni ndonjë poezi të trishtë
Faleni edhe ndonjë varg të rënduar
Sonte, do t`i kafshoj lotët
Sonte, dua të jem bredhi i gjelbërt me drita rrethuar
Gëzuar dashuritë e mia!
Ty, që prej vitesh ke marrë fluturimin
Dhe ty tjetrës që ende të mbaj në gji
Fluturoni hareshëm në qiellin tuaj
Se pjesë e qiellit tim, jeni përjetësisht.
Gëzuar!
SKENAR I HERSHËM
Kur ishim të dashuruar
Për të të vënë në provë,
Mbase edhe për tu përkëdhelur
Vendosa një ditë mos të vi në takim
Për të shmangur pendimin në çastin e fundit
Të gjitha veshjet i krodha në kazan
Mbeta me një palë nallane në këmbë
Veshtur në trup, një të dalë boje fustan
Në orën e takimit, shtërngoja zemrën në duar
Dhe si gurë mulliri rrotullohesha në oborr
Matanë portës sime, më zunë sytë një djalë të vogël
Ishte fqinja që dinte sekretin, e m`a bënte më dorë
Nën kurorën e ullirit, nxinin nga zemërimi sytë e tu ngjyrë ulli
U ndjeva triumfatore, se t`a shkela krenarinë e burrit
Nuk e kishe kapërdirë mungesën time,
Kishe ardhur,Ti.
Sonte,
Kam ndërmend të ringjis në skenë të njëjtin skenar
Tani, kam shumë më shumë veshje, ndaj
Sa munda, i mbylla në lavatriçe
Pjesën e mbetur, i nxora të lagen në shi
Me shpresën…Se do ta shkelësh sërish krenarinë e burrit
Me shpresën... Se drejt meje, do vraposh sërish, Ti
Paskam dremitur ca…
DASHURIA DI TË PRESË
Të thërras me zë të shpirtit, nuk e di pse s`më përgjigjesh
Ankth e mall më shtërngon gjirin, e frymën m`a ndalon
Sa jam zgjuar rend pas teje, ti më fshihesh perëndimesh
Si hajdut vjen shuan etjen, sapo gjumi më kaplon
Mos të ngjaj me suferinën, dhe ke frikë se shkatërroj
Si kaçak shfaqesh veç natën, vjen më vret ëndrrat e mia
Jam shpirt gruaje, zemër nëne, e pazonja të lëndoj
Nuk e dija se dhe burrat, paskan frikë nga dashuria
Mos më ler në mes detit, dallgë e egër t`më rrëmbejë
Alfabetin s`ua njoh, nuk përkthej dot asnjë fjalë
Në thur rrengje krenaria, zemra s`mundet të gënjejë
Dashuria, vazhdon pret, ankoruar mbi një valë
PRAG
Ke kohë që s`vjen në ëndërr
Mes meje dhe ëndrrës
Qëndron si prag
I akullti shtrat
Midis tokës dhe qiellit
Një tjetër prag
Që nuk ia njoh kordinatat
Që s`di në është
Më shumë i gjërë
A më shumë i lartë
Që s`di s`i shkohet atje
Në shkohet me këmbë
A me krah
Di
Që
Duhet
Kalu
Pa u lëndu
MOS HARRO!
Tek bën të dalësh nga dera
Aksesorë i domosdoshëm një celular
Herë pas here kontrollon ekranin
Të krijon atë përshtypjen, sikur pret ndonjë thesar
Lexon dhe nënqesh...
Të gjithë mesazhet, fillojnë me të njëjtin togfjalësh
Kur të dalësh nga puna...
Mos harro të kthehesh në supermarket
N`a duhen këto, n`a duhet ato
Mungon kjo Mungon edhe ajo
Në mbrritje
Mesazhi tjetër
Mos harro të ndalosh në farmaci
N`a dhemb koka
Edhe ca valium, se s’na merr gjumi, Mos harro!
Ndalo tek dyqani i vodafonit
N`a ka mbaruar oferta
S`kemi me çfarë t`i dërgojmë mesazhet “MOS HARRO”
Ndërsa ty
Të merr gjumi duke ecur
Psherëtin!
Dëshiron një tjetër mesazh
Me një tjetër tekst S`ka gjë
Le t`a ketë edhe togfjalëshin e përhershëm “MOS HARRO”
Kur të mbarosh punën, Mos harro të kalosh nga estetistja
Të rregullosh flokët, se të janë bërë për ibret
Të rregullosh thonjtë
Të zbukurosh pak duart e lodhura
Këmbët me kallo
Duke vrapuar të zbatosh mesazhet “MOS HARRO”
Ëndërron një mesazh të shkruar me zemër
Grua!
E dashur!
Harroji të gjitha!
Një gjë “MOS HARRO”
Të jesh FEMËR!
MOS KA TË DREJTË DIELLI?
Thonë
Se dielli po i largohet tokës
E toka
Do mbetet në errësirë
Ndoshta
E meriton terrin kjo botë e mallkuar
Që s`mësoi kurrë
Të sillet si zonjë e mirë
M`a kishte thënë gjyshja ime
Kur ende isha fëmijë
Duhet përmbysur kjo dynja jallane
Se po ha njeriu njerinë
Mos ka të drejtë dielli?
FALMË
Atë shpirtin tënd, e qortoj shpesh
Mos rrezato kaq shumë mirësi
Bëhu ndonjëherë stuhi e rrebesh
Këtë botë të fëlliqur mbyte baltë e shi
Sa herë u kam dalë borxhit ty dhe shpirtit tënd
Mos prit ngushëllim kur të godasin
Mos prit të të jap dorën, mos prit as mëshirë
Kur dallgët e egra shkëmbinjëve të përplasin
Buzët, janë gënjeshtare
Muskuj të butë, falin lehtë dreqi ta hajë
Zemra zvenitet si diell në perëndim
E përvëlohet dhimbjes pa skaj
Po ti vazhdo të japësh dashuri
Mos më dëgjo mua, as shpirtin tim të rebeluar
Buzëqeshjen shndërroje në stoli gushe
Nuk mund të bëhesh ndryshe nga ç`je gatuar…
Fale vargun tim,
Falmë dhe mua
Jam qënie e brishtë
GRUA!
BËN FTOHTË
Këtu bën ftohtë, fryn murlan
Klithmën ja ndjej, si një ulkonjë
Nuk paska flutura, rreth llampës në tavan
Zhuzhin e mekur, veç një xanxaronjë
Më prek mbi ballë, më prek mbi buzë
Po për çudi, nuk më pickon
Pastaj ngadalë, më zbret mbi gjoks
Me krahë të vogla, më përqafon
Thyen heshtjen, filloj t`i flasë
Filloj t`a pyes, nga ç`vend ke ardhur
Me pëshpërima, më flet si fllad
Më mbaj në gji, se paskam mardhur
Më mbaj në gji, se paskam ngrirë
Më merr në shtrat, më përqafo fort
Nuk të pickoj, jam kaq e mirë
Më përqafo se paskam ftohtë
LAJKATARIT
Mos humb kohë duke pritur
Bëj ndonjë gjë më të mirë
Shpirtin që m`a ke mërzitur
Mos prit në pjatë si ëmbëlsirë
Boll me fjalë e përgjërime
Se pas meje po maron
S`është e mangët zemra ime
Që mashtruesit s`i kupton
E vërtetë që nuk ka gojë
S`ka as sy që të shohë
Por t`a dish e dallon mirë
Se je diell që nuk të ngroh
RRUGËTIM
I kam ca vite të gjatë mbi shpinë
Edhe ca brenga i mbaj në shpirt
Ca ëndrra budallaqe kam hedhur në oqean
Edhe netë të errëta, pa yje e dritë
I kam dhe unë ca vite mbi shpinë
Netëve të pagjuma kuvendojmë gjatë
Herë derdhim lot mbi plagët që dhembin
Hera herë me hënën vallzojmë nëpër natë
Hera herë ,trishtimi edhe n`a ka mposhtur
Si përbindësh i keq shpirtin n`a ka vrarë
Ka ndodhur në ëndërr, nga ëndrra jemi joshur
Gjethe stinë vjeshte, fluturim kemi marrë
MALL
Sonte është hënë e plotë...
A mos je ngjitur në qiell
T`më shikosh a jam tretë?
Sonte e dashur, është hënë e plotë
E dikush patjetër ka me t`gjetë
Si medalion drite nëpër terrin e dhimbjes paskaj...
Është hënë e plotë...
Ndoshta është drita e trupit tënd.. .
Që rri mbi majat e pemëve
Si fshikje puthjesh..
Mos u ngatërro i dashur,
Jam unë hëna e plotë,
Është drita e trupit tim të brishtë
Nga mungesë e trishtë
Një grimcë ka mbetur mbi qerpik,
Rrëshqet ngadalë,
E t’piklon mbi buzë
Mos e lejo dimrin ta ngrijë
Hapi sytë!
Hënës sonte,
Fytyrën time borxh ia kam dhënë
Të shuaj mallin që po na mbyt!
QYTET I KOPJUAR...
I dashur,
Njëlloj si në qytetin tim…
Edhe në tëndin ka filluar amullia
Rrugët po ngushtohen
Shitësit ambulant zaptojnë trotuaret
Lypësat të nxjerrin sytë me duart e shtrira
Kërkojnë të mbajnë frymën gjallë
Pikërisht këtu në qytetin e të pafrymëve
Njëlloj si në qytetin tim…
Apartamentet e vjetra, kan` bërë shtesë kati
Taracat, janë zëvendësuar me çati
Gjerba pikon mbi gjerbë
Nga java në javë
S`më nxë rrugica për të ardhur tek Ti
Pa folur..
Për kangjellat me shkëlqim verbues
Për katet e larta
Për gërma të lara në ar
Për muret e dekoruara rrethues!
Të kujtohet i dashur?
Më parë e adhuroja qytetin tënd
Për rrugët pa semaforë
Për hapsirat e blerta
Për uniformitetin e ndërtesave
Pothuajse një model, si njëra, tjetra
Më ndje i dashur…
Më duket se edhe qyteti yt ka rënë në tundim
S`po e njoh më
Çdo ditë e më shumë po kopjon qytetin tim…
MENDIMI I PARË
Mëngjeseve larë në vesë
Kur jemi zgjuar të përqafuar
Në netët pa hënë
Kur s`mbaj mend pse jemi grindur
E jemi zgjuar buzëvrarë
Me sy të ënjtur
Mbushur rrathë mavi
Zemëruar e trishtuar
Në netët e pakta
Kur s`kemi fjetur në të njëjtin shtrat
A ndoshta
As në të njëjtën dhomë
Në qytete larg njeri tjetrit
Rrallë, po shumë rrallë
Edhe në të tjera shtete
Asnjëherë s`të kam pyetur
Po gjithmonë kam dashur të di
Dhe ende dua ta di
Nëse jam
Mendimi i parë, i zgjimit tënd…
PAKT ME PERËNDITË
As në ëndërr s`kisha mundur të të shoh
Mbi pendla shtegëtarësh, fluturonte malli për ty
Sythet i bulëzoi larg. në një vend të ngrohtë
Mbi mollëzat ngrirë akull, e solli një vesë shi
Rrëkezat e brishta, zbritën në luginën e etur
E piva çdo pikë, si të kisha fjetur në Sahara
Vrapova këmbëzbathur stepave të thata prej kohësh
Ngarkuar si hamall, mallin tënd në krah
Oooh sa më paska marrë malli për sytë e tu
Ndërrimin e stinëve, nuk di sa gjatë e paskam pritë
Një yll i larë në serm, zbriti gjithë naze nga qielli blu
Buzëbrëmja, ndërroi destinacionin, në çast u bë ditë
Mos vallë i dashur, fluturove me zogjt në shtegëtim?
O si agjent i regjur, trajektoren iu përgjove me satelit?
E pamundur të gjesh vendin, ku piklojnë grimca malli
Vetëm nëse më parë ke pas bërë pakt me përënditë.
SKENAR I HERSHËM
Kur ishim të dashuruar
Për të të vënë në provë,
Mbase edhe për tu përkëdhelur
Vendosa një ditë mos të vi në takim
Për të shmangur pendimin në çastin e fundit
Të gjitha veshjet i krodha në kazan
Mbeta me një palë nallane në këmbë
Veshtur në trup, një të dalë boje fustan
Në orën e takimit, shtërngoja zemrën në duar
Dhe si gurë mulliri rrotullohesha në oborr
Matanë portës sime, më zunë sytë një djalë të vogël
Ishte fqinja që dinte sekretin, e m`a bënte më dorë
Nën kurorën e ullirit, nxinin nga zemërimi sytë e tu ngjyrë ulli
U ndjeva triumfatore, se t`a shkela krenarinë e burrit
Nuk e kishe kapërdirë mungesën time,
Kishe ardhur,Ti.
Sonte,
Kam ndërmend të ringjis në skenë të njëjtin skenar
Tani, kam shumë më shumë veshje, ndaj
Sa munda, i mbylla në lavatriçe
Pjesën e mbetur, i nxora të lagen në shi
Me shpresën…Se do ta shkelësh sërish krenarinë e burrit
Me shpresën… Se drejt meje, do vraposh sërish, Ti
Paskam dremitur ca…
NATË E BEKUAR
Kësaj nate dimri,
Ia vrava heshtjen
Me zë klithmë të stonuar
Mbi kitarë,
Ndizej flakë shpirti i kitaristit
Ndër vargje poezie
Shpirti trishtë qe shkruar…
Me zërin tim të grisur
Ia vrava heshtjen e motshme
Kësaj nate të bekuar.
KRISHTLINDJE
Parakalojnë pemët e krishtlindjeve
Xixëlluar yjesh
Sfidojnë mesnatën
Si nuse në altar
Përpiqem të zbus errësirën time
Kafshoj yjet
Puth hënën
Deh dhimbjen
Përtyp natën
Kreh flokët e ngatërruara
Ëndrrat,
I thur gërshet
Muret plasariten trishtushëm
Mundohem të fle
Në qiellin e krishtlindjes …
Etshëm…
Pi yjet…
E NISA PUTHJEN
Ta nisa puthjen me një zog shtegtar,
Të vijë të të gjejë atje ku je...
Më doli e ndezur nga shpirti i bardhë,
Shpresoj mos të ta marrë ndonjë re!...
Shpresoj që acari të mos e ngrijë
E zogut nga krahët e vegjël të mos i bjerë
Qielli i murrmosur të mos ma nxijë
Të vijë si vajzë e qeshur shend e verë
E ndjej, ti po hesht i zemëruar,
Me inat mos më shiko, s’të kam asnjë faj,
Atë puthje veç për ty e kam dërguar,
Dil e prite ku më the, te një strehëz, në mal.
MES KOHËVE
Po vi e dashur
Si në kohët e vjetra
Po vi të të marrë shaluar mbi kalë
I veshur sport,
Si në kohët moerrne
Me xhinse, atlete,
E kapelë me jakë
Kur të jem afër
Kolona jonë zanore
Me fërshëllimë buzësh
Do të jetë, i yni sinjal
Të pres me zemër drithëruar,te bredhi në luginë
Qëndisur me luledele
Shtrat, që nuk i duhen çarçafë
Ti eja e dashur
Si shtojzavalle përrallash, veshur me fustan të bardhë
Kuajt, i zgjodha me ngjyrë të ndezur
Dallohen nga larg…
Ç’JE TI PËR MUA?
Po lodhem ta di, vallë ç’je ti për mua,
Je ëngjëlli që krahët më jep të fluturoj?
A djalli, që netëve të errëta më ngre prita
A deti plot tallaz ku dua të notoj?
Her` më përkëdhel me afshin e valëve,
Her` më përplas ,shkëmbinjve me gjëmim,
Herë më bën të dehem dhe pse gota zbrazur,
Ti melhem i shpirtit, nga ti s’kam shpëtim!
Grindemi në mbrëmje, themi s’ka më nesër,
Por dita çuditërisht, sërish fillon me ty.
Tinëz më pret rrugën, mëngjesit buzëqeshur,
Ku shkoi inati mbrëmshëm, që s’vura gjumë në sy?
Vrullshëm më mbyll gojën, me puthje të zjarrta,
S’i bëj ballë tundimit, dorëzohem, të fal...
Ma ke pushtu zemrën, fole ke bër` brenda,
Her` më ngrin acar, her` me djeg vullkan!...
