Vehid Ibrahimi, kryetar i Këshillit të fshatit, thotë se 2-3 hektarë, kryesisht me pyje, në këtë zonë janë shitur tashmë.
Atë që dështuan ta realizojnë përmes decentralizmit, serbët e Pasjanit po tentojnë ta bëjnë në mënyrë të heshtur, përmes blerjes së pronave nga fshati fqinj, Muqibabë, që shtrihet deri në kufi me Preshevën. Komunat serbe dëshirojnë të krijojnë korridorin e tyre tokësor deri në Serbi. Mënyra që kanë zgjedhur ata, është e realizueshme lehtë, duke marrë parasysh se ky fshat është braktisur me të madhe, kurse edhe ata pak banorë që kanë mbetur atje, jetojnë nga ndihmat sociale. Në këto kushte, ata mund të joshen lehtë për t`i shitur pronat e tyre. Aktualisht, Muçibaba nuk ka më shumë se 90 banorë. Sipas banorëve të këtushëm, serbët po u ofrojnë atyre nga 10 mijë euro për një hektar tokë, vetëm e vetëm që t`ua shesin. Ata thonë se 2-3 hektarë pyje janë shitur tashmë. Vehid Ibrahimi, kryetar i Këshillit të fshatit, thotë se kjo është e vërtetë. Dy deri në tre hektarë mal, që shtrihet nga fshati deri në kufi, janë blerë nga një serb i Pasjanit. Ai është arsyetuar se tokën e ka blerë para luftës, por Ibrahimi dyshon që kjo është e vërtetë. Sipas tij, kështu thuhet për të mos e alarmuar gjendjen dhe për të vazhduar tjetërsimi i heshtur i pronave të shqiptarëve, derisa të krijohet realiteti i ri dhe serbët të realizojnë qëllimin e tyre për të krijuar nën administrimin e komunës së Parteshit, një korridor tokësor që shtrihet deri në kufirin me Serbinë. Edhe gjatë luftës, Serbia e ka mbajtur të hapur një korridor në këtë pjesë.
Vetëm Muçibaba e ndan Pasjanin nga kufiri me Serbinë
Për këto qëllime, në kundërshtim me ligjet e Kosovës, sipas të cilave janë krijuar komunat e reja, serbët e këtushëm e kanë zhvendosur selinë e komunës në Pasjan. Në tabelën paralajmëruese shkruan “Komuna Partesh-Pasjan”. Parteshi, njëri nga tri fshatrat që përbëjnë komunën e re, e vetmja e populluar qind për qind me serbë, nuk ka shtrirje në drejtim të kufirit, as Budriga, ndërkaq Pasjani i afrohet më tepër zonës kufitare, prej së cilës e ndan vetëm Muçibaba dhe Lipovica. Parteshi është njëra prej tri komunave të formuara në regjionin e Gjilanit, më 2010, sipas pakos së Ahtisarit për decentralizim të pushtetit në Kosovë. Parteshi përbëhet nga tri zona kadastrale dhe banohet me popullsi serbe. Ka një sipërfaqe prej 28,6 km/2 dhe rreth 5.100 banorë, sipas evidencës komunale. Regjistrimi i popullsisë ka treguar se kjo shifër nuk ishte e saktë, sepse Komuna e Parteshit ka shumë më pak banorë, 1787 sish, por duhet marrë parasysh edhe refuzimin e një pjesë të serbëve për të marrë pjesë në këtë proces. Komunat e reja në Kosovë janë themeluar me qëllim të integrimit të komunitetit serb në institucionet dhe shoqërinë kosovare, por jo të gjitha i respektojnë ligjet dhe simbolet e këtij shteti. Parteshi e ka ndërruar edhe selinë pa lejen e institucioneve kosovare.
Ibrahimi: Vetëm varret e të parëve na mbajnë këtu
Banorët e Muçibabës, ata pak që kanë mbetur, vazhdojnë të hamenden ndërmjet amanetit të etërve, për të mos i braktisur varret dhe tokën e të parëve dhe, ëndrrës së fëmijëve të tyre, për një të ardhme ndryshe nga e kaluara. Vehid Ibrahimi, kryetar i Këshillit lokal, thotë se këtu kanë problem t`i martojnë djemtë dhe vajzat. Askush nuk dëshiron ta japë çikën e tij në këtë fshat, sikur askujt nuk i bie ndërmend të shkojë në këto anë për të kërkuar një nuse për djalë. Jeta pranë kufirit nuk është e lehtë aspak, edhe për shkak të terrenit të thyer, mungesës së ujit, tokave të bukës. Në Muçibabë duhet të sigurohen uji e druri, buka dhe ushqimi i bagëtive, para dimrit dhe pa rënë terri, sepse natës nuk i zihet besë. Edhe rruga e ujit, për disa nga këta banorë, përbën rrezik, ngase burimi është krejt pranë kufirit, derisa xhandarmëria serbe i ka kërcënuar disa herë që të mos i shoh në territorin e saj, sepse pandeh që burimi, malet dhe arat e Muçibabës janë andej. Për këto dhe arsye të tjera, shumë shtëpi nuk tymojnë më, sepse ata që kanë pasur mundësi, kanë ikur gjetiu, ose nuk janë rikthyer fare pas luftës. Burrat e Myçibabës thonë se jeta këtu nuk është e lehtë për shumë gjera. Edhe vetë toponimi Muçibabësikur nënkupton mundim dhe vuajtje. Ndoshta këto vuajtje po i detyrojnë njerëzit që t`i shesin pronat e tyre në heshtje. “Vetëm varret e të parëve na mbajnë ende këtu”, thotë Ibrahimi.
Atë që dështuan ta realizojnë përmes decentralizmit, serbët e Pasjanit po tentojnë ta bëjnë në mënyrë të heshtur, përmes blerjes së pronave nga fshati fqinj, Muqibabë, që shtrihet deri në kufi me Preshevën. Komunat serbe dëshirojnë të krijojnë korridorin e tyre tokësor deri në Serbi. Mënyra që kanë zgjedhur ata, është e realizueshme lehtë, duke marrë parasysh se ky fshat është braktisur me të madhe, kurse edhe ata pak banorë që kanë mbetur atje, jetojnë nga ndihmat sociale. Në këto kushte, ata mund të joshen lehtë për t`i shitur pronat e tyre. Aktualisht, Muçibaba nuk ka më shumë se 90 banorë. Sipas banorëve të këtushëm, serbët po u ofrojnë atyre nga 10 mijë euro për një hektar tokë, vetëm e vetëm që t`ua shesin. Ata thonë se 2-3 hektarë pyje janë shitur tashmë. Vehid Ibrahimi, kryetar i Këshillit të fshatit, thotë se kjo është e vërtetë. Dy deri në tre hektarë mal, që shtrihet nga fshati deri në kufi, janë blerë nga një serb i Pasjanit. Ai është arsyetuar se tokën e ka blerë para luftës, por Ibrahimi dyshon që kjo është e vërtetë. Sipas tij, kështu thuhet për të mos e alarmuar gjendjen dhe për të vazhduar tjetërsimi i heshtur i pronave të shqiptarëve, derisa të krijohet realiteti i ri dhe serbët të realizojnë qëllimin e tyre për të krijuar nën administrimin e komunës së Parteshit, një korridor tokësor që shtrihet deri në kufirin me Serbinë. Edhe gjatë luftës, Serbia e ka mbajtur të hapur një korridor në këtë pjesë.
Vetëm Muçibaba e ndan Pasjanin nga kufiri me Serbinë
Për këto qëllime, në kundërshtim me ligjet e Kosovës, sipas të cilave janë krijuar komunat e reja, serbët e këtushëm e kanë zhvendosur selinë e komunës në Pasjan. Në tabelën paralajmëruese shkruan “Komuna Partesh-Pasjan”. Parteshi, njëri nga tri fshatrat që përbëjnë komunën e re, e vetmja e populluar qind për qind me serbë, nuk ka shtrirje në drejtim të kufirit, as Budriga, ndërkaq Pasjani i afrohet më tepër zonës kufitare, prej së cilës e ndan vetëm Muçibaba dhe Lipovica. Parteshi është njëra prej tri komunave të formuara në regjionin e Gjilanit, më 2010, sipas pakos së Ahtisarit për decentralizim të pushtetit në Kosovë. Parteshi përbëhet nga tri zona kadastrale dhe banohet me popullsi serbe. Ka një sipërfaqe prej 28,6 km/2 dhe rreth 5.100 banorë, sipas evidencës komunale. Regjistrimi i popullsisë ka treguar se kjo shifër nuk ishte e saktë, sepse Komuna e Parteshit ka shumë më pak banorë, 1787 sish, por duhet marrë parasysh edhe refuzimin e një pjesë të serbëve për të marrë pjesë në këtë proces. Komunat e reja në Kosovë janë themeluar me qëllim të integrimit të komunitetit serb në institucionet dhe shoqërinë kosovare, por jo të gjitha i respektojnë ligjet dhe simbolet e këtij shteti. Parteshi e ka ndërruar edhe selinë pa lejen e institucioneve kosovare.
Ibrahimi: Vetëm varret e të parëve na mbajnë këtu
Banorët e Muçibabës, ata pak që kanë mbetur, vazhdojnë të hamenden ndërmjet amanetit të etërve, për të mos i braktisur varret dhe tokën e të parëve dhe, ëndrrës së fëmijëve të tyre, për një të ardhme ndryshe nga e kaluara. Vehid Ibrahimi, kryetar i Këshillit lokal, thotë se këtu kanë problem t`i martojnë djemtë dhe vajzat. Askush nuk dëshiron ta japë çikën e tij në këtë fshat, sikur askujt nuk i bie ndërmend të shkojë në këto anë për të kërkuar një nuse për djalë. Jeta pranë kufirit nuk është e lehtë aspak, edhe për shkak të terrenit të thyer, mungesës së ujit, tokave të bukës. Në Muçibabë duhet të sigurohen uji e druri, buka dhe ushqimi i bagëtive, para dimrit dhe pa rënë terri, sepse natës nuk i zihet besë. Edhe rruga e ujit, për disa nga këta banorë, përbën rrezik, ngase burimi është krejt pranë kufirit, derisa xhandarmëria serbe i ka kërcënuar disa herë që të mos i shoh në territorin e saj, sepse pandeh që burimi, malet dhe arat e Muçibabës janë andej. Për këto dhe arsye të tjera, shumë shtëpi nuk tymojnë më, sepse ata që kanë pasur mundësi, kanë ikur gjetiu, ose nuk janë rikthyer fare pas luftës. Burrat e Myçibabës thonë se jeta këtu nuk është e lehtë për shumë gjera. Edhe vetë toponimi Muçibabësikur nënkupton mundim dhe vuajtje. Ndoshta këto vuajtje po i detyrojnë njerëzit që t`i shesin pronat e tyre në heshtje. “Vetëm varret e të parëve na mbajnë ende këtu”, thotë Ibrahimi.
No comments:
Post a Comment