/Ekskluzive/
Gjendja në Burgjet
e Kosovës
Nga Dibran Fylli,shkrimtar nga Prishtina
MARIFETLLËQET E STAFIT
KORREKTUES (1)
A mund të ketë drejtësi aty ku
shkelen të drejtat e njeriut?
Ditët e vështira që i kalon njeriu nëpër ato ferre, të
quajtura burgje unmikistane-euleksiane e alla kosovarçe, mbesin të paharruara.
Së pari, sistemimi i të burgosurve nëpër Pavijone është aq i pa vend dhe mirë i
paramenduar e i qëllimshëm nga mbeturinat e komunizmit të cilët kanë marr poste
të rëndësishme dhe vendim marrëse, duke u bërë të dëgjueshëm atëherë për
UNMIK-në e tash për EULEKS-in dhe
s’ndalojnë së punuari për Administratën e tyre të dështuar, gjithherë në dëm të
kombit e të atdheut, duke përfituar grada e poste jo meritore.
Sistemimi i të burgosurve është i tillë sa që s’mund ta
dallosh ordinerin nga dhunuesi, hajnin nga plaçkitësi, e as vrasësin nga
krimineli, kurse në mesin e krejt kësaj katastrofe i gjen jo rrallë ish
pjesëtarët e UÇK-së. Në këtë mes të këtyre njerëzve, fatkeqësia i solli
çlirimtarët që luftuan e sakrifikuan çdo gjë për lirinë e popullit, për fat të
keq edhe të atyre që sot po mbajnë poste e po zotërojnë fotele të buta për
bythët e veta....
Si arriti Aga Koliçi, emri i të
cilit njihet si punëtor besnik i regjimit të kaluar, që ta fitoi besimin e
kreut të Drejtësisë?!
1. Me pak fjalë
përshkrimi i postit udhëheqës të këtij far Aga Koliçit në vitin 2003, kur
ndodhi tragjedia më e tmerrshme pas luftës, më 4 shtator 2003 në Burgun e
Dubravës (pa e përmendur punën e tij aktive në burgje deri në vitin 1999). Atëherë,
Aga ishte Mbikëqyrës i vjetër-Udhëheqës i Pavilonit Nr.2, ku në datën e
lartcekur u vranë 5 të burgosur dhe u lënduan rënd mbi 73 tjerë.
Në atë kohë ky far
tipi ishte pjesë e ekipit që shkaktuan tragjedinë, bile ky kishte autoritetin e
urdhërdhënësit, mbi të cilin, sot e një milion vjet do të mbetet një vrragë e
zezë në moralin e tij, nëse i ka mbet ndonjë fije, dhe në vend që të përgjigjet
para drejtësie, për atë që ndodhi brenda mureve të Burgut, ai në të kundërtën
gradohet-avancohet nga “drejtësia” unmikiane dhe fiton postin e drejtorit në
Burgun e Qarkut në Pejë, dhe jo vetëm kaq; Aga Koliçi, si njeri i mençur, me një
shkollë të mesme dhe disa kurse unmikiane, nga Peja kalon në Burgun e Dubravës,
duke iu besuar posti i Zv. Drejtorit në Ekipin “Profesionist”, dhe pasi e merr
këtë post, ai vazhdon me avazin e vjetër duke i emëruar nëpër vende kyçe
pothuajse të gjithë ata që ishin përgjegjës dhe të përfshirë në tragjedinë e 4
shtatorit 2003.
Me propozimin e këtij të mençuri me shkollë të mesme
dhe të njëfarë Z. Imerit, Ushtruese e detyrës se drejtorit, e cila më parë ka
qenë Shefe e Panelit për lirim me kusht dhe me bekimin e R. Hoxhës, Drejtor i
Burgjeve të Kosovës, të avancuarit e kësaj kategorie janë: H.Meha, Përgjegjës i
stafit menagjues të Burgut të Dubravës, S.Shoshi, Drejtor i Spitalit
(mik i ngushtë i njëfarë Nuredin Demakut, i njohur si zullumqar e i pa shpirt
gjatë regjimit të kaluar), etj... dhe krejt kjo ka ndodhur tash kur në
Parlamentin e Kosovës po aprovohen ligje të rëndësishme për Shtetin e Kosovës.
Athua a është në dijeni Ministri i Drejtësisë z. Kuçi, se kush na qenkan këta
far tipash që po avancohen nëpër burgje?
Ja pse duhet kërkuar përgjegjësi
nga tipat e graduar:
Disa faqe ditari të d.f, ish i burgosur në Burgun e Dubravës (1)
KËSHTU NDODHI
TRAGJEDIA E 4 SHTATORIT 2003
NË BURGUN E DUBRAVËS
-Cili është në të vërtetë Burgu i Dubravës ?
-Kush urdhëron e kush i zbaton ato urdhra ?
-Stafi ndërkombëtar bashkë me atë vendor duhet të
ndiheshin fajtorë për atë që ndodhi me 4 shtator 2003 ne Burgun e Dubravës.
-Pse komisioni i UNMIKUT-ut e përshkruan në raporti tragjedinë
e 4 shtatorit si “incident”?!
Nga kjo birucë është vështirë të shkruhet. Të shkruash fjalën e lirë, e aq më tepër ta thuash një realitet si ky i kësaj ngjarje që tronditi Kosovën, është rrezik të pësosh. Ka mundësi edhe të mos e ndjesh veten normal nga ato qe njeriu i sheh vetë e së fundi i përjeton, por për hir te realitetit, për fat të keq realitet mjaft i hidhur, vendosa të shkruaj haptas, ta përshkruaj ngjarjen tragjike të 4 shtatorit 2003 qe ndodhi në Burgun e Dubravës (jo incidentin siç e quajtën unmikianet dhe e pranuan si të tillë vendoret), por ashtu siç e përjetuam atë natë, ashtu siç e pamë me sytë tanë, dashtë Zoti të mos e shohim dhe përjetojmë më!
Tash ..... Dikur gjatë luftës....
Për fat të keq, pas
përfundimit te luftës kryesisht kanë funksionuar ligjet e rregulloret e
padiskutueshme, ne total një rutinë e nxjerrë nga rregullorja e unmikianëve që
ende po e mban shenjën “Made in Yu”.
Fjala rutinë s’do
të thotë asgjë tjetër për ne pos asaj qe ka ndodhur dje dhe do të ndryshojnë
vetëm atëherë, kur ju që jeni kompetent për t’i thënë stop ligjeve diskriminues
do të merrni guxim, që në vend të të vetmes fjalë që e keni mësuar t’i
përgjigjeni unmikistanit me (OK), t’u thoni
STOP zotërinj, kjo që po bëni ju s’është e drejt. Këtë që po e bëni ju e
kanë bërë ata që këtu sunduan para jush, ata të cilët falë pushkës së UÇK-së
s’janë më...
Dikur ....gjatë luftës ...
Vendi ku është e
ndaluar të kërkohet drejtësia
Pa qenë stupcaxhi, s’mund të
këndosh ilahi
2. Agron Rexha, i
cili gjatë kohës që kishte ndodhur tragjedia mbante postin e Shefit të
sigurimit - udhëheqës i ekipit për intervenime, edhe ky është dashtë që të përgjigjet
para drejtësie, por, ndodhi e kundërta, tipi, meqë ishte i ashpër dhe
ekzekutues i urdhrave të unmikianëve, shpërblehet duke u avancuar në postin e
Zv. Drejtorit të Burgjeve.
Në vitin 2003 (nga
burimi i saktë), ky far tipi, pas shumë insistimeve që i burgosuri G.Krasiqi, të
bëhej informatori i tij, për t’i shërbyer me informata të fabrikuara për të
burgosurit tjerë, dhe pasi i burgosuri nuk pranon të bëhet argat i dreqit, ky
tipi, kinse gjatë bastisjes, i monton një brisk në kasetën e tij dhe më pas, pa
pikë faji, i gjuhën si bisha në shpinë duke përdorur dhunë fizike e ndëshkuar
me vetmi.
Aktualisht ky tipi
mbanë postin e njëjtë që e kishte kur ndodhi tragjedia e 4 shtatorit 2003, dhe
tash për çudi, ky fetar e besimtar i denjë, veprimet dhe sjelljet e tij të
ashpra i ka kthyer në diçka tjetër. Ka filluar të bëhet diplomat e t’u bëjë
nder islamikëve (që më së paku ka në Kosovë), të burgosurve po u blenë me para
të veta CD me ilahi dhe, krejt kjo po ndodhë brenda mureve të Burgut sa për ta tensionuar
edhe më shumë gjendjen e këtij fenomeni në Kosovë.
4 SHTATOR 2003, ORA 7:45: SI FILLOI DITA
Mëngjes i qetë,
kohë më diell. Pas zgjimit prapë filloi dita sipas rutinës së stërvjetruar,
krejt pa lidhje, këtu pas këtyre grilave, një monotoni e pa përshkruar, duket se dhe koha po stagon
dhe sikur s’do të luan vendi!
Ora 11:05; nga qelia ime shikoj përtej grilave të ndryshkura. Qelia ka filluar të
mrrolet. Edhe era sikur bëhet lajmëtar i kobshëm i këtyre anëve. Kam një
parandjenje. Këtu sikur diçka nuk shkon, diçka s’është në rregull.
Ora 12:00; Lajmin për ta marrë ushqimin, nuk ishte si zakonisht. korridoret e të
katër krahëve në Pavijonin nr.2 për një çast
u mbushen plot të burgosur. Fjalët që po dëgjoheshin ishin ”...s’duam ushqim. Lusim stafin e ndërrimit
ta lirojnë Pavijonin”.
Dhe kështu stafi,
që ishin vendorë, për dy-tre minuta, pa asnjë kundërshtim e liruan Pavijonin
dhe dyert e hyrjes u bllokuan nga brenda me kasetë metalike. 174 të burgosurit
e këtij pavijoni mbetem të lirë, të qetë dhe pa probleme.
Ora 13:00; Dikush nga jashtë kërkonte sqarime, ishin ata të Drejtorisë se Burgut,
ndërkombëtaret bashkë me vendorët. Në një moment, thjesht dhe pa ndonjë qëllim
të gjithë të burgosuri vendosen që në emër të të gjithëve të flas i burgosuri
Z.N, për t’u sqaruar atyre se: “këtu
bojkotohen të gjitha, protestojmë qetë dhe në mënyre paqësore deri ne
realizimin e kërkesave tona” të cilat kërkesa (të përgatitura me shkrim),
kërkesa që ishin të njohura edhe më parë dhe të parashtruara jo rrallë herë.
Ata i more ato kërkesa, than se së shpejti
do ta keni përgjigjen. Në realitet, i burgosuri Z.N, s’ishte as
organizator, as prijës i asaj që po ndodhte. Thjesht ishte një zëdhënës i 174
të burgosurve, ua shpjegonte atë çka thoshin e kërkonin të burgosurit e
pakënaqur të Pavijonit nr.2.
ORA 14:05: KËSHTU FILLOI DIALOGU AFATSHKURTËR
Edhe pse e kishin
përkthyer dokumentin me kërkesat tona, por edhe na e kishin potencuar disa herë
edhe gojarisht, edhe pse këto kërkesa ata i kishin të njohura, sepse ishin
kërkesa për kushte thjeshtë elementare, e që disa nga këto (p.sh. uji) s’e
besoj që s’i kanë pasur edhe kriminelët e mëdhenj e robërit e luftës nëpër
kampe!, megjithatë, Don Skoti, një argat dreqi, prapë se prapë kërkonte
shpjegime se çka dëshironim.
Kjo do të thotë se
këtu s’pritej dialog mirëkuptimi. Zëri i
kërkesave dhe i asaj se çka po ndodhë në Burgun e Dubraves dhënë Radio “Dukagjinit” (live) u shpërnda në
terë mediat e Kosovës. Në çdo medium flitet, komentohet, reagohet për atë se
çka po ndodhë në një burg të mbyllur hermetikisht nga Xhefat e Skotat unmikistanez....
ORA 16:30: ERA PO I VIE TRAGJEDI ....
Forca të mëdha
ushtarake e policore sa vijnë e shtohen. Nga kati i dytë i pavijonit, në anën
veriperëndimore duket rruga nga qyteza e Burimit për në Mojstir. Është e
mbushur me kolona të autoblindave unmikiane, supozoj se kështu do të jetë edhe
në anët tjera që s’po i shohim. Brenda murit të burgut me qindra gardianë të
rreshtuar dhe të udhëhequr nga ekipi sportiv, do farë ”delta bravo”...
ORA 16:45: GJENDJA SA VJEN E ACAROHET
Deri në këto
momente, disa herë kontaktuam me stafin ndërkombëtar që udhëhiqej nga Don Skoti
dhe vendoret Xh.B., A.K, H.M., etj si dhe më Tahir Demajn, i cili me çdo kusht po
mundohej ta qetësonte situatën që tani mori kahje kërcënimi nga vet D.Skoti.
Tahiri ishte nga KMDLNJ-ja, si dhe Halim Jashari bashkë me tre të tjerë që
vinte nga zyra e OMBUDSPERSONIT. Këta njerëz, të paktën kështu na janë
prezantuar, kanë insistuar që nga Pavijoni Nr.2,të formohet një grup nga 3-4 të
burgosur që do ta përfaqësonin çështjen dhe të fillojnë bisedimet me Drejtorinë
e Burgjeve. Kjo gjë ishte e pranueshme për ne dhe mbeti që këta persona ta marrin edhe mendimin e Drejtorisë, thënë shkurt,
shkuan ta shohin se çka thotë shefi i stupcaxhinjëve shqipfolës...!
ORA 17:00: GJENDJA U ACARUA EDHE MË.....
Brenda në Pavijonin
nr.2 është qetë, asnjë ekses, asnjë problem. në të kundërtën, edhe pse aty
mungonte stafi urdhërues, me vetë
iniciativë, të burgosurit pastruan tërë Pavijonin, u bë numërimi dhe nëpërmes
telefonit u raportua në Drejtorinë e Burgut për gjendjen momentale në Pavijonin
nr.2, në saj të kësaj u vërtetua se kjo protestë është ë qetë, paqësore dhe
demokratike. Në kërkesën e shtruar me shkrim shkruante qartë se kërkesa i
drejtohet: -Departamenteve të Drejtësisë, -Institucioneve të Kosovës,
-KMDLNJ-së në Prishtinë, -Zyrës së OMBUDSPERSONIT
në Prishtinë dhe Z.Adem Demaçi. Me këtë s’kërkonim asgjë tjetër, vetëm të shikohet gjendja për së
afërmi.
Po e shkruaj me
shembull konkret, që në të ardhmen të mund të “besohet” në këtë “drejtësi” që
na ofruan unmikianet. Në kati e dytë të
pavijonit, që ka dy krahë V-2 dhe J-2, e që numëronte nga 45-47 të burgosur,
ndodh të mos këtë ujë dy ditë radhë, banjat ndodhen nëpër dhoma, njeriu i
shendosh duhet të kryejë nevojën fiziologjike...!?
Unë për këtë
thjesht s’kam përgjigje...!
ORA 17:15: TERRI I MBRËMJES PO AFROHEJ
Në këtë kohë, si
zakonisht drita fillon t’i lëshoj vend errësirës, atëherë kur edhe ne po ballafaqoheshim me një ankth. Jemi në
pritje se çka do të sjellin këto orë të mbrëmjes!? Po presim se çfarë lajmi do të
na sjellë Tahir Demaj nga Drejtoria, e sipas të gjitha gjasave, kjo s’do të
këtë edhe aq sukses. Thamë kështu sepse shefi i “stupcaxhinjëve”, nga fytyra
duket të jetë mjaft nervoz dhe i etshëm për ndonjë marrëzi që të krijon
probleme e dhunë brenda paqes.
ORA 17:45: PRITJE NË ANKTH
Shkrimi nga ditari
i ish të burgosurit d.f, i cili gjatë asaj kohe ka qenë përjetues i këtij
tmerri, vazhdon në numrin e radhës, ku do të dalin në shesh edhe shumë
marifetllëqe, të pa publikuara deri sot që po ndodhin nëpër burgjet e Kosovës.
Tash ... ... Dikur gjatë luftës
Derisa të vazhdojnë
këta skenarë të horrorit, do të vazhdojnë publikimet e turpit...
(bazuar në rrëfimet
dhe ditarin e D.F)
