Oh, ç’mi vrave sytë, Rilind
e shikimin tim, padashje ma errësove,
Sa netë më le pa gjumë këto ditë…
në botën tënde bir, që të dua shumë!
Pak pika gjaku ranë, por eja!
Rilind, bir
shpejt ike nga kjo botë.
Mbase rrufeshëm, e pa më pyetur mua, vallë?!. Përse? Përse? Përse?
Akoma s’po e besoj, vërtet jo,
andaj po të pres, po po, po të pres.
Eja Rilind eja, eja se po të pres akoma!
Pak pika gjaku ranë…
e shpirtin tim plagosën përgjithmonë, o Zot!
Pika gjaku ranë mbi oqean:
mbi detëra të shumta ndjenjash,
mbi kujtime tona përtej oqeanëve,
ku ndjenja ka fuçin e Zotit,
e dhimbja lehtësohet duke pikuar pak gjak…
Pika gjaku ranë mbi ne, bir
e ti je vdekja më e bukur që kam lindur unë!
Oh, sa trishtim!
Pak pika gjaku jam dhe unë..
por, më shumë je ti se unë.
Të dua zemër, të dua Lindi im!
Me dashuri, babi
Mi vrave sytë e më tërbove përgjithmonë, bir
e, edhe krahët tashmë, më janë thar,
Oh, sa Errësirë i dhe zemrës sime
në këto pak ditë që s’jemi parë…
Me dashuri, babi.
No comments:
Post a Comment