BRANISLAV GLUMAC: "ZAGREPČANKA", Zagreb, 1976.g. (S) (BRANISLLAV GLLUMAC: ZAGREBASJA)

SHQIPËROI NGA KROATISHTJA:NAIM SIQANI


ishte përkulur në formë të shkronjë S jo të rregullt në mes të këmbëve të tij rakitike kurse në dritaren blu kishte zbardhë mëngjesi

bora

kishte dëshirë që bora ti binte në mes këmbëve që ta ftohte ftohte dhe njëkohësisht ta pa- stronte nga sperma e tij e përlytë e cila si një dregëz ju kishte ngjitë në skaje të kthizës dhe pastaj ashtu i bardhë e butë e pastër të hyjë në mitër në bark në gjëndrat e mërdhira

deshi të thotë borë por ai u largua dhe ajo diku në vedi e ndjeu ashtin e komblikut të tijë e neveritshme mendoi pse a thua unë këtu po ri e shtirë dhe a thua çka po kërkoj ma këtu fundifundit oh kambanat e mëngjesit nga katedralja të cilat me aq mallëngjim tregojnë mbi agimin

bam bam bammmmmmmm

ç‘është

asgjë vetëm po bie borë po e sheh po vie dimri
e çka nëse bie borë nuk ka asgjë të jashtëzakonshme ti kurrënjëherë nuk ke qenë sentimentale
një asht tjetër i tij prapë i hyri në lëkurë ju kish dashtë të bërtiste të pështyjë ju kish dashtë ta kicte në atë mish të tij të kalbur kurrëse bora është e bardhë e bardhë

më duhet të shkoj

në mënyrë diskrete porsi të rrahurit e krahëve të fluturës shushuritën bankënotat dhe ajo mendoi mirë këtë dimër do të jenë në modë peliçet

tramvaji defloroj qetësinë dikund një sirenë u dëgjua në maje të timpanit e çka ve- tëm ti shko nisu te bashkëshortja jote dhe fëmijë e tu në holivudin tuaj të kondituar krejt kjo gjerë në vjellje mu ka gërditë vetëm shtrihesh gjëmon derdhesh dhe pastaj je mu si lopa plakë para se të cofë jo jo lopë por si ndonjë trelobit cefalopodë nga koha e silurit por i dashuri im koha e silurit është kohë tepër e mirë për ty pasi që mu në atë kohë kanë filluar të lulëzojnë së pari zambakët e detit dhe yjet e detit kurse koralet dhe graptolitet të formojnë koloni shkëmborë jo jo koha e silarit është vetëm kompliment për ty ç’po pret shko në kabinet ti je një punëtorë shoqëror i nderuar i cili zinxhirin e pantollave fatketsisht e ke të çelur kujdes mos po të bie diçka në rrugë krejt është ok gjerë sa ki pare dhe gjerë sa unë nuk të shtrydhi

të udhëtoj

mirë kishte me qenë që edhe këtij dimri të fluturojë gjerë në zvicër të fundosem në dimrin zviceran e rrethuar me orë të ndryshme të mëdha e të vogla të mimikrohem diku në ndonjë egërsi dhe në vend të huaj ndoshta aty prapë do ta takoja ivonin ah si dinte në më-nyrë aq subtile dhe të kujdesshme të puthte me të vërtet e kem pas gala në atë shtëpizën atje lartë kurrëse natën skijonim skijonim pasi që qonim dashuri lëshoheshim nëpërmjet pyjeve të errëta dhe të qeta oh ivon ivon ti ishe i mirë i kujdesshëm ti nuk folshe shumë ti më puthje në qetësi posi shtazë
më fal
shko e mbytu me atë zinxhirin e pantollave tua të çelur dhe me atë gjentilitetin tënd prej djeshmit të gjithë këta parelitë e sodit dëshirojnë të jenë gjentil
i urrej të gjithë honxhobonxhot e sodit i urrej shpirtrat e juaj të lagtë nga lakmia
shllapuriste në baltë dhe përnjëherë kënaqej dimri veç kishte ardhë drunjtë ishin zhveshur plotësisht fryma në agun e mëngjesit njerëzit shtyhen dhe bëjnë ndeshje nuk mund të paramendojnë që duhet të vijë dita të jem e detyruar të zgjohen kaq herët dhe të jem e detyruar të shkoj në punë mëngjesi kafja e zezë asgjë më i mirë se gjumi i mëngjesit kurrë në kokë të vlon magma
lajme lajme niksoni ka fitua zezakët po e bojkotojnë
punë e madhe ai apo ndokush tjetër kam mundur të jem edhe unë gratë mund të je- në politiciente më të mira
o mirmëngjezi marijana kaq herët
po kaq herët jam rrok tërë natën deshi ti thotë pasi që e vërejti se me qfar apetiti e përpinte me sy por jo me ty se ti je vetëm një altruist kurrëse ai është teknokrat dhe së fundi ka money kurse ti me mua vetë ke qenë në të njëjtin gjimnaz e çka tani je vetëm një profesor e çka edhe nëse je simpatik por ty nuk do ta kisha dhënë pasi që ti të gjitha i kupton tepër seriozisht dhe ndoshta edhe do të ishe dashuruar pasi ti ende nuk je pandjenja
rruga në mëngjes rruga në errësirën e tuberkulozit rruga e vuajtjes hapat e parë në një ditë të njëjtë gjimonë
hej vogëlushe kishim mund ta ngrehim për nder të borës së parë
kishim mund ti së fundi je i sinqertë thua a ta ngrehim nuk shkon tërthorazi ti je klasa punëtore ajo klasa e vërtet e sinqertë punëtore hajde ta ngrehim
e paske qeshjen e bukur
e di edhe ti po qeshesh porsi fëmiu pas lotëve
këtë veç moti askush nuk më ka thënë
me të vërtet kishte një qeshje të madhe dhe djaloshi ishte i shëndosh i fortë dhe shi- het se nuk është duke e munduar kurrëfar kompleksi i gdhendur nga rrokaqiejt jo nga rroka- qiejt por nga brigjet e toskanës ose nga brigjet tona dalmate dalmat po shihet se nuk është fëmi qyteti periferia e qytetit mizorja e luftës topi nga harrna me siguri vajzat e adhurojnë lazdroni i nënës tridhet vjet i ka
shikimin e kthente në mënyrë shumë të kujdesshme e pabesueshme kjo nuk më ka ndodhë me vite i paska sytë ngjyrë të mbylltë në të cilat lirisht mund të fundosesh po vie nga një botë tjetër e ndoshta
po bredh bredhja është humbje
shiko djaloshin djaloshi nga periferia po më kritikon
po de a ti po punon
po punoj dhe njeriu kurrë punon e ndien veten shumë të sigurt
e paska dorën me qime më pëlqejnë meshkujt me qime
çka po punon
radhitës punë interesante t‘kishe me më pa e punoj shumë shpejtë
më duhet të shkoj
o jo kurrsesi kjo ndodhë shumë radhë
shikoje këtë ky po e ha karremin në romantik me siguri për gjithshqka ke qenë i uritur dhe nga dubrava e jote kurrëë se ke lëvritë prapanicën
atje është mirë dubrava është diç e posaçme sikur ti ishe e mençme kisha mund të qoj në dubravë pas sajë janë brigjet brigjet e gjelbërua
ajo u qesh
vogëlushja i paska dhëmbët e prehtë macja e vogël
po mendoj seriozisht
o zot po mungon vetëm edhe caktimi i dashurisë në ndonjë restorant në fund të botës
ç’po thua
po them se ajo dubrava është në fund të botës dhe ti po bëhesh i pa cipë pasi po më fton atje
oho aj sendi gjentil shoqëria e lartë si thuhet haj lajf hajde të ecim pak
jo ende jo nuk kishte guxim të thoshte atë nuk mundet njeriu të flet me gjithkënd njësoj
e ndezi cigaren e tij atë opatin e muratorëve cigare e fortë për njerëz të fortë të cilit punojnë pre 6 gjerë në 2 prej ç`moshe punon
prej se di për veti e ti po më dukesh se je duke shitur kohën në pluhur
mu ashtu po të pëlqej
nuk më pëlqejnë femrat që imponohen më tepër më kishe pëlqyer sikurse mos ki- she fol edhe pse pa marë parasysh prapë po më pëlqen po të shoh për herë të parë por mu- nd të them se sa m‘përket mua je copë e mirë për besë pse po qeshë hajde qeshu edhe pak ke me të vërtet një qeshje të sinqertë
qeshja po rridhte nuk e dinte fare pse po qeshte është dashtë me ja dhanë një flaka-resh edhe si e tha aq butë qeshu edhe pak çka i kini zgurdullua sytë ju atje te banaku unë vazhdimisht qeshem herët si në këtë mëngjese sikurse ta dini ju se unë në të vërtet fare nuk qeshem dhe ky djalosh pothuajse plotësisht më ka magjepsë me zërin e tij ju do të pshurreshit nga gazi në fëmiri ne thonim me i magjepse sytë e tij sytë e tij bëhen më të ndritshëm dhe mëngjesi agon në ta pse më shikon ashtu e kurrsesi nuk flet o zot e unë ende qeshem jam plot gaz
do të vonohesh për punë
jam vonuar
paramendo sa bukur kishte me qenë që të gjithë njerëzit mëngjeset ti fillonin me qeshje
ti po bon hajgare ti vedit gjithçka po toleron si e ke emrin
vanja por kisha pas dëshirë të quhem gordon ose ivan ndonjë emër i fortë i bukur ndonjëherë kurrë do të kem djalë e besoj se edhe ti nuk je e martuar po jep përshtypje se je tepër e mençme për këtë nuk po them për vedi se jam i mençur por po më duket se ende nuk kam hasë në atë të vërtetën të gjitha kanë qenë torollake të cilave ai sendi i`u ka kundërmua zi e ma zi në djersë e çka di tjetër si e ke emrin po të pyes se kurë do të kem një djalë
dëshiron të bëhesh diç çka nuk ke qenë kurrë lëshoje teposhtë ti je një copë e mirë e asaj tokës së vjetër pjellore të vie të qeshesh pse po të krahasoj me tokë të vjetër pjello- re por unë të them pasi që në ty nuk lavrojnë ende zingjirorët e mykët të civilizimit ty ende nuk të kanë lëvruar po të them pasi që nga ti mund të dalin fryte të shëndosha a ke ndi për frojdin
po aty këtu kurë kam radhit diç por nuk e ha unë atë karrem leje të lutem mos më shit mend kaq herët në këtë mëngjes gruaja duhet të mbetet grua
mendon femër e bukur marroqe që kurë të qohet ty ajo të jetë e gatshme të bie në krevat me ty
ashtu disi mbillja e farës në atë mënyrë po më pëlqen ai krahasimi yt për tokën e vjetër pjellore a e di kurrë i shoh këta pederast e rij me akne më fal për shprehje të cilët aknet e veta ju dalin pasi dinë vetëm ta tunin me dorë dhe i mshefin me pudër dhe aty ku ju lejohet me flok nuk po them për të gjithë por por për një shumicë kurë i shoh të gjithë ata lazdrona të nënave të veta të cilët shëtisin me automobila dhe kanë pishina të veta për not atëherë më villet nga kjo jetë a thua çka bëjnë ata hajde marijana ti mesiguri i njehë shumicën të lutem më trego
kurse ti nuk ke as at fiqën e rëndomtë të vogël e këtu diku qëndron problemi ti e ndien veten të shfrytëzuar ti ju ke zili oho ti mund të jesh shumë mizor
e unë kam motoçikleta motoçikleta e mirë një ditë kurrë të jetë dita me diell mund të marr me veti në piknik o ti je një copë e shkëlqyer po shohë bukur po e mbulon lëkurën tënde bukur dukesh po shoh se ty mesiguri po të villet për atë çka po flas pleqtë e tu me siguri kanë para të majme të palosura pranoje
vinjaku i pestë ditë bora më e dendur bie diku nga qelqi po shihet se kulmet e qy-tetit të vjetër tani është me siguri qetësi në gështenjore tymi flaka
oh vanja ti dukesh aq bukur kurrë drita e dimrit të ndriçon fytyrën ti do të ishe skiatorë i shkëlqyeshëm por ku ta di unë a ke pas ndonjëherë rast të hipish mbi skija ndo- shta ti s’ke pas mundësi as të blesh skija jo të lutem mos fol asgjë diçka e pazakonshme po ndodhë në trupin tim është kall një flakë atje poshtë kurrë të shikoj e paske xhyben e përlytë por jashtëzakonisht mirë po të shkon me fytyrë konfeksion çka mund të jetë tjetër oh vanja a thua pse nuk të kam takuar më herët të them para njëzet tridhjetë pesdhjet apo njëqind vjet gjer sa ende kam qenë e vogël dhe e papërlyer e paprekurve dhe ende si mirnja njerëzve me influencë të holla nga inati kryengritja vetjake dhe vetëm nga inati sepse unë kam të holla eh po të më shihnin pleqtë e mi që këtu qëndroj me një gjysmë të fortë nga klasa punëtore ata aq pak dinë për jetën e njerëzve vanja ata në një mënyrë edhe më kanë fundos vanja po më vie ti fali një milion të vogël puthjesh në atë gojën tënde plotë lëngë me të vërtet e ke gojën plotë lëng porsi kopshti im në fillim të prillit nuk ke ide se çfarë goje të lëngshme ke vanja po frikohem që të puth e të kisha puthë dhe kam dëshirë të ngjitem porsi satelit për buzën tënde të poshtme dhe nëse edhe pak qaste nuk flet dhe nëse vazhdon të më shikosh në këtë mënyrë do ta kici buzën e poshtme hajde mos prit fol
për çka je duke menduar në sytë e tu po shoh manushaqet e kaltërta
oh faleminderit vanja që më në fund fole që të gjitha këto mi the për asgjë ashtu mendoja për dimrin për skijim për atë se si do të shkojë oh nuk guxojë ti tregojë për zvi-cër pasi që do të jetë xheloz pasi që do ta hajë vetveten se si unë do të shkoj ndonjëherë në sleme të skijoj ngapak nuk ke ide se si bora të pastron
shiko mariana tërë kohën kam menduar se je duke bërë kaq herët ndonjë party
shkoj të kontrollohem rrenë më duhet për fakultet studioj mjekësin edhe pak e do të jem mjeke
me siguri kjo çka fola dhe i tregova se së shpejti do të jem mjeke e ka prek pak e kjo vanja është mut po të them e ti prapë po heshtë nuk kam guxuar këtë ti tregoj por së fundi edhe pse mos ti them qeshtë ky nëse rastësisht ka qëlluar i vetmuar me te jam rastësisht edhe ashtu mesiguri ma kurrë nuk do ta shoh punë e madhe për të gjitha edhe mua më kanë plagos e pastaj të jem sentimentale
e po kurrë të bëhesh mjeke ndoshta do të mund të vijë të më kontrollosh edhe pse përndryshe nuk i dua mjekët disi më duken mendjemdhaj mu si futbollistët por te ti kisha ardhë të më kontrollosh edhe atëherë kurrë do të isha i shëndosh
shiko vanja ja ku e ke numrin tim të telefonit dhe numrin në shtëpinë time jetoj atje lartë në tushkanac më kërko ndonjëherë
kjo i shpëtoj nga goja para se të ishte e vetëdijshme çka tha dhe në këtë mënyrë truri nuk mundi të regjistrojë këtë kjo ishte një shpërthim i një gëzimi të papërshkruar dhe njëkohësisht dëshira që të takohej prapë me te
mirë por vetëm mos u dashuro në mua
bora binte në flokët e tija ngjyrë gështenje të mbyllur në qerpikë
fytyra e tij e tendosur ishte e lagur
i a fshinte fytyrën mu në kryqëzimin e rrugës kurse ai ishte lëshuar mu si fëmi i vo- gël i kishte mbyllë sytë vanja sikurse të mund të shihte se si po na kshyrin njerëzia po men- donë se kemi lozur menç a po punë e madhe për njerëz pasi që ata kanë përshtypje se ne jemi dashuruar e ne aspak nuk jemi të dashuruar unë nuk jam e dashuruar kurrë të them unë nuk jam e dashuruar çka po mendon ti se unë jam dashuruar unë vetëm kam dëshirë që ta fshijë fytyrën përplot je me borë po e shoh një gështenjë po e shoh një automobil njëqind automobila
mirë do të thërras por mos u dashuro mos
duke ecur valëvitej nga pak dhe së shpejti humbi në tollovinë e njerëzve


2.


posa arriti në rrugën e tretë ajo e harroj vanjën shpraztirë e mërzime është jeta në momentin kurë nuk di se ku do të shkosh kurë s’ke rrugën tënde mërzitshëm është të je- tosh kurë s’ke arsye do të shtija në monotoni e kisha pushkatuar me pas mundësi kisha mujt me ble çizme
i numëroj tridhjetekatërmijë kurrëse këpucët e vjetra i‘a fali shitëses çka ka lidhje kam para ndoshta ti mendon se të gjitha i kam fituar me kurrëvni vetëm ti mendo ashtu në kokën tënde tani prodhohen gjithfarë filmash babai plak ka para familje me nam çke kemi edhe pishin për not kemi edhe shpatin ton personal për skijim
e ndiente veten shumë mirë në çizmet e reja ata karucat me të vërtet i punojnë shkëlqyeshëm çizmet
rruga drashkoviqi e zbrazët pa ata druj nuk kanë guxuar ti prenë drut skan guxua rruga pa druj është rrugë pa psikologji pa ngrohtësi nuk po e them për të gjitha rrugët por në këtë rrugicë të vogël gjer sa ishin drujt mendoj se ishin gështenja ka pas edhe ngrohtë- si çka s`do t`ju bie krejt njerëzve në mend njerëzit nuk kanë sens për bukuri për harmoni nuk po më shkohet në shtëpi e urrej edhe vet mendimin për të shkuar në shtëpi për ata pleqtë që janë prindër e mijë të dashur kisha mund të shkoj gjer tek vlladoja por ai është i mërzim me ato teoritë e veta mbi elektronikën digjitale prapë do të më përpijë me sytë plot epsh sytë do ti mbushen me gjak do të dridhet a tërë kohën do të flet për elektronikën digjitale diç libidotë e t`ia çrregullohen posa t‘më sheh
halo taksi
o marijana urdhëro bash mirë po më vie që po të shoh ka pesë apo gjashtë herë që kam telefonua në shtëpinë tënde të pyes për ty edhe nëna ime është merakos ka qen te perukierja me nënën tënde ku ishe këto ditë
dridhej
pse po dridhesh ke ftohtë tani je ç’u
në oxhak kërcitnin drutë nga muri prapë e shikonte gaforrja dhe princi qetësohej kurë i shiqoqonte ato piktura ato yndyrëra të dendura me plot dhembshuri skofiare dhe njëkohësisht transparente aty ishte edhe një pikaso i vogël dhe një meshtroviq i vogël origjinal
të lakmoj për këto piktura kjo është e vetmja arsye për të lakmuar
nuk e kuptoj atë pikason dhe nuk më është i dashur por ti e njeh plakun tim kurë ishte atëherë në paris pare të mëdha ka dhanë për te e pastaj i ftoi kolegët e tij nga sekre-tariati e njeh se qfar sqimatari është por edhe plaku yt nuk i‘a lëshon rrugën qfar sende ti ke mua janë të dashura vetëm këto mobilet e vjetra lui katërmbdhjet
një rini e shkëlqyer tragjike po mendoj në princin
ah po pak di për te elektronika më ka okupuar e di tani e kam zbuluar një nians të re të lëvizjes së valëve kjo është e ngjashme me galaksinë
lëshoje te poshtë këtë më jep diçka për të pirë
dishu po dukesh e lodhur pleqtë e tu than se ke udhtu diku
po kam udhtu nëpër krevate
prapë e përplasi për dysheme
kujdes po të derdhet vinjaku gjithashtu edhe ai e ka shpatin e vet për skijim mirë më thuaj pse nuk shkove në shpat dy tre herë t`ishe lëshuar nga ai me skija lësho te poshtë elektronikën
ajo është dashuria ime
e zuri shikimin e tij të gjelbër në mes këmbëve të veta plot epsh pastaj ikja ikja në meshtroviqin në kënd e qoi më tepër fustanin hajde fol diç
prapë je mërzitur çka të tregoj kurë gjithnjë e ndiej vedin të hutuar në momentin kurë më thua fol diç ja tani do të tregoj diçka kemi qen në party për vikend te shtëpia e prindve të vanjës
vanja cili vanja deshi të thërriste porsi e çmendur kurë ka ndodh kjo sot në mën- gjes apo para shumë vitesh vanja jepi qeshu hajde qeshu qeshesh posi adoleshentet mu si fëmi mos u dashuro në mua kujdes shiko njerëzit na shiqojn mendojnë se jemi marzisht të dashuruar unë nuk jam dashuruar kujdes mos u dashuro shiko kam motoçikletë në një ditë të bukur do të marr dhe të çoj diku punoj prej se di për veti ti je porsi ajo toka e vjetër pjellore më pëlqeu kurë the se jam porsi toka e vjetër pjellore kam pas dëshirë të kisha emrin gordon ose ivan njëherë kurë do të kem djalë
marijana pse po qeshesh marijana pse po qeshesh po të them se u dehëm dhe ashtu të dehur shkuam me pshur nëpër dru a nuk është gjeniale e ti po qeshesh
kemi mund diçka me ngre për nder të borës së parë
hajde n‘ngrehim diç ke sy të thellë xhupin e ke të prlyt konfeksion i nikut unë jam va- nja e kam pas dëshirë të jem gordon ose ivan kam pas dëshirë të kem ndonjë emër të bukur oh sa herë i shoh ata pedera me akne krejt ata lazdranat e nënave më vie të vjelli ke flok të bukur nuk je dashtë të më pyesësh se a të pëlqej më tepër më kishe pëlqyer sikur mos t`ma kishe bë atë pyetje ti edhe ashtu më pëlqen ti ke një ngrohtësi mu sikurse edhe rruga ime sikurse livadhi para shtëpisë sime punoj prej se di për veti punoj
marijana pse po qan por neve në ata druj asgjë nuk na ka ndodh ne vetëm pastaj e bëmë një sy gjumë me ca vajza pastaj ne meshkujt kemi mbledh fletë dhe i kemi mbush jastëk dhe ja u kemi vendos vajzave nën kok dhe në mes kambve
kurë ndodhi kjo sot në mëngjes apo para shumë viteve cili është ai vanja i cili pu- non si radhitës hajde vanja fol diç trego se më vie të uluroj të puth të ngjitem për buzën tënde bredhja është humbje oh jo së shpejti do të jem mjeke i shëndosh do të vie te ti çë-
shtë me ty marijana kah je duke shikuar dhe çka the pak ma parë kurë të them krejt ishte në rregull pastaj vetëm pak mu villte kemi vjell
ku është ajo dubrava e tij ku është ajo botë e tij
milicët deshën të na dënojnë deshën të na burgosin por ne ju treguam kush janë ba- bushat tanë pa marr parasysh njeri u inatos shumë na u desh edhe libreza e partisë gjer sa u qetësua nganjëherë kryen punë edhe ajo librezë por babai i vladekut do t`ia tërheq veshin ati polici do t‘ia mbush gojën me biber t‘kuq
punoj prej se di për veti kjo është mirë se e ndijë një siguri
pra na ke munguar ti e di se ne të gjithë të duam
mu nuk do t‘më rrotulloni aq lehtë unë ja u jap shokëve të babait tim për pare e ata pastaj i tregojnë babit tim ti këtë e di vllado
opsesion frojdijan dikujt po i hakmerresh por më së shumti vetes sate
mbylle
që ka than vanja gruaja është vetëm grua ju dhimbën e keni nën krah mirë e ka than ai radhitës a do ta shoh edhe ndonjëherë nuk di as ku punon dielli ka perëndua në shpat pse vanja nuk e ka shpatin e vet ku është ajo dubrava ku është ajo botë e tij gaforrja princi bre- dhësit parisien të senës
më ngrohtë përnjëherë një tim ca hije çka ndodhi me mua çka vllado lëshoje rej çar- llsin ai është më i pikllueshëm se gaforrja dhe princi oh ai rej vanja telefono në të gjitha shtypshkronjat e di një se emrin e ka vanja sot në mëngjes e kam takuar në terr çka më shi- kon i shushatur ende jam në gjendje të ndiej kjo më të ndodh ose nuk ndodh hajde telefono shpejt çka po pret kujdesu për zjarrin të mos shuhet çka nuk është ai ekziston duhet të ekzi- stoj pse gënjen më fal nuk është dashur ta hi këtë shuplak por ti asgjë nuk kupton për ty ekziston vetëm elektronika digjitale ti vetëm vjell nëpër druj çka di ti për thellësitë
të gërditshëm janë lazdranat e nënës kush e tha këtë prit këtë e tha dikush në mëngjes këtë e ka than vanja çka po thonë edhe aty nuk është
marijana qetësohu qeshtë me ty ti je më e fort se të gjithë na kush është ai një radhitës si nuk të vjen ndot prej ti
mshile
ai nuk është i klasës sonë
cila është ajo klasa jonë çka po bluan dhe në qfar klase ti bie çka po dridhesh nuk do ta hi shuplakë mos ke frikë por nga ti më vie ndot dhe me qfar drejte ti gjykon për këta nje- rëz të pikëlluar gaforrja dhe princi se edhe ata bëjnë pjesë në atë klasën tënde menjëherë du- hesh me i kall hajde hjeki ato piktura
ashtu
tani hedh në oxhak çka po pret këta nuk bëjnë pjesë në klasë tonë ke ti plotësisht të drejtë çka babi çka mami ashtu hjeki këta janë hiqa të gjithë edhe vanja s‘bashku me ta ti ke të drejtë
pikturat filluan të përcëllojnë në flakë vaji i dendur i piktorëve parisien u shëndrua në flakë të verdhë dhe ajo ndjeu një lloj krejt tjetër të lotëve në fytyrën e sajë e futi dorën në zjarr dhe rami me flak e rroku edhe tepihun
ngashërim
marijana marijana unë të dashuroj ti neve na takon ja merre edhe pikason dhe ja të gji- tha të gjitha merri
e shtyu me këmbë dhe në kalim me sy vërejti dimrin në shpat pastaj krejt u shëndrua në bardhësi bardhësi


3

zërat nëpër zinxhir të gjysëmerësirës nëpër ethe e kuptoni kolegë unë nuk di se ç’po ndodh me te jam i dëshpëruar a mund të ndërmerrni diç psikiatria moderne e kuptoni ajo të gjitha i ka ajo gjithnjë të gjitha i ka posedua nga femëria bashkëshortja dhe unë i‘a kemi ofruar të gjitha kam punuar si bletë kam luftuar kam mbyt të gjitha i kam bë që jetën t‘ia letsoj dhe zbukuroj isha edhe në afrikë ju e dini se gjineokologu mund të ketë një fitim të kënaqshëm por një urrejtje në mes nesh ekziston me vite të tëra unë atë nuk e urrej por ajo urenë
diç në te është e ngujuar kolegë diç çka është ngushtë e lidhur në mes jush dhe asaj ka ndonjë vragë në psihën e saj nuk e di çka ju së pari duhet të jeni të sinqertë
nuk di se çka t‘ju them i kam analizuar të gjitha veprimet e mia ndaj saj
më duhet të bisedoj me bashkëshorten tuaj
ndoshta është më mirë të mos bisedoni me te
dhoma rrotullohej bota rrotullohej zërat rrotulloheshin zukatnin brumbujt dhe ca foto- grafi të vjetra të vetëdijes ishin të varura disi mbrapsht ajo mundohej ti kthente marr por nuk shkonte a më ka kërkuar vanja a më ka thirr vanja
jo jo mos bërtit dhe kush është ai a është djali i ndonjë mikut tonë më thuaj mua më ke mik këtu është edhe kolegu psikiatër
keni sy të gjelbër bretkose ju jeni bretk ju nuk jeni psikiatër dhe më vie ndot nga ju dhe nga babai im
ne mariana kemi dëshirë të j‘u ndihmojmë
ju jeni kasap ju jeni kasap ju gjithnjë e preni të njëjtën copë të mishit dhe më lini re- hat aq më bën për fjalët e juaja të kota për ju njerëzit janë vetëm fasadë ju mund të mendoni se unë jam e sëmurë ju jeni gabim a është ende dimër a po bie borë apo ndoshta është pran- verë sonte i kam ndi pikat se si pikonin nga strehët bora po shkrihej nënëzo cila stinë e vitit është cili është ky muaj çka ka ndodh me atë gaforren dhe princin e di ata njerëzit e pikëlluar
oh tri ditë me temperaturë oh nenëz mos qaj askush nuk telefonoi je e sigurt ruaju nëse më mashtron do të sëmurem vanja nuk ka thirr nuk është e vërtet ai është dashtë të thërras jam e sigurt ndoshta edhe këtu ka qenë e ju e keni përzan babai e ka përzan ai e ka një xhup punëtori të përlyet ai vie nga dika nga poshtë oh e urrej babin e urrej vanja është njeriu më i shëndosh nga të gjithë që kam takuar vanja është pjesë e tokës pjellore kurse ju të gjithë jeni plastikë e rëndomtë e fëlliqtë po thua se vlladoja ka pru lule le ti fut në bythe oh pse po ju vie keq unë jam e sinqertë e çka është babai im babai im që është tradhtarë çka janë këta balona mbi kokën time ma kapni atë të kuqin kurë të vie vanja i tregoni se ky është baloni im me të cilin kam lozur kurë isha fëmi hajde kapeni por kujdes mos të shpërthehet kujdes se çkado që vie në kontakt me duart e juaja sëmuret shpërthehet do të flejë vanja eja nesër tani jam shuuuumë e lodhur gjithsesi më duhet të tregoj të gjitha kurë kam qen e vogël çka më ka ndodhë kurë kam qenë e vogël oh vanja ti duhesh ta dish edhe se qfar fustane kam veshë dhe me qfar lodra kam lozur dhe si ka qenë kurë ka ndodhë ajo ah po i kisha pesëmdhjet vjet erdhi shoku i babait po vanja babai e ka pru më kujtohet atëherë të gjitha filluan më duhet vanja për të gjitha këto me të treguar ti mesiguri ke me më fal unë këtë e di ti di të falësh dhe asgjë nuk kërkon për shpërblim prapë po pikë nga streha pse është këtu gjysëmerësirë nënëzo lëshoje dritën lëshoje ditën brenda nëse është natë lëshoje natën çka po do ai zotëriu po do të flejë me mua tjetër herë tani jam e lodhur dhe asgjë nuk mundem le ti pregadit paret kush po bërtet kush po piskat në mua mirë mirë më duhet të flejë ja një dy gjerë në dyqind dele uuuuuuu kujdes në ziiiiinxhirin e pantollave tua
u nis nga lagështia pastaj në rrugën diellore nëpër deltë e pastaj lava dhe mjegulla nga e cila shpërtheu një zjarr i dendur dendur
ju a e kuptoni me vajzën time diç nuk është në rregull unë të gjitha kushtet i‘a kam ofruar vajza ime nuk është nimfomane më kuptoni
prostitucioni për shkak të ca vrragëve shpirtërore
kjo është fjalë drastike koleg
jerm e ka përmend njëfarë vanje dhe ca shokë të juaj i kishte pas vetëm pesëmdhjet vjet çka ka ndodhë zonjë mos qani njeriu shërohet me të vërteta e jo me gënjeshtra
kolegë i dashur më duket se i nevojitet sanatoriumi ta dërgojmë në zvicër
kurrsesi rrethi për te është qenësor dhe kisha pas dëshirë të bisedoj me te pas ca ditë- sh pasi të forcohet edhe pak kurse këtu është paraqitë edhe një njeri
keni me të vërtet banesë të bukur dhe sende të vjetra fenomenale
ah po mjaft më kanë kushtuar
sipas të gjitha ky njeri i ri është njifar vagabondi një vagabond zgjebanik kuptoni bë- het fjalë për një radhitës kjo është e pa parë për renomenë time në sanatorium në sanatorium nëse ka nevojë edhe në çmendi mjaft budallallëqe ka bë
baba ti je i pakulturuar
koleg ajo ka përmend një kolegë të tuajin dhe i kishte vetëm pesëmdhjet vjet më du- het të di se çka ka ndodhë me te
ejani në kuzhinë të pimë kafe këmbët nuk po më mbajnë


4

vanja ti nuk po kupton ne jemi vetëm peshq të vegjël kjo nuk është për ne ka me të zie do ti zbuloj ca dredhia të reja dhe do ti hedhë porsi ashti si i hidhet qenit dhe pastaj do të ikë e ti trenohu plas kukat ha në dhëmbë thoit e tu ajo është një laramane dhe nuk është e mundur ti vetëm një herë je takuar me te
ti këtë nuk e kupton po të them më ka tronditë njeri ti po ma do të mirën por së pari atë vajzë më duhet ta rrotulloj e pastaj shohim
e ke hëngër
hajde shko blej mëngjesin mushkri dhe pastetë
zhurma në hallën e makinerisë i‘u duk e padurueshme në përgjithësi nga ai mëngjese çdo gjë i dukej e padurueshme nuk kishte besua se ajo vajzë do ta dërmoj aq shumë lidhje e shkurtë elektrike fatlum
shiko shoqo ti nuk ke as tesha si kushi
mjaft me ato fjalë sikurse të jetë çdo gjë vetëm në tesha a nuk mjafton se jam tme- rsisht i pashëm i shëndosh unë në krahasim me djelmoshat e sajë jam një maji pranvere të dish vetëm se qfar shpie ka mendja të ndalet u ndala para shtëpisë së saj dhe blegëroja si dele e pastaj mendova s‘ta nin ty shoqo për shtëpi të saj s‘ta nin edhe pse kjo shtëpi ka vlerë sa krejt dubrava jote hajde m‘shoj ziles
zonjusha ka udhëtuar në zvicër
kur ka udhëtuar në zvicër e dija se po i mëshon bojë e kurrë dikush i mëshon bojë për mua është nisoj sikurrëse me mi prek koqet
i tregoni se e ka kërkua vanja dhe se vanja kërkend dy herë nuk e kërkon
sikur ta kishe pa atë kopsht drenushat nëpër te lirisht shëtisnin
shoqo ti je i droguar
ma s‘po ma nin mua as për drenusha e as për shtëpi mua po ma nin për vajzushën kurse ajo shërbëtorja kishte me qenë pidh e gjysmë për ty pidhuci sikurse ëmbëlsirë ku- rëse ëmbëlsira mu sikurse veshi i elefantit
vanja kjo më vie era në burzhuj në një botë tjetër ti këtë nuk ke dëshirë ta kuptosh ti vetëm fut fut por do të vi koha që dikush do ti prenë ato brina qiju atëherë vanja bërtit në socializëm unë në socializëm kisha me i ndalu shërbëtoret duhet ti kenë vetëm pleqtë dhe të sëmurit si po duket disa kanë haru si duket të punosh
prapë je duke ma shpërla trurin me këto idetë e tua me ty pajtohem vetëm në një pikë se ca kanë harruar si duket të punosh e sa i përket shërbëtoreve aq më bën nëse dikush mund t‘ia lejoj vetes le ti ketë pasi që ai ka të holla dhe fundi fundit shumë gra në këtë më-nyrë po gjejnë punë mua një gjë tjetër po më brengos ato drenushat që shëtitnin nëpër ko-psht ato po më brengosin hajde njeri ti i cili je njëfarë komunisti më thuaj çka kishe bë me ato drenusha e sheh mu për shkak të atyre drenushave unë kurrënekurrës nuk do të antarso-hem në lidhjen komuniste edhe pse me shpirt jam komunist më i madh se shumica të cilët janë në letër
unë vanja mendoj se nuk ka kurëfar gabimi te ato drenusha gabimi është te njerëzit në pronarët e këtyre drenushave nëse njeriu ka kopsht të madh dhe nëse kanë të holla pse në kopsht mos të kenë drenusha kjo është gjë formale por shiko nëse ai njeri i cili në kopsht ka drenusha dhe një ditë thotë shiko shoko ty sytë nuk po të bëjnë këto nuk janë fare drenusha sepse këta janë lepuj të butë e atëherë tërë puna dhihet ndoshta më kupton se çka jam duke mëndu në kungull të cilin shumë lehtë mund ta rrotullosh sipas rrymimit të erës apo korrentit
e kam pa edhe pishinën për notë edhe garazhin por mua këto nuk po më interesojnë por më intereson vajza asgjë tjetër një ditë edhe ne mund të kemi garazhe dhe kopsht me drenusha e pse jo
e pse jo por leje këtë ku do të shkojmë sonte vanja pasi që është e shtune a ke ndonjë bukuroshe në shënjestër
shiko sonte nuk më shkohet askund nënën e kam të sëmurë ti e di se sa shumë e dua unë plakën time
vanja po gënjen ti prapë sot pasdite ose në mbrëmje do të shkosh atje lartë shiko të kesh kujdes mos fito marramendje
hajde bre unë pidhucat vetëm njëherë i kërkoj
zhurma në rradhitore sa po rritej mendimet i fluturonin në atë bregun në qetësinë e ati bregu dhe në drenusha frikohej të shikonte babushanin pasi që munde lehtë me ja lexua men- dimet mendonte në atë breg si diç joreale diç që çdo njeri duhet ta ketë secili njeri i cili pu- non dhe pastaj duhet të pushon u zu në ato mendime dhe në këtë mendim të këndshëm që krejt ajo atje lartë është e tija pushon se është një ditë vere me vapë kurrëse ky kërcente në pishinë dhe noton noton pastaj shtrihet në shpat marijana i‘a bie një birrë të ftohtë e puth ah babush babush nuk kam guxim të shikoj në sy ti do të çmendeshe sikurse unë vetëm një herë të thoja se të gjitha këto mund të jen të mijat do të kërceje si zorra në prush
burzhuazi kunguj të cilit janë jashtë realitetit
ti babush do të më preje në grimca të dua për këtë arsye babush pasi je i sinqertë se nuk shtyhesh me bryla si shumë të tjerë se ti i mëshon me grusht dhe thua e bardha është e bardhë kurse e zeza është e zezë mirë është të kesh kësi shoku por mire kishte me qenë me pas asi shtëpie asi pishine për not kopsht dhe garazh kush e di se çka ka krejt në shtëpi gjithnjë e më tepër mendonte në qetësinë në atë breg në fund e ndiente se në kokë formohej një liqe qetësie
shiko vanja në javët e ardhshme do të qesim konkurs për ndarjen e banesave mire kish- te me qenë të konkurrosh edhe ti nuk jetohet si qen në atë zgafelle
karin ma japin duhet të ipet shumë para për pagesë e ku ti marr vetëm nëse marijana mi jep çka je mrrol nuk jam duke menduar seriozisht unë e kam mirë atje me plakën time çka po flet ti përnjëfar zgafelle ne kem edhe banjë kurrëse plaka nuk mundet pa kopshtin e saj ku do të mbillte sallatë atje në ato kanaqe përtej savës në zaprugje ajo do të vdiste menjëherë në ata rrokaqiej kjo do të ishte për te një varr kurrëse në varr nuk mbillet sallata
hajde de njerëzit fitojnë shprehin
ti nuk i njeh pleqtë plaka jote e ka plakun e vet e kjo e imja askënd përveç meje ngado-njëherë e di më shkon në nerva më vie të iki nga ajo kurë fillon me qfaqjen dhe dëshminë e da- shurisë që ka ndaj meje dhe në momentet kurë fillon të më flas se duhet sa më parë të marto- hem se edhe ajo dëshiron nip se jam bredhës por atëherë më vie ndërmend se ajo nuk është je- tëgjatë dhe atëherë i them vetit të gjitha duroj se vetëm atë e ke në këtë botë dhe se është perso- ni i vetëm i cili të donë pa kurrëfar interesi më kupton
do të duhej të bisedoj unë me te
mos u bë i marë mendon se mu unë do të jem ai fatlum që do ë ma japin banesën ka dasa të cilët kanë marr erë kësaj pune moti dhe i kanë rregulluar moti punët
dyshon është e vërtet se është diç duke u zier por e shef se shumica kanë fituar banesa
e pse ti nuk ke shtruar kërkesë je duke e ruajtur reputacionin e unë të them atë reputa- cion vjerre lirisht për varëse jeto për sot por mos e harro as të nesërmen
të mit kanë banesë të mirë dhe gjer sa nuk martohem nuk kam nevojë
shpatin shpatin dhe pishinë për not ta kesh si ndonjë hajn më ka hy kjo mendje q`më gjete por kjo mua nuk më nevojitet por vanja parafytyro të shtrihesh në një shpat të gjelbëruar në atë moment ke edhe kërcyllat e tu personal shtazë personale ujin personal pediker personal kah më erdhi ideja për pediker personal
bora përcëllonte nën këmbët e tyre ecnin në heshtje dimri gjithnjë me mua ndodhin çudira kurrë të vie dimri unë si të jem dikush tjetër mendoj porsi fëmi mendoj në vozitje me saja mendoj në fëmiri plotësisht luaj
babush a të kujtohet ai dimri kurrë italianëve i‘u jomshëm sajat ati grupit të vogël të ita- lianve të cili kishin humb rrugën në dubravë ishte fundi i luftës as sot e kësaj dite nuk e kam të kjartë ç`ju duhej atyre me i bartë sajat mu bash ai italiani i trash i barte ndoshta i kishte marr për fëmiun e vet të cili me siguri e kishte në itali
më kujtohet por në të vërtet ne nuk kemi pas as fëmiri
pse babush pse ne nuk kemi pas fëmiri
mos u bë torollak po ishte luftë e flliqt
nuk do të më besosh por unë çdo dimër ndoshta pse vetë nuk kam pas fëmiri unë çdo dimër luaj me fëmijë e rrugës sime i vozis me saja luaj me ta kaluar gjia gjia kurrëse ata luajnë meç nga gëzimi bukur është ti shohësh fëmit e gëzuar kurë do të kem djalë kurë do të kem babush djalë do ti‘a blej sajat më të mira në zagreb ma jo saja autosaja kam për ti blerë
ej ç`po ndodh me ty si poduket ke ra nën ndikim të ndonjë rrezatimi e di se çke ti
kjo vie vetëm nga dimri babush kjo vie nga fëmit e rrugës sime babush qe mere vesh çka
babushani i hodhi pak borë në fytyrë dhe ky e pranoj dhe ashtu në mes të rrugës kryeso-re të qytetit të madh filluan të gjuhen me topa bora pastaj të lozin dhe të rrëzojnë njeri tjetrin në- për borë kurse njerëzit ngadalë filluan të mblidhen duke mos e kuptuar lojën femërore të këtyre dy fëmije të rritur e ndalën trafikun dhe ata ashtu duke qesh në mes të rrugës të shtrirë qeshnin kurse automobilat pas tyre filluan të bënin zhurmë me sirenat e tyre kurse ata vetëm qeshnin dhe asgjë nuk dëgjonin pasi që për ta ishte ndal bota nuk dëgjonin as të sharat e kalimtarëve
huliganë
të pagdhendur
budallenj
qielli ka një kaltërsi të mbyllët babush qielli është mu si kazani i papenit
kaloni mbi ne kaloni çka po pritni ne të gjitha mund ti bartim edhe rrotat e automobilave edhe gazin e juaj zotëri çka po pritni kaloni mbi ne kush ishte ajo babush kush ishte para pak çastesh këtu babush ku shkoi ajo grua babush kjo nuk është e mundur ku shkoi ajo biondina babush
vraponte nëpër trupa shtyhej dhe bërtiste ku është ajo biondina a e pat atë biondinën mariana quhet
marijanaaaaa
e pastaj i lodhur hyri në tramvajin i cili e qoi në dubravën e tij

5

me gjymtyrë gjysmë të vdekure me sy gjysmë të hapur i kishte qepë sytë në një pi- kë të largët të dhomës dollapi vitrina qeramika diç ka ndodhur ku jam unë qfar realiteti është ky në dritare shihen drujt e zhveshur e veshura e arit shihet nga dritarja nuk është e mundur se dimri ka kaluar pranvera pranvera ka ardhë qetësia e dendur e dhomës nuk është e mundur të qëndrosh e shtrirë në qetësi kaq të koncentruar diku në qytet u ndie sirena di- kush po vdes ku është nëna ku është shtefica zëri e tradhtoi fuçia u venit do të vdes pse të vdes nuk vdiset veç hajt e ndoshta më vdiset veç hajt pa arsye mblidhet diç në ty dhe u kry dielli dielli ende është dimër zjarri shushurit u mundua të kthehet anash dhe u takua me sytë e zhizellës e dashura e vogla e imja zhizell eja leh eja të lutem
qimja e zhizellës e xigloj në mes këmbeve zhizell zhizell
vanja
kush është ai si ndodhi e tëra ajo po ishte mëngjes kush është ai kalimtar balenë nga periferia me siguri atje krejt gjërave u vie era spermë e në kalbësirë lakra turshi dhe shuplaka greminë mirë mbasi nuk ka ardhë e ka kuptu mirë pasi e ka kuptu çka do të ly- pte ai këtu ai është vetëm pjesë e mirë e një toke pjellore toskana toskana plotë me diell
vllado
çka i kam bë ashtu me siguri diç të tmerrshme i kam bë pasi nuk mundet të më kujtohet më duket se ka qen moti çka i kam bë
psikiatri
me siguri diç i ka ndodhë diç që është e lidhur direkt me ju dhe ka lanë vragë
i kisha pesëmdhjet vjet shoku i babait më muar në udhëtim a ishte pran ndonjë bregut me ujë apo në livadh krejtësisht s`ka rëndësi bregdeti azur apo liqeni në normandi ishte një dhomë e këndshme era në perde në ujë lëkundeshin barkat reflektimi i ujit natë verdi në ujë më nuk lëkundeshin barkat rrezatimi i hënës në cicë dora këto janë barka këto janë barka shiko uji po tërhiqet kush po qeshë kush e ka derdhë gazin nëpër vithe të mia kush e shqeu lulen
gjak
babai
kolegë duhet ta dërgojmë në zvicër unë të gjitha i‘a kam mundësuar
vanja
po qesh sikurse fëmi dhimba e juaj është në mes këmbëve
vllado
kupto marijana ne të gjithë të dojmë ne vetëm kemi fjet në druj
prostitucioni
miqtë e mi
zhizell eja zhizell dhe hy në mes këmbeve të mia
o nënë ti qenke çka ka ndodhur ftohje një dush kishte me qen i mirëseardhur dush uji të gjitha do ti kishte la kurë të them unë uji të gjitha i pastron a është nxehtë në banjë a nuk ka telefonuar dikush ndonjë një mik po ai më intereson kush mund ta gjen në këtë qy- tet njerëzit paraqiten dhe menjëherë humben mund të kalojnë edhe vite të tëra a mendon se sot kisha mujt pakëz me shëtit po po gjithsesi do ta bëjmë një ndeje të mirë për nder të da- tlindjes sime kenë do ta ftojmë të shikojmë kurse pa tortë assesi e madhe e vogël më e ma- dhja me shumë qiri sa vjet i mbushi unë pse po qesh nënë unë jam plakë unë jam pula pla- kë po e ndiej veten se jam plakë dhe të lodhur është dashtë diç të ndodhë dhe mos të jem më plakë ti gabon nëse mendon se kjo nuk mund të ndodh dashuria çka është dashuria tin- gull gjëmim hepiend në mes këmbëve elektriciteti në kurrëriz nënë zhizell më thuani çka është dashuria
vrushkulli i ujit ramja e pikave në fytyrë pikat po shkapërderdhen në gji janë të forta të terne ekstaza loja barku tensionohet daullet e parambrëmjes kurë do të kem fëmi jo jo këto nuk janë fjalët e mia kjo nuk është iluzioni im çka do të më mungonte silurë të kisha fëmi me te ai është i shëndosh ai qëndron në pozitë vertikale ai është rrokaqiell në tërë kë- të kalbësirë ai është farë le të shkoj ai periferiku lakrat turshi gjithsesi është dashur të shkoj në skijim lartë në shallatë
nënë kush po i bie ziles kush po vjen miqtë e mi mirë lëshoj brenda
i`u ka duk se nuk po i njeh njerëzit nga marsi irena antonie vllado jagoda bujko nënë bjere votkën uluni mirë jam unë hajde flisni
mirë tani të gjitha i di çka keni bë të flasim për dashuri pse heshtni ju a kurrgjë nuk dini për dashuri
më tregoni se në rshqitje ishte mirë por ekzistim edhe diç tjetër përveç rshqitjes duhet të ekzistoj edhe diç tjetër
ishim në piknik në mokrice italian gjuetar jagoda e filloj
e pastaj
unë isha në triesht kam ble fustana dhe byzylyk
e pastaj
e njeh sanjën e njeh e ajo kishte një abort me njenin pa lidhje
pastaj
pleqtë e mi kanë ble 125 i rrahatshëm i shpejtë send i trentë i trentë
mirë mirë gjithsesi të vini për ditëlindje të gjithë të vini edhe ata të cilët i njoh
u çlirua hapat në shkallë gazi i theksuar i bujkos kërcitja e derës së hyrjes dhe te dyert e teto ankës gjëmojnë gryejn në tru tëhollohet një tel në kokë telefoni
po unë jam po o jo për pesdhjet vjetët e ardhshme jo çka po flitet për një rradhi- tës po kjo është ma se e vërtet ja ku është ratë në krevatin tim plotësisht është i zhveshur me qime i lodhur mardhënje galaktike me askënd kësi mardhënje dashurie po të fyej da- shuroj kjo nuk është fyerje ti vetëm ke të holla çka je dashuruar në mua u shemba nga knaqsia ti do të më rrotullosh a i ke bërë parat gati a o a ndien vanja njeriu i ka pregadit të hollat çka po thua ti muzg po po ja qe po vij po zdishem vanja hajde ti mi hjek rrobat hajde vanja ti nuk zdesh vetëm rrobat por edhe shpirtin
e mbylli telefonin miku i babait
krevati i zbrazët çarçafët e ndrydhur sikurse të isha tani këtu vanja të mos gënjeja
qetësi sendet
zogjtë cicërojnë prej nga dimrit zogjtë po zogjtë e dimrit
kurëfar zogjsh muzg shtresat e ankthit me këmbë të zbathura në borë oh kënaqi është të vraposh me këmbë të zbathura nëpër borë nxehtë është ftohtë është pse nënë po më fut brenda pse je me mua e vrazhdë nuk jam e çmendur të them vetëm desha që ta ndiej borën a të kujtohet kurë isha e vogël dhe mu si tash kurë kam vrapuar e zbathur në- për borë ma qfar sëmundje ma qfar të kallurit e mushkërive zogjtë cicëronin po të them prej nga zogjtë në dimër më është dashtë të dal kjo është kënaqi butësisht më fërko më fërko këmbët edhe pak këmbët
çka po ndodhë
paraliza progresive babush sifilizi
si po bisedon kështu me mua ti je armiku im unë dua që të ndihmoj marijana e dua prestigjin e familjes sime çka do të thoshin punëtorët e mi sikur ta dinin e me siguri diç kanë nuhatur vajza e drejtorit të spitalit vajza e punëtorit shoqëror me autoritet
o babi mos qaj për prestigj më dhemb mua për prestigj a di ti diç për shpirtin a di ti për sëmundjet e trupit për ata të brendshmit çka di ti babi të mbledhësh për veti para të jesh dyftyrsh mos u përziej nënë nuk ke guxuar të më mëshosh shuplak babi ti e di se unë të gjitha i kthej po qanë
prapë ligshti në trup prapë qetësi si ka than ai poeti babi qetësia e lidhur në nyje dhe trupi im i vogël i lidhur në nyje
do të çoj në vrapçe
gjithsesi do ë vish në vizitë të enjteve të ëmbla mere ne vedi edhe nënën
prostituta
mos për këtë ka më pak njerëzi në neve ti i pari më qite mikut tënd për shkak të prestigjit apo jo babi unë isha një shkallë për karrierën tënde
marijana më fal më thuaj si mundem të ndihmoj më thuaj të gjitha do ti bëjë
ma qep himenin babi ti si gjinekolog mundesh a do apo vetëm kthema atë vitin më duket se ishte e pesëmdhjeta nënë jepja babit faculetën ai nuk guxon të qaj për shkak të prestigjit nënë pse ty natën babi të rrah për shkak të renomesë
monstrum monstrum
prapë hapat në shkallë prapë kërcitja e derës hyrëse dhe dyert e teto ankës kërcasin edhe trutë e mia kërcasin mirë nënë nëse insiston edhe sot do të rri në krevat eja nënë qaj në krahun shfryju nuk jemi fajtor pse jemi të këtillë një ditë prapë do të jetë mirë qaj qaj do të kesh nipa një grumbull nipash dhe ti do ti duash dhe ata do të shajnë zotin nëse do të jen djem edukata kjo është shumë e rëndësishme shiko kurë do të kesh nipa e mesa gjithsesi duhet t‘iu blesh foka që turfullojnë me mustaqe frrrrr ashtu qeshu qeshu se ndoshta plotësisht jemi të ftohtë në vetveten tonë ndoshta për shkak të dimrit por në pranverë krejt do të jetë ndryshe do ta shohësh hajde na ziej nga një kafe turke dhe nëse dikush thret thuaju se kam vdekë se më keni varrosë dhe se tani momentalisht jam duke pirë kafe turke atje poshtë atje lartë në mirogoj
për borën e parë nëpër trup i kaloi një nxetsi

6

vanja ç‘është me ty ti asgjë nuk po mundesh
nuk jam në formë
po gënjen ti kurrë nuk ke thënë se nuk je në formë diç po ndodh me ty prano
asgjë nuk po ndodh me mu pulëz mos më lodh po më pengon hajde mbuloje at lakurrëiqsinë tënde
shiko shiko tani po të dukem e ndotur
hej mos je dashuruar ti pa hiri
edhe nëse jam dashurua ty nuk të intereson mos duhet të vie te ti të rrëfehem
vetëm po më tërhjek për hunë e sa gjëra mi ke premtua
asgjë unë ty nuk të kam premtua mos çpik unë vetes i kam premtua se me ty do të flejë dhe këtë premtim ndaj vetes e mbajta kjo është e tëra
ti je i poshtër
hajde ndize një cigare dhe çele dritaren po të zihet fryma
e hapi dritaren dhe në atë moment e vërejti vrimëzën në kombinezon dhe një njollë nën sqetull dreqi e martë kushedi sa të përlyta i ka brekët
ti vanja je kurvë mashkull
hajde mbylle unë vetëm i dua femrat a ke ndi ndonjëherë për karamazovin
shiko shiko tani përnjëherë u bëre i lexueshëm mos është ky ndonjë kangëtar
po kjo është mandolinë për bythët e femrave dhe në çdo të premte i‘a u jep nga një plumb prej lëkure atyre që e kërkojnë
je i neveritshëm si po duket kam ra nga kombinimi
shiko bubulina ime pse po qanë tani gjithnjë ekziston edhe një kombinim
për arsye se për arsye se ende të dashuroj
hajde hajde qetësohu unë nuk kam kërkuar nga ti të më dashurosh
tani veç pata marr kredi për të blerë lavatriqe dhe frigorifer
ç`po ndodh me ty a je e marr kush të ka thanë me marr kredi kush plaka ime mi lan mirë kmishat dhe brekët dhe nuk më duhet asgjë a je çmend ti por unë ende nuk kam plan të martohem unë po kaloj kohë me ty si edhe me të gjitha të tjerat me dallim se me ty jam pakëz ma gjatë se me tjerat nuk je e keqe por unë ende nuk kam plan ta vej lakun në fyt
ke gjet diç ma mirë e tani nuk jam më e mirë për ty po pra duarve të mia u vie erë çokollate
çdo respekt bubëzo për çokollatën tënde dhe fabrikës tënde por unë ende gjerë më tani nuk kam qenë i dashuruar me themel që të them ej vashë ka ardhë koha të çoj në dubravën time a e kupton njeriu duhet të jetë i dashuruar gjerë në fyt që dike ta marton ose në rastin tjetër duhet të jetë diku ndonjë llogari
ti domethan po gënjen unë vanjice do ta mbys veten
mirë bë si të duash mbytu por je e marë ti do të gjesh ndonjë burrë më të mirë se unë
mendon se mundem ta gjej
me siguri bubëzo ti je e hijshme ti je e hijshme ti ke trup të bukur ke byth tër- heqse aiiii ke me pa si do të ngjitet ndonjë frajer për ty
me të vërtet
shumë seriozisht e kam
atëherë ja një puthje për këto që mi the
i gjysëmbylli sytë dhe u qfaq shpati dhe pishina e notit
flis
shpati u shemb
e mjerë për shkak të k‘saj shuplake kërkon me të rrah faliminderohu se unë femrat
nuk i rrahi eshtrat mundem ti thej për këtë pasi që isha duke menduar diç të bukur
po ti ke menduar në atë se si më ke shkërdhy dhe tani në mua do të bëjnë me gisht
pse të tjerët nuk të kanë hajde kujt po i tregon po i shet mend kjo ska kurëfar lidhje kurë njeriu dashuron kjo ska lidhje kjo është marrëzi kjo është ndotësi nuk është te femra vetëm te ai seni poshtë në pidhuc
vanjice unë pa ty nuk do të jem e lumtur kurse të mit më kanë premtu me ma dhanë një vresht dhe një livadh në sllavoni kemi mund ti shesim dhe pastaj të blejmë një automobil dhe pastaj të vozitemi të vozitemi nëpër botë së pari kishim shkuar në det në dubrovnik vanjice
nuk e ha unë atë karem kurse shpati vanja e pishina për not e drenushat e hëngër krimi
ti ke dikend ti je i dashuruar
ndoshta çka di unë
kush është ajo
e kam parë vetëm një herë
hej vanjice ti je torollak kjo nuk është kurrgjë kjo nuk është kurrgjë të njoh unë ty kush është ajo
ajo jeton në breg
princezë
mace bionde
unë jam torollake pse të dashuroj nuk e meriton vetëm sa çokollatën i‘a kam dhu- ru nënës tënde kam mundur të dënohem për këtë arsye
nuk je dashtë plaka ime edhe ashtu nuk të adhuron më ka tregu se asnjëherë nuk i‘a ke larë ent
mo bre mos deshi edhe enët me ja la
mos u nevrikos asnjëra prej të cilave i kam pas në shtëpi nuk i‘a kanë larë ent nëse njëherë vie tek parat do ti‘a blej një makinë për larjen e enëve me të vërtet nuk e meritoj të më dashurosh unë jam një hiç e tani eja në krevat të nxehemi është ftohtë
ti je një morr mendonte në përgjithësi morr aspak nuk po e ndi pranin e femrës në krevatin tim edhe pse libidet pakës më par më punuan ta rrotulloj edhe një herë dhe pastaj lamtumirë për gjithmonë jo jo nuk mundem flokët po i kundërmojnë një erë të keqe si poduket gjithnjë i kanë kundërmuar flokët e unë i kam pas hundët e mshelura
ishte më nxehtë këmbët i kishte të rrëshqitshme a thua pse të gjitha këto vajzush dashurohen në mu a thua se tërë puna qëndron në koqe
më pëlqen të mbështetem në kraharorin tendë do me thënë e tëra mbaroi
mundemi ndonjëherë të shkojmë në kino
cila ditë është sot e shtune
më duket se po
gjithnjë do të më kujtohet kjo e shtune
pulëz mos u bë melodramike vetëm do të kalosh në pronësi të ndonjë frajeri tjetër dhe të gjitha do të jen në rregull mund të them se mua më vie ndot nga të shtunat hajde të shikojmë ndonjë film vestern
prit edhe pak ta mbaj në mend ngrohtësinë tënde
dhoma e vogël në periferi muret të cilat kanë fillua të qahen rrjeta e merimangës dritarja e hapur depërtimi i ajrit të pastër dollapi si një fantazmë qoshi i kaltër ende është larg e hëna e urrej të hënën aromë e keqe nga goja a thua q‘ka është tani duke bë marijana me siguri me karruca ka shkuar diku jashtë vendit punë e madhe nuk mund të them se nuk mërzitem dot e po mund të them se po më dhemb se ku është ajo nuk i takon kësaj bote atë nuk kisha mujt me e pru këtu pse nuk kisha mujt me e pru pse krevati është krevat njëmend spiralet pak janë të ndryshkurrëa dhe lëshojnë cijam o spiralet kanë shkuar në dreq të mallkuar por ajri këtu është i njëjtë si edhe atje kurë të hapen dritaret edhe nga këtu shi- hen yjet edhe nga këtu mund të shihet arusha nga krahrori im shkëlqyeshëm shihet arusha e madhe zonjusha me siguri ka shkuar në zvicër këtë e ka thënë me siguri vetëm me më hjek qafe e do të shohim zonjushë me siguri do ti vinte keq të më prezantonte shoqërisë së sajë ajo me siguri luan në piano gishtat i ka të gjatë dhe delikat e çka do të bënte vetëm ajo me ata gishta me këtë vogëlushin tim me flokët e mija bubë mos më shpo në kraharorin tim do t`ma çelësh birë prapë filloj bora le të bie le të bie le t‘na mbuloj le t‘më mbuloj le t‘më mbuloj pasi jam i këtillë ashtu edhe më duhet përnjëherë e takoj një bukuroshe i them hajde ta rrotullojmë një për borën e parë dhe unë pastaj e dhi punën dhe smuhem
i ftohtë je si akull çka do të thonë koleget e mia nga fabrika
do t`ju thuash se ti më ke lënë ju thuaj se kom filluar të bëjë nervoz ju thuaj se të kam lutur të martohemi kurse ti nuk ke dashtë ju thuaj se tu kam kërcnu se prindër e tu duhen menjëherë ta shesin vreshtin që e kanë në sllavoni ju thuaj se më duheshin të hollat se kam bë ndonjë mashtrim ju thuaj se jam më i poshtër se ai prit pak si quhej miqkoviq se jam më i poshtër se ai miqkoviqi që iku në itali dhe bëri ndeshje me mercedes ju thuaj se jam një tip i tmerrshëm se jam i sëmur nga sifilizi se kam kancer se mëlçia më ka shku në pidhë të samës nga pija e tepruar ja qe këto mundesh të ju thuash mundesh lirisht edhe më shumë të shtosh
ti je i prishtë pa zemër ske mëshirë
dëgjo pulëz ne nuk jemi shumë të mençur ne vetëm jemi të fortë ti je në femër e fortë neve na duhet të jemi të fortë neve nuk guxojnë kurrëfar sentimentaliteti të na bluaj ne nuk guxojmë të humbim trollin nënë këmbë a kupton ne nuk kemi para që të udhtojm dhe të harojm të gjitha ato fatkeqësi të cilat na ndodhin në jetë ne duhet të gjitha fatkeqsit ti kalojmë si fruthin në lëkurën ton mos qaj zogës mos kjo do të kaloj më beso nuk e kam ditë se më dashuron kam mëndu se vetëm pajtohemi mirë në krevat se edhe ti e ke të njej- tin mendim dhe se do të vijë koha një ditë do të ngopesh me mua se do të vish tek unë të më thuash mjaft unë po martohem se dua familje dhe se me ty nuk dua të jetoj se është një njeri i cili më dashuron nuk i njekë grat tjera është gjentil dhe me kohë unë do të filloj atë njeri ta dashuroj pasi që ti asgjë nuk ke dëshirë të kuptosh seriozisht ti je një bredhës ti je një hiq a kupton hajde vishu zogës a e sheh se qfar kaltërsie ka qielli kurse yjet porsi lira të akullt zverdhen oh sikurse të kisha kaq lira kurë do të ishte e mundur të shkoj atje lartë do të kisha shkruar dhe do të kisha ftuar të shohim ndonjë film vestern të shkojmë dhe të harojm të gjitha rreth nesh ti lëshojmë në livadh ne edhe ashtu jemi vetëm ca lidhëse në këtë jetë por duhet të jemi të fortë gabimi ynë është se kemi filluar shumë vonë të dyshojmë e është dashur të na mësonin nga fëmijëria hajde zogës vishu kush ka mund të na mësoj të dyshojmë nga femëria
në natën dimërore në erë prapë ishin të shëndosh dhe prapë te ai u shfaq dëshira ta kap për dore ta përqafoj oh zogëza ime ti do të ishe grua e mirë por unë me siguri nuk kisha mund të dashuroj aq sa e meriton se me siguri të kisha rrah se ti kishe pas dëshirë vetëm fëmi të kesh se ti çdo ditë do të kishe përgatit vetëm spinaq me lakra kurse unë e urrej spinaqin lakra dhe suxhuk prapë mund ti ha jo ti je e mirë ty të nevojitet një burrë më i mirë
zogës unë e dua dimrin edhe ti e do dimri është një stinë e fortë dimri është mjaltë i ftohtë hej vogëlush mi jap sajat pak për besë nesër do ta jap një çokollatë dhe nesër do të vozis me saja seriozisht hej u kry
ulu zogës
vraponte hidhej e rrotullonte në vend kurse ajo qeshej qeshej me një qeshje të shëndosh dhëmb të shëndosh dhëmbët janë kryesor për një qeshje të shëndosh të gjitha janë kryesore për një qeshje të shëndosh tutuuuu uuuuuuu fu fu
e tani mjaft
po shkojmë ta shiqojm gjon vejnin ky është një djalosh i mirë i adhuroj këta djelmosha
gjon vejni është i fuqishëm gjon vejni është kauboji mbi të gjithë kaubojët tani do ta palos jepi me të majtën me të djathtën ashtu e ke qetsu në këtë mënyrë ishte dashtë të qetësohet gjysma e botës hej zogës ti po frikohesh për gjon vejnin ma jep dorën pastaj gjon vejni kalëronte nëpër një rrafshine në të cilën rritej një bar i dendur pastaj gjoni zbriti nga kali i cili avullonte nga lodhja dhe dikush shtiu me armë në te pastaj gjoni shtiu nga arma e tij dhe pastaj prapë rrafshinë dhe pas rrafshine prapë një shpat
shpati me pishinë për not shpati me drenusha kjo nuk është e vërtet unë e di se ve- tëm një kësi shpati eksizton dhe vetëm për një biondin oh zogëza ime më fal më nuk mu- ndem ta mbaj dorën tënde po mendoj në gishtat e marijanës do të pëlcas do të çmendem zogës më fal më fal
të gjitha i kërcitën në kokë kuadrot e mëdha u përzien me ato të voglat dhe ai kceu i shtyu ca njerëz dul si pa kokë duke e lan dorën e zogëzës të qëndroj në ajër e la zogëzën të gjëmoj vanja vanja ku po shkon mos më le vetë mos të dashuroj të dashuroj ti je derrkuc vanja ti je një hiq por unë të dashuroj
rruga rruga
mbrëmje fëmit piskatnin


7.

cigarja po të ndizet shtremb marijana dikush po të tradhton ha ha ha
mua të gjithë më tradhtojnë mua askush nuk më tradhton të gjithë ne jemi të tradhtuar qysh moti
gala e ke këtë qafore babi të dëshiroj një veri hepi datëlindje sa vjet i mbushe nuk jam smizesë byzylykun e ke të bukur si në ëndrra
babi babi mami të dashur ushqej këta zogj të uritur
çka kishim mund së pari çka mendon ti bujko kishim mund të ulemi në dysheme dhe të lozim çka me bë kjo fant
pse të lozim fanta kurrë kishim mund pikë së pari unë dhe ti të hipim lartë në atë dhomë por së pari marijana kishte mund të loz në piano
ashtu është jeeeee marijana qou dhe të lutem mos loz prapë rekuijemin e mocartit loz diç për vallëzim për vallëzimin ton të parë sonte loze shtrausin e mirë plak nxire nga naftalina shtrausi është një kar sentimental shtrausi është sheqer kurse neve sonte na nevojitet pak sheqer
kam një ide të shkëlqyeshme ta mbushim pishinën me ujë por me ujë të ftohtë dhe të llapërçitemi në te
gjenial je vllado ta lëshojmë ujin ta mbushim pishinën
të çmendur jeni të çmendur keni ardh në datëlindje time por nëse kështu dëshironi le të jetë shtefice hajde lëshoje ujin në pishinë të mbushet
ishte ky listi nuk ishte shtrausi kjo ishte vetmia e gishtave pikëllim kurse fytyrat ishin të thartë boba dhe sasha loznin me shkopinj vladoja në tepih bujko kishte fillu ta lë- pinte jagodën e thithin llullën me siguri drogë muzg kush janë ata tre të cilët lozin mos u hidhëro byrazer diku i kam parë me fytyra të zbehta
ëndërrime përmallim sa herë e lozi këtë më vie ndër mend vetëvrasja kryqëzim unë lozi për të vdekurit të vdekurit të gjallë s’ka rëndësi çdo ton çdo akord është një teh në mish a din këta fëmi të vuajnë a din këta fëmi të mendojnë të ndiejnë ndoshta kaq shumë vi- te me ta dhe përveç një shprehie asgjë shpraztinë prej kah kjo shpraztinë a udhëton me gjene nga gjaku në gjak nga trupi në trup
mbylli kapakët e syve sipërfaqet shpërthyen prrocka në të cilën njëherë kishte larë këmbët zalli në fund kthjelltësia peshqit të cilët bredhin kërkojnë kjo kishte ndodh në një ra- fshinë të bukur pastaj në qetësin e mbrëmjes hyri gurgullima e ujit mbushej pishina nuk dua këtë ta dëgjoj nuk dua të mendoj për atë prockë në fund të cilit rrinin në qetësi guralecët ja prapë po i hjedhi një dy tre njëqind njëmijë guralecë të vegjël buç buç buç mbushej pishina njeri mos u hidhëro o zot o zot nëse je diku po të lutem sonte për pak qetësi tani është mirë gjithçka u qetësua a thua kush po futet barkas nga shpati asnjëherë nuk kam ditë ta vizatoj dimrin dhe shpatin me dëborë njishë nga vizatimi po i ndie hapat e qetë ndoshta është dhelpër ndoshta dashuria ndoshta era ushton degët murmurisin një ckic nga fëmirija gurgullima e ujit oh sikurse do të kisha mund të bëhem prapë e vogël vetëm për një çast çdo gjë e kisha bërë ndryshe pse natyra nuk e ka rregulluar që të kemi mundësi të kthehemi nga jeta vetëm për një herë në fëmiri ligj i pashkruar i natyrës rrethoja huje ranç i rrethuar me huj dhe me tela po mu kështu kjo është jeta pastaj të ngulin në hu të rançit tënd personal ohhh më duhet të mendoj në ujin e asaj prrocke të kthjellët në prockën e cila po kalon nëpër kohë pa ndalesa sikur të isha unë uji po të isha unë prrocka sikurse të isha si shkrimtar dhe të kisha fuçinë ti ndali të gjitha këto
marijana marijana pse po loz me neve po na gatuan mu si brum loze shtrausin po dëshirojmë të jemi pak sentimental hajde marijana loze shtrausin
ne të dëshirojmë hepi datëlindje ne të dëshirojmë të gjitha hepi vetëm loze pak shtrausin
kush janë këto fytyra kush jeni ju dëshiroj edhe pak të jetoj me sy të mbyllur këtë edhe ashtu e bëjmë tërë jetën por kjo tani është diç krejt tjetër luani dehuni
më duket se kjo ndodhi në një verë por nuk e di se kush ishte me mua lopa pallte matanë ane qeni vraponte gëzueshëm sharovi kisha dëshirë ta kapi por ai iku vrap nëpër prockë edhe unë fillova ta ndjeki nëpër prockë nëpër kthjelltësi kurse dikush bërtiste marijana ti je torollake qeni është vetëm qen a se shef se si nga ai të vie ndot kush bërtiste fytyra e cila është fundosur në shtresat e paftyrsisë ëndërrime po më kryqëzon si po jetoj unë mu sikurse embrioni mu si damari i pazhvilluar po jetoj si rastësisht natën kurë po shihet mjaft qartë është natë varreza mos qaj sot e ke ditëlindjen hapi sytë dhe vrapo ikë
marijana po qanë marijana po qanë aha ha opla opla pse marijana po qan ti ende nuk je plakë
nuk është jo kurrgjë nuk është kjo kurrgjë ja ku e keni shtrausin pra rampapam- pa-rampimpi hajde vallëzoni
këndonte me zërin i cili nuk ishte i saj u mundonte me një shpirt i cili ishte i tjetërkujt shpirti i një zogu grabitqar
bravo marijana bravo e shkëlqyeshme je këndo këndo ke zë magjeps zërin më të mirë se gabika zërin më të mirë se tereza asaj sheqerkës së pispillosur me këmbë të qelta këndon më bukur se koni frensis nuk e ndiente më veten se një tërësi por si një pjesë të mozaikut të shpërndarë në hapësirë
erdhi babai të gjithë rrihnin shuplak e puthi kurrëse ajo buzëqeshi para e rrejshme mendoi ajo pastaj arritën edhe miqtë e babait dhe i prunë dhuratat
gëzohuni fëmi gëzohuni ne do të lozim pak poker në dhomën tjetër gëzohuni du-het të jeni të lumtur
rrëshqit rrëshqit gëzohuni fëmi duhet të jeni të gëzuar unë po të buzëqeshi por ti nuk po e kupton buzëqeshjen time ti po mendon se kjo është buzëqeshje faliminderimi baju për çka duhet të kem faliminderim ti më ke bë autopsi kurse unë prapë po të buzëqeshi pasi jam tjetër lloj ti je poli i veriut ti je një copë e madhe akulli ja prapë do të buzëqeshi por ti nuk po sheh çka ka pas kësaj buzëqeshje çka ka pas dhëmbëve të mi tani mundem të kici
bujko ti me të vërtet je zemër bujko ti vërtet je bukurosh i vërtet plus merr pjesë në shfaqje të varijetes si më i miri më i miri kar me muskujt më të mirë bilder mbi bilderët
kjo është nga mërzia shtos
të lutem zdishu gjer në gjysmë pasi ne jemi të marrshëm
tush për bujkun
tush për bujkun
ndale dritën shiko marijana lusteri kristaltë ende po luhatet
kjo është nga listi nga ëndërrimet nga pikëllimi
zdishej porsi një striptizetë ishte dëfryese ishte qesharake një shkulje së qeshuri edhe unë po shkulem së qeshuri shkulu së qeshuri marijana përzine atë mllef ndoshta është ai vetëm një hije ogurzezë me të vërtet muskujt i ka të shkëlqyeshëm
pastaj jagoda u varr në njërën dorë e pastaj vishnja në të tjetrën dhe në gojën e ha-pur i qitnin shampanjë e pastaj bujko kinse u rrëzua i hipi së pari vishnjës dhe pastaj jago-dës dhe filloj ti nguc kurse ato shkuleshin së qeshuri gjer në çmendi
mjaft mjaft ndaloni këto budallallaqe
marijana ç’ke po kjo është vetëm mahi grim
mjaft mjaft më mjaftojnë derrat e egër
marijana më fal nëse kjo të irriton por edhe ti ke qejf gjithashtu të zdishesh
qetësi gricë në dritare argjend vllado e uli shikimin flak i digjnin faqet
më duhet të mbes e ftohtë më duhet
hajde fëmi çdo gjë është në rregull të lozim
kësi soji të duam marijana
tom gjons
u ulën në rreth në ca shilte të vogla
e pastaj bujko
e pastaj unë i mëshova me reno i mëshova në prapanicë e gjuajta lartë mendova u bë kiameti unë shkova në burg më ra ndërmend plaku ai do të më nxjerr mendova kurse topolino ishte kthyer në kulm dhe ashtu e tërhiqja e tërhiqja gjer sa nuk më shkoi për dore ta ndali automobilin
një gomë më ka shkuar një gomë më ka shkuar duhet të ma paguani a e kuptoni fëmi ai bukvalisht fluturoi nga topolino dhe menjëherë kërkonte t‘ia paguaj gomën njeri i vogël njeri i dashur punëtorë njeri i vogël proletar
goma më ka shkuar goma a e kuptoni se duhet të ma paguani
oh jo do t‘ju blej një topolino të ri i thash kurrëse ai filloi të qaj
më bleni atëherë vetëm tri goma topolino im është i mirë
kurse ati nuk i kishte ndodh asgjë
asgjë jagoda vetëm se flokët në ca vende ju kishin thinjur ha ha çka po më shikoni gojëhapur çka e keni hap gojën këtë vetëm e kam qpik vetëm t‘ju dëfrej frankenshtajn
kurse ne menduam se kjo është ngjarje e vërtet dëm ti gjithnjë qpik
halou viski
e tani loja me fanta terr
çka të bëj ky fant
atëherë ky fant ky fant le ti hjek brekët
ooooooo është e detyrueshme
çka të bëj ky fant
ky fant le të pi viski pa masë gjer sa nuk humb vetëdijen
ky fant le të zdishet
edhe ky
edhe ky çka të bëj
le të telefonoj në qytet diku dhe le ti thotë se në vend e kërkon milicia
halooo këtu policia ju lutem që burri juaj menjëherë le të lajmërohet në polici sepse burri juaj është hajn burri juaj është hajn me diplomë
drita
jagoda mbuloj gjitë
vishu këtu nuk është bordel të gjithë në shpat hajde flladituni
gjuheshin në borë të gjithë rrotulloheshin marijana bjeri sajat bjeri sajat mundet edhe barka larg është vera
unë jam ujku uuuujjjjjjjjjjjjj
tani është më mire tani ndoshta jeni normal hajde të bisedojmë për diç të mençme për diç të shëndosh
për çka të bisedojmë që është e mençme dhe e shëndosh datëlindjet nuk janë me shkri mend datëlindjet janë me e kënaq trurin hajde ta lëshojmë trurin me kullot ne jem tepër të mençur tepër e kemi të mirë jetën që të bisedojmë për diç të mençme për çka mundemi të bisedojmë hajde na trego marijana
dëgjoni fëmi më vie ndot nga kjo jetë e jona me këtë jetë asgjë nuk kemi përjetuar përveç një boshllëku kam dëshirë diç tjetër diç të re mirë pak jemi nxeh e vërtet është por nuk mundemi të jemi gjithnjë në këtë gjendje dhe të jetojmë me një gas maskë më sillet nga ky boshllëk kush nga ne u kap për diç
ja unë jam kap për jagodën po e mbaj për prapanicë
hahah hahaha
kisha pas dëshirë që tanë jetën time ta kem dorën në prapanicën e jagodës
mos u tall të gjithë ju fort mire e dini se ç’po mendoj mendoj fëmi në një mbështetje morale mbështetje po na nuk kemi kurëfar mbështetje a e kuptoni ne po notojmë ne jemi embrione ne jemi vetëm të pa kënaqur pasi e kemi një jetë forte të mirë mirë ne jemi mjegull gjithësisë ne jemi bërllok
ooooooo kujdes marijana munden me na dëgjua ata pas shpatit e të na i marrin të gjitha këto që i kemi ata një ditë do ti marrim të gjitha këto që i kemi a e sheh se çka shkruan shtypi po mundohen askund vend mos me na lan
marijana prej qfar kohe ke filluar të mbash ligjërata morale hajde përnjëherë të ra ndërmend fëmi ne jemi bërllok nuk është e vërtet sikur të ishim ne bërllok ti së pari ma- rijana do të jesh një ditë mjeke jagoda profesoreshë e gjermanishtes dhe anglishtes mere me mend jagoda prof. jo jo ajo nuk do të jetë prof. ajo do të shkoj në cejlon ajo do të shkoj në burmë në ambasadë do të jetë përkthyese jagodën plakushi i saj do ta rehatoj ku- rëse ti boba do të jesh kimiste kurse ti vllado do të jesh fizicient një anshtajn i ri do ta rrëzosh teorinë e relativitetit edhe ashtu po mundohen ta rrëzojnë por ti do t‘a japish grushtin e fundit kësaj polemike kurse unë do të jem e unë do të e me të vërtet nuk e di se çka do të jem një ditë të gjithë ne diç do të jemi
mirë por çka bëri ndonjëri prej neve diç të dobishme çka e ardhmja është një vri-më e ardhmja është një zbrastirë ne nuk dimë ç‘është e ardhmja të mirat arrihen sot ti shfrytzojm nesër sonte desha t‘ju them këto gjëra jam pregaditur t‘ju them
ndoshta ti marijana ke pakëz të drejt kurë atëherë isha varur në dru dhe villja kurë isha i varur për koke dhe në një moment mendova se ne jetojmë mbrapsht me kokë teposhtë
shiko shiko vlladën ende je i dashuruar gjer në gush në marijanën të gjithë ne në në një mënyrë jemi të dashuruar në te njoh unë edhe të tjerë që janë të dashuruar në ma- rijanën por ajo nuk na dashuron ajo e sheh do diç tjetër fundi fundit ne nuk jemi fajtor unë mendoj nëse doni ta dini ne me të vërtet nuk jem aspak fajtor
fajtor janë pleqtë tone jam e sigurt për këtë gjë fajtor janë se na kanë ushqyer në luks se menjëherë na kanë dhanë timonin në duar dhe të holla për ta verifikuar rejtingun e tyre shoqëror ne edhe ashtu nuk dimë për asgjë tjetër përveç të vozisim mërzinë ata nuk na than shkoni në botë dhe luftoni hani në dhëmb nëse tjerët ju kafshojnë bëhuni të butë nëse të tjerët janë të butë ata vetëm na lëshuan në atë botë sikurse qenë të egër por të ngopur
marijana ti sonte je e çuditshme nuk po e di se ç‘po ndodh me ty ti ke dëshirë të heqësh dorë nga statuti yt shoqëror
o jo këtë jo por çfarë statute kemi ne a e dini se kurë na erdh ngushtë po mendoj kurë mendonim se do të kris lufta në atë kohën me arapët dhe izraelitët dhe me çekos- llovakët kurë blihej kripa dhe mielli me thasë përnjëherë më vinte ndot pasi e kuptova se të gjitha këto të mira për një moment të digjen dhe të shkelen por kjo ishte një vlerësim i gabuar pasi që të mirat tona po e them këtë këtu në mes nesh pasi që nuk jam kurëfar po- liticiente por kam menduar për këto gjëra fëmi cilat janë veçoritë tona të mira për të cilat do të na duhej me të vërtet të frikësohemi ne kurënjëherë as kemi provuar ti formojmë ne jemi fajtor ne jemi fajtor që jemi i këtij lloji por unë prapë se prapë nuk besoj në kurëfar gjenesh dhe nuk jemi vetëm ne të këtillë
mjaft me klubin debatues mjaft me biseda aktuale nuk kam dëshirë të mendoj a më kupton marijana nuk dua ndoshta do të vie koha kurrë do të jem i detyruar të mendoj halloou viski hajde ti lamë këto gjëra tani kam dëshirë ta dëgjoj gershvinin plak dëshiroj ta dëgjoj antoanin bitlzat
të gjithë ne frikohemi nga të menduarit por ja ku e keni antoanin veçoria jonë e përgjithshme është se të gjithë jemi frikacakë por unë e di se në këto treva jetojnë njerëz më të shëndosh më të forte se sa jemi ne kanë më pak por një ditë kanë me na kapërdi
mos ma pi gocë rakinë se e ke mendjen me më fikë
o marijana kemi harruar ti ushqejmë peshqit unë peshqve të mi i jap çokollatë ti shohësh vetëm se si janë trash
e pishina e noti po si kemi mundur të harrojmë zot i madh po si kemi mundur këtë të harrojmë hajde zdishuni hajde të notojmë ne jemi një ekip kush do të jetë kapiten bëhu ti boba hajde të fillojmë të kaltërtit të kaltërtit
në moment qetësi në votërr zjarri matija gubec staniçiqi akuariumi peshqit janë mirë ndoshta edhe nuk e kanë mirë kush e ka mirë në burg kush e ka mirë pa liri babushi po ju tregon peshqit shokëve babushi të gjitha ju tregon shokëve bërtitma e notuesve më duhet të filloj të jetoj në një mënyrë tjetër më duhet diku ta kapi jetën nuk guxoj të dorëzohem duhet të ekzistojnë ditë të tjetërfare nga këto ca agime tjera nga këto po më ndalet fryma kurse askush nuk po dëgjon gulfatjen time më duhet të udhëtoj të shkoj dhe të filloj krejt nga fillimi me siguri e kam zgjedh deltën e gabuar jo jo nuk është kjo e vërtet krejt ka filluar nga plaga kurë i kam pas vetëm pesëmdhjet vjet kjo është rren fantazmë duhet të vie dikush i fortë dhe i shëndosh të më merr për dore pa fjalë dhe unë e kisha përcjellë kënd e kam bë unë të lumtur dikend unë duhet ta bëjë të lumtur çka është lumturia brigjet me ngjyrë të purpurt në largësi një kënd në shpirtin e dikujt senduiçet i shtyu me këmbë nënkmishat dhe pantallonat e bujkut nënë shko e fli ne do të argëtohemi edhe ca është natë e çmendur natën e mire
piskama shponte muret timpani po kërciste edhe një vit një moment qeni qejt po lehin nga gjithë këta qej polica me libra gjami i mjegulluar do ta marr atë të verdhën atë të verdhën
lexonte
natë është unë jam e vetmuar në bregore era me fërfllaz po fishkllon në mal askund asnjë kolibe që të më mbroj mua të vetmuarën më të vetmuarën në këtë botë në këtë breg të kapërthyer nga fërfllaza dil o hënë nga retë e tua tregoni fytyrën e juaj ju yje yll tregues më trego rrugën ku po pushon harkëtari im nga gjahu i mundimshëm afër ti harku i gatshëm afër ti zagarët po dihatin kurrëse unë këtu e vetmuar më duhet të qëndroj në shkrep në mes të ujerave të turbulluara era vie me fërfllazë kurrëse ujërat dhe era egërsohen nuk po e ndi zërin e të dashurit
më ke premtuar se në muzgun e pare do të jesh këtu
o sa të kishte hije në shpat në mes të njëmive
era dhe shiu u ndalën është mesditë sa kfjelltë është retë po largohen dielli me një turpëri po nxen bregu në ikje të fushës së vetë lumi me kënaqësi po gurgullon e ëmbël është kjo gurgullimë lumi im por më i ëmbël është zërin qëpo e dëgjoj
dhimbja u nguli në mish hëna shëndrite në terasë yjet o zot nëse ekziston më thu- aj çka jam unë dhe çka po ndodh me mua a thua jam plaqk të cilën po e shkyejn epshet pluhur piskamë po notojnë për ke po shëndrisin ato drita poshtë në qytet zilja kush po i bie ziles kaq vonë kurrë të vie pranvera do të shkoj në ato fushat fushat atëherë ishin të freskëta vesa pikonte nga fletët kush po i bie ziles kaq vonë ishte e neveritshme vetëm në atë nevojtoren e fshatit gropa avullohej qumështi ishte i nxehtë lopët kishin gjijë të mëdhenj ishte e neveritshme të ulesh mbi gropën e nevojtores ftohtë artistet në rrethojën nga druri djaloshi i fshatit aty qëndronte shumë kohë përpara tymi i cigares ajo bufeja e fshatit ishte e tëra e lyer me pështym të mizave pika të zeza o zot a thua pse kaq shumë po më kujtohet sonte nuk ka zot nuk ka zot ai është gur zotrat janë vetëm kohëra
bora po shëndritë xhamat e mjegulluar të shtëpisë sonë gjithnjë ishin të mjegulluar kurrëse unë me hundë rija nga ana e kundërt dhe bëja lara dhe atëherë një ditë dola dhe u bëra e madhe babai kërkonte që të këndoja oh erë kthjelltësi e qiellit a aq shpejt mu dashtë të rritem a është dikush duke ec nëpër borë gjurmët e dhelprës të malit të madh e të errët ivon lëshoheshim lëshoheshim nëpër përjetësi çka jam unë vetëm gjurmë era na kishte mbuluar me kristale kryqëzimi në atë rrugën fshatare ishte i lidhur me tel krishti ishte pa dorën e djathtë kthesë e pastaj një qytet në largësi sajat lëshoheshin me shpejtësi zilet e tyre cingëronin kush po cingëron era kisha e djegur në maje të bregut
motori uluronte nxehja e shtypa tastin kopshti u qel dyert u hapen qyteti e hapi gojën të gllabëroj çdo gjë qyteti i boshatisur të ngushta janë dyert të cilat të qojnë në qytet rrugët e gjëra janë të cilat të qojnë në humnerë bukur është thënë kjo kurrëse ti zhak bre- lu bukur po këndon por ti askund nuk po më qon dritat e gjata të automobilit dritat e shkurrëta kthesa në rrugë në një dhomë është e ndezur drita njerëzit janë të lodhur kush nuk është i lodhur cili ishte ai qytet i ndriçuar tërë natën ku ndodhi kjo zhak brelu më ndihmo ndoshta ky ishte ndonjë qytet mu në normandi por këtu njerzit flejn në kutia dritat e gja- ta dritat e shkurrëta të automobilit tenaltëzja e tretë kjo është e ëmbël kjo është e mire hypje lartë lartë pastaj lëshimi ivon druj mali maca e ngacmuar mos aq shpejt ivon jo aq shpejt se do ta humbim rrugën të lëshohemi gjer tek ajo fushë gjer tek ajo kishë aty të kam puthur nuk po e dëgjoj erën bërtit çka je duke thënë fushat po frikohem nga ujqit dritat e shkurrëta dritat e gjata të automobilit këmba mbi fren ngadal po hym në fusha në rafshinë katrorë të bardhë të çarshafëve nën fundin tim me dantele të cilin njëherë e kam vesh fshisat e xhamave të automobilit do të më mbuloj bora vdekja në borë vdekja në rafshinë një zagrebase e re gazetat gazetat diku në zagorje e ka pas datëlindjen e kuptoni kolegë unë këtë nuk mund ta kutoj u ul në automobil dhe ashtu vetëm fluturoj kjo mund të ndikoj në mënyrë negative prestigjit tim hëna në xham dritat e gjata të automobilit ki- sha rruga është e keqe vreshtat hujt e gjveshur si ishte ajo kan ardhë turqit dhe i kan ngul në huj e pastaj ja u prerenin kokat e pastaj edhe kokat ja u ngulitnin orë historie ora e tretë gjithmon ora e tretë të hënen gjyshja e adhuronte vreshtën rrushin e kuq e shtypnin jo së pari e bartnin me shporta poshtë ku qëndronin kerret me pinar kuajt hanin barë pa- staj flija ej ti e vogla marijanqe e kam këput një kalavesh për ty haje pse gjithnjë po vra- pon rreth kuajve do të shqelmojn haje rrushin ruaje fundin do ta shkysh a do të bëjë pak lang rrushi rrush i kuq rrush i verdh vjeshta dimri vreshtat e zhveshura hujt pastaj turqit i ngulitnin i‘a u prenin kokat
dyert e kishës zhurmuan
terr
akull i dendun aroma bobice krahneztë në lëkurrë e ndezi shkrepsën engjujt bu- zqeshën kupidonët ishin të akullt
u gjunjëzuan
bosat e akullit në gjunj
zot nuk e di pse jam këtu por dua të besoj por dua të besoj në diçka nuk dua më të jem kësisoji më duhet forcë o zot të fshij gjurmët pas vedi a më dëgjon më duhet të besoj në diç jo në ty zot në diç që nuk është pluhur fiksion në jetë a më kupton krisht i vogël i kryqëzuar ti je fëmi dhe ty po të lutem të ngushta janë dyert të cilat të qojnë në jetë kurë- se të gjëra jan ato që të qojnë në humnerë ti e ke qpikurrë këtë ti pasi u bëre burr cila ësh- të pra rruga e cila është për një apo për dy apo për mija njerëz ti e ke çpikurë këtë ti na ke mashtru ti je një farizej por unë po të lutem se e ndi se duhet të ekzistoj ajo rrugë edhe me dike o zot nëse duhet të qaj vetëm do të qaj nëse nuk duhet të qaj unë nuk do të qaj lotët janë ujë shpirti mu ka leckosur xham i thyer pas të cilit kam çëndruar dhe me hund kam formu lara pas të cilave do të nisem pasi të bëhem ajo që jam ti ke ndi se si ai xhami është thyer ti e di se kurë ka ndodh a e di a po më dëgjon pse hesht ti je gur a e sheh dimrin në shpirtin tim drujt e xhveshur dhe humnera në të cilat po bie a e dëgjon zërin e organos ky është vaji im kjo është ajo dëshira ime për atë rrugën e ngusht më ndihmo më ndihmooo rreth meje jan vetëm akullnajat e ftohta të cilat notojn akullnajat po notojn akullnajat fri- goriferi po zhurmon nëna e ka haruar ta mbyll frigoriferin edhe aty ka akullnaja të vogla për koka kollë për ata fëmit që po notojn po notojn pa ndonji qëllim banana nuk kishte pas lufte por më than lutju zotit dhe do të ket banane dhe unë ju kam lut dhe pastaj bana- net erdhën të verdha dhe të buta isha vetjake askujt nuk i jipja krishti im i vogël edhe tani po të lutem pse i ke syt e akullt ti nuk më dëgjon ti aspak nuk po më dëgjon ti po qëndron këtu vetëm të jesh i shurdhët veshët i ke të mbyllur me dyll nuk po dëgjon as erën as dim- rin dyert po zhurmojn si fantazmë qeni po leh po shkoj po shkoj a me shpresë
era fryu në ftyrë hyri në mes gjive rrymoj nëpër vithe dritat e gjata dritat e shkurta bora binte fushat janë barku i peshqve fushat janë peshqi të argjent të nxjeruna von në mbramje dhe të vendosuna në trotuar ashtu ngadal udhëto dimëri është duhet të duhemi sikurëse edhe në pranverë rruga është e mbuluar hana tullace e gallaksisë sa qesharake është kesh mbi kokë asisoji hanë tullace në kulm ja ku është në xham fshesat e xhamave të automobilt po e thyejn në prizma kurë të rritesh kurë mos udhto vetëm natën por gjy- she duhet të udhëtosh natën ti vet ke udhëtuar natën dhe ma nuk je kthyer ku ke mbet ku udhëtove koritat e argjenta pas ati druri majtas mos prej me rrëmbim preje kruje me thik hjeke një pjesë të lëkurës ashtu edhe atë tjetrën qitja gjakun pak le të vuajn pak pluhur borë vorbull kerri i cili e voziste gjyshen shumë bënte zhurmë pluhuri të hynte në hund rrugë e keqe fshatare por pse ky mendim i takon të gjallëve lepuri zhurma e frenave ba- bait i pëlqen mishi i lepurit babai do të gëzohet për lepur por hej shiqo lepurosh hajde ik po ti jap pes sekonda po i fiki dritat ashtu pylli i egër cili shtet është ky njisoj është kurrë je i vetmuar çdo shtet është atdheu yt dhe asnjë shtet se ke atdhe tenaltëze e vogël degët po përkulen për një moment ti la dy tri gjurma në borë gishtat e mi gjijt e mi jan të nxehtë gjaku duhet të përzihet me diç të shëndosh të forte dimri është i fortë egërsia e forte brrrrr


8.

një
nga
një
hynin dhe dilinin hynin në kanatet e dritareve të vjetruara dhe aty rinin të varur si- kurëse kalaveshat të rrushit të stërpjekurë kurëse plaka kollitej dhe eshrat e plakura kërci- tnin e ndiente se si e grynin dhe si prap po kthehen në gjendje të maparshme dhe çdo gjë kthehej në vend të vet mu sikurëse një makinë porsi makina e tij në punë në punishte pla- ka po shkonte ndoshta edhe ndonjë ditë ndonjë muaj pranvera është afër dhe kopshtin e saj do ta mbulojnë therrat dhe ne aty do të pshuremi kurë të kthehemi nga qyteti o njeri unë dhe shoqëria ime kopshti o babushi im do të jetë plot me njerëz të huaj jo nuk dua për këtë të mendoj kurë ta qojm dhe kurë do të mbulojm me këtë dhe të kësaj toke atëherë do të mendoj për këto gjëra tani kam dëshirë të mendoj për këto re të cilat janë afruar në dri- taret tona se si duken mu sikurëse në një përjetshmëri të veten po mu ashtu në përjetësi të tyre personale në një udhëtim të tyre i cili është pa mbarim tip rap po më thërret po ma prish këtë mëngjes asgjë ajo gotë me ujë nuk do të ndihmoj vetëm se do të djersitesh edhe më tepër do ta mundosh trupin tënd po të them fli provo prap të flesh ose mundohu të me- ndosh për ditët e tua të lumtura nëse i ke pas me të vërtet po të pyes a ke pas ditë të lumtu- ra kurë asnjëherë deri tani nuk të kam pyetur dhe tani po të pyes dhe hajde trego
po thua gjer sa isha i vogël gjer sa më yshqeje me tamlin tend me gjiun tend po thua gjer sa fillova të shkoj në shkoll në klasën e pare dhe se atëherë na kërcnonin shumë na kërcnonin se erdhë lufta thuaj si ishte lufta se luftën e kam mu sikurëse një njoll në sy- rin tim ti mendon sinqerisht se ata italianët donin të na mernin kroacin tone të bukurë ata okupatorë hajde mirë por unë po të pyes për ditët e tua të lumtura a i ke pas me të vërtet mos të lutem mos fol vetëm për mua qka ka ndodhë ashtu me babain tonë oh ti prap po qan pasi ra fjala për te mos se edhe ai ka mbet si një njoll në syrin tim tjetër dhe po thua se e kan ther para syve të tu gjer sa unë fshihesha pas fundit tend pra edhe para syve të mi e paskan ther kush ishin ata më trego ndoshta ndonjëherë do ti takoj oh e pse t‘ja u fali pa- si që ata tut kan qenë njerëz të ritur dhe e kan ditur se q‘jan duke bërë nuk guxojm të ha- rojm nuk guxojm mos ke merak vanja yt askend të pafajshëm nuk do ta kisha mbyt prit diç kam për të pyetur a jam pra unë fëmi i luftëtarit të vrarë a e di tani në socializëm ka shumë fëmi të luftëtarve të vrarë dëgjo kjo është kohë tjetër socializëm dhe kjo gjë mun- det shumë të na ndihmoj pasi që po shuan kush ishte ai babai im ndonjë rrugaq ditëhum- bës trathtar hajn babai yn a e do albumin me fotografi mirë ja ku e ke por kjo fotografi asgjë nuk po më thot përveq se babai yn e paska pas hundën mjaft të shtrembt po thua se ishte njeri i mire e unë po të pyes qka do të thot njeri i mire dhe qka do të thot kjo për mua dhe mos u nxjer me atë shpirtëmirësi të tij të ka dashur fort edhe mua po thua kjo do të thot veç diç por kush ishte ai po thua njeri i mirë mos qaj do ta shkrish atë album qka po frigohesh për mua se si do të mbetem vetëm në këtë xhungël që është jasht oh por ti nuk do të vdesësh vdekja është kujdes ndaj jetës vdekja është
vdekja
e therri kjo fjal ju fut me atë v e forte në mes mu në mes të trurit e paraftyroj mu si një shtrrigë në fshesë pastaj si një shkurtabiq me kapel të kuqe pastaj si me buldozher por pa zingjirë por jo vdekja nuk është kjo vdekja vdekja është nëna e tij ajo vezëllima e syve të sajë e cila mundet çdo qast të fiket vdekja është momenti me të cilin udhëton tërë globin toksor dhe pastaj shkëputesh dhe me vrrap udhëton në një galaktikë të re eh mu aty ku ishin ata zotërit oldrin dhe kolins me shokun jurij gagarini vdekja është diç ma e largët eh po ta dija se ç‘është ajo diç edhe ma e largët e para here kjo gjë po më gjenë të pa prega- ditur e të vogël por unë po e ndiej po e shoh se si po del nga syt e nanës ajo është diç e ba- rdhë porsi pluhur porsi ajo pudra italiane për fëmi ajo është diç edhe ma e bardhë transpa- rente nga bardhësia peri në të cilin jemi të varur si të dalim nga vezoret dhe kanalet sekre- te ah
po djerësitesh ti je sëmur djali i nënës
ma jo nënë nuk jam i sëmurë ashtu diç po mendoja por unë ty po them ti nuk do të më vdesësh ske për të vdek ja po ta qeli dritaren dhe shiqo se si po udhëtojn retë sot është mëngjes i së ditës së diel me të vërtet moti nuk i paskna shikuar retë e ti e di se unë i dua retë ti më ke mësuar ti dua a të kujtohet shiqo retë më duket se erdhë pranvera po afrohet dhe se ky është muaji prill
vdekja
vdekja
si një rritëm hypte nga gishti i madh i këmbës e gjerë në maje të kres ishte ky cir-kulim i ngadalshëm të cilën ajo nuk munde ta spjegonte një lëng i përlloqt me ngjyrë të verdhë nëpër damar
të rëndë janë këto retë e tua vanja edhe ajri është i nxehtë si para shiut
rrinin tani ulur të ngulitur në kanata të dritareve po si në ram të çivitosur fotografi reale e cila ka mbet i shkoi ndërmend
e kam jetuar jetën time
qka e ke jetu qka bërtiti dhe ku po do me shku
atje tha me za të mekurrë dhe me sy tegoj kah kanatat e çivitosura atje e përsëriti
re të ndotura mendoj i kapur në kurth të minjve do me than në atë atje është ai ku- firi ajo fjal me atë v e forte në fillim dhe si thjesht dhe leht e tha sikurrëse të shkonte në token e premtuar ku gjithnji mbretron vera
po më dhimbsesh
si ashtu po të dhimbsem dhe pse dhe si ndodhi që përnjëherë po të dhimbsem
ashtu ti je i imi i humbur pa dashuri dhe i vetmuar do të mbetesh e çfar fati nga vetmia vetmia është porsi lumi i shpejt në të cilin kot mundohesh të ja gjesh fundin më dëgjo mire
hera e pare që po më flet kësisoji plako dhe ti me të vërtet po më trullos
po mendoj për ty se si po e harxhon fuçinë kot kurëse rinia fluturon mu sikurëse zogu më dëgjo në fund do të mbetet vetëm dritarja e hapur dhe lagështia e cila të hyn në shpirt dhe pastaj të duket se tërë jetën e ke kaluar në lagështi dhe do të duket se kurënji- herë nuk ke pas ditë me diell por ka pas ka pas por qfar vlere ka aaa jam e trullosur në mbrendi
do ta mbylli dritaren
leje leje e ti kishe mujt me e mar blloku e vizatimit sikurëse dikurë dhe të vizatosh vizato pse në kohën e fundit asgjë nuk po vizaton kjo ishte bukurë e unë knaqesha kurë të shiqoja ashtu vjedhurasi se si mroleshe atëherë kurë nuk munde të vizatoje bukur sipas dë- shirës mirë është ashtu diç të duash në përgjithsi të duash atëherë nga askush nuk ke frik ja unë kurënjëherë nuk kam qenë vetëm pasi të kisha ty gjithnjë në mendimet e mia në shpirtin tim dhe dashuria ime rritej ashtu si rriteshe edhe ti do të ishte krejt tjetërqysh si- kurëse do ta kishe pas edhe babën sepse do të kishe më tepër dashuri të gjithë djelmoshat është mire të riten me babë se tani kurë jeta ime u shëndrua vetëm në frymarje kujt po të la hajde mere lapsin dhe vizato këto retë e tua e unë do të mundohem të flej
e ndiente veten të vogël dhe të pafuçishëm papritmas i shtyer në një mudësi të je- tës e cila quhej vdekje frymarja si tha nëna dhe ashtu i përkulur mbi humnerë në këtë më-ngjez të ditës së diel e ndjeu se si fqinji e rrahet hurdhën me çekan se si në tërë rrugën ndi- hej zhurma e lavatriçeve dhe se si tramvajët e shpërndanin frigën e hekurrit dhe të asfall-tit asgjë atje jasht nuk po ndryshon asgjë gjërat e kanë rrjedhën e vetë regullin e vetë e kë- tu mbas po qëndron pafuçia ime mu sikurëse stallagniti i lëshuar teposhtë në bark mu si- kurëse sonda dhe po lëvizë nëpër zorët e uritura dhe të gjakosura kjo është në mënyrë ku- rvnie e rregulluar shumë kjart po shihet se në mënyrë kurëvnie është e rregulluar që nje- riu të jetë i pafuçishëm dhe të gjithë bluajn bluajn për madhështin e ti me tona letra dhe me fjal plot oqeani vetëm unë sa i kam gëlltitur në atë puntorin time të zgjebosur më vie të vjelli atë mori të gënjeshtrave të ndotura më vie ti qoj në rrot same të gjithë ata të ash- tuquajturit optimista të cilët për çdo ditë e ngrisin nga një shkallë të ardhmërisë së vet nje- riu është diç i pafuçishëm i dashuri im si të dalësh nga vezoret ashtu me gjak dhe me sek- ret menjëherë je i sëmurë dhe menjëherë fillojn të lidhin dhe të lazdrojn pastaj të vendo- sin mu sikurëse majmunin e vogël pas grilave duke e pritur hapin tend të pare kurëse hapi yt i pare është vetëm rramja jote e para në një seri të cilat pastaj vijimisht janë prezente dhe të sakatojn dhe ti vet sakatohesh gjer sa nuk vie në një vit në një mëngjes dhe kurë të gjitha këto i kupton por ndoshta edhe nuk i kupton ndoshta nuk do ta kesh kurë atë mën- gjes dhe atë vit sepse gjithnjë gjenden ata të cilët të mbështjellin me nela dhe ta lyejn by- thën e syt sepse pa hutë nuk mundet të jetohet kurëse fqinji im ka dëshirë të jetoj s‘ia nin ati për të gjitha këto ai e rrah hurdhën e vet me çekan shpirtin një ditë do të ma mbyt e atëherë në ora njëmdhjet do të shkoj në misën e madhe dhe si zakonisht do ti laj gjynahet e tetë ditëve të kaluara dhe pastaj prap do ti bie do ti bie në hurdhën e vet duke i kruar me kënaqësi koqet e veta të palara dhe duke dëshiruar që për këto tetë ditë të ardhshme ta rro- tulloj atë fqinjën tone tihanën e cila me tërë qenjen e saj thir kar dhe të cilën po e rrotu- llojn ata loparët ata gjahtarët italian o zot qka po më bin në mend këto flliqsira gjer sa pla- ka ime po vdes po unë jam më i zi se pjata plot me krimba qka krimb krimbi është individ ai nuk është i pafuçishëm ai nuk ka koh ta humbas ai duhet menjëherë të luftoj ashtu po vepron edhe fqiu im me rrahjen e hudhrës dhe qfar budallallëki është në mes të një qyteti të madh ti bie njeriu hudhrës edhe atë në një mëngjes të ditës së diele mëngjes i ditës së diele e cila edhe sipas bibles edhe sipas ligjit i është dhuruar njeriut si mëngjes i ti e tani edhe këto lavatriçe të cilat kan filluar të zhurmojn në veshët e mi a mu mëngjesi i ditës së diele është caktuar për larjen e mutsihaneve njerzore o po në pytje janë amviset e nderu- ara të cilat janë gjithmon të lodhura gjithnjë të stërngarkuara gjithnjë plot vuajtje gjithnjë të pa ngopura me gjum dhe gjithnjë të uritura për koqe të verdha nën veshk e ata gjaja e gjall mashkujt dhe të pa larë por si dërrguca shtrihen dhe vetëm lexojn faqet e sportit ku bukurë dhe kjart shkruan se si bjelinit lojtarit mesfushor më të mirit në tërë botën i‘u ka ajë nyja dhe si zambit ton i ka hy uji në gju dhe si ai uji oh po hyp në drejtim të kokës eh
sikurrëse një kruarje i ndiente ato duar të grithafta nga detergjenti plavi devet ose nga faks helizimi të ulura në ujin vale dhe plot fluska në prodhim të industris së detergje- nteve të saponis së osjekut dhe i erdh të përkulej mbi dritare dhe të bërtiste ej ju bythqe dhe porshutka pse po i lani bregët e juaja në këtë mëngjes të dieles por i‘u kujtua e ëma amvisja e vjetër dhe teshalarse e cila të njejtën punë do ta kishte bë sot sikurë vdekja mos ta kishte ngërthy në krevat dhe sikurrë eshrat mos ti dhimbnin dhe i erdh ashtu vetëvtiu sikurëse që të vijnë edhe lotët që të qash pse edhe nëna e ti nuk mundet ta aktivizoj lava- triçen dhe ta lëshoj nëpër dritare programin e mëngjesit të slemes sipas dëshirave të dëgju- sve i erdh për të qar por nuk qau sepse mu në atë moment kaloi tihana me atë bythen e saj të lezetshme kaloj dhe e shiqoj me syt e tij në ato byth dhe i dërgoi në sheshin e republi- kës në plac në atë shitoren e shtazve plot qelq në atë mokën e cila është plot me pedera të plakurrë dhe gjysëm kurrva tihana i humbi nga shiqimi dhe syt e tij u kthyen dhe mërzia përsëri u kthy në ta një ndjenj gati i panjohur dhe e huaj
mu në këtë moment prap filloj rahja e hudhrës dhe ati i shkoi mendja te syt e më-dhej të gjakosura të fqiut të cilat me siguri tihana duhet ti ket mar në mok pasi që tani të ramet ishin më të ngadalshme të topitura pa jetë dhe plot mërzi
duhet diç të bëj mendoj dhe në atë moment e ndjeu se si ai stallagniti kishte zbri-tur edhe më thell në bark ndoshta duhet thir mjekun pasi që plakën në çdo moment mund ta lëshoj shpirti a është duke mar frymë asgjë nuk po ndihet dhe disi e ka kaplu një qetsi jo normale dhomën ka tepër lagështi në dhomë përnjëherë ndoshta po flen me kujtimet më të ëmbla të saj atëherë kurë unë isha i vogël atëherë kurë më ka yshqy me gjiun dhe gjakun e saj eh sikurë të ishin ato kujtimet e saja më të ëmbla por pse ajo tha se po i dhi- mbsem ndal a do të thot se mua më ka kaplu shkretira dhe vetmia dhe se unë vetëm po je- toj në mes baticës dhe zbaticës mu sikurëse një i ikurrë i rastit po ka diç këtu në dreç pa- si që ajo së fundi për mua ka mendu e unë këtë asnjëherë nuk e kam bërë e pse edhe duhet të mendosh për vedi pasi që je i pafuçishëm por ndoshta mu për këtë arsye duhet të men- dosh për vedi sepse vet fakti që të mendosh për vedi mund të ndrohen shpesat me cilën shprese kurë të vie një mënjgjes i ditës së diel dhe kurë jeta bëhet vetëm një frymarje të këti ajri plot lagështi dhe të ndotur por a krejt ajo përpara që ka pas vlerë për këtë të sot- men e cila ende eksizton vetëm si një fluid avullues me ngjyrë të kuqe në një mëshikëz e cila mezi dhe me vështërsi zbraset në enën për jashëqitje e cila gjendet nën krevat e ajo këtë ende e quan jetë e pastaj edhe gjenë fuçi të më flas mbi dashurin o zot i mëshirshëm po mushkëritë e saj plot dioksid karboni kurëse damarët ju kan fortësu si guri e ajo ende më flet për bukuri mos po fol jerëm a është kjo trimëri mos është jo ajo shpresa ajo e fu- ndit prej shpresave të fundit vetëm ta dëgjoj frymarjen e saj pse nuk po më thret pse nuk po kërkon diçka këmbët mu kan randu si të plumbit kurëse unë po frighem po figohem ta rotulloj
me të vërtet frigohej ta rotullonte pasi që atje pas tij shtrihej diç e tmershme e pa- njohur dhe e madhe ishte mbledhur në bardhësinë e çarçafit dhe e ka një sy të madh me formë jo të rregullt dhe e ka një putër të jargët me ngjyrë të gjelbërt i cili po lëviz në ngro- htësinë e krevatit dhe përnjëherë ajo putër po ndahet dhe po çkoçitet në një mori putrash më të vogla të cilët po zbresin nga krevati po zhagiten nëpër parketin e përlyt dhe po afro- hen po afrohen
ndjersa e ftoht i shpërtheu ballit por kjo është budallallëk tha me zë krejt është në rregull nëna vetëm ka fjet me një gjumë të rëndë dhe me siguri është duke i andëruar retë e saja e ndoshta edhe ndonjë yll të madh e këto janë ëndra të mira e pastaj aty është edhe kopshti i saj edhe pranvera e cila është shumë afër hajde do ti përballon ajo kësaj sëmun-dje pasi që njerzit e kohës së saj janë të fuçishëm ka pas edhe gjëra më të vështira në je-tën e saj e ajo i ka përballu të gjithave e kjo që nuk po dëgjohet frymarja e saj kjo është gjë normale trupi po i pushon shpirti i ka hy në ndonji luginë dhe atje pushon e unë ja që t‘ia bëj qefin do ta mar blokun e vizatimit dhe do ti vizatoj këto re të rënda qe po kalojnë afër saj por nuk do ta shiqoj nuk do të përkulem mbi te ta dëgjoj a po mer frym jo nuk dua që ajo ta hetoj se unë po frikohem prej këti syri me formë jo të regullt të cilin pak ma pare e pash në kokën time të budallavt ashtu e tani vetëm të qesohet dora dhe tërë qielli për një qast do të bartet në këtë katror të bardhë të bllokut do të jetë këtu edhe ylli i shigje- tarit edhe centurioni i largët dhe në fund aty do të jetë edhe kashta e kumtrit
syri i fluturoi në pafundësinë qiellore kurëse dora i‘u dridh mbi bardhësinë e letrës e pat një ndjenj të forte të përngjajshme me paurtësinë shpirtrore dhe pastaj u lajmërua edhe lajmëtari i parë i fatit pasi që potezi i pare ishte i suksesshëm diku larg jasht tij dhe jasht realitetit ndihej në mënyrë të paqart rrahja e hudhrës dhe refreni i dobët i sirenave të fabrikës por e gjithë kjo tani ishin shumë larg dhe shumë joreale të regjistruara në vetëdi-jen e dobët dhe në mjegull e cila porsi një dantele sikurëse një perde lëkundej para syve të tij kurëse ajo e vetmja e vërteta ishte fortësu në një grç të dorës së djatht mu në maje të gishtërive të cilit kcenin mbi harfën yllore e cila lëshon zë të çuditshëm të astrallit yjor të centurionit të shigjetarit dhe kashtës së kumtrit
trupi ishte ngreh mu sikurëse teli i largëprçuesit dhe ai ndjeu zërin të një abecede të morzeut e cila është gjithnjë e re dhe aq dehse
në fund kurrë ryma u bë në një shushurimë të hollë dhe mezi e njohur ai hapi syt dhe atëherë pa se në bardhësinë e letrës nuk kishte re
nuk ishte centurioni
shigjetari
e as kashta e kumtrit
por vetëm një tufë flokësh në kënd një shkronj e madhe e fortë v në mënyrë mahi-nale tha qiju dhe në tufën e flokëve në mënyrë mahinale vizatoj ftyrën e marijanës sipas kujtesës kurëse në vazhdimin e shkronjës v ai shtoi edhe dekja


9.


babai im dhe nëna ime të shumtën e kohës e kan kaluar në heshtje muri i akullt qënd- ronte në mes tyre kjo më tepër vlen për babain tim i cili vet e ngriste atë mur por për në- nën time e cila gjatë kohës i ndihmonte ta zidonte atë mur më tepër fjal ndoshta ka pas në kohën kurë në mes tyre eksiztonte dashuria pasi që ndoshta babai im një kohë e ka dashu- ruar nënën time kurëse nëna ime edhe sot e kësaj dite e dashuron marëzisht dhe ashtu du- ke mos i pas hapat e njëtrjtshëm ju kaluan vitet më të mira
më kujtohet se sa kam qen e vogël gjithnji flija në dhomë me prind dhe se për mua ajo ishte lumturia më e madhe më von kurë e kuptova arsyen pse kam fjet në dhom së bashku me prind me dhembje kam mendu në lumturin time fëminore babai më mirte në dhomë pasi që atëherë nuk ishte i detyrar të flinte me nënën time më kujtohet se nëna shpesh rro- tullohej dhe zgjohej natën dhe ajo pastaj vështirë mirte frymë dhe e thriste babain me zë të ultë nuk po dua të them se nëna ime ka jetu për seks por thjesht po mendoj se babai shu- më pak flinte me nënën dhe ai me koh i humbte te ajo ato tiparet që e bënin grua dhe ai atë e formonte në makinë por duhet të pranohet se nëna ime ka qen një grua seksi kjo edhe sot e kësaj dite shihet në ftyrën e saj të bukurë në syt e saj të cilat i ka si mace të cilat nuk i janë dorzuar kohës por asesi nuk muj të besoj se ajo gjatë tërë jetës i mbeti besnik këti njeriu
e quante tom nëna ime
ti je e disekuilibruar i përgjigjej babai në mes të natës mere ilaqin nëse nuk je mire do ta zgjosh marijanën
kurëse unë e kisha gjumin e lehtë dhe zgjohesha në shushurimën më të vogël kjo ka ndodh ndoshta pse kurënjëherë nuk e kam andëruar princezën time të vogël në kokër të bizeles as shkurtabiqat me këmb të shtrembtë në zgavrën e madhe të drurit të frashërit dhe pasi që këto dy gjëra nuk i kam andëruar dhe mbetesha e zgjuar më kan mbet në kuj-tes dy gjëra
mere ilaqin
dhe frymarja e vështirsuar e nënës sime një kohë të gjatë pas kësaj
më kujtohet mire se një kohë të gjatë kam menduar për këto gjëra më vonë kurë u rita dhe kalova në dhomën time më dhimbsej nëna ime dhe disi nënvetëdije e ureja babain tim dhe atëherë kurë u rita pak i thash vetes se unë patjetër duhet të jem ajo që shumë do të më dashurojnë dhe pas një kohe kurë u rita edhe pak i thash vetes se jeta ime nuk do të kaloj në heshtje mund të them lirisht se jam ritur në mes dy akullnajave në mes të një lu- lufte të heshtur por gjakëpirse e cili edhe sot e kësaj dite vazhdon por me një ndryshim se tani unë jam e ritur dhe babai e di se unë jam në anën e nënës e a duhet të çuditem se në mua eksizton një akullnajë e madhe pasi që unë jam ritë në mes dy akullnajave njashtu
është kjo punë e kjo ka ndodh kurë unë isha ende e vogël dhe kurë flija në dhomën e prin- dve e gjeja nënën në mëngjes me thoj të ngulitur në jastëk dhe të ajur nga të qarit dhe gji- thnjë e pyesja
nënëzo pse po qan
dhe nëna menjëherë fillonte një të qeshur histerik dhe më thoshte se këto nuk janë lot të vërtet dhe se vetëm thjesht po i djegin syt dhe pastaj më merte në gji më shtërngonte gjer në dhimbje dhe ma puthte tërë trupin më xiglonte dhe më shtyente të qeshem dhe ne të dyja heret në mëngjes qeshnim gjer në ngërçe por kjo gjatë nuk mundi të shkonte në një mëngjes posa dual babai filloj ta shkyj këmishën e natës sikurëse të kishte ra në trans njëkohësisht dy tri here uluroj dhe pastaj si e çmendur filloj ti ngjesh gjijtë e vetë kurëse njera më duket se ka qenë cica e majt i nguliti thojt e vetë dhe filloj të del gjaku dhe po të mos filloja unë të uluroj nuk e di se çka do të ndodhte me nënën time
duhet të jetë idea e nënës që unë të kaloj në dhomë të veçant por në anën tjetër kjo ishte mirë për mua pasi që tani natën kisha mundësi ta hjeki këmishën e natës lirisht dhe ti prekja gjijtë e mi kisha dëshirë që sa më pare të rriten të jenë të mëdha si të nënës sime për këtë arsye i tërhiqja për maje e ndonjëherë kjo ndodhte edhe para pasqyres por kjo zgjasete shumë shkurt pasi që frikohesha që dikush mos ta vëren dritën e natës e mos të hyj dikush në dhomë e këtu ishte edhe një gjë tjetër frika nga trupi im në pasqyre dukesha shumë keq pasi që isha e hollë si një shtagë me pak myshk në mes
isha dhet vjeqe kurrë gjijt filluan të më shpërthejn lëkurën kjo shumë më shqetsonte e sidomos kurë arrija që ti qoja majet e gjijve dhe pastaj majet ti bashkoja e pyeta atëkohë shoqen time më të mire vllatkën a edhe ajo vepron njësoj si unë dhe kurë edhe ajo më tha se të njejtat gjëra i bën qeshëm shumë dhe në kohën e pushimeve të shkurta në shkollë shkonim në nevojtore të shihnim se si dukej vllatka e para më pyeti
a e ke pare atë
kend
po atë miun e vogël të cilin e bartin djemt në mes këmbve
miun e vogël i zgurdullova syt
eja më thiri vllatka
e vura syrin në një vrimë të derës së nevojtores dhe ajo e qarë e kishte pamje drejt e në nevojtore të djemve dhe atëherë për hërë të parë e pash atë miun e vogël i cili dridhej ishte qesharake sidomos atëherë kurë djemt me dy gishta e kapnin dhe e kthenin në pan- tollona dhe pastaj e preknin veten a është në vend apo mos ju ka ik diku
disi mu në atë kohë u qfaq dëshira që të kuptoj mbi msheftësinë e dhomës së fjetjes së nanës sime kjo më mundonte e mua kurë diç më mundon atëherë e ndiej veten si të qënd- roj me këmb të zbathura mbi prush asisoji isha në atp kohëra dhe natën qohesha ngadal dhe me lëvizje shumë të perfeksionuara i lëvizja perdet nga dyert e mëdha të qelqit të ci- lat i ndanin dhomat tona
babai ndonjëherë pinte duhan i kthyer me shpinë nga nëna e cila ishte e shtrirë sikurë të çëndronte në një ngrç dhe e pa mbuluar dhe kurë nëna fillonte të flas babai dinte të qo- hej dhe të shetiste nëpër dhomë njëkohësisht duke lëvizur me duar dhe duke i mëshuar ko- kës së vet me gishtin tregues të dorës së djatht nëna atëherë qante dhe i ngulite thonjët në jastëk dhe e ndieja babain duke thënë
ti je e sëmurë dhe e disekuilibruar mere ilaqin e kam bërë një gabim në jetën time e ai gabim është kurë jam martuar me ty në ty ka diç të çmendurisë edhe ai fëmi ka filluar të mar pamjen tënde
kjo ishte drejuar për mua por unë nuk e dija se qka ishte e tmershme në shikimin tim përkundrazi të gjithë më thonin se kam sy të ndritshëm dhe të bukurë dhe se shumë ngjy- ra përzihen në syt e mi
pastaj babai kthehej në krevat dhe binte në skaj të krevatit ashtu që shpesh frikohesha se do të rxohej nga krevati eh e kishte ai gjumin e rëndë dhe sikurë mu kjo e bënte nervoz nënën time dhe ajo dinte në ato momente të qohej vrullshëm dhe të ndizte dritën e llampës së tavolinës të zdishej plotësisht dhe të ndalet para pasqyrës
dredhonte vithet dhe me duar i qonte lartë flokët kurëse njëherë papritmas e vendosi dorën në mes këmbve dhe gishtin tregues e futi në mes këmbve aty ku unë kisha mysh- kun tim oh trupi si i shtangej me një qeshje mahinale por si të qmendurit gjatë tërë kohës ajo dridhej dhe kjo zgjaste gjer sa nëna e lëshonte një britmë dhe atëherë e tëra kryhej
frikohesha pastaj të vazhdoj të shikoj dhe e ndieja se si një turpësi mi mbulonte faqet dhe pastaj me hapa të lehtë kthehesha në krevatin tim por gjumi nuk më mirte gjatë duke menduar tërë kohën për këtë qka ishte e tmershme për syt e mi
nga ato kohëra kujtime më të mira muk kisha përveç ato të mijat të cilat vet i formoja dhe të cilat ishin nga një dimër kohë kurë isha e çmendur nga lumturia pasi që nëna çdo pasdite pas mësimit më çonte në rrëshqitoren dimërore në shallatë ku u përziesha me ftyra të gëzuara të moshatarëve të mi dhe lëshohesha këngës së akullit dhe erës së mbrë- mjes që mi ngrinte mollëzat në ftyrë gjer në një dhimbje të këndshme oh të gënjeva pak ishin aty edhe orët e murit ngjyrë të kuqe që babai mi dhuronte për dhomën time dhe më këndonin kurë shtëpia ishte e zbrazët dhe kurë erërat e djallzuara binin në dritaret e mia babai më thoshte se çdo vajz duhet të jet e lumtur me këto orë të kuqe dhe për këtë shkak edhe unë duhet të jem e lumtur dhe unë pastaj e pyesja e ku çëndron këtu lumturia dhe çë- sht ajo kurë nana natën qan dhe zdishet para pasqyres
më kujtohet mire grimasa e babait para se të thoshte
nëna jote e bart një nervoz të madhe në sy
në atë kohë këtë nuk e kuptoja dhe nuk kisha mundësi më tutje të bëj pyetje pasi që babai me vrull e mbyllte derën e dhomës sime dhe e ndjeja se ai atëherë ishte shumë i hi- dhëruar pasi që edhe unë në këtë mënyrë isha dikushi në këtë shtëpi
jam ritur me një trup të hajthët sikurse më quanin dhe përnjëherë trupi filloi të më gu- fonte në të gjitha anët dhe shkëlqimin çdo ditë e më tepër i fitonin syt e mi kurse elastici- tet fitonin çdo ditë gjijt e mi dhe ashtu erdhën dy vite të arta të fëmirisë sime dhe sot e kë- saj dite ato çëndrojn porsi dy shkambij plot me pluhur ari
e kjo ndodhi atëherë kurë babai shkoi në afrikë dhe unë e nëna mbetëm ti dorzoheshim dashurive tona të cilat e bënë jetën ton të mire dhe të durueshëm një egoizëm i ëmbël ish- te i pranishëm në zemrat tona kishte vend edhe për babain ton por ajo kohë ishte e paevi- tueshme që të pastrohen shpirtat tanë të cilat kishin ra në fundin e erët dhe të hidhur pasi që në shtëpin tone asnjëherë nuk ka pas mjerim por vetëm trishtim
babai udhëtoi me një lumturi të pa mshehur kurëse unë dhe nëna mbetëm plot lot në peronin e përlyet të stacionit të trenit por në ditët e ardhëshme nëna e rikujtoi vozitjen e automobilit dhe jeta jonë ndryshoi
këto ishin ditët me plot rreze dielli me kaltëri të pastër qiellore e cila kishte pastërtin e shpirtit tim çdo ditë e re ishte ditë zie për atë ditën paraprake e cila kishte kalu porsi një hije e vogël afër dritareve gjysëm të hapura të automobilit ton dhe unë gjithnjë ulesha në anën e djatht të nanës sime në mercedesin e vjetër dhe nga pak kapardisesha se më thuani kush kishte në atë kohë automobilë dhe nënën e cila dinte të voziste shumë mire ajo dinte të voziste bukurë edhe në mes të shinave të tramvajit në të cilat dridheshin dhe kcenin tra- mvajet e vjetra të cilat mi përkujtonin shtazët para se të cofin dhe diku larg pas nesh mbe- snin si njolla të verdha shtëpijat e gjata të verdha nga të cilat këputej koha
shpatijet e bukurëa të fëmirisë sime bluhen me zallishten e vjetër në atë gjiun e gje-lbërt rrëzë vreshtave të gjyshes sime të facelis sime blu dhe koshares sime të cilat përgja- nin në qytete të vogla plot me durim këneta që rinin nën hijen e çerdheve të juaja me plot dashuri në atë shashën e moqalit të cilin e krihte gjithnjë një erë e djallzuar e një fizarmo- nike të paakorduar në kohën e vjeljes në sezonën e drejve të cilët çëndronin buzë malit me ata sy të mëdhej dhe të mençur kuajt e ngritur shah me këmbët e para me vithe të ndjersitura dhe me jele të rënda të zbukuruar me shirita të bardh kurë ishte ditë e diel dhe kurë kishte ndonjë fest e vogël para kishës zemra me sheqer të djegur dhe kuklla në for- më bebeje me sheqer të djegur pasqyre me sheqer të djegur në të cilin ishte vedosur tërë bota dhe dëshira ime e flakët që ti kem të gjitha kosaqë dhe ju që bartni ujë që më bartni me duart e juaja të mëdha dhe të ngrohta mrizë në qoshe të gështenjës afër qilarit të mbu- luar me kasht para së cilës rrinin pinarët e lagur me rrath të ndryshkurra të cilat e ndanin botën në dy gjysma gjumi im i ëmbël në ditën e verës në mes të fletave të rrushit dhe në prani të ushtimës së brumbujve sora plak pse më frikojshe e mshefur në kulm të qilerit të fqinjit shalli im nga mëndafshi i pastër si atë askush nuk e kishte kurë lëshoheshim nga ai shpati fustanet e mia me pika të bardha nënfustanat e mi të zhurmueshëm të cilat gjyshja mi ruante në atë arkën prej drunit të arrës me bravë të artë në atë arkën plot me ëmbëlsira dhe libra fetarë kryqe dhe fotografi të zverdhura të gjyshit tim me mustaqe të mëdha të ci- lat i vireshin gjer në krah dhe me pushkë të varur në krah bukuria ime e vetme e cila flu- turove porsi plumb nëpër kohë dhe u shëndrove në një bubullimë të dhimshme
njiherë mu në mes të një fshati cofi mercedesi ynë nana dhe unë nuk dinim se qka të bënim dhe na u desht të buajm në një bujtin të përlyt në atë katund nga dritarja e të cilit shihej reklama e shitores së vetme të fshatit ku shkruante ZADRUGA dhe në vitrinën e të cilit çëndronin baskijat e shkëlqyera dhe bidonët eterik me tlyn mu në atë dhomën plotë lagështi ku nga muret e dhomës pikonte uji dhe ku dyshemeje nga ndotësia kishte mar ngjyrë të verdhë dhe kishte të çara mu sikurrëse në lumin i cili është shterë mu aty dhe di-si në mesnatë kurë e ndjeja se diç po ma thith lëkurrëën mu lajmërua një mendim i çudit- shëm në kokën time i shkruar me germa të mëdha
RRJEDHËS NUK MUNDESH TI IKËSH
nuk e di as vet se si më erdhi në kokë kjo fjal RRJEDHË por për mua ishte zbu-lim zbulim i madh sa një kontinent ashtu që në atë natë plotë drithma arrita të mbledhi pak fuçi dhe vetveten ta admiroj por ndoshta ai mendim erdhi me ndihmën e asaj lagësh-tisë e cila vinte nga muret të cilët për here të pare në jetën time më mundësuan të mendoj për veti se si di të mendoj në mënyrë logjike dhe se kam filluar në mënyrë të vetëdishme të jetoj po po me siguri se e tëra rrjedhi nga ato muret plot njolla e lagështi të cilët sikurse të ishin transformu në pasqyrë në të cilat kisha parandjenj një tmerr për të gjitha ato se çka po mshihej atje pas në hapsirën plotë terr dhe ambisë të cilat sikurse uji plot me plu- mb po zgjeroheshin nëpër nyjet e mija të mërdhira në krevat prej materialit të vrazhdë të tjerur ndërsa jasht ishte një natë e dendur e mundishme me plotë të lehura të qejve dhe me ca fishkëllima vdekjethirëse të cilët sikurse të lajmroheshin hajnat e kuajve ose hajnat e ëndrave
more zot sa vështirë ishte atë natë të fleje me zbulimin e kësaj fjale me dometha- nje aq të madhe e cila para meje qilej porsi një tokë e shkretë kurse unë qëndroj në mes saj e pambrojtur dhe me asnjë pike fuçie kurse rreth meje sillet një tufë e madhe sorrash të zeza natë unë larg dhomës sime dhe larg orëve të kuqe vaj terri kalon nëpër trupin tim dhëmbëzorët e tmerrit sillen në një os të ndieshëm në shpirtin tim kurse nana qetë flen ku- rse babai është diku larg në atë humnerën e pafund jasht i cili porsi lule e kuqe dikujt po i‘a mbledhë betë mbi tokë i cili porsi lusp po lundron në terrin e pafund
jo nuk mund të them se ato vite unë dhe nëna nuk e kemi ndi mungesën e babait por njëkohësisht frikoheshim se kur do të vie dita të jetë në mes nesh asnjëherë për këtë nuk kemi biseduar por e ndienim sikurse kërcnim diku në qetësi të shtëpisë sonë e cila gjatë këtyre dy viteve e përjetoi gjumin më të ëmbël atje lartë në shpatin tone për të cilin gjithkush na kishte lakmi po ju them ne i shkruanim dhe ai na kthente përgjigjet një herë në muaj me ndonjë panorama ku shihej i shtrirë bregëdeti i rrethuar nga palmat ose ndo- nji fshat afrikan me shtëpia nga kashta dhe me arra të kokosit atje në fund të fotografisë ai shkruante ca fraza të thata dhe unë sa here i‘a përsëritja vetes se babai im është një aku- llnaj dhe se RRJEDHËS NUK MUNDESH TI IKËSH frazë të cilës pas një kohe u mun- dova t‘ia shtoj edhe një fjal të madhe të cilën e kisha gjetë në librin e xhek londonit ari dhe ajo fjal ishte fati
asesi nuk kisha dasht nga ajo kohë ta haroj edhe pianon time i cili një mbramje u gjet në dhomën time papritmas si edhe ajo buzqeshja e nënës plot lumturi e cili u paraqit pas sa viteve në ftyrën e saj të vyshkurrë si të murgeshës
buzëqeshje
sa gjatë nuk ka qenë prezente e kur arriti ishte mu sikurse vërshim i qetë dhe gishtat e mi si me një çudi u gjendën në gjërsitë e praruara me diell të tasteve të pianos mes të cila- ve vetëm më vinte ndot vetëma nga ai tasti i tingullit CIS të ngritur të cili mësuesi im pri- vat i pianos ma nguliti me zor në kokë porsi një therr
babai u kthye
atje në atë peronin e përlyt gjer sa e prisnim zemra nuk më qetsohej mu sikurse kanari- na jonë e verdhë kurse nëna rrinte disi tepër e koqitur me ftyrë të vdekurrë me një gjarpër frike në syt e saja dhe gjer sa shetitnim poshtë e lartë mu afër shitores së vogël me birra dhe senduiç të forte mu sikurrëse jeta unë e pyeta
pse i ke syt kësisoji
pakëz kam frikë më tha nëna
krejt do të jetë në rregull nënë për here të pare porsi një e ritur dhe e forte dhe më er- dhi keq për atë gjarpërinë e frikës të cilin e pash në syt e nënës
lokomotiva duke u dridhur hyni në stacion dhe na mbuloi me avull nga valvulat e ha- pura dhe unë gjatë në ftyrën time e ndjeja lagështin e nxehtë të avullit dhe duke mos ditë se çka të bëjë përnjëherë e kapa nënën për dore dhe e tërhiqja përgjatë vagonave të cilët porsi përtaca rrinin mu sikurrëse vrapuesit e lodhur
babi ishte diku kah fundi kompzicionit dhe e pash se si zbriste dhe e lëshova dorën e nënës dhe vrapova ti dal përpara
ky kujtim i imi në përqafimin e tij është i mbushur me një pikëllim të lehtë i cili porsi letra e llakmusit në bazë të hollë të vetëdijes sime e ka lëshuar ftyrën e erët të babait me një shenjë të thellë në ftyrë në anën e djathtë dhe me ca njolla në qafë
nëna qëndronte pas meje mu sikurse një dru i bim rastësisht në asfalt dhe babai pasi e pa u ndal pak dhe i‘u afrua ngadal dhe me mendje kushedi se ku mu sikurse në ndonjë de- rë në të cilën e ka haruar çelsin dhe pasi i‘a shtriu dorën e afroi nga vetja
atëherë mu atëherë e kam ndi një f r i g ë një top të nxehtë i cili më hypi gjerë në gab- zher dhe donte të kcente të shpërthente dhe të pëlciste butësinë të asaj nate vere në të ci- lën ne të tre u nisëm përsëri në një luftëtë re në një fer të ri
ma vonë dual kështu
babai në afrikë ishte sëmurë nga një sëmundje të quajtur kromomikoza të ashtuajturën gunga e kuqe në ngjyrë vjollce mu sikurse lythat e eflorescenisë dhe sipërfaqes hiperkera- tik pra të mbledhura me kelb mu si mbledh i thati dhe në shuplaka kishte edhe fisura të vogla sikurse të kishte kaluar sëmundjen e framboezisë
e unë në atëkohë i mbushja pesëmbdhjet vjet



10.

kur e shiqon qytetin nga lartë nga pezho 404 i cili me siguri rëshqet në teposhtzen e ngrirë të shpatit të duket mu si një varez e madhe e fjetur dhe e ankeruar në oqean të ko- hës nuk ke dëshirë të zbresësh në mes të atyre kontureve nga betoni në të cilat ka ra hija e shekullit të njëzet por prap se prap ti prap zbret pasi që aty diku është edhe varri yt në de- rën e së cilës po troket mëngjezi dimëror i spërkatur me argjent mu si ai mëngjesi i parë që ka qëndruar në dyert e gëzuara të botës kur është përcëlluar dhe ftohur atomi i pare i gjuajtur nga ciklika e miliardave të galaktikave të ndryshme
nga toka me siguri së pari ka dal fara të cilën e ka pshty goja e pafundme e qiellit
pastaj ajo fare ka mbetë barsë me energjin e diellit dhe është rritë gjer në momentin sa nuk janë shumuar krimbat dhe bletat minjët dhe fantazmat të ngjajshme me njerëz dhe kur prej krejt këtyre u mbush numri i mjaftueshëm nëna e plotëfuçishme e galaktikës e ci- la gjithnjë rrinte ulur në terr të përjetshëm në atë mënyrë që ftyra gjithnjë i ka mbetë e mshehur i‘u ka zbut zemra dhe e ka lëviz topthin në pike të pjertë në krahasim me diellin
e atëherë kishte mjaft krimba dhe larva
dhe një sy u qel dhe quhej ditë kurse syri tjetër përgjithmon mbeti i mbyllur dhe mbeti të andëroj nën qepallën e vet dhe u quajt natë
pra po lëshohem nëpërmjet ati syri të hapur që quhet ditë dhe nuk e di a të nisem nga lindja apo në drejtim të erës së veriut
mirpo si gjithnjë unë do të kthehem në shtëpin time atje lartë në shpat e cila ditëve të diela ka ngjyrë tjetër se sa ditëve të tjera ndoshta se na kan ngulitë një besim se dita e diel është e shejt në krahasim me ditët tjera këtë gënjeshtër me siguri farezejt e kan çpikur që të mundnin të pushonin të dielen tërë ditën sikurse në kthesën e kohës dhe të mendonin për dredhitë e reja për ditët që do të pasonin
mirë pezho 404 shtaza ime nga llamarina eja të shkojm në shtëpi në këtë mëgjes të di- tës së diel
skaji i qytetit tani ishte shumë afër dhe shtëpiat e para porsi njolla binë në gjama kurse qielli i ngrirë dukej si një çadër që kishte mbuluar qytetin dhe ajo në mënyrë instiktive mendoj në përcëllimën e zjarit në voter dhe në një kore të hollë të tmerrit që i‘u kishte ngjit në lëkurrë qfar mëngjesi i ftohtë dhe qfar qyteti i mërdhirë mendoj me plotë nervoz e shtypi papuqen e gazit në atë mënyrë që shtaza e llamarinës pak kërceu dhe me vështë- rsi lëshoi një zë sikurse të kishte shkyer gjuhën rrugët ngjyrë hiri nëpër të cilat kishte hyp dhe dritat rrugore të neonit ende të pafikura dhe në atë mënyrë të qonin mallin e luleve të tuberkulozit të cilat rriten në terret e qytetit dhe në skajet e qytetit të epërm të shkallmu- ara dhe të munduara nga jeta e tyre e gjatë
lartë ishte çdo gja në rregull shpati qëndronte në mjegull dyert e mëdha të kopshtit ishin të qelura gjurmët e gomave të vizatuara në tepihin nga bora shtëpia në mes të qetësi- së dhe bredhat e zhveshur të ngjajshëm me zogjët pa penla kurse asaj i dukej se në shpir- tine sajë të pafund tërë natën ka ra rëra e tërë përjetësisë së humnerës dhe se sot në mën- gjes duhet të ndodh diç të ndryshoj ndoshta pse e kishin shpërla erërat e natës dhe natyra e kishte dezinfektu me ujrat e saja plotë jetë aty ishin edhe engjujt e vegjël të cilëve i‘u ki- shte lutur për shpresat e vogla në ditët kur ishte e ndaluar dhe rruga e mendjes së nanës së sajë ishte e mbuluar me pluhurin më të mire nga ari i cili bie vet nga qielli i kaltërt mëshi- rëplotë
e parkoi si gjithnji me shumë precizitet dhe ndalja e punës së motorrit edhe më tepër e forcoi rendin e vjetër të sendeve nga të cilat vetëm me shikim kishe mundësi me ikë nga xhami i garazhës
nuk kishte dëshirë të lëvizte dhe në atë gjendje të drujt dhe të mpitë filloi të picëlloj syt dhe me shiqim të humbur të shiqoj xhamin e verdhë e cila filtëronte dritën e dobët të mëngjesit dhe përnjëherë sikurse të ndiente se fundosej në sedimentet e kësaj vetëmie gjerë sa në fund të barkut çëndronte një ndotje e neveritshme e cila hypte kah goja
GABZHERI ËSHTË NGJITË ME EZOFAGUN DHE USHQIMI KA SHKUAR NË MU- SHKËRI një nga mësimet e para në fakultet gjatë hapjes së kufomës pastaj e kemi hapur zemrën e një fëmiu dy vjeq i cila kishte qenë e vogël dhe e jargueme mu sikurse e pëllu- mbit pastaj me pinceta e kemi hapur valvulat të mbushura me gjak ndërsa nga tavolinat tjera na shikonin të vdekurrëit me trupa të qelur duke filluar aty nga mushkëritë gjerë tek organet gjenitale të femrave dhe atyre të meshkujve ishte ftohtë dhe plotë lagështi mu si- kurse në mishtore edhe dyshemeja ishte e përlyt dhe me plotë gjak sikurse të kishte dëshi- rë të thithte dritën flourocente e cila binte mbi tavolinat nga hekuri ku ishin të shtrirë trut sikurse arrat pa lëvozhga me ato kanalet e tyre durum mater i pia mater
DUHET VDEKJEN TË KUPTONI SI NJË REALITET TË THATË
e ndjeu një turbullinë në stomak dhe i erdh të villte por shpejt i qeli syt dhe i‘u desht të ba- llafaqohet me muret e garazhës në të cilat babai kishte ngjitë fotografi të femnave lakuriqe dhe të mekanikve me tesha të kaltërta PËRDORENI VAJIN MULTIG-RAD 10-30 DHE JETA E MOTORIT TUAJ etj etj me buzëqeshjen e asaj biondine të mjerë nëpër dhëmbët e së cilës dilte vaji 10-30 dhe penisi i fotorporterit
turbullima e simfizës mons pubis vaji 10-30 zemra e ati voglushi të gjitha këto ju mbledhën në mënyrë trodimenzionale në kokë të randuar dhe të mbjellur jo në trup të sajë por në trupin e vdekurë
pastaj drita filloj me intenzitet më të madh të kaloj nëpër dritare dhe ajo e vërejti se mekanizmi refleksiv po i lëvizë këmbët mu sikurse leva pastaj duart të cilat u gjendën në ajër të ftoht dhe të paajrosur të garazhës pastaj në dorzën e ftoht të derës
me një boshllëk filloi ditën por ishte mirë dhe sikurse në atë moment të ishte fres- kuar në ujë të mbushur me barëra dhe në kokë ndjeu një maramendje të vogël dhe kur i qeli syt të gjitha i‘u dukën të reja dhe sikurse të gjitha erërat e forta të kishin kaluar nëpër shpatin e sajë
i‘u duk se po qëndronte në një cope toke të re e cila mu tani kishte mbi nga ma- gma e dendur të para historis dhe ashu duke fluturuar nëpër galaksi ndihej porsi princi i vogël nga egziperia i cili në bizelen e tij nga planeta ka humb rrugën në hapsirë gjer sa era e forte i frynte në zgavrat e hundës një aromë qiellore kurse diku larg pa kufi pas murit të imagjinuar lojtarër e instrumenteve të yjeve po i binin simfonin e kënaqsisë dhe kantatet e lumturisë
kaloi si një i lodhur dhe i huaj nëpër koridor dhe u ndal para dyerve të mëdha të qelqit të cilat e ndryshonin fotgrafinë e fëmijëve të mëdhej e të lodhur të cilët ishin të shtrirë në dysheme bri taketukeve të thyera dhe vinjakut të vjetër me pesë yje
qetësi
dhe këmbët e jagodës profesoreshës së ardhshme të gjuhës gjermane dhe angleze si një llaso të lidhura në qafën e vlladës ajnshtajnit të vogël i cili definitivisht do ta shembi teorinë e mjegullave të yjeve muskulatura e bujkos nëpër të cilën është vizatuar një femër lakuriqe me të kuqt e buzve të yndyrosur dhe pianoja në kënd nëpër të cilin janë gjuajtur ndresat e femrave sikurse në ato lavamanet e mëdha të cilat bëjnë reklam në televizion mbi higjienën e tyre dhe sytë e vishnjës nga syt e së cilës ka zbrit grimi dhe është shënd- ruar në njolla të zeza nën sy oho edhe dy kondom të lidhura në kurdele dhe të vendosura mbi gjijt e saj mbi kokat e tyre llampat e natës ende të ndezura dhe në këtë mënyrë të pë- rkujtojn në vdekurit e vegjël të përgjumur
ishin të huaj të paftuar dhe ajo ndjeu një drithje të vogël urrejtje dhe me rrezistencë që porsa kapsja ishte kap në majet e atyre dy kondomeve a është dasht që mu në këtë dhomë në dhomën e fëmirisë së sajë nën hijen e orëve të kuqe të cilët ende rrihnin buzëqeshjen e saj të kahmotshme për ta a asgjë nuk është e shejtë a mu ditën time janë dasht ta spërka- sin me spermën e tyre të uritur zoti im në cilën urë të përbashkët kemi arritë në këtë dho- më dhe cilat janë ato pejra të cilat na lidhin në këtë nyjen e pakuptimt që si gjarpër me re- se të kuqe të tepihit nga persia është lidhur në mbeturina në ndytsina në koret e nxira të bananeve
ne jemi fëmit të njejtës farë e cila është plotë krimba
në atë çast nga brendia e shtëpisë u ndie rrjedha e ujit nga kroni dhe asaj i shkoj men- dja te nëna dhe njëkohësisht e pa ashtu të trullosur dhe me kapakë të syve të randuar se si në gjysëmerësirën e dhomës e trullosur kërkon apaurinët e saja kokrat e saja të gjelbërta të kuqe të kaltërta të cilët premtojn fillimin e një dite relativisht të qetë i pa duart e saja duke u dridhur pasi që gjithnjë ishte problem për ti gjetë apaurinët të cilët në të vërtet gji- thnjë rinin në të njejtin vend aty mbi komodinën e sajë të natës afër krevatit me fotografi-në time ku buzqeshja ime është shkapërderdh në tërë sipërfaqen në mes të dy dhëmbve të lepuroshit të cilët koha i ka nxjerë në një minyrë të bukurë dhe finoke
tani me siguri i ka përbi dhe shiqon ata dy dhëmbët e mi dhe buzqeshja e qetë del nga buzët e saja buzqeshje e cila zgjat shumë shkurtë pasi që lotët fillojn ti rrokullisen nëpër ftyrë me një shprehi të pakuptim ajo më dëshiron çdo gjë të mire në jetë a do të vie si çdo mëngjes msheftas porsi një detektiv në dhomën time a do të fitoj ndonjë sulm që t‘mi mbuloj këmbët e mia të shpluara a do të ketë dëshirë ta zbras taketuken të cilën e kam ha- ruar mbi krevat a do t‘më puth me ato buzët e saja të buta i cili depërton në mjegullën e gjumit tim të rëndë
do ta puthë krevatin tim të zbrasët
do t‘ju hap dritaren erës dhe hijeve
e pastaj do të vie këtu të shiqoj se si jemi
e ne jemi shumë mirë pasi jemi në gjumë të thellë në këtë shekullin tone dhe të kohës sonë dhe e kemi quar lartë flamurin e kondomëve tone në shkrepat e zbrastirës sonë shpi- rtrore na ka mare gjumi në dhoma konfore ku janë të ngjitura tapeta të murit shumë të bu- kura të egos sonë dhe të fuçisë të rrethuar e të siguruar nga mburoja kundër erërave të kë- qia e cili vie nga jasht dhe të cilët kishin dashur që me zor të na infektojn neve të cilët je- mi të furnizuar me të gjitha mjetet e kohës më moderne
me duhan princ albert nga via apie trieshtë
me konjak shqipërie e me dylmere bullgare
me kondom të klasit të pare
me aborte prej kënaqësisë
lsd me kënaqësi
ne gjithnjë jemi të lodhur dhe të mërzitur
në antenat e shpresave tona gjithnjë është e shkruar ABSURDITET
dhe kemi mardhanje seksuale gjerë sa të ketë eksplodime të vogla nënë e dashur ti nuk ke ide se sa është e ëmbël ajka e seksit në grup në gjysëmerë-
sirë me përcjelljen e zërit të tom gjonsit dhe me të qeshur i cili mu si parat e imëta cingë-ron në stomakët lakuriq kjo është veri veri galla nënë e pastaj një kohë të gjatë ledhatohe-mi dhe pastaj bëjmë plane se si të gjitha këto do ti përsërisim në holandë në mes të tulipa- nëve nën ata mullinjët me erë në të cilën është ai vend në veri shumë i dashur për ne vend ku gjithqka është aq pastër dhe në regull sa të villet
njiherë ka ndodhë se kemi pirë më tepër se zakonisht ishin të gjithë të dehur mu si to- ka pas shiut dhe ne femrat donim të dinim si kan mardhanje lezbejkat nuk guxoj më tutje të mendoj pasi që zemra jote është magnet e cila e ndien çdo kujtim timin dhe kishe mujt shumë të mërzitesh dhe pastaj të qash e me të than të vërtetën unë jam ngop me atë ujë nga lotët dhe më ka mar malli për pak force dhe elan të cilin e ka pas ai
vanja
vanja
vanja
prap u paraqit papritmas mu si një ngrç i ëmbël dhe ajo e pa se si nervoza po i rëshqi- ste nëpër duar mu sikurse njalë pasi që ftyra e tij ishte e paqartë në kujesën e saj mu siku- rse shpresa e përmalluar
ishte tërheqse ftyra e tijë mu sikur të çëndronte në fund të ndonji filtri të erët të një kujtese të dobtë që ka ndodhë në një kohë shumë të largtë në kohën kur nuk kishte as erë e as shije dhe ngjyrë pakohë ishte ftyra e tijë e humbur në fund të mëngjesit dimërorë kur biente borë dhe qielli kishte ngjyrë të purpurtë atje mu afër horizontit që porsi një hark kishte mbuluar peisazhin e qytetit të lartë
por ishte tërheqse ftyre e tij ajo tërheqja e ëmbël e cila është e fshehur në terr të shpre- sës personale dhe e cila përnjëherë paraqitet mu si një tufë drite
me të vërtet ajo deri tani ishte vetëm një femër e cila tërhiqte shiqimet e uritura të ma- shkujve dhe gjuhej në ato impulse plotësisht pa dëshirë dhe në mënyrë pasive dhe tani ndjeu gadi një dëshirë plotësisht të veten për here të pare me një dëshirë të papërshkrue- shme ishte kryqëzuar në te u zgjua pa pikë fuqie në mes së sajë mu sikurse një fëmi i vo- gël i zanun në mes të kohës së ligë në mes të fushës e kjo i kishte ndodhë njëherë kur ki- shte shkuar në piknik me kujdestaren me atë syzën e mrolun e cila kishte dëshirë të fliste mu kur nxirej rrënja kubike FËMI JETA ËSHTË E SHKURTË dhe gjatë kësaj me një shikim të humbur shikonte në dritere në të cilën ishin të mshefura cigaret tona dhe shkre- psat tona por ajo shikonte diku larg në një kontinent tjetër në një botë tjetër gjer sa në kla- së ndihej një zhurmë e lehtë i larushuar me qeshje me fjalët siq janë qiko ti je DHIJA E MAREVCIT kurse sot kur mendoj për atë grua tani mendoj se ajo me të vërtet ka qenë një grua e piklluar dhe e vetmuar të cilës në jetë nuk i eci ashtu sipas dëshirës e cila pas syzave të saj kishte edhe një gjarpër me syze e cila shiqonte në jetë me një arshin të dy- fisht si të gjitha personet e piklluara ore me siguri se tek ajo problemi kryesor ishte mash- kulli për të cilin ndonjëherë dinte të fliste zi e ma zi me një fjalor të zjgedhur mu sikurse të kishte të bënte me një bërllog natyror dhe ndonjiher neve vashave dinte të na këshillo- nte se si duhet të sillemi me atë bërllog natyror kur të ritemi dhe ne qesheshim në veti pa- si që në fund të çantave tona kishim fletushka me fotografi porno të cilat me vështërsi dhe dinakri të madhe i‘u mernim djelmoshave të klasës të cilët me një dorëshkrim plot dridhje kishin lan komentimet e tyre në fletë të caktura me siguri kan qenë shumë të eksituar pasi që aty kishte shumë gjëra xigluese dhe të nxehta të cilat rriteshin me një madhësi trodi- menzionale sikurse në makinën e cila është në shpejtsi të madhe të imagjinatës fëminore
po ishim në piknik dhe fushat kishin shumë pikla të verdha edhe brigjet në largësi ki- shin ngjyrë të verdhë kurse qielli ishte një kazan i madh i verdh prej të cilit dilnin bystek të ngrohtë dhe të ndritshëm kurse ne kishim për detyrë për të gjetë facelien e kaltërt ku zakonisht gjenden bletët dhe brumbujt dhe pastaj duhej ta vendosnim në herbarium por ishte vështirë të gjendej fascelia e kaltërt dhe shumë gjatë shetitëm mu sikurse kërkuesit serioz duke mos e vërejtë se në fushë kishin filluar të rralloheshin piklat e verdha dhe se qielli merte një ngjyrë çiviti dhe se retë të bartura nga era e forte verore po i afronte me një shpejtësi të madhe më duket se unë pata shkuar më së largu pasi që nuk i kisha parë dhe as dëgjuar zërat të cilët më kishin thirur nuk kisha vërtejtë asgjë gjer sa bubullima me tonin më të egër nuk e theu elanin tim kërkimor dhe u gjenda në çudi se si hijet në breg ishin formuar dhe si përnjëherë isha shumë larg dhe se si kisha mbet plotësisht e vetme nën qiellin e hidhëruar i cili sa nuk më kishte zbrit në kokë
vetëtima përsëri e qau qiellin kurse era e shpejt e mbushur me pikat e mëdha të shiut vrapoi nëpër fushë dhe la pas veti barin e përkulur e cila sikurse dridhej nga frika dhe me mund po mbahej për rrajët e saja në tokë toka sikurse të ishte bërë poroze dhe ki- shte mare formën e djathit me bira në këtë mënyrë fare qartë shiheshin bubat dhe milin- gonat në një lëvizje të shpejt dhe të pakaontrolluar gjer sa unë qëndroja në një pikë porsi të isha e hipnotizuar në mes të tërë asaj hapsire e cila sikurse të ishte mbledh dhe rrudhë e unë asesi nuk kisha munësi të deshifroja se ku gjendesha dhe ku humbun ato ngjyra të bu- kra të cilat në një numër milionshe i mbushnin syt e mi dhe asesi nuk dija se q`po kërkoja në këtë vend dhe e mpitë me erën e fortë u përkula mbi milingona dhe buba dhe fillova ti mbuloj me dheun i cili ende ishte i shkriftë dhe i terur në ndërkoh brumbulli zukati mbi kokën time dhe atëherë më ra ndërmend se unë isha në piknik dhe se jam duke kërkuar felicien e kaltërt dhe se me siguri kam shkuar shumë larg dhe se ndoshta tani do të mbes këtu në mes të barit dhe se askush nuk ka me më gjetë desha të vrapoj por mora në thua në një bos dheu dhe u rëxova aq rand sa që i gërvisha gjunjët dhe ndjeva njëkohësisht se diq mu ngulit në lëkurë dhe se një lang i nxehtë dilte nga lëkura ime fillova të qajë dhe mu kujtua se diku larg e kam nënën time e kam dhomën time të mbushur me orë muri ngjyrë të kuqe në një qytet të humbur dhe pa emër të cilin e kishte shkatruar era dhe e ki- shte përmbytur shiu i cili me vrushkuj lante ftyrën dhe gojën time e cila ishte mbushur me dhe të verdhë
me siguri kisha dremit nga ligështia dhe nga pafuçia sepse kur u zgjova në qiell ishte ylli i madh sa një luledielli dhe gjinkallat këndonin gjer sa në fustanin tim po flinte një karkalec e ndjeva se si po më thirnin ca zëra të largët dhe unë u shushurita dhe nuk doja të lajmrohem i mbylla sytë dhe fillova të andëroj se si po udhtoja mbi atë lulediellin e madh që ishte mbi mua gjerë sa nuk ndëgjova një mori zëresh afër meje dhe ca duer që më shtërngonin në ngërç dhe të cilat më kishin quar dhe dikush më puthte me afsh dhe njëkohsisht më lagnin lotët ishte kjo kujdestarja e klasës e cila më puthte nëpër tërë trupin dhe unë ende i kisha sytë e mbyllur dhe ndjeva se si trupi mu kishte bushur me lagshti dhe me barë dhe se diç e rand sikurse plubi mu kishte ndal në kapakët e syve të mi mu sikurse gjumi i rand me ethe
hapat
kjo është nëna e cila po hyp lartë të shoh se qka u bë me fëmit e fjetur jo asesi nuk kam dëshirë të takohem me te një mundim të madh e kam në bark
dual vetëtimthi në ballkon dhe pastaj duke u mbajt në parmakët e hekurtë u lëshua nëpër shkallë në kopsht dhe pastaj prap u paraqit një mëdyshje se ku të shkon dhe duke qëndruar ashtu rreth pishinës ende të mbushur plotë me ujë kundër dhimbjeve të eshrave e pa në ujë hijen e shpatit dhe ju kujtua vanja xhybja dhe dubrava e tij
i buzqeshi ujit dhe pasi e dinte se ku do të shkoj e kjo ishte më e rëndsishmja
e ndezi motorin e automobilit dhe dual nga garazha me gasin më të vogël të mun-dshëm gjithmon e admironte këtë mundësi të saj që të voziste automobilin me zhurmën më të vogël të mundshme mu sikur fluturimi i zogut i cili tani zbriste në teposhtzen e tu- shkancit dhe pastaj kaloj përbri lokalit të diskos ku nga ana e jashtme e fasadës qeshej fëtyra e disk xhokejit të quajtur luleshqere të atij që në flokët e tija gjithnjë ka plot fëllë-nza të vogla ndonjëherë ishte mjaft mire në disko por gjithmon në të ashtuquajturat ditë pune kur ka pak njerëz dhe kur nuk kundërmon pasi që të shtunave dhe të dieleve vijnë të ashtuquajturit vagabondat të ndjersitur me njolla të njersës nën sjetull dhe pastaj shtrihen në banak mu si në krevat dhe me mimika tejet dalluese porosisin viski pas të cilit kan dë- shirë të jenë plot humor dhe ai sharm i tyre është posi ujë me sheqer me të vërtet në atë botë dominojn vetëm budallët me kokë në formë të vesë të cilët jan të lindur që vetëm të plotsojnë funksionin e tyre biologjik kurse ata personat e fuçishëm dhe të qetë jetojn në periferi të ngjarjes dhe mu sikur breja ngadal e gryejn ashtin e kohës por ata me rezatimin e tyre të qetë mbajnë botën ata janë shtylla ku ende është duke qëndruar kjo botë gjysëm e përmbysur
gjithmon e donte atë rrugën e frankopanit i dukej se kishte një psikologji të shpir-tit intim pasi në mes të saj ishte si petale e lules teatri në të cilin e derdhte buzqeshjen ai pero kvrgiqi e sidomos atëherë kur interpretonte në komedit e molierit e njiher e kishte shikuar në një qfaqje ku kërkonte drejtësi dhe kishte mbri gjer tek zoti dhe si e përqeshnin e zotin është pak si vështirë me përqesh pasi që ata lidhen për çdo fjale janë shumë të kuj- deshëm pasi që këmbët e tyre nuk mbahen në tokë porë në ca sfera të imagjinuara plot me gënjeshtra dhe mistifikime zotrat janë demagog
eh në fund nga ajo rrugë dilet në sheshin e marshal tito pasi që ky ishte sheshi më simpatik me atë burimin e jetës të meshtroviqit sikurse me drandofilen e vet dhe përball me teatrin kombtar kroat kjo ishte në tërsi historike të cilën e kanë sakatosur me atë ndër- tesën nga qelqi të zhelpohovit dhe me kafe opera por vetëm në netët e verës kur në te der- dhet drita hyjnore me rërë hëne në manushaqet dhe lalet të cilat dridhen lehtas në puhin e natës verore krejt kjo ka mund të harohet dhe të falet në këso netë atherë bëhej një shesh i çuditshëm dhe çdo njeri fitonte vetëm ndjenja të pastra unë përshembull e përkulur mbi burim kam ndi zhurmimin e gështenjave para fakultetit juridik kisha ndjenjë se po lahesha në aroma të buta dhe se mu aty është edhe burimi i jetës se rinia ime kurrënjëherë nuk do të kaloj dhe se në jetën time tani e tutje do të ketë vetëm kësi aroma dhe netë si të asaj nate vere
o zot si është dita më reale se nata
e sidomos mëngjesi i ditës së diel ku janë tërhjekurrë të gjithë njerzit mu sikur mi- jtë në biruca të veta duke i`a lëshuar kështu tërë qytetin erës mu sikur fushën e betejës dhe ata të cilët janë të denuar të shetisin në këto mëngjese duken sikur t`ju kishte ra mu- rtaja në mëngjeset e ditës së diele ndërtesat duken sikurrëse vrima të hirta ndërsa në vit- rina edhe më tutje çëndron konfeksion i buzqeshur ngjyrë të hirtë e ngulitur në kuklla të vdekura me ftyra neveritse të dyllit me duar kretenike me faqe të kuqremta me vetulla të trasha të kuqe poshtë të cilave vezullojn syt e qelqit me shikim qelqor të drejtuar gjithmon në të njejtin mur dhe po të mos ishin semaforët me ato drita njeriu leht mundet të besoj në ato budallaqet e anijeve fluturuese në ata njerzit e vegjël të gjelbërt të cilët rrotullohen rreth planetit tone dhe na spijunojn se ç`është duke ndodh në kohën e gurit mundesh të besosh në atë serin e prodhimit amerikan sans fikshën në të cilin roj tinisi në rolin kryesor në atë serin e netve të ngrohta verore pas të cilit u paten çmend amviset e zagrebit dhe adoleshentet dhe të cilit ju bë një pritje me një triumf cesaresk në aeroportin pleso në krye me penat kryesore të gazetaris së qytetit
mund të mendosh se qytetin e ka kapluar friga në këtëmëngjes të ditës së diel por këtu në të vërtet mund të bëhet fjal për lodhjen kronike dhe dembelin kronike
dual nga qyteti dhe mu tani u forcua ajo ndjenja e të huajit ndjenja se jeta e saj lë-vizja e saj në qytetin e saj të lindjes në fund sillet në dy tri rrugë në një trekandsh të shp-rehive të leckosura si ska qenë kaq gjat në maksimir si kaq gjatë nuk ka qen në këtë anë të botës e cila ka ngjyrë gri si të gjitha por ka një aromë tjetër ndoshta për shkak të atyre shpatijeve të vanjës të cilat e kan mbërthy dubravën në ramje të lire por ndoshta edhe për shkak të dëshirës e cila formon botkuptime të reja mbi botën
po i dashuri im ti më nevoitesh dhe të dëshiroj me tërë shpirtin gjer sa po kaloj në-për dubravën tënde dhe po androj se si në pranverë do të mbahem fort për ty për xhyben tënde do të kapem fort e me duar do të kapi fort kurse kokën do ta mbështeti në shpinën tënde të fort dhe do ti la flokët t`mi bart era në bredhjen e zemrës sate do të mësohemi të dashurojm në barin e lart do të kisha dëshirë që pastaj t`më bartësh me duar mua të për-gjumur nga epshi krejt njësoj e kam se ku do t`më qosh e kur të zgjohemi do të kërkojm burimin në mal e unë do të pij ujë të ftoht nga goja jote do ta pi nga një gërqam pikë pikë që jeta të jetë e pafund e di ku është një burim në mes të malit i cili e ka një dru dhe është përkul mu mbi atë burim dhe një hije e rëndë bie dhe token e bënë më të butë dhe më të dëshirueshme
bridhte nëpër rrugët e ngushta kurse rrugët ishin të mbushura me ujë dhe aty këtu nga vitrina dukej ndonjë past dhëmbësh e madhe dhe deshi apo jo mendja i shkoj se në dubrav njerzit bredhin me dhëmbë të palarë pasi që reklama është aq e madhe dhe pastaj ndjeu se diç i mëshoj në anën e djatht të automobilit dhe u tremb dhe instiktivisht frenoj dhe pastaj ndjeu bërtim dhe qeshje diku nga e djathta pastaj i vrejti një grumbull fëmish me bosa borë në duar dhe posi shejtana tregonin dhëmbët e tyre dhe trimërin e tyre të vo- gël dhe asgjë nuk i mbet tjetër përveq të filloj edhe ajo të qeshet qka me të vërtet ishte mi- rë për trupin e saj të munduar të një nate të tërë plot me fantazma gjer sa bosat e borës edhe më tutje vazhduan ti mëshojn teneqes së automobilit në rritëm të shpejt të shpejtë-sisë djaloshare
atëherë i`u kujtua se ndonjeri prej tyre duhet të di për vanjën pasi që tërë djelmo-shat në lagjet e tyre janë detektiv të vegjël të cilët çdo gjë dine të cilët e thithin çdo shu-shurimë sado të jetë interesante dhe çdo lëvizje të të mëdhejve dhe pasi e qeli dritaren së pari e ndjeu acarin e mëngjesit dimror dhe pastaj hetoi syt e rojeve të vegjël të asaj lagjeje
njeri e qoi dorën për ta hedh bosin e bores por nuk e gjuajti kurse tjetri bërtiti ej ti voglushe për qka të tjerët filluan të qesheshin dhe pastaj edhe ajo i`u bashkangjit gazit
hej djelmosha bërtiti pak më tepër më duhet dikush a doni të jeni xhentëlllmena
si po duket kjo pat efekt se ata i lëshuan bosat dhe filluan ti rregullojn xhubat
ishin në xhuba të lehtë sikurse të ishte pranverë
sa shpejt shkon pyeti njeri dhe e futi kryet nëpër mjet dritares të shiqoj me mallë-ngjim brenda
shkruan 200 por shkon pak më pak
aaaa makinë e forte unë dua më tepër diq sportive
ai i cili e futi kokën si po duket ishte udhëheqës pasi kishte një zë autoritativ një shikim shumë shumë autoritativ dhe ca sy gështenje të mbylltë
a të vozitemi pak djelmosha a
të tjerët kishin hap syt kah udhëheqësi i cili heshte dhe shiqonte në numratorin e kilometrazhës dhe sikurse mendonte për diq tepër të randësishme ndoshta e shifte veten duke fluturuar nëpër rrugët plot me mjegull ai numri joshes 200 km në orë
kishim mundur tha udhëheqsi duke u kthyer nga rrugët e largëta të shëndritshme të ëndrave por unë jam i ulur në anën e djatht
mire por së pari duhet t`më tregoni se ku jeton vanja ai vanja i gjatë ju me siguri e njihni
aaa ai është frajer i madh më i madhi në dubravë por së pari të vozitemi
e ndjeu një lehtësim dhe se punët po zhvillohen mire dhe frigohej të pyeste çkado
kishim mund të shkojm kah dugo sello tha udhëheqsi
o ke
shiqoj në retrovizor dhe i pa ata të tre ulur mrapa dhe pa ca shikime plotë ankth në qafën e sajë ndjeu frymarjen e tyre të nxehtë frymarja e dhelprave të vogla të cilat i kan lëshuar nga zgavra e tyre në këtë mëngjes të ditës së diel dhe presin që diç të ndodh ndo-shta kjo është vozitja e tyre e pare me automobilë qesharake
e dinte se skajet e rrugës ishin të dëmtuara pastaj e dinte se në mes të rrugës kishte akull e vetëdishme ishte se pedalen e gasit duhet sa më tepër ta mbante për shkak të efek- tit të fishkllimave të gomës të ndihej sa më tepër që të vulosej në veshët e tyre dhe njëko- hësisht do të formohej një muzik për veshët e tyre më në fund i kishte zingjirët dhe frenat ishin në rregull dhe kur krejt kësaj i shton edhe sprejin kundër ngicës me plotë besim në vete mund ta lëshonte treguesin e kilometreazhës të hypte gjerë në atë pjesën ku masa e ajrit është e ndarë në dysh dhe jep atë fishkëllimën mahnitse e cila hyn nëpër dritaret gjy- sëm të hapura dhe në hund lenë atë mbrehtësinë e dëshiruar
në hapsirë e cila ishte mu si brumi i gatuar mirë përnjëherë u lajmërua dielli dhe mali bri të cilit voziteshin u prarua
dielli
vizëllima e bakrit dhe rrezet e dritës të cilat e zgjojnë materien dhe shpirtin e fjetur të tokës vezëllima e artë të cilat janë atomet e shpresës dhe të gzimit ngrohtësia e cila porsi një mbështjellëse lëviz në trup të stërmbushur me memël
por tërë kjo zgjati një çast sikur fjolla e kohës tishte larguar dhe të kishte fluturuar në materialin gri të këti mëngjesi dimri të ditës së diel dhe mu aty ishte shkri në mbulesën e artë të drujve të cilët ende janë të zhveshur dhe përplot me vraga nga dimri por ai shkël- qim lente në sy një andër të ngrohtë dhe ajo pati dëshirë të ndalonte automobilin dhe me ata djelmoshat të dilte në mal dhe të luanin
dëshironte ti përqafonte t`ju puth kokat e tyre të flokëshprishura por udhëheqsi ende e kishte atë shikimin e mrolur frikohej t`ju thoshte se të gjithë ata ishin për te dhel-pra shumë të dashura të cilët këti mëngjesi i dhuruan një ngrohtësi dhe ndieshmëri të ve-çant
po fluturojm sikurse oldrini dhe kolinsi ekipazhi përpara a është ok po lajmrohet kapiteni nga kabina e përparme a dëgjoni dëgjoni
krejt është ok po e shohim një yll të panjohur
pastaj plasi gazi dhe kaluan nëpër dugo sello dhe për pak çaste u gjendën në kthe-sën te pompa e benzinës ku e bën një lluping dhe u nisën për në Zagreb


11.

bllazh shurina gjithmon i biente hudhrës me tërë forcën ditëve të diela aq forte si-kurse të dëshironte ti përzente të gjithë dreqnit nga zemra e tokës oh jeta e tij ishte një dhëmb i prisht ende me rranj të denduna në fishet e pafuçisë së tij që ai kështe dëshirë që në këtë botë të jetë më mire kjo ishte shumë e qart për këtë arsye ky edhe i mëshonte hu-dhrës me tërë fuçin në paraditen e ditës së diel ku sipas mendimit të tij kjo koh ishte pa-kohë kohë të cilës duhet t`ia nxjerësh shpirtin
duke qëndruar pas gjamave të mjegulluara të syzave të tij në farkatarinë e ftoht kishte një bindje se ai çëndronte diku në shtrojerë dhe se nga aty të gjitha i shihte shumë kjart se çpo ndodh në botë kurse ajo ndjenjë fillonte aty nga e prerja jo e rregullt e drasës e cila ishte e lyer me pegull që sa më gjatë ti bënte ball kohës
kur rinte te drasa pak në të djatht e shihte shtremt rrugën figurat e njerzve të zgja- tura dhe automobilat e bukurë të cilët kalonin shpejt dhe shtremt dhe menjiher vinte në përfundim se në këtë qytet kan pjell shumë hajna të ri por kur hypte mbi karigë dhe duke u mbajtur për zingjiri i cili lëshohej nëpër tra syri i tij ishte mu në qendër të drasës do të thot mu në qendër të dhomës të fqiut të vetë të urejtur vanjës
duke shikuar nganjëherë me frymarje të zvogluar dhe me një urrejtje të pashpje-gueshme për të gjitha ato se çka ndodhte atje në dhomë dhe duke çëndruar me llupë në mes të vrimës së drasës atëherë prap vinte në përfundim se asnjëherë nuk ka pas më tepër lavire dhe gra të shfrenuara
mbahej shumë fort për zingjiri pasi që zemra i rrihte fort kurse këmbve i shkonte një drithmë e ëmbël
pas këtyre gjërave pasi që disi zbriste nga kariga e pyeste veten athua ku shkoj mburja e farkatarit të dubravës dhe pastaj edhe ma me force e rrihte hudhrën mu sikurse të hakmirej mburjes së vetë të dobsuar edhe ati zingjiri për të cilin mbahej edhe vanjës i cili asnjëherë nuk i mbyllte perdet e dritareve të dhomës së tij
qka të bëjmë kur bllazh shurina kryesisht jetonte në farkëtoren e tij të ftoht mu si- kurse krimbi në drasën e kalbët e tham më pare se paraditen e ditës së diel ai e konsidero- nte si kohë të humbur
por të shikonte msheftas në dhomën e vanjës kjo ishte një fakt i padiskutueshëm dhe njëkohësisht ishte gjëja për të cilën ai jetonte pra nuk është për tu çuditë se gjer sa ri-nte në karigë ashtu i përkulur dhe duke u mbajtur për zingjiri kishte një ndjenjë se gjendej në një banjo të ngrohtë dhe se forca e humbur në gjymtyr po i kthehej e nëse mendojm edhe pak më tepër ajo force i zbriste në mes të këmbve
një ditë erdhi gjer në përfundim se njeriu është gjallë gjer sa ti punon haleti në mes të këmbve dhe kur të vdes haleti atëherë vdes krejt përveq lukthit i cili është shënd-ruar në thes të mbeturinave
ai dhe hudhra e tij porsi një i përmbytur të humbur në vi të frontit të jetës kurse la- gështia sa zgjerohej dhe i vinte aromë sëmundje dhe kalbësire hidhërim dhe vetëmi kurse tani mu para syve të tij ai shihte se si duhet të jetohet me gjak të ri dhe të nxetë të rinis dhe kjo e ngacmon njeriun të del dhe ta mbys dike pa pikë faji po po këtë e përsëriste bllazh shurina e krejt kjo të ngacmon kur sheh aty përball vithe dhe shpinë të lëmuar la- kurrëiqe të pelave të zagrebit
djersitej shpesh bllazh shurina afër drasës së tij pastaj kokën e mbështeste në dra-sën e tij kurse aroma e rëshqinës e iritonte dhe ai djersitej dhe njëkohësisht e riste hidhë-rimin e tij kurse ai të gjitha do ti largonte dhe do ti rahte me çekan mu sikurse hudhrën e tij kurse atje jasht kau ja u shkyente virgjinitetin virgjëreshave dhe ju kcente me atë mus- kulin e tij në mes këmbve dhe pastaj ato ulurinin nga dhimbja e cila ishte më e ëmbël se mjalti dhe pastaj ai i mbyllte syt dhe i lëshonte të ulurojn dhe ulurima nuk vinte të zvog- lohej por ajo sa ritej dhe në fund u shëndrojke në orkan në timpanet e tija dhe ai me të vë- rtet shpesh mendonte se timpanet do ti pëlcasin se do ti fluturonin në qiell dhe se atje do të shkapërderdhej mu sikurse copa e kuqe e mishit e mbuluar me barot
nyje të tmershme kishte lidhë jeta e tij me atë lahperin përball me atë kaun i cili as nuk i flet e as nuk e shikon por ndonjëherë si me zor i flet kur të takohen ballë për ball dhe atëherë di vetëm të thot
komshi ajo hudhra e juaj do t`ma kop mëlqizën
është dashur t`ia thej njeriu hundën atë ftyrën e tij të bukurë dhe që është e pastër mu sikurse vesa e mëngjesit kur shëndrit sikur hëna e re
dhe qka i mbetet në fund përveq se me e rah hudhrën e vetë për inat të gjithve se-pse në këtë mënyrë ai mundet t`ju thot fqinjve dhe tërë botës se ai eksiston jetoj dhe bash më dhemb për nervat dhe mëlqizat e juaja kjo është vetëm liria ime kjo farkëtorja ime ku këndon çekani në hudhrën e fshirë nga të rahurat por krejt kjo ka mund të ndoshë ndry-she sikur nëna e vanjës atëherë kur mbet e vejë të kishte kaluar këtu të jetojë por farkëtar te ti është ftoht dhe plotë lagështi në farkatoren tënde edhe dielli rrallë shihet ja po dua ta rahi dhe bash po kam dëshirë ta rahi në kët mëngjes të kësaj dite të diel se pastaj do të shkoj në misë kjo veq është humor i gjallë kjo është arsye pse pastaj mundem edhe më tepër ta rrahi hudhrën
diku mu në mes të këtyre mendimeve u ndie zhurma e motorit dhe ai shpejt shkoi te drasa dhe vuri syrin në të qarën e drasës
e pa njëautomobil të madh pak qiell të vrejtur në prapavij e pastaj një grua të re e cila ngadal dilte nga automobili kurse dika nga prapa po dilnin ca kalamaj të cilët të gëzu- ar dhe të qeshur me duar tregonin kah kopshti i vanjës
gruaja e re kishte ftyrë të lodhër dhe flok të lshuta por kjo ish diq më e mira që ki- shte parë gjer tani bllazh shurina jo vetëm në këtë rrugë por në të gjirtha rrugët në të cilat kishte kaluar në jetën e tij të gjatë
o zot i madh dhe shpëtimtar a është e mundur që asi krijese të përfundoj në atë birrucë mendoj shpëtimtar ti i cili formove këso flok dhe kësi shtati mos lejo që krimine-lët dhe rebelët të mbledhin kësi kajmaku kurse neve na le në baltë gjer në gjunj si mbetu- rinat e gjalla të fundit të kësaj bote dhe po na detyron të shikojm se si huti i bardhë po i preh dhëbët e vetë në copat më të mira mos lejo shpëtimtari ynë
gruaja e re tani qëndronte e mbështetur për rrethoje dhe pastaj me mund e qeli derën e prishur të cilat lëshuan një ulurimë e cila në cipën e kores së trunit të bllazh shu- rinës lanë një plagë sikurse vajtim
hyri
bllazh shurina këceu mbi karrigë por për here të pare pas sa vitesh perdet ishin të lëshuara në dritaret e vanjës


12.


e prekte pafundshmërinë pikën zero formimin e botës të cilën së pari toka sillej si e egër dhe në të cilën në lojën e dashuris së egër dominonte flaka dhe uji gjer sa erërat dhe shiu e brenin gurin kurse akulli thente shpellat
shirat qelin malet kurse shirat e shpesht rrokullisin gurët teposht malit
prockat dhe lumejt bartin me fuçi të paspjegueshme gurët e thyer në detra ku ata fundrohen nëpër kohra në fund të detit
sedimentet
botrat e mëdha të maleve zhduken gjatë nxehtësisë së mramjes dhe në mëngjes fo-rmohen në rafshina
eonet
me milijarda shtaz detit cofin në detë dhe fundrohen në fund të detit
rriten brigjet e tëra në temperaturën e msheftsisë
përbërjet e mjegullve spirale me diellzat e tyre bilijardesk bashkohen diku në mes të kosmosit e pastaj mjegullat ikin në tërë skajet e kosmosit
dendsia shumë e madhe në mes të diellit ma nuk ka vend
paramateriali
të gjitha janë shkatruar në atome
topi gjigantesk të gazrave të komprimuar të neutroneve me një temperature prej ca
bilionave me një fuçi eksploduese të energjisë së paqfaqur
paraeksplodimi
drita vrapon me një shpejtsi prej 300 000 km në sekondë në mes të dy të rahurave të zemrës
zemra kthehet në zog shtegtar dhe drejtohet mbi yllin gjarpërmbajtës
kurse ylli sotis lind para diellit në qiellin e mëngjesit dhe në sipërfaqe të ujërave të kaltërt të cilat dhurojn mëshirë
shigjetari dhe pickuesi përvlohen në zjarin e dashurisë kurse larva e ngjajshme me embrionin të njeriut shkon zhagaz në drejtim të krahrorit të mashkullit
trupi ju shtrngu në ngrç dhe pastaj në eksplodim të ulurimës u qetsua dhe e tëra u lëshu rrotullimi i pandalur i kosmosit u ndal në perdet e palara të dritareve dhe ndihej se atje përtej dikush po i bie diçkaje shumë të forte dhe ndihej sirena e fabrikës se si gjarpër po kalonte nëpër rymimin e ajrit dhe po mblidhet në timpanet e veshit mu sikurse një ton në fore gjilpëre
krahun e ka të lëmuet sikurse zhavor deti i larë i vie aromë të gjilpërave të bredhit në hije dhe ajo ngadal kaloi nëpër atë hije duke kërkuar atë vend të bekuar në të cilin për- gjithmon do të mbetet dhe të flej pasi që ishte shëndruar në vajzën me flatra të arta e cila sikurse mu tani të kishte lind në këtë mëngjes gri të ditës së diel në të cilin ishte e varur perdja të një gjumi të gjatë dhe të mundishëm dhe tani ajo perde shkyhet nga erërat dhe e bartin shkëlqimet e panumërta nga të cilët dridhet trupi i cili përsëri kërkon jetë dhe zjarin e vetë të shuar diku thell thell nën hi
në poret e trupi akordet e muzikës të cilat qilen prap mu sikurse lulet e ngrira gjer sa nga larg vie zhurma e valëve dhe të rërës të mbuluar me rreze të diellit dhe ajo fluturon nëpër skajet e jetës dhe ndalet në lulen e egër me dëshirë të mbarset
i dashuri im nëse ndonjëherë më mbetet kohë për kujtime gjithnjë do ta kujtoj këtë mëngjesë kur e prekja vdekjen dhe pavdeshkmërin në të njejtën kohë në sekondat e gjata të cilat shëndroheshën në hapsirën e pafund të kohës në të cilën vrapoja e zbathur e zhve- shur e pastër pasi linda nga duhma jote e qetë dhe e pastër i cili hyri në mua mu sikurse fara e gzimit do të mendoj në heshtjen tënde të madhe me të cilën më ngushtove njashtu që në ato momente i ndjeja drithmat e ëmbla në barkun tim dhe në andrallat e mija kisha dëshirëtë t`më mbarsosh t`mi dhurosh një dyzinë fëmi dhe menjiherë ti ndija në barkun tim nën gjijt e mi lëvizjet e tyre pasi që janë shkep nëpër gjakun tim
ma merje aromën e flokëve të mi me frymarje ma xigloje zemrën dhe ajri ishte i ngopur me muzikë të një dashurie të parë moti të kaluar
më mundonte ajo se asgjë nuk mundesha të flisja pasi që gojën e kisha plotë me rënë të një tërsie kurse në gabzher më pengonte një topth frige që të gjitha do ti prishi në- se e flas vetëm një fjal se do të humbas përgjithmon nëse të them se jam e lumtur dhe se e ndiej veten sikurse të kisha humbur në një mal nga fantasia në të cilin drenushat vin të pi- jn ujë nga dora ime kurse atje lart mbi mua më buzqeshin yjet dhe diku në mes tyre lindi edhe ylli im i cili më pëshpëriti se tërë bukurëia është në heshtje dhe se gjatë duhet të jem e shtrirë në myshkun e sajë sikurse në krevatin më të mire
i dashuri im mirë që nuk më pyete pse fillova të qaja pasi që nuk kisha ditë të spje- goj arsyen se qaja nga pafuçia nga ajo pafuçia e paspjegueshme nga qetsia e bukurisë e cila qalon sikurse sëmundje sikurse temperature e lartë e cila me një shpejtësi të tmershme përhapet nëpër trup dhe bllokon arsyen
më dukej se po vdes kur e vura gishtin mbi zile dhe kur ti u paraqite në prag dhe atëherë kur më more butësisht për dore dhe më qove nëpër koridorin e ngusht të cilit i vi- nte era ftoht dhe në pleqëri atëherë e ndjeva se po më mireshin ment dhe një ramje sikur- se në humnerë dhe më vinte të buzqeshi në mendim se përnjëherë u zvoglova sikurse të tërë veten time ta kisha humbur për një moment
e pash marimangën në një qoshe të dhomës dhe flakën se si dilte nga stufa e lla-marinës dhe kjo ishte e tëra qka munda të regjistroj në shikim të parë para se t`ma hjekish pallton dhe pastaj ma shqyve fustanin me një lëvizje të shpejt
flaka zhurmëriste dhe dobsohej kurse marimanga zvoglohej gjithnjë dhe në fund u shëndrua në topth i zi në qoshe të erët
jasht lëvizi era dhe me fishkëllim hyri nëpërmes të ndonjë të qare të dritares dhe perdet u dridhën lehtas
ngadal u mvesh erësira e ditës dimërore por ajo ende qëndronte rate në një gjend-je vakuumi në të cilën koha ishte e bluar në thërmija ëndruese mu sikurrëse një pluhur i cili kishte ra si ortek
një lagështi filloi t`ia lagte shpinën dhe ajo e pa veten mu sikurse një pelë e eksi- tuar të cilës i kishte hyp kalorsi njëqindkëmbësh
nëpër vithe ishte ngjizur një shkumë e nxehtë jargët ishin mbledhur në gojë por kalorsi njëqindkëmbësh e kishte mbërthy fuçishëm fytin e sajë duke i mëshuar me them- bra nën sjetulla duke i`a xiglue gjëndrat dhe mitrën
gallopin e udhëhiqte nëpër alen e mështeknave të argjenta nëpër trakën e gjatë të asfalltit nëpër të cilin me një tingull kumbus lëshonin zë thembrat e zbathura
ngohtësia i`a përvëlone lëkurn kurse xhami i dhimbjes i`a shqyenin kofshën
retë nga avulli aeroplanët reaktiv në fluturim të ultë
kalorsi njëqindkëmbësh e mbërtheu dhe me fuçin e fundit i mëshoj nën zemër e cila ishte shqetsuar shumë kishte mare fushën dhe kishte djeg barin
jehona
timpanët
thyerja e dritës
pastaj njëqindkëmbshi e fishkëlloi me atomin e fundit të forces dhe ajo i ndjeu ha-rnat e gjakut i`u mbyllën syt dh era në gjumë të fell


13

LUCIA HORVAT VJET 63
ka vdekë në terin e paraditës së diel në gjumë nga goditja e lehtë infarktore
ftyrën e kishte me njëshprehje butësore edhe pse e verdh dhe si dyll kurse dorën e djathë e kishte të zgjatur në një gjysëm ngrçi sikurse të kishte pas dëshirë dike ta thriste
rrotëza e vogël në manikerin e jetës së sajë e cila fillonte dhe mbaronte në kopsht para derës së sajë ku në netët e ngrohta të verës ulej dhe priste që të kthehej vanja i sajë
frikohej se mos i ndodh diç mos po e shkel autobusi ose ndonjë vozitës i dehur
kishte edhe ajo ëndrat e saja dhe mu atëherë kur i herte sallatat e saja që i kishte në kopshtin e sajë ajo dinte edhe të këndonte ashtu vetëm për vete
kishte ajo edhe yllin e sajë në monotonin gri të kohës e cila shumë qartë kalonte nëpër ftyrën e sajë duke shenuar rrudhat e njëtrajtshmërisë
por kur vinin netët e ngrohta verore gjatë qëndronte në qoshen e verandës së sajë të larushuar me hije të hardhisë e cila hipte mbi kulm
hana shkëlqente yjet shëndrisnin me vezullimën e tyre dhe ajo andëronte se si nji ditë do ta mbante në prehër djalin e vanjës të cilit do t`ia vinte emrin e të ndjerit të sajë
u varos të marten në miroshevc
dita ishte e kaltërt nga këthjelltësia dhe sikurse të ndihej ardhja e pranverës






14

hecnin ngadal në rrugën e shtruar me zhavor kurse zhavori kërciste duke lëshuar një tingull të shurdhur në tru tani krejt kishte mar fund definitivisht vdekja kishte tërhjek një vi të hollë në këthjelltësi e cila shihej nga qielli i kthjelltë
e shoku im i moqëm si tërë kjo është një budallallëk kjo vdekje jeton dhe vetëm vie ashtu në gjumë dhe sikurse para kësaj asgjë të mos kishte ndodhë dhe haje dreq krejt kjo është shumë e ndërlikuar përnjëherë mbetesh vetëm në mes të një mundimi të flliqt po më vie të qaj kur më kujtohet se qfar nëne kisha pas
era e barti zërin e babushit në mes të shelnjeve dhe vanja u ndal dhe u kthye në drejtim të varrit në breg nga i cili mu tani zbriste bllazh shurina me atë kapelën republikë të zezë me hapa të mëdhej mu sikurse ndonjë kauboj plak i cili i lodhur zbret në qytet dhe kërkon një kafene gjer sa era ngadal i`a qon strehën e kapelës dhe i dridhen paqat e panta- llonave të gjëra
në hecjen e ngadalshme të bllazh shurinës ai e kuptoi se krejt definitivisht ka mba-rue se plaka e tij ka shkuar në një vërtetësi të pakthyeshme dhe se tani me zingjirët e saja 63 vjeqare është lidhur me tokën e ftohtë e të lagësht dhe se ajo e ka mar me vedi vetëm të kaluarën e sajë e me të kaluarën e ka marë edhe atë sikurse një fotografi si hije
krejt kjo është budallallëk prap po të them shoko edhe këto varre po ma shkurtoj- në jetën për nja dhjet pesëmdhjet ditë është dashur që njerzit të vorrosen në ndonjë vend të padukshëm në hapsira të thella ku do të kishte vetëm barë të shpeshë po të them unë ta- ni do të vie rradha e pleqve të mi dhe pastaj do të na vie rradha edhe neve po të them ve- tëm do të palosemi njeri mbi tjetrin sikurse guaca kurse pas dite po më pret mbledhja e këshillit të punëtorve dhe prap do të vie ai killani leo dhe do të qaj se ati i takon banesa komfore dydhomëshe kurse për te banesa më e mire kishte me qenë mu këtu por për zo- tin ca njerëz po luftojnë sikurse bisha sikurse do të jetojnë një milion vjetë ndoshta edhe besojnë ku ta di unë
nuk kishte dëshirë të përgjigjej dhe mirë bënte babushi që mundohej t`ia drejto- nte mendimet në tjetër rrjedhë por nuk kishte sukses sepse ato prap ktheheshin edhe kun- dër rrymës në atë mëngjesin e gjatë të ditës së diel kur u fundos në bark të marijanës kur hyri sikurse morr në zorët e saja gjer sa atje në dhomën e sajë jipte shpirt ndoshta edhe vetëm me një dëshirë të vetme që ta shoh ndoshta edhe esht pasi që buzët i kishte të thara dhe të plasaritura gjer sa ai ishte gjuajtur në humnerën e lagshtë të pafund të mitrës së asaj femrës asaj femre fetare hipokrite e cila e shaloj me vithe e me krih dhe i`a hëngër kokën i`a piu trurin i`a verboj shqisat mu sikurse fëmiut të posalindur i cili ka hasë në fe- mër të lagësht mu në momentin kur ka filluar të hec
e urrente e më tepër e urrente atë karkalecin e të dieles pasdite i cili ishte ngjitë për zhelatinë e cila rridhte curiel nëpër këmbë e dendur dhe e pijshme sikurse mjalt e fort si katran apo rshirë në të cilën vdesin karhëshprishtit
e ndiente veten fajtor pse plaka vdiq pa asnjti bërtim pa asnjë zë e pafuçishme që ka fluturuar si era dhe është ngrit në qiellin e kaltërt nëpërmjet dritares së hapur në të cilën biente bloza dhe tërë papastërtit e këtij qyteti dhe në këtë mënyrë i ka mare me veti edhe tërë aromat e flliqta të qytetit aromat e kalbsirave të bërllogut të qytetit dhe erën ngacmu-ese të kanalizimit të cilës dimrit gjithnjë i pëlcasin gypat dhe gjithnjë vie erë lagështie të lukthave të smurë dhe të ushqimit të pa tretur
mendoi zot nëse eksizton ti do të më falësh jo nëse ti eksizton ti nuk je i detyruar të më falësh jo atyre siq jam unë asgjë nuk guxon të falësh se unë qart e kam ndi se si ajo gjëmonte qart e kam ndi por jam kllapitë në prehër femne dhe nuk ka pas asgjë që ka mu-jt me më përkujtu se eksizton diq tjetër isha atëherë në ca re të kaltërta të vezoreve por po e përsërisë unë qart e kam ndi se si dikush po gjëmon dhe ai zë mu duk i njohur zë i cili nga here ka jetuar me mua dhe bri meje por isha i dobët që të lëvizi që ti ndihmoj ati zëri i cili dilte nga trupi i vetë duke e lane përgjithmon dhe duke u shëndrua në dridhje në zë në sinjal pastaj në qetësi
si është e tëra kjo e tmershme babushi im cilit do ti bëj masazh sot pasdite krimi-neli i vjetër leo që bukuria,tmerri dhe flliqsina të kanë njikohsisht një përputhje kjo me të vërtet nuk ka kuptim por kto nganjëherë mundohen me mençuri ta mundin vehten por prap janë në bashkpunim në komplot sikurse lulja dhe qelbi dhe me siguri se ashtu duhet të jetë në jetë për shkak të barazpeshës jetsore në njerën anë është pesha e bukurisë kurse në anën tjetër pesha e tmerrit kurse ti qëndron në këmbë sikurrëse pikë e vdekur sikurse os dhe i rrahur të gjitha barijerave dhe vështërsive të cilat mvaren nga ti por ato nuk bajnë dert për ty nuk të njohin pasi janë më të forta dhe më mizorre nga vetë ti edhe pse ti me atë trurin e krapinës je në qendër të botës
ndjeu pas veti hapa të shpejtuar dhe farre nuk i`u desht të mundohej të dinte se të kujt janë ata hapa pasi që edhe tani sikurse tërë jetën bllazh shurina gjithnjë hecte me ha- pa të shpejtuar sikurse të ishte vonuar për diç shumë të rëndsishme ose sikurrëse ti kishte ikurrë treni ose sikurse diku atje larg shumë larg kishte humbur diç shumë të çmueshme
frikohej se bllazh shurina tani do të ndalej t`ia rihte krihët dhe kushedi për të satën herë ashtu i hutuar ti shprehte ngushllime por kauboi i vjetër kaloj bri tyre shumë shpejt duke e bërë me këmbët e veta një lakore të çuditshme nëpër të cilën mudeshin fare lehtë të shiheshin ca vorreza të vogla kryqa të lakuar dhe ca banka të ulta afër stazës
qyqari i vogël mendoi po shkon në farkatore që prap ta rahë hudhrën por kush e di ndoshta ai është njeri fatlum
hej babushan sonte kishe mujt me ardhë tek unë nëse nuk je vetëm
mos ki dert babush krejt është në rregull kam dëshirë të mbes vetëm
si të duash
rrugica sikurse nuk kishte fund dhe si largohej nga varri ndiente një boshllëk në të cilën porsi në një çrregullim i qfaqeshin ca fotografi të dyllta si për shembull
kthiza e njersitur dhe njollat e kuqe në krevat
dora ngërç dhe gjysëm e shtrirë e plakës
një zog i madh valvitja e krihve linte një ngjyrosje në tru
ndoshta e të gjitha kjo ishte vetëm një mundim në fund mezi erdh gjer në këtë për-fundim dhe pasi e mori për dore babushin u nisën me hapa më të shpejt
në dalje të varrezave gjithmon gjindet dikush i cili pret sikurse nga aty fillon një rrugë e re për në jetë dhe në atë grumbull vanja e zuri një pal sy të njohura dhe valvitjen e leht të flokve të cilat sikurse vinin nga një kujtes e akullt
u dridh
syt u nisën nga ai kurse grumbulli mbet si prapavi e fotografisë
e ndjeu se si babushani e pyeti çke por ajo tani çëndronte para tij dhe në faqen e ti e ndjeu lagështin e puthjes magjike
dëshironte ta largonte kokën por qafa sikurse të ishte nga gjipsi
belëbzoj emërin e sajë gjer sa ajo buzqeshi me skajet e buzve babushani e shikon-te me një shikim armiqsor
me flokët e lëshuara kinse pa kujdes dhe të lidhura me një fiongë të kuqe ku një skaj i sajë i binte mbi ballin e sajë të gjërë nëpër të cilin sikurse të kalonte hija e rrezes së diellit me një rrezatim nga syt ku shkrihej tërë dhimbja nga grueja e cila dashuron dukej si një nimfë nga graniti e humbur nga gjumi i sajë në mes të turmës e cila kundërmonte dhe të cilët e zdeshnin me syt e tyre të uritur ishte diç joreale diç pa trup në margjinë të reales prapa së cilës dukeshin varrezat me rrethoj të gjelbërt dhe e tëra fillonte me zbu- kurimin nga prania e sajë dhe fitonte një kuptim krejt tjetër dhe tërë kjo mbushej me një muzikë gazmore
tani për here të pare mund ta shihte qartë në dritë të diellit dhe ftyra e sajë sikurse të ishte e formuar nga thërrmiat e dritës nga ngjyrat të cilat mund të shihen vetëm gjatë netëve verore të kthjellta në qiell kur e tëra mbulohet me realitetin
u gëzua i tëri që këtë qenie e kishte në duart e tijë por njëkhësisht e kaploi edhe frika se kjo qenie për një moment mund të zhduket që përgjithmon do të fluturoj dhe se në stomak përgjithmon do ti mbetet dridhja dhe dëshira
deshi të thotë diç por fjalët mbeteshin në digën e gabzherit dhe ai me një pafuçi shikoi autobusin i cili në atë moment fluturoi dhe pas vete e qoi një re pluhur
të shkojm tha ajo
u mëdysh e ndiente vehten të sëmurë
nëse doni mundem të ju qoj gjerë në shtëpi
o jo unë e kam itinerarin tim servus mbetsh me zotin babush
babushani largohej dhe në hecjen e tijë kishte një hidhrim djaloshar një hidhrim të heshtur
përsëri e puthi por kësaj here e mbërtheu për qafe dhe vanja rrethin e zjartë të qa-fës së vetë e pa nëpërmjet të krihve të sajë se si grumbulli i njerzve prapa filluan të lëvi- zin dhe si ajo filloi të ngjitej për ftyre të tijë
eja i dashur tha me zë të mekurrë
e la që ajo ta udhëhiqte dhe kjo gjë i vinte mire dobësisë së tijë
u ul në karrigën e pasme të automobilit dhe pas pak e vrejti se si varrezat u shënd-ruan në një njollë të verdhë e vogël dhe se si tërë panorama po shëndrohej në një mozaik të coptuar për shkak të shpejtësisë
diku afër maksimirit e ndjeu lakimin dhe mendoi se tërë trupi i tijë lëvizi
ishin në mal përfuni pallatit dhe ai mendoi se aty jeton grof drakulla me hejallet e tijë
pasi që motori pushoi së punuari mbretroi një qetsi rrënqethse dhe sytë e pallatit bëheshin gjithnjë ma të mëdha e ma te mëdha
ajo tani ma ishte afër tijë dhe ai e ndjeu elektricitetin e trupi të sajë i cili dridhej nga tensioni
e futi dorën mbas qafës së sajë dhe e ndjeu gjiun e fortë plot ione
e shpërthekoi dhe u fut në bardhësinë e trupit në terrin e pafund






15

gjerë sa kalonte nëpër koridoret e verdha të klinikës dhe shiqonte ftyrat e zverdhu-ra të piklluara të cilat sikurse kërkonin shpresën e vetë mendonte për absurditetin e profe- siont të sajë të ardhshëm
krejt kjo është pa shpresë mendoi dhe e tëra kjo është vetëm një iluzion
dhoma e babait ishte në katin e tretë dhe duke i kaluar nga dy shkallë ajo mundo- hej të paraftyronte ftyrën e tijë në gjysëm terrin e ordinances shumë gjatë nuk e kishte pas ftyrën e tijë para vedit por tani ai i nevoitej në fund ai ka borxh të gjendet në vend dhe ko- hë të caktuar në momentin kur asaj i nevoitej
trokiti
u ndie një zë i shtertë urdhëroni
me zotin baba
ooo ti me vite nuk ke qenë këtu
e kisha pi një kafe me ty
gjerë sa e vendosi ashtu i përkulur xhezven në reshoin e vogël aty në qoshe të or- dinancës ajo vërejti se ftyra e tijë ishte qullur shumë dhe se e kishin mbuluar rrudhat e vuajtjes
është lodhur dhe shumë është plakurë dhe deshi që pakëz ti vie keq për te
qka ka të re
mendoj se kam mbetë shtatëzanë
duart filluan ti dridheshin
dhe ky është ljami për të cilin ke ardhë të më gëzosh
shtjerësia e zërit përsëri u qfaq
nuk erdha të gëzoj por të më ndimosh
qfar nderi për mua e ledhatuara e babait
mos u bë cinik e ndërpreu për here të pare po kërkoj nga ti të më ndihmosh dhe nuk kam dëshir të të bindi se në këtë botë kam ardhur me dëshirën tënde
u ul në fotele dha ajo ndjeu se si i`u ngritën nervat shikonte diku anash por ajo e dinte se ai me shikim po depërton nëpër te
do me than se me dëshirën time ke ardhë të jetosh në këtë xhungël që quhet botë dhe unë tani jam borxhli që tërë jetën të nënshkruaj llogartitë e humbjeve tuja dhe ti naty-risht je e liruar prej të gjithave me aktin se të kam dhuruar jetën a të duket voglushja ime se kjo është një llojë sofizmi i keq dhe nëse dëshiron të dish kjo është një shantazh i dobët
e pa se si e përbiu pshtymën dhe se nuk e kishte leht dhe ajo erdhi në përfundim se babai i sajë ishte shëndruar në gërmadhë
uji filloi të vlojë dhe ajo shkoi ta qesë kafen vetëm e vetëm që mos ta shiqonte ashtu duke e shiquar ajo filloi të lidhë ca gjëra shumë të quditshme ca lidhje shumë të qu-ditshme si për shembull se ai njeri zemërfortë dhe i lodhur kjo gërmadhë e vogël që është mbështetur në fotele në fund të fundit është babai i sajë dhe se kishte ardhë koha që ajo të kishte pakë mëshirë ndaj ti
së fundi ai i`a kishte blerë orët e kuqe kurse orët e kuqe të murit janë gjëra të bu- kra të fëmirisë së sajë dhe së fundi a nuk është ajo më e fuçishme se ai
kjo kafja jakobs asgjë nuk vlen pse nuk po blen minasicën
heshtja e tij ishte ngjit për shpine të sajë sikurse koagulim i kuq i dendur
me sheqer apo një më të forte
jo frazë një më të forte i`a përkujtoj në kafenen tek sheshi dhe asaj i ranë ndërmend gjithë ata njerëz të cilët duke qëndruar afër tavolinave të përlyta plotë me duqa shiqojnë reklamat e names
pse ndonjëherë nuk e qelë dritaren jasht është pranverë do të ngulfatesh këtu
i ndjeu se si ca zogj të panjohur filluan të cicërojnë përfuni dritares por këto në të vërtet nuk ishin zogj ajo i kishte qpikur për këtë rast
në koridor ishte një tollovi dhe zhurma dendësohej dhe zgjatej sikurse ngjitësi i tapetave
i`a vendosi kafen në tavolinë dhe u ulë përballë tij kjo ishte hera e pare se ajo i`a servonte kafen dhe ajo ndjeu një mallëngjim të ngrohtë
o zot mendoj në mënyrë sarkastike po unë po shëndrohem në një vajzë të mirë ro- rozmari bebi e cila përnjiherë po përmirsohet
a e ke shikuar filmin rozemari bebi e pyeti edhe pse e dintese se ai asnjëherë nuk shkon në kinema por kishte dëshirë të lozte me te ci macja me miun dhe vazhdoi me py- etje a e di me atë bubën e vogël mia farou me atë që u martua frenki sinatra prej të cilit pa- staj iku dhe pastaj thoshte se tipi është mentalisht tiran pastaj aktroi në atë sheqerlelemën prej seriali qytetëza pejton
nuk mundi ma gjatë sepse e vërejti se si babai po ndjersitej dhe si e vendosi gishtin e madh dhe atë tregues në kapak të syve sikurse të dëshironte që të largonte një andër të keqe
si është lehtë të mundet mendoi kurse babai tha
me kend dhe a është kjo gjatë a është kjo me ate
për here të dytë po më vonohen menstruacionet por nuk është me ate pasi që ai nuk është ai por është vanja ai e ka emrin e vetë a më kupton kjo më ka ndodhë me dike që ti fortë mire e njeh me një finok në një moshë paksa të kaluar
ndërpreje të lutem më kurse
të kishte qenë me vanjën po të betohem se kisha lind dhe të kisha dhuruar një galla nip por kjo ndodhi mu atëherë kur u njoha me vanjën në atë mëngjes a kupton e dua marzi- sht pasi që dallohet me të gjithë që kam
mire e ndërpreu qka po dëshiron
zërin e kishte të shterur i shpërlar me hidhërim
kam dëshirë që ti ta kryesh abortin nuk kam besim në ata kasapat tjerë
e pa se si rreth buzëve iu qfaq grimasa e habisë dhe se si në sy i kceu vetëtima e hi-dhërimit
shkoi gjer tek dritaret dhe i qeli
jasht me të vërtet cicëronin zogjët dhe ajri i pastër hyri me vrull në dhomë dhe për një qast e zbuti nervozën
ti e di dhe duke folur ajo e vlersonte se ai ishte ende mashkull i pashëm i cili ka krih solid të një mashkulli ti e di se kam mundur të mar ca pilula të mara ose të shkoj gjer tek ndonjë kolegë i joti por unë këtë nuk dëshiroj se fundja unë e ruaj renomen tënde dhe ti së fundi ke emër si një gjineoklog briliant mblidhu pakëz asgjë e tmershme nuk ka ndodhur unë kam dal nga duart e tua ti ma njeh çdo pjesë të trupit gjer sa isha shumë e vogël dhe së fundi po të mundësoj të shpaguesh më dëgjon të shpaguhesh
a e di nana për këtë
ajo nuk di pasi që është diletant i vërtet sa i përket moralit në krahasim me neve ajo e ka zemrën e butë sikurse dylli të cilën mund ta shkrijë një temperature pakë më e madhe
u kthye ngadal dhe ajo pa se si në ftyrën e tijë kalonte një hije dhe në syt e tijë u mblodh lagështia
do të qaj mendoj dhe kjo e dekoncentroj për një qast
ti e di se unë jam shef belbëzoj dhe se diç të këtillë nuk kisha guxuar të bëj dhe së fundi kjo nuk është morale që unë ta kryej më kupto unë jam babai yt
mirë ti je babai im por nëse je shef nuk do të thot se tani ti je i huaj ndaj meje edhe shefat janë njerëz duhesh të kuptosh se çmimi i ndershmërisë është gjithnjë i lartë
ai njeri i fuçishëm ishte i ngujuar në korrnizë të dritares në ligështin e tij personale në hidhërrimin e tij personal e cila me siguri e ngacmonte sikurse një varë e qelbtë nën lëkurë
ajri i pastër vinte me aromë nga drujt e posazgjuar dhe ajo mendoi se bota do të ish- te shumë ma e shëndosh sikur të kishte më tepër oksigjen më tepë kësi llojë arome prerëse të cilat thjesht e shpërlajnë shpirtin dhe e bëjnë më të pastër
në përgjithsi raca njerzore jeton nën një re të madhe të ndotur
sa tënjoh ti asnjëherë nuk ke mare vendime të ngadalshme a më kupton unë jam në hall dua ta hjeki këtë pasi që dua të jem ndryshe me njeriun të cilin e dashuroj
me atë
ajo e preu me shikim dhe ai u ndal dhe dy lot i dolën nga syt
shefat babi nuk qajn
në atë qast u ndie zilja
ajo e nxuar nga çanta faculetën me erë dhe shkoi t`ia fshij ftyrën moti skishte qenë aq afër ftyrës së tij dhe në momentin kur kaloi me faculetë nëpër kapakët e syve të tij të ajur ajo e ndjeu vehten të madhe dhe të pjekurrë dhe një rreze e njëfar ngrohtësie të paspje-gueshme i kaloj nëpër tërë trupin
në derë qëndronte motra rozalia me ca letra në duar
o ju jeni marijana prej kur shpirt nuk ju kam pare dhe si jeni e bukurë dhe elegante qka ka babi
o kurëgja pak pluhur i ka hy në sy
urdhëroni
zotri udhëheqës këto duhet ti nënshkruani
mirë faliminderit leni mbi tavolinë
oh zemër marijana vetëm kur më kujtohet si dje sa ishe e vogël
koha teto rozalia
eh po po atëherë ditën e mire shpirt
zëri i teto rozalisë vinte nga një pinar i rrumbullakët i përbërë nga mishi dhe për këtë arsye ishte i thatë dhe tingllues
po ndihem si budalla marijan sikurse të mos jam unë
pse a po të duket vetja pakëz i mirë po mirsia nuk është iluzion ajo gjithmon është diç reale
mire mire e di se di të mendosh dhe nuk është koha të më japish leksione
përsëri po kthehej në lëkurë të vjetër
atëherë
atëherë nuk e di se a do ta kryj ndoshta do ta gjejm ndonjë zgjidhje jo se nuk kam guxim por po më duket se pastaj do ta ndija vehten si njeriu më i poshtër do të mendohem pakëz duhet të më kuptosh marijana e pastaj mendoj se nuk ke të drejt të më akuzosh për ca gjëra kam dëshirë të jemi shokë dhe pakëz të më duash marijana pse ti aspak nuk më do marijana pse je kaq e ftohtë
ok babi krejt është ok vetëm ti këtë rregulloje por më me dëshirë kisha pas që ti vetë ta kryesh këtë a e sheh kam besim në ty e pastaj ndoshta do të bisedojm edhe për shumë gjë- ra të tjera të erëta e tani mbetsh me zotin po ngutem dhe ruaju leje dritaren e hapur pasi që ty të nevoitet ajri i pastër
deshi ta puth pas aq viteve por një ndjenjë e trubullt u paraqit njëkohësisht me atë dëshirë dhe ajo përnjëherë u kthy dhe e la ashtu befas në mes të dhomës
dita ishte e kthjellët ishte pranverë dhe njerzit kishin veshur robatë pastra dhe gjer sa kalonte afër tyre i dukej se edhe shpirtnisht ishin më të pastërt se shpirtin e kishin larë me kthjellësi dhe gëzim dhe e tëra kishte filluar të merte një kahje të mire vinte erë katrani dhe në pemë të hershme të ekspozuara në shitore të pemve një bari i cili me kryeneqsi kish- te dal nëpër kopshte dhe në skaje të asfalltit
si është krejt bukurë mendoi kur ka diell thjesht më shkon mendja se nuk jam ajo e njejta e këti dimri
e ndiente një metamorfoz të heshtur dhe ajo e ngacmuar me gëzimin e kësaj dite erdhi gjer në përfundim se ajo tani ka filluar të piqet se është rritë dhe se në këtë gjendje shumë sende kishte për t`ja falur babait dhe se gjithsesi është dashur t`ia dhuroj një puthje para se të dilte
unë jam rritë unë jam në metamorfozë këndonte në vete njerzit nuk janë të kqij dita është e bukurë dhe së shpejti do ta shoh vanjën edhe pak kohë ka mbet gjer në ora dy dhe do të shkoj në sheshin e luleve të blej lule të cilat bashk do ti vendosim në dhomën e tij dhe pastaj do të shtrihemi nën lule dhe do ti marim erë
po bëhem më e mire unë jam rritë unë jam në metamorfozë njerzit kanë ngrohtësi në sy të tyre e përsëriste në rritëm dhe filloj të kërcej
e aborti
jo jo nuk guxoj që kjo gjëtë ma prish shpresën kjo është diq që çëndron pas qdo gjë-je kjo ka mund të jetë rastësi kjo është një gjë neveritse e vogël e cila mund ti ndodh çdo gruaje
duhet ti tregoj vanjës se kjo do të ishte tradhti nëse nuk i tregoj dhe nëse shuj atëhe-rë do ta barazoj me me ata njerzit e devalvuar të cilët më bën atë qka jam por a kam të dre- jt unë ti them këtë dhe si do ti them dhe a do të më kuptoi ai se përpara e tëra ishte vetëm një mjegullë dhe secili ka të drejt të ka budallallëqet e veta në ramjet e veta dhe në shpagi-min e vetë jo nuk do ti tregoj kjo gjë nuk ka lidhje me të dhe këtë babi do ta eliminoj do ta nxjer nga unë si një rastësi e pastër oh po frigohem dhe po më miren mendët por ndoshta unë jam në mosmarveshje me vetveten dhe pa nevojë po i lidhi detalet të cilët vetëvetiu ja-në të thjeshta mos kompliko marijana
bleu karanfila dhe disi në mënyrë mahinale u nis kah zhurma e kafiterisë
të gjithë në kafiteri çëndronin në vende të veta sikurse në muze dhe asaj i shkoj me- ndja se si gjithmon të njetit njerëz ngadal po kalben bri vitrinës dhe se si gjithnjë është e njejta lëvizje të njerzve të cilët deri në amshim gjithnjë diç kërkojnë e ngacmuar me langun e lukthit e irituar sikurse kopeja e ngujuar në poligon prej asfallti
zhurma gjithnjë e ngriste ngacmimin e sajë dhe ajo nik dinte se qfar ndodhi përnjë-herë me te i ndodhi sikurse koka ti çëndronte mbrapsht dhe mendja i muar të njejtën rrjedhë disi në mënyrë instiktive kundërshtoi mendimeve të veta se ka ndryshuar pasi e ka takuar vanjën duhet të jetë edhe ndonjë arsye tjetër ndonjë fluid i cili ka rra nga pluhuri i kohës dhe është ngulitur porsi një meteor në qenjenjen e sajë
e dëgjoi disa here emrin e sajë në ajrin e kafiterisë por kjo sikur mos tishte emri i sajë dhe ato ftyra të cilat e përshëndesnin ishin të panjohura të deformuara dhe të thyera në dritën e çuditshme të dritës së kësaj dite pranverore
vetëm për një gjë ishte e sigurt shtëpia e madhe e mallrave e namës përballë rrugës në të cilin hynin njerzit porsi insekte dhe të cilët çëndronin të fuçishëm porsi hije të pampo-shtura po aty ishte edhe ftyra e paqart e nënës së sajë dhe ftyra e shefit të babait të sajë dhe në fund në ëndrimin e sajë të pakuptimt çëndronte muri i vetmisë së sajë e cila sikurse ti di- lte nga goja e sajë dhe fundrohej atje përballë rrugës në vitrinat e names të cilët porsi hym- ni i thrisnin njerzit në gëzimin pranveror të përtritjes së garderobës në mënyrë himnore thri- snin edhe frigoriferat e prodhimit të obodit të cetinjës gjer sa një pllakë gramafoni prodhim vendor lëshonte zë të babuini
asgjë nuk po lëvizë për të mire asgjë nuk po ndryshon e tëra është vetëm një iluzion të asaj fotografie të vdekurë e cila si një negativë çëndron në vetëdijen tone dhe ai negativë rritet dhe mplaket së bashku me trupin tone dhe tërë lëvizja e cila shihet nga jashtë është vetëm hije e një shprese të rreme se atje një rrugë më tutje është duke na pritur një arsye me një A të madhe një mërzi e madhe është shtri nëpër të gjitha këto rrugë dhe vetëm nji ishte e sigurtë se atje përballë rrugës eksiztonin ato hymne të frigoriferëve dhe kuklla të zbrasta dhe se zërat e babuinëve kalonin nëpër damarët tone
dhe si është e tëra shumë qesharake gjer para pesë minutave këcenja nga gëzimi ku-rse tani përnjëherë në mua është qfaq një vetmi e ngrysur një frigë për shkak të cilës e tëra po djersitem nga ai akull i cili është në mua kam mundim dhe po më villet jo nuk është për shkak të konjakut e as nga ajo vezorja në mua i cili i ka lëshua pipat e jetës kjo është për shkak të kësaj pafuçie të mallkuar se nuk mundesh ta lëvizish atë negativë në vete dhe të fi-tosh fotografinë reale të iluzionit tëndë
dielli i zbehtë depërtoi nëpër gjama ajo shikoi orën dhe asaj i shkoi mendja se duhet të niset tamam koha gjerë sa shkoj në parking ta mar automobilin gjatë kësaj kohe më flla-ditet koka se nëse mbes edhe pak në këtë pozitë duke shikuar vitrinat e names dhe me ko-kën plotë zhurmë frigohem se do të eksplodoj
dual dhe ajo e bartur nga turma i tha vetes
më duhet të jem normale



16


kur babushi është i hidhëruar apo e mundon diç ai e ngulit shikimin në një pikë ku- rse kokën e ka të madhe sa një glob njimend asisoji është koka e babushit kur të hidhëro- het apo diç e mundon
çëndronin nën tusha dhe uji kalonte nëpër heshtjen e tyre sipër tyre gjëmonin maki-nat dhe vanja kishte në përshtypje se gjendeshin diku nën tokë dhe se ishte mirë se ata gje-ndeshen nën tokë pasi që edhe mendimet ishin të mëshefura diku nën tokë
ftyra e babushit dukej disi e munduar dhe vanjës i shkoi mendja se këtë e kishte nga mbledhjet e panumërta dhe nga pas tërë ato diskutimeve ku babushi ishte gjithmon si një lu- ftëtarë i vërtet nga ato mbledhje ai dilte me ftyrë të skuqur të mbushur me vetëtima dhe ka- tastrofa të kaluara
e babush bitha e zanave ti duhesh një çik të pushosh
babushi hapi gojën dhe e lëshoi ujin që t`ia shpërlante dhëmbët
kishe mundur ndonjëherë të vish me ne në piknik sa të njoh ti gjithnjë je nën tension
me ke ashtu me ne tha babushi dhe pështyu një pshtym të zezë
atëherë me mua nëse marijana ta smun lukthin
po dhin zhileta djalo
gjithnjë i vinte ta grushtonte në ftyrë sa here që babushi i thoshte se po dhin zhileta
pajtohu babushan i tha me një zë të pajtueshëm dhe trego qka ashtu tmershëm në mua ka ndryshu a po mendon se unë tërë këtë e kuptoj shumë seriozisht
e ndjeu rrenën e vetë sikurse një xiglim dhe i vinte për të vjellë pasi që nuk munde ti thoshte po e ndiej veten shkëlqyeshëm po dashuroj jamë tepër mire dhe kjo është e tëra
ndëgjo babushan e zog këngëtarë ti ndonjëherë më përkujton në ata tipat me botku-ptime të vjetra a di këtë
mirë vanja apo vanjice si të quan ajo më duhet të them se sa here që e shohë atë për çdo ditë në ora dy duke të pritur para ndërtesës se unë fitoj ca sulme dhe mos mi servo ato llafe për njerzit me botkuptime të vjetra i kam kaluar unë të gjitha
por babush prej se unë jam me te ti po sillesh ndryshe me mua sikurse dikush të ki- shte bë nevojën në mes të kokës i hidhëruar je sikurrëse një fluturë
uji ishte disi në mes tyre dhe vanja e solli rubinetën gjerë në fund
i mnbylli syt dhe e paraftyroi atë duke pritur te porta dhe ndihej shkëlqyeshëm sa herë mendonte në te ja tani është me te nën dush ajo cullak dhe qeshet dhe qeshja shkrihet me ujin dhe rrjedhë poshtë nëpër beton plotë shkumë sapuni dhe kjo qeshje shkon në kana-lizimin e qytetit dhe jehon atje poshtë nëpër tërë qytetin sa që e tëra dridhet eh mire është gjer sa është i padureshëm për shkak të përmallimit për te por pse ky përmallim humbet në atë çast kur është me te dhe në mes tyre qfaqet një tension i heshtur
uji këndonte kurse makinat murmurisnin në offset
mirë ne po pajtohemi në seks por pse unë i frigohem heshtjes së sajë për atë qka atë e mundon por punë e madhe gjer sa të shkon le të shkoj e pastaj përmbytje dhe punë e ma- madhe se qka e mundon atë ky është problem i sajë
e ndjeu se si babushi llapërqitej me ujë se si e mbyllte rubinetën dhe filloi të rënko- nte pasi që fshihej me peshqir
gjimonë në fund mbetesh vetëm mendoi
babushi u vesh
me zotin
me zotin
ndoshta më lakmon mendoi në fund kur babushi ka pasur ndonjë mace të mirë gji- thnjë ca të çernomercit por ndoshta te ky më tepër është ai ndikim ideologjik ashtu si e thotë edhe ai vetë pyetje klasore oh do të pëlcas nga të qeshurit nëse vetëm edhe një herë më shkon mendja në atë pyetjen e tijë klasore kur është në pyetje ndonjë femër dhe qfar kretenizmi unë do ti them ati se në krevat të gjitha dallimet klasore humbin dhe nëse e ke kalin e mire topuzin e mire në mes këmbve ojojo dhe plotë grushti mjekër dhe si ashtu të lutem mire do ti them qke ti babushan të më flasësh ti i cili je me bindje njëqindpërqind komunist për klasa në socializëm kur është në pyetje femrat dhe atë qka kanë në mes këm- bve
mbeti edhe pak në kabinën e heshtur dhe mendonte se si babushi dhe ai largoheshin dhe se e tëra ajo që quhet shoqëri është vetëm një pe i hollë dhe se në të vërtet nuk ka sho- qëri aty ku ka xhelozi aty ku dikush ka dëshirë të jetë superior dhe mendimet e veta ti`a se- rvoj tjetrit sikurse ligj
më dhimbsen njerzit mendoi të cilët vazhdimisht janë të hidhëruar të cilët nuk kan kohë të jenë një çast të lumtur të dashurojn dhe ti dashuron dikush të cilët vuajn në shpirtin e tyre nga friga që të lëshohem në rrjedhat e jetës e cila edhe ashtu shumë shpejt po kalon duke marë me vedi çdo gjë që është më e mira me të vërtet më dhimbsen ata njerëz të cilët nuk kanë kohë të formojnë kujtimet e tyre të cilët vazhdimisht mendojn se së pari duhet ti bësh të lumtur të tjerët me kusht se duke hjek dorë nga kënaqsia personale në emër të një të ardhme iks në të cilën nuk do të ketë vend për ty pasi që nuk do të kesh force për asgjë
kape momentin tënd shfrytzoje gjithnjë më kujtohet se diku këtë e kam lexuar dhe gjithnjë më ka pëlqyr se si është thënë dhe jamë i bindur se njeriu duhet të jetë mirënjohës rastësisë se ka edhe këso raste sepse jeta përndryshe do të ishte saharë pa ato ditët e mira me shi të cilat e ngopin dhe e bëjnë të plleshëm ja mua tani më vie të them faliminderit ati mëngjesi të asaj dite dimri ku jam njohtuar me marijanën sepse me te kam zbulu ca mshef-tësi të vogla sepse nga ajo kam zbulu ca nivele më të lara jetese dhe vetëm i frigohem mo- mentit se kur të gjitha këto do të zhduken për here të parë po frigohem se do të humbi diç sepse heshtja e sajë ndonjëherë është aq e rëndë e rrezikshme dhe e msheft
u ndie zilja e shtëpisë thumbueshëm dhe rrufeshëm dhe makinat u ndalën dhe për një qast të tërën e mbuloi heshtja dhe mbretroi qetsia sikurse në nëndetse
ishte i knaqur me mendimet e tija me nivelin e tijë të ri të mendimeve dhe në shpejtësi u vesh dhe në mënyrë të rrufeshme kërceu nga nëndetsja e lagtë
ajo gjithnjë çëndronte në anën e kundërt të rrugës aty te stacioni i tramvait kurse pas sajë ishte shtrirë një cope e madhe e horizontit të kaltërt të qiellit të largët ngjyrë vjollce nga i cili vinte një puhi e lehtë dhe pakë tinzisht ia valviste flokët gjerë sa ai çëndronte knej ane të rrugës gjerë sa priste të kalonin kolonat e nevrikosura të automjeteve duke mos besu-ar se ata flokë janë edhe të tijat duke mos besuar se ajo ftyrë i përkiste mu atij
ndonjëherë kolonat e automobilave ishin shumë të gjata dhe ai në këtë anë të rrugës dridhej i kapluar nga një drithmë në vete edhe pse tani ishte muaji prill me plotë rreze dielli të cilat i mbulonin shtëpiat dhe nguliteshin nga largësia në plepa në gjatësi të autostradës dhe krejt qka qëndronte në dritë të syrit shkëlqente dhe ishte e ngrohtë dhe zgjonte një dë-shirë të zjartë të fjetur që diku të shkohet që të shkohet diku papritmas dhe kur të mos kthe- het
atëherë semafori në udhëkryç e rregullonte rrendin dhe ai e kalonte rrugën me dorën e djathë në gjep i liruar nga friga por me mendim se je në disfavorë sepse në muajin prill je me xhepa të zbrast dhe me xhupin e njejtë
puthja e sajë ishte me maje dhe e përshkroi tërë trupin e tijë të lëshuar
sa e bukurë je egërsisht je e bukurë mendoi pasi që ky ishte mendimi i vetëm shpëtimtarë çdo ditë saktësisht në ora dy mu në cepin e binarve të tramvait të cilat shkëlqe- nin me një shkëlqim të lodhur dhe të vjetruar nga vitet
e ajo sikur ta dinte se ai është i friksuar nga diç që gjendej në te dhe pastaj e mirte për dore dhe i tregonte se si edhe sot kishte blerë lule të bukura dhe se një dhomë me lule është tjetër dhomë
i vinte pakëz mërzi përsëri pasi që mirë e kuptonte atë lojë unë nuk jam palaqo unë nuk jam i sëmurë unë nuk jam lazdrani i nanës i vinte të bërtiste por dora e sajë e nxente sikurse furrat e larta të shkritoreve dhe ai e ndiente se si aty në cep të binarve të tramvait ai shëndrohej në copë të hollë të metalit dhe se aty kalitej kalitej
voziste ngadal pasi që rruga e saves në ora dy ishte e stërngarkuar ishte porsi një zo-rë e ngusht ku fjalën kryesore e kishin vozitsat shizofrenik ata të cilët i kanë dhëmbët e shë-ndoshë dhe bënin mrekullira të skijatorve në shtigje të thëpishme ata të cilët organet e tret-jes i kanë të shëndoshë dhe mbesin të shëndosh tërë jetën e tyre
gështenjat ishin gjelbruar dhe njerzit rrinin nën hijen e tyre në grupe të njersitur pri-tnin të vinte tramvai dhe njëkohësisht u terej djersa ndërsa ca i nxirnin faculetat tmersisht të mdhaja dhe me to fshinin djersën nga ftyra e tyre
vanja a të duket edhe ty se në qytetin tone jetojnë vetëm njerëz të lodhur dhe fatkeq
qka di unë unë mendoj se lodhja është diç djersa diç krejt tjetër kurse fatkeqsia ska qka të bëjë me kto të dyjat
por shiqo ato ftyra a nuk e është e shkruar tërë fatkeqsia edhe para edhe pas a nuk është e shkruar fati i tyre i rëndë më dhimbsen më dhimbset edhe vetja kur i shiqoj këta njerëz
marijana ti ke tepër kohë të mendosh për këto gjëra ti ishe dasht të punosh e pastaj do të kishe menduar ndryshe për ca gjëra do të ishte mirë që ma shpeshë të ishe e djersitur e e lodhur nëpër lëkurë edhe unë bëjë pjesë në atë grup njerzish ngjyrë gri të lodhur dhe nuk shohë arsye të jem i mërzitur e fundi i fundit ti mesiguri asnjëherë nuk e ke pritë tramvain në pike të zhegës kur ta përcëllon dielli trurin e vogël dhe kur rreth teje e tëra kundërmon në erë të veshjeve të brendhsme të djersitura
diku pas tyre u ndie zëri i mundishëm i frenimit marijana shikoi në pasqyren e auto-mobilit por asgjë nuk pa pasi që pas tyre ishte i parkuar një kamion i tipit man
kaluan ngadal afër qendrës së studentëve në hyrjen e ë cilit qëndronte një pano e ma- dhe reklamuese për një film algjerian në rolin kryesor e kishte iv montani ai ishte i lakuar pakëz me atë shiqimin e tij burrëror të mplakurrë dhe dukej se iv montani donte të hynte në restoranin veror ku ishin të ulur studentët plotësishtë të plogësht dhe pinin koka kollë
pastaj hyn në valën e gjelbërt dhe automobilat filluan të vraponin sikurse qejt e posa zgjidhur nga zingjiri
të puthi në mendime e ndjeu zërin e sajë i cili rëshqiste nëpër asfalt
fjali e mire ajo gjithnjë gjen fjali të mira mendoi
tani e ndiente veten shumë ma mire dhe kohë pas kohe i shiqonte këmbët e saja të cilat me shkathtësi i shtypinin levat e automobilit në një moment atë të kupllungut e në tjet-rin atë të gazit në përgjithsi ashtu siq largoheshin nga qyteti dhe ai ndihej më mire dhe ki-shte dëshirë të ulej në mes këmbve të saja dhe ti kicte ti kicte
por mu atëherë kur ishin duke kaluar stadiumin e dinamos dhe hyn në rrugën sekun-dare e cila shkonte nga fakulteti agronomisë dhe e shkurtonte rrugën jehoi diku në hapsirë një jehonë shurdhuese e frrenimit dhe ai në moment e pa se si përbri tyre fluturoi simka dhe u ndal në të qindën e skondës para tyre duke lane pas vedi shenja të rrënda të gomave të ci- lat kishin frrenu
frrenoi dhe vanja i mëshoi xhamit me kokë
ajo e pa se si nga automobile dualën vllado bujko dhe dy të tjerë të panjohur dhe se si afroheshin me hapa plotë kërcnim
vanja e shkundi kokën si po dukej i mirreshin mendët dhe se asgjë nuk kuptonte për shkak të rramjes
edhe ajo nuk kuptonte se qka kishte ndodhur atëherë vërejti se duart e dikujt siku- rse zogu grabitçar hynin në automobili dhe pastaj erdhi gjerë tek lëkundja dhe një e rrame në kokë të vanjës
vanja bërtiti u mundua të dal nga automobili por rramja e dytë në qafë e ndaloi
gjaku filloi të rrjedhë
gjer sa e nxirnin nga automobili vllado qëndronte afër sajë dhe i thoshte se për hater tëndin po veprojmë kësisoji për hater tëndë
nuk munde as të bërtiste e as të lëvizte vetëm i mbylli syt dhe dëgjonte se si diku ja-shtë ndiheshin të rrahurat të cilat vanja i mirrte dhe se në ajër dëgjohej bërtima nga dhimbja
qeli syt macëz dhe shiqo dikush i pëshpëriti në vesh dhe ajo mezi i qeli syt dhe pasi që shiqoi nga ajo anë prej nga vinte zëri i të rrahurit ajo vërejti se si një njeri i bërë kotullaq ishte i shtrirë në mes të rrugës
ajo nuk e kishte të kjart se kush ishte i shtrirë ashtu kotullaq në mes të rrugës dhe pse pikonte gjak në pluhur të rrugës dhe njëkohësisht toka mirte një ngjyrë ari dhe pse tani mali aty ishte në krah të djathë e jo në të majt dhe si ishte e mundur që ky ishte një mal bosh pa cicërimë të zogjve
e çmpiu rramja e re e dhe bërtima e cila nuk ishte ajo
e kuptoi se aty i shtrirë në mes rruge qëndronte vanja dhe se vlladoja bujko dhe ata dy të panjohurit urinonin mi te
qeshje
e ndezi motorin dhe i dha gas gjerë në skaj
si po duket rramja ishte shumë e forte pasi që automobili ishte ndal në vend
vllado dhe një i panjohur u gjendën në mes të barit kurse vlladoja dhe ai tjetri i panjohur qëndronin të shtangum
pastaj i ndjeu gishtat e tyre në lëkurrë dhe një të rrame të forte në mes ftyre
nga rramja u lëkund porë muar force të dilte
u përkul mbi vanjën që t`ia shiqonte ftyrën por kjo tani ishte një qullë nga gjaku me një sy gjysëm të hapur kurse tjetri plotësisht i mbyllur
e tani edhe mbi ty do të urinojmë zemër e ndjeu zërin e të huajit
duke e ledhatuar qafën e vanjës e ndjeu se nëpër qafë i rridhte langu i nxehtë
vanja i dashuri im
ai është një hiq zemër dhe ne po të falim për atë se qka na ke bërë ti neve na përket
të ikim nga këtu ata dytë po e ndiejn veten më mire tani ja po lëvizin të humbemi nga këtu djema
e përkulur mbi te ajo pa se syri i djathtë lëvizi dhe se si për një qast vetëtoi në një mënyrë të veçant
ai sy e shiqonte disi butësisht dhe në mënyrë andrimtare dhe pastaj u mbush me gjak dhe u mbyll
por para se të mbyllej ajo qart pa në buzët e tija të ajura një vi të buzqeshjes dhe kjo ishte ma se mjaftueshme që edhe ajo të buzqeshte ta ngriste kokën dhe të shiqonte bujkon në sy
kurse ai hapat i qite mbrapsht dhe ngadal largohej




17.

në çdo orë të plotë nga orët e kuqe dilnin kukuvajkat ose usharët e vegjël
kukuvajkat bënin ku ku kurse usharët përshëndetshin dhe në gjysëm hark kthehe-shin në shtëpiat e rrojes për të vazhduar të rruanin kohën
e koha ishte e dendur dhe e erët sikurse ngjyra e stilografit dhe nëpër te fishkëllonte një erë e thatë ditëhumbës kryeneq dhe iritues gjer në skajshmëri
kurrë në shtëpizën e rrojtarit paraqitej ushtari nëpër kokë i sillej kazerma udhët plo- të me lloq nëpër të cilat rrëshqasin zinxhirët e tanksave të cilët kalonin mbi trupin e tijë dhe formonin lara në formë të brive e tëra kishte aromë të vjeshtës plotë baltë në djersë nën sje-tulla dhe në aromë të kuajve të mbushur me varë dhe të lagtë nga të cilët kullohej uji
pikë
për pike
kurse kukuvajka e vogël e verdhë formonte imazhin e një mali të zhveshur në të ci-lën rriteshin druj me gjatësi mbinatyrore nëpër të cilët ai hypte dhe gjithnjë binte
ëndra ishte e shkurtë por e dhimbshme dhe ai kishte një mendim se ishte fry se gje-ndej në një balon dhe se tani kur të hyp lartë në re dikush do ta shpërthej
buuumm
flini mos u mundoni vanja
kush është kjo ti nënë shumë jam lodhur në malin e verdhë
çdo gjë do të jetë mire ju vetëm flini unë jam nëna e marijanës
cila nënë e marijanës dhe kush është marijana deshi të bërtas por dhimbja u fry si bretkocë dhe ai ndiu se si diç kuisi kuak si bretkocë në te dhe se fryma si një re e lagësht përhapej në te
po fryn jashtë një erë stuhi po vie por ne do të mshifemi në shtëpizën e kukuvajkës para së cilës do të çëndroj ushtari ja unë i pari do të hy
dora e dikujt hyri nën kmishë dhe filloi ta fërkon me diç që ishte e ftohtë dhe ishte ftohtë
eh ti nënë ke shkuar në shetitje në miroshevc tani po më kujtohet kjo është shumë qesharake dhe unë mu atë ditë u pata rëxuar nga kulmi i lartë dhe i theva britë ku jam unë e kujt është kjo dorë
ju jeni këtu te ne vanja te marijana kini pasë fatkeqsi trafiku
aha kështu do me than nuk jamë rëxuar nga druri i lartë por dreqi e martë qu bë me ftyrën time nuk po e ndiej fare
i kujtohej ishte kulmi i një katuas pushkët qëndronin pjertas të ngulitura në tokë në formë kryqi kurse sajat qëndronin në qoshe të mbuluara me thasë ushtarët kërhatshin kurse njeri nga ushtarët kishte dy këpucë të majta kurse babushani i`u bënte me duar hundën e madhe si nuk kishte frigë ai që ushtarve të mdhej tua tregonte hundën e madhe
ngadal i hoqën thasët dhe i muarën sajat dhe mu kur ishin në mes të katuas një mi i madh i friksuar vrapoi dhe babushi bërtiti pasi që ishte i vogël dhe frigohej nga miu dhe ushtarët kërcyen në formë gadishmërie kurse babushi nuk ishte pasi që kishte ik me vrap së bashku me saja dhe ushtari që kishte dy këpucë të majta kërceu nga unë dhe ma dha një flakaresh
ishte një e rame e keqe sa që timpanët më zhurmonin kurse babushanit asgjë nuk i mbet vetëm të filloj të qajë e babushani asnjëherë nuk e pranoi pasi që babushani ishte zog ndjellakeqë dhe pastaj rradhazi vinin ushtarët dhe secili më dhuronte nga një shuplakë
rramjet
filloi të kuptoi se qkishte ndodhur pasi që fotografia i vinte e thyer nëpër shtresat e shpërlara të trunit
ishte një rrugë kurse mali ishte në të djathtë dhe pastaj dualën ata njeri prej tyre e kishte veshur një dollqe vitë të bardhë flokë të gjata dhe syza të zeza dielli dhe ai i mshoi me shumë force sa që brigjet e largëta u ndanë në gjysmë dhe dukeshin si dy flegra të va- rura në xham të erësuar të syzeve kurse fustani i verdhë i marijanës fitoi njgyrën e kuqe sikurse dikush të kishte qitë ngjyrë mbi te e atëherë e kishin tërhjek me ca duar të forta i kujtohej se e kishte pa këmbën e dikujt në ajër se si drejtohej nga ai dhe i kujtohej se në atë moment kishte menduar se mire është që këpucët nuk ishin shpic por majen e kishin të rru- mbullaksuar
pse është tani terr tha tani me një zë të sigurt jam ngopur me terr dua ta shoh ftyrën time ku është marijana qka është kjo ditë apo natë apo mesditë
marijana është në fakultet dhe tani së shpejti kthehet ishit ca ditë pa vetëdije vanja por tani jeni ma mirë edhe me ftyrën është qdo gjë në rregull kini vetëm një shenj të vogël ndoshta do të mbetet ju jeni mashkull dhe nuk le përshtypje te ju kjo gjë e tani është pasdi- te dhe ja tani do ti qeli perdet dhe do ta hapi dritaren
nuk kishte ide se si dukej kjo grua por zërin e kishte të butë dhe delikat dhe erdh gjer në përfundim se kjo grua duhet të jetë një grua e matur dhe e mirë pasi që kështu po rie pran kokës së tijë edhe pse ajo për atë shenjën në ftyrë nuk i pëlqeu fare ishte i sigurt se kjo ishte një gënjeshtër e sajë e vogël pasi që ftyra i dhimbte dhe kishte djegësim në vendet ku ishte qepur
këpurdha e verdhë dhe e stërpjekur e dritës vetëtoi në sytë e tij dhe u zgjerua në si- përfaqen e dhomës dhe ai i mbylli syt dhe pastaj me mundim të madh provoi ti qelë ngadalë
së pari i ra në sy tavani i bojadisur me ngjyrë blu me një lluster të madh nga kristali në mes të tijë në skajet e llusterit ishin të varura ca qese ngjyrë vjollce e pastaj shiqimin e ndali në orët e kuqe të varura në mur dhe ai e ndjeu veten ngusht të zanun disi ngusht
ashtu pra kjo qenka dhoma e sajë dhe këta janë orë e saja të kuqe
në skaj qëndronte një ormar i çuditshëm në vitrinën e së cilit pushonte qeramika e menjëherë bri tyre librat me lidhje të artë
çdo gjë shkëlqen këtu mendoi i`u kujtua se dikush është dashur ta qeli dritaren dhe se kjo ishte mesiguri nëna e marijanës
nuk e shihte por e ndjeu se si çëndronte skajë drritares dhe shiqimin e kishte të drejtuar kah ai
me siguri dukem tmershëm dhe si budalla mendoi dhe mu në këtë çast e ndjeu do- rën e sajë në pulsin e vetë
zemra mjaft shpejt po ju rah
dukej më e bukur se sa e paramendonte kishte ca sy të kthjelltë që shkëlqenin kurse atë e shiqonin me një sy miku
me mua keni vetëm telashe tha pastaj u mundua të rrotullohej në krah por një dhi-mbje e fellë u paraqit në mushkri
vanja buhuni i mirë dhe mos u rrotulloni se e keni thyer një bri si poduket kur keni kcy nga ulësja
do methën marijana nuk i`a paska treguar të vërtetën mire as unë nuk do ti`a them por zoja ime e nderuar tërë kjo ngjarje ishte plotë me gjak
e me punë qka u bë a ka lajmruar dikush
marijana por ishte edhe ai miku i juaj si e quanin
babushani
po babushani por ju nuk kishit vetëdije dhe nuk kishte kurfarë kuptimi që ta ftonim këtu brenda
i dhimti ajo nuk kishte kuptim ta ftojmë brenda e sidomos këtu lartë por menjiherë i`u kthye realitetit asnjëherë gjerë tani nuk kishte qenë i shtrirë në këso dhome të parfymo- sur të pastruar e të dekoruar me këso gjëra shkëlqyese
ndihej dera
dikush poshtë e rrotullonte qelsin në brave atij i shkoi mendja tek marijana diç e shtërngoi në fyt pasi që me ftyrën e sajë paraqiteshin edhe ato ftyrat të cilat i kishin kcye në qafë atje në atë rrugë
burri im unë do të shkoj pakëz poshtë kurse ju pushoni nëse doni t`ua sjelli manjetofonin dhe t`ju lëshoj ndonjë muzikë
jo faliminderit
mbeti në qetsi i mbyllur në në heshtje të dendur nëpër të cilën kohë pas kohe depër-tonte shushurima e hollë e perdeve
nga muret e shikonin pikturat një natyrë e vdekur një peizazh një akt
ndihej ngapak i piklluar dhe bosh dhe përnjëherë ajo qetsi ato gjëra të bukra dhe shkëlqyese filluan ta ofendojn
mendoi në nënkmishën e tijë të përlytë në brekët e tija të përlyta dhe në grimasat e tyre kur e kanë zdesh
me siguri ka qenë festë e gaz gjerë në kulm
e qoi pakëz dorën e majt dhe e pa se e kishte të veshur një pixham shumë të bukur nga mëndafshi
e ofendoi edhe kjo pixhamë por mu tani dualën nga shtëpizat e tyre kukuvajkat pastaj ushtari i vogël ai i`u buzëqeshi
të dashurit e mijë ju tha por ata u kthyen prej nga dualën me plotë kryelartësi siku-rse mos t`iu kishte pëlqyer ajo të dashurit e mijë të vegjël
pra unë jam i shtrirë në dhomë të sajë në krevat të sajë kurse ajo është në fakultet n`dreq në fakultet ndoshta ka shkuar me ata tipat dhe tani bëjnë shaka në llogari timen me siguri ajo ka qenë me ta edhe në këtë dhomë dhe ata të gjithë kanë qenë të shtrirë në këtë krevat por jo në këtë pozit kreteni sikurse kjo e imja kanë gjëmu e në fund janë derdhë ku- rse mami i sajë në mëngjesë ka ardhë sikurse të mos kishte ndodhë asgjë i ka ndruar çarça-fët plotë spermë dhe pastaj e ka ajrosur dhomën pasi e tërë dhoma e ka mare aromën e spe-rmës ka të drejt babushani im kur thotë sa ma large nga ata të cilët duken tepër të pastër nga jashtë të cilët kur dalin duken sikurse janë veshur të hekurosur direkt nga fabrika morale o zoti im i madhnishëm me siguri i vie ndot mamit të sajë pasi që më vie era në shkronjat e mëdha të lubrifikuara dhe në dhomat e paajrosura mjaft unë ju vie sikurse myk i cili është ngjitë në skaje të fatkeqsisë së trafikut të çpikur por në unin tim forte më ha palla mua t`kisha vetëm me dal nga kjo situate dhe sa ma shpejtë të kthehem në dubravën time e të mbulohem me ndryshkun tim i cili është prap se prap më i pastër se tërë kjo pastërti e tyre fallce
e ndiente veten të zbrazët mjeran të fyer por i ngërrthyer në fëlqitë e shtazëz mizo-re të dhimbjes nën mushkëri dhe i mbështjellur në të gjitha këto fasha e fashëza e dinte se nuk kishte asgjë tjetër mundësi vetëm të rrinte i shtrirë e të priste
hapat
hapje e vrullshme dere tepër e vrullshme
unë jam babi i marijanës si je i dashur
edhe ai dukej pastër dhe bukur mendoi dhe shiqo i ka sytë e njejtë sikurse marijana
ashtu ashtu tha
njeriu e shiqonte disi me kurreshtje të madhe dhe me pakë urrejtje dhe kjo asesi nuk e disponoi e sidomos ajo i dashur
e po mire tani mund të bisedojm pakës i dashur
shetitej nëpër dhomë me ca hapa të vegjël metalik sikurse të donte të zgjidhte vendin vendin se prej nga do t`ia fillonte fjalimin sikurse i vinte gërdi ti rrinte pranë krevatit të tijë
pra ju e dashuroni marijanën
heshtje
pra mire mire të gjithë ata që dashurojnë janë të ndieshëm por unë sinqerisht dyshoj i dashur se ju jeni për marijanën
hapat metalik shtoheshin
pra më ka radhitë në klasë më të ultë në mes të grumbullit kundërmonjës me siguri edhe këti i kundërmoj
përveq kësaj marijana do të gabonte tani shumë që të lind para sajë është karijera
nuk po ju kuptoj qka të lind dhe kur të lind
a ashtu nuk paska mbet me juve shtatëzanë
e ndienente rërën në fyt kurse njeriu që rrinte tani në katrorin e dritares kishte sy gjarpëri dhe sikurse të dilte nga bari
prapë hapa metalik
më falni por unë asgjë ende nuk jam duke kuptuar
e i dashuri im kështu qëndrojnë punët marijana është shtatëzane dhe mua së pari më ka shkuar mendja se kjo vepër heroike është e jotja por si po e shohë unë ju për këtë nuk ki- ni fare dijeni dhe kjo është një ndër arsyet se ju duheni me u bind se ju dhe marijana ime je- ni dy botëra të ndryshme këtë zemra ime menjëherë më ka thënë por pasi që e dua vajzën time unë kam lejuar që ajo të bëj se ç`të dojë dhe e shihni marijana një ditë shfaqi dëshirën që ta hjek qafe atë fëmi e pasi që besoj se mundeni të kuptoni kjo nuk ka fare të bëjë me ju
një here moti i kujtohej se kishte pa gjarpërin në thekër syt e tijë ishin të kthjellët dhe plotë shkëlqim dhe ati i kishte ardhë që ta kapte për atë trup të lëmuar ngjyrë argjenti dhe ta vendos në shuplakë kurse thekra ishte e lartë dhe e lakueshme dhe lakohej në vithe në erën e lehtë verore e tani nëpër djersa e cila i derdhej nga ftyra shkonte drejt e në vrimat e syrit dhe në gojë i dukej se mu ajo ditë vere kur e pa gjarpërin po përsëritej tani
e juve i dashuri im ndijeni veten sikurse në shtëpizën tuaj dhe ju dëshiroj shërim sa më të shpejtë një ditë ju po më kuptoni me siguri po ju përshëndes dhe po ju dëshirojë që sa më pare të ngriteni në këmbët e juaja
si i djegu ajo fjal e flliqtë i dashur ishte dhimbtë më e madhe se sa ato të cilat i ndie-nte në trupin e tijë por nuk kishte mundësi asgjë të bënte kundër sajë pasi që ishte më e madhe se vetë dhoma në të cilën ishte i shtrirë dhe atij i dukej se kishte madhësi të globit e cila me një shpejtësi të rrufeshme po sillej rreth kokës së tijë
i varrosur në qetsi nuk kishte mundësi kursesi të kuptonte se qka i tha ky njeri i gja- të fliste por a fliste tempereatura apo ethet nga trupi i tijë i sakatosur këtë nuk munde ta di- nte
hajde mblidhu i tha vetes njeriu tha se marijana është shtatëzanë se dëshiron ta hje- kë qafe dhe mendonte se ti kishe përzier diç
rruaju nga të pastërtit rruaju nga të pastërtit e ndjeu se si dikush po pëshpëriste në dhomë
diku large në katakombet e shtëpisë u ndie se dikush po i binte pianos dhe ai e pa se diku poshtë është ulur ai gjarpëri nga thekrra dhe se si po lakohet nëpër tastet e pianos
lavirja e flliqtë mendoi lavirja e pastër e babit e lustruar e cila kishte dëshirë që për një pasdite në mes këmbve të kishte një palaqo të bukur shkronjëradhitës pasi që ishte shu- më e mërzitshme
e kishte marrë sikurse një lodër të bukur dhe e kishte rrotulluar në mes të gishtave të sajë të ushqyer pasi ishte shumë shumë e mërzitur
e kishte kërkuar nëpër qytet dhe e priste gjithmon në të njejtin vend dhe e shiqonte shumë butësisht drejt e në sy
e syt e saja ishin burimet më të thella që kishte parë kishin një bardhësi të pafundme të asaj borë të asaj dite kur e kishte pare herën e parë
kudra e vogël e cila e ka kafshimin e helmueshëm dhe kall çdo damarë
u kthye në krah duke mos vërejtë dhimbjen fizike pasi që ajo dhimbja e msheftë ishte më e forte dhimtë e cila vinte nga mbrendësia e shpirtit ajo dhimtë kishte fuçi shumë-oktanshe
muri vetëm mur gjithkah vetëm mure kah të sillesh njeriu është një shtazë e plagosur e cila gjendet në kurthë të madhe
ndryshku i hidhërimit ngjitej për eshtra dhe ai vërejti se lotët po i dilinin nga sytë dhe i shkoi mendja se sa mire është me qarë nëse ke ndonjë arsye i kthyer nga muri gri i shurdhër në të cilin pasqyrohet fundi i një mesdite
i imët dhe i ngërthyer e pa veten si një insekt të sakatosur i cili lundron nëpër këto lecka të praruara nëpër mure kurse kukuvajka kumedit për së satën here prap dual në urën e kohës duke paralajmruar se po vie muzgu pranveror dhe se është koha që krahëarti të tërhi-qet në luspën e vetë dhe të flejë
e dëshironte gjumin si lirim nga e vërteta si një mbulesë të ngrohtë nën të cilin do të hynte dhe nëpër të cilin do të shtrihet nata e erët pranverore e therur me kekllishjen e gjin-kallave e ai përsëri do të jetë i vogël dhe i pastër dhe do të dridhet nga estikimi që gjumi do të jetë i gjatë dhe i zbukuruar me fotografi të ndryshme laramane
i mbylli syt nën kapak dual barku i shëmtuar i marijanës dhe diç e vogël dhe e lan- gët që gjendej në te diç qka nuk ishte e tija kurse në maje të asaj fotografie kishte ballin e tij
duhet të jesh i forte mendoi dhe i pashpirt ndaj vetes duke mos kërkuar të pamundu-rën sepse kjo është naïve dhe vdekjeprurëse
disi në fund të kësaj fotografie u paraqit fotografia e kauboit plak blazhë shurinës dhe duke menduar në te dhe në hudhrën e tij buzqeshi
kjo është mire kjo është më mire që më kujtua ky kauboi plak e tani vetëm duhet të mbledhi pakëz force dhe të flejë nesër në mëngjesë do të lundrojmë ngadal sikurse ania e cila ka hy në mol të gabuar
mëngjesi
dëshiroj të më mbulosh me dritën tënde të lahem në tamlin tend
duhesh të flesh vanja duhesh duhesh e kur të zgjohesh do të jetë një ditë tjetër dhe kupto se do të mbetet edhe për ty kohë të jesh i padrejtë që të kesh kohë në padrejtsin tënde në vendin tëndë në lojën publike e cila gjithnjë dhe asku tjetër nuk luan përveq në bërllog
hidhërimi ende ishe plotë lagështi një e rahur në brendi por aromat e mbramjes si-kurse nuk dine për dhimtë e njeriut dhe bien si ortek nga shpati i mbrëmjes në hapsirën blu të mbramjes e pastaj bie në dhoma dhe në shpirta


18

këto janë mbrëmjet pranverore të cilat ë bëjnë jetën më të mire këto janë rrugët të cilat i dashuron këta njerzit të afërt zemrës sate ky është ai qytet pa të cilin nuk mundesh si edha pa hidhërim dhe xhelozi kjo është ajo ale e gjelbërt e cila në pranverë të qon në gazm- end në mes të brigjeve ku flejnë vendbanimet e vogla në freskinë e natës kjo është katedra- la nga e cila rrjedhë ngjyra e argjent e hanës kto janë shtyllat e shloserit të cilat të qojnë në ardhmëri kjo është rruga e moqme vllashka sikurse dadoja plakë e hargjuar e cila në prehrin e vetë ruan kujtimet e vjetra në august shenoun këto janë ato dyert nga guri nëpër të cilën kaluan ushtri e hordhi dhe shkuan në terrin e qetë për të cilat ndonjëherë edhe sot e kësaj dite ndizet ndonjë qiri i kujtesës dhe pikon ndonjë lot në mbramje vonë atëherë ma kur nuk ndihet as pëshpërima e dashnorve të cilët tani janë të ulur atje lartë në kafenen rrokaqielli me sy të ndezur kah yjet të cilat gjithnjë janë të mirëseardhura në fund pas vrapimit që zgjatë gjatë tërë ditën kurse nëpër rrugë ndihen hapat e larsëve të rrugve
dashuri dëgjo se si bukur po flasin drujt e vjetër në ale nën teleferik dhe si në ajrin e ngrohtë po gurgullon ai tregimi për fëmirinë magjike në agramin e mirosllav kërllezhës dhe se tani mbrëmja është këtu dhe tani të gjithë janë vetëm në zemrën e tokës i therur me rre- zet e diellit
a po i ndien hapat e mi të cilat po cingërojnë nëpër qilimin e butë të qytetit të epërm kurse jehona po shkon në zemrën tënde me bërtimin plotë gëzim të fëmive
i dashuri im në këtë vend do të vin edhe fëmija jonë me loz kurse topi i vjetër si za-konisht mu në mesditë si gjithnjë i ndëgjueshëm do të ndaj ditën në dysh ne do të jemi të ulur në bankë nën murin e gurit në të cilën është rritë myshku dhe do të shohim atje large se si po rrokulliset sava dhe se si zagrebi i ri për çdo ditë po bëhet më i madh e më i madh e do të flasim se si ka qenë në kohën tone kur retë e smogut ngriheshin mbi zagreb atje posh-të në ilicë këndonin këngën e vetë të mundishme tramvajet e ngarkuar
do të ketë atëherë puthje edhe në ajër dhe atëherë do të ketë më tepër njerëz të lum-tur se kjo edhe ska rëndësi kur të vie lumturia kryesorja vetëm të vie
qyteti vezullonte dhe ajo kërcente prej një vije në vine tjetër duke menduar se në kë- to lloje të mbrëmjeve çdo gjë është në vend të vetë dhe se pas shumë kohe mezi po pret të kthehet në shtëpi të vetë sepse atje lartë është vanja për të cilën nëna më se tepër është e ku- jdeshme dhe po duket se është tepër duke i pëlqyer edhe pse i tëri është i ajun si ta kishin hanger arëzat
në fund ajo në shpirtin e sajë të thell i`a kishte fal bujkut dhe vlladës për atë se qka i kishin bë dhe me këtë në mënyrë definitive ajo e kishte krye tregimin me ta se ma nuk eksi-ztonin për te dhe se jeta e sajë kishte fillu në një deltë të re
do të filloj të mësoj që sa më pare ta kryej fakulltetin dhe për fillim do të kaloj të je-toj te vanja sepse kur njerzit e kanë bukën e vetë në duar të tyre çdo gjë është më lehtë kry- esorja është të jesh i pavarur të mvaresh nga duart tua kurse vanja këtë tepër mire e di ai është i fuçishëm për këtë dhe mire është kurrë e ke njeriun e forte me vedi sepse kjo është sikurse të qëndrosh e mbrojtur në erë edhe pse nga gjithkah je e rahur nga erërat
qyteti shkëlqente
më në fund erdhi koha që edhe babait ti`a falim sepse është shumë rand të bartet një shenjë të madhe në kujtes është e vërtet se njëherë është sjellë me te sikurse një i pashpirtë por madhështia e njeriut të madh është të fali
dhe së fundi nuk duhet që secilin kriminel ta varësh për shtylle të turpit pasi që falja është një vetëdijuni se sa je i forte
qyteti kishte lulzuar në lulet e ikebanës së dritës
kur hyri mbrenda ishte qetsi e plotë ajo mendoi se babai dhe nëna kishin shkuar diku kurse vanja ishte lart duke fjet
i ndezi të gjitha dritat nëpër dhoma poshtë dhe ngadal u ngjit në katin e dytë
mirte frym ngadal dhe në rregull porsi fëmiu i lodhur dhe ajo i futi gishtat nëpër flo-kët e tija
flij voglushi im tha kurse unë do të qëndroj pran teje ta dëgjoj zemrën pasi që aty është jehona
e afroj me kujdes fotelen afër krevatit dhe me shumë kujdes e nxori dorën e tij nga nën mbulesa pasaj dorën e mbështeti në pjesën e butë të foteles i mbylli syt dhe u lëshua në valet e ëndrimeve të së ardhmes së ëmbël
dora e sajë gjithnjë kishte pakëz lagështi dhe ai mendoi se e ka nga nervat apo nga ato ndytësirat e saja sa do që ishte dëshira e madhe ta nxirte dorën nga ajo lagështi për te ishte e pamundur
ishte tepër i molisur por edhe i përgjigjej tepër ky pozicion
tha vetëm lavire
frymarja e sajë u bë eksituese
më dëgjon lavire e përsëë më të lartë
dora e sajë u dridhë dhe tani lagështia në dorën e sajë u bë më e theksuar
po them se i kam kuptuar ca gjëra por edhe babai yt mi spjegoi ato shumë qartaz
dora ende ishte në dorë
terri ishte dendur dhe i randë kurse jashtë druri lakohet kah druri tjetër dhe pëshpërisin
i dashuri im ti po fol jerëm nuk je mirë
mos më thuaj i dashur im sepse kjo po më xiglon lukthin dhe nervat
diku atje lartë në terr të murit dual ushtari të tregonte kohën
ti je një lavire e pashpirtë dhe zemrën e ke me kore të fortë si të breshkës së detit
vanja ti po e ofendon dashurin tone dhe nuk e kam të kjartë
ti të gjtha i di dhe të gjitha i ke të kjarta ti me babain tëndë i keni të njejtat sy të gja-rpnit po të tregoj se njëherë moti e kam pa gjarpnin në thekër dhe tani përsëri po e shoh dhe mos u mundo ta ndezish dritën sepse edhe ashtu në mes nesh është terr
e nxuar dorën pasi që vërejti se e kishte fuçin e të poshtnuemit
çka të tha babi
të gjitha edhe për atë që po lëvizë në mitrën tënde
të ftohtit i kalonte nëpër ball por ajo mendoj se edhe ashtu kjo është vetëm një ën-dër dhe se në këtë ëndër ishte mizore kjo qka dual nga goja e vanjës
kur të kishte mundur të filloj të leh apo të shëndrohet në diç që ka flatra
u gjunjëzua
vanja më fal unë të dua dhe të gjitha ato qka të ka than babai janë mjegull pas nesh
qante dhe lotët e saja pikonin nëpër mjet fytit të tijë të tharë dhe binin diku brenda ku e tëra ishte e shtrydhur e mbledhur nga trishtimi dhe dhembja
nuk kam asgjë qka të fali e tëra është ashtu siq është e e tëra është e përlyt askush nuk më ka mësuar se si falet nuk di e kështu është edhe më mire ti je më e fortë se unë mos qaj
mendonte në atë mëngjes dimri në ato fjollat të cilat ngjiteshin në xham mendonte në atë mëngjesin e ditës së diel kurë ishte shëndruar në këpurdhë lartë mbi token e këmbve të saja
e vendosi kokën në krahnorin e tijë
kudër lajkatare plotë helm mendoi
ti dhe unë jemi dy botra dy hendeqe marijana në mes nesh është sipërfaqe e pastër të dashuroj por në atë sipërfaqen e pastër qëndron realiteti e cila kur të vie dita do të dal në shesh a kupton se në terr çdo dashuri është e mire dhe e pastër pasi që msheh realitetin unë bar kështu mendoj
nuk mundi më të flas e ndiente veten të zhugavt plotë puçrra të poshtruar dhe i lë-shuar në erërat e pashpirta të natës pranverore ecila vetëm sa e zmadhonte dhimbtën
lotët e saja digjnin dhe ai i përziu me to edhe të vetat
pastroheshin sikurse fëmi të cilit ishin gjindë në fund të lojës së ndaluar
nata ishte e gjatë dhe gjatë ashtu qëndruan të heshtur dhe të ngjitur trup për trupi të pafuçishëm në plazhin e pafuçisë së vet dhe atëherë ai tha
kryesorja nuk është keq e nuk jemi gjithnjë vetëm ne fajtor për atë se qka ndodh me ne
e ndjeu se si pëshpërisnin hapat e saja në terr se i afrohej derës se si i qeli edhe pak qëndroi në të qarë të derës dhe i erdh të bërtiste se kjo nuk është e drejë ta len të vetmuar duke qarë dhe të përlyt në vete në këtë bërllog nga krevati por ishte tepër von që qka do të bëhej pasi që fjala e thanun qëndronte e varur në qafë në zemër dhe ai pasi u kthye nga mu-ri mendoi duhet diku të ekzistoj një zot i cili të gjitha i sheh i cili shikon fëmit e vetë të la-nun pas dore në fushën gri në bërllogun gri por duhet të jetë se ky është një zot krejt tjetër zot i cili e mban fjalën zot fati i cili është një projektil që s`shihet dhe udhëton nga një njeri gjerë tek një tjetër dhe i turret i turret nëpër atë shkretirë
batica e heshtjes e pastaj zbatica e zërave të cilat ushtojnë në kokë
u ngrit ngadal dhe kur e pa veten në këmbë fillun ti mirej mendja
e preku ftyrën dhe trypin e vet mire është asgjë nuk po mungon e sa për shenja do të shërohen e edhe nëse nuk shërohen së fundi ishte plotë pasion dhe jo e rëndomt
diku në terr ishin pantollonat dhe xhubi i tij dhe pasi i gjet vërejti se i`u vinte erë pa-stërie
xhubi kishte erë parfumi dhe atij i shkoi mendja tek nëna e marijanës
nuk dinte se kah ishte dalja nga shtëpia dhe ai i`u afrua dritares
e ndjeu lartësinë
e dehu aroma e mramjes dhe ai ndjeu dëshirën që sa më pare të dilte nga kjo shtëpi
dual në ballkon
atje lartë flinte zagrebi dhe ai mendoi sa mire është kur e ke qytetin tëndë ku ke lind dhe sa të piklluar janë ata njerëz që nuk jetojnë në vendlindje






19


telefoni cingëronte në panikë
ishte ulur në terr me ndjenja të mpita dhe priste që të kthehen nëna dhe babai
e pa se si telefoni kërcente atje në kand të dhomës sikurse ato lodrat e vogla nga plastmasa por nuk kishte fuçi të qohej dhe ta ngriste receptorin dhe të mirte vesh se kend e kishte rrok me aq siklet këtë natë kaq vonë
në mënyrë mekanike filloi të këndonte këngën po bie shi natën në xhorxhi e pastaj në mes të këngës filloi të qeshte me aq histeri saq që dukej se në dhomë filloi të vetoj
e pa gjuhën e qeshjes së vetë sikurse pshtym e verdhë
telefoni edhe më tutje cingëronte në panikë
e qoi receptorin
nga ana tjetër e telefonit u dëgjua një zë baritoni i mikut të babait i cili nuk kërkonte babain por atë marijanën
baritoni pëshpëriti në vesh sa mire kishte me qenë tani me shkue në çatez të notonin dhe se tani ishte koha më e përshtatshme me shkuar pasi që tërë bota ishte në gjumë dhe sa mirë kishte me qenë të notonin nudo pasi që ai e kishte rezervuar atë pishinën e vogël për qiftat e dashuruar
haloooo a më dëgjon marijana
natyrisht se po ju dëgjoj i dashur dhe ja menjëherë po vi sa ti gjej kostimet e larjes
qka na duhen e xigëloj baritone përtej teli
po qka na duhen kini të drejtë
atëherë për gjysëm ore
menjëherë menjëherë menjëherë menjëherë menjëherë

Posted by AGJENCIONI FLOART-PRESS