Akademik Prof Dr Hakif Bajrami
Asnjë burrshteti botëror nuk e ka ndier peshën
e tragjedisë shqiptare për dy shekuj, sikurse Bill Klinton dhe Gjorgjrgj Bushi (i Riu). Faktet: Bill Klinton do t`
i drejtohet Gjeneralit Wlesli Clark më 15 shtator 1998 në
Univerzitetin e Mbrojtjës Kombëtare me këtë fjali: “Ti do të jesh i gatshëm të kujdesësh për Kosovën”; Ndërsa, Gjorgj Bushi i Ri më 10 qershor
2007, në Tiranë i drejtohet opinionint botëror:” Çka është mjaft, mjaft
është. Kosova duhet të shpallet e pavarur”.
Dhe u shpall më 17 shkurt 2008, për ta
pranuar për një kohë rekorde 116 shtete demokratike të mbarë globit.
Çka ndodhëte me këtë shpallje. Përmirësohej
një gabim tragjik që kishin bërë fuqitë Evropiane ndaj shqiptarëve, nepër kongrese e konferenca. Të jemi të sakt,
më 1877 Kongresi i Berlinit ia dhuroi tapinë Serbisë për 714 katunde
shqiptare dhe 6 qytete të Sanxhakut Nishit. Ndërsa, mbi gjysma e viseve
shqiptare më 1913, nga Konferenca e Londrës iu dhuruan: Malit Zi, Serbisë
dhe Greqisë. Ato pasoja kombi shqiptar i ka përjetuar gjatë shekullit
XX-të në shkallën më tragjike, pa i hyrë askujtë në hak. E vërteta, kurrë
shqiptarët nuk e ndalën luftën e tyre çlirimtare nga viti 1945.
Por, ishte injoruar gjithëmonë lufta jonë e
drejtë deri më 1999, madje edhe kur Ushtria Çlirimtare e Kosovës luftonte
frontalisht kundër RFJ-ës (Jugosllavisë Tretë).
Në Luftën e fundit çlirimtare të UÇK-ës më
1998/99, kur KS OKB më 31 mars 1998 doli hapur me Rezolutë nr. 1160; pas
Epopesë së Jasharajve më 5-7 mars 1998; pas grupit të Kontaktit më 9 mars 1998; pas zgjedhjeve parlamentare në Kosovë më 22 mars 1998,
duke u mbështetur në Kaptinën e VII-të të Kartës së
OKB-ës. Ata që i kuptojnë proceset politike dhe shoqërore në botë, menduan
se më në fund pas shumë tragjedive Kombit Shqiptar do t` i kthehen të
drejtat civilizuese, e të cilat
kurrë nuk i kishin gëzuar. Edhe më konkret, më
23 shtator 1998 KS OKB do ta aprovojë Rezolutën nr. 1199 ku sërish
mbështetej në Kaptinën VII të Kartës së OKB-ës, duke i autorizuar shtetet
antare për t` i përdorë të gjitha mjetet që i
posedojnë” me qellim që tragjedia shqiptare të pengohet.
SI ndodhi UÇK dhe NATO të gjinden në një luftë
të drejtë
Me daljen në publik të UÇK-ës, të gjithë
njerëzit e drejtësisë në glob, sikur iu ndalë fryma nga emocionet njerëzore, sepse kishin dëgjuar gjithëfar fjalësh për
luftën shqiptare në Kosovë, deri te:“kemi të bëjmë me një maskim tetaral; kemi
të bëjmë me terrorist” etj. Ndërsa, ngjarjet treguan se UÇK ishte realitet i luftës së drejtë, dhe ishin rrokë armët,
jo për teatër por për një kauzë: Ja vdekje, ja liri.Po, edhe sot (2023) ka
zëra që e minimizojnë vlerën historike të UÇK-ës, duke propoganduar politikë të klaneve dhe klientelave të tyre, pale se mos po u
krijohën shansat që ta marrin sërish
pushtetin nga lartë, për ta bërë pasurinë e
Kosovës sërish “rrush e kumbulla”. E kush dëshiron për të mësuar se sa
mund dhe dituri është hargjuar nga UÇK+ NATO për çlirimin e Kosovës, le ta
lexojë me kujdes librin monumantal me titull: Bedri
Islami, “Përjetësia e dyfishtë-Fehmiu dhe Xheva, një jetë e
jashtëzakonshme”, Tiranë 2022, f.704.
Por, që të kuptohet tërësia e luftës së drejtë
për Kosovën duhet lexuar edhe : Gjeneral Wesley K. Clark, Të bësh luftë
moderne, Prishtinë 2022,f.511. E sido që të jetë, Kosova u çlirua me luftën e
UÇK-ës dhe NATO-s, më 9 qershor 1999, kur RFJ e nënshkroi kapitullimin në
Kumanovë. Megjithë këtë, KS OKB do të përpilojë një rezolutë nr.1244, me të
cilën parashiheshin disa modalitete që kufijtë e RFJ-ës mos të cenohen, por që
ushtria dhe policia serbe të largohen nga Kosova. Lidhur me këtë, kur pas
pesë muajsh u mësua se Serbia me luftë e kishte okupuar Kosovën më 1912,
dhe me luftë çlirimtare e kishte humb, atëherë Rezoluta në fjalë mbeti
vetëm një shesh germash në letër. Dhe, deri më 17 shkurt 2008 ka pasë matje të muskujve në mes Lindjes (Rusisë+Serbisë) agresore dhe
Perendimit (shteteve të NATO-s)demkratike, por që gjithëmonë, është zhvilluar
luftë kundër drejtësisë (Rusia dhe Serbia me disa satelitë) me një anë,
dhe për drejtësinë (SHBA+BE) në anën tjetër.
E vërteta, mbeturinat e nazifashizmit në Serbi
gjatë gjithë kësaj kohe kanë bërë plane se si një ditë duhet të kthehen në
Kosovën e përgjakur, për ta vazhduar zanatin e vjetër të kolonizimit me slave dhe të vrasjeve publike duke krijuar varreza masive, dhe, duke
bartur sërish kufoma deri në Batajnicë të Beogradit, për të humbur gjurmë
të krimeve para Tribunalit Hagës. Për këtë tragjedi shqiptare, krimet
serbe shumë shpejtë u kamufluan me “ballfaqime” debatike, atmosferë kjo që
i konvenonte dhe i konvenon Beogrdait në stilin: ka pasë gjenocid, nuk ka
pasë gjenocid në Kosovë”. Gradualisht, qarqet ruse dhe serbe do ta
amortizojnë akuzën se ka pasë gjenocidë në Kosovë, përkundër faktit se
kemi të bëjmë me 600 varreza masive, me vrasje publike të civilëve, me
deportimin e afro një milion shqiptarëve nga Kosova, me krijimin e katër
kampeve të përqëmdrimit si rrjedhojë se ekzistonte Plani
për shfarosje të shqiptarëve sikurse më 1877 për Sanxhakun e Nishit: siç
ishte kampi në Bllacë, në Stankovec, në Çegan të Maqedonis dhe Kukës të
Shqipërisë (1999). Por, shumë shpejtë u
harruan këto mizori edhe me propoganden e LDK-ës për çdo ditë bota
informative po ushehej se “ka apsë vrasje të antarëve të saj nga UÇK-ja”. Akuzë
kjo që përfundoi me krijimin e Gjykatës Speciale, që nominalisht quhet e
Kosovës, e që vepron në Hagë, por që nuk e ka asnjë lidhje as nuk i jep
asnjë llogari Kuvendit Kosovës, që e themeloi. Ky realitet është në
kundershtim me Kartën OKB-ës, pa asnjë dyshim. Po kujtë t` i thuhet kur turri për
ta defaktorizuar luftën e UÇK-ës nuk ka të ndalur edhe sot me metafora dhe
trillime të çdo farkatarie primitive mendore.
Fenomenet kriminale i përgatitin kriminelët
dhe ata prap akuzojnë Kush e trilloi “Shtëpinë e Verdhë” në Malësi,
ku pranë torishtës bagëtive: “bëheshin transpalntimet e organeve
njerëzore”, askush tjetër përpos Millan S, Protiq dhe prokurori serbian i
Beogrdait. E në këtë zejtari dihet botërisht se i ndihmuan edhe disa
shqipfolës, por ata po mbahen të mbrojtur diku nepër bordelet e tyre nepër
botë, sikrse nazifashistet e Hitlerit. Por, fajet se e kemi siellë UÇK-ën dhe
Republikën e Kosovës buzë defakrorizimit, faji është edhe i një shtrese jo të
vogël të shqiptarëve. Por, të kuptohemi se UNMIK dhe EULEX nuk kanë ardhur
që ta mbrojnë realitetin.
Madje, nuk kanë lejuar që asnjë instutucion i
Kosovës t` i hulumtojë krimet dhe të dali publikisht me rezuatate. Po,
janë botuar shumë libra mbi krimet dhe gjencidin në Kosovë. Por ato BE nuk
i pranon si akuza, por vetëm si “rrefime individuale”. Madje i quan
“botime private e jo instutucionale”, sepse sipas tyre, Kosova “nuk ka
institucione kredibile”.Mbi këtë koncept trishtues politik në BE dhe KS OKB
shtrohet një pyetje logjike: Si është e mundur që dokumentet “sekrete” të
Gjykatës Speciale për UÇK-ën, t` i siellin njerzit e “panjohur” në
Selinë e Veteranëve të UÇK-ës, dhe të privohen nga liria e të gjykohen me
burg zyrtarët që nuk e kishin asnjë lidhje me ato dikumente. Tash shtrohet
pyretja shtesë shknecorisht e sakt: para 10 ditëve, Prokuroria e Gjykatës
Speciale “të Kosovës”, i lëshoi për publik rreth 50 emra te të vrarëve
më 1999 dhe 2000, me pretendime se i kanë kryer eprorët e UÇK-ës. Këtë
montim mund ta bëjnë vetëm ata pasardhës të atyre, që montuan ndarje të
trojeve shqiptare më 1913, ose ata që na quanin “terroristë” deri në
nëntor 1998. A nuk do të thot kjo, se katër zyrtarëve të lartë që
janë burgosur në Hagë, qysh tani po u pregatitet një atentat sui generisë,
e që është i mundur vetëm kundër shqiptarëve?. Jo, këtë padrejtësi kombi
shqiptar nuk do ta kaperdi me lehtësi sot, sepse nuk është më koha e
Kongresit Berlinit (1878), koha e Konferencës Londërs (1913) etj për pranim
të rezultateteve të vrasësve të një populli të
tërë pa dallim. Madje, as ato padrejtësi nuk i pat kapërdi shqiptaria.
Por, u detyra që të luftoi për një shekull për t` i xhveshë dhe luftuar
e përmirësuar deri në një masë vendimet e “tryezave të zdralta diplomatike
nga padrejtësia”, siq ka thënë Hasan Prishtina dhe prof Mehmet Vokshi më
1930.
Pse mos ta argumentojmë pohimin tonë për
tragjedinë shqiptare më 1913
Ja se çka i porositë Nikolla Pashiqi eporët
ushtrak dhe policor më 17 dhjetor 1912. Ata porositën që të falsifikojnë
telegrame, dhe ato të dërgohen kinse janë dërguar nga: Peja, Gjakova,
Prizreni dhe Dibra, me këtë përmbajtje: “Këtë moment (17 XII 1912) dhe sa
më parë dergoni telegrame dhe i luteni më shkrim Konferencës Londërës,
sidomos Edurad Greit se popullsia e: Pejës,Gjakovës, Prizrenit dhe Dibrës është
serbe, serbisht flasin në familje dhe nuk duan të jetojnë nën Shqipërinë
Bregdetare”. (Përshkrim strikt nga origjinali në AVIIB. P. IV/17 XII 1912
Beograd-HB).
Shtrohet pyetja tash (në mars 2023), a nuk
është skenar i njejtë kur nga Republika e Kosovës kërkohet për t` u
themeluar Asiciacioni një etnik serbian, dhe atë po e realizojnë dy diplomatë
që vijnë nga shtetet që nuk e pranojnë Kosovën( Borel-Spanja dhe
Llakçak-Sllovakia).
E lidhur me këtë edhe më konkret. Planit
Franko-Gjerman në porces iu bashua përfaqsuesi i Italisë (kryetari).
Ndërsa në anën tjetër Borelit dhe Llajçakut
terthorazi po i bashkohet Ministri i Punëve të Jashtëme të Greqisë. E ne
nuk e dijmë se çka po flitet prapa “perdeve”, kinse….
E gjithnjë në lidhje me këto prapaskena
diplomatike, në vned se ta përkrahin procesin e forcimit të shtetit Kosovës,
PDK dhe LDK në anën tjetër për çdo ditë llomotitin luftë për ta marrë
pushtetin. Dhe në valën e kësaj lufte këto ditë është lansuar një rrenë
ordinere, duke provuar që terthorazi ta akuzojnë Albin Kurtin
për diplomacinë e ulët, që e ushtrojnë Borrel, Llajaçak dhe Eskobar, me
konotacione se “Serbia i duhet Prendimit”.
Po pse nuk shtrohet pyetja ndryshe se:
“Perendimi i duhet Serbisë”, kuptohet duke e përjetuar Serbia nazifashiste
atë që ka përjetuar Gjermania më 1945/6. Dihet se Gjermania nazifashite
ishte ndarë në zona: Në zonën Amerikane u denuan me burg 95000 persona; në
zonën Ruse u denuan 67000 perosona; në Zonën Angleze u denuan 64000
perosona (gjrrmanë); në Zonën Franceze u denuan 19000 gjermanë. Pa të
drejtë pune në profesion u denuan në zonën Britanike 320 000 gjermanë, në
zonën franceze u denuan 70 000 gjermanë, në zonat amerikane dhe ruse
u denuan pa të drejta pune rreth 200 000 gjermanë. Mu për këtë Gjermania
sot është shtet modern dhe demokratik, sepse e ka larë fajin të cilin e ka
ndier në kurriz. E nëse taktizohet me Serbinë për t` iu larguar fajit pale
mos po e nxierrim nga “Tryeza ruse” le të dihet se është punë e kotë, aq
më parë duke e josh Beogradin me toka shqiptare. Ky realite popull i
nderuar shqiptar po ndodhë para syve tanë dhe shumë kush është verbuar.
E verbëria është më tragjike nëse e krijojmë
vet Lidhur me këtë, kinse “Marrëveshje xhentelemne” Ramiz Alia-Ibrahim
Rugova në Tiranë paska ngja, kujtoi se është intriga më e ashpër që kam
dëgjuar ndonjëjherë kundër UÇK-ës, sepse synon defaktorizimin e saj. Dihet
se grupet e para që shkuan në Tiranë për ushtrime ushtrake ishin me adresë
të sakt. Ato grupe ishin: Grupi i Zahir Pajazitit (Llapi), Grupi i Adem
Jasharit (Drenica), Grupi i Sali Çekut (Dukagjini) dhe Grupi i Ahmet
Hoxhës nga Ferizaji. Dilni e folni hapur me fakte a ka pasë marrëveshje të
tillë? Xhavit Haliti dhe Shaban Sinnai, se jeni prezent në ato ngajrje
të shekullit.
Dihet fakti se këto grupe do të
zhvillojnë luftëra guerile deri me daljën publike të UÇK-ës në Prekaz, më
rastin e varrimit të mësuesit patriot Halit Geci. Por fakti se në qershor
1998,komplet tërë njësia e FARK-ut dezertoi në Dukagjin nga lufta, tregon qartë
se Marrëveshje
Xhentelmene në Tiranë nuk ka pasë. E kundërta,
ka pasë pengesa seroze por akteret që i ushtruan djemtë e Kosovës në
Tiranë, janë të njohjur dhe historia kombëtare emrat e tyre do i shënoi
me germa të arta. Por, mos ta harrojmë edhe këtë, se në emër të LDK-ës ka
pasë kerkesë dhe delegacion që ka kërkuar DEMOBILIZIMIN e UÇK dhe kthimin
e saj nepër shtëpia, në shtator 1998 në Drenicë. Dhe mos të hyjnë në
procese tjera që janë edhe më të egra.
Tash shtrohet pyetja nëse Veriu i Kosovës i
ofrohet Serbisë çka mshifet pas...
Historia thuhet se është mësuese e jetës.
Prandaj, duhet studiuar rastin e Berçkos në Bosnje si pasojë e coptimit të
saj në Dejton më 1995. Po, është diskutuar një kohë të gjatë a do t` i takojë Berçko entutetit boshnjak apo serbian. Dhe diplomacia politike
kishte ardhur në përfundim se Berçko nuk duhet t` i takojë asnjerës palë.
Prndaj, a do të shfrytëzohet Veriu i Kosovës për“konsumim” diplomatik të
Borelit (Spanjës) dhe Llajçakut (Sllovakisë), ku bashkangjitën edhe
TRI shtete tjera evropiane që nuk e njohin Republikën e Kosovës, është
çësjtje që diplomacia e Kosovës duhet ta zbulojë në kontaktin e Ohrit më
18 mars 2023. Dhe a do të shpërthejë Aleksandër Vuçiq në Ohër që: “ka
potencial ushtrak që ta kthej ushtrinë dhe policinë në Kosovë për 5
ditë”,ngjajshëm sikurse Millosheviqi që tha më 22 mars 1999 në Beograd në prani
të Hollbrukut, se “më duhen PESË ditë për ta eliminuar UÇK-ën”. Mbi të
gjithë, nëse Veriut të Koosvës i jipet një status ala Brçko, atëherë le të
dihet se vendimi është proserbian dhe hapur e cenon Kushtetutën e Kosovës,
mbi të cilën ish përfaqsuesi politik i UÇK e ka shpallë të pabarur me PELQIM të
SHBA+BE.
Këtu jemi të patundur.
Edhe një pyetje shtrohet para opinionit. A ka
sot në ekipin e Borelit-Lljaçakut tipa të oficerit francez nga vera e
vitit 1998 që i zbuloi planet e NATO-s palës serbe. Si po rriedhin ngjarjet
po tregohet se po, ka edhe nuk është fjala vetëm për një individ por është
fjala për një shtab ushtrako-policor që frymzohet dhe finansohet nga
Shtabi i Vagnerit me seli në jug të Nishit. E kur e themi këtë shtrohet
pyetja notore: a do t` i ruajnë si dikur shqiptarët kishat serbe, a do të
sillen si dikur ndaj atyre që synojnë ta shfarosin t` ua kthejnë me norma
Biblike: “më mësho në këtë faqe,por mos harro të më bëish vred edhe në faqen
tjetër. Bile, edhe të ma theish nofullën”.Unë mednoi se ka kaluar ajo kohë
e ‘urtisë’ dhe e çyqarisë rreligjioze, edhe pse dikush po provon të luaj
me fatin e shqiptarëve, sikurse më 1913.
Më duhet ta mbylli këtë shkrim me një shembull
se vet Papa pati dalur me lutje drejtuar NATO-s:“Ndaleni bombardimet kundër
Serbisë”. Tani, pse Papa nuk del me një lutje: “Ndaleni tregtinë me troje shqiptare, se çka është mjaft, mjaft është”.
Po jo se nuk na pranon se Vatikani si
shtet, por sikur nuk duan të veçohen nga Irani, Siria, Rusia dhe Serbia si
satelit dhe tregtar të fortë i shitjës së armëve kudo nepër luftëra lokale
nepër botë!
Jo vetëm kaq. Në studimet pasuniverzitare më
1972-1974 pata mësuar se në botë çrakulojnë tri lloje të diplomacisë:
Diplomacia e mbështetur në kërcnime; Diplomacia e mbështur në forcë dhe Diplomacia e mbështetur në filozofi me detyrim.
Nuk e di cilit grup i takon pozicioni i
Kosovës, por amerikani që po provon të japi gol nga korrneri nuk është as
Bil Klinton, as Ollbrajt, as Hollbruk e më së pakut Gjenral Vesli Klark.
Duhet të dihet se shteti i Kosovës sot ka përfaqsues të denjë që i njohin
të rrafshet e diplomacisë dhe filozofisë së shtetndertimit. Kjo për faktin se
akterët kanë ndryshuar në të gjitha strukturat e globit. Këtë atmosferë
dikush ia ka përgatitë Serbisë, prandaj është gjithnjë e më agresive kudo
që ka mundësi, politike, diplomatike dhe ushtrake.
E vërteta, duhet të mësohet se
Kosova është shtet, dhe lufta për defaktorizimin e tij nuk kalon.
Më 15 mars 2023 Prishtinë
Autor i shkrimit është historiani i njohur
shqiptar Akademik Profesor Doktor Hakif Bajrami historian
shqiptar. U lind më 7 mars 1943, në katundin Balsh të komunës së Besianës,
Malësi e Llapit. Shkollimin tetëvjeçar e kreu në Besianë. Këtu e kreu, me
sukses shembullor, dhe shkollimin e mesëm, në gjimnaz. Në Prishtinë, pikërisht
në Degën e Historisë së Fakultetit Filozofik, i mbaroi studimet universitare.
Nga viti 1969 u punësua si arsimtar i gjuhës latine dhe i sociologjisë në
Gjimnazin e Besianës, por do të do të nxirret nga detyra si i “padëshiruar
potencial për regjimin”. Më 1970 erdhi në Gjimnazin e Prishtinës, prapë
arsimtar i gjuhës latine dhe i sociologjisë, kurse nga viti 1973 edhe i historisë
në Gjimnazin e Prishtinës dhe të paraleles së tij në Besianë, e njëkohësit i
vazhdoi studimet pasuniversitare, në Fakultetin Filozofik të Prishtinës, për të
magjistruar më 1975. Nga tashti, me gradën shkencor “Magjistër i Shkencave të
Historisë” u punësua “Bashkëpunëtor shkencor” në Entin e Historisë së Kosovës,
ku i ngjeshi përpjekjet për ngritjen profesionale shkencore dhe më 15 janar
1979 e mori gradën shkencore “Doktor i Shkencave historike”.
Botime
1.
Rrethanat
shoqëroro politike në Kosovë 1918-1941, Prishtinë 1981, fq. 365;
2.
Aradhja
Partizane e Shalës, Beograd 1981, fq. 106;
3.
Partia
Komuniste e Jugosllavisë në Kosovë 1919-1941, Prishtinë 1983, fq. 238;
4.
Aradhja
Partizane “Bajram Curri”, Prishtinë, 1985, fq. 244;
5.
Bataloni
Partizan “Meto Bajraktari”, Prishtinë 1988, fq. 232;
6.
Libri
i bardhë (në katër gjuhë: shqip Anglisht, frëngjisht, gjermanisht,
serbokroatisht), Prishtinë-Tiranë,1992, fq. 106 ( gjithsej 512 faqe);
7.
Tragjedia
e Tivarit, Prishtinë 1993, fq. 226;
8.
Bedri Pejani 1885-1946, Prishtinë, 1994,
fq. 205;
9.
Politika
e shfarosjes së shqiptarëve dhe kolonizimi serb i Kosovës 1844-1995, Prishtinë
1995, fq. 208;
10.
Dëbimi
dhe shpërngulja e shqiptarëve në Turqi (dokumente), Prishtinë 1996, fq. 506;
11.
Mustafë
Hoxhë Nishefci 1915-1995, Prishtinë 1997, fq. 338;
12.
Kosova
prej Bujanit në Kaçanik, Prishtinë 1997. F. 424 ( i ndaluar më 1990 në
shtypshkronjë);
13.
Programet
që shënuan historinë kombëtare shqiptare 1878-1997, Prishtinë 1997, f. 162;
14.
Dokumente
të institucioneve gjermane për historinë shqiptare 1941-1944, Prishtinë 1998,
fq. 302;
15.
Ismail
Hasan Ajeti-Bushi, Prishtinë 1999, fq. 166;
16.
Ibrahim
Gjakova shtyllë e Komitetit Kosovës, Prishtinë 2000, fq. 104;
17.
Met
Podjeva-Babloku, 1888-1976, Prishtinë 2000, fq. 202;
18.
Kosova
njëzetë shekuj të identitetit saj, Prishtinë 2001, fq. 156;
19.
Politika
serbe për rikolonizimin e Kosovës me sllavë 1945-1948 (vëllimi i parë),
Prishtinë 2002, fq. 634;
20.
Programi
Kombëtar politik i shqiptarëve, Prishtinë, 2002, fq. 110;
21.
Si e
okupoi Serbia Kosovën më 1912 (1), Prishtinë 2003 fq. 230;
22.
Dosja
Demaçi, Prishtinë 2003 dhe botimi i dytë 2004,479;
23.
Naçertania
program politik serb për shfarosjen e shqiptarëve 1844 – 1999, Prishtinë 2004,
fq, 339;
24.
Riokupimi
i Kosovës nga Serbia më 1918 (2), Prishtinë 2004, fq. 310;
25.
Politika
dhe lufta e drejtë shqiptare përballë neofashizmit serb 1989 – 1999, Prishtinë,
2006, fq. 530;
26.
Antimemorandum
(në gjuhët: shqip, anglisht, serbisht), Prishtinë 2007, fq. 207;
27.
Zavere
i zloçini UDB-e Jugoslavije prema albancima na Kosovu do 1966, Pristina, 2008,
fq. 207;
28.
Komiteti
“Mbrojtja Kombëtare e Kosovës” dhe Qeveritë e Tiranës për krimet serbe ndaj
shqiptarëve 1918-1941, Prishtinë, 2008, fq. 462;
29.
Shqiptarët
në mes Lindjes (Stalinit) dhe Perëndimit (Çerqillit), (botuar si fejton
ekskluziv në “Kosova Sot”, 2008 (në procedurë për botim në libër);
30.
“Si e
tradhtoi PKJ udhëheqësin shqiptare rreth çështjes së Kosovës ( dokumente
sekrete” – Libër në procedure të botimit;
31.
Epoka
e Adem Demaçit, Prishtinë, 2009, fq. 68.
32.
Peticioni
që i shpëtoi shqiptarët në Shqipërinë kontinentale nga fashizmi serb, Prishtinë
2005, fq.73;
33.
Shqiptarët
në mes dy totalitarizmave 1918-1999, Prishtinë 2010, fq, 357.
(Përgatiti pë shtyp:F.Bruqi).
No comments:
Post a Comment