CIKËL POETIK NGA FRAN TANUSHI
Pushkë-krismë-jehonë në çdo varg sublime… Dukagjini tej e tehu Gadishullit Ilirik, qe e ndjen gjithë ai qe i ka veshët...vargu i tij është himn arbëror për shtegtarët e zezonave disavjeqare ,në këtë troll tekanjozë… …subjektivizem emocional ,i përjetuar thellësisht me dilemë dhe shqetesime shpirtërore …
Poezi të veçanta që të ngjallin lexim meditaiv , të vemendshëm që të ofron kënaqësi -përjetim… në kohë të uratave, mungojnë urimet" / Apo: në kohë te uratave, vijnë mallkimet! Shpirti miklues i tij ,… frymëzim i përjetuar me shumë dhembje…
Çdo varg është elegji ,qe të të mbanë të përjetosh dhembjen e një humbjeje qe i ka emrat me sinifikativ Baba, Atdhe…Rraja e seicilit që e do prindin apo Atdheunn- ashtu siq na thonë edhe fjalët e mëdha Hyji : Ndero prindet t’u po deshe te jetosh shum mbi memedhe…
Ekonomia e fjalëve zbatohet, pothuajse në të gjitha krijimet e tij që shquhen për origjinalitet, spontanitet, …për sensibilitet. Autori Fran Tanushi është një poet sublim në qasjet e tij -në poezinë e tij që është e kohës, traditës tone bashkëkohore. Ai sjell në çdo varg një notë të re dhe një mesazh të ri në lirikën refleksive shqiptare.
DUAJE ATDHEUN
edhe po të ,,vret’’
më dorën e vraseve të tij
duaje atdheun
mos e moho...
dhe sikur të ,,denon’’
më dhunën e dhunueseve...
po e tradhetove ...
të ,,shpreblen’’më qesën e shitesëve
vulën e turpit
mbroje ...
jetën e emrit tënd
djali im
duaje atdheun
...Portreti yt
...Portreti yt
Gushë bardhë
borë e bjeshkëve të larta
rrezet e diellit kur e vezullojnë
Buzëvalë
që shkrijnë akullin
në një zemër ende të pangrohur
Ti – gjoks ngritura
mat’ horizontet
e ardhmërisë plot jetë
Flokëverdhat i mban kurorë
shtatit të hedhur
si motër e shtojzovalleve
Me sy të kaltër
dhe shikim dashuror
më sjell kthjelltësi qiellore
Më je herë engjëll
herë zanë
që ndihem kaq djalë
pranë kur më je
Dardania
Emër i vjetër
shekujve të tërbuar
çmendurisht
Nën gurë muranash
fshehtësinë e historisë
tënde e ruan
Me gishtat e gjymtyrëve
sakat
vitet për në rilindje numëron
Dardania
dardhania
kopshti i Edenit
Ky jam unë
...dhe kur hesht
në mendje bluaj
shumë lexoj
nga pak shkruaj
kur unë flas
mund të bërtas
dhe pse këndoj
ndonjëherë vajtoj
nuk urrej
veç dashuroj
gjithmonë puth’
por dhe kafshoj
një ,,xhind’’ qe e do jetën
egërsirë për të padrejtën
ngjaj në engjëll më trup njeriu.
Pse Kosovë
I ke rrudhë vetullat
edhe gazi
në buzë është ngjizë
A mos ndoshta
ke humb luftën
apo shtati
prapë të është lidhur
Ndoshta plaga
rënkon prapë
dhe me ofsha
klith nga mundi
mos gërshërët
djalli i mpreh
shtatit tënd
nga kalon lumi
Zot e djall
nyjën ta lidhin
se kem shpatën
e Lekës për derë
mbi ty s’do të lëmë gërshërë
pa e ndezur dhe një herë.
Zogj të qyqes
Zogj të qyqes
qyqen e braktisen
sapo këngën e saj
e mësuan
Gu gu gu
Gu gu gu
Për ty
Qyqe
Zogj të qyqes
botën në sy e morën
ku të ikën qyqet
qyqe moj për Ty
Aty ku jemi pagëzuar
Aty
ku tokë e qiell
shpirtërisht puthiten
Engjëj dhe njerëz
mëshirshëm i luten krijuesit
Aty
ku kemi lindur
Unë dhe Ti
ëndrrat më të bukura
ku i ëndërrojmë...
Aty
ku për atë vend
zemra rrah
pa përtesë dhe plot
dashuri...
Aty
është..tempulli
shtëpi e zotit
kjo Lule ...
në Dukagjin..
DHËMJE E LOT
Babait tim
Tetë shkurti dymijë e nëntë
dimër i acartë ky
Nën këmbët e ngrira
pirgjeve të akullnajave
rrjedh lumi shkumëzues
Vallet i tret mot i brishtë
Në shtrat të ngushtë
trup i ngjeshur qëndron
Djersë të akullta
ballin me faqe përshkojnë
sekondat gëlltitin dekada
Shkumëbardha njom buzët
me sinjal të brishtë
Ngadalë ngurtësohet
Shtati vigan
Mendjeve të brezave
tetë shkurti ngulitet
dhjetëra sy ujitin atë shtat
të mos vyshket kurrë
Gjeneratat qe vijnë
do të thonë
u ngute bre burrë
MISTERI I HIJEVE
mes dritës e territ
fushës së mjegullave
lëviz hije e trisht’
pluhuri i mbuloj germat
e deftimit të epitafit
pa emër
dritës së hënës
lëvizi hija...
pa gjurmë jete
terri pushtoj
shpinën e shpatit
me varrin pa kocka
e nesërmja kulmon dritë
më zbardhjen e enigmave
mistere
NJERIU I NDALUAR
në kohë të uratave
mungojnë
urimet
ditëve festive
në muajt e venitur
në vend të bekimeve
pasojnë
mallkimet
djajt e ëngjellosur
e vranë ëndrren e pritur...
tjetri kërkon nga dielli
dritën e syrit
dhe njeriun e ,,ndaluar''
,,mekatar’’ i molisur
para ujqeve grabitqar
në heshtje gjykon
puthjet kafshuese
nga bishat njerzore ,,dhuruar’’
'...lëngon nga besëprerja
i gjori shtegtar
MË KANË THËNË
në të shtatën ditë
të një marsi
në trollin e vjetër
dikund mes tri sukave
në dukagjin
u lind një djal
pas dredhjës së mustakut
gjyshi e uli plisin mbi sy
hutën e gjatë e mori
për lajm gezimi
krisi një zë qarku
më jetë e fatbardhë
uruan dukagjinasit
duke rëndur si rë shëllungash
nën jehun e krismave të tjera
më gosti miqesh
u gëzue oxhaku
...kështu më kanë thënë
E DIJE KUSH JE TI
langue i pushtuar pas orgjive
vallën e djajve e ke orkestruar
modus i shpirterave të qelbur
njëmijë betime boshe
nën emrin e mesias
proklamon ,,drejtesi’’
e dije kush je ti
përmbyses i sofrës së përlotur
me vajin e fëmijeve
mërzinë e nënave
më buzëqeshëje i fsheh djallzitë
vrastar i ndërgjegjës
IKONË
e dije kush je ti
KËTË NATË
u deha mëndimeve
më vaje në buzë
duke qeshur
belbëzova
një jëtë
në kërkim të jetës
merr krah ëndrra ime
vetullat i ngrita
në kthimin tënd duke besuar
dikush po vije...
buza i jep hapesirë
shkelqimit të dhëmbeve
mot i kthjellt në horizont
EGO
t’huajsim
për një qyp floriri
fshehur ndër varre
apo lisa të gjatë
shamatën dehëse
e pollën
trilluesit
ndrydhesit e emrit të HYUT
për tjegulla
me grushta balte
supeve të kërrusura
ngarkuan barrën
qen’t mbi mullare
as e hanë e kashtë duan
egoja njerzore
veti kafshesh
vetem për vete
DY DEGË
dy degë
një lis
një trup
një gjak
të gjithë në kokë
të njëjtin plis
degë të ndara
sjell më furtunë
egërsisht
na shfaqen dhunë
duke të na perqare
kush qe kundër
shkoj në litar
degët të shkrihen
në një
të ndara mos të mbesin
lisi të rritet
trupi jonë i pathyeshem
më gjak
ujitur kjo tokë
të gjith të mbrojmë
plisin në kokë
SHËNIME PËR AUTORIN
Fran Tanushi, lindi në Gjakovë të Kosovës, me 7 mars 1963. Shkollimin fillestar dhe atë të mesem i përfundoj në vendlindje - Gjakovë.Në Prishtinë studioj Filozofinë dhe Soiologjinë,ku edhe reflektoj në levizjet e kohës, si dhe në botën letrare dhe artistike të atyre viteve. Për shkaqe subjektive u tërhoq nga atdheu,dhe nga viti 1989 u vendos në Bavari (Gjermani) .Shkruan poezi dhe prozë zhurnalistike; mirret me pikturë dhe shkrime dramatike. Njëherit editon dhe drejton Revistën Libertas.
Jeton dhe vepron në Augsburg të Gjermanisë ,në lidhje të pa shkeputura me vendlindjen.
PËRGATITI:FLORI BRUQI
