Vullnet Mato
SHQIPËRIA ETNIKE
Dëgjojmë të lakohet fjala “Shqipëri e Madhe”,
epiteti keqdashës kundër dëshirës për bashkim,
që na kanë ngjitur gojët e liga të grabitqarëve,
nga koha kur ata shqyen trojet tona me tërbim.
Dhe u ranë daulleve me gjëmime të frikshme,
duke shpërthyer nga armët flakë dhe tym të zi,
për t’i mbyllur gojën klithmës sonë të ligjshme,
sa herë padrejtësive të mëdha u kërkuam liri.
Nuk ka dhe nuk ekziston “Shqipëria e madhe”,
por në hapësirën e lashtë të shtrirjes ballkanike,
mbijeton në mijëravjeçarë atdheu i shqiptarëve,
kombi me rrënjë natyrale, Shqipëria jonë etnike.
Ashtu siç nuk ka në Evropë, Gjermani të madhe,
Vietnam të madh, e Kore që kërkon rritje në Azi,
nuk ka e s’mund të ketë pretendime territoriale,
aty ku kombi me gjuhë dhe troje quhet Shqipëri.
Jo më kot në ndarjen kufitare, i mençuri Telini,
hidhte mbi turma fëmijësh monedhat e argjendit,
të vërtetonte te britmat e tyre gjuhën që flisnin,
deri sa e vranë pabesisht, trojet të na rrëmbenin.
Kudo ku flitet shqip dhe buka s’ka emra të tjerë,
nuk quhet “hleb” as “leba” as “psomi” nuk i thonë,
ku nusen e prin flamuri që ka shqipen me dy krerë,
gjendet përjetësisht e patjetërsuara Shqipëria jonë.
Pavarësisht nga piramidat dhe tabelat orientuese,
që vunë zhvatësit në trojet e të parëve të këtij vëndi,
nuk mund t’i mohohet shqiptarit gjeneza ekzistuese,
aty ku bën hije mbi shkëmb, qëkur u krijua shkëmbi.
