Pjesë nga mendimi për librin e Flori
Bruqit” Zjarri i Diellit”
(Biblioteka”Lumi I bardhë”) ISBN
901.9839497.10-1, Prishtinë1995
Fjala e recensentit
Zejnullah Halili (1945-2004)
Flori Bruqi(1952) po hy nëpër një
shteg të ndritshëm në poezinë shqipe.Figura e tij në fillim të kësaj poeme na
sjell shqetësime të shumta që lidhën më Tokën, me Nënën,me Gjakun, me Vallen e
Shkrepave, me Baladën e yjve, me Lotin që ka Ogur, me Zërin, me Frushullimën e
Krahëve, Me Akuarelin e Diellit, me Lumin e Bardhë.
SECILI VARG VENDOSET Në PATOSIN E
këSAJ Luleje.Secila poezi ka gjethin e Vet,Dritën,shqetësimin dhe besimin
andejza,matanë errësirës pra ai këto frymëzime I zë nga jeta,sepse e nxit Bardhësia
e katër vargjeve,figura e saj,shpirti shqetësues,Fjala.E fton të hyjë nëpërThellësinë
e viteve deri të kjo Kohë,deri të kraharorët masivë,deri te
Deti Tekanjoz nganjëherë.Ai sfidon
Amësinë Njomëzake të Teutës,fashaton plagët me fjalë figura dhe rend andej nga
Përrnjtë e Ëndërrave për të shtypur lehtë e me ndjeshmëri Butoniët e Dritës,për
të ftuar Bardhësitë e për t1% kërkuar shëmbëllimin e Hermesin,por atje janë
qentë,jo larg,e a do ta shqyejnë si Akteonin e Penteun e a do ta martizojnë si
Ismetin,Agimin<Mujën e Salihun, Me tutje jep Figurrë për kohën e që më
nxitje të Eridës,përendeshës së Grindjes,u bë një luftë e gjatë në muret e Trojës,Drapri
I Sinagogës,është edhe këtu në baladën e Floriut,që ësht1% e yjve,e shkrepave,e
bulëzave,e syrit të mprehtë ,e zërit të embël,të cilit hiçi I vjen vërdallë mu
para viteve të liga.Poer,Poeti në kët1% hije të çastit vëren Dritë,një
xixillonjë që Lufton me errësirën,se cilës do t’ia shohë sytë sepse aty është
puthja,aty pasioni mëtues për Fjalën,që është tingull e figure për Akuarelin e
Diellit,ë është njera nga vjerhsta më të
realizuara artistikisht>Në ishullzën
më të madhe t1% detit figurative të Floriut është edhe Nëna si Baladë ,si
Qëndresë e si Ëndërr Ilire, Lumi I Bardhë
e ndonjë poezi tjetër,janë kthim imagjinativ I poetit nga njomësia e Eurkës,pra
,Vendlindjes.Ato nuk mbesin vetëm
inspirime,por dalin nga kornizat e një gjirme të thellë dhe si valëzat e
detit të shqetësuara afrohen drejt brigjeve, por edhe kthehen në suprinën e
largët të detit me emrin nënë, me emrin martirizim, me emrin LIRI.Meqë poetit I
mungon kjo e fundit(viti 1995),siç I mungon tërë Kosovës,është plotësisht e
natyrshme që në shumë vargje të ketë shqetësime. Këto shqetësime ta përkujtojnë
shkrimtarin e njohur Viktor Franklin,I cili edhe pse është I rethuar me tela në
një kamp fashist në vitet e dyzeta,ai
gjenë shpresën që ta tejkalojë mynxyrën.Ajo shpresës është të vet harmonia në
mes Tokës dhe Qiellit,e kur kjo shtrihet edhe të njerëzit atëherë vetë Zoti është në mes tyre dhe u ndihmo për t’u
çliruar.Flori Bruqit nuk I mungon shpresa,por nuk imungon as harmonia.E kur
harmonia prek edhe brigje e Lumit të Bardhë të vendlindjes së tij,atëherë edhe
më shumë shpaloset riti I ritmit të ujit.Uji e ka ritin e vet,që është në
përputhshm1%ri me hapërimin e njerëzve drejt “Zjarrit
të Diellit”.
(Fjala e recennsentit Zejnullah Halili, botuar në Librin” Zjarri i Dielli”,1995.faqe76-77).
Redaksia Floripress: Autori Flori Bruqi, deri më tash ka botuar 66 libra (romane,poezi,publicistikë
vepra,shkencore.)
