Një studim i fundit nga Centre de Recherche Charles-Le Moyne në Quebec sugjeron se gjatësia e gishtit mund të lidhet me tendencat psikopatike, duke pohuar se individët me një gisht unaze më të gjatë se gishti tregues kanë më shumë gjasa të shfaqin tipare të tilla.
Hulumtimi, duke përfshirë 80 pjesëmarrës, u fokusua në individë me çrregullim të përdorimit të amfetaminës, çrregullim të personalitetit antisocial ose të dyja, së bashku me subjekte të shëndetshëm.
Studimi lidhi një raport më të ulët 2D: 4D (që tregon një gisht unaze më të gjatë) me rezultate më të larta në testet e personalitetit të Triadës së Errët, të cilat matin tiparet psikopatike dhe antisociale. Raporti 2D:4D ndikohet nga ekspozimi prenatal ndaj testosteronit dhe estrogjenit, me testosteron më të lartë që rezulton në një raport më të ulët.
Serge Brand, studiuesi kryesor, theksoi se një raport i ulët 2D:4D nuk është një tregues përfundimtar i psikopatisë dhe paralajmëroi që të mos interpretohet si fati i pakthyeshëm i një personi. Ndërsa studimi e lidh raportin e gjatësisë së gishtit me psikopatologjinë, ai gjithashtu pranon se raporti është një tregues më i gjerë i prekur nga ekspozimi prenatal ndaj steroideve seksuale. Për më tepër, burrat në përgjithësi kanë gishtat e unazës më të gjatë se gratë për shkak të niveleve më të larta të testosteronit gjatë zhvillimit.
Zbulimet shtrihen përtej tipareve të personalitetit, duke zbuluar se një raport më i ulët 2D:4D është i lidhur me performancë më të mirë në sporte. Ky korrelacion është vërejtur si te atletët meshkuj ashtu edhe te femra, me studime që tregojnë se atletet femra olimpike priren të kenë raporte dukshëm më të ulëta 2D:4D sesa publiku i gjerë.
Lidhja midis gjatësisë së gishtit dhe niveleve të testosteronit sugjeron një rol të shumanshëm, duke ndikuar jo vetëm në tendencat e sjelljes, por edhe në atributet fizike që lidhen me aftësitë sportive, si forca e kapjes dhe lartësia e kërcimit te atletët.
Ndonëse studimi hedh dritë mbi lidhjet e mundshme midis gjatësisë së gishtit dhe psikopatisë, ai nënvizon kompleksitetin e sjelljes njerëzore dhe thotë që nuk duhet të bëhen interpretimeve të tepërta treguesve biologjikë.
