Cikël poetik nga AGIM DESKU
ORA E HISTORISË
Tani erdhi prap ora e historisë
Në njëqind vjetorin e Pavarësisë
Ta them me fjalë zemre
Me uratën për Shqipërinë e bashkuar
O sot o kurrë
Për secilin djalë e vashë
Për secilin kush është burrë
Ora e historisë po vjen
Njëherë në njëqind vjet
Të jemi vetë zot e mbret
Në secilin cep atdheu
Ngado që luftoj Skëndërbeu
Për kët tokë denbabaden
Shqip zotnat na e kanë lënë
O sot o kurrë
Për një Shqipëri
Për një flamur
Kuq e zi në Vlorë
Në Prizren a Shkup
Duam të jemi vetë burrë
Me bacë Ademin e Dedë Gjon Lul
Tani erdhi ora e historisë
O sot o kurrë se kemi miq të lirisë
Në njëqind vjetorin e Pavarësisë
Të urohet me verën e Çamërisë
Për bashkimin e Shqipërisë
O sot o kurrë të ngritim dolli
Kush është burrë.
.........................
***
Diku në Drenicë pranë
zjarreve të Prekazit
Sonte kjo natë u bë festive e
mbretërisë shqiptare,
u ngjallë ëndrra ime ,
Sonte të vura kurorën mbi
lotin tënd,
Ty princesha arbërore e
vargut tim
E fale fjalën e bukur për
Drinin,
U shndërrove në ylber
përqafimi
Kënga ishte e shpirtit tënd
kur i zgjoj pëllumbat e
bukurisë të fluturojnë
Të lirë bashkë me shqipet
ngado e gjejnë atdheun
Ngado sillen e sjellin shi,eh
edhe shi loti sjellin.
Për ëndërron time u deha
sonte
Për të vetmen gjysmëgotë
puthjesh
Dhe u ngrita në varg
Për takimin me ty atdheu im.
U nisa për pak udhëtim
Çamërie,
u nisa rrugës se kombit
bashkë më zjarret e Prekazit
T`i ngrohim secilin shpirt çam
Secilin takim e përqafojmë
bashkë me Ty mike.
O zot po e ndjej këtë këngë të
re
duke kënduar rrugëve çame
Atje ku jam unë zot e Kastriot,
denbabaden pellazg parailir.
Trung i ndarë në dysh zemre,
në dysh emri,në dysh fjale,
ah në dysh shpirti,
ku ngihem e vdes në tokën
time
e marrë emrin shqiptar Agim ,
uratë nga zotnat e mbaj kujtim
ta përqafoj herë atdheun herë
miken,
të tretë kemi një ëndërr,
një zemër evropë si sot e
nesër
Shqip uroma miku im
këngën për bashkim .
ta ndaj bashkë më mikën
Time,
o sot o kurrë në të njëjtin flamur
kuq e zi valëvitur në secilën
zemër
Të shqipeve kah fluturojnë
Drinit .
nuk e di ku u ndalen
në cilën buzëqeshja a në cilin
sy shndërrisin
këtë mbrëmje u bënë fuqi
vargu,
princeshë e Drinit,si magji
erdhe si magji ike.
Të ndala në ikje ,
të kërkova të behëm ferri i
Dantës
me shtatë dryna më burgos
ikja jote,
herë m`i çmendë ëndrrat e
botës më ndryshe.
Jo,jo sonte e zura ylberin tek
zbriste mbi kala
u shndërrova në njëmijë lloje
ngjyrash
Në njëmijë lloje dashurish,
lumë puthjesh e lumë lumturish.
Cili u bë sonte tek Drini
Dashuria mbeti në varg apo
nën kala.
......................
DY MIJË VJET JAM SHQIPËRI
Dy mijë vjet para Krishti
Isha Liri
Isha Evropë
Isha Shqipëri.
Denbabaden
Në këtë tokë
Isha vetë zot
E Kastriot.
Po,isha Iliri
Me shall të bardhë
E plis në ballë
Se jam shqiptar.
Në këtë tokë
Në Iliri
Dikur isha mbretëri
Një trup i vetëm
Me shumë pavarësi.
Dy mijë vjet para Krishti
Në çdo cep të atdheut
Isha shpata e Skendërbeut.
Fole e shqipeve
E zana të rritës.
Në këtë tokë
Në Iliri
Isha emri më i bukur
Shqipëri
Fjala më e dashur
për liri.
....................
JE RRËNJË ÇAMËRIE
Ti je vetë rrënjë Ilirishte
Si çamja ime më je
Fytyrëqeshura e vargut shqip
I ruajte në vete kujtimet e ëndrrave
Për pak liri
Edhe atëherë kur shekujt ta vodhën këngën
Sot ta ruaj në secilin varg shqip
Bashkë me emrin tënd mike
Dhe ta fali këngën ma te bukur more
Një ditë me lutjet tona po nisemi
Pak uartë marrim nga zotnat tonë
Dhe ecim cep me cep Çamërisë
Bashkë me flamurin kuq e zi
Bashkë me atdheun do të jemi te ti
Ah,po vie me kujtimet e burgut njëqind vjet pa liri
Edhe me kujtimet njëqind vjet Shqipëri
Tek sa shkruaj vargun tim
Në dritare të shoh këndej grilave të burgut
Tani më je
Si maestro vargu a bohem të quaj
Për rrënjë poezie që ti di të thurë
O varg o varg o ëndërr lirie
Eh sa dashuri fale,sa mall e zjarr
Ti fytyrëqeshura ime e vargjeve çame
U ngrite në Kala si feniks u bëre
Për të vetmin atdhe të bashkuar shqip
Si dikur kur isha iliropellazg në tokën amë
Ku isha zot e mbret vetë
Denbabaden isha Iliri
Edhe para djallit isha,o sa herë luftove
Me secilin që e takova dje e sot
As nuk vdiqe sa herë të vranë
Para atdheut e flijove trup e shpirt
Nëntëdhjetë e nëntë plagët ia more
Për të vetmën liri Shqipërie.
------
ECI MBI KRIH SHQIPONJE
Azem Hajdarit
Në njëqind vjetorin e Pavarësisë se Shqipërisë
U ngrita sonte në Legjendë
Shqip ma thon emrin
Azem Hajdari
Njëqind vjet prita të lindi
Bashkë me ty liri.
Të fala emrin tim
Vetëm Ty Shqipëri
Një komb,një shtet
Ta them unë Evropë.
Kush do të më vras mua
E emrin tim,askush
Jam këtu denbabaden
Para djallit vetë.
Për çdo ditë flas me diellin
Kënga ime është liri
Edhe nëse vdes
Vdes si burrat shqip.
Vdekja ime është liri
Me shqipet jam fluturim
Në flamurin kuq e zi më keni
I mbeshtjellur me Atdheun tim.
Nuk vriten burrat as shqipet
Jetojnë mes vargjeve te poetit
Ku këngët ju bëhen lapidarë
E fjalët e bukura edhe ushtarë.
Me ty erdha atdheu im të rri pak
Të prehem edhe me eshtrat e stërgjyshve të mi
Një rrugë kombi ta ngrisim mbi Kalanë e Rozafatit
Për brezat që do vijnë të një gjaku vetëm shqip.
Sonte nuk do të vdes pa bacë Ademin
Jasharisht po ngohemi rreth zjarreve tua o Prekaz
Dhe eci mbi krih Shqiponje,eci furtunave
Për atdheun që zotnat falë ma kanë
Shqip e ora dhe e ruaj kujtim
Për secilin brez Shqipërie
Për secilin brez lufte e kënge
Në Durrah ku shkruen emri im
Pellazg në muret e Rozafatit
U bëra legjendë mbi legjenda
Nëpër lapidare po shkruhet emri im
Po këndohet bashkë me emrin e birit tim
Po,po,emri im është Kosovë
Është Shqipëri
Emri im ësht edhe Çamëri.
Sonte po fluturoj me shqipet në liri
Po ecën mbi krih Shqiponje
Azem Hajdari.
MERRMI DHIMBJET
U nisa me lotin tënd
Nuk e dija drejt cilit varg
Apo cilës dashuri të takoj
Dhe erdha tek fytyra jote.
Ishte bërë vetë ylberi
Ah,ishin pika shiu,
Ngjyra ylberi
Apo më flet me lotët e tu.
Përse erdha mes këtij zjarri
Çfarë i duhem botës sonte unë
Kush më mallkoj për këtë fjalë
Në cilin zjarr sonte më mallkon
Vargu im.
Sa furtuna ndali
Sa dashuri mbajti në zmër
Për secilin cep Atdheu.
Po ecim bashkë me Ty çamja ime
Se loti yt një ditë a do më bëhet drtitë
Më thauj ti mike
Cilin lot ma fale
E cilin ia fale atdheut.
Po ikim Rrugës se Kombit
Po e luajmë Shotën
Me 28 Nëntor për Ty Pavarësia ime
Në njëqind vjetorin e MADH.
Bashkë këmbëkryq
Në sofrën shqip
Me një gotë verë Çamërie
Pa lutje për zot.
Se denenbabaden isha vetë Kastriot
Sonte dua ti marrë lotët tu
Ti vëj mu në varg mu në shpirt
Të dytë ngritim dolli për sot e nësër.
Në liri ku do jemi pranë sheshit De La Pari.
Me lotin tënd dua të shkruaj vargun tim
I thash shpirtit më falë një fjalë të vetme zemre
Si dhuratë ta ruaj në Ditën e Shën Valentinit.
Sonte u bëra dhimbja e kësaj nate të blertë
Eh,të dytë lutemi të na shoqëroj hëna deri në agim
Dhe vetëm sonte mos ma gjyko shpirtin tim për lotin tënd
As për dashurinë që ta rujta vite e vite.
Diku e lash peng në ngjyra ylberi
Po,e mora sonte dhimbjen tënde
E bashkoj me secilën pikë loti
Ta vërë vargut tim.
Edhe nëpër secilën lule do marr
Ngapak aromë e ëdërra dashurie.
Eh,do ti lus secilën lule që e takoj
Të ta merr pak dhimbje e lot zemre
Kur të zgjohesh agimeve
Do të gjëdesh pranë ylberit shumëngjyrash
Shumëkëngesh e shumëdashurish.
Aty dhimbja jote pushon
Dhe bëhet krah ylberi e aromë lulesh
Bëhet edhe sy pulëbardhe
E mbeshtjellur me shkabën dykrenare
NË SHKËMB E GDHENDI SHQIPËRINË
(Asim Lokaj)
Gdhendi gurë e gurë
Edhe urë e mur
Në lapidar u bë burrë
Shqipërie.
Mbi një yll
Sa bukur rri
Asim Lokaj
Sa ka hieshi.
Në secilin shkëmb
Gdhendi fjalën
Kujtim ma la
Për vargun tim.
Nëpër secilin lapidar
Skaliti shqip
Fjalën atdhe
E liri.
Si fjalë e pathënë
Në çdo fjalë uroja gur e mur
Si kala prej ëndrre dikur dhe sot
Te kopshti i pëllumbave rri roje atdheu
Tek fjala liri e atdhe aty rri
Me vashën e princit në dyluftim burrash
Kam dal sonte bashkë me hënën të gjëj yllin tim
Nëpër secilin cep atdheu fluturoj bashkë me Shqiponjat e Butrintit
Dikur bëhem këngë e legjendave të lufëtarëve për truallin tim
Luftëtarëve të betejave për këtë tokë kur e qajta me lot
Si e bukura Doruntinë me vite duke pritur fjalën të dua princi im
Edhe kur je si ëndërr edhe kur je pulëbardhë deti
Me Ty rri mbrëmjeve me këngët çame me dashuritë dhe lotin e tyre
Sa bukur e dashuroja secilën fjalë kur ma dhuroje mbrëmë
Kur unë e puthja flamurin tim kuq e zi mbeshtjellur në parzmën time
Aty tek këta gur Prekazi të ruaja si Kalae lirisë e ëndërrave prej gjaku shqip.
NJË KAFE ME MIKEN
Sonte nuk e piva kafën deri në ora 13
E rujta kohën të pi kafën me ty
Për qendresën e luftës e mallit tim
Eh sa hije të kishte emblema e UÇK,ës në krahëror
Ti ma e mira e Pejës,ti qendresë atdheu
E pushkës e flakës dhe zjarrit
E pi kafën me ty mike për kufirin që e theve
Shqip e përqafove Shqipërinë para meje
Ia puthe lotin e plagët si pejsazh bukurie
Më e bukura Lena,mbesa e Elena Kadarës
Të gjakut të mbeshtjellur flamurit kuq e zi
Po,po një kafe me Ty më e bukura e Pjës
Dhe një gotë raki do e pijmë rrugës se kombit
Diku në Tiranë bashkë me mikën yllka e presim kur vjen
Nga diaspora kur të tre do të ngrisim edhe një gotë verë
Çamërie mes për mes rrugeve dhe shesheve të Çamërisë
Do ti pijmë ose mos të na thenqin më Shipëri.
Më,17.09.2012, Pejë duke pi kafe me Lenën,ora 13,një nxënësen time që luftoj më pushkë krah për krah me djemtë e shqipës kundër hordhive sllavoserboçetnikeve,që i dëbuan nga këto troje më 1999,në Koshare
.............................
JETOJ E VDES PËR TY SHQIPËRI
(Kur Kosovë ta ktheva shpinën
E lash borë e gjeta dimen)
Dervish Shaqa
E kishte në zemër e me zemër e tha
Kosova e Shqipëria një vend e kishin në shpirt
Sa mall e lot zemre kishim për ty
Fole e shqipes e fisit tim të rritës.
Ngado valonte flamuri edhe në dimër
E në zemra të shiqpeve kishte zjarr
E flakë Shqipërie.
Eh,sa largë e sa afër ishim me lirinë
Çdo mbremje të kisha pranë faqeve të mia
Si pejsazh loti,eh si pejsazh lirie.
Ti ishe më e bukura ,më e dashura Shqipëri
Me ty kisha gëzim e lot burrërie
Kur më kishte lindur nëna për djalë lirie
Edhe sa herë vdiqa për këtë Atdhe Shqipërie.
Si malet me borë u mbulove me vite Kosovë
Shpirtin tim e mbulova kuq e zi
Me të vetmin flamur si ti oj nëna Shqipëri
E mora për ty emrin Agim ta mbaj kujtim.
Fisin tim Ilir ta mbaj si dikur kur isha burr
Kur ngritja pak verë Çamërie rrugës Via Egnatia
Sot në rrugën e kombit tim u bëra dashuri e liri
Një kafe në Prishtinë dua ta pi.
Në Tiranë një gotë raki
Një gotë verë në Çamëri
Në mos i pifshim të tri gotat
Mos të na thenqin më Shqipëri.
Pejë,më,22,X .2012
PËR TY
Më thuaj edhe cila fjalë hyri shpirtit tënd
e rri aty ku vetëm unë e shoh
E ndjej si me dashuron ,
si më këndon këngën më të bukur për mua
Kur errësira kishte kaplue botën me ngjyrat kuq e zi
U ngjyrosh shqiponja dhe mbeti dashuri për flamurin tim
Për të vetmën zëmër kudo që kam rënë në dashuri
Për Ty mike edhe për Ty Atdhe sebasku do të jemi
Nëpër secilën luftë tëçmendur të kësaj bote shtrigë
Që ma vodhi dashurinë nga zemra edhe nga shpirti ma mori
Në dasmën tënde mike erdha si fantazmë u bëra
Si hije nuk më shihje fytyrën time plot shi loti
As atëherë kur u hodha në valle vetëm për Ty e atdheun tim
Të dytë jeni shpirti im,jeni bota ime e emri im shqip
Sonte në festën tënde u dashurove në ëndërrat rebeluese
Nuk flisje me ëndërrën e shpirtit tënd as me lulet
Për dhuratë kur të solla fsheftas tek dritarja i vura
Merr aromën plot shije te atij shpirti të djegur e bër hi
Si unë që mbeta pa ty mike është sikur të mbetesh pa atdhe
Edhe si pa liri vargu,si pa liri fjale e shpirti është kjo botë
Eh nuk e di ku do të iku nëcilin varg do të mbes
Në cilën aromë jam vargu yt e herë edhe mund të vdes
Për këtë fjalë të hidhur si kujtim ta dhash a ta vodha
Nuk e di cili luftoj më shumë për dashurinë
Unë apo fjala ime, Po në,kur ta fala për Piramidën si kujtim
Të asaj dite kur më recitoje pasaportën e flamurit
Dhimbjen time për Çamërinë e ndanim sebashku
Herë më lotin e atyre fëmijëve kah ecnin rrugëve
Mes përmes Shqipërisë,mes përmes dhimbjes sime
Për atdheun e ndarë në dysh zemre
O zot në dysh të ndarë shpirtin
Vetë kujtoje këtë legjendë të dhimbjes krenare ,ah te atdheut tim
Të mikës sime më vite bashkë buzëqeshëm,kënduam e dashuruam
Secilën lule që na fali aromë trëndafili,aromë lulëbozhure.
AGIM DESKU
No comments:
Post a Comment