GËZIM-ZËRI

Poezi nga AGIM VUNIQI




Fëmijët e mi rriten larg nga ata,
Larg dhe ende larg;
Dhe ata, nënë e babë, së bashku...
... përmallshëm, telefonatës i gëzohen...
Nuk po ia ndiejmë njëri tjetrit të rrahut e zemrës,
nga një zemër lindën shumë zemra...
duke i mbushur me gëzim-Zëri...
... sa ishim (ne)-ishin(femijte tane) foshnje...
Dhe nëna-baba, gjyshi-gjyshja, ledhatojnë rrobet...
Dhe të gjithë ne lahemi , larg-larg në një lot.
Nuk më thanë edhe vetëm një fjalë dëshprimi:
Fëmijët tuaj larg ..., të largët do të bëhen,
...edhe ti nga gjini u rrite;
Buzët e dashura pa u prekë..., do të jenë memece
... edhe atëherë kur fëmijtë flasin me iPhone
duke lëvizur Buzët për t'i puthur me zë...
... gjyshe-gjyshin
... dhe të tjerët
... shprehin ditë-gëzimin për-ta
Megjithatë, fëmijët e fëmijëve të fëmijëve, do t'ju puthin...
Ju puth Tiara me buzëqeshje. . .
Dashurinë fëmijëve gjysh-gjyshe do t'ua bekoni ende, -
i gëzoheni-gëzohemi kohës që jetojmë me ju
për të mos e mbajtur të ngujuar ... lumturinë fëmijërore .

(Poezia i kushtohet përmallshëm nënës Qamile dhe babait Hafir, të cilët kanë mbushur 60 vjet martesë, dhe po kalojnë së bashku 85 vjetorin e lindjes; ata nuk lëvizën nga shtëpia edhe gjatë luftës, për të pritur lirinë-përmallshëm me djalin, renë, nipin dhe mbesat në Amerikë.)


AGIM VUNIQI