TE OXHAKU I BABËS
Ulur te oxhaku i babës që më la si dhuratë nga Zoti
guret shndrinë nga flakët e zjarrit,
dëgjoj krismat e dushkut që digjen në oxhak,
kërcylli ia thotë këngës,
ka kuptuar që kam ardhur nga mërgimi.
E kërkoj ku është strukur pas gurëve të shkulur nga Pashtiku plak.
Mos më kërko- u dëgjua një zë- po bisedoj me ty nga malli.
Eh, sa u gëzova, që je ulur dhe dëgjohet zëri i burrit!
Ledhatoj kërcyllin dhe nuk mund të iki.
Mos e mbyll më derën me drynë. Të lutem ; Kthehu!
Pse lotët, tani?
Të ka pritur nëna, baba, vatani.
Koka u ka mbetur kthyer ka dera, kur po vini?
Me sy hapur kanë ikur nga kjo botë për ty nga malli!
Mos se më çmende! Pusho!
Kërcylli fluturoi në krahun tim.
Shiko ftinin(ptini) ku nëna ka tundur llallën,
ka varur në degën e ftonit gjizën.
Oh, ftini i nënës! Mirësia e saj si drita e hënës mbi oborr.
Duke kënduar këngën e vajit,
për vëllaun Halilin që iku i ri si Migjeni.
Lotët i fshinte me shami dhe vazhdonte këngën e trishtuar
të mos ta shihnin sytë e fëmijëve…
Kujtoj kur kali ngrihte plugun dhe çante tokën
aty edhe kandari që i kam kujtim nga duart e tij.
I fus dru dushku zjarrit dhe bashkëbisedoj me kërcyllin.
Shikoj avlli turku dhe kujtoj gardhet me thupra frashëri
te thurara me hunjë të ngulura në tokë.
Imatë i ka thurur si gërshetat e ‘cucave’ të kohës së lashtë.
...
Flinim në oborr, nën dritën e hënës
Mbi kashtë të shtrirë me fqinjët pa hile
me nënën e Lales dhe nënën e Dades,
pa dalë drita, nusja zgjohej e para dhe vlonte kafenë
në tagarin me prush.
Merrte ujin e ftohtë akull, të nxjerrë me kovë nga bunari i Mehmedit...
Kërcylli heshti dhe ka ndalur këngën e livadhit dhe të mallit.
U prek! Jam kërcyll oxhaku dhe konaku.
Ruaj gurin që ke ngulur te porta.
Ngjitem shkallëve të pallatin që kam ndërtuar,
muret dhe fotot e varura qeshin dhe me mua sikur gëzohen.
Si qeshin muret dhe flasin fotot,-pyes veten!?
Flasin shpirtrat e te parëve!
Eh, tani unë flas me ta dhe ulem në shkamin e ndezi fanarin.
Ndale dritën se ne ikëm, më këshillojnë ëngjëjt e mi në qiell.
Kërrcylli dëshmitar nuk largohet nga shpatullat e mia.
Nganjëherë ja thotë këngës, këngës së mallit të zhuritur,
këngës së gëzimit si kollitja e të Zotit të shtëpisë!
I pyes shpirtrat rojtar se kush e goditi si rrufe fasadën
me ngjyrë gjaku?
Kush e theu portën e hekurit, xhamin dhe derën me shkelm?
Shejtanët që dikur hanin nga buka e kripa ime?!
Si buka ime? Buka jote do i vras!-oshëtiu një zë.
Xhemati eshte bërë gati nga Zoti! -Jo, lëri po i fal!
Nuk falen është shkruar si dënim nga Zoti!
NE DO I MARRIM ME VETE!
Ngjyra e kuqe dhe uji i lëshuar do jenë gjak dhe lot.
Jo, të lutem mos te shohin më sytë keq!
Kjo është shkruar nga Zoti dhe pikë.
Xhemati është përgatitur për shejtanët.
Amin!
Të tilla janë gjurmët e fatit për zullumqarët.
Edhe Perëndia ata nuk i do. Si gurë do i bëjë.
Ashtu do jetë se pendim nga ta nuk ka!
Do t´ju këndohet kënga e vajtimit me lahutë.
Me lahutë Malësie nga koha e lashtë.
Lot nuk do derdhen për katilët dhe tinzarët.
Kur të vdes unë, më kërkoni. Kudo që do më gjeni
Te gjurmët e fjalëve, krijimeve që lash pas…
RESHAT BADALLAJ-ZHURIANI
Zhur,prill 2017,natë me hënë
Ulur te oxhaku i babës që më la si dhuratë nga Zoti
guret shndrinë nga flakët e zjarrit,
dëgjoj krismat e dushkut që digjen në oxhak,
kërcylli ia thotë këngës,
ka kuptuar që kam ardhur nga mërgimi.
E kërkoj ku është strukur pas gurëve të shkulur nga Pashtiku plak.
Mos më kërko- u dëgjua një zë- po bisedoj me ty nga malli.
Eh, sa u gëzova, që je ulur dhe dëgjohet zëri i burrit!
Ledhatoj kërcyllin dhe nuk mund të iki.
Mos e mbyll më derën me drynë. Të lutem ; Kthehu!
Pse lotët, tani?
Të ka pritur nëna, baba, vatani.
Koka u ka mbetur kthyer ka dera, kur po vini?
Me sy hapur kanë ikur nga kjo botë për ty nga malli!
Mos se më çmende! Pusho!
Kërcylli fluturoi në krahun tim.
Shiko ftinin(ptini) ku nëna ka tundur llallën,
ka varur në degën e ftonit gjizën.
Oh, ftini i nënës! Mirësia e saj si drita e hënës mbi oborr.
Duke kënduar këngën e vajit,
për vëllaun Halilin që iku i ri si Migjeni.
Lotët i fshinte me shami dhe vazhdonte këngën e trishtuar
të mos ta shihnin sytë e fëmijëve…
Kujtoj kur kali ngrihte plugun dhe çante tokën
aty edhe kandari që i kam kujtim nga duart e tij.
I fus dru dushku zjarrit dhe bashkëbisedoj me kërcyllin.
Shikoj avlli turku dhe kujtoj gardhet me thupra frashëri
te thurara me hunjë të ngulura në tokë.
Imatë i ka thurur si gërshetat e ‘cucave’ të kohës së lashtë.
...
Flinim në oborr, nën dritën e hënës
Mbi kashtë të shtrirë me fqinjët pa hile
me nënën e Lales dhe nënën e Dades,
pa dalë drita, nusja zgjohej e para dhe vlonte kafenë
në tagarin me prush.
Merrte ujin e ftohtë akull, të nxjerrë me kovë nga bunari i Mehmedit...
Kërcylli heshti dhe ka ndalur këngën e livadhit dhe të mallit.
U prek! Jam kërcyll oxhaku dhe konaku.
Ruaj gurin që ke ngulur te porta.
Ngjitem shkallëve të pallatin që kam ndërtuar,
muret dhe fotot e varura qeshin dhe me mua sikur gëzohen.
Si qeshin muret dhe flasin fotot,-pyes veten!?
Flasin shpirtrat e te parëve!
Eh, tani unë flas me ta dhe ulem në shkamin e ndezi fanarin.
Ndale dritën se ne ikëm, më këshillojnë ëngjëjt e mi në qiell.
Kërrcylli dëshmitar nuk largohet nga shpatullat e mia.
Nganjëherë ja thotë këngës, këngës së mallit të zhuritur,
këngës së gëzimit si kollitja e të Zotit të shtëpisë!
I pyes shpirtrat rojtar se kush e goditi si rrufe fasadën
me ngjyrë gjaku?
Kush e theu portën e hekurit, xhamin dhe derën me shkelm?
Shejtanët që dikur hanin nga buka e kripa ime?!
Si buka ime? Buka jote do i vras!-oshëtiu një zë.
Xhemati eshte bërë gati nga Zoti! -Jo, lëri po i fal!
Nuk falen është shkruar si dënim nga Zoti!
NE DO I MARRIM ME VETE!
Ngjyra e kuqe dhe uji i lëshuar do jenë gjak dhe lot.
Jo, të lutem mos te shohin më sytë keq!
Kjo është shkruar nga Zoti dhe pikë.
Xhemati është përgatitur për shejtanët.
Amin!
Të tilla janë gjurmët e fatit për zullumqarët.
Edhe Perëndia ata nuk i do. Si gurë do i bëjë.
Ashtu do jetë se pendim nga ta nuk ka!
Do t´ju këndohet kënga e vajtimit me lahutë.
Me lahutë Malësie nga koha e lashtë.
Lot nuk do derdhen për katilët dhe tinzarët.
Kur të vdes unë, më kërkoni. Kudo që do më gjeni
Te gjurmët e fjalëve, krijimeve që lash pas…
RESHAT BADALLAJ-ZHURIANI
Zhur,prill 2017,natë me hënë
