Blerim Sejdiu
Të vjen shumë keq kur sheh njerëz të cilët deri dje kanë menaxhuar me institucion shtetëror, të shprehin shqetësimin e tyre se përse deputeti shqiptar i cili këndoi Himnin kombëtar (për së pari herë në Kuvendin e Maqedonisë) paska ikur nga salla e Kuvendit. Kjo i paska mërzitur disa eksponentë të BDI-së, të cilët paskan dashur “në emër të kombit” të sulmohen fizikisht deputetët e Besës dhe se nuk është dashur të ikin. Sipas këtyre mendjeve të sëmura, na qenka dashur që këta deputetë shqiptar të Lëvizjes Besa të rahen nga huliganët maqedonas, të sulmohen fizikisht, të përgjaken apo të lëndohen rëndë, pasi që vetëm kështu (sipas këtyre) do të ishin treguar “burra që nuk frikohen”!
Është e dhimbshme me të vërtetë kur sheh se në çfarë gjendje të egër shpirtërore i ka sjellë verbëria politike disa njerëz, të cilët dakordohen që edhe shqiptarin ta shohin të vrarë, vetëm i Besës të jetë! Çmenduri e paparë! Kështu nuk mendon as armiku i etnisë së kundërt, e lere më një shqiptar që e dallon bindja politike. Turp tju vije!
