Ndoshta emrin tënd ia morën marsit
Për t'i bërë një buqetë festës së nënës,
Por jetën ta këputën në fund të majit,
Kur hahej me vete drapri i hënës.
Nuk arrite t'i mblidhje lulet ne lendine
Per dy prindrit e tu mesues,
Ne shtetrrethim e paatem Shqiperine,
Nje shtetrrethim kaq pervelues.
Dhe u ktheve per te fundit here,
Pa rene zilja ne oborrin e shkolles.
Na shpove zemrat,o dhimbja me e thelle,
Ca plage nga trupi yt i morem.
Marsela*,vertet s'do vish dhe neser?
Shkolla te pret,dhjetat gjithashtu.
Ler arkivolin per dikatore te rinj a te vjeter,
Per ata qe e gremisen vendin gjer ketu.
(* Marsela Canka, nxenese e shkolles "Nonda Bulka" Permet, e vrare me granate ne shtepine e saj ne maaj te vitit 1997)
