Ja se çfare shkruan Kryeparlamentari Jakup Krasniqi ne Facebook rreth polemikave dhe debateve ne mes disa njerzve te "dijes" ne Kosove, sidomos pas sulmit te maskarait Hivzi Islami me ato "55 pyetjet" e famshme ne adrese te Akademik REXHEP QOSJES!
Ne kete koment Jakup Krasniqi ne menyre te terthorte e kritikon edhe Rexhep Qosjen, sepse edhe ky i fundit konsiderohet si njeri nder "ngucakeqet" ndaj ish hyzmeqareve dhe sherbetoreve te pushtetit te kaluar jugosllav te ish RSFJ-se.
----------------------------------------------------------------
Shkruan Jakup Krasniqi
Kur isha nxënës Që ne bankat e shkollës fillore, me një dashuri të veçantë lexoja rilindësit tanë të urtë. Dashurinë për atdheun e kombit e mësova nga vargjet e tyre, plotë jetë, dashuri e mirësi për njeriun, kombin, atdheun, lirinë, dijen e përparimin. Ato vepra me porosi të qarta për jetën e lirinë, për kombin e atdheun, për dijen e dritën u bënë fanar që na ndriçuan rrugën e jetës. Gjenerata e jonë, atyre u jemi më shumë se mirënjohes. Ecëm rrugës që na ndriçuan ata dhe nuk u gobuam. Edukimin tim ua dedikoj atyre dhe prindërve të mi të dashur. Isha i bindur se shkrimtarët janë njerëz të pa arrirë! Kështu ishte dje! E sot?
Shumë vite më von, kur mësova për shkrimet e qosiqëve e bullatoviqëve, për çubrilloviqt e isakoviqt akademikë, kuptova se edhe shkrimtarët e akademikët janë njerëz që edhe mund të kenë dije madje edhe dije djallëzore që hymnizojnë shovinizmin, por jo dije shkencore e humanitare dhe edukatë njerëzore pë kohën e re.
Fatkeqsisht një lloj i akademikëve që nuk gjasojnë me rilindësit tanë, po “shkëlqejnë” edhe sot në mesin tonë?! E ata duhet të jenë: shembull për dije e edukim, shembull për dije e dashuri për njeriun, kombin, atdheun, lirinë, zhvillimin, përparimin, edukimin, për të reflektuar pozitivisht të gjeneratat e reja që kaq shumë u duhen: dashuria për njeriun e lirë e të dinjitetshëm, për arsimin, edukimin, dijen, humanizmin dhe zhvillimin.
Ne këto momente, ne, qytetarët e Kosovës duhet tu kërkojmë njerëzve të dijes në Universiutet, akademikëve në Akademi që t’i përgatitin projektet e zhvillimit e të përparimit të dijeve shkencore, të arsimit e të edukimit të kombit në përgjithsi e rinisë sonë të mrekullueshme në veçanti. Ata nuk paguhen për “gjurmimin” e ligësive në historinë e shtrigave te askujt, por pë të projektuar ardhmërinë e këtij vendi e kombi! Këtu lypset zhvillimi e përparimi!
