Kërkimet për rrënjët e kombeve dhe të nacionalizmit pësuan ndryshim të konsiderueshëm të paradigmës në dhjetë vjetët e fundit. Më herët, dijetarët u referoheshin shteteve të nacionalizmit si produkt të revolucionit industrial në shekullin nëntëmbëdhjetë dhe nuk i studiuan precedentët, shkruan Antal Molnár .
Megjithatë, shumë historianë bashkëkohorë e reduktojnë gjenezën e nacionalizmit në mesjetë dhe i konsiderojnë shtetet mesjetare si versione të atyre moderne. Në këtë trajtesë, propozoj t’i lidhim këto teori të nacionalizmit bashkëkohor me historinë e hershme moderne të kombeve të Ballkanit që jetuan nën sundimin osman. Meqë ra fjala, nacionalizmi modern i dëshmuar në rastin e kombeve oksidentale, mund të gjurmohet edhe në kombet e Ballkanit.
Në Evropë, edhe dominimet katolike, edhe ato protestante, sidomos inteligjenca kishtare u kushtoi rëndësi të veçantë këtyre proceseve, kryesisht në Evropën Qendrore. Në rastin e katolikëve të Ballkanit, ishte Selia e Shenjtë dhe organi i saj për misione, Kongregacioni i Përhapjes së Fesë, që promovoi, me strategjinë dhe konceptin e misionit të përqendruar në kombësinë, krijimin e ideve për identitetet kombëtare.
Strategjia e misionit me orientim nga kombi i Propagandës Fide pati efekt formësues në pamjen intelektuale të misionarëve dhe në lidhjet e tyre me vetë bashkësitë e tyre. Të rinjtë që shkonin në Romë ose nëpër kolegjet e tjera italiane nga trevat e misionit zhvilluan ndjeshmëri të theksuar ndaj gjuhës dhe kulturës së tyre amtare, dhe një ndërgjegje të identitetit politik dhe historik të bashkësisë së tyre etnike.
Megjithatë, shumë historianë bashkëkohorë e reduktojnë gjenezën e nacionalizmit në mesjetë dhe i konsiderojnë shtetet mesjetare si versione të atyre moderne. Në këtë trajtesë, propozoj t’i lidhim këto teori të nacionalizmit bashkëkohor me historinë e hershme moderne të kombeve të Ballkanit që jetuan nën sundimin osman. Meqë ra fjala, nacionalizmi modern i dëshmuar në rastin e kombeve oksidentale, mund të gjurmohet edhe në kombet e Ballkanit.
Në Evropë, edhe dominimet katolike, edhe ato protestante, sidomos inteligjenca kishtare u kushtoi rëndësi të veçantë këtyre proceseve, kryesisht në Evropën Qendrore. Në rastin e katolikëve të Ballkanit, ishte Selia e Shenjtë dhe organi i saj për misione, Kongregacioni i Përhapjes së Fesë, që promovoi, me strategjinë dhe konceptin e misionit të përqendruar në kombësinë, krijimin e ideve për identitetet kombëtare.
Strategjia e misionit me orientim nga kombi i Propagandës Fide pati efekt formësues në pamjen intelektuale të misionarëve dhe në lidhjet e tyre me vetë bashkësitë e tyre. Të rinjtë që shkonin në Romë ose nëpër kolegjet e tjera italiane nga trevat e misionit zhvilluan ndjeshmëri të theksuar ndaj gjuhës dhe kulturës së tyre amtare, dhe një ndërgjegje të identitetit politik dhe historik të bashkësisë së tyre etnike.
