Poezitë për më të dashurat e Timo Fllokos; Vera, Linda dhe nëna, në librin e ri „Kërcim në bosh“ ....

Vera Grabocka është ndër regjisoret më të sukseshme në vendin tonë e cila ka zgjedhur që gjithmonë të qëndrojë në prapaskenë.  Bashkëshorti i saj Timo Floko i cili ka fokur për librin e tij të ri ka treguar edhe mbështetjen e madhe të Verës. Ai ka zbuluar edhe një sekret të regjizores përsa i përket interpretimit të poezive të tij, e cila i shijon si një fëmijë.

E ka aftësitë ta dallojë menjëherë çfarë i pëlqen e çfarë jo. E thotë çfarë bën e çfarë nuk bën” – u shreh Timo duke treguar edhe aftësinë e saj për ta shijuar e interpretuar poezinë madje, edhe kur i lexon poezitë me zë të lartë.

Ai gjithashtu ka rrëfyer se Vera ka studier aktrim dhe kur ishte student ka interpretuar edhe krah të madhit Robert Ndrenika.“Vera fitoi premierën e “Shumë zhurmë për asgjë” pas konkursit me Edi Luarasin, një aktore e njohur, dhe Justina Aliajn. Dhe fitoi premierën…”- u shpreh ai.

Por ashtu siç të gjithë e dim dhe Timo e përmendi, Vera u dallua për regjinë të cilën e vazhdon edhe sot me një sukses të madh. “Kërcim në bosh”, është libri më i ri me poezi i Timo Fllokos, i cili ka një hapësirë të konsiderueshme edhe për Verën, për të cilën aktori ka një mori përshkrimesh....

Nga Flori Bruqi 

“Kërcim në bosh”, libri më i fundit i Timo Fllokos është ndarë me shkrimtar ,  miq e qytetarë të Prishtinës  në Bibliotekën Kombëtare të Kosovës në Prishtinë.

Prof.dr.Shyqri Galica dhe regjisori Mevlan Shanaj

Presidenti i Lidhjës së Shkrimtarëve të Kosovës, Prof.Dr.Shyqri Galica  mes tjerash për librin tha : "Kërcim në bosh", është një libër me poezi, ku lartësohen të gjitha ndjesitë, të gjithë personat më të dashur të jetës së autorit, ata që kanë lënë gjurmë dhe mbresa të pashlyera, ishin pjesë e rrëfimit të tij artistik, që u shfaq herë pas here me daljet në skenë. "....

Nga promovimi i librit:Prof.Dr.mazllum Baraliu,Dr.Flora Brovina,Timo Flloko dhe Mevlan Shanaj 

 Mevlan Shanaj ,regjisor nga Tirana , ishte aty si dëshmitarë në rrugëtimin artistik të Timos ndër vite,i cili e lartësoj në piadestal  poetin dhe  aktorit brilant, që i ka dhënë kinematografisë , teatrit shqiptar, qindra role të spikatura...

Nga promovimi i librit:regjisori Mevlan Shanaj dhe Prof.dr.Shyqri Galica

Profesor Dr.Mazllum  Baraliu, mes tjerash  tha : "....Vëllimi poetik i shkruar prej aktorit të njohur bart shumë dilema filozofike, ndjesi të përjetuara në kohë të ndryshme dhe rrëfime të sinqerta për jetën."...

Vet Flloko tha se Gjirokastra ka frymëzuar vargjet e tij të para dhe ishte vendi, ku u formua personaliteti i tij.

Nga promovimi i librit

Kritika e ka parë botimin e Fllokos si një prej arritjeve të tij në fushën e shkrimeve. Libri përcjell përmasa të larta të njohjes dhe përvojës, si dhe vet autori tregon se është i lexueshëm nga të gjithë.

Nga promovimi : Prof.Dr.Adem Zejnullahu dhe Prof.Dr.Agim Vinca

Flloko, i njohur për rolet e tij të arrira në kinematografi, mendon se ka kulmuar me rolin e Çerçiz Topullit, ndërsa sa iu përket shkrimeve, “Kërcim në bosh” e përshkruan atë më së miri si njeri dhe si artist.

 Po kush është Timoleo Flloko ?

Timoleo Flloko ose Timo siç njihet nga publiku (lindur në Pejë më 28 prill 1948) është një aktor shqiptar.

Rjedh nga nje familje Gjirokastrite. Shkollën e mesme e mbaroi në Vlorë dhe Institutin e Lartë të Arteve në degën Dramaturgji në Tiranë në vitin 1970. 

Timo Flloko pa mëdyshje mund të quhet një yll i kinematografisë shqiptare, nga të paktët aktorë shqiptarë të cilët ia kanë kushtuar karrierën e tyre ekskluzivisht filmit. Është gjithashtu një nga pedagogët më të respektuar të Akademisë së Arteve. 

Prej disa vitesh ka zgjedhur të jetojë duke ndarë kohën e tij mes Amerikës dhe Shqipërisë.

Gjate qendrimit te tij ne Amerike prej shtate vitesh arriti te futet edhe ne boten e Holliwodit ku luajti ne disa filma.

Pas kthimit nga Amerika u kthye ne Tirane ku tani punon si pedagog ne Akademin e arteve ne Tirane ne degen e aktrimit dhe regjizures

Nga përurimi i librit në Prishtinë

Hyri në kinema shumë i ri, vetëm 19 vjeç. Por dy filmat e tij të parë, “Ngadhnjim mbi vdekjen” (1967) dhe "Përse bie kjo daulle" patën fat të keq. 

U ndalua nga regjimi i kohës për arsye banale. Brezat e njohën dhe e çmuan talentin e tij më së pari në rolet e Meços në filmin "Kur zbardhi një ditë" dhe Kabos në "Malet me blerim mbuluar", të xhiruar në vitin fatlum 1971.

 Niveli i interpretimeve të tij filmike erdhi gjithmonë duke u rritur. Pasuan Kanani tek "Shtigje lufte" (1976) dhe Luani tek "Lulëkuqet mbi mure", ky i fundit i nderuar me Medaljonin e Festivalit të Filmit, më 1977.


******

Poezitë për më të dashurat e Timo Fllokos; Vera, Linda dhe nëna, në librin e ri

Ti! Ti po kthehesh përsëri tek unë, me pendesë edhe trishtim pa fund…

Kam kohë që të pres, sa shumë! Përmes erës nëpër net, ti vjen, nostalgji dhe dëshpërim më sjell…

Sa e huaj je tani! S’e ndjen?! Ku ikën ëndrrat, ku?!

 Kë deshën sytë e tu, s’e di…! Ne heshtim që të dy, na ndan një ftohtësi, tani! …timooo


Çfarë, më thuaj, vlen në botë, kur je vetëm e ke ftohtë, dhe një zemër s’e gjen dot?!…

 Po të braktiste atë(o) që donte, aktori Timo Flloko, s’do të mund ta kthente më në jetë dashurinë! 

Nuk është fjala për familjarë a njerëz të dashur, por për poezinë. 

Atë, me të cilën ai ka vite që përcjell netët, që mund të zgjohen edhe të bardha, por jo pa lënë shenja nëpër copa letrash a mendime. 

Vargjeve më lart, e keni të thjeshtë t’u vishni tinguj, sepse është një nga baladat më të bukura shqiptare të dashurisë.

 Në fakt, të gjitha poezitë e Timo Fllokos, që ka bërë në kohë të ndryshme, janë shndërruar në këngët më të bukura të dashurisë.

Është e rehatshme për veshin që mos të shkojë larg me mendime kur shijon vargje me muzikë të mirë, prandaj autori i tekstit ngelet pak i distancuar, por është rasti më i mirë sot, për të gjithë ata që kanë ngelur (nëse ka të tillë) pa më- suar që, nëse jemi afeksionuar tepër pas disa këngëve të Ardit Gjebreas a Pirro Çakos, është sepse teksti ka qenë i Timo Fllokos! 

Prej pak ditësh, konkretisht prej 14 shkurtit që sapo shkoi, autori ka nxjerrë në treg librin “Kërcim në bosh”, të dytin me poezi pas “Robi i manive”.

Përtej dashurisë si e tërë, me ndjesi subjektive e figura të krijuesit që lexohen ose jo ashtu siç ai ka dashur t’u japë formë (sepse poezia e tillë është), këtë herë, nëpër faqe, nuk e ke të vështirë të kuptosh se ke hyrë edhe brenda zemrës së shtëpisë së tij. 

Aty ku nuk ka shumë pjesëtarë, por ka secili vargje të dedikuara.

Regjisorja Vera Grabocka më bashkëshortin e sajë Timo Flloko

Aty është Linda…I ati e sjell me vargje si të përrallave, jetën e së voglës të madhe, që nga koha e pashlyeshme kur e shihte të luante me idhujt e saj, Borëbardhën dhe shtatë xhuxhmaxhuxhët, deri në ditën që ajo vetë u bë protagonistja e përrallës së saj të bukur, me princin që iu bë real, pranë qiellit, për çudi!… 

Në raste si këto, poetin e ndien më të afërt, sikur ngrohet, kur të vjen me vargje për bijën e tij. 

Nuk ke nevojë, fjala vjen, të hamendesh a të pyesësh atë vetë se ç’i shkrepi që u ul të shkruajë “Një princ për Lindën”…

JO! I ke të gjitha aty, Lindën e bukur dhe ceremoninë e saj të martesës në Izrael, që sado vite të shkojnë, nuk do harrohet.

 Në këtë rast sheh babanë, që pas një cepi të lumturisë, sintetizon vitet me buzëqeshje të madhe.

 Në raste si këto, e përfytyron poetin vetëm ditën, me dritë! Nuk e përfytyron shëtitjeve të tij të përhershme, vetmitare, nga kodrat e liqenit. 

Nuk e përfytyron as nën ndonjë dritë të zbehtë duke shtrydhur metafora! E qeshura e Lindës nuk të lejon… 

Njësoj ngjet edhe me nipërit…

Poeti dhe aktori Timo Flloko dhe regjisori  Mevlan Shanaj

Davidin dhe Jonathanin, sepse erdhi çasti të thurë vargje edhe për ta…Nipat çamarrokë, vijnë të dy me sytë e atij që s’ka pamje më të dashur, veç syve të të dashurve. 

“Tej në net të largëta, së toku me yjtë, unë dikur do zbres, si frymë a si shpirt…malli i pamat, te ta do t’më kthejë, si premtim i hershëm, jetës që përtej…

” Energjia me të cilën e mbush përditshmërinë prania e tyre, sa herë luan me ta kur është në Amerikë, e kanë bërë Fllokon t’iu kushtojë vargjet më të gjata, të thjeshta sa pafajësia e fëmijës e grindavece sa ‘luftërat’ mes vëllezërve.

Në zyren e Komisionit për Vitin e Skënderbeut, artistët e mëdhenjë shqiptarë; 

Timo Flloko dhe Mevlan Shanaj!

Në gjithë sa thamë më sipër, Timo Flloko nuk ka qenë i vetëm!

 I rtimoa një yll, e kapi dhe krijoi me të gjithë ç’i dha dashuria!

 Nuk i vuri emrin që i dinë të gjithë, e thirri vetëm për vete, ‘V’, sepse vetëm ai e pa, tek u fik e ra…

”E preka me sy, u fik e ra, në humbësi…/Mendoj për ty/ Nesër, sa të lindë dielli/ krahët të m’i shkrijë/ si meteor në s’u djegsha, varur do mbetem qiellit…

”…Dashuria këtu i largohet përrallës, kthehet në vetjake, me përfytyrime të ndezura e nevoja të tjera. 

Ne e thërrasim Vera, poeti vetëm ‘V’, ndërsa dashurinë, përherë enigmë, edhe ne, edhe poeti.

KUJTIMIT TË NËNËS

Nëna e poetit është në dy poezi! “Shpirti” dhe “Lejleku misterioz”

…Ajo tani është shpirt, vjen prej gjithësisë përmes dashurisë.

 Poeti bëhet sërish fëmijë, naiv e i paditur. 

E pyet nënën njësoj siç bëjnë fëmijët e gjithë botës “Si erdha unë në jetë, nga krahët a me lejlek?! 

A nuk e bëjnë të gjitha këto, më të afërt poetin, të pa rol aktorin?! 

Flloko do të ishte njësoj konkret, me një thjeshtësi të butë, edhe kur shkruan për diell a det, por, nëse braktiste ata që do, nëse nuk u vinte emra në këtë bashkim të ri poezish, do vinte një ditë që do kuptonte se pa ta, dot s’jetonte!

Miqtë

Kot e ke, më tha ndërgjegja,

Njerëzit s’janë përherë miq.

Ti pandeh se ata të duan,

Por në fakt i ke “armiq”!

I them vetes, pse, s’kanë shkak,

S’kam pushtet, as ofiq…

Nuk urrej askënd në jetë,

S’ndaj të mirë dhe të liq!

S’ka të bëjë, ata s’të duan,

Afërmendsh i ke “miq”!

(Dashuri. ti s’fal. thotë Krishti.

Po s’i deshe dhe armiqtë!)

S’është çudi në këtë jetë.

Midis miqsh ka dhe “armiq”.

Helm i egos i ngërthen…

Dhe i bën, oh sa të liq!

Mos u lig, mos u mpak.

Thotë vetvetja, je një hiç.

I pavlerë në këtë botë,

Po nuk pate dhe “armiq”

Ti po kthehesh përsëri tek unë,

Me pendesë edhe trishtim pa fund.

Ka shumë kohë qe po të pres…

Sa shumë…

Sytë...

Sytë shohin, shihen; fshehin, fshihen;

Sytë ikin largohen, …sytë mërgohen.

Sytë ndrijnë, qeshin; ndizen, ndezin,

Sytë dashurojnë, dashurohen …sytë verbohen.

Sytë lotojnë, pikëllojnë; fiken shterohen,

Sytë ftohen, s’flasin, ….sytë vrasin.

Shtati kallkan ngrin,

sytë mbesin,

hapur, kur vdesim.


Pishtinë,12 dhjetor 2018.