Heshtja
Sonte, liqenin e ka zaptu heshtja.
Veç Hena i perkedhel floket pas qafe.
Aq bute e me endje e pret liqeni,
sa shkelqimin e Henes e vesh ne te gjithe trupin.....
Si shkruhet heshtja?
Si shkruhet heshtja?
Çfare shkronjash ja mbajne peshen?
Çfare ngjyre ka boja?
Çfare duhet qe te dallohet?
Eshte kaq e madhe.
Ze kaq shume vend.
Eshte kaq e erret.
As nuk eshte e bukur.
As nuk dallohet.
Veçse dhemb.......
Erdha...
Paskam fjetur nje shekull e pak.
E prap njesoj po i gjej kembet.
Te mpira tek pragu i shtepise prej druri.
Aty ne mal.
Avulli i nxehte i tokes me zgjoi.
Me thirri.
Jehoi...
Mbi te lundrojne forma njerezish.
Dhe mbi njerezit ca tinguj te arte....
Asnje nuk njoh.
Erdha..
Ja nje dore me duhet, sa ta ve pellemben.
Tek dera.
Qe vete e ndertuam.
Asgje nuk me tremb.
Asgje veç veshtrimit gjukues.
Asgje veç fjales.
Gjumi nuk me ka tjetersuar.
Jam po une.
Veç pak me e stepur.
Paskam fjetur nje shekull e pak....
Roja i vente drynin
Nji dry t'ndryshkun.
e perdridhte n'dore.
roja i tezgjahut.
aty ku thuren andrrat.
Me ca sy t'kuq
e me nji t'zgerdhime
t'frikshme,
ecte tinez mrapa nesh.
Nji rregull pat veni i andrrave.
Kush mrapa kthejte kryt,
roja i vente drynin
andrres qe po shihte.
E kah me shku e
me i ba ven t'shkretes.
Ca njerez t'zi e
e kishin ndrydh,
i kishin mardh frymen.
edhe n'at pak rruge.
qe me andrren mujtem me ec.
Veç andrrat i kishim t'lira,
po edhe ato m'duket se
i ka zaptu smira...
Dje kam vuajtur dhimbjen
(Alda Merini)
Dje kam vuajtur dhimbjen,
Nuk e dija se ai kishte një fytyrë, gjak
Buzët e metaleve të vështirë,
Një mungesë të ndara horizonte.
Dhimbja është jo nesër,
Është një vrimë e kalë që bllokon
E madh të varur,
Por dje jam rrëzuar,
Buzët e mia janë të mbyllura
Dhe terrori erdhi në kraharorin tim
Me një fond fishkëllon
Dhe burime kanë pushuar bloom,
Ujë të pijshëm e tyre
Ishte vetëm një det dëshpërimi
Ku naufragavo duke fjetur,
Por edhe atëherë isha frikësuar
Engjujt përgjithmonë.
Por nëse je kaq i ëmbël dhe i qëndrueshëm,
Pse palëvizshmëria më bën të terrorit?
KUNDER RRJEDHES
Ka ardh koha ta mesoj notin mire....
Krahet ti kalis me pesh t'rand.
E kembeve tu ve gur lidhun me litar.
Qe t'me rendojne.
E pulpat e kembeve t'me djegin prej peshes.
Po po ashtu do bej...
Dhimbjen duhet me e mbajt afer.
Qe t'ia hedh nji dore n'qafe.
E ta kem ma t'vogel, si nje moter.
Qe e meson me mos t'kthy fjale.
Por me te degju gjate rruges
Rrjedha ka per t'qene e fort e di...
Jam krejt e ndergjegjshme per k'te.
Shoh ca sy.
Shoh ca goje.
Shoh ca duar.
Qe e kan zaptu rrjedhen.
Dun me e nxi per se gjalli
Po e baj prove.
Po del dhimbja prej gjithanej.
Prej muskujve qe tentojne t'lujn
T'notojne kundra rrymes.
U pu pu...!
Dhimja u la prej gjakut....
Prit ta shoh.
Duket gjaku i zaptusve t'rrjedhes.
Syte,duart,gojet edhe gjakun e çlirojne te piset.
Si mendimet e tyne per ata
qe notojne kunder rrjedhes....
Po prap duhet me e m'su notin mire fort.
Qe bashke me veten ta çlirojme edhe rrjedhen...
E FUNDIT
Dhe sonte eshte e fundit nate.
Qe numeroj yjet reflektuar mbi liqen.
Si thengjijte gati te shuar, mbuluar me hi.
Do ta laj kujtesen e tyre dhe do ti kthej.
Te shkelqejne serish.
E nese Qielli refuzon ti mbaje.
Betohem, do iki une ne fund te tij.....
MOS U MBURR
Me asgje qe dita deri ne mbremje e merr.
Me asgje qe nata deri ne agim e shuan.
Me asgje qe kembet e tua nuk e rrahin fort.
Sa me ja dit gungat
E mos me u rrezu e me thy hundet.
Mos u mburr çfare duart e tua
As nuk prekin as nuk mbajne.
Çfare zemres tende nuk i dhemb per asgje.
Çfare syte shohin e shpirti qan...
Mburrja eshte per te pamendet
Qe mendojne bota eshte veç mbi Toke.
Frikacaket
Po gatuhet zjarr.
Me çte kete.
Veç te ndizet.
Flaka ti dale.
Kafka te parfumosura me liri.
Dhe floket e vashave te virgjera.
Qe skishin çte falnin veç syve.
Po marin flake te parat.
Pak me me vonese, se jane ende njomesht.
Veprimet e te medhenjve te gdhendura ne gure.
Ato qe koha kurre nuk mund ti fshinte.
Ca, as nuk duan te perflaken.
Por s'kane ku shkojne.
Flaket kane marre dhene.
Me larg akoma gjendet guximi.
Ai eshte krejt i fresket.
Ka marre forme gjigande.
Eshte fryre.
Me vjen keq per te, afer ka keqardhjen.
Ajo e than, e ben gati per tu ndezur.
Dhe flaket po perpijne koka njerezish.
Ca po ulerasin.
Frikacaket.
Keshtu eshte kur perdridhesh
Sa tek njera pjate ne tjetren.
Po gatuhet zjarri dhe koha eshte afer.......
Sa duron nje zemer?
Sa duron nje zemer?
Trupi kur lodhet, keputet
Si lule e vyshkur qe paltoset.
Kur i duhet te ujitet.
Duhet te ulet, te ushqehet,
te marre force...
Mendja eshte tjeter gje...
Ajo nuk lodhet kur punon.
Ate e lodhin mendimet e kota.
Atyre qe asnjehere nuk u gjehet zgjidhje.
E lodh edhe kur vete behet e madhe.
Se nuk e nxe edhe koka, me pas
E ska vend ku te shtrihet.
Po zemra sa duron e sa i duhet,
Per te filluar nga e para?
Zemra eshte si zemreku...
Ku trupi eshte ora.
Sa me pelqejne oret e vjetra.
Me kujtojne oren e gjyshit.
Kishte nje orar kurdisje.
Vete ora kish orar per t'marre forcat.
E per t'ja filluar nga e para.
Per tu rigjeneruar...
Po zemren kush e rigjeneron tjeter
Vec buzeqeshjes nder duar
dhe fjaleve te duhura.....??
Lotet
Sot..
Kam koleksionuar shikime te vdekura, te akullta
Ne trupa te gjalle.
Pamje te gjalla ne trupa te pajete.
Vlonin qe te tregonin.
Sa shume ishin....
Nje rreke lotesh pastronte gjakun.
Ne kantieret e vdekjes.
Hena ishte deshmitare okulare.
Por asnje fjale nuk nxorri.
Shoku ish i pashmangshem.
Megjithese ajo kaq shume ka pare..
Shikimi i fundit ish lamtumire
Ikja e paqte...
Shikimet jane ato qe flasin me mire.
Edhe atehere kur fjalet s'mjaftojne.
Kënga ime
A asht bekim a mallkim?
Kur ke kaq shum me thane.
E t'vine te gjitha n' gryke.
Here si mjalte e here si vner.
E ti duhet me iu shkeput njerzve.
E me e nxjerr se ske ku shkon.
Me te n'fyt.
Po me e nxjerr n'at mnyre.
Qe ty me t'pelqy.
Se ndryshe, e gelltit.
Dhe e di qe do helmatosesh.
Por prap zgjedh me e pertyp.
E me e duru at gjth kohes.
Si gazep n'kry.
A asht bekim a mallkim?
Kur tane njerzit te duken krijesa.
Te kanges tane.
E kur don me knu.
Zgjedh me i knu atij qe t'hyn n'zemer ma shpejt.
E ma furishem.
Si ata rrezet e Diellit
ti çelin syte ne mengjes.
E t'bajn me e nis diten bukur.
E don me i pas n'gji tan diten e gjate.
A asht bekim a mallkim?
Kur nji gja qe e don fort.
Munesh me e lane me ik.
Kur e din se ma fort i ban dam.
Se i ban mire kur t'sheh.
Por ama e sheh me andje.
Gjithnji kur nuk e ka menjen.
E tane jeten e kishe dhane per te...
A asht bekim a mallkim.
Per dike qe mos me u ba dam
Atyne qe don ma fort.
Zgjedh me ike.
E me i pre tan shpresat e veta.
Kurrihere me mos i pa veten
Tuj gzu plotsisht.
A asht bekim a mallkim,
Prap me e dasht kaq fort Jeten?
Heshtja
Dhe heshtja mbuloi dhene.
Pas rrebeshit, Toka fle.
Zerat shuhen.
Forma yjesh qe u shuan
Kane mbetur neper re.
Jeta nis e riperterihet.
Veçse krahet iu keputen.
Desh te fluturonte.
Por koha ish e pavolitshme.
Veç harrimi ben te veten.
Per ta shuar kengen e permbushjes.
Qe per pak çeli lule.
Ne nje kohe kur lule s'kishte.
Koha nuk i sheron plaget.
Veç mesohemi te shkojme
Me to per dore.
Heshtja eshte e vetmja rruge.
Por...
Sa do te doja te flisja...!
Muzgu
Eshte muzg, serish.
Koha me tregon ardhjen tende.
Zilet e mengjesit ishin,
peshperimat e fjaleve ne ajer.
Qe zgjimin e marin per dore.
Dhe syte perkedhelin ne mua.
Si bletet puthin pjalmin e luleve.
Ajri i thate i diteve te gjata te veres.
Njomet trishte prej vonesave ne te shkruar.
Zemren e terbon harrimi.
Gezimit i ka vene freret largesia.
Dhe vjen muzgu gjithnje i purpurt ne tehe.
Ne te vizatohen konturet e fjaleve
Qe thirren drejt pragut te zemres.
Nates i jap sy te pergjumur.
Qe vetullen e endrres ta shkruaje me te embel.
Te shuaje merite, perroi i smeraldte.
Qe zbret ne kanionin e deshirave.
Me lutjen e nje kthimi.
Nates i numeroj guret e kurores.
Qe pres te mi vere zgjimi.....
A nuk munet bota me pas nje dite t'paqte?
M' gulçon dhimsa ne zemer
Ne tru e ne te perbrendshme.
Si me m'pas shkul dejet.
E me m'pas vu zjarrin.
Drrithmat jane tremsa t'andrres s'keqe.
Lotet jane mbulesa e kukulles,
Qe se mbuloi dot....
A nuk munet bota me pas nje dite t'paqte?
HENES
Mos me prit zgjuar; Hene
Sonte kam shkuar
ne te pertejmen jete
Aty ku isha me pare
Aty ku fle dhimbja, brenda gurit
E prej tij del uje i zi
Mos me prit zgjuar; Hene
Nje krah e kam prere
Per te mos shkruar me
As edhe nje germe qe flet me ze
Mos me prit zgjuar; Hene
Nje kembe e gjymtova
Per te mos rendur me, pas
Ne rrugen e lodhshme te shpreses
Mos me prit zgjuar;Hene
Nje sy e verbova,
te te shoh turbullt
Ashtu si ne naten pa ty
Mos me prit zgjuar; Hene
Ndoshta do te vuaj me pak!
DITE...
Dite qe duken si vite.
Ne intensitetin e çasteve qe sjellin
Ne kete kohe ku veç natyra qesh
Dite qe duken si dekada
Ne rendesine e vendimeve qe duhen mare
Ne kete vorbull idesh
Ku vetem pse-te
Ia dalin te rezistojne
E prape pergjigjen nuk e gjejne.
Dite qe duken si ore
Per vet faktin qe po ikin kaq shpejt
Me shpejtesine e te parendesishmes
Sa nje jete e shkuar dem
Ne kete realitet qe edhe Dielli
e zbeh shkelqimin e vet.
Po une do ta ndal Kohen
E do te vendos Oren time
Per sekonda do te vendos
Te qeshurat e dlira te vajzave
Per minuta do te vendos deshirat e tyre
Qe i kam kaq te shtrejta
Te keto dite do te mbjell
gjithe te ardhmen e tyre
Me nje grusht dashuri..
E do ti ujis me lotet e gezimit tim
Dite qe duken si vite por ne fakt jane veç çaste me dritehije....
KRISMA TE NJE RREKJE KOHE..
Krisma ca çaste te kohes
Te rendesishme
Themelet e nje force te mbinatyrshme
Dyshimet, hamendjet
Krisin ca impulse te çuditshme
Ne te paimagjinueshmen
Tjetersojme gjithe perfytyrimet
Tkurrim, lengojme gjate
Ne rrekje te pafrytshme.
Kris lenda qe perben mendimet
Perrallis ne perfytyrime te paqena
Te pashpjegueshme
Qe te çojne larg ne te padeshirueshmen
Kris pasqyra qe shet qenien e brendshme
Duke e transformuar krejtesisht lutjen
Mbi te perkohshmen ka shkruar
Veç iza te zeza ndarese
Qe fatojne edhe te perjetshmen
Kris e ardhmja me nje te ndalur te frymes
Me nje grusht te rende mbi enderr
Nga e bardhe
Kthehet ne te vdekur te perjetshme
Krisim ca triumfe te trilluara
Vetem me nje heshtje
E per te mos i krisur te gjitha duhet
Vetem pak endje e embel....
VEND I MYKUR.....
Vend i mykur me njerez kaq vitale..
Por veten veshin me grimca smogu qytetar.
E dembelosin shpirtin me ca vese.
Kafenete plot e perplot
Ai cope Liqen I vetmi ngushellim prej verteti
...................................................................
Trotuare te mbushur me njerez te lodhur
prej smogut
Eshte krijuar nje gjendje lageshtie e natyrshme
Qe sa vjen e ndihet me shume.
E jo prej te bekuares natyre
Por prej lodhjes tone.
E thithim me ajrin e shpreses cdo dite
Kete myk….te piste.
E ia del ta helmoje mire ne brendesi
Edhe ate pak drite qe na ka mbet ne shpirt.
Përgatiti:Flori Bruqi
